Zondag 21 juni 2009
De Vier Seizoenen
Krant over het sociale en culturele gebeuren in en rond het Dijlehof en het Hertogenhof 12° jaargang – zomer
70 jaar huwelijk: p. 18
Verschijnt ieder seizoen.
Personeelsfeest: p. 11
Jeugdige buren: Sint-Pieterscollege: p. 19 Verhalenbazaar communies: p. 29 Muzieknamiddag: p. 31
Mw Breeus, bezoeker Hertog van Brabant Redactieadres De Vier Seizoenen: secretariaat Hertogenhof/Dijlehof - Minderbroedersstraat 9b 3000 Leuven
2.
De Vier Seizoenen Ambassadeurs “Minister Onckelinx stuurt 180 verpleegkundige ambassadeurs op pad”, zo titelt een krant. Hiermee start de imagocampagne om het publiek meer vertrouwd te maken met de boeiende en mooie kanten van de verpleegkundige en verzorgende beroepen. Naar aanleiding van de Internationale dag van de Verpleegkunde op 12 mei kopt Zorgnet Vlaanderen1 : “Dank aan de zorgende”, waarbij de verzorgenden en de verpleegkundigen in de bloemetjes worden gezet voor de inzet in hun werk. Zorgnet Vlaanderen heeft ook een tienpuntenplan voor een toekomstig manpowerbeleid voor de sector uitgewerkt.
Dringend nodig. Wie vandaag in onze sectoren bekwame medewerkers wil aantrekken heeft het bijzonder moeilijk deze ook te vinden. Vacatures staan maanden open en raken maar moeizaam ingevuld. Dit is overal in het land, en zowel voor de ziekenhuizen als voor het RVT en voor de thuiszorg. Binnen de Leuvense context ligt dit nog moeilijker door de aanwezigheid van het grote ziekenhuis dat duizenden jobs in de sector opslorpt. Verder heb je nog een regionaal ziekenhuis, en nog eens een tiental RVT’s in de stad of de onmiddellijke omgeving. Toch hebben wij in onze eigen voorzieningen hier gemiddeld meer personeel per bewoner in huis dan bij onze collega’s. En in het bijzonder mogen we trots zijn op het gemiddeld niveau qua betrokkenheid, inzet en deskundigheid van onze medewerkers! Dit is enkel mogelijk dankzij een team van sterke leidinggevenden, en van de vele “anciens” die reeds talrijke waters hebben door gezwommen, en daarbij de waarden en kwalitatief hoogstaande wijze van werken in het Dijlehof, Hertogenhof en de Hertog van Brabant heel die tijd niet uit het oog zijn verloren. Op 15 juni bestaat het Dijlehof 15 jaar. Ik wil al wie meewerkte aan dit mooie project, animatie, priesters, administratie, logistiek, verzorgenden, verpleegkundigen, kinesisten, ergotherapeut, woonassistenten, kapsters, logopedist, technici, pedicure, CRA’s, specialisten en huisartsen, tandarts, kok, vrijwilligers, … van harte danken! Namens de redactie Dirk Demuynck Zorgnet Vlaanderen is het vroegere Verbond der Verzorgingsinstellingen (VVI), koepelorganisatie van de christelijk geïnspireerde gezondheidsvoorzieningen 1
3.
De Vier Seizoenen GOEDE NACHT Pierre Kemp Weest nog eens even met uw tuin alleen. De slaap met zijn vergetelheid heeft veel geduld en wacht sereen en ook uw droom beidt wel zijn tijd. Wat is er vandaag zo al gebeurd ? Wat is er nu en was er niet vanmorgen of nog niet zo diep gekleurd ? Dat is nu nog maar wat gij ziet. Wat schonken de geuren u ? Wat het levenslied der vogels in uw klein tuingebied ? Streelt hier een bloem en daar een plant traag-zacht en wenst hun, om wat vandaag u hier verheugde, met al hun kleine noden en vreugden in teer tot-morgen innig Goede Nacht !
Tegen de avond dooft het drukke, rumoerige leven langzaam uit. Een uitgelezen moment om een wandelingetje te maken in de tuin. Heel alleen. Weest nog eens even met uw tuin alleen. Zelfgekozen eenzaamheid is een kweekplaats voor mijmering. Zowel onze geest komt eraan te pas als ons gemoed, de eerste met weldoende gedachten, het laatste met rustgevende emoties. Slapenstijd ? Dat kan nog even wachten, en, wees gerust, je dromen gaan niet op de loop. Geef je over aan een intense ontmoeting met de natuur. Maak er iets van. Overdenk eens de pas vervlogen dag. Of liever : kijk om je heen. Wat is er vandaag zo al gebeurd ? Het best geef je je er rekenschap van door te letten op het verschil met vanmorgen. Zoveel is er bijgekomen. Geruisloos, stiekem. Nu pas, als je er speciaal aandacht aan schenkt, dringt het tot je door. Dit en dat staat er dat enkele uren geleden nog ontbrak. Hier een bloem open gekomen, daar een blad meer aan een tak, het gras is een paar millimeter gegroeid. En wat er al aanwezig was heeft gewonnen aan kleur. Wat gebeurt er veel binnen een etmaal, waar wij geen weet van hebben. Tot zover hetgeen wij met onze ogen waarnemen. Laat nu even je reukzin tot gelding komen. Wat al fijne aromen, wat al uitgelezen parfums heb je opgesnoven, tot bedwelmens toe. Ze verdrongen elkaar, zoveel waren er. De tuinpaden kon je blindelings aflopen : op de geur alleen afgaande raadde je precies waar je je bevond. Tegen de deemstering lijken die geuren zwaarder, indringender. “’t Wierookt in het hout”, vond Timmermans. En dan het gehoor. Gekweel en gekwetter overdag. Overal zaten ze, de vogels : in de struiken, tussen de dichtbegroeide boomkruinen of klimopranken tegen de muur, of nog, boven op de hoogst uitstekende tak van de hoogste boom. Over de bodem waggelden de snaterende eenden of sprongen de gulzige mussen, luidkeels op zoek
4. De Vier Seizoenen naar aas tussen het gras. In de lucht de gierende zwaluwen of krijsende kauwen. Terwijl de zon aan het wegzakken is, luister stil ! Hoor je het smachtend koeren van de houtduiven of, als het goed zit, het plechtige galmen van lijster of merel ? Over de nachtegaal mogen wij een kruis maken in de stad. Het wordt tijd om naar binnen te gaan. Niet zonder afscheid te nemen van al dat lieflijke binnen de tuinomheining. Niet te weerstaan welt er een onverklaarbare vertedering in ons op, de behoefte om te liefkozen. In die éne bloem, in die éne plant streel je de hele tuin met zijn zalige verschijningen en geuren en wijsjes. Met alles voel je je verwant. Volgens Franciscus is alles mijn broer of zuster. Herken je ook hún kleine noden en vreugden ? Hoezeer ze hunkeren naar begrip en toeneiging van onzentwege, en dankbaar zijn wanneer een late wandelaar acht op ze slaat? Tot morgen dan, al Gods lieve schepselen ! Goede Nacht ! zoals ik het ook voor mezelf durf verwachten. Bye-bye ! Pierre Kemp heeft niet veel nodig om er een parel poëzie van te maken. Wat hij voorstelt ligt in ons bereik. Paul Vanderghote sj
Wist je dat? Mw Vandersmissen vraagt aan mw Bries “Wie is Ilse?” Ze antwoordt: “Ilse is de verantwoordelijke van ons verzet.”
Mevr. De Prins gaat in de zomer op vakantie naar zee. Sophie zegt tegen haar: ”Alé, Tinneke, dan ben je wéér een week op congé” “Ja”, zegt Mevr. De Prins, “Lach maar, spijtig dat wij niet meer kunnen lachen als ’t bij jullie zo vèèèèr is…!”
Redactieraad De medewerkers van onze redactieraad zijn: Ilse Claeys, Dirk Demuynck, Jef De Roeck, Sophie Grobet, Rudi Logist, Véronique Missoul , Alphonse Roeck en Paul Vanderghote. Indien u een artikel over een gebeurtenis in huis, een gedicht, … wilt binnenbrengen voor onze huiskrant, mag u zich steeds tot Véronique (medewerker secretariaat) wenden.
5.
De Vier Seizoenen
Waar het goed is om te leven… “Waer werd oprechter trou… - … dan tusschen man en vrou ter weereld oit gevonden…?” Deze verzen van vader Vondel, een lofzang op het huwelijk, schijnen te zijn geschreven voor het echtpaar Robberechts-Daniels, zeventig jaar getrouwd. Op 19 maart houden ze receptie in de extra opgesmukte feestzaal. Familieleden, vrienden en kennissen van buiten zijn erop uitgenodigd plus alle bewoners van Hertogenhof. Geflankeerd tussen dochter en schoonzoon troont het echtpaar om gelukwensen en cadeautjes in ontvangst te nemen. Weldra knetteren de speeches los, dat het een lieve lust is. Onze directeur vanwege het huis ; schepen Vansina namens het stadsbestuur, met tinnen plaque, sierplant en een felicitatiebrief van ons vorstenpaar ; mevrouw Vanhaegendoren draagt een gedicht voor : Voor mekaar, van Herman de Coninck, met aangepast slotvers ; ‘burgemeester’ Jo Wauters somt in een trillend crescendo het gehalte op van trouwjubilees : katoen (na één jaar), tin (10), kristal (20), zilver (25), parelmoer (30), robijn (40), goud (50), diamant (60), platina (70) !!! Er wordt een afspraak gemaakt. Vijf jaar verder en Marie-Thérèse en Jules worden allebei honderd en zijn vijfenzeventig jaar getrouwd. Dan vieren wij de hoogste graad : een uranium huwelijksfeest. Het echtpaar heeft zich akkoord verklaard, “als ’t God belieft”.
Pasen en Pinksteren zijn nog hoogdagen – Als je de nieuwsberichten van onze strikt neutrale VRT beluistert weet je amper wat die dagen nog betekenen. Jawel, een paasen pinksterweekend kennen ze, en paas- en pinksterwedstrijden en sporttornooien. Maar van kerkelijke hoogdagen, laat staan van een Verrijzenis of een heilige Geest,
6. De Vier Seizoenen hebben ze geen kaas gegeten. Daarvoor moet je bij de schaars toegemeten zendtijd van de KRO zijn, met een zondageucharistie om de veertien dagen, gekoppeld aan een Braambosuitzending. Ofwel op Dijle- en Hertogenhof. Daar weten zij er nog iets over. Daar mag de Heer nog uit het graf opstaan en de Geest uitgestort worden over de apostelen en over ons. - Een feest kan enkel slagen wanneer het terdege wordt voorbereid. De voorbereiding op Pasen heet de vasten. Ondermeer is er ons vastenproject. Het biedt ons de kans om iets van het onze af te staan aan een ‘goed werk’ waar anderen baat van hebben. Dit jaar : ’t Lampeke, kinderwerking Fabota hier in de stad. Tijdens de Goede Week volgen elkaar op : Palmzondag met takje en tekstje, biechtviering met berouw en barmhartigheid, Goede Vrijdag met lijden en liefde, Paasdag met jubel en alleluja en ons Bellarminokoor draaiend op volle toeren. Pinksteren heeft dan weer iets origineels. Karin Vandoorne strijkt op haar viool enkele oorstrelende stukjes, begeleid door een heel orkest, opgeborgen in een cd-speler, een verrassende combinatie. Inderdaad, in ons huis weten wij nog van Hoogdagen, en hoe deze passend te vieren.
Een idool in ere hersteld ? – Van Alice Nahon hebben wij in onze jeugd veel gehouden en, geef toe, sommigen van ons ook met haar gedweept. Een onschuldige ziel, een opgroeiende jonge vrouw, hunkerend naar genegenheid, die helaas zo jong aan ‘tering’ is gestorven, nog voor zij haar gevoelige hart voorgoed aan iemand mocht geven. Bovendien een begenadigde dichteres. Wie van ons kende niet de titel van haar bundels : Op zachte vooizekens en Vondelingskens ? Hoe vertederend die verkleinwoordjes, hoe bekoorlijk ! Wie liet zich niet ontroeren door haar ’t Is goed in ’t eigen hert te kijken nog even voor het slapen gaan ? Trouwens, zag zij zelf er op haar portret niet aantrekkelijk uit, met die diep liggende ogen die je aanstaarden, en die mond gereed om te kussen ? Daarna werd het eensklaps stil rond haar. Na de roes en de hype van de jaren 20 en 30, met een afzet van een kwart miljoen exemplaren van haar oeuvre, plots niets meer. In meer dan één latere bloemlezing van Nederlandse poëzie komt zelfs haar naam niet voor. Haar roem in rook opgegaan, verdampt. Zij was wel degelijk dood en begraven. Op 26 mei staat in onze weekagenda aangekondigd : “Literaire namiddag rond Alice Nahon”. Ik ben benieuwd. Rob van der Wildt, van de vereniging ‘Het Uitzicht nv’ volvoert de krachttoer, de vergeten zo niet verguisde dichteres opnieuw tot leven te wekken. De aanwezigen (eens te meer hadden de afwezigen ongelijk) ontvangen een brochure en een afdruk van de gezinsfoto. De brochure bevat een korte levensschets, een realistische inschatting van haar talent, en een keus uit haar mooiste of bekendste gedichten. Op de foto tellen wij, behalve een gestrenge vader en een pront uitziende moeder, niet minder dan tien kinderen, onder wie onze Alice. - Van der Wildt is een boeiend verteller, dat hadden wij al in april ondervonden met zijn verhalen rond de lente. Van hem hebben wij veel geleerd dat wij niet wisten. De jongedame Nahon was hoegenaamd niet zo’n ‘braaf meiske’, veeleer een ‘stoute meid’. Een opstapeling van nogal turbulente verliefdheden en evenveel ontgoochelingen. Haar legendarische tbc bleek, bij een betere diagnose, een gewone longaandoening en algemene verzwakking te zijn, maar intussen had de kwaal haar toch ettelijke jaren van haar jong
7. De Vier Seizoenen leven verknoeid, doorgebracht in grauwe instellingen en kuuroorden. Onze voordrachtgever stemt in met Karel Jonckheere : “ De dag van vandaag zou deze immens populaire dichteres wellicht een gevierde chansonnière, of beter nog een gevierde singer-songwriter zijn geweest, die het Sportpaleis had doen vollopen én die door haar amoureuze avonturen wekelijks in ‘de boekskes’ had gestaan”. De smaak van het poëzieminnend publiek is grondig gewijzigd, ook al gewoon omdat de tijdgeest compleet is omgeslagen. Niettemin gelukt het de declamator, met een omfloerste maar onpathetische stem de kwaliteit-ondanks-alles van de beste uit haar verzen tot haar recht te laten komen. De ‘dichteres van het vaak ongemakkelijke leven’ is in ere hersteld.
Onze tuin gepromoveerd tot park – Pinksterzondag 31 mei is officieel uitgeroepen tot ‘Nationale Dag van het Park’. In Leuven zijn er in de stadsplantsoenen allerlei activiteiten, voornamelijk van artistieke of muzikale aard. De ‘Kruidtuin’ aan het eind van de Minderbroedersstraat spant de kroon. De kleine broertjes evenwel raken niet in de verdrukking. Zo komt het dat ook onze tuin, hoewel privé eigendom, vandaag openstaat voor het publiek. Van in de morgen tot de vooravond heeft een duo muzikanten post gevat onder de spil van onze hovingen, de wijdvertakte plataan. Wandelaars, natuursnuffelaars of zomaar kijklustigen, door nieuwsgierigheid gedreven, drentelen vreedzaam rond in de paden. Geregeld geven onze muzikanten een airke of een lied ten beste. De vogels vliegen in het rond, ongerust wat er met hun territorium aan het gebeuren is, en wat die concurrentie te betekenen heeft. Tegen vijf uur is de ‘Parkdag’ voorbij en zijn ze opnieuw heer en meester in hun vertrouwde biotoop. Eigenlijk luidde het thema van de dag ‘Liefde in onze parken’. “Ruim opgevat”, licht de tv-nieuwslezer toe. Nu, bij ons vervullen de duifjes in de valavond deze opdracht op hun bekende manier, met de voorgeschreven sierlijke buigingen en avances.
8.
De Vier Seizoenen Verslag familieraad Dijlehof 14/05/2009
Hoofdagenda: Het was een avond met praktische en doelgerichte uiteenzettingen over wat ouder worden kan meebrengen op vlak van horen, zien en mondhygiëne. Welke voorzorgen kunnen er genomen worden, welke zorgen kunnen er worden toegediend, in huis/buitenshuis, interessante hulpmiddelen, hoe symptomen herkennen, wat kan de bewoner/familie zelf doen, af en toe ook het prijskaartje... De presentatie werd verzorgd door: • Raf Verheyden: opticien Vivantia • Liesje Dewit: audiologe Vivantia • Ann Lapere: tandarts aan ons huis verbonden Verder enkele mededelingen aangaande werking huis Horen/zien en zwijgen naar horen/zien en melden. Graag horen we van bewoners en familieleden tijdig wanneer er problemen zijn. Ook als jullie tevreden zijn mag het worden gemeld. Er zijn hiervoor verschillende kanalen. Deze werden doorlopen: mondeling kan dat via afdelingshoofd van uw afdeling, dagverantwoordelijke, verantwoordelijke bewonerszorg en directie. Schriftelijk kan dat via de suggestiekaart aan de lift, website www.dijlehof.be onder “gebruiker” Vraag naar mailadressen van alle familieleden opdat we sneller iedereen op de hoogte kunnen houden van onverwachte gebeurtenissen zoals: betoging in Leuven, afsluiten van de ingang…Maar ook uitnodigingen van familiebijeenkomsten en feesten kunnen aan iedereen bezorgd worden Van 21 tot en met 25 september gaan we met 10 bewoners op rusthuisvakantie aan zee. De beperkingen van de hotel- infrastructuur maakt dat niet alle bewoners in aanmerking komen en dus niet werden uitgenodigd via een brief. Voor meer informatie kan u terecht bij Ilse Claeys, verantwoordelijke animatie Op de website www.dijlehof.be is er een speciale rubriek voor bewoners en familie met code: DHHH2009 o Bewoners – en familieraden o Fotoalbum o Onze medewerkers aan het woord o Suggesties Belangrijkste puntjes vorige familieraad van 23/12/2008 Antwoord van de stad op onze brief i.v.m. de voetpaden en putten. De kant van het Damiaanplein zou herlegd worden in 2010. De zijde van de Minderbroederstraat na de bouwwerken van de Barbarasite Tot wie richt men zich het best overdag? dagverantwoordelijke = rode badge + werkende collega’s kan je aflezen op het bord Werken Plaza/Patio: krijgen steeds meer vorm, lopen stapsgewijs om de bewoners niet te belasten. Probleem van te weinig bestek en servies was een terechte opmerking en is ondertussen in orde gebracht. Verlichting ingang Minderbroederstraat en stoepen zichtbaar maken is uitgevoerd. De plannen lopen wel vertraging op wegens technische problemen bij de grondaanleg Antwoordapparaat onthaal is aangepast
9.
De Vier Seizoenen
Vragen van bewoners en familie • Kunnen de putten achteraan de parkeerplaats gedicht worden. Is een probleem voor wagens en rolstoelgebruikers. Is ondertussen in orde • Kan er geen centrale computer zijn waar bewoners kunnen internetten? Dit hebben we in het verleden uitgetest dankzij een gesubsidieerd project. Hoe dan ook een computer vraagt een handleiding, geschoolde gebruikers en regelmatig onderhoud. Dit is vandaag niet mogelijk in ons huis. Eigen computer op de kamer kan dan weer wel. • De vraag om het email-adres van afdelingshoofden op de website te zetten kunnen we niet inwilligen. De ervaring leerde ons dat dat ontelbare spams veroorzaakt. Wat je wel kan doen is mailen naar het centraal adres
[email protected]. Dit adres wordt dagelijks bekeken en de mails worden naar de juiste persoon doorgestuurd. • Ondanks onze inspanningen zou er soms onvoldoende extra beleg voorzien worden voor de avondmaaltijd. Dit werd gemeld aan de keuken. Afspraak is dat er dagelijks 2 à 4 sneden extra worden meegegeven in verhouding tot het aantal bewoners • De vervanging van het afdelingshoofd Ellen voor Hoogdijle laat op zich wachten door de moeilijke arbeidsmarkt. Ondertussen neemt Rudi Logist, verantwoordelijke bewonerszorg, ad interim deze functie ter harte. • Roland, kok van Sodexo, werd onlangs vervangen door Jan. De inwerkperiode is ondertussen achter de rug en de samenwerking verloopt naar wens.
Kinderen op bezoek (liedjes zingen, spelletjes spelen, …)
10.
De Vier Seizoenen Verslag bewonersraad Hertogenhof 25/03/2009
De overschakeling van Belgacom naar Toledo Waarom was deze overschakeling noodzakelijk? Aan de basis ligt de noodzaak tot het vernieuwen van het oproepsysteem van de serviceflats. Om aanzienlijke verbouwingskosten en grote breekwerken te vermijden (herleggen van de noodzakelijke bekabeling) werd er gekozen voor het gebruik van de bestaande bekabeling via de telefoonlijnen. Daartoe diende de telefooncentrale te worden aangepast, met de gekende noodzakelijke gevolgen. De prijzen van de nieuwe leverancier (Toledo) werden rondgedeeld. Er werd geopteerd om te starten met een basisabonnement. Individueel zal na verloop van enkele maanden worden nagekeken wat het prijsverschil is met het vorige abonnement. Nieuw voordeel, en op hun vraag, is dat bewoners voortaan onderling gratis met elkaar kunnen bellen. Iedere flat heeft hiertoe een verkorte nummer van 4 cijfers. Iedereen kreeg deze lijst. Ook de telefoontjes naar de receptie, de keuken, de technische dienst, … zijn voortaan gratis. Mededelingen omtrent de keuken Onze kok Roland wordt, om privéredenen, vervangen door kok Jan Vansina. In het verleden heeft Jan reeds meerdere malen de vervanging van Roland op zich genomen, dus het werken in onze keuken is hem niet vreemd. Een verandering vraagt natuurlijk altijd een inwerkperiode en een aanpassing, zowel voor het personeel als voor de bewoners. We rekenen op jullie begrip hiervoor. Suggesties en opbouwende kritiek zijn altijd welkom. Het bestellen of annuleren van een maaltijd tijdens de week moet steeds een dag op voorhand gebeuren door de keuken telefonisch op de hoogte te brengen vóór 9u ’s morgens. Wijzigingen voor de maaltijden in het weekend moeten doorgegeven worden op vrijdag en hiervoor heeft u tijd tot 12u.
Vragenronde • • • •
Dhr Jacobs brengt de aanwezigheid van het prikbord in de voorbouw nog eens in de aandacht en vraagt om belangrijke berichten ook daar aan te brengen. Verschillende mensen hebben ’s morgens geluidshinder van de garages van de KBC. We zullen dit zeker nader onderzoeken. Mevr Van Haegendoren vraagt naar de mogelijkheden van vegetarische maaltijden. Er wordt gesignaleerd dat er sporadisch kleine problemen zijn met de lift, zoals het langzaam openen en sluiten van de deuren..
In geval van opmerkingen is het belangrijk deze zo snel mogelijk te melden via het onthaal.
11.
De Vier Seizoenen Personeelsfeest: café chantant en walking buffet
12.
De Vier Seizoenen ACTIVITEITENOVERZICHT: JUNI - SEPTEMBER 2009
De huisweekagenda ziet er dan ook als volgt uit Maandag
Dinsdag
bewegen met materiaal 10u30 – 11u00: Voor de bewoners van Nr 11, HVB en Hertogenhof 11u15 - 11u45: Voor de bewoners van Hoogdijle en Neerdijle 10u30 – 11u45: “luisteren in je leunstoel” afwisselend voor bewoners van Hoogdijle, Neerdijle en Lessius
15u misviering
15u culturele activiteit zoals Dreupel poësij, kunstdia’s, film gratuit, voordracht
Woensdag Donderdag 10u45: Koorrepetitie voor het Bellarminokoor – in de feestzaal Vrijdag
Zaterdag Zondag
15u cafetaria 13u45: Uitstapje afwisselend voor bewoners van Dijlehof en Hertogenhof naar een brasserie bewegen op muziek 15u voorzien we in een activiteit met 10u30 – 11u00: Voor de bewoners nadruk op gezellig samenzijn van Nr 11, HVB en Hertogenhof 11u15 - 11u45: Voor de bewoners van Hoogdijle en Neerdijle 15u cafetaria 15u cafetaria
Dit vast weekschema wordt in de komende maanden aangevuld met volgende activiteiten:
Juni Do 25/06: Vr 26/06: Di 30/06:
Ontmoetingsmoment voor Hertogenhof. Om 15u in de feestzaal Filmnamiddag. Om 15u in de feestzaal Kunstdiavoorstelling. Om 15u in de feestzaal
Juli
Vr 31/07:
Van 1 tot 14 juli: kinderopvang voor de kinderen van het personeel. Vr 17/07: Zomeractiviteit. Om 15u in de tuin Vr 24/07: Zomeractiviteit. Om 15u in de tuin Do 30/07: Ontmoetingsmoment voor Hertogenhof. Om 15u in de feestzaal Zomeractiviteit. Om 15u in de tuin
13.
De Vier Seizoenen Augustus
Vr 07/08: Zomeractiviteit. Om 15u in de tuin Vr 14/08: Zomeractiviteit. Om 15u in de tuin Ma 17/08: O.L.V. Hemelvaart. Misviering met marialiederen “Live”. Om 15u in de feestzaal Vr 21/08: Zomeractiviteit. Om 15u in de tuin Van 24 tot 28 augustus: kinderopvang voor de kinderen van het personeel. Do 27/08: Ontmoetingsmoment voor Hertogenhof. Om 15u in de feestzaal Vr 28/08: Activiteit met de kinderen. Om 15u in de tuin
September Di 01/09: Vr 18/09:
Leuven kermis. Om 15u in de feestzaal Filmnamiddag. Om 15u in de feestzaal
WARME OPROEP – BREIEN – BREIWOL In het begin van de maand mei hebben de woonassistenten, met ondersteuning van de dienst activiteiten, een breiproject gestart. Dit project heeft als eerste doel een gezellige, ontspannende, stimulerende sfeer op te bouwen en als tweede doel het maken van een groter werk waaraan iedereen die wil kan meewerken. Op Neerdijle en Hoogdijle staat een breimand met daarin al heel wat materiaal. We maken lapjes van ongeveer 20 op 20 cm en zien later wel tot welk geheel we ze kunnen verwerken. Bewoners en bezoekers: als er breikriebels zijn, hou u dan niet in! Indien er iemand thuis nog wat leuke breiwol op overschot heeft of breinaalden, dan kan u ons daar altijd een groot plezier mee doen! Alvast hartelijk dank !
14.
De Vier Seizoenen Komt ’t avond mee met mij
Dit liedje werd ons voorgezongen door Marieke Brouwers; het is een oud liefdeslied dat in haar geboortedorp, Bonheiden, veel gezongen werd.
1.
Veel mannen Als z’ op straat ontmoeten Een meisje met een lief gelaat Dan kunnen zij lachen en groeten En lopen waar het meisje gaat En ’s anderendaags, dan komt hij weder Al voelt hij voor ’t meisje geen min Het is wel geen gril,maar toch, Teder spreekt hij haar aan bij ’t wederzien. En blozend slaat ze haar ogen neer Terwijl hij haar toefluistert: “Vriendin, komt ’t avond mee met mij, ‘k vertel u zoete dingen En ’s avonds zullen we dromen van liefde” “Ik kom zo”, murwde zij Terwijl hij haar hart bekoort Door zijn lieve woorden: “Komt ’t avond mee met mij”
2.
Zo sleten ze vrolijke dagen Dat meisje en de jongen lief Hij zou haar op zijn armen dragen En zij noemt hem haar lieveling Maar dra verandert het zoete leven Op zekeren dag zegt ze vol spijt:
15.
De Vier Seizoenen “Zult gij uw plichten naleven? ‘k word moeder binnen korten tijd, Wil U bij mijn ouders begeven En vraag ’t ja-woord voor altijd Komt ’t avond dus bij mij En wil uw eed herdenken Vraag aan mijn ouders of gij mijn eer moogt wederschenken!” Die jongen zonder hart Ziet het meisje, verlaten Met haar kind en droeve smart!
3.
Het Leven is reeds lang verbroken Toen de jongeling op zekeren nacht Door een straatmeid werd aangesproken Die hem toefluistert, stil en zacht: “Kom ’t avond bij mij, ‘k zal U minnen, Meneer, gaat uwen weg niet voort, Ik zal zijn voor U een vriendinne!” Toen liep hij weg, ongestoord, Nu kwam het hem eensklaps te binnen, Die woorden had hij vroeger gehoord: “Kom ’t avond mee met mij”, Het was wel zijn beminde, Helaas, nu begreep hij Waarom hem overal vinden Die meisjes ook gelijk hij Als vlinders op ons dagen ’ s avonds aan heertjes vragen: “Komt ‘ t avond mee met mij”!
Pastorale Nieuwsbrief In deze brief wordt het pastorale tijdschema van het lopende kwartaal weergegeven. • Elke maandag: eucharistieviering in de feestzaal om 15 uur • Elke eerste vrijdag van de maand: Stille gebedsdienst om 11u in de kapel op -1 • O.L. Vrouw Hemelvaart: maandag 17 augustus – misviering met ‘live’ marialiederen, om 15u in de feestzaal
16.
De Vier Seizoenen
Dankbaar gedenken wij Paul Kuijpers Manu Keirse
Ik spreek hier in naam van de vele VZW’s, de voorzieningen in de welzijnszorg, in de gezondheidszorg, waar Paul zich mede voor heeft ingezet. Met veel dankbaarheid denken wij aan hem terug, maar ook met veel dankbaarheid kijken we naar jullie, zijn echtgenote Angèle en zijn familie, omdat jullie Paul zoveel avonden met ons hebt gedeeld. In onze voorzieningen hadden wij nood aan juridische expertise, aan iemand die deze kon toepassen in de vele regelingen die nodig waren om een organisatie, een VZW, stevig op de kaart te zetten en te houden, om een patrimonium correct te beheren en te beveiligen. Met iemand als Paul in ons midden kregen we dat overvloedig, maar we kregen veel meer dan dat. Door zijn vele contacten met mensen als notaris waarin vaak “de problemen van het leven” naar boven kwamen, bracht hij in onze bestuursvergaderingen een permanent gevoel bij voor wat er in de samenleving vaak onder water leeft, de verborgen onderstroom van mensen en maatschappij, waarop adequate antwoorden en oplossingen moeten worden geboden. Op deze manier kon Paul ziel en zakelijkheid met elkaar verbinden. De zakelijkheid heeft te maken met doelmatigheid en professionaliteit. De ziel heeft te maken met de inspiratie en de bezieling. Paul was ervan overtuigd dat, als men echt zicht wil hebben op de problematiek, men bereid moet zijn sommige dingen te horen en te zien die men niet graag hoort of ziet, en te kijken naar de eigen organisatie onder de microscoop. De Titanic is vergaan omdat de kapitein de “onderwatersignalen” gegeven door de stuurman negeerde. Hij was vooral gericht op het snel opstomen en tijdig het doel bereiken. Dat vertoont gelijkenis met bestuurders die met zevenmijlslaarzen door de organisatie lopen en
17.
De Vier Seizoenen
signalen uit de onderstroom verwerpen en wegpraten. De kans dat men dan schipbreuk lijdt wordt dan bijzonder groot. Voor Paul was zien in de diepte, luisteren, doorvragen van wezenlijk belang. En hierin heeft hij ons veel meer gebracht dan juridische expertise. Hij kon evenwicht zoeken tussen compassie en zakelijkheid. Dat werd hem niet steeds in dank afgenomen. Zien kan ook gevaarlijk zijn. Degene die meer gezien had in de grot van Plato werd door de anderen verworpen. Wat bracht Paul in beweging? Zien, bewogen worden door mensen en ervaringen, en daarna in beweging komen, dat was zijn passie, dat was de wijze waarop hij naar een organisatie keek, de wijze waarop hij in bestuursvergaderingen aanwezig was. Hij vond daarvoor tijd in de drukte van elke dag. In het werken met Paul bleven relevante levensthemata en maatschappelijke tekenen niet onbenoemd. Hij prikkelde het creërend vermogen van individu en organisatie. Hij leerde niet zo snel mogelijk de ladder te beklimmen, maar vroeg zich regelmatig af of de ladder wel tegen de juiste muur stond. Als de ladder tegen de verkeerde muur staat klimt men snel in de verkeerde richting. Zo was zijn permanente bekommernis: wat kost dit voor de mensen, voor welke groep zijn we bereikbaar, wat is de dagprijs, hoeveel belopen de supplementen op de medische honoraria, en wat staat er tegenover? Dit had dan weer te maken met zijn zoeken naar recht en rechtvaardigheid. Levensboodschappen van Paul waren o.a: We moeten teruggeven aan de maatschappij wat we krijgen en onze kennis delen. Je kan overal beginnen met het veranderen van kleine dingen. En hierin was er geen alleenheerschappij van het verstand, maar het prikkelen van het gevoel was steeds aanwezig. Aan Paul terugdenken doet mij denken aan Emmanuèl Levinas die schrijft over de boodschap die in het gelaat van de ander te lezen is, een mooi begrip, en over “het wonder van de kleine goedheid”, waardoor alles van zijn almacht en zijn totalitaire pretentie wordt ontdaan, waardoor men, door systemen, organisatie en ordening heen, de tranen van de ander kan zien, waardoor men rechtvaardigheid koppelt aan naastenliefde. Het is niet voor niets dat Levinas het heeft over de “kleine” goedheid. De toevoeging van het adjectief klein is betekenisvol en wijst niet alleen op het concrete, maar ook op het bescheiden karakter van de goedheid. Het gaat over een goedheid die zich in heel concrete omstandigheden van de ene mens tegenover de andere voltrekt, zonder te wachten op een systeem dat een afdoende oplossing heeft gevonden. Dit wonder van de kleine goedheid zal dankzij Paul ons allen blijven bezielen als wij aan hem denken. En denken aan hem betekent voor ons ook dankbaarheid, Angèle en kinderen en familie, omdat jullie Paul zo vaak met ons hebt gedeeld. Wij houden dit levenstestament van onze collega bestuurder en vriend in ere in lengte van dagen. Jullie mogen erop rekenen dat hij hierin verder zal leven voor ons.
18.
De Vier Seizoenen 70 jaar huwelijk van dhr en mevr. Robberechts-Daniels
19.
De Vier Seizoenen
Jeugdige naaste buren: Sint-Pieterscollege Aan de tuinkant hebben bewoners van Dijlehof en Hertogenhof uitzicht op een vleugel van het naburige Sint-Pieterscollege en op een stuk speelplaats. Zij zien de leerlingen in de gangen naar de klassen gaan en kunnen precies weten hoe laat de lessen er aanvangen en wanneer de speeltijd begint. Op de bovenste verdieping zijn er twee wetenschapsklassen voor chemie en fysica. Daaronder liggen klassen van het tweede jaar secundair onderwijs. Dat gebouw dateert uit de jaren 1960. Dit is opvallend als je het Sint-Pieterscollege (SPC) bezoekt: het bestaat uit gebouwen die in verschillende periodes zijn opgetrokken. Dat is onder meer aan de stijl te zien. Het oudste gebouw bevindt zich links van de toegangspoort aan de Minderbroedersstraat: het huis d’Udekem d’Acoz. Doet die naam een belletje klingelen? Inderdaad de familie van prinses Mathilde. Het SPC is in dat huis begonnen. In 1889 werd het in naam van het aartsbisdom door burggraaf Adolph de Spoelbergh aangekocht. Op 1 oktober 1890 werd het eerste schooljaar van het “Collège SaintPierre” geopend, in aanwezigheid van kardinaal Goossens: een voorbereidende afdeling en een afdeling “Humanités”, met 92 leerlingen en zeven leraren, onder wie vijf priesters en twee leken.
Het “Collège Saint-Pierre” omstreeks 1900. Links van de poort het huis d’Acoz (met torentje); daarnaast het huis d’Onyn. Prent gedrukt in Parijs.
De stichting van het college beantwoordde aan een drievoudige behoefte. Enerzijds wensten katholieke Leuvenaars dat er buiten het atheneum en het college van de jozefieten een derde middelbare school zou komen die zowel met het episcopaat als met de universiteit nauw in betrekking zou staan. Anderzijds had de universiteit belangstelling voor zo’n school met het oog op de pedagogische vorming van leerkrachten. Ten slotte paste het nieuwe college na de schoolstrijd van 1879-1884 in de uitbreiding van het vrij middelbaar onderwijs die de katholieke invloed op het onderwijs moest vergroten.
20. De Vier Seizoenen Op 24 januari 1891 trad de Dijle drie dagen uit haar oevers. Heel het centrum van de stad werd overspoeld. De klaslokalen in het huis d’Acoz werden lelijk beschadigd. Een nieuw gebouw met vijf klassen werd langs de Dijle opgetrokken. De plannen waren van architect Joris Helleputte. Hij had in die periode herhaaldelijk de hand in nieuwbouw of verbouwingen van het college, veelal te herkennen aan zijn neogotische stijl. In 1892 werd het huis d’Onyn aangekocht, het grote witte huis naast het huis d’Acoz. Zo is de uitbreiding jaren doorgegaan tot het hele terrein nu is volgebouwd. Het huis d’Acoz, beschermd monument, is aan restauratie toe. In die twee gebouwen evenals in het daarachter liggende huis “den Arent”, in 1938 van het aanpalende studiehuis van de jezuïeten aangekocht, bevinden zich geen klassen, wel de kantoren van directie, personeelsdienst enz. Voorts wonen daar de concierge en nog twee priesters op rust. Op de gevel van het huis d’Onyn stond de naam “Collège Saint-Pierre”. Tot 1952. Toen werd die door twee leerlingen,Willy Kuijpers en Simon Deneef, overschilderd. Die Franse naam dekte de realiteit niet meer: sinds de wet van 1932 moesten alle vakken in het Nederlands worden gegeven. Onder de kardinalen Goossens en Mercier was allengs een zekere tweetaligheid toegestaan maar in het SPC bleef het Frans nog tot 1938 in gebruik voor o.m. palmaressen en prijsuitreiking.
Uitblazen op de speelplaats. Op de achtergrond: Dijlehof.
De meest ingrijpende verandering aan de collegegebouwen langs de Minderbroederstraat was de oprichting van het sportcomplex met zwembad, sportzaal, refters en ondergrondse parkeergarage. In Dijlehof kijk je er door het raam op de verdiepingen bij de liften op neer. Die bouw, waarvoor een deel van het voormalige studiehuis van de jezuïeten werd afgebroken, dateert van 1976-1979.
Computer De huidige directeur van het college, Danny Pijls, was er toen zelf leerling (retorica 1980). In vele klassen was de titularis destijds een priester. Wel traden in die jaren de eerste vrouwelijke leerkrachten aan. De laatste priester-leraar vertrok in 2000. De laatste priester-directeur (1976-1988) was John Van Echelpoel, later deken van Heverlee. Nu zijn de meer dan honderd leerkrachten allemaal leken, ca. 55 % vrouwen en ca. 45 % mannen. Onder de 970 leerlingen dit jaar zijn er 592 jongens en 378 meisjes. Sinds 1996 zijn alle Leuvense scholen gemengd.
21. De Vier Seizoenen De structuur van het onderwijs is de jongste veertig jaar grondig veranderd. De grootouders van vandaag kenden in hun collegejaren de Grieks-Latijnse humaniora en de Moderne. Hun zonen kregen met het Vernieuwd Secundair Onderwijs (VSO) van de jaren 1970 in het eerste jaar twee uur Latijn, voor iedereen. Hun kleinkinderen nu leren in de eenheidsstructuur in het eerste jaar vier uur Latijn. In de eerste twee jaren blijft het grosso modo bij oriëntatie naar de klassieke of de moderne richting. In de tweede graad van het algemeen secundair onderwijs loopt dat uiteen naar afdelingen Economie, Grieks-Latijn, Latijn, Humane wetenschappen, Wetenschappen. In de derde graad worden die verder gediversifieerd naar de combinaties Economie plus Moderne talen of Wiskunde, Grieks plus Latijn of Wiskunde, Humane wetenschappen, Latijn plus Moderne Talen of Wetenschappen of Wiskunde, Moderne Talen plus Wetenschappen of Wiskunde en ten slotte Wetenschappen-Wiskunde. Wat al die mogelijkheden niet veronderstellen aan onderwijzend personeel…
Computer in de klas: ingrijpende vernieuwing in het onderwijs.
De invoering van de computer bracht ingrijpende wijziging van de onderwijsmethode mee. Vroeger werd hooguit in de lessen esthetica of aardrijkskunde van dia’s gebruik gemaakt. Nu bestaat in bijna elk klaslokaal de mogelijkheid om met powerpoint de inhoud van lessen te presenteren. In bepaalde klassen staan verschillende computers ter beschikking van de leerlingen. Waar vroeger alles van de leraar moest komen, wordt de leerling nu vaak tot zelfwerkzaamheid aangezet.
Voor de leerkrachten is dit een hele aanpassing geweest. Tien jaar geleden was het gebruik van het internet voor menigeen nog weinig bekend. De rapporten van de leerlingen werden met de hand ingevuld. Nu gebeurt dat met de computer. Het digitale schoolrapport is nu voor iedereen evident. Het hele college is intussen voor ICT (Informatie- en Communicatietechnologie) bekabeld. Tradities Het SPC staat bekend voor de kwaliteit van zijn onderwijs en opvoeding en voor de geest die er geschapen wordt. Het onderricht stimuleert er zelfstandig en kritisch leren, de kinderen leren leren. Vanuit een christelijke visie worden zij ertoe aangezet om het beste van zichzelf te geven, solidair met andere mensen. Er is een traditie van participatie en inspraak gegroeid met o.a. een leerlingenraad, een oudercomité, een schoolraad. De leerlingen worden individueel begeleid in hun studie en studiekeuze en, waar nodig, bij sociaal-emotionele problemen. Typisch voor het college noemt directeur Pijls ook de bevordering van een vrijheid en zelfstandigheid die zowel leerkrachten als leerlingen aanspoort tot creativiteit en allerlei initiatieven, op gebied
22. De Vier Seizoenen van studie, van sociale inzet, van spel en sport... Het luidruchtigste initiatief, de Speelplaatsrock, wordt ook in Dijlehof/Hertogenhof gehoord! Op sportgebied houdt het SPC een traditie hoog. Het brengt de leerlingen een gezonde levensstijl, doorzettingsvermogen en fair play bij. Sportzaal en zwembad worden druk gebruikt, al dan niet in klasverband. Verschillende sporten worden beoefend: basketbal, volleybal, voetbal, beachvolley, veldlopen, cyclocross, triatlon, atletiek. Tijdens de Vasten is er een volleybaltornooi dat uitmondt op een superfinale tussen leerkrachten en leerlingen. Daar wordt entreegeld gevraagd, voor een sociaal doel. Het SPC is jaar na jaar laureaat van de Stichting Vlaamse Schoolsport.
In de sportzaal: Vastenactie volleybal 2009. (foto’s SPC)
Uit de traditie van het collegetoneel is sinds 1972 de groep Thespikon (The-ater SintPIetersKOllege LeuveN) ontstaan die elk jaar voorstellingen geeft. Onder meer Jan Bardi, bekend om zijn “PsychoStunts” op TV, de zanger Daan (Stuyven), de schilder Sam Dillemans, TV-presentator Staf Coppens traden er tijdens hun collegejaren op. De neuzen worden geregeld buiten de muren van het college gestoken. Meer dan vroeger worden lessen aardrijkskunde, geschiedenis, biologie op excursie buiten het college gegeven. Museumbezoek, filmforum, theater, muziekforum, plastischekunstbeoefening vormen de esthetische smaak. En dan de reizen. Zoals in meer middelbare scholen worden er reizen georganiseerd. Tweedejaars gingen tijdens de jongste paasvakantie skiën in Les Orres (Franse Alpen); met spagetti-avond en autowassen werd er een centje voor vergaard. Bijzonder zijn de zomerse fietstochten: de jaarlijkse drielandentocht van de tweedejaars door Zeeland, Vlaanderen en NoordFrankrijk; de derdejaars rijden naar de Rijnstreek; de vierdejaars, 28 leerlingen en drie begeleiders, maakten in 2008 een “giro d’Italia” door de Povlakte, de Apennijnen, Toscane en Umbrië; de vijfdejaars maten hun krachten met de Mont Ventoux en de Alpe d’Huez. Met het Liceo Scientifico van San Sepolcro (Italië) bestaat er al twee jaar een internationale uitwisseling: de Leuvenaars gaan ginder de Italiaanse Renaissance
23. De Vier Seizoenen bestuderen, de Italianen komen naar hier. In de nasleep van de ramp met de kerncentrale in Tsjernobil bezoekt een groep van het SPC sinds 1997 scholen in de Russische stad Rjazan’; via het Russisch Kinderfonds worden er, ook financieel, mensen geholpen. De reis in april jl. leidde tevens naar Moskou, Sint-Petersburg, Novgorod. De lerarenbond, ontstaan in 1963, is volgens de directeur de sociale motor in het college. Zij zorgen voor het kerstfeest en voor het feest voor de gepensioneerden en de collega’s met 25 jaar dienst. Zij bezoeken collega’s die een baby hebben gekregen of anderen die langdurig ziek zijn. Zij zetten het jaarlijkse “sportkieken” op: een sportgebeuren gevolgd door een maaltijd met obligate kip. Het oudercomité wordt zeer bij het collegeleven betrokken. Aan participatie en medezeggenschap van leraars, leerlingen en ouders hecht de directie groot belang. De ouders worden uitgenodigd mee te denken over de pedagogische aanpak. Bij gelegenheid steken zij de “Handen Uit de Mouwen” (HUM) om klusjes uit te voeren of om te helpen bij de ICT-bekabeling of bij de organisatie van de opendeurdag. In “Denkcafé” nodigen zij een spreker uit die thema’s in verband met jongeren en opvoeding behandelt. De oud-leerlingenbond is niet meer zo actief als ten tijde van prof. Albert Carnoy die er van 1909 tot 1955 voorzitter van was. De bond verleende in die tijd studiebeurzen voor minder kapitaalkrachtige leerlingen. Nu is er ieder jaar een avond voor recente oudleerlingen en ook wel eens reünie van oud-leerlingen van 15 en 25 jaar geleden tijdens opendeurdagen. Klassen die langer geleden zijn afgestudeerd, komen occasioneel samen. Onder de oud-leerlingen figureren bekende mensen als minister van staat Marc Eyskens (1951); minister Frank Vandenbroucke (1973); Willy Kuijpers, burgemeester van Herent (1955); Roger Dillemans, oud-rector van de K.U.Leuven (1950); Mark Waer, de nieuwe rector van de universiteit (1969); Frans Vanistendael, voormalige decaan van de Rechtenfaculteit (1960), en zijn broer, de schrijver Geert van Istendael (1965); Dolf Cauwelier, voormalig Brussels parlementslid en oud-directeur Verbond van Instellingen voor Welzijnswerk (1949); Nestor Cockx, ere-ambassadeur (1950); Herman Schueremans, organisator van Rock Werchter (1972); TV-journalist Rudi Vrankx (1977); TV-ster Jan Van Rompaey (1958); Saïd El-Khadraoui, voormalige Leuvense schepen en Europarlementslid (1993); Stijn Devillé, Leuvense theatermaker (1992); ook Dirk Demuynck, directeur van Dijlehof/Hertogenhof, en universiteitsprofessoren, te talrijk om hier op te noemen… Een boom kent men aan zijn vruchten, een college aan zijn oud-leerlingen. Jef De Roeck BOEK: Marcel PIOT, Als deze muren konden spreken. 100 jaar Sint-Pieterscollege Leuven (uitg. Peeraer, 1989, 304 p.).
24.
De Vier Seizoenen AKTIVITEIT HERTOG VAN BRABANT: Zangnamiddag
April was al een mooie en zonnige maand en dan zijn de bezoekers van Hertog van Brabant steeds op het terras te vinden. Op zo’n warme dag had mevrouw Sevenants haar zangboekje mee en werd er met luide stem meegezongen. Plezier alom dus!
En na de zangstonde was het verder genieten van de zon: wat kan je beter hebben!
25.
De Vier Seizoenen
Interview met de heer De Clercq Hoe bent u in Ter Meeren terechtgekomen? Nadat ik gedurende 13 jaar directeur ben geweest in een Mechels ziekenhuis, had mijn loopbaan een andere wending genomen, en was ik terechtgekomen in het onderwijs (dag- en avondonderwijs). Maar een tante had de vacature voor een functie van directeur in de “Kliniek van Neerijse”, die ik niet kende, uitgeknipt voor me, en ik voelde me tegenover haar wel wat verplicht om minstens op sollicitatie te gaan. En van het een kwam het ander. De heer Hendrickx, gemachtigd bestuurder, trok me over de streep om beide te combineren. Hieruit is een zeer intense samenwerking met hem gegroeid, die nu bijna 30 jaar lang stand houdt, en hoe! Wat waren toen de grootste uitdagingen? De financiële problemen van het nieuwgebouwde ziekenhuis waren zeer groot, en alle aandacht ging dan ook naar de gezondmaking ervan. Ook de bestuurlijke reorganisatie en de bezettingproblematiek hebben veel energie gevergd. Wat kan u zich nog herinneren van het onthaal? Niet erg veel. Ik ben erg snel aanvaard geworden door het bestuur, en voornamelijk voorzitter Pol Van der Borght heeft daar een grote rol in gespeeld. Welke waren belangrijke mijlpalen in al die jaren? In de eerste plaats zijn mijnheer Hendrickx en ikzelf er trots op dat we de belabberde financiële toestand op eigen kracht en relatief snel hebben kunnen opklaren. Daarnaast zijn we erin geslaagd om betere erkenningen te krijgen voor de kliniek (heelkunde, inwendige ziekten, revalidatie), ook om nieuwe artsen aan te trekken. Einde 1988 is het ziekenhuis omgeschakeld tot rust- en verzorgingstehuis aangezien de overheid geen toekomst meer zag in kleine ziekenhuizen, nadien is capaciteit uitgebreid met 33 rusthuisplaatsen, in 1998 het vroegere “beddenhuis” volledig geherconditioneerd, en dit jaar 20 jaar Ter Meeren gevierd. De interne organisatie van Ter Meeren is er in al die jaren sterk op vooruit gegaan. Verantwoordelijken zijn stelselmatig en zienderogen gegroeid in hun functie. Ter Meeren telt vele medewerkers waar we bijzonder trots op zijn. Niet alleen omwille van hun professionele kwaliteiten, maar ook voor hun persoonlijkheid en hun inzet voor bewoners, voor collega’s, voor Ter Meeren in zijn geheel. Daar ben ik echt fier over. Welke zijn enkele prettige dingen/momenten tijdens je carrière? Onder de vele, voor mij onvergetelijke herinneringen, moet ik zeker vermelden de saga die geleid heeft tot de verwerving van het villaperceel, waarop de nieuwbouw zal komen. De afloop van de juridische perikelen met de artsen-specialisten bij de sluiting van het ziekenhuis. De officiële opening van het vernieuwde woon- en zorgcentrum, de geslaagde opendeurdagen, maar ook de huiselijke inrichting die de bezoeker bij zijn eerste kennismaking telkens verbaasd doet opkijken. Welke zijn de minder prettige die je liever niet meer zou meemaken? Veel op het eerste gezicht minder prettige herinneringen blijken achteraf dikwijls nog mee te vallen als we erin geslaagd zijn om er een goede oplossing aan te geven. Daarentegen heeft het vertrek van medewerkers me soms erg aangegrepen: sommigen gingen elders heen, sommigen met pensioen, enkele zijn overleden, ik herinner me nog vele namen tot op vandaag. Welke waren de favoriete taken? Zeer veel taken heb ik graag gedaan. Financieel beheer, boekhouding, administratieve organisatie, personeelsadministratie. Informatica in functie van competent organiseren.
26.
De Vier Seizoenen
Tal van rekenbladen opgesteld in het mij zo vertrouwde lotus-programma van IBM, dat nu wat in de hoek gedrumd wordt door de (minder excellente) Excell-versie van Microsoft. Uitwerken van efficiënte formulieren. Helpen bij het formuleren van krachtige teksten, en die in een mooi ogende layout krijgen. Maar ook in een vertrouwde samenwerking stappen met verantwoordelijken en bouwen aan een beter Ter Meeren: kwalitatief hoogstaande zorgverlening, animatie en begeleiding van bewoners, performante logistieke afdelingen, wat we zelf doen doen we beter! Barbecue voor onze bewoners, Zwarte Piet en Sinterklaas, het Kerstfeest, jaarlijks terugkerende nieuwjaarsreceptie en personeelsfeest (nu Feest van ter Meeren). Sedert meer dan 25 jaar lid van het Dagelijks Bestuur van De Wingerd en van Dijlehof, actief lid van de bestuursorganen van het Verbond der Verzorgingsinstellingen van Caritas, zowel op provinciaal niveau ten dienste van collega’s als op Vlaams niveau in de Raad van Bestuur, in het Bureau van de Raad van Bestuur en in het Bestuurscollege Ouderenzorg. Zo bijvoorbeeld jaren geleden de vader van de “Maratonloper”, een eerste model voor simulatie van het financiële plaatje bij een nieuw gebouwd rusthuis.
Heb je kopzorgen gehad in Ter Meeren? Alhoewel deze job soms erg veel stress met zich meebrengt, heb ik daar achteraf bekeken niet zoveel last van gehad. Wellicht heb ik dat te danken aan de erkenning en de steun van mijn bestuur. Wat ons de laatste jaren erg bekommert is het vinden van voldoende geschikte medewerkers. Wat zijn naast het werk nog andere bezigheden? Veel tijd voor hobby’s is er zelden geweest. Toch zijn ze er wel, en wachten op mijn pensioen. Tot enkele jaren geleden dagelijks een halfuurtje joggen, wekelijks een partijtje tennis, jaarlijkse vakantie aan de Azurenkust, fotografie, muziek beluisteren. Maar de stapels onbeluisterde CD’s kijken me verlangend aan, een ellenlange lijst ongelezen boeken, fietsen, filmen, tuinwerk, …ik ga tijd tekort komen. Wat wil je ons meegeven? Dat jullie de zorg voor Ter Meeren en voor de bewoners hoog in het vaandel blijven dragen, en wederzijds waardering opbrengen voor elkaar. Elkaar ondersteunen om dit waar te maken. Wat wens jij Ter Meeren nog toe? Verder groeien in excellente zorg voor oudere mensen. En natuurlijk, een succesvolle nieuwbouw, waarin alle verwachtingen tot vervulling komen.
27.
De Vier Seizoenen
Op bedevaart naar Scherpenheuvel
28.
De Vier Seizoenen
Met klopper en deegrol Appelpuddingtaart
INGREDIËNTEN - Taartbodem volgens eigen recept of een klaargemaakte bodem - Appels - Puddingpap op voorhand te maken BEREIDING - Deeg mooi verdelen over de ingevette taartvorm en een paar gaatjes in prikken met een vork - Puddingpap verdelen over de vorm tot 2/3 gevuld - Appeltjes in schijfjes snijden en mooi verdelen over de taart - Taart bakken in een voorverwarmde oven op 200°C en dit 50 min
SMAKELIJK !
29.
De Vier Seizoenen
Verhalenbazaar: communies De maand mei is en blijft een feestelijke maand waarin iedereen wel eens één of ander communiefeest heeft. Grote bijeenkomst of in intieme kring, ieder van ons herinnert het zich nog wel van zichzelf. Daarom dacht ik aan een verhalenbazaar voor deze editie van De 4 seizoenen. Laten we eens een aantal bewoners interviewen die nog kleine details van hun communie weten. René Swinnen, bewoner van Hoogdijle, werd geboren in 1923 te Duisburg. Op zevenjarige leeftijd ontving hij bij Pastoor Vercammen zijn eerste communiezieltje in de prachtige Romaanse Sint-Katharinakerk van het toen nog heel landelijke Duisburg. Hij vertelt… ” Ik was de derde uit een gezin van zeven. Mijn vader was hoofdonderwijzer in ons dorp. Ter voorbereiding moesten we onze Mechelse catechismus helemaal vanbuiten kennen. Het feest was sober, maar gezellig en had thuis plaats in familiekring. Van mijn peter kreeg ik een missaal. Ik ben ook jaren misdienaar geweest in onze parochie en ik dat deed heel graag!” De jaren van oorlog naderden, maar dat besefte Mevr. Elvire Thon, bewoonster van Neerdijle, nog niet toen ze in 1938 haar Plechtige communie deed in Leuven. “ Mijn ouders hadden een café in de Naamsestraat, recht tegenover de SintKwintenskerk. Mijn kleed hadden we in de stad gekocht. Na het Vormsel gingen we per taxi langs bij familieleden. Een vriend van mijn vader was taxichauffeur, dus dat was gemakkelijk. Ik kreeg van de familie 25 centiem, zo’n grote cent met een gaatje erin. In elk huis werd ook een glaasje Elixir d’Anvers geschonken, op mijn gezondheid! Ik moest mee proeven van dit verraderlijk drankje. Na het zoveelste bezoek, voelde ik het serieus in mijn hoofd en in mijn benen. Ik moest dan nog naar fotograaf Rentmeesters in de Brusselsestraat! Als je
30. De Vier Seizoenen goed kijkt op de foto, zie je dat ik een beetje zattekes was! Toen we thuis kwamen en het feest eindelijk kon beginnen, ben ik in de zetel geploft en heb mijn roes uitgeslapen… Nooit heb ik nog één druppel Elixir aangeraakt!” Judith Verlinden is een bewoonster van Hertogenhof en geboren te Wilsele in 1929. Op de drempel van de tweede wereldoorlog, deed zij haar Plechtige communie. “Ik werd gevormd in de Sint-Martinuskerk te Wilsele, in april 1940. Mijn kleed werd bij de naaister gemaakt en ik vond het prachtig!! Mijn moeder zette me krullekes in! Het feest werd, zoals bij de meeste mensen, thuis gevierd met een lekker menu. De dag na het vormsel moest ik nog naar de fotograaf in de stad. Wat was ik blij dat ik het kleed nog eens mocht aantrekken! Twee weken later brak de oorlog uit. Met mijn moeder vluchtten we te voet tot in Westende! Mijn vader was bij de burgerwacht. Door een misverstand waren we hem kwijt en vluchtte hij alleen door tot in Paraza, Zuid-Frankrijk. In allerijl had mijn vader mijn waardevol communiekleed in een schoendoos gestopt en meegenomen. Raar, maar waar! Gelukkig kwam hij na een tijdje terug. Later in de oorlog leende mijn lieve moeder mijn kleed uit aan een ander meisje. In die tijd was het voor vele mensen moeilijk om aan nieuwe kleding te komen. Mijn kleed heeft dus letterlijk heel wat kilometers afgelegd!” Jullie zullen zelf ook nog heel wat verhalen in het geheugen hebben. Vertel erover met elkaar, je zal zien dat er toch soms gelijkenissen zijn, alsook verrassende momenten. Clara Schurmans en Sophie Grobet
Voor onze herfsteditie willen we een verhalenbazaar schrijven over het thema VAKANTIE. Al wie een leuke anekdote heeft of eerder een straf verhaal, mag Clara of Sophie hier steeds over aanspreken. We zijn blij al deze verhalen te mogen optekenen en te kunnen delen met andere bewoners en familie.
31.
De Vier Seizoenen Muzieknamiddag: “Djembé”
32.
De Vier Seizoenen Lijn 9 – 9a –9b - 11
Een vrij stille periode ligt achter ons, het valt op. Nu, het mag wel na dat erg bewogen heen-en-weer waarover wij u in ons laatste nummer hebben bericht.
beetje geplaagd te worden, steeds had zij een vinnige repliek klaar. Wij zullen haar missen.
Nog een ander sterfgeval was er. Niet echter van een bewoner, toch van iemand die met ons huis sterk verbonden was en een graag geziene figuur op feestjes of belangrijke vergaderingen binnen onze muren : erenotaris Paul Kuijpers. Wat hij voor onze instelling betekend heeft, staat te lezen in een apart In Memoriam elders in dit nummer. Op Dijlehof tellen wij twee nieuwkomers : mevrouw Marie-Paule Van der Schueren en de heer Jean Schoonjans. Welkom aan allebei !
Wij beginnen met Hertogenhof. Niemand is er verdwenen, niemand bijgekomen. Volkomen windstil. Les peuples heureux n’ont pas d’ histoire. - Op Dijlehof en trouwens in het hele huis zijn er slechts twee overlijdens geweest. Maar dan twee met een speciale lichtkrans eromheen : onze eeuwelinge, honderdentwee jaar, Maria Helsen, en Anna Deceuninck. Je zag ze allebei de laatste weken langzaam uitdoven. De jezuïeten noemden eerstgenoemde ‘Het kruiske’. Een vreemde naam, zegt u, hoe is zij daar aan gekomen ? Zij was toch allesbehalve een kruis voor haar omgeving, zo’n lieve dame ! Hier dan het verhaal. Tientallen keren hebben onze paters en broeders het meegemaakt. Zodra zij erachter kwam dat je van verre of nabij ook maar iets te maken had met de ‘geestelijke stand’, schoot bij haar een oeroude, hoogst devotelijke reflex wakker : zij vroeg om een … kruiske. Zo aandoenlijk, met ogen zo vol van verleidelijke charme dat je wel een hart van steen moest hebben om ze te weerstaan. Nee, je kon er niet aan ontsnappen, in de gangen, in de plaza, in de lift : “Een kruiske alstublieft”. Zij is bij Sinte Pieter aangekomen met meer kruiskes op haar voorhoofd alleen dan een archimandriet van de oosterse ritus over zijn hele lichaam. Van ruim honderdentwee jaar aards verblijf moet de overstap naar een eeuwig leven niet eens zo groot zijn. In de hemel zal zij heel hoog zitten, ons dierbare ‘kruiske’.- Mevrouw Deceuninck van haar kant, Anneke in de wandel, was een sieraad van Hoogdijle, vier hoog. Lange tijd was zij nog goed bij de pinken. Oud-onderwijzeres had zij haar zegje over alles en iedereen. Zij hield ervan een
Meer deining bespeuren wij onder het personeel. Twee bekende figuren hebben ons verlaten. Ellen Van Holsbeke, afdelingshoofd Hoogdijle. Voor wie haar naam niets oproept: tijdens haar verblijf werd zij voor de tweede keer mama van een tweeling, weet u het nog ? Vier kleine gasten, het is geen sinecure bovenop de dagelijkse trip uit Averbode naar Leuven en retour. Juist om meer in haar gezin te kunnen zijn, verkoos zij een betrekking dichter bij huis. Wij wuiven haar een dankbare groet achterna en veel zegen met haar bloeiende klavertjevier. – Uit Neerdijle blijft verpleegkundige Svetlana Nassedkina weg. Afkomstig uit Kazakstan heeft zij zich fantastisch geïntegreerd in onze samenleving. Zij genoot een groot gezag wegens haar vriendelijkheid en deskundigheid. Ook zij zag zich genoopt in het verre Tienen iets te zoeken dat haar toelaat beter op haar kinderen te passen. Vooruit ! Laat de zomer en de vakantie maar aanrukken. Onze lijnbus koestert zich als een ronkende poes in het zonnetje.
