N'
7.
26 MAART
1921.
=1
Opstel en Administratie : VOLKSHUIS (ZAAL 57) B R TT S S H r.
I
OFFICIEEL ORGAAN van de Syndikale Kommissie der Werkliedenpartij en der Onafhankelijke Vakbonden.
De Rol der Vrouw in den Vakbond In de arbeidersmiddens is men overal voor de opleiding der vrouw bezorgd. Zelfs zij die totrouoordeelden dat de echte plaats der moeder bij den haard is, zien zich verplicht, (daar de vrouw thans stemberechtigd is, aam te nemen dat zij in den gang der openbare zaken belang stellen mag en moet. Leergangen voor vrouwelijke propagandisten werden ingesteld, met het doel vrouwen op te leiden die bekwaam zouden wezen de socialistische grondsteilsels in een vóór hare zustere meer vatbare taal uiteen te zetten dan de mannen het zouden doen. Dit werk is voorwaar zeer lofbaar, en het moet voortgezet en uitgebreid wórden. Doch is op syndikaal gebied geen ander werk te \errichten, dat even vruchtdragend en even gemakkelijk is? Ailtë de vrouw jer toe komt de onvolmaaktheden van het kapitalistisch regiem waar te nemen, dan is het slechte danlk aan een oarechtstreeksche ondervinding. Zij weet ja, dat het loon vrij karig is om het gezin te voeden, doch zij ondergaat de willekeur van den patroon niet en is aan de plagerijen van den meestergast niet blootgesteld, De arbeidster idaarentegen die haar leven in het werkhuis slijt, kent des te beter de beproevingen en het lijden van den loonslaaf, daar zij vaak voor 'de onaangenaamste bezigheden benuttigd wondt. Ook is het verstaanbaar 'dat de vrouwen steeds talrijker naar 't syndikaat komen. Hoe sterk zijn zij in tal ? Dertig duizend — veertig duizend ? Onze vakstatistieken kunnen on® tot nu nog zelfs geen nabij komend cijfer leveren. Doch wat in volle zekerheid mag gezegd worden, is dat haar invloed op bet leven onzer vakbonr den volstrekt nul is. En waarom? Ja, waarom, in organisaties waar de vrouwen eien groot deel van het ledental uitmaken, zooals in de' textielnijverheid, in het kleedingsvak, bij de boekbinders, heeft men zoo veel moeite om een vrouwelijk lid voor 't bestuur te vinden, en' waarom, daar waar men er toch heeft kunnen aanstellen, spelen zij eep zoo nietige en overschaduwde rol? Wij aarzelen niet te zeggen, dat zulks het gevolg is van omzie inrichtingsmethode, volgens welke arbeiders en arbeidsters nooit anders vergaderen dam gezamenZeiker heeft men' groot gelijk gehad geene afzondere virouwenvakbonden nevens de niannenvakbonden •te stiichitens. Dit hadid'e een© niet te wénschen tweeheid
VERSCHIJNT OM DE VEERTIEN DAGEN
d'aargesteld welke even gevaarlijk wezen zou, als die welke ontstaan zou uit het bestaan van heipersgroepen nevens de groepeeriingem van geschoolde arbeiders. Doch even zeker is het, dat de vrouwen nooit werkelijk aan de leiding der syndikale aktie deelnemen zullen, zoolang zij niet zullen verplicht zijn veranit^ woordelijkheden op zich te nemen. De vrouw gevoelt zich immers eene mindere in het bijzijn van den man. Wijl- deze jarentientailen ondervinding heeft opgedaani, is zij volkomen eene nieuwelinge gebleven. Uit vrees missingen of dwaasheden te begaan, legt zij zich het zwijgen op ; en als het er op aankomt beslissingen 'te nemen, geeft zij veeleer gehoor aan haar gevoel dan aan hare rede, daar zij weet dat de door haar uitgebrachte stemming door die der tmans zal terechtgewezen worden. Hoe zou zij in dergelijke voorwaarden hare sociale opleiding degelijk kunnen volvoeren? Wil men.' wezenlijk dat de gesyndikeerde arbeidster milMeerend worde, moet men haar in de gelegenheid stellen) uit eigen beweging te handelen, de gevolgen harer daden te wegen en te beoordeelen ; en daarom hoeven vrouwengroepeerinigen gesticht te worden. De tegenwerpingen zijn ons bekend : de vrouwen kunnen niet besturen, leiden; er zullen praatjes en naïever ontstaan, en de uitslag zal op nul afloopen. Zij die in dezer voege redeneeren, vergeten >dat men door handelen kunde verkrijgt. Hebben de allereerste vakbonden het in den beginne' niet lastig gehad? En hebben zij, vooraleer tot het schrander begrip en het rijp oordeel gekomen te zijn dat aan velen onzer miilijtaniten eigen is, niet een aantal dwalingen! en misstappen begaan? Laat ons dam vakbonden) voor de vrouwen1, wel geene afzonderlijke vakbonden, maar afzonderlijke afdeeliingen in den schoot onzer gecentraliseerde vakbonden stichten, iets 'in den aard der beroepsafdeelingen; stelen wij haar ïin de noodzakelijkheid zich met de vraagstukken bezig terhouden die de arbeidster bijzonder aanbelangen, en voor vergaderingen verslag te moeten geven en' stelling te moeten aannemen. Wanneer zij zullen gewoon geworden zijn onder haar te beraadslagein, zullen zij min verlegen zijn, en zal hare samenwerking met de mans doeltreffend wezen. Verzeker zullen misrekeningen zich in den beginne voordoen. Doch zoo is het met alle «nieuwigheden» ge-, steld; en enkel op die wijze is de ontvoogdinig dei wouw op syndikaal gebied' mogelijk. .4
50
DE BELGISCHE VAKBEWEGING
mSSBSBSSSSSSSS
'
••
'
"
.
'.' «SB
Financie- en kredietzaken, die om zoo te zeggen immers nog de spil uitmaken van elke onderneming, zullen ook 'bijzondere bevoegdheden naar onzen EkonoDe Belgische vakbeweging, met hare bijna 700,000 miischen Raad roepen. Die enkele aanwijzingen voldoen reeds om te beleden vertegenwoordigd in onze Symdikale Kommissie, wijzen dat de rol onzere vakbeweging een veel hoogezal binnen kort haar Ekonomische Raad in volle werren tred neemt 'dan deze tot nu toe reeds betreden. Uit king hebben. alle middens onzer organisaties zullen de bekwaamDit is een buitengewone gebeurtenis, dat de grootste verwachtingen der arbeidende klasse zal weten te sten moeten vooruitkomen om in den Raad mede te verwezen!iijken. Het doel is niet minder dan de huidige werken en naast hen zullen de mannen, der wetensamenleving op een andere, meer volledige basis in te schap : ingenieurs, arehitekten, beproefde mannen in nnanciekwesties, enz., die onze gedachten en verrichten. Sedert de werkersbeweging en de syndikaten tin ons zuchtingen dee'len, hunne kennissen bijbrengen om op land, over vijftig jaren, het licht zagen, hebben de ver- uitstekende wijze onze toekomstige maatschappij trapszuchtingen der voormannen wel is waar au tijd geweest gewijze op te bouwen. Als wij nu zeggen opbouwen, dan is dit nog maar op 'het kapitalistisch regiem te veroordeelen en te zien verdwijnen, maar het Leger der vereen! gden< was te papier, het is te zeggen dat de Ekonomische Raad die zwak en tientallen jaren lang is de werking beperkt taak is opgelegd de zaken te bestudeeren, plans en geweest tot verbetering der levens toestanden, door het ontwerpen op te maken. bereiken van hoogere loonen en kortere werkdagen, Het algemeene dei" vereenigde volksmassa en in werkerswetten en sociale verzekeringen. het bijzonder de rechtstreeksch betrokkene vakorganisaties zuilen natuurlijk hun oordeel te vellen hebben De grootste oorlogsramp heeft die werkersscharen in groote. massa's naar de vakorganisatie gedreven; de en, (in laaiterten» aanleg, is het wei den wil der werkershuidige krisis heeft dan ook, beter dan tien jaren pro- scharen die dienen zal om het doel aan te teekenen; paganda, het volk overtuigd van het volledig bankroet maar het verstandig oordeel der massa zal ook enkel van kracht en van waarde wezen wanneer diezelfde der kapitalistische overheersen ing. Nu, dat meer dan massa wel onderricht wordt over de zaken in hun getwee jaren verioopen zijn sedert het elinde van' den wereldoog og, wanneer onnoemlijke verwoestingen zijn heel. En krijgt de Ekonomische Raad hier een' buitengebeurd over gansene landsgedeelten, dat de volkeren op onnatuurlijke wijze zijn verarmd en van alles ont- gewoon lastige taak te verrichten, al onze vakbonden beren, dart milLioenen wezens van de wereld zijn ver- zonder onderscheid hebben nu ook een grootschen dwenen door het oorlogszwaard, dat dus arbeids- plicht te vervullen. Bij al hunne leden en ook bij al krachten in massa zouden moeten ontbreken, ziet men hunne vakgenooten zonder onderscheid en al hunne ittï aJUle landen een ongelooflijke werkeloosheid zich vrouwen bij begrepen, moeten zij het vraagstuk der openbaren en sedert maanden nog dagelijks meer uit- sooialiseering en der maatschappelijke hervormingen voor oogen brengen, bespreken efn propageeren en de breiden. Ondanks bijeenkomsten van diplomaten en regee- geesten bereid maken .om uit de theorie tot de praktijk '' ringsmannen, komt steeds klaarder voor oogen dat de over te gaan. En ook het publiek, in zijn geheel, moet onderhtridige meesters en bezitters hoegenaamd onmachtig züjn de toestanden in een normale richting te sturen. wezen worden door grootsehe propagandavergaderingen. Dit alles is van aard om de meest eenvoudige man Het uur van handelen om de geesten voor te bereiin de straat te overtuigen.dat iets anders 'moet worden bereikt en het zijn de menschen die het land aan het den is geslagen! Het uur van handelen tot verwezenE. DE VLAEMYNCK. werk weten te brengen tot nuttige doelen! die zeggen lijkingen is nakend! en willen dat het niet meer 'renteniers en nietsdöende hankiers en diplomaten zijn die de wereld moeten besturen en dat het werkende volk zelve het roer moet in De Toestand in Rusland hainden nemen. onder de Sovietten In de meeste landen reeds hebben arbeiders en techniekers er naar uit gezien andere basissen vast té stelEen Oproep van Martoff len en door te drijven tot nieuwe verhoudingen in de Opzichtelijk een besluit van het Internationaal Vaknijverheid', handel en financiezaken. Het Kongres der Syndikale Kommissie van 17-18 verbond, hebben wij van eenen oproep gewag geOktober 1920, na belangrijke besprekingen, besloot maakt door Martoff tot het proletariaat van WestelijkEuropa gericht. tot het stichten van een Ekonomischen Raad in den Alhoewel die oproep thans nog slechts een terugschoot der S. K. Aangenomen werd dat, in onis land, spoorwegen, kanalen, tramwegen, gas .en elektriciteits- ziend belang oplevert, zetten de personnaliteit van fabrieken, waterkracht en waterverdeeling, verzeke- , r Martoff en onze bezorgdheid om de dokumenteering ringen, krediet- en wisselinstellingen, enz., zooalls ban- onzer makkers te volledigen, ons aan hem bekend te maken. Hij was in de Freiheit verschenen ; ziehier de ken/ bij voorbeeld, al nijverheden en ondernemingen zijn vatbaar om gesocialiseerd te worden. vertaling van dien oproep : Dit is dus reeds een vast programma dat moet be« De bladen uit Moskou nemen, den 3Ö11 November, werkt worden door dien Ekonomischen Raad, derwijze in den naam dier sovietiste regeering, eem bericht op, dat tot in de minste bijzonderheden uitgelegd wordt op dat al wie met de werkelijkheid in Rusland bekend welke wijze die ondernemingen moeten beheerd, be- is, met verschrikking en afschuw vervullen moet. In stuurd en in werking gezet worden. dat bericht verklaart de sovietiste regeering dat de In zekere vakcentralen is reeds de hand aan het tegenrevolutiie, die met de personen van Wrangel, Balakhowitch en Pellioura, een einde,nam, thans zou werk gelegd om ontwerpen op te maken. Maar buiten die hierbovengemelde nijverheden die beslist hebben tot schrikbewind hare toevlucht te nereedis vani nu al aan tot secialiseering bereid zijn, men, in haren kamp tegen de sovietiste macht. . Verder zegt het bericht dat, volgens de verslagen dank aan hun reeds ver gevorderde centralisatie, ko, men al de amdiere nijverheden ook in aanmerking om, van <( 'de bevoegde organen der regeering » (dart meerit: indien zijj nog niet tot hetzelfde stadium zijn gekomen, van hare geheime politie), verscheidene organisaties ze' te verwerken tot centralisatie en, in afwachting, van witte wachten, namelijk de groep van Savinfcov, 1 die van Tchernov, die van het « Nationaal taktisch zal geijveond worden om daar te komen tot kontörool der Center », alsook eenige groepeeringeh van officieren nijverheden, 'tgeen meebrengt dat ifaBrieksraden op • de been zullen! moeten worden gebracht. Het op touw vam Wrangel eene- vereeniging zouden gesloten hebben om aanslagen té plegen tegen de vertegenwoordizetten en regelen van zulke raden zal ook het werk gers der sovieitiste regeering. En de Entente-regeerinwezen van den Ekionomischen Raad'.
De Ekonomische Raad
DE BELGISCHE VAKBEWEGING gen zouden aanzienlijke kredieten ter beschikking deir tegenrevolutioninaire moordenaars gesteld hebben. Dit*alles zou de kommunitisdhe geheime politie vastgesteld hebben. Welnu, meermalen werd door onbetwistbare feiten bewezen, dat Lenine's geheime poli He samengesteld is tuit schelmen die zoo vuig en door leugens zoo rottig zijjn als welk© andere geheime politie in welkdanigen burgerstaat ook ; dat die mannen niet aarzelen door vervalsehingen en ophitsingen te werk te gaan ; dat hunne verslagen aan de regeerirog over -de door toen zoo rechts als links ontdekte samenzweringen, enkel eene opeenstapeling zijn van uitvindsels en lastetrs. Ditmaal ook is het dan niet anders gesteld, want het voormeld bericht bevat volstrekt onwaarschijnlijke inlichtingen, waarvan elk Russich staatkundig man dadelijk het logenachtig zal inzien. Een « Tehernov-groelp » zou met Wrangel, Savfnkov en andere organisaties samenspannen met het doel schrikverspreidende aanslagen te plegen! In Rusland bestaat geen. ««groep Tchernov », maar een socialistische revolutionnaire partij waarvan Tchernov de leader en de erkende leersteller is. Dat die partij, in den persoon harer officieele vertegenwoordigers en met het oog op een gemeenschappelijke schrikverspreidende aktie, met Wrangel en dergelijke groepeeringen van witte wachten heeft kunnen samenspannen, is wel iets 'dat zelfs vele bolcheviks als een monsterachtige voortbrenging van de inbeelding •dier poflitie moeten aanzien. De bedoeling; van die vaststelling vloeit duidelijk uit de waarschuwing welke de sovïetis'e'n regeering tot al hare vijanden richt : (( De sovietten-regeerimg beschouwt al die groepeeringen als gebonden zijnde door een gezamenliijke verantwoordelijkheid op het gebied van den gemeenschaip•peliijken bloedigen strijd tegen de regeering der werklieden en der boeren. Zij verklaart dat zij al de leden van» den groep Savinskov, de socialistische revolutionnairen van da groep Tchernov, de witte wachten van het (( Nationaal taktisch Center », alsmede de officiers van Wrangel, die in onze macht zijn, als gijzelaars behandelen zal. In geval van aanslag tegen de hoofden van het sovietiseh Rusland, zullen de verantwoordelijke gedaohtenaanhanigers van de daders van dien aanslag, onverzoenlijk en meedoogenloos verdelgd worden. » Al wie dien tekst niet duidelijk vindt, heeft zich enkel de bloedige ervaring te herinneren welke het sovietiseh Rusland reieds eenmaal ondergaan heeft. In September 1918, na de moord van Ouritsky, den politieoverste van Petrograd, en den aanslag tegen Lenine, verklaarde de sovietten-regeering dat, in geval van nieuwe aanslagen, al de in de gevangenissen huizende anti-bolcheviks verantwoordelijk zouden gehouden worden. Tegelijker tijd ontvingen de plaatselijke over- I heden het bevel, als antwoord op de reeds gepleegde schrikverspreidende daden, in elke .gemeente een zeiker getal tegenstrevers voor den kop te schieten. Men kent nog het juist tal niet van de te dien tijde" vermoorde mannen en vrouwen. Na de afkondiging van de eerste lijsten der slachtoffers, dwong de volksverontwaardiging de regeening voortaan de verdere moordenarijjen igeheim te houden. Doch, uit de afgekondigde lijjsten alleen blijkt, dat te Petrogradf 512 personen igefuzilieerd werden, 152 te Penza, 41 te NijniNovgorod, 30 te Smolensk,~29 te Moskou, 6 te Mojjaïsk, 4 ifee Morchansk, 7 te Nijni-Lvov, 7 te Chemlar. De laatste naklank van die vlaag van dolzki is. in Februari 1919, de mededeellng geweest van de buitengewone kommissie te Petrozadovsk (Noord^-Rusland), meldend dat 14 gijzelaars uit de burgerij om het leven gebracht werden om den' dood van Rosa Luxemburg en van Karl Liehkneoht te wreken. Onmiddellijk na die aanslagen on Lenine, enz., verklaarde de socialistische revolutionnaire partij officieel daar hoegenaamd gjeene schuld aan gehad te hebben. ( Niettemin zign wel juist de leden van die (partij meedoogenloos vermoord geworden. De moordzucht onderscheidde niet meer busschen de verschill%e soorten
" 51
van politieke tegenstrevers : te Petrograd, werd) die metaalarbeider Krakosky voor den kop geschoten, die lid van de Russische sociaal-deniokratische partij was? te Rybinsk, ondergingen drie andere leden derzelfde partij hetzelfde lot, 4ie de leaders der plaatselijke vakbonden waren (Romine, Sokolov, Levine) ; te Niljni-Novgorod, onze makker Ridnik, sekretaris van het komiteit van onze partij. Nochtans behoorden de groote meerderheid der slachtoffers tot de burgerij, die geen deel aan de staatkundige bedrijvigheid namen en die niet ten gevolge van een of ander bepaald misdrijf aangehouden' werden, maar enkel als « verdachten », om ze te kunnen afzonderen. Mannen, vrouwen, ouderlingen en jongelingen, allen werden om het leven1 gebracht omdat twee personen, uit eigen beweging handelend, en door politieke dweepzucht gedreven, twee kommunistische voormannen hadden willen vermoorden. Zullen wij een tweede maal die bloedige schanddaden, dit vermoorden det 'gijzelaars moeten beleven Omdat in een of ander reaktionnair hoekje, plannen van aanslagen broeien, zullen duizende, ja tienduizende menschelijke wezens, die met die plannen niets gemeens hebben, zich maanden lang eiken nacht moeten afvragen of deze niet de laatste is! Omdat daar, morgen misschien, een aanslag zal gepleegd worden tegen den eenen of den anderen bolchevisten-leader, zullen duizende gemalinnen, moeders en kinders voor het leven dier ongelukkigen die z'j lief hebben, moeten beven! En dit alles in den naam van 't Socialisme, in den naam der revolutie die de wereld bevrijden moet! Eens te meer heeft de socialistische revoliutiiioniaire partij onlangs verklaard dat zij volstrekt niets tegen de balcheviks beraamde. Kan zij dam verantwoordelijk gehouden worden voor de plegimgen van afzonderlijke 'groepen of voor de kuiperijen van den condottiere, gelukzoeker en bandiet Boris Savinkov?... En welk bekrompen begrip moet men hebben om zich in te beelden dat men, door onschuldigen dreigen te vérdelgen, ergens eenen dweeper of een anti-revolutionnairen samenzweerder, die koelbloedig met menschenlevens speelt, van het plegen van aanslagen zal doen afzien! Zal men eens te meer toelaten, diat de bolchevistische politie die schaamtelooze bedreigingen door nieuwe bloedtooneelen ten uitvoer brengen? Misschien is het nog niet te laat? Misschien zal de stem van het Europeesch proletariaat nog bij tijjds in Rusland tot hen komen, die het schr"kbewind reeds moede zijn, doch die, enkel bij gebrek aan burgermoed, de hoofden hunner eigene partij niet durven laken. Morgen zal het wellicht te laat wezen. De Europeesche kommunisten moeten de eerste zijn om de stem te verheffen! Zij moeten, eens en vooral, openlijk verklaren of i\] het wraakroepené stelsel der gijzelaars goedkeuren, dat door den wereldoorlog weer in voege werd gebracht; of zij het vermoorden! der « gedachtenaanhangers », goedkeuren. Men moet zijne vlag vrank htjschen. Aan allen, van Clara Zetkin en Daumig tot Marcel Cachinen Serrati', aan allen stellen witj die vraag. Wie van hen zal lafhartig en laag genoeg zijn, om haar niet open^ lifl'k en onbewimpeld te beantwoorden? En tot het revolutionnaire proletariaat der gansene wereld zeggen wi|j : Tua res agitatur (Het geldt hier uwe zaak!) Het hoofdzakelijkste ligt wel niet hierin, dat eenige dozijnen sooiaal-demokraten en Russische revolutionnairgezinde socialisten In een bloedbad zouden versmoord worden, naar de Zinoviev-methoden. De (door Duiitsohland ondergane ondervinding heeft Europa aan die bijkomende verschrijnsels van den broederkamp gewoon gemaakt. Het hoofdzakelijke is, dat het revolutionnair proletariaat begrljpe, dat én de ijselijkheden van het wit sehrikbewind in Hongarië, in Roemenië, in Ierland, enz.; én de lafheden van de gewezen generalen van den tsar en van de gewezen officieren van Willem, bonst de verschillige stadies van den burgeroorlog; é a d e dierlijkheid die uit den
52
Dg BELGISCHE VAKBEWEGING
wereldoorlog gesproten is en in den burgeroorlog is overgegaan, — dat wij dit alles niet zullen kunnen overkomen zoolang wij uit onze eigene gelederen alle spoor van die militaristische beestachtigheid niet ongenadig zullen weten te bannen. Want, in den grooten historischeini strijd tusschen den ouwen en den nieuwen staat van zaken, zal de eindzegepraal aan die klas behooren die, door al hare kampen heen, door alle begeerten, en hartstochten' van den burgeroorlog, onbevlekt het vaandel van het hoog imenschelijkheidsgevoel zal gedragen hebben! Tua res agitur : het geldt ja uwe zaak! De eenstemmige uitspraak der openbare denkwijze van het revolutionnair proletariaat, kan en moet in Rusland de mannen en vrouwen redden wier leven door een nieuwen aanval van razernij en bloeddorst bedreigd is! »
De Internationale Vakbeweging De Arbeidersorpanizaties en de Krisis
der prijzen in Zweden noodzakelijk maakt, zijn de arbeiders geneigd fbt eene vermindering der voortbrengstkosten blij te dragen, opdat de nijverheden van' het land met den vreemde zouden kunnen mededingen, onder voorbehoud dat de arbeiders,, door bemiddeling van hunne door de vakbonden aangeduide vertegenwoordigers, het recht zouden hebben in het bestuurlijk en ekonomisch beheer en in de inriohiting der onderneming hunnen zeg zouden hebben. Deze methode zou alle toezicht, en, derhalve het toezichtspersoneel, overbodig maken ; en, door het belang der arbeiders te prikkelen, zou zi(j de thans tusschen werklieden en patroons bestaande vijandelijkheid doen verdwijnen. » Het U. K. oordeelt dalt eene ni,jverheidsherinrichting zich in heel het land meer en meer opdringt, en door de Regeening zou moeten on der nomen, worden, in overeenkomst met de bevoegde vertegenwoordigers van dien handel, van de nijverheid eo van de arbei dsvakbonden. Het U. K. van de Federatie der Vakbonden brengt ook krachtig protest uit, tegen de traagheid in het invoeren van een verzekeringsstelsel tegen, werkloosheid. Ten gevolge van de door de Washington-Konferentie gestemde aanbeveling, dalt de werken van openbaar nut, zoo mogelijk, voor de tijden van ekonomische krisis moeten voorbehouden, worden, vraagt het Uitvoerend Komiteit op aandringende wijze aan de Regeering en aan de gemeentebesturen de alreeds begonnen werken te willen bespoedigen en nieuwe werken gelieven te ondernemen, di'e aan de werkloözen arbeid zouden verschaffen.
IN DENEMARKEN De kr'sis treft niet enkel de landen die in de oorlog betrokken waren. Op de 360,000 georganiseerde arbeiders telt Denemarken 65,000 werkloözen, dus meer dan een zesde. Te Kopenhagen alleen zijn er 25,000. Het textielvak, de sehoennijverheid en, de hoedenmakerij zijn de hardst getroffen nijverheden. De openbare machten steunen de werkloözen in degelijke maat. Het familiehoofd ontvangt thnns 42 kronen per week (een Deensche kroon is normaal 1 fr. 33 waard, en nagenoeg 3 frank met den huidigen wisIN NOORWEGEN seilkoers), waarvan 24 door de Regeering verleend De krisis as daar zoo scherp niet als in Zweden en worden. Deze komt verder voor de helft in de interesten van de leeningen door de gemeenten, gedaan in Denemarken. met het doel werken te ondernemen die van aard O. Lian, voorzitter der vakbonden,, schat het tal zijn om de werkloözen te benuttigen. der werlkoozen op 20,000 ; de pogingen, om de looDaar hebben de patroons ook niet nagelaten van nen te verminderen zijn mislukt, daar deze sterk gede krisis gebruik te maken om de loonen te vermin- waarborgd waren. Ten eerste leggen de Vetten op de fabrieken in deren. In de itextielnijverheid en in de, sehoenmakerij Noorwegen een opzeggingstermijn van veertien dagen, werd eene vermindering van 25 t. h. aangemeld. Tebinst welk de vakbonden den tiljd hebben zouden gen den achturendag is de aanval zoo scherp niet, doch eb patroons zouden nog slechts 25 t. h. boven- hunne schikkingen te nemen, moesten de paüroons toon willeen betalen, in plaats van1 50, voor de over- pogen de loonen te verminderen. Verder zijn, in alle gewichtige nijverheden (mekaniek, bouwvak, mijnen, uren. De vakbonden' strijden daartegen met al hunne vervoer, enz.) de patroons verplicht, volgens eene beslissing van het Bestendig Scheidsgerecht, de huidige kracht. iloonen 'tot 1 April 1922 te behouden. Slechts eenige IN ZWEDEN kontrakten vervallen op 1 April 1921 : die van de De werkloosheid en hare gevolgen hebben het Uit- letterzetters, van de steendrukkers en van de arbeivoerend Komiteit van de Syndikalé Cenitrale verplicht ders van het kleedingsvak, wier overeenkomsten, onlangs opgezegd werden,omdat die werklieden het voorzich men den toestand ieverig bezig te houden. Het heeft vastgesteld dat, op 15 Januari, 35,480 ge^ stel van de patroons hebben afgewezen, die een gesyndikeerde arbeiders, hetzii 13 t. h. van het heele deelte van de lponen als toegevoegde d'uurlevenstoegetal, werkloos waren, en dat 42,000 arbeiders den slag wilden aanzien, welke zou kunnen, gewijzigd worwerkdag, in meer of min groote verhouding, hadden den naarvolgens de rijzingen en dalingen van het index-cijfer van den# kost van 't bestaan. ziien verkorten. In Januari 1921, heeft eene bijeenkomst van de De patroons hebben eene loonvermindering van 20 tot 25 t. h. voorgesteld, en de konservatieve kamer- vertegenwoordigers van al de vakbonden van 't iland groep heeft een wetsvoorstel neergelegd de afschaffing aan de Regeering een besluit medegedeeld, dat, onder andere, de volgende eischen bevatte aangaande den bedoelend van de achturenwet! Aangaande de loonen,, heeft het U. K. doen opmer- huidigen toestand : 1) Instelling van een regeeringsken dat binst de oorloesiaren de wezenlijke waarde ' toezicht op de arbeidsstilstanden, derwijze dat geen der loonen gedurig gedaa/ld heeft, iterwijl de nijveraars stilligen, geen afdanken in massa zich zonder drinen de landbouwers ontzaglijke winsten oipstreken. Het gende redens van ekonomischen aard in de iprivaatheeft voorgesteld dat de nijveraars er zich op toeleggen ondernemingen zou kunnen voordoen. En waar zulke zouden den voortbrengstkost hunner orodukten te ver- redens bestaan zouden, zou de Staaft de overname van minderen, door het beheer hunner fabrieken te ver- het beheer der onderneming moeten inzien, of welke eenvoudigen en door het verminderen der hoogste andere maatregel die haar in bedrijvigheid zou kunpremiën die aan sommige loonen toegevoegd wor- nen behouden; 2) orjschorsing van den militairen dienst voor het jaar 1921 ; daaruit verhoopt men eene den. Doch, het vraagstuk uitbreidend, heeft bet een be- vermeerdering van den voortbrengenden arbeid!; ten© inrichting van de vervoermiddelen geeischt, als- 3) het hervatten der handelsbetrekkingen melt Rusmede regêeringsmaatre?elen ter vergemakkelijking land ; en 4) de bestellingen vanwege den Staat en vanwege de gemeenten zoo veelmogdiiijk aan de Noorvan, den aftrek der óroduktèn naar andere landen. «Aangenomen zelfs, zoo drukt het Ü. K. zich uit, weegsche fabrieken en werkhuizen toevertrouwen. De officieelè Werkloosheidskoniimissie heeft aan de dak de toestanden, der wereldmarkt eene verandering
# m \ 11 n„ i in mm n m . i . . . i i.. ii
DE BELGISCHE VAKBEWEGING mmmmmmm,
I t
Regeering voorgesteld de openbare werken uit te breiden, de bestellingen van den Staalt voor de inlandsche nijverheden voor te behouden, en den militairen dienst *e doen volbrengen wanneer de werkloosheid haar hoogste peil bereikt. IN HOLLAND Van af het aanvangen van den oorlog heeft de reêeering der Nederlanden ernstige maatregels getroffen om de werkloozen te steunen. Zij nam onder andere de door de werkloosheidskassen voorziene uitkeeringem ten hare laste, wanneer die kassen 50 t. h. van hare gelden hadden uitgegeven, en bij het instellen van het Krisisfonds heeft gezel Wauters daar voorbeeld op genomen. Daar de huidige krisis menige werkloosheidskassen geledigd heeft, heeft de Centrale der Hollandsche Vakbonden den 7n Januari eene dagorde gestemd, waarin de meening geuit wordt dat de Regeering, door helt goedkeuren 'der .reglementen en bijdragen van die vereeniginigen, de zedelijke verbintenis heeft aangegaan' die vereenigingen in de mogelijkheid te stellen hare verplichtingen te vervullen ; en daarenboven! dat de leden wier recht op de uitkeeringen, vervallen ds, toch vergoedingen zouden blijven ontvangen ; dat de te dien einde ter beschikking der werkloosheidskassen gestelde gelden, niet als voorschotten moeten aanzien worden, maar als afgedane betaling ;dat hulpgelden ook aan de leden van vereenigingen moeten toegekend worden die nog geene werkloosheidskas hebben kunnen in-richten ; en dat die hulpgelden door de arbeidersorganisaties derwijze hoeven betaald te worden, dat zij alle karakter van openbare liefdadigheid verliezen. Denzelfden dag liet de minister van Arbeid aan de arbeidersorganisaties, wier werkloosheidskassen gele' digd waren, en -met welke hij sinds eenigen tijd in onderhandeling stond, weten dat hij zinnens was haar, als afdoende betaling, voor de vier weken van 3 tot 29 Januari, de sommen voor te schieten die voor de betaling dier werkloosheidsvergoedingen aan nhare leden verelseht waren. En indien voor den 29 Januari geene nieuwe reglementeer ing der werkloosheid plaats greep, zou hij zich geneigd verklaren haar dien steun te blijven verleenen, op voorwaarde dat het bedrag der hulpgelden dat hetzelfde blijven zou voor de gehuwde werkloozen of voor hen die aan het hoofd van een gezin staan, op 80 t. h. zou gebracht worden voor de alleen en buiten hunne familie levende ongehuwden, en op 60 t. h. voor de met hunne ouders levende jonggezellen. Sedert heefK hij bekend gemaakt, dat het regiem, mits de volgende bepalingen, gedurende het heele Jaar zou voortgezet worden : Het maximum der Staatstusschenkomst wordt, per werklooze, op 3 guldens vastgesteld voor de gemeenten van de eerste klas, op 2 g. 70 voor de gemeenten van tweeden rang en op 2 g. 40 voor die van derden rang. Voor de gehuwden blijft de vergoeding op het oude cijfer vastgesteld, wijl die der ongehuwden op 80 en 60 t. h. gebracht wordt, naarvolgems zij zonder of met hunne ouders wonen. De helft der voor de uitbetaling der Staatsvergoedimgen vereischte sommen zal aan de vakvereenigingen vlakaf geschonken, worden, en de andere helft als leenimg zonder te betalen interest. Daardoor wil de Regeering toonen, dat zij de wettelijke verplichting «niet erkent van de door de kassen. beloofde uitkeeringen bij middel van de Staatsgelden te betalen'. Ook heeft de Regeering beslist dat deze bepalinigen voorloopig noch op de sigarenmakers noch op de dianiantslijpers zullen toegepast worden, die zich in gansch bijzondere toestanden bevinden. En nochtans Jö die toestand' onder de diamanttoewerkers zeer bedemkelfiijk. Het jongst nummer van het wekelijksch orgaan hunner Algemeene Nederlansche Vereeniging meldt, dat deze, binst de huidige krisis, alreeds 400,000 guldens heeft uitgegeven, en dat hare réserven uitgeput zijn.
§3
IIKB»
IN ZWITSERLAND In dat land, waar het tal werkloozen (volkomen of gedeeltelijk werkloos) in December op 17,000 geschat werd, en waar de krisis sedert sterk heeft toegenomen, schijnt men nog steeds aan het « bestudeeren » van den toestand te wezen. Sedert den 20n Januari beschikt de Bondsraad over een krediet van 10 millioen om de werken te bevorderen die ondernomen worden met het doel de krisis te keer te gaan. Bij een overschot van 8 miillioen gevoegd, maakt het te zamen slechts 18 millioen., hetgeen bitter weinig is. Met het oog op den onderstand der "werkloozen heeft de Regeer ing eene uit vertegenwoordigers der patroons en der werklieden samengestelde kommissie met het opzoeken gelast van de grondslagen van eetL volledig stelsel van verzekering tegen werkloosheid. Het overschot van het Hulpfonds dat binst den oorlog bij middel van eene toegevoegde belasting op de oorlogswinsten ingesteld werd, en dat nog 46 millioen bedraagt, is bestemd om het verzekeringsfonds daar te stellen. Daarenboven heeft de Raad der Staten den Bondsraad verzocht den. invoer te beperken, hetzij door hoeveel heidsbepalingen, hetzij door eene toereikende verhooging der tolrechten. , •
*
Het Kon gres der Italiaansche Vakbonden De Italiaansche vakbonden hebben te Livorno, van 26 Februari tot 2 Maart, hun Korugres gehouden1. De viiif ziitdagen werden aan de aan de C. G. T. te geven' richting gewijd, en uit de verslagen blijkt wel niet dait de toestand thans klaarder voorkomt. Zoo&ls men weet, verschilt de Italiaansche C. G. T., aÜ is zij ook bij het Internationaal Vakverbond aangesloten, op bijna alle punten met deze Internationale Federatie, van meeninig; men weet ook, dat haan* sekretaris D'Aragona eene verklaring heeft onderteekend waardoor hij de Moskouer Internationale der Vakbonden bijtreedlt, en dat verleden jaar, op het Kongres te Londen de Italiaansche afvaardiging tegen al de aangenomen besluiten gestemd heeft op eene' uitzondering na. ftetgeen niet belet dat in haren schoot ernstige verdeeldheid heerscht. Een woelige en aanvallende minderheid bestaat uit kommunisten die ongeduldig zijn de Moskou-Internationale bij te treden, en uit anarchisten die tegen welkdanige parlementaire aiktie zijn. Hare pennetwisten zijn meestal beleedigend, en de leiders der C. G. T., die op de wederlandsche syndikaile bijeenkomsten uiterstgezinden of extremisten' schijnen te zijn, worden met dezelfde barschheid behandeld als de « sociaal 1 patriotten » van (het Bureel des Initernationalle Vakverbonds. Eene « openingsrede » werd' in den naam van aiüe der 'drie syndikale strekkingen uitgesproken, en toeft Fknmen recht stond om den groet van het Internationaail Vakverbond aam het Kongres over te brengen, moest herinnerd worden, wou hij aan het woord geraken, dat de C. G. T. nog steeds bij de AmsterdammerInternationale aangestoten was. Vooreerst kwam de werking der C. G. T. sedert het vorig Kongres, in bespreking. Zeer levendig waren de hekelingen der minderheid'. Deze kloegen er over, dat men' de revolutionaire gelegenheden niet had te baat genomen, dat mem tegefcr over de patroon® geene meer « doeltreffende » middelen had in het werk gesteld, en dat men de burgermaatschappij niet tot bankbreuk had gedreven. Het Korniteit heeft daarop geantwoord. Baldiesi en Buozzi, die ook te Londen waren, waren zijn voorname woordvoerders. Zij hebben aangetoond dat eene inkortinig dier voortbrenging enkel de werklieden benadeev len kon, en dat, integendeel, de produktie merkelijk moest toenemen, om aan' het proletariaat een voorspoedigeni socialen toestand na te laten. Zij hebben net « sabotteeren » krachtig bekampt, op de gewichtJ^ieid gewezen van het toezicht der vakbonden over de nijver-
,.
54
DE BELGISCHE VAKBEWEGING
beid, welk toelaten zal de voortbrenging ordematig te regelen, en verklaard dat het noodzakelijk was de vakkundigen of techniekers naar de vakbeweging te lokken. Heft beheer der C. G. T. werd trouwens door 1,400,000 stemmen goedgekeurd, tegen 400,000 stemmen van kommunisten en anarchisten, en 17,000 stemmen van hetgeen « de uiterste rechterzijde » genoemd wordt. Dezelfde bespreking hernam onder een anderen vorm, wanneer de orienteering der syndikale beweging voor die toekomst, ter spraak kwam. De kommunisten hielden staande dat niets de-gedijks kon verricht wonden, zoolang de C. G. T. de MoskouInternationale niet bijtreden zou. Hunne tegenstrevers hebben doen uitschijnen1 dat het dringender was de verbon dsorganisatie te verbeteren, en 'dat het behouden der eenheid de allereerste bezorgdheid wezen moest. D'Aragona, namelijk, na op de aanstaande verwezenlijkingen gedrukt te hebben : aeh'turendag, sociale verzekering, syndikaal toezicht, en aangetoond te hebben waarom den strijd der arbeiders tot geen persoonlijke geweldplegingen; mag aanleiding geven doch steeds 't karakter van gezamenlijke aktie behouden moet, heeft uitdrukkelijk verklaard dat het Italiaansch .proletariaat nog niet vaardig was voor de revolutie, en dat overigens eene .revolutie op den huldigen stond Italië tot eene ramp leiden zou gelijki aan die welke Hongarije getroffen heeft... Wat toch die zelfde d'Aragona niet belet heeft zich geneigd te gevoelen, na voorbehoudingen te 'hebben uitgesproken aangaande sommige der gestelde voorwaarden, zich bij de Moskou-Internationale aan te sluiten. Met groote meerderheid heeft het Kongres de hernieuwing goedgekeurd van de overeenkomst met de SocMisti9che Partij ; en dan is het tot de bespreking der Interriiationaüe verslagen overgegaan. De verslaggever Baldesi heeft de aanwezigheid der C. G. T. in den schoof van het Internationaal Vakverbond gerechtvaardigd. Wel betreurde hij dat deze met den Volkerenbond niet afgebroken had, doch hij wees op het door hem verrichte ten bate der Hongaarsche vakbonden, en deed uitschijnen van welk nut het wezen, zou om de belangen deir naar Amerika uitwijkende Italianen voor te staan. Fimmen heeft het Internationaal Vakverbond tegen de door Zinovieff ingebrachte beschuldigingen verdedigd. Doch dit alles is vergeefs, daar «het Kongres, met een sterke meerderheid van stemmen, zich voor het stichten eener nieuwe Vak-Internationale heeft uitgesproken in den zin der Moskou-eisenen ; doch, het heelt niettemin geweigerd' uit de Amsterdiammeir-Internationale te treden! vooraleer' het aanstaand Kongres te Moskou eene beslissing zou uitgebracht hebben. Na deze tegenstrijdige besluiten, zullilen we nog eenige maanden te wachten' hebben vooraleer te weten naar welke richting de Italiaansche vakbewegSng zich wenden zal. De Arbeidsduur in de Zwitsersche Bouwnijverheid Men weet dat de werkgevers doorgaans de nijverheden inroepen waar het werk hoofdzakelijk binst bepaalde seizoenen uitgevoerd of vaak door de guurheden van het weder belemmerd wordt, om hun verzet te staven tegen de wet op den achturendag düe, volgens hen, te streng is. Eene door bemiddeling der Zwitseirsche Regeering ingestelde Kommissie, die gelifiktaliliig uit patroons en arbeiders samemgesteüld Is, stek de volgende flinke oplossing voor : a) Binst den zomertijd, 't is te zéggen van half-Maart tot 1haflf-Oktober, negen uren en half per dag van den Maandag tot 'den Vrijdag, en vijf uren 'den Zaterdag ; b) Binst den overgangstijd, 't is te zeggen1 van halfÓktober tot half-November, en van half-Februari tot hall-Maart, acht uren van den Maandag tot den Vdidag, en vier uren en half dkn Zaterdag; • ,
**
c) Van half-November tot half-Februari, zeven uren 1 van den Maandag tot den Vrijdag, en vier uren den Zaterdag. (Te Zurich, Winterthur, Bazel, Bern, Shaffhouse, Arbon, Rosenbach, zal de werkdag op negen uren gebracht worden.) — Die oplossing zou in België voorzeker aamgenomen worden. De Gezamenlijke Overeenkomsten in Duitschland Zitjn de En'gelsohe vakbonden de eerste geweest om gezamenlijke arbeidsovereenkomsten te sluiten, de Duitsehe vakbonden zijn; de eerste geweest om die op algemeenen voet in voege te zetten. Naarmate hunne macht toenam, hebben zij stelselmatig tot het sluiten van overeenkomsten aangezet, in welke5 zij te recht eenie waarborg zagen tegen de willekeur der patroons. Op het einde van 1912 telde men 12,435 gezamenlijke overeenkomsten, weilke 208,307 onldernemingen omvatten en in welke 2 millioen arbeiders betrokken waren. Einde 1919, was het tail der overeenkomsten nagenoeg hetzelfde gebleven : 12,700 — 'doch het tal der omvatte ondernemingen was tot 321,000 en dat der betrokken werklieden tot 9,300,000 (dus bijna vervijfvoudigd) gestegen. Dit vloeit hieruit, dat talrijke groote uitbatin'gen, die vóór den oorlog weigerden met de vakbonden te onderhandelen, verplicht geweest zijn gezamenlijke kontrakten te ondorteekeneni. De huidige wetgeving laat daarenboven tóe, de (( wettelijke echt verklaring » van die overeenkomsten 1 te bekomen, als een der betrokken partijen zulks verlangt en als de Minister van Arbeid oordeelt dat de kontrakten alreeds het grootste deel der belanghebbende arbeiders insluit. Eens echtverklaard zijnde, strekt de gezamenliijke overeenkomst hare1 werking uit op al de door haar bedoelde soorten van werklieden, al zijn deze zelfs niet gesyndikeerd. Einde 1919, waren 437 gezamenlijke kontrakten « gelegaliseerd », dat meent wettelijk echtverklaard, en in 1920 waren er 1,600. En onder de gezamenlijke overeenkomsten waren er 58 nationaal in 1920, tegen 8 in 1919.
De Verhooging der Lage Loonen in Engeland Sedert 1914 vooral, is de werking der vakbonden voor de verhooging van de loonen der ongeschoolde arbeiders, krachtig geweest. In Engeland waren, nog niet zeer lang geleden, de geschoolde arbeiders aan het lot hunner min bevoordeelde broeders volkomen onverschillig. Thans is een gelukkige omkeering waar te nemen. Van 4 Augustus 19141 tot 31 December 1920, terwijl het wekelijksch loon der metsers, der kareelsteemleggers, der timmerlieden, der loodgieters en der pleistermakers van 148 tot 156 t. h. stegen, klom dat der schilders, die slechter betaald werden, met 174 t. h., en dat der helpers met 224 t. h. Deze, die slechts 65 't. h. van het loon der eersten trokken, winnen thans 87 t. h. van' 'dat loon. Die uitslag neemt men in alle nijverheden waar. In dezelfde, Sis de verhooging van 150 t. h. geweest voor de best betaalde arbeiderskategorieën, en van 200 t. h. voor die laagst betaalde werklieden. Zij is ïn de mekanieknijverheid en in het scheepstimmeiren 1 vam 121 en 201 t. h. geweest, en van 135 en» 260 t. h. in het vervoer. / Opmerkenswaardig is voorzeker deze uitslag. Voegen wi5 daar verder bij, dat het gemiddeld wekefóijseh loont van de geschoolde arbeiders in de steden van meer dan 100,000 inwoners, van 95 tot 100 shilling bedraagt, hetgeen', naar den' wisselkoers in 1920 berekend, eene waarde daarstelt van ietwat meer dan 250 frank, en dat de werkuren van vijf en vijftig op acht en veertig en vier en veertig per week gebracht werden.
bÊ fcËLGléCHË VAkBÉWËGlNG
gg
Het Bureel heeft dit voorstel geoordeeld, doch die kwestie zal in eene niet verwijiderde toekomst weer te berde komen. Het Kongres der Mijnwerkers Aan de « localisten » heeft het Kongres nog tijd geIs het het gezamenlijk geloopen gevaar gedurende geven tot 31 December 1921 om zich tegenover de een gansch steeds bedreigend leven, dat onder de Centrale in regel te zetten, op voorwaarde dat zij van mijnwerkers eene zoo eng solidariteitsgevoel heeft doen nu af tot dan een wekelijksche bijdrage van 25 centieontstaan ? Wellicht ja; doch zeker en vast is heit, dat men per lid aan de Centrale en van 20 centiemen aan hunne kongressen in echte' broederlijkheid en hartelijk- • de Gewestelijke Centrale betalen zullen. Uit de bespreking over de pensioenen is het eenheid, en in breede verdraagzaamheid afloooem, hetgeen stemmig verlangen gebleken het bestaan deir oude zeilden elders in dezelfde maat kan waargenomen wormijnwerkers te verzekeren ; en roerend was het de den. Niet daar worden de in den strijd vergrijsde mak- afgevaardigden te hooren zeggen : « Laat ons onze kers met minachting behandeld. Zelfs wanneer zij al bijdrage «dubbelen, ja, verdrievoudigen, maar onze oude gezellen moeten niet aa«n ellende blootgesteld te zeer vermoeid zijn om nog eene rol op het voorplan zijn. » De afgevaardigden waren allen van oordeel, «dat te vervuillen, toch worden voor de in 't verleden bewezen diensten steed's geëerd. En, het hartroerend her- de pensioenen op dè winsten der koolpuitten zouden moeten genomen worden ; doch, in afwachting dat denken dier afgestorvenen wordt daar nooit vergeten. zulks geschieden kunne, hebben zij de hun voorgeOverdreven gevoeligheid, zullen sommigen zeggen. stelde besluiten gestemd, die « het Nationaal KomiToch niét. Wie eenige mijn werkerskon gressen gevolgd heeft, zal' vastgesteld hebben dat zulks een groote ze- teit gelast met, in overeenkomst met de in de Kamer zetelende mijnwerkers, het ingediend wetsontwerp aan delijke kracht daarstelt. Wat bij die kon gressen ook in het oog springend is, te vullen, met het doel binnen kort het volgende veris de grooite door de arbeidersklasse volbrachte opvoe- wezenlijkt te zien : » a) De stichting voor «de mijnwerkers van een zelfdingstaak. Binst die drie dagen besprekingen, die som© standig bestaande nationale pensioenkas ; zeer levendig waren, werd geen enkel onbeleefd of » b) Een pensioen dat tot 1,800-2,000 frank belooaanstooteüijk woord geuit. Niet steeds zijn de redevoeringen akademisch in den vorm, en vaak worden ziij pen kan, met een minimum van minstens 1,200 frank in gewestelijke kromtaail uitgesproken, doch de ge- per jaar, op 50-jarigen ouderdom en dertig jaren werk in de mijnen ; dachte wordt eenvoudig en in voile goedhartigheid » c) Indien niet binnenkort een algemeen ontwerp uitgedrukt. Verder zijn daar insgelijks de gevolgen van een kor- gestemd wondt aangaande de voortijdige werkonbeteren werkdag en van meer methodische gezondheids- kwaamheid, 'dan in de thans ingediende wet een penvoorzórgen klaarblijkelijk. Bij de jongeren vooral, on- sioen inlasschen volgens de,jaren werk op de basis derscheidt biij 't eerste opzicht niets den mijnwerker van een «derde van het minimum-pensioencijfer berevan eenen werkman' van eenig ander beroer», en de kend, dit na .tien jaren werken in den ondergrond, en beniaminig « zwarte smoelen » zal weldra geenen zin indien de verkrijger door 't werk verminkt i s ; » d) En des noods, om al die gewichtige eisenen meer hebben. En de deelnemers aan het Kongres dat te Brussel zekerder te bekomen, eene herziening mits, als 't zijn moet, eene verhooging van de stortingen der arbeiders op 12, 13 en 14 Maart gehouden werd, én de toon1 der besprekingen, én de grond zelf der debatten «laten den en der patroons, op het percent op de loonen toegepast, en mits totaal' verloren kapitaal » gunstigsften indruk na. Het Kongres heeft zonder bespreking een besluit De dertien op het agenda voorkomende vraagstukaangenomen, een jaarlijkscn verloftermijn met betaald ken weerden door kortbondige verslagen ingeleid. Niet loon eischenid. allen waren van «gelijk gewicht. En sommige kwesties, Aangaande de socialiseering der mijnen, heeft het zooafls de vrije keus van eenen geneesneer bij werkKongres steeds de werkelijkheid ingezien, en, geene ongeval, het toezicht der mijnen door arbeMersafgevaar dügden, betere gezondheidstoestanden in de mij- gewaagde proefneming willende aangaan, neemt het het socialiiseeren slechts in zulke voorwaarden aan dat nen, de herziening der wet op de werkongevallen, zijn ém het «publiek, én de werklieden, er voordeel bij hebeisenen die reeds meermalen ter spraak kwamen en ben. op welk men steeds terugkomen zal, zoolang zij niet Wel hebben sommige afgevaardigden beweerd 'dat zuilen opgelost wezen. De besluiten dienaangaande de socialisatie een onmogelijk iets was in het kapitaliswaren dan ook slechts de bekrachtingen van vroegere besluiten, en daarop was g<&Qn meeningsgeschil mo- tisch regiem, maar zij vonden weinig gehoor, en de beslniifse'len van het verslag werden eenparig aangegelijk. Het verslag over den zedelijken en geldelijken toe- nomen. Zij luiden aüis volgt : « Het Kongres beslist 1: stand, dat zeer merkwaardig was, heeft tot geme> «de » De Reigeering aan te manen zoo gauw mogelijk die minste opmerking aanleiding gegeven aangaande het koolput te Wandire in regie uit te baten; werkloozen beheerder Centrale. Niet alleen werden binst het jaar voor de voorbereidende werken te benuttigen, voorabveroveringen bekomen, maar de financieele macht der eer het boren der putten voor de uitbatki'g van niet organisatie is merkelijk aangegroeid. Dè gezamenlijke ontvangsten beliepen op 10,900,000 frank, waarvan vergunde kolenlagen; zoo spoedig mogelijk de uitba1,540,000 frank voor «de Centrale, en einde December ting dezer te verzekeren; en het recht voor de werkbedroeg het inkas meer dan 7 miliioen, waarvan 1 mil- lieden van eenen kijk te hebben op het beheer der koolputten, door eene wet te regelen'; iioen 825,000 frank voor de Centrale. » Eene vergoedinigskas te stkihiten, waarin de ongeDe staking te Charleroi werd ter gelegenheid van regelde. winsten der koolputten zouden gestort w^ofdit verslag besproken. Bijna eenstemmig heeft het Kongres die staking betreurd; maar het heeft met . den; » Zoo spoediig mogelijk ai» de middelen- van algemeen kracht op «de noodzakelijkheid gedrukt van het syndibelang te onderzoeken, voor dö overname der thans in kaal^ toezicht'over de koolputten. werking zijnde koolputten; Bij de herziening der Standregels iis eens (te meer de » Verzoekt dfc socialistische mandatarissen de sticheigenzinnigheid gebleken van eenige groepen met lokating te eisenen van nieuwe Mijniensdholen in de ver-, listischestrekking uit heit Charteiroi-bekken, die willen aan de voordeelen der Centralen dleelachtig zijn zon- scMillige koolbekkens; » Verzoekt de Central© voor Arbeidersopvoedinjg der hun deel van de gemeenschappelijke lasten te draeenen leergang te beleggen over dè « sociaMseëring gen, — en is ook de vaste wil van het Kongres gebledar mijnen »; ken de arbeiderseenheid te versterken. » En gelast het Nationaal Komiteit met zich het nooSommige afgevaardigden stelden zelfs het tot stand diig personeel: (toe te voegen voor 't voorbereiden en brengen voor, van een Nationaal Syndakaat, met een v *i verspreiden van 'de verwezeniijkingswijzen dier enkele en gelijke bijdrage. *
De Belgische Vakbeweging
56
DE BELGISCHE VAKBEWEGING
hervorming, en met het op touw zetten eener propagandareis door heel het land. » —• Ook heeft het Kon gres zien nog met het technisch onderwijs beziggehouden, om zijne uitbreiding te vragen, alsook heit opnemen van. afgevaardigden der vakbonden in de bestaande Bestuuirlijke Kommissie. En ten slotte, na bijna een heel© zitting aan die krisis besteed te hebben, hebben de kongresleden bewezen dat zij een' zeer duidelijk onderscheid weten te maken, tusschen de elementen op welke noch de Belgische kapitalisten, noch de Regeering niet den minsten invloed hebben, en die welke het mogelijk is te raken. Zij hebben dam ook de volgende hulpmiddelen gestemd : / 1. Voor zooveel mogelijk de betaling vragen van de (dloor Dui'tschiliand verschuldigde vergoeding ; 2. Instelling door de Regeer ing van een Ekonomischen Raad die de kool put ten onder zijn toezicht zou hebben, en die voor rekening vam den Staat de kolen zou koopen en verkoopen in het binnenland' en in het buitenland ; 3. Onmiddellijke instelling van eene vergoed!n|gskas, om er de bovenmatige winsten van sommige koolputten in te storten en deze onder de arme koolputten te verdeélen ; 4. Onmiddellijke aanwerving der werkloozen, per nijverheid, eni ;rus©chenkornst der patroons in de werkloosheidt /ergoedingen ; 5. Beperking der produktie door het verminderen der uitdelvingsdagen. Het Kongres heeft zijne werkzaamheden gesloten door het stemmen van een besluit waarbij het Nationaal Komiteit gelast wordt voor de afschaffing van den arbeid 'bij onderaan neming te ieveren. Het Regiem van het Krisisfonds De Beheerraad van het Krisisfonds zet zijn werk voort om dit nieuw organisme zoo volmaakt mogelijk te maken en het volgens de omstandigheden te regelen. Van den eenen kant hebben de socialistische afgevaardigden hardnekkig gestreden om te bekomen 'dat de vereenigden, die sinds lange jaren hunne bijdragen stortten om zich tegen de werkeloosheid te verzekeren, niet zouden benadeeligd worden tegenover de werkeloozen die hunnen proeftijd niet volbracht hebben. Zijj hebben gevraagd dat het Krisisfonds het verschil zou betalen dat bestaat tusschen de vergoeding voorzien door de statuten der organisatie en die van het Krisisfonds. Een ministerieel besluit van 7 Maart heeft deze onrechtvaardigheid doen verdwijnen, en in 't vervolg zuLlen de in proeftijd zijnde werkeloozen geene grootere vergoeding meer kunnen trekken dan deze voorzien door de statuten der werkeloozenkas. Maar de termen van het besluit zouden in een anderen zin kunnen uitgelegd worden op zulke.wijze dat de moeiiMjkheid', waaraan men een einde wou brengen, vergroot wordt. De Beheerraad heeft aan minister Wauters gevraagd dat besluit te wijzigen, ten einde alle verder misverstand te vermijden. Wij zullen in ons volgend nummer de voornaamste bepalingen van deze besluiten weergeven. Het artikel 13, het Krisifonds instellende, werd in den loop der maand Maart in toepassing gebracht. Twee gjroepen van Gent (schilders en metaalarbeiders) en de sigarenmakers van Arendonek, in konflikt met weerspannige patroons, kunnen van de vergoedingen van het Krisisfonds genieten. Het bestaan van het Krisisfonds heeft aanleiding gegeven tot het stichten van menigvuldige werkeloozenkasaen die slechts voor doel hebben te kunnen genieten van de vergoedingen van 'dien Saat, en in normale toestanden geene leefbaarheid zullen hebben. Het geldt hier meestal knoeierijen vam in het gedrang komende .politiekers. De arbeidersmandatarissen onderzoeken nauwkeurig deze gevallen en zij zijn er toegekomen al deze gelegenheidskassen van kant te stellen. 1
/
De Stakingen in België binst het tweede halfjaar 1920] Het Arbeidsblad bevat, in haar 'Februari-nummer, een voorioopige statistiek der arbeidsgeschillen in den. loop van het tweede halfjaar 1920. Dit vertoog is wel niet zonder belang. Ziehier vooreerst het getal deir ge>schiiilen' en dat der daarbij betrokken arbeiders : Getal stakingen
Juüi . . Augustus September Oktober . November December
. . . . . .
. . . . . .
Getil Getal Getal stakers lock-outs gelockou teerders
21 30 46 46 27 6
6,256 8,756 16,236 8,561 74,215 976
176
115,000
—
1 1 2 1
2,000 800 80 115 ——
5
2,995
Die cijfers overtreffen zeer die van vóór den oorlog, vermits, in den loop der vijf jongst verloopen jaren, het Departement van Arbeid gemiddeld 61 geschillen heeft opgenomen met 15,636 betrokken arbeir 'ders voor het tweede half-jaar; en' zij zijn een afdoend anltwooird op de bewering van sommige bezitters, alls zou de syndikale en politieke takt'iek den1 slürijdgloed van het Belgisch proletariaat verkoelen, en verzwakken. Ziehier nu de klasseering der geschillen petr nijverheid : Metalen • 45 Kleedimg 18 Voeding 16. Bouwvak fïf Mijnen 14 Steengroeven 12 Hout- en meubeiki&jverheden . . . . 11 Openbare Dienstent 10 Vervoer . . . . . . . . . . 8 Textieikiiijverheden 7 Bijzondere nijverheden 6 Scheikundige nijverheden 4 Leder- en huidennljverheden . . . . 4 Potbakken . 3 Glasnijverheden 2 Papiernijverheden 2 Kunstnijverheden 2 Bediendiein 2 Jn 't geheel . . 181 De vragen om loon sverbooiging hebben natuur lijk tot het meest geschillen aanleiding gegeven; zulks was in 129 gevaJlen de hoofdeisen. Die eisen kwam verder bijhooriig in een zeker getal andere geschillen voor. Aangaande de uitslagen der stakingen binst helt be^ doeld halfjaar, wordt het volgende waargenomen : Getal Getal stakingen' deelnemers Mislukkingen 59 15,353 Vergelijken 64 100,821 Gelukken . 41 4,538 Gedeeltelijk gelukken . . . 26 3,196' Twee lock-outs (2,062 arbeiders) zijn door een vergelijk geëindigd, ten voordeele der arbeiders. Hier dient gezegd te worden dat hetgeen in de offi* cieele statistiek « vergelijk » of « overeenkomst » genoemd wordt,toijinaaltijd een .gunstige uitslag voor de werklieden daarstelt. Immers, het syndikaat stelt algemeen bij hoorige eisenen nevens ê& hoofdeischen, en, binst de. onderhandelingen; offert heit de eene of andere der eerste op om de tweedie te doen' zegepralen. De verhouding der nederlagen is dus alleen van gewicht. Zij treft slechts 12 L h. dier betrokken arbeiders. \ 9467. Samenw. drukk. Lucifer, 8, Kapellemarkt, Brus. Bestuurder : Vanden Bosch.
