Help mij Leven. Nieuwsbrief Jaargang 25, nr. 98: mei De reproductie van deze nieuwsbrief werd mogelijk gemaakt door KuiperCompagnons en Repro C5

Help mij Leven Nieuwsbrief

(AJUDE ME A VIVER)

Jaargang 25, nr. 98: mei 2011

De reproductie van deze nieuwsbrief werd mogelijk gemaakt door KuiperCompagnons en Repro C5

Nieuwsbrief

Colofon en inhoudsopgave

Colofon De nieuwsbrief is een uitgave van stichting ‘Help mij leven’ en verschijnt drie keer per jaar. Oplage circa 1200 stuks ISSN: 2211-4270

Redactie

Aldo Golja André van der Eijk Marco Kalverda Yke Meindersma

Correspondentie

Jaargang 25, nr. 98, mei 2011

Inhoudsopgave Voorwoord............................................. 3 Accountant gezocht................................. 3 Bestuursmededelingen ........................... 4 Bericht uit Brazilië................................... 6 Vrijwilligers in Brazilië ........................... 14 Bestuurslid bezoekt REMER .................... 15

E-mail: [email protected]

Recordopbrengst Oranjebazar ................ 20

Meer informatie op pag. 22

Jacqueline de Best zamelt geld in ............ 21

Portokosten gesponsord door BonPhysics

Stichting ‘Help mij leven’ geniet het CBF-keur, uitgegeven door het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF). Alle instellingen met een CBF-keur zijn door het onafhankelijke CBF langs dezelfde meetlat gelegd. Ook ‘Help mij leven’ vindt het belangrijk om regelmatig te worden getoetst door een onafhankelijke en betrouwbare instantie. Zo kunt u als donateur er zeker van zijn dat wij voldoen aan de criteria van transparantie en goed bestuur.

Voorwoord Beste vrienden, Onze nieuwsbrief en website ondergaan de laatste maanden stap voor stap een vernieuwingsproces. Zo vindt u steeds meer nieuws en nieuwsbrieven online en is het formaat van de nieuwsbrief veranderd. Mede ingegeven door kostenbeheersing, maar ook omdat we steeds meer online nieuwslezers hebben, hebben we besloten om vanaf 2011 de frequentie van de papieren nieuwsbrief terug te brengen van vier naar drie per jaar. Dit verlicht de druk op de nieuwsbriefredactie, zodat zij ook meer tijd kunnen besteden aan Help mij leven op internet. Ook deze editie is goed gevuld. Naast de nieuwsbrief van Robert staat deze editie in het teken van actieve donateurs en vrijwilligers: volop nieuws en avonturen uit Brazilië, maar ook van enthousiaste initiatieven in Nederland. We staan er gelukkig niet alleen voor! Daarnaast heeft bestuurslid Marco Kalverda een verslag van zijn bezoek aan Sparta en REMER opgesteld. Daarin heeft hij beknopt beschreven welke ontwikkelingen zich in Brazilië voordoen. Namens de redactie wens ik u veel leesplezier! Aldo Golja

Accountant gezocht Na jaren van strenge, maar rechtvaardige controle van onze jaarrekening heeft Jan Stringer aangegeven te gaan genieten van zijn pensioen. Wij zijn Jan zeer dankbaar voor zijn belangeloze inzet. Daarom zijn wij op zoek naar een accountant die bereid is om vanaf 2011 onze jaarrekening te controleren. Ervaring met CBF reglementen is een pré, maar niet noodzakelijk. Bent u accountant, of kent u een accountant die ons liefst belangeloos, wil helpen? Neem dan contact op met het secretariaat: [email protected] of telefonisch: 0182-634730.

Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.

3/24

Bestuursmededelingen Nieuwsbrief bewaard voor de eeuwigheid Onlangs werden we benaderd door de Konklijke Bibliotheek met het verzoek om alle beschikbare nieuwsbrieven te laten archiveren. Dit gebeurt in de regel bij uitgaves die periodiek over langere tijd worden uitgegeven. Daaraan voldoet onze nieuwsbrief! Om die reden vindt u voortaan een ISSN nummer in onze colofon. Daarmee kunt u in de Koninklijke Bibliotheek al onze nieuwsbrieven van de afgelopen 24 jaar opzoeken. Nieuwsbrieven vanaf 2006 kunt u nu ook digitaal inzien op www.hmlonline.nl

Nieuwe DVD beschikbaar Tijdens zijn bezoek in Nederland toonde Robert Smits een actuele film van het werk van Sparta en REMER in Brazilië. De informatiefilm is nu ook beschikbaar op DVD. Hierop hebben we ouder filmmateriaal, een fotopresentatie en een recent radio-interview met Robert Smits gebundeld. Wilt u deze DVD bekijken, vertonen aan geïnteresseerden, de diakonie van uw kerk of aan een fonds of stichting? Voor €5 kunt u de DVD bestellen via het secretariaat: [email protected]. U kunt de DVD ook gratis downloaden (ca. 2 Gb). Stuur dan een e-mail aan het secretariaat voor de download-link.

Vrijwilligers van start Op onze oproep voor deelname aan onze nieuwe vrijwilligers in de vorige nieuwsbrief is enthousiast gereageerd. In maart volgde een eerste kennismaking tussen enkele bestuursleden en zes geïnteresseerden. Het was een leuke en vooral inspirerende avond, waarop ideeën over onder meer fondsenwerving en media en communicatie werden uitgewisseld. Inmiddels zijn de teams met de eerste vrijwilligers van start gegaan. Wij zijn erg enthousiast en verwachten dat we hierdoor meer aandacht aan fondsenwerving kunnen besteden en een groter netwerk kunnen aanboren. Mocht u ook uw steentje willen bijdragen, dan bent u van harte welkom! Neem dan contact op met Marco Kalverda: [email protected] Tot slot maak ik u graag attent op een bericht van Marco Kalverda elders in deze nieuwsbrief. Regelmatig bezoeken bestuursleden op eigen gelegenheid het werk van REMER en Sparta. Marco was onlangs op bezoek en schreef naar aanleiding van zijn bevindingen een reisverslag. Het geeft goed weer welke ontwikkelingen in Brazilië plaatsvinden. Namens het bestuur wens ik u een prettige zomer toe! Marieke Oostenbrink, voorzitter 4/24

Nieuwsbrief jaargang 25, nr. 98: mei 2011

Statiegeld voor straatkinderen In Bleiswijk helpen supermarktbezoekers van de Jumbo ons al een paar jaar lang op een bijzondere manier: Met statiegeldbonnetjes. Het idee is even simpel als doeltreffend: shoppers stoppen het bonnetje van hun statiegeldflessen in een collectebus die bij de retour-automaat staat. En zo sparen ze kratje voor kratje, colafles voor colafles een betere toekomst voor straatkinderen bij elkaar. In 2010 was de opbrengst maar liefst € 1092,90!

Helpt u mee? Introduceer dit initiatief nu ook in UW supermarkt! Het kost u weinig tijd en levert naast donaties ook bekendheid voor Help mij leven op. Geïnteresseerd? Neem dan contact op met het secretariaat. Wij helpen u met de collectebus en het contact met uw supermarkteigenaar. Alvast bedankt!

‘Huwelijksbox’: voor een prachtige donatie Soms heb je iets te vieren, maar hoef je eigenlijk geen kado’s. Veel mensen vragen dan ‘een envelopje’, soms zelfs voor het goede doel. Om een prachtige huwelijksdag nu ook voor anderen waardevol te maken, hebben wij met dank aan Atelier Obrigado geheel gratis een stijlvolle box waarin bezoekers hun gift kunnen achterlaten. Door de foto's van het bruidspaar in de hartvormige fotolijstjes te plaatsen krijgt het geheel een persoonlijk tintje! Naast de huwelijksbox beschikken we ook over een Babybox. Wilt u een donatiebox bestellen voor uw bruiloft, kraamtijd of andere feestelijke gelegenheid, neem dan contact op met ons secretariaat.


5/24

Bericht uit Brazilië Beste vrienden, Om het voetbalveld in Manguinhos vertoeven iedere dag honderden crackgebruikers. Aan de achterkant zijn twee tentjes opgezet waar meisjes voor R$ 2,00 (€ 0,90) hun lichaam verkopen om een crackbolletje te kunnen kopen. Dan zijn zij even 10 minuten van de wereld. Als de crack is uitgewerkt, begint alles weer opnieuw!!!

Woonhuis voor verslaafde kinderen De plannen om een woonhuis op te zetten voor aan crack verslaafde straatkinderen nemen al een klein beetje vorm aan. Wij hebben contact met een Nederlandse organisatie die in Rio een huis wil kopen om het dan aan ons in bruikleen te geven, mits wij het natuurlijk voor dat doel gebruiken. Wij hopen dat de koop ergens in september rond zal komen. Inmiddels hebben wij een comité opgezet van vrijwilligers die knowhow hebben op het gebied van drugs. Wij vergaderen om de twee weken om een vakkundig project op te kunnen zetten. Verder zitten wij weer om tafel met de Gemeente Rio die een partnerrol zal spelen in ons project.

REMER-Rio Jacarézinho Gloria is 11 jaar. Sinds april 2010 komt zij iedere middag naar de bijlessen in de methodistenkerk. Zij woont samen met haar moeder, tante, twee zusjes en een 6/24


broertje in de straat waar de kerk staat. Haar huis ligt op de hoek van een berucht plein, waar veel drugshandelaren zijn. Bij een inval van de politie wordt daar veel geschoten. In de muur van haar huis zitten dan ook enkele kogelgaten. Bij iedere schietpartij ligt de familie op de grond in de achterste slaapkamer. Gloria vertelt dat zij graag willen verhuizen, maar dat niemand hun huis wil kopen. In de avonduren hangen veel meisjes om de handelaren en soldaten uit de drugswereld heen. De meeste jongens rijden op een motor en de meisjes vinden het maar al te stoer om achter op zo’n motor te zitten.

Vaak loopt zo’n relatie dan uit op een zwangerschap en een dikke buik vinden de jongens maar niets. Dan wordt er een ander slachtoffer gezocht, zodat een jonge moeder er alleen voor staat. De moeder van Gloria is nu al ontzettend bezorgd dat een dergelijke toekomst Gloria ten deel zal vallen. Op het dakterras van de kerk praat ik een tijd met Gloria: over haar vader, die zij zich maar amper herinnert, over de gruweldaden en verminkte lichamen in een knotsgekke drugsoorlog, maar vooral over het feit dat het nu veel beter met haar gaat op school door de bijlessen. De 60 kinderen van het schooltje kregen de opdracht om een brief te schrijven aan de burgemeester. Het merendeel van de kinderen, waaronder Gloria, vroeg of de vredespolitie zo snel mogelijk naar Jacarézinho zou kunnen komen. Op dit moment hebben 48 favela’s een vredespolitie. Dit betekent dat in die wijken niet langer de gewapende drugshandelaren de baas zijn. Samen met de vredespolitie komen de sociale werken. Deze wijken zijn wel zorgvuldig uitgezocht, wat nogal eens kritiek oplevert, omdat het vaak gaat om favela’s in rijkere gebieden. Volgens de gouverneur zullen de resterende 1000 favela’s voor het WK in 2014 ook ontdaan worden van milities en drugsbendes. Als ik aan Gloria vraag wat zij in de toekomst wil doen, worden haar ogen nog groter dan ze al zijn en met een prachtige glimlach antwoordt zij: ”Dokter, ja echt een dokter!”


7/24

Straatwerk “Hoezo niet willen helpen?!” riep de maatschappelijk werkster Doracy tegen het ziekenhuispersoneel. De straatwerkers hadden een doodziek straatkind meegenomen in het volkswagenbusje. De jongen kermde van de pijn, zodat Flavio door bijna alle rode stoplichten heen reed. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis vertelde de ambtenaar dat er al een rij met wachtende mensen was en dat er verder geen dokters over waren voor andere patiënten. Zij moesten maar een ander ziekenhuis zoeken. Tja, dat had hij niet tegen Doracy moeten zeggen. Zij is een 60-jarig klein vrouwtje dat al tientallen jaren met kinderen werkt. Zij heeft een schat aan ervaring en kent iedereen binnen de wereld van kinderorganisaties. Doracy is supervriendelijk en heeft altijd een lach voor iedereen. Als zij het woord krijgt, is het vaak moeilijk om dat haar ook weer af te nemen, want zij vertelt graag alles tot in de kleinste details. Maar die lach verdwijnt als je aan haar kinderen wil komen. Je moet echt van heel goede huize komen om haar dan van gedachten te doen veranderen. “Hoezo niet willen helpen, deze jongen is doodziek en moet NU geholpen worden.” De ambtenaar probeerde het nog maar één keer, totdat hij een rij van namen voorbij hoorde komen en vreesde zijn baan te zullen verliezen. Er werd snel een brancard geregeld en de jongen werd geholpen aan een ontsteking. Doracy stapte, na het onrecht rechtgezet te hebben, triomfantelijk het busje weer in naar een volgende uitdaging.

8/24


Bijna iedere dag gaan de straatwerkers naar Manguinhos en Jacarézinho. Naast de ingang van de wijk ligt een sambaschool. Wij mogen van die ruimte gebruik maken. Een oase in de hectische drukte, een plaats waar de aan crack verslaafde straatkinderen even alleen kunnen zijn met de straatwerkers. Flavio (de buschauffeur) en Cassia (groepsleidster) bereiden de ruimte voor, terwijl Nando en Doracy de kinderen opzoeken. Veel kinderen slapen op het vuilnis en vaak ook tussen de ouderen. Zij zijn vaak zo uitgeput dat ze totaal niet wakker worden, andere gebruikers willen ons helpen door hard aan die kinderen te gaan trekken en sleuren. Nando probeert dan de boel met veel geduld en rust te sussen, maar als er vechtpartijtjes ontstaan en drugshandelaren erbij komen om te straffen, dan komt Doracy in beeld. Als een kleine David gaat zij de Goliath’s tegemoet om te zeggen dat zij van haar kinderen af moeten blijven. In de meeste gevallen lukt dat haar dan ook.

Casa Betânia In het afgelopen jaar hebben 338 verschillende kinderen het huis bezocht. Sommige kinderen kwamen vaak terug, andere kinderen niet. Het waren 278 jongens en 60 meisjes. 54 van hen wilden de straat voorgoed verlaten. 14 van hen zijn teruggegaan naar hun eigen families en 40 via de kinderraad naar kindertehuizen. De kinderen die dit huis bezoeken zijn bijna allemaal crackgebruikers. Eerst gaan ze douchen om het straatvuil weg te spoelen, daarna gaan de oude kleren in de was en dan krijgen zij nieuwe kleding. Tussen het ontbijt en het middageten zijn er activiteiten en een gesprek met de maatschappelijk werkster. Het probleem is vaak dat zij totaal uitgeput aankomen, sommige activiteiten worden bijna Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.

9/24

slapend gedaan. Ik heb laatst echt een kind slapend zien eten, zo ontzettend moe was het!!! Na het middageten mogen zij twee uur slapen in een schone ruimte waar zij niet bedreigd worden of bang hoeven te zijn. Daarna kunnen zij, als zij dit willen, onder begeleiding doorverwezen worden. Afgelopen jaar zijn ook nog vanaf deze plek 67 kinderen naar een ziekenhuis gegaan.

REMER-Minas Gerais Op dit moment wonen er 40 kinderen op de boerderij. De vakantie zit er weer op en iedereen gaat naar school. Alle kinderen die ouder zijn dan 12 jaar, volgen cursussen in het dorpje Pequeri. De jongeren van 16 jaar en ouder hebben verder ook een bijbaantje in Pequeri. Enige voorbeelden: Julio werkt in de bouw, Darlene en Fatima zijn babysitters, Fernando werkt in een volkstuin, Jõao helpt de bakker in de vroege ochtenduren. Met een grote mand verse broodjes voorop de fiets schreeuwt hij door de straten: ”Paõzinho, paõzinho!” (broodjes), zo hoeven de mensen niet naar de bakker.

Renatinho is nu 10 jaar. Begin 2009 kwam hij bij ons op de boerderij wonen. Hij had geen moeder meer en zijn vader maakte seksueel misbruik van het toen achtjarige jochie. Ook werd hij geslagen en bedreigd. Gelukkig hebben buren de politie erbij gehaald en via de rechter kwam het jongetje bij ons. Het was een stil jochie met grote zwarte ogen die vaak heel triest stonden, maar waar vooral vragen uitkwamen, zo van: “waarom ik?” Als hij iemand vertrouwde dan vroeg hij altijd of zij/hij niet geïnteresseerd was om hem te adopteren. Als zij met nee antwoordden, liet hij zijn kopje hangen. 10/24


Zo maar ineens kwam een nicht van hem op bezoek van wie eigenlijk niemand het bestaan wist. Zij bezocht hem steeds vaker en in de kerstvakantie ging Renatinho bij hen logeren. Dit is zo goed gegaan dat het gezin hem voorgoed wilde hebben. In februari heeft Renatinho de boerderij verlaten. De avond daarvoor was er groot feest voor Renatinho. Met taart en limonade werd zijn afscheid gevierd. De kinderbescherming uit het stadje volgt het jongetje op de voet. Dit is trouwens heel belangrijk, want Clarissa is na een jaar weer terug op de boerderij. Zij woonde samen met haar broertje twee jaar bij ons. In die tijd eiste de kinderrechter dat zij weer thuis zouden komen wonen bij hun moeder. Dit is helemaal uit de hand gelopen, hoe goed de moeder zich ook voordeed bij de kinderbescherming. Thuis begon zij weer drugs te gebruiken en had geen aandacht voor haar kinderen Clarissa’s 14-jarige broertje is inmiddels ook aan drugs verslaafd. Het vreselijke is dat de kinderbescherming de familie nooit meer bezoekt, vanwege politieke strijd. En nu één jaar verder… hoe ziet het hoofdje van Clarissa er van binnen uit? Ik kan daar zo boos over worden.

In de Nieuwsbrief van september 2010 schreef ik over de 10-jarige Paulo die op school klappen had gekregen van een onderhoudsman. De directrice was toen erg kwaad geworden op Janine, omdat die de politie erbij had gehaald, aangezien de school eenvoudigweg niets deed. In maart 2011 kwam het antwoord. Op een avond om 22.00 uur werd ik op school geroepen. Janine was er niet. In de kamer van de directrice stonden een politieagent, iemand van de kinderbescherming, twee leraressen en Wilson van de boerderij (14 jaar). Wat was er gebeurd? Wilson had niet goed geluisterd en moest de klas verlaten, wat hij niet deed. Onder luid gejoel van de andere kinderen schold hij de juffrouw uit en deze voelde zich zo bedreigd dat zij de directrice Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.

11/24

erbij haalde. Zij kreeg hem ook de klas niet uit. Toen hij eenmaal weer rustig was, ging hij na een paar minuten wel met de directrice mee. Intussen was de politie gearriveerd door een telefoontje van de school. Wilson zei helemaal niets en moest erg huilen. De directrice was de enige die het nodig vond om een officiële aanklacht tegen de jongen in te dienen. Verder mocht hij voor straf vier dagen niet naar school komen. De volgende dag kwam de ware toedracht aan het licht. Wilson werd door een tweetal jongens al een tijd ‘aap’ genoemd. Hij vertelde dit aan zijn groepleidster, die met hem naar school ging. Zij hebben toen een gesprek gehad met de directrice, maar er veranderde helemaal niets. Toen het discrimineren doorging, is hij alleen naar de directrice gegaan en vertelde haar dat hij het niet meer volhield. Diezelfde avond nog heeft hij de twee jongens aangevallen die hem steeds pestten en ontstond er de bewuste heibel. Het technische team van de boerderij is naar de school gegaan en heeft gezegd: ”Ok, jullie klagen de jongen aan en wij klagen de school aan voor discriminatie.” Per direct werd de aanklacht ingetrokken. Wel vroegen wij om een presentatie en een debat, georganiseerd door de school voor alle leerlingen en ouders, over pesten. Dit is de afgelopen week georganiseerd. Verleden week trouwde op het grasveld van de boerderij een groepsleidster van het werk. Al weken waren de kinderen in spanning, een aantal van hen had een belangrijke taak op de avond zelf. Dagen daarvoor regende het zo veel, maar op de avond zelf werd het ja-woord onder een prachtige sterrenhemel gegeven. Op dit moment zijn er al zes gemeentes die ons financieel steunen. Volgende week hebben wij een vergadering met het OM om te bekijken of zij druk kan uitoefenen op de gemeentes die veel beloven maar niets of weinig nakomen. Studentenhuis Wij hadden al jarenlang een kantoor in het centrum van Juiz de Fora waar onze boekhoudster Luciane werkte. Om de kosten te drukken, hebben wij dit kantoor gesloten en heeft Luciane nu haar eigen ruimte in het studentenhuis. Ook al ligt het niet helemaal in het centrum, zij is inmiddels gewend in het huis.

12/24


De jongeren die in dit huis wonen gaan ook allemaal naar school en volgen verder een cursus. In vergelijking met andere jaren benutten zij de extra vakantie meer om naar de boerderij te komen. Dit komt ook doordat velen de afgelopen zomervakantie een vriendje of vriendinnetje hebben gekregen. Nu ontmoeten zij elkaar weer in het kamp dat de kerk georganiseerd heeft om het carnaval te ontvluchten. Ik wil jullie allemaal steeds weer uitnodigen om ons werk te bezoeken als jullie in Rio zijn. Wij hebben zelfs twee slaapkamers op het kantoor waar jullie kunnen overnachten en dan met de kleine lettertjes onderaan… tegen een zeer kleine vergoeding. Ik eindig deze brief met jullie weer zo ontzettend te bedanken voor alles wat jullie voor deze kinderen doen in welke vorm dan ook. Ik hoop dat een ieder hiermee doorgaat! Ik wens jullie Gods Rijke Zegen toe. Met zeer vriendelijke groet, Oetsia, Moises, Janine en Robert


13/24

Vrijwilligers in Brazilië - Bram van Workum De afgelopen weken is het leven op de sitio voortgegaan zoals altijd maar niet zonder een paar heel spannende momenten. Het is nu weer een tijd aan het regenen en zoals dat gaat in Brazilië wordt dat groots aangepakt. Het betekent dat op het terrein twee bomen zijn omgevallen door de regen en vlak naast de kiosk terechtkwamen, waar op dat moment kinderen aan hun fiets zaten te knutselen. Het scheelde één centimeter! Iedereen kwam naar buiten gehold door het kabaal maar de kinderen in de kiosk hadden het niet eens door. De dag daarop zijn de bomen verwijderd door mijzelf en de tuin/klusjesmannen. Het voordeel in dit nadeel is dat er nu veel ruimte is om wat landbouwplastic neer te leggen en er een zeepbaan van te maken. Het is heel leuk om met alle kinderen in de weer te zijn met spelletjes maar ook om met ze naar het dorp te gaan. De Sítio heeft veel pubers die ‘s avonds graag naar het dorp gaan, dus ik ben regelmatig als chaperone in het weekend op stap geweest, zo ook vorige week. Het ging plotseling regenen en onweren op een manier die ik zelden heb gezien. De lucht was bijkans roze gekleurd van de bliksemschichten en de geur van ozon was ruikbaar. Ik liep op dat moment in de regen bui met drie jongens van de Sítio en ik had gelukkig -of helaas- mijn paraplu bij me. Toen we op de laatste heuvel voor de Sítio liepen, hoorde ik de metalen steel van mijn paraplu knetteren en voelde ik een schok door mijn arm gaan. Ik wierp het ding op de grond en op hetzelfde moment sloeg de bliksem naast ons op een afstand van 20 meter in! De jongens die naast mij liepen stonden verschrikt te kijken naar de blauwe vonken die van hun metalen jas-ritssluitingen afkwamen en ik voelde mijn arm niet meer. Ik had ook de volgende dag nog stampende hoofdpijn en een roodgekleurde arm. De jongens hadden gelukkig niets. Nu is lopen in dat weer natuurlijk niet ongevaarlijk, maar hoe pak je zoiets van te voren aan als er geen ander vervoer naar de Sítio is. Je moet toch echt thuis zijn omdat zondag de kinderen naar zondagsschool moeten... Gelukkig kan iedereen het navertellen. Bram (Bram is sinds 1 mei weer terug in Nederland -red.)

14/24


Bestuurslid bezoekt REMER: nieuws en wetenswaardigheden In februari ben ik twee weken op bezoek geweest bij REMER en Sparta en heb intensief met Robert, Janine, Pedro, de straatwerkers en vele anderen kunnen spreken. Wat daarbij altijd opvalt is de gedrevenheid en strijdvaardigheid waarmee medewerkers van REMER en Sparta voor ‘hun’ kinderen aan de slag zijn. Bij Sparta werken de vaste medewerkers gewoon door, ook al wordt het geld dat wij uit Nederland kunnen sturen minder. De kinderen mogen niet de dupe worden van de ongunstige koers van de Real, zo is de redenering. De medewerkers van REMER houden moed, ook al is het momenteel moeilijk om resultaten te boeken bij het straatwerk vanwege de crackproblematiek. Op Sítio Shalom is maar net voldoende geld om rond te komen, maar iedereen doet zijn best om de kinderen toch een zo zorgeloos mogelijk bestaan te geven. Van een paar andere zaken die me zijn opgevallen maak ik u hieronder graag deelgenoot. Braziliaanse wet maakt opvang van kinderen moeilijker Veranderende wet- en regelgeving maakt het moeilijker voor REMER om op een goede manier te functioneren. Het uitgangspunt is steeds dat het goed is voor een kind om zo dicht mogelijk bij de moeder en/of familie op te groeien. Hierdoor is het lastig om kinderen uit Rio naar de Sítio te brengen. Ook is recent bepaald dat kinderen maximaal 2 jaar in een opvang mogen wonen. Gelukkig zijn op beide regels uitzonderingen mogelijk, maar daarvoor moet REMER met allerlei bewijzen aantonen dat een kind écht niet beter af is bij (bijvoorbeeld) de verslaafde moeder middenin de favela. Het werk van REMER wordt hierdoor ook meer en meer gericht op de hele familie. Zowel op straat in Rio als vanuit de boerderij in Pequeri vinden regelmatig familiebezoeken plaats door de maatschappelijk werksters. Indien mogelijk wordt een kind bij een familielid in huis geplaatst. Hoewel dit natuurlijk fantastisch is, kost het - ook al vanwege de soms enorme reisafstanden - de teams veel extra tijd en energie!


15/24

De overstap van de straat in Rio naar de boerderij in Pequeri is op dit moment te groot. De straatkinderen zijn niet gewend aan een vaste dagindeling, schoolgaan, taken doen, op tijd naar bed, etc. Sowieso kunnen drugsverslaafde kinderen niet zonder tussenstap op de Sítio terecht. Om de kinderen op een goede manier verder te helpen is de geplande crackkliniek dan ook cruciaal. Op termijn wil REMER daarnaast opvanghuizen (een voor jongens en een voor meisjes) realiseren waar de kinderen vanuit de crackkliniek even kunnen blijven voordat ze definitief ergens worden geplaatst. In Brazilië fondsenwerven is een must, maar ook een hele kunst Doordat de doorstroming vanuit Rio naar Pequeri hapert, worden relatief veel kinderen uit omliggende gemeenten op de Sítio geplaatst. Dit brengt voor de coördinatoren veel werk met zich mee: er is regelmatig contact over de toestand van de kinderen en daarnaast kost vooral het binnenkrijgen van de (verplicht) toegezegde financiële bijdragen veel moeite. Een groot dilemma voor de leiding van REMER, want zonder dit geld komt de Sítio tekort maar een kind op straat zetten omdat de gemeente niet betaalt, is natuurlijk ook geen optie. Vanuit Nederland blijven wij daarom bijdragen aan de Sítio, maar stellen we wel de voorwaarde dat dit op den duur (als de crackkliniek er is) weer vooral fungeert als laatste redding voor kinderen uit Rio. Fondsenwerving in Brazilië blijft een grote opgave: er is een minder sterke donatiecultuur dan in Nederland, automatische machtigingen bestaan eigenlijk niet en de overheid is vrijwel in alle gevallen een onbetrouwbare partner, zelfs buiten verkiezingstijd. Toch boekt REMER wel degelijk successen op dit vlak. De verwachting is dat in 2011 circa 25% van de inkomsten van REMER uit eigen land komt, een verdubbeling ten opzichte van vorig jaar. REMER wordt steeds professioneler georganiseerd De organisatie van REMER moet op enkele punten nog verder worden versterkt, maar is de afgelopen jaren al sterk geprofessionaliseerd. Zowel het inhoudelijke werk met de kinderen als de financiën worden uitstekend gedocumenteerd. Medewerkers van REMER hebben een relevante opleiding en zijn goed op de hoogte van de wet. Ze krijgen regelmatig complimenten van kinderrechters en overheden voor de grote feitenkennis en goede verslaglegging. Dit helpt als er eens iets buiten de gebaande paden om geregeld moet worden, wat soms het beste is voor een kind. Sparta blijft vechten voor kinderlevens in veranderende omstandigheden Sparta werkt nog steeds in Pedra Lisa en Morro da Providência. Hier is het afgelopen jaar veel veranderd: niet de drugsbende, maar de vredespolitie maakt de dienst uit. Bewoners kunnen de wijk in en uit zonder langs checkpoints en drugshandel te moeten en het veiligheidsgevoel is toegenomen. Toch zijn de 16/24


criminaliteit, het geweld en vooral de armoede en uitzichtloosheid nog niet verdwenen en blijft het werk van Sparta hard nodig om door sport en scholing de kinderen aan te spreken en op het juiste pad te houden. Sparta boekt daarin wisselende successen, maar - zoals de medewerkers en vrijwilligers zelf zeggen - ieder kind dat gered wordt is er één.

Conclusie van twee weken bestuursbezoek Mijn belangrijkste observaties zijn dat de beoogde afkickkliniek een onmisbare schakel in het werk van REMER is en dat door wet- en regelgeving de uitgaven van REMER blijven stijgen. Geld uit Nederland blijft voorlopig hard nodig om de organisatie overeind te houden, ondanks hard werken en bescheiden successen bij de fondsenwerving in Brazilië zelf. Wij zijn daarom blij met alle donateurs die vaak al vele jaren de opvang van deze kinderen mogelijk maken. Ook deze keer heb ik weer ervaren hoe de straat in Manguinhos de hel op aarde is, waar broodmagere kinderen slapend in het vuilnis met open wonden een zekere dood tegemoet gaan. Ik heb kunnen zien hoe verwaarloosde, misbruikte en mishandelde kinderen op Sítio Shalom weer een nieuwe kans krijgen en die met beide handen grijpen. Namens alle medewerkers en kinderen van REMER en Sparta dank ik u daarom hartelijk voor uw bijdrage aan Help mij leven. Marco Kalverda Bestuur ‘Help mij leven’ Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.

17/24

Leuk voor Ventjes ondersteunt de Stichting ‘Help mij Leven’ Voor iedere bestelling doneert webshop leukvoorventjes.nl €1 aan het werk in Brazilië. Eigenaresse van Leuk voor Ventjes, Annette de Zaaijer, merkte dat leuke spullen voor meisjes veel te vinden zijn, maar dat het voor jongens altijd net iets lastiger is. Annette heeft zelf een aantal jaren geleden een reis door Brazilië gemaakt en daar de vreselijke ellende van kinderen in de krottenwijken en op straat gezien. Op deze manier wil zij een bijdrage leveren aan het werk van Sparta en REMER!

Voor en door Jiu Jitsu Rolf Busman en enkele ander leden van Jiu Jitsu school ‘Renzo Grazie Holland’ gaan in de zomer van 2012 naar Rio de Janeiro om te trainen. Ze gaan daar naar de bakermat van de sport die ze beoefenen: het Braziliaans Jiu Jitsu. In eerste instantie gaan ze naar Rio om er iets te halen: kennis van de sport. Maar daarnaast willen ze ook iets terugdoen. Dit doen ze vanuit de filosofie die hun sport in zich draagt: sporten geeft richting, ritme, brengt discipline en een voorbeeldfiguur (de leraar). Sparta is een plek waar kinderen een richting gegeven wordt door middel van sport en één van de sporten die de jongeren bij Sparta beoefenen is het Braziliaans Jiu Jitsu. Daarom zamelen de sporters tot hun vertrek geld in om Sparta te helpen. Eén van die acties was het gesponsord lopen van de Kennedymars in Sittard op 23 april jongstleden. De mars van 80 kilometer liep Rolf in 18 uur. Rolf doet regelmatig verslag van de sponsoractiviteiten op de eigen website: www.voorendoorjiujitsu.nl 18/24


Vrijwilligers in Brazilië - Jacoline Groenendijk Op de foto’s zie je de kraam van REMER op een straatfeest. Dit was georganiseerd voor de straatkinderen en er waren diverse organisaties aanwezig, die zich inzetten voor kinderen in heel Rio. Het was een nationaal feest met in elke staat van Brazilië een straatfeest.

Het was leuk om de kinderen te zien genieten. Want wat missen deze kinderen veel. Twee weken geleden werden we nog opgeschrikt door het nieuws dat een jongen, die zeer regelmatig bij ons in huis kwam, dood was. De kinderen kwamen met het verhaal en dit werd later bevestigd. Het schijnt dat hij gestolen had. Hij is waarschijnlijk in autobanden gezet, met benzine overgoten en in brand gestoken. Zijn lichaam is nooit meer teruggevonden. Om deze jongen en de andere jongens die het afgelopen jaar zijn overleden te herdenken, was er deze week een kerkdienst. Bijzonder om met elkaar stil te staan bij het harde leven van de straatkinderen en op deze manier toch een herdenkingsdienst voor de vermoorde jongens te hebben. Het was indrukwekkend. Groeten, Jacoline (Jacoline is wegens rugklachten tijdelijk terug in Nederland -red.) Volg Jacoline’s belevenissen via haar website: www.jacoline-in-brazilie.nl


19/24

Recordopbrengst Oranjebazar Gereformeerde kerk Bleiswijk De oranjebazar is een jaarlijks terugkerend fenomeen in Bleiswijk. Ook dit jaar waren tientallen mensen maandenlang bezig met de voorbereidingen en hielpen met groot enthousiasme om van de bazar een succes te maken. Vrijdagavond werd de bazar geopend met een ballonnenwedstrijd en konden de koopjesjagers snuffelen in tweedehands curiosa, speelgoed, boeken en kleding. Zaterdag was een prachtige zonnige dag waardoor vooral het buitenterras goed bezet was met drinkende, etende en loten kopende mensen. ’s Avonds werd bekend dat een recordopbrengst is gerealiseerd, zodat ook voor het werk in Brazilië weer veel geld ter beschikking kwam. Liefst €8.600 wordt binnenkort vanuit Bleiswijk naar REMER gestuurd. Hoewel Robert Smits al vele jaren weg is uit Bleiswijk kennen velen hem nog steeds persoonlijk en blijft de band tussen Robert en de Gereformeerde Kerk bestaan. We zijn bijzonder dankbaar dat we ook dit jaar mogen rekenen op een fantastische bijdrage.

20/24


Vrijwilliger Jacqueline de Best zamelt geld in In oktober 2011 ga ik voor zes maanden naar Brazilië om daar vrijwilligerswerk te doen. In de voorbereidende gesprekken werd mij gevraagd of ik ook mee zou willen helpen om fondsen te werven.Natuurlijk wilde ik dat wel. Maar ik kwam er al snel achter dat zoiets makkelijker gezegd is dan gedaan. Ik merkte al snel dat mensen eerder een donatie zouden geven als ze er iets voor terug zouden krijgen. Toen is mijn idee ontstaan om een benefietconcert te organiseren.In het jongerencentrum ‘Scum’,waar ik vroeger vrijwilligster ben geweest, heb ik gevraagd of ik daar het feest zou mogen geven. In overleg met het bestuur was dat geen probleem.Toen kon ik aan de voorbereidingen gaan beginnen. Het is me gelukt om drie geweldige bands te krijgen die geheel belangeloos wilden optreden. De eerste band speelde classic rock, de tweede band was een hele goede coverband en als laatste was er een Dj die geweldige discoplaatjes draaide uit de jaren ‘70 en ’80.Op de avond zelf was ik in het begin behoorlijk zenuwachtig: zouden er wel mensen op afkomen? Om 20:00 uur ging de zaal open en de eerste mensen kwamen al snel binnenstromen. Het feest begon en ik kan niet anders zeggen dan dat het vanaf het begin tot het eind een groot succes is geworden. Iedereen had het naar zijn zin en was gezellig aan het dansen.Ik had ook foto's en een groot beeldscherm opgehangen waar de hele avond beelden op te zien waren van de projecten in Brazilië. De mensen zagen dat het niet alleen maar om een gezellig feest ging, maar dat deze avond een bijzonder doel had.Sommigen waren ook best geschokt door de beelden. Al met al was het een zeer geslaagde avond: er zijn ongeveer 180 mensen op afgekomen en we hebben een bedrag van €1200 opgehaald. Dit komt geheel ten goede aan stichting ‘Help mij leven’. Jacqueline de Best


21/24

Contact

Informatie en adresgegevens

Bestuur ‘Help mij leven’

Secretariaat

Mw. C.M. Oostenbrink- Pronk (voorzitter) Mw.T.C. van der Ent (secretaris) Dhr. V. van Haeren (penningmeester) Dhr. A.A. Golja Dhr. A.P. van der Eijk Dhr. M.B. Kalverda Dhr. A.J. van Asten

Postbus 155 2665 ZK Bleiswijk Telefoon: 0182-634730 Website: www.helpmijleven.org

Coördinatie vrijwilligers

Giften t.n.v. Stichting ‘Help mij leven’ Rabobank

E - m a i l : [email protected]

10.76.14.642

Mw. G. Bakker Mosstraat 32 2802 KW Gouda Telefoon: 0182-520174 E - m a i l : [email protected]

Postadres REMER

Sítio Shalom Estrada Pequeri-Bicas km2 cep. 36.610-000 Pequeri (MG) Brazilië 22/24

© Copyright 2011 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, Internet of welke andere wijze dan ook, zonder uitdrukkelijke toestemming van stichting ‘Help mij leven’. Nieuwsbrief jaargang 25, nr. 98: mei 2011

Gemakkelijk geld overmaken Graag maken wij u attent op de mogelijkheid om periodiek een vast bedrag naar de stichting over te maken. Het voordeel daarvan is dat u er geen omkijken meer naar heeft. Met de onderstaande machtiging kunt u aangeven op welk bedrag Robert en zijn medewerkers maandelijks kunnen rekenen. Robert, de medewerkers en de kinderen doet u daar een groot plezier mee! Als vaste donateur van stichting ‘Help mij leven’ ontvangt u (indien u daar prijs op stelt) vier keer per jaar onze nieuwsbrief. Ook blijft u via onze website op de hoogte van de actuele ontwikkelingen in Brazilië. Wilt u het werk onder de straatkinderen van Rio de Janeiro structureel ondersteunen, vul dan de machtiging onderaan deze pagina in en stuur die naar het secretariaat van de stichting. U kunt uw betaling uiteraard altijd stopzetten wanneer u dat wenst: een briefje aan het secretariaat is voldoende. Wat kunnen wij doen met uw steun? € 5,-

Een maandvoorraad kleurpotloden

€ 40,- Een maandvoorraad medicijnen voor het straatwerk

€ 10,-

Kleurboeken voor het straatwerk

€ 90,- Een maand brood met beleg uitdelen op straat

€ 37,-

Een maand lang drinken uitdelen op straat

€ 460

Een maandsalaris van een straatwerker

Afschrijvingen Maandincasso: Rond de 30e van de maand Kwartaalincasso: 30 maart, 30 juni, 30 september en 30 december Halfjaarincasso: 30 juni en 30 december



Sturen aan: stichting ‘Help mij leven’ - Postbus 155 - 2665 ZK - Bleiswijk

Ik ondersteun het werk in Brazilië met een financiële bijdrage, daarom stuur ik de onderstaande machtiging op. Ik ontvang ieder kwartaal de nieuwsbrief van stichting ‘Help mij leven’. Ondergetekende, Naam en voorletters

________________________________________________

Adres Postcode & woonplaats

________________________________________________

(Email-adres)

________________________________________________

Bankrekeningnummer

________________________________________________

Postbanknummer

________________________________________________

________________________________________________

verleent hiermee tot wederopzegging machtiging aan stichting ‘Help mij leven’ om € ______ (euro) eenmalig/per maand/kwartaal/jaar* van zijn/haar* bovenvermelde rekening af te schrijven.

De nieuwsbrief ontvang ik graag per post/digitaal* Datum: _________________________ *) Doorhalen wat niet van toepassing is

Handtekening: ___________________________

DRUKWERK

www.helpmijleven.org

Onjuist geadresseerd?

Wilt u dan onderstaande gegevens invullen en de omslag van deze nieuwsbrief retourneren naar het onderstaande adres?

_______________________________________

_______________________________________

 Verhuisd, adres onbekend  Verhuisd, nieuwe/juiste adresgegevens:

Adres:

Naam:

______________________

Postcode & woonplaats:

Bedankt!

Stichting ‘Help mij leven’ - Postbus 155 - 2665 ZK - Bleiswijk

Help mij Leven. Nieuwsbrief Jaargang 25, nr. 98: mei De reproductie van deze nieuwsbrief werd mogelijk gemaakt door KuiperCompagnons en Repro C5

Recommend Documents