Sportorganisatie Nummer 5, juni 2003

ZANDLOPER Koninklijke Landmacht

Informatiebulletin van en voor de LO/Sportorganisatie Nummer 5, juni 2003

Fit for Action

LO/Sportorganisatie

Inhoudsopgave Jaargang 10, nummer 5, juni 2003 Van de Commandant

2

Different world

4

De bittere waarheid over kunstmatige zoetstoffen 6 Van uw Personeelsdienst

7

LO/Sport kort

8

Fartlek of Vaartspel

10

De Pen

12

Hoog bezoek!

13

Fijnafstelling, ammehoela

...

14

Van jachtvlieger naar LO/Sportofficier

15

Uitgezonden personeel

16

Coverfoto: Smi Smi André Wijnberger tijdens zijn uitzending in Kabul.

Van de commandant Als jullie deze Zandloper onder ogen krijgen komt de vakantie al met rasse schreden dichterbij en staan de zomermaanden weer voor de deur. Voor velen de periode om weer nieuwe energie op te doen, maar ook om het accent te verleggen naar het thuisfront en ze de aandacht te geven die ze verdienen. Gelukkig kunnen we velen de vakantie in duwen met een goed gevoel over hun toekomst, immers de verlengingen van de BBT-ers zijn inmiddels bekend en de verplaatsingsronde van de BOT-ers is gestart. Helaas hebben ook een aantal BBT collega’s te horen gekregen dat we volgend jaar afscheid van elkaar moeten nemen en zijn we er ook niet in geslaagd het BOT-plaatje voor 2003 en 2004 geheel voor de vakantie rond te krijgen. Ook de werkbezoeken aan de LO/Sportgroepen en de Regio’s zijn op een oor na gevild en we houden daar op de Staf vooral positieve gevoelens aan over. Uitzendingen Inmiddels heeft afgelopen maand de wisseling van de wacht in het uitzendgebied weer plaatsgevonden. Hein van der Made, Niek van Gils, Jeroen Bink en Jeroen Ribbers zijn weer terug van SFOR 13. Theo Vonk heeft een rugzak vol CIMICervaringen mee teruggenomen naar Nederland en André Wijnberger heeft de eerste drie maanden pionieren in

Afghanistan achter de rug. Mannen, bedankt voor jullie inzet. Ook uit het uitzendgebied komen goede berichten tot ons over de rol van de LO/Sport aldaar. Ik wens jullie een snelle aanpassing aan het leven in Nederland en hoop dat de (soms ingrijpende) problemen op het privévlak, die hier en daar de kop hebben op gestoken, snel een plekje zullen krijgen en dat jullie weer vlot in het oude ritme zitten. We zitten dus alweer in SFOR 14 en dat getal doet je realiseren dat we het al bijna vanzelfsprekend vinden dat we permanent 4 collega's in Bosnië hebben zitten en nu dus ook een in Afghanistan en een in de CIMIC ploeg. Die vanzelfsprekendheid van uitzendingen mag niet leiden tot "uit het oog uit het hart". Ik ben daar ook niet zo bang voor, gezien de onderlinge betrokkenheid in onze organisatie, maar toch... In ieder geval vanaf deze plaats wens ik Berry van Moorsel, Hans van Leeuwen, Marco Jaspers, Davy Heesakkers, Ad Derksen en Ton Wessel een plezierige en leerzame uitzending toe. Verlengen BBT-ers Het bericht dat volgend jaar slechts een beperkt aantal BBT-ers hun contract kunnen verlengen is behoorlijk ingeslagen in de organisatie en daar heb ik ook alle begrip voor. We hebben zelf de afgelopen jaren een situatie gecreëerd waarbij het zo leek dat de BBT-er zelf kon bepalen of hij wilde verlengen of niet en dan is het extra zuur om te vernemen dat dit in 2004 niet het geval is. Ik wil toch graag ook via de Zandloper nog een keer uitleggen hoe de zaak in elkaar steekt. In de afgelopen jaren is toegewerkt naar de evaluatie COKL 2000+. Het heeft er in die periode lange tijd naar uit gezien dat de LO/Sportorganisatie met een behoorlijk aantal functies zou groeien. Vooruitlopend op die uitbreiding is in 2001 reeds begonnen met een versnelde "aanmaak" van extra BBT collega’s. Dat was ook nodig om tijdig de verwachte uitbreiding te kunnen realiseren. Vervolgens is in 2002 met hetzelfde oogmerk een groot aantal contracten verlengd. Helaas is in het najaar van 2002 vanwege de slechte financiële positie van de KL, de geplande uitbreiding gecanceld. Hierdoor ontstond dus een overschot aan personeel. In 2003 is de financiële positie van de KL nog meer verslechterd, zodat er een sterke onbalans is ontstaan tussen het aanwezige personeel en de beschikbare salarisbudgetten. Dat heeft tot forse bezuinigingsmaatregelen op personeelsgebied geleid in de KL, zoals jullie in alle Defensiebladen hebben kunnen lezen. De LO/Sportorganisatie is tot op heden buiten die bezuinigingen gehouden. Ik vind het echter niet verantwoord om als LO/Sportorganisatie een overschot aan personeel binnen te houden, terwijl in de gehele KL zulke ingrijpende maatregelen worden genomen. Om die reden heb ik de afdeling P&O verzocht maatregelen te nemen, zodat we ergens in 2004 het personeelsbestand hebben teruggebracht tot het toegestane niveau. Gezien het aanwezige overschot zou dat betekenen dat er geen enkel contract in 2004 zou kunnen verlengd, maar door het schrappen van de halve augustuslichting en de gehele novemberlichting (VTO 1/2003) van dit jaar, hebben we toch ruimte gemaakt voor ongeveer twintig verlengingen. Inmiddels is er een beslissing gevallen en de gelukkigen en de afvallers zijn inmiddels geïnformeerd. Bij de besluitvorming heeft een fiks aantal criteria een rol gespeeld. Ik noem onder andere leeftijd,

ZANDLOPER 02

ambitie om BOT-er te worden, kwaliteit op basis van een oordeel van zowel de LO/Sport-groep als de Regio, specialisaties (kwaliteit en rendement) en gevolgen voor de lokale LO/Sportgroep (bijvoorbeeld niet helemaal in één keer leegplukken). Je kunt je misschien voorstellen dat het met zo veel criteria een lang en zorgvuldig beraad is geweest, waarbij soms besloten moest worden op basis van minimale verschillen. En zo was het ook… Doorstroom 2003 en 2004 Inmiddels is onze nieuwe organisatie ook in tweede termijn Legerraad goedgekeurd, zodat het nu officieel is vastgesteld. Als ik dit schrijf is de Officiersronde, topdown tot en met kapitein, nagenoeg afgerond en ter goedkeuring aangeboden aan DPO. Wellicht dat op het moment dat jullie dit lezen ook al de volgende stappen zijn gemaakt. Daarbij lopen we helaas tegen onverwachte vertragingen aan. De belangrijkste oorzaak is dat er nog een aantal zaken moeten worden opgelost alvorens we door kunnen gaan. Op de eerste plaats moet er nog een besluit vallen of we het gat in de officiersopbouw mogen aanvullen door het aanmaken van officieren uitloop. Dat is op dit moment een hotitem, gezien de wens om KLbreed juist het aantal uitlopers terug te dringen. Op de tweede plaats wachten we nog op toestemming van DPO om naar aanleiding van het rapport van de werkgroep sergeantmajoors, een beperkte groep van oudere collega’s eerder beschikbaar te mogen stellen voor het functietoewijzingsproces. Deze vertraging is zeer vervelend voor het personeel, omdat we hierdoor niet in staat zullen zijn om de doorstroom 2003 en 2004 voor de vakantie af te ronden en dus een belangrijk deel van het proces zullen moeten doorschuiven naar de herfst. Overgang BBT-BOT De oproepen voor sollicitanten voor de overgang van BBT naar BOT zijn inmiddels verstuurd. Ook dit jaar kunnen weer vijf collega’s overgaan naar BOT Onderofficier en twee naar BOT Officier. De belangstelling voor deze overgang is heel groot. Tijdens de werkbezoeken hebben we ook gemerkt hoe dit leeft bij onze BBT collega’s. Natuurlijk is het heel goed dat onze jonge BBT collega’s ambities hebben om BOT-er te

worden. Dat is ook vaak het motief om hard te trekken aan cursussen en overplaatsing naar andere werklocaties vanuit de wetenschap dat je daardoor beter in de markt komt te liggen. Ik ontken niet dat dit waar is, maar wil hier toch via de Zandloper een relativerende opmerking over maken. Jaarlijks nemen we tussen de 35 en 45 nieuwe collega’s in en kunnen vijf tot zeven BBT-ers de overgang maken van BBT naar BOT. Een eenvoudige kansberekening leert dat er dus gemiddeld een kans is van zo’n vijftien procent. Niet veel, en misschien wel veel te weinig om daar al je peilen op te richten. Ik zou liever zien dat jonge collega’s zich vooral richten op hun persoonlijke ontwikkeling. Natuurlijk horen daar cursussen bij, maar vergeet ook niet de schier onbeperkte mogelijkheden om via BOCO een aanvullende studie te doen. Ga er van uit dat je verblijf in de LO/Sportorganisatie in principe eindig is. Investeer in jezelf in de breedste zin van het woord, zonder blinde ambitie op het BOT-schap en misschien komt de droom dan vanzelf wel uit… KL Speedmars Een paar weken geleden ben ik getuige geweest van het KL kampioenschap Speedmars, een relatief ‘nieuwe eend in de sportbijt’. Helaas heb ik daar moeten constateren dat er slechts zes ploegen deelnamen aan dit evenement. Daarvan kwamen er twee van de KMA en twee van de KMS, één van het Korps Mariniers en één dames (!) ploeg van 41 mechbrig uit Seedorf. Kortom de Oca en de parate eenheden blonken uit door afwezigheid. Natuurlijk weet ik dat de datum misschien niet zo gelukkig was gekozen, maar de KMA en KMS waren er toch ook op hun verplichte VVNOV-dag. Als we kijken naar de toekomstvisie van de LO/Sportorganisatie en als we met zijn allen regelmatig van gedachten wisselen over "meer groen" en ook over "meer integratie met de eenheden", dan zou ik in ieder geval verwachten dat we dat ook zouden terugzien in de deelname aan dit soort "groene" evenementen. Ook ik weet dat de bereidheid van commandanten vaak sterk bepalend is voor de deelname aan KL kampioenschappen, maar jullie en ik weten ook dat we met zijn allen best in staat zijn om dat enthousiasme los te krijgen als we er inderdaad ook hard aan trekken. Dingen gaan leven als je ze aandacht geeft. Ik reken er op dat er in het verdere vervolg van dit jaar de nodige aandacht zal worden besteed aan ook de groene evenementen uit de KL Sportkalender. Werkbezoeken De werkbezoeken aan de LO/Sportgroepen en de Regiobureaus zijn zo goed als afgerond. Op nagenoeg alle LO/Sportgroepen heb ik een groot enthousiasme aangetroffen, waarop een goede toekomstvisie kan worden gebouwd. Op vele locaties is ook al daadwerkelijk invulling gegeven aan één of meerdere van de speerpunten. Het bestand LOFTdocumenten groeit gestaag en de weg naar integratie of samenwerking met de eenheden wordt steeds vaker bewandeld. Dat te constateren en de verbeteringen in het afgelopen jaar te mogen zien, geeft veel voldoening en laat me met een tevreden gevoel op vakantie gaan. Fijne vakantie allemaal.

ZANDLOPER 03

D A N K Z I J E E N L E G I O E N A A N E N G E LT J E S

Different World Een verslag van mijn bevindingen in Kabul, Afghanistan, vanaf eind januari dit jaar tot begin mei, het moment waarop ik weer huiswaarts mocht keren. Doordat mijn mail ter plekke ‘naar de knoppen’ was, ben ik er niet in geslaagd mijn maandelijkse bijdrage aan onze Zandloper te versturen. Ik zal dus proberen het een beetje kort te houden, want anders vindt u het als lezer vast niet choeb! Een hele andere wereld natuurlijk, alles is totaal vernield tijdens de Russische overheersing en later heeft de Taliban uiteraard ook stevig huisgehouden. De eerste zes weken was er geen fitnesstent beschikbaar en de daar aanwezige ‘sportaccommodatie’ werd voor andere doeleinden gebruikt. Een sportveld kun je per slot van rekening ook prima als parkeerplaats gebruiken, nietwaar? Die eerste periode heb ik dus veel in diverse auto's doorgebracht, want als een van de weinige aanwezigen had ik de juiste "Einweisungen", zeg maar rijbewijzen, voor verschillende Duitse voertuigen. Al vroeg had ik erg veel van de stad Kabul en zijn omgeving gezien en het moet vroeger een hele mooie stad geweest zijn. Zoals al eerder geschreven, 23 jaar oorlog had erg duidelijk zijn sporen nagelaten.

Small World Dat onze (militaire) wereld niet zo heel groot is, bewijst wel het feit dat ik in het verre Afghanistan maar liefst drie bekenden uit de vijfkampwereld ben tegengekomen! Allereerst kwam ik bij de Commando-overdracht een voormalig Spaanse Chef d'Equipe tegen. Al vlot daarna kwam ik Luc Mommens tegen, een Belgische tolk Russisch, met wie ik vijf jaar geleden in St.Petersburg ben geweest. Nog een paar weekjes later liep ik een Oostenrijker tegen het lijf die ook heel erg bekend was met de vijfkamp in Wiener Neustadt. Het leuke van dit soort ontmoetingen is natuurlijk ook dat ik mijn "talenhart" weer eens op kon halen, want ik mag graag een woordje over de grens (proberen) te spreken. Met de collegae van 1 GNC zou ik eigenlijk alleen maar Engels spreken. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat vele Duitse collega’s toch liever hun moerstaal blijven gebruiken, de 'goeien' niet nagelaten uiteraard. Different World Na die eerste zes weken kwam "mijn" fitnessmateriaal druppelsgewijs binnen. Uiteraard eerst de tent, een geweldig mooie Duitse Welfare tent met de maten 12 bij 31 meter! ‘Funkelnagelneu’ met een prijskaartje van ruim tweehonderdduizend euro. Geweldig om daar je spullen in kwijt te kunnen,

ZANDLOPER 04

(BOVEN

HET KAMP) maar waar bleef het spul nou toch al die tijd? Zowel OPS/BLS als ook het GE zusje blonken uit in hun afwezigheid. Elkaar niet informeren en vooral geen helderheid in de logistieke lijnen laten zien, maakten het mogelijk dat dit zo lang moest duren. Het GNC zou er goed aan doen een eigen set aan te schaffen, om de volgende keer niet weer tegen de lamp te lopen met dit fenomeen. Dat die volgende keer er komt is wel zeker, want dat is het bestaansrecht van het 1GNC Münster voor de toekomst. Degene die daar solliciteert moet daar wel van doordrongen zijn, want met een beetje mazzel staat er vanaf heden een LO/Sportinstructeur in de OTAS tijdens missies! Strange World Mijn wereldje verplaatste zich dus meer binnen de rollen concertina's van de compound, en met zo’n honderd man per dag aan gebruikers mag je niet echt klagen. Ook buiten de poort ben ik actief gebleven, want via PsyOps kwam ik op een school terecht. De Britse collegae zouden daar de riolering vernieuwen en aan mij de vraag de "playground" te renoveren. Speeltoestellen waren ook getroffen door kogels en granaten en verdienden wel een beurtje met een kwast. Daarnaast geld gevonden om ook wat materialen voor de school met twaalfduizend kinderen te kopen. Met behulp van 102 Constrcie uit Wezep een nieuw volleybalveld neergelegd en een aantal toestellen geschilderd. Lekker bezig geweest dus en daarnaast waren er een aantal sportieve evenementen waar we voor hadden ingeschreven. Er ging alleen niets door vanwege de veiligheidstoestand. Ook het plan om een "charityrun" te lopen van Bagram naar Kabul kon om deze reden niet doorgaan, heel jammer, maar wel begrijpelijk. Over Bagram gesproken, daar lag een hele grote Amerikaanse luchtmachtbasis, zo'n 45 kilometer van Kabul verwijderd. Twee verschillende routes er naar toe lieten zien wat een woest en onherbergzaam land het is en waar je tussen de mijnenvelden doorrijdt. In de loop van de drie maanden zag je steeds meer nomaden op de plateaus verschijnen. Wat hebben wij het toch goed hier in ons fraaie landje! Schrik De dag na mijn verjaardag werd het allemaal even anders: dankzij een legioen aan engeltjes boven het kamp vielen er

geen gewonden of erger: doden! Als deze 122mm raket in een straal van vijftien meter ergens anders viel, dan was niet iedereen gezond terug gekomen. Nu was er alleen maar materiële schade en wat mensen die even wat slechter sliepen. De vraag zal altijd blijven: was dit opzet of een toevallige afzwaaier, want de Amerikaanse ambassade ligt schuin tegenover onze compound. Midden op de compound viel het kreng in een boom en alleen de scherven doen hun vernietigende werk op gebouwen en voertuigen. Gelukkig liep er om elf uur ‘s avonds niemand in de buurt en nu rollen er alleen wat mannen van hun bed door de luchtdruk. ´s Maandags erna liep het gros van ons toch wat bedenkelijk over het kamp, dit moet wel even zakken! Later bleek dat dit projectiel vanaf ongeveer zestien kilometer afstand is afgevuurd. Support Als ingezetene van het StaffSupportBattalion heb ik in ieder geval een prima tijd gehad en heb ik ondervonden wat kameraadschap betekent bij een parate club. Genoten heb ik van de vriendschap met rangsgenoten Eddy Fisscher en Bert Groen, mannen met het hart op de juiste plaats. Op mijn veertigste verjaardag kreeg ik een heuse Afghaanse fiets aangeboden en begin mei een afscheidsfeest om nog lang aan terug te denken! Altijd gevaarlijk om personen te bedanken, maar ik wil toch nog drie lkols bedanken voor hun steun in de voorbereiding en ter plekke: Jeroen van de Brink als "linking -pin" met Den Haag, Antoine Wildenberg met zijn zorg voor het materiaal en Jaap de Graaf voor het traceren van het LO/Sportmateriaal. Ook onze Belgische collega’s van het NIC bedankt en ik zal je naam niet noemen Vincent! Voor de rest een ieder die de moeite heeft genomen een kaartje te sturen of een mailtje. Jammer dat dit niet wat beter geregeld was, maar "you can't have it all" Rob Zijlstra, dank voor je volleyballen, ze hebben er veel plezier mee, het was "Choeb!". Makkelijke taal dat Afghaans, dit betekent "goed". Voor de geïnteresseerden heb ik te zijner tijd veel beeldmateriaal ter beschikking voor duidelijke impressies. Het thuisfront (en ik uiteraard ook) was erg blij met de beide buddy’s Arean Roodnat en Bart Haggeman. Ook jullie nogmaals dank maatjes. Vrouw en kids: klasse gedaan! Smi André Wijnberger

ZANDLOPER 05

De bittere waarheid over kunstmatige Enkele jaren geleden verzorgde ik het theoriegedeelte voeding binnen de cursus Trainer van de Fysieke Fitheid. Door de vele reacties destijds, bleek dat de interesse was gewekt voor dit onderwerp. Voeding is, evenals training, een enorm kennisgebied. Als je niet regelmatig geprikkeld wordt met kennis, feiten en wetenswaardigheden, is de kans groot dat het wegzakt. Het werd dus weer eens tijd om iets uit de voedingshoek te laten horen. Dit stuk gaat over koolhydraten en de voor- en nadelen van zoetstoffen in het algemeen. In de volgende Zandloper gaat het over aspartaam in het bijzonder. Wordt vervolgd dus.

Koolhydraten De term koolhydraten komt de meeste mensen, met name sporters, wel bekend voor. Suiker laat echter meer bellen rinkelen. Toch komt het op hetzelfde neer. Koolhydraat, oftewel suiker, is een brandstof voor het lichaam en levert per gram 4 kcal energie. Tijdens zware, kortdurende inspanning, anaërobe arbeid dus, is koolhydraat de belangrijkste brandstof. Dit proces heet de anaërobe glycolyse, de verbranding van glucose tot pyrodruivezuur om energie te genereren, waarna melkzuur ontstaat. Tijdens de aërobe verbranding van koolhydraat ontstaat uit pyrodruivezuur niet alleen energie, maar ook water en kooldioxide. Doordat verzuring de verbranding van vet tegengaat, zal een sporter ervoor moeten zorgen dat 50 tot 60 procent van zijn eten bestaat uit koolhydraten om een goede prestatie te kunnen blijven neerzetten. De koolhydraten zijn grofweg te verdelen in drie groepen: • De monosacchariden of enkelvoudige koolhydraten • De disacchariden of tweevoudige koolhydraten • De polysacchariden of meervoudige koolhydraten

De belangrijkste monosaccharide is glucose. Omdat dit een enkelvoudig koolhydraat is, wordt het zeer snel in het bloed opgenomen voor vervoer naar de lichaamscellen, waar het vervolgens wordt verbrand. Deze verbranding levert de energie die we nodig hebben. Alle andere koolhydraten worden door het lichaam eerst afgebroken tot glucose en daarna kan het lichaam het gebruiken tijdens de glycolyse. In de handel is glucose te verkrijgen onder de naam druivesuiker. Riet- of bietsuiker (Saccharose) is een disaccharide; en is opgebouwd uit een molecuul glucose en een molecuul fructose. Dit is dus onze kristalsuiker, de ´ouderwetse´zoetstof die calorieën levert. Er zijn dan nog twee polysacchariden; zetmeel als plantaardig meervoudig koolhydraat en glycogeen als het dierlijke equivalent, dat wij opslaan in onze lever en onze spieren. Door de meervoudige structuur worden deze koolhydraten geleidelijker aan het bloed afgegeven. Zoetstoffen Al met al een prima zoet smakend stofje dus, dat koolhydraat. Sterker nog; een onmisbaar ingrediënt voor ons welzijn.

ZANDLOPER 06

door dhr Kees Garos, Hfd P&O LO/Sportorganisatie

Van uw Personeelsdienst

zoetstoffen Smi Marc Bakker

Waarom zijn we dan zover doorgeslagen in onze evolutie dat we zoete stoffen zoeken en zelfs kunstmatig produceren? Is het niet zoet genoeg? Is tandbederf het enige argument? Is het de maatschappelijke opinie dat je alles moet kunnen blijven eten zonder daarbij dik te worden? Het laatste decennium zien we iedereen mondiaal vervetten. In de anti vetlobby kwam ruimte voor koolhydraten. Alleen realiseerde men zich daarbij te laat, dat ongebruikt koolhydraat door het van nature luie lichaam wordt opgeslagen als vet. Dan maar kunstmatig en caloriearm zoeten, waarbij u als consument niet zo goed op de hoogte wordt gebracht van alle aspecten van het gebruik van dergelijke stoffen. Elke lichaamsvreemde, kunstmatig geproduceerde stof geeft namelijk vooren nadelen.

Bij het ter perse gaan van deze Zandloper zijn er door de Functietoewijzingsautoriteit nog geen definitieve beslissingen genomen over de personele vulling van de kapiteinsfuncties in de doorstroom 2003 en 2004. Door het '‘watervalprincipe" betekent dat een onvoorziene vertraging in de rangen daaropvolgend. Het streven is om de luitenants- en adjudantenronde voor het zomerverlof af te ronden; de doorstroom van sergeant-majoors en sergeanten wordt na het zomerverlof afgehandeld. De administratieve herindeling per 15 augustus 2003 geschiedt voor de BBT’ers collectief middels een nota met bijlage, waarin zowel de oude als de nieuwe bouwsteen-volgnummers staan vermeld. Bevorderingen Smi H.G. Askes

Suikervervanger De kunstmatige zoetstoffen zijn grofweg te verdelen in twee groepen; de polyolen en de intensieve zoetstoffen. Tot de polyolengroep behoren onder andere: sorbitol, mannitol en xylitol en worden reeds jaren verwerkt in verschillende voedingsmiddelen als suikervervanger. Intensieve zoetstoffen zijn stoffen die vele malen zoeter zijn dan suiker. Saccharine is bijvoorbeeld 300 tot 700 maal zoeter dan suiker, afhankelijk van andere componenten in het levensmiddel. Dat betekent dat 1 gram Saccharine net zo zoet is als 300 tot 700 gram suiker. Andere intensieve zoetstoffen zijn Acesulfaam-K en het nu al beruchte Aspartaam. Hierover meer in het volgende nummer.

Sgt1 J.L. van de Poll

Polyolen Polyolen zijn eigenlijk suiker-alcoholen en leveren dus gewoon energie. Suikervrij met polyolentoevoeging gebruiken om af te vallen is dus onzin. Als men meer dan 10 gram sorbitol of mannitol per dag binnenkrijgt, dan ontstaan er al maag- en darmklachten. Deze waarde is de maximale waarde voor volwassenen, terwijl voor kinderen de helft wordt aangehouden. Als je je realiseert dat kinderen in het algemeen meer snoepmomenten kennen dan volwassenen, en dat zelfs kindertandpasta sorbitol bevat, dan is het duidelijk dat kinderen vrij snel aan de maximale dosis zitten. Een voorbeeld: suikervrije drop, gezoet met zoetstoffen dus, bevat 70 gram polyolen per 100 gram drop. Voor kinderen betekent dat, dat een kwart rolletje drop al klachten kan veroorzaken, volwassenen kunnen worden afgestraft met een gang naar het toilet bij een half rolletje per dag. Het probleem is dat het in Nederland (nog) niet verplicht is om de hoeveelheid van een additief op het etiket aan te geven, wel welk additief in het product zit. Kauwgum geeft al wel vaak een laxerende waarschuwing via het etiket, maar dus niet gevolgd door een advies. Ze blijven natuurlijk wel commercieel. Het Nederlandse voedingscentrum adviseert het gebruik van polyolen (zoals sorbitol) en cyclamaat (intensieve zoetstof) door kinderen te beperken of volledig weg te laten op basis van bovenstaande informatie.

Onbetaald verlof Smi F.J.M. Hoek

aooi per 01-07-2003 Seedorf smi per 01-07-2003 Seedorf

Geslaagd voor de VTO-2 per 22-05-2003 Sgt M.J. Fekkes Plaatsing: VHK Sgt S. Bousma " : GMK Sgt R. Peeters " : Ede Sgt K.C. Visserman " : PMK Sgt1 J.A.P. de Graaf " : JWF Plaatsingen Smi H.P.G. Pluijmen

per 01-07-2003

Brunssum

per 01-06-2003 t/m 31-12-2003

Conclusie Als je een zoet product wil gebruiken, en je kan kiezen tussen suiker als ingrediënt of een kunstmatige toevoeging, kies dan voor de ‘gewone’ variant met suiker. Word je dan niet dikker? Dat ligt aan je verbruik. Je zult dikker worden als je meer calorieën binnenkrijgt dan verbruikt. Bij twijfel is water een prima middel om in balans te blijven. De kinderen van nu zijn dikker dan dat ‘onze’ generatie was zonder zoetstoffen. Ik denk dat de intrede van de computer en de hele dag aanbod van televisie debet is aan de verstoorde balans van nu. Zo zie je maar weer: het komt allemaal weer terug op de basis. Sport en bewegen. Lees wat je eet en drinkt en realiseer je wat je binnen krijgt. Smi Marc Bakker, LO/Sportgroep Spoorkazerne te Ermelo

ZANDLOPER 07

LO/SP RT kort Speedmars

NMK Zwemmen

Het eerste KL-Kampioenschap Speedmars heeft op 1 mei plaatsgevonden. Hieraan deden zes teams mee, waarvan één damesteam van 41 Mechbrig uit Seedorf. Het ging hier om een afstand van vijf kilometer, met tien kilogram bepakking en bewapening. Het Kampioenschap is door een KMA team gewonnen. De organisatie was in handen van onze LO/Sportcommissie in samenwerking met Speedmarsvereniging "de Blauwe Stoep" van de KMA. Het evenement zal in 2004 opnieuw plaatsvinden.

Sgt Jaap Buitelaar heeft niet onverdienstelijk meegedaan met het NMK Zwemmen in Breda. Hij werd tweede op de 50 meter, derde op de 100 meter en eerste met het KL-estafette team op de 8 maal 50 meter vrije slag.

Theorieles

GVA-steun

Smi Cor de Daas brak tijdens een theorieles (WOR), zijn middenhandsbotje. De klas heeft daar op dat moment niets van gemerkt. Vanwege het gips is hij, volgens eigen zeggen, nu tien kilo zwaarder geworden.

Aooi Jan Bult (JPK) en smi GertJan Humblet hebben GVA-steun geleverd in Sisava (Bosnië). Onze uitgezonden collega´s hebben hier dankbaar gebruik van gemaakt.

Aooi Jan Bult

Meniscus Zilveren medaille

Kap Piet Paul heeft de zilveren medaille uitgereikt aan smi Ger van de Berg. Ger zorgde zelf voor de hapjes, waaronder zijn befaamde sushi.

Onze ‘oud’ bondscoach handbal Sjors Röttger is door maj Ronald Hagénus ’betrapt’ op het meedoen met een veteranentoernooi handbal, ondanks zijn kapotte meniscus. Laten we het houden op: "Het bloed kruipt waar het niet gaan kan". Alleen weet hij nu zeker dat zijn meniscus kapot is. Volgens ons riekt dit naar bewust ongeschikt maken voor de dienst. Inmiddels is zijn knie ’gerepareerd’ en wensen wij hem een spoedig herstel toe.

ZANDLOPER 08

George Parker

De top van de Landmachtstaf is op bezoek geweest in Schaarsbergen. Zij kregen dezelfde opdrachten als de INGmanagers (zie vorige Zandloper), alleen waren de onderdelen moeilijker gemaakt. Desondanks waren de opdrachten voor de Landmachtstaf een soort 'Aha-erlebnis'. De rode draad van die dag was George Parker. Zijn thema was: "alles wat aandacht krijgt, gaat leven". Zijn boodschap, ondersteund met goocheltrucs, was eenvoudig, maar zeer leerzaam.

Als alles tegen zit

Motorrijdende LO/Sportinstructeurs

In Garderen is onder leiding van smi Ronald Poulissen een bijeenkomst van motorrijdende LO/Sportinstructeurs geweest. Helaas waren er vele afmeldingen, met de kanttekening erbij dat er wel belangstelling is. Besloten is in de maand september nogmaals een tocht te organiseren in het midden van het land (Ede). Als er nog mensen zijn die op de hoogte gehouden willen worden omtrent het vervolg kunt u contact opnemen met smi Ronald Poulissen.

TMPT De eerste officiële Tweedaagse Militaire Prestatie Tocht (TMPT) nieuwe stijl heeft plaatsgevonden. Kap Rob Jansen heeft deze ontwikkeld en begeleid. Met de deelname van vierhonderd personen is dit evenement een groot succes geworden. Het was de eerste keer dat hieraan alle rangen en standen mochten meedoen. Onze redactie heeft zijn bijdrage geleverd door een verhaal in te zenden naar de Defensiekrant.

Zestien pagina´s Ons blad is (voorlopig?) beperkt tot zestien pagina´s. Daarom is de redactie beperkt in het plaatsen van kopij en geeft zij in de regel de voorkeur aan tijdgebonden artikelen. Om die reden is in de volgende Zandloper het verhaal te lezen van onze nieuwe redactielid de heer Paul Lindeboom

Er zijn van die dagen dat alles tegen zit. Dit keer ook bij lkol Nico Spreij. Laat en moe gaat hij zondags naar bed en mist ’s-morgens net de trein naar het werk. Aangekomen in Amersfoort kan hij zijn fiets niet vinden. Dan maar een (trein)taxi. Alleen vertrekt deze pas als hij vol zit en gaat dan ook nog eerst de andere kant op. Uiteindelijk aangekomen op de kazerne, komt hij tijdens het koffiedrinken erachter dat er thuis nog een KP-auto voor de deur staat.

ZANDLOPER 09

Fartlek of Vaartspel In veel lessenreeksen op de LO/Sportgroepen zie ik het staan: "VCO – Fartlek". Als ik dit zie staan, ontstaan er bij mij altijd een aantal vragen. Wat gaat die instructeur nu precies doen? Wat is het doel van deze les? Wat zijn de belastingscomponenten? Als je deze instructeur er dan naar vraagt zal vaak het antwoord zijn: "ik loop een route en op diverse punten ga ik bepaalde trainingsvormen doen: spelen met wat zich aanbied in het terrein en de verschillende belastingscomponenten." Dan rijst bij mij wederom een vraag: "trainen we dan allemaal hetzelfde als we deze les geven of laten we het afhangen van de kwaliteit van de instructeur waarbij succes vaak het gevolg is van toevalligheden?". Het moge duidelijk zijn dat naarmate het niveau van de leerling of atleet hoger wordt, de trainingsdoelen nauwkeuriger samengesteld moeten worden. Met de invoering van de nieuwe systematiek lijkt het mij daarom zinvol om het fenomeen "fartlek of vaartspel" te verduidelijken. Zeer geschikt als afwisseling Veel te veel lopers, trainers en lesgevers geven de vaartspeltraining een te bescheiden plaats in hun trainingsschema’s. Waarschijnlijk is dit te wijten aan de onbekendheid met deze trainingsvorm of het gebrek aan besef dat vaartspel een prettige en speelse manier is om te trainen. Het vaartspel is een onder meer in Zweden (‘Fartlek’) ontwikkelde loopvorm, waarbij gespeeld wordt met afstanden, intensiteiten en loopvormen, gebruik makend van de (natuurlijke) mogelijkheden in de omgeving. Vaartspel is een training die eenvoudig en overzichtelijk te maken is. Zeer geschikt als afwisseling in de wekelijkse training of lessenreeks. Het is mogelijk lopers een adequate trainingsprikkel te geven met veel arbeidsvreugde. In de vaartspeltraining is het mogelijk binnen de training accenten te leggen. Zo kan in de ene training het accent liggen op coördinatie, in de andere op kracht en in weer een andere training juist op snelheid in combinatie met diverse oefeningen uit de loopscholing. Creativiteit Fartlek is een aanbiedingsvorm waarin alle LTV-aspecten (Leren, Trainen en Vormen) toegepast kunnen worden. Waarbij de loper, die vaak last heeft van ontstoken ‘motivatieklieren’, achteraf zegt: "hard gewerkt maar ook veel plezier gehad". Tevens is het mogelijk om met gepaste intensiteit een hersteltraining in vaartspelvorm te geven. Deze trainingsvorm is bovenal geschikt om een groepstraining op een leuke manier, iedere loper op zijn eigen niveau, een gevarieerd trainingsprogramma aan te bieden met wisselende oefeningen en belastingsgraad voor de spieren en het hart-longsysteem.

Het wedstrijdelement (estafettevormen) verhoogt de intensiteit aanzienlijk maar geeft wel een hoge belevingswaarde bij de atleten of leerlingen. Het succes van het vaartspel hangt af van de kwaliteit en creativiteit van de trainer of instructeur. Trainingsprogramma In een trainingsprogramma spelen drie factoren een belangrijke rol om tot verbetering te komen: • Frequentie: Het aantal trainingsprikkels per week of maand. • Duur: De tijd die is gelopen of het aantal herhalingen dat is gerealiseerd. • Intensiteit: De snelheid of hartfrequentie waarmee is gelopen. Hiervoor is de intensiteitschaal uit map 5 een goed hulpmiddel. Ter informatie Een andere methode om de trainingsintensiteit te bepalen is de "Zoladz-methode". Deze zegt dat je een evenwichtige opbouw van het aërobe uithoudingsvermogen bereikt door te trainen met vijf verschillende belastingniveaus op basis van hartfrequentie. Uitgaande van de Hfmax zijn er vijf trainingszones, namelijk op Hfmax-50, Hmax-40, Hfmax-30, Hfmax20 en Hfmax-10 slagen. De maat voor het bepalen van de "kwaliteit" van die evenwichtige opbouw is de snelheid die bij elk van die belastingniveaus haalt. Als het tempo bij Hfmax-50 laag is, is de onderste zone van het aërobe uithoudingsvermogen onderontwikkeld. Het kernidee is, dat een toename van de snelheid bij een lage Hf zich vertaalt naar een hogere snelheid bij een hogere Hf. "Je tilt het hele niveau als het ware vanaf de onderkant op". Uitvoering • De test bestaat uit vijf maal zes minuten lopen op een atletiekbaan, met een tussenpauze van twee minuten. De blokken van zes minuten worden gelopen met een constante hartfrequentie van achtereenvolgens Hfmax-50, Hfmax-40, Hfmax-30, Hfmax-20 en Hfmax-10 slagen. • De gelopen afstand per blok wordt genoteerd • Pas op voor een te snelle start, het duurt even voordat de hartfrequentie zich heeft aangepast aan de belasting. • Berekening van de loopsnelheid in kilometer per uur is eenvoudig: binnen de gelopen afstand de komma twee posities naar links verschuiven. Voorbeeld Middenafstand atleet, twintig jaar van internationaal niveau met een maximale hartfrequentie van 195 slagen per minuut.

ZANDLOPER 10

Zone 1 Hf 145 1520 m in 6’ 15,2 km/u

Zone 2 Hf 155 1710 m in 6’ 17,1 km/u

Zone 3 Hf 165 1830 m in 6’ 18,3 km/u

Zone 4 Hf 175 1940 m in 6’ 19,4 km/u

Zone 5 Hf 185 2050 m in 6’ 20,5 km/u

De samenstelling van het trainingsprogramma dient aan de volgende voorwaarden te voldoen: • Progressief belasten • Continu belasten • Geperiodiseerd belasten • Wisselend / gevarieerd belasten • Effectief belasten Dit houdt in dat tijdens de vaartspeltraining aan bovenstaande voldaan dient te worden om tot een adequate trainingsprikkel te komen. Alle biologische wetmatigheden (Supercompensatie, Specificiteit, Overload, Reversibiliteit en Verminderde meeropbrengst), alsmede de motorische grondeigenschappen (Uithoudingsvermogen, Kracht, Snelheid, Lenigheid en Coördinatie) dienen gehanteerd te worden. Bij het samenstellen van een vaartspeltraining dient rekening gehouden te worden met onder andere: • Training voor ouderen / jeugd • Training voor atleten of recreanten • Periode van het jaar (temperatuur) • Omgeving / ondergrond Het trainingsdoel is de bepalende factor bij het bepalen van de inhoud van de training. Organisatie Het organiseren van een vaartspeltraining vergt enige vindingrijkheid en is zeker niet gemakkelijk. De trainer of instructeur dient een route te kiezen die alle mogelijkheden biedt om alle accenten tijdens de training aan bod te laten komen. Daarom is het zeer verstandig om deze route te verkennen. Variatie in de training wil zeggen dat de aanbiedingsvormen aantrekkelijk maar effectief moeten zijn. Alle trainingsmethoden zoals duur, interval extensief, interval intensief en herhalingsmethoden kunnen gebruikt worden. Op diverse LO/Sportgroepen liggen goed uitgewerkte lessen waarin het vaartspel centraal staat. Het wiel hoeft niet opnieuw uitgevonden te worden. Als nu de bestaande lessen bekeken worden vanuit de nieuwe systematiek met Leren, Trainen en Vormen (LTV) dan moet het met bovenstaande adviezen mogelijk zijn om door een vaartspel de leerling of atleet een waardevolle trainingsprikkel te geven. Aooi Jack Wouters, LO/Sportregio Z&W Nederland

ZANDLOPER 11

De

Pen Astrid en haar maatje Boika.

“Toen ik van Richard Wichhart en Evert Hoegen te horen kreeg dat ik ´de Pen´ had gekregen, was het toevallig 1 april. Daar trap ik lekker niet in, dacht ik!”. Inmiddels is het me duidelijk dat het geen grapje was, ook ik lees de ´Wist u Datjes´’ uit de Zandloper. Vervolgens kruip je achter de computer en hoop je op voldoende inspiratie om een lekker te lezen stukje over jezelf te schrijven. Vooral dat laatste stuitte bij mij op vraagtekens. Want wie ben ik? Ik ben Astrid Waard, 40 jaar jong (zou je niet zeggen hè?) alweer zestien jaar getrouwd met Evert van Veldhuizen en samen hebben we drie zonen. Rick (12), Tom (9) en Bas (7). Heerlijke kereltjes met al hun streken. Voor dat ik in 1982 bij het Ministerie van Defensie begon, heb ik de opleiding Ziekenverzorgende in Haarlem gedaan, althans, geprobeerd. De theorie was geen probleem, maar de praktijk was even een ander verhaal. Na vijf maanden werd me vriendelijk verzocht om met de opleiding te stoppen. Ik zou te gevoelig zijn, en daarom mijn werk niet goed kunnen uitvoeren. Achteraf klopt dat wel, zo kan ik me nog herinneren dat ik me verzette tegen het feit dat er een mevrouw per se één keer in de week onder de douche moest. Op zich niets mis mee, maar deze mevrouw had helaas nog maar één been en was dus erg bang om uit te glijden,. Ik vond het dan ook onzin dat ze moest douchen terwijl die mevrouw ook veel liever gewoon in bed gewassen wilde worden. Zo waren er nog wel meer dingen, ook toen al was er geen tijd om met de mensen gezellig een spelletje te doen of te praten! Als leerling heb je dan natuurlijk nooit het laatste woord en na een paar aanvaringen met het Hoofd van de afdeling en de begeleidster tijdens de opleiding, was het voor mij ‘einde oefening’. Ik vond het toen en soms nog wel, erg jammer. LO/Sportschool Gelukkig kon ik na een paar maanden thuis lopen aan de slag bij “de” Centrale Personeels Informatievoorziening (CPI). Hier

heb ik veertien jaar gewerkt. De CPI zat ook in Amersfoort en hield in 1997 op te bestaan. Vervolgens ben ik bij de LO/Sportorganisatie begonnen en wel bij de LO/Sportschool. Dit was een hele leuke tijd, met veel gezelligheid en een hoop lol. Zo kan ik me nog heel goed het uitje naar Siedlinghausen herinneren, waar ik de instructeurs in volle actie heb mogen aanschouwen. Niet alleen dat was leuk, maar vooral de locatie waar zich dat afspeelde, tjonge, eigenlijk moet iedereen dat een keer gezien hebben. Zo mooi. Gelukkig hadden we die dag ook heerlijk weer. Speelt zeker een rol. Helaas duurde de periode bij de LO/Sportschool voor mij maar één jaar, waarna het ‘zwerven ‘ binnen de organisatie begon. De oorzaak hiervan was de reorganisatie van 1998. Zo heb ik achtereenvolgens bij de toen nieuw opgezette ondersteuningsgroep gezeten en daarna een tijdje bij het Facilitair Bedrijf, bureau Infra, om steun te verlenen. Weer naar school Vervolgens ben ik weer terug gegaan naar de LO/Sportschool, maar dat liep niet goed. (de goeie ouwe tijd die nooit meer terug komt?) In januari 2001 ben ik bij de Sectie P&O tewerkgesteld, en daar heb ik het prima naar mijn zin. Altijd al een bepaalde affectie gehad met personeelswerk. Ik was ondertussen ook redelijk onrustig geworden en had sterk de behoefte om iets te gaan leren, maar wat? Dat was de grote vraag. Gelukkig voor mij werkte in het begin van mijn periode bij P&O ook Paulien van Middelaar. En dan praat je wel eens wat en al gauw kwam het gesprek op mijn idee om weer te gaan leren. Zij had een MBO AP/PB (Arbeidsmarktpolitiek en Personeelsbeleid) opleiding gevolgd, voor ze bij de LO/Sportorganisatie kwam, en al gauw was ik enthousiast. Dat was wat ik wilde; me verder oriënteren op personeelswerk middels een opleiding. De meest aansluitende opleiding is de opleiding Sociaal Juridisch Medewerker, MBO-4 niveau (hetzelfde wat Paulien had gedaan, maar inmiddels is de naam veranderd!) Dan gaat alles ineens heel snel. Er moest veel geregeld worden, onder andere overleg met het thuisfront. Gelukkig

ZANDLOPER 12

kon Evert regelen dat hij de kinderen uit school op kon vangen op de dag dat ik naar school zou moeten en toen hoefde ik me alleen nog maar in te schrijven. Uiteraard na goedkeuring van het werk. En dan is het definitief; je gaat weer naar school. Een heel raar idee, met ook behoorlijk wat onzekerheid. Maar tot nog toe geen spijt!. Inmiddels zit het tweede jaar er bijna op, wat gaat de tijd snel! Scriptie en een eindpresentatie Het is niet altijd leuk en gemakkelijk geweest, ik heb al een keer een flinke dip gehad. De combinatie van gezin, werk, huis, sport (volleybal) en studeren is me niet altijd makkelijk afgegaan, maar gelukkig heb ik niet op hoeven te geven! In het begin werd ons verteld dat de opleiding dertig maanden zou duren. Lang, maar niet onoverzichtelijk. Aan het begin van het tweede jaar kregen we echter te horen dat de opleiding drie jaar ging duren, in verband met nieuwe regelgevingen, meer vakken en een andere lesmethode. Ik moet eerlijk zeggen dat dat behoorlijk tegenviel. Nu zijn we er al zo aangewend, dat het wel lekker is dat je tenminste nog een heel jaar hebt voor alle dingen die we nog moeten doen. Daar hoort onder andere een scriptie en een eindpresentatie bij, dus voorlopig nog genoeg in het vooruitzicht.

Uren wandelen Mijn affectie met de LO/Sportorganisatie is uiteraard het sporten. Helaas komt hier niet zo heel veel meer van. Ik loop een beetje hard en volleybal staat momenteel op een laag pitje. Maar ik beweeg genoeg hoor, al is het uren wandelen met mijn (jonge) hond, Boika. Hardlopen gaat iets lastiger met haar, ik heb al een paar keer bijna mijn benen gebroken omdat ze zo enthousiast tegen me aanloopt. Haar tempo ligt iets hoger dan het mijne, dus komt ze me regelmatig aanmoedigen! Tegenwoordig sport ik op het werk ook een beetje. Zo gaan we maandag wel eens lopen of mountainbiken met een clubje. Dan merk je dat je het mist als het een keer niet door gaat, dus hebben we één doel: we houden het erin! Ik voel me niet geroepen om ´de Pen´ door te geven, ik zou ook niet kunnen kiezen! Ik laat het graag aan Richard Wichhart over, hem gaat dat op zijn eigen tactische wijze ook dit keer lukken! Astrid Waard, adm mdw Personeelszaken LO/Sportorganisatie te Amersfoort

Hoog bezoek! In de agenda van de LO/Sportgroep Johannes Postkazerne staat het werkbezoek van de Commandant LO/Sportorganisatie. Het is heerlijk zonnig weer en op het terras voor het PMT wacht de gehele LO/Sportgroep in volle verwachting op de kolonel. Vergezeld door lkol Nico Spreij (Kennis & Opleidings Centrum LO/Sportorganisatie), maj Ronald Hagénus (C regio Noord- & Oost Nederland) en de RVE-aooi Ab Agterbos nam kol Rob Zimmermann plaats in de ontvangstruimte van het PMT. Het zweet gutste bij de LO/Sportinstructeurs van het voorhoofd. Niet vanwege de aanwezigheid van de hoge delegatie, maar eerder door de temperatuur in de ontvangstruimte. Nog voordat C- LO/Sportgroep JPK, kap Ad van de Hooft met zijn presentatie kon beginnen, bracht de kolonel er een ontspannen sfeer in, door voor te stellen om interactie plaats te laten vinden tijdens de presentatie. Een professioneel in elkaar gezette presentatie met laptop en beamer stonden gereed. Het feest kon beginnen! Geïnteresseerd En wat hoort er bij warm weer? Thee en koffie, met uiteraard een koek. Ik zat al vanaf het begin te staren naar het schaaltje met koeken. Tja, dat krijg je als je weer wat gewicht kwijt moet raken voor een judokampioenschap. Al gauw koppelde de kol Zimmermann vragen direct terug naar de LO/Sport-

Sgt Jürgen Lut. LO/Sportgroep JPK.

instructeurs. Geïnteresseerd in wat "wij" denken, voelen en zien. Zo kwam het gesprek op een "open" punt. Hoe kan onze organisatie nieuwe LO/Sportinstructeurs nog beter maken? Een belangrijk punt wat naar voren kwam, was dat er meer groen in de opleiding moest komen! Zeer positief Aandachtig luisterde de stafdelegatie onze woorden aan. Dit was te herleiden aan het feit dat de pen over het papier heen en weer bleef bewegen. Naderhand werd er een rondje tafel gedaan, waarin werd gevraagd hoe het personeel van de LO/Sportgroep de opzet van deze middag had ervaren. Daarmee doelde men op de interactieve en ontspannen sfeer. Resultaat: zeer positief. Iedereen kon zijn of haar mening geven, wat duidt op open communicatie! De middag werd afgesloten buiten op het terras met een verkoelend drankje en ik pakte de laatste koek van het schaaltje.

ZANDLOPER 13

Fijnafstelling, ammehoela! Er is een hoop gebeurd sinds 17 mei 1999, de dag waarop ik aantrad als Controller van de LO/Sportorganisatie. Toen ons aller Rob Jansen me bijna vier jaar geleden interviewde, koesterde ik de gedachte dat ik alleen maar voor fijnafstelling hoefde te zorgen. Dat is toch wel een ‘understatement’ gebleken. Er was wel wat meer aan de hand binnen het vakgebied Controlling. Dat gold en geldt niet alleen voor de LO/Sportorganisatie, maar eigenlijk ook voor de gehele Koninklijke Landmacht. Kijk alle publicaties er maar op na. Het leidend thema was telkens: ambitie. Discussies over besturing, Planning & Control en Bedrijfsvoering, zouden samengevat kunnen worden met het klassieke dilemma tussen "wat ik wil" en "wat haalbaar is". Een relativerende variant op de uitspraak van een illustere voorganger van Rob Zimmermann is op zijn plaats. Bij de vaststelling of spelers van een elftal op de juiste plaats gezet kunnen worden, is het goed om te beseffen op welk niveau er gevoetbald wordt. Het maakt namelijk wat uit of je in de eredivisie of in een onderafdeling voetbalt. Tegelijkertijd moet worden vastgesteld dat het hebben van ambitie een groot voordeel heeft: het prikkelt je. De keerzijde is dat te veel prikkelen kan leiden tot een vorm van gevoelloosheid. Het blijft balanceren op een smalle evenwichtsbalk. Diep nadenken Van het voornemen om veel het land in te trekken is helemaal niets terechtgekomen; sorry... ‘shit happens’. Ik weet nog goed dat ik het eerste jaar van vergadering naar vergadering hobbelde. En elke vergadering betekende: voorbereiding, de vergadering zelf en de afwikkeling. In plaats van dat de actiepuntenlijst korter werd, werd hij langer. Jullie kennen dat wel. Aanvankelijk had ik nog geluk dat de Sectie compleet gevuld was. Dat zou allengs anders worden. Personele wisselingen zijn niet bevorderlijk voor de continuïteit, bleek eens te meer. Gelukkig had ik mensen om me heen en in de Sectie die het gemis van werkbezoeken enigszins gecompenseerd hebben. Gebrek aan actiepunten was er in ieder geval nooit. Inmiddels ben ik gaan beseffen dat het voor je gemoedsrust beter is om je richten op te dingen die je hebt bereikt, dan op de dingen die je niet heb bereikt. "Wat heb je dan bereikt?" is dan de logische vervolgvraag. "Verdikkeme, daar zeg je wat… " Diep nadenken… Want als goed Nederlander heb je toch die intrinsieke neiging om je richten op de dingen die niet zijn bereikt. Je moet tenslotte wat te zeiken hebben. Hoe zat het ook al weer: "Vandaag goed, morgen beter…" Vooruit dan… laat ik een poging doen. We hebben in ieder geval kans gezien om de LO/Sportorganisatie relatief ongeschonden langs diverse grote automatiseringsprojecten te loodsen (LAN2000, ACT NOW enzovoort) de opzet van GOAL is aanmerkelijk verbeterd, implementatie GOAL Staf, diverse veranderingen

op het gebied van bedrijfsvoering. Ook hebben we ondanks alles een goede pers gehad met betrekking tot Financieel Beheer en andere vormen van beheer. Niet alles is alleen een verdienste van mij of mensen van de sectie Control, maar toch… Koesteren Hoe dan ook… ik heb het de afgelopen jaren uitstekend naar mijn zin gehad en heb prettig met jullie kunnen samenwerken. Daarin is mijn inschatting honderd procent juist geweest: het enthousiasme en de sfeer zijn geweldig. Dat moeten jullie blijven koesteren, jongens (m/v). "Count your blessings" zou ik zeggen. Bedankt voor het 'poorten' Natuurlijk denk ik ook met plezier terug aan de sportieve momenten: met name het zaalvoetbal; bedankt, Bart, voor de 'onpartijdige' wijze waarop je de zaalvoetbalteams samen wist te stellen. Ron, Cor, Jozef en al die anderen; bedankt voor het 'poorten'. Dat was goed voor de nederigheid. Ook de skitoertocht in Zwitserland met Ruben schiet me te binnen: een belevenis op zich. Ook de wekelijkse ‘sexy’ (sie) sport was een verademing. Goedaardig virus Het LO/Sportvirus is me een beetje in het bloed gaan zitten. Het schijnt dat je dat niet snel kwijtraakt. Het is een goedaardig virus en daarom zal ik met genoegen terugdenken aan mijn plaatsing hier. Jongens (v/m) bedankt! Nieuwe uitdagingen Er breken onzekere tijden aan met allerhande reorganisaties, hervormingen en wat al niet meer. Deze zaken hebben mogelijk zijn effect op de LO/Sportorganisatie, maar zeker ook op RMC-Zuid en de hele KL. Dat geeft tegelijkertijd nieuwe uitdagingen en mogelijkheden. Gesterkt door kennis en ervaring Van fijnafstelling is bij RMC Zuid in ieder geval geen sprake; daarvoor zitten ze in een situatie die te veel afwijkt van die van LO/Sportorganisatie. Maar ook bij RMC-Zuid zijn voldoende uitdagingen. Mooi toch… Gesterkt door de kennis en ervaring van de afgelopen jaren ga ik de uitdagingen aan.

Maj Ruud Kruizinga

ZANDLOPER 14

Jeroen met zijn kroost.

Racen op Zandvoort: Jeroens grootste hobby.

Van jachtvlieger naar LO/Sportofficier Kapitein Jeroen Velders, inderdaad vanaf 1 mei is Jeroen bevorderd tot kapitein en geplaatst op de Staf in de functie van Hoofd Bedrijfsvoering. Een functie die al bijna twee jaar vacant is en waar Jeroen nieuw leven in gaat blazen. Dit is wel toevertrouwd aan deze kleine, pittige, goed gemutste en welbespraakte potentiële Commandant LO/Sportorganisatie. De familie Velders verhuisde van Deventer naar Epe omdat vader Velders, van huis uit leraar Lichamelijke Opvoeding, de functie van conrector (later sectordirecteur) aanvaardde. Dat Jeroen uiteindelijk ook LO/Sportinstructeur werd was toch toeval. Zijn ambities lagen op een ander vlak want zijn streven was om jachtvlieger te worden bij de Koninklijke Luchtmacht. Na alle testen te hebben doorstaan bleef hij over, van 4300 sollicitanten, met tien kandidaten en werd net niet goed genoeg bevonden. Intussen heeft hij zijn VWO-opleiding afgerond en ging hij Communicatiewetenschap studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Torenhoge schuld Zijn opleiding tot verkeersvlieger op Schiphol, gestart als tweede studie eindigde in een catastrofe. Een aanvankelijk bonafide bedrijf maakte tussentijds een einde aan zijn toch al ver gevorderde studie. Jeroen bleef achter met een torenhoge schuld. Gedeeltelijk werd dit verhaald, maar een grote restschuld was het gevolg. Een aardige domper, omdat oneerlijkheid iets is waar hij absoluut niet tegen kan. De oplossing werd gevonden in de bouw. Een half jaar, zeven dagen in de week werken was de oplossing om financieel weer ‘boven Jan’ te komen Rugblessure De Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) in Amsterdam was zijn volgende uitdaging. Ook in die tijd zat de bedrijfsvoering al in zijn vingers. Een Amsterdamse tennisvereniging werd onder zijn bezielende leiding in drie jaar tijd van 170 naar bijna vierhonderd leden gebracht. Bovendien werd in deze periode de tweede klasse op landelijk niveau

bereikt. Buiten dat Jeroen zelf niet onverdienstelijk een balletje slaat, had hij hierbij de steun van Glenn Schaap (jarenlang trainer/coach van Brenda Schultz). Helaas maakte een rugblessure een einde aan zijn A-status. Rekest Na zijn ALO-opleiding vond hij werk in zijn vakgebied, maar de dienstplicht gooide roet in het eten. Een rekest kon niet weerhouden dat hij werd opgeroepen voor zijn dienstplicht. Na zijn opleiding als LO/Sportinstructeur in de laatste dienstplicht opleiding (96-1) werd hij geplaatst in Nunspeet. Deze LO/Sportgroep viel onder de LTK ‘t Harde en toen nog hetende District Oost. LO/Sportofficier Voor Jeroen was 1996 een wereldjaar en hij raakt niet uitgesproken over het mooiste wat hem tot nu toe overkomen is. "Op Koninginnedag leerde ik mijn vrouw Josette kennen. Na een half jaar was zij zwanger, in hetzelfde jaar zijn we getrouwd en nu ben ik vader van drie zonen (Jeroen Marc, Maurits en Luuk)". Gestimuleerd door maj bd Humphry Peter schreef hij een open sollicitatie naar de functie van LO/Sportofficier. Pas twee jaar later waren er weer opleidingen tot LO/Sportofficier en werd Jeroen meegenomen. In een korte, maar stormachtige loopbaan was het runnen van de LO/Sportgroep Ermelo zijn testcase. Een hectische LO/Sportgroep, maar toebedeeld met excellerende collega’s heeft Jeroen hier structuur in gebracht op basis van het gedachtengoed van de LO/Sportorganisatie. Manhandling Door de plaatsing op de Staf, moesten collega’s van de LO/Sportgroep Ermelo, sneller dan verwacht, afscheid nemen van Jeroen. Aan zijn afscheid is veel aandacht besteed. Zij lieten met gemengde gevoelens een persoon gaan die alle kwaliteiten en manhandling in zich heeft om het ver te schoppen in onze LO/Sportorganisatie. Aooi Richard Wichhart

ZANDLOPER 15

Colofon Redactie(raad) Voorzitter kap Sjors Röttger (*06-500-61484)

Tel: PTT 033-4661213 MDTN *06-500-61213 Mobiel 06-22412928 Mail Wichhart, REM LOSPORT BDFPL E-mail [email protected] E-mail [email protected]

Hoofd-/eindredacteur aooi Richard Wichhart (*06-500-61213)

Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk 23 juni 2003 bij het kopijadres te zijn.

Redacteur smi Mike Becker (*06-578-62833) smi Richard Hesterman (*06-529-3610) smi Jan Welling (*06-532-48163) smi André Wijnberger (*06-345-3320-419) sgt Sibyl Gassner (*06-549-64630) dhr Chris Harts - TGTF (*06-557-66416) dhr Paul Lindeboom (*06-500-61013)

Vormgeving & lay-out Sectie Grafische Vormgeving, Frederikkazerne Den Haag

De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sportorganisatie KL.

Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KL Redactie Zandloper Bernhardkazerne MPC 53 B Postbus 3003 3800 DA Amersfoort

Druk PlatijnCasparie Zwolle

De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden mits de bron wordt vermeld.

Uitgezonden personeel Kap Ad Derksen (buddy kap Arnold Hofsté, ‘t Harde) Rnr 51.10.31.090 1 (NL) MECHBAT SFOR 14 C-TEAM CIMIC BASE NOVI TRAVNIK NAPO 81 3509VP UTRECHT E-mail: [email protected] Terug: oktober 2003, Eindhoven Sgt Davy Heesakkers (buddy smi Barry Janssen, Oirschot) Rnr 77.03.20.013 1 (NL) BLMF SPTSQNDET SFOR 14 LO/SPORT BANJA LUKA NAPO 82 3509VP UTRECHT E-mail: [email protected] Terug: oktober 2003, Eindhoven Aooi Berry van Moorsel (buddy smi Frank Paymans, Oirschot) Rnr 60.02.07.105 1 (NL) NSE SFOR 14 LO/SPORT BASE BUGOJNO NAPO 81, 3509VP Utrecht E-mail: [email protected] Terug: oktober 2003, Eindhoven

Smi Hans van Leeuwen (buddy smi Frank van de Broek, Amersfoort) Rnr 57.07.07.316 1 (NL) NSE SFOR 14 LO/SPORT BASE BUGOJNO NAPO 83, 3509VP Utrecht E-mail: [email protected] Terug: november 2003, Eindhoven Sgt Marco Jaspers (buddy Steven Hendrickx, Oirschot) Rnr 72.10.26.027 1 (NL) NSE SFOR 14 LO/SPORT BASE NOVI TRAVNIK NAPO 81, 3509VP Utrecht E-mail: [email protected] Terug: oktober 2003, Eindhoven Smi Ton Wessel (buddy smi Leon Kluitenberg, Schaarsbergen) Rnr 62.05.08.164 HQ ISAF III STSPTBN NAPO 57, 3509VP Utrecht E-mail: [email protected] Terug: augustus 2003 Laat eens iets van je horen!