N' 17.
14 AUGUSTUS! 1920.
Opstel en Administratie : VOLKSHUIS (ZAAL 57) BRUSSEL
OFFICIEEL ORGAAN van de Syndikale Kommissie der Werkliedenpartij en der Onafhankelijke Vakbonden.
De Arbeidersklas zal niet dulden dat de Senaat den vooruitgang in den weg sta In dieze jongste dagen komt de Senaat te bewijzen hoezeer zijn reaktionnaire oorsprong rampzalig is voor het land, en hoe hij zich openbaart door een stelselmatig verzet tegen alle maatregelen en hervormingen die voor het algemeen belang en voor de arbeidersklas voordeellg zijn, doch die de kapitalistische voorrechten treffen. In de wet op de belasting op het inkomen heeft de Senaat de verplichting uitgeschrapt, voor de Banken, van aan het belastingsbestuur de bordereelen of lijsten van door hare klanten opgestreken interestbriefjes mede te deelen, zoodat de rijken straffeloos valsche verklaringen zullen kunnen afleggen of indienen om aan een billijke schatting te ontsnappen, terwijl de patroons verplicht zullen zijn hunne loonentabels te leveren die zullen dienen om het « inkomen » der werklieden tot den laatsten centiem te belasten. Hij heeft de toegelaten verhooging der huishuren van 30 op 50 t.h. gebracht, en zelfs, bij een tweede stemming, een door de Kamer aangenomen wijziging verworpen, die het maximum van 30 t.h. voor de kleinere huishuren behield, en daardoor heeft de Senaat getoond dat hij enkel om de belangen der eigenaars bezorgd is. Bn daar komt hij de bespreking Ier wet op den achturendag', die door de Kamer sinds drie weken gestemd was, tot na de vakanties te verschuiven. Indien de Senaat slechts een grondiger onderzoek van het ontwerp beoogd had, dan zou men enkel hierover kunnen klagen hebben dat die bejaarde gekozenen trager van trein zijn, en daaruit afleiden dat zij door jongere mannen zouden moeten vervangen worden...Maar de verklaringen van al zijne woordvoerders zijn duidelijk en beteefcenend : de Senaat wil over den noodigen tijd kunnen beschikken om dJe wet te saboteeren, die de arbeiders tegen de door gretige patroons opgelegde overmatige en afmattende werkdagen beschermen moet. De Belgische werkgevers hebben gepoogd aan de Kamer .te doen gelooven, dat de wettelijke achturendag tot den ondergang der Belgische nijverheid zou leiden. Doch te vergeefs : de gekozenen van 't Algemeen Stemrecht — zelfs diegenen wier betrachtingen tegenstrijdig zijn met die der georganiseerde arbeiders — hebben niet vergeten, dat diezelfde opwerping tegen
VERSCHIJNT OM DE VEERTIEN DAGEN
alle hervormingen werd ingebracht, vanaf de wet op de werkongevallen tot de wet op den achturendag in de koolmijnen, en, aan den billijken eisch der arbeiders • gehoord gevend, hebben zij het ontwerp gestemd. Doch de nijverheidsbazen hebben niet opgegeven. Zij hebben onverwijld den Senaat beginnen te bewerken. Na de bijna eenparige stemming der Kamer, zou het al te onbetamelijk geweest zijn, de verwerping te eischen ; ook hebben zij er zich bij bepaald het stemmen der wet te doen verdagen om zoovele afwijkingen als maar mogelijk te bekomen. Bn daarna zullen zij de late afkondiging der wet als voorwendsel' nemen om te beweren dat de toepassing op 1 Juli 1921 niet mogelijk is, dat zij langdurige en kostelijke veranderingen aan de inrichting en de schikking der fabrieken, aan het materieel, enz., eischen zal, en... dan zullen zij verdere tijdelijke afwijkingen afvragen — en derwijze zou de achturendag feitelijk de uitzondering wezen. Die list. moet zonder dralen gedoofd worden. In de Kamer is gezegd geworden dat de wet zeer « rekkelijk » was, dat wil zeggen, dat zij talrijke afwijkingen omvat en er nog vele andere toelaat of mogelijk maakt. Welnu, de arbeidersorganisaties zijn van oordeel, dat de toegestane afwijkingen al te talrijk zijn, en dat de weg gebaand is voor allerlei misbruiken, en zij zijn niet zinnens er nog andere aan te nemen.Herhaaldelijk hebben zij dit gevoelen bevestigd, namelijk door het krachtdadig protest dat zij onlangs aan den Senaat hebben laten geworden. Doch het blijkt wel, dat die verz/etbetuigingen den Senaat niet zullen doen wankelen. Door verblinde patroons verkeerd ingelicht, schijnt de Senaat te meenen, dat de werkeloosheidskrisis de gesyndikeerden ontmoedigd en ontzenuwd heeft, en dat een eenigszins behendige weerstand slechts een voorbijgaand geklaag verwekken zal. Het oogenblik is gekomen om te laten gevoelen, dat de 700,000 gesyndikeerden van 1920 de macht hebben de in 1918 — toen hunne gelederen nauwelijks 100,000 man telden — door de Regeering aangegane verbintenissen te doen eerbiedigen, en om luide te zeggen.^ dat de WashingtonpKonferentie, niet louter komediespel geweest is om het ongeduld der arbeiders, te paaien. Zooals gezel Delvigne het in zitting der Kamer, Wj de meesterlijke verdediging van zijn merkwaardig verslag, zegde : « De arbeiders hébben in hunne aderen het krediet geopend dat toegelaten heeh het menscfceiii* .hh recht te redde©; » i
138
DE BELGISCHE VAKBEWEGING
Heden is de vervaltijd daar. Indien onze schuldenaars pogen weg te sluipen, zullen we naar dwangmiddelen moeten omzien. En zoo onze billijke eisenen, met kalmte voorgedragen, niet aanhoord worden, zullen onze organisaties — welke daar ook*de gevolgen van wezen — meer krachtdadiger weten te handelen. Zij zuiLlen alleszins niet dulden, dat een uit den cijnsgesproten Senaat de baan voor den vooruitgang belemmere.
De Eenheidsorganisatie De sinds ons bynd'kaal kongres verschenen nummers onzer vakbladen spreken in goede termen over onze jaarlijksche bijeenkomst van 4 en 5 Juli laatstleden. De Transportarbeider bespreekt in een bijzonder objektief artikel,het besluit des kongres, de uitspraak van het Nationaal Komiteit der Syndikale Kommissie inzake nijverheidsorganisatie goedkeurende. Met sympathie begroet de opsteller van het artikel het opgewocpen gedacht om al de arbeiders in een nationale centrale organisatie te scharen. Hij meent echter dat voorafgaandelijk het gedacht in de geesten der leiders en der massa rijpen moet, dat de Syndikale Kommissie eerst en vooral een gevoelige uitbreiding krijgen moet, om daarna eerst de grondvesten te leggen van de vooruitgezette eenheidsorganisatie. We willen wel verklaren dat we deze meening persoonlijk zonder voorbehoud bijtreden. We gaan zelfs verder en zeggen dat, eerst en vooral, ook moet getracht worden, eenheid te brengen in de bijdragen en dé verschillende uitkeeringen welke in de groepen' bestaan. Dit en een degelijk ingerichte leiding en flink bestuur der Syndikale Kommissie, dat is de baan geopend naar eene organisatie voor al de vereenigde arbeiders van ons land. Het Bureel der Syndikale Kommissie is het met die stelling eens en heeft al, na een eerste en toch reeds ernstige bespreking, de noodige maatregelen genomen om binst den kortst mogelijken tijd aan het Nationaal Komiteit bepaalde voorstellen te kunnen voorleggen. Nu zou het volgens ons geen kwaad doen, integendeel, dat onze vakpers van nu af zich met de zaak bezig hield, ten einde al onze menschen in te lichten, of liever voor te lichten. Staan we eens even stil bij het gedacht door den Transportarbeider opgeworpen. Met reden duidt hij aan dat, waar vroeger voor min dan 100 duizend leden in de Syndikale Kommissie een sekretaris was, er nu geen flnancieele bezwaren bestaan kunnen om er desnoods tien aan (te stellen. Deze tien sekretarissen,. welke het dagelijksch bestuur zouden uitmaken, zouden door een 40-tal Bureelleden omringd worden. Te zamen zouden ze een « Na• tionale Raad «vormen, die in alle groote vraagstukken de leiding geven kan en de aangenomen besluiten weet door te voeren. Dit zou in ons midden een Hoogere Arbeidsraad daarstellen. Eens de algemeenè leiding erkend, dan is de tijd voorbij 'van het werken om enkele centiemen loonsverhpoging voor de eene of andere groep van arbeiders; dan komt het oogenblik om de loonen voor gansch het land vast te stellen. Dan komt onmiddellijk de algemeené behandeling van de vraagstukken in verband met de sociale en arbeiderswetgeving en het voorbereiden m den overgang der kapitelistische productie -naar naitionaiisaUe en socialisering der bedrijven. * *
*
We zegden reeds er mede t'akkoord te gaan ,dat éétèt enïMmti d© Syn#kMe Koi^nijssie of althans imx Sekretariaat een 'gevoelige uitbreiding krijgen
moet. We willen voorloopig zelfs niets inbrengen tegen het aantal van tien voorgestelde sekretarissen, alhoewel we meenen dat dit maar zijn zaL met de toekomstorganisatie. De voorgestelde manier van het aanwerven dier sekretarissen, daar kunnen we onmogelijk mede instemmen. Inderdaad, de Transportarbeider stelt voor dat de groote nationale organisaties in hun midden den man zouden aan te duiden hebben om als se^krefaris der Syndikale Kommissie op te treden. En de andere 22 groepen dan ? Kunnen daar geen. goede elementen gevonden worden? Moet men noodzakelijk lid eener groote organisatie zijn om bekwaam te wezen een leider der Syndikale Kommissie te worden ? We meenen van neen, en daarom moeten de sekretarissen door het Nationaal Komiteit aangeduid worden, onaf gezien tot welke onzer aangesloten organisaties de kandidaten behooren. Pe sekretarissen vertegenwoordigen niet de een of andere bepaalde groep, maar wel het geheele der beweging, en daarom zou het gevaarlijk zijn ze slechts in de groote groepen, met terzijdestelling der kleine, te kiezen. ' Dan komt het voorstel om nevens de tien bestendige sekretarissen, een Bureel van 40 leden te vormen. Of dit nu noodig is? Hebben we dit Bureel niet alreeds? Hebben we niet ons Nationaal Komiteit der Syndikale Kommissie, dat in zijnen schoot de vertegenwoordigers teil van al de aangesloten groepen, en daarbij nog, deze maar met raadgevende stem, de sekretarissen onzer federaties van vakbonden. Is dit niet alreeds een Hoogere Arbeidsraad ? We hebben daar reeds het puik onzer Belgische Vakbeweging en met de uitbreiding dje er nu in de eerste^dagen aan -gegeven wordt ingevolge het besluit dienaangaande van ons laatste Syndikaal Kongres krijgen de grootste groepen eene versterking hunner vertegenwoordiging, wat hen toelaten zal meerder bekwame elementen te zenden. Het eenige wat we op dit oogenblik moeten verkrijgen is de uitbreidingen dit zelfs in een gevoelige mate, van den zedelijken invloed d?en er vanwege ons Nationaal Komiteit uitgaat. Als de nationale groepen regelmatig, zich zullen gedragen naar de besluiten van ons Nationaal Komiteit, — en we mogen zeggen dat daar sinds den oorlog een gevoelige en ernstige verbetering ingekomen is,— dan zal dit lichaam zich meer geneigd gevoelen allerhande vraagstukken te bespreken, in de vaste overtuiging dat de door hem genomen besluiten geëerbiedigd en nageleefd worden. Het verantwoordelijkheidsgevoel der groepen tegenover de Syndikale Kommissie moet versterkt en uitgebreid worden en dan kan het Nationaal Komiteit verder de baan op. Het werk moet echter voorbereid worden en dit kan onmogelijk met den eenigen sekretaris welke heden de leiding van het Sekretariaat heeft. Dien last is te zwaar voor een man en daarom moet daar ten spoedigste verandering in komen. In afwachting van bepaalde besluiten over de nu nieuw opgeworpen gedachten aangaande de uitbreiding van het Sekretariaat, moet de beslissing van het Kongres uitgevoerd en de twee nieuwe sekretarissen aangesteld worden. • , Het Bureel houdt zich met de zaak onledig en zal eerstdaags met bepaalde voorstellen vóór het Nationaal Komiteit komen. Aan de uitbreiding van het Bureel was ook door dit laatste gedacht zelfs voor het houden van ons Kongres. Te laat echter om nog de groepen degelijk in te lichten, waarom we de.zaak naar een volgend kongres verschoven hebbén. • Met de nieuwe samenstelling van ons Nationaal. Kor miiehy aanzien wij het als mogelijk veel kongreswerk zoodanig voor te jbereiden dat op het Kongres zelve slechts een mmimum van tijd er mede henen gaat, vooral voor wat de bestuurlijke zaken betreft*
DB BELGISCHE VAKBEWEGING •M|^MMM»«É<*«««WI«Mt«l«MM^^MI^.
Nemen we de zaken ter hand in den. geest zooals we komen aan te duiden, dan leggen we oj> degelijke wijze de grondvesten voor onze toekomstige « eene vakorganisatie voor al de Belgische arbeiders ». C. JVis. »—.
Sociale Wetgeving
139 II
M ^ h — — |
llll.
'
I I M I — 1 — —
gew, wanneer de rechter, na den sekretaris, dié drager is van een plichtmatig geboekte volmacht, afgewezen te hebben, een bediende van de een of ander rijke en machtige verzekeringsmaatschappij erkent,als zijnde de vertegenwoordiger tevens van zijne maatschappij en van den patroon bij wien het ongeval zich heeft voorgedaan. Benige dagen geleden is het te Mechelen zoo geschied, in de volgende omstandigheden : De sekretaris van het Brusselsen inlichtingsbureel werd door twee gekwetsten verzocht hen vóór het vredegerecht van het eerste kanton te Mechelen te vertegenwoordigen. Over den graad van onderschatting der beiroepswaarde van beide slachtoffers bestond oneenagheid tusschen de partijen. De zaak was zeer klaar en eenvoudig, en voorzeker zou de rechter er zijne hersenen niet moeten op vermoeien hebben, hadde hij zich bij zijne rol van rechter bepaald, dat meent bij het gewetensvol onderzoek van de betwiste aangelegenheid. Doch, na de verhoorverslagen der vrijwillige verschijningen on:vangen te hebben, en den sekretaris van ons bureel door zijnen griffier te hebben laten weten dat beide zaken op een gestelden datum zouden- opgeroepen worden, viel hem plotseling in het geheugen, toen de partijen vóór hem stonden, dat dé vertegenwoordiger der gekwetsten door ©ene arbeidersorganisatie afgevaardigd was, en, onder voorwendsel dat hij vroeger reeds dien maatregel tegen zekere gevolmachtigden had móeten nemen, en dat hij niet dulden mocht, dat de belangen der slachtoffers vóór hem door iemand die den titel van advokaat nie* voert, zouden voorgestaan worden, weigerde hij het handteeken van den sekretaris van ons bureel te erkennen, en aldus belette hij hem de twee gekwetsten te vertegenwoordigen. Te vergeefs legde de sekretaris den rechter vóór oogen, dat hij de slachtoffers van werkongevallen sedert negen jaren vóór al de vtedegerechten van» het arrondissement Brussel vertegenwoordigde, en dat hem dienaangaande door de rechters nooit de geringste opmerking gedaan werd ; toch werd hij afgewezen, terwijl de rechter de vertegenwoordiging van de verzekeringsinstelling door een haref bedienden aanvaardde. Wat dunkt U, gezellen, over de logiek van dien zonderlingen rechter, die aan den patroon toestaat zich door wien het hem lust te laten vertegenwoordigen, en die dat recht aan den werkman ontzegt 7" Slechts haat voor den werkman kan een magistraat tot dergelijke houding, tot misbruik maken van' zijne macht, drijven. Wellicht zou het, bij de aanstaande herziening van de wet op de werkongevallen, passen, door het inlasschen van een nieuw artikel aan den arbeider het recht toe te kennen, zich door den persoon in wien hij zijn volle vertrouwen stelt te "laten verdedigen, alweze die persoon advokaat of niet. ' J . LOMBAERTS.
De verdediging van de slachtoffers van werkongevallen voor de rechtbanken Bij de toepassing van dé wet van 24 December 1903 op de vergoeding van de door werkongevallen veroorzaakte beschadigingen, zijn de vakorganisaties om de verdediging van de slachtoffers van werkongevallen bezorgd geweest, en hebben de meeste^ onzer plaatselijke vakvéreenigingen in haren schoot bureelen ingericht, die voor taak en zending hebben de wettelijke belangen van die slachtoffers voor te staan en te vrijwaren. • Die bijzondere diensten handelen naar den raad van bijzonder bevoegde rechtskundigen en geneesheeren, en onder de leiding van sekrétarissen die, op dat gebied, die vereischte kennissen en een vruchtrijke ervaring verworven hebben. Dank mn hun toedoen, zijn talrijke gevallen in der minne oipgelost geworden, en is het gerecht merkelijk ontlast geworden. Dit beantwoordt trouwens aan de inzichten en aan de bedoeling van de wetgevers van 1903, die gewild hebben, dat de wet óp de werkongevallen eene wet van verzoening en vrede weze, waardoor, binnen de perken van 't mogelijke, processen tussehien werkgevers en werklieden zouden vermeden worden. Doch, ondanks al hunne bezorgdheid om processen te vermijden, gebeurt het dat tusschen de betrokken paftifén geen akkoord mogelijk is, en dat de uitspraak aa« hét gerecht moet overgelaten worden. En dan staan we vóór de kwestie : door wien- zullen de belangen van den beschadigde verdedigd worden? Het spreekt van zélf dat, zoo de loónkwesfcie niet in te zien was, ons antwoord wezen zou : « Alles is stiel, en aan elkeen ziin werk », of « De schoenmaker bliïve bii zijnen leest ». Doch, -reeds vóór den oorlog was het loongeld der advokaten reeds zoo hoog dat, aangezien €e aan den beschadigde toegestane vergoedingen, er geen sprake kon ziin van de zaak van een slachtoffer van een werkongeval aan eenen advokaat toe te vertrouwen, dan wel in gansch uitzonderliike gevallen, waarbii de tusschenkomst van eenen rechtskundige volstrekt onmisbaar is. Veel min nog dan in 1914 kan thans een slachtoffer van een werkongeval er aan denken zich door eenen advokaat te laten., verdedigen. Nochtans mag hij aan zich zelven niet overgelaten worden : ook is het, bij gebrek aan advokaat, de taak van den schrüver van hef bijzonder bureel den beschadigden arbeider vóór het gerecht bij te staan ofte vertegenwoordigen. Overigens de sekretaris wordt door alle verzekeraars als bereetitigdie, vertegenwoordiger van den beschadigde erkend* alsook door het meertal der vrederechters. ; De Ilde Internationale Arbeidskonferentie Doch, er zijn nog uitzonderingen : er worden nog De Ii e Internationale Konferentie van den Arbeid, vrederechters gevonden die. naar hunne willekeur, die te Genua van 1(5 Juni tot 12 Juli gezeteld heeft, is volstrekt eisenen dat de t>artiien persoonlijk vóór hen versehimen, en die derhalve stelselmatig den mandata- uitzonderlijk aan eene bijzondere nijverheid gewijd: geworden : het vervoer op zee of op inlandsché waterris afwitzen ;
1
•..•/,•••:•&••
140 —
—
ü
^
—
^
~
—
—
^
—
—
—
I
I
'
DE BELGISCHE VAKBEWEGING
I!
III
I
de verzekering tegen werkeloosheid voor de zeelieden ; 3. Het verbod van kinderen beneden 14 jaar aan 't we*"k te zetten; 4. De mogelijkheid om eene internationale verordening voor de zeelieden op te maken. De drie eerste punten werden te Washington voor de gezamenlijkheid der arbeiders geregeld ; zij schenen in grondbeginsel voor de zeelieden aangenomen te zijn, en het kon nog slechts de toepassiragswijzen gelden. Op elk van die vier punten werd door het Internationaal Arbeidsbureel een uitvoerig verslag opgemaakt, naar de door de verscheidene regeeringen ingediende antwoorden; en inlichtingen, en na rechtstreeksche raadpleging én van de vakbonden der zeelieden én van de reedersvereenigingen. Zes en twintig Staten waren door afgevaardigden van de regeeringen, van de zeelieden en van de reed'ers, vertegenwoordigd : Duitschland, Argentiria, Australië, België, Canada, Chili, Denemarken, Spanje, Frankrijk, Groot-Britten, Griekenland, Indië, Italië, Japan, Noorwegen, Holland, Polen, Portugal, Roemenië, Serbo-Croatië, Siam, Zweden, Zwitserland, Tchecho-Slovakië, Uruguay en Venezuela. Onder de afgevaardigden bevonden zich : gezel Wissel, gewezen minister van Arbeid in Duitschland ; onze kameraad Chapelle, van de Antwerpsche Zeelieden; Rivelli, van de Federatie der Fransche Zeelieden ; de Engelschman Havelock Wilson, de Italiaan Giulietti, de Japaner Okasaki, de Hollander Brautigan, enz. Op de openingszitting, drukte Giulietti sterk op het karakter welk d'e zeelieden zinnens waren aan de Konferentie 4e geven. Deze Konferentie, zoo sprak hij, sproeit tut de Internationale Koniferentie te Washington, die zelve een gevolg van den oorlog was. Het past dat de reeders het lijden niet uit oogen verliezen welk de zeelieden binst dien oorlog hebben ondergaan, namenlijk ten gevolge van den onderzeeschen oorlog. Thans moet hun een beter lot verzekerd wezen, en, om de onvermijdelijke sociale herschepping te bevorderen, verzoeken wij de reeders en bijzonderlijk de regeeringen derwijze te handelen, dat onze beraadslagingen eene sociale herschepping vergemakkelijken, die toelaten zou dat het beheer der schepen, welk thans uitsluitelijk in handen der reeders is, zonder uitstel enkel door de manschappen van de handelsmarine der gansche wereld zou gevoerd worden.
•
•
•
—
—
*
—
Doring verklaarde dat zijne regeering geneigd was de vereischte vergoedingen te betalen, en van zoodra hem perschrift de bekrachtiging van z'tjn gezegde was toegekomen, was de zaak geregeld. In de Kommissie der werkuren was België niet vertegenwoordigd, In de Kommissie voor werkeloosheid was ons land door kapitein Brandt, een der technische raadgevers van onzen kameraad Chapelle, vertegenwoordigd. Geen Belg alweer in de Kommissie voor kinderarbeid, welke slechts vier leden van elke soort bevatte. Doch België telde twee leden in de Komissie voor eene algemeene internationale verordening voor de zeelieden, de heer Pierrard, regeeringsafgevaardigde, en onzen kameraad Chapelle; en twee in de Kommissie voor inlandsche vaart, de -heer Cuvelier, technische regeeringsraadsheer, en de heer Cetisters, technische raadgever der patroons. De Kinderarbeid. Evenals te Washington, zijn de kommissies het tamelijk snel eens geworden op gunstige besluiten, uitgezonderd nochtans de Kommissie met het studeeren gelast van de toepassing van den achturendag. Den 28n Juni kon de Koniferentie het verslag bespreken van de Kommissie voor het verbieden van den kinderarbeid en het reglementeeren van den arbeid der volwassenen. Dit verslag stelde een ontwerp van internationale overeenkomst voor, dat al de schepen bedoelde, zonder onderscheid, en verbood aan boord het werk van kinderen beneden 14 .jaar te benuttigen. Nochtans waren twee uitzonderingen voorzien : 1° Voor de schepen waar enkel de leden van een zelfde .gezin aan 't werk zijn ; en 2° voor de onder toezicht van het openbaar gezag staande school-schepen, « op welke de kinderen scholieren zijn evenzeer als leerjongens ». Ook voorzag het ontwerp dat de zeelieden van beneden 17 jaar niet zouden mogen gedwongen worden het kwartier nachtdienst tusschen 8 uur 's avonds en 6 uur 's morgens te volbrengen, en dat zij vóór 18 jaar volkomen verstreken noch in het ruim noch in de stookkamers aan 't werk mogen. zijn. Deze twee laatste schikkingen zouden voor de Belgwche zeelieden voordeel opleveren. De schikkingen van het ontwerp zouden ten laatste vanaf 1 Juni 1922 toepasselijk zijn. De Konferentie maakte geen bezwaar om die overeenkomst aan te nemen.
De Konferentie stelde kommissies aan, elk met cte De Internationale Verordening voor Zeelieden. studie van een der vier voormelde vraagstukken geHet Internationaal Bureel van den Arbeid had de vollast. Eene vijfde kreeg voor opdracht te onderzoeken op welke wijze de voor de zeelieden genomen schik- gende kwestie gesteld : Is het mogelijk, voor de zeekingen op de arbeiders der inlandsche vaart zouden lieden, een soort van internationale beroepswet in te kunnen toegepast worden. Doch op de allereerste ver- stellen ? Zoo ja, welke zouden de hoofdlijnen zijn van gadering ontstond een tamelijk ernstig geschil. De eene dergelijke verordening ? Moet het arbeidskontrakt Duitsche afgevaardigde Wessel bracht protest in; om- op de schepen, ja of neen, gelijk gesteld worden met het arbeidskontrakt van alle werklieden, bijvoorbeeld dat hij de voorafgaande vergadering der arbeidersdelevoor de tucht, het recht van het schip in een vreemd gatie niet had mogen bijwonen'. De reden van die uitsluiting bestond hierin, dat. ten land te Verlaten, en de betaling van de loonen vóór de gevolge van het torpedeeren van de Lusitania, de Fede- ontscheping? De Kommissie stelde een tekst voor, die er zich bij ratie der Engelsche Zeelieden bij de Internationale Federatie van het Vervoer protest had in'gediend tegen bepaalde het princien eener internationale wettelijke den onderzeeschen oorlog: dat deze Federatie, die ha- regeling daar te stellen, en de verwezenlijking ervan ren zetel in Duitschland had, in haar antwoord die wijze voor te bereiden. * van oorlogvoeren gerechtvaardigd had: en dat dan De Konferentie nam deze zienswijze aan, en stemde de .internationale kongressen van zeelieden te Londen' met 50 stemmen tegen 2, een besluit door welk het in 1917 en te Antwerpen in Januari 1920 gehouden, be- Internationaal Arbeidsbureel gelast werd zoo spoedig sloten hadden met de onderteekenaars van. hét ant- de noodige onderzoeken door te voeren voor het opstelwoord ; Dorinig, Muller en Jockade niet meer te ze- len van eene internationale verordening voor de zeetelen. lieden, — en daarna, met 56 stemmen tegen 7, eene Baar Dpring deel maakte van de Duitsche afvaardi- aanbeveling de regeeringen aanmanend, om het opging, bespraken de afgevardigden den toestand en be- maken van die internationale verordening te vergeslisten dat zij met die delegatie niet zouden zetelen makkelijken, voorafgaandelijk op nationaal gebied hare vooraleer deze van dé Duitsche regeering de geschre- wetten en reglementen aangaande de zeelieden te vervene verbintenis zou verkregen hébben, eene ver- zamelen en tot een samenhangend geheel te ordenen. goedirtg aan,de families van de slachtoffers v&n den De vertegenwoordigers der Noorweegsche zeelieden ondereeéschen oorlog te zullen betalen. vroegen dat sommige ïh de internationale verordening
DE BELGISCHE VAKBEWEGING
141
^^^^^^^^^^^^^^"^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
in te lasschen grondbeginsels door de iKonf erentie zonden bepaald worden, en dat aan de regeeringen zou aanbevolen worden een einde te stellen aan de uit het volstrekt gezag der manschapmeesters ontstaande misbruiken, en dit door de reeders op den gelijkheidsvoet voor de wet te stellen. De Konferentie erkende dlat de strafbekrachtigingen niet op verzoek van reedefsvertegenwoordigers zouden moeten toegepast worden, en dat de huidige wetten moeten gewijzigd worden. Dit grondbeginsel en dat aangaande de gelijkheid in rechten van reeders en zeel'eden, werden door 44 stemmen tegen 14 aangenomen. De Plaaisbézorging en de Werkeloosheidverzekering der Zeelieden. Meer dan al de andere arbeiders worden de zeelieden door de bemiddelaars uitgebuit, tot wie zij verplicht zijn zich te wenden om werk te vinden* De Genua-Konferentiè heeft besloten aait die misbruiken een einde te stellen door in het eerste artikel van een overeenkomstontwerp aangaande de plaatsing der zeelieden neer te schrijven : dat de plaatsing der zeelieden door geenen persoon, geen agentschap of geene handelsonderneming zal mogen bedreven worden met eene bedoeling van winstbejag, en dat welkdanige overtreding met gevangenis of met boeten zal gestraft worden. Door al de iregéeringen die de overeenkomst bekrachtigen, zullen maatregelen moeten genomen worden om zoo spoedig mogelijk de bestaande agentschappen af te schaffen, en intusschen zullen deze nog slechts onder beheer en toezicht van de regeering en mits vergunning mogen fungeeren. Het artikel 2 schrijft voor, dat elke regeering er zal moeten voor zorgen dat in hare havens een doelmatig stelsel van openbare en kostelooze plaatsverschafflngsbureelen zullen opgericht worden, ingesteld hetzij bij overeenkomst door de reedersvereenigingen en de zeeliedengróepeeringen, hetzij, bij gebrek aan haar 'toedóen, door den Staat. In allé geval zullen deze bureelen moeten beheerd worden, niet door onbevoegde papierbekrabbers, maar. door lieden die in zeeaangelegenheden praktisch ervaren zijn. En in die plaatsingsbureelen zal elke regeering aan de zeelieden de vrije keus van 't schip, en aan de reeders de vrije keus der manschappen moeten waarborgen. In ieder land zullen de vreemde matrozen aangaande de plaatsing dezelfde voordeden moeten genieten als de matrozen van het land zelf, op voorwaarde nochtans dat hunne arbeidsvoorwaarden nagenoeg dezelfde wezen, — en dit om de mededinging aan lage loonen van sommige Asiatiekers te vermijden. Het laatste artikel der Overeenkomst gelast het Inter. nationaal Bureel met het treffen van maatregelen, om ( de internationale samenvoeging en aanpassing der versehillige nationale stelsels van plaatsingsinrichtingen, te verzekeren Aangaande de verzekering tegen werkeloosheid, heeft de Konferentie de Washington-aanbeveling hernieuwd het inrichten bedoelend van de verzekering tegen onvrijwillige werkeloosheid, voor wat al dé nij- verheidisairbeidèrs betreft, hetzij door Staatsinstellingen, hetzij door en stelsel van geldelijke toelagen aan de w>or de arbeidersorganisaties gestichte werkeloosheidökassen. Daarenboven werd besloten het Internationaal Bu>-, reel van den Arbeid, met behulp van eene Bestendige Kommissie, gelijkaardig uit ireeders en zeelieden samengesteld,te gelasten met het bestudeeren van de verbeteringen die, van het internationaal standpunt af, aan de verscheidene nationale verzekeringstelsels voor zeelieden zouden kunnen gebracht worden, derwijze dat een werklooze matroos steeds zeker weze eene werkeloósheidlsvergoeding te trekken, al jviel hij zonder werk in eene vreemde haven, of al ware hij onder vreemde vlfcg. > v
Op den huidigen stond heeft een enkel land, Italië, de verplichtende verzekering tegen werkeloosheid voor alle arbeiders ingericht, de zeelieden inbegrepen. De verplichtende verzekering tegen werkeloosheid bestaat in Engeland insgelijks, doch enkel voor sommige bedrijven ; wel is daar spraak over hare algemeenmaking met er namelijk de zeelieden in te begrijpen, doch het sedert eenige maanden ingediend wetsontwerp ligt steeds onbeslist vóór het Parlement, waar het tegen ernstige moeilijkheden heeft gestooten. In Nederland en in de Skandinavische landen ontvangen de door de zeelieden zelve gestichte werkelooshei dkassen toelagen vanwege dé openbare machten ; doch in meestal de andere landen waar het toelagenstelsel in voege is, komt het den zeelieden niet ten goede omdat zij in den schoot hunner vakbonden nog geene werkeloosheidskassen hebben ingericht. Dit is namelijk het geval in België. Aangezien den aard van de inrichting der verzekering tegen werkeloosheid, heeft de Konferentie, op voorstel van Reaud, afgevaardigde der Fransche zeelieden, een overeenkomst-ontwerp gestemd dat aan al de reeders de verplichting oplegt, aan hunne ten gevolge van schipbreuk verlettende manschap eene met het loon gelijkstaande vergoeding te waarborgen, met den duur der werkeloosheid — de twee maanden niet overschrijdende — geëvenredigd. De reeders zullen zich tegen dit gevaar kunnen vrijwaren, hetzij door hunne verzekeringsbewijzen, hetzij op welke andere wijze ook, doch zullen alleszins verantwoordelijk blijven voor de betaling der vergoeding aan de ten gevolge eener schipbreuk verlettende matrozen. De Werkuren. Hebben de drie vorige Vraagstukken zonder groote moeite aanzienlijke stemmenrneerderheden bekomen, mat de toepassing van den achturendag en van de 48urige week was het'niet evenzoo gelegen. De besprekingen zijn in de Bijzondere Kommissie uiterst levendig geweest. Deze begon met eenige vooraf gaandelijke kwesties uit den weg te ruimen. Eerst bleek de Konferentie van gevoelen geweest te zijn, dat eene overeenkomst over den achturendag op de visschers niet toepasselijk was wier werkvoorwaardén van. het eene land tot het andere merkelijk verschillen. De Kommissie heeft haar de volgende « aanbeveling » voorgesteld, die door 67 stemmen tegen 2 aangenomen werd : . < « Gezien de in de Vredestraktaken bevatte verklaring, volgens welke al de nijverheidsgemeenschappen er zouden moeten naar streven, voor zooveel de bijzondere omstandigheden waarin men zich zou kunnen bevinden zulks zouden toelaten, « cjen achturendag of de acht-en-veertigurige week aan te nemen als een te bereiken doel overal waar he^ nog niet verwezenlijkt werd », geeft de Internationale Arbeidskonferentie aan elk Lid van de Internationale Organisatie van den Arbeid de aanbeveling, eene wetgeving aan' te nemen welke de werkuren van al de arbeiders in het visschersvak in dien zin beperken zou, mits de bijzondere schikkingen die door de bijzondere toestanden van die nijverheid in ieder land vereischt worden; en dat, om die wetgeving voor te bereiden, elke regeering de betrokkene patroons- en arbeidersorganisaties raadplege. » De raadpleging van de organisaties van arbeiders en van patroons is immers voor dé werklieden dé eenige waarborg. Daarna heeft de Kommissie zich met die arbeiders der binnenvaart onledig gehouden, en heeft aan élk. Lid van de Internationale Organisatie van den Arbeid <( aanbevolen » eene wetgeving daar te stellen die, in den zin van het Arbeid&charter in het Vredesverdrag, de werkuren beperkt voor het personeel van de binnenvaart, de luchtgesteldheid van ieder land en de aan ieder land eigen nijverheidstoestanden in acht nemende, en na raadpleging van die daarbij belanghebbende arbeiders- en patroonsorganisaties.
142
DB BELGISCHE VAKBEWEGING
In dezelfde voorwaarden zouden onder landen die langs eenen zelfden waterweg gelegen zijn, overeenkomsten moeten gesloten worden. Eene schikking die door vele afgevaardigden onnoodig geoordeeld werd, doch die. door de verdeeling der arbeidersstemmen en ten gevolge van de besluiteloosheid van den verslaggever, den heer Cuvelier, kommissaris der Antwerpsche haven, aangenomen werd, verklaart dat de nationale wetgevingen en de hierboven bedoelde internationale overeenkomsten zich, voor zooveel als mogelijk, zich naar het door de Konferentie aangenomen overeenkomst-ontwerp aangaande de werkuren op zee, zullen te richten hebben. Onze vriend Chapelle bevond zich onder degene die daartegen opkwamen. Inderdaad, in het stemmen van die schikking lag een onlogisch iets : ten eerste, omdat de Konferentie vooraf beslist had de toestanden der binnenvaart afzonderlijk na te gaan, daar, die al te veel verschillen met die der zeevaart; en ten andere, omdat het Overeenkomst-ontwerp in welk men berust door de Konferentie nog niet gestemd is, en dat men derhalve nog niet weet wat het inhouden zal. Dan ontstond eene uitvoerige bespreking over wat door binnenvaart en door zeevaart moest verstaan worden, en men kwam tot het besluit van aan ieder land de zorg over te laten dit onderscheid te maken, onder voorbehoud dat het zijne beslissingen aan het Internationaal Bureel van den Arbeid mededeelen zou. Eindelijk vatte de Konferentie de bespreking aan over den achturendag voor de zeelieden. De Kommissie droeg over die kwestie een overeenkomst-ontwerp voor. Iri een voorwoord werd nogmaals het in het Vredesverdrag uitgeroepen princiep bevestigd, dat de invoering van den achturendag of van de 48-wige week een doel is, waar overal moet na^r gestreefd worden waar het nog. niet bereikt werd. Het eerste artikel bekrachtigde dat grondbeginsel, door den duur van den aTbeid op acht uren daags, op acht en veertig uren per week, of op eenen gelijken duur op eene andere wijze verdeeld, te beperken, zonder onderscheid van nationaliteit of ras, van ouderdom, van geslacht of van graad, uitgenomen voor de kapiteins en officieren die geen
-dienst die voor het werkelijk achtiwenregiem volstrekt noodzakelijk is, was slechts verplichtend gemaakt voor de door mekanische kracht gedreven schepen van minstens 2,000 ton, en betrof slechts den dienst op hetwdek en bij de machienen, met uitsluiting der algemeene diensten (stewards, koks, enz.). De door den kapitein bevolen overuren^ op de dagen van aankomst en vertrek namelijk, zouden moeten ofwel betaald ofwel door toegevoegde rusturen vergoed worden. In de haven zou het dagelijksch werk acht uren moeten bedragen, van den Maandag tot den Vrijdag; en vijf uren den Zatei-dag. Voor al de andere schepen voorzag het ontwerp dat de beperking der werkuren, voor zooveel de omstandigheden het toelaten en na raadpleging der betrokkene patroons- en arbeidersorganisaties, op gelijke wijze zou moéten geregeld worden. Evertzoo voor den duur van den arbeid der hindoesehe matrozen, onder voorbehoud dat alleszins de duur van den thans geleverden arbeid zou moeten verkort worden. Ift? geval van reddingswerk, dikke nevel, stranding, • ' türa-ndy enz., zou natutsr^ik voor aillen de duur van 't wi^fe onbegrensd mogen verlengd'borden. .v De. vertegenwoordigers der reeders, die deze be^ palingen veertien dagen lang befcaimpt hadden, hernamen hunnen 'strijd in de: konferenttevergaderingv De, VHjrtegèiiwowdigiers der Bngelsohe reeders stelden • voor de toepassing' der overeenkomst te beperken op 4e sefte$en tófme» de havens* De Deenscfce afgevaardigde br^ht in dgf.de I^onJeEentieniet re^JinJatig vergaderd
was. De Grieksche vertegenwoordiger der reeders beweerde dat de toepassing der overeenkomst den ondergang der handelsmarine voor gevolg zou hebben. Bisschop Nolens, afgevaardigde der Hollandsche regeering, die reeds de zaak der arbeiders te Washington vurig verdedigd had, Albert Thomas, die Argentijnsche regeeringsafgevaardigde, en de arbeidersvertegenwoordigers Mac Vey (Engeland), Rivelli (Frankrijk) en Giulich (Italië) wederlegden, op afdoende wijze die spitsvindighe-2n en vitterijen, deden de ongehoorde winsten der reeders uitschijnen — meer dan 8 miljards winsten door de Engelsche reeders erkend — en toonden aan dat het verwerpen der overeenkomst niets oplossen zou., daar de zeelieden vastbesloten zijn in alle landen voldoening te bekomen. Doch dé verklaring van den Engelschen afgevaardigde Montagne Barlow^ dat hij het artikel 1 niet stemmen zou, gaf dadelijk den indruk diat men tot geenen uitslag komen zou. Immers, zoo het inleidend voorwoord, dat slechts eene onbepaalde en onzekere theoretische bijtreding was, door 65 stemmen tegen 5 en 7 onthoudingen aangenomen werd, heeft het artikel 1 slechts 48 stemmen tegen 30 verkregen. M. Deckers had natuurlijk tegen gestemd. Daar het ontwerp in zijn geheel door eene meerderheid der twee derden moest aangenomen worden, bleek deze meerderheid niet te zullen bereikt worden. Dezelfde feiten deden zich verder bij de bespreking nogmaals voor. M. Montagne Barlow stelde wijzigingen voor, de week van zes en vijftig uren aan het havenpersoneel, tien uren daags aan het personeel der algemeene diensten, en acht en veertig urenvper week binnen de havens opleggende. Die voorstellen werden door 51 stemmen tegen 27 verworpen; al de Belgische afgevaardigden waren in de meerderheid begrepen. Daarentegen stelde M. Pierrard, afgevaardigde der Belgische regeering, voor in het artikel 2 de woorden « eene internationale vaart volbrengende » uit te laten, 'tgeen voor gevolg zou gehad hebben een deel der vloot aan de toepassing der wet te onttrekken. Doch dat goede inzicht was niet van duur, daar, bij de stemming, M. Pierrard zich op het artikel onthield welk hij had doen verbeteren, en dat slechts 46 stemmen^ tegen 32 bekwam. . Ten slotte, toen het er op aan kwam over de Konventie in hare algemeenheid uitspraak te.' doen, werden 48 stemmen voor en 25 tegen uitgebracht. Op eene stem na, kon de Overeenkomst niet «aangenomen verklaard worden. De stem van M. Deckers, die tegen stemde, zou den uitslag teenemaal gewijzigd hebben. Stippen wij hier aan, dat de afgevaardigden c|er Fransche, der Hollandsche en der Argentijnsehe reeders het ontwerp gestemd hebben. Kortom, de Internationale Arbeid-Konferentie te Genua gehouden, met een veel meer beperkte bedoeling dan die welke te Washington gezeteld had, heeft eenen min gunstigen uitslag geleverd. Men mag niet zeggen dat zii mislukt is, daar zij het overeenkomstontwerp heeft aangenomen dat het' werk van kinderen beneden 14 jaar aan boord van alle schepen1 verbiedt; daar zij aan de regeeringen « aanbevolen >> hééft het voordeel van de verzekeringen stegen werkeloosheid ook op de zeelieden toe te passen, én eene overeeni komst heeft aangenomen die hun eene minste met \ twee maanden loon gelijkstaande vergoeding waarborgt f. voor werkeloosheid door schipbreuk ; en dtetar zij ver^\ der heeft « aanbevolen » dat de werkuren der visl sehers en der arbeiders van den binnenvaarten den zin der Wasriiiïgton-overeenfcatmsten zouden beperkt wor) denv.. En niettemin mag gezegd worden dat zij de hoop • bedrogen heeft welke? men in haar had gesteld!; Dit vloeit deels -hieruit* dftfr ztj < slechts een bijzonder nijverheidstak betrof, .en dat deswegen dte privaalbe» : langen daar krachtiger en met engere opdring*tegen*
DE BELGISCHE VAKBEWEGING over malkander stonden, — en tem andere, uit het feit dat de burgerij in verscheidene landen op de arbeidersklas overwinningen heeft behaald, en dat zij kracht inspant om deze te versterken. Het ware mis nochtans daaruit te besluiten dat die konferenties nutteloos zullen zijn. Voorzeker kunnen zij de* eigene werking der arbeidersorganisaties niet vervangen, en wij moeten er ons over verheugen. Hunne rol bestaat, evenals die der Parlementen, in het bekrachtigen van de door de meer vooruitstrevende groepeeringen gedane veroveringen, en de weldaden tot de min bevoordeeligden uit te breiden. Indien de zeelieden op geene uitdrukkelijke overeenkomst steunen om hunne syndikale aktie bij te staan, toch kunnen zij oo eene aanzienlijke meerderheid bogen die hunne eisclien heeft voorgestaan. Hunne internationale organisatie zal daar niet aan te kort blijven, en de aanstaande internationale Arbeidskonferentie zal hare bedrijvigheid weten te waardeeren en in acht te nemen.
De Vakbeweging in Griekenland Enkele maanden geleden hielden de in 'Griekenland bestaande vakbonden een kongres tot het stichten eener Syndikale Kommissie, welke inmiddels hare aansluiting bij het Internationaal Vakverbond gevraagd en verkregen heeft. De Regeering bevorderde de vakbeweging, en in korten tijd was het ledental tot 75,000 gestegen. Tusschen de leiding bevonden zich vijf leden der Socialistische Partij, die zich tégen de -bescherming der vakbeweging door de ftegeering verzetten. Dit bracht tweespalt mede, waarop die vijf personen een voorloopdg 'bestuur vormden, 'waarbij zich negen tienden der. Grieksche arbeiders aansloten nadat een algemeen Grieksch' arbeiderskongres was gehouden geworden. De Regeering trachtte daarop de ontwikkeling van het Grieksche proletariaat te stremmen en, op 1 Mei 1.1-, werden de bureelen van Vakbonden en Partij door soldaten en. machienge weren ingesloten. In vele steden grepen aanhoudingen plaats tijdens de groote be-. toogingen welke dn de voornaamste plaatsen zooals : Athenen, Pireus, §alonika, Volo, enz., gehouden werden. Ten gevolge van deze. betoogingen wilde de Regeering niet meer met de leiding der Syndikale Kommissie onderhandelen over vakvereeniginigszafcen; erger nog, zij Met de leden dezer leiding aanhouden en naar een klein eiland verbannen. De nieuwe leiders riepen daarop eene algemeene werkstaking van acht en veertig uren uit, waaraan de'elektriekarbeiders, straatwerkers, gaswerkkeden, boekbe werkers, bakkers, -tabakbewerkers, alsook een deel der post- en spoorweglui deelnamen. Een vijftigtal leden der stakersbesturen werden aangehoudeh maar spoedig losgelaten, toen de stakers besloten anders den strijd langer dan acht en veertig uren voort te zetten. Tijdens de staking stelde de d.d. Eerste . Minister voor ai de stakers te mïHtariseeren; al diegenen welke de 35 jaren niet bereikt hadden naar KlehvAzi.e te verbannen, terwijl de overigen onder toezicht der poli-ti3 zouden te werken hebben. De Ministerraad^ verwierp dit voorstel, waarop de staking geheven werd. De belofte werd ..verkregen, dat de;vijr verbannen leiders terug zouden gebracht • wordden. 0it gebeurde echter naar met vier, terwijï 'de vijfde gevangen gehouden en in beschuldiging gesteld we*d. Ö$ Grieksche arbeiders hebben tot heden slechts eene zeer gebrekkig ontwikkelde pers. Als alge<sneen arfeeidersbladhebben ze :sdeehts een weekblad. Nu worden de middelen M ^ S ^ r a o h t <wn «i' es» dagblad Vsan,tievtóak«!a», • y •..,'
143
De Belgische Vakbeweging Ookumenfatie HET NA TE VOLOEN VOORBEELD Sinds jaar en dag vragen wij zoowel' de sekretarissen onzer nationale organisaties als deze der federaties van vakbonden, om de Syndikale Kommissie regelmatig in te lichten over hetgene er in hunne groepen gebeurt en ons al te zenden wat door hen wordt in het licht gegeven. Vele kameraden hebben het nut onzer vraag begrepen en zenden ons inlichtingen over al hetgeen er wel belangrijks in hun midden voorvalt. Anderen verwaarloozen echter dit te doen, wat natuurlijk té> betreuren is. We hopen dat van heden af daar een besliste verandering' ten goede in komen zal. Een paar nationale groepen hebben de gewoonte genomen aan de Syndikale Kommissie al de mededeelingen te doen komen die ze gewoonlijk aan hunne afdeelingen zenden. Zoodoende, zijn we op de hoogte van gansch de in haren schoot heerschende bedrijvigheid. Het ware te wenschen dat dit voorbeeld door onze 32 aangesloten nationale groepen en de federaties van vakbonden gevolgd werde. # # *
Melden we terloops een praktisch initiatief vanwege onze Centrale der Transportarbeiders. Benevens haar officieel vakblad, dat nu opnieuw verschijnt, geeft zij sinds een viertal weken een wekelijksch bulletijn uit, bestemd voor de besturen der aangesloten afdeelingen. In enkele regels wordt den bestuurders eene uiteenzetting gegeven, van al de konflikten die er in het bedrijf oprijzen, de bekomen en veroverde verbeteringen, alsook de besluiten, enz., die in het bestuur aangaande de meest belangrijke zich voordoende zaken genomen worden. De sekretarissen geven op hunne afdeelings- en bestuursvergaderingen lezing van de belangrijkste nieuwsjes, hetgeen niet kan dan oneindig veel bijdragen tot de opvoeding der bestuurleden. Het ware niet slecht dit voorbeeld door onze groote organisaties te zien navolgen.
De Kongressen DE BEDIENDEN De bedienden hebben op 3 Juli een landelijk kongres gehouden, dat niet door de Nationale Federatie, maar wel door de afdeeling Brussel bijeengeroepen werd, hetgeen de onthouding van de afdalingen Luik en Verviers^voor gevolg had. Nochtans; daar de Federatie in meef dan eene gelegenheid de afdeeling der hoofdstad in hare plaats heeft laten optreden en handelen; daar het Kongres door het vorige voorzien werd voor het goedkeuren van het reglement der Centrale (reglement dat sedert maanden in volkomen overeenstemming door den sekretaris der Landelijke Federatie en den schrijver der Brusselsehe afdeeling opgemaakt werd), en vooral daar 17 afdeetlingen met 10,800 leden daar vertegenwoordigd waren, blijkt dit kongres als geldig te moeten aanzien worden. Allereerst had de vergadering de kwestie der ber roepsgrenzen te bespreken. Immers, verscheidene centrSen nemen de bedienden op van de nijverheden , diejn ha*en werkkring vallen. Dit feit is eene levenskwestie voor de op te richten Centrale der Bedienden; Hoe gerechtvaardigd ook die doenwijze, onder oogpunt der algemeene aktie, moge voorkomen, toch is het begrijpelijk dat dte nog jeugdige organisatie wel geen lust heeft in dien aard zelfmoord toe te stemmen. Het Kongres heeft, na uitvoerige bespreking, de volgende dagorde gestemd : « Het Kongres, overwegende dat, zoo de moderne vakbeweging'tot een steeds natrwere samentrekking
144
DE BELGISCHE VAKBE^EGING —»—J—w. ..
der arbeidersbeweging leiden moet, het nochtans' anderzijds onbetwistbaar is dat de vakbonden van bedienden, in de huidige stadium der organisatie, aan eene hoofdnoodzakelijkheid beantwoorden. » Wijst op de bijzondere moeilijkheden waarmede de op het grondbeginsel van den folassestrijd steunende bediendengroepeeringen af te rekenen hebben, ten gevolge van de bijzondere streving van het patronaat en van -de burgerpartijen om de arbeiders van kantooren en magazijnen in hunne klasorganisatie op te nemen. » En teekent verzet aan tegen het aannemen door arbéiderssyndikafcen van leden die, regelmatig en logischerwijze, bij de bediendenvakbonden moeten aangesloten worden. » Ten gevolge van deze beslissing heeft het Kongres besloten dat de nieuwe Centrale de volgende benaming voeren zou : « Algemeen Syndikaat van de Belgische Bedienden, Vakkundigen, Magazijniers-Inpakkers en Handelsreizigers ». Uit de bespreking der standregels, dient slechts datgene aangehaald te worden aangaande de aansluiting bij de Werkliedenpartij. Het ontwerp voorzag de aansluiting der Centrale. De Brusselsche afdeeling heeft
.
..' gaagggaagBaaaaaaBBBBBBgagaaaaagagH^
gebied van Borgerhout gevormd; die was van 25 tot 30 duizend man sterk. Die omstandigheden hebben aan het Kongres de heele zitting van zondagmorgen doen verliezen. Doch alles is ten beste afgeloopen, en des anderendaags, op de morgenzitting, heeft het Kongres een krachtig protest uitgebracht tegen de houding van den burgemeester van Antwierpen. Den tweeden dag kwam het verslag over den zedelijken toestand in bespreking. Dit verslag deed vooral de noodzakelijkheid inzien, de strekking van het hoogbeambtendom op ambachtsgebied te bekampen. Het toonde aan dat de bedrijvigheid van het Nationaal Syndikaat hoofdzakelijk den achturendag, de wekelijksche rust, de inrichting van eenen arbeidstoezichtsdienst,van gemengde vakkundigenraden,de afschaffing van den eereraad,de hervorming of herinrichting van den Beroepsraad, het tot stand brengen van een ekonomischen Middenraad,en het op touw zetten van een algemeen refe-, rendtim in het gansene iand voor de vertegenwoordiging van het Nationaal Syndikaat in al die nieuwe instellingen, beoogde. Ook deed het verslag de bedrijvigheid^ uitschijnen die in de gemengde kommissies aan den dag gelegd voorgesteld, de afdeelingen volkomen vrij te laten inzake Werd,"en kwam tegen de bewering op van sommige van aansluiting. Dit voorstel is door 10 stemmen tegen groepen, die in die bedrijvigheid een kiassemedewer5 aangenomen geworden. king zien. De verslaggever zag in die samenwerking De Centrale zal voorgoed ingesteld worden, -nadat met het Staatsbeheer het noodzakelijk gevolg van den het noodige zal gepoogd geworden zijn om de afdeeklassestrijd die door de organisatie gevoerd wordt. lingen Luik en Verviers in haren schoot te brengen. De heele bespreking berustte op dit laatste punt. AfHet Kongres heeft ten slotte protest uitgebracht tegevaardigden uit de hoofdstad waren van oordeel dat gen het feit dat de wet op den achturendag op de hanhet samenwerken in de gemengde kommissies slechts delsbedienden niet toepasselijk is. ijdele en bedrieglijke uitslagen geven kan,en de massa's veeleer moeten voorbereid worden tot het in handen DE SPOORWEGMANNEN nemen der openbare macht. Afgevaardigden uit proSedert den wapenstilstand heeft het « Nationaal Syn- vinciegouwen en Bureelileden hebben die zienswijze weten te wederleggen, vermits de volgende dagorde dikaat der Spoorweg-, Post-, Telegraaf-, Telefoon- en (door de afdeeling Bergen voorgedragen) eenparig geMarinelui » (S.P.T.T.M.) verscheidene kongressem stemd werd : gehouden, doch die kongressen waren privaatvergade« De afgevaardigden der afdeielingen van het Natioringen. Het eerste openbaar kongres heeft op 10, 11 naal Syndikaat, te Antwerpen vergaderd ;/ en 12 Juli te Antwerpen gezeteld. » Overwegende dat het syndikalisme de uitbating De betrokken organisaties uit Engeland, Frankrijk en der rijkdommen door de gemeenschap en «en bate van Holland, alsook de Internationale Federatie van het deze, voor doel heeft ; Veirvoer, waren daar vertegenwoordigd. » Dat, aangezien de in de huidige samenleving beNa de cpeningszitting, die door de aanspraken der staande strijdigheid en onvereenbaarheid tusschen de vreemde afgevaardigden benomen werd, werd de betrachtingen van het proletariaat en den door de burkwestie van, de verhooging der bijdragen besproken, gerij verworven toestand, welkdanige klassesamenwerïn prindep werd de maandelijksche bijdrage van 2 fr. king uitsluit;., • op 3 frank gebracht. » Overwegende dat, wat de spoorwegen betreft, de Dan werd tot het financieel verslag ' overgegaan, Staat, als vertegenwoordiger der kapitalistische klas, waaruit blijkt dat de beschikbare gelden van 't Synons niet de minste doelmatige deelneming toestaan zal dikaat op 1,471,702 frank beloopen, 71,866 frank weraan een ernstig toezicht over het beheer van dit deden besteed om ander stakende groepen te steunen ; partement ; verder werden 190,427 frank, waarvan 140,184 frank voor het vakorgaan, aan de nropaganda gewijd. Het » Is van oordeel, dat het verspreiden en versterken Kongres heeft bevonden dat dit inkas moest versterkt der syndikale opleiding en der grondbeginselen van worden, en dat het Syndikaat zijn eigene lokalen zou den klassenstrijd onder de leden van het Nationaal moeten bezitten. Het heeft het uitgeven gestemd van Syndikaat, de allereerste noodzakelijkheid uitmaakt, eenen zegel van 5 frank (waarvan de aankoop niet ver- opdat deze leden, door een onophoudendeJ>ewerking, plichtend is), waarvan het bedrag dienen; zal voor het tot het volkomen bezit zouden gebracht worden van aankoopen van Aehturewhuizen. het syndikaal bewustzijn, dat voor hen onmisbaar i s ; Óok heeft het Kongres beslist 300,000 frank aan het » Overwegende dat de thans gevolgde methodes met oprichten eener eigene drukkerij te besteden. Benige die begrippen strooken; maanden geleden, had het Nationaal Syndikaat, om het » Stemt het Kongres ten volle in met het verslag van algemeen sekretariaat in zekere maat te ontlasten, eene het Uitvoerend Komiteit ; vakcentrale voor Post-, Telegraaf- en Telefoonperso» En legt daarenboven aan dit Komiteit den last opT neel (P.T.T.) gesticht, die de vraagstukken zou bestu^ dadelijk de vereischte onderhandelingen aan te gaan, deeren welke meer bijzonderlijk die agenten aangelan- om den Minister ertoe te doen besluiten zoo spoedig gen, en, onder leiding van het middenorganisme, een mogelijk het nationaal referendum op touw te zetten, uitgebreidere propaganda zou weten door te drijven. aangaande die samenstelling ^Jer Gemengde Kommis- ' sie; Het verslag der Centrale werd goedgekeurd. De inrichters van het Kongres hadden voor den Zon» Het Kongres vergt verder de volkomen en onbedag eene betooging belegd. Doch, deze kon niet plaats perkte politieke vrijheid; het recht om als openbare grijpen, ten gevolge eener verordening van den bur- ' mandatarissen gekozen te worden, inbegrepen. » gemeest&r van Antwerpen die, met het oog op een Dat de organisatie nog jong is, bleek bij wijlen, doch door de Flaminganten ontworpen betooging, ter her- dit Kongres is niettemin veelbelovend. denkingvanden Quldensporenslag, alle .betooging verboden had. Eene stoet werd niettemin op het grond- 8384. Samenw. drukk. Lucifer, 8, Kapellemarkt, Brus.
