| december 2007 | Jaargang 12 | NUMMER 2 |
Nieuwsblad van Rafaël Nederland
‘Laat het zien’ thema van de jaarconferentie 2008 Nieuw onderkomen voor Rafaël Nederland ‘Toen de kracht Gods op mij viel’: uniek boek over honderd jaar pinksteren in Nederland ‘Na een paar dagen begon ik zelfs in het Engels te bidden…’
Tongentaal: een vreemd fenomeen
In dit nummer: Verwachting voor de komende eeuw
Blz 3
‘Laat het zien’ thema van de jaarconferentie 2008
Blz 3
Kerk en Pinksterbeweging vragen over en weer vergeving
Blz 4
Nieuw onderkomen voor Rafaël Nederland
Blz 5
De betekenis van de doop in de Heilige Geest
Blz 6
Tongentaal: een vreemd fenomeen
Blz 8
‘Toen de kracht Gods op mij viel’: uniek boek over honderd jaar pinksteren in Nederland
Blz 11
‘Onze solidariteit met Israël meer dan ooit op zijn plaats’
Blz 12
Genezen van een herseninfarct
Blz 14
Nieuwe gedichtenbundel van Jaap van ’t Veer
Blz 14
‘Na een paar dagen begon ik zelfs in het Engels te bidden…’
Blz 16
Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen
Blz 18
Het Koninkrijk van God bij de zigeuners van Bulgarije
Blz 19
Agenda
Blz 20
Ik ben er niet (gedicht)
Blz 20
Foto voorpagina: viering 100 jaar Pinksterbeweging in Olympisch Stadion, Amsterdam
Colofon Uitgave: Rafaël Nederland Postbus 51022, 1007 EA Amsterdam Telefoon 088-0019100 Redactie: Piet Brinksma, Ap Verwaijen, Jan Radder 2
Redactieadres: E-mail:
[email protected] Lay-out en druk: Seaman Designs reclamestudio www.seamandesigns.nl Rafaël Nederland is aangesloten bij ‘The International Church of the Foursquare Gospel’
Na meer dan een jaar voorbereiding was het 15 september zover: de viering van 100 jaar Pinksterbeweging in Nederland. Een plan dat begonnen was met bevlogen brainstormen over vieringen in alle provinciehoofdsteden, was terug gebracht tot deze ene viering in het Olympisch Stadion in Amsterdam. Een plan dat ‘goed te doen’ zou zijn, bleek een ware organisatorische en logistieke Goliath te zijn. Een dag van te voren was het nog koud en regenachtig, was de vergunning nog niet verstrekt en kreeg Peter Sleebos een acute niersteenaanval. De organisatie kende maanden van tegenslagen door steeds nieuwe verordeningen en eisen van de gemeente en het stadion en de kosten waren enorm opgelopen. De vraag of een viering van een jubileum dit alles wel waard was kwam regelmatig bij me op, zeker als ik ernaar keek met de bril van mijn zakelijke achtergrond als projectmanager. Toch was er ook de andere kant… In het afgelopen jaar heb ik verschillende boeken gelezen over de geboorte van de Pinksterbeweging in Azusa Street in Los Angelos; wat er aan voorafging en hoe de beweging als een vuur over de wereld ging. Zaken die voor ons zo ‘gewoon’ lijken waren eeuwenlang praktisch weg geweest en werden daar opnieuw door Gods hand naar boven gehaald. William Seymour en zijn vrienden waren gewone men-
sen die een passie kregen voor Gods tegenwoordigheid en tot de ervaring van de doop in de Heilige Geest werden geleid. Zij hadden geen flauw benul van de impact die dit zou hebben. Terugkijkend kunnen wij het macroplaatje zien en met verbazing constateren dat wat toen in de levens van deze enkelingen begon, door God zou worden gebruikt om het plaatje van
Plaisier die als secretris-generaal namens de Protestantse Kerk in Nederland de beweging feliciteerde en een streep in de geschiedenis trok door vergeving te vragen voor de neerbuigende en hoogmoedige houding van de traditionele kerken naar de Pinksterbeweging toe. Hij sprak in zijn gebed het verlangen uit om samen in eenheid op te trekken in dezelfde Geest.
Verwachting voor de komende eeuw de kerk volkomen te veranderen. Al lezend en biddend hierover heb ik me verwonderd over de tijd van genade waarin wij leven, een tijdperk waarin Gods Geest in steeds meer levens wordt uitgestort over de hele wereld! Er groeide een verwondering en verwachting: welke nieuwe dingen die eeuwen verborgen zijn geweest is God nu tot leven aan het brengen? Wat zijn onze blinde vlekken? Wat staat ons de komende 100 jaar te wachten? De viering in het Olympisch Stadion had voor mij drie hoogtepunten. Het eerste was het moment dat ik op de tribune van het stadion kwam en over het veld keek waar alles perfect was opgebouwd onder de fantastische gloed van de ochtendzon, alsof Gods heerlijkheid er op rustte. Het tweede hoogtepunt was de toespraak van Bas
Het derde hoogtepunt was toen ik met Riek ’s avonds hoog op de tribune naar het concert van Hillsong United keek en luisterde. Vanaf onze positie hadden we geen goed zicht op het podium, maar wel een prachtig overzicht over het stadion. We konden de skyline van Amsterdam in het avondlicht zien liggen. Naar beneden kijkend zagen we een stadion vol met jongeren die met volle overgave de Heer aan het aanbidden waren op de muziek van Hillsong United. Ik ervoer dat Gods Geest me liet zien hoe bijzonder en profetisch dit moment was: 23.000 aanbidders in een stadion midden in Amsterdam! Stichting Opwekking had op het veld meer dan 10.000 stoelen geplaatst in blokken van 500 stoelen. Ieder blok was gevuld met aanbiddende, jonge mensen. Ik kreeg de indruk van een leger, zoals het volk Israël
zich in een dal opstelde in slagorden. Daaromheen een ring van aanbidders op de tribunes, zoals vroeger de strijders op de hellingen. Ik keek over de rand en zag het silhouet van onze hoofdstad, met in het midden een leger van de Heer! Ik kon niet anders dan dromen over wat er zou kunnen gebeuren als er een dag zou aanbreken dat de Heilige Geest de komende generatie, samen met de huidige zou bewegen om als aanbidders naar het hart van de stad te komen, voor Jezus. Met aanvoerders en geestelijke generaals die de instructies van de Heilige Geest krachtig doorgeven. En dat dit leger in eenheid en geloof de commando’s van Jezus zou uitvoeren en de geestelijke strijd zou aangaan met de machten der duisternis die de mensen in hun greep hebben. En wat zou er gebeuren als het leger met de liefde en compassie van de Vader zou uitreiken naar de bewoners van de stad door de bediening van de Heilige Geest? Dan zou de stad een plek zijn waar Jezus gevierd zou worden als overwinnaar! Ik weet niet of dit het plaatje is van wat er gaat gebeuren, maar wel dat wij een God dienen die ‘door de kracht die in ons werkt bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij vragen of denken’( Ef. 3:20). Sinds die avond zie ik met nog meer verwachting uit naar de komende 100 jaar! Piet Brinksma
‘Laat het zien’ thema van de jaarconferentie 2008 ‘Laat het zien’ is het thema van de Rafaël Nederland Conferentie van 6 tot 8 februari 2008 in Dalfsen. Het thema is gebaseerd op de tekst in Matteüs 5:16 waarin Jezus Zijn volgelingen opdraagt zout en licht te zijn. ‘In deze tijd is dit zout (smaakmaker, kost-
baar, bederfwerend) en licht wat de wereld nodig heeft’, schrijft Piet Brinksma, voorzitter van Rafaël Nederland) in een voorwoord van de conferentiefolder. De conferentie is bedoeld voor leiders en leden uit Rafaëlgemeenten en bevriende gemeenschappen en
jonge, aankomende leiders. Maar ook gasten zijn op uitnodiging welkom. Folder via de website: www.rafael.nl. Opgave door een formulier aan te vragen via e-mail:
[email protected] of telefonisch 088-0019100.
3
Kerk en Pinksterbeweging vragen over en weer vergeving
Dr. Bas Plaisier: streep door verleden…
In een toespraak tijdens de viering van 100 jaar Pinksterbeweging in Nederland in het Olympisch Stadion in Amsterdam hield dr. Bas Plaisier, scriba van de Protestantse Kerk in Nederland, een toespraak die diepe indruk maakte. Hij vroeg vergeving voor uitspraken en houding in het verleden vanuit de traditionele kerken naar de Pinkstergemeenten toe. Peter Sleebos, voorzitter van de koepelorganisatie Landelijk Platform van de Pinkster- en Volle Evangeliebeweging in Nederland, reageerde daarop door vergeving te vragen voor een verkeerde reactie daarop vanuit de Pinksterbeweging. Hij deed dat in een toespraak tijdens de synode van de PKN. Het was de eerste keer dat een vertegenwoordiger van de Pinksterbeweging in dit gezelschap was uitgenodigd.
Dr. Plaisier zei onder andere het volgende: ‘De Geest werkt niet alleen in de harten van mensen, maar laat zijn aanwezigheid en kracht ook zien in het ontstaan van gemeenschappen en in de dienst aan mensen. Het ontstaan en de onstuimige groei van de Pinksterkerken heeft te maken met het verrassende en steeds weer nieuwe werk van de Geest. Misschien vindt u het vreemd dat ik vanuit de Protestantse kerk in Nederland – de kerk die hervormden, gereformeerden en lutheranen verenigt – dit zo zeg. We hebben in het verleden wel eens andere dingen over u gezegd. Velen die in de afgelopen eeuw onze kerk verlaten hebben, moesten ervaren dat hun weggaan bijna gezien werd als een soort doodzonde. Wat is er in het verleden soms met minachting over u gesproken. Er werd nogal eens over u gepraat alsof u niet meer geestelijk gezond was. De enthousiaste uitingen van de vreugde van het geloof, de tekenen van de Geest in tongentaal, profetie en genezing werden soms bestempeld als werk van de Boze. Wat en dedain, verachting. Alsof emotie behoort tot een 4
primitieve vorm van geloven. Net als de moslims nu, werd u daarbij door verlichtingsdenkers veracht en achterlijk gevonden. Broeders en zusters, ik wil u zeggen, dat ik me hiervoor schaam. Zo mogen wij elkaars diepste geloofskeuzes niet minachten – voor zo’n houding hebben wij vergeving nodig! Daarmee hebben wij namelijk de Geest bedroefd en het werk van Christus in de weg gestaan. We hebben een anti-getuigenis afgegeven en het
voortgaande werk van de Geest soms belemmerd. Het is daarom met enige schroom dat ik vanmorgen temidden van uw feestvreugde het woord tot u richt, Want ook nu is er vaak nog een houding van negativiteit en neerbuigendheid te bespeuren, Ik hoop van ganser harte dat we met dit eeuwfeest een streep kunnen halen door deze manier van spreken en denken over elkaar. Ik bid God, dat Hij voor ons een nieuwe weg opent.’
Een citaat uit Peter Sleebos’ reactie: ‘Wij hebben als Pinksterbeweging vanuit pijn gereageerd op de aantijgingen uit de kerk. Onze houding is u niet te verwijten. Daarvoor zijn we uiteindelijk zelf verantwoordelijk. We waren in het verleden soms op zoek naar een duidelijke identiteit en hebben ons daarin arrogant en exclusief gedragen naar andere kerken of geloofsgemeenschappen, menend dat God dit van ons vroeg. In onze passie voor God de Vader, Jezus Christus de Zoon en de Heilige Geest, én de opdracht om het evangelie te verkondigen, hebben we regelmatig door triomfantelijke en diskwalificerende uitingen medegelovigen in andere kerken pijn gedaan, alsof de Geest alleen nog maar in de Pinksterbeweging zou werken. We hebben in onze gedrevenheid vaak te weinig bijbels-theologische uitleg gegeven om zo tot een goede dialoog te komen. Ook wij hebben daar vergeving voor nodig.’
…Beukenhorst: voor ‘dagje op de hei’ …
Nieuw onderkomen voor Rafaël Nederland Rafaël Nederland heeft per 1 juli een nieuw onderkomen voor (kleine) ontmoetingen en vergaderingen: De Beukenhorst, Hoofdstraat 55 in Driebergen. Op advies van de staf en adviseurs is besloten deze ruimtes van Wycliffe Bible Translators op gunstige voorwaarden te huren, voor minimaal 2,5 jaar, met optie voor verlenging. Sinds de overdracht van het voorgangerschap van Ap naar Piet is het kantoor van Rafaël Nederland vertrokken uit Breda. Dit vanwege de afstand tussen hun woonplaats en het kantoor voor Piet en Miriam en omdat Jefta het kantoor weer nodig had. Sindsdien werken bestuur, kantoor en staf vanuit het eigen huis. De vergaderingen van het bestuur, de bedieningen en het team van de conferentie worden meestal in restaurants/hotels gehouden. Dit geldt ook voor de ontvangst van gasten. Hoewel dit erg flexibel en kostenefficiënt is, werd dat wel als nadeel ervaren (geen vaste plek, soms beperkte (gast)vrijheid in tijd en mogelijkheden voor gebed of aanbidding etc.
Ook is het grootste deel van het archief en de inventaris van Rafaël Nederland (tijdelijk) in opslag bij Ezra, wat de toegang bemoeilijkt en geen langetermijnoplossing is. Ook is er behoefte aan een vaste plek op de kaart voor Rafaël Nederland. Op het terrein van De Beuken– horst staan een kantoorvilla en bijgebouwen. Op het terrein zitten o.a. Wycliffe, TEAR, de Nederlandse Bijbelkioskvereniging, de Evangelische Alliantie, Navigators en Stichting Chris. Rafaël Nederland huurt een deel van de bovenverdieping van de villa. De Beukenhorst is zeer representatief, ligt zeer centraal (500 meter van de afslag Driebergen op de
A12) en er is volop parkeerruimte. Het station is binnen 15 minuten lopend te bereiken. We verwachten dat dit een goede plek gaat bieden voor vergaderingen en ontmoetingen van het bestuur, de staf en de bedieningen van Rafaël Nederland. Ook hebben we nu de mogelijkheid om gasten te ontvangen op eigen terrein. Daarnaast hopen we dat het ook een plek van gebed zal zijn. We hebben ook het voornemen om de plek aan te bieden aan Rafaël–gemeenschappen die ‘een dagje op de hei’ willen zijn, of voor een dag van gebed. Later verwachten we dat een ontmoetingsruimte beschikbaar komt voor ongeveer 35 personen. 5
Zo veranderde de doop in de Heilige Geest hun leven Wat is de betekenis van de doop in de Heilige Geest in jouw leven? Wanneer ontving je Hem? Onder welke omstandigheden? Hoe was je weg er naar toe? Deze vragen legden we enkele (willekeurig gekozen) Rafaëlieten voor. Zonder uitzondering betekende de doop in de Geest een enorme verandering in hun leven. Hoe waren jouw ervaringen? 10.000 mensen. Hoewel ik er onderuit probeerde te komen, ben ik toch meegegaan. Eerst voelde ik me er totaal niet thuis. Ik had toch beter moeten luisteren…
…Belangrijke realiteit…
Piet Brinksma Wanneer ontving je de doop in de Heilige Geest? Ik ontving de doop in de Heilige Geest toen ik 15 jaar was. Ik was tot bekering gekomen door het getuigenis van een leraar, samen met meer dan tien anderen. Ik groeide op in de Gereformeerde Kerk en was niet bekend met de doop in de Heilige Geest. Deze leraar was mijn geestelijke mentor met een enorme passie voor Jezus. Een van de dingen die ik van hem had opgepikt is dat je moest oppassen voor de pinkstergelovigen; wat die beleefden met de Heilige Geest dat was niet o.k. (een jaar later zou hij ook de Heilige Geest ontvangen). In die periode werd ik door een kennis uitgenodigd om mee te gaan naar een One Way-Day, een manifestatie georganiseerd door Ben Hoekendijk, met meer dan 6
Wanneer? In de ochtenddienst werd er een oproep gedaan voor de doop in de Heilige Geest. Hoewel ik er niets voor voelde, vond ik mezelf op een gegeven moment terug in de stroom mensen die naar voren ging. In de nazorgruimte werd me gevraagd of ik de doop in de Heilige Geest wilde ontvangen. Omdat ik niet wist wat dat was kreeg ik een stoomcursus uit de Bijbel. Een van de zaken die me aansprak was dat je door de Heilige Geest beter door Jezus gebruikt zou kunnen worden om te getuigen en Hem te dienen. Dat sprak me aan! Ik zei dat ik wel de Heilige Geest wilde, maar niet de tongentaal wilde ontvangen, omdat ik Gereformeerd was (ik dacht dat ik het risico liep dat ik midden in een kerkdienst in vreemde talen zou gaan spreken, en dat zag ik niet zitten…). Er werd voor me gebeden. Eerst gebeurde er niets. Daarna werden een paar dingen anders. Allereerst voelde ik me meteen erg thuis in de meetings. Verder was er op de terugweg naar huis een dieper bewustzijn van Gods liefde en nabijheid. Een paar dagen later werd ik ’s ochtends wakker, met een intense ervaring van de nabijheid van de Heer en begon ik spontaan in nieuwe tongen te spreken, iets
wat ik niemand ooit had horen doen. In het begin was ik de enige met deze ervaring, later ontmoet– te ik anderen die gedoopt waren in de Heilige Geest. Wat is de betekenis van de doop in de Heilige Geest in jouw leven? Ik kan me niet voorstellen hoe mijn leven zou zijn verlopen zonder de doop in de Heilige Geest. Het is zo’n belangrijke realiteit die voor mijn gebedsleven en intieme omgang met God veel betekent. Wel zijn er seizoenen geweest waarin ik er niets mee deed en het soms kwijt leek te zijn, of perioden dat de tongentaal bijna mechanisch was, zonder passie. Ik ben God dankbaar dat Hij me steeds opnieuw de persoon van de Heilige Geest liet ontmoeten die me weer liet verlangen naar Zijn volheid.
…Essentieel voor de bediening…
Henk Rothuizen: Wat is de betekenis van de doop in de Heilige Geest in jouw leven? De betekenis van de doop in de Heilige Geest betekent voor mij een continue bewustzijn dat ik deel uitmaak van het Koninkrijk van God. Hij die in samenwerking met mensen, zijn gemeente, zijn
Koninkrijk op deze aarde zichtbaar wil maken heeft aan mij een zichtbaar, merkbaar teken gegeven. De doop en steeds weer terugkerende vervulling is dus een essentieel onderdeel van mijn leven. Essentieel voor de voortzetting van de bediening van Jezus Christus. Wanneer ontving je die doop? Wanneer ik het eerst gedoopt ben in de Heilige Geest weet ik niet. Ik sprak in tongen toen ik een jaar of zes was. Het was gemeengoed in die tijd. Ik wist niet beter dan dat alle christenen in tongen spraken, totdat een oom van mij vroeg of ik het een keertje voor wilde doen! Later in mijn jaren van rebellie ben ik het kwijtgeraakt, of beter gezegd: heb ik het niet langer gepraktiseerd. Maar toen ik opnieuw mijn leven aan de Heer Jezus toewijdde was het er meteen weer. Hoe was je weg naar de doop in de Geest? Dat was dus niets bijzonders. Het was gewoon in mijn omgeving. Als kind ga je daar niet problematisch of theologisch mee om. Onze kerk en mijn ouders hadden het en dus ontvang je als een kind. En onder welke omstandigheden? De omstandigheden waren dus gewoon familie-zijn, de kleinste cel van gemeente-zijn. En gewoon heel natuurlijk. Ik moet er wel bij zeggen dat in die tijd, midden jaren 50, er een opwekking door Nederland ging, waarvan de grote manifestaties met Billy Graham in 1954 en T.L. Osborn in 1958 exponenten waren. Het Pinkstervuur brak in die jaren enorm door, en als kind heeft mij dat ook geraakt. Wat was het directe gevolg? Het directe gevolg voor mij is dat ik de doop in de Heilige Geest altijd gezien heb als iets normaals. Mijn zekerheid en mijn liefde voor de doop en vervulling zit dan ook niet in de manifestaties, maar in de essentie voor een praktisch christelijk leven in het Koninkrijk. Stapte Jezus ook niet zijn bedie–
ning in, nadat de Heilige Geest uit de hemel nederdaalde bij zijn doop? En werd de verzameling discipelen in de bovenzaal niet de gemeente toen de Heilige Geest op hen viel? Zou ik dan niet pas echt Jezus kunnen volgen vanuit een bewust vervuld leven met de Geest?
…Never ending story…
Gerard van Rooy: Wat is de betekenis van de doop in de Heilige Geest in jouw leven? Wat ik begrijp uit het Woord en beleef en ervaar: er is geen effectieve bediening mogelijk zonder de Heilige Geest. Wanneer ontving je de doop? Hoe was je weg naar de doop? En onder welke omstandigheden? Ik ontving de doop in de Heilige Geest in juli 1957 in een nachtbidstond in een tent in Karlsruhe waar een conferentie werd gehouden. Spreker was onder anderen Tommy Hicks. In die bidstond waren ook Jan Rothuizen, Karel Hoekendijk, Jan van Petegem en anderen aanwezig. Als ‘broekie’ in het voorjaar tot bekering gekomen, mocht ik er bij zijn. Wat ik wist van de Heilige Geest was weinig, maar blijkbaar voldoende. De Heilige Geest viel op mij, en een uurtje of twee later wist ik weer waar ik was. De broeders Rothuizen en Van Petegem hebben mij gelukkig begeleid, want dit was voor mij een onbekende ervaring. Het directe
gevolg was natuurlijk het spre– ken in tongen en het functioneren van de andere gaven. De volgende dag stond ik in de ‘healing line’ (zo heette dat in die dagen) en beleefde ik de eerste genezingen toen ik mensen de handen opleg– de. Ook ontving ik een uitnodi– ging en een beurs voor een bijbelschool. Maar thuisgekomen in een keurig orthodox-hervormd gezin, en nog minderjarig, was er geen sprake van een bijbelschool. In het vervolg liftte ik van Groenekan (Utrecht) naar de samenkomsten van pastor Jan Rothuizen in Rotterdam, of logeerde daar bij familie, samen met -toen- mijn vriendin Mirjam, zodat wij onderwezen werden in het Woord. Het jaar daarop werden wij vanuit de gemeente in Rotterdam samen verantwoordelijk voor de logistiek rondom de zieken bij de campagne van T.L. Osborn in Den Haag. En prijs Vader God, het leven door de Geest is een ‘never ending story’!
…Overwinning bij moeilijke dingen…
Lida Rodenburgh: Hoe en waar werd jij gedoopt in de Heilige Geest? Ik ontving de Heilige Geest in 1980. Op een conferentie hoorde ik mensen in tongen bidden en ik werd er zo door geraakt en ik zag de blijdschap en liefde onder elkaar. Ik wilde dat ook graag ontvangen.
vervolg op pag 13 7
Tongentaal: een vreemd fenomeen Van jongs af aan ben ik opgegroeid in Pinksteren – en nog wel in het huis van een Pinkstervoorganger en dan ook nog één van de bekendste Pinkstervoorgangers van het land. Daar heb je in je jonge jaren weinig last van, maar hoe ouder je wordt, hoe vaker je wordt geconfronteerd met de eigenaardigheden van je afkomst. Als kind ga je er immers van uit, dat ‘thuis’ alles normaal is en bij anderen vreemd. Dus ik vond, als zesjarige, dat tongentaal iets heel gewoons was en sprak zelf ook in tongen. Vermoedend dat iedereen dat deed, totdat ik tijdens een logeertijd bij mijn oom en tante over tongentaal werd ondervraagd en het eventjes voor mocht doen, inclusief vertaling. Die ervaring was op zich niet schadelijk, maar ik had ontdekt dat niet iedereen hetzelfde was en hetzelfde dacht over God en ‘zo’. En hoe ouder ik werd, hoe meer ik dat ‘zo’ vervelend ging vinden. Het ‘zo’ van alle kerkregeltjes, discussies tussen familieleden over de ware kerk en wie nu wel de juiste theologie had, verhinderde steeds meer mijn zicht op God, totdat het een zootje werd in mijn eigen leven.
8
Meegaand met de geest van mijn tijd rebelleerde ik dus ook aan het einde van de pubertijd en liet de kerk en de Heer van de kerk voor wat ze waren en trok de wereld in van ‘love and peace’. De zoektocht duurde een jaar of vijf met weinig resultaat in liefde en geen vrede in mijn doen en laten. Moe van het zoeken vond ik weer vrede in de Here Jezus en liefde in Gods Vaderhart. In de nacht dat ik mijn zonde beleed en opnieuw Jezus als mijn Redder aannam, was de tongentaal weer terug, alsof het nooit weggeweest was. Ik heb dus nooit geworsteld met de vraag over het wel of niet in tongen spreken. Ik heb er ook nooit jaren naar gezocht, noch mij er tegen verzet. Voor mij is het geen vreemd fenomeen. Nu zo’n vijftig jaar na die ervaring als zesjarige en met meer dan vijfentwintig jaar ervaring als Pinkstervoorganger, vallen mij toch een paar dingen op als men het over tongentaal heeft. Het is een nare smaak die ik soms proef in alle discussies en geschriften. Het ruikt zo naar dat ‘zootje’ van mijn oude leven. Al die jaren hoor en zie ik steeds weer opnieuw dat het Lichaam van Christus verdeeld dreigt te worden. Verdeeld door diegenen, die ernaar streven dat deze gave ook functioneert in het leven van ieder ander en diegenen die vinden dat iedere ervaring op dit gebied een uiting is van tekortkoming voor de werkelijkheid van de kracht van Gods Woord. Hoewel deze hobbel de laatste paar jaar geslecht lijkt te worden, steekt het spook nog vaak zijn kop op. Het spook, dat lijkt óf we de tongentaal moeten verdedigen, óf weg moeten manoeuvreren met wetenschappelijke uitlegkunde of met goedkope redeneringen over laagdrempeligheid.
Waarom? Maar waarom? Waarom tongentaal zo fanatiek op anderen leggen, terwijl de Bijbel leert dat je
het als een kind kunt ontvangen? Waarom iets wegredeneren uit het publieke gebeuren, terwijl de Bijbel er zo duidelijk op wijst? Waarom zoeken naar een theologisch kader voor de volwassen mens, om alleen maar te ontdekken dat die kaders gevangenissen kunnen worden in plaats van een uitvalsbasis van het Koninkrijk? Daar waar tongentaal het meest tot zijn recht komt? Tongentaal is vreemd. Hartstikke vreemd. Geen zinnig mens kan daar een goede uitleg over geven. Wat gebeurt er nu precies als iemand in tongen spreekt? Kun je dat wetenschappelijk onderzoeken? En zo ja wat wil je dan ontdekken of bewijzen? Zijn het altijd excessen of is er een
persoonlijke ervaring zou gaan. En om het nog wat dichterbij te brengen, onze Heer Jezus zei, dat tongentaal een te verwachten teken zou zijn voor een christen: Als tekenen zullen deze dingen de gelovigen volgen: in mijn naam zullen zij boze geesten uitdrijven, in nieuwe tongen zullen zij spreken (Mark. 16:17). Redenen genoeg om tongentaal wat nader te bekijken en met opzet niet vanuit een theologisch kader. Als de Heilige Geest wordt uitgestort op de Pinksterdag dan staat er: zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest het hun gaf uit te spreken (Hand. 2:4). En als verderop in Handelingen de eer-
Tongentaal andere dimensie van gemeente-zijn ‘normale’ manier van tongentaal? Moet je er voor in een specifieke sfeer komen of kan het overal? En wat is de plaats van emoties? Leuke vragen, maar zou een antwoord ook echt helpen? Ooit wel eens een echte bekering meegemaakt? De alcoholist die bevrijd wordt? De ontrouwe, die zonden belijdt en zijn leven betert? Kun je dat wel uitleggen? Zijn alle bekeringen hetzelfde? Kun je Gods werk in een mens beredeneren?
Belangrijk Tongentaal is vreemd – laten we dat maar vaststellen. Toch vond God het belangrijk genoeg om het op te nemen in de Bijbel. Sterker nog het lijkt erop dat de Bijbel ons er op wijst dat tongentaal belangrijk is en gepraktiseerd dient te worden: Zo dan, mijn broeders, streeft ernaar te profeteren, en belemmert het spreken in tongen niet (1 Kor. 14:39)! Paulus prikkelt zijn navolgers met de uitspraak: Ik dank God, dat ik meer dan gij allen in tongen spreek (1 Kor. 14:18). Dat kan hij niet zeggen als het slechts om een
ste heidenen tot geloof komen is het de tongentaal, die Petrus overtuigt: want zij hoorden hen spreken in tongen en God grootmaken. Toen merkte Petrus op... (Hand. 10:46). De geboorte van de Kerk is onlosmakelijk verbonden aan het fenomeen tongentaal. Op z’n minst kun je daaruit concluderen, dat God er toch wel een heel vreemde manier van gemeentestichten op nahoudt, als dit fenomeen alleen maar voor die tijd was en nu niet meer noodzakelijk. Als het echt alleen voor die tijd was, blijft het een raar gebeuren, waar je dan vandaag de dag geen kant mee op kan. De enorme opkomst van de Pinksterbeweging in andere werelddelen maakt het ook moeilijk om zo’n redenering overeind te houden. Aan de andere kant mag ook gerust gezegd worden dat er ook tongentaal bestaat in het rijk van de duisternis en dat alles wat er zich kan voordoen, dus niet automatisch de Heilige Geest is. Je hoeft geen profeet te zijn om de excessen aan te wijzen. 9
Toch blijft de vraag staan: waarom God zo’n belangrijke gebeurtenis als de geboorte van de Gemeente gepaard laat gaan met tongentaal? Of wat scherper gesteld: wil ik ook deel zijn van een dergelijke geboorte van gemeente-zijn in mijn leven? Waarmee ik de kern van mijn betoog raak.
Sleutels De sleutels naar zo’n geboorte van gemeente-zijn boven een persoonlijke ervaring zijn liefde en vrede en niet waarheid en kaders. Waarheid en kaders geven grond voor geboden en discussie. Goed en fout worden maatstaven en dienen als grenzen verdedigd te worden, waarop we valse zekerheden bouwen. Liefde en vrede helpen wellicht beter het vreemde van tongentaal te overwinnen en vergemakkelijken de noodzakelijke overgave. Het is ook slechts in liefde dat een geboorte tot stand kan komen en vredig kan plaatsvinden. In Gods Vaderhart ontdekken we de liefde van God, die belooft aan zijn kinderen geen stenen voor brood te geven. In zijn liefde geeft Hij ons de Heilige Geest en in zijn liefde mogen wij cadeautjes - gaven - ontvangen. Angst dat deze cadeautjes verkeerd zouden zijn, komt uiteindelijk op angst voor de Vader neer. Volmaakte liefde drijft de angst uit, schrijft Johannes (1 Joh. 4:18). Openstaan voor Gods liefde helpt ons onze argwaan en onzekerheid te overwinnen. Het zal leiden tot genezing en opbouw van het geloofsleven in een liefdevolle relatie.
Bewijs van relatie Het spreken in tongen is nooit bedoeld als bewijs van de ware theologie of uitleg, noch als resultaat van een eenmalige spirituele ervaring voor eigen plezier. Ook niet om weggemoffeld te worden uit erediensten naar de achterkamer van besloten kringen. Tongentaal is bedoeld als een bewijs van de relatie met en 10
…Tongentaal: ook voor vandaag (Viering 100 jaar Pinksterbeweging in Olympisch Stadion Amsterdam) het zoonschap van God de Vader (Joh. 14:18; Rom. 8:15,23) binnen de kaders van het Koninkrijk. En dat wijst op die andere dimensie van gemeente-zijn, waar tongentaal een rol in speelt. Bij Jezus vinden we de vrede. Jezus spreekt over de Heilige Geest, die Hij zal zenden, als Parakleet. Een hulp die er altijd zal zijn in de geest van Jezus. Jezus is de Doper in de Heilige Geest. Kerkelijke rituelen, zoals gebed en handoplegging kunnen helpen, maar de weg naar tongentaal begint bij een komen tot Jezus, de Vredevorst. Het is in die vrede dat tongentaal het stichtende opbouwende effect zal opleveren, waarover de Bijbel ons onderwijst. Het is in die vrede dat zingen in tongen een diepere ervaring is, dan kicken in een aanbiddingsdienst. Tongentaal in liefde en vrede ontvangen, doet die andere dimensie van gemeente-zijn in je geboren worden. Tongentaal brengt een andere dimensie van gebedsleven en aanbidding, waarin je in de verbondenheid met Vader en Zoon je mag overgeven aan wat de Geest belangrijk vindt om te zeggen, boven wat ik belangrijk vind. In aanbidding zingen we met ons verstand en met onze
geest (1 Kor. 14:15). In gebed strijden wij voortdurend in de geest (Ef. 6:18). Het zijn elementen die de Gemeente van Jezus Christus uit de comfortabele leunstoelen trekt en in een militante houding zet, die de poorten van de hel niet kunnen overweldigen. Het is een dimensie die wonderlijk genoeg niet zo liefdevol en vredig is: de geestelijke strijd. En wie kan geestelijke strijd uitleggen? Vechten tegen overheden en machten? Is dat dan ook niet vreemd? Tongentaal is een vreemd fenomeen. Het is raar. Het is ook raar dat met name in het aspect van het christelijke leven, waar je spierballentaal en geestelijke steroïden zou verwachten, God ons kracht geeft via deze weg van liefde en vrede. Geestelijke strijd, die niet begint in het oppeppen van ons eigen ego, maar in het zoeken van Gods Vaderhart en de vrede van Jezus Christus. Jaagt de liefde na en streeft naar de gaven van de Geest (1 Cor 14:1), vermaant Paulus de gemeente. En wel in die volgorde. Zou veel van alle discussie rondom tongentaal geen verleiding zijn om juist die liefde en vrede te vergeten en na te laten? Henk Rothuizen
‘Toen de kracht Gods op mij viel’: uniek boek over honderd jaar pinksteren in Nederland
Blue Band. Wie kent het niet! Maar wie weet dat het alom bekende margarinemerk is ontwikkeld door een pinksterbroeder? Voordat hij voorganger werd van een pinkstergemeente in Rotterdam was ‘broeder’ P. van der Woude chef-chemicus bij Unilever in Londen en leidde hij het team dat Blue Band ontwikkelde. Het is te lezen in ‘Toen de kracht Gods op mij viel’, door Kok Kampen uitgegeven ter gelegenheid van honderd jaar pinksterbeweging in Nederland. Er zijn boeken die je meteen voor zich innemen als je ze in je hand houdt. Dit is er wat uitvoering betreft zo een! Een vierkant formaat en honderden foto’s maken deze jubileumuitgave tot een kostbaar bezit. Maar ook de inhoud van dit door de broers Cees en Paul van der Laan geschreven boek is een genot om te lezen. Vooral als je, zoals schrijver dezes, een flink deel van de geschiedenis van pinksteren hebt meegemaakt, is het lezen een feest. Maar ook voor degenen die
zich recenter bij de pinksterfamilie hebben aangesloten is het een aanrader. Het bevat een stroom informatie over het ontstaan van de wereldwijde pinksterbeweging (in 1906 is het allemaal begonnen in een stal in Los Angeles) en de pioniers. Boeiend om te lezen wat de pioniers er voor over hadden om gemeenten te stichten. En… de smaad die als gevolg daarvan hun deel was! Aanvankelijk was er bescheiden groei, maar de grote doorbraak kwam na de campagnes met de Amerikaanse evangelist T.L. Osborn in Groningen en op het Malieveld in Den Haag. De schrijvers zijn eerlijk over verdrietige zaken. Er waren vele splitsingen. Pinksteren was een ‘vergaarbak’. Uit de hoofdstroom ontstonden vele vertakkingen. Gelukkig is er de laatste tijd weer veel toenadering en samenwerking. Een speciaal hoofdstuk is ook gewijd aan Rafaël Nederland. Met
foto’s van o.a. een jonge Henk Rothuizen en Floyd McClung. ‘Pinksteren’ heeft toekomst, stellen de schrijvers. Wereldwijd zijn de groeicijfers spectaculair te noemen. Het aantal pinkstergelovigen wordt op meer dan vijfhonderd miljoen geschat. In ons land is de groei niet zo heftig, maar toch is de beweging in 25 jaar verdrievoudigd! Toch: geen tijd om achterover te leunen en te genieten van de acceptatie door andere delen van de kerk. ‘Emancipatie, integratie en acceptatie lijken de sleutelwoorden van de meest recente ontwikkelingen. De eigenheid van de leer en beleving mag daarin niet oplossen, want dan zou de pinksterbeweging mogelijk haar kracht en specifieke bijdrage verliezen’, waarschuwen de schrijvers. J.R. (‘Toen de kracht Gods op mij viel’, Uitgeverij Kok, ISBN 978 90 435 1389 0, prijs 27,50 euro) 11
‘Onze solidariteit met Israël meer dan ooit op zijn plaats’ Voor het eerst vond dit jaar de nationale conventie van The Foursquare Church plaats buiten de VS, namelijk in Jeruzalem. Daaraan vastgeknoopt bestond de mogelijkheid een georganiseerde tocht door Israël te maken. Een aantal mensen deed dat op eigen gelegenheid. Rafaël was deze keer flink vertegenwoordigd: zo’n 30 personen namen deel aan de conventie en maakten een trip langs de vele bezienswaardigheden, waaronder Anita en ik. De combinatie van een tocht door Israël en het bezoeken van de vele historische plaatsen was een excellente kans om beter zicht te krijgen op de plaats die Israël en de Gemeente van Jezus innemen in het plan van God met de wereld. Vooral als je een gids hebt als Rami Daniel, die in onze bus zat, een Messiaanse jood, die vanuit beide gezichtspunten kon spreken. Ook de sprekers op de conventie in Jeruzalem, die door zo’n drie– duizend personen werd bezocht (wat een historisch getal!) droe– gen bij aan meer inzicht. De Heilige Geest sprak zowel door de bezienswaardigheden op de sites zelf, als door de woorden van de conventiesprekers, waarvan de meeste van joodse oorsprong waren.
Misverstanden Wat een misverstanden zijn er geweest over de plaats van het joodse volk! Maar wat een zegen dat deze langzamerhand bij velen opgehelderd worden door de Geest. Het grootste misverstand is misschien wel dat de gemeente de plaats van 12
Israël zou hebben overgenomen. God is nog niet klaar met Israël. Zij zijn de eerstelingen die, als de ‘volheid van de heidenen’ binnengaat, samen met alle naties voor de troon van God zullen staan. ‘Heel Israël’ zal worden gered. Een van de sprekers wees erop dat de twee olijfbomen, ofwel de gezalfden, genoemd in Zacharia, de joden en de heidenen kunnen zijn, die naast de Heer zullen staan, samen verenigd in één lichaam. Wat een geweldig vooruitzicht dat alle tranen – hoeveel zijn dat er geweest – eens zullen worden gedroogd! Jack Hayford, die al voor de 34e keer Israël bezocht, zette uiteen hoe vaak God de belofte heeft ge-
geven dat het beloofde land aan Zijn kinderen zou toebehoren: aan Abraham, Izaäk, Jacob, Mozes en Jozua, en dat van daaruit de zegen voor alle volken zou voortkomen. Wat een bijzondere taak hebben christenen naar Israël toe. Het is een volk dat door de vele trauma’s die het heeft opgelopen, waaraan christenen zich mede schuldig hebben gemaakt, moeilijk kan geloven in Jezus als Messias. Ook het concept van een lijdende Messias, God geïncarneerd, die redt door genade, in tegenstelling tot het naleven van de wet, is hen vreemd. Wat wij kunnen doen, is bidden voor ze, ze liefhebben en ze op die manier tot jaloersheid brengen.
Op het vliegveld van Tel Aviv raakten Anita en ik in gesprek met een vrouw met twee dochters. Ze waren praktiserend joods. Ik vertelde ze over Jeshua en ze luisterden aandachtig. Het zou wel eens kunnen zijn, zei ik in de geest van wat we gehoord hadden op de conventie, dat er een tijd komt dat de christenen de enige vrienden van het joodse volk zullen zijn. Ik vertelde ze dat ik nogal eens had gehoord dat joden het Nieuwe Testament gingen lezen om te bewijzen dat Jeshua niet de Mashiach was, en dan tot de tegenovergestelde conclusie kwamen. (Zo was het met onze gids Rami gegaan.) Ik raadde ze aan dus niet het Nieuwe Testament te lezen, omdat dat erg gevaarlijk was. Ze moesten erg lachen en ik hoop dat ze tot nieuwsgierigheid geprikkeld zijn.
Solidariteit Zeker in deze tijd is onze solidariteit met Israël meer dan ooit op zijn plaats. Dezer dagen is een boek verschenen van Matthias Küntzel, ‘Djihad und Judenhass’, waarin hij stelt dat er een verband bestaat tussen de jodenhaat in het huidige islamisme en het antisemitisme van nazi-Duitsland. Of dat verband werkelijk bestaat, weet ik niet, maar er bestaat een treffende overeenkomst tussen de twee ten aanzien van de aard en ernst van het verschijnsel. Het westen, zo stelt Küntzel, ziet steeds over het hoofd wat de werkelijke drijfveren zijn achter het terrorisme, en in het verlengde daarvan de woede tegen het Amerikaanse volk en de hele westelijke wereld. Het verzwakt het westen de schuld toe te schrijven aan Israël en de VS. Maar God heeft ook de moslims lief, laten we dat niet vergeten. In een van onze laatste diensten kwam een Marokkaan tot geloof, die vertelde dat Allah hem nooit had verlost van de nare stemmen die al 16 jaar in zijn hoofd klonken. Ap Verwaijen
vervolg van pag 13
Vrienden vertelden mij over de doop in de Heilige Geest en gaven er onderwijs over. Ik verlangde toen ook zo om die doop te ontvangen. Ik zat in de huis– kamer op de bank en vroeg of de Heer mij ook wilde vullen met Zijn Geest en dat deed Hij. Het gevolg was dat ik in tongen bad en dat als een verrijking ervaarde. Ik was nog niet in water gedoopt, maar de Heer vulde mij spontaan, want Hij zag mijn honger naar Hem. Ik ben kerkelijk opgevoed en heb altijd van de Heer gehou– den, maar toen ik hoorde en begreep dat er meer was heeft het mijn leven veranderd en heb ik een persoonlijke relatie met God gekregen. Hans, mijn man, vond mij een beetje overdreven. Hij zei steeds: zit je nu al weer in de Bijbel te lezen... Ik verstopte de Bijbel wel eens voor hem, zodat hij niet zou merken dat ik er in las. Een jaar later heeft hij ook de doop in de Geest ontvangen. Wat is de betekenis van de doop in de Heilige Geest in jouw leven? De doop in de Heilige Geest heeft mijn leven veranderd; ik probeer minder vanuit mijzelf te leven, mijn denken, mijn doen en beslissingen onderwerp ik eerst aan Gods Geest. Als ik zelf niet meer weet wat ik bidden moet geef ik het aan Hem. Het heeft mij rust gegeven en vrede in de omstandigheden. Ik heb ook meer blijdschap gekregen en ik heb mogen ervaren dat de Heilige Geest overwinning gaf als dingen moeilijk te verwerken waren in mijn leven en dat de Geest je helpt om door processen te gaan en naast je komt staan, je kan troosten en bemoedigen. Ook heb ik gaven gekregen om anderen te mogen helpen door de kracht van de Heilige Geest.
…Rust en zekerheid…
Janny Dees: Wat is de betekenis van de doop in de Heilige Geest in jouw leven? De zekerheid dat de Here God en de Here Jezus door de Geest met mijn leven verbonden zijn. Wanneer ontving je die doop? Ongeveer 25 jaar geleden. Hoe was je weg naar de doop in de Geest? Al enige tijd daarvoor had ik gemerkt dat God door de Geest openbaring gaf in het woord. De Bijbel ging opeens voor mij spreken, terwijl ik er toch mee opgegroeid was. Er kwam een sterk verlangen naar complete vervulling met de Heilige Geest toen ik daardoor ook ontdekte wie de Heilige Geest was: de Trooster, de Helper (Johannes 16 vers 5 t/m 15). En onder welke omstandigheden? Vrienden hebben ons de handen opgelegd en met ons gebeden voor vervulling met de Heilige Geest, gewoon bij ons thuis. Wat was het directe gevolg? Eigenlijk was er geen directe, schokkende verandering, wel een rust en zekerheid in God. Daarna is in een groeiproces steeds meer ruimte gekomen voor de Heilige Geest in mijn leven. Ik denk dat dit proces nooit voltooid raakt in dit aardse leven. 13
Genezen van een herseninfarct …Weer begonnen met werken…
Zeven jaar geleden, op haar 26ste, kreeg Anneke Bandringa zomaar ineens een herseninfarct. ‘Een paar weken eerder was ik op vakantie in Israël. Achteraf gezien kreeg ik daar al twee TIA’s (kleine, voorbijgaande infarcten). Als gevolg van het infarct was ik half verlamd en had ik hersenletsel. Gedurende het eerste jaar na het infarct kreeg ik de kracht in de rechterkant van mijn lichaam weer terug. Het hersenletsel bestond uit vermindering van mijn concentratie, een evenwichtstoornis, geen diepte kunnen zien en een verslechtering van mijn zintuigen. Ik kon maar zo’n drie uur actief zijn op een dag. Ik werkte
niet meer en had hulp in de huishouding. Drie jaar na het herseninfarct gaf ik mijn leven aan Jezus. Er bleek toch nog hoop voor mij te zijn. Ik ben mijn situatie gaan zien als het volk Israël voor de Rode Zee. Het volk kon geen kant meer op. Vóór hen was de zee en achter hen kwamen de Egyptenaren. In Exodus 14:14 staat: ‘De Heer zal voor u strijden, u hoeft zelf niets te doen.’ Mijn situatie leek uitzichtloos en vergelijkbaar met de situatie van het volk Israël. Het duurde wel even voordat ik mijn eigen strijd uit handen kon geven. Maar door Gods genade
ben ik langzaamaan steeds meer op Hem gaan vertrouwen. Drie jaar geleden kreeg ik de belofte dat God mij zou genezen. Twee jaar geleden genas Hij, na gebed, op een christelijke conferentie de evenwichtstoornis. Een half jaar geleden heb ik me laten dopen. Met de doop kwam er weer een stuk genezing. In een dienst in onze gemeente (Rafaël Den Haag), over wonderen, kwam het laatste stuk genezing. Nu heb ik helemaal geen her–senletsel meer. Ik ben weer begonnen met werken. En Gods genade blijkt nog steeds niet op, wat ik even goed een wonder vind.’
Nieuwe gedichtenbundels van Jaap van ’t Veer Na zijn eerste bundel ‘Haiku van een pelgrim op weg’, heeft Jaap van ’t Veer, lid van Rafaël–gemeenschap Eleos in Middelburg, opnieuw gedichtenbundels laten verschijnen: ‘Aan de hand van God’, met Haiku’s en Tanka’s (Japanse dichtvormen) en ‘Door de ogen van God’. Niet de gemakkelijkste dichtvorm; een Haiku is een gedicht van drie regels in respectievelijk 5,7 en 5 lettergrepen, de Tanka heeft vijf versregels met 5,7,5,7,7 lettergrepen. Van ’t Veer laat zich in veel gedichten kennen als een natuurliefhebber. Maar vaak zijn zijn gedichten een ode aan zijn Schepper: Als de avond valt/lijkt mijn geest op te stijgen/en kom ik tot rust./ 14
Dan wil ik God bezingen/en ben als de zeebries vrij. Of hij dicht naar aanleiding van een tekst uit de Bijbel. De bundel is oogstrelend mooi geïllustreerd. De opbrengst komt ten goede aan Stichting Chaïm, die ten doel heeft mensen in nood, vooral in de Balkan, een menswaardig bestaan te geven. Prijs: € 9,50. Bestellen: e-mail:
[email protected]. Jaap is een vruchtbare auteur. Onlangs verscheen van zijn hand ‘De weg van een pelgrim’, een ‘spirituele pelgrimsreis’. De schrijver vertelt in dit boek over de ontdekkingen die hij deed in zijn leven met God. Het is een pleidooi om schijnbare
zekerheden los te laten en op weg te gaan met God. Prijs € 12,50.
Wie wat meer wil weten over de leef- en denkwereld van jongeren moet eens naar www.rafaelnederland-hyves.nl surfen. Veel jongeren van Rafaël zitten hierop. Hyves is een gratis Nederlandse profielensite om een vriendennetwerk op te zetten. Hyves is populair onder jongeren, maar ook politici maken er druk gebruik van. Er is geen kennis van HMTL voor het maken van de profielen nodig.
Rafaëljongeren bouwen netwerk via hyves
‘Nu is de tijd…’
…Marco en Paulien…
Het stokje van het landelijk jongerenwerk van Rafaël Nederland is overgedragen door Geert en Inge van den Enden aan Marco en Paulien de Bruin. ‘Inderdaad, we doen het samen! Altijd gedaan trouwens. We hebben elkaar leren kennen op de Jong en Vrij Trainingschool voor Discipelschap. Daarna zijn we getrouwd tijdens onze studietijd. Marco studeerde civiele techniek, Paulien ontwikkelingsstudies. Zo kwamen wij een jaar in Zambia terecht. Een zendingshart hebben we altijd al gehad. Een hart voor jongeren ook! Tijdens de bijbelschool en later in Zambia ontdekten we dat God ons samen voor jongeren wil gebruiken en dat we elkaar daarin goed aanvullen. Er groeide visie. We hebben getwijfeld om in Afrika te blijven, totdat God duidelijk
sprak door een profetie dat Hij ons riep voor de jeugd van Nederland. Dat was in 1999. ‘Ga terug’, zei Hij, ‘en hef een banier op in je land, met een duidelijke boodschap, niet rafelig aan de eindjes! En Ik zal een machtig werk gaan doen onder jongeren. Ze verzamelen tot iets nieuws in je land. Jeugd in evangelisatie, jeugd in onderwijs, jongeren die geven om elkaar. Velen zullen in een levende relatie met Mij komen!’ Een geweldige belofte destijds, maar wat doe je ermee? Voor ons was het reden om terug te gaan en te gaan dienen. In Jefta, Breda. Nu, jaren later, zien we Zijn hand in de dingen. We kunnen echt zeggen dat Hij ons heeft gevormd en geleid! We zijn enorm dankbaar en onder de indruk van de jongeren die Hij ons heeft toevertrouwd en de ver-
anderingen die we in hun levens hebben mogen meemaken! En dan de vraag of we het stokje van het landelijk jongerenwerk wilden overnemen. Ineens stond Zijn belofte ons weer helder voor de geest! We hebben niet getwijfeld om ja te zeggen. Spannend is het wel! Maar Hij gaat het doen! Echt! Nu is de tijd! We gaan ervoor!’ Marco(33) en Paulien(32) de Bruin wonen in Breda en zijn verantwoordelijk voor het jongerenwerk in Jefta Breda. Ze hebben drie kinderen, Aron(7), Brigitte(4) en Jesse(2). Marco werkt als projectleider bij de gemeente Goirle. Vanaf 2008 gaat hij dit 3 dagen per week doen en samen gaan ze parttime werken voor Rafaël Nederland in het jongerenwerk. 15
‘Na een paar dagen begon ik zelfs in het Engels te bidden…’ Stel, je haalt alleen maar vijfjes voor Engels op je rapporten. Hoe maak je daar een voldoende van? Pasquale van Horne kende dat probleem. Ze ging naar Uturn en binnen enkele dagen bad ze met anderen in het Engels… Met zo’n veertig andere jongeren uit Nederland was Pasquale van 29 juli tot 4 augustus met enkele honderden jongeren uit heel Europa in Le Chambon sur Lignon, bij Lyon in Frankrijk voor het zomerkamp van Foursquare. ‘Come Together, Going Deeper!’ (samenkomen en dieper gaan), was het thema. Lees hoe geweldig dat doel werd gehaald.
mijn relatie met mijn vriendin kwam ten einde. Het leek alsof ik mijn hoop kwijt was. Uturn 2007 zal ik me herinneren als het kamp waar ik gevoeld heb dat ik een grote familie heb in Christus. Mensen die me accepteren zoals ik ben en die Jezus door mij heen herkennen. Een kamp waar ik mijn hart kon luchten en herstel mocht vinden voor mijn ziel. Ook het jaar waarin God me herinnerde aan de roeping die Hij op mijn leven gelegd heeft.
Marco de Bruin: ‘We kijken terug op een geweldig kamp. Opvallend was de relaxte en persoonlijke sfeer. En de opvallende eenheid. En dat terwijl er veel jeugd voor de eerste keer was! God is enorm aan het werk geweest. Meer dan ooit hebben we verhalen gehoord van jeugd die heel persoonlijk, soms op de raarste momenten, door God is aangeraakt en veranderd. God is dieper gegaan met ons! Er was vrijheid! We hebben met elkaar op het grote plein in Le Chambon laten zien wat een feest het is om Hem te kennen! Wat was de plaatselijke voorganger van de evangelische kerk bemoedigd! Wat de Nederlandse groep betreft hebben we er erg van genoten dat het klikte tussen de jeugd en de tieners. We zijn er trots op dat iedereen zich heeft ingezet tijdens de workshops, in de diensten, de teamgames, het 24-7-prayer! Dit is een kamp geweest dat we samen hebben gemaakt!’
Nanja Valenteijn: In de voorbereiding op Uturn had Nanja haar handen vol met de organisatie van de 24/7-gebedsruimte in het kamp. Ze had de taak een team van zeventien personen te leiden. En dat zonder in de stress te schieten bij de gedachte alleen al. ‘Ja, daar kun je het druk, druk, druk mee hebben. Zelfs zo druk dat je vergeet waar je het ook al weer voor deed en vooral voor Wie. Al heel snel kwam ik met mijn beide voeten weer op de grond en ben ik me volle-
Enkele reacties van deelnemers: Jiska Hidden: ‘Wat ik van God heb ontvangen op Uturn is de zekerheid dat Hij in mij leeft; dat ik niet eerst alle slechte dingen uit m’n leven moet bannen en dat Hij dán pas in mij gaat wonen, maar dat wanneer Hij in je woont je je leven vanzelf (met hulp van Hem) gaat veranderen! Daarnaast heeft Hij m’n gebed verhoord om meer geïnteresseerd te raken in de Bijbel. Vroeger kostte 16
...Jiska: makkelijker Bijbel pakken... het me veel moeite om de Bijbel te pakken, maar langzamerhand merk ik dat dat steeds makkelijker wordt en ik het ook leuk vind om te lezen!’
....Nanja: loslaten...
Johan Konings: ‘Met een apart gevoel begon ik aan het zomerkamp waar ik toch altijd naar uitkijk. Eerdere Uturn-ervaringen zijn me bijgebleven. Hier begon mijn passie voor Polen en hier zijn vele vriendschappen gesloten. Voor Uturn 2007 was ik wat onzeker. De periode daarvoor was niet makkelijk voor me. Mijn missie in Polen werd beëindigd en
…Johan: herstel voor mijn ziel…
dig op God gaan richten en alles wat ik deed, al was het iets wat ik best zelf even regelen kon, heb ik in Zijn hand gelegd. Hij heeft me deze week geleerd op Hem te zien, op Hem te vertrouwen en van Zijn kracht uit te gaan. En niet zelf eerst te proberen. Hij heeft dit team geleid. Het gaf een enorme rust om eerst naar Hem toe te gaan voor ik wat dan ook moest beslissen. Het leiden van het 24/7-gebed was erg spannend en ontzettend
gaaf en vooral erg leerzaam. Mijn verwachting had ik na de eerste dag al bijgesteld. Ik heb echt geleerd dat organiseren en leiden voor mij betekent: loslaten en voor God brengen en naar Hem luisteren, wat Hij wil, niet wat ik wil. Als we het met Hem doen kan er geen stress zijn!’ Stephan van der Veeken: Stephan had niet zoveel op met slapen in tenten. Hij twijfelde of hij naar Uturn zou gaan. Toch ging hij mee. Maar hij kreeg hevige buikpijn. ‘De volgende ochtend werd er een oproep gedaan aan mensen die ziek waren, om naar voren te komen. Ik voelde dat ik werd aangesproken. Ik ben naar voren gegaan en heb voor me laten bidden. Dat moment is echt een omkeer voor mij geweest. Niet alleen dat Jezus me genezen heeft, maar ook dat ik die keuze heb gemaakt. Vanaf die dag is het steeds beter gegaan. Ook van de workshops heb ik veel geleerd. Ik heb daarin dingen gedaan
…Stephan: verwachtingen uitgekomen… en mogen vertellen die ik zelf nooit zou hebben bedacht. De donderdagavond was heel goed en heel diep. Gods aanwezigheid was
niet willen hebben missen. Pasquale van Horne: ‘Het is zo’n geweldige ervaring om deel te mogen uitmaken van Uturn! Met zo veel internationale broers en zussen bij elkaar zijn is echt super! Ook al
…Pasquale: …Vanaf dat moment kon ik weer genieten… kende ik niemand aan het begin van de week; ik ben midden in de groep geploft en het klikte zo leuk met veel meiden en jongens! Echt super! Moeite met Engels? Ik, met m’n vijfjes op bijna alle rapporten op de middelbare school, kon me keigoed verstaanbaar maken en na een paar dagen begon ik zelfs in het Engels te bidden, moet je nagaan...’ Ook Pasquale had de eerste dagen last van buikpijn. ‘Tijdens de ‘devotion’ op woensdagochtend was er een oproep voor gebed voor de mensen die ziek waren of pijn hadden. Ik voelde me aangesproken, ben naar voren gestapt en heb voor me laten bidden. Vanaf dat moment kon ik weer genieten van al het mooie dat er om me heen gebeurde!’ Pasquale vond de workshop ‘writing songs and poems’ erg leuk en leerzaam! Samen met een muzikant uit
God ging dieper met jeugd op Uturn die avond heel groot. Ik ben toen vervuld met de Heilige Geest. Andere mensen hebben die avond voor mij gebeden en dat heeft me diep geraakt. Al mijn verwachtingen: meer van God zien, mensen ontmoeten enz., die ik vooraf had zijn uitgekomen. Niet zoals ik ze had bedacht maar op Zijn manier en tijd. Ik ben gegroeid thuisgekomen en ik zou dit
de VS zong zij een zelf gefabriceerd nummer in de dienst. ‘Wat ik nooit had gedacht was wel gebeurd! Ik was voor de eerste keer mee op Uturn en dan sta ik zomaar vooraan (voor ongeveer 220 mensen!) te praten en te zingen!’ ‘God heeft me verschillende tekens en ‘knipogen’ gegeven dat ik op de goede weg zit wat betreft mijn studie-
keuze! Onder andere door vier jongeren die hetzelfde studeren en door een goed gesprek met een Duitse jeugdleider! Veel wat hij zei kwam overeen met hoe ik ben en wat ik voelde tijdens de periode van m’n studiestop en nieuwe studiekeus! Ik heb Gods aanwezigheid gevoeld, door de mensen en de muziek heen. Ik weet dat Hij van me houdt, me neemt zoals ik ben, altijd bij me is en me nooit meer los laat. Ik vertrouw op Hem en ga samen met Hem door het leven!’ Machteld den Bakker: Machteld ging voor de derde keer naar Uturn. ‘Wat ik heel leuk vond was dat er dit jaar zoveel mensen meegingen voor wie het de eerste keer was!’ Ook Machteld zat in het 24/7-prayerteam. ‘Dat vond ik toch best wel spannend. Ik wist niet goed wat me te wachten stond en of ik het wel zou kunnen. Ik had mijn eerste 24/7-shift heel vroeg in de ochtend. Hier zag ik wel een beetje tegenop, omdat ik best vermoeid was. Maar dit bleek juist heel fijn te zijn. De persoon met wie ik daar zat ging ontbijten, dus ik was even alleen in de 24/7-ruimte. Ik heb toen hardop voor de week gebeden, dat het een gezellige en ontspannen week mocht worden, waarin ik nieuwe contacten zou kunnen leggen en weer nieuwe dingen van God mocht leren! Dit gebed heeft God verhoord want ik heb een heel gezellige week gehad, waarin ik veel nieuwe mensen heb leren kennen. Ook
…Machteld: geraakt in gesprekken… heb ik interessante gesprekken gehad die me echt geraakt hebben. Voor mij persoonlijk stond dit jaar het woord ontspanning centraal, omdat ik voorgaande jaren allerlei vragen en onzekerheden had. Dit jaar was ik heel relaxed en wilde gewoon genieten van de dingen die God wilde geven!’ 17
Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen Rafael Almere
Rafaël Giessenlanden
Rafaël Almere kijkt terug op een heel bijzondere actie. Samen met Athletes in Action is in juli op het Dordrechtplein in de Stedenwijk van Almere en vlak bij de Zuiderpoortkerk waar Rafaël zijn diensten heeft, een Scet Almere 2007 sportweek gehouden. Een ver boven verwachting aantal kinderen van allerlei afkomst en kleur heeft onder leiding van een getraind sportteam deelgenomen aan voetbal, basketbal en streetdance. Op de afsluitende avond, de zogenoemde Awardsnight, zat de kerk stampvol met jeugd uit de buurt en hun ouders! Op de speciaal hiervoor gemaakte website www.scetalmere.nl en ook die van http://athletesinaction.nl/ is meer te lezen over deze week!
Hoe kun je van je hobby genieten en tegelijkertijd de zending steunen? Begin een eethuis en schenk een groot deel van de opbrengst aan een zendingsdoel! Henk en Adrie van der Giessen, lid van Rafaël Giessenlanden, begonnen in hun huis aan de Bou-
Huisgemeente Filadelfia
In Hoek (een plaats ten westen van het kanaal van Gent naar Terneuzen) zijn Edo en Anna Kingma een huisgemeente begonnen. Er was een gemeente in Zeeuws-Vlaanderen met de naam ‘Filadelfia’, waarvan de Kingma’s ook deel uitmaakten. Dit was een ‘slapende’ gemeente. Het echtpaar sloot zich aan bij Eleos in Middelburg. Toch bleef het verlangen om het evangelie uit te dragen in de eigen woonomgeving. Doel is buren en bekenden uit te nodigen voor samenkomsten met veel interactie. Op 10 september was de eerste samenkomst in het huis van de Kingma’s, Kreeksingel 59, in Hoek, met het bestuur en de regio-opziener. De tweede samenkomst stond in het teken van de uitzegening van de zoon Paul (19) die een DTS in Australië gaat volgen. Daar was de jeugdleiding van Eleos en Rafaël Goes bij aanwezig. 18
…Koken voor de zending… wing 7 in Tuil (bij Geldermalsen) in, wat eerst een koelruimte was en later werd verbouwd tot kamer voor de dochters, een eethuis. Henk en Adrie hebben acht jaar als zendelingen in Burkina Faso gewerkt en sindsdien een hart voor zending behouden. De Van der Giessens woonden in Burkina Faso heel afgelegen en waren aangewezen op voedsel in blik. Dat zinde Adrie, die het altijd al leuk vond om voor grotere groepen te koken, niet en dus ging ze experimenteren met de Afrikaanse keuken. Het idee voor een eethuis ontstond in de kassen van de tuinderij van Henk. Aan de aalbesstruiken stonden, nadat Henk de eerste pluk naar de veiling
had gebracht, nog veel bessen waarvan het plukken niet rendabel was. Dat kwam een groep van een evangelische gemeente in Den Bosch ter ore. Die wilden voor hun zendingsstichting de resterende bessen wel plukken en dat bracht nog 900 euro op! Voor de zending! Het zoeken naar meer manieren om geld bij elkaar te krijgen voor de zending leidde tot het idee van eethuis ‘Balima’ (in de taal van Burkina Faso staat dat voor ‘broeders en zusters’). Je kunt er kennis maken met de Afrikaanse en Marokkaanse keuken. Dat laatste is ingebracht door dochter Marleen die de keuken van dat land goed heeft leren beheersen. Het eethuis is ingericht met voorwerpen uit de Afrikaanse tijd van de Van der Giessens en er kunnen maximaal dertig personen eten. Groepen (minimaal tien personen) kunnen op afspraak komen eten. Van de € 27,50 die een driegangenmenu (inclusief drankjes) kost gaat € 20 naar een door de groep zelf te bepalen zendingsdoel. Op verzoek kan er nog een heel programma bij worden geleverd, met Afrikaanse kleding, een film enz. En dat allemaal in een omgeving die niet onderdoet voor een ‘echt’ restaurant! Dus als je wat te vieren hebt en tegelijkertijd het zendingsproject van je keuze wilt steunen: tel. 0418-784602 of e-mail: vandergiessens@solcon. nl
Rafaëlgemeente Sion, Meppel Op 30 september zijn Bart en Linda Groeneveld ingezegend als voorgangersechtpaar van Rafaëlgemeente Sion in Meppel. Tweeëneenhalf jaar geleden zijn Bart en Linda gevraagd om toe te
…Bart Groeneveld… groeien naar het voorgangerschap en om te gaan dienen in leiderschap. De gemeente heeft tijdens de afgelopen interimfase een zeer moeilijke tijd gekend en het proces van de afgelopen maanden heeft een diepe indruk gemaakt. Met een groep van ongeveer 40 mensen begint nu een nieuwe fase van gemeente-
zijn. Op zeer gepaste en bijzondere wijze heeft de gemeente deze bijzondere stap van inzegenen gemarkeerd en gevierd. Bart: ‘Veel Rafaëlieten van buiten de gemeente hebben meegeleefd, voor ons gebeden en deze stap meegevierd. Heerlijk om zo familie te zijn!’ Zie ook www.rafaelgemeentesion.blogspot.com voor een verslag met foto’s.
Nederlandse jongeren vertegenwoordigen in bijeenkomsten over internationale onderwerpen. Schoon drinkwater voor ieder kind op aarde is het onderwerp dat hij op de agenda wil plaatsen. Hij gaat in december naar New York voor de VN-top over kinderrechten.
Rafaël Den Haag Wouter Thiebou (23), lid van Rafaël Den Haag, is op 24 oktober tijdens de Nacht Van de VN in Amsterdam gekozen tot jongerenvertegenwoordiger voor Nederland in de Verenigde Naties in New York. Wouter zal in 2008
…Wouter…
Het Koninkrijk van God bij de zigeuners van Bulgarije We werden op zondagavond door Mitko en Vania naar een dorpje gereden, ongeveer een half uur van de stad Stara Zagora, in het midden van Bulgarije. Onafgebroken viel de regen en de velden stonden blank. De weg was op verschillende plaatsen overstroomd. De smalle landwegen werden steeds slechter, vol kuilen en plassen. Door de schaarse lantaarns hadden we nauwelijks zicht. We kwamen in een dorp bij een wit huisje terecht en vluchtten snel voor de plensregen naar binnen. Er waren twee kamertjes, haaks op elkaar, en in de hoek stond een kleine praisegroep te zingen, begeleid door een keyboard. Het rook vochtig en schimmelig. Er stonden zo’n vijftig mensen, en ze aanbaden. Het waren zigeuners, waaronder wat kinderen. Het klonk prachtig. Melodieuze zigeunertaal. We werden door de vriendelijke voorganger welkom geheten en voorgesteld. Ik ging achter het
keyboard zitten. We zongen een lied, Anita vertelde een getuigenis en daarna preekte ik over Gods liefde. Vania vertaalde. Twee kinderen giebelden een beetje, maar doordat ik ze erbij kon betrekken werden ze blij en stil. Tot slot begon ik een gebed uit te spreken, dat God zijn liefde zou uitstorten door de Heilige Geest. Precies op dat moment floepte het licht uit. Pikdonker. Niemand was verbaasd. Ik zag enkele ledlampjes aanflitsen. Het leken sterretjes in de nacht. Ik bad gewoon door met de hulp van Vania, nu zonder geluidsversterking. We zegenden de mensen. Er was vreugde, er was vrede. Jezus was in die stal. De mensen bedankten ons hartelijk voor ons bezoek. Voordat we weggingen werden we voorgesteld aan een jong echtpaartje in kleurige kledij. Hij was 16, zij was 14. Ze leken gelukkig. Jozef en Maria, maar dan iets jonger. Buiten waren de straatlantaarns
…‘Jozef en Maria’, maar dan iets jonger… uitgegaan. Het was aardedonker. Toen we net vertrokken waren, vergiste Mitko zich in de weg en raakten we met ons busje vast in een modderpoel. Een drietal zigeuners kwam opgewekt met een oude auto ons eruit trekken. Drie kinderen van God, broeders van Jezus, drie koningen. Het Koninkrijk van God op aarde. Immanuël. Jezus is daar waar men Hem toelaat. Ook onder de zigeuners in Bulgarije. Ap Verwaijen 19
Agenda 2008
Ik ben er niet Ik ben er niet. Dat is wat vele zeer geleerde heren
17 januari 2008
School voor Theologie
al eeuwenlang met stelligheid beweren: Je hoeft niet bang te zijn: hij is er niet.
31 januari
School voor Theologie
5 februari
Jaarvergadering
6 - 8 februari
Jaarconferentie
14 februari
School voor Theologie
28 februari
School voor Theologie
13 maart
School voor Theologie
om hem die je niet ziet dood te verklaren,
27 maart
School voor Theologie
en zo een goed geweten te bewaren.
4 - 8 april
Rapha Echtpaarretraite
10 april
School voor Theologie
Ofschoon ik heb gezegd: Ik ben die ben, ik ben die ik zal wezen, en ook nog uit de doden ben herrezen, geloof het maar gerust: ik ben er niet. Het is gemakkelijk
Dat is voor menig mens aantrekkelijk. Men daagt mij uit om triomfantelijk voor de dag te komen; dan word ik eindelijk serieus genomen. Geloof me maar: dat is verleidelijk. Wat moet ik doen? Ik weet die drang voorshands nog in te tomen; mijn tijd is immers nu nog niet gekomen. Wees ervan overtuigd: ik doe het niet. Ik hou van jou, ik zit al heel lang naar je uit te kijken, maar kan je toch nog altijd niet bereiken. Ik denk bezorgd: wat moet ik nou? Stel je eens voor dat ik toevallig God was, eenmaal blijkt dat, dan weet je eindelijk wie er gelijk had, met alle spijt en narigheid van dien. Ik ben er niet.
Rafaël: Een vruchtbare familie van gezonde gemeenten
Probeer dat maar angstvallig vast te houden. Het lukt je niet, ik blijf toch van je houden. Ik wacht gewoon totdat je mij zult zien.
www.rafael.nl 20
(Ap V.)
