R nd de Plataan. Huiskrant van Dijlehof Hertogenhof Hertog van Brabant

R nd de Plataan Huiskrant van Dijlehof | Hertogenhof | Hertog van Brabant

18de jaargang – 21 september 2015

Welkom Zorgdragers zijn ook maar mensen… Nu we halfoogst of Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart achter ons hebben, verlaten we stilaan de straat van de zomer. We zien in de verte reeds het bordje met de naam herfst staan. Terwijl ik het voorwoord van deze editie van de Plataan op mijn laptop uitschrijf, kijk ik buiten en heb ik al een herfstgevoel. Een bewolkte dag, met regen in de lucht, en soms dwarrelt er een blad van de boom. Een moment dat me doet terugdenken aan de o zo mooie zomer. Met heel veel zon en warmte. Warmte die we ook mochten ontvangen van de bewoners en hun familie tijdens de talrijke mooie momenten. Terugdenkend aan de ambachtenmarkt, de mannendag met de mooie oldtimer wagens, de kinderopvang met de lachende en stralende kinderen, de uitstappen naar de Zomer van Sint-Pieter, de wandeldagen en tai chi in de tuin, de bewoners van Hoogdijle die buiten een lunch genoten. Stuk voor stuk activiteiten waar je als medewerker alleen maar goedgezind van wordt. Deze herinneringen in onze gedachten kijken we vol vertrouwen uit naar de komende periode. Een najaar waar we ons thema van het jaar ‘prikkel op maat’ nog meer kracht bijzetten. Op de cover van het boek Gekkenwerk van Linus Vanlaere en Roger Burggraeve staat dat zorgdragers ook maar mensen zijn. De schrijvers citeren: ‘Van hulpverleners en mantelzorgers wordt veel verwacht. Zoveel dat ze bijna volmaakt moeten zijn, mensen in wie goedheid nooit eens wankelt en die zelfs onder druk niet plooien.’ Met ons project ‘Prikkel op maat’ trachten we onze medewerkers nog meer handvatten aan te reiken om de zorg nog beter te verlenen aan de bewoners en familie. Samen met collega’s die zich engageren, zullen we onderwerpen rond mondzorg, adaptieve kledij, hulpmiddelen bij verplaatsingen, fingerfood verder uitdiepen. Kortom weer een rijk gevulde periode waarmee we onze organisatie nog beter gaan profileren als een toonaangevende voorziening in de ouderenzorg.

Rudi Logist 2

Rond de Plataan – jaargang 18 nr 3

Waar het goed is te leven…

Zalig zomers weer en heerlijke aardbeien-rabarberconfituur.

Nooit te oud om te leren: workshop ‘armbreien’.

Enkele bewoners bezochten ‘Plein Air’ in museum M, een tentoonstelling van de School van Tervuren Herfst 2015

3

Waar het goed is te leven…

Wekelijks houden we een ‘tai chi’ in onze tuin onder de deskundige leiding van Carmen.

De bewoners van Hoogdijle genoten van hun middagmaal in de tuin.

Wat smaakt een heerlijk zelfgemaakt dessert met mooi weer in de tuin!

4


Van hier en daar Koning x gravin Na de val van Napoleon werd in 1815 het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden opgericht. De bundeling van Noord en Zuid viel door de Belgische Revolutie in 1830 weer uiteen. Het duurde nog tot 1839 vooraleer Nederland de onafhankelijkheid van België erkende. In datzelfde jaar 1839 deden in Nederland geruchten de ronde als zou koning Willem I, weduwnaar sinds 1837, willen hertrouwen. De uitverkorene zou gravin Henriette d’Oultremont de Wégimont zijn. Henriette, geboren in Maastricht op 28 februari 1792, was op 25-jarige leeftijd hofdame van Willems overleden gemalin geworden. Zij was groot, slank, had een open blik en een levendige geest. Willem vroeg haar in mei inderdaad ten huwelijk. Geboren op 24 augustus 1772, was hij 20 jaar ouder dan zij. Henriette maakte eerst bezwaar, stemde ten slotte toe. Dat gegeven woord zal zij, tegen alle obstakels in, tot het einde gestand doen. Aan het hof (jaloerse hofdames!) en in heel het land verwekte het nieuws opschudding. De regering was ertegen. Protestanten schreeuwden moord en brand. De reden? Henriette was Belgisch én katholiek. De vrees van Willems kinderen bovendien: “Ze zal toch niet koningin worden?” Zijn oudste zoon en troonopvolger, de Prins van Oranje, deinsde er zelfs niet voor terug om tegen zijn vader te intrigeren. Op 22 juli verliet Henriette Den Haag. Een drukke briefwisseling ontstond. Tussen juli 1839 en februari 1841 schreef Willem 115 brieven aan zijn geliefde en zij 102 aan hem, telkens in het Frans. Uitvoerige uittreksels daarvan zijn te vinden in het boek Een omstreden huwelijk (Heideland, 1962) van Louis Roppe. Willem wilde al in augustus 1839 trouwen, zwichtte echter voor de bezwaren van de regering en stelde zijn plan uit. Henriette verbleef o.a. bij haar familie in Duras (Sint-Truiden). Op 2 oktober vertrok zij met een bevriend echtpaar en haar petekind naar Italië. Die reis duurde zes maanden. Uit de brieven spreekt soms twijfel en onzekerheid of hun liefde de tegenkantingen zal overwinnen. In Nederland beroerde de controverse de openbare mening. Kranten kozen partij en scherpten hun pennen, voor of tegen. Tegenstanders publiceerden karikaturen en spotschriften, maakten lasterlijke insinuaties over Willems rijkdom, trokken hem en de gravin met scheldnamen door het slijk. In het nauw gedreven, maakte Willem op 25 maart 1840 bekend dat hij van zijn huwelijksplannen afzag. In zijn hart bleef hij Henriette verknocht. En rijpte de gedachte aan troonsafstand. In september 1840 werd de bevoegdheid van koning en ministers door een nieuwe wet en grondwetswijziging herverdeeld. Willem zag dat niet zitten. Op 7 oktober deed hij troonsafstand. Voortaan heette hij Koning Willem Frederik, graaf van Nassau. In november vertrok hij naar Berlijn. Daar werd het huwelijk op 17 februari 1841 ingezegend. Een week later werd Henriette, nu “gravin van Nassau”, 49 jaar. Het echtpaar verbleef afwisselend in Duitsland en Nederland. Op 12 december 1843 overleed Willem na een beroerte, 71 jaar oud. De gravin vestigde zich in Rahe-Laurensberg bij Aken, beheerde haar goederen (domeinen in Silezië en Rahe, huis in Parijs), wijdde zich aan caritatieve werken, maakte buitenlandse reizen. Tot zij, 72 jaar oud, op 26 oktober 1864 aan een longontsteking overleed. Jef De Roeck Herfst 2015

5

Fotodagboek Sodexo – Tom Jacobs Hij werkt in opdracht van Sodexo en na enkele jaren in de vliegende ploeg vond hij hier 2 ½ jaar geleden een vaste stek. Tom weet van aanpakken en dat is nodig als je dagelijks voor 120 man eten voorziet: ontbijt, driegangenmenu, koekje om 16 uur en avondmaal. Gelukkig wordt hij ondersteund door de logistieke medewerkers. Naast allerlei keukentaken nemen ze in het weekend de keuken van hem over en werken de voorbereide maaltijden verder af tot op het bord. Een groot deel van het werk draait om bestellingen en leveringen. Niet te veel maar ook niet te weinig in huis halen is de kunst. De berging, koelkast en diepvriezer zijn begrensd en vragen om een precies beheer.

Dagelijks staat er 70 liter soep op Tom zijn takenpakket. Het is één van de eerste afgewerkte opdrachten van de dag. Tom heeft ook zijn koksfierheid en kiest ervoor om een deel van de gerechten zelf te bereiden i.p.v. ze klaargemaakt aan te kopen. Dat betekent meer werk, maar ook meer voldoening voor hem en voor ons.

6


Fotodagboek Sodexo – Tom Jacobs Tom is een fijnproever, dat hebben we al al die jaren mogen ervaren. Niets verlaat de keuken zonder dat zijn smaakpapillen het zorgvuldig hebben beoordeeld. Opvallend ook hoe netjes alles is, ondanks de drukte van het ochtendgebeuren. Tom veegt continu alles op en zet gebruikte materialen onmiddellijk in het water. Laat inspectie maar komen!

Daar waar elk van ons één dessertje krijgt, betekent dat voor Tom veel meer te vullen potjes. Hij heeft er een handje van weg want in een mum van tijd zijn alle 120 potjes gevuld.

En misschien zou je dit beeld niet verwachten maar Tom heeft dagelijks administratieve taken te vervullen: menu opmaken, bestellingen doorgeven, facturatie, nota nemen van metingen en controles, mails lezen … Van een all round job gesproken!

Karin Vandoorne Herfst 2015

7

Vroeger & Nu Naamsestraat Pomp van 't groot verdriet Deze pomp is van 1754, hersteld en verplaatst in 1887. Slanke sierlijke zuil in Lodewijk XV-stijl In augustus 2015 werd deze pomp helemaal opgefrist.

Dit gedichtje hangt naast de pomp: "Een weg verbreden is geen pret Ik werd dan maar aan de kant gezet Dicht bij de boom van 't groot verdriet Waar niemand nog een traan vergiet"

Véronique Missoul Bron bovenste foto: http://www.digitalefotosite-corenjoke.com/leuven.htm 8


Bewoner in de kijker Mevrouw Dockx Mevrouw Dockx is geboren en getogen in Turnhout en mag deze maand 85 kaarsjes uitblazen! Op 6 december zal ze hier al drie jaar in Hertogenhof wonen.

Begin de jaren ‘50 van de vorige eeuw zijn vrouwelijke artsen verreweg in de minderheid. In die tijd waagde u zich te specialiseren in gynaecologie ? Ja, als vrouw was het geen evidentie. Het jaar dat ik afstudeerde, waren er slechts 7 vrouwen en 120 mannen.

Hoe was het om je “vrouwtje” te staan in die mannenwereld? Eerlijk gezegd, zeer vrouw-onvriendelijk. In mijn tijd waren er over heel de provincie Antwerpen slechts 2 vrouwelijke gynaecologen. Zo werd ik ooit op een auto-loze zondag tegengehouden door de politie. Ik was onderweg naar een bevalling. Toen ik de rode sticker aanwees op de voorruit reageerde hij door te zeggen dat ik de sticker moest overplakken als ik met de auto van mijn man reed! Tja, hoe bewijs je dat je dokter bent? Het stond niet op mijn identiteitskaart en mijn diploma overal mee naar toe nemen leek mij ook niet aangewezen. Ik verloor tijd, terwijl een vrouw op het punt stond te bevallen.Alleen maar om een politieman ervan te overtuigen dat ik wel degelijk dokter was. Ondanks mijn lage verwachtingen door de concurrentie van vele mannelijke collega’s werd ik toch geselecteerd als medisch adviseur voor Kind en Gezin. Maar bij de eerste consultaties als medisch adviseur kreeg ik alleen maar blikken van ongeloof, die leken te zeggen, hoezo, moet hier geen man zitten? Zo was ik op een Kerstdag ook de dupe wanneer een mannelijk collega van wacht verstek liet gaan.

Hoeveel baby’s heeft u op de wereld geholpen ? Zeker duizenden.

Geraakte u nog ontroerd? Het werd een gewoonte waar ik inrolde. De meeste bevallingen verliepen vlot. De bevallingen zelf waren vaak minder complex dan de omstandigheden. Sommige geboortes werden liever stilgehouden. Het ging vaak om jonge meisjes die zwanger geraakt waren. Zeker in die tijd was het een schande. Sommige baby’s werden afgestaan ter adoptie onder druk van de familie. Andere meisjes werden doorverwezen naar een opvanghuis voor ongehuwde moeders. Ik herinner mij nog een meisje wier oom tewerkgesteld was bij het ziekenfonds. Zij is in het ziekenhuis gratis bevallen enkel en alleen omdat haar ziekenfondsdocumenten haar zouden verraden bij de familie. Of als heel Turnhout en omstreken wist dat de kraamafdeling op de vierde verdiep van het ziekenhuis was , werd er al eens een moeder gelegd op een ander verdiep. Zo nam je niet het risico je buur tegen het lijf te lopen op de kraamafdeling .

Herfst 2015

9

Wat deed u nog naast bevallingen ? Pre- en postnatale consultaties. Besnijdenissen. Beroepshalve kwam ik ook in aanraking met het gerecht. Onderzoeken in verband met bijvoorbeeld verkrachtingen. Het gerechtelijk werk gaf een extra demensie, ik deed dat heel graag.

Hoe staat u tegenover abortus? Ik ben tegen abortus. Ik ben wel een absolute voorstander van de vondelingenschuif. Als het van mij afhangt zou er in elke stad een mogen zijn. Het is toch onvoorstelbaar dat er baby’s worden aangetroffen in de vuilnisbak. Ik ben de vondelingenschuif in Borgerhout gaan bezoeken. Het ziet er allemaal heel netjes uit en is goed geregeld.

Hebt u zelf kinderen ? Ja, twee zonen en een dochter. Drie intelligente kinderen. Eens om de maand gaan we samen uit eten. Daar kijk ik altijd naar uit. En er is nog de gsm om contact te houden. De gsm is trouwens veel te laat uitgevonden, daar had ik veel aan gehad tijdens mijn loopbaan! Tot drie jaar geleden woonde ik nog in Turnhout maar omdat de kinderen in en rond Leuven zijn komen wonen, ben ik in Hertogenhof terechtgekomen. En zeggen dat ik nog op kot zat in de Minderbroedersstraat op nummer vijf.

Wat zou uw tweede roeping geweest zijn? Interieur-architecte! Ik hou ervan alles een mooi plaatsje te geven en te organiseren. Kijk maar eens hoe ik mijn kot (haar slaapkamer) heb ingericht! En ja, het mag gezegd, haar flat is een pareltje en haar ‘kot’ nodigt tegelijk uit om te lezen en te luieren. Lieve mevrouw Dockx, ik dank u voor deze vrouwvriendelijke babbel en ik wens u van harte proficiat met je 85ste verjaardag !

Ilse Ronsmans 10


Rondrit met de zonnetrein

Herfst 2015

11

Activiteitenoverzicht Maandag  10u30 - 11u00: Bewegen voor de bewoners van Huis Lessius, Hertog van Brabant en Hertogenhof  11u15 - 11u45: Bewegen voor de bewoners van Hoogdijle en Neerdijle  15u00: Misviering in de feestzaal Dinsdag  10u30 - 11u45: “Luisteren in je leunstoel” afwisselend voor de bewoners van Hoogdijle, Neerdijle en Lessius Woensdag  15u00: Cafetaria Donderdag  10u45: Koorrepetitie voor het Bellarminokoor in de feestzaal  13u45: Uitstapje afwisselend voor bewoners van Dijlehof en Hertogenhof Vrijdag  10u30 - 11u00: Bewegen op muziek voor de bewoners van Huis Lessius, Hertog van Brabant en Hertogenhof  11u15 - 11u45: Bewegen op muziek voor de bewoners van Hoogdijle en Neerdijle  15u00: activiteit met nadruk op gezellig samenzijn voor het hele huis Zaterdag  15u00: Cafetaria Zondag  15u00: Cafetaria

Vrijdag 13/11/15 en zaterdag 14/11/15

Kaas- en wijnavond Samen genieten van heerlijke kaas, een lekker glaasje wijn en fijne muziek 12


Het vaste schema wordt aangevuld met volgende activiteiten. Deze starten om 15u en vinden plaats in de feestzaal tenzij anders aangekondigd. Kook- en crea-activiteiten worden vermeld op de weekkalender.

September  Donderdag 24/09: Voor de bewoners van Dijlehof - uitstap naar Planckendael  Donderdag 24/09: Ontmoetingsmoment voor de bewoners van Hertogenhof.  Vrijdag 25/09: Franse chansons met Jos Louckx

Oktober       

Vrijdag 02/10: Werelddierendag: boerderij op bezoek Dinsdag 06/10: Modeshow met firma Eddy Donderdag 08/10: Wandeling in de Mannenstraat Vrijdag 09/10: Filmnamiddag Vrijdag 16/10: Muzieknamiddag met Gaston Lemmens Vrijdag 23/10: Gezelschapsspelen Dinsdag 27/10: Culturama

November            

Zondag 01/11: Misviering Allerheiligen om 11u Dinsdag 03/11: Culturama: storytelling Donderdag 05/11: Herfstconcert Bellarminokoor Vrijdag 06/11: Stiltemoment Allerheiligen Vrijdag 13/11: Kaas- en wijnavond Zaterdag 14/11: Kaas- en wijnavond Donderdag 19/11: Optreden Okrakoor Vrijdag 20/11: Muzieknamiddag met RuAch Dinsdag 24/11: Schoenenverkoop Elysée Donderdag 26/11: Bewonersraad Hertogenhof Vrijdag 27/11: Filmnamiddag Zaterdag 28/11: Concert ‘Kwintelier’ om 15u

December     

Dinsdag 01/12: Pannenkoeken voor de bewoners van Dijlehof Vrijdag 04/12: Speculaasbak Donderdag 10/12: Kerstsamenzang Vrijdag 11/12: Gezelschapsspelen Dinsdag 15/12, donderdag 17/12 en vrijdag 18/12: Kerstfeestje op de afdelingen

Herfst 2015

13

Project – Fingerfood of bestekvrij eten Een koekje in de hand, een receptie met hapjes, een onweerstaanbare praline, tapenades, een olijf of kersttomaatje, een kippenbil, frietjes of smoutebollen. Hapjes in de hand zijn al lang geen onbekende meer.

Ook in Dijlehof willen we, als vervollediging van ons huidig voedingsaanbod, fingerfood of bestekvrij eten kunnen aanbieden. ‘Fingerfood’ verwijst naar de handeling: voeding tot u nemen met de vingers. ‘Bestekvrij eten’ beschrijft de doelgroep, nl. zij die omwille van fysieke of mentale beperking er niet meer in slagen mes en vork correct te gebruiken. Fingerfood biedt de bewoners opnieuw de kans om actief aan het maaltijdgebeuren te participeren en zelfstandig te eten. Terug zelfstandig kunnen eten is de grootste meerwaarde. Daarnaast geeft het je extra keuzevrijheid in tempo, volgorde en voorkeuren. Voorbeeld van spaghetti bolognaise in een aangepast bord: slierten in hapklare bolletjes, het vlees in balletjes en de saus om te dippen centraal in het bord. Fingerfood is geschikt voor mensen die moeite hebben om hun bestek vast te houden. Of voor mensen die niet meer weten hoe ze het bestek moeten gebruiken. Of gewoon voor hen die graag de regie behouden en geen hulp accepteren.

Objectieve observaties en kritische reflectie zullen tijdens de testweek in augustus de fingerfood aan een grondige evaluatie onderwerpen. Het zal bepalen of we al dan niet verder gaan met Fingerfood en aan welke voorwaarden deze zal voldoen. Karin Vandoorne 14


Verhalenbazaar – Paridaens School tijdens het interbellum Mw. Martha Van Laer, een dame van het dagcentrum, kan zich nog goed herinneren hoe ze ’s morgens naar school liep van haar huis in de Minderbroedersstraat, altijd op het nippertje op tijd, want hun moeder had veel werk om iedereen klaar te krijgen. Ze was een meisje van “de freubel” toen, we spreken over eind jaren 1920. Er was soms een pater jezuïet van het klooster in de buurt, die de jongste van de familie op de schouders nam, om toch maar op tijd aan te komen in de school van de zusters van Paridaens. In de “freubelklas” stond juffrouw Margriet. Ze was tweetalig en ook in de klas sprak ze Frans. Zo heeft mw. Van Laer al van jongs af wat Frans opgepikt, wat ze later zéér nuttig vond. Het uniform was in wit en blauw en ze hadden ook allemaal een schortje aan. Tijdens de speeltijd werd er niet veel gepraat, maar wel veel gespeeld: het spelletje “un-deux-trois qui a la balle” bijvoorbeeld.

Huiskapel (foto Zusters van Paridaens)

“Een groepje kinderen moest dan op een rij staan, één kind stond vooraan met de rug naar die rij. Die moest dan de bal over haar rug naar ons gooien en we moesten die dan proberen te pakken en achter onze rug houden. Dan moest dat ene kind raden wie de bal had. Om 12u gingen we even naar huis om te gaan eten en om 13u45 moesten we terug op school zijn.” “In het eerste leerjaar zat ik bij juffrouw Angèle. Ik herinner me nog steeds goed de proclamatie in de zaal op het einde van het eerste leerjaar: we hadden allemaal ons donkerblauw uniform aan, een plooirok met een recht vestje, witte manchetten en een kraag. Plots merkte ik dat ik mijn rok averechts aanhad en ik was zo verlegen dat ik vroeg om naar de wc te mogen gaan om alles juist aan te doen, maar het was daar zo koud op die wc!” Mooie herinneringen zijn het aan die tijd! Sophie Grobet Herfst 2015

15

Sterren van weleer – Nand Buyl 1923: Nand Buyl wordt geboren in Antwerpen. Als kleine jongen zingt en acteert hij mee in operettes en opera’s in zijn geboortestad. 1934: Als elfjarige acteert Nand in De Witte naast Jefke Bruyninckx. Ook in andere Vlaamse films, Alleen voor U (1935) en Havenmuziek (1937), films van Jan Vanderheyden en Edith Kiel, was hij actief. Na WO II wordt hij gedurende 60 jaar regisseur en acteur bij de KVS in Brussel. Hij geeft er ook jaren les aan het conservatorium. Hij geraakt er bevriend met o.a. Senne Rouffaer en Jef Demedts. Hij zal in de KVS talloze klassiekers naar het Nederlandstalig publiek brengen: De Vrek, De Ingebeelde Zieke, Schipper naast God,Wie is bang van Virginia Woolf?, De Gebroeders Karamazov, … 1955-1959: Buyl speelt de hoofdrol in Schipper Naast Mathilde, de eerste Vlaamse televisiereeks. Het is daar dat hij de grote liefde van zijn leven, de mooie Chris Lomme, leert kennen. Ze blijven samen tot aan zijn dood in 2009. 1966: Nand is Axel Nort in de gelijknamige jeugdserie. Voor de kinderen een ster: de populaire detective in zijn 2pk met bril en geruite hoedje ! 2001: Buyl ontroert het publiek in de VRT- serie Stille Waters. 2006: hoofdrol in Vidange Perdue over een bejaarde man. Bij zijn overlijden in 2009 getuigen vrienden , mede-acteurs en familie over hem als “een monument, een virtuoos en uitblinker in zowel drama als komedie…”,’t Was een schavuit, een nar . In een interview in Humo doet Buyl een opvallend relativerende uitspraak: “Ik woon al jaren in Brussel, en al dat gezeur over onveiligheid, ik heb daar geen last van. Natuurlijk is de wereld brutaler geworden, maar niemand weet waarom. Er zijn geen simpele antwoorden. Je kan niet zo maar één bevolkingsgroep viseren. Misschien komt het wel door al dat geweld op TV? Het is te gemakkelijk om alleen de politiekers en de samenleving te verwijten”. Buyl werd tot Ridder van de Leopoldsorde geslagen voor zijn culturele verdiensten en ontving in 2005 de Joseph Plateau Award in Gent. Clara Schurmans & Heidi Vanbesien 16


Train je brein en win Oplossing puzzel 2: zwavelstok Winnaar puzzel 2: Dhr Mark Cornelis mag ons binnenkort verwachten met een leuke prijs!

Puzzel 3

Antwoord

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Graag het antwoord op een briefje schrijven, met vermelding van je naam, via het secretariaat vóór 10 november 2015 binnenbrengen. De winnaar maakt kans op een leuke prijs. Bron: Wablieft Herfst 2015

17

Personeel in de kijker ‘Speciale reis’ Een jaar geleden ontmoette ik Didier VB die net terug gekomen was van zijn tien maanden durende wereldreis. Hij vertelde vol enthousiasme over hoe hij het vliegtuig opstapte richting India met slechts een rugzak en van daaruit verschillende werelddelen bezocht. Toen hij mij op een dag vroeg of ik hem wou vergezellen op zijn trip naar Kroatië, aarzelde ik geen seconde. Didier wou in Kroatië de droom van zijn overleden moeder waarmaken die Kroatische was van geboorte. “Ik heb het doel om het huis dat mijn ouders er bouwden op het eiland Hvar verder af te werken en er een Bed & Breakfast in te beginnen, zoals ook zij van plan waren,” vertelde hij. “Carine, ik heb grotendeels de wereld gezien, maar dit is en blijft de mooiste plek op aarde,” besloot Didier zijn pleidooi. Zeg nu zelf, hoe kon ik daar nee op zeggen … Gelukkig kende hij ontzettend veel mensen die konden meehelpen: vrienden die hij gedurende zijn wereldreis gemaakt had, omdat hij zo vaak bij de lokale bevolking verbleef. Hij deed een oproep aan hen en tal van vrijwilligers zakten af om van dit kleine stukje ‘jungle’ – want zo was het bij aankomst – een stukje paradijs te maken. Op 29 mei 2015 vertrokken we dan omstreeks 21 uur in de gietende regen met nog vier mannen in twee voertuigen, een minibus en een bestelwagen, propvol geladen met tafels, stoelen, matrassen, kussens, tenten, keukengerei, decoratie, enzovoort. Het werd een helse rit: platte batterij onderweg en alle goederen dienden bij de grenspost uitgeladen te worden. Het was echter de moeite waard, want toen we zondag rond 15 uur aankwamen in Gormin Dolac, was onze verwondering groot. De locatie was prachtig: midden in de natuur, zon, zee en een keienstrand. Het uitzicht was adembenemend.

Intussen waren we met twintig vrijwilligers. De halve wereld was vertegenwoordigd: Italië, Frankrijk, Australië, Canada, de Verenigde Staten en noem maar op. Dat was één van de mooiste ervaringen ooit voor mij. Zoveel verschillende culturen en leeftijden. Engels werd de voertaal, niet bepaald mijn sterkste kant. Al bij het uitladen van de minibus en de bestelwagen merkte ik de gedrevenheid van alle aanwezigen. Het samenwerken verliep schitterend en er ontstond een uniek groepsgevoel. Het was zo schoon om te zien hoe onbekenden plots vrienden werden en er banden gesmeed werden voor het leven. Het is net deze ervaring die ik zo graag met u, de lezer, wil delen.

18


Toen werden de tenten opgebouwd. Als eerste werd iedereen van een degelijke slaapaccommodatie voorzien. Dan de keuken. Afwisselend twee bakstenen en een legger, vier hoog, zodat al het meegebrachte servies kon opgeborgen worden. Tafels werden gemonteerd en stoelen uitgepakt. Omdat er geen elektriciteit voorhanden was, gebeurde het koken op gas. Ook de koelkast werd op gas aangesloten. Na een snelle hap om onze honger te stillen, was het eindelijk tijd om onder de wol te kruipen. Het was een vermoeiende nacht en dag, dus ik sliep snel. De volgende dag was heerlijk ontwaken. Een voor een gingen de ritsen van de tentjes open. Zalig die zon, zee en vrolijke mensen om me heen. Plots besef je dat je echt niet veel nodig hebt om gelukkig te zijn. Dit te ervaren, was mijn ultieme doel. Veertien dagen ben ik er verbleven. Ik was de oudste van de groep en werd al snel tot ‘mom’ gepromoveerd. Het jongste koppeltje was Maya en Toby uit Duitsland. Ze waren achttien en negentien jaar en gingen gedurende vier maanden de wereld verkennen. Het was echt een super leuke groep, onvoorstelbaar wat een vriendschap!!! ’s Ochtends rond negen uur zat iedereen rond de ontbijttafel. Ieder zorgde voor zijn eigen ontbijt. Dat ging van shake, boterhammen met choco, tot een stevige pan met spek en eieren. Uien en look daarbij waren geen uitzondering. Het was wondermooi al deze verschillende combinaties te ervaren. Vervolgens schreef Didier verschillende taken op het bord. Dan kon je persoonlijk je naam opgeven naast de taak die je wou uitvoeren: werken met de bosmaaier, bomen snoeien, wegbrengen van de takken en ander tuinafval, verven, enzovoort. Ik werd al snel als de cleaning woman van het keukengebeuren aangesteld, wat ik maar al te graag op mij nam. Douche en toilet werden ingericht en onderhouden door de twee Belgium boys Marc en Didier. Dit allemaal in de pure natuur, maar ik had nooit gedacht zo te kunnen genieten van dit comfort. Spontaan volbracht iedereen zijn of haar taak. Je werkte wat, relaxte wat en dat allemaal op je eigen tempo. ‘s Avonds werd dan vaak een uitstapje gepland of een pizzarestaurantje opgezocht. Sommigen gingen met de auto, anderen dan weer te voet. Wat een gezellige, ontspannen sfeer. Alles kon, alles mocht. En niemand die ooit minachtend op iemand anders neerkeek. Dit komen we zelden tegen. Niet iedereen bleef gedurende heel de periode. Mensen kwamen en gingen. Sommigen voor één week, anderen voor twee of drie nachten. Didier had dit tot in de puntjes geregeld. Het was een heuse planning, maar zijn voorbereiding was top! Didier heeft de eerste dag het verhaal gedaan over zijn moeder die overleden was aan een ziekte toen hij en zijn zusje ongeveer tien jaar oud waren. De hele groep werd er stil van en de wil om dit project tot een goed einde te brengen werd enkel groter. Het is nog maar de start van iets dat heel groot kan worden. We duimen ervoor! Ik kan alleen maar meedelen dat dit echt een fantastische reis was. Prachtig eiland, mooie locatie, kennismaken met andere culturen, de gesprekken onder mekaar of in grotere groep. Ik heb zo genoten van de werken lachmomenten en geen enkele keer luxe gemist. Tenzij op het einde, toen wou ik mijn grote, zoute bad ‘de zee’ graag inruilen voor mijn eigen warm en relax badje. Dankzij de sociale media kunnen we elkaar en het project blijven volgen. En als er dan een mailtje komt binnendwarrelen met “Miss you guys,” dan is dit zo herkenbaar. En net dat doet iets met een mens, of toch met mij. Wat is het leven mooi… Karolien De Keyser en Carine Vandermeulen Herfst 2015

19

Met klopper en deegrol Aardbeiencoctail zonder alcolhol Ingrediënten  Verse aardbeien  ananassap (fles)  vers limoensap  ijsblokjes  fijne suiker Bereidingswijze Spoel de aardbeien en verwijder de kroontjes. Snij de aardbeien in stukjes. Maal de ijsblokjes in de blender. Voeg de aardbeien toe en zet deze onder met het ananassap. Mix fijn. Voeg naar eigen behoefte en smaak fijne suiker en limoensap toe. Giet in mooie glaasjes en serveer eventueel met wat munt. Verkies je liever een variant met alcohol: voeg wat witte rum toe !Lekker verfrissend in de zomer! Smakelijk! Woonassistentes 20


Historisch bezoek aan Leuven

Herfst 2015

21

Een vleugje proza Gerard Cox – ’t Is weer voorbij die mooie zomer Je hebt er maandenlang naar uitgekeken De koude winter wou maar eerst niet om Traag en langzaam kropen langs de weken Maar eindelijk, daar was ie toch: de zon De nachten kort, de dagen lang De ochtend vol van vogelzang Het scherpe, hoge zoemen van een mug Dan denk je: ha, daar is ie dan Dit wordt minstens de zomer van een eeuw Maar lieve mensen, oh wat gaat 't vlug 't Is weer voorbij die mooie zomer Die zomer die begon zo wat in mei Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen Maar voor je 't weet is heel die zomer Al weer lang voorbij De wereld was toen vol van licht en leven Van haringgeur vermengd met zonnebrand Een parasol om 't felle licht te zeven en in je kleren schuurde zacht het zand We speelden golf en jeux de boule we zonden zalig in een stoel we dreven met een vlot op de rivier We werden weken lang verwend maar ach aan alles komt een end nu zit ik met mijn dia's in de regen hier 't Is weer voorbij die mooie zomer Die zomer die begon zo wat in mei Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen Maar voor je 't weet is heel die zomer Al weer lang voorbij Herfst verkleurt weer langzaam alle bomen 'k Heb 's nachts al lang weer m'n pyama aan Dan had je eens in juli moeten komen Toen sliepen we 's nachts buiten op 't strand En 's morgens vissen in de zon En zwemmen zover als je kon We voeren met een boot een end op zee 't Is jammer dat het overging 't Is allemaal herinnering Daar doen we dan de hele winter maar weer mee 22

't Is weer voorbij die mooie zomer was een hitsingle van Gerard Cox van 1973 op de melodie van City of New Orleans, een nummer van de Amerikaan Steve Goodman van 1971 (in 1984 een hit voor Willie Nelson). Cox baseerde zich echter op de versie van de FransAmerikaanse zanger Joe Dassin (Salut les amoureux). Rond de Plataan – jaargang 18 nr 3

Oldtimers in onze tuin

Herfst 2015

23

Colofon De medewerkers van onze redactieraad zijn: Ilse Claeys, Karolien De Keyser, Sophie Grobet, Jef De Roeck, Rudi Logist, Véronique Missoul, Ilse Ronsmans, Clara Schurmans, Heidi Vanbesien, Carine Vandermeulen, Karin Vandoorne. Als u een artikel over een gebeurtenis in huis, een gedicht, … wilt binnenbrengen voor onze huiskrant, mag u zich steeds tot Véronique (medewerker secretariaat) wenden. Redactieadres: Woonzorgcentrum Dijlehof Minderbroedersstraat 9b 3000 Leuven v.u. Griet Robberechts www.dijlehof.be

24

Dijle-nieuws We verwelkomen zeven nieuwe bewoners in het Dijlehof: de mevrouwen Irena Cornelissen, Jeanine Endels, Maria Lontie en Margaretha Van Cromphout en de heren André De Smet, Cyrille Van Mellaert en Jean-Paul Abraham. In Hertogenhof verwelkomen we de heren Mike Byrne en Joseph Vermeulen. We namen afscheid en deelden in het verlies van de familie van de heren Victor Sacré en Marcel Celis en van de mevrouwen Maria Blancke en Alphonsine Demaret. Er zijn nieuwe starters in de zorg: Mateja Donkovic, Yolande Nieuwlandt en Kim Vanderstraeten. In de kiné is Sara De Greef gestart. Volgende personeelsleden zijn vertrokken: Patricia Hody-Versin, Joëlle Spelmans, Leen Claessens en Agnes Mwaura.


R nd de Plataan. Huiskrant van Dijlehof Hertogenhof Hertog van Brabant

Recommend Documents