Marnix Motief
s c h o o l j a a r
2 0 1 0 - 2 0 1 1
2 De leerling centraal 2 iHola! Me llamo Laurine Siermann 3 Klaar voor meer stagiairs 3 Dichter bij de leerling 4 Leren onderzoek doen
|
n u m m e r
2 2
4 Waar zijn ze gebleven? 5 Examen 2011 6 Google-vertaler: Fransen te gast... 6 Mijn voorbeeld 7 Het Marnix krijgt een dikke voldoende
|
j u l i
i
2 0 1 1
7 Projectweek onderbouw groot succes 8 Column 8 Eerste schooldag 8 Ouderraad 8 Colofon
Dick Krijgsman vertrekt na 37 jaar Marnix College Voor Dick Krijgsman zit zijn onderwijscarrière er na 40 jaar op. Geboren en getogen in Katwijk gaf hij na zijn studie Electrotechiek in Delft drie jaar les in Voorburg. Daarna trok hij naar het oosten om daar te blijven. “Ik had zware bronchitis en merkte dat de boslucht veel beter voor me was dan de zeelucht. Ik besloot dus te solliciteren in het oosten. Het Marnix College was de eerste school waar ik op gesprek kwam en die is het toen geworden”, vertelt Dick. Hij leerde het Marnix kennen als een goede, strak georganiseerde school. “Er was op mijn vorige school geen amanuensis die hielp met het voorbereiden en klaarzetten van proeven. Dat was voor mij meteen een enorme verbetering.” Het was een heel andere tijd. Bijna iedereen had een volledige baan en de meeste docenten waren mannen. “De vrouwen van de collega’s hadden een club die werd geleid door de vrouw van de rector. Je was een beetje getrouwd met de school en dat is nu niet meer zo. Er werken nu veel mensen in deeltijd en ook in onze sectie kwamen er vrouwen bij. Dat was een frisse wind.” Dick zag in al die jaren het onderwijs natuurlijk veranderen: “Het werd minder frontaal en dat was positief. Het was ook wel uit nood geboren, want de leerlingen veranderden. Jongeren hebben tegenwoordig veel moeite met zich concentreren en kunnen slecht luisteren.” Met spijt moest Dick constateren dat in de vernieuwde tweede fase veel uit het programma natuurkunde werd geschrapt. “De status is uitgehold: het is nu 60% van wat het was en dat is heel jammer. Veel apparatuur staat nu ongebruikt in de kast. We trainen leerlingen nu meer om een bepaalde houding te hebben ten aanzien van het vak en dat is iets anders dan inzicht hebben.” Dick heeft ondanks deze verandering met plezier op het Marnix gewerkt, want: “De werksfeer is hier erg goed. We zijn het niet altijd met elkaar eens, maar we komen er altijd wel uit. Ik denk dat dat komt door het oecumenische karakter van de school.” Dick heeft verder veel mooie herinneringen in Langweer liggen. “De werkweken met Arie Franken en Johan Hoftijzer waren onvergetelijk. Met Hemelvaart gingen we ook vaak met de gezinnen van collega’s naar Langweer. Daar hadden we ook de koorweekenden van het koor van Dirk Hoekstra waar ik altijd met plezier in heb gezongen. En dan waren er ook nog de gezellige zeilweken met Mannus Veenendaal.” Tot slot is Dick al zo’n jaar of vijftien de drijvende
kracht van de repetitieweek. “Ik ben er een groot voorstander van om het jaar op deze manier af te ronden. Anders zit je in de lessen nadat je de laatste repetitie hebt gegeven de tijd een beetje te vullen met DVD’s en spelletjes.” Dick is door de BAPO-regeling geleidelijk aan minder gaan werken. “Dat is goed geweest. Het geeft lucht en daardoor kun je langer doorgaan.” Hij heeft er nog niet veel over nagedacht hoe hij zijn leven nu verder gaat inrichten: “Eerst ga ik maar eens een beetje niets doen. Verder moet de tuin onder handen genomen worden. Ook wil ik graag eens steden als Barcelona, Budapest en Rome bezoeken. Ik heb er geen moeite mee om afscheid te nemen. Ik ben er naar toe gegroeid. Ik word nu opgevolgd door een gepromoveerde natuurkundige.” Tegen zijn collega’s zou hij tot slot willen zeggen: “Ga vooral door met dit vak. Het is zo leuk en nooit hetzelfde, de leerlingen zijn telkens anders. Daar doe je het voor.”
door Ginette Wieken
Boeken moet je reserveren! Hoe kom ik aan mijn boeken? Om straks in augustus boeken te kunnen ophalen, moeten alle leerlingen boeken reserveren via de website van onze boekenleverancier: Iddink. Wat moet je doen? 1. Ga naar www.iddink.nl 2. Kies leerlingen. 3. Klik op bestellen. 4. Registreer jezelf als klant (en onthoud je gebruikersnaam en wachtwoord). 5. Voer je schoolcode in: JH6PGM4R 6. Volg verder de aanwijzingen op de website. Als je je nog niet hebt aangemeld, moet je dat in elk geval vóór 4 juli doen! Berry Fluit, beheerder van het boekenfonds
Van de schoolleiding Het einde van het schooljaar is in zicht, zoals aan dit nummer van Marnix Motief te merken is. Op het moment dat de namen van alle geslaagde examenkandidaten bekend gemaakt kunnen worden, de afsluitende toetsweek achter de rug is en de vakantiedata van de volgende cursus (nogmaals) worden gepubliceerd voor op het prikbord in de keuken, kan het niet anders of de gedachten van iedereen binnen en rondom de school beginnen al een beetje op vakantiestand te staan. Dat is ook heel begrijpelijk, want hoe dan ook, zowel voor leerlingen als docenten en onderwijsondersteunend personeel komt die zomervakantie altijd als de heerlijke (en welverdiende) beloning voor een jaar hard werken. Je zou daarom haast denken dat de laatste dagen van het schooljaar één groot feest zijn, waarin iedereen sereen glimlachend op weg is naar de zomer. Toch is dat niet helemaal waar, want tijdens die laatste dagen is er ook altijd dat ene brok-in-de-keelmoment waarop we als school afscheid nemen van een of meer Marnixmedewerkers die voor kortere of langere tijd deel van onze Marnixgemeenschap uitmaakten. Die door hun werk, hun prestaties en hun persoonlijkheid een onvergetelijk deel van onze schoolgeschiedenis zijn geworden. En hoewel de aanleiding voor hun vertrek meestal niet verdrietig of akelig is, doet het toch altijd een beetje pijn die bekende gezichten, die bevriende collega’s, die getalenteerde, bevlogen docenten en onderwijsondersteuners te zien vertrekken. Daarom in deze laatste “Van de schoolleiding” van dit jaar uitsluitend aandacht voor die gewaardeerde Marnixdocenten en OOP'ers die we volgend jaar niet meer in ons midden zullen hebben en van wie we op vrijdag 1 juli helaas afscheid zullen moeten nemen. Daarom, beste Dick Krijgsman en Gerda Huibers: ontzettend bedankt voor jullie jarenlange inspirerende, waardevolle en uitzonderlijke inzet voor ons Marnix College. Het is niet onopgemerkt gebleven! Alle Marnixleerlingen, -ouders en -medewerkers wensen jullie een lange, gezonde en gelukkige pensioentijd toe! En, beste Wytske Bultsma, Giseke Later, Saskia de Rijke, Marieke Roelofs, Chantal Rogh, Tamara Tiemessen, Marijke Westerveen, Tjitske Westra, Erwin Kalis, Jeroen Lorier, Johan Loth, Jasper Pieterse, Jan Somers en Daniël van Weert: bedankt voor de afgelopen periode waarin wij als school van jullie vele talenten mochten profiteren. Het was een eer en een genoegen met jullie samen te werken. Wij wensen jullie alle geluk, gezondheid en succes in jullie nieuwe (werk)omgeving. Het ga jullie allemaal goed. En dat geldt natuurlijk alle Marnixleerlingen, -ouders en -medewerkers: het ga jullie allemaal heel erg goed in de komende zomerweken en tot ziens straks, aan de andere kant van de zomervakantie. Kom allemaal veilig terug! door Leo Spelt, rector
2
w w w
.marnixcollege.nl
De leerling centraal “Ik zou later heel graag het onderwijs in willen.”
Koen van Asseldonk uit 6 gymnasium heeft zijn Marnixtijd er bijna opzitten. Hij is hoogbegaafd en heeft meegedaan aan vele olympiades om zo wat extra uitdaging te geven aan zijn schoolleven. “Gisteren heb ik meegedaan aan de scheikundeolympiade, vandaag doe ik mee aan de biologieolympiade en morgen natuurkunde. Je krijgt elke keer een boekwerk ter voorbereiding; het is universitaire stof, maar het is wel te doen”, vertelt Koen. Hij deed ook mee aan vertaalwedstrijden Grieks en Latijn en ook aan een taalkundeolympiade: “Dan moet je verbanden leggen tussen talen en dat is ook wel
exact. Ik ben in de moderne vreemde talen minder goed, hoor, want het actieve beheersen van een taal, schrijven en vooral spreken, vind ik een stuk moeilijker. Eigenlijk heb ik alleen een passieve talenknobbel.” Maar ondanks al deze successen, valt Koen vooral op door zijn bescheidenheid. Zijn hoogbegaafdheid is gewoon een feit, maar hij laat zich er niet op voorstaan. “Ik heb nooit een klas overgeslagen, want ik vond mijn klas op de basisschool veel te leuk en later op het Marnix zat ik weer in zo’n leuke klas. In groep 8 kreeg ik wel alvast wiskunde. Overigens vind ik wel dat ze op het Marnix leerlingen best meer zouden mogen stimuleren om aan olympiades deel te nemen. Het zou fijn zijn als de deelnemers zich hier – onder begeleiding van vakdocenten – gericht op zouden kunnen voorbereiden.” Uiteraard rijst de vraag wat Koen nu gaat studeren. “Ik ben gaan afstrepen”, vertelt hij, “Ik wist in elk geval zeker dat ik niet de economische kant op wilde, maar verder heb ik flink getwijfeld tussen de exacte vakken en de klassieke talen.” Het wordt nu natuurwetenschappen omdat daarin de biologie, natuur- en scheikunde vertegenwoordigd zijn. “Eigenlijk wil ik niet kiezen. Als ik later ga werken, ga ik misschien alsnog Grieks en Latijn studeren.” In zijn vrije tijd begeleidt Koen de huiswerkklas op het Marnix College. “Ik zou later heel graag
het onderwijs in willen. Naast de huiswerkklas geef ik ook bijles. Het is leuk als de leerlingen zien: “Hé, hier heb ik wat aan”, en omdat ik zelf Marnixleerling ben, is de drempel om extra hulp te vragen laag.” Verder zwemt Koen graag en ook hier trekt het lesgeven: hij geeft namelijk ook zwemtraining. “Ik zit ook op Hyves natuurlijk, maar met Twitter ben ik gestopt. Al die dingen kosten erg veel tijd en eigenlijk vind ik het ook niet nodig om voortdurend te weten wat mensen allemaal doen.” Terugkijkend op zes jaar Marnix College zegt hij: “Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad. Het is een goede school, waar je goed les krijgt en er zijn allemaal leuke activiteiten. Wel vind ik dat we in de bovenbouw van het vwo meer vrijheid zouden moeten hebben. Controle op huiswerk moet dan niet meer nodig zijn. Per individu zou er gekeken moeten worden wie er meer vrijheid aan kan.” En hoe kijkt Koen terug op zijn brugklastijd? “Ik moest wel even mijn draai vinden, want ik was de enige van mijn basisschool die gymnasium ging doen. Het was wennen, ook het huiswerk. Ik moest nieuwe vrienden maken. Maar als je openstaat voor alles en iedereen, dan komt het allemaal vanzelf.”
door Ginette Wieken
iHola! Me llamo Laurine Siermann
iHola! Me llamo Laurine Siermann. Dit is wat mijn leerlingen tijdens de eerste les Spaans zullen leren. Nu, voor de mensen die geen affiniteit met talen hebben: hallo, ik heet Laurine Siermann en bij dezen stel ik u voor aan de kleinste sectie van de school. In mijn eentje ben ik sinds 2007 de sectie Spaans. Spaans wordt op het Marnix gegeven als ‘startersvak’. Dat wil zeggen dat de leerlingen pas in de 4e klas beginnen met het leren van het Spaans, gedurende 2 (havo) of 3 (vwo) jaar. Dit traject wordt afgesloten met een schoolexamen. Ongeveer 4 jaar geleden, toen ik net afgestudeerd was, kreeg ik te horen dat ik op het Marnix het vak Spaans mocht gaan opzetten. Dat vond ik ontzettend spannend, aangezien ik nog niet zoveel ervaring had met het lesgeven, laat staan het opzetten van een vak. Tijdens mijn Educatieve Master had ik stage
gelopen op het Nieuw Lyceum in Bilthoven. Gelukkig heb ik daar met veel plezier kennis gemaakt met de onderwijspraktijk, zodat ik zeker wist dat ik de juiste keuze had gemaakt. Tijdens het schrijven van mijn scriptie - die over literatuuronderwijs ging - kon ik een paar uurtjes in de week aan de slag als docente Spaans (extracurriculair) op het Christelijk Gymnasium Utrecht. Zoals veel eindexamenleerlingen wist ook ik niet precies wat ik na de middelbare school wilde doen. In eerste instantie twijfelde ik of ik niet liever Latijn wilde gaan studeren, maar bij nader inzien leek het me een slecht plan, aangezien men stelde dat je daarmee alleen maar leraar kon worden. Dat was natuurlijk het laatste wat ik wilde. U begrijpt, daar is ergens toch iets misgegaan… Ik koos uiteindelijk voor de studie Spaanse Taal en Cultuur, omdat mijn interesse lag bij Ro-
maanse talen. En laten we wel wezen: Spaans is tenslotte een wereldtaal; na Chinees en Engels is het de meest gesproken taal op onze aardbol. Al na een aantal maanden colleges merkte ik dat ik veranderde in een ware “hispanofiel”. Ik besloot een half jaar in Madrid te gaan studeren om echt onder de Spanjaarden te zijn en de taal beter onder de knie te krijgen. Zes maanden lang woonde ik bij Carlos en Pablo in een studentenhuis. Deze Spaanse heren leerden mij van alles over het Spaanse leven, wat mij tot op heden nog steeds voldoende stof tot interessante lesanekdotes levert. Aan het eind van mijn bachelorfase zei een docente van de universiteit tegen mij: “Laurine, heb je wel eens nagedacht over de onderwijsmaster? Het lijkt me echt iets voor jou.” In eerste instantie reageerde ik enigszins verbaasd, maar hoe langer ik erover nadacht, hoe logi-
scher het hele idee mij in de oren klonk. Nu, een stuk of zeven jaar later, staat mijn vak er en heb ik de nodige ervaring opgedaan. Zo kreeg ik de kans aangeboden om een Spanjereis te organiseren. Sinds 2009 kunnen leerlingen in 5-vwo ervoor kiezen in de reisweek naar Barcelona te gaan. Ik moet u eerlijk bekennen dat deze Barcelonareis voor mij toch wel het kersje op de slagroom is… Ondertussen is Spaans op de middelbare school (maar ook op ROC’s en basisscholen) steeds meer in opkomst. Mijn hoop is dat dit doorzet, dat Spaans op steeds meer scholen een langtrajectvak zal worden, net als Frans en Duits. De tijd zal het leren, of mooier gezegd: el tiempo dirá.
door Laurine Siermann
Marnix Motief
3
Het Marnix College is klaar voor meer stagiairs
In de afgelopen jaren zijn er steeds meer stagiair(e)s op het Marnix College gekomen. Dat vindt de school belangrijk. Ze wil een bijdrage leveren aan de opleiding van nieuwe docenten. En - eerlijk is eerlijk - wie stagiairs opleidt, zit op de eerste rij als er nieuwe collega’s gezocht worden… Op 12 en 13 mei vielen voor veel leerlingen de lessen uit, omdat 14 docenten op die dagen een opleiding tot spd (schoolprac-
ticumdocent) volgden. Dat betekent dat er nu een nog grotere groep collega’s in staat is stagiairs te begeleiden. Kees Oosting (docent beeldende vorming en ckv) vertelt: “De spd-cursus is een buitengewoon leerzame en verhelderende cursus. Ik heb een hoop nieuwe zaken gehoord en geleerd.” Er stonden deze twee dagen diverse thema’s op het programma. De aftrap werd
met het onderdeel ‘observeren’ gedaan. Centrale begrippen hierbij waren objectiviteit en subjectiviteit. Angélique van Akkeren (docente Frans) concludeert: “Het thema ‘gestructureerd observeren’ was erg leerzaam. Ik merk dat je toch heel veel aan het interpreteren bent, in plaats van eerst te registreren wat er gebeurt. Ik heb geleerd dat je voorzichtig moet zijn met je interpretaties.” Ze vervolgt: “Wat deze ochtend
direct opviel, was dat er met zoveel collega's ook zoveel verschillende interpretaties zijn. Erg subjectief dus.” Ook Oosting brengt het aspect subjectiviteit ter sprake: “Het is goed om te zien dat een stagebegeleidingsgesprek veel meer inhoudt dan je eigen mening geven.” Met behulp van verschillende videofragmenten en zelfs een ‘live’ rollenspel, - de docent Aike Ottenheim had een student van de lerarenopleiding meegenomen - , werden onder andere thema’s als ‘beoordelen’ en ‘begeleiden op afstand’ behandeld. Het laatste thema is interessant voor docenten die gevorderde studenten begeleiden omdat tijdens een eindstage of lio-stage de spd’er meestal niet in de les aanwezig is. Ook Mark Soede (docent biologie) blikt zeer positief terug: “Ik heb veel geleerd van mijn collega's, ze deden allen zeer enthousiast en betrokken mee, en ik ben tijdens de cursus ook tot waardevolle nieuwe inzichten gekomen. Deze cursus is zeker een aanrader. Zo heb ik geleerd dat de manier waarop je je vragen formuleert erg belangrijk is. ‘Hoe’, ‘wat’, maar geen ‘waarom’, dat laatste kan beschuldigend overkomen.” Cursusleider Aike bevestigt de mening van Mark: “Ik ben heel enthousiast over de training. De docenten waren aardig, betrokken en gemotiveerd, daardoor was het, behalve hard werken, ook gezellig.”
Dichter bij de leerling Er was eens.. tussen droom en daad. Er was eens een dag dat het zomaar ineens repetitieweek was: het moment dat leerlingen nog één cijfer konden halen. En ineens hadden ze het door. Het was erop of eronder, wel of niet over, wel of geen vakantie, wel of geen I-pad, wel of geen teleurgestelde ouders. Ze kwamen naar me toe, smekend om een goed cijfer, want ze hadden teveel minpunten of te weinig pluspunten. “Anders ga ik niet over!” of “Anders moet ik van school af!!” Ze vroegen me om ze te matsen, boden
me zelfs geld en goederen aan. “Doe mij die I-pad dan maar..” Grapje, natuurlijk. Er was eens een dag dat ze me niet zo erg aardig vonden, toen ik ze uitlegde dat het niet aan dat ene repetitiecijfer kon liggen. Als het je in een héél schooljaar niet lukte om drie zevens (6,50) naast drie vijven (4,50) te halen, dan lag dat niet aan één repetitiecijfer. Er was eens een dag dat sommige leerlingen zich er nog niet bij wilden neerleggen. Ze wisten zéker dat ze in deze
repetitieweek drie negens zouden halen, voor vakken waar ze toen nog een onvoldoende voor stonden. “Dan zijn die minpunten zo weer weg, mevrouw.” Er was eens een dag dat sommige leerlingen me vertelden dat ze tot achter de komma precies hadden uitgerekend welk cijfer ze voor iedere toets mochten halen, om nét genoeg plus- en minpunten te hebben om over te kunnen. Ze liepen met een rekenmachine door de gangen. Er was eens een dag die ik elk jaar opnieuw vervelend vond.
Afhalen Boekenpakket schooljaar 2011 – 2012 Boekenpakketten moeten afgehaald worden in de gymzalen. Voor de examenklassen is dat in J006 en voor de overige klassen is dat in J016 en J017. De boeken van de 2e en 3e klassen zullen in een doos verpakt zijn. Zorg dus voor een goede snelbinder op je fiets om de doos mee te kunnen nemen. De leerlingen van klas 4 en hoger moeten zelf zorgen voor een goede tas om de boeken mee naar huis te kunnen nemen. Ophalen boekenpakket op woensdag 17 augustus: Klas 3 gymnasium + tvwo: 09:00 – 09:45 uur Klas 3 atheneum: 10:00 – 10:45 uur Klas 3 havo: 11:00 – 11:45 uur Klas 3 mavo: 12:00 – 12:30 uur Ophalen boekenpakket op donderdag 18 augustus: Klas 2 gymnasium +tvwo: 09:00 – 09:45 uur Klas 2 atheneum: 10:00 – 10:45 uur Klas 2 havo: 11:00 – 11:45 uur Klas 2 mavo: 12:00 – 12:30 uur
Ophalen boekenpakket op donderdag 18 augustus: Klas 4 mavo: 14:00 – 14:45 uur Klas 4 gymnasium + tvwo: 15:00 – 15:45 uur Ophalen boekenpakket op vrijdag 19 augustus: Klas 4 atheneum: 09:00 – 09:45 uur Klas 4 havo: 10:00 – 10:45 uur Klas 5 vwo: 11:00 – 11:45 uur Klas 5 havo: 13:00 – 13:45 uur Klas 6 vwo: 14:00 – 14:45 uur
Er was eens een dag dat er weer huilende leerlingen in de gang stonden, bij wie het nét niet gelukt was. Die me snikkend vertelden dat ze op één tiende waren blijven zitten en dat die rottige leraar er niks aan wilde veranderen. Over die andere negenentwintig tiende minpunten hadden we het niet meer. Die één tiende, die doet het hem.. En die rottige leraar natuurlijk.. door Charlotte Olsman
4
w w w
.marnixcollege.nl
Leren onderzoek doen: praktische opdracht maatschappijleer Bij het vak maatschappijleer in 4 havo staat elk jaar een praktische opdracht op het programma. Toen wij deze opdracht kregen, besloten we ons onderzoek te gaan richten op drugsgebruik onder jongeren. Het internet staat vol met cijfers over hoeveel drugs jongeren gebruiken, maar wij wilden weten hoe het nu op het Marnix College was. We hebben een enquête gemaakt om de precieze aantallen te krijgen. Van elk leerjaar in elke afdeling hebben we een klas uitgezocht en een anonieme vragenlijst laten invullen door de leerlingen. In de enquête moesten de leerlingen vragen beantwoorden over of ze jongen of meisje waren, in welke klas van welke afdeling ze zitten
en of ze ooit waren blijven zitten. We wilden weten of er verschil bestond tussen de klassen en de afdelingen voor wat betreft drugsgebruik. We hebben gevraagd of de leerlingen wel eens softdrugs hadden gebruikt en hoe vaak ze gebruikten. Het bleek dat in de brugklas nog nooit iemand softdrugs had gebruikt. In de tweede klas had slechts een enkeling iets gebruikt. In de derde klas had ongeveer 20% wel eens iets gebruikt. De andere vragen gingen over waarom ze gebruikten en hoe ze aan de softdrugs kwamen. Zoals we van tevoren al dachten, gebruiken de meeste jongeren om een keer te experimenteren of om stoer te zijn. De drugs worden meestal
niet zelf gehaald, maar door oudere vrienden. In klas 4, 5 en 6 zat er, naast de standaardvragen, nog een gedeelte over harddrugs. Het bleek dat alleen in klas 5 en 6 een paar mensen harddrugs hadden gebruikt als experiment. Over het algemeen wordt er door leerlingen van het Marnix niet meer gebruikt dan wat er landelijk gebruikt wordt. Het afnemen van de enquêtes ging goed. In de lagere klassen waren er af en toe wel kinderen met stoere praatjes, maar volgens ons is het invullen wel eerlijk gegaan. Elke klas vond het leuk om de lijst in te vullen. Ook de docenten waren enthousiast. Ze wilden graag weten waarom we dit deden en wat de resultaten
waren. Een paar leraren probeerden natuurlijk stiekem te kijken wat er op de ingevulde enquêtes stond, maar dat mocht natuurlijk niet van ons. We vonden het leuk om een keer niet alleen maar informatie van internet te halen, maar om eerst zelf onderzoek te doen en dan pas te vergelijken met wat er al aan informatie is.
door Dylan Hesseling, Daan de Groot, Tim Meijer en Eva IJzermans uit H4
Waar zijn ze gebleven? “Ik heb nog steeds vrienden uit mijn Marnixtijd” Voor Michel Ekkebus (50) ligt zijn Marnixtijd in de jaren zeventig. Hij typeert de school van toen als vrij behoudend. Wel traden er bands op op schoolfeesten en zo zag Michel wijlen Herman Brood op de planken in het Marnix College Michel was geen modelleerling. Hij doubleerde in 2 havo omdat hij zijn gemiddelden wat te rooskleurig berekende. “Ik was een middelmatige leerling en ik was veel bezig met andere dingen dan school. Pas veel later heb ik het licht gezien.” In 5 havo werd Michel zelfs bij het eindexamen geschorst vanwege spieken. “Ik had mijn boek open in mijn tas liggen. Toen ik betrapt werd, hoopte ik nog op een één, maar het werd een schorsing. Ik heb toen ontzettend gehuild, maar het was niet anders. Het jaar erna ben ik geslaagd.” Met plezier denkt hij terug aan zijn geschiedenisleraren Maarten Jan Kettmann en Widé Brouwer met hun prachtige verhalen en hij weet ook nog hoe ongelooflijk streng zijn Engelse lerares Annie Klem was. “Ik heb nog steeds vrienden uit mijn Marnixtijd en de moeder van mijn kinderen heeft ook op
het Marnix gezeten.” Na zijn eindexamen ging Michel in Amsterdam Nederlands en Omgangskunde studeren. “Dat was heel erg leuk en ik kreeg steeds meer belangstelling voor psychologie. Ik heb toen de overstap naar de universiteit gemaakt en toen werd ik een heel gemotiveerde student.” Vlak voor zijn afstuderen, kreeg hij een baan bij een HEAO als docent reclamepsychologie en consumentengedrag. “Dat was niet zo’n succes; ik was mijn studenten telkens maar één hoofdstuk voor.” Hij nam ontslag en vertrok op de bonnefooi naar Los Angeles. “Ik kon aan de UCLA een assistentschap doen, maar met de 600 dollar die ik daarmee kon verdienen, was de 900 dollar huur van mijn appartement in West-Hollywood niet te betalen.” Met zijn klinische ervaring vond hij twee dagen per week werk in een privépraktijk en counselde cliënten. “Verder verdiende ik mijn geld door mooie, klassieke auto’s en motoren te kopen en die te verschepen naar Nederland en ze daar verder te verkopen.” Na twee jaar kreeg hij een vriend op bezoek die net als hij psychologie had gestudeerd en tijdens zijn studie bij een Instituut voor
Dyslexie stage had gelopen. Op het strand van Hawaii viel het besluit om in Nederland een professioneel instituut voor dyslexie op te richten. Dat werd het Regionaal Instituut voor Dyslexie. Michel begon in Arnhem op twaalf vierkante meter en inmiddels zijn er twaalf vestigingen in heel Nederland. “Na 22 jaar vind ik dit nog het leukste werk dat je kunt hebben. Het geeft enorm veel voldoening als een kind zegt: “Als ik hier niet geweest was, had ik nooit Harry Potter kunnen lezen” of een oudcliënt van 32 die me elk jaar opbelt met Oud en Nieuw.” Hij is blij dat er nu in het onderwijs protocollen zijn voor leerlingen met dyslexie. “Vroeger gaven die kinderen in het basisonderwijs al snel de plantjes water en verdwenen naar de laagste regionen van het voortgezet onderwijs. Nu zit behandeling in het zorgpakket. Wat mij betreft, is het dus onzin als mensen zeggen dat vroeger alles beter was.”
door Ginette Wieken
Marnix Motief
Het examen 2011 Het examen 2011… Veel scholen en examensecretarissen zullen er met gemengde gevoelens aan terugdenken. Er waren problemen met de distributie van de examens: het vak tekenen op het vwo had niet op alle scholen de juiste bijlage en het vak tekenen op de havo moest daarom te elfder ure omgewisseld worden. Gelukkig zat het de examenkandidaten van het Marnix College mee: alle pakketjes bevatten precies wat zij nodig hadden en ook het weer werkte mee. Het was niet te warm in de examenlokalen en het was wel droog zodat de kandidaten na afloop, onder de platanen achter de school, hun werk nog eens even konden nabespreken.
MAVO Ilse Becx Chaimae Belhadj Lotte Bijkerk Dave Bos Özge Bozkurt Chaima Dallali Rachelle Dechering Donna van Eldik Paul Frenay Lara Gillissen Sem Hecker Christiaan Heije Sjoerd Hekkers Marnix van de Hoef Lisa IJkhout Megan Janssen Safae Kallita Debbie Keulen Onur Korkmaz Angela van Lagen Benjamin Latumahina Michèle Nijburg Jamilla Plate Evert Pol Ian Pol Arend van de Pol Menno Reith Steven Risamenapatty Amanda de Roode Brandon Rorijs Anil Saygi Nathalie Scherrenburg Vincent Schonewille Kenneth van 't Slot Daan Speelziek Maxim Stomphorst Koen Streng Gerjan Teunissen Marije Vellinga Lan Vo Lisa Volmanbeck Arne Voskuilen
HAVO Joey Aelmans Badr Bahaj Tim Barbiers Sanne Batavier Lisette ter Beest Sanne Beijer Kyra Berkhout Sean de Bie Michelle Bijnsdorp Nicoliene van den Brink Roos van den Broek Bas Bruggers Nienke Bussing Anouk Cats Elif Çira Mary-Joy van der Deure Stefi van Dijk
Marie-Louise van Dijk Mireille Dunnewind Hao Yan Foo Esmée Geurtsen Sven de Groot Niels Harder Anne Heij Sheila van der Heijden Thomas Heije Joanna Herikhuisen Johanneke van Holthe Moniek Honcoop Marissa de Jager Peter Jansen Nick Janssen Wessel Jonkman Sytse Kamminga Najoua El Kebdani Sam Kersten Thijs de Kiewit Annemiek Koning Sander de Koning Chris van de Kraats Rutger van der Laan Esmée Langstraat Simon Leferink Sarina Liu Remco Malestein Philippe Massaar Selma Mennen Arijana Muratovic Milan Noordhoek Hilal Özel Lisa Praster Donovan Rijlaarsdam Jasper de Roos Murat Sali Luuk Schimmel Iris Schreuder Mélanie van Sijp Rowan Siriram Lyanne Slagtand Lotte Smeijers Claudia Spenrath Joshua van de Spreng Anouk Stemerding Paul Stolk Chaneequa Tahalele Stans van den Top Suzanne Verduijn Bob Verweij Eline Visscher Wisse van Vliet Leanne Westerman Anne-Mieke Wierdsma Jeroen Wierstra Monique Wijnia Tineke de Wit Marise de Zeeuw Niels Zweekhorst
ATHENEUM Ilona van Alen
5
Omdat de examenuitslag van het tweede tijdvak pas komt op de dag voordat Marnix Motief op de deurmat valt, kunnen we hieronder alleen de namen opnemen van de leerlingen die in het eerste tijdvak geslaagd zijn. Ook op de kandidaten die in het tweede tijdvak alsnog geslaagd zijn, zijn wij trots. Hun namen zullen we op de website van de school publiceren.
Lian Angelino Marloes Arens Manon van Ast Jorien Beekmans Wilco van den Berg Sophie Bik Christiaan de Boer Vivian Boer Pauline Boering Mariska van den Brand Stefan de Bruin Rowie van den Bulk Joris Burger Lodewijk Busscher Tessa Cramwinckel Robin van Dasselaar Zarina van Duren Onno van der Dussen Floortje Geerdink Marco Geijtenbeek Sara Gerrits Eline Gielen Endo van der Graaf Rudo de Graaf Iris van Grootheest Gijs Grüter Rens Harteveld Nicole van Hemert Rohan Hendriks Anouk Hiensch Danaë ten Hoedt Robin van Holland Lete Hulscher Wijnand IJzermans Thomas Jansen Tamara de Jong Anouk de Jong Hanne de Jong Onno Kampman Levie Karssen Max Kersten Koen Kieft Annemarie Klos Maurits Kohsiek Lisan Kooijmans Frank Koopman Sanne Korbee Wouter van der Linde Yong Loe Ma Josette van Maanen Iris van der Meiden Charlotte Meurs Merel Middelman Björn Molenmaker Jelle Nederstigt Joris Neuman Rijk Pellikaan Ivanka de Ruijter Sofia Safrioui Erik Sijssens Céline Silvius Noor Smal Bircan Sönmez Roland Stastra
Sofieke Temmink Iris van der Touw Dennis van der Veer Tomas te Velde Marissa Veldhuis Marijn Verdenius Reinder Vos de Wael Tom Voskuil Marlies de Vries Geiske de Vries Michiel Willemsen Qiqi Yin Jasper Zaar Jill van 't Zand Mathijs van de Zande
GYMNASIUM Koen van Asseldonk Sanne van den Beemt Luuk Bekker Sander van den Berg Lawek Berzenji Anouk de Boer Vincent Bos Michiel Bron Kas Buunk Sytse Hartvelt Jules Hazeleger Pasoon Hellamand Ward Huetink Mark Jansen Joel Jeene Joost de Jong Bram Leenders Gerard van Leeuwe Jasmijn Mansvelder Julian Meijer Els Mulder Stephan Neijenhuis Matthijs Oosterbeek Jan Pijkeren Paulien Plomp Marissa Pol Karina Prins Lenneke van Raaij Anne Schipper Céleste van der Togt Janneke de Vries Jochem van Vuren
6
w w w
.marnixcollege.nl
Google-vertaler: Fransen te gast op het Marnix
“Mon Dieu, je vais mourir!” roept française Gabrielle wanneer ze op de fiets wordt gezet naar het Kröller-Müller in Otterlo. Het fietstempo is opmerkelijk laag. Franse kinderen zijn duidelijk niet gewend om te fietsen. Initiatiefnemers, docenten Ed Renes en Nico Boekhorst, blijven zich verbazen. “Het is echt
een wereld van verschil”. Dit jaar organiseert het Marnix voor het eerst een uitwisselingsprogramma voor mavo-3 met een Franse middelbare school uit Zuid-Frankrijk. Eind maart waren de Fransen hier te gast en half mei werden de rollen omgedraaid en vertrok mavo-3 naar Excideuil. Het belangrijkste doel van deze uitwisseling is het oefenen van de taal. “Je gooit er gewoon wat Franse werkwoorden doorheen,” vertelt Marit van Veldhuizen (M3a) “en verder spreek je vooral veel Engels”. Kevin Roseboom (M3b) maakte dankbaar gebruik van Google-vertaler op zijn Samsung Galaxy om ‘zijn jongen’ Jean te laten kennismaken met zijn leven hier. Onze leerlingen waren het er allemaal over eens: zij beheersten hun talen beduidend beter dan de Fransen. “Sommige gasten spraken niets anders dan hun eigen taal!” Als je lef hebt, je handen en voeten gebruikt, valt er immers heel goed te communiceren. “Wij mogen hier echt veel meer dan de Fransen,” vertelt Kevin, “zij worden kort gehouden. Er hoeft maar een leraar in de buurt te zijn of ze gaan serieus aan het werk.”
Sandra Groeneveld (M3b) vierde tijdens de uitwisselingsweek haar verjaardag en kreeg van ‘haar meisje’ Gabriëlle een CD met de Franse Top-40. “Grappig, veel van die Franse nummers staan er bij ons in het Engels in. De meeste liedjes kende ik nog ook!” Esmée Wagter (M3b) bofte enorm met haar gast Holly, een Engelse van origine. Holly keek werkelijk haar ogen uit. Aparte fietspaden? Rotondes? Die had ze nog nooit gezien. Modern ingerichte huizen? Holly woont dan wel in een kasteeltje met 14 slaapkamers, maar dat ziet er een stuk armoediger uit dan die huizen van ons. “De Fransen vonden onze schooldagen zo kort! Zij zitten dagelijks tussen 8 en 17 uur op school, dus dat is wel logisch dan,” vertelt Esmée. Marit probeerde haar gasten over te halen drop en stroopwafels te eten, maar dat was geen succes. “Ze liepen wel erg achter op onze mode met hun groene, blauwe en oranje broeken!” merkt Karlijn Pol (M3a) op. Karlijn schaamde zich rot toen zij met ‘haar meisje’ Marie op de bagagedrager naar school fietste. Onder het mom van
‘Nederland is gevaarlijk’ bleek Marie met een helm, geel hesje, elleboogbeschermers én bergschoenen achterop te zitten. “Zoiets verzin je toch niet?” Overigens waren de Fransen erg onder de indruk van de hartelijke ontvangst van de gastgezinnen van het Marnix. Soms ontstaan er erg
leuke contacten tussen Franse en Nederlandse kinderen, die tot op de dag van vandaag nog steeds via Facebook en mail worden voortgezet. door Jeannette de Boer
Mijn voorbeeld Voor ik in het onderwijs ging, heb ik 15 jaar ontwikkelingswerk gedaan. In opdracht van de EU en andere organisaties heb ik landbouwkennis beschikbaar gemaakt voor lokale boeren en daardoor heb ik op veel continenten en onder veel volkeren gewerkt. Naast werk bood dit reizen mij ook een kans om de wijsheid van volksverhalen te onderzoeken, zodat ik kon zien hoe deze volksverhalen in het dagelijks leven beleefd worden en zin geven aan het dagelijks bestaan. Ik leerde veel over de Finse Kalevala, de Indische Baghavat Gita, maar ook las ik de serie verhalen over de slimme, ondeugende spin Anansi, afkomstig uit West-Afrika en het Caribisch gebied. Het volgende Anansi-verhaal over hoe de kennis de wereld inkwam, is mij zeer dierbaar. “Meester Superspin Anansi zat te piekeren: “Ik wil de slimste zijn van de hele wereld. Maar stel je voor dat er iemand bestaat die meer weet dan ik...” Dat kon Anansi niet hebben, dus besloot hij de wereld in te trekken en alle kennis van de wereld te verzamelen. Anansi verzamelde alle kennis en slimmigheidjes van alles en iedereen en borg ze op in zijn kalebas-mandje. Toen hij thuiskwam, begon hij weer te piekeren: “Waar moet ik alle kennis verstoppen?
Boven in de hoogste boom van het bos, in de kapokboom kankantri,” zo bedacht hij. Hij hing de kalebas aan een touwtje om zijn nek en begon te klimmen. Maar de kalebas danste op zijn buik en steeds als hij halverwege de stam van de boom was, zat de kalebas in de weg en gleed Anansi weer terug. Terwijl hij zo klungelde, riep zijn zoontje hem van beneden toe: "Pa, waarom heb je die kalebas op je buik gehangen? Doe hem als een rugzakje op je rug, dan ben je zo boven!" Anansi schrok en werd boos. "Hoe komt die blaag op zo’n goed idee!?! De hele wereld heb ik afgereisd en mijn zoontje is slimmer dan ik!" Woedend gooide Anansi de kalebas op de grond. Die brak in vele stukken en alle kennis en inzichten vlogen in stukken en brokken weg, verspreid over de wereld. …” Het project van Anansi om de wereldkennis te vergaren is van alle tijden. Ptolemeus II stichtte in de 3e eeuw voor Christus de bibliotheek van Alexandrië om alle kennis van de wereld te verzamelen. De Duitse filosoof Leibnitz had rond 1700 een projectvoorstel om de voortgang van de wetenschappelijke kennis te indexeren op basis van de jaarlijkse catalogus van de Leipziger Buchmesse. Van-
daag probeert Larry Page met Google Books de wereldkennis in boeken voor de mensheid te ontsluiten. Wat ik van Anansi heb geleerd, is dat het niet zozeer om boekenkennis gaat, maar om kennis uit de wereld. Als docent probeer ik schoolse boekenkennis inzichtelijk te maken met voorbeelden, verhalen en Youtube-filmpjes uit de echte wereld. Het leuke van mijn docentschap is voor mij dat ik alle kennis niet, zoals Anansi dat deed, verzamel in een kalebas om voor mezelf te houden, maar wil uitdelen om zo andere mensen verder te helpen een positie te vinden in het leven. Als je wilt, kun je nog veel meer uit dit verhaal halen: het generatieverschil, de jonge, onervaren zoon die zijn oude vader een tip kan geven, of het verschil tussen kennis (van Anansi) en inzicht (van de zoon), of het uitgangspunt van dit verhaal dat we een verteller nodig hebben die ons wijst op de kennis die we kunnen vinden en hoe we die kennis kunnen vinden. Wat je wilt lezen in dit verhaal laat ik verder over aan jou, de lezer. door Andries Dusink
Marnix Motief
7
Het Marnix krijgt een dikke voldoende Sinds het schooljaar 2008-2009 verzorgt de Taakgroep Kwaliteitszorg (TKZ) de systematische kwaliteitszorg binnen het Marnix College. Onder verantwoordelijkheid van die Taakgroep werd in april 2011 voor de tweede keer een groot Tevredenheidsonderzoek uitgevoerd onder de ouders en leerlingen. Voor deze tevredenheidsonderzoeken werden vragenlijsten gebruikt die over een solide benchmark (vergelijkingsmateriaal) beschikken, door de deelname van veel scholen in Nederland. Daarmee zijn de resultaten van het Marnix College goed te vergelijken met de scores van vergelijkbare scholen en weten we als school hoe we er – in vergelijking met andere scholen – volgens onze ouders en leerlingen voor staan. Maar liefst 334 ouders hebben in de maand april de online vragenlijst ingevuld. Het Leerlingtevredenheidsonderzoek werd afgenomen bij een representatieve doorsnede van maar liefst 365 leerlingen. De uitkomsten van beide onderzoeken geven daarom een betrouwbaar beeld van de
tevredenheid van onze ouders en leerlingen. De vraaggebieden die in beide vragenlijsten aan de orde kwamen waren onder andere Activiteiten, Veiligheid, Resultaten, Organisatie, Mentoraat, Leraren, Klas, Huiswerk en Gebouw. Daarnaast bevatte de vragenlijst nog een beperkt aantal schooleigen vragen, opgesteld door de Taakgroep zelf. Tot slot werd de deelnemers ook gevraagd de school een algemeen rapportcijfer te geven. Bij het verzamelen van de resultaten heeft de Taakgroep de score van het Marnix College afgezet tegen de score die vergelijkbare scholen halen (de benchmark) om zo te ontdekken waar de sterke, maar vooral ook de mogelijk zwakke punten van het Marnix College liggen in de beleving van ouders en leerlingen. Daarnaast werden de resultaten ook besproken vanuit de gedachte dat zelfs een goede score t.o.v. de benchmark naar de mening van TKZ wel eens “niet goed genoeg” zou kunnen zijn. Zonder op de definitieve rapportage van de
Taakgroep vooruit te lopen, kunnen we nu al vaststellen dat het Marnix College op bijna alle gebieden (licht) boven de benchmark uitkomt. Een echt opvallend positieve uitschieter in de tevredenheid van de leerlingen is zichtbaar met betrekking tot het werk van het mentoraat (en dus de mentoren) en ons gebouw (en dus de mensen die daarvoor zorgen). Daarnaast krijgen we met name van ouders een pluim op het gebied van het niveau van ons onderwijs. Verder laat onze score ten opzichte van de benchmark op vrijwel alle gebieden een rustig en evenwichtig, licht positief beeld zien. Maar het meest positieve is toch dat we als school (die zo gewend is anderen een cijfer te geven) nu ook van onze ouders en leerlingen een cijfer krijgen, en nog wel een mooi cijfer ook. Geven de leerlingen van vergelijkbare scholen in Nederland hun school een 6.5, de leerlingen van het Marnix geven hun school gemiddeld een 7,0. Wat betreft de ouders was onze score nog verheugender, want waar de ouders van verge-
lijkbare scholen in Nederland de school van hun kinderen gemiddeld een 7,2 geven, kregen wij van onze ouders een 7,5. Natuurlijk zijn we heel trots op zo’n mooi rapportcijfer. Maar daar houdt het niet op, want inmiddels studeert de Taakgroep op de aanbevelingen en verbeteringsvoorstellen die opgesteld kunnen worden om de tevredenheid van onze leerlingen en ouders nog groter te maken. De inspanningen die we daarvoor gaan leveren, hopen we vertaald te zien in nog betere resultaten bij onze volgende tevredenheidsonderzoeken. Natuurlijk kunnen we ons voorstellen dat u als ouders de resultaten van beide onderzoeken zelf ook eens in detail wilt bekijken en dat kan op onze website www.marnixcollege.nl. Alle resultaten zijn daar geheel toegankelijk voor alle bezoekers.
door Leo Spelt
Projectweek onderbouw groot succes
In april werkten de eerste- en tweedeklassers zoals elk jaar aan een vakoverstijgend project. Dit jaar was er een hele week voor uitgeroosterd in plaats van de gebruikelijke periode van drie weken waarin leerlingen alleen in de betrokken vakken en de mentorles aan het project werkten. Het resultaat was indrukwekkend te noemen.
Willem Slagter, die samen met Annet Muller en Mark Oostveen de drijvende kracht was achter de projectweken, vertelt: “Ook dit jaar hadden de vaardigheden als leren samenwerken, afspraken maken en die ook nakomen prioriteit. De leerlingen bleven nu nauw bij het project betrokken omdat het een week lang hun enige bezigheid was.” “Het was echt leuk, eens een week helemaal iets anders”, zegt Sander, “geen lessen, geen toetsen. Dat beviel me goed.” De brugklassers maakten een jongerenmagazine voor de vakken Nederlands, beeldende vorming en muziek en de tweedeklassers maakten een reisgids waarbij de vakken biologie, aardrijkskunde en de moderne vreemde talen een rol speelden. Na het opstarten op maandag, volgden de leerlingen workshops op dinsdag en woensdag. Elke leerling moest er twee volgen en de vers opgedane kennis met de groepsleden uitwisselen. De meeste van de workshops Songwriting, Performance, Creatief Schrijven en Fotografie werden gegeven door mensen van buiten Brefeld de school. Bij het Creatief SchrijJosephie ven werd Tanja Spaander, oud-redactrice
van de Hitkrant ingehuurd. Veel leerlingen vonden het ‘keigaaf’ dat ze van anderen les kregen dan van hun vertrouwde leraren. De leerlingen hadden elke dag tot één uur les en de rest van de dag was er om thuis te werken. “Prima te doen”, aldus Claudia, “ik had thuis nog maar een uur nodig. “Ik heb me suf gewerkt”, meldt Menthe, “mijn groepje kon niet zo goed plannen en we hebben wel ruzie gehad. Ik was helemaal uit mijn ritme en best moe aan het eind van de week.” Veel tweedeklassers vonden het veel werk en Ab en Sandra meldden liever gewoon les te hebben, maar dat bleek toch wel een minderheidsstandpunt. “Ik vind gewone lessen en een project eigenlijk even leuk,” zegt brugklasser Mees. Met de groepjes, de zogeheten teams waar de leerlingen in werkten, zaten de leerlingen niet meer bij hun klasgenoten, maar alleen nog bij hun eigen leerlaag. “Een goede manier om weer andere kinderen te leren kennen en nieuwe ideeën op te doen”, vindt Willem Slagter. Stijn onderschrijft dat: “Ik heb veel nieuwe vrienden gemaakt en mijn oude vriendschappen zijn beter geworden. Ik heb
ook heel veel geleerd over hoe je columns moet schrijven en interviews moet doen. Ik verheug me nu alweer op het volgende project.” In de brugklas werden ook liedjes geschreven, waarbij sommigen zich wel wat verlegen voelden tijdens de workshop Performance. Klas 2 maakte thuis nog gerechten uit het land dat in de reisgids werd beschreven. “Dat kon simpelweg een stokbroodje brie zijn”, vertelt Miranda, “maar er waren ook echte culinaire hoogstandjes bij.” Na de succesvolle proef met deze formule, is er al over nagedacht hoe het volgend jaar nog beter kan. “We willen ook workshops voor klas twee en een grotere bezetting”, zegt Willem. En een ietwat gefrustreerde leerling vult aan: “Het zou ook fijn zijn als de computers het beter doen.” Maar desondanks schrijft Gijs in zijn Engelse opstel over de projectweek: “It was awesome”, en daar valt natuurlijk weinig aan toe te voegen. door Ginette Wieken
8
w w w
.marnixcollege.nl
Column
Mag ik hem een hand geven, mevrouw? Dit najaar werkte mijn vriend David voor langere tijd in Nederland en aangezien hij een native speaker is, ruime onderwijservaring heeft en ook nog op een heuse boardingschool heeft gezeten van zijn twaalfde tot achttiende, leek me het een goed plan om hem eens in mijn lessen uit te nodigen. Nadat ik mijn klassen verteld had over het Engelse fenomeen kostschool – hetgeen na de meisjeboeken Pitty op kostschool door Harry Potter weer nieuw leven is ingeblazen – gingen mijn klassen nadenken over hoe ze dat nu zelf zouden vinden. Hoe is het om na schooltijd niet naar huis te gaan, je ouders dus langere tijd niet te zien en te slapen op een slaapzaal en
alleen maar klas- en schoolgenoten te hebben van je eigen geslacht? In alle klassen was het oordeel vrijwel unaniem: het kon niet anders zijn dan dat je diep ongelukkig zou zijn. Dat je al die ellende dan ook nog moest dragen terwijl je gekleed was in een uniform, maakte de gruwel compleet. Dit vastgesteld hebbende, gingen de leerlingen vragen maken zodat ze David konden interviewen over zijn meer dan ellendige jeugd. Ik hielp ze met het formuleren van vragen, want er zou geen enkele mogelijkheid zijn tot het uitwijken naar Nederlands, want dat spreekt hij niet. In elke les werd er verwachtingsvol gekeken
naar de man die het allemaal had meegemaakt. Hij stelde zich kort voor en in elke klas was er meteen een leerling die wel het spits af wilde bijten met meestal de vraag: “Did you miss your parents?” En dan was er het magische moment dat jouw Engels verstaan werd door iemand die jouw taal niet kent. Vooral de brugklassers hingen aan zijn lippen en na een paar minuten fluisterde een meisje naast me met een stralend gezicht: “Oh mevrouw, hij praat zo mooi Brits, spreekt hij ook onze CD’s in?” Een andere leerling wilde heel graag weten of hij echt niets in het Nederlands kon zeggen en binnen een halve minuut produceerde David zijn hele woordenschat: “leuk” en “lekker”. Dat ‘huzarenstukje’ leidde tot een daverend applaus. Ik denk niet dat onze native speakers op school, die vloeiend Nederlands spreken, ooit een applaus krijgen voor hun Nederlands. Zij zijn doordat ze zich de taal hebben eigen gemaakt niet bijzonder meer, lijkt het wel. Minstens even verbazingwekkend was het voor de leerlingen om te moeten concluderen dat David het heel leuk had gevonden op zijn kostschool en dat hij het dragen van een uniform de gewoonste zaak van de wereld had gevonden. “It was really good fun”, verzekerde hij zijn jonge toehoorders en naarmate de anekdotes elkaar opvolgden, gingen ze hem wel geloven. Vooral het verhaal dat hij op zijn zestiende met een groepje vrienden ’s nachts had afgesproken met de meisjes van the public
Eerste schooldag
school down the road, vervolgens betrapt werd en dat de headmaster toen de politie op hen afstuurde, ging erin als koek. En het feit dat zijn school sportvelden had die zes keer zo groot waren als die van het Marnix en dat er ook nog een zwembad was, deed menigeen afgunstig zuchten. Maar ondanks al zijn enthousiasme over zijn schooltijd, ging er maar in een enkele klas een vinger omhoog toen hij vroeg of ze zelf wel naar kostschool zouden willen. “Oh, ik heb nog nooit een echt Engels iemand ontmoet. Wat is dat bijzonder”, lachte een jongen. “Mevrouw, mag ik hem een hand geven? Ik wil een hem zo graag bedanken”, vroeg een andere jongen. En voor ik het wist, stond deze brugklas in een lange rij om een echte Engelsman de hand te schudden. Ze praatten er nog de hele dag over na.
door Ginette Wieken
Vakantierooster 2011 - 2012
Op maandag 22 augustus 2011 begint het nieuwe schooljaar met een kennismaking met de nieuwe mentor. Alle leerlingen krijgen dan hun rooster en de schoolgids. Om 14.00 uur verwachten we de leerlingen van alle 2e en 3e klassen en van de eindexamenklassen: 4 mavo, 5 havo en 6 vwo. Om 15.00 uur verwachten we de leerlingen van 4 havo, 4 vwo en 5 vwo. In de hal zal de lokaalindeling gepubliceerd worden.
Herfstvakantie
17 t/m 21 oktober 2011
Kerstvakantie
26 december 2011 t/m 6 januari 2012
Voorjaarsvakantie
20 t/m 25 februari 2013
Goede Vrijdag
6 april 2012
Tweede Paasdag
9 april 2012
Meivakantie
30 april t/m 4 mei 2012
Hemelvaartsdag
17 en 18 mei 2012
Pinkstermaandag 28 mei 2012 Zomervakantie
Brugklasleerlingen krijgen hun rooster tijdens de begroetingsdagen. Zij worden in een speciale brief over de begroetingsdagen geïnformeerd.
9 juli t/m 24 augustus 2012
Colofon
Ouderraad Komen en Gaan De tijd is geKOMEN om te GAAN. Vakantie zal als eerste gedachte bij opKOMEN. Vakantie is bij uitstek de tijd van GAAN en KOMEN. Op vakantie GAAN, op de plaats van bestemming KOMEN, naar huis GAAN, weer thuis KOMEN. Om voor de leerlingen uiteindelijk weer naar school te KOMEN om uitgerust aan de slag te GAAN. Vakantiegevoel is KOMEN en GAAN. Als deze Marnix Motief op uw deurmat is geKOMEN, is er voor de ouderraad een tijd van KOMEN en GAAN afgesloten. Een aantal leden van de ouderraad zal GAAN, een aantal nieuwe leden zal KOMEN. Edwin Jansen is een van de personen die nu zal GAAN en hier willen we extra aandacht aan besteden. Edwin is 10 jaar geleden in de ouderraad geKOMEN,
en vol vuur aan de slag geGAAN. Vele jaren is hij secretaris geweest en verzorgde hij de contacten met ouders en school en zorgde hij ervoor dat agenda en verslagen op de juiste momenten bij de juiste personen werden afgeleverd. Voor de huidige ouderraad was Edwin de persoon die precies wist hoe het moest GAAN, wat er moest gebeuren of hoe een bepaald besluit ooit tot stand was geKOMEN. We zullen het vanaf nu zonder zijn inzicht en ervaring moeten doen. Edwin, dank voor je inzet in die 10 jaar. We begrijpen dat de tijd van GAAN is geKOMEN. We wensen je alle goeds en proberen met jouw enthousiasme door te GAAN.
Marnix Motief is een uitgave van het Marnix College Ede en zal vier maal per jaar verschijnen, telkens voor het begin van een vakantieperiode. redactie:
Jeannette de Boer, Josephie Brefeld, Marian de Jong, René de Koeijer, Leo Spelt, Ginette Wieken. adres: Postbus 8037, 6710 AA Ede Telefoon: 0318 - 650035,
[email protected] foto’s: Rob Arts / lithografie en drukwerk: BDU Grafisch Bedrijf Barneveld / verzending: TNT
de ouderraad
marnix > gewoon een bijzondere school
