Help mij Leven. Nieuwsbrief Jaargang 24, nr. 91: juli 2009 (AJUDE ME A VIVER) De reproductie van deze nieuwsbrief werd mogelijk gemaakt door

Help mij Leven Nieuwsbrief

(AJUDE ME A VIVER)

Jaargang 24, nr. 91: juli 2009

De reproductie van deze nieuwsbrief werd mogelijk gemaakt door

Robert vertelt!

Stichting ‘Help mij leven’ geniet het CBF-keur, uitgegeven door het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF). Alle instellingen met een CBF-keur zijn door het onafhankelijke CBF langs dezelfde meetlat gelegd. Ook ‘Help mij leven’ vindt het belangrijk om regelmatig te worden getoetst door een onafhankelijke en betrouwbare instantie. Zo kunt u als donateur er 100% zeker van zijn dat uw geld goed terecht komt. Het CBF (Centraal Bureau Fondsenwerving) is een onafhankelijke stichting die toezicht houdt op het inzamelen van geld voor goede doelen. De taak van het CBF is het bevorderen van een verantwoorde fondsenwerving en besteding van middelen door het beoordelen van fondsenwervende organisaties.

°Voorkant: Straatwerk

Voorwoord

De waarde van ontwikkelingswerk zit het niet alleen in het geven geld aan mensen in nood. Allereerst geldt ook dat bewustwording van mensen minstens net zo belangrijk is. En toch is dat misschien nog wel het lastigste van het vak. Hoe maak je mensen bewust? En dan: hoe krijg je ze actief? Twee vrijwilligers etc.

Namens de redactie, Aldo Golja

Nieuwsbrief

Jaargang 24, nr. 91, juli 2009

Colofon en inhoudsopgave

Colofon De nieuwsbrief is een uitgave van stichting ‘Help mij leven’ en verschijnt vier keer per jaar. Oplage ca. 1200 stuks

Redactie

Aldo Golja André van der Eijk Marco Kalverda Yke Meindersma

Correspondentie

Postbus 155, 2665 ZK Bleiswijk E-mail: [email protected] Meer informatie: zie pagina 14

Inhoudsopgave Voorwoord................................................ 3 Bestuursmededelingen................................ 4 Brief uit Brazilië ......................................... 5 Groeten uit Abcoude..................................10 Uw gift fiscaal aftrekbaar via notariële akte...11 Oranjebazar 2009 groot succes.....................12 Airmiles: uw schoolreis via ‘Help mij leven’?....12 Atelier Obrigado........................................13 Opbrengst haringparty voor ‘Help mij leven’. ..14 Verslag werkbezoek Victor aan Brazilië ..........14

Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.

3/19

Bestuursmededelingen Nieuwe secretaris gevonden - en meer! In de vorige nieuwsbrief informeerden wij u dat onze secretaris Suzanne Korthorst heeft aangegeven haar bestuursfunctie te willen neerleggen. Wij waren dus op zoek naar een nieuwe secretaris en kregen twee enthousiaste reacties op onze oproep. Dat kwam goed uit, want het takenpakket van Suzanne was eigenlijk te groot om door één persoon te worden uitgevoerd. Wij heten daarom Thea van der Ent van harte welkom als nieuwe secretaris in het bestuur van ‘Help mij leven’. Thea heeft veel ervaring als secretaris in haar dagelijkse werk voor de Gemiva - SVG groep, die mensen met een verstandelijke of lichamelijke beperking ondersteunt. Daarnaast komen Mieke Staal en Conny van Vliet het bestuur ondersteuning bieden bij een aantal administratieve werkzaamheden, zoals het bijhouden van het ledenbestand, verzorgen van bedankjes, contact met het Centraal Bureau Fondsenwerving en notuleren van vergaderingen. Dit zijn tijdrovende maar zeer belangrijke activiteiten, waarvan we blij zijn dat Mieke en Conny deze op zich willen nemen. Allen veel dank en veel succes gewenst! Tijdens de bestuursvergadering van 16 juni hebben we afscheid genomen van Suzanne, al blijft zij wel zijdelings betrokken bij ‘Help mij leven’. We hebben Suzanne bereid gevonden om contactpersoon te blijven van een aantal belangrijke donateurs en daarnaast op een nog nader te bepalen manier haar ervaring en kennis te blijven inzetten om het bestuur te ondersteunen. Dit is tekenend voor de gedrevenheid waarmee Suzanne zich al jarenlang inzet voor het werk van REMER: in 1993 als lid van de eerste groep huizenbouwers op Sítio Shalom, in 2003 gedurende een half jaar als vrijwilliger in Pequeri en sinds begin 2004 in het bestuur met vanaf 2005 de rol van secretaris. Suzanne vervulde haar taken altijd punctueel, genuanceerd en met een positieve insteek. Ze heeft een steeds verder uitdijende en veeleisende functie als secretaris weten te combineren met een rol in de fondsenwerving en diende daarnaast als vraagbaak voor zowel donateurs als bestuursleden. Daarvoor onze bewondering en dank. We zijn blij dat Suzanne ook buiten het bestuur nog betrokken blijft bij ‘Help mij leven’. Namens het bestuur wens ik u een prettige vakantie toe! Marieke Oostenbrink

Nu ook online doneren mogelijk Steeds meer mensen weten ‘Help mij leven’ via het internet te vinden. Al die bezoekers van de website kunnen sinds enkele maanden het werk van Sparta en REMER in Brazilië direct financieel steunen door online een donatie te doen. Wij hopen natuurlijk dat velen van deze mogelijkheid gebruik maken!

http://www.helpmijleven.org/actie/onlinedoneren.html

4/19

Nieuwsbrief jaargang 24, nr. 91: juli 2009

Brief uit Brazilië 20 jaar REMER, en zoals ik in de vorige brief schreef, wat is er een hoop veranderd! Dankzij de Stichting Help mij Leven was het mogelijk om een professionaliseringstraject binnen REMER op te zetten. Consultant Frans van Kranen had na onderzoek een rapport gemaakt en op 27, 28 en 29 mei vond een strategische bijeenkomst plaats met deelname van 34 medewerkers uit Rio en Minas Gerais, van het bestuur tot aan de kokkin. Iedereen had het rapport bestudeerd en al weken keek men er naar uit. De dagen werden georganiseerd door Lucia van de Stichting CICLO. Wij hadden een prachtig gebouw gehuurd van de Luteraanse kerk in de bergen van Petropolis zodat wij de rust hadden om over alles goed na te denken. Ik wil het nog niet zo zeer over de resultaten hebben maar er is een algemeen werkplan en specifieke deelprojecten opgezet, na uitgebreide discussie over de negatieve en positieve punten van REMER. Héél positief vond ik dat iedereen voor de eerste keer samen was om SAMEN REMER onder de loep te nemen, al was dat natuurlijk niet altijd even gemakkelijk voor mij. Het waren zware dagen voor iedereen, ik vond het wel grappig dat sommige kinderwerkers zeiden ”gelukkig werk ik maandag weer met de kinderen, dat constant vergaderen is toch zwaarder dan wij dachten”. Verder viel mij op dat wij direct meer aan interne en externe communicatie moeten doen, de dinsdag daarop kwam het bestuur van REMER bijeen om direct al maatregelingen hierover te nemen. Begin september is er een tweede bijeenkomst in Pequeri voor het vervolg en om een meerjarenplan op te zetten. Wij mogen niet onze identiteit verliezen, maar alles wat betekent dat we aan kwaliteit winnen, daarvoor willen wij gaan!

Sparta Wanneer komt er vrede in de Morro da Providência? In één van de vijf buurten van de krottenwijk, namelijk Pedra Lisa waar het extreem gevaarlijk was, is nu een geblindeerde politiepost neergezet aan het einde van de lange ingang. Daar zitten nu constant politieagenten, een twintigtal dealers hebben de post aangevallen en gemerkt dat de kogels daadwerkelijk niet binnen kwamen, aan hun kant viel wel een dode en verschillende gewonden. De drugshandel is nu echt weg in Pedra Lisa, dat geeft veel rust, tegelijkertijd durft niemand de agenten te groeten of een glas water te geven want dat kan een straf opleveren van de drugsjongens die in de rest van de krottenwijk wel doorgaan met verkoop. Aan de andere kant van de favela, waar de meeste kinderen wonen die avonds bij Sparta komen voetballen, is het nu juist veel gevaarlijker geworden. Bijna dagelijks valt de politie tussen 17.00 en 18.00 daar binnen. Dit is juist een tijd dat de meeste kinderen van school komen. Er vallen slachoffers en er heerst angst. Juist omdat het het drukstbevolkte gedeelte van de wijk is, zien wij verschillende jongeren van Sparta zich aansluiten bij de bende. Toen ik laatst met iemand van het bestuur van REMER naar het huis van de president van Sparta ging, werden wij aangehouden door een tiental zwaargewapende bandieten, ineens zag ik Fernando, een magere 17-jarige knul die al vanaf zijn tiende bij Sparta voetbalde, met een automatisch pistool in zijn hand. Verdrietig keek ik hem aan, naar de grond kijkend zei hij mij gedag. Van de week hoorde ik van de onderwijzeres in Pedra Lisa dat hij kort daarna door een politieagent is vermoord. Er staat al weer een rij Fernando’s klaar om zijn plaats in te nemen. Wanneer houdt het op??


5/19

Op dit moment spelen drie verschillende teams van Sparta een zaalvoetbaltoernooi, dat is georganiseerd door de voetbalbond van Rio. Iedereen is zo enthousiast en alle elftallen hebben zich gekwalificeerd voor de tweede ronde. Normaal gesproken komen de ouders van de kinderen bijna nooit kijken, maar bij de eerste thuiswedstrijd was het zo ontzettend druk dat het publiek vele malen het veld betrad door te weinig ruimte, van schrik verloren twee van de drie teams. Nu spelen wij de thuiswedstrijden op neutraal terrein. Het schooltje met de huiswerklessen is ook weer begonnen. Afgelopen jaar begon het schooltje van Sparta met 127 kinderen en eindigde met 110 kinderen. Een geweldig resultaat is dat 102 kinderen zijn over gegaan naar de volgende klas en maar 8 zijn blijven zitten. Een aantal jaar geleden lag het aantal zittenblijvers op 65%. Scholing geeft kans de kinderen uit de bendes te houden. Door gebrek aan ruimte is jammer genoeg de al lang geplande en broodnodige computercursus nog steeds niet gestart. Op dit moment wordt gebouwd aan een tweede verdieping zodat dadelijk Sparta de cursus kan beginnen. Iedereen heeft er veel zin in!

REMER-Rio Naar aanleiding van het succes van het schooltje in Pedra Lisa, zijn wij in maart begonnen met bijlessen voor kinderen met leerproblemen in samenwerking met de metodistenkerk in Jacarézinho (op één na grootste krottenwijk van Rio). Het schooltje ligt op de tweede verdieping van de kerk: daar zijn enkele zaaltjes die in het weekend worden gebruikt als zondagsschool. De kerk komt met de ruimte, schoolmateriaal, drinken en eten. REMER betaalt de salarissen van de twee leraressen en een pedagoge. Maximaal is er ruimte voor 80 kinderen, deze klassen zaten natuurlijk vrij snel vol. In de ochtend zijn er twee groepen van 20 kinderen tot en met 14 jaar en ‘s middags zijn er weer twee andere groepen. Het is ongelofelijk hoe jong de moeders zijn van deze kinderen. Een meisje van 21 jaar met een kind van 6 of 7 is echt geen buitenbeentje. Straatwerk Het straatwerk wordt momenteel steeds moeilijker omdat 90% van de straatkinderen inmiddels verslaafd is aan de crack. Deze harddrugs zorgen ervoor dat de kinderen een levensduur van een jaar hebben. Het is echt ongelofelijk hoe hard dat is gegaan, als een epidemie is de crack nu door de hele stad geslopen terwijl het vorig jaar nog nauwelijks ergens te zien was. Doordat de verslaving aan crack veel sterker is dan welk ander product dan ook in de afgelopen 20 jaar (lijm, terpentine etc.), wordt het steeds moeilijker om de kinderen voorgoed van de straat te halen. De kinderen en jongeren stelen en bedelen erop los om het goedkope spul te kopen. Jongens knappen vaak allerlei levensgevaarlijke klusjes op voor de drugsbendes en meisjes verkopen hun lichaam voor 3 euro. Het is dus niet vreemd dat de meeste meisjes met het HIV virus besmet zijn. Kinderen die sterven door een overdosis worden door de drugsdealers begraven of verbrand, zij willen niet de aandacht van pers of politie! De straatwerkers Nando en Cassia gaan twee dagen in de week naar de krottenwijk Manguinhos waar veel aan crack verslaafde kinderen leven. Zij delen daar brood uit en nodigen de kinderen uit om mee te 6/19


gaan naar Huize Betânia. Deze week kondigde de burgemeester een ”zeer slim en lang doordacht” plan aan dat geen enkele organisatie en kerk geen eten meer mocht uitdelen aan kinderen op straat, omdat zij dan op die manier sneller de opvanghuizen van de Gemeente zouden opzoeken. Hij kreeg natuurlijk zoveel kritiek over zich heen dat na twee dagen de maatregel gelukkig werd teruggedraaid. Het straatteam is aangevuld met een maatschappelijk werkster voor een nog meer professionele aanpak. Vroeger was alles veel eenvoudiger, het kind dat van de straat wilde kon naar Betânia of naar Huize Nieuwe Hoop, en binnen 24 uur moesten wij de kinderbescherming inlichten. Tegenwoordig moet overal justitie en kinderbescherming bijgehaald worden voor je een kind ergens kunt plaatsen, en dat maakt het zo veel ingewikkelder. Ten eerste vertrouwt 95% van de kinderen niet op justitie en hoe vaak is het niet gebeurd dat een kind, als het dan toch meegaat, vijf uur op een bankje moest zitten om te wachten op eventuele actie van de kinderbescherming! Tja, dan moet je niet gek opkijken dat zo’n kind op een gegeven moment wegloopt. Daarom is het aantrekken van een extra maatschappelijk werkster belangrijk, zij kan de begeleiding naar de instanties op zich nemen. De andere drie dagen gaat het straatteam naar het busstation en het park São Cristovão. Van de 389 verschillende kinderen die we daar ontmoetten hebben wij voor 11 kinderen weer een onderdak gevonden. Huize Betânia Afgelopen jaar hebben 144 kinderen (waarvan 29 meisjes) dit huis bezocht. Voor 19 van hen heeft REMER onderdak kunnen regelen. Tegenwoordig wordt het huis op een iets andere manier gebruikt. Van alle kinderen die het huis bezoeken wordt een vaste groep van 10 kinderen gemaakt die echt hebben aangegeven de straat de rug toe te willen keren. Voor deze groep is op woensdag en vrijdag het huis, er zijn dan verschillenden activiteiten waaronder een professionele kookcursus en training. Zij krijgen na een tweetal maanden stage op verschillende plekken. Op de andere dagen is het huis open voor alle straatkinderen, meestal ‘s ochtends voor de kinderen van Manguinhos en ‘s middags voor de kinderen van het busstation en São Cristovão. Geweld en bedreigingen zijn in dit huis niet vreemd omdat het verlangen naar crack groot is. Behalve Paul en Nubia als groepsleiders is er een maatschappelijk werkster aangetrokken voor exlusief familiebezoek en een therapeut/drugsverslaving die met de kinderen praat en bekijkt welke aanpak en doorverwijzing/behandeling het beste is. Sebastião is 15 jaar, toen hij nog klein was is zijn vader als bendelid vermoord, zijn moeder moest voor zes kleintjes zorgen en hun huisje in een krottenwijk ver buiten de stad was eigenlijk veel te klein. Hij deed het altijd verkeerd, kreeg slaag van zijn moeder en begon te stelen om meer geld te verdienen. Dit gebeurde in een buurt waar doodseskaders waren die straffen uitdeeelden aan dieven, dus vluchtte Sebastião op zijn elfde naar het centrum. In de afgelopen vier jaar heeft hij van alles meegemaakt: “Op een avond sliepen wij met z’n vieren onder een viaduct, er kwamen vier mannen die het vuur openden, twee vriendjes werden gedood en in de kofferbak gegooid, een andere vriend werd meegenomen, gelukkig kon ik wegvluchten. Ik bleef maar rennen en rennen”. Sebastião heeft verschillende keren in de jeugdgevangenis vastgezeten wegens diefstal en geweld. Tijdens ons 20-jarig feest in het park gaf hij aan dat hij nu echt voorgoed onderdak wilde hebben. Eerst kwam hij regelmatig elke dag naar Betânia omdat de crackverslaving hem steeds weer terugriep naar het busstation, daarna kwam hij in de vaste groep en nu woont hij zelfs in Huize Nieuwe Hoop. Het gaat goed met hem, al zijn er natuurlijk terugvallen en kan hij erg agressief worden. Hij gaat twee maal in de week naar een ziekenhuis waar hij behandeld wordt en medicijnen krijgt. Hij wil in de toekomst groepsleider worden om andere kinderen van de straat te halen, hij houdt van bijbel lezen en mag graag bidden. Hij zegt ”het leven is een puinhoop en oneerlijk voor velen, maar je moet zelf het beste er van maken”. Hij hoopt ooit met een Hollands


7/19

blondine te trouwen, ”maar zij moet wel in Brazilië willen wonen”! Huize Nieuwe Hoop In 2008 hebben 22 jongens in dit huis gewoond, waarvan elf direct van de straat kwamen, zes geplaatst door de kinderrechter en vijf omdat zij hun wijk moesten ontvluchten anders zouden zij worden vermoord. Van deze 22 zijn er vijf dat jaar weggelopen en voor acht kinderen hebbben wij een andere plaats gevonden. Ons huis biedt plaats aan maximaal 10 kinderen tegelijkertijd. De laatste jongeren die naar dit huis kwamen hebben allemaal een crackverleden en de jongens die binnenkort hier zullen komen zijn ook crackverslaafden. Het huis ligt op 300 meter afstand van een krottenwijk waar crack wordt verhandeld, dat is niet erg gunstig natuurlijk. Wij onderzoeken nu de mogelijkheden om speciaal voor deze verslaafde crackkinderen op een meer afgelegen plaats een kliniek te beginnen. In heel Rio is maar één kliniek van de Gemeente waar plaats is voor 16 kinderen en er maar zes zitten, de kinderen durven of willen daar niet heen. Wij zitten met de handen in het haar want wij weten niet waar wij hen kunnen plaatsen. We hebben nog even gedacht aan de Sítio Shalom maar tijdens de strategische bijeenkomst werd het wel duidelijk dat het om een plek moest gaan in Rio. Nu hebben wij verleden week een prachtige plek bezocht waarbij eigenlijk alles al klaar is, de kosten van aankoop en kleine verbouwing liggen wel tegen de euro 180.000, poefff! Gelukkig hebben wij nu in Rio een aantal goede contacten waarbij wij dat willen aanvragen. Ik schrijf het natuurlijk wel allemaal gemakkelijk, maar voor een eventueel ja-woord gaan wij natuurlijk alles eerst goed uitpluizen en moeten we zeker weten dat het zin heeft voor REMER om hier aan te beginnen.

REMER-Minas Sítio Shalom Afgelopen jaar hebben hier 53 kinderen gewoond, 31 meisjes en 22 jongens. Allen zijn hier door de kinderechter geplaatst, 38 door risicosituaties, elf sexueel misbruikt, één moeder met psychische problemen, en drie door mishandeling. In datzelfde jaar zijn zes kinderen teruggegaan naar een familielid, twee naar een pleeggezin en drie naar het studentenhuis in Juiz de Fora. Van deze kinderen zaten drie kinderen op de kleuterschool, 47 van de eerste tot vijfde klas lagere school en drie van de vijfde tot laatste klas lagere school. In Brazilië begint de lagere school pas op je zevende jaar. Trouwens deze week is historie geschreven in Pequeri: wij zijn één van de eerste gemeenten die de leerplicht instellen voor de gehele dag. In Brazilië gaan de kinderen normaal maar een halve dag naar school. Dat was natuurlijk wel een verandering. Gelukkig hoor ik tot nu toe (ach nog maar 4 dagen) alleen maar goede berichten van de kinderen, en ja de groepsleidsters zijn natuurlijk sowieso blij. Het huiswerk wordt op school gedaan zodat dat niet meer thuis hoeft. Begin dit jaar kregen wij een nieuwe vrijwilligster, Jacolien. Zij is vreselijk enthousiast en altijd bereid om te helpen. Zij werkt in de ochtenduren graag in de tuin en ‘s middags helpt zij als chauffeur. Zij moest in het begin best wel wennen aan de Braziliaanse cultuur van “het komt allemaal wel goed, niets te snel”. Pas zei zij ”in 4 maanden heb ik hier meer moeten wachten dan in 4 jaar in Nederland, maar ja altijd een goed boek in het volkswagenbusje”. Dankzij hulp van haar zijn wij momenteel bezig het sportterrein weer in zijn geheel op te knappen, weer een prachtige cementvloer, de vorige was alweer 15 jaar oud en wordt voor alles gebruikt, fietsen, rolschaatsen, enz..

8/19


Wat betreft autorijden, wij hebben van een groot bedrijf in Juiz de Fora een prachtige nieuwe VW gehad, en die hadden wij best nodig, want één auto op de boerderij was veels te weinig. Als het busje naar Juiz de Fora of Bicas moest dan was er niets op de boerderij en veel kinderen moeten voor cursus (ballet, huiswerkbegeleiding en computer) naar Pequeri, en als er een ongeval was? Sinds maart hebben wij een nieuwe coordinatrice, namelijk Guta die uit midden-Brazilië komt en ervaring heeft opgedaan bij verschillende organisaties. Zij houdt van aanpakken en is zeer professioneel wat organiseren betreft. Wij zijn lid van het blad ‘Mãos dadas’ (handen samen) waarvan meer dan 30 christelijke organisaties die met kinderen werken deel uitmaken. We delen onderling veel informatie uit en vier maal per jaar komt er een blad uit speciaal voor de werkers die direct met de kinderen werken. In juni werd er door deze organisatie een bidstond afgeroepen voor kinderen over de gehele wereld in risicosituaties. Vorig jaar deden er meer dan 70.000 mensen aan mee. Net zoals vorige jaren deed de Sítio ook mee, de dagen waren 5, 6 en 7 juni. Vrijdagavond heb ik eerst alles in de eetzaal uitgelegd en daarna zijn wij met meer dan 50 kinderen naar de berg Shalom gegaan om te zingen en te bidden, zaterdagavond was er een kampvuur en zondagavond een kerkdienst. Zatermiddag mochten de kinderen een brief maken met een gebed daarop. Van Michel (12 jaar, slikt medicijnen omdat hij aan crack verslaafd was) kreeg ik als enige niet alleen een brief maar een brief in een enveloppe met daarop: ‘Aan God. Ik wil dat U die kinderen in Afrika helpt om genoeg te eten. Ik wil dat er vrede is in Irak en de Islam. Ik wil dat U Brazilië verandert, dat er geen corruptie meer is. Laat het niet toe dat mannen kinderen sexueel misbruiken. Zegen de Sítio Shalom.’ Op dit moment wonen er 49 kinderen op de boerderij. De laatste twee nieuwkomers werden door de politie om half drie ‘s nachts gebracht uit een kleine stad bij Juiz de Fora. De twee jongetjes zijn 9 maanden en 3 jaar, ondervoed en smerig zijn zij aangetroffen bij een vrouw met psychische problemen. Zij zegt dat de moeder die verslaafd is aan drugs, hen bij haar heeft achtergelaten. Deze moeder is tot nu toe onvindbaar, van een vader weet niemand iets, er is geen geboorteregister, niets! Zij wonen nu in huis 3 en vooral de jongste is de speelbal van elk meisje op de boerderij. Het zijn echt de kleine broertjes van elk ander kind op de Sítio. Casa de Estudantes (studiehuis) Afgelopen jaar hebben hier 12 jongeren gewoond: 7 meisjes en 5 jongens. Momenteel wonen er 14 jongeren. Van deze groep krijgen acht gratis een beurs op het Granbery Instituut. Twee van hen hebben het niet gered. De overgang naar het Granbery Instituut is toch erg moeilijk vanwege het grote niveauverschil tussen de openbare dorpsschool in Pequeri en het private instituut in de grote stad Juiz de Fora (meer dan 500.000 inwoners). Wie met gemak negens haalt in Pequeri, scoort met moeite zesjes op Granbery. Dit jaar proberen wij meerdere ondersteunende cursussen voor de jongeren te zoeken om de studie beter bij te kunnen benen. Hoe blijven zij toch met hun hart op de Sítio! Ieder lang weekend of vakantie willen zij daarheen, dat is toch hun thuis! In het weekend zijn zij nauw betrokken bij de baptistenkerk in hun wijk, twee van hen zijn verleden maand gedoopt. Afgelopen zaterdag was er een feest in het studentenhuis waarbij 26 andere jongeren aanwezig waren, christelijke rap is erg in. Laatst kwam ik Marquinho tegen in het huis, vroeger toen hij op 14-jarige leeftijd naar de Sítio kwam hebben wij nogal wat te stellen met hem gehad, ik zal nooit vergeten dat hij echt bijna iemand vermoordde op het terrein, daarna heeft hij een tijd in het studentenhuis gewoond. Nu woont hij bij zijn tante, zit op de middelbare school, werkt in Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.

9/19

één van de grootste schoenenzaken van Juiz de Fora (wie hem kent, zie je het voor je!!!) en heeft dikke verkering. Prachtig hé!! Ik eindig deze brief door jullie ontzettend voor alles te danken, voor alle steun in welke vorm dan ook, ik hoop echt dat jullie hiermee doorgaan, verder wens ik jullie natuurlijk Gods Zegen toe!! Met de allervriendelijkste groeten, Oetsia, Moises, Janine en Robert

Scholen, ouders en kinderen: uw schoolreis via ‘Help mij leven’? Al jaren sparen ongeveer honderd donateurs Airmiles voor stichting ‘Help mij leven’. Alle miles die zij samen ophalen kunnen wij niet zomaar voor geld inwisselen, maar via een omweg kunnen we er REMER toch mee helpen. De gespaarde Airmiles zijn namelijk wél inwisselbaar voor kaartjes voor De Efteling, Madurodam of Dierenpark Emmen. Vooral voor scholen is het aantrekkelijk om een deel van hun kaarten bij ons te bestellen: - - - -

u hebt de kaarten gegarandeerd op tijd in huis u betaalt hetzelfde tarief als u anders aan de kassa zou doen de kinderen met een miles-kaartje hoeven meestal niet in de rij te staan en natuurlijk helpt u er het straatkinderenwerk enorm mee!

Werkt u dus op een school of gaan uw kinderen op schoolreisje naar een van bovengenoemde attractieparken, noemt u dan a.u.b. deze mogelijkheid eens bij de organisatie. Op dit moment hebben wij 67.245 Airmiles ingezameld, genoeg voor 36 kaarten Emmen, 46 Madurodam en 24 Efteling. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Marco Kalverda via [email protected] of 06-52085752.

10/19


Maak uw gift altijd fiscaal aftrekbaar met een notariële akte Uw giften aan stichting ‘Help mij leven’ kunt u aftrekken van de belasting, mits u aan bepaalde voorwaarden voldoet: er is zowel een ondergrens (1% van uw inkomen) als een bovengrens (10%). Deze grenzen vervallen als u een notariële akte voor uw gift laat opmaken. Graag informeren wij u over deze mogelijkheid om fiscaal voordelig geld te schenken. Wie minimaal vijf jaar achter elkaar een bedrag aan ‘Help mij leven’ schenkt via een notarieel vastgelegde constructie, kan de schenkingen zonder beperkingen volledig van het belastbaar inkomen aftrekken. Met uw structurele bijdrage waarborgt u bovendien de continuïteit van ons werk voor de straatkinderen in Brazilië.

Wij regelen het voor u Als u wilt kunt u deze akte via stichting ‘Help mij leven’ laten opmaken. U hoeft namelijk niet persoonlijk bij de notaris te verschijnen. De kosten voor het opmaken van de lijfrente-akte bedragen ongeveer € 150 à € 250. Dit verschilt per notaris. Als uw jaarlijkse gift groter is dan € 150 kan ‘Help mij leven’ de kosten voor haar rekening nemen. Uiteraard krijgt u een exemplaar van de opgemaakte akte thuisgestuurd. In onderstaand rekenvoorbeeld ziet u het verschil in belastingvoordeel over 5 jaar tussen een jaarlijkse ‘normale’ gift van € 250 en een lijfrente-schenking van € 250, bij een belastbaar inkomen van € 30.000 (waardoor de ondergrens voor aftrekbare giften op 1% x € 30.000 = € 300 ligt). zonder notariële akte

Gift

€ 250

Belastingvoordeel

€

met notariële akte

met notariële akte (hoger giftbedrag)

€ 250

€ 400

0

42% x € 250 = € 105

42% x € 400 = € 168

U betaalt netto

€ 250

€ 145

€ 232

Wij ontvangen

€ 250

€ 250

€ 400

Dit betekent dat u met een notariële akte dankzij de fiscus een aanzienlijk hoger bedrag aan ‘Help mij leven’ kunt schenken zonder er netto meer voor kwijt te zijn! De notariële akte kan eveneens worden opgesteld als u maar een kleine gift geeft, als u ook andere goede doelen steunt of als u gespreid over het jaar wilt betalen. Indien u geïnteresseerd bent in het bovenstaande, neemt u dan contact op met het secretariaat: Stichting ‘Help mij leven’ Postbus 155 2665 ZK Bleiswijk tel. 0182-634730 e-mail: [email protected]


11/19

Groeten uit Abcoude Opgroeien in Abcoude of opgroeien in een sloppenwijk in Brazilië, dat is een wereld van verschil. De kinderen die dit voorjaar in de katholieke kerk van Abcoude hun eerste communie deden, wilden graag wat meer weten over hun leeftijdsgenoten in Brazilië. Dit inspireerde hen om een kunstwerk te maken: een zon met daarop hun foto’s en een kort verhaaltje. Deze zon

is vervolgens naar Sítio Shalom gestuurd. Als antwoord stuurden de kinderen van de Sítio zwaaiende handjes terug naar Abcoude. Een leuke illustratie dat het met een klein gebaar mogelijk is om deze werelden even iets dichter bij elkaar te brengen! De collecte bij de eerste communie kwam ten goede aan Sítio Shalom.

Opbrengst veiling haringparty 2009 naar de stichting ‘Help mij leven’ In Grou (Friesland) is jaarlijks een haringparty, die dit jaar voor de eerste keer plaats vond bij restaurant ‘Het Theehuis’. Henk Hofstede van het gelijknamige klussenbedrijf uit Grou is in bezit gekomen van het eerste vaatje nieuwe haring, aangeboden door Ida`s Visservice, tijdens een Amerikaanse veiling. Door de geweldige biedingen van de vele aanwezigen, die daarvoor werden aangespoord door veilingmeester Freark Smink (bekende Friese acteur), heeft de Amerikaanse veiling uiteindelijk een fraai bedrag van 2000 euro opgeleverd. De Grouster Brazilië-gangers waren ook massaal aanwezig op deze Haringparty.

12/19


Atelier Obrigado: op de markt is uw gulden een daalder waard! Tijdens het vriendendiner van Robert, vorig jaar november, verkocht Marlies zelfgemaakte sleutelhangers voor de straatkinderen in Brazilië. Cora en Marlies zouden in december naar Brazilië gaan. Spontaan zei Ik: “We moeten een winkeltje beginnen”, waarop Cora riep: “Ja dat doen we!” Dat was het begin van Atelier Obrigado. Gebogen over knopen en kralendozen zaten we de eerste avonden te knutselen en ondertussen te bedenken wat we allemaal zouden kunnen verkopen. Van creatieve zelfgemaakte artikelen tot tweedehands spulletjes en ingekochte voorwerpen uit Brazilië. We zijn we gelijk on-line gegaan op Hyves, waar inmiddels ook de artikelen op te zien zijn. Gesprekken met een woning-bouwvereniging over een antikraakpandje leverden weinig op, maar al snel zagen we andere mogelijkheden om onze spullen op de markt te brengen. Een kofferbakmarkt in Hoek van Holland, een braderie in Krimpen, de Koninginnedagrommelmarkt in Rotterdam, een open avond thuis in Gouda, tijdens het WK-voetbal in Amsterdam en de Mont Martre in Gouda. We leren het marktleven kennen en hebben er lol in. Naast de verkoop brengen we met folders het werk van ‘Help mij Leven’ onder de aandacht. Op de markten kom je allerlei mensen tegen. Een oud-collega die spontaan opslagruimte aanbiedt, een buurman die wat geld toestopt voor het goede doel, een buurvrouw die vraagt of ze spullen kan komen brengen en oude bekenden die vertellen dat ze nog spullen van overleden dierbaren hebben die ze wel aan een goed doel willen geven. En dan zijn er de mensen die zelf graag knutselen. Zussen die dozen vol kaarten maken en zeepjes inpakken in muziekpapier. Nonnen uit Rotterdam die 300 gehaakte zakjes met zeepjes brengen tot we zoveel voorraad hebben dat we even een pauze in kunnen lassen waar het gaat om onze eigen creatieve uitspattingen. We zijn een half jaar verder, hebben de markt ontdekt maar zijn ook beschikbaar voor bijvoorbeeld vrouwenverenigingen of bij u thuis. Op plekken waar we kunnen vertellen over het werk van REMER en waar we onze artikelen kunnen verkopen, daar willen we zijn! Organiseert u een straatbarbecue? Wij komen met onze kraam. U kunt ons mailen via www.atelierobrigado.hyves.nl Hartelijke groet van Cora, Marlies en Gerry.

Oranjebazar 2009 groot succes Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.

13/19

Rond 1983 vertrok Robert Smits vanuit Bleiswijk naar Brazilië en begon daar al snel met zijn straatkinderenproject. Min of meer tegelijkertijd moest de Gereformeerde Kerk in Bleiswijk grondig worden verbouwd en daarvoor was veel geld nodig. Men besloot een evenement te organiseren op Koninginnedag om de verbouwing te kunnen betalen, maar wilde ook de medemens buiten Bleiswijk niet vergeten. Zo ging dus een deel van de opbrengst van de ‘Oranjebazar’ naar Robert Smits, die net bezig was met zijn werk onder de Braziliaanse straatkinderen. Anno 2009 is er veel veranderd: in Bleiswijk is de oude kerk, inclusief verbouwing, vervangen door een nieuwe. In Brazilië heeft Robert duizenden of zelfs tienduizenden kinderen zien langskomen bij Sparta en REMER. Maar één ding is nog hetzelfde: in Bleiswijk wordt een Oranjebazar georganiseerd waarvan een aanzienlijk deel van de opbrengst naar Brazilië gaat. Met ruim 200 vrijwilligers werd op de prachtig zonnige koninginnedag - met helaas een zwarte schaduw - weer keihard gewerkt om zoveel mogelijk boeken, kleding, taart, bloemen, lootjes, meubilair, hamburgers en 1001 hebbedingetjes te verkopen. Ook vooraf was al hard gewerkt om in het hele dorp loten te verkopen en op 29 april werd de bazar geopend met de traditionele ballonnenwedstrijd. Na wekenlange voorbereidingen met veel lol maar ook veel hard werk kon uiteindelijk op 30 april ‘s avonds de balans worden opgemaakt. Een hele mooie balans: de opbrengst voor ‘Help mij leven’ was bijna 8.000 euro! Het bestuur van ‘Help mij leven’ dankt mede namens Robert Smits en Paul van Rijn iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt. Voor Robert en Paul is het een grote morele steun om te weten dat zij na al die jaren nog altijd steevast op hun oude kerk in Bleiswijk kunnen rekenen.

Last-minute werkbezoek aan Brazilië Het was een last minute beslissing om te gaan. Ik had April al wel in mijn hoofd maar het was toch lange tijd onzeker of ik tijd zou hebben. Het laatste zetje kwam van een goedkope aanbieding: € 620,= heen en weer met Air France/KLM via Parijs. Het is 6 uur ´s ochtends op maandag als ik aankom. Bus genomen naar Copacabana en daar ingeboekt in een hotel. Ik zou daar later die dag een vriend ontmoeten die recent naar Brazilië is geëmigreerd en die ik nog van de periode ken dat ik zelf in Brazilië werkte. Het voelt weer vertrouwd om hier te zijn.

Bezoek aan Juiz de Fora Een van de doelen van het bezoek was om eens rustig met Luciane te praten. Zij voert de administratie van REMER sinds 2002 en houdt kantoor in Juiz de Fora. De bus van Rio naar Juiz is snel, ca 3,5 uur en om 11:00u was ik er al. De afspraak is om 13:00u dus ik heb Juiz een beetje verkend. Het is een vriendelijk aandoend stadje. Er lopen veel studenten op straat met boeken en tassen. Het kantoorgebouw waar REMER een kleine ruimte huurt ligt aan de hoofdstraat in het centrum. Luciane en Magda zijn op kantoor. Magda is degene die nu zich volledig aan PR wijdt. Met Luciane neem ik de cijfers van 2007 door. Die van 2008 zijn nog in de maak. We praten ook over een nieuwe opzet van de boekhouding van REMER via internet. Dat zou het voor Luciane veel gemakkelijker maken en wij zouden dan vanuit Nederland ook direct kunnen 14/19


volgen hoe de situatie is. Ze is enthousiast en ik laat het een aan haar over om het verder uit te zoeken. Als aandenken laat ik Luciane een mini bloempotje na met een vergeet-mij-nietje. Ik weet niet zeker of die tegen het klimaat kan. Samen met Robert gaan we aan het einde van de middag naar het Studiehuis. Ongeveer de helft van de kinderen is thuis. De meegebrachte stroopwafels worden in dank aangenomen. Er hangt een ontspannen sfeer en het huis ziet er degelijk uit. Het lijkt me best zwaar voor de begeleiding om met 10-14 pubers op te trekken. Na het bezoek gaan we naar Pequeri.

Bezoek aan de Sitio en reis naar Rio, bezoek Sparta De volgende dag gaan we naar de Sítio. Het is voor mij de eerste keer. De eerste indruk is verzorgd. (San)Tiago geeft me een rondleiding over het terrein en we hebben zo ongeveer ieder huis bezocht. De kerk ligt er lieflijk bij met een prachtig uitzcht op de tweede vallei. Er zijn 44 kinderen en nog 2 in aantocht begrijp ik. Jacoline, de Nederlandse vrijwilliger komt net met de bus aanrijden en is er met de nodige moeite en tijd in geslaagd haar paspoort te verlengen. Ze is erg positief over de ervaringen tot dusver. We lunchen op de Sitio. Robert stelt me voor aan de kinderen die luid applaudiseren. Erg ontwapenend om mee te maken! ´s Middags gaan we door naar Rio. De reis gaat snel. Onderweg nemen we allerlei films door. Omdat we allebei veel films hebben gezien, raken we er bijna niet over uitgepraat. ´s Avonds gaan we naar Sparta. Het is groter dan ik me had voorgesteld. Pedro heeft wat stukken meegenomen en een budget opstelling van Pedra Lisa gemaakt. Daaruit blijkt een exploitatietekort, mede vanwege de deelname aan een straatvoetbal toernooi waar extra kosten door zijn ontstaan. Ook is er grote behoefte aan een vrieskastje voor de lunchpakketten. Simpele dingen maar voor hen weer een hele verbetering. Met Robert bespreken we mogelijkheden om Pedro verder te helpen.

Bezoek Jacarezinho, Manguinhos, Fundaçao Vale

Op donderdag gaan we naar Jacarezinho. Op het eerste oog is het bij het binnenlopen een drukte zoals je die ook op markten hebt, bijna een gezellige drukte. Dat beeld verandert als we de hoek omgaan richting het schooltje. Daar liggen de goten en portieken al aardig vol met verslaafde kinderen en wurmen we ons langs een groep dealers. Volgens Robert is het redelijk rustig. Het schooltje begint net met de middag groep als we aankomen. Robert animeert de boel en zingt liedjes met ze, ook in het nederlands! Ze vinden het allemaal prachtig. Een ontroerend beeld om te zien. Daarna gaan we naar Manguinhos. De sfeer is daar al weer anders, beklemmender. Het is niet zozeer bedreigend, maar dat komt misschien omdat ik daar met Robert ben. Een zwaar bewapende motor cirkelt op het plein waar wij overheen lopen. Robert wil daar een familie bezoeken. De zoon is via Remer in opvang geplaatst. De moeder is niet thuis, wel een dochtertje van ongeveer 8 jaar, die op een aantal kleinere broertjes past. Het is een heel schattig en attent meisje. Ze nodigt ons uit om binnen te komen, het huisje is ongeveer 4 bij 6 meter voor Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.

15/19

8 mensen. Nu is het zonnig en droog, maar als het regent dan stroomt het water er doorheen volgens Robert. Ze probeert het ons aangenaam te maken en zet de ventilator aan. Erg aandoenlijk. Je zou de hele familie onder je arm mee willen nemen. We gaan door naar de plek waar de straatwerkers komen. Vandaag zijn het vooral oudere kinderen die op de straatwerkers afkomen. Ze hebben dorst. De broodjes raken niet op, de twee jerrycans limonade wel. Aan het eind van de middag hebben we een afspraak bij Fundaçao Vale. Vale do Rio Doce is een van de grootste mijnbouw bedrijven ter wereld. Zoals de meeste grote bedrijven in Brazilië hebben ze een stichting voor sociale werken. Zij investeren in de dorpen waar een mijn ligt of in de dorpen langs de spoorlijn die daarheen loopt. Daarmee valt Remer buiten de scope van hun activiteiten. Er is geen mijn in Rio en Pequeri valt ook niet in de prijzen. Hij is wel zo vriendelijk om namen door te geven van andere potentiële donoren en we kunnen hem als referentie gebruiken. Wie weet waar het toe leidt. Vrijdag en zaterdag had ik voor mezelf gereserveerd en ben met mijn vriend en zijn vriendin voornamelijk op stap gegaan, om de indrukken van de week te laten bezinken. We zaten in Ipanema waar hij een appartement heeft. Het contrast is erg groot, maar Brazilië is een land van uitersten. Ik heb een bijzondere week achter de rug, waarin ik nog meer bewondering kreeg voor al die mensen die bij REMER en Sparta dag in dag uit met de kinderen werken, maar ook bezig zijn met het verbeteren en professionaliseren van hun eigen werk! Victor van Haeren, penningmeester

Tentoonstelling Brazil Contemporary Drie Rotterdamse musea brengen Brazilië naar de Maasstad. Het Nederlands Architectuurinstituut laat het publiek kennismaken met een van de grootste steden ter wereld: São Paulo. Museum Boijmans Van Beuningen geeft een schitterend overzicht van de unieke Braziliaanse beeldende kunst. Het Nederlands Fotomuseum zoomt in op de razendsnel veranderende Braziliaanse beeldcultuur met zijn mengeling van hoog en laag, elitair en populistisch, kunstzinnig en toegepast. Brazil Contemporary vindt plaats van 30 mei tot en met 23 augustus 2009. Voor meer informatie zie: www.brazilcontemporary.nl

16/19


Laat kinderen uit Jacarezinho niet belanden op bus 174 Vorige week zat ik in de bioscoop bij de film ‘Last stop 174’. In de film zien we hoe de tienjarige Sandro do Nascimento op straat belandt in Rio de Janeiro doordat zijn moeder wordt vermoord bij een roofoverval. Van een onschuldig en naïef dromertje verandert hij in een gehaaide, aan drugs verslaafde overvaller. Langzaam maken de drugs en het leven zonder enige hoop hem gek en dan opeens tijdens een rit in bus 174 knapt er iets. Sandro jaagt de chauffeur de bus uit en begint dan zonder enige reden aan een langdurige en uitzichtloze gijzeling van de paar overgebleven passagiers. Als hij zich uiteindelijk overgeeft, probeert een politieman hem neer te schieten maar raakt in plaats daarvan een passagier, die overlijdt. De hele kaping is live op televisie te volgen en veroorzaakt opstand onder de bevolking, die de gijzelaar massaal wil lynchen. Sandro is geen verzinsel van een filmregisseur, Sandro heeft echt bestaan en heeft echt bus 174 gekaapt. Sandro was ook een bekende van REMER en kwam destijds regelmatig in het inloophuis. REMER heeft hem uiteindelijk niet kunnen redden en het is verkeerd met hem afgelopen. De beste manier om te voorkomen dat jongens zoals Sandro in de goot en in de criminaliteit belanden, is ze buiten de drugshandel te houden en een ander doel in hun leven te geven. Voor veel kinderen in de favela’s is dat ontzettend moeilijk, omdat de scholen weinig voorstellen en ze zowel daar als thuis weinig aandacht krijgen. De uitzichtloosheid in combinatie met de verleiding van de straat en het avontuur van de drugsbende leidt dan vaak tot de stap naar de drugshandel en schooluitval. Zoals u in de brief van Robert kunt lezen, is REMER vanaf maart begonnen met een schooltje in de grote favela Jacarezinho. Op dit moment krijgen daar 80 kinderen bijlessen, op dezelfde manier als bij het schooltje van Sparta in Pedra Lisa. Daar zijn de resultaten geweldig: bijna alle kinderen zijn overgegaan en de school vervult een grote maatschappelijke functie in de buurt. Hopelijk wordt het schooltje in Jacarezinho net zo succesvol. Wij sparen nu om op termijn een uitbreiding naar 200 leerlingen mogelijk te maken. Dat scheelt misschien over 10 jaar weer een buskaping. Spaart u mee? Dat zou prachtig zijn. U kunt daarvoor de aangehechte acceptgiro gebruiken, of de machtiging achterin deze nieuwsbrief invullen en opsturen. Veel dank! Bestuur Stichting ‘Help mij leven’

Contact

Informatie en adresgegevens

Bestuur ‘Help mij leven’

Secretariaat

Mw. C.M. Oostenbrink- Pronk (voorzitter) Mw. T.C. van der Ent (secretaris) Dhr. V. van Haeren (penningmeester) Dhr. A.A. Golja Dhr. A.P. van der Eijk Dhr. M.B. Kalverda Dhr. A.J. van Asten

Postbus 155 2665 ZK Bleiswijk Telefoon: 010-2260116 E - m a i l : [email protected]

Giften

Coördinatie vrijwilligers

t.n.v. Stichting ‘Help mij leven’

Mw. G. Bakker Mosstraat 32 2802 KW Gouda Telefoon: 0182-520174 E - m a i l : [email protected]

Rabobank Postbank

10.76.14.642 404.56.41

Postadres REMER

Sítio Shalom Estrada Pequeri-Bicas km2 cep. 36.610-000 Pequeri (MG) Brazilië

Website: www.helpmijleven.org

© Copyright 2009. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, Internet of welke andere wijze dan ook, zonder uitdrukkelijke toestemming van stichting ‘Help mij leven’.

DRUKWERK

www.helpmijleven.org

Onjuist geadresseerd? Wilt u dan onderstaande gegevens invullen en de omslag van deze nieuwsbrief retourneren naar het onderstaande adres? 

Verhuisd, adres onbekend



Verhuisd, nieuwe/juiste adresgegevens:

Naam: _______________________________________________

Adres: _______________________________________________

Postcode & woonplaats: ___________________________________

Bedankt!

Stichting ‘Help mij leven’ - Postbus 155 - 2665 ZK - Bleiswijk

Help mij Leven. Nieuwsbrief Jaargang 24, nr. 91: juli 2009 (AJUDE ME A VIVER) De reproductie van deze nieuwsbrief werd mogelijk gemaakt door

Recommend Documents