gouwgong Personeelsblad van de Stichting Katholiek Onderwijs De Gouw Jaargang 9, nummer 28, juni 2013
Honderdtwintig jaar onderwijservaring... In dit nummer o.a.:
...door vlyt en gedult... Beeldcoaching zet in beweging Visitekaartje van De Overhaal Geïnspireerd leiderschap Met je rol onder je arm Gouwe collega: Ria Denneman
Gouwcabaret Het begin. “Wie wil er tijdens de Gouwdag meedoen aan een soort cabaretvoorstelling? De scholen leveren puntjes in, die worden uitgewerkt in liedjes?” Het vervolg. “We hebben een paar liedjes, doe je weer mee?” En nu. “We zijn in januari bij elkaar geweest om te kijken of we onderwerpen hebben. We willen ook leuke teksten tussen door, schrijf jij ook een stukje? Het combo is al geregeld, de geluidsman ook. De soundcheck is woensdagmorgen, vooraf aan de Gouwdag, regel je vervanging?” (TK)
Koningsspelen op de Nicolaas Ook de St. Nicolaasschool deed 26 april mee aan de Koningsspelen. Het was een hele leuke, sportieve dag. We begonnen de ochtend met een heerlijk ontbijt verzorgd door supermarkt Jumbo. Na afloop kon je een foto opsturen naar Jumbo om kans te maken op een mooie prijs. Wij leverden deze foto in en vielen hiermee in de prijzen. In juni krijgen maar liefst zes groepen een rondleiding in het filiaal in Zwaagdijk. Na afloop mogen alle kinderen pannenkoeken bakken. Bedankt Jumbo.
Van de redactie Zomer 2013. Op het moment dat we dit redactioneel schrijven is nog helemaal niet zeker of die wel voor de deur staat. Op mijn facebookpagina schreef een vriend “Ik hou één snipperdag over, want de zomer valt dit jaar op een dinsdag.” Gelukkig hebben we weer een algemeen onderwerp om over te mopperen, het beter te weten, van mening over te verschillen of je humeur erdoor te laten bepalen. Waar het vorig jaar ging over het WK Voetbal en de snelle afgang van het Nederland Elftal, dit jaar hebben we (gelukkig) het weer. En net als vorig jaar hebben we dit jaar ook (gelukkig) weer de Gouwgong die de zomervakantie inleidt. Een goed-gevulde, kwantitatief en kwalitatief. Veel leesplezier. Geniet van de vakantie, wat het weer ook doet. (TK) 2
Gouwe collega: Ria Denneman
Op welke school werk je momenteel?
“
Bonifatiusschool Spanbroek als intern begeleider, sinds 1999. Hiervoor intern begeleider geweest in Wieringerwerf, Middenmeer en Slootdorp.
Een niet-werkdag begint niet te vroeg ’s morgens. Rustig opstaan, krant bij het ontbijt. Daarna kiezen uit één van mijn hobby’s: origami, lezen, haken, kaarten maken, fietsen, wandelen. Aan het einde van de dag heerlijk uit eten (als ik reclame mag maken: TOV in Schagen).
Als ik eens directeur zou zijn, dan…? Moeilijke vraag, ik ambieer het niet om op die stoel te zitten.
Ik houd heel erg van…? Aad, mijn man. We hebben de laatste jaren veel meegemaakt doordat hij een aantal jaren terug een harttransplantatie heeft gehad en vorig jaar een niertransplantatie. Die nier heb ik kunnen geven. Hierbij dan ook een warm pleidooi voor de donorregistratie. Er wachten zoveel mensen!
“
Gouwe Collega Sander Hoogland trok in de vorige Gouwgong het nieuwe nummer in ons personeelsbestand. De “geluksvogel” is dit keer Ria Denneman. Zij heeft van ons een zestal vragen voorgeschoteld gekregen, die zij in deze bijdrage beantwoordt. In het volgende nummer doen wij een beroep op nummer 141. Wie weet ben jij de houder van dat geluksgetal!
We slaan voor de volgende Gouwgong het boek open op bladzijde…….141
Is er leven naast “De Gouw”? Absoluut! Ik vind mijn werk erg leuk maar vind het toch ook wel erg fijn om vrij te hebben.
Hoe ziet jouw ideale (werk)dag er uit? Een werkdag begint met een kopje thee (soms koffie), gezellig met collega’s een praatje. Daarna zijn er allerlei, zeer diverse taken die ik heb als intern begeleider die ik ontzettend leuk vind. Dit heb ik nu en wil ik graag zo houden. Ik zou wel meer tijd willen hebben voor beleidsmatige taken, data-analyse en me meer kunnen verdiepen in autisme, dyslexie en meerbegaafdheid. Ideaal zou zijn als mijn tas met niet teveel thuiswerk mee naar huis gaat aan het einde van de dag.
De redactie wenst u allemaal een fijne vakantie! 3
Gouw netwerk : Wetenschap en Techniek De Gouw, een lerende organisatie voor kinderen, maar ook voor leerkrachten. Om dat vorm te geven zijn er binnen ons bestuur verschillende groepen ‘Gouwbreed’ actief, waaronder het netwerk Wetenschap en Techniek. Wulfram leerkracht Wim de Haan is enthousiast coördinator van dit netwerk en doet veslag.
Wat verstaan we nu eigenlijk precies onder Wetenschap en Techniek? Techniek gaat over de dingen die mensen gemaakt hebben en nog steeds maken, als hulpmiddelen om in leven te blijven en het bestaan te vergemakkelijken en te verrijken. Het betreft zowel oude als moderne technieken. Wetenschap is de kennis die daaraan ten grondslag ligt: de kennis die nodig is om tot techniek te komen. Het omvat de volgende gebieden • Natuurkundige (=niet levende) systemen • Levende systemen • Aarde-ruimte systemen • Technische systemen • Mathematische systemen Het vakgebied is vele malen groter dan de meeste mensen denken: In de volgende 15 contexten is aan W&T te denken: Wonen Tuin, park, natuur Lichaam, ziekte, gezondheid Veiligheid Voeding en landbouw Energiegebruik Mobiliteit en transport Gebouwen en constructies Communicatie Muziek, kunst en cultuur Sport, spel en beweging Ontspanning en uitgaan
Kleding Schoonmaken Water en watermanagement Bodem, stenen en aarde Weer, klimaat, lucht en hemel Kringloop, duurzaamheid
Waarom Wetenschap en Techniek in ons onderwijs? Er zijn meer dan genoeg redenen om Wetenschap en techniek een prominente plaats in het onderwijsaanbod te geven: - Kinderen groeien op in een wereld vol techniek. Ze leven en spelen erin. Mensen worden steeds afhankelijker van techniek. Het is daarom van belang dat we op school onze kinderen bewuster in contact brengen met alle aspecten van techniek. Op basis daarvan ontwikkelen onze kinderen een breed en realistisch beeld van de techniek in hun wereld. - Kinderen zijn van jongs af aan al nieuwsgierig naar het hoe en waarom van de dingen om hen heen. Ze zijn gevoelig voor techniek.
Het Gouwnetwerk Wetenschap en Techniek Het is alweer 9 jaar geleden dat het VTB traject een impuls gaf aan het vak techniek. Zes scholen van de Gouw stapten samen in dit subsidietraject en vormden het eerste netwerk techniek. Vanuit de VTB subsidiepot werden de Techniektorens aangeschaft waarmee alweer 8 jaar wordt gewerkt. Jaarlijks kwamen de zes coördinatoren bij elkaar om ervaringen uit te wisselen en elkaar met ideeën te voeden. Dit werd nog wat intensiever toen 5 jaar geleden werd besloten het VBTA materiaal van de Techniek Coach gezamenlijk aan te schaffen en te gebruiken. Twee jaar geleden deed het schoolbestuur mij het verzoek om het netwerk techniek uit te breiden en te verdiepen. Sindsdien komt het netwerk regelmatiger bijeen en hoewel de beginsituatie van de deelnemende scholen heel divers is, leren we veel van elkaar en raken we geïnspireerd om het vak W&T een solide plaats in ons onderwijs-
- Techniek is bij uitstek een middel om een aantrekkelijke, uitdagende leeromgeving in te richten. Een dergelijke leeromgeving past goed in hedendaagse opvattingen over leren en ontwikkeling.
4
Gouw netwerk: Wetenschap en techniek twee voorbeelden hebben we dit ook getoond.
Ontwikkelingen in de toekomst
aanbod te geven. Sinds vorig jaar wordt het netwerk gesubsidieerd en dit betekent in de praktijk dat we ondersteuning hebben gekregen van Edith Louman van de Ipabo. We zoomen in op de didactiek van het onderzoekende kind. Het stappenplan ‘Het onderzoekende kind’ staat centraal.
Het ontwikkelteam
Vanaf 2020 krijgen scholieren op alle 7.000 basisscholen les in wetenschap en technologie. Dat staat in het ondertekende Nationaal Techniekpact 2020, getekend door overheid, bedrijfsleven, vakbonden en onderwijsveld. Het pact is bedoeld om invulling te geven aan de groeiende behoefte aan technisch geschoold personeel. Dit is bij uitstek een geschikt moment voor scholen die nog niets of weinig aan dit vak doen om ook aan te sluiten bij ons netwerk. Je doet
hier inspiratie op door middel van voorbeelden van good practice, je versterkt elkaar met ideeën en blijft op de hoogte van de ontwikkelingen op het gebied van W&T. Ik schrijf dit artikel op de eerste zonnige en warme dag in mei. De subsidietrajecten voor het netwerk en het ontwikkelteam worden komend schooljaar voortgezet en daarmee zie ik een zonnige toekomst voor het vak W&T binnen de Gouwscholen. Wim de Haan W&T coördinator
Sinds dit schooljaar is er binnen de Gouw ook een ontwikkelteam actief. Het ontwikkelteam bestaat uit leerkrachten van de Bonifatius, het Ruimteschip en de Wulfram. Het ontwikkelteam heeft als opdracht het aanbod voor meer begaafde leerlingen te koppelen aan het vak Wetenschap en Techniek. In de praktijk betekent dit dat de opdrachtbladen bij de leskisten van de Techniektorens uitdagender en interessanter worden gemaakt. De beginselen van het onderzoekende kind worden toegevoegd. Op de NEMO-conferentie van 22 mei jl. heeft het ontwikkelteam zich gepresenteerd. In een tweetal workshops is aan de deelnemers duidelijk gemaakt waarom we de kisten wilden aanpassen en met 5
Kampioenen: St. Nicolaasschool Na het behalen van het Kampioenschap van West-Friesland in de maand maart speelden de meisjes van de St. Nicolaasschool op 15 mei om het regionaal Kampioenschap van Noord-Holland-Noord. Twee poules van elk 8 scholen streden om de uitverkiezing naar Het Nederlands Kampioenschap te Emmen. Het werd een lange zware klus. Zeven poulewedstrijden en alleen de winnaar mocht de finale spelen tegen de winnaar uit de andere poule. Meester Gerard Berkhout ging met 12 speelsters richting Hipplytushoef. Alle poulewedstrijd duurden slechts 10 minuten. Dat valt niet mee, dan moet je er meteen staan en dat lukte! Alle wedstrijden werden gewonnen en toen naar de finale. Zelfs de finalewedstrijd was 10 minuten, zonder wissel van speelhelft. We hadden pech. Behoorlijk tegen wind, de zon in het gezicht van onze keepster en de tegenpartij begon met de beginworp. Er werd gespeeld tegen Spoorbuurt uit Anna Paulowna, de winnaar van poule A en de Nederlands Kampioen van 2012! Het werd een nerveus begin. In tien minuten de klus klaren viel niet mee. Snel raakten we op een 1-0
achterstand en na 5 minuten was de score al 2-0 voor basisschool Spoorbuurt, maar de St. Nicolaasschool bleef rustig en kwam na een mooi sprongschot met de aansluitingstreffer en een paar minuten later ook met de gelijkmaker, na acht minuten was het een gelijke stand ( 2-2). De wedstrijd kon alle kanten op. Na goed samenspel van het team werd daarna de winnende bal in het doel van Spoorbuurt gegooid. De wedstrijd was helemaal gekanteld. Het was zaak die laatste aanval op te vangen en dat lukte! Wat waren die twaalf meiden blij. De St. Nicolaasschool was de grote kampioen en zij vertegenwoordigen de afdeling Noord Holland Noord tijdens de Nederlandse Kampioenschappen te Emmen. Bij het verschijnen van deze Gouwgong zijn die wedstrijden al gespeeld. Met een grote bus vol kinderen richting Emmen. De tegenstand op landelijk niveau is groot. De St. Nicolaasschool vertegenwoordigt Noord Holland voor de 7e maal. Vijf maal werd de finale gehaald en tweemaal werden de meisjes Nederlands Kampioen! Tegen scholen uit Naaldwijk (lees “Quintus”) en Dalfsen(!) zal de concurrentie moordend zijn. De voorbereiding is goed geweest.
Het team wordt versterkt met een coach die de ‘klappen van de zweep’ kent en al vaker een schoolteam naar Emmen heeft begeleid. We proberen zo ver mogelijk te komen en misschien zit er weer een finaleplaats in. Bij het lezen van deze Gouwgong is het NK gespeeld. Eén ding is zeker, winst of verlies, maar tevreden zijn de meiden en alle supporters weer teruggekeerd naar Nibbixwoud.
Redactie: “Inmiddels is bekend, dat het team in Emmen derde is geworden! Proficiat!”
Bankbattle Maandag 8 april deed groep 8 mee aan de "BankBattle". Dit spel werd voor de 8ste keer georganiseerd. Om exact 09.30 uur werd de kluis met de vragen via internet geopend. De kinderen gingen direct fanatiek met de vragen aan de slag. Na ongeveer een uur hadden ze de oplossing gevonden en konden ze die via de site van de BankBattle opsturen. De volgende dag kwam een medewerker van de bank met het fantastische nieuws dat onze groep de BankBattle had gewonnen! We werden getrakteerd op gebak en ontvingen allemaal een set woordenboeken.
6
Personeelsrubriek
In- uit– en binnen dienst:
Mutaties:
Van harte gefeliciteerd!
Jubilea:
Geboren:
Uit dienst: De Caegh
Rina Kramer- van Langen
01-08-2013
De Caegh
Ilse Wittenberg
01-08-2013
De Caegh
Susan Timmerman
01-08-2013
De Caegh
Sacha Koenis
01-08-2013
Jozefschool
Marloes Sneek
01-08-2013
Bonifatius
Jan Doodeman
01-07-2013
pensioen
pensioen
Binnen dienst: Maaike Karsten
van Wulfram naar Ruimteschip
Jubilea: Sint Wulfram Sint Wulfram Sint Wulfram Sint Wulfram Sint Wulfram
Lia Swan Wim de Haan Jos Mooij Gitta Hoogewerf Martha Ursem
27-06-2013 27-06-2013 27-06-2013 01-08-2013 01-08-2013
40 jaar Wulfram 40 jaar Wulfram 40 jaar Wulfram 25 jaar onderwijs 25 jaar onderwijs
Bonifatius Bonifatius
Natasja Bakker Margret Mooij
01-07-2013 01-07-2013
12,5 jaar Bonifatius 12,5 jaar Bonifatius
Huwelijk: Sint Wulfram
Marieke Smal en Co Valkering
27-04-2013
Jozef en Maria
Levi, zoon van Marleen Appel en Maaike Landman
20-05-2013
St. Nicolaas
Mats, zoon van Marinel en Kees Dekker-Huisman
15-03-2013
St. Nicolaas
Bram, zoon van Leslie en Harry Hoogland-Ursem
27-04-2013
Bonifatius
Tobias, zoon van Maaike Wester en Marcel Fonck
06-06-2013
Jozefschool
Jaira, dochter van Mieke Kemper en Dustin
15-06-2013
7
Beeldcoaching zet in beweging Het Opleiders Collectief Beeldcoaching is een samenwerkingsverband van een aantal ervaren beeldcoachopleiders met ieder hun eigen expertise. Het Opleiders Collectief staat voor het in stand houden en aanbieden van een kwalitatief hoogstaande opleiding en het bevorderen van innovatieve ontwikkelingen rondom Beeldcoaching in het Onderwijs. Schoolopleiders Els Hagebeuk en Sjef Langedijk bezochten de conferentie Beeldcoching en doen verslag.
“Beeldcoaching zet in beweging”. Dit was het thema van deze dag en tevens de naam van het boek dat die dag gepresenteerd werd. De naam beeldcoaching is niet zomaar gekozen, maar vooral omdat de oude naam Video Interactie Begeleiding niet meer voldoet en allang de lading niet meer dekt. Beeldcoaching staat voor veel meer dan alleen maar het analyseren van interactie, of basiscommunicatie. De beeldcoach en de “ander” (leraar, ouder, leerling, opleider) zijn bij
beeldcoaching voortdurend in gesprek met elkaar. Op de conferentie werden, vanuit wisselende perspectieven, verschillende aspecten van beeldcoaching onder de loep genomen. Allereerst werd begonnen met Tom, de hyperactieve leerling uit het basisonderwijs waarover ooit de eerste SVIB-film werd gemaakt. Tom is inmiddels volwassen en hij blikte samen met zijn moeder, zijn leerkracht en de begeleider van toen, terug op de beelden. Elk van hen gaf aan wat de begeleiding voor hen betekend had. Tom en zijn leerkracht waren zelf ook aanwezig. Tom vertelde dat hij zonder de begeleiding waarschijnlijk in het speciaal basis onderwijs terecht zou zijn gekomen. Zijn leerkracht gaf aan dat hij door de opnames zich meer bewust was geworden van zijn houding in de klas en wat dat voor zijn handelen in de klas betekend had. Vervolgens hield Mark Mieras (wetenschapsjournalist) een lezing over kunst en hersenen. Vanuit vijf thema’s (waarnemen-interactieloslaten-reflectie en passie) belichtte hij het effect van kunst op de hersenen. Kunst is nodig om mensenhersens scherp te krijgen en scherp te houden. Muziek, dans, drama, beeldende kunst en literatuur ondersteunen belangrijke hersenfuncties als luisteren, kijken, verhalen vertellen en loslaten. Laboratoriumonderzoek laat zien hoe dynamisch en speels de hersenen van nature zijn. Toch dompelen we het onderwijs onder in stress en stramheid. Mark Mieras gaf aan hoe belangrijk het is leerlingen de ruimte te geven, om een veilige omgeving te creëren voor experimenteren, om originaliteit en oorspronkelijkheid te waar-
deren. Foute antwoorden en vergissingen zijn in zijn ogen uitingen van creativiteit. Passie ziet hij als de sleutel tot de poort van ontwikkeling (vuur in je buik). Zorg dat leerlingen en leerkrachten succes ervaren (gebrek aan succes leidt tot depressie!). Mark Mieras ijvert voor een brede, hersengerichte visie op onderwijs. Hij doet dat in gesprekken met beleidsmakers, tijdens lezingen en via literatuurstudies. In zijn presentatie liet hij beelden zien van hersenen in werking. Het was duidelijk te zien, dat de hersenactiviteit het grootst is als er sprake is van uitdaging.
Crossmedia is het samenspel van traditionele en nieuwe media die één en dezelfde boodschap overbrengen. Joost Cohensius (lector crossmediadidactiek aan Iselinge Hogeschool Doetinchem) begon zijn lezing met het naast elkaar zetten van gamen en lezen. Hoe actief zijn kinderen bij lezen en hoe actief zijn kinderen bij gamen. Als gamen er eerder was geweest dan lezen, hoe zouden we dan tegen gamen aan gekeken hebben? Waarom vinden we het wel goed als kinderen drie uur lezen en niet als kinderen drie uur gamen? Natuurlijk chargeerde hij in zijn lezing, maar het op de juiste manier inzetten van computergames verdient in zijn ogen meer aandacht dan het nu krijgt in het onderwijs. Kinderen vinden het verhaal in de games leuk! Vervolgens liet hij ons de film ISE2020 zien. De naam ISE is afgeleid van Iselinge Hogeschool, 8
Beeldcoaching zet in beweging maar betekent ook Interactive School Environment. ISE is een virtuele docente die op zoek gaat naar de vijf trends in het nieuwe onderwijs zoals film en video (beweging), mobiele applicaties (vrijheid), serious gaming (computerspel waarbij niet entertainment, maar een nuttige toepassing centraal staat), sociale netwerken (contact) en storytelling (telling). De zoektocht van ISE eindigt bij het inzicht in convergentie (samenkomen van de vijf trends) en haar eigen verbindende rol. Na de lunch werd het boek Beeldcoaching zet in beweging gepresenteerd. Alle deelnemers aan de conferentie kregen een exemplaar mee naar huis. Daarna kreeg Gert de Graaf het woord. Gert de Graaff is een Nederlandse filmregisseur, docent/trainer inhoudelijke montage. Sinds 1990 geeft
Bezuiniging en recycling van alle tijden? Bij het opschonen van het archief van de Bavoschool werd dit document gevonden:
hij in binnen- en buitenland les in één-camera regie, inhoudelijke montage, beeldgrammatica, de psychologie van film, découpage, voor zowel beginners als gevorderden. Dit alles vanuit het motto: Don't tell, show! Aan de hand van beelden liet hij zien wanneer je kan spreken van een geslaagde opname. Heb je je ooit afgevraagd waarom het belangrijkste van het verhaal altijd rechts in beeld staat? Dat is waar je eerst naar kijkt. Bij interviews staat de geïnterviewde als het een goede opname is, rechts in beeld. Hij liet ook zien hoe de manier van opnemen een verhaal eigenlijk al vertelt. Wat maakt dat wij iemand echt als hoofdpersoon zien, wat voor effect heeft een goede beeldovergang op het beleven van het verhaal? Gert fileerde in zijn lezing beelden van opnames om ons te laten zien wat een goede opname inhoudt, wat die oproept
bij de kijker. Een prachtig voorbeeld was zijn ontleding van een commercial van IKEA. Als laatste was er een lezing over humor. De humorworkshop was gericht op creativiteit, humor en (werk) plezier. We ontdekten onze eigen humorstijl en leerden hoe effectief het is om humor in te zetten in coaching. We kregen tips over hoe je situaties creatiever en plezieriger kunt benaderen. De kracht van humor werd belicht en er waren opdrachten en spellen om elkaars creatieve en humoristische kant te ontdekken. Aan de hand van beelden kregen we een aantal humortools gepresenteerd, zoals: leedvermaak, dingen letterlijk nemen, tegenstrijdigheid, zelfspot, omdraaien, vergelijken, understatement en woordhumor.
Aan het bestuur van de bijzondere lagere school te Ursem. A 117A ‘s Gravenhage, 4 december 1940 Betreffende: aanvrage textielproducten “Naar aanleiding van Uw aanvrage om textielproducten voor het onderwijs in handwerken deel ik u mede, dat, tengevolge van de groote schaarste daarvan, ik U hierbij niet behulpzaam kan zijn. Ik geef U in overweging te trachten dit onderwijs zoo goed mogelijk gaande te houden, b.v. door reeds vervaardigde voorwerpen te doen uithalen en het materiaal meerdere malen te gebruiken.” De secretaris-Generaal van het Departement van Ovoeding, Wetenschap en Cultuurbescherming, Namens deze, het hoofd van de afdeling L.C., w.g. (Wesselings)
Maar ook in 1852 had onderwijs in handwerken in Ursem al hoge prioriteit: een teruggevonden borduurwerk (1852): ‘ ‘door vlyt en gedult’ 9
Visitekaartje: De Overhaal Als je op Google Earth “WestFriesland” intikt en inzoomt, valt De Overhaal in Avenhorn net buiten beeld. Da’s nou jammer! Zo’n leuke school helemaal in het uiterste zuidwesten van het gebied dat door SKO West-Friesland “geregeerd” wordt.
In 1974 gestart als een 5-klassige lagere school werd al tijdens de bouw besloten om er toch maar een 6e lokaal bij te plaatsen. Da’s ook wel handig als je 6 leerjaren hebt. Wisten we in die tijd veel van combinatieklassen! De overwegend katholieke bevolking tierde welig. Er waren genoeg kinderen om wel twéé katholieke lagere scholen in het dorp De Goorn te hebben. Eentje voor jongens en eentje voor meisjes. Zo ging dat toen! Al waren ze halverwege de jaren zestig toch al wel tot het besef gekomen dat “een beetje husselen” wel zo gezellig was!
goed zat”. En dat zat het natuurlijk ook! Maar goed. Het dorp groeide en twee scholen zo dicht bij elkaar was niet handig. De Jozefschool (het oudste gebouw) zou worden gesloopt en een nieuwe Jozefschool zou in Avenhorn verrijzen. Geheel in de tijdgeest “kon” zo’n katholieke naam niet meer. Jozefschool werd Overhaal; een verwijzing naar een verbinding van water over land- naar water. Daarmee paste de school qua naam goed in het landschap dat talloze sloten en vaarten telde, waar (kool)telers met hun schuiten van een overhaal gebruik moesten maken om bij de veiling te komen. Ze werden m.b.v. een lorrie van de ene sloot -óver de - weg naar de andere sloot gehaald. En omdat de polders qua niveau van elkaar verschilden is het bruggetje naar ons logo (een overhaal) dan ook gauw gemaakt: dagelijks proberen we kinderen over te halen om verder te komen, ze op een hoger niveau te brengen.
In 1975 werd de nieuwe school geopend. Nog weer een jaartje later werden twee kleuterlokalen aangebouwd en vanaf dat moment voelde het eigenlijk al als een echte basisschool waar kinderen van 4 t/ m 12 “bediend” konden worden. Een basisschool avant la lettre want pas in 1985 werd de wettelijke daad bij het woord gevoegd en werd de eerste klas plotseling groep 3. Dat was even wennen, maar betrof vooral de nummering, met het samenwerken tussen kleuterschool en lagere school hadden wij inmiddels al een paar jaar ervaring. Daarna heeft het gebouw nog menig gedaanteverandering ondergaan… de patio’s overkapt en “naar binnen” gehaald, een uitbreiding met een semipermanent lokaal, een RT-kamertje, een ruimere koffiekamer voor het personeel, een aanpassing in administratieve richting, een kantoortje voor de directeur en een kantoortje voor de interne begeleider. Functies en inhouden die men bij de bouw niet voorzien had.
Naar welke van de twee scholen je ging werd alfabetisch bepaald. Alles van A t/m M ging naar de ene en alles van N tot Z ging naar de andere school. Heerlijke tijd! Geen concurrentie; mooi gelijk verdelen en een bevolking die dat gewoon slikte en braaf deed wat het schoolbestuur besliste in het volste vertrouwen dat “het allemaal wel 10
Visitekaartje: De Overhaal
De Overhaal is net zo gewoon als “ademhaling” (en daarom heel bijzonder!); van klein (uitademen!) naar groot (inademen!). Klein begonnen, met iets meer dan 170 leerlingen en op zijn top een kleine 250 leerlingen. En nu ademen we in rap tempo uit. Daarmee komt binnen de school ook steeds meer ruimte beschikbaar. Ruimtes die we zo optimaal mogelijk benutten. We proberen er kinderen zelfstandig en samen te laten werken, ze “eigenverantwoordelijkheid” bij te brengen (overigens ook iets van de lange adem!). We proberen ook al een aantal jaren om een Vreedzame School te zijn. Dat lukt wel eens niet, maar véél vaker wel. Onze mediatoren zuchten wel eens dat ze “niets te doen hebben”. En hoewel ik hun teleurstelling begrijp is het eigenlijk ook een mooi compliment naar onze schoolbevolking.
Groepsgericht onderwijs is per definitie niet individueel, maar je kunt als leerkracht, als school wel proberen zoveel mogelijk oog te hebben voor het individuele kind. De laatste loot aan de stam van onze schoolontwikkeling is dat we “kindgesprekken” willen invoeren. Gesprekken waarin we “het kind” proberen te zien, proberen hem/ haar te motiveren, hem/haar op zijn verantwoordelijkheid aan te spreken en begrip te hebben voor zijn/haar onvermogens. De Overhaal moet de school zijn waar we elkaar kennen. Dat lijkt zo vanzelfsprekend, maar is het niet. Het vraagt van ons om telkens weer écht geïnteresseerd te zijn in het kind. Ja, er zijn soms prinsen en prinsesjes bij (en dus ook koningen
en koninginnen) en dat maakt het werken niet altijd makkelijk. Sterker nog, dat is soms ook wel eens lastig! Maar laten we wél zijn: we genieten van blije en vrolijke kinderen. Kinderen die blij zijn dat dingen lukken, die blij zijn dat ze met elkaar en de juf of meester op kunnen schieten. Kinderen die blij naar school komen en die –als ze door die lastige puberteit heen zijn- je ook weer op straat durven groeten met een grote zwaai! Hoi meester! Hoi juf! Fijne tijd op school gehad. Zo’n school, dat zijn we wel… heel vaak!
Ons visitekaartje is van bescheiden omvang. We zijn maar “gewoon”, maar we staan voor gedegen onderwijs waar we proberen in te spelen op verschillen. We besteden als team zes keer per jaar een dag aan gezamenlijke scholing. Scholing die gericht is op een goed klassenmanagement, met goede activerende instructies. Lessen ook die we afsluiten met een terugblik. Wat hebben je geleerd, is het je duidelijk? We toetsen wat af, maar proberen de resultaten ook te vertalen in concrete acties, zodat we beter kunnen aansluiten bij het kind. 11
De andere kant van : Caegh-colleae Een diversiteit aan collega’s, een diversiteit aan hobby’s. Vanuit Obdam is er door vier collega’s enthousiast gereageerd op een interview. Hans Vermeulen, Karin Koopmanschap en Maret Eckhart geven ons een kijkje achter de schermen bij De Caegh. Want ja, elke collega heeft een eigen persoonlijk verhaal na een vakantie of een heerlijk ontspannen weekend. Maret, Karin en Hans aan het woord.
Hans: “Mijn hobby is een jaar of vijf geleden begonnen. We hadden tijd vrij en zochten naar een bezigheid die geen tijdsdruk had, een grote mate van vrijheid met zich meebrengt en die je ook nog samen kan doen. Via een oproep in een regionaal krantje zijn mijn vrouw en ik bij een bijeenkomst geweest over weidevogelbescherming en zijn daar helemaal in de ban geraakt over dat onderwerp. Sindsdien zoeken we van begin april tot eind juni naar nesten op percelen gras- en bouwgrond langs de A7 tot aan de waterberging van Twisk en aan beide zijden van de Broerdijk. Het is inderdaad een hobby met vrijheid, we doen het wanneer het ons uitkomt.”
Karin heeft daarentegen een hobby van heel andere aard. Zij danst latin en ballroom vanaf haar zevende. Dat is inmiddels alweer achtentwintig jaar. Daarnaast danst zij sinds twee jaar de salsa. “Toen ik een jaar of zeven was, wonnen mijn ouders een korte cursus stijldansen. Toen, op een avond, de oppas zich afmeldde, besloten mijn ouders dat mijn zus en ik dan maar mee moesten. En tsja, dan wil je natuurlijk niet een uur stilzitten! Dus af en toe mochten we dan een rondje met heit (we woonden toen nog in Friesland) en al gauw wilde ik zelf ook op les. Een vriendje uit mijn klas wilde wel mee. Of hebben mijn / zijn ouders hem omgekocht? Ik ben begonnen in Dokkum met een cursus ballroom en latin. Later, na een paar jaar ballet, heb ik het stijldansen weer opgepakt in Heerhugowaard. Op de middelbare school met schoolvriendinnen. Want ja, ‘dat hoort erbij’, vond men. Daar heb ik ook heel veel mensen uit mijn huidige vriendengroep leren kennen. Tegen de tijd dat mijn danspartner en ik vaker aan wedstrijden mee deden, hebben we naast de vrije trainingen in Heerhugowaard ook nog een poosje in Den Helder specifiek Latinlessen gevolgd. De Salsatraining volgden we met diezelfde vriendengroep in Heerhugowaard. Iedereen was vanwege huisje/boompje/beestje minder gaan dansen. Dat vonden we jammer. Maar het ‘gewone’ stijldansen kenden we nu wel zo’n beetje. Daarom hebben we ons ingeschreven bij Sizzling Salsa. Momenteel dans ik niet zo veel als ik zou willen. Zo nu en dan ga ik met de vriendengroep een avond salsa dansen. Gelukkig verleer je het nooit, het zit erin gebakken!”
En Maret? Zij zingt. Hoe dat zo gekomen is? “Broadway gaf een concert in de Parkschouwburg en daar ben ik naartoe gegaan, het was een fantastische voorstelling met mooie zang, maar ook met theatereffecten; die combinatie sprak me enorm aan! Direct daarna heb ik me opgeven als lid en kon ik meedoen bij de repetitie. Helaas duurde het daarna nog bijna drie jaar voordat er een koorplek beschikbaar was…” En dat, terwijl ze als klein peutertje misschien wel eerder kon zingen dan praten, als kind zong in het kerkkoor van het voormalige Sint Jansgasthuis en gitaar leerde ze spelen bij de muziekschool.” Maret gebruikt haar muzikale kwaliteiten nu bij haar muzieklessen op school en sinds 1996 bij Broadway in Hoorn. Broadway is trouwens met 180 leden het grootste musical- en popkoor van Nederland. Maret vertelt verder:” We repeteren iedere donderdagavond. Daarnaast hebben we enkele repetitiezondagen per jaar, vooral om choreografieën in te studeren met de regisseur. De optredens zijn vaak ’s zomers bij bijvoorbeeld korenfestivals en stadsfeesten, maar ook in Paradiso en schouwburgen her en der in het land, bijv. Tilburg, Tiel, 12
De andere kant van: Caegh-collegae en Arnhem. Binnenkort zingen we bij de opening van het theaterseizoen, bij de Hoornse Stadsfeesten en hebben we in november onze concerten in de Parkschouwburg.”
veel kledingwisselingen; je moet er lol in hebben om de juiste kleding te verzamelen. Vaak doen we dat met stijlafspraken en/of kleurafspraken.”
Dat je niet iedere hobby zomaar kan beginnen, klinkt logisch. Voor de ene hobby heb je specifiek materiaal nodig, voor de andere kwaliteiten en talenten. Waar Hans het redt met goede schoenen, een verrekijker en een flinke dosis geduld, heeft Karin baat bij haar uithoudingsvermogen en maatgevoel. “Dansschoenen en een danspartner zijn natuurlijk ook onontbeerlijk!” En zo heeft Maret het zuiver kunnen zingen en, net als bij dansen, maatgevoel nodig. “Verder moet je durven acteren en bewegen op muziek. Bij de concerten hebben we
Wat vind je nou het leukste aan je hobby? Hans: “De voldoening van het vinden van de eieren en dan te zien dat de boer/tuinder om het nest heen werkt. De allergrootste beloning is de jongen uit het ei te zien kruipen: dat is echt een fantastisch gezicht!” Karin: “Onder andere nieuwe schoenen kopen dus! En de variatie. Er zijn zoveel soorten dansen en muziek. Alleen al binnen Ballroom en Latin. Een kleine greep uit alle
Ga mee met Broadway! Parkschouwburg Hoorn: 8, 9 en 10 november! Zie ook: www.gameemetbroadway.nl en www.broadwayhoorn.nl “Gewoon doen!” smaken: Chacha, Quickstep, Rumba, Tango, SlowFox, Samba. En op een Salsaavond bijvoorbeeld Merengue, Batchata, Salsa, Zouk. Die beheers ik nog lang niet allemaal natuurlijk, maar dat levert juist soms hilarische situaties op. Ook dans je vaak met volslagen onbekenden en dat maakt het iedere keer weer heel afwisselend. Iedereen danst op zijn eigen manier. Steeds is het even aftasten. Wat is de bedoeling? Wat komt er nu? “ Maret: “Het optreden in het theater vind ik fantastisch; daar leef ik helemaal naar toe. Maar eigenlijk is iedere repetitie ook een ‘feestje’ dat ik niet wil missen! Ik baal echt als we op donderdagavond op school verplichtingen hebben, zoals bijv. ouderavond. Vaak ga ik dan daarna nog heen om de rest van de repetitie mee te maken. Samen zingen maakt me blij!”
Hans vond het meer passen om enkele foto’s van zijn hobby aan de redactie te verstrekken. Wij maakten er een collage van. 13
Pensioen voor: Rina Kramer Ik hoor u tellen, ja inderdaad, aan het begin van het artikel had ik het over een vierluik. De vierde collega van De Caegh vertelt over haar carrière in het onderwijs, die zo goed als achter haar ligt. Dit zijn de laatste schoolweken voor haar afscheid van het onderwijs. Rina Kramer blikt terug: “Ik ben in augustus 1968, na mijn opleiding, in Ursem begonnen en heb daar gewerkt tot en met augustus 1981. Hier had ik een vaste aanstelling. Daarna ben ik zeven jaar uit het onderwijs gestapt om mijn twee kinderen op te voeden. In 1988 ben ik als invalster in Spierdijk begonnen 1993. In het schooljaar 1993/1994 heb ik gewerkt voor een zieke leerkracht bij de Overhaal in Avenhorn en in 1994/1995 bij de Akker in Opmeer als gevolg van urenuitbreiding voor de opvang van groepen buitenlandse kinderen.
Over kwaliteiten en talenten die je in het onderwijs nodig hebt, kan Rina kort zijn: “Creatief zijn. Geduld op kunnen brengen. Openstaan voor veranderingen. Goed met collega's om kunnen gaan. Goede contacten met de ouders onderhouden.” Rina vindt het werken met kleuters het leukst. En de warmte en spontaniteit van de kinderen en de sociale contacten met ouders en collega’s zal ze zeker missen. “Ik heb altijd met veel plezier gewerkt en ik ben blij dat ik dit werk zolang heb kunnen doen. Het werken met kleuters was mijn lust en mijn leven.” Na haar jarenlange ervaring heeft ze nog een waardevolle tip, zeker in deze tijd van hoge werkdruk: “Soms is de werkdruk behoorlijk hoog: blijf relaxed. Stel prioriteiten en doe de dingen waarbij je je goed voelt. Probeer de dingen niet alleen zelf op te lossen, maar overleg ook vaak met je collega's. Samen ben je sterker.”
In 1995 ben ik gestart in Obdam, eerst bij de Victor en in 1997 bij de Caegh. Hier kreeg ik een vaste aanstelling.”
Om half vier gaan een tweetal bovenbouw leerlingen de klassen langs om de lege koffie– en theekopjes op te halen. Daarna vullen ze de vaatwasser en zijn druk in gesprek met elkaar: Leerling één: “Ik heb een heel dienblad vol met kopjes opgehaald uit één kleuterklas.” Leerling twee: “Dat snap ik wel, een kleuterjuf heeft de hele dag toch niets te doen, ze hoeven er alleen maar de hele dag bij te zitten…” 14
Geïnspireerd leiderschap: Bezint eer ge begint Zes Gouw collega’s hebben op 29 en 30 mei een twee daagse gehad in het Lioba klooster. Daar hebben wij met elkaar gepraat over de dingen/mensen die ons inspireren, de katholieke identiteit van onze school en over werken en bezinnen. Hieronder een impressie geschreven na afloop van de waardevolle, inspirerende twee daagse.
Aan:
[email protected] Subject: bezint eer gij begint Date: 30-05-2013. Lieve Beste Geachte Heer Yo Mo, Ik hoop trouwens dat ik je zo mag noemen. Bidden tot de Heer ligt mij niet zo. Mozes leek mij beter. Vandaar Mo (ook nog een beetje interreligieus zo). Vanaf vandaag, eigenlijk vanmiddag 15.51, zou ik het allemaal heel anders gaan doen. Om 17.01 had ik thuis mijn spullen in een hoek gegooid, in mijn hoofd een lijstje gemaakt wat er vanavond allemaal nog moest gebeuren, bellend met manlief over wat te eten, lopend naar de deur met de autosleutels in de hand om de kinderen op te halen. ’s Avonds pakte ik mijn tas uit, met spullen van de tweedaagse Expeditie Geïnspireerd leraarschap in het Lioba Klooster. Daar stond ik met mijn logboek in mijn handen. Vol met aantekeningen die ik belangrijk vond. Ik zeg vond, want koud een uur uit het klooster was ik mijn wijste les alweer vergeten. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, dacht ik toen maar. Bezinnen, daar ging het onder andere over tijdens de tweedaagse. Stilstaan, tijd nemen voor, zorgen voor je ziel. Bidden? Aangezien ik toch bijna ging slapen kon ik wel een soort van bidpoging wagen. Er was mij namelijk vertelt dat het sommige mensen helpt om zo “de dag achter te laten” en daarna heerlijk te slapen! Ik dacht aan de dingen waar ik dankbaar voor was geweest vandaag (inspirerende tweedaagse, mijn gezin, de paar zonnestralen, het kaarsje opsteken). Daarnaast hebben we het gehad over zorgen voor je ziel. De tijd nemen om eens stil te staan. In het onderwijs jagen we vaak maar door. Het leek mij goed om van te voren te plannen hoe en wat, anders zouden we zo alweer twee weken verder zijn. Hierbij mijn voornemens: 1. Gedicht voorlezen in de klas. 2. Om 12.10, als de klas leeg is even één minuut ogen sluiten. 3. Reep chocolade kopen en opeten, schijn je heel gelukkig van te worden. Is toch ook goed voor je ziel? ;-) Voorlopig lijkt mij dit voldoende, om zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
15
Honderdtwintig jaar: St. Wulfram “Aan het einde van dit schooljaar vieren Wim de Haan, Lia Swan en mijn persoontje dat we 40 jaar in het onderwijs zitten. Tevens zijn we alle drie Wulframmers van het eerste uur. Is dit een artikeltje waard?” Een mailtje met bovenstaande tekst ontving de redactie in april van correspondent Jos Mooij, leerkracht op de Wulfram. Goeie tip! Natuurlijk is dit een artikeltje waard. En zodoende zat ik op een donderdagmiddag in mijn autootje richting de Wulfram in Hoogwoud. De Wulfram: Een school met een gezellige sfeer. De thee staat klaar en samen met Lia bewonder ik eerst even de kunstwerken in de school. Als afscheidscadeau geven de leerlingen van groep 8 vaak hele speciale en creatieve cadeaus. En veel van die cadeaus hangen, staan of liggen nog. Van lampenkappen tot vazen en van tableau tot prachtig schilderij van piepkleine pasfotootjes. Zo gaat dat al bijna 40 jaar……
Lia dus, is de school gestart. Even een vergelijking; het huidige team bestaat uit 17 vrouwen en 2 mannen, Wim en Jos dus….. Wanneer je met Jos, Lia en Wim zit te praten, voel je al heel snel waarom zij hier al bijna 40 jaar met zoveel plezier met elkaar werken. Zij vullen en voelen elkaar aan. Met veel enthousiasme vertellen ze leuke anekdotes van toen en nu. Ze kennen elkaars thuissituaties en hebben toevallig ook nog alle drie een partner die in het onderwijs zit of zat. Maar bovenal zijn ze alle drie heel gemotiveerd, positief en enthousiast! Ook na bijna 40 jaar! Het is niet “hoe lang moet je nog”, maar hoe lang mag je nog”… Als ik de jubilarissen vraag wat zij nou kenmerkend vinden voor hun
school, vullen zij elkaar moeiteloos aan met onderwerpen als de creamiddag, waarin alle bovenbouw groepen door elkaar gemixt worden voor kleien, pitriet, koken, solderen en noem maar op, en bijvoorbeeld het feit dat de school goed uitgerust is met technische apparatuur en voorloper is in Wetenschap & Techniek. Ze zijn er trots op en weten dat héél goed over te brengen. Het Wulframteam is een hecht team met een gezellige vrijdagmiddagborrel, jaarlijkse uitjes, en eigen geschreven Wulframtoneelstukken. Het jaarlijkse schoolkamp gebeurt onder begeleiding van alleen teamleden. Al járen naar dezelfde stek; de kinderen in de ene zaal, de begeleiding in de andere zaal. En altijd dikke pret! Ze zijn open naar
120 jaar onderwijservaring. Drie keer 40 jaar. Lia, Wim en Jos hebben tezamen met toenmalig directeur Ben Beemster aan de wieg gestaan van de huidige Wulframschool. Het voelt ook echt als “hun kindje”. Met 7 mannen (jazeker!) en 1 vrouw, 16
Honderdtwintig jaar: St. Wulfram
elkaar en doen veel samen. Er wordt vanaf het begin samen geluncht aan een gedekte tafel. Er is zelfs een periode geweest dat je bij toerbeurt de tafel dekte en de boodschappen ging halen en dan kwam er saté of een gebakken ei op tafel..
en wordt hen ook geleerd daar respect voor te hebben. Maar ons onderwijs hebben we ook aangepast, we zijn een OGO school, een Ontwikkelings Gericht Onderwijs school geworden, en dat is een behoorlijke verandering.
Natuurlijk is het onderwijs in de loop van die 40 jaren anders geworden. De wereld is hectischer voor de jeugd, maar ook boeiender. Kinderen hebben misschien iets minder algemene kennis dan vroeger maar des te meer vaardigheden. En door dingen te ervaren onthoud je makkelijker dan door leren. De spanningsboog is korter, maar kinderen zijn vrijer geworden door de huidige manier van onderwijs. De wereld komt al op jonge leeftijd “binnen”. Daardoor weten zij veel meer dan de kinderen van vroeger
Het onderwijs is ook specialistischer geworden. Vroeger was je als leerkracht meer “all round” en zo werd je ook opgeleid. De leerkrachten op de Wulfram wisselden in het begin om de drie jaar van groep om op die manier ervaring in alle groepen op te doen. Heel verfrissend en goed voor het wederzijds begrip naar elkaars groepen. Een leuke bijkomstigheid van 40 jaar op dezelfde school is dat je veel ouders treft die je als kind zelf in de klas gehad hebt. En natuurlijk ken je dan ook de oma’s. Dat geeft een speciale band.
De wereld verandert, ouders veranderen. Maar ze zijn het er alle drie over eens, een kind is nog steeds een kind. Een kind verandert niet. Wat heerlijk als je na zo’n lange staat van dienst nog steeds zo’n verfrissende kijk hebt op het onderwijs en alles wat daar mee samen hangt. Zoveel enthousiasme! Zo’n uitstraling en zo positief! Heerlijk! Wim, Lia en Jos alvast van harte gefeliciteerd met dit prachtige jubileum en dat er nog maar heel wat jaartjes mogen volgen. WS.
17
Uitnodiging:
Gouwdag 2013 woensdag 4 september mist, e t i d Als je oom uit j de st t m o k oren. ief Effect : ment e g a n a tijdm is te laat. t te laa
Voor het middagprogramma hebben we iets unieks bedacht, iets dat je niet mag missen. Een programma voor collega’s die willen luisteren én voor hen die willen nadenken. Maar ook voor de sportieve collega’s én de collega’s die willen ontspannen. We zullen ogen openen en aha’s oproepen.
ijster. b t e i n spoor t e h Raak
Maar: we vragen wel de hele middag van je. Tussentijds instromen is helaas niet mogelijk!
’s Avonds weer de feestelijke afsluiting (met live band) bij Stam in Wognum met ook dit jaar weer een optreden van het Gouwcabaret. Middagprogramma Start: 13.30 uur Avondprogramma Locatie: partycentrum Stam – Wognum Inloop: 17.30 – 18.00 uur Start: 18.00 uur Geef aan je directeur (of de contactpersoon Gouwdag) uiterlijk maandag 1 juli door of je ’s middags of ’s avonds of de hele dag aanwezig wilt zijn. Na de zomervakantie krijg je verdere informatie. 18
Onderwijsmarkt: Bonifatius De Medezeggenschapsraad van de Bonifatius vergroot met Onderwijsmarkt de ouderbetrokkkenheid.
Op de foto Mar inda Mol, die sa men met collega Krista K nijn de worksh op Meer-aan-bod verzorgde voo r een gr enthousiaste oud oep ers.
Op 14 maart hebben de leden van onze Medezeggenschapsraad, naar aanleiding van de uitkomst van de kwaliteitskaarten met betrekking tot ouderbetrokkenheid, een onderwijsmarkt georganiseerd. Doel van deze markt was de ouders door middel van korte lezingen, inzichtelijk te maken in welke richting onze school zich ontwikkeld.
Het aanbod was gevarieerd met onderwerpen als, Engels, Meeraanbod en het Mickey Mouse Model. Ook de toetsen werden toegelicht met de gelegenheid zelf eens AVI te lezen! Na afloop was er ruimte om met elkaar van gedachten te wisselen in 'open space' onder het genot van een kopje koffie.
Al met al een inspirerende avond, dankzij de inzet van een aantal teamleden en directie die met veel enthousiasme hun verhaal hebben overgebracht. MvR
19
Met je rol onder je arm
Je ligt in een slaapzak die eigenlijk nét even te kort is. Je slaapt op een luchtbed dat je elke avond opnieuw op moet blazen. Je zit op een stoeltje dat uitgevouwen het woord ‘comfort’ niet kent. Je huis bestaat uit een lap katoen met stokken erin. De eerste dagen op de camping zijn zo heet dat je om zeven uur ’s ochtends je tent uitdrijft. Gedurende de dag verplaats je wanhopig je stoeltje van schaduwplekje naar schaduwplekje. Je bent tot niets anders in staat dan dat. Doorbreken van de sleur gebeurt alleen door je loopje naar het toiletgebouw. Gelukkig hangt daar wel wc-papier, waardoor je niet met je rol onder je arm of shirt hoeft te lopen. Maar daar is het niet mee opgelost. Op de wc zit je niet, je hangt erboven. En al hangende schiet
het niet op als je hoort dat anderen ook in die ruimte aanwezig zijn. Of als je dat ziet in de vorm van een paar voeten die onder het tussenwandje uitsteken. Door het totale gebrek aan comfort verrek je op dag vijf een spier in je rug. Een spier waarvan je niet wist dat je die had maar die er normaliter voor blijkt te zorgen dat je gewoon kunt lopen, zitten, liggen en bovenal weer op kunt staan. Je bent nu niet langer in staat het stoeltje van schaduwplek naar schaduwplek te tillen. Zitten gaat ook niet meer, wat ervoor zorgt dat je dan maar staand je boek verder leest. Strompelend beweeg je je nu van tent naar toiletgebouw en weer terug. Nadat het de eerste dagen zo warm was in je tent, barst er de zesde nacht een onweersbui los die acht uur duurt en zich recht boven je hoofd lijkt af te spelen.
De volgende ochtend blijkt het campingterrein veranderd in een soort modderpoel en moet je glissend en glijdend op weg naar de douche. Een verademing voor de inmiddels stram geworden spieren. Dat dan weer wel. De beslissing is hierna snel genomen: we gaan maar weer eens naar huis. Eenmaal thuis zit je rustig en privé op je eigen toilet, zak je weg in je heerlijke zachte bank en voelt je bed met een matras van de matrassenconcurrent als een boxspring van Hästens. En uiteindelijk… doe je het daar tenslotte allemaal voor. Fijne vakantie allemaal! Dieuwke Tadic Fadjil
...of als je dat ziet in de vorm van een paar voeten die onder het tussenwandje uitsteken...
De Gouwgongcorrespondenten op de scholen: Deze nieuwsbrief kwam tot stand door de medewerking van: Wilma Steltenpool, Caroline o.d. Kelder, Ton Koelemeijer en Jan Doodeman (lay-out) en de correspondenten op de scholen. Kopie voor het volgende nummer mail je naar:
[email protected] (Foto’s naar de redactie: alleen originele foto’s, minimaal 300 kb, niet van een website en altijd als jpg, niet in het document opnemen)
Nicolaasschool: Marco van Westen De Caegh: Maret Eckhart en Karin Koopmanschap-van Dieren Bavoschool: Debby Korse Overhaal: Karen Molleman Lidwina: Myrthe Boven Petrus Canisius: Marijke Oud Bernadette: Liset Groot Jozef en Mariaschool Hieronymusschool: Inge Ursem Bonifatius: Marloes van Reenen De Ark: Margret Huiberts Jozefschool: Caroline op den Kelder Wulfram: Jos Mooij Ruimteschip: Ton Koelemeijer Bestuurskantoor: Wilma Steltenpool 20
