TUDELTA.38. >03 > 07 > 08 >12 > 19 English Koerswijziging. Lastpak. Oer-Hollands. Heet hangijzer. Creative

DELTA. 38 11-12-2008

weekblad van de technische universiteit Delft

>03 Koerswijziging

> 07 Lastpak

> 08 Heet hangijzer

>12 Oer-Hollands

> 19 English Creative

Vanwege haar financiële situatie is de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen (CiTG) genoodzaakt keuzes te maken. Niet alleen over onderzoeksgebieden, ook over benodigde faciliteiten en laboratoria. Er komt een tijdelijke externe vice-decaan. De onderdeelcommissie van Civiel vindt dat de vernieuwing zonder gedwongen ontslagen zou moeten gebeuren.

Wolken zijn lastposten in klimaatmodellen. Ze kunnen warmte vasthouden, maar ook zonnestralen reflecteren en dus voor verkoeling zorgen. Om wolken heen bevinden zich ringen van dalende lucht, ontdekte dr.ir. Thijs Heus van Technische Natuurwetenschappen. Dit geeft een nieuwe kijk op klimaatmodellen.

Zes jaar lang was Kees Daleboudt van de fractie AbvaKabo het ‘gezicht van de ondernemingsraad’. Na een boeiende periode vol hete hangijzers en een enkele uitglijder gaat hij deze week met pensioen. “Als je niet voor kwaliteit gaat, word je een dorpsschooltje. En dat willen we niet zijn.”

Het oer-Hollandse landschap, met uitgestrekte weilanden met sloten, koeien en karakteristieke boerderijen. “Iedereen denkt dat het vanzelfsprekend is dat het bestaat. Maar het dreigt te verdwijnen”, zegt mr.ir. Evelien van Rij. Zonder de wet die de grens tussen groen en stad moet bewaken, is het landschap aan de goden overgeleverd.

The issue is clear for Rector Magnificus Jacob Fokkema: TU Delft must create a community that allows both Dutch and international students to discuss issues that matter most to them. Without such a community, the university can never truly become international. Rector Fokkema, students and university communication officers gathered to discuss how such a community should be built.

01

08

TUDELTA.38

Serieus kijkende studenten leven zich uit op de tijdelijke ijsbaan op de Beestenmarkt. Onder leiding van schaatsvereniging Effe Lekker Schaatsen konden liefhebbers dinsdag tegen korting de ijzers onderbinden. Studenten

die de activiteit misten, hebben op 23 en 30 december nog een kans. (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

DELTA. 38 11-12-2008

02

nieuwsinterview

’Ik begrijp mijn imago niet’ TUdelta.38 > Jaargang 40 Delta is het informatie- en opinieblad van de TU Delft, verzorgd door een journalistiek onafhankelijke redactie.

> Redactie Frans Godfroy (hoofdredacteur), Saskia Bonger (hoofdredacteur a.i.), Jorinde Hanse, Katja Wijnands (eindredactie), Tomas van Dijk, Maaike Muller, Connie van Uffelen, Jos Wassink (verslaggeving). > Medewerkers Lotte Asveld, Willemijn Dicke, Robbert Fokkink, George van Hal, Dap Hartmann, Christian Jongeneel, Ivo van Leeuwen, David McMullin, Anna Noyons, Daan Schuurbiers, Jimmy Tigges, Robert Visscher, Floris Wiegerinck, Martine Zeijlstra, Daphne Zuiderwijk. > Foto‘s

Sam Rentmeester/ Hans Stakelbeek (FMAX).([email protected])

> Vormgeving Kummer & Herrman, Utrecht > Lay-Out Liesbeth van Dam > Mededelingen Martin Kers ([email protected]) > Redactieraad

Ir. S. Rozendaal (voorzitter), mw. prof.dr.ir.drs. H. Bijl, prof.dr.ir. F.W. Jansen, J. Op Den Kelder, mr. J.J. M.Kok, R.H.G. Meijer, T. Niks, prof. dr.B.J. Thijsse, ir. M. Persson, dr.ir. C. Vermeeren

> Redactie-adressen Universiteitsbibliotheek Kamer 0.18-0.28 Prometheusplein 1 2628 ZC Delft Postbus 139 2600 AC Delft Tel. 015-278 4848 E-mail: [email protected] www.delta.tudelft.nl > ISSN 0169-698x > Druk Wegener Nieuwsdruk Twente, Enschede > Oplage 12.000 > Advertenties

H&J uitgevers Postbus 101 2900 AC Capelle aan den IJssel Tel. 010-451 55 10 Fax 010-451 53 80 E-mail:[email protected] www.linkmagazine.nl

> Abonnement Een abonnement kost 37,50 en kan elk moment ingaan. > HOP Delta werkt samen met het Hoger Onderwijs Persbureau Hein Cuppen, Bas Belleman, Thijs den Otter Tel. 071-523 6151 Fax 071-523 2138 E-mail [email protected] > Copyright Delta Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur artikelen, schema‘s of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen en/of openbaar te maken, in enigerlei vorm of wijze.

‘Waterstofprofessor’ prof.dr. Joop Schoonman (Technische Natuurwetenschappen) gaat vrijdag met emeritaat. Dat betekent niet dat hij stil gaat zitten, of dat hij Delft verlaat.

u langskomen?’ Die zaterdag verscheen er een prima pagina over de waterstofbus, gebaseerd op het gesprek met mij en met de maker van de bus, Daimler-Chrysler. En sinds die tijd, zodra er iets met waterstof is, word ik gebeld.” Betekent uw afscheid vrijdag ook uw vertrek van de TU? “Niet echt, want ik heb een zogenaamde nulaanstelling voor één dag in de week. Ik heb nog zeven promovendi rondlopen en ik mag hen zeker nog twee jaar begeleiden.”

xJos Wassink U bent bij het grote publiek vooral bekend als de waterstofman. Bent u blij met dat beeld? “Ik begrijp eigenlijk nog steeds niet waarom ik dat imago heb gekregen in dit land, want het is heel verkeerd begonnen.” Vertelt u eens. “RTL4 belde mij op en dat was in de periode dat in Amsterdam de waterstofbussen gingen rijden (2003 - red.). Ze wilden weten wat een brandstofcel was. Maar aan het eind vroeg de reporter toen: ‘wat nou als er iets misgaat?’. Ik zei: nou meneer, dat is zo’n volwassen technologie, daar gaat niks mis mee. ‘Ja maar als’, drong hij aan. Toen heb ik gezegd: ja, als er wat misgaat is dat niet erg leuk. Toen het item op tv kwam, was er eerst een brandweerman die vertelde dat waterstofbussen nog net geen rijdende waterstofbommen zijn. Toen kwamen er beelden van een bus die gekanteld was, een uitgebrande bus en een

En wat gaat u verder doen? “Ik heb een benoeming als visiting professor aan de universiteit van Stanford. Ik geef daar defectchemie. Dat gaat over wanorde in materialen die een voorwaarde zijn voor massa- en landingtransport. Dat is mijn hobby. Bovendien ga ik volgend jaar augustus, september en oktober naar de ETH in Zürich, voor cursussen over zonnecellen, batterijen, brandstofcellen en de waterstofeconomie. En ik geef nog steeds elk jaar college in Pavilla. Maar ik heb ook twaalf jaar in Roemenië gewerkt, en dat doe ik nog steeds. En in Moskou.”

Joop Schoonman. (Foto: Hans Stakelbeek)

bus die in de sloot was gereden. Ik zat met stomme verbazing te kijken.” Kwam u er nog in voor? “Ja, in een kort shot waarin ik zei: ja, als er wat misgaat is dat niet erg leuk. Dat was het enige.”

Hoe is dat goed gekomen? “Ik werd gebeld door iemand van de Telegraaf die op zaterdag de wetenschapsbijlage verzorgt en die vroeg wat ik van zijn artikel over de waterstofbus vond. Ik zei: het is het meest beroerde stuk dat ik in tien jaar heb gelezen. Die man schrok zo, dat hij zei: ‘Mag ik vanmiddag even bij

x

Prof.dr. Joop Schoonman houdt vrijdag 12 december zijn afscheidsrede ‘Eigenschappen gesynthetiseerd’ in de aula. Aanvang: 15.00 uur. ’s Ochtends vindt vanaf 9.00 uur bij DelftChemTech het symposium ‘Sustainable Energy Technologies’ plaats.

Hartmann

Opnamestop Niemands privacy is meer veilig tegenwoordig. Overal worden we bespied met mobiele telefoons en mp3-spelers. Zelfs George W. Bush en Saddam Hussein werden vastgelegd tijdens gênante momenten in besloten kring. Bush op een fundraising-bijeenkomst waar hij grapte dat Wall Street een kater had ('It got drunk and now it has a hangover') en Saddam toen hij weinig ceremonieel werd opgehangen ('Gggrrrggarrrgghhh!'). Beide filmpjes zijn terug te vinden op YouTube, de collectieve cyberkliko. En onlangs was het Kay van de Linde, de pr-adviseur van Trots Op Nederland (TON), die heimelijk werd opgenomen tijdens zijn gastcollege aan de Universiteit van Amsterdam. Die opnamen kwamen via GeenStijl in de openbaarheid. GeenStijl treft wat mij betreft geen blaam, net zo min als YouTube verantwoordelijk is voor de filmpjes van Bush en Saddam. Waar het om gaat, is dat Kay van de Linde in de beslotenheid van een collegezaal de studenten een kijkje gaf in de keuken van TON. Dat daarbij ook wat vuile was werd buiten gehangen, pleit voor de oprechtheid van Kay. Uiteraard was de formulering ‘gebakken lucht’ niet erg handig gekozen. Een collegezaal is beslist geen openbare ruimte. Dat hij stiekem werd gefilmd, is dus inbreuk op zijn privacy en op het intellectueel eigendom van de UvA. Ik weet dat studenten regelmatig colleges opnemen. Zo zijn er tegenwoordig vernuftige pennen die digitaal vastleggen wat je schrijft en dat naderhand op je computer reproduceren. Die pen neemt ook alles op wat er gezegd wordt, en koppelt de notities aan de geluidsopnamen. Erg handig voor de student, maar wat vinden de docenten daar eigenlijk van? Brieven naar de redactie van Delta, s.v.p. Onlangs was de feestelijke afsluiting van de honors course starting new

ventures, waar prille ondernemersplannen werden gepresenteerd. Een van de studenten had me eerder verteld dat hij aarzelde om zijn ideeën openbaar te maken, uit vrees dat anderen ermee aan de haal zouden gaan. Laat nu uitgerekend diezelfde student heimelijk alle eindpresentaties op video vastleggen! Ik was in staat om die gluiperd zijn camera af te pakken en stuk te smijten. Maar ja, dat doe je op zo’n moment niet, om de feeststemming niet te bederven. Laat ik daarom op deze plek het voortouw nemen, en verkondigen dat ik een student nimmer toestemming zal geven om colleges op te nemen, niet op video en niet op audio. Wie dat desondanks tóch doet, zal ik van het college uitsluiten en een nul als cijfer meegeven. Dat zal officieel wel niet mogen en daarom is het hoog tijd dat het college van bestuur hiervoor gedragsregels voor studenten opstelt met bijbehorende sancties. Ik help vast een handje: ‘Het is studenten ten strengste verboden om zonder toestemming van de docent audiovisuele opnamen van een college te maken. Bij eerste overtreding volgt uitsluiting van het betreffende college. Een tweede overtreding leidt tot verbanning van de universiteit voor een jaar. Degene die een opname (met of zonder toestemming gemaakt) via internet of andere media in de openbaarheid brengt, wordt onmiddellijk en zonder pardon van de opleiding afgetrapt.’ Misschien dat het cvb alleen dat laatste woord nog wil vervangen? Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

DELTA. 38 11-12-2008

Nieuws

Extra ruimte

Snelle start

Met de komst van het Rotterdamse Onderwijsgebouw Zuid naar de TUcampus komen er zeven instructiezalen, twee studio classrooms en veertig projectruimten bij. Het biedt ruimte aan meer dan zeshonderd studenten en komt naast de vliegtuighal van Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek. L&R wil waarschijnlijk 60 tot 70 procent van de ruimte gebruiken, maar het gebouw is ook voor andere faculteiten. De ondernemingsraad vraagt zich af of de extra ruimte nodig is. Volgens het college van bestuur wel, omdat het aantal studenten groeit.

Twee imposante prijzen hadden ze al binnen: de New Venture Award en de internationale ondernemersprijs Bizidee. Vorige week kwam daar de Fast Start Award bij, een prijs voor de beste academische starter van Europa. De broers Gandert en Hjalmar van Raemdonck, van het Delftse technostartersbedrijf Ephicas, kregen de prijs voor het ontwikkelen van aerodynamische zijschorten voor opleggers van vrachtwagens, waarmee de luchtweerstand en dus het brandstofverbruik vermindert. De Fast Start Award wordt uitgereikt

aan de starter van een bedrijf dat de meeste kans heeft op commercieel succes en impact op de maatschappij. Het bedrijf moet gebaseerd zijn op een idee dat op een universiteit is ontwikkeld. De Academic Enterprise Awards Europe zijn een initiatief van Science Business, een Europees netwerk van kopers en verkopers van technologie.

Koerswijziging bij Civiel De faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen bezint zich inhoudelijk en financieel op haar toekomst. xSASKIA BONGER en CONNIE VAN UFFELEN Vanwege haar financiële situatie is de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen (CiTG) genoodzaakt keuzes te maken. Niet alleen over onderzoeksgebieden, ook over benodigde faciliteiten en laboratoria. Decaan prof.ir. Louis de Quelerij was niet bereikbaar voor commentaar, maar volgens het college van bestuur zit CiTG al ‘een reeks van jaren in een lastige financiële situatie’. Over de redenen daarvan verschillen de meningen, zegt collegelid Paul Rullmann. Zelf noemt hij er drie: “Vroeger kreeg de faculteit een groter vast bedrag toegekend van de universiteit. Verder heeft Civiel veel grote apparaten. Die moeten deels door de faculteit zelf worden betaald. Ook heeft Civiel te weinig inkomsten uit de tweede en de derde geldstroom.” Een externe commissie onder leiding van prof.ir. J. Stuip heeft de afgelopen maanden onderzocht of Civiel een ‘te zwaar geheel in de lucht houdt’ en of er keuzes gemaakt moeten worden. “De commissie bekijkt het assortiment en beoordeelt of dat aansluit op toekomstige ontwikkelingen in de

Noodgebouw

civiele techniek”, zegt Rullmann. Verder onderzoekt een werkgroep onder leiding van prof.dr.ir. Jan Rots samenwerking met Bouwkunde. Rots, plaatsvervangend decaan Bouwkunde, begon daarbij met een scan van leerstoelen, om te zien waar overeenkomsten en verschillen zitten. Volgens Rots valt er al wat te winnen door docenten van beide faculteiten in elkaars piekuren te laten inspringen bij ontwerpbegeleiding. Nu worden daarvoor soms externe docenten ingehuurd. Verder ziet Rots mogelijkheden op

Om de vernieuwing in goede banen te leiden, komt er een tijdelijke, externe vice-decaan het gebied van serviceonderwijs: Bouwkunde zou bijvoorbeeld colleges 3d-informaticamodelling kunnen geven bij civiel, of civiel colleges draagconstructies bij Bouwkunde. Ook noemt Rots participatie in elkaars afstudeercommissies en mogelijke mixen in het minoraanbod. Onderzoeksportfolio’s kunnen worden afgestemd of geïntegreerd. Ook zou Civiel gebruik kunnen maken van de maquettehal bij Bouwkunde. En kan Bouwkunde proeven doen in het Stevinlab. Beide faculteiten zouden kunnen participeren in elkaars adviescommissies voor benoemingen, leerstoelplannen kunnen afstemmen en leerstoelen kunnen samenvoegen. “Dat kan leiden tot besparingen in

Een modderige bende, dat is alles wat resteert van de noodopvang van Bouwkunde vlakbij het sportcentrum. Werklui van ‘De Boer Tenten’ verzamelen hier de onderdelen, zodat de grote tent later hergebruikt kan worden. Verschillende sportverenigingen moesten tijdelijk wijken naar andere locaties om ruimte te maken. Maar deze week weer sporten op de vrijgekomen locatie lijkt uitgesloten. (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

fte’s. We gaan alles rustig onderzoeken”, zegt Rots. Volgens het college gaat het niet alleen om een ‘platte bezuiniging’, maar ook om een oriëntatie op vakken. Het college wil al in januari of februari besluiten nemen. Om de vernieuwing in goede banen te leiden, komt er een tijdelijke vice-decaan. Een externe kandidaat. De onderdeelcommissie van de faculteit vindt dat laatste een goed plan. “Alleen zijn er wel personele consequenties aan verbonden en wij vinden dat het zonder gedwongen ontslagen zou moeten gebeuren”, zegt Henny van der Meulen. De inventarisatie van apparaten bij Civiel staat niet op zichzelf. In november stemde het college in met een project dat de hele onderzoeksinfrastructuur van de TU in kaart moet brengen. Dit ter besparing, maar ook om in te kunnen spelen op kansen voor extra overheidsfinanciering. De andere faculteiten moeten in januari of februari komen met plannen voor de lange termijn. Zij mogen op korte termijn geen wilde uitgaven doen en moeten kritisch kijken naar tijdelijk personeel.

03

Röntgendetector

Parkeergeld

De TU gaat samen met het Nikhef (Nationaal instituut voor subatomaire fysica) en enkele bedrijven werken aan nieuwe CMOS-chips. Het consortium wil hoge-resolutieröntgendetectoren op basis van CMOS-chips verbeteren. Die detectoren kunnen bijvoorbeeld gebruikt worden in de auto-industrie en in medische röntgenapparatuur. Daarvoor krijgt de groep twee miljoen euro subsidie van het ministerie van economische zaken. Het Nikhef werkt al jaren aan dergelijke chips.

Parkeren op de parkeerplaats bij begraafplaats Jaffa is straks niet meer gratis. Dat meldt het Algemeen Dagblad deze week. Hoewel de plaatsen alleen voor de bezoekers van de begraafplaats bedoeld waren, kunnen zij er toch al maanden de auto niet of nauwelijks kwijt. Het vermoeden bestaat dat vooral bezoekers of medewerkers van de TU hun auto ongevraagd parkeren. De betaalregeling – waarmee slechts voor drie uur tegelijk kan worden betaald – moet ervoor zorgen dat mensen niet zomaar de hele dag parkeren.

Toch vragenlijst over reorganisatie Alle medewerkers van de TU krijgen binnenkort toch een vragenlijst over de reorganisatie (OOD). Na aandringen van de ondernemingsraad (or) heeft het college van bestuur hiertoe besloten. De or is blij met dit besluit. In eerste instantie wilde de projectgroep die de evaluatie van de reorganisatie begeleidt, niet iedereen een vragenlijst sturen. “Als het voor medewerkers lang niet altijd duidelijk is wat afspraken zijn over de gewenste kwaliteit en middelen voor de dienstverlening, hebben zij ook geen referentiekader om daar een oordeel over te geven”, zei voorzitter Joris van Bergen daar eerder over. Bij aanvang van de evaluatie luidde de opdracht aan de werkgroep een onderzoek te doen naar ‘de kwaliteit van de dienstverlening en het geven van concrete aanbevelingen voor verbetering’. De projectgroep begon afgelopen zomer met een inventarisatie van de al beschikbare informatie hierover. Inmiddels is die aangevuld met zelfevaluaties en gesprekken met directeuren van de ondersteunende diensten en decanen. Aan de hand daarvan wil de projectgroep in januari 2009 een interne

notitie klaar hebben met voorlopige analyses en aanbevelingen. Over een deel van die analyses vraagt de projectgroep half januari de mening van alle medewerkers. Dat gebeurt via een digitaal onderzoek. De projectgroep wil van alle medewerkers weten of er nog andere opvattingen leven of dat er zaken over het hoofd zijn gezien. De aan-

De projectgroep wil van alle medewerkers weten of er nog andere opvattingen leven bevelingen in het eindrapport worden dan mogelijk nog aangescherpt of aangepast. De projectgroep heeft dit najaar ook nog gekeken naar afspraken over functies sinds het begin van de reorganisatie. Daarbij keek de groep naar de kosten (inclusief inhuur van externe medewerkers) en de omvang van het aantal ondersteuners versus de te ondersteunen staf en studenten. Verder besteedt de projectgroep aandacht aan de relatie tussen faculteiten en ondersteunende diensten. (CvU)

DELTA. 38 11-12-2008

04

opinie/boeken

DELTA. 38 11-12-2008

Boodskappen Het afscheid van docente Nederlands voor Buitenlanders drs. Alied Blom stond in het teken van de automatische spraaktrainer Repetitor die de TU Delft in samenwerking met de Radboud Universiteit Nijmegen ontwikkelt. Ter gelegenheid van haar afscheid vond woensdag 10 december een minisymposium plaats. Blom nam destijds het initiatief voor de uitspraaktrainer Repetitor. Het is een computerprogramma dat buitenlanders kunnen gebruiken om hun uitspraak van het Nederlands te verbeteren. Het programma is nu nog in ontwikke-

Gods licht is beter dan Philips Toonaangevend architect en voormalig bouwkundehoogleraar Cees Dam schreef een autobiografie ter ere van zijn vijfenzeventigste verjaardag. Dat levert een prachtig geïllustreerd boek op met pakkende oneliners. Maar de spraakmakende controverses uit zijn carrière worden helaas amper besproken. xROBERT VISSCHER Samen met de Oostenrijkse architect Wilhelm Holzbauer ontwerpt Cees Dam een gecombineerd muziektheater en stadhuis aan het Amsterdamse Waterlooplein. Dat ontwerp zorgt voor een van de grootste ruzies in de Nederlandse architectuurwereld. Topcomponist Peter Schat keert zich in 1981 tegen dit in zijn ogen onmogelijke ontwerp. Een enorme discussie en ordinair mod-

dergooien zijn het gevolg. Krakers roeren zich zelfs in discussie. Ook rechtszaken volgen en het regent bezwaarschriften. Toch wordt het gebouw, dat in de volksmond Stopera (samenvoeging van stadhuis en opera wordt genoemd) in 1986 voltooid. Over deze controverse is helaas vrijwel niets te vinden in de autobiografie van de architect. Dam schrijft alleen dat zijn vrouw Josephine na dit debacle wilde verhuizen naar Zuid-Frankrijk, waar Dam een indrukwekkend huis ontwierp. Ook over het waarom van de ruzie tussen Pieter Zaanen en Dam, die vroeger samenwerkten, staat weinig in dit boek. Natuurlijk zijn alle autobiografieën een vorm van zelfverheerlijking. Vaak zijn het ongewilde propagandawerken van de auteur. Het boek van Cees Dam is daarop geen uitzondering. In deze autobiografie heeft Dam zelf de onderwerpen uitgekozen, die variëren van commentaar op gebouwen (waaronder een goed geschreven commentaar over de bouw van musea) tot persoonlijke herinneringen. Het is zijn goed recht om geen oude koeien uit de sloot te halen. Maar de lezer die een totaaloverzicht van zijn leven en werk wil, komt daardoor wel bedro-

gen uit. Dat is een van de weinige kritiekpunten op het vuistdikke boek. Dam verdient verder alle lof voor deze publicatie, die met schetsen, tekeningen en foto’s weergaloos is geïllustreerd. Over zijn jeugd is Dam wel opvallend openhartig. Hij schrijft dat zijn moeder kort na zijn geboorte overleed, nadat ze zich met een veiligheidsspeld had geprikt en daardoor bloedvergiftiging opliep. Dam

’De omgang met studenten was heel inspirerend, de wederzijdse uitdaging tot avontuur heeft mij veel goed gedaan’ groeide op bij de kinderloze zus van zijn moeder en haar man. Daar werd hij vertroeteld en groeide op als een ‘petit prince’. ‘Mijn ouders hadden zelf geen kinderen, ik was het wonder.’ Van jongs af aan tekende Dam al graag gebouwen. Die fascinatie verloor hij niet. In zijn rijke carrière drukt Dam zijn stempel op Nederland met zijn ontwerpen van het

stadhuis van Almere, de Wilhelminatoren en Galleria op de Kop van Zuid in Rotterdam en het hoofdkantoor van KPN Telecom in Den Haag. Daarnaast maakt hij televisieseries over architectuur voor Teleac en de AVRO. In 1993 wordt Dam hoogleraar architectuur aan de faculteit Bouwkunde van de TU Delft. Daarover schrijf hij uitvoerig. ‘De omgang met studenten was heel inspirerend. De wederzijdse uitdaging tot avontuur heeft mij veel goed gedaan. In verhouding tot collega-docenten, zo heb ik achteraf wel gehoord, vond men mij direct, snel en analytisch. Ik nam mijn studenten niet zozeer bij de hand om samen een ontdekkingstocht te maken, ik stimuleerde ze juist om zelfstandig te werk te gaan.’ Dam gaf zo zijn rijke ervaring door aan de nieuwe lichting. Op dezelfde manier als hij zelf was geschoold door Gerrit Rietveld. Daarover vertelt hij een typerende anekdote: ‘Als je een gang met te veel hoeken had verzonnen, merkte hij alleen maar op: leuk verstoppertje spelen. Een sympathieke manier om duidelijk te maken dat het plan onhelder was. Van die benadering houd ik, en ik houd van zijn architectuur.’ De architect doet in het boek een

oproep aan jonge architecten. Neem toch vooral de potlood ter hand, is zijn devies. Ze moeten oppassen ‘dat ze zich niet verliezen op detailniveau en het conceptuele, het geheel, uit het oog verliezen’. Dam blinkt uit in oneliners in dit boek. Zoals: ‘Gods licht is beter dan Philips’. En met ‘Op zoek naar nieuwe tradities’ typeert hij raak zijn eigen stijl. Deze eigenzinnige opmerkingen van Dam maken het boek goed leesbaar en vergoeden het enigszins dat hij lastige controverses grotendeels negeert.

“Je ziet dat sommige studieverenigingen trekken krijgen van gezelligheidsverenigingen. Studenten worden vernederd, terwijl ze daar niet voor gekozen hebben”, vertelt

Stop met het creëren van losers Het was schitterend georganiseerd op 15 november, de P-in-1bijeenkomst in de aula. Allemaal gelukkige jongens en meisjes en niet te vergeten hun ouders. Maar liefst 17,5 procent van de eerstejaars was trots op het behalen van het P-diploma in een jaar. Ja, en 82,5 procent dus niet, concludeerde Delta een week later. Tijdens de afgelopen Olympische Spelen bedacht ik dat er bij een dergelijk evenement toch wel erg veel verliezers zijn. Zelfs zilver is het immers net niet in onze wereld. Sommigen smijten hun niet-gouden plak zelfs weg omdat ze er hun naasten niet mee onder ogen durven komen. Van iedere 100 olympische atleten worden er 98 losers. En iedereen maar roepen dat deelnemen belangrijker is dan winnen. Duizenden losers, dus met in hun kielzog familie, vrienden en vaak

het hele land van herkomst. Eerste plaats plakkenwinnaar China wil de komende Spelen nog meer medailles halen. Gaat het land daarmee door tot ze ze allemaal winnen? Onze wereld wil alleen maar winnaars, topmensen, excellentie, VOC-mentaliteit en natuurlijk geen zesjesculturen. Je bent in Nederland pas geslaagd als je meer verdient dan Balkenende. Maar wat produceert zo’n cultuur eigenlijk? Juist, alleen maar losers. Paul Rullmann constateert in Delta 37 dat onze ingenieurs het moeten opnemen tegen ingenieurs uit het buitenland. A true xenophobic engineers survival of the fittest. Hij constateert dat het in de internationale wereld steeds competitiever wordt. Daarin heeft hij gelijk. Zo zijn de natiestaten nu bijvoorbeeld in een financiële crisiswedstrijd bezig te kijken wie de meeste miljarden in omvallende banken kan stoppen. Nederland staat in de top 10 met een garantie voor 200 miljard. Tegelijkertijd moet de TU een paar miljoen (maar) bezuinigen – het geld moet toch ergens vandaan komen inderdaad - en wordt het hele speelveld hier opgezadeld met de nare gevolgen. Rullmann verdedigt de harde knip en het bindend studie advies – ordinair opgelegde bezuinigingsmaat-

regelen – met de constatering dat Nederland zich in welvaart wil blijven wentelen. Als we ons dat ook inderdaad ten doel stellen heeft hij opnieuw gelijk, maar zal zijn gelijk naar mijn mening van korte duur zijn. Wordt wakker dus, want er is echt iets aan de hand in de wereld en de kredietcrisis is daar het duidelijkste, blijvende signaal van. Feitelijk is geld – en de extreme ongelijkheid

De kern van het probleem is hebzucht, de motor is geld, de planeet en zijn bewoners betalen het gelag die het heeft gecreëerd – de motor van heel veel ellende, van heel veel losers. Go shop!, zei president Bush na 9/11 en recentelijk opnieuw in reactie op omvallende banken. Terwijl wij ons (nog even) wentelen in welvaart, weten we dat het grootste deel van onze wereldbevolking al jaren in armoede en oorlog leeft. De kern van het probleem is hebzucht, de motor is geld, de planeet en zijn bewoners betalen het gelag. Kijk

eens naar deze briljante animatie op www.storyofstuff.com. Sneller studeren, eerder consumeren? Maar het economisch systeem stort in rap tempo in. Niet dat men het doorheeft. De kredietcrisis wordt ‘opgelost’ met de methoden die hem veroorzaakten. Een brugklasser ziet dat het niet werkt. Was een miljard teveel voor hogesnelheidslijn of Betuwelijn ooit reden voor Kamervragen, miljarden voor failliete private banken en iedereen zwijgt. Een paar bankdirecteuren – topmensen, echte winnaars dus – met goudenhanddrukgarantie en individuele salarissen en bonussen waar onze hele TU riant op kan draaien, begraaien het en de miljarden staatssteun zijn niet aan te slepen. Omdat wij het aan de TU kennelijk goed doen - prima ingenieurs afleveren, aardig onderzoek, goede citaties, fijne universiteit, veel eerstejaars - mogen wij dus bezuinigen. Maar moeten we daarom ook onze studenten (en medewerkers) nog verder opjagen en de angst aanpraten dat, wanneer ze niet rap studeren en excelleren, ze door een Chinese goudenmedaillewinnaar worden ingehaald? Laten wij alsjeblieft beginnen om elkaar – student, medewerker, bestuur – niet gek te maken. Moei-

Zijn de eerstejaarsweekenden van de studieverenigingen te zwaar? Volgens collegelid Paul Rullmann bij een enkeling wel. De studieverenigingen herkennen zich niet in zijn verhaal. van Hal

’Cees Dam’, Cees Dam, Nieuw Amsterdam Uitgevers, 384p., 45 euro.

lijker is het niet. College, bestuur zo min mogelijk en probeer Den Haag en allerlei andere self proclaimed deskundigen, middelmatige bestuurders en kortzichtige politici, juist in deze tijden van de deur te houden. En als je dan iets extra’s wil doen, aai dan de snelle student net zoveel over de bol als de student die er wat langer over doet. De wereld hoeft echt niet sneller te draaien dan ze al doet. Dr.ir. Coen Vermeeren is docent luchtvaart- en ruimtevaarttechniek en hoofd Studium Generale van de TU Delft.

x www.storyofstuff.com

Energiebesparing ling, en wordt in maart volgend jaar als prototype verwacht. Dan moet het op een laptop kunnen draaien. Blom: “Andere programma’s vergelijken de uitspraak met een soort ideaal. Wij brengen de meest voorkomende fouten in, en laten het programma daarop letten.” Als voorbeeld noemt ze het woord ‘boodschappen’, dat uitgesproken wordt als boodskappen, boodscháppen of bodeschappen.

x www.delftsemethode.nl

Het hoger onderwijs moet jaarlijks twee procent energie besparen. In 2020 willen de hogescholen en universiteiten dertig procent minder energie uitstoten ten opzichte van 2005. De HBO-raad en VSNU hebben deze meerjarenafspraak vorige week gemaakt met minister Cramer (Vrom). Ook is er een overeenkomst getekend over duurzamer inkopen. Deze al eerder aangekondigde overeenkomst moet ervoor zorgen dat het hoger onderwijs in 2012 voor minstens vijftig procent producten duurzaam gaat inkopen. Vrom heeft criteria opgesteld waar-

Voorbeeld aan duurzame producten moeten voldoen.

’Geen zwaar eerstejaarsweekend bij studieverenigingen’

xSaskia Bonger en George

x

05

Nieuws

Rullmann over de eerstejaarsweekenden. “Als je er niets tegen doet, legt de kennismaking steeds meer beslag op studenten.” Het college van bestuur wil daarom apart gaan praten met de studieverenigingen over de invulling van hun weekenden. De verenigingen herkennen echter weinig van het verhaal van Rullmann. Navraag naar de activiteiten die de verenigingen op de weekenden doen, levert vooral woorden op als ‘ruilspel’, ‘liedjes’, ‘commissievoorstelronde’, ‘disco’ en ‘sport’. De meeste besturen typeren hun weekend als ‘gewoon alleen gezellig’. “Het doel van ons weekend is dat de eerstejaars elkaar leren kennen”, vertelt Michel Verhulst, commissaris extern van de Elektrotechnische Vereeniging. “Er is geen enkele studievereniging die een heel zwaar

weekend heeft. Daar zitten de leden echt niet op te wachten.” Eén van de zwaarste weekenden is dat van VSV Leonardo Da Vinci (luchtvaart- en ruimtevaarttechniek). “Wij hebben een extra lang eerstejaarsweekend. Op donderdag beginnen we al met een wel-

‘Leden zitten echt niet te wachten op een zwaar weekend’

tot anderhalf uur.” Hoewel dat voor wat slaaptekort zorgt, denkt Smit niet dat dat een probleem is. “Ze hebben genoeg tijd om uit te rusten. Vrijdag overdag zijn we bijvoorbeeld op het strand en dat is superchill.” Smit is ook lid bij Virgiel en kan het weekend dus goed vergelijken met de kennismakingstijd daar. “Dat is echt totaal anders. Als Rullmann bedoelde dat het eerstejaarsweekend daarop lijkt, dan slaat dat helemaal nergens op.”

niet betegelde terrein banjeren, worden net wat donkergroene schotten (inclusief sfeervolle nepblaadjes) op de felle ondergrond bevestigd. Ondanks al dat groen, is Hegnauer wel tevreden met zijn nieuwe woonomgeving. “Dit is beter dan bij hotel Soul Inn”, het tijdelijke onderkomen waar vrijwel alle huidige bewoners door de universiteit waren ondergebracht. “Het zat daar zo vol, dat ik op een boot moest wonen vlakbij het hotel. Al

was dat eigenlijk ook wel weer erg tof.” Eenmaal binnen gaan we met de (felgroene) lift naar boven en treffen we Luis Guerreiro uit Portugal. Hij is in Delft voor zijn master luchtvaarttechniek. “Het is hier gezellig. Ik ken vrij veel van mijn buren nog van de Soul Inn.” Een gemeenschappelijke ruimte voor die gezelligheid, ontbreekt vooralsnog. “Er zijn driepersoonskamers met een huiskamer. Daar kun je met een groepje zitten.” En in de

Restitutie collegegeld Buitenlandse studenten bouwkunde eisen collegegeld terug van de TU omdat ze zich in de steek gelaten voelen na de Bouwkundebrand. Ze kregen onvoldoende werkruimte om aan modellen te werken, zeggen ze.

Homovijandig Delft is de meest homo-onvriendelijke studentenstad van Nederland. Dat staat in het decembernummer van homojongerenmagazine Expreszo, dat 13 december verschijnt.

Het hoger onderwijs verengelst, waarschuwt Tweede Kamerlid Martin Bosma (PVV). “Het Nederlands dreigt een soort boerendialect te worden dat blijkbaar niet meer goed genoeg is om academisch onderwijs in te geven.”

Constructeursprijs

toekomst kan de ruimte beneden, die nu nog slechts bevolkt wordt door wat verdwaalde stukken isolatiemateriaal en andere bouwresten, misschien als sociale ontmoetingsplek dienst doen, denkt hij. Het lijkt, kortom, alsof alle bewoners tevreden zijn. Toch heeft een Erasmus-student wel wat te klagen over zijn nieuwe woning. Althans: zolang hij anoniem blijft. “De huur is te hoog en volgend jaar wordt die nóg wat hoger. Bovendien moesten we betalen voor onze wasmachines, terwijl alles inclusief hoorde te zijn. En tot slot zit er geen ventilatie boven de kookplaten, waardoor de gang al snel gaat stinken als iemand staat te koken.” En toch, vertelt hij na een momentje stilte, valt het eigenlijk allemaal wel mee. “Over het algemeen is het hier best leuk wonen.” “Het is hier wel erg groenig.” (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

delta online

Boerendialect

komstwoord van de decaan en een introductie van onze vereniging”, vertelt secretaris Jeroen Smit. “Eén van de mooiste activiteiten is donderdagnacht, wanneer we de eerstejaars wakker maken voor een dropping. Het lopen duurt een uur

Groen, groener, groenst Het kan zelfs de minst opmerkzame wandelaar niet ontgaan. Lopend langs de eerste twee kubusvormige gebouwen (het derde is nog onbewoond) van het nieuwe Hammenpoort-complex voor buitenlandse studenten, dringt één gedachte zich op: er is hier iets met de kleur groen. Felgroene gordijnen hangen voor elk raam en hier en daar leunt een groene zitzak nonchalant tegen het glas. De plastic groene tafels en stoeltjes die in sommige kamers zichtbaar zijn, maken het monotone kleurbeeld af. Toch valt achter enkele ramen een teken van leven te ontwaren. Gebruikte C1000tasjes, lege flessen, gevulde wasrekjes of een verdwaalde akoestische gitaar onderbreken daar de kleursleur. “Het is hier inderdaad wel erg groenig”, bevestigt Marcel Hegnauer (masterstudent toegepaste geowetenschappen, oorspronkelijk uit Zwitserland) als we hem buiten bij de middelste flat tegenkomen. “En hier valt het dan nog wel mee. Aan de andere kant is het pas écht lelijk.” Die andere kant staat gekeerd naar het water dat tussen de Leeghwaterstraat en de Rotterdamseweg stroomt en is bekleed met een hoofdpijnopwekkende felgroene kunststof. Gelukkig lijkt men zich bewust van de esthetische problemen: op het moment dat we hier door de blubber op het nog altijd

De befaamde Franse grand écoles, een soort universiteiten voor de elite, worden omgevormd naar het model van de TU Delft. Collegevoorzitter Dirk Jan van den Berg heeft daarover vorige maand een gesprek gehad met Claude Allègre, raadsadviseur van president Nicolas Sarkozy. Frankrijk vindt de grand écoles niet meer van deze tijd. Ze zijn te elitair en te klein. Bovendien worden de reguliere Franse universiteiten steeds beter, in tegenstelling tot de grand écoles. Daarom moet de organisatie veranderen.

George van Hal

Tijdens de Precisiebeurs vorige week donderdag in Veldhoven ontving TU-alumnus ir. Volkert van der Wijk de ‘Wim van der Hoek Constructeursprijs 2008’.

Cel met tbs De twee brandstichtingen in een studentenhuis aan de Oude Delft van april dit jaar blijven vooralsnog onbestraft. De rechter had onvoldoende bewijs om verdachte Chester W. hiervoor te veroordelen.

Meningen De TU Delft heeft volgens studenten de slechtste voorzieningen en organisatie van de Nederlandse universiteiten. Verrassend genoeg geven de experts de TU het hoogste waarderingscijfer. Dit blijkt uit de Keuzegids Hoger Onderwijs 2009.

Superbus De eerste proefritten met de superbus zijn achter de rug, meldt projectleider ir. Joris Melkert. Alleen ziet het voertuig er nog niet uit als een superbus, maar als een rijdende plaat, een mule (muilezel) in autobouwersjargon. (SB)

x www.delta.tudelft.nl

DELTA. 38 11-12-2008

06

wetenschap

DELTA. 38 11-12-2008

07

wetenschap

desgevraagd

TUSSENSTAND

Laat de computer maar schuiven

Lastpak in een ring van dalende lucht

De computer als ontwerper is een droom uit de jaren zestig. Promovendus ir. Michael Bittermann (Bouwkunde) stofte het idee af en ontwikkelde een programma dat gegarandeerd de beste oplossingen vindt.

Om wolken heen bevinden zich ringen van dalende lucht. Deze ontdekking van dr.ir. Thijs Heus van Technische Natuurwetenschappen geeft een nieuwe kijk op klimaatmodellen.

xJos Wassink Op de laptop van Michael Bittermann schuiven elementen van een luchthavenhal heen en weer alsof er een schaakspel gaande is. De computer is bezig de optimale inrichting van de hal te ontwerpen door de plaats te bepalen van trappen, liftschachten, kolommen en een verdieping. Bittermann noemt het verrassend dat de mezzanine (een halve open verdieping) niet aan de raamkant komt, terwijl hij heeft opgegeven dat het er licht moet zijn. Kennelijk geeft de nabijheid van voorzieningen aan de andere kant van de hal de doorslag. De eerste pogingen om computers te laten ontwerpen, strandden doordat de regels te star waren. Een

computer rekent - net als sommige programmeurs - graag met ja of nee, nul of één. Maar bij ontwerpen gaat het juist vaak om combinaties van tegenstrijdige belangen. Hier biedt de fuzzy logic een uitkomst. De door prof. Lofti Zadeh (Berkeley, 1966) bedachte ‘vage logica’ maakt het mogelijk om numerieke grootheden te vertalen in taalkundige begrippen. Zo is op een schaal van nul tot 2000 vierkante meter een oppervlakte van 1100 vierkante meter ‘tamelijk ruim’. Sterker nog, er is een numerieke waarde, een

Elementen van een luchthavenhal schuiven heen en weer alsof een schaakspel gaande is tevredenheidmaat, die aangeeft hoe ‘ruimtelijk’ een inrichting is. Vereisten mogen dan best tegenstrijdig zijn, het is de totaalscore die bepaalt hoe goed een oplossing voldoet. Verder kwantificeert Bittermann de visuele waarneming. Want hoewel het zicht bepalend is voor de beleving van een omgeving, ontbrak het tot nu toe aan een objectieve maat. Bittermann presenteert een theorie van de visuele waarneming gebaseerd op waarschijnlijkheid, en

Werk in uitvoering. De bovenste inrichting is gebaseerd op toeval, de twee ondersten op evolutionaire vooruitgang. (Illustraties: Michael Bittermann)

legt zo een link tussen omgeving en beleving. Kleur, grootte, nabijheid en positie van objecten spelen daarbij een rol. Illustratief is Bittermans analyse van een loopje door Ikea waar eerst de gele tassen opvallen, dan de infobalie en pas aan het einde van de gang de trappen. In de computerontwerpen staat steevast een mannetje, een avatar, te kijken. Zijn gezichtsveld bepaalt de ruimtelijke beleving. Maakt de hal een ruimtelijke indruk? Zijn de trappen goed vindbaar? Dat soort vragen krijgt in het model een numeriek antwoord. Ook de manier waarop de computer verschillende oplossingen bedenkt – volgens kunstmatige evolutie - is nieuw. Bij de luchthavenhal begint het model met toevallige oplossingen, die overigens wel aan gestelde randvoorwaarden moeten voldoen. Zo moeten de trappen aansluiten op de halve verdieping. De computer verzint om te beginnen tachtig verschillende oplossingen die op vijftien criteria worden beoordeeld, zoals ruimtelijkheid, daglicht op de mezzanine, grootte van de mezzanine, zichtbaarheid van de trappen en plaatsing van de kolommen. Een systeem van weegfactoren (een zogeheten neuraal netwerk) beoordeelt alle deelaspecten en voegt die samen tot een totaalscore op functionaliteit en esthetiek. Daarna worden de oplossingen ‘gekruist’, waarbij de succesvolle oplossingen meer kans krijgen dan de zwakkere broeders. De manier waarop hierbij bits worden uitgewisseld, is gebaseerd op de uitwisseling tussen chromosomen in de natuur. De tweede generatie scoort vaak al op alle fronten beter dan de eerste. De ervaring leert ook dat oplossingen na twintig generaties nauwelijks te verbeteren zijn. “Ze zijn niet allemaal hetzelfde”, benadrukt Bittermann. “Maar je kunt er zeker van zijn dat bij een bepaalde gekozen variant, alle overige aspecten optimaal zijn.” Hij hoopt dat ontwerpers zijn systeem zullen gebruiken om tot betere beslissingen te komen. “Dat kan hiermee beter dan alleen op gevoel”, stelt hij. “Gevoel kan moeilijk onderscheid maken tussen alternatieven die veel op elkaar lijken. Met mijn model kan de ontwerper zich concentreren op de samenhang, zonder dat de deelaspecten in de knel raken”. Dat klinkt handig. Maar de ambities liggen veel hoger. Nobelprijswinnaar Herbert Simon (Economie, 1978) voorspelde in 1986 dat creatieve ontwerpsystemen ook de beste financiële strategieën zouden kunnen bepalen. Dat wordt tijd, zou je denken.

xTomas van Dijk

Hieperdepiep De computermuis viert zijn veertigste verjaardag, meldt dagblad De Pers deze week. Op 9 december 1968 maakte de computerwereld kennis met een klein houten doosje op wieltjes met een knop. De Amerikaanse uitvinder Douglas Engelbart presenteerde op een congres de allereerste computermuis. Hij toonde hoe je er tekstbestanden mee kon kopiëren en plakken en liet zien dat je met de muis makkelijker kon samenwerken binnen computernetwerken. Het bedrijf Xerox verbeterde de muis in de jaren zeventig. In plaats van twee wieltjes kreeg de muis een bal die alle kanten op kon bewegen. Een systeem met lichtstralen en sensoren detecteerde de bewegingen. Het is deze uitvoering die in de jaren tachtig en negentig met de pc’s de huiskamer veroverde. Tegenwoordig komen er steeds meer geavanceerde muisachtige gadgets op de markt. De afstandsbediening van de Wii-spelcomputer, bijvoorbeeld. Dat is een pointer waar je dingen mee kunt aanwijzen en die snelheden en krachten meet. “Dergelijke systemen worden ook al gebruikt tijdens congressen”, vertelt prof.dr. Mark Neerincx van de groep mens-machine interactie van Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica desgevraagd. “Meerdere mensen kunnen daardoor tegelijkertijd dingen op een computerscherm aanwijzen of documenten verschuiven.” Neerincx denkt dat dit soort multimodale muizen ook gangbaar wordt voor de pc. En hij verwacht dat er alternatieven komen voor de muis, zoals besturing door middel van spraakherkenning. En het touchscreen, het systeem waarbij je direct met je vinger iets aantoetst op het scherm, is dat niet veelbelovend? “Er worden steeds meer laptops gemaakt die hiermee werken”, zegt een collega van Neerincx, dr.ir. Charles van der Mast. “Maar echt een heel groot succes is het nog niet. Je maakt er meer fouten mee, doordat vingers te dik zijn.” Van der Mast schetst een heel ander toekomstbeeld. Het balletje van de muis wordt volgens hem vervangen door de oogbal. Computers volgen je oogbewegingen en leiden daar uit af welk bestand ze moeten openen of waar ze naartoe moeten scrollen. “Dit soort systemen, zogenaamde eyetrackers, worden al jaren voor marktonderzoek gebruikt. Bedrijven kunnen ermee onderzoeken of hun website efficiënt werkt. Wordt er wel gekeken naar de belangrijkste dingen op de site? De camera registreert de reflectie van de lichtstraal in de oogbal. Die oogbal is niet helemaal bol, dus de reflectie wisselt wanneer je van kijkrichting verandert.” Volgens Van der Mast wordt nu onderzocht hoe je de computer het beste kunt aansturen door gebruik te maken van dit principe. Kun je een opdracht geven door een tijdje naar een punt te staren, of kun je beter met je oog knipperen? En hoe voorkom je dat de computer rare dingen gaat doen als je even afgeleid raakt doordat er bijvoorbeeld iemand langsloopt? Onze vertrouwde muis verdwijnt dus op termijn? “Nee, dat denk ik nu ook weer niet”, reageert Van der Mast. “We zijn parallel levende wezens. We moeten gebruik maken van zoveel mogelijk zintuigen en kanalen om de computer aan te sturen. De muis zal nog af en toe voor de afwisseling gebruikt worden. Anders krijgen mensen straks nog oog-rsi.” (TvD)

Wolken zijn lastposten in klimaatmodellen. Ze kunnen warmte vasthouden, maar ook zonnestralen reflecteren en dus voor verkoeling zorgen. Om te bepalen welk effect het zwaarst weegt, is inzicht vereist in het functioneren van wolken. Onderzoeker Thijs Heus heeft flink aan die kennis bijgedragen, met zijn proefschrift ‘On the edge of a cloud’. Deze week promoveerde hij. Heus ontdekte dat koude lucht langs de randen van stapelwolken naar beneden stroomt. Dat is een radicaal nieuwe visie in wolkenwetenschap. Tot dusver werd namelijk aangenomen dat koude lucht als een waaier van de top van wolken afstroomt en dat wolken daardoor tot op grote afstand de omringende atmosfeer beïnvloeden. Dit is ook de aanname die in klimaatmodellen wordt gebruikt. “Aangezien lucht omhoog gaat in een wolk, moet hij elders ter compensatie weer naar beneden gaan”, vertelt Heus, die inmiddels bij het KNMI werkt. “Wij hebben aangetoond dat het grootste gedeelte van

de compenserende neerwaartse stroming direct om de wolk heen plaatsvindt. Deze ring van dalende lucht ontstaat doordat wolkenlucht mengt met de omgeving, die warmer is en droger. Daar verdampt het vocht. Door dit verdampingsproces koelt de lucht af en daalt hij.” De interactie tussen de wolk en zijn omgeving is dus indirect. De ring om de wolk heeft een bufferende werking op de omgeving. Deze bufferlaag wordt nu nog helemaal niet meegenomen in klimaatmodellen. Metingen uit vliegtuigen leken er op te wijzen dat de neerdalende lucht afkomstig was vanaf de top van wolken. Daar zou de lucht uitwaaieren en schuin naar beneden glijden.

‘Het grootste gedeelte van neerwaartse luchtstroming bevindt zich direct rond de wolk’ De temperatuur en de vochtigheid van de lucht die verder van wolken was verwijderd kwamen namelijk mooi overeen met atmosferische omstandigheden vlak boven wolken. Maar wat er aan de wolkentop gebeurt, blijkt weinig invloed te hebben op onderliggende lagen. “We hebben opnieuw naar die data uit vliegtuigen gekeken en met nauwkeuriger rekentuig stromingsberekeningen gedaan”, vertelt Heus’ promotor Harry van den Akker. “Daardoor hebben we een heel nieuwe kijk ontwikkeld op wat in wolken gebeurt.” Heus vult aan: “Na die berekeningen, die aangaven

dat er een ring was, heb ik simulaties gedaan met stofdeeltjes in de lucht. Ik kon zo zien hoe de deeltjes bewogen en waar ze uiteindelijk terechtkwamen.” Ook deze techniek toonde hetzelfde patroon. Maar hoe is het mogelijk dat die ring nooit vanuit vliegtuigen is ontdekt? De toestellen die de metingen verrichten, vliegen er nota bene recht doorheen. “Ja, en dan schudt het toestel flink heen en weer”, zegt Heus. “Het is in en rond wolken erg turbulent. Alleen wanneer je naar gemiddelden van een groot aantal metingen kijkt, blijkt pas dat er tegen de rand van de wolk veel lucht naar beneden gaat. Als je niet weet dat je daar naar moet zoeken, zie je het gemakkelijk over het hoofd.” De klimaatmodellen kloppen fysisch niet, concludeert de onderzoeker. Kwestie van aanpassen, zou je denken, en Heus’ nieuwe collega Erwin Kroll kan ons nog beter informeren over het weer. “Nou nee, zo simpel is het niet”, zegt Heus. “Vaak is het zo dat als je de onderliggende fysica van de modellen verbetert, de resultaten verslechteren. In de loop der tijd is er namelijk zo veel gedraaid aan allerlei parameterknoppen om de beste voorspellingen te kunnen doen, dat een fysische fout ergens in het model vaak wordt gecompenseerd door een andere misvatting. Maar op de langere termijn, als nog meer fouten worden verbeterd, levert dit soort onderzoek natuurlijk wel nauwkeuriger modellen op.”

Thijs Heus ontdekte een ring van neerdalende koude lucht rondom stapelwolken. (Foto: Wikimedia)

(Foto: Sam Rentmeester/FMAX)

Remregelaar Naam: Mathieu Gerard (25) Nationaliteit: Belgische Promotor: Prof.dr.ir. Michel Verhaegen en prof.dr.ir. Edward Holweg (Werktuigbouwkunde, Maritieme techniek en Technische Materiaalwetenschappen, afdeling Delft Centre Systems and Control) Onderwerp: Global chassis control using load sensing Tussenstand: Halverwege “In auto’s zitten steeds meer actieve systemen, zoals sensoren en actoren, die bijvoorbeeld remmen en sturen. Dat geldt vooral voor de auto’s van de toekomst, die nu ontwikkeld worden. Zo krijgt elk wiel een eigen stuur- en remsysteem. Er zijn zo veel sensoren en actoren om de stabiliteit en het comfort van de auto te verbeteren, dat het van groot belang is dat alle sensoren en actoren goed met elkaar in verbinding staan. Ik ontwikkel een regelaar die daarvoor zorgt. Bij mijn regelaar werken de wielremmen en het stuursysteem voortdurend samen. Stel, je wilt remmen. De ene kant van de weg is gladder dan de andere kant. Als je dan maximaal remt, gaat de auto tollen. Dat kun je voorkomen door van tevoren al bij te sturen. Dat is een voorbeeld waarom het stuur en de remmen op elkaar afgestemd dienen te zijn. Ik probeer de regelaar zo toegankelijk mogelijk te maken, zodat zowel een ingenieur als een automobilist het kan begrijpen en er mee overweg kan. Ik doe veel testen in ons automotive lab. Daar hebben we een simulator met rem, koppeling en gas, en een computerscherm dat de route laat zien. Ik heb mijn regelaar ingevoerd en test de interactie tussen de regelaar en de chauffeur. Ik ontwikkel geen automatische piloot. De chauffeur houdt altijd de controle. Tegelijkertijd kan mijn regelaar wel de stabiliteit verbeteren van de auto. Bijvoorbeeld omdat de regelaar weet dat een band meer moet remmen dan de andere. Dat soort gedetailleerde informatie wil een automobilist helemaal niet weten. De banden van de auto zijn het allerbelangrijkste. Daarmee maakt de auto contact met de weg. Daarom doe ik ook veel tests op onze rollerbank. Ik onderzoek hoe je optimaal kunt remmen en sturen. Goede kennis van het gedrag van de banden is noodzakelijk. Het beste is natuurlijk om mijn regelaar in de praktijk te testen. In februari komt daarom een BMW 5-serie in ons lab te staan. Voordat mijn regelaar gebruikt kan worden, moet ik nog veel testen. Je moet heel zeker zijn dat er niets misgaat bij het maken van gevaarlijke manoeuvres. Het spreekt me aan om met auto’s te werken omdat er nog zo ontzettend veel te doen is in de automotive-industrie. Auto’s kunnen bijvoorbeeld nog veel milieuvriendelijker worden. Een nadeel van mijn onderzoek is dat er zoveel mensen met onderzoek naar auto’s bezig zijn. Ik denk altijd: hier heeft misschien iemand anders al over nagedacht. Dat maakt het lastig, want ik wil toch een nieuw, ander systeem maken.” (RV)

DELTA. 38 11-12-2008

interview

08

DELTA. 38 11-12-2008

09

interview

‘Ik ben voor de duvel niet bang’ WIE IS KEES DALEBOUDT? Kees Daleboudt (1944) studeerde vijf jaar theologie in Kampen toen hij, ‘om geen rare capriolen te hoeven uithalen’, trouwde. “Samenwonen was toen nog net niet aan de orde.” Zijn kinderen en zijn zieke schoonmoeder kostten vervolgens zo veel tijd dat alles anders liep dan gepland. Daleboudt werd bij scheepswerf Wilton-Fijenoord assistent van iemand ‘die daar volstrekt overbodig was’. “Als mijn baas er was, had ik één uur per dag werk en als hij met vakantie was wel drie uur.” Zijn vaste vakantiebaantje bracht hem bij de abonnementenadministratie van de Dagbladunie. Hij rolde in de automatisering, werd teamchef en belandde bij Elsevier Opleidingen. Toen dit bedrijf na tien jaar geen fulltime informatieanalist meer nodig had, werd hij ‘de man van de onderwijsadministratie’ bij Bouwkunde. In 2002 begon hij als voorzitter van de ondernemingsraad. Die taak combineerde hij tot deze week met het secretariaat van de examencommissie van Bouwkunde. (Foto's: Hans Stakelbeek)

Zes jaar lang was Kees Daleboudt van de fractie Abva-Kabo het ‘gezicht van de ondernemingsraad’. Na een boeiende periode vol hete hangijzers, een enkele uitglijder en een veelbesproken foto gaat hij deze week met pensioen. xCONNIE VAN UFFELEN Vertrekt u met pijn in het hart? “Een beetje. Op zich vind ik het niet vervelend om vrij te zijn, maar ik heb hier toch vijftien jaar liggen. Dat is een stuk van je leven wat je afsluit. Een raar gevoel. Niet vervelend raar, maar wel raar. Ik zit allerlei dingen voor de laatste keer te doen.” Wat gaat u nu doen? “Ik heb vooral meer tijd voor dingen die ik al doe. Zingen bij twee koren en een cantorij. Drie avonden per week. Verder zit ik in het hoofdbestuur van de Archeologische Werkgemeenschap voor Nederland, de grootste amateurarcheologenclub in Nederland. Met een man of vijf organiseer ik studiedagen, workshops en cursusjes. Echt een feestje. Laatst hadden we een sterrenploeg van docenten bij elkaar voor een stuk of veertig amateurarcheologen. Die hebben dan de dag van hun leven. Heerlijk. Ik ben sinds kort ook penningmeester van een klein museumpje met de weidse titel: Natuurhistorisch en Volkenkundig Museum Oudenbosch. Een combinatie van de onderwijscollecties van een van de grootste katholieke internaten in West-Brabant en een daaraan gelieerd missiehuis. Erg leuk.” Druk genoeg dus. “Als ik wil, krijg ik het drukker dan ik ooit gehad heb. Probleem is dat ik erg veel dingen leuk vind. Ik lees veel. Mijn belangstelling gaat uit naar hoe de mens dat gekke ding geworden is wat hij geworden is. Evolutiebiologie, maar ook geschiedenis. Nu lees ik ‘The Third Reich in Power’ van Richard J. Evans. Hartstikke interessant. Ook verontrustend, in die zin dat je een samenleving hebt van enige miljoenen volstrekt normale, verstandige mensen die deze waanzinnige filosofie omarmen. Als ik zestig jaar geleden in Duitsland had gezeten, was ik net zo gek geweest waarschijnlijk. Je hoopt dat je verstandig bent, maar dat weet je niet zeker. Ik vind het vreselijk goedkoop als je hoort: ‘fout in de oorlog’.” U stak veel tijd in de ondernemingsraad. Klaagden uw collega’s daar wel eens over? “Ja natuurlijk. Zeker in tijd van de OOD (reorganisatie). Als er een grote reorganisatie is, ben je fulltime voorzitter en is er geen ruimte meer voor wat anders. Collega’s zeiden inderdaad ‘zou je niet eens aan het werk gaan?’ Ik ben zes jaar voorzitter geweest, daarvoor anderhalf jaar or-lid. Vanaf het begin heb ik in de onderdeelcommissie van Bouwkunde gezeten. De laatste periode niet meer. Ik ben in de medezeggenschap gerold toen ik nog bij Elsevier werkte. Daar heb ik geleerd hoe leuk het is. Je hebt niet zo veel beslissingsrechten maar een oneindig informatierecht. Je kunt die hele tent overzien. Als je het leuk vindt om bestuurlijk bezig te zijn met aandacht voor strategie en grote lijnen, is dat verschrikkelijk leuk werk. In een goed klimaat zeg ik er dan bij, want het kan ook verschrikkelijk werk zijn. Daar loopt een aantal onderdeelcommissies (odc’s, de or in faculteiten - red.) tegenaan. Omdat niet alle decanen de instelling hebben dat ze naar een odc moeten luisteren. Vraag mij niet om namen te noemen.” Wat waren de hete hangijzers toen u zes jaar geleden begon? “We waren net de modernisering van de ondersteunende diensten min of meer te boven en hadden een heftige discussie gehad over wat nu de Universiteitsdienst is. Die was te duur en te groot en daar moesten dus mensen weg. Dat was op zich niet onredelijk, alleen: de manier waarop dat ging was wel erg onredelijk. De directeur personeel en organisatie vertrouwde zijn medewerkers niet en andersom. Toen ik voorzitter werd, trad Hans van Luijk aan als collegevoorzitter. Dat was niet een heet hangijzer, maar wel een aandachtsgebied: hoe gaat het overlegklimaat zich ontwikkelen? Hans en ik, dat klikte persoonlijk zo goed dat alleen daarom al het hartstikke gemak-

kelijk werd. Hans is een verschrikkelijk verstandige man. Heel pragmatisch: als rechtsom niet kan, moeten we linksom proberen. Hij is wel een heel moeilijke man. Eigenwijs. Hij was de baas, punt. Ook over zijn medecollegeleden. Je moest ook niet zeuren, dan kreeg je om je oren. Ik heb er geen ervaring mee, maar ik denk dat hij slecht kon tegen mensen die bang voor hem waren. Ik ben voor de duvel niet bang, dus ik had er geen moeite mee. Ik herinner me nog goed ons kennismakingsgesprek. Ik had zijn cv eventjes doorgevlooid en hij heeft bij Shell stevig gereorganiseerd. Ik zei: ‘Als ik zo kijk naar je loopbaan vind je een reorganisatie een handig instrument.’ Dat kon wel waar wezen, zei Hans, maar echt trots was hij op die ene keer dat hij echt zonder reorganisatie had gesaneerd. Ik zei: ‘Oké, ik houd je eraan’. Nou, we hebben toch een stevige reorganisatie gehad en ik heb hem er even zachtjes aan herinnerd. Vond hij niet leuk.” Hoe kijkt u zelf terug op die reorganisatie? “Vanuit de organisatie denk ik: het was hard nodig. We waren veel te duur en we deden die ondersteuning veel te luxe. Vanuit de or is daar nooit discussie over geweest. We krijgen geld voor onderwijs en onderzoek en als je dat geld daar heen kunt sluizen, is dat beter en moet je dat doen. Vervolgens is de keuze: wil je als medezeggenschap marginaal adviseren of inhoudelijk adviseren? Wij hebben echt inhoudelijk mee willen praten. Dat maakt het werk moeilijker maar ook boeiender. We hebben toen met het college afgesproken: we adviseren nu op hoofdlijnen, maar alleen als we over een jaar ook in detail mogen adviseren. Het college heeft vrijwel alle adviezen overgenomen. Een blijk van vertrouwen.” Dat komt door uw band met Van Luijk? “Natuurlijk speelt dat mee, maar de onderhandelingen waren vooral met collegelid Paul Rullmann. En Paul is een veel moeizamer onderhandelingspartner: heeft even tijd nodig om tot een standpunt te komen. Als hij dat eenmaal heeft, is hij er ook moeilijk van af te krijgen. Er zit een soort geestelijke traagheid in, zal ik maar zeggen. Niet in negatieve zin, maar hij komt langzaam in beweging. Dat maakt het aan de onderhandelingstafel lastig. Tegen Hans kon je zeggen: ‘Joh, dit is niet slim om te doen, denk eens na’. En dan was hij vijf minuten later klaar. Paul kan er over een week eens op terugkomen en over drie weken is hij dan zover dat hij denkt: ‘Ja, eigenlijk hebben ze wel een punt’. En dan heb je hem aan het twijfelen gebracht. Daar moet je rekening mee houden, anders maak je brokken.” Hoe zou u wat dat betreft de huidige collegevoorzitter Dirk Jan van den Berg karakteriseren? “Ik was een beetje ongerust, want je krijgt iemand die diplomaat is geweest. Maar Dirk Jan is een buitengewoon aimabel mens. Open. Hij wil alles ter discussie stellen als hij of jij denkt

dat het er beter van wordt. Hij is erg onafhankelijk ten aanzien van ingenomen standpunten en kan heel scherp formuleren. Niet diplomatiek in de zin van wollige taal. Hij is erg helder.” Hebt u ergens spijt van gehad? “Nee niet echt. In die OOD-tijd was het lastig om je als or te blijven profileren naast en tegenover het college. Daar ben ik best een paar keer op uitgegleden. Gezamenlijk optreden in de aula waarbij je achteraf denkt: nee nu ga je je te veel identificeren met het collegestandpunt.” Je mag het toch ook eens zijn met het college? “Je mag het wel eens zijn, maar een gezamenlijk optreden gaat net te ver. Dan schat je van tevoren in dat het wel kan, maar merk je achteraf dat het niet goed is geweest. Iets waar ik niks aan kon doen is een foto met Paul bij een dubbelinterview over de OOD. De fotograaf vond het leuk om ons samen in een bankje op de foto te zetten. Hartstikke leuke foto, alleen het was het college en de or-voorzitter op één bankje in het groen. Paginagroot. Mensen vielen erover: ‘Je zit bij het college op schoot’. Daar heb ik echt last van gehad.” Tijdens de zoektocht naar een nieuwe collegevoorzitter zei u: ‘Als je kwaliteit zoekt, moet je betalen. Anders krijg je brandhout’. Zullen we het daar maar niet meer over hebben? (Lacht) “Ik ben geen diplomaat. Ik zeg soms dingen heel duidelijk. Als ik dat teruglees denk ik: shit, dat had ik beter niet kunnen zeggen. Ik had het zelfde in iets nettere bewoordingen kunnen zeggen.” Maar het klinkt niet erg Abva-Kabo: van gemeenschapsgeld een hoger salaris betalen dan premier Balkenende krijgt. Er zijn toch ook goede mensen voor minder geld? “Die zijn er niet. Je wilt een goede voorzitter. Als je moet betalen, moet je betalen. Als dat meer is dan wat Balkenende verdient, is dat meer. Gemeenschapsgeld, ja natuurlijk: ik zou er een probleem mee hebben als ze hem een Rolls Royce gaven. Heeft hij niet nodig. Die chauffeur heeft hij wel nodig anders kan hij nooit ergens een glaasje drinken en dat is wel nodig bij deze functie. Als je niet voor kwaliteit gaat, word je een dorpsschooltje. Niks mis met een dorpsschooltje, maar dat willen we niet zijn.” Wat zou uw opvolger Dineke Heersma anders moeten doen? (Lacht) “Ik weet het niet. Dineke is gewoon zichzelf en gaat dus zeker een eigen stijl krijgen. Ze is een stevige persoonlijkheid. De afspraak is dat ik haar voorlopig blijf coachen. Vindt zij fijn en ik eigenlijk ook wel. Ik moet oppassen dat ik niet over mijn graf heen ga regeren. Ik kan redelijk dominant zijn. Dat is een valkuiltje en ik moet zorgen dat ik daar niet in donder.”

DELTA. 38 11-12-2008

10

lifestyle

Wetenschap in je handtas

Sport

DELTA. 38 11-12-2008

waarheen waarvoor

Bij een bus deodorant, bril of teddybeer denk je niet meteen aan wetenschappelijk onderzoek. Toch schuilt achter deze alledaagse voorwerpen meer kennis dan je op het eerste oog ziet. De tentoonstelling ‘Boeiende Bagage’ in het Universiteitsmuseum van Utrecht laat zien dat ieder voorwerp in je tas iets vertelt over wetenschap.

Taurus begon met zeven zeges glorieus aan de voetbalcompetitie, maar liet in de volgende twee wedstrijden vijf punten liggen. Daar zat overigens wel een knap gelijkspel bij tegen koploper De Ster. Zondag werd op de grens van Wassenaar en Den Haag de zegereeks weer opgepakt tegen Graaf Willem II/ VAC, een van de naaste concurrenten voor de felbegeerde, want op promotie rechtgevende tweede plaats. Het enige doelpunt van de wedstrijd werd gefabriceerd door Sjaak Beerepoot. De dames van DSHC azen in hun afdeling eveneens op de tweede plaats, die de Delftse hockeysters van promotie zou verzekeren. “We zijn vorig seizoen op een ongelukkige manier gedegradeerd”, aldus aanvoerster Stephanie Kool. “Directe terugkeer naar de eerste klasse is van begin af aan onze doelstelling geweest.” Het meest tevreden waren de vrouwen zondag over het verlies van de concurrentie, want de eigen wedstrijd tegen Voorne was ondanks de ruime winst (5-0) volgens Kool niet bijster hoogstaand. “In de laatste tien minuten was het een onwijze chaos in onze cirkel.” Die chaos leverde geen schade op. De openingsfase gaf evenmin oogstrelend hockey te zien. Kool: “We begonnen erg rommelig, moesten wennen aan hun spel.” Toen de eerste treffer er eenmaal in lag ging het hard. Binnen tien minuten stond de thuisploeg op 3-0, een voorsprong die na rust werd uitgebouwd tot een marge van vijf. Ilse van den Bosch toonde zich met drie velddoelpunten trefzeker. Als DSHC inderdaad promoveert, zou het wel eens stuivertje kunnen wisselen met de studiegenoten van Dopie. Als er tenminste geen drastische wending in de prestatiecurve van de hekkensluiter in de eerste klasse plaatsvindt. Na het 6-2 verlies bij Alkmaar staan de Virgilianen op slechts twee schamele punten. Dat maakt een overwinning op nummer voorlaatst, IJssel, komende zondag eigenlijk noodzakelijk. De heren van DSHC en Dopie zitten in eenzelfde schuitje. De twee laagst genoteerde ploegen van de eerste klasse verloren zondag beide hun laatste potje voor de winterstop, tegen respectievelijk Oss en MOP, en zullen er hard aan moeten trekken bij de competitiehervatting in maart. Punch-basketball kende met zes nederlagen op rij eveneens geen florissante periode. In Zwolle haalde de Delftse studentenploeg eindelijk weer eens de volle buit binnen tegen Landstede Basketball (86-83). Punch neemt na elf duels in de landelijke promotiedivisie een bescheiden plaats in. Een zelfde bescheiden rol speelt Delft Firebirds, in de inmiddels weer volop draaiende ijshockeycompetitie voor studenten. Na één overwinning, één gelijkspel en twee nederlagen, trad de corpsploeg vorige week op de Leidse thuisbasis aan tegen koploper Bulldogs Groningen. De eerste periode werd op 0-0 afgesloten, waarna de bezoekers in het tweede part een gat sloegen (1-3) en in het laatste deel uitliepen tot 2-5. Vorig jaar werd Firebirds kampioen van de inmiddels opgeheven tweede klasse. (JT)

xDAPHNE ZUIDERWIJK

x Tips? [email protected]

Op de tentoonstelling zijn zeven verschillende tassen te zien met verwijzingen naar wetenschappelijk onderzoek. (Foto: Universiteitsmuseum Utrecht)

De tentoonstelling laat zien dat de meest uiteenlopende alledaagse voorwerpen iets te maken hebben met wetenschappelijk onderzoek. Een innemende knuffelbeer uit de kinderrugzak associeer je misschien niet snel met wetenschap. Toch schuilt achter deze beer een grappig weetje. Uit studie blijkt namelijk dat meer mannen dan vrouwen een knuffelbeer mee naar bed nemen. En ook de ouderwetse zakdoek uit de aktetas vertelt een verrassend verhaal: airconditioners zijn verantwoordelijk voor dertig procent van de verkoudheden op kantoor. Met de agenda uit de aktetas wordt een mooie link gelegd naar onderzoek van de faculteit Recht, Economie, Bestuur en Organisatie naar de vraag of managers terecht de schuld krijgen van problemen in het onderwijs. Als bezoeker mag je vervolgens zelf proberen de agenda’s van een docent en een schoolmanager efficiënter in te delen: wie maakt de lesroosters en wie moet bijvoorbeeld de onderwijsinspecteur rondleiden? Een complexe taak, blijkt al snel. Ook bij een gevulde boodschappen-

tas mag je zelf aan de slag. Wetenschappers koppelden de inhoud van deze tas aan een studie naar de aantrekkingskracht van lekker eten. Met een digitale vragenlijst kun je testen hoe gevoelig je zelf bent voor eetprikkels. Opvallend is ook de proef die hoort bij de bus deodorant uit de dameshandtas. Om angstzweet te meten wordt een videofilm getoond van een smal pad langs een diepe afgrond. Onderzoekers gebruiken die beelden om angst te simuleren, terwijl proefpersonen zijn aangesloten op een heuse zweetmeter. Als je last hebt van hoogtevrees, kun je deze test beter overslaan. Wie na een bezoek aan de tentoonstelling ‘Boeiende Bagage’ nog tijd over heeft, kan nog naar een van de andere tentoonstellingen in het Universiteitsmuseum. Bekijk bijvoorbeeld de vliegende honden en kogelvissen in het rariteitenkabinet of ontdek de onderzoeker in jezelf in het Kennislab.

x

De Tentoonstelling ‘Boeiende Bagage’ is tot en met circa 2015 te bezichtigen in het Universiteitsmuseum Utrecht, Lange Nieuwstraat 106 in Utrecht.

Ki Jing-Yan (links) en Venty Vergianti. (Foto: George van Hal)

Verhuizen Delta gaat wekelijks op zoek naar mensen die onderweg zijn. Deze week treffen we Ki Jing-Yan (uit China) en Venty Vergianti (uit Indonesië) in het Mekelpark. Jing-Yan sjouwt met een tafel en Vergianti bestuurt een winkelwagen vol spullen. Wat zijn jullie aan het doen? Vergianti: “Ik heb deze spullen verkocht aan Ki, nadat ik ging verhuizen naar een gemeubileerde kamer op de Poptahof. We verhuizen deze spullen nu naar Ki’s kamer.”

Voedselproducenten stoppen allerlei rommel in hun waren om ze houdbaar, kneedbaar en vloeibaar te houden. Volgens Will Jansen wordt de consument ‘gore troep’ aangesmeerd. Tijdens het bewerken van voedsel gaan vitaminen en mineralen verloren. Jansen schreef het gidsje ‘Wat zit er in uw eten?’ en is sinds 2003 uitgever en hoofdredacteur van het culinaire magazine Bouillon. Hij windt zich op over producten in de supermarkt: “Het is ellende. Diep tragisch.” In de zaal staat een tafel met verschillende producten uit de supermarkt. Kant-en-klaarmaaltijden, ontbijtdrankjes, cola, M&M’s. Een kleine greep uit de grote collectie producten die volgens Jansen niet goed zijn. Jansen voelt zich bij de neus genomen: “Ze verkopen me gebakken lucht!” Hij wijst naar een potje Hero Delight op de tafel: “Dat is suikerpap, geen jam!” Jansen vindt de overheid verantwoordelijk: “De overheid moet voor de veiligheid van mijn eten zorgen. Er wordt hier verschrikkelijk veel geld mee verdiend. De politiek is ook beïnvloedbaar. Als er geld mee te verdienen valt, is het ineens wel goed.” De culinaire filosoof maakt zich boos om het feit dat producenten altijd praten over een toelaatbare hoeveelheid van een bepaald middel: “Eigenlijk zeggen ze: het is niet goed, maar als je voorzichtig doet

Wat voor spullen zijn het? Vergianti: “Twee tafels, een kleed en een zelfgemaakte zitzak.” Waar kennen jullie elkaar van? Jing-Yan: “We doen allebei de master design for interaction. We werkten samen aan een project waarbij we dingen ontwierpen voor hikers. Ik ontwierp software om mensen bij het hiken te helpen.” Vergianti: “En ik heb een massageapparaat ontworpen om na het hiken de spieren mee los te krijgen.” Halverwege overleggen de dames of de tafel die Jing-Yan draagt niet beter ook op het winkelwagentje kan. Jing-Yan: “Maar dan zie jij niks meer, want dan zit de tafel voor je hoofd.” Vergianti: (lacht) “Dan moet jij me maar vertellen waar ik moet lopen.”

floris

DSHC (in zwart met rood tenue) gaat als nummer twee de hockeywinterstop in, na de 5-0 zege op Voorne, afgelopen zondag op het sportcentrum. (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

Troep in je lijf Culinair filosoof Will Jansen maakt zich zorgen over wat consumenten allemaal in hun mond stoppen. In Speakers joeg hij zijn ruim zestig toehoorders maandagavond de stuipen op het lijf tijdens de lezing ‘Weet wat je eet’.

xRenske Jurriëns Neem een stel handschoenen. Nu het iedere dag kouder wordt, heeft iedereen wel een paar in zijn tas zitten. Niet erg zinvol, volgens onderzoekers van de Universiteit Utrecht, want als je het koud hebt verlies je de meeste warmte via het hoofd en niet via de handen. Je kunt dus beter een muts in je tas stoppen. Zitten er geen handschoenen of muts in je tas, maar wel een condoom, dan ligt warmte wellicht ook binnen handbereik. Volgens onderzoekers is warm worden namelijk een van de tweehonderd redenen waarom mensen seks hebben. Overigens blijken mensen ook andere motieven te hebben: sommigen zeggen dat ze met seks dichter bij God willen komen en anderen doen het simpelweg omdat ze zich vervelen. Op de tentoonstelling zijn zeven verschillende tassen te zien met verwijzingen naar wetenschappelijk onderzoek. Manshoge ‘röntgenfoto’s’ laten precies zien wat in elke tas zit. Alle voorwerpen verwijzen naar verassende onderzoeken en wetenschappelijke weetjes. Per tas wordt één voorwerp uitgebreid belicht vanuit verschillende wetenschappelijke disciplines. Zo vertelt een potlood uit de kinderrugzak iets over onderzoek naar de duurzame productie van hout, maar ook wat over de ontwikkeling van elektronische inkt.

11

lifestyle

Hoe lang moeten jullie nog? Vergianti: “Nog een half jaar, dan zijn we klaar.” En dan? Vergianti: “Werken. Het liefst hier in Delft, maar in elk geval in Europa.” Jing-Yan: (lacht) “Trouwen? Nee, ik ga ook werken, maar waar weet ik nog niet.” Gaan jullie vandaag nog iets doen behalve verhuizen? Vergianti: “Ki, jij ging toch voor me koken?” Jing-Yan: (lacht) “Dat heb ik niet beloofd hoor. Nee, ik moet straks nog even naar de faculteit om wat dingen klaar te zetten voor een model dat ik morgen moet bouwen. En vanavond ga ik naar de bibliotheek om aan mijn portfolio te werken. Dit is de tijd van het jaar waarin alle masterstudenten op zoek zijn naar een afstudeerstage.” Vergianti: “Ik ga vanavond ook weer aan de slag. Maar straks eerst nog fijn terug naar huis lopen. Vorige maand is mijn fiets gestolen en ik heb nog geen nieuwe.” (GvH)

(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

kun je het wel hebben. Stop het er dan niet in.” De boodschappen op de tafel krijgen er flink van langs. Neem brood. Volkorenbrood bevat methylcellulose, gemaakt van hout. Leuk detail: kunstmatig sperma in de porno-industrie bevat ook methylcellulose. De mensen in de zaal lachen erom, maar Jansen vraagt zich serieus af of je nog wel van brood kunt genie-

‘Als er geld mee te verdienen is, mag het opeens wel’ ten als je dit weet. Hij raadt de toehoorders aan om de etiketten op de producten te lezen en om naar een natuurwinkel te gaan: “Koop je groente, boter, melk en aardappelen bij de natuurwinkels. Zij staan er voor garant dat er niet mee geknoeid is.” Eten moet je lichaam een plezier doen, vindt hij. Je moet er weerstand mee kunnen opbouwen en weer op kracht kunnen komen. “Gezondheid is nergens te koop. Stop echt eten in je motor. Wanneer en waarom hebben wij afgesproken dat eten zo goedkoop moet zijn?”, vraagt Jansen zich af. De consument zoekt nauwkeurig uit welke auto hij het beste kan

kopen, maar wat betreft eten wordt er alleen naar de laagste prijs gekeken. “Eten is geen voeden meer, maar vullen.” Volgens de filosofie van Jansen hebben mensen hun dikke billen en grote borsten dankzij het voedsel. “De billen van varkens worden omhoog gespoten. Het middeltje dat daarvoor zorgt, stopt niet als je het in je mond stopt.” Dat de mensen in de zaal nieuwsgierig zijn naar welke producten rommel bevatten, is duidelijk. Aan het eind van de lezing staat zeker de helft in de rij om het boekje van Jansen aan te schaffen. Een trotse bezitter van Jansens boek hoopt meer inzicht te krijgen in goede voeding: “Bizar dat we zoveel troep binnenkrijgen, daar sta je helemaal niet bij stil.”

x ‘Veilig voedsel?’, lezing door culinair filosoof Will Jansen, maandag 15 december in Speakers. Aanvang: 20.15 uur, toegang is gratis. www.sg.tudelft. nl

time out

Kerstkilo's Sinterklaas is het land uit. Nederland, de commercie voorop, maakt zich op voor kerst. De aerobicslessen op het sportcentrum staan komende week in het teken van Kerstmis. Dit betekent vet verbanden, conditie opbouwen en de spieren versterken in stemmige kerstsfeer. Step-, aqua- en dansaerobics kennen we allemaal wel. Kerstaerobics is een nieuw fenomeen. Aerobics is een verzamelnaam voor het bewegen op vlotte muziek. Volgende

week even geen uptempo top-40nummers, maar ‘Last Christmas’ van Wham! Iedere deelnemer krijgt een kerstmuts op. De kerstboom in de sportzaal zorgt voor de finishing touch. De decembermaand staat voor velen in het teken van eten. Boosdoener voor de vele kilo’s die eraan vliegen is het kerstdiner. Het gourmetstel wordt uit de kast gehaald en de kerstkransjes in de boom zijn al op voordat het daadwerkelijk kerst is. Onderzoekers beweren zelfs dat de kerstkilo’s de eerste stap zijn voor overgewicht en obesitas. Het voornemen om de extra kilo’s er weer af te krijgen vergeten mensen namelijk al weer snel. Hans Bosman, instructeur bij sportcentrum Bodyline, kent de beste manier om na de kerstdagen wat pondjes te verliezen: “Tijdens de kerstdagen eet je meer dan dat je

verbrandt. Dit patroon moet je na de kerstdagen omdraaien. Gedraag je minstens anderhalve week netjes.” Minder eten en meer bewegen is geen goede combinatie. “Hierdoor verbruik je te veel van je energievoorraad.” De aerobicslessen van komende week zijn er niet speciaal om de kilo’s te verbranden. Bij aerobics gebruik je vrijwel alle spieren en gewrichten. Vet verbranden en fit blijven, daar draait het bij deze sport om. “Iedereen weet dat bewegen goed voor je is”, zegt Bosman. Maar misschien zijn deze kerstlessen voor sommige bezoekers reden om nu al met de goede voornemens te beginnen. De kerstkilo’s zijn er al af, voordat ze eraan zitten. (DZ)

x snc.tudelft.nl

DELTA. 38 11-12-2008

12

reportage

DELTA. 38 11-12-2008

13

reportage

Zo Nederlands als de Nachtwacht Het oer-Hollandse landschap, met uitgestrekte weilanden met sloten, koeien en karakteristieke boerderijen. “Iedereen denkt dat het vanzelfsprekend is dat het bestaat. Maar het dreigt te verdwijnen”, zegt mr.ir. Evelien van Rij.

De harde grens om het gebied verdwijnt. “De landinrichting en het bijbehorende grondruilproces zijn klaar. In 2009 wordt de Reconstructiewet opgeheven”, zegt CDA-wethouder Christiaan van der Kamp van de gemeente Midden-Delfland. “De kunst is daarna verandering van het landschap toe te laten, zonder de A-kwaliteit van de ruimte te verliezen.”

Goden

xMAAIKE MULLER Op een druilerige grijze dag rond Pijnacker rijden, is geen vrolijke ervaring. “Kijk, daar staan een paar vervallen kassen en een boerderij die bijna uit elkaar valt”, wijst mr.ir. Evelien van Rij (Techniek, Bestuur en Management, voorheen onderzoeksinstituut OTB). Waar vroeger koeien in het weiland graasden, wisselen nu kassen, moderne bedrijfspanden, een stukje grond met een paard erop en oude boerderijen elkaar af. “Dit is een typisch voorbeeld van verrommeling van het landschap.” Van Rij hoopt deze week te promoveren op een onderzoek naar de mogelijkheid om groen in stedelijke gebieden te bewaren. Ze zocht wettelijke en financiële instrumenten om groene gebieden te behouden. Een van de casussen die ze in haar proefschrift ‘Improving institutions

Evelien van Rij. (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

In een gebied met relatief hoge grondprijzen, zoals Midden-Delfland, is het niet vanzelfsprekend dat boerenbedrijven het redden. Huizen brengen meer geld op. De provincie ZuidHolland wil het groen financieren door woningen in het gebied te bouwen. (Foto's: Evelien van Rij)

for green landscapes in metropolitan areas’ beschrijft is het gebied

rond Delft. “Ik heb de laatste jaren heel wat door het gebied gefietst”, vertelt ze, terwijl ze aanwijzingen geeft. Tijdens een rit door het gebied ten zuiden van Delft komt het soms taaie onderwerp van haar onderzoek tot leven. Niet alleen vanuit de auto is het gebied ten oosten van de A13 rommelig. Ook op het kaartje in Van Rij’s proefschrift is het verschil met het groene boerenland in de jaren vijftig goed te zien. Toen al, in 1958 om precies te zijn, zag de commissie ‘Westen des lands’ de noodzaak om zuinig te zijn op het groen in het gebied tussen Rotterdam en Delft. “Ze wilden mensen in de Randstad niet het idee geven dat ze in een reuzenstad woonden”, verwoordt Van Rij de visie van de commissie ruimtelijke ordening. “Het groen tussen de verschillende stadskernen moest blijven bestaan.” De commissie trok een dikke zwarte lijn om het gebied onder Delft, ten westen van de A13. Binnen die grenzen, in Midden-Delfland, mocht geen verstedelijking komen. Het gebied rond Pijnacker moest het zonder die harde grens stellen en beetje bij beetje veroverden woningen en bedrijfspanden de weilanden. Even later, rijdend langs de Schie richting Rotterdam, lijkt de tijd te hebben stilgestaan - als je de flats aan de horizon even wegdenkt. In

Midden-Delfland, het succesverhaal in het onderzoek van Van Rij, kijken statige oude boerderijen uit over de Schie. De weg gaat langs akkers en sloten, dwars door de oude dorpskernen van Schipluiden en Maasland en weer langs akkers. Door dit soort nostalgische agrarische gebieden fietst Van Rij graag. “Ik ben een typische stedelijke recreant”, lacht ze. Ook andere

‘Zonder de commissie die met de Reconstructiewet in de hand de grens tussen groen en stad bewaakt, is Midden-Delfland aan de goden overgeleverd’ stedelingen maken volgens haar graag een ritje door boerengebied met hier en daar een koe. Maar het dreigt te verdwijnen. “Mensen denken dat het vanzelfsprekend is dat het gebied er zo groen bij ligt”, zegt ze. “Onterecht. Er is dertig jaar gewerkt om dit gebied te bewaren.” Sinds 1977 beschermt de Reconstructiewet Midden-Delfland tegen de oprukkende verstedelijking. Geen huis verrijst, zonder dat de Reconstructiecommissie daar iets over te zeggen heeft, vertelt Van Rij.

Die commissie laat geen stedelijke bebouwing toe, officieel om het ruilen van grond te belemmeren. Ze beschermt het agrarische cultuurlandschap door land op te kopen en kavels te ruilen. De strategie werkt. In het gebied staan geen kassen en nieuwbouwwijken, maar boerenbedrijven. Om er zeker van te zijn dat de stad geen kans maakt, plantte de commissie bomen aan de randen van het gebied. Vanuit de trein van DelftZuid naar Rotterdam zijn de velden met nog kleine boompjes goed te zien. “In de zomer ziet het er beter uit”, verzekert Van Rij. “De bomen zijn een buffer om de rest van het gebied groen te houden. Als er is geïnvesteerd in recreatiegebieden met bomen, wordt minder snel de beslissing genomen om het gebied te bebouwen.” In onderzoeken naar waardering van de ruimte geven mensen vaak aan dat ze meer van bomen houden dan van agrarische landschappen. Dat komt volgens Van Rij doordat in die onderzoeken het onderscheid ontbreekt tussen ‘industrieel’ en ‘nostalgisch’ agrarisch gebied. Tussen de grote productieboerderijen en de karakteristieke boerderijen met kleine kavels en veel sloten. “Van die nostalgische gebieden zijn er nog maar een paar over in Nederland. Midden-Delfland is er één van, maar dat dreigt nu te verdwijnen.”

Zonder de commissie die met de Reconstructiewet in de hand de grens tussen groen en stad bewaakt, is het gebied aan de goden overgeleverd, denkt Van Rij. “Het zal heus niet van de ene op de andere dag helemaal veranderen. Maar het gebied zal niet zomaar hetzelfde blijven. En als het verandert, is het erg moeilijk en misschien onmogelijk om het weer terug te krijgen.” Met de Reconstructiewet verdwijnt ook het geld dat het Rijk investeert in het gebied. Bovendien laat het Rijk de ruimtelijke ordening steeds meer over aan lagere overheden. “Je zou zeggen dat dat goed is. Maar provincies en gemeenten hebben meer beleidsdoelen dan groen behouden.” In een gebied met relatief hoge grondprijzen, zoals Midden-Delfland, is het niet vanzelfsprekend dat boerenbedrijven het redden. Huizen brengen meer geld op. De provincie Zuid-Holland wil het groen financieren door woningen in het gebied

te bouwen. ‘Rood-voor-groen’ heet die strategie. “Maar dan moet je al snel eenderde van het gebied bebouwen”, rekent Van Rij voor. Dat de gemeente het groen beschermt, is volgens Van Rij ook niet vanzelfsprekend. Gemeenten kunnen bestemmingsplannen veranderen. “Als een gemeente grondeigenaar is, levert het geld op als ze bebouwing toestaat”, zegt de onderzoekster. “Er hoeft maar één vreemd gekozen gemeenteraad te zitten, en het gebied is voor de

In 1958 al zag de commissie ‘Westen des lands’ de noodzaak om zuinig te zijn op het groen in het gebied tussen Rotterdam en Delft komende twintig jaar verpest.” Van der Kamp verzekert dat de gemeente Midden-Delfland er veel aan zal doen om het groen te bewaren. Hij wil zijn gemeente, waar hij sinds een paar jaar een ® achter zet, in de markt zetten als een merk. “Net als de Veluwe bijna een merk is.” Een groen merk. Daarom wilde zijn gemeente, met de dorpen Schipluiden en Maasland, niet samen met het Westland, waar een gemeenteraad gedomineerd werd

Onderzoekster Evelien van Rij: “Van die nostalgische gebieden zijn er nog maar een paar over in Nederland. Midden-delfland is er één van, maar dat dreigt nu te verdwijnen.”

door tuinders. “Het zou er net zo’n glazen bedoening kunnen worden”, vult Van Rij aan. Samen met 63 betrokken partijen maakte wethouder Van der Kamp

in 2005 een gebiedsvisie voor 2025. Prima, vindt Van Rij. “Maar ze moeten niet in visies blijven hangen. Je moet ook regels maken en financiering regelen.” Tijdens haar onderzoek adviseerde ze de gemeente Midden-Delfland een grondbank in te stellen. Van der Kamp heeft wel oren naar het systeem waarin de grondbank relatief dure grond opkoopt en voor minder geld verpacht aan de boeren. Hij hoopt dat het Rijk een proef wil financieren. Maar waarom moet een gebied met zoveel kunstgrepen beschermd worden? Alleen voor de stedelijke recreant? “Politici lijken zich te richten op het aanleggen van hectares natuur. Men is zich er niet van bewust dat er ook geld en wetgeving

nodig zijn om typisch Nederlandse agrarische landschappen te behouden.” Toch zou het moeten, vindt Van Rij. “Midden-Delfland zit op het niveau van de Nachtwacht als je kijkt naar wat Nederland zijn identiteit geeft. Daar mag je als maatschappij best wat geld voor over hebben.”

Omstreden A4 Al decennia een punt van discussie: komt de rest van de rijksweg A4 er, of niet? “Daar, dwars door Midden-Delfland, ligt een braakliggende bobbel in het landschap”, wijst mr.ir. Eveline van Rij. Die bobbel is het begin van de omstreden snelweg. CDA-wethouder van de gemeente Midden-Delfland, Christiaan van der Kamp, verzekert zich in te zetten om zijn gemeente groen te houden. Toch is hij voorstander van de weg. “We willen natuurlijk liever geen snelweg door ons groene gebied”, zegt hij. “Maar we worden overspoeld door sluipverkeer.” De weg moet twee meter onder het maaiveld komen te liggen. Wallen met gras moeten de weg aan het zicht onttrekken. “We zijn niet tegen de weg, mits hij goed ingepast wordt in het gebied.” Van der Kamp acht de kans dat de weg er komt, groter dan dat hij niet wordt aangelegd. Midden-Delfland, het gebied ten zuidwesten van Delft, heeft zijn groene karakter behouden. In 1958 trok de commissie ‘Westen des lands’ een grens waarbinnen de oprukkende verstedelijking geen plaats mocht krijgen.

DELTA. 38 11-12-2008

14

service

38 09-10-2008 11-12-2008 DELTA. 30

iPod-winnaars: invullen Quality Monitor nuttig Dit najaar hebben meer studenten de Quality Monitor ingevuld: 37,4 procent in 2008 tegen 33,1 in 2007.

Nadine van den Hoven (21), student CiTG “Eigenlijk was het mij ontgaan dat je een iPod kon winnen, maar ik ben wel blij met deze prijs. Ik heb de monitor al verschillende keren ingevuld en vind dat nuttig. Alleen is het soms lastig om mijn mening te vertalen naar een cijfer. Zeker omdat je bij het cijfer geen verdere motivering kunt geven. Ik begrijp dat dit niet anders kan als men veel studenten wil enquêteren. Overigens vind ik niet dat het invullen veel tijd kost: je vliegt door de vragen heen.”

xANGELE STEENTJES

TU DELft voorlichting

verschijnt onder verantwoordelijkheid van de directie Marketing & Communicatie

Via deze enquête gaven zij hun mening over de logistieke kwaliteit: de faciliteiten rond de organisatie van het onderwijs, zoals werkplekken en nakijktermijnen van tentamens. Acht studenten wonnen met het invullen van de Quality Monitor een iPod. Merel Oostveen, student bij Technische Natuurwetenschappen: “Geweldig, ik geef hem aan een vriend die onlangs zijn iPod kapot liet vallen.” Irma van Roest (19), student IO “Eigenlijk heb ik mij niet goed gerealiseerd dat ik met het invullen van de Quality Monitor een iPod kon winnen. Het grappige is dat ik mensen met een iPod tot nu toe irritant vond, maar ik ben nu toch blij dat ik er een heb. Het invullen van de monitor vond ik niet veel tijd kosten. Alleen was het lastig om nuances aan te brengen. Neem de vraag of je voldoende ruimte hebt: bij het ene vak welk, maar bij het andere niet. Je kon dat onderscheid niet maken.” Dhara Dave (23), internationale student EWI “Het invullen van de Quality Monitor vond ik wel lang duren. Het was de tweede keer dat ik het deed en ik vond het jammer dat de vragen bijna het-

(Foto: Cetera)

zelfde waren als vorig jaar. Af en toe dacht ik: dat heb ik vorig jaar ook al aangegeven. Ik kom uit India en daar doen ze geen schriftelijke enquêtes, maar gaan ze met studenten praten. Dat vind ik beter, maar het kost ook veel tijd en je kunt er geen iPod mee winnen.” Dinand Schepers (22), student LR “Ik vind het wel goed dat er elk jaar dezelfde vragen zijn, anders kun je de resultaten niet vergelijken. De vragen vond ik relevant, maar het invullen van de hele Quality Monitor is tijdrovend. Na tien minuten dacht ik: hoeveel vragen moet ik nog? Waarschijnlijk zullen meer studenten de monitor invullen als die korter is. Als winnaar van een iPod ben ik natuurlijk extra blij dat ik toch de tijd heb genomen om de enquête in te vullen.” Ton Padding (21), student bouwkunde “De kans om een iPod te winnen was voor mij wel een reden om de Quality

Monitor in te vullen. Ik ben daarom heel blij dat ik ‘m ook gewonnen heb. Het invullen vond ik nuttig, want ik heb wel wat klachten. Belangrijk vind ik ook dat je de resultaten van een enquête terug kunt zien. Dan wordt duidelijk hoe relevant een bepaald probleem is dat jij heb geconstateerd. Waarschijnlijk komt het wel op Blackboard, maar ik heb het daar nog niet zien staan.” Merel Oostveen (19), student TNW “Op een avond had ik niets te doen en toen heb ik ondermeer de Quality Monitor ingevuld. Ik vind het goed dat je als student kunt aangeven wat je denkt dat beter kan. Ik doe moleculair science & technology en zou graag meer oefententamens hebben. Zoiets kun je dan aangeven. Met de iPod ben ik heel blij, hoewel ik er al een had. Een vriend had zijn iPod laten vallen en ik heb nu een mooi cadeau voor hem.”

Piet de Vries (18), 3mE “Het winnen van de iPod is een goed begin van mijn studie. Het is voor mij een kleine moeite om de Quality Monitor of andere enquêtes in te vullen. Je kunt je mening kwijt en anderen help je een stuk verder door mee te werken. De vragen vond ik relevant. Ook al was ik net begonnen met studeren, ik kon op alle vragen een antwoord geven.”

x www.qualitymonitor.tudelft.nl

Hoe willen studenten met elkaar communiceren? Op 27 november bespraken studenten, medewerkers van marketing en communicatie en de rector verschillende communicatiemiddelen voor en door studenten. Remco Addink, voorzitter van het duurzaamheidplatform Osiris: “Het was interessant kennis te maken met andere studenteninitiatieven en tips te krijgen hoe een magazine succesvol is te maken.” Al langere tijd bestaan de succesvolle informele bijeenkomsten ‘Krant lezen met de rector’. Deze vinden een paar keer per jaar plaats in diverse studentenhuizen en aan de hand van de actualiteit wordt dan enthousiast gediscussieerd met zowel Nederlandse als internationale studenten, over allerhande maatschappelijke thema’s. De opzet spreekt studenten aan omdat zij direct gehoord worden. Rector prof. Jacob Fokkema vindt het

prettige aan deze discussies dat hij direct van de studenten zelf hoort wat hen bezighoudt. Tijdens de informele sessies in de studentenhuizen bleek dat studenten een dergelijke wederkerigheid in hun onderlinge communicatie ook ambiëren en tegelijkertijd hun bestaande communicatie op een hoger plan wilden brengen. Vraag is dan: welke communicatiemiddelen ‘voor en door studenten’ kunnen daarbij effectief zijn? Om hierover te brainstormen was er 27 november een feedbacksessie met studenten, medewerkers van marketing en communicatie en in het panel rector Fokkema en Maarten van der Sanden, docent wetenschapscommunicatie bij de faculteit TNW. Verschillende communicatiemiddelen en -stijlen werden bekeken aan de hand van de voorbeelden van vooral studenteninitiatieven.

Tips Zo gaf Jan Wouter Vorderman een presentatie over Best (Board of European Students). Deze organisatie geeft workshops, trainingen en courses die openstaan voor alle leden in Europa en daarnaast een sociaal programma aanbieden. Volgens Vorderman is dit een uitstekende manier voor studenten uit verschillende Europese landen om elkaar echt te leren kennen. Joost van Putten presenteerde ‘zijn’ campuswiki, waarin allerlei wetenswaardigheden te vinden zijn over het

studentenleven in Delft. Van Putten gaat nu echter afstuderen en zoekt studenten die het estafettestokje willen overnemen. Remco Addink (van het duurzaamheidplatform Osiris) en Krispijn van Gasteren (lid van studentenpartij Aag) wilden medio 2007 een netwerk en database opzetten met als doel studenten bij elkaar brengen rond academische onderwerpen en duurzaamheid. Dit werkte niet volgens de sprekers, omdat de onderwerpen en de doelgroep te breed waren. Het concept is door Osiris nu met succes toegepast bij het thema duurzaamheid in onder meer een magazine. Maarten van der Sanden gaf in zijn bijdrage tips voor het ontwikkelen van een vakinhoudelijk magazine voor en door studenten. Na de pauze mochten de aanwezigen in groepjes met voorstellen komen voor communicatiemiddelen voor en door studenten. Een groep vond dat de TU Delft de initiatieven van studenten met faciliteiten moet ondersteunen, een andere groep koos toch voor een blad – voor en door studenten – met als onderwerpen gecentreerd rond de vier Delft Research Initiatives van de TU; energy, health, infrastucture en environment. Een derde groep kwam met het voorstel om tijdens studentenfeesten interventies te plannen waarbij studenten tijdens zo’n feest worden geprikkeld om onderling over

belangrijke kwesties te communiceren. Voor Barend Buutfeld, lid van VSSD en medeorganisator, heeft de bijeenkomst een paar interessante inzichten opgeleverd. “Het concept van Best is volgens mij heel geschikt om Nederlandse en internationale studenten binnen en buiten de campus met elkaar in contact te brengen. De VSSD gaat kijken wat daarbij mogelijk is. Ook zal de VSSD zich gaan inzetten om de campuswiki in de lucht te houden, want dat vinden wij ook een goed initiatief.” Graag ziet Buutfeld dat de TU Delft studenteninitiatieven vaker faciliteert. “De avond liet zien dat studenten genoeg ideeën hebben. Het faciliteren hoeft niet veel te kosten, maar zorg bijvoorbeeld dat zij een kamer op de universiteit krijgen.” Voor Addink (Osiris) was het eveneens een welbestede avond. “De campuswiki kende ik niet maar ik vind het een goed initiatief. Daarnaast hebben wij wel wat aan de tips die Van der Sanden om ons magazine te verbeteren zoals het in kaart brengen van je doelgroep en hoe je daar artikelen op afstemt.” (AS)

x

Jenever voor de chief Ingezegend met een fles Hollandse jenever worden in Ghana binnenkort de eerste havens en kades gebouwd die ir. Grard Blankers (35) samen met zijn collega’s heeft ontworpen. In Gibraltar bedacht hij een innovatieve steiger met vijf meter lange schotten die met gemak de golven tegen houden. xMARTINE ZEIJLSTRA De eerste keer dat Grard Blankers samen met de lokale chief op een rotspunt in Ghana stond om van hem te horen hoe groot de havens en kades in zijn dorp moesten worden, strekte het dorpshoofd beide armen ver uit. Hij wilde golfbrekers vijf kilometer links van hem en vijf kilometer rechts van hem. Minstens. “De kades en de haven moesten net zo groot worden als de Maasvlakte”, grinnikt Blankers als hij aan het voorval terugdenkt. “Het geeft goed aan hoe enthousiast de mensen zijn als ze weten dat jij hun nieuwe haven ontwerpt, maar ook dat ze weinig verstand hebben van waterbouw”, zegt Blankers. “Toen wij hen het ontwerp voor de kades en de havens lieten zien, hebben ze zelf de verkeerde foto’s op de brochure geplakt. Ze hadden er blijkbaar geen idee van hoe hun dorp er vanuit de lucht uitzag en hoe hun haven er straks uit zou komen te zien.” Blankers is bij DHV gaan werken omdat het Ghanese project hem zo aansprak. “Er was helemaal geen haven of aanlegplaats voor de Ghanese vissers”, zegt de waterbouwkundige. “Hun kano’s zijn vrij eenvoudig. Ze zijn gemaakt van massief hout voor de onderkant en aan de zijkant zijn planken bevestigd. Als er hoge golven zijn, moeten ze met hun boten door de branding heen worstelen om hun vis op het strand te krijgen. Soms slaat daarbij hun boot om, of zinkt. Dat is echt een ramp voor die vissers. Ze verdrinken of raken al hun vangst, en zo hun geld kwijt. Ze vechten zo hard op zee om die vis te vangen, dat het echt nodig was om hen door middel van een haven tegen de golven te beschermen.” Het ingenieurshart van Blankers begon harder te kloppen bij het ontwerpen van de nieuwe havens. “Er zijn aardig grote golven aan de Ghanese kust, dus je moet goede berekeningen maken. Bovendien moet je relatief eenvoudige oplossingen bedenken bij het ontwerp.” Zo kozen Blankers en zijn collega’s voor een blokkenmuur als kade, in plaats van bijvoorbeeld caissons. “In een meer ontwikkeld land zou je misschien eerder voor caissons hebben gekozen, maar caissons kunnen niet overal in Ghana worden gemaakt. Je moet ze honderden kilometers over zee verslepen en dat is geen doen.” Daarom koos Blankers ook voor natuursteen uit plaatselijke groeves om de vissersbevolking tegen de golven te beschermen. “De vissers verdienen maar weinig met hun visvangst. Ze hebben dus

Naam: Grard Blankers Leeftijd: 35 Jaar Woonplaats: Amersfoort Verliefd/verloofd/getrouwd: Getrouwd Afstudeerjaar: 2000 Afstudeerrichting: Kustwaterbouw Loopbaan: Grard Blankers werkte van 1999 tot 2000 als constructeur bij Oranjewoud (Bouw en Infra). Van 2000 tot 2003 was hij constructeur en geotechneut bij Ballast Nedam. Van 2003 tot 2006 was hij werkzaam als geotechneut bij Van Oord. Sinds 2006 werkt Blankers als constructeur, waterbouwkundig- en geotechnisch ontwerper voor DHV. Hij werkt aan projecten in Ghana, Gibraltar en Indonesië. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)

www.campuswiki.nl www.osiris.tudelft.nl www.best.eu.org

015 15

loopbaan

maar weinig geld om de havens te onderhouden. De Ghanese regering heeft geld beschikbaar gesteld voor het maken van de havens en daarom bouwen we deze havens nu zo degelijk mogelijk. Zodat er maar weinig onderhoud nodig is. Want als het kapot gaat, heeft vrijwel niemand de kennis en de financiële middelen om de havens weer op te knappen.”

Inwijdingsceremonie Maar niet alleen de Ghanese bevolking kon wat leren van de waterbouwkundigen. De waterbouwers van DHV leerden ook veel van hen. “Ze maakten ons al snel duidelijk dat wij een gast in hun gemeenschap waren en dat we ons ook zo dienden te gedragen.” In het begin zeiden Blankers en zijn collega’s de bewoners alleen gedag en gaven een uitleg van wat ze aan het doen waren. “Zij vonden dat niet netjes genoeg. We moesten

‘In een gebied dat in de regentijd wegspoelt kun je beter geen haven aanleggen, ook al ligt het zo gezellig bij het café’ ons netjes voorstellen en de basisetiquette goed in stand houden. Ze begrepen wel dat wij niet uit Afrika kwamen en we ons niet aan alle gebruiken hielden, maar die basis vonden ze erg belangrijk. Als je bij de chief op bezoek gaat, hoor je een fles jenever mee te nemen. Het liefst Nederlandse, want daar zijn ze dol op. Bij de inwijdingsceremonie sprenkelen ze de jenever ook op de grond. Het brengt geluk.” Blankers werkt ook aan een project in Gibraltar, in het uiterste zuiden van Spanje. Er is een groot gebrek aan ruimte in dit gebied, vandaar dat nieuw land in zee wordt opgespoten. De haven van de politie en de marine ligt daarbij in de weg en wordt verplaatst. Het oorspronkelijke ontwerp voor een nieuwe steiger bestond uit caissons met een steenbestorting ervoor. “Maar dat was te duur. Wij hebben toen een goedkoper alternatief ontworpen.” De waterbouwkundige bedacht een innovatieve steiger met vijf meter lange schotten aan de zijkanten. Een ongebruikelijke oplossing om golven te dempen. “Maar het werkt wel”, zegt Blankers. “We hebben allerlei golven in het lab nagebootst en de steiger hield de korte golven volledig tegen en ook de langere werden goed genoeg opgevangen. Ook bij een hevige storm.” Blankers was erg opgelucht dat zijn onorthodoxe methode werkte. “Het is wel spannend als je zoiets probeert. Je steekt toch je nek uit en dan moet het wel werken. Je kunt

niet zo’n steiger bouwen en miljoenen euro’s verder ontdekken dat er iets mis is. Vandaar dat ik erg blij was dat toen de eerste golf tegen het schaalmodel ging, er heel kleine golfjes weer vandaan kabbelden. Het werkte dus.” Blankers was als kind al geïnteresseerd in alles wat met water te maken had. “Vroeger wilde ik schipper worden, tot mijn moeder zei dat ik dan naar de kostschool moest.” Zeilen en vlotten bouwen en de liefde voor techniek dreven hem op de hts richting weg- en waterbouwkunde. Daarna ging hij naar de TU Delft. “In het begin vond ik de studie civiele techniek taai. Waarschijnlijk omdat de hts zo praktisch was. Systematisch ontwerpen vond ik bijvoorbeeld verschrikkelijk, maar achteraf besefte ik hoe goed en inhoudelijk die colleges waren en hoeveel ik eraan heb gehad.” Wat Blankers wel vreemd vindt is dat aardrijkskunde, net als wiskunde en natuurkunde, geen verplicht vak is. “Mijn vader is aardrijkskundeleraar en ik heb van hem geleerd hoe belangrijk dit vak voor een waterbouwkundige is. Je moet met de natuur werken in plaats van ertegen. In Ghana bijvoorbeeld, spoelde een gebied aan de kust in de regentijd helemaal weg. Daar kun je dan beter geen haven aanleggen, ook al zegt iedereen dat de haven dan zo gezellig dicht bij het café ligt. Bij fysische geografie leer je alles over sedimententransporten en dynamische kusten. Als je daar geen rekening mee houdt, maak je het jezelf onnodig moeilijk. Toch zijn er genoeg voorbeelden in de geschiedenis te noemen van steden die door steeds weer dichtslibbende havens ten onder zijn gegaan. Blijkbaar weet niet iedere waterbouwkundige genoeg van dit soort natuurlijke fenomenen.” De ouders van Blankers kwamen het werk van zijn zoon dan ook ‘inspecteren’ tijdens een vakantie in Ghana. “Ze hebben een rondreis gemaakt en alle havens bezocht en vonden het fantastisch”, zegt Blankers. “Mijn moeder is bejaardenverzorgster, maar die begon zich ineens ook met mijn ontwerpen te bemoeien. Dat vond ik erg leuk.” De waterbouwkundige voelt zich helemaal op zijn plek. “Ik vind het geweldig om dit soort projecten te doen en om met constructies bezig te zijn. Sommige mensen vinden het geweldig om wegen en bruggen te ontwerpen, ik raak helemaal enthousiast van de dynamiek van steigers, havens en kades bouwen. Havens ademen een avontuurlijke sfeer. Schepen komen uit Australië of Karachi, overal vandaan. Dat gecombineerd met de berekeningen en mechanica, maakt het voor mij zo ideaal. Ik probeer achteraf dan ook bij alle projecten waar ik aan heb meegewerkt langs te gaan, om te zien hoe het er af uitziet. Ik ben in vijf weken heel Ghana door gefietst en als de steiger in Gibraltar over anderhalf jaar klaar is, ga ik daar ook zeker heen.”

DELTA. 38 11-12-2008

DELTA. 38 11-12-2008

16

service

17

service

Aankondigingen 7E¬ZIJN¬INFORMEEL ¬DIRECT¬EN¬EERLIJK¬TEGEN¬ELKAAR¬ EN¬ONZE¬CLIÑNTEN¬7E¬STAAN¬OPEN¬VOOR¬IEDEREEN¬ EN¬ZIJN¬NIET¬HIÑRARCHISCH¬INGESTELD¬7E¬GEVEN¬JE¬ ONGEÑVENAARDE¬ MOGELIJKHEDEN¬ OM¬ TE¬ LEREN¬ EN¬ JEZELF¬VERDER¬TE¬ONTWIKKELEN¬)NTENSIEVE¬COACHING¬ EN¬ DE¬ BESTE¬ TRAININGSPROGRAMMAS¬ BINNEN¬ ONZE¬ INDUSTRIE¬HELPEN¬JE¬OM¬JE¬DOELEN¬TE¬BEREIKEN

Algemeen Etnografische Vereniging Op maandag 15 december zal om 20.15 uur de lazing ‘De groeten aan de koningin’: Reis door Suriname plaatsvinden in Stedelijk Museum het Prinsenhof, Oude Delft 183, Delft. De toegang is gratis. www.verreculturendelft.nl.

Studium Generale

4(%¬7/2,$¬ !4¬9/52¬&%%4

'WEN¬VAN¬DE¬0AS¬n¬3AN¬&RANCISCO h%EN¬UNIEKE¬ERVARING ¬MET¬VELE¬ONTDEKKINGENv 7%2+¬-%%¬-%4¬/.:%¬#/.35,4!.43

-IJN¬ STAGE¬ WAS¬ EEN¬ UITSTEKENDE¬ MANIER¬ OM¬ TE¬ONTDEKKEN¬WAT¬3TRATEGY¬#ONSULTING¬NU¬ÏCHT¬ IS¬ EN¬ OF¬ HET¬ BIJ¬ MIJ¬ PAST¬)K¬ HEB¬ IN¬ DE¬ PRIVATE¬ EQUITY¬GROEP¬GEWERKT¬WAARIN¬WE¬ADVISEERDEN¬ OVER¬ FUSIES¬ EN¬ OVERNAMES¬ -IJN¬ BIJDRAGE¬ OP¬ HET¬PROJECT¬HEEFT¬EEN¬ENORME¬IMPACT¬GEHAD

"!).¬).4%2.!4)/.!,%¬34!'% -AAK¬KENNIS¬MET¬"AIN¬¬#OMPANY ¬DE¬WERELDWIJDE¬TOP¬3TRATEGY¬#ONSULTING¬ lRM¬/NTDEK¬OF¬CONSULTING¬DE¬CARRIÒRESTAP¬VOOR¬JOU¬IS¬%R¬ZIJN¬STAGEPLEKKEN¬ VANAF¬APRIL¬TOT¬EN¬MET¬NOVEMBER¬¬+RIJG¬BUSINESS ¬EN¬STRATEGIETRAINING¬IN¬ !MSTERDAM¬EN¬GA¬VERVOLGENS¬¬WEKEN¬AAN¬DE¬SLAG¬IN¬3YDNEY ¬3INGAPORE ¬¬ 3AN¬ &RANCISCO¬ OF¬ "OSTON¬ "ELEEF¬ EEN¬ UNIEKE¬ ERVARING¬ IN¬ ÏÏN¬ VAN¬ DEZE¬ WERELDSTEDEN


"%,%%&¬%%.¬&!.4!34)3#(%¬4)*$

4IJDENS¬ MIJN¬ STAGE¬ WAS¬ IK¬ VOORAL¬ ONDER¬ DE¬ INDRUK¬ VAN¬ DE¬ MENSEN¬ DIE¬ IK¬ BIJ¬ "AIN¬ LEERDE¬ KENNEN¬ )EDEREEN¬ HEEFT¬ EEN¬ COMPLEET¬ ANDERE¬ ACHTERGROND¬OF¬INTERESSE ¬MAAR¬TOCH¬IS¬ER¬EEN¬ GEMENE¬ DELER¬ ALLE¬ "AINEES¬ ZIJN¬ GEDREVEN ¬ ENERGIEK¬EN¬HEBBEN¬EEN¬PASSIE¬VOOR¬RESULTAAT¬ $E¬INTERNATIONALE¬STAGE¬IS¬EEN¬PERFECTE¬MANIER¬ OM¬JEZELF¬TE¬ONTWIKKELEN¬EN¬EEN¬SCHERPE¬MENING¬ TE¬VORMEN ¬EN¬DAT¬OOK¬NOG¬EENS¬OP¬EEN¬HELE¬ LEUKE¬MANIER


5ITGEDAAGD¬-ELD¬JE¬AAN¬VØØR¬¬JANUARI¬VIA¬WWWBAINNLSTAGE¬ H&J Uitgevers_2x70_zw-w

Studentenactiviteiten Studieverenigingen WISV Christiaan Huygens Op donderdag 11 december vindt er vanaf 22.00 uur een PI feest plaats in de societeit van de Delftsche Studenten Bond, Oude Delft 123. Het thema is ‘Pi is het? Welke CH’er ben jij?’ Kaartjes in de voorverkoop zijn 2,50 euro en aan de deur kost een kaartje 4 euro.

Studentenverenigingen OJV De Koornbeurs Op zaterdag 13 december vindt vanaf 21.00 uur Metalfest plaats in de eetzaal met de bands Malthus, One on One en Kudra Mata. De toegang bedraagt 3 euro.

DSMG Krashna Musika Op 18 en 20 december verzorgt Krashna Musika twee winterconcerten in respectievelijk Delft en Rotterdam onder leiding van Daan Admiraal en Chris Pouw. Zie www.krashna.nl voor meer informatie over locatie en aanvangstijden.

Overige TU Delft Design Challenge The TUD Design Challenge offers Master students of all faculties an opportunity to show how innovative they are. In February this challenging course will start again. We have collected six interesting assignments from different busines-

*ORRE¬"ONJER¬n¬"OSTON h$E¬STAGE¬WAS¬VOOR¬MIJ¬DϬREDEN¬OM¬NA¬MIJN¬ STUDIE¬BIJ¬"AIN¬AAN¬DE¬SLAG¬TE¬GAANv

14-05-2004

14:02

,%%2¬%%.¬%#(4%¬#!3%¬/0,/33%.

3AMEN¬MET¬MIJN¬TEAM¬HEB¬IK¬HET¬PRODUCTIEPRO CES¬VAN¬EEN¬CONSUMER¬GOODS¬FABRIKANT¬IN¬KAART¬ GEBRACHT¬-IJN¬PERSOONLIJKE¬ROL¬HIERBIJ¬WAS¬HET¬ ANALYSEREN¬ VAN¬ DE¬ EFlCIÑNTIE¬ VAN¬ EEN¬ AANTAL¬ PRODUCTIELIJNEN¬ $OOR¬ VERSCHILLENDE¬ ¬ VERBE TERINGEN¬ IN¬ HET¬ PRODUCTIEPROCES¬ KON¬ DE¬ KLANT¬ ENORME¬¬BESPARINGEN¬REALISEREN ,%%&¬).¬%%.¬7%2%,$34!$

%EN¬ ZOMER¬ OP¬ STAGE¬ BETEKENT¬ NIET¬ ALLEEN¬ WERKEN¬ (ET¬ PROGRAMMA¬ IS¬ GOED¬ GEVULD¬ MET¬ DINERS ¬BASEBALL¬GAMES¬EN¬EEN¬GROOT¬3UMMER¬ %VENT¬*UIST¬DEZE¬COMBINATIE¬VAN¬HARD¬WERKEN¬ EN¬EEN¬HOOP¬PLEZIER¬MAAKTE¬"AIN¬VOOR¬MIJ¬EEN¬ GEWELDIGE¬PLEK¬OM¬STAGE¬TE¬LOPEN


Pagina 1

Unitech Je kunt je vanaf heden aanmelden voor het Unitech programma 2009-2010 op www. unitech-international.org. De aanmeldingsdeadline is 16 februari. Op 2 februari vindt om 18.00 uur een informatiebijeenkomst plaats op de faculteit Techniek, Bestuur en Management, zaal A. Aanmelden hiervoor kan tot 23 januari via [email protected].

H & J Uitgevers Postbus 101 2900 AC Capelle aan den IJsel

International Student Church Students of all denominations are invited to our ecumenical
service every Sunday at Raamstraat 78, 11.30 hrs followed by tea/coffee.
The services are led by the chaplains Reverend W. Stroh and Father Avin supported
by student leaders.
More information on www. iscnetherlands.nl.

XXXQIEUIFTJTOM

4FSWJDFT
JO
%FMGU
BU
ZPVS
BEESFTT

T (010) 451 55 10 F (010) 451 53 80 E [email protected]

Neem contact op met Hennie de Ruyter of met Mireille van Ginkel voor nadere informatie

Studium Generale Wednesday 17 December, 5.30 pm - In collaboration with Promood, Studium Generale organises a monthly series of lectures and debates. This lecture is about ‘Vermeers legacy to Delft’ by Koos de Wilt. Cultural Centre, Mekelweg 10, Delft - free entry.

Hét speciale fonds voor kinderen met een handicap in ontwikkelingslanden

Student and Career Support

Workshops

Informatie Student and Career Support is een onderdeel van de dienst Onderwijs en Studentenzaken. Het omvat de diensten van de studentendecanen, de studentenpsychologen en het informatiecentrum. Het informatiecentrum in de hal op de begane grond is geopend op werkdagen van 9.00–17.00 uur. Er is documentatie beschikbaar over onder andere WO- en HBOopleidingen, arbeidsmarkt, studie- en beroepskeuze, buitenlandse studies, enz. Bij de balie of telefonisch kun je afspraken maken met een studentendecaan of een studentenpsycholoog. Voor de studentenpsychologen geldt dat het eerste contact loopt via het Open Inloopspreekuur dinsdag- en donderdagochtend van 11.30–12.30 uur. Voor Student and Career Support in het algemeen kun je terecht op het open spreekuur op dinsdagochtend van 11.3012.30 uur. Bezoekadres: Jaffalaan 9a (ingang Mekelweg); tel. 015-2788004. e-mail: [email protected]

Student and Career Support Information The student psychologists and the central student and careers councelors are located at Jaffalaan 9A. Office hours: Monday-Friday from 9.00-17.00 hrs. You can direct your inquiries or make an appointment at the Front Office or by phone: 0152788004. For an initial appointment with one of the student psychologists you should first come to one of the open office hours: Tuesdays and Thursdays from 11.30-12.30 hrs. The open office hours of the Student and Career counselors are on Tuesdays from 11.30-12.30 o’clock. More information on www.studentandcareersupport.nl.

Studie(her)keuze: 15 december. Constructief Denken: 16 december. Assertiviteit: 18 december. Emotional Freemdom Technique: 19 december. Zie voor het totale aanbod www. smartstudie.tudelft.nl. Training sociale effectiviteit Er is weer ruimte voor nieuwe deelnemers. De bijeenkomsten zijn wekelijks op maandag van 15.00–16.30 uur. Meld je aan via www.smartstudie.tudelft. nl en versterk je zelfvertrouwen in contact met vrienden en (on) bekenden, je presentatiestijl en je deelname aan groepswerk. Trainers: Paula Meesters en Natalie Wijsmuller.

heeft op de Nederlandse Antillen of Aruba. De scriptie dient in tweevoud vóór 15 januari te zijn ingeleverd bij: Stichting ABC Advies, drs. B.E.J. Klein Schiphorst, Gotland 54, 2548 WG Den Haag. Tevens het verzoek om de digitale scriptie te e-mailen naar: [email protected]. Zie ook http://www.abcadvies.org.

International Office Informatie Het International Office, Jaffalaan 9a, is op werkdagen geopend van 9.00-17.00 uur. Je kunt ook vragen stellen via [email protected] of telefonisch (015-2788012) een afspraak maken.

x

Peter Smits-scriptieprijs De Stichting ABC Advies kent jaarlijks aan de beste studentenscriptie de Peter Smits-scriptieprijs toe, een studiereis binnen het Koninkrijk ter waarde van € 1500. De scripties worden beoordeeld op hun wetenschappelijke waarde, maatschappelijke relevantie en stilistische kwaliteiten. Het onderwerp van de scriptie kan op elk wetenschapsgebied gelegen zijn, mits het betrek¬king

Delta Inleveren kopij Bijdragen van faculteiten, diensten en overigen voor de rubriek “Aankondigingen” in Delta ontvangt de redactie graag per e-mail: [email protected]. Bijdragen dienen zo beknopt mogelijk te zijn. De redactie behoudt zich het recht voor om in te korten. Aanleveren vóór vrijdag 14.00 uur.

Minimaatjes Workshops Intercultural Communitation: December 15th. Emotional Freemdom Technique: December 19th. For more information and registration see www.smartstudie. tudelft.nl.

International Office

AC-HOP de vakbond voor Universiteitspersoneel. Voor informatie kijk dan op www. AC-HOP.nl. Stichting Delftse Natuurwacht zoekt vrijwilligers voor het begeleiden van activiteiten met kinderen van 8-14 jaar. www. natuurwacht.nl, 015-2783086 of [email protected].

Spelregels minimaatjes. Minimaatjes zijn niet toegankelijk voor het bedrijfsleven. Voor commerciële aanbiedingen en advertenties: H&J Uitgevers (adres in colofon). Minimaatjes zijn maximaal 200 tekens lang. Inleveren vóór vrijdag 14.00 uur via e-mailadres delta@ tudelft.nl.

Donderdag 11 december Basis: Broccoli en ijsbergtomatensalade. Soep: Kippen- of groentesoep. Vlees: Penne met gehakt-pestosaus of vis. Veg.: Penne met paddestoelenpaprikaragout.

Help mee in de strijd tegen kindersterfte Word nu lid van Unicef Bel 0800 1133

l d.n .og T w C w kw de I hec ère in c f o e, arri 36 hed 86 n of c nsc t. 2 E 6 , a 2 a h dam rec bijb 015 ster en Ut bel or een m n A , ove vo elft D

dh

Ein

Soep: Citroen-dillesoep. Vlees: Macaroni met een kippesto saus of vis. Veg.: Macaroni al arrabiata. Dinsdag 16 december Basis: Pommes frites, pasta, gemengde groenten en ijsbergsalade met sinaasappel. Soep: Courgettesoep. Vlees: Sparerib. Veg.: Paprika-olijf quiche.

Vrijdag 12 december Basis: Pommes croquettes, bulghur, gemengde groenten en aardappelsalade. Soep: Kruiden-roomsoep. Vlees: Gehaktbal. Veg.: Bladerdeegflapje met broccoli en brie.

Woensdag 17 december Basis: Aardappelen, bulghur, courgette in yoghurtsaus en witte kool salade. Soep: Tarator. Vlees: Kip pirozhki. Veg.: Paprika-kaas omelet.

Maandag 15 december Basis: Doperwten met wortel en andijviesalade.

Eettafel geopend ma t/m vr van 17.30-19.30 uur. Basismaaltijd 3,60 euro, soep 0,30 euro, toe-

filmweek

Opgelet! Deze week de laatste kans om een aantal prachtige films te zien. Alles draait deze week namelijk voor het laatst! In de kerstvakantie starten we met maar liefst zes nieuwe titels. Deze week RELIGULOUS, een kritische en komische docu over religie. Daarnaast eenmalig een Duitse politieke thriller en een opmerkelijke historische SF-filmklassieker. première: slechts één week do vr za zo di wo 19:45 - ma 19:30

RELIGULOUS

De titel van deze documentaire is een samentrekking van ‘religious’ en ‘ridiculous’ en volgt het motto “I don’t need to make fun of religion, it makes fun of itself”. Komiek Bill Maher trekt langs bekende godsdiensten om een film te maken in de stijl van BOWLING FOR COLUMBINE. De regisseur van BORAT weet een mooie balans te vinden tussen zware inhoud en kostelijk amusement, terwijl hij tegen het eind van de film ernstiger thema’s en radicale vragen niet uit de weg gaat. Larry Charles - VS 2008

'made in Germany' do 19:30 Engels ondertiteld

SCHLÄFER

Heisenberg vertelt op een bijna wetenschappelijke manier een ingetogen politiek getinte thriller. Over de invloed van de paranoïa van na '9/11'. Film die aanzet tot nadenken. Wetenschapper wordt gevraagd zijn mogelijk terroristische collega te bespioneren terwijl hun onderlinge relatie steeds wankeler wordt.

IL DOLCE E L’AMARO

Dit misdaaddrama lijkt aanvankelijk clichématig het maffiagenre te volgen, maar naast de misdaad is er ook ruimte voor ironie en relativering, plus een verrassend einde. Gesproken in Siciliaans dialect, met Luigi Lo Cascio (LA MEGLIO GIOVENTÙ). Opkomst en ondergang van de jonge Siciliaan Saro, die ervan droomt om bij de maffia te gaan. Andrea Porporati - Italië 2007

JAR CITY

Gebaseerd op een boek van een populaire misdaadschrijver, schetst deze detective een prachtig somber beeld van IJsland. De beelden zijn zo geënsceneerd dat de kou en treurigheid bijna te voelen zijn. Een eenzame inspecteur staat na een moord voor een raadsel. Het spoor leidt naar een genetisch bioloog. Baltasar Kormákur - IJs/Du/Den 2006 laatste week vr za zo 17:00

YOUNG AT HEART

In deze frisse documentaire zitten ouderen niet achter de geraniums! Een koor van ouderen (gemiddelde leeftijd rond de tachtig) studeert een ongebruikelijk levendig repertoire van stevige pop- en rockhits in. De camera volgt hen op (de moeizame) weg naar hun grote optreden. tjes v.a. 0,30 euro, fruit v.a. 0,40 euro. Inl. www.koornbeurs.nl/ eettafel.

Tyche Oude Delft 123 Donderdag 11 december Basis: Verse hamburger, bietjes en aardappelen. Luxe: Hell & fire. Eettafel geopend van 18.0019.30 uur. Basis 3,50 euro, luxe 4,30 euro, xluxe 4,80 euro. dsb@ tudelft.nl. Iedere dag ook een vegetarische variant. Ook wordt er iedere dag soep aangeboden. Groepen? Mail even, dan houden wij er rekening mee. For the English menu look at www. delftschestudentenbond.nl. Information: [email protected].

Wolbodo Verwersdijk 102 Donderdag 11 december Bouillabaisse soep, pasta met gehaktschotel, tomatensaus en salade. Veg.: Macaronischotel met venkel. Dinsdag 16 december Rode bonen soep of kruidige uiensoep, Mexicaanse specialiteiten, tortillas, enchiladas, burritos en fruitsalade. Vanaf woensdag 17 december hebben we een winterstop. Eettafel Wolbodo is terug op dinsdag 3 februari.

x

Stephen Walker - Gr.Britt. 2007 Thursday 11 December Bouillabaisse soup, pasta with grounded beef, tomato sauce and salad. Veg.: Macaroni with fennel. Tuesday 16 December Red bean sou por spicy onion soup, Mexican specialities, tortillas, enchiladas, burritos and fruit salad. From Wednesday 17 December we have a winter break. Diner Wolbodo is back at Tuesday 3 February. Soup is served at 18.30 hrs. Soup, meat and vegetarian everyday, everybody is welcome. Tuesday and Thursday 3,40 euro, Wednesday 4 euro. www.wolbodo.nl

Zie ook www.eettafels.tudelft.nl.

bevolking blind. De overheid zet hen in quarantaine waar ze zelf moeten uitvinden hoe te overleven. Fernando Meirelles - C/Br/J 2008 filmblik - slechts één week vr za zo di wo 21:30

SECRET SUNSHINE

Een meeslepend psychodrama zonder sensationeel of sentimenteel te worden, over verdriet en eenzaamheid. Won in Cannes de prijs voor beste actrice. Naar haar man's overlijden verhuist Shinae met haar zoon naar een dorpje. Daar probeert ze tussen de benepen dorpsbewoners met haar verdriet om te gaan. Chang-dong Lee - Zuid-Korea 2007

filmklassieker - Engels gesproken ma 19:45 zonder ondertiteling!

FRIENDSHIP’S DEATH

Een scherpzinnige amusante SF-film zonder special effects maar vol met provocerende dialogen. In het Jordanië van de jaren 70 (‘Zwarte September’) redt Journalist Sullivan een jonge vrouw uit de handen van de PLO. De vrouw beweert een buitenaardse robot te zijn die met een vredesmissie naar aarde is gestuurd. Peter Wollen - Verenigd Koninkrijk 1987 laatste week za zo 14:45

BRIDESHEAD REVISITED

Liefdesverhaal van epische proporties, bekend van de bestseller van Evelyn Waugh en de tv-serie uit de jaren '80. Prachtige enscenering. Arme en atheïstische student Benjamin Heisenberg - Du/Oos 2005 ontmoet in Oxford de excentrieke Sebastian, en later diens familie. Hij laatste week do ma 22:00 - za zo 17:30 - di wo 19:30 raakt gefascineerd door hun adelijke (en gelovige) wereld.

laatste week vr za zo 19:30 - di wo 22:00

Information The International Office, Jaffalaan 9a/visitor’s entrance at Mekelweg, office opening times Monday to Friday 9.00–17.00 hrs. Appointments and enquiries can be made by email: [email protected] or by phone: 015-2788012.

50

docu-première: RELIGULOUS

elke zondag 22.00 5 euro entree

SNEAK � PREVIEW laatste week do 21:30 - vr za 22:00 - ma 21:45

BLINDNESS

Indrukwekkende film van Fernando Meirelles (CIDADE DE DEUS). Boekverfilming van de Portugese schrijver en nobelprijswinnaar José Saramago. In erbarmelijke en claustrofobische omstandigheden blijkt dat mensen normen en waarden overboord gooien om te kunnen overleven. Een virus maakt de

#

geef om dit kind

T 0800 7 800 800 (gratis) www.lilianefonds.nl

’s-Hertogenbosch

website: www.studentandcareersupport.tudelft.nl

Eettafels Koornbeurs Voldersgracht 1

giro 7 800 800

Delft. Toegang € 15, voorverkoop € 12, studenten € 8.

Announcements General

Voor advertenties bel met:

ses, see www.DesignChallenge. TUDelft.nl. The application procedure runs until the 24th of December.

Maandag 15 december 20.15 uur - Lezing ‘Veilig voedsel?’ door Will Janssen, uitgever en hoofdredacteur van culinair magazine Bouillon. Tijd voor de sportschool, tv en weblogs is er genoeg, tijd voor wat we in ons eigen lichaam steken nauwelijks. Langs deze kritische gedachtegang loopt Will Jansen langs onze boodschappenlijstjes. Speakers, Burgwal 45-49, Delft - toegang gratis. Maandag 15 december 20.15 uur – ‘Groeten aan de Koningin - reis door Suriname’ door Karin Anema. Een weerslag van haar reizen. Suriname heeft nog steeds een voelbare band met Nederland, dat voortdurend en op heel verschillende manieren je pad kruist. Suriname is tegelijkertijd een confrontatie met onze eigen geschiedenis. Van der Mandelezaal, ingang Oude Delft 183, Delft - toegang gratis.

Dinsdag 16 december 20.15 uur - Proeverij ‘De Keuken van Vermeer’ door Claudia Vandepoel. Dankzij de schilderijen van Johannes Vermeer weten we een beetje wat er in de Gouden Eeuw zoal als maaltijd werd geserveerd. De interpretatie van de gerechten levert een spannende tocht door het verleden op, een reis die je uiteindelijk kunt proeven in deze proeverij. Het Meisjeshuis, Oude Delft 112, Delft - kosten € 5. Inschrijven via [email protected]. Woensdag 17 december 20.00 uur - Hoorcollege IX over de geschiedenis van de filosofie: Singer door Floris van den Berg. Deze serie hoorcolleges is een wandeling met zevenmijlslaarzen door de geschiedenis van de wijsbegeerte en is bedoeld voor geïnteresseerden zonder veel filosofische achtergrondkennis. DOK, Vesteplein 100, Delft - toegang gratis. Vrijdag 19 december 20.15 uur - Kerstconcert Christmas Carols & Psalms. Het ultieme apertief voor aanstaande Kerstmis wordt dit jaar verzorgd door Jeugdkamerkoor Pluarale Tantum. O.l.v. de jonge dirigent Ruben de Grauw geven zij een feestelijk concert in Engelse stijl. Kom en laat u verrassen door dit perfecte aperitief voor uw kerstfeest. Oude Kerk, Heilige Geestkerkhof 25,

#

"AIN¬¬#OMPANY "AIN¬¬#OMPANY¬IS¬EEN¬TOP¬3TRATEGY¬#ONSULTING¬ lRM¬MET¬EEN¬PASSIE¬VOOR¬HET¬BEHALEN¬VAN¬MEETBARE¬ RESULTATEN¬ 7IJ¬ HELPEN¬ #%/S¬ EN¬ TOPMANAGERS¬ BIJ¬ HET¬ NEMEN¬ VAN¬ BESLUITEN¬ OVER¬ COMPLEXE¬ STRATEGISCHE¬VRAAGSTUKKEN¬#ONCRETE¬OPLOSSINGEN¬ MET¬DIRECTE¬IMPACT¬OP¬DE¬WAARDE¬VAN¬HET¬BEDRIJF¬ ONZE¬CLIÑNTEN¬VRAGEN¬NIET¬OM¬ADVIES¬MAAR¬WILLEN¬ RESULTATEN¬BEREIKEN

do 11 t/m wo 17 dec 2008

Julian Jarrold - Gr.Britt. 2008 laatste week vr 16:45 - za zo 15:00

DIALOGUE AVEC MON JARDINIER

Hartverwarmende Franse ‘praatfilm’ over de opbloeiende vriendschap tussen intellectueel (Daniel Auteuil) en werkman. Mondaine schilder trekt zich terug op het platteland en bespreekt het leven met zijn (behoorlijk wijze) tuinman. Jean Becker - Frankrijk 2007 Moefi kinderclub zo 12:45 - wo 14:15

DE DRIE ROVERS

Een vertederende, doldwase film. Naar prentenboek van Tomi Ungerer. Ned gespr., 5+ Onderweg naar het weeshuis wordt Tiffany overvallen door 3 rovers. Tiffany wil niet naar het weeshuis en gaat mee. Hayo Freitag - Duitsland 2007 Moefi kinderclub zo 13:00 - wo 14:00

THE FOX AND THE CHILD

Een sprookjesachtige wandeling door de seizoenen, van de maker van MARCH OF THE PENGUINS. Ned. gesproken, 6+ Een meisje sluit vriendschap met een vos. Samen gaan ze op ondekkingstocht door de wilde natuur. Luc Jacquet - Frankrijk 2007

Verwacht

In de kerstvakantie bijna dagelijks matinees én kinderfilms. Zes nieuwe films: een Spaans vrouwendrama (MATAHARIS), een Argentijnse historische politieke thriller (CORDERO DE DIOS), een heerlijke Braziliaanse kookfilm (ESTÔMAGO), een Franse boekverfilming over WOII (UN SECRET). Daarnaast recordbreker BIENVENUE CHEZ LES CH'TIS en het Mexicaanse LAKE TAHOE, volgens Cannes 'de ontdekking van het jaar'.

www.filmhuis-lumen.nl Doelenplein 5 Delft 214 02 26

DELTA. 38 11-12-2008

18

Delta in English

Science Port TU Delft has launched Science Port Holland, a project that will see the development of two high-level science parks for knowledgeintensive companies, both national and international. Science Port Holland will be built on what is now just marshy fields to the south of the TU Delft campus, between Delft and Rotterdam, which is an ideal location according to the project’s developers. Owing to the proximity to Rotterdam harbor, Rotterdam airport and the high-speed rail link, Science Port Holland will be in an excellent position to compete as an

exceptional location for high-tech businesses in the Netherlands and Europe. Attending the project’s launch ceremony were the Secretary of State for Economic Affairs, Frank Heemskerk, the mayors of the cities behind the new venture, Ivo Opstelten of Rotterdam and Bas Verkerk of Delft, and Dirk Jan van den Berg, chairman of the TU Delft Executive Board.

xDAVID KRAMER The design studios Border Conditions and Territory in Transit are part of the Faculty of Architecture’s department of Public Buildings. Within the faculty’s highly fragmented system, these two design studios - whilst both studying the city of Havana - approach architectural research in very different ways. Border Conditions examines borders as an important instrument that shapes our perception, be they geographical, social, psychological or graphical. Territory in Transit, however, deals with the ‘large dimension’ through the lens

of architecture. Through a threestep process of examining a site (survey), a system of operations, and an object or thing, the studio attempts to look at the large urban scale, while remaining in the realm of architecture. Professors Filip Geerts, Olaf Gipser and Stefano Milani of Territory in Transit, and Mark Schoonderbeek and Oscar Rommens of Border Conditions, suggested combining and jointly researching various aspects of the urban, architectural and spatial nature of the city of Havana. The two groups conducted preliminary surveys on the city before departing for Havana in mid October. While there was some research overlap between the two groups, study topics varied greatly from student to student. Some students were interested in the phenomenon of urban agriculture, while others looked at how people perceive a city, especially as a tourist, as well as the effect of vacant building lots within the dense, historic districts of Havana. Upon arrival, many students realised that life in Havana is a far cry from the highly ordered life in Delft. A first-time visitor to Havana would be excused for doing a double-take as old Connexxion buses with destination boards reading Delft, Rotterdam or Alphen aan den Rijn roared down the potholed streets spewing out toxic diesel fumes. Old American sedans from the 1950s rolled down avenues alongside brand new BMWs with black plates, surely leased to the government. And

Leeuwenhoek

December events

Twenty-five million

Wool sweaters

Andrei Metrikine has been appointed an Antoni van Leeuwenhoek professor at TU Delft. Metrikine was nominated by the Faculty of Civil Engineering and Geosciences, with the appointment committee confirming that Metrikine is regarded as a prominent scientist in the fields of wave mechanics and nonlinear vibrations of solids and structures. “Dr Metrikine is guided by the principle that science must be applicable, but also always fundamental, and he is also an enthusiastic lecturer whose passion for his field is almost infectious.”

Renovation work on the TU Delft Library’s main building will start in mid December and is expected to cause inconvenience to visitors until the end of March 2009. The university will close early, at 15:30, on 24 December, for the start of the Christmas holiday period. And for lovers of Christmas music, a special ‘Christmas Carols and Psalms’ concert by the Plurale Tantum Youth Orchestra will be held on Friday, 19 December, at 20:15 in Delft’s Old Church. Tickets are 8 euro for students.

Dutch Minister of Education Ronald Plasterk has earmarked 25 million euro for the construction of a new TU Delft Faculty of Architecture building. Plastkerk, who made the funding announcement on the TU campus, where he symbolically climbed atop the burnt out rubble of the old faculty building and waved a TU architecture flag, said this sum of 25 million euro should prove to be the difference between “a good building and an icon in Dutch architectural history.”

Many students, especially from Suriname, Indonesia and various African countries, have complained about the rain, wind and low temperatures, according to 2007 annual report of TU Delft’s ombudsman Wil Knippenberg. The students also complained about the low temperatures in the student apartments. The students prefer to set the heating to 30 degrees, but the renters are not happy about such high room temperatures, because the heating costs are often calculated into the rental price. The ombudsman advised the freezing

left Cuba in a horrific economic collapse, which the central government quickly named the ‘Special Period’. Rationing of fuel, food and supplies caused the average Cuban to lose four kilograms in body weight, as food supplies quickly dwindled. Though the Special Period is technically over, scars remain all over the city, from the vacant lots and collapsed buildings to the piles of garbage lining the streets. One positive result of this difficult period of transition has been the increase in the amount of fresh fruits and vegetables that are grown within the city limits. Faced with crippling food shortages, the government began a program of organic farming on old building lots and former state sugar plantations.

Fourteen years after its inception, urban agriculture employs over 30,000 people while supplying virtually all the fresh vegetables for Havana’s residents. Students from each studio examined the distribution systems of agriculture in the city, as well as the morphology of the actual farming sites, to form a base for their individual research. While agriculture now is considered to be ephemeral — a relic from the Special Period — it has also been hailed by many researchers as the future of sustainable urban planning. The challenge for the students is to now turn this research into valid and compelling architectural projects. For the time being, Cuba is an island frozen in time, where one can experience a McDonald’s and Aldi-free landscape and where violent crime is virtually non-existent. As with all academic architectural projects, the results from these graduation studios will most likely be too abstract for practical implementation. Unlike other TU Delft faculties, many architecture faculty student projects have only an academic relevance. Nevertheless, this excursion to Havana broadened the students’ architectural horizons, which will lead to exciting - if, for the time being, only theoretical - built solutions to the city’s urban fabric.

study breaks Art and Architecture

Cinema - Documentary

‘Antiques and Curiosa’ Northern City Centre, Delft www.delft.com Go in search of interesting, odd and fine antiques, items of curiosity, retro stuff and old junk. Every Saturday, 9:00-17:00.

‘Religulous’ Filmhuis Lumen, Delft www.filmhuis-lumnen.nl Documentary by Larry Charles in which stand-up comedian Bill Maher tries to convince religious believers of various religions that their religion is actually nonsense. Sunday, 14 Dec at 19:45.

‘Restroom’ NAi, Rotterdam www.nai.nl NEST, a one-artist gallery devoted to the work of young artists, architects or designers shows autonomous work every six weeks. From 6 December 2008 to 18 January 2009, Ties Ten Bosch will use NEST as a place to show his investigation of restrooms in the city of Rotterdam.

Disco and Parties ‘State X New Forms Festival’ Paard van Troje, The Hague www.paard.nl The State X New Forms Festival confronts the public with all and extreme forms of music and performance. An international festival featuring performers from Italy (Inferno), Island (Mugison), Brazil (Edu-K), America (Stephen Gunn) and Finland (Lau Nau). Friday and

Saturday, 12-13 December, 20:30, 17.50 euro. ‘We love 80s & 90s’ Speakers, Delft www.speakers.nl Radio Veronica in Speakers presents the next edition of WE ALL LOVE 80s & 90s. Go back in time to the tunes and the images of the greatest hits of the 1980s and 90s. Friday, December 12, 24:00, 9 euro.

Lecture “Vermeer’s legacy to Delft’ TU Delft Cultural Center Mekelweg 6 www.snc.tudelft.nl Lecture in English on Johannes Vermeer, one of the best known artists from the Dutch Golden Age and famed for his mastery of light. As a true Delftenaar, Vermeer made full use of the technology available

19

YES!Delft techno-starter company Ephicas has won the Fast Start Award from the Academic Enterprise Awards Europe, a European prize for entrepreneurial researchers. Ephicas, run by brothers Gandert and Hjalmar van Raemdonck, a TU Delft PhD candidate and TU Delft alumnus, respectively, develops aerodynamic side wings for juggernaut trailers that reduce air resistance and hence fuel consumption.

Havana’s open spaces are used for urban agriculture. (Photo: David Kramer)

many residents simply whiled their days away on the street, playing dominoes or football in one of the few parks, or just stared out their front doors, watching the passing by of people and time. Unfortunately, this colonial city with centuries of history has started to fade into rubble as buildings are slowly torn apart by hurricanes and a lack of maintenance. Many lots remain vacant years after the colonial façades have been reduced to rubble. Without funds to rebuild, these sites are used as parking lots, informal markets, or remain halfoccupied by neighbours creating unique interior/exterior spaces. The US trade embargo, in place for over 40 years, coupled with the collapse of the Soviet Union in 1991,

Delta in English

Ephicas wins

Broadening architectural horizons in Havana A group of students from the Faculty of Architecture recently travelled to Havana, Cuba, as part of the research for their graduation projects. The faculty studios Territory in Transit and Border Conditions investigated the various architectural themes of the city, and the students also learned a lot about this enigmatic island and its people.

DELTA. 38 11-12-2008

to him in the form of the camera obscura or so called ‘goggle box’. Lecture given by art historian Koos de Wilt. December 17, 17:30. Free.

Music

‘Reggae Night Café de Pater, The Hague www.patermuziek.nl Reggae Night featuring the one and only reggae sensation Billy Goodchild. December 13, 23:00. Free.

‘Instant Karaoke Show’ HPC’s Music Cafe, The Hague www.haagspopcentrum.nl Come join the live karaoke fun with the live Instant Karaoke Band, featuring Rob Boshuijzen (drums), Noud Maas (bass) and Martin Hendriks (guitar). December 11. 20:00. Free. ‘Jazz night jam session’ TU Delft Cultural Center www.snc.tudelft.nl Come and jam with the NU jazz combo and the Wim Ninaber Saxophone Quintet. December 11, 21:30. Free.

x

For a complete listing of this week’s Study Breaks, go to: www.delta.tudelft. nl

Feedback students to buy some warm wool sweaters.

If you’d like to comment on anything appearing on the English Page or on a university-related matter, or if you have a question or suggestion for us, send your emails to [email protected]. We welcome all feedback from our readers. Letters intended for publication should include your name and be no longer than 350 words. This edition of Delta is also available online at www.delta.tudelft. nl, where you can also access the English Page archive.

Communication key to creating university community The issue is clear for Rector Magnificus Jacob Fokkema: TU Delft must create a community that allows both Dutch and international students to discuss issues that matter most to them. Without such a community, the university can never truly become international. Rector Fokkema, students and university communication officers gathered to discuss how such a community should be built. xSAMIR SABERI In a former monastery on the Oude Delft, now the headquarters of Delft’s largest student association Virgiel, some forty people met to discuss a key issue for TU Delft’s future. If the university is to become a top international university, it must, once and for all, break down the walls between the different student groups and promote debate about issues that transcend specific student domains. That this issue matters to the university was manifest in the presence of TU Delft’s Rector Jacob Fokkema. “Studying isn’t only about studying, nor does it imply that one should study alone. It’s about coming together and engaging in discussion and debate to find answers to problems that matter,” Fokkema said, while seated at a makeshift desk in the Virgiel barroom where the event was held. He then added: “Tonight we are here because studying at TU Delft is also about creating such a society.” The objective of the evening, which included presentations and workshop sessions, was to discern which communication model could be employed to better inform students and stimulate debate. The general consensus among those present was that it should be the students who decide which model is best. Joost van Putten presented one such possible communication model: the TU Delft campuswiki, a site aimed at informing students about virtu-

Students and university brass met to discuss new communication models (Photo: Sam Rentmeester/FMAX)

ally everything related to TU Delft, including, for example, information about where students can find an affordable party center for hosting a graduation party or even where to get a bicycle fixed. Throughout the presentations, the participants’ attention occasionally waned, especially at one point when it seemed as if the ceiling would come crashing down, thanks to some rowdy Virgiel society students on the floor above who began jumping up and down while celebrating Sinterklaas. Van Putten went on to explain that the campuswiki offers a more hybrid and intuitive way to find relevant information, because virtually everybody can contribute, unlike existing TU sites. He did add however that the campuswiki would complement, not replace, other TU Delft websites. Having experienced some problems in getting support for this initiative, Van Putten remarked: “If the university at least shows more enthusiasm for initiatives of which the benefits aren’t clear beforehand, students won’t be afraid to present them.” Van Putten’s comment that it wasn’t always easy to get support from the university created a surprisingly tense atmosphere when one participant asked what he, and the other students, meant by “the TU”, complaining that they should be more

specific, while also tersely adding that the reason why students might have difficulties finding the right information is perhaps because they don’t look hard enough. TU student Jan Wouter Vorderman then presented the Board of European Students of Technology (Best) as a successful example of a student community. Best, a European international student organization with 81 branches in 29 European countries, also offers career support by connecting students and engineers with companies According to Vorderman, who became acquainted with Best during his internship in Spain and now intends to start a Best branch at TU Delft, Best should not be confused with associations like AEGEE. “The difference is that content and courses are central for Best,” he said.

Parties Before the workshop session started, Maarten van der Sanden, a TU Delft science communication officer, explained the key points to consider when creating communication models, such as magazines: “It’s important to ask yourselves: what do I want to achieve with communication between students? Do I want to inform or encourage discussion? How am I going to this in actuality: with a wiki or a magazine?” The evening’s workshops resulted

in a barrage of ideas, including an online or offline magazine, a forum, a lunch debate, a social networking site like Hyves and good blogs. The evening came to a close when a slim young fellow with a wide smile on his face presented what seemed to be the most tangible idea of the evening: “According to us, the best way to enhance communication between students, whether they’re Dutch or international students, is to organize parties,” he said, as the audience laughed, and Rector Fokkema added that he was always interested in parties. When the laughter died down, many participants agreed that in fact parties were perhaps the best way for students to communicate. Parties indeed, and coincidentally, or perhaps not, the ‘participant’ in the meeting that just so happened to have ample experience in organizing parties was the host, Virgiel, with Virgiel’s public affairs officer, Laura Nieuwenhuis, saying: “Look, at your faculty you won’t easily approach a complete stranger and ask him or her point blank: ‘so what do you think about the university’s policy to oust students after an unsuccessful first year?’ But at a party you might, because the threshold to talk with people is much lower.” While some audience members met this example with quizzical smiles, many more seemed to agree that

the threshold to talk to strangers is indeed lower at parties, as it’s obviously up to the people at the party to talk about what they want to talk about, be it the importantance of beer in life or quantum mechanics or indeed university policies. Although the evening generated lots of interesting ideas, no clearcut answer emerged as to which communication medium is best for informing students and creating a real sense of community. The event was regarded as good start however and the TU’s marketing and communication department plans to host a follow-up session shortly. During the ‘borrel’ following the main event, Rector Fokkema opined that no matter what the ultimate communication model chosen, it should be in English and should promote debate. Issues like the difficulties international students encounter trying to obtain rooms in Dutch student houses should be discussed among students, Fokkema said, and although the results of such debates won’t necessarily lead directly to solutions, it will surely be a first towards finding a solution. Fokkema: “In the worst case, it will simply show how complex many issues are, and we’ll still be much better off for that alone.”

DELTA. 38 11-12-2008 achterkant

00 20

CULTURE SHOCK

Snel van slag

MEDEWERKER VAN DE WEEK

Wat vinden buitenlandse studenten raar aan ons? En wat valt ze op aan Nederlandse gebruiken en gewoontes? Azadeh Mashayekhi, post-masterstudent bouwkunde, Iran. Het grootste probleem vindt Azadeh Mashayekhi het maken van Nederlandse vrienden. “Alleen mijn huiseigenaresse ken ik goed. Ze is open en aardig. Nederlanders gaan geen vriendschap aan met ons, omdat we op een dag weer weggaan. Ze vinden het moeilijk om afscheid te nemen.” En ze onderscheiden zich niet. “Dat geldt zelfs voor hun kleren. Daaraan zie je niet wie rijk is of arm, zoals in Parijs. Het beeld is homogeen, er zijn geen contrasten.” De Nederlander, dat is volgens Mashayekhi een fiets, simpele kleding en lunch met boterhammen met kaas. En kroketten natuurlijk. Nederlanders willen altijd weten wat ze gaan doen. “De hele dag is gepland. Als de computer het tien minuten niet doet, is iedereen van slag. Als in Iran de elektriciteit uitvalt, gaan we gewoon door met werken, maar als hier in de supermarkt de vleesproducten zijn verplaatst is iedereen in de war. Het moet allemaal goed georganiseerd zijn. Na de bouwkundebrand voelden mensen zich verloren zonder hun eigen computer, bureau en kast. Het zou juist het moment moeten zijn om creatief te worden, omdat er van alles kan gebeuren als er geen vast plan is. Als in Iran mijn auto stuk is, kan ik altijd meeliften met een onbekende. Dan ontmoet je nieuwe mensen. Dat maakt het leven spannender.” (JT)

(Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)

willemijn dicke

Bruto Nationaal Geluk Maarten Mesman, 29, onderzoeker/publicist bij het internationaal wetenschappelijk kenniscentrum RMIT bij Bouwkunde. Medewerker: Sara Stroux, 33, onderzoeker RMIT, Bouwkunde. “Sara en ik hebben dezelfde leeftijd en zijn alle twee op ongeveer hetzelfde moment begonnen. Vlak voor de brand. Dat schept een band. We hebben samen gezocht naar de plek waar we een pasfoto konden maken voor de campuskaart. Omdat ik mijn kaart eerder kreeg, heb ik haar de eerste periode vaak getrakteerd op koffie. Dat was heel gezellig. We begonnen nog in het oude gebouw, zijn toen samen verhuisd naar een tijdelijke werkplek in de bibliotheek en nu zitten we hier. We hebben dus al heel wat gereisd over het TU-terrein en het is nog steeds heel gezellig. We onderzoeken ook alle twee ongeveer hetzelfde onderwerp, en nu ze tegenover mij zit, wisselen we blikken van verstandhouding.”

Kriep

(Foto: Sam Rentmeester/FMAX)

De dikke man in krijtstreeppak en zachtroze das gaat achter het spreekgestoelte staan. Hij kijkt de zaal in, maakt een grapje, bedankt deze en gene. Meteen weet je dat hier een succesvolle man staat. Maar waaraan kun je het succes aflezen? Is het de ruimte die hij inneemt, zowel in tijd als in plaats? Of zijn het zijn zelfverzekerde gebaren? Tel daarbij op de zelfrelativerende grapjes die hij zich veroorlooft, die hij zich kan veroorloven. Iedereen weet dat deze sir, want dat is hij, een belangrijk persoon is uit een aanzienlijk geslacht. Deze welgemanierdheid krijg je niet aangeleerd in één generatie. Succes is vooral af te lezen aan de vanzelfsprekendheid waarmee deze geslaagde mensen zich bewegen, zonder haast, zonder aarzeling. Deze indrukwekkende man houdt aan het einde van een congresdag, na zes lange plenaire presentaties, een overtuigend verhaal. Zijn powerpointshow bestaat uit slechts een paar grafiekjes en een paar plaatjes.

Het is geen diavoorstelling, maar een mooi verhaal. Alles is verstaanbaar en begrijpelijk zonder de nuance te vergeten, wat niet van elke spreker gezegd kan worden. Het publiek krijgt de gelegenheid om vragen te stellen, een overschat programmaonderdeel bij congressen en symposia. Een harige man met een linnentas op zijn buik zegt dat hij teleurgesteld is. Het gaat weer om bruto nationaal product, terwijl het om bruto nationaal geluk zou moeten gaan. Daarna volgt een dierenactiviste die het tijd vindt voor een nieuw Discours, een directeur van een drinkwaterbedrijf die klaagt over de regulering, een vertegenwoordiger van de belangenvereniging van kerncentrales die weer iets anders vindt. Tijd om aan mijn eigen bruto nationaal geluk te werken. Ik sluip de conferentiezaal uit en loop de brug over, op weg naar het plaatselijke museum.