Help mij Leven Nieuwsbrief
(AJUDE ME A VIVER)
Jaargang 22, nr. 88: oktober 2008
DE REPRODUCTIE VAN DEZE NIEUWSBRIEF WERD MOGELIJK GEMAAKT DOOR
De nieuwe wasmachines doen het goed!
Stichting ‘Help mij leven’ geniet het CBF-keur, uitgegeven door het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF). Alle instellingen met een CBF-keur zijn door het onafhankelijke CBF langs dezelfde meetlat gelegd. Ook ‘Help mij leven’ vindt het belangrijk om regelmatig te worden getoetst door een onafhankelijke en betrouwbare instantie. Zo kunt u als donateur er 100% zeker van zijn dat uw geld goed terecht komt. Het CBF (Centraal Bureau Fondsenwerving) is een onafhankelijke stichting die toezicht houdt op het inzamelen van geld voor goede doelen. De taak van het CBF is het bevorderen van een verantwoorde fondsenwerving en besteding van middelen door het beoordelen van fondsenwervende organisaties.
°Straatkinderen in Rio de Janeiro in 1998
Voorwoord Beste vrienden, Het nieuws wordt deze dagen beheerst door de kredietcrisis. Banken met een goede reputatie staan op wankelen en spaarders die te goeder trouw hun zuurverdiende spaargeld stortten op de internetspaarrekening ‘Icesave’ van een gerennomeerde IJslandse bank zagen met lede ogen aan hoe met het dreigende faillissement van de IJslandse staat hun geld meegezogen werd in de financiële orkaan. Steeds blijven twee belangrijke sleutelbegrippen de discussie in de media beheersen: vertrouwen en snelle winsten. Omdat financiële instellingen bereid waren om grote en ondoorzichtige financiële risico’s te nemen, wist men de afgelopen jaren snelle en grote winsten te behalen. En met de onheilspellende berichten uit bijvoorbeeld IJsland hebben veel spaarders het vertrouwen in banken en beleggingsfondsen verloren. Resultaat: dalende financiële markten en een bankrun op onveilig gewaande investeringen. Niet alleen gewone spaarders hebben eronder te lijden gehad: in het Verenigd Koninkrijk zitten momenteel veel non-profitorganisaties in onzekerheid, omdat ze hun reserves aan Icesave hadden toevertrouwd. U kunt zich voorstellen hoe vreselijk dat moet zijn voor die organisaties en hun donateurs! ‘Help mij leven’ houdt het gelukkig bij de Rabo- en de Postbank, twee banken behorend tot de top van de meest ‘veilige’ banken ter wereld. Eigenlijk draait het bij ‘Help mij leven’ om niet veel anders: transparantie, voorspelbaarheid en vertrouwen zijn voor ons en onze donateurs van groot belang. Je zou kunnen zeggen dat we al 20 jaar lang een langetermijninvestering doen in een beter leven voor straatkinderen. Niet alleen door geld in te zamelen, maar ook door goed toe te zien op het resultaat. Geen snelle resultaten, maar een solide opbrengst: daar gaat het om.Daarom zijn we ook dankbaar dat Robert Smits zich al 20 jaar lang inspant voor een goed rendement op de investering van zijn donateurs. En dat rendement is duidelijk zichtbaar. Marco Kalverda was bij het verjaardagsfeest aanwezig en vertelde bij terugkomst hoe bijzonder het was om te zien dat Robert op zijn vijftigste verjaardag omringd werd door veel jongeren die in de afgelopen 20 jaar door REMER werden opgevangen. Dankzij Robert en de steun van ‘Help mij leven’ leiden ze een volwaardig leven. Maar niet in de laatste plaats dankzij uw steun als donateur! Zoals u gewend bent, presenteren we u in de oktobernieuwsbrief ons financieel jaarverslag over 2007. Zo kunt u boordelen of ‘Help mij leven’ na 20 jaar uw steun nog steeds waard is. We geven geen 5,25% rente op uw investering, zoals Icesave, maar wel hoop aan kinderen in een uitzichtloze situatie. Dag in dag uit. Dat is een dankbaar rendement op uw steun. Daar hebben we het volste vertrouwen in! Namens de redactie, Aldo Golja
Nieuwsbrief
Colofon en inhoudsopgave
Colofon De nieuwsbrief is een uitgave van stichting ‘Help mij leven’ en verschijnt vier keer per jaar. Oplage ca. 1200 stuks
Redactie
Aldo Golja André van der Eijk Marco Kalverda Yke Meindersma
Correspondentie
Postbus 155, 2665 ZK Bleiswijk E-mail:
[email protected] Meer informatie: zie pagina 22
Jaargang 22, nr. 88, oktober 2008
Inhoudsopgave Voorwoord................................................ 3 Bestuursmededelingen................................ 4 Robert Smits bezoekt Nederland.................... 4 Bericht uit Brazilië...................................... 5 Reisverslag Brazilië....................................10 Reisverslag van de Grou groep......................12 Robert Smits viert 50e verjaardag.................14 Financieel verslag 2007...............................15 Gemakkelijk geld overmaken.......................23
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
3/23
Bestuursmededelingen Sponsor gezocht voor portokosten nieuwsbrief Onze nieuwsbrief werd de afgelopen 19 jaar geheel gratis bij u thuis bezorgd, doordat sponsors het drukwerk en de verzending op zich namen. Voor het drukwerk mogen wij al jaren rekenen op Woonbron Maasoevers. Dit jaar hebben we echter geen sponsor kunnen vinden... Ook voor 2009 zijn wij nog steeds op zoek naar een nieuwe sponsor die de portokosten van ca. 2000 euro op zich wil nemen. Mogelijk kent u in uw omgeving organisaties of bedrijven, die de kosten voor verzending van de nieuwsbrief -geheel of gedeeltelijk- op zich willen nemen. Of misschien wilt u deze kosten zelf middels een gift helpen dragen. U bewijst ons hiermee een grote gunst: we kunnen dan alle donaties op dezelfde manier als altijd blijven besteden aan het werk van REMER en Sparta, waarvoor ze bedoeld zijn.
‘Help mij leven’ op Hyves Sinds kort is ‘Help mij leven’ ook op de website www.hyves.nl te vinden. Hyves is een sociaal netwerk met bijna 7 miljoen leden, voornamelijk in Nederland. We gebruiken deze site als een virtueel prikbord om berichten, foto’s en filmpjes te delen, en om zo meer mensen te interesseren voor ons werk. Iedereen die zelf op Hyves zit kan ‘vriend’ worden van ‘Help mij leven’, of lid worden van onze hyve. Wij nodigen u daartoe van harte uit! Zie http://helpmijleven.hyves.nl. Indien u zich aanmeldt en lid wordt van de ‘Help mij leven’ hyve, kunt u hier ook berichten en suggesties achterlaten.
Nu ook online doneren mogelijk Steeds meer mensen weten ‘Help mij leven’ via het internet te vinden. Al die bezoekers van de website kunnen sinds enkele maanden het werk van Sparta en REMER in Brazilië direct financieel steunen door online een donatie te doen. Wij hopen natuurlijk dat velen van deze mogelijkheid gebruik maken!
http://www.helpmijleven.org/actie/onlinedoneren.html
Robert Smits bezoekt Nederland Van 21 november tot 13 december komt Robert Smits opnieuw naar Nederland om fondsen te werven voor zijn werk in Brazilië. Robert kan op een inspirerende en bevlogen manier over REMER en de straatkinderen vertellen. Hij is van harte bereid een toelichting te geven op het werk van Sparta en REMER. Graag nodigen wij u uit om van deze gelegenheid gebruik te maken. Robert komt op verzoek bij u langs, of het nu om een bedrijf, kerk, ideële organisatie of om u als particulier met grootse plannen gaat. Bestaande relaties bezoekt hij graag, maar zijn bezoek is er vanzelfsprekend op gericht om nieuwe contacten op te doen. Heeft u een goed idee, schroomt u dan vooral niet om ons te benaderen! Uw initiatief wordt zeer gewaardeerd! U kunt Robert uitnodigen voor een gesprek, interview of lezing bij André van der Eijk op telefoonnummer 06-24717803, of per e-mail via
[email protected]. Natuurlijk kunt u ook het secretariaat benaderen. Van harte aanbevolen!
4/23
Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 88: oktober 2008
Bericht uit Brazilië Beste vrienden, In de laatste brief schreef ik over de moord op drie jongeren door soldaten van het leger die al maanden de Morro da Providência bezet hadden. De elf militairen zitten nu vast en zullen worden berecht. Een week na het voorval vertrok het leger uit de wijk! En natuurlijk was een paar dagen later alles weer als vanouds: gewapende drugsdealers patrouilleren door de wijk, machtiger dan ooit. Want het vertrouwen van de bewoners in de politie was al verdwenen, maar dus nu ook het vertrouwen in het leger. We weten al jaren dat er ontzettend veel kinderen thuis fysiek en sexueel misbruikt worden, maar het lijkt alsof de rest van Brazilië dat niet wist. Gelukkig wordt er de laatste tijd dagelijks in de media ruim aandacht aan besteed. Brazilië neemt bijna 10% van alle moorden in de wereld voor haar rekening (in totaal ongeveer 50.000 per jaar). In Irak zijn tussen januari 2003 en juli 2008 (6 jaar) 95.504 mensen vermoord. In Brazilië alleen waren dit in 2003 en 2004 (twee jaar) al 99.354 moorden. In 1990 werd een nieuw statuut ingesteld om de rechten van het kind te beschermen. Er werden toen 3,9 kinderen vermoord op 100.000 inwoners. In 2002 waren er dat 9,15 op 100.000 inwoners, en nu in 2008? Zoals ik eerder schreef oefenen kinderrechters steeds meer druk uit om kinderen niet te lang in opvanghuizen te huisvesten, maar terug te plaatsen bij familie. Dat is natuurlijk een heel goed streven! Het belang van het kind staat voorop. Wij zijn er voor hen om samen naar een oplossing te zoeken, maar zij moeten dat wel zelf willen. En wij kennen de thuissituatie vaak het beste. Sommige kinderen kunnen na veel inspanningen weer naar hun eigen familie, maar de begeleiding blijft dan heel erg belangrijk. Een vreselijk voorbeeld hoe dit fout kan gaan is het volgende. Twee jongens van 12 en 13 hadden een jaar in een opvanghuis gewoond. Ze moesten van de rechter weer in huis geplaatst worden. Na een ruzie liepen zij daar opnieuw weg en klampten een tweetal agenten aan om hulp. Die brachten de jongens naar de kinderrechter, die besloot hen weer naar huis te laten brengen. Onderweg smeekten de kinderen “Breng ons alstublieft naar het opvanghuis, maar niet naar ons eigen huis!”. Twee dagen daarna werden de kinderen teruggevonden in vijf vuilniszakken, vermoord en verbrand door de ouders! SPARTA Iedere avond om half zeven verlaat Gilberto (11 jaar) zijn huisje op de top van de berg, waar hij zijn moeder en vijf broertjes en zusjes achterlaat om naar de voetbalclub te gaan. Toen hij 6 jaar was verliet zijn vader op een morgen het huis om nooit meer terug te komen. In Brazilië komt dat in 20% van alle gezinnen voor. ‘s Ochtends gaat Gilberto naar school en ‘s middags knapt hij allerlei klusjes op om het geld netjes aan zijn moeder te geven. De hele familie leeft op die manier van € 150. Dat is natuurlijk veel te weinig. Wat er op tafel komt laat Gilberto grotendeels aan de kleintjes over. Petróleo (de trainer van Sparta) merkte al snel dat hij honger had. Daarom neemt hij tegenwoordig elke avond een maaltijd voor hem mee. Als je hem ziet eten lijkt het wel of het zijn enige maaltijd per dag is. Pedro probeert voor het gezin iets te regelen zodat er bij die familie in ieder geval genoeg te eten is. Gilberto wil zoals ieder kind profvoetballer worden om de armoede te ontvluchten en voor zijn familie te zorgen. Wij weten dat die kans zo ontzettend klein is en daarom vechten de mensen van Sparta ervoor dat de kinderen de school afmaken om meer reële dromen te kunnen verwezenlijken. In augustus ontving de club 23 jongeren van de Technische Universiteit uit Eindhoven. Van tevoren hadden de studenten aangegeven dat zij wilden voetballen tegen de club. Toen ik hen zag dacht ik: “Voor het eerst in het 20-jarige bestaan van Sparta zou het nu wel eens kunnen gebeuren dat een elftal van Sparta gaat verliezen van Hollanders”, zo fanatiek zagen zij er uit. De bevolking van Pedra Lisa liep uit om deze wedstrijd te zien! In het begin was het heel erg spannend, de wedstrijd liep gelijk op en het Eindhovense elftal creëerde weliswaar veel kansen, maar benutte ze niet. Halverwege de wedstrijd ging het slecht en zo werd er weer eens verloren.
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
5/23
Als er ooit een goed Nederlands voetbalteam in Rio komt voetballen, dan nodig ik hen uit om tegen Sparta te voetballen. Misschien kan ik op die manier de Nederlandse eer (wat voetbal betreft) redden. Door administratieproblemen bij de Gemeente en de verkiezingen die voor de deur staan, krijgt Sparta voorlopig geen lunch (fruit, koekjes, melk) voor de 110 kinderen die bijles krijgen. Het is weer een hele puzzel voor het schooltje om er toch voor te zorgen dat de kinderen een goede lunch hebben tijdens hun bijlessen. REMER-RIO Straatwerk Zoals jullie wel weten gebruiken alle straatkinderen drugs. Vroeger was dat schoenlijm en hasj, daarna werd het terpentine. Het probleem van nu is de drug crack. Het gebruik was in andere steden de laatste jaren al wel populair maar de drugshandelaren in Rio lieten de verkoop niet toe, omdat mensen door crack gewoonweg te snel doodgaan! Door de hoge prijs van cocaïne, meer een drug voor de middenklasse, en de toenemende onveilige situatie in de krottenwijken door het geweld tussen politie en dealers, wordt crack verkocht aan de arme bevolking. Voor bedragen van R$ 1,00, R$ 5,00 en R$ 10,00 koopt men “cracksteentjes” die in een pijpje worden gerookt. Het effect begint al na enkele seconden: blijheid, gevoelens van kracht en een verhoogde eigenwaarde. Maar na 10 à 15 minuten is dat voorbij en ontstaat er depressie. En zo willen mensen weer opnieuw crack gebruiken. Het is ongelofelijk slecht voor het zenuwstelsel, hart en spieren. Crack is vijf tot zeven keer zo sterk als cocaïne. De kinderen worden door het gebruik steeds gewelddadiger, gaan meer stelen en bedrijven steeds vaker prostitutie. Het is een groot probleem voor ons, want het heeft geen zin om hen in ons woonhuis in Rio of op de Sítio op te vangen. Ze moeten echt opgenomen worden in een kliniek en als ze daar goed uitkomen is er nog maar een kleine groep die niet terugvalt. We werken tegenwoordig in een krottenwijk waar iedere dag honderden crackgebruikers rondom een voetbalveld zitten. Hieronder bevinden zich meer dan honderd kinderen en pubers. Dit werk doet REMER onder toezicht van zwaar bewapende drugsdealers. Wij proberen de kinderen iedere vrijdag mee te nemen in kleine groepjes naar opvanghuis “Betânia”. Vreselijk genoeg zijn er bijna geen klinieken voor deze kinderen, er zijn wel duurbetaalde privéklinieken. Twee van onze straatwerkers zitten op een cursus hoe om te gaan met crackverslaafden. Inloophuis Casa Betânia We zijn van plan om huize Betânia volgend jaar doordeweeks meer intensief te gebruiken voor de verslaafde jongeren. Crack kent een geestelijke verslaving en niet zozeer fysieke, dus we zijn van plan om voor het huis psychiaters en therapeuten aan te trekken om de kinderen te begeleiden. Solange is crackverslaafde. Ze is 16 jaar en zwanger, maar heeft al eens een kind verloren. Om geld te verdienen heeft zij een tijd in de drugsbende gewerkt nu steelt zij 6/23
Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 88: oktober 2008
overdag. ‘s Avonds werkt zij als prostituee in vervuilde straten om haar drugs te kunnen betalen. Solange gaat samen met de maatschappelijk werkster één maal in de week naar een ziekenhuis voor haar drugsprobleem. In de ochtenduren bezoekt zij huize Betânia, waar zij onrustig is als er veel kinderen zijn. Het valt ons trouwens op dat de jeugd in tegenstelling tot andere jaren nog niets heeft vernield. Het respect voor de werkers en het huis is erg groot. Opvanghuis Casa Nova Esperança Het is soms een komen en gaan van kinderen. Door drugsproblemen houden veel kinderen het niet vol. Er wonen momenteel zeven jongeren. Alvaro is de laatste nieuwkomer. Hij is 14 jaar. Zijn vader is een zware alcoholist, zijn moeder is geestelijk ziek en zijn broer is pas vermoord. In de krottenwijk waar hij woonde had hij een radio van een jongen gestolen die een schuld bij hem had. Zijn vader was hier erg kwaad over en vernielde de radio. Kort daarna kwamen drugsdealers om opheldering te vragen: Er moest gekozen worden, zijn vader of Alvaro zelf zou gestraft worden. Alvaro ging met de drugsdealers mee en wist dat hij waarschijnlijk vermoord zou worden. Op weg door de smalle staatjes smeekte hij om zijn leven. Op een gegeven moment werd hij tegen de muur gezet. Gelukkig kwam één van de gewapende mannen naar hem toe en gaf hem opdracht zijn hand uit te steken. Er werd een kogel door zijn hand geschoten en al bloedend kreeg hij de boodschap om nooit meer terug te keren in de wijk. Na het ziekenhuis heeft de kinderrechter hem bij ons geplaatst. André is 13 jaar, beiden ouders leven niet meer, hij heeft een tijdje bij zijn zus gewoond totdat zij hem op straat zette, daarna heeft hij ook een jaar bij zijn broer gewoond. Maar ook daar ging het mis. Hij kwam op straat terecht en werd twee maal opgepakt wegens diefstal, om vervolgens in een jeugdgevangenis geplaatst te worden. Hij woont nu bij ons en heeft het ontzettend naar zijn zin. Steeds zegt hij tegen de anderen als zij weg willen: “Niet weg gaan hoor, ik kan het weten: hier zit je het best!” Thiago is een jongen van 10 jaar die al ruim een jaar bij ons woont. Ook hij is na thuis mishandeld te zijn bij ons terecht gekomen. We hebben nu iemand gevonden die hem wil adopteren en nu gaat hij iedere zaterdag naar dat gezin om hen beter te leren kennen. We hopen dat de adoptie snel rond is, want hij is daar zo ontzettend blij! Momenteel hebben wij in het huis behalve een maatschappelijk werkster en een psychologe, ook een psychologe als vrijwilligster. Ze is ontzettend enthousiast en heeft erg goed contact met de kinderen. REMER-MINAS Sítio Shalom In juli hebben wij weer een ontzettende enthousiaste groep gehad uit verschillende steden uit Nederland. In Rio hebben zij het schooltje geverfd en op de boerderij hebben ze het gedeelte waar de was wordt opgehangen overdekt. Verder is er ontzettend veel opnieuw geverfd, zijn er muurschilderingen en prachtige stevige kasten gemaakt. En wat altijd weer zo belangrijk is: contact tussen de kinderen en de groep, het samen lol hebben! Eric heeft jaren bij ons gewoond, hij stond al jaren op de adoptielijst en hij heeft een gezin gevonden waar hij nu ieder weekend naar toe gaat. Als hij om 12 uur wordt opgehaald staat hij al ruim van te voren met z’n tas te wachten. Voor ons is het erg belangrijk om te weten waar hij terecht komt. Wij controleren erg goed, omdat er jammer genoeg ook misbruik wordt gemaakt van adoptiekinderen. Zo staat er een meisje van 13 jaar op de adoptielijst, voor wie er laatst een echtpaar op bezoek kwam. Wij hadden het sterke vermoeden dat het Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
7/23
bezoek kwam. Wij hadden het sterke vermoeden dat het meisje op de kinderen van het echtpaar zou moeten gaan passen... Wij zijn blij dat de kinderrechter ons het recht heeft gegeven om de kinderen te begeleiden, om zo te voorkomen dat zij in verkeerde handen vallen. Janine heeft de cursus CLAVES (een cursus ter preventie van sexueel misbruik) nu ook op de boerderij gegeven, onder andere aan mensen uit Pequeri. Daarnaast werd door de politie een cursus ter preventie voor gebruik van drugs gegeven aan de leerlingen van de vierde tot achtste klas. Alle kinderen kregen na een aantal weken een diploma en een speciale uitreiking. Er was een speciale vermelding voor Mateus van de Sítio. Mateus (12 jaar oud) is een jaar geleden uit Rio gekomen en was aan drugs verslaafd. Hij slaat zich er, natuurlijk met up en downs, goed doorheen en vertelde zijn verhaal aan de andere kinderen. Wij kregen op de boerderij bezoek van een groep kunstenaars uit Juiz de Fora. Zij waren onder de indruk van 3 jongens die goed konden tekenen en dat ook erg graag doen. Zij zijn uitgenodigd om op de kunstenaarschool gratis lessen te volgen, wat ze natuurlijk geweldig vinden. Wij hebben veel kinderen die moeilijk of nauwelijks kunnen lezen. De school weet daar moeilijk mee om te gaan in die grote klassen. Daarbij zijn de leerkrachten vaak slecht betaald en opgeleid. Iedere vrijdagmiddag organiseert onze psychologe een bijles die ”Verhalenvertellers” heet. De groep begon met vier kinderen, die verhalen oefenen en daarna voorlezen. Dit sloeg zo aan dat de andere kinderen die meeluisterden zich aansloten bij de vertellers. Zij doen er werkelijk alles aan om ook te kunnen lezen. De groep vertellers is inmiddels uitgebreid tot 18 kinderen. Het onderwijs in Pequeri ligt de laatste tijd op een laag peil. De verkiezingen staan voor de deur en wij hopen echt op een verandering! Studiehuis Savio (14 jaar) zit in de zevende klas van de lagere school van het Granbery-instituut en doet het erg goed. Hij kan ook erg goed voetballen en speelt in het belangrijkste zaalvoetbalteam van de lagere school. Daarmee is hij in het weekend altijd bezig. Afgelopen zaterdag was er tijdens een wedstrijd een vechtpartijtje waar hij gelukkig niet direct bij betrokken was. Tijdens het heen en weer schelden had hij op een normale manier geroepen dat een bepaalde jongen te hard inkwam. Opeens stond een wat oudere man in de zaal op die hem hard toeriep: “Weet je wat jouw probleem is? Kijk maar eens om je heen: iedereen is blank! Jij bent de enige zwarte, dus hou nu maar gewoon je mond!”. Gelukkig vlogen verscheidene ouders de man in de haren. De politie werd er zelfs bij geroepen, maar de man ging er snel vandoor. Gelukkig werd zijn nummerbord genoteerd en blijkt het om een nogal bekend figuur te gaan. Savio moest erg huilen, maar het was mooi om te zien dat hij op maandagochtend werkelijk door alle leerlingen werd getroost.Wij gaan er ook een zaak van maken om de man te vervolgen wegens discriminatie, hopend dat dit soort zaken daardoor steeds minder zullen voorkomen. 8/23
Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 88: oktober 2008
Op 7 september, de onafhankelijkheidsdag van Brazilië, was er een feest op het Granbery-instituut. Daar was ik met onze acht leerlingen aanwezig. De rector van het instituut is ook rector geworden van het Benett instituut in Rio (een vergelijkbare privéschool). Hij heeft ons aangeboden dat ook de jongeren uit Rio daar gratis naar school kunnen gaan. Ook kunnen niet studerende jongeren een baan krijgen op deze immense school. Het is ongelofelijk maar waar: ik schrijf deze brief op de dag dat ik een halve eeuw oud ben geworden. Met zoveel dankbaarheid denk ik terug aan al die afgelopen jaren waarin wij zoveel steun hebben gekregen van jullie allen om dit werk te verwezenlijken. Geweldig!!! Ik wil jullie dan ook in de naam van alle kinderen en medewerkers ONTZETTEND bedanken voor alles wat jullie voor ons doen. Het lijkt soms, als ik president Lula of ministers hoor praten, dat het allemaal koek en ei is in Brazilië, maar ik blijf mensen vertellen (en de cijfers laten dat ook zien): wij zitten in een oorlog die nooit ophoudt. Daarom moeten we blijven doorgaan en blijf ik ook op mijn vijftigste verjaardag op jullie steun rekenen! Wij wensen jullie Gods Zegen toe, Met de allerbeste groeten, Oetsia, Moises, Janine en Robert
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
9/23
Reisverslag Brazilië Sinds 2 jaar ben ik in Nederland aktief voor “Help mij leven”. Hoog tijd dus om het werk in Brazilië met eigen ogen te gaan bekijken. Ik besloot daarom om in augustus met mijn vader naar Brazilië op vakantie te gaan en dat te combineren met een bezoek aan REMER en Sparta. Onze eerste stop is Sítio Shalom, de woonboerderij in Pequeri. Bijna de hele dag zijn we onderweg vanaf São Paulo, eerst over snelwegen en als uitsmijter drie kwartier over een zandweg. Net voor het donker wordt, komen we aan en worden ontvangen door Robert. Een teleurstelling voor de kinderen: ze wisten dat er een vader met zijn zoon langs zou komen, maar als ze ons zien realiseren ze zich dat het ging om een opa en een vader! Ik maak het weer een beetje goed door een foto van mijn zoontje te laten zien van 2 jaar oud. We gaan op tijd slapen want de dag begint weer vroeg. Om 6:30 komen de schoolbusjes de kinderen ophalen om naar school te gaan. Robert leidt ons rond en we maken kennis met het team. Rond 11 uur arriveert de schoolbus weer - in Brazilië gaan kinderen alleen ’s ochtends naar school - en rennen de kinderen juichend naar buiten. Als ze mij zien met mijn fotocamera volgt er een uitgebreide fotosessie! Het team en alle kinderen gaan gezamenlijk lunchen. Vandaag staat er rijst, spaghetti, bonen en gehakt op het programma. Als toetje stroopwafels die ik uit Nederland heb meegebracht. Na de lunch neemt Robert ons mee naar het studiehuis van REMER waar plaats is voor 14 studenten afkomstig van de Sítio. Ze studeren aan een school die elk jaar een aantal plaatsen schenkt aan REMER. Een geweldige kans voor deze voormalige straatkinderen! Terug op de Sítio doe ik mee met een potje voetbal. Gelukkig zijn niet alle Brazilianen zo virtuoos als op TV. De volgende ochtend weer vroeg op pad: we gaan met Robert mee naar Rio. We nemen onze intrek in het gloednieuwe gastenverblijf in het kantoor aan de Rua da America. De eerste stop is doorgangshuis Casa Nova Esperança waar de straatkinderen wonen in afwachting van een definitieve opvangplaats. De kinderen worden hier begeleid door een team van groepsleiders en een psycholoog. Na de lunch bezoeken we het schooltje in Pedra Lisa, een van de armste delen van deze favela. We houden even de adem in als we door een lange steeg een controlepost passeren waar een bewapende jongen de boel in de gaten houdt in opdracht van de drugsbende die hier de dienst uitmaakt. Het is indrukwekkend om het schooltje binnen te lopen en het team en de kinderen aan het werk te zien in het kleine gebouwtje. Als we de wijk uit lopen zien we tot onze schrik om de hoek een groepje van de politie staan met machinegeweren in de aanslag. Later horen we echter dat ook deze mannen geld aannemen van de drugsbende... We lopen nu naar Casa Betânia, het inloophuis van REMER waar kinderen terecht kunnen voor medische hulp, om te eten en om zich te wassen. Op dit moment krijgt een van de straatkinderen een knipbeurt van straatwerker Nando. De volgende stop is de wijk Jacarezinho – een onwerkelijke ervaring. Op het eerste oog een vrolijke volksbuurt met veel spelende kinderen op straat. Even later zie je pas dat op de meeste motoren iemand achterop zit die is gewapend met een machinegeweer. We doorkruisen steegjes waar je je een weg moet banen tussen jochies met dikke stapels bankbiljetten en plastic tassen met bolletjes cocaine en crack. Het is alsof je in een film zit. Deze buurt houdt niet van pottekijkers en daarom heeft Robert aan pastor Carlos gevraagd om met ons mee te lopen.
10/23
Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 88: oktober 2008
’s Avonds staat sportclub Sparta op het programma. Een groep kinderen is aan het voetballen en er heerst een ontspannen sfeer. Mooi om te zien dat Sparta de kinderen uit de favela een alternatief biedt en dat dit een succes is! Het busje van REMER pikt ons hier op en we gaan met de straatwerkers de straat op om broodjes en sap uit te delen. Er is ook een jonge moeder bij met een kind van anderhalf. Ze snuiven aan flesjes terpentine, de goedkoopste drugs op straat. De straatwerkers wijzen de kinderen op de hulp die REMER kan bieden. Dit is niet eenvoudig: de kinderen schamen zich voor hun leven op straat en willen vaak niet dat REMER contact legt met hun familie. De dag erna gaan we de andere kant het Rio bekijken. Als je langs de spiegelende etalages van de winkels van Ipanema loopt, is het bijna niet voor te stellen dat we in dezelfde stad zijn. Vermoedelijk hebben ook de meeste Brazilianen die we hier tegenkomen nauwelijks een idee van het leven in de favela. ’s Avonds eten we met Robert een in een gezellig restaurant in de volkswijk Flamengo.
Op onze laatste dag in Rio krijgen we bezoek van studenten van de TU Eindhoven. Robert neemt ze mee naar Pedra Lisa voor een voetbalwedstrijd tegen het beste team van Sparta. De studenten beginnen veelbelovend maar houden in de hitte niet lang stand en worden uiteindelijk met 7-1 door de jongens uit de favela afgedroogd. Het team van Sparta behoudt de ongeslagen status! Aan het eind van de middag nemen we afscheid van Robert die teruggaat naar Pequeri. Als afsluiting nemen we kabelbaan naar de Pão de Açucar. Wat een uitzicht! De dag erna verlaten we Rio en rijden via de Costa Verde terug naar São Paulo en maken een tussenstop in Parati, een koloniaal dorpje in een paradijselijke omgeving. Een goed moment om in de hangmat even bij te komen en de indrukken te laten bezinken. Ik lees dat er jaarlijks 3.000 mensen in Rio door een kogel om het leven komen, merendeels kinderen. Je zou er moedeloos van worden. Het is een zaak van lange adem om de straatkinderen een eerlijke kans op een beter leven te geven. De spelende kinderen op de Sítio zijn het levende bewijs dat het kan! Bart van Asten
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
11/23
Reisverslag van de Grou groep De inleidende beschietingen Op 30 kilometer afstand van Flachau zaten José, mijn vriendin, en ik begin van dit jaar, in een nog nèt niet als rampzalig te karakteriseren hotelletje. We wilden een dagje wintersport extra en dan ook nog de zaterdag. Wisseldag, en dus bijna geen mensen op de piste. José haar telefoon ging, Baukje belt, mijn tante die normaal gesproken nooit belt. Een onbegrijpelijk verhaal over een trip naar Brazilië, net waar je hoofd naar staat als je ruim 10 uur onderweg bent geweest en in een donker gat je hotel hebt lopen zoeken. Per e-mail werd het verhaal van Baukje al duidelijker. Of we interesse hadden in een trip naar Brazilië om daar de stichting van Robert Smits te ondersteunen…
De Afweging Ik heb zelfs José’s enthousiasme aanvankelijk uit haar hoofd gepraat. Ik had flink wat argumenten om vooral níet te gaan. Wil je getuige zijn van kinderen die straatarm door het leven gaan, zo sterk contrasterend met de leefwereld van je eigen neefjes en nichtjes, die het zo goed hebben? Hoe zou je de ellende die je te zien gaat krijgen, verteren? Hoe zou het je bevallen in een groep mensen die je niet kent, en dan ook nog wel drie weken?
Fondsenwerving Zonder al die activiteiten langs te gaan kan ik toch wel zeggen dat ik het inzamelen van geld toch wel als het vervelendste onderdeel heb ervaren. Ik besef nu wel wat het voor alle mensen die zich zo inspannen voor anderen is om geld bijeen te sprokkelen.
Op pad in Rio Bij aankomst in het gastenverblijf wist Robert ons direct op scherp te zetten met het verhaal over het leger, de politie, de rellen en de jongens van de sportclub Sparta, die na verkocht te zijn door mensen van het leger zijn gemarteld en gedood. Het maakte direct duidelijk dat het geen pleasure cruise zou worden maar dat er wel degelijk gevaren op de loer lagen. Dit en de latere verhalen van Robert maakten grote indruk, onbegrijpelijk toch dat hij nog niet met behulp van een sponsor een boek heeft uitgebracht om op deze manier geld in te zamelen. De eerste dag zijn we naar Pedra Lisa gegaan, één van de vele sloppenwijken. Terwijl we de eerste straat omhoog liepen zei Robert dat hij niet snapte waarom er nog geen drugsdealers of politie stonden. En ja hoor 50 meter verderop stond de politie, wapens in de aanslag, stoere zonnebrillen op en een verveelde houding. Mag ook wel want ze stonden er de hele dag stenen en lucht te bewaken. Toch heb ik deze wijk niet als intimiderend ervaren. Dat veranderde toen we de volgende nacht op uitnodiging naar een feest waren geweest bovenin diezelfde sloppenwijk. De drugsdealers hielden ons in de gaten en de zwaarbewapende en van een kogelvrij vest voorziene agenten deden niet anders. Op onze weg omhoog heb ik de 2 jongens die daar met enkele handgranaten en machinegeweren stonden volledig gemist, evenals het commando van Robert om toch vooral stevig door te lopen. Dat spektakel is aan me voorbij gegaan omdat ik achteraan liep. En toch, wat een feest. Veel muziek, verklede en dansende kinderen en een vrolijk gebeuren. De man die José toefluisterde dat hij blij was dat we er waren om met eigen ogen te kunnen waarnemen dat het niet alleen maar kommer en kwel was in de sloppenwijken. Ik vond het erg leuk om hier bij te kunnen zijn. Die avond gingen we mee met de straatwerkers, om broodjes en melk uit te delen. Wat een waanzin. 12/23
Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 88: oktober 2008
Verliep onze eerste ontmoeting nog vrij rustig, bij ons tweede adres onder de brug troffen we een groep van zo’n 20 kinderen aan. De deur van de bus ging open en er vloog een jochie bij eerst Evelien, toen José en vervolgens bij mij om de hals. Het zou een goede ambassadeur voor elke willekeurige lijmfabrikant geweest zijn, want wat stónk hij naar lijm! Hij was helemaal high en het was erg onnatuurlijk zoals hij ons om de hals vloog.
De Sítio Na een rit van bijna 3 uur kwamen we aan op de sitio, waar we warm werden onthaald. De kinderen wilden beslist onze loodzware koffers naar het paviljoen brengen. Nelsinho hing al gauw als een aapje om mijn nek. We hebben er hard gewerkt, binnen enkele dagen hadden we het meeste werk op het grote gebouw al af. Het kantoortje was ook al onder handen genomen. Vanaf 11 uur ´s ochtends werd het moeilijker om goed te werken. De kinderen kwamen dan uit school en al gauw wilden ze helpen. Dat was geen probleem als bijvoorbeeld de tieners Talita en Ana Paula je wilden helpen maar al heel gauw wisten we dat het uitkijken geblazen was als bijvoorbeeld de kleine Serghinho (4) met zijn watervlugge vingertjes bij de verfspullen zat. Je kon merken dat de kinderen het heel fijn vonden om bij je te zijn en al helemaal als ze mochten helpen. En ik op mijn beurt vond het altijd gezellig als er een paar kinderen om me heen waren die liepen te kletsen of te spelen. Na een week werden we er door één van de begeleidsters erop gewezen dat de kinderen verwachtten dat we veel meer met ze zouden spelen dan dat we tot dan toe hadden gedaan. Dit was niet aan dovemansoren gericht want we hebben vanaf dat moment het spelen laten voorgaan op het werk. Ik vond het geweldig om met de kinderen te spelen, ook al was ik blij dat ik mijn snor kon drukken bij het knutselen. Maar het voetballen, volleyballen en trefballen was aan mij wel besteed en ik heb genoten van het enthousiasme en fanatisme van de kinderen. Veel van de kinderen willen naar Nederland en benoemden mij en José tot hun vader en moeder. En of ze niet mee konden naar Nederland. Het geeft aan hoe verschrikkelijk blij de kinderen zijn dat je bij ze bent en dat je om ze geeft. Eén van de jongens zat een uur lang verstijfd naast zijn natuurlijke moeder tijdens een bezoek, maar wij kregen ontelbare knuffels van hem. Zelf zag ik nogal op tegen het afscheid. Des te opvallender was het dat de kinderen over het algemeen vrolijk afscheid namen. Ik ben hierdoor ook vrolijk weggegaan, pas bij thuiskomst ben ik gaan beseffen hoe erg je ze zal missen.
Conclusie Daar waar ik van de groepsleden vooraf ongetwijfeld de meeste twijfels had over de reis, kan ik nu melden dat ik het een geweldige ervaring vond. Ik vind het jammer dat het slechts 3 weken heeft geduurd, ik was graag nog wat langer gebleven. Ik heb niet alleen héél veel respect voor de pleegouders gekregen, maar vooral ook voor de kinderen die zoveel indruk op me hebben gemaakt. Wat knap om zo terug te komen van een achterstand. En wat te denken van de straatwerkers en Robert. Wat een beleving. Ik ben dankbaar dat ik het mogen meemaken, het was een onvergetelijke en rijke ervaring. Tot slot wil ik, en dat geldt ook voor José, mijn wens uitspreken dat ik er nog eens zal terugkeren! Até à proxima! Namens de Grou-groep, Hendrik Terwisscha van Scheltinga Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
13/23
Robert Smits viert 50e verjaardag Op 27 september vierde Robert Smits zijn 50e verjaardag. Robert vierde de dag met een lunch op de Sítio, een voetbaltoernooitje in de sporthal van Pequeri en een ‘churrasco’ (barbecue) bij hem thuis. Een bijzondere gebeurtenis, omdat niet alleen veel huidige medewerkers en kinderen van REMER en Sparta aanwezig waren, maar ook een aantal voormalige straatkinderen die dankzij REMER nu als volwassen mannen en vrouwen op eigen benen staan. Het was mooi en emotioneel om al deze mensen voor wie Robert zo veel heeft betekend samen met hem zijn verjaardag te zien vieren. Namens ‘Help mij leven’ was bestuurslid Marco Kalverda aanwezig (op eigen gelegenheid) om alle gelukwensen uit Nederland over te brengen, waar Robert ook enorm blij mee was.
14/23
Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 88: oktober 2008
Financieel verslag 2007 Stichting ‘Help mij leven’ heeft zich ook in 2007 ingezet om fondsen te werven voor het straatkinderenwerk in Brazilië.
Algemeen De rekening is opgemaakt conform de Richtlijn Verslaggeving Fondswervende Instellingen ten behoeve van het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF).
Grondslagen voor waardering Uitgaven en inkomsten De uitgaven en inkomsten zijn toegerekend aan de periode waarop zij betrekking hebben. Materiële vaste activa Er zijn geen materiële vaste activa. Overige activa en passiva De overige activa en passiva worden opgenomen tegen nominale waarde, waardering van vorderingen geschiedt onder aftrek van een bedrag van oninbaarheid, gebaseerd op een individuele beoordeling van de vorderingen.
Toelichting staat van baten en lasten Fondsenwerving De baten uit eigen fondsenwerving zijn in 2007 met ongeveer 20 % gedaald ten opzichte van 2006, maar nog steeds zo’n 23 % hoger dan in 2005 en 35 % meer dan begroot. De bijdragen van de particulieren zijn iets teruggegaan, maar meer dan begroot. Wederom is het bezoek van Robert Smits aan het eind van 2007 vruchtbaar geweest. Omvangrijke bijdragen van de particulieren zijn de schenkingen via de notariële aktes (€ 8.720) en via automatische incasso (€56.881). Verder is de Gouda groep erg actief geweest. Behalve een bijdrage aan de kosten voor hun werkvakantie op de woonboerderij hebben ze ook nog een bedrag van € 38.856 bijeengebracht! De daling ten opzichte van 2006 komt voornamelijk door een teruggang in de bijdragen van organisaties. In totaal zijn 761 giften overgemaakt door 244 donateurs. Daarnaast geven 346 donateurs via een automatische incasso hun bijdrage. Er zijn geen nalatenschappen ontvangen. Alle gevers hartelijk bedankt! Dit jaar is er ongeveer hetzelfde aan publiciteit uitgegeven als in 2006. De publiciteitskosten bestaan voornamelijk uit de kosten voor de verspreiding van de nieuwsbrief. De kosten voor de productie van de nieuwsbrief worden gedekt door een aparte sponsor. De kantoorkosten zijn flink gestegen. Dit jaar bestaan de kantoorkosten voornamelijk uit een bijdrage voor het Brazilië netwerk (€ 150), portikosten (€ 200) en de aanschaf van een software pakket voor de financiële administratie (€ 380). De notariskosten zijn gemaakt in verband met een aantal notariële akten die zijn opgemaakt ten behoeve van de stichting. De kosten voor het bezoek aan Nederland aan het eind van het jaar door Robert Smits waren dit jaar wel begroot. Robert Smits heeft hier verschillende organisaties bezocht en voordrachten gegeven om over zijn werk bij REMER te vertellen. Het kostenpercentage van de fondsenwerving is iets gestegen naar 2,1 %. Dit is binnen onze doelstelling (5%) en ruim binnen de voorwaarden van het CBF (25%). De productie van de nieuwsbrief werd kosteloos verzorgd door Woonbron Maasoevers. De post ‘Aandeel in acties van derden’ bevat de opbrengst van de Oranjebazar van de Gereformeerde
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
15/23
kerk Bleiswijk. De rentebaten zijn iets hoger dan vorige jaar en veel hoger dan begroot. De totale opbrengst beschikbaar voor de doelstelling valt hoger uit dan begroot, maar veel minder dan vorig jaar. Dit komt voornamelijk door minder aandeel in het acties van derden en minder donaties door organisaties.
Bestedingen Met de donaties worden in Brazilië twee organisaties ondersteund: 1)
De vereniging REMER, die zich inzet voor het lot van de straatkinderen.
2)
De sportclub Sparta, die een preventieve rol speelt bij het straatkinderenprobleem.
Zowel REMER als Sparta hebben ook andere inkomsten. REMER wordt door meerdere organisaties en ook Braziliaanse donateurs gesteund en heeft bescheiden inkomsten uit de verkoop van producten en CD’s. De bijdrage van stichting ‘Help mij leven’ omvat ongeveer 85 % van de totale inkomsten van REMER. Sparta ontvangt een geringe contributie van de eigen leden. REMER – Toelichting Het bestuur van HML laat zich bij het vaststellen van haar eigen jaarlijkse begroting leiden door de informatie van Remer en Sparta uit Brazilie over de lopende activiteiten, de voorgenomen nieuwe initiatieven en het verwachte geef gedrag van de donateurs. De verdeling van de begroting over de activiteiten is zoveel mogelijk pro rata, maar daarvan kan worden afgeweken op basis van de werkelijk ontwikkelingen gedurende het jaar en bijstelling van prioriteiten. De ‘Help mij leven’ inkomsten begroting wordt in Euro´s opgesteld maar is afgeleid van de financieringsbehoefte in lokale munt (real) van REMER en Sparta. De inflatie schommelde tussen 8% en 5% in de periode 2004 tot 2007 en werkt sluiperderwijs door in de kosten. Voor de HML Euro begroting, heeft de verslechterende wisselkoers tussen real en euro daar bovenop een extra negatief effect iets dat tussen 2004 en 2007 ook nadrukkelijk gebeurd is. Conform de CBF bepalingen registreert HML bestemde giften zowel bij de inkomsten als bij de uitgaven. Door al deze effecten kunnen in de HML begroting van jaar op jaar schommelingen ontstaan. REMER – Algemeen Onder organisatie en coördinatie vallen onder andere de kosten van aansturing, de coördinatie, de administratie en het secretariaat van REMER. Hieronder vallen ook de fondsenwervende activiteiten, die REMER aan het ontwikkelen is. REMER – Rio de Janeiro De kosten voor het straatwerk omvatten dit jaar onder andere de salarissen van medewerkers van REMER. Twee medewerkers bezoeken regelmatig kinderen op het plein Central in Rio de Janeiro. REMER – Minas In 2007 is een groter deel dan aanvankelijk begroot naar de woonboerderij gegaan. De aanleiding daarvoor waren enkele onvoorziene posten zoals een naheffing van de belasting, die hieronder verder wordt toegelicht, en een reële toename van de activiteiten ten opzichte van 2006 bij opvang van de kinderen op Sítio Shalom en het studiehuis. Help mij leven kon ook dit jaar het exploitatietekort grotendeels compenseren, zodat de hulp aan de kinderen die op de boerderij worden opgevangen kon worden gecontinueerd. In 2007 is een lang verwacht certificaat aan REMER toegekend,waardoor er geen belasting meer hoeft te worden betaald over de salarissen
16/23
Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 88: oktober 2008
van werknemers. Hierdoor zakken de exploitatie kosten enigszins. Helaas resulteerde een belastingcontrole in een forse, onvoorziene aanslag over voorgaande jaren. Voorheen was de woonboerderij als landbouwgrond aangemerkt. De belastingdienst heeft dit omgezet in een woonbestemming. Gezien het algemeen nut beogende karakter van REMER betwist REMER de door de belastingdienst opgelegde naheffing, maar is men gedurende de procedure verplicht de aanslagen te voldoen. De ‘Gouda-groep’ heeft met haar bijdrage een gedeelte van deze belastingschuld kunnen opvangen, voor het restant heeft REMER een betalingsregeling getroffen met de belastingdienst. Voor het studiehuis wordt een bijdrage geleverd voor kosten als eten, huur, transport, medicijnen, schoolmateriaal gefinancierd uit de post ‘Vooruit ontvangen bijdragen studiehuis’ (€ 3.963). Sparta – Rio de Janeiro Met de bijdrage vanuit Nederland kan Sparta een sportleraar in dienst houden en is er een gering bedrag beschikbaar voor de organisatie van wedstrijden, toernooien en het onderhoud van materialen. Verder is er een schooltje opgericht in de wijk Pedra Lisa waar kinderen uit deze krottenwijk les kunnen krijgen. In 2007 is ook een bijdrage gegeven ten behoeve van Camp Clay, een vakantieweek voor kinderen uit de krottenwijk.
Toelichting bij de balans Activa De post ‘Leningen aan werknemers REMER’ is verhoogd met de overeengekomen rente. De post ‘Vooruitbetaalde bijdragen doelstelling’ bestaat uit de vooruitbetaalde exploitatiekosten van REMER (jan. en feb. 2008) en voor SPARTA (1e kw 2008). Deze post is iets hoger dan het jaar daarvoor. Dit weerspiegelt de gestegen exploitatie kosten. Bij de posten Rabobank, Postbank en Rendementsrekening staan de saldi per 31 december 2007. Buiten de gemelde posten heeft de stichting nog te vorderen schenkingen uitstaan, die per notariële acte zijn toegezegd. Het totaal te vorderen schenkingen is per 31 december 2007 nog €27.196 met een looptijd variërend van 1 tot 4 jaar. Hieronder bevinden zich geen nalatenschappen. Passiva Het bestemmingsfonds ‘Vooruit ontvangen bijdragen studiehuis’ is afgenomen met de exploitatie kosten in 2007 voor het studiehuis. De post ‘Vooruit ontvangen bijdrage doelstelling’ onder kortlopende schulden bestaat uit donaties in 2007 voor activiteiten in 2008. De post ‘Dubbele incasso dec 2007’ bestaat uit het restant van de automatische incasso die in december 2007 was uitgevoerd. Door wisseling van het incasso software pakket is twee keer de automatische incasso afgeschreven. Dit werd snel ontdekt en hersteld. Niet alle terugstortingen konden echter voor het einde van het jaar worden gerealiseerd. Het betreffende bedrag is in januari 2008 aan de donateurs teruggestort. Het tekort bedraagt € 28.368, omdat er aanzienlijk meer is bijgedragen aan de projecten in Brazilië dan was begroot. Het tekort is in zijn geheel ten laste van het vrij besteedbaar vermogen van de stichting gebracht zodat dit met ¤ 28.368 is gedaald. De extra bijdragen aan Brazilië zijn voornamelijk de niet-begrote bijdragen voor de ontstane belastingschuld en de toegenomen exploitatiekosten van REMER vanwege de opvang op de woonboerderij. Het streven van het bestuur is een reserve te hebben gelijk aan de uitgaven van de stichting in ongeveer 3 maanden. Voor het jaar 2008 komt dit neer op een bedrag van ongeveer € 85.000.
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
17/23
Toelichting op de uitvoeringskosten Het bestuur van de stichting is onbezoldigd en ontvangt geen vergoeding anders dan voor gemaakte onkosten voor de uitvoering van de fondswervende activiteiten. Er zijn geen bezoldigde toezichthouders of personeelsleden. Er zijn geen leningen, voorschotten of garanties verstrekt aan bestuurders of toezichthouders. De stichting voert zelf geen projecten uit in Brazilië, maar zorgt voor financiële steun van de Braziliaanse stichtingen REMER en Sparta. Hierdoor zijn de uitvoeringskosten ten aanzien van de doelstellingen nihil. De kosten voor het CBF keurmerk zijn veel groter dan begroot. Dit komt omdat de kosten afhankelijk zijn van de baten van de eigen fondswerving en de stichting in 2007 in een hogere categorie is ingedeeld.
18/23
Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 88: oktober 2008
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
19/23
20/23
Nieuwsbrief jaargang 22, nr. 88: oktober 2008
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
21/23
Contact
Informatie en adresgegevens
Bestuur ‘Help mij leven’
Secretariaat
Mw. C.M. Oostenbrink- Pronk (voorzitter) Mw. S.M. Korthorst- van Uffelen (secretaris) Dhr. V. van Haeren (penningmeester) Dhr. A.A. Golja Dhr. A.P. van der Eijk Dhr. M.B. Kalverda Dhr. A.J. van Asten
Postbus 155 2665 ZK Bleiswijk Telefoon: 010-2260116 E - m a i l :
[email protected]
Giften
Coördinatie vrijwilligers
t.n.v. Stichting ‘Help mij leven’
Mw. G. Bakker Mosstraat 32 2802 KW Gouda Telefoon: 0182-520174 E - m a i l :
[email protected]
Rabobank Postbank
10.76.14.642 404.56.41
Postadres REMER
Sítio Shalom Estrada Pequeri-Bicas km2 cep. 36.610-000 Pequeri (MG) Brazilië
Website: www.helpmijleven.org
© Copyright 2008. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, Internet of welke andere wijze dan ook, zonder uitdrukkelijke toestemming van stichting ‘Help mij leven’.
Gemakkelijk geld overmaken Graag maken wij u attent op de mogelijkheid om periodiek een vast bedrag naar de stichting over te maken. Het voordeel daarvan is dat u er geen omkijken meer naar heeft. Met de onderstaande machtiging kunt u aangeven op welk bedrag Robert en zijn medewerkers maandelijks kunnen rekenen. Robert, de medewerkers en de kinderen doet u daar een groot plezier mee! Als vaste donateur van stichting ‘Help mij leven’ ontvangt u (indien u daar prijs op stelt) vier keer per jaar onze nieuwsbrief. Ook blijft u via onze website op de hoogte van de actuele ontwikkelingen in Brazilië. Wilt u het werk onder de straatkinderen van Rio de Janeiro structureel ondersteunen, vul dan de machtiging onderaan deze pagina in en stuur die naar het secretariaat van de stichting. U kunt uw betaling uiteraard altijd stopzetten wanneer u dat wenst: een briefje aan het secretariaat is voldoende.
Wat kunnen wij doen met uw steun? € 5,-
Een maandvoorraad kleurpotloden
€ 40,- Een maandvoorraad medicijnen voor het straatwerk
€ 10,-
Kleurboeken voor het straatwerk
€ 90,- Een maand brood met beleg uitdelen op straat
€ 37,-
Een maand lang drinken uitdelen op straat
€ 460
Een maandsalaris van een straatwerker
Afschrijvingen Maandincasso: Kwartaalincasso: Halfjaarincasso:
Rond de 30e van de maand 30 maart, 30 juni, 30 september en 30 december 30 juni en 30 december
Sturen aan: stichting ‘Help mij leven’ - Postbus 155 - 2665 ZK - Bleiswijk
Ik ondersteun het werk in Brazilië met een financiële bijdrage, daarom stuur ik de onderstaande machtiging op. Ik ontvang ieder kwartaal de nieuwsbrief van stichting ‘Help mij leven’.
Ondergetekende,
Naam en voorletters
________________________________________________
Adres Postcode & woonplaats
________________________________________________
(Email-adres)
________________________________________________
Bankrekeningnummer
________________________________________________
Postbanknummer
________________________________________________
________________________________________________
verleent hiermee tot wederopzegging machtiging aan stichting ‘Help mij leven’ om € ______ (euro) eenmalig/per maand/kwartaal/jaar* van zijn/haar* bovenvermelde rekening af te schrijven. De nieuwsbrief ontvang ik graag per post/digitaal* Datum: _________________________ *) Doorhalen wat niet van toepassing is
Handtekening: _____________________________
m ij l e v
R
E
ME
il
-1 9 8 8 -
-2 0 0 8 -
lp
en
He
DRUKWERK
R Bra
s
www.helpmijleven.org
Onjuist geadresseerd? Wilt u dan onderstaande gegevens invullen en de omslag van deze nieuwsbrief retourneren naar het onderstaande adres?
Verhuisd, adres onbekend
Verhuisd, nieuwe/juiste adresgegevens:
Naam: _______________________________________________
Adres: _______________________________________________
Postcode & woonplaats: ___________________________________
Bedankt!
Stichting ‘Help mij leven’ - Postbus 155 - 2665 ZK - Bleiswijk
