in kleur op www.hemus.nl
november 2007
De Maand van Hemus COACHFIETSCREATRICE
UIT DE OUDE DOOS
DRIE RINGEN
Sneller dan een boot
Oome Willem Schouten
Gedoopt
pagina 7
pagina 4
pagina 8
OUD BARREL WORDT PRACHT-HEMUSFIETS
1932, CRISIS, DUITSLAND KOOKT
RECHTUIT VAREN
Hemus Damesdubbelvier wint Novembervieren
Hemusjeugd wint Paul Veenemansprijs
11 november - Ze hebben dit jaar zo’n beetje alles gewonnen waaraan ze deelnamen: de damesvier met Leonie Walta, Debora van Herpen, Anneloes Ruifrok, Hester Meijer en stuurvrouw Rineke Crama. Op de Amstel bij de Novembervieren waren ze op het woelige water de concurrentie ruimschoots te snel af. De Hemus-dames legden de afstand van 4 kilometer af in 17.39,45, en bleven daarmee iets meer dan een minuut voor op nummer twee, Skøll.
Hemus jeugdlid Pepijn Weeder (17) heeft de Paul Veenemansprijs gewonnen voor de beste allround jeugdatleet. De roeibond KNRB organiseert jaarlijks dit evenement waarbij de deelnemers niet alleen roeien, maar ook hardlopen,schaatsen en/of fietsen. En/of want de deelnemers mogen drie van de vier nummers kiezen. Bij 10 km fietsen werd Weeder derde (16 minuut 18), bij 5 km lopen was hij met 20:06 de snelste en bij 3 km roeien kwam hij met 12:11 als tweede over de streep. In het totaalklassement van Jongens-18 werd hij daarmee eerste. Marnix Mus (17), eveneens van Hemus, werd derde. Esmee Marlet (16 jaar, Hemus) werd eerste door gebrek aan tegenstand in haar categorie Meisjes-18. Pepijn Weeder heeft voor het onderdeel fietsen een rijwiel te leen gekregen van de Bikeshop aan de Leusderweg.
-- foto Daan Smit
-- Meer over de Paul Veenemansprijs op pagina 3
Toerseizoen nog niet voorbij Op pagina 5 twee verhalen die je het water in de mond doen lopen. Kaalslag Villa Hemus stond naakt op de dijk, zo zonder de loofrijke bomen aan weerszijden van het hek. De kaalslag, die we week na week langs de Eem hadden zien oprukken, heeft onverwacht snel en hard toegeslagen. Arme kale Villa. Het leek wel een beeld uit de Noorderlingen, de film waarmee Alex van Warmerdam een onvergetelijk portret schetst van de pioniersgeest van de Nederlandse nieuwbouwwijkbewoner: proper, roddelziek en angstig. Helemaal de fifties. Over angst gesproken, de bomenrooierij is voor uw eigen veiligheid. Ooit is er een boom op de dijk omgewaaid met een enorme hap zand tussen de kluiten. Dat had een flink gat kunnen maken in de dijk, bedacht men toen. Sindsdien is een massale kapactie begonnen om alle bomen van de dijk te halen. Nou ja alle. Sommige niet dus, want die hebben een groene stip gekregen als kenmerk voor hun landschapsbepalende karakter. Halfzachte actie als je het mij vraagt. Bovendien staan ze nu in de volle wind, sinds de omheinende begroeiing is weggekapt. Levensgevaarlijk dus. Welbeschouwd is het beeld van de Villa op de kale dijk helemaal niet retro, maar juist een toekomstvisie. Een symbool van onze veiligheidsobsessie die zich uit in kaalslag van bedreigende elementen. Kale boel. Wij moesten maar eens snel verkassen middenin een gezellig groene ecologische zone. -- JW
-- foto Dolf Messnig
Najaar op de Eem Mijn wereld is rood en acht meter lang De getallen dwingen de regelmaat af Mijn wereld is enkel omgeven door water en lucht En maalt maar door Tien minuten zijn voorbij De wereld wordt langzaam groter Daar, boven mij, vliegen ganzen naar het zuiden Ik zie hen, verplaats me in hun wereld Die veel groter is dan die van mij Ze zullen mij niet eens hebben opgemerkt De seconden tikken door en het wordt tijd Om me weer voor even terug te trekken in mijn wereld Maar thuis aangekomen blijft de vraag Van wie is de Eem eigenlijk? Watervlo De Maand van Hemus wordt negen- à
What’s up?
tienmaal per jaar aan alle leden van Roeivereniging Hemus toegezonden.
woensdag 21 november:
Algemene Ledenvergadering
vrijdag 14 december: Deadline volgende Maand zondag 6 januari: Nieuwjaars zaterdag 12 januari: Hemus
borrel
& -
barbecue
Ergometerkampioenschappen
Redactie: Ilja van Buitenen, Yvonne Servaas, Daan Smit, Koos Termorshuizen, Jos Wassink. Adreswijziging naar
[email protected]. Kopij, foto’s en tips naar
[email protected]
www.hemus.nl
november 2007
pagina 2
Buiten de boot: ledenlijst 1990 nr 20: Tijda Deisz
Twijfelend tussen Amersfoort en Tanzania
Eerste WK zeeroeien Zeeroeien is echt iets voor de avontuurlijke sporter, zegt FISA voorzitter Denis Oswald. De eerste wereldkampioenschappen kustroeien zijn afgelopen maand aan de Franse Riviera gehouden. Het werd een ruig feestje met veel Frans en Zweeds succes. -- door Jos Wassink
-- door Yvonne Servaas
Tijda Deisz is Hemuslid van het eerste uur, wat betekent dat ze al 17 jaar de Eem op en neer naar Baarn roeit. In het begin was Hemus een vereniging op papier zonder boten. Later werden de boten bij DHV gestald. Dat is nu moeilijk voor te stellen. DHV ziet ons aankomen. De groep die toen de vereniging opzette roeide al snel wedstrijden. Ze kwamen allemaal van verschillende verenigingen waar ze tijdens hun studententijd hadden leren roeien.
Tijda werkt als fysiotherapeute. Uit haar verhalen begrijp ik dat ze dat met veel passie doet. Anderzijds is het zwaar werk, is ze 40 uur per week actief en ze vraagt zich wel eens af of dit het nu is. In 2002 hakte ze de knoop door om er tussenuit te gaan. Haar reis naar het onbekende begon in Tanzania, waar ze terecht kwam in een centrum van (verstandelijk) gehandicapten waar ze vanuit haar vak het nodige kon betekenen. Daar ervoer ze dat ze helemaal niet veel nodig heeft om gelukkig te zijn. Dat Afrika heeft haar zo gepakt, het mooie landschap, de mensen, de rust, de eenvoud. Soms vraagt ze zich af of ze wel terug had moeten komen. Na Tanzania rolde ze al snel weer in de oude gewoontes. Ze vond het moeilijk om terug in Nederland dat rustgevende gevoel vast te houden. Hoe verleidelijk is het toch om bijvoorbeeld dat mooie shirtje te kopen en mee te gaan in 'the flow' van onze drukke maatschappij. Het heeft Tijda wel aan het denken gezet.
Een van die Hemusbouwers was Tijda met lidnummer 20. Ze zat al snel in het bestuur en hield zich met van alles en nog wat bezig. Tijda: "Je reageerde eenvoudig met een geschreven briefje dat op de post ging naar een lid en wachtte geduldig af. Nu gaat alles per e-mail en wordt er van je verwacht dat je snel reageert." Eerlijkheidshalve geeft Tijda toe dat zij niet van het digitale tijdperk is. Tuurlijk aangesloten op het net, maar als de pc het effe niet doet, ach de wereld vergaat niet. Bij de nieuwe leden uit die tijd was zij ook betrokken. Ze herinnerde zich nog dat er fanatiek werd nagebeld als je niet kwam opdagen. Je dacht wel twee keer na voordat je ging afzeggen. Je rekende op elkaar. Nu laten nieuwe leden het nogal eens afweten, is haar ervaring bij de Roeischool.
2007 was een bijzonder jaar. Na 25 jaar werk als fysiotherapeute bereikte ze de leeftijd van 50 jaar. Hoe nu verder? Ze klom in de pen en schreef zich in als reisleidster bij reisorganisatie Djoser. Uit 1.100 avonturiers werden 100 kandidaten gekozen waar Tijda tot eigen verbazing toe behoorde. Na het eerste gesprek twijfelde of ze wel de goede antwoorden had gegeven. Kennelijk wel, want dit jaar heeft ze haar eerste trip er al op zitten. Drie weken door ZuidAfrika trekken met een bont gezelschap. Een groep van ouders met kinderen waarbij opviel dat sommige ouderen zich als kinderen gedroegen en je die dan ook als kinderen moet behandelen. Het belangrijkste wat ze daar geleerd heeft, is dat ze niet iedereen moet blijven pleasen en dat ze zichzelf niet moet vergeten. Geniet van het leven, daar gaat het nu om.
De acht kilometer lange baan werd gemarkeerd door twee boeien op de Middellandse zee voor het plaatsje Mandelieu, iets ten westen van Cannes. Het kampioenschap trok 600 roeiers uit zestien landen. Oorspronkelijk zou er vrijdag 19 tot en met zondag 21 oktober gevaren worden, maar zaterdag viel uit door te zwaar weer. Daardoor werd zondag de baan ingekort tot iets meer dan zes kilometer om alle finales nog te vervaren. Op het water verschenen zeeskiffs, tweeën, en (dubbel)vieren. Zondagochtend, toen de wind weer was gaan liggen, kwamen als eerste de damesvieren van het strand. De Ierse ploeg van de Killorglin roeiclub lag aanvankelijk voor, maar werd bij de eerste boei ingehaald door een Duitse clubploeg uit Krefeld. De Duitse dames wisten hun voorsprong te behouden en finishten in 23 minuten als eerste. Tot hun eigen verbazing want, zo merkte Vera Dreseley op, in Duitsland bestaat zeeroeien eigenlijk nauwelijks. De finale van de damestweeën werd een Frans onderonsje met als eerste een twee van roeiclub van Avignon gevolgd door roeisters uit Gravelines (die twee weken eerder het Franse kampioenschap zeeroeien had gewonnen bij St. Malo) en als derde een clubtwee uit Majolan (eveneens Frankrijk). De winnaars kwamen
iets onder de 26 minuten binnen. Ook de finale damesskiffs was een voornamelijk Franse aangelegenheid met de eerste plaats voor Perrine Maltret uit Le Havre (viervoudig nationaal kampioene bij zowel regulier als zeeroeien), de derde plaats voor Alizée Charaux uit Avignon en op de tweede plaats de Zweedse Louise Rosenquist uit Stockholm. Bij de herenvieren werden de prijzen verdeeld tussen Frankrijk (goud voor St. Malo en brons voor Bergerac) en Duitsland (zilver voor Krefeld). De snelste skiffeurs waren - alweer - vooral Fransen: Yannick Beaudelot (St. Malo) won brons, de Zweed Paul Rosenquist (familie van Louise?) roeide zilver (vrijdags was hij nog als eerste binnen gekomen met haast tweeënhalve minuut voorsprong) en de Franse zeeskiffeur Eric Rousseau (uit Le Havre) won goud. Dat was een mooi afscheid voor hem. "Ik ben emotioneel," verklaarde de zeebonk. "Ik houd er na dertien jaar wedstrijdroeien mee op. Het was een snelle race en ik kon mooi meesurfen op de golven tegen het einde van de race." Frankrijk, Zweden en zelfs Duitsers. Maar waar blijft Nederland. Of wachten we eerst op Amersfoort aan zee?
Wat zijn je volgende plannen? "Voorlopig ongeveer twee keer per jaar zo'n reis begeleiden tijdens de vakanties, genieten en me langzaam voorbereiden voor een tweejarige uitzending via VSO, het liefst in Tanzania." VSO is een ontwikkelingsorganisatie die kennis brengt naar ontwikkelingslanden. De eerste stappen zijn al genomen want regelmatig zit zij weer in de schoolbanken om in Leiden zich het Swahili eigen te maken. Laat op de avond nemen wij afscheid en zeggen dag, 'Kwaheri'.
Telefoonhoesje! Dit voorjaar zonk een van onze boten door de golfslag van ‘plezier’boten. Niemand had een telefoon bij zich. Die keer liep het goed af. Neem altijd een mobieltje mee in de boot. Om dat te stimuleren is vanaf binnenkort een oranje telefoonhoesje te verkrijgen aan de bar. Het is van goedkoop plastic, maar waterdicht en het blijft drijven in het water - want je blaast het op. Het is oranje, omdat die kleur goed opvalt in de natuur. Blauw of groen zou niet zo’n goede keuze geweest zijn... Het is geschikt voor gewone mobieltjes, niet voor die dure pda’s of laptops. Koop zo’n ding, het kost maar 1 euro, gewoon via je barkaart.
waterdicht! drijft! veilig! neem mee!
www.hemus.nl
november 2007
pagina 3
Van
De Paul Veenemans Prijs
de voorzitter -- door Maarten van Staalduinen Wat een ongelofelijk mooi weer hadden we een paar weekends achter elkaar, zeg nou zelf het was toch bijna de hele zomer pet. En als het dan mooi weer was dan werd je bijna van je sokken gevaren door onze buren met kun pleziervaartuigen.. Maar niet die zondag; 18 graden, een bleek zonnetje, een strak blauwe hemel en spiegelglad water. Jammer dat de Grote Koppel net voor onze neus was afgeschreven, zodat we weer een keer ouderwets in de Raboes hebben gevaren. Dat bracht toch wel wat ouderwets sentiment los; vroeger was alles beter je kent dat wel… Maar toen we er zo al roeiend over spraken, vielen ons wel een paar verschillen op. De Eemoever is b.v. de afgelopen jaren bijna volledig vervangen door stalen kanten, dat was vroeger niet zo, en voor roeien is dat daadwerkelijk minder ideaal. Jantinus sprak mij er recent nog een keer op aan: 'doet het bestuur nu wel wat om te zorgen dat ons roeiwater behouden blijft'. Ook anderen in de vereniging maken zich zorgen over de harde kanten, wat moet je doen als je omslaat, je kunt vaak niet meer goed op de oever klimmen, en met de toegenomen pleziervaar klotst je boot vol, was er niet pas nog een ploeg die is gezonken…
om de stalen oever beschoeiing tegen te houden. Niet het huidige bestuur overigens, maar de club van Feike Tibben een jaar of tien geleden. Feike had een vooruitziende blik en kende de weg goed bij Waterschap en Provincie, maar helaas de plannen waren toen al niet meer te stoppen. Het ziet er dus naar uit dat de oeverbeschoeiing iets is waar we met zijn allen mee moeten leren leven, en waar we ons aan moeten aanpassen.
Een ‘must have done!’ -- door Esmee Marlet
Op zaterdag en zondag 27 en 28 oktober was de jaarlijkse PVP. De wedstrijd was een wedstrijd over de onderdelen roeien (uiteraard), wielrennen, hardlopen en schaatsen. Ik had gekozen voor wielrennen, hardlopen en roeien. Zaterdag moesten we vroeg op staan want we werden alweer om 8 uur op Hemus verwacht. Voor mij was die dag alleen het onderdeel fietsen. Toen we eenmaal op de baan waren, konden we, na de briefing, gelijk gaan omkleden en een rondje als warming-up fietsen. De baan lag dicht langs de weg maar was redelijk beschut door alle bomen die rond de baan stonden. Het was een rondje van 2,5 km dus we moesten 4 ronden rijden in totaal. (om de 10 km te halen hea ). Ik dacht aan het begin: "oo, 10
Een van onze aanpassingen zal b.v. zijn dat we ons veiligheidsbeleid wat moeten bijstellen, als het echt zo is dat je niet goed de oever op kunt komen dan wordt het belangrijker dat je weer terug in de boot kunt komen (vooral in de periode dat het water koud is). Een ander punt is de pleziervaart, die neemt toe, en daarmee het klotsen. Af en toe lijkt het wel of Amersfoort aan de Rivièra ligt, wat een bakbeesten komen er voorbij. De oorzaak van de toegenomen pleziervaart ligt in de realisatie van het 'verbeteren' van de jachthaven, de gemeente Amersfoort voert namelijk een beleid dat pleziervaart op de Eem wil bevorderen, met alle gevolgen van dien.
Nu wil het geval dat het bestuur daadwerkelijk heeft geprobeerd
Het bestuur doet maar wat ALV De ALV is voorbereid. Vrijwilligers De invulling van ‘vacatures’ verloopt de laatste tijd moeizaam. Punt van zorg en aandacht. Beleidsdag Het bestuur heeft een dag gezamenlijk gewerkt aan beleidsplannen. In enkele ronden hebben we de vereniging geanalyseerd en ontwikkelingsrichtingen bedacht, en dan hebben we het gewoon over Hemus als roeivereniging. Vragen als ‘hoe groot willen we worden’, ‘wat is de plaats van de jeugdafdeling’, ‘wat doen we aan wedstrijdbeleid’, ‘hoe besturen we de club beter’, ‘hoe bevorderen we veilig gedrag’ zijn de revue gepasseerd. Ambitieniveaus op alle onderdelen en daarbij passend beleid worden op papier gezet. En daarbij komt dan nog alles wat met de nieuwe huisvesting te maken heeft. hoe dichterbij dat komt, hoe ‘groter’ het wordt, hoe meer er aan onze daden echte grote gevolgen kunnen kleven. In januari gaat het bestuur een tweede keer zo’n sessie houden, en daarna worden de stukken afgerond en gepubliceerd. Villa-prijzen In het licht van het voorgaande een onbenulligheid van de eerste orde, maar de prijzen van de koeken gaan weer terug naar 50 cent. Veiligheid Dit blijft een punt van de eerste orde, gezien alle dingen die de Eem steeds meer laten klotsen. We zijn overleg met onze Baarnse vrienden gestart om tot een gezamenlijk veiligheidsbeleid te komen en naar de externe partijen meer gewicht in de schaal te kunnen leggen met onze zowat 1000 leden. We gaan in overleg met de Provincie om te kijken of er aan de beschoeiing treetjes gemaakt kunnen worden om uit het water te klimmen. Ook proberen we onze stem te laten horen bij de opstelling van een calamiteitenplan voor de Eem. Verder binnenkort in de Villa te koop: waterdichte drijvende hoesjes om je mobieltje te kunnen meenemen in de boot. In elke boot minstens één telefoon mee, raden we aan. -- Het bestuur
km maar! Dat valt mee!" maar het was behoorlijk zwaar. Toen ik gestart was ging het eerste rondje nog redelijk maar daarna wordt het echt zwaar. Vooral bij het laatste rondje. Het is echt wat ze zeggen. "Laag fietsen en keihard gaan, dat is wat je moet doen op de 10 km". Na die 10 km was ik helemaal kapot maar het was super tof. 's Middags was het schaatsen. Van Hemus deed (volgens mij) alleen Leonie daaraan mee. Terug op de vereniging ging daar net de juniorencompetitie van start. (Hemus heeft deze overigens gewonnen van Naarden ). Zondag zijn we weer lekker vroeg opgestaan. Eerst was de hardloopwedstrijd over 5 km. 't Was een leuke route. Hij liep een klein stukje langs de Amstel. Er was veel tegenwind op bepaalde stukken dus dat was best zwaar. Ik kon wel lekker doorlopen maar het is toch anders dan als je 5 km gewoon gaat lopen. De spanning van de wedstrijd zat er ook al goed in! ;) Toen ik over de finish kwam, konden we rustig teruglopen naar Poseidon. Eenmaal daar even lekker opwarmen in het clubhuis om vervolgens de boten op te gaan riggeren. Rond een uur of half 3 mocht iedereen het water op. Het was erg koud bij de start. Iedereen lag te wachten en het duurde erg lang voor we konden starten. Ik startte voor een dames 2-zonder en dat was wel fijn want ik kon zo proberen ze voor te blijven. Ze gingen wel hard hoor! De start was een vliegende start. Het was echt super gaaf! Ik heb erg veel lol en plezier gehad tijdens de PVP. Ik vond het super zwaar maar ook super leuk! Volgend jaar ga ik zeker weer mee doen! ff een tip voor andere meisjes18; de pvp is een super leuke wedstrijd en is zeker niet alleen voor jongens dus ik zou zeggen: volgend jaar allemaal meedoen! wel trainen van tevoren hea!)
De Paul Veenemansprijs is weer geweest, bij Poseidon in Amsterdam. 10 km fietsen op de wielerbaan in Sloten, 4 km schaatsen op de Jaap Edenbaan, 5 km lopen langs de Amstel, en 3 km roeien op de Amstel. Pepijn Weeder heeft erg knap het J18 veld gewonnen in een veld van 15 jongens, voor Marnix Mus (derde) en Tomas van der Wende (negende). Esmee Marlet heeft (op haar zestiende verjaardag) het M18 veld gewonnen. Helaas was er geen tegenstand, maar ik houd het erop dat ze niet durven. Leonie is back on track met een goede plek bij het skiffen, en heeft gezwoegd op het aangeslagen ijs. André en Jantinus hebben weer gestreden in het Veteranenveld, waar André weer heeft uitgehaald met het fietsen, en Jantinus al roeiend het terras van het Kalfje heeft bekeken (skiffen op de Amstel moet je toch vaker doen wil je een beetje scoren). Schitterend weekend gehad, volgend jaar weer. Hier moeten echt meer mensen aan meedoen, het is namelijk verschrikkelijk leuk! -- Jantinus Ziengs op het prikbord van hemus.nl
november 2007
pagina 4
Maryanne Telkamp heeft het niet van een vreemde
Historisch fotoboek wekt nieuwsgierigheid Niet zo lang geleden kreeg Hemuslid Maryanne Telkamp van haar nicht een fotoboek van haar grootvader. Dat fotoboek ging helemaal over roeien. Koos Termorshuizen keek over haar schouder mee.
Maastricht, 1932: “Oome Schouten vertelt ons dat wij ‘s middags moeten slapen” Het fotoalbum werd aangeboden 'aan den Heer W. Schouten, door twaalf Trekvogelleden als herinnering aan de buitengewoon prettige samenwerking'. We zien foto's van 'Inter-Rotterdamsche Roeiwedstrijden' op de Hollandse IJssel op 10 juli 1932. W. Schouten was daar kamprechter/ starter - en uiteraard ook coach van de deelnemende Trekvogels. Een wedstrijd in Maasgieken, Overnaadsche Double Sculls en Wherries. En met het nummer Dames Stijlroeien in Overnaadsche Skiffs. De door Schouten getrainde ploegen waren succesvol bij die wedstrijd.
Een week later waren de 'Internationale Propaganda Roeiwedstrijden' in Maastricht. Ze vertrokken op vrijdag 15 juli 1932 om 16.34 uur per derde klasse trein vanaf station Delftsche Poort en kwamen daar op maandagmiddag weer terug. Bijna het hele boek gaat over die wedstrijden, waar de Trekvogels weer enkele keren blik trokken. De pupillen van Schouten deden dat jaar in op 23 en 24 september mee met de Holland Beker, op 'de Olympische roeibaan te Sloten'. Bijzonder was dat 'de Trekvogels voor het eerst in glad materiaal uitkwamen, en wel in de nummers jonge skif en dubbelskif', aldus de NRC van 16 september 1932. "Mijn grootvader Willem kwam uit Dordrecht," vertelt Maryanne. "Daar had hij zijn eigen werf waar hij zeiljachten bouwde. Hij heeft in 1928 als zeiler meegedaan aan de Olympische Spelen in Amsterdam, daar haalde hij de vierde plaats in de zesmeterklas“Dames-stijlploeg krijgt de laatste goede raad van oome Schouten”
se. Hij verhuisde naar Hillegersberg in Rotterdam, en roeide daar bij de roeivereniging De Trekvogels. Ook mijn moeder roeide daar. Eigenlijk wist ik niet veel van het roeien van mijn moeder en grootvader, ze was nogal bescheiden, ze had er niet veel over verteld." "Zelf ben ik in 2005 gaan roeien. Ik ben in 1947 in Rotterdam geboren, mijn vader werkte bij de Rotterdamsche Lloyd en was dus veel op zee. Ik was de bange haas als het om water ging, heel anders dan mijn moeder dus, en ik was ook heel bang voor die enge haak bij de zwemles. Het roeien heb ik met enige moeite geleerd, maar ik vind het nu heerlijk om te doen. Alleen kom ik er niet altijd aan toe." "Bij De Trekvogels trainde mijn grootvader zeilers en roeiers, waaronder mijn moeder. Hij was een gedreven en strenge man. Mijn moeder roeide, maar ze zeilde eigenlijk beter. Ze is zeventien jaar geleden overleden. Dat fotoboek heb ik van mijn nicht gehad, er moet vast wel meer zijn, maar dit is voorlopig het enige wat ik heb over het roeien van mijn moeder en grootvader."
“Oome Schouten wenscht zijn schootkindertjes Dames-Stijlvier geluk met hun 1e prijs”
• afgeroeid
De Trekvogels De Trekvogels is in 1923 opgericht als afsplitsing van De Maas. Willem Schouten was toen 45 jaar - we weten echter niet of hij daar vanaf het begin lid is geweest. De dissidenten waren het niet eens met de beslissing van De Maas om in Kralingen aan de Maas geen clubgebouw op te zetten. Dat deed De Trekvogels dus, in 1923, samen met Nautilus. Tien jaar later ging De Trekvogels weer samen met De Maas, en daarmee werden vrouwen voor het eerst als volwaardig lid toegelaten tot De Maas. Vijftig jaar na de bouw verkocht De Maas haar clubgebouw bij de Rotterdamse watertoren. Het gebouw aan De Oude Plantage is tot op vandaag in gebruik voor het rivierroeien bij RV Nautilus.
Annemarie Kamp
maar zo
Een rivier met bomen erlangs is voor geitewollentypen. Dat gezeur over bomen, planten en ecologische verbindingszones is niet meer van deze tijd. Een ree? Bah!
Dezelfde plek van de andere kant gezien. Kale strakke dijk bij kale strakke designbrug, het water afgewerkt met kale strakke damwanden.
•
Mechteld
• G3: Berend Mortier • G1: Cock Rootert • SO2/1x:
Schawtz
Hans Grabandt
• in Pepijn van Sinderen Hoestra Hufen
•
•
•
•
Tim
•
David Hufen
Sven van Essen
Laura de Ruiter
niet zo
•
S3: Annemarie Goede
•
•
•
Rikus Marring
Frank Brekelmans
Clement
Pepijn
•
Gab
•
Han Rademaker
•
Bas de Lange Grooteman
•
Heleen
Jeroen Werts
Marius Post Uiterweer
•
van Hekke
•
•
Jim
•
Rebecca Wörner
Jan Muurling
• uit Jeroen Driessen
•
Carla van
Vlaanderen-de Haan Heemskerk
•
•
•
•
•
•
•
Emely
Michiel Faber
Michiel Bakkenes Rootert
•
Irso Koekkoek
IJsbrand den Rooijen
•
•
Jan-Willem
Bianca Brouwer
Nico Bakker de Ruiter
Bas
Marije Mansfeld
Cees Medema Gunnink
•
Cock
•
www.hemus.nl
november 2007
pagina 5
Prettig nazomeren in Weesp
Grote deelname
Hemus Grachtentocht Op een onzalig tijdstip verzamelde zich zondagochtend 4 november een grote groep toerroeiers in villa Hemus. Nijvere handen en wakkere geesten wachtten de matineuzen op met koffie, thee en muffins. Daardoor, en door het vooruitzicht van een mooie roeidag, werd het ochtendhumeur ras verdreven.
Over haakse bochten, Muider schippersbitter, en Amsterdamse sferen -- door Frans Kanters
-- door Moos Hoek
De organisatie van de toertochten is bij Hemus al jaren goed voor elkaar, dat wordt steeds opnieuw bewezen, ditmaal door Ineke en Mathilde. De chauffeurs werden genoemd, de passagiers moesten zelf de groepssamenstelling per auto maken; altijd een leuk sociologisch experiment. De verantwoordelijken per wherry werden genoemd, maar de bootsamenstelling bleef geheim tot het laatst; altijd spannend. Op zondagochtend is Amsterdam gewoon met de auto te bereiken; ongekend. Roeivereniging De Hoop aan de Amstel werd snel gevonden, een parkeerplaats wat minder snel. Cees demonstreerde hoe je ongeschonden een parkeerplaats die tien centmeter langer is dan je auto kunt innemen. Hij oefent zeker voor een zwervend bestaan. Velen waren oprecht verbaasd dat een roeivereniging zo'n mooie kantine kan hebben. Wat heet kantine, het is een combinatie van een ruime en ruim voorziene bar met een chic restaurant en een balkon rondom met weids uitzicht over het water. Wat een luxe! Dolf bevestigde desgevraagd dat de nieuwe Hemusvilla aan de Eem hiervoor zeker niet zal onderdoen. Dat wachten we dan nog maar even af. Met de routebeschrijving paraat vertrok de Armada richting grachtengordel. Een prachtig gezicht: zeven wherry's op rij over de Amstel, richting Magere Brug en dan afbuigend naar de grachten. Het toeristenseizoen is duidelijk over het hoogtepunt heen, getuige het geringe aantal rondvaartboten waarvoor we moesten uitwijken. Toch is één wherry er nog in geslaagd om (zachtjes en schadevrij, gelukkig) in botsing te
komen met zo'n rondvaartboot. Lekker varen en genieten van prachtig Amsterdam bij windstil en droog weer, wat kan een mens beter doen op een zondagochtend? Het zag er vanaf de bruggen blijkbaar ook mooi uit, getuige de tientallen foto's en films die van ons zijn geschoten door wan-
delende toeristen. Na zo'n twee uur roeien legden we aan bij een favoriete stek van Hemus-toerroeiers: café 't Smalle. Voor koffie en gebak was gezorgd. In het gezellige opkamertje vond ook nog een officiële plechtigheid plaats: Ank kreeg de versierselen die behoren bij de status van zeer gewaardeerd coach aangeboden door de dankbare beginnersgroep "De
Juweeltjes". Daarna deel twee van de route, minder toeristisch, minder bekend bij de meesten, maar minstens zo interessant: Westerdok, Eilandsgracht en via de Singelgracht naar de steiger bij het Casino achter het Leidseplein. Een kop koffie en/of een broodje bij De Balie, en weer op weg. De derde etappe was vrij te kiezen, maar de organisatie had wel een voorstel bijgevoegd. De meeste boten volgden het advies van Ineke en Mathilde en voeren een prachtige route, onder andere om Artis heen richting Scheepvaartmuseum en Nemo. Van de andere boten koos er één de route langs het Rijksmuseum richting roeivereniging De Amstel; boze tongen beweren dat het er de indiener van dit voorstel vooral om te doen was de bewoonsters van de Ruysdaelkade te bekijken. Tegen vieren kwamen de boten druppelsgewijs weer aan bij De Hoop. Stipt vier uur, exact volgens de planning, waren alle boten weer thuis. De loods met wherry's is vrij krap, de boten liggen er daarom driehoog. Voor het eerst in hun leven gaven de roeiers gehoor aan het nooit eerder gehoorde commando bij een wherry: 'Boven de hoofden, nu!' De clubkantine was bezet (een besloten feestje, je moet als vereniging op allerlei manieren het geld binnen halen), een gezamenlijk afzakkertje zat er dus niet in. De organisatrices Ineke en Mathilde werden bedankt; ze hadden prima werk geleverd. De groep was dankbaar. En inderdaad, volgens schema stonden we om vijf uur precies bij de kaalslag rond de Hemus-villa. Een heerlijke dag!
Roei-instructie geven is geen straf. Vrijwel altijd is de gemiddelde mens in de Roeischool domweg gezellig van aard. Soms heb je een groep die eruit springt. Zo ook de lichting uit april 2007. Een extra dimensie werd veroorzaakt door de toevoeging van een stagiair van de KNRB. Dit veroorzaakt extra begeleiding dus aan instructeurs geen gebrek. De roeilichting voorjaar '07 had daarom iets speciaals, een soort mystiek die lastig is te beschrijven. En dat voor een zaterdagmiddag. De onafgebroken zonneschijn elke week deed ook een duitje in het zakje. U begrijpt, de groep die hieruit ontstond was vastbesloten meer uit het roeien te halen. Immers, de gezellige zaterdagen waren met het examen in augustus ineens verleden tijd. De KNRB-afgevaardigde komt van de roeivereniging in Weesp. Schitterend gelegen aan de Vecht en ondergebracht in het oude badhuis van Weesp. Een monumentaal pand dat nog in oude luister is te bewonderen. In plaats van een strikte scheiding tussen dames en heren in het pand - anno begin jaren dertig vorige eeuw is gemengd zwemmen nog een utopie - nu aan beide kanten van het rietgedekte gebouw de botenopslag. Een beetje passen en meten. Door de monumentale status mag er namelijk nog geen spijker in het pand worden geslagen, laat staan een beetje verbouwen om de roeiboten beter naar binnen te kunnen dragen. De roeivereniging Weesp was decor voor een middag ultiem reisgenot op de Vecht. Met een ruime afvaardiging vanuit Hemus kon vrij(!) gebruik gemaakt worden van een drietal C4'n. De tocht ging vanuit Weesp, via het oude haventje van deze stad richting Muiden. Omdat het zondag was is er veel pleziervaart in de weer op deze prachtige rivier onder de rook van Amsterdam. Vanaf de snelweg heb je geen weet van dit haast illustere roei-mekka. Bochten te over, bootbewegingen volop en aan de kant ruim aandacht van een flinke hoeveelheid toeschouwers. Vooral de sluizen en bruggen waar het passen en meten is zijn bevolkt door dagjes mensen die zich tegoed doen aan alles wat vochtig is op terrassen in de stralende zon. Als stuur in een vreemde C4 is dat best een uitdaging. Na diverse bochten en bruggen komt dan de natte droom van elke C4 stuur: een bocht scherp naar rechts gevolg door een haast nog scherpere bocht naar links. Dit lijkt niet spannend ware het niet dat de laatste bocht uitmondt in een sluisje van pakweg 25 meter lengte met geen enkele gelegenheid om riemen te gebruiken. Vaart maken in een haakse bocht is het devies. De beloning is zoet. Een parkachtig scenario compleet met in het water hangende treurwilgen en geen enkel recht stuk kant. Tussen de woonschepen door laverend kwam het uit om alweer een haakse bocht en een brug waar de ruimte tussen hoofd en harde bovenkant weinig fantasie overlaat: flink bukken dus! Het terras met warmte verlossend vocht is haast ultiem en de sfeer is oprecht Amsterdams. Met gepaste eerbied wordt de inwendige mens gesmeerd en is de terugtocht komende. Met een echte roeiwedstrijd dat krijg je als je fanatieke dames in een boot zet - is het fijn terugroeien. Na terugkomst en enig watergespetter is het lastig afscheid nemen. Hulde aan stagiair Michel van de roeivereniging Weesp! Dat dit maar snel mag worden herhaald.
Foto’s Novembervieren Tijdens de Novembervieren heeft Daan Smit de hele dag staan blauwbekken met zijn camera in de hand. De Maand is te klein om ze allemaal te laten zien, maar ze zijn via hemus.nl te bekijken. Vooruit, eentje nog dan: de tweede dames-dubbelvier van Hemus.
www.hemus.nl
november 2007
pagina 6
Nieuwbouwcommissie geherstructureerd
Huis van de Watersport dichterbij Terwijl de Provincie Utrecht zich nog buigt over het Bestemmingsplan Maatweg, bereidt Hemus zich voor om goed klaar voor de start te zijn als het licht op groen gaat voor onze nieuwe huisvesting. Daarom wordt de Nieuwbouwcommissie uitgebreid en in tweeën gesplitst. -- door Marco van der Eijk
Op de nieuwe plek moeten onze club kunnen groeien. Als je naar andere gemeenten kijkt die net zo groot zijn als Amersfoort, dan zou ons ledenaantal best nog wel eens door kunnen groeien tot een stuk boven de 400 van nu. Nu is Amersfoort geen studentenstad, maar we merken telkens dat, als we zouden willen, we snel meer nieuwe leden kunnen trekken. Op de nieuwe plek moeten we ook veel soepeler dan nu met de boten kunnen omgaan: meer ruimte in en om de loods dus. Dat was een van de duidelijkste signalen die op de hearing in juni naar voren kwamen. We willen zoveel mogelijk ruimte direct aan het water hebben, buitendijks dus. We zullen de Gemeente en het Waterschap duidelijk moeten maken welke ruimte we nodig hebben om ons op een prettige manier te ontplooien. De plannen kosten geld, en niet
SLIJTERIJ DE KOLKRIJST Ruim gesorteerd in wijn, bier en binnen- en buitenlands gedestilleerd. Ook verhuur van Heineken Cooltap en Grolsch Thuistap.
Zevenhuizerstraat 151, 3828 PT Hoogland telefoon 033 455 3000
Een poster van Daan voor de jongeren weinig. Er zijn allerlei ideeën om aan geld te komen, maar of ze allemaal reëel zijn… Wie gaat echt zijn portemonnee trekken als het er op aan komt? Daar doen we onderzoek naar, en we maken een plan om investeerders en sponsors te interesseren voor het Huis van de Watersport. Hemus gaat pas geld uitgeven als we ook zeker weten dat we het in de knip hebben. Om de twee kanten van de nieuwbouw, ontwerp/bouw en financiën, goed aandacht te kunnen geven wordt de Nieuwbouwcommissie uitgebreid en gesplitst in een Commissie Fondsenwerving en een Commissie Bouwvoorbereiding. Zeg maar een subcommissie van "halers" en een subcommissie van "betalers". De ene subcommissie laat iedereen weten hoe belangrijk de nieuwe huisvesting is en hoe goed het is om daar geld in te
steken. De andere subcommissie zorgt voor een efficiënte besteding van de middelen. Samen werken ze eraan dat we uiteindelijk komen waar we willen zijn: in een prettig en functioneel Huis van de Watersport. Egbert Broers, die de afgelopen drie jaar "het gezicht" van het Huis van de Watersport was, is niet meegegaan in de nieuwe structuur. De geestdrift waarmee hij zijn functie in het verleden vervulde zal gemist worden. Met veel enthousiasme is inmiddels een vakkundig team binnen de nieuwe werkwijze aan de slag gegaan. Hierin zitten enkele oudgedienden uit de vroegere nieuwbouwcommissie, maar ook vers bloed. Hiermee kunnen we de grootste uitdaging uit de nog jonge geschiedenis van Hemus.
Activiteiten bij de Boerenbocht
Smalle fietsbrug met brede doorvaart -- tekst & foto Koos Termorshuizen
Heelstrings: dat lossen we samen op -- door Wim Broekhuizen, klusgroep -- en Leonie Walta, commissaris materiaal Tijdens en vlak na de Eemhead zijn er bij de klusgroep nogal wat klachten binnengekomen over defecten aan materiaal. Het betrof voornamelijk defecten aan de voetenborden waarbij de heelstrings of niet aanwezig of defect waren. Cees Medema (ook lid van de klusgroep) heeft tijdens de Eemhead het merendeel van deze klachten tot tevredenheid van en in overleg met de bondsgedelegeerde weten op te lossen, waardoor er geen vertragingen of uitsluiting van deelnemers is ontstaan. Er werden zorgen uitgesproken over de toestand van de Hemus-vloot, en terecht, want waarom heb je eigenlijk heelstrings? Die zijn om te voorkomen dat je met je voeten vast blijft zitten in je schoenen als je omslaat. Ze zijn dus een essentieel onderdeel van de veiligheid. En defecten aan de heelstrings mogen dus bij wedstrijdboten, en uiteraard ook alle andere, eigenlijk niet voorkomen.
Wie weleens roeit kan het niet ontgaan zijn: bij de Malesluis is de brug in aanbouw, de brug waarover wij al diverse keren bericht hebben. De brug die ‘Eembrug 2005’ heet in het ambtelijke jargon hij komt er dus iets later dan ooit de bedoeling was. Volgens de meest recente schattingen moet hij begin 2008 klaar zijn. De brug komt er voor fietsers: de afstand Hoogland - Soest wordt er een stuk korter door en ik kan je verzekeren dat het leuker wordt om daarheen te fietsen vanaf de noordelijke kant van de Eem. Zodra je de Bunschoterstraat over bent, heb je niks meer met de drukte van al die wezenloze auto’s te maken. Maar daarover gaat het helemaal niet, we zijn een roeiclub, we moeten niet over de brug maar eronderdoor. En je zal gemerkt hebben dat dat prima gaat: riante doorvaartopeningen lachen ons toe. Tenzij ze nog extra palen in de bodem gaan slaan wordt het er allemaal niet veel moeilijker op: gewoon stuurboordoever houden en je botst nooit op een tegenligger. Als die tenminste ook zijn stuurboordoever houdt. De brug zal open kunnen: de brugwachters in Weesp krijgen er een kleintje bij. Voor de Eemhead is het natuurlijk geen lolletje, zo’n brug ineens. Maar toch: de Malesluisbrug bij de Boerenbocht - het begint toch echt wat te worden met die wedstrijd van ons.
Wat kunnen we nu doen om die defecten te voorkomen? Ten eerste moeten problemen tijdig worden geconstateerd. Heelstrings zijn mogelijk belangrijker voor je veiligheid dan je dol dichtdraaien, dus controleer ze regelmatig en meld defecten in het schadeboek. De klusgroep kan de heelstrings controleren van boten die voor ander onderhoud binnenkomen, maar heeft niet de capaciteit om periodiek alle boten na te lopen. Naast de reguliere maandagochtend, werkt een aantal mensen nu ook al bijna iedere week op donderdagochtend om te zorgen dat boten niet te lang uit de vaart blijven. Voor preventief onderhoud is daarom nog geen ruimte. Mensen die deze taak op zich zouden willen nemen zijn overigens van harte welkom. Ten tweede is er het oplossen, dat kan na schademelding door de klusgroep worden gedaan, maar aangezien er in sommige gevallen haast bij zal zijn (zoals voor een wedstrijd) kan je dit ook zelf doen, en als je daarbij hulp nodig hebt dan is het geen probleem om een beroep op de klusgroep te doen. Zij helpen dan graag, als zij daartoe in de mogelijkheid zijn.
www.hemus.nl
november 2007
pagina 8
De namen van de skiffs Op 6 oktober zijn vier nieuwe skiffs en de coachboot gedoopt. Tevens werd de nieuwe C4X+, ons toegewezen door de KNRB, geïntroduceerd. De namen van de nieuwe skiffs zijn bedacht door Annemarie Kamp en Annemarie Palmers, als coordinatoren van de roeischool voor het glad roeien. Aangezien twee van de namen die zij hadden bedacht verband hielden met Amersfoortse bierbrouwerijen, de Phoenix en Drie Ringen, hadden zij voor de doop van deze boten Berry Verbeek van de Drie Ringen uitgenodigd een verhaal bij deze namen te komen vertellen. Hiernaast een toelichting van Annemarie Kamp bij de namen van de skiffs. Hierbij wil ik de beide Annemarie's nog hartelijk bedanken voor hun inzet om er een feestelijke botendoop van te maken!
zaterdag 12 januari 2008 van 10-14 uur
Hemus Ergometerkampioenschappen zie
Leonie Walta
hemus.nl/hek
-- door Annemarie Kamp; foto’s Daan Smit Als je vraagt wat kenmerkend is voor Amersfoort, danzullen de meesten zeggen ‘dat mooie oude centrum en die ring van oude huizen met dat water eromheen.’ Als je daarin duikt komen de namen vanzelf, genoeg om een hele vloot mee te dopen. Maar goed, we hebben het gehouden bij twee namen van verdedigingswerken en twee namen van een typisch Amersfoorts ‘waterambacht’. De eerste naam, ‘t Sluisje voor de lichte skiff, was ooit de huisnaam van Muurhuizen 199. Dat huis wordt al in 1492 vermeld als de nog niet overkluisde doorgang tussen Weverssingel en 't Havik. Het moet een eenvoudige doch doeltreffende aflsuiting van planken zijn geweest, ter militaire verdediging van het water. Tegenwoordig stopt hier de rondvaart en gaat men te voet verder naar de volgende opstapplek voor de boot omdat de onderdoorgang nu privé terrein is geworden.
-- door Leonie Walta Wintertijd Met het ingaan van het winterroeiseizoen zijn een aantal maatregelen genomen: - De open C1's Rustenburg en Eindweg zijn afgeriggerd - De klusploeg heeft de bevestiging van het taftdoek dat bij boten zoals de Bik en de Atla aanwezig is gecontroleerd, en heeft eventuele gebreken verholpen - De batterijen van de ergometerdisplays zijn vervangen, de indoorkilometers kunnen dus weer gemaakt worden Nieuwe boten/vertrokken boten Op 6 oktober is een viertal nieuwe skiffs gedoopt: - 't Sluisje, categorie 2, 60 kg - Phoenix en Drie Ringen, categorie 2, 75 kg - Tinnenburg, categorie 2, 90 kg De 60 en 75 kg skiffs zijn ter vervanging van de Smallepad, Nattegat en Kleine Melm. De 90 kg skiff is uitbreiding op de vloot. Hemus heeft vanuit de KNRB-commissie Jeugd en Toerboten een C4 toegewezen gekregen, en die is ook al op 6 oktober in gebruik genomen. De naam van deze boot is ‘Hete Choco’. Het gaat hier om een huurkoopcontract voor 10 jaar waarna de boot eigendom van Hemus wordt. In die tussentijd gaat de boot ieder jaar in de zomer een periode mee met de KNRB-jeugdroeikampen. De C4 is aan Hemus toegewezen ten behoeve van stimulering van het jeugdroeien. Deze C4 komt in plaats van de Amer, die is verkocht aan een beginnende vereniging die bij de toewijzing van de C4-en door de KNRB achter het net had gevist. Het gaat hier om Roeivereniging De Kop uit Anna Paulowna, die in april is begonnen en al 40 leden heeft, met veel behoefte aan instructie. Naast de Amer hebben we ze ook nog een plezier kunnen doen met de Kleine Koppel. Er is een voorlopige afspraak gemaakt om in het voorjaar een keer te gaan toeren in Anna Paulowna.
boven: Berry Verbeek doopt De Drie Ringen onder: Annemarie Kamp doopt de Phoenix
Naar verwachting wordt eind november de nieuwe dubbelvier geleverd. Deze is nu onderweg in een container vanuit China, en zal in categorie 3 worden geplaatst. De Nimmerdor zal dan een categorie opschuiven naar categorie 2, waarna de Atla zal worden afgestoten. Na aankomst van de nieuwe vier zal de Nimmerdor eerst nog extern worden verbouwd om de stuurplaats te verbreden. Hearing Er heeft op 10 oktober een hearing plaatsgevonden voor het vlootplan. De opmerkingen vanuit de hearing zijn meegenomen bij de uitwerking van het vlootplan dat op het ledengedeelte van de site te vinden is bij de stukken voor de ALV. In het bijbehorende document is beschreven hoe met de opmerkingen uit de hearing is omgegaan.
De tweede naam, de Tinnenburg, voor de zware skiff, is een versterkt muurhuis en gebouwd in de eerste stadsmuur. De bouw is begonnen omstreeks 1300. Vanuit dit huis werd de toegang tot de stad via het water in de gaten gehouden. Dit is Muurhuizen 25 en, om er een beetje gevoel bij te krijgen, het ligt tegenover het huis met de paarse ruitjes aan de andere kant van de Zuidsingel.
Naam coachboot Enige tijd geleden stond in de Maand een oproep voor het bedenken van een naam voor de coachboot, een boot moet immers gedoopt worden. Er werden in totaal 23 namen ingediend door 9 verschillende personen. Veel namen verwezen naar snelheid of naar golven. Uiteindelijk heeft de tweekoppige jury bestaande uit coachboottesters Wim Broekhuizen en Hans van Vonderen, een beetje dwarsgezeten door de materiaalcommissaris, gekozen voor een korte en 'snelle' naam: W8FF. Deze naam werd ingediend door Koos Iestra met als commentaar dat de coachboot niet zo hard mag als de 8+ kan. Koos heeft samen met dhr. Hilhorst van de Rabobank, die door sponsoring de coachboot mogelijk heeft gemaakt, de boot gedoopt tijdens de botendoop van 6 oktober.
Blijkbaar deden deze verdedigingswerken het heel goed en was er genoeg tijd voor de geneugten des levens. Meer dan genoeg wat op een zeker moment leidde tot zo’n 360 bierbrouwerijen. Het water van de Eem stroomde rijkelijk en nog rijkelijker in een andere samenstelling, namelijk bier. De derde en vierde namen zijn Drie Ringen en Phoenix voor de 75 kg skiffs. Momenteel is er nog één bierbrouwerij, de Drie Ringen, die echt Amersfoorts bier brouwt, die weer ontstaan is uit een andere bierbrouwerij namelijk de Phoenix. De Phoenix is uiteindelijk in de jaren 70 ter ziele gegaan, maar met o.a. de hulp van de ex-directeur Korthals Altes is weer de bierbrouwerij de Drie Ringen ontstaan. Zo zie je maar weer hoe alle vier de namen met elkaar verbonden zijn; het een brengt het ander voort. Het serieuze werk en het plezier ter ontspanning.
Berichten vanuit de loods
KVI Wie in het afschrijfsysteem de KVI onlangs heeft afgeschreven, heeft waarschijnlijk gemerkt dat deze van categorie 1 is verplaatst naar categorie 2. Dat wil ik hier even toelichten. Hoewel het boottype als de KVI (een B4+) in categorie 2 thuishoort is in het verleden deze boot in categorie 1 geplaatst om boordroei-instructie mogelijk te maken. Inmiddels is de Hoogerhorst, een C4+, aan de vloot toegevoegd, waardoor de noodzaak om de KVI in categorie 1 te plaatsen vervalt. De KVI is in categorie 2 een instructieboot. Voor de Egbert Bok geldt een zelfde constructie, en die blijft tot toekomstige aanschaf van een C2+ in categorie 1.
Leonie Walta onthult de Hete Choco
Stuurcursus: één topper gaat voor G2! -- door Yvonne Servaas Op verzoek van de leden is er voor de tweede keer dit jaar de stuurcursus aangeboden door de Roeischool. Helaas was de belangstellend zeer teleurstellend te noemen. Er kwam één lid opdagen die de komende tijd begeleid gaat worden om straks het stuurexamen G2 succesvol af te leggen. Leuk! Het is natuurlijk wel zo dat je als ploeg geen stuur heeft, je er zelf ook wat aan moet doen om meer stuurtjes op te gaan leiden en naar zo'n stuurcursus te gaan. Maar waar waren alle latente stuurtjes en waarom waren ze er niet? Wel leuk om te weten want dan kunnen we daar als Roeischool misschien iets aan doen.
Privé boten Met inachtneming van de aanstaande uitbreiding van de loods, het vlootplan en de visie van het bestuur ten aanzien van privé boten, zal worden geëvalueerd of er al dan niet nog plaats is voor meer privé boten op de huidige locatie. Tot de uitkomst van deze evaluatie worden geen nieuwe privé boten meer in de loods toegelaten. De heren-dubbelvier tijdens de Novembervieren.
