De M aand v an He m us oktober 2014 SAMEN 93
DIE ZITTEN
Oudste en jongste
Mini-heipaaltjes
pagina 6
pagina 9
RoyalHaskoningDHV, onze inwonende bedrijfsroeivereniging, deed mee met de bedrijfs-acht.
Maarten Hurkmans
Eemhead: roeifeest
zilver op Jeugd-WK in Hamburg: ‘Zenuwachtig? Welnee! Ik doe het gewoon omdat ik het leuk vind. En verder zie ik wel’.
Op pagina 3 een sfeerverslag van de Eemhead, met 180 blikken, 540 zoenen, honderden broodjes en duizendmaal op en neer. Een stralende zon en veel belangstelling.
In het volgende nummer vertelt Wim Broekhuizen hoe je de voetenborden van de nieuwste boten moet afstellen.
Onze Hemus-roeier Maarten Hurkmans (op de foto in het midden), in augustus 17 geworden, heeft in de Junioren Holland Acht een zilveren plak gehaald op de Jeugd Wereldkampioenschappen in Hamburg. De eerste en hoogste WK-medaille voor Hemus. En meteen ook de eerste medaille die een Junioren Acht ooit heeft behaald op een WK. De wedstrijden vonden plaats van 6 tot en met 10 augustus. Met Maarten op positie 5 bleven ze de Italianen met vier seconden voor. Dat leverde een zilveren medaille op voor een mooie tweede plaats. Maar ai..!, achter de Duitsers! Dat dan weer wel! Maarten Hurkmans: ‘Toen we eenmaal door de voorrondes heen waren, hadden we wat meer vertrouwen op een medaille. Maar de ontlading is toch heel groot als je als tweede over de finish gaat. Alle trainingen in één klap beloond met zilver! Bij de finish had de een wel meer adem over dan de andere, maar de meesten waren hélemaal kapot’. Maarten is nu in training voor de Eemhead. Als u dit leest, weten we hoeveel ‘blik’ Maarten op 27 september heeft binnengehaald. Plaats 1 op de 5 kilometer skiff is voor hem, denkt Maarten. De eerstvolgende uitdaging is de Tromp Boatrace in Hilversum. Maarten: ‘ik word niet zenuwachtig van al die verwachtingen. Ik doe het gewoon omdat ik het leuk vind. En verder zie ik wel’.
Veel getoerd Hemus heeft veel getoerd deze zomer. Van Schotland via Nederland tot in Berlijn toe. Lees, kijk en doe ook mee!
What’s up?
De Maand van Hemus wordt zesmaal per jaar aan alle leden van Roeivereniging Hemus toegezonden.
16 oktober, 17 uur: Feestelijk hoogste punt nieuwbouw 7 oktober: eerste keer indoor, zie hemus.nl/indoor 29 oktober: eerste keer zwemmen, zie hemus.nl/zwemmen donderdag 27 november: Algemene Ledenvergadering
Redactie: Ellen van Leeuwen, Raijmond Witten, Hans Theuws, Koos Termorshuizen. Niet meer op papier? Adreswijziging? Mail naar
[email protected] Kopij, foto’s en tips naar
[email protected]
De Maand van Hemus pagina
oktober 2014
2
Eemhead 2014
‘Met de boegbal naar de finish, dan ben je het snelste weg!’ -- door Raijmond Witten
Op het SITA-terrein tegenover de Villa is het een drukte van belang. Roeimeisjes met beugelbekkies groepen samen. “De cox..!! waar is onze cox..? We zijn onze cox vergeten! Oooh, meneer, kunt u omroepen of we van iemand een cox kunnen lenen?” Speaker Feike Tibbens blijft stoïcijns onder de puberstress en
knoopt de paniekmeiden aan een acht van Triton. Dan schalt de stem van Feike: “En nu wil ik eerst de skiffs jeugd 16 in het water. Okee, eerst de riemen en dan je boot. En met de boegbal naar de finish, dan ben je het snelst weg”. Langs het water een gezellig rijtje roeidames in geelzwart wespenpak: “Moeilijk vinden hier, die ouwe zooi. Het schijnt dat ze volgend jaar een eindje verderop zitten”. Iemand anders: “ Wij zijn ook al jaren bezig met de gemeente voor een nieuwe plek. Duurt eindeloos”.
benen. De daklijn van de werkplaats heeft inzakkingsverschijnselen. Het terras is aangetast door groene alg en de rood-witte blinden van de villa vertonen houtrot. Daar kan geen klusdag meer tegenop. Hier zijn rigoureuzer maatregelen nodig. De klussenlijst op de Hemus-site deed al een oproep voor werk-
plaatsslopers. Straks in maart. Het spul is ten dode opgeschreven. Maar niet de Eemhead! De zon straalt uitbundig en menigeen
meteorologisch verschijnsel dat optreedt rond de Eemhead. Buiten het hek staat een eenzame roeier
“Volgend jaar willen we ook wel eens wat mannen in de catering zien”
bij de Olympische spelen op het podium en ook met het volkslied en zo”. De dames-4 van Hemus finisht. Mariska Sas zwaait met haar laatste kracht naar haar kinderen Owen en Kalinka, die tussen de brugpeilers met hun vader hun moeder staan aan te moedigen. In de verte ontwaren we Koos Termorshuizen, staand boven op een bunker het wedstrijdveld fotograferend.
spreekt van een weerkundig mirakel, waar drie dagen eerder de herfst nog heerste, met striemende regens en dwarse winden. Er is volgens Tjalling van Asbeck al jaren sprake van een Hemus-high, een
Een weerkundig mirakel Dan de prijsuitreiking. Opgeroepen door de onovertroffen Egbert Broers als speaker, verschijnt de fine fleur van de Nederlandse roei-jeugd. Sprietige, gespierde jongens en meisjes. En allemaal stralend als het blik om de schouders glijdt. Al met al zullen er vandaag zo’n 180 blikken uitgereikt worden. Egbert door
nog gauw even een sigaret weg te blazen. De veerman van het pontje is jarig. Hij en zijn maatje krijgen taart aangereikt. Heen en weer, heen en weer, heen en weer. En dat maal duizend. Drs P. zou gezegd hebben: ‘als de pont eens even lang was, als de breedte van de stroom, dan kon hij blijven liggen, sprak mij laatst een econoom’. Bij de finish, dit jaar onder de brug, zit KNRB official Piet van der Horst, op een knalgele plastic tuinstoel tussen de peilers. Rode finish-toeter in de hand, blauwe blazer aan, met
Aan de overkant ligt de good old villa Hemus. Inderdaad, een onderkomen zooitje. Henk van den Belt scharrelt er tussen de mensen. Op zoek naar rondslingerende tennisballen. Hij heeft al een hele tros in zijn rechterhand. De Hemus-compound loopt duidelijk op zijn laatste
“De cox..!! Waar is onze cox..?
prachtig gezicht. En zie ik het goed? Ja, ik zie het goed, daar ligt Maarten Hurkmans als tweede. Hij is als vierde gestart dames en heren dus, die doet vandaag goede zaken. Haal ze binnen met een daverend applaus…!! En daar zie ik ook Jelle Koopman, een van de knapste jongens van Hemus, mensen..”. De stem van Egbert en van de juichende aanhang blijft mooi hangen onder de brug. Daar is ook Jip Swildens (13) met haar roeivriendinnen. Ze zijn zojuist derde geworden. Jip: “stom dat wij als derde geen medaille hebben. We willen graag, net als
stropdas en gepoetste schoenen. Aan de overkant speurt speaker Egbert Broers met verrekijker de roeibaan af. “En ja mensen, daar de eerste boten over de volle breedte van de rivier. Wat is dat toch altijd een
Terug in de Villa voor de eerste prijsuitreiking. Daar smeren An Akkerboom en Marieke de Boer honderden broodjes voor de lunchpakketten van de tientallen vrijwilligers. “En volgend jaar willen we ook wel eens wat mannen in de catering zien”, zegt An. “Het zijn altijd vrouwen die dit werk doen”.
de luidspreker: “En allemaal met drie zoenen van Marijke Lamme. En dat is fijn, ik spreek uit ervaring”. Even voor de statistiek: 180 blikken, maal drie zoenen. Dat is 540 zoenen. Marijke zal na vandaag wel even uitgezoend zijn. De mannen in de jury zoenen niet. Aan de overkant bij de damesplee staat een lange rij. De heren kunnen zo doorlopen. Verschil in wedstrijdstress? Er komt een houten acht voorbij met zestien benen eronder, ritmisch deinend op de stap van de roeiers.
De Maand van Hemus pagina
oktober 2014
3
Jeugd trok blik
Afsluiting succesvol seizoen Zaterdag 12 juli was de afsluiting van het jeugdroeiseizoen. Dit werd gevierd met een behendigheidswedstrijd en een barbecue. Verder was er de mogelijkheid om nog af te roeien. Jeugdleden David van Balen en Kayleigh van der Wilt doen verslag, de foto’s zijn van Frans Kanters.
De dag begon met afroeien. Hierbij hebben sommigen de kans gegrepen om hun S1G1 te behalen. Voor de jeugdleden die al verder gevorderd waren was er de mogelijkheid om SO2 of SO3 te krijgen. Enkelen moesten hiervoor ook nog hun inklimdiploma halen. Nadat het afroeien zeer geslaagd was afgesloten werden de voorbereidingen getroffen voor de behendigheidswedstrijd.
Strijken, slippen en inparkeren Hiervoor was vooraf door de coaches het parcours uitgezet. Dit bestond uit een aantal boeien die achter en naast elkaar neergelegd waren. Deze waren bedoeld om achtereenvolgens omheen te slalommen, tussen in te parkeren, een stukje strijken en nogmaals inparkeren om tussen de laatste boeien door te slippen. De finish werd gevormd
Stijn Kanters (boven) sluit zijn succesvolle seizoen af met het plakken van zijn schildje op de Bloemendal (boven) en Ben van Brussel op de Krachtwijk.
door een vishengel waaraan enkele balletjes vastgemaakt zaten, wanneer deze door de roeier aangetikt werd, werd de tijd stopgezet. De deelnemers moesten dit parcours afleggen in de skiff of een C1, voor de beginners. Zij konden allemaal rekenen op veel enthousiasme vanaf het vlot. Onder de deelnemers waren natuurlijk veel jeugdleden, maar ook enkele coaches en wedstrijdroeiers deden mee. Allen waren met een grote glimlach op hun gezicht te bewonderen wanneer zij de skiff inparkeerden en vervolgens verder roeide over het parcours. Behendigheidsbokaal Om de wedstrijd zo eerlijk mogelijk te maken werden de deelnemers ingedeeld in verschillende categorieën. Zo was er een volwassenencategorie voor de coaches en een buitencategorie voor de wedstrijdroeiers. Tevens was er een C1-categorie. Voor de winnaars van de C1-categorie en de jeugdcategorie waren er taarten te verdienen. Ook was er voor de jeugdcategorie de behendigheidsbokaal. De prijzen in de verschillende categorieën werden na de wedstrijd verdeeld. Jan-Dirk Heesbeen won de volwassenencategorie en Ben van Brussel was de gelukkige winnaar van de buitencategorie. De taarten gingen naar Jip Swildens die de C1-categorie won en naar Milan Nossin die de jeugdcategorie, en daarmee dus de behendigheidsbokaal, won.
Dylan Kok tekent de bokaal
Partytent
en daarna gaan we met alle ploegen Daarna was het etenstijd. Hiervoor weer een nieuw seizoen tegemoet! hadden Jelle Koopman en Stefan Hopelijk mag die ons net zoveel sucSlagter een barbecue georganiseerd. ces opleveren als het afgelopen seiHierbij zat helaas het weer, dat de zoen! hele dag erg goed was geweest, niet echt meer mee. Het begon namelijk te regenen toen de barG1: Letty Ario Soeriowardojo - Wiebe van becue nog maar Breukelen net aanstond. Gelukkig was G2: Judith Veersma, Jacqueline Broeshart alles goed voorbereid en kon de S1G1: Marcel Gierveld - Patrick Brand - Daniël partytent snel Linker - Vincent Mahieu - Zwenneken van den over de barbeBrink - Aad Trompert - Ria Trompert–Nauta - Karin cue heen gezet van den Hoven - Nora Karossy - Anna Tan - Agnes worden om het Kemperman - Marcoen Hopstaken - Helma vlees droog te Groeneweg - Tanja Stengg - Bernd Slichtenbree houden. Al met Marie-Anne Wits - Marjan Jordan - Paul van de Eerden - Martin Beeres - Pelle Verhoeff - Jip al een zeer Swildens - Ward van Grinsven - Tim Verstraten geslaagde dag Gaby Scheltinga - Sandra Prantl die iedereen met veel plezier S3: Judith Veersma beleefd heeft. Nu is het tijd SO1: Judith Lenssen - Menno v.d. Laarschot - Renée voor de vakantie v.d. Boogert - Marja Siderius - Martine v.d. Pol Ruud Bramer - Martin Kosterman - Marjan Meulink - Ellen Wilschut - Meike Coonen - Natascha Fronczek
oud geleerd
jong gedaan
Deze mannen en Eef zien eruit alsof ze niets liever doen dan boten poetsen..
Deze mannen staan er over enkele tientallen jaren net zo bij.
• afgeroeid
SO2: Marina van Schaink - Marius Hentzen Maarten Verheijen - Hanneke Kalisvaart - Matthijs v.d. Meulen - Gonny Peperkoorn - Emile den Otter Henk de Haan - Joke v.d. Kooi - Peter Rietveld Eric van woudenberg - Sofia Assarar - Kayleigh van der Wilt - Annemieke van Straalen - Jeppe Rietveld - Hetty Visee - Mirjam Schippers - Jelle Koopman Hendrine Swellengrebel - Douwe Rietveld - Milan Nossin BO2: Willemijn Kaim B2: Dylan Kok Inklimmen: Bas v.d. Coevering Anna-Maria Berlinicke - Kayleigh van der Wilt - Annemieke van Straalen - Jeppe Rietveld - Douwe Rietveld - Milan Nossin
De Maand van Hemus pagina
oktober 2014
Toeren bij Berlijn
Toeren op de Linge
Immer was neues Zomer 2014. Onder een goed gesternte vertrekt op zaterdag 12 juli een groepje van negen Hemusleden richting Berlijn om het gebied tussen Spreewalt en Berlijn per boot te gaan verkennen. -- door Pierre Huybregts
4
Langs dikke rietkragen Een beetje vakantie
Deze zomer hebben veel leden genoten van een Hemustoertocht. Dan kom je nog eens ergens. Zo werden de Linge, de IJssel en ook opnieuw de Spree bij Berlijn aangedaan. Lees hier over de ervaringen. Ook komend najaar wordt er getoerd. Wil je ook eens mee? Meld je aan via de site!
Wij, Marjan, Joop, Johan, Gerard, Andries Kitty, Ria en Alke stonden monsterlijk vroeg op om op tijd in Gorcum te zijn voor een dagvullende toertocht. Dichtbij het centrum van dat vestingstadje, op een landtongetje ligt daar een prachtige roeivereniging. De weersverwachting was minder prachtig: alle regenjassen te voorschijn, paraplu’s mee. -- door Alke Liebich Met de klaargelegde wherry’s zochten we noordwaarts de Linge op. Na een kwartiertje konden we de industrie en de snelweg achter ons laten, en ontvingen ons de dikke rietkragen, de watervogels en de stilte. Voorbij prachtige dijkhuizen met groene grasvelden, half verwaarloosde steigers, vakantiehuisjes die betere dagen hebben gekend en ingepakte barbecues was het voor ons puur vakantie.
Enkelen van hun hebben het vorig jaar al gedaan en willen nu hun kennis uitbreiden en vooral met anderen delen. Vandaar dat de te varen route grotendeels hetzelfde was. Zij het, dat door ervaring wijs geworden, de tocht ditmaal met de stroom mee gemaakt is. Ook de verblijfslocatie is gelijk, dus ook dat maakt alles een stuk makkelijker. Het ploegje wordt wat gezapiger. Het onderzoekende, verkennende, benieuwd naar het nieuwe, dat voorheen de insteek van de KNRB botenroeiers kenmerkte, is verdwenen. We gaan nu voor het gemak en willen vooral geen verrassingen. Zo ook het weer, dat moet natuurlijk ook meewerken. In dit geval heeft de organisatie- zoals te verwachten was - puik werk geleverd. Al met al een heel ontspannend weekje.
Een kolonie zwarte sterns mochten we niet missen
We kwamen voorbij Spijk, Arkel, Rietveld en Kedichem. Een kolonie zwarte sterns mochten we niet missen. Dankzij vogelkenner Kitty konden we er extra van genieten. Ergens tussen die plaatsen was het ook tijd voor koffie. We vonden een prachtige plek en maakten dankbaar gebruik van het weekendparadijs van de eigenaar, die niet thuis was op deze vrijdagochtend. Verder ging het tussen Oosterwijk (ZH) en Heukelum door, en na de lunch verder naar Leerdam. Een kort bezoek aan de buitenkant van het glasmuseum, en we keerden om. We moesten namelijk nog terug. Dat was dan wel stroomafwaarts, maar met een soms straffe tegenwind. Kitty heeft ons meer geleerd: het verschil tussen de brandgans en de Canadese gans, de grauwe gans en de prachtige en luidruchtige nijlgansen zullen we niet snel weer vergeten. Johan lette meer op wat er in de boot gebeurde: Alke en Andries hebben hun slag kunnen verfijnen. De buienradar kon ons toch niet helemaal geruststellen. Al begonnen de beenspieren en de handen wat te trekken en te zeuren: toch maar beter gestaag doorgeroeid. En ja hoor: de laatste boot was binnen, en daar vielen de druppels….Nagenieten is dan zoet!
Wat moet ik over het roeien zeggen.? Natuurlijk een geweldige omgeving. Mooi uitdagend vaarwater, leuke stadjes, prima lunchplekken en redelijk goede boten. Al heeft men het altijd over versleten slidings en vierkante wieltjes. Toch hebben we zonder problemen in die week de boten over 150 km prachtig vaarwater voortgeroeid. Een week ook zonder een onvertogen woord! Natuurlijk durfde niemand in te gaan tegen de definitieve voorstellen van onze onvolprezen admiraal Wim Eddes, die ook dit jaar weer de lakens uitdeelde, boten indeelde en routes opdeelde. Maar toch. Ik ben altijd naderhand een beetje verbaasd. Je leert in zo’n week medeleden weer eens van een andere kant zien. Normaal zie je alleen de ruggen (tenzij je op slag zit of stuurt) maar in deze dagen krijg je niet alleen de andere kant te zien, maar de personen in alle facetten. Heel verrassend en vooral ook teamgeest bevorderend. Op het vlot blijken na zo’n week plotseling meer bekenden rond te lopen. Volgend jaar weer? Denk het wel… maar dan wellicht met een andere groep. Ik heb toch nog een hang naar avontuur, iets meer onbekends. Wie wil?
Zonnige toertocht over de IJssel bij Zutphen op 7 september
De Maand van Hemus pagina
oktober 2014
5
Te gast bij roeivereniging De Laak:
Op bezoek bij Hemus
Haagse glorie vanaf het water
Met een single wherry het land door Op 11 augustus werd de klusgroep compleet verrast door een single wherry die de Eem op kwam “gestoomd”. Het was hard trappen voor René, die aan de riemen zat. Uiteraard hebben we deze stoere man en vrouw, ik schat de leeftijd tussen de 40 en 50 jaar, koffie aangeboden en naar hun verhaal geluisterd.
Met beelden van de zwaaiende Maxima nog vers in ons hoofd roeien we, twee dagen na Prinsjesdag, door Den Haag. Wij zwaaien niet, wij roeien. En veel publiek is er trouwens ook niet.
-- door Wim Broekhuizen Negen dagen geleden zijn René Hertgers en Marjolein Tomassen (leden van de Apeldoornse roeivereniging De Grift) in Giekerk, iets boven Leeuwarden, van start gegaan met de single wherry Dodaars. De route liep door Friesland en via de Linthorst Hoomansluis bij Ossenzijl, door de Weerribben naar Blokzijl, Vollenhove en vervolgens via het Ganzendiep naar Kampen. Bij Kampen de IJssel af en bij Ketelhaven de Flevopolder in naar Almere-Haven. Bij Almere door de sluis de Randmeren op en uiteindelijk de Eem op.
Maar de grandeur van Den Haag vanaf het water valt in volle glorie over ons heen. De zon staat nog op Oranje. Bij de Haagse roeivereniging De Laak zijn we sjiek ontvangen met bokkenpootjes en bitterkoekjes. Gastvrijheid! Daar hebben ze kaas van gegeten in Den Haag. Onze gastvrouwen/heer – Patricia, Marie Jose, Carla en Rob, onthaalden ons vorstelijk. Met drie wherry’s roeien wij ( Corrie, Pieter, Andries, Marieke, Eugenie, Marjan, Wim en Raijmond) eerst op ons gemak vanaf Voorburg de stad in. We varen langs de Haringkoning op het Rèswèkse plèn en wie hier niet in stilte “Oh..Oh..du Haach..” neuriede, die kent zijn klassieken niet. Hardop zingen dúrf ik niet, want Den Haag op een donderdagmorgen is nog wel erg stil. Al te grote luidruchtigheid is hier niet gepast. We roeien door tot in Scheveningen achter de duinen. We maken een pisstop. Zonder gêne zakken de roeibroeken. Witte billen steken markant af tegen het struweel. Opluchting alom en vrolijk gelach. Het twaalfuurtje delen we met elkaar in de achtertuin van Paleis Noordeinde, waar onze koning zit uit te puffen van zijn recente rijtoer. Onder leiding van Patricia wandelen we een rondje Haagse binnenstad. In onze roeikleding vallen we wel uit de toon bij het Haagse publiek. Ach, mijn moeder zou gezegd hebben: ‘wie kent mijn kont in Keulen’. De roeitocht door Den Haag is een aanwinst in het programma van Hemus-roeitochten. Een echte aanrader. En helemaal als je aan het eind van zo’n heerlijke roeidag met zijn allen, moe maar voldaan, neerstrijkt op een naburig terras aan het water. Met bier. Met wijn. Met vis! Oh…Oh…du Haach! [rw]
Overnachten doen ze in een tentje en met dat mooie weer van die tijd heeft dat geen problemen opgeleverd. De laatste twee dagen heeft de wind hen wel parten gespeeld. Roeiden ze voordien om de beurt 5 km, nu was dat ingekort om de drie kwartier wisselen. Vooral gisteren was het op de randmeren een hele toer om droog over te komen. Na de stop bij Hemus hebben ze de tocht voortgezet via het Valleikanaal naar Leusden, waar ze bij een boerencamping hebben overnacht. Ze beëindigden de tocht in Rhenenn, waarna het werkzame leven weer zou aanvangen.
René en Marjolein bij Hemus
Wel je Wellies meenemen -- door Henk de Haan Eind augustus togen opnieuw vijf Hemusleden onder de bezielende leiding van High-Tea-specialist Anton Vogelaar naar de prachtige getijdenrivieren en Lochs in het fraaie Schotland. De eerste dag roeiden we op de Wear, In Durham waar Anton ooit zijn studie volgde. Overal werden we hartelijk ontvangen en meestal gingen de Schotten met ons mee de rivier op of het Loch. Wel even wennen aan de getijden. Een verval van 3 meter is hier geen uitzondering, regelmatig moesten de Wellies eraan te pas komen om de rivierbedding te doorwaden. We roeiden op de Tyne en de Forth op Loch Lomond en Loch Ard, maar het aardigste was misschien nog wel het roeien in de roeibak met stromend water, van SARA, de Schotse roeibond aan het Strathclyde Loch in de buurt van Glasgow. We kregen er een hele ochtend instructies. Onze conclusie: de Schotse roeistijl is niet zo heel anders dan de onze. We toerden daarna nog rond langs de westkust en via de Highlands en Edinburgh weer terug naar Newcastle. Een tocht om nooit te vergeten! De roeibak
Op de River Wear in Durham
De Maand van Hemus pagina
oktober 2014
Coxboxen --- Wim Broekhuizen, kluscommissie Voor het sturen van grotere nummers zoals de acht heeft Hemus drie coxboxen. Door dit apparaat wordt de stem van de stuur versterkt en kan elke roeier in de boot de stuur goed verstaan. De coxboxen zijn in principe bestemd voor de achten Grebbeliniedijk, De Amersfoortse Berg en de Amersfoirde. In overleg met de materiaalcommissaris kunnen ze ook voor een vier gebruikt worden. De coxboxen zijn opgeslagen in de lage kast tussen de kleedkamers. Daar worden ze aangesloten aan de opladers die stroom krijgen via een schakelklok. Als je de coxbox uit de oplader haalt, is het belangrijk om aan de stekker te trekken en dus niet aan het snoer. Dat voorkomt schade aan de draad en de aansluiting. Voor verdere vragen over het gebruik, meld je bij de klus- of materiaalcommissie.
6
Jip Swildens en Hans Veenstra: Samen 93 jaar oud, samen 62 jaar roei-ervaring
Jong & oud
Proef golfdempers bij Kleine Melm Sinds kort hangen er mysterieuze groene en zwarte korven aan de zuidelijke beschoeiing van De Eem ter hoogte van de Kleine Melm. Ze maken deel uit van een experiment van het Waterschap Vallei en Veluwe om golven te dempen. Naar aanleiding van klachten van de Baarnse roeiclub en Hemus over de golfslag is het Waterschap dit experiment begonnen. En als de schanskorven, zoals ze genoemd worden, inderdaad voldoende dempend effect hebben op de golfslag, dan bestaat de kans dat deze methode van beschoeiing toegepast wordt. Maar alleen als de beschoeiing toch al vervangen wordt. Voor Hemusroeiers zal dat weinig soelaas bieden. Het stuk Eem tussen Amersfoort en de A1 is immers al bijna volledig van die o zo vriendelijke stalen damwanden voorzien. Het Waterschap laat weten nog op zoek te zijn naar HBO-stagiaires om de effecten van deze golfdempers , die gevuld zijn met steenachtig materiaal, te meten. Met een variant op een oud spreekwoord zou je kunnen zeggen: als de roeier om ligt, dempt men de golven. [rw]
Baggerkatapult Met een stevig gangetje klieven we, Lars, Pieter, Raijmond, in de Mondriaan richting Baarn. De baggerboot maakt ruimte voor dit aanstormende roeigeweld en hieuwt zich aan zijn kabel hoffelijk naar de kant . We kunnen lekker doortrappen. Eenmaal langszij de baggerbak trappen we er nog een tandje bij. De baggerbaas staat met de handen in de zakken en een shagje op de lip te kijken naar zoveel sportieve souplesse. Met een bloedvaart schuiven we langs. En net als we denken ‘zo, dat hebben we gehad’ schiet onze Mondriaan opeens vol op de handrem. Binnen enkele meters komen we tot stilstand, om meteen daarna weer terug te veren. We worden achteruit gelanceerd. Achterwaarts varend nu schieten we richting Amersfoort. De baggerbaas staart ons schaapachtig na. Hij had de kabel tussen de boot en onze wal onvoldoende gevierd. Oh ja, sorry! [rw]
‘Baarn’ onder de pannen De nieuwe behuizing van onze Baarnse zuster-/broedervereniging is bijna af. Installateurs zijn druk bezig met montage en afbouw. De Nieuwjaarsborrel, 10 januari 2015, drinken ze daar in Baarn in hun geheel vernieuwde villa aan de Eem. Op dat mooie boventerras, waar nu nog die steigerplanken voor zitten, mogen wij van Hemus komend voorjaar ook weer van het magistrale uitzicht over de Eempolder genieten. [rw]
Ze krijgen allebei pretlichtjes in hun ogen zodra ze beginnen te praten over roeien: Jip Swildens (13) en Hans Veenstra (80), de jongste en de oudste Hemusroeier. -- door Raijmond Witten Jip roeit nu bijna één jaar onder coach Lucas. Ze is al C2 afgeroeid. Hans roeit vanaf zijn achttiende, 61 jaar dus. Hij draait actief mee in de HOLA. “Je weet toch wel wat dat betekent Jip, HOLA?, vraagt Hans. Jip schalks: ja hoor: de herenoudelullenacht toch?”. Jip Swildens: “Marit Dieters, mijn buurmeisje, ze is al 18 en zij zei dat roeien zo leuk was. Het leek mij wel stoer om erop te gaan. En mijn ouders zeiden ook dat roeiers leuke mensen waren. Maar toen heb ik nog even op- een wachtlijst gestaan”. Hans Veenstra: “Een jongen bij mij op de HBS in Amsterdam zat bij Willem III. Dat was in 1952. Hij werd mijn eerste coach, in een houten wherry. Dat waren toen wedstrijdboten”. “Picknickboten!”, onderbreekt Jip plagerig, ”wherry’s zijn toch picknickboten?”. Hans: “ik heb er toen internationaal wedstrijden mee geroeid hoor, in België. En als die verduivelde Engelsen ons niet dwars hadden gezeten waren we eerste geworden”. Hans Veenstra is in ’96 lid geworden van Hemus, na zijn verhuizing naar Amersfoort. Hans: “ Hemus had toen nog helemaal geen jeugd. Dat is later opgezet door oud-studentenroeiers”. Hans roeit vaak met Wim Broekhuizen en met Raymond Longayroux. En in de HOLA dus. Jip Swildens is tegelijk met Ward, Tim, Pelle, Annemieke (‘die is heel goed en roeit nu hoger’) Annemarie, Robin en Maaike bij Hemus gekomen. “We hebben al een wedstrijd geroeid. In Zaandam in een 4-tje en we hebben meteen ook gewonnen. Maar we waren de enige boot in onze categorie, dus…” zegt ze grijnzend. Wanneer genieten Hans en Jip het meest van roeien? Jip: “Als het lekker gaat. En bij oefeningen. Bijvoorbeeld tien keer achter elkaar hard. Ik weet precies wanneer ik goed geroeid heb. Dan heb ik blaren en de volgende dag spierpijn. Soms ga ik onderweg ook wel eens eenden tellen”. Hans Veenstra geniet het meest als hij voelt dat iedereen in een ploeg goed roeit. Hans: “Je merkt ook meteen dat het helpt als je je best doet. Dat gaat het lekker en loopt de boot goed”. Jip heeft buiten het roeien via What’s App wel contact met haar ploeg en met Robin is ze vriendin geworden. Voor Hans is dat anders: “we kennen elkaars levens en als er zieken zijn dan staan we er voor elkaar. Maar verder komen we niet bij elkaar. Het speelt zich hier op Hemus af”. Jip Swildens is jarig op de dag van dit gesprek. Ze wordt 13 en trakteert op taart. En Hans Veenstra heeft een cadeautje voor haar: Zijn trofee uit België die hij won bij een wedstrijd in 1961. Een ‘gouden roeiriem’. Jip is er zeer verguld mee: “oh, fantastisch! Het mooiste cadeau dat ik gehad heb”. Hans: “De Belgen zeiden toen dat het van goud was, en zo ziet het er ook uit. Maar mijn vrouw heeft het vanmorgen even heel mooi voor je opgepoetst. Daarom glimt het zo”.
De Maand van Hemus oktober 2014
Van het bestuur Wiersma steunt Maarten Maarten Huksmans roeit nu rond in zijn ‘eigen’ Wintech Medalist: een topskiff. Die is ter beschikking gesteld door Wiersma, de botenbouwer waar wij veel boten kopen. Met die boot zal Maarten wedstrijden gaan roeien - en zijn eerste overwinning heeft hij al binnen, op de Eemhead.
Maarten doopt Lockhorst Tijdens de open dag op 6 september heeft Maarten de Lockhorst gedoopt.
Veiligheid Tijdens de laatste ALV hebben we beloofd met een nieuw veiligheidsbeleid te komen.. Inmiddels begint dat vorm te krijgen. Er zal - als de volgende ALV dat goed vindt - een veiligheidscommissie komen die alle aspecten bewaakt, en ervoor zorgt dat veiligheid in alle onderdelen van de vereniging verankerd is. Van kleding (zwarte jassen?!...), tot roeien (telefoon mee!) en de bar, en overal.
Parkeren Dat kan niet op de nieuwe plek. Het kan trouwens ook niet meer op de oude plek, maar dit terzijde. We hebben eens gekeken wat het handigst is. En dan komt de parkeerplaats onder de Driesluizenbrug als beste uit de bus. 700 meter lopen. Of een vouwfietsje mee. En we denken ook aan een pontje op de zaterdagochtend. Andere ideeën zijn ook welkom, maar je moet wel weten dat we met de parkeergarage van het ziekenhuis niks kunnen.
Lustrum Hemus bestaat volgend jaar 25 jaar. Dus er zit een feestjaar aan te komen. De lustrumcommissie heeft zijn eerste plannen gemaakt. Heb je een gouden idee? Mail of bel Peter Slagter.
pagina
7
De Maand van Hemus pagina
oktober 2014
8
Buiten de boot
Ik heb haar gestript tot op het laatste schroefje In de rubriek Buiten de Boot het verhaal van Job Burgers over de volledige en eigenhandig uitgevoerde restauratie van zijn veeleisende geliefde: de Volvo 145 stationwagon DM-83-99 uit 1970. -- door Raijmond Witten “Daar stond ze: een rode Volvo stationwagon 145 uit 1970, bij een handelaar in Brabant. Eindelijk, na lang zoeken had ik haar gevonden. Ik was op slag verliefd en dat heb ik geweten. Er zijn voor Volvo-oldtimers drie beunhazen in Nederland. Eén daarvan is ene Wim in Brabant en daar heb ik deze Volvo 145 gekocht. Voor veel te veel geld. Maar ja, ik was verliefd en dat kleurt het zien. Toen ik smoorverliefd bij “beunhaas Wim” het erf afreed, riep hij me nog na: ‘ze kan wat problemen geven als je haar overschakelt van gas op benzine’. Het bleek dus al snel dat mijn nieuwe liefde, de Volvo 145, het op benzine h e l e m á á l niet deed”. Job Burgers is van jongs af aan fan van de Volvo stationwagon. Hij vindt hem stoer en functioneel. Een soort fabrieksgebouw op wielen. Job kan, ondanks vele problemen in de eerste jaren van zijn relatie met haar, toch niet van haar scheiden. Zij daarentegen laat hem met groot gemak regelmatig in de steek. Uiteindelijk, op weg naar zijn moeder in Frankrijk, laat zijn geliefde Volvo het volledig afweten. Totalement en panne!
Job Burgers (52) is sinds april 2005 lid van Hemus. Job is een bevlogen vormgever
Karin tussen de blommen Na veel gesleutel en lange uren wachten, ‘mijn vrouw Karin heeft heel wat uren tussen de blommen langs de snelweg zitten wachten’, gaat Jobs lovebaby met de ANWB op transport terug naar Nederland. Een toen stond hij voor de keus: scheiden of repareren. Job Burgers koos voor dat laatste en dan is hij ook meteen rigoureus. Dat had ie als kind al bij het uit elkaar halen en weer in elkaar zetten van de stofzuiger. Grondig en tot op het laatste schroefje. Dat je soms een handvol schroefjes overhoudt, ach alstie het maar doet. De Volvo uit 1970 gaat naar een loods in Ermelo en daar stript Job zijn bruid tot op het laatste schroefje. “Ik ben van oorsprong niet technisch” zegt Job. “Maar al gauw weet je alles van tandwielen, krukas, kleppen en de oliepomp. En schuren, eindeloos schuren. Ik ben lid geworden van de Volvo Klassieker Vereniging. Als ik dat eerder gedaan had, dan was ik niet zo opgelicht door ‘beunhaas Wim’ uit Brabant”.
Handenbindertje De volledige restauratie heeft uiteindelijk 6 jaar in beslag genomen en heeft evenveel pieken als dalen gekend. “Soms dacht ik, het is misschien beter om te stoppen. Maar dan vond ik toch opeens weer de oplossing voor het probleem. Ik heb er veel van opgestoken en er ook heel veel leuke mensen door ontmoet. Je leert er van op een andere manier om te gaan met onzekerheden. Ook de onzekerheden in het leven. Weet je wat het is met zo’n oldtimer? Het is altijd weer anders. Iedere keer als ik erin stap, verschilt het geluid weer iets en ik hoor elk verdacht tikje. Je kunt wel zeggen: ze is een handenbindertje. Zo’n ding leeft”. Job kan het kennelijk niet laten verliefd te worden op een arbeidsintensief object. Sinds enkele maanden is hij gevallen voor een lieflijk zomerhuis in Kamerik, met rieten dak en boomgaard. Heeft hij ook helemaal gestript. Tot op het laatste schroefje.
(Avantgarde Media) en als zodanig ook betrokken bij de vormgeving in onze nieuwe Villa Hemus. Hij roeit in C1 en C4. Onregelmatig, zegt hij. Zijn geliefde Volvo 145 met kenteken DM-83-99 houdt hem nog dagelijks bezig. Ze is mooi maar veeleisend. Job is getrouwd met Karin en heeft twee kinderen, Daniel en Anne Lot.
De Maand van Hemus pagina
oktober 2014
Alle palen en meer
Bouw vordert gestaag
9
Najaars-opendag
Weer nieuwe aanwas
Op maandag 25 augustus werd de eerste paal geslagen voor het Huis van de Watersport. Het was een beetje een verloren moment, zo in de laatste week van de schoolvakanties. Onze voorzitter Koos was erbij en zette een filmpje online, zodat iedereen virtueel getuige kon zijn van dit bijzondere moment. Inmiddels zijn we vier weken verder en is de gehele fundering klaar.
“Nooit geweten dat je hier kon roeien”, aldus een van de belangstellenden tijdens de Open Dag, zaterdag 6 september jl. Een datum die niet toevallig gekozen is: deze dag was door de KNRB uitgeroepen tot landelijke Open Dag, zodat er maximaal geprofiteerd kon worden van de hausse in aandacht voor de roeisport tijdens de WK op de Bosbaan, eind augustus.
-- door Marco van der Eijk, Stichting Huis van de Watersport -- foto’s Koos Termorshuizen
-- door Hans Theuws
Hemus organiseert elk voorjaar en elk najaar een Open Dag, met als voornaamste doel het werven van nieuwe leden. “Belangrijk”, aldus Tjalling van Asbeck, als bestuurslid verantwoordelijk voor ledenwerving en organisatie van deze Open Dag, “want de vereniging heeft zich tot doel gesteld om te groeien naar 500 leden. Dit betekent een groei van zo’n 30% ten opzichte van het huidige ledental van 380”. Daarnaast is er ook jaarlijks een uitstroom van pakweg 10%, die natuurlijk ook gecompenseerd moet worden. Meestal resulteert een Open Dag in 20 tot 30 nieuwe leden, maar er zijn ook wel uitschieters geweest: het record is 80 nieuwe leden. En dan ontstaat er een luxeprobleem, want vooral voor de jeugd is het lastig om voldoende trainers te vinden. Op dit moment is er zelfs een wachtlijst voor jeugdleden. Overigens is de Open Dag niet de enige wervingsactiviteit: in het voorjaar wordt er altijd met een skiff door de stad gelopen om Hemus te promoten, en daarnaast zijn er incidentele verenigingsmarkten, zoals onlangs bij de opening van het nieuwe Meander Medisch Centrum. Ook de website en mond-tot-mondreclame zijn belangrijke kanalen bij ledenwerving. Tijdens deze Open Dag konden bezoekers kennis maken met Hemus en hun eerste roei-ervaring opdoen op de ergometer, in de roeibak en in een wherry, wat dan ook met vele enthousiasme gedaan werd. Daarnaast waren er rondleidingen door de loods, en is een inkijkje gegeven in de nieuwbouw van het Huis van de Watersport. Omdat op dezelfde dag ook de nieuwe Lockhorst gedoopt werd door Maarten Hurkmans, én er begonnen werd met de lessen voor de jeugd, was het bepaald een levendig geheel!
Nu kan het opbouwen van de staalconstructie beginnen. Waarschijnlijk zijn de eerste beginselen daarvan al te zien op het moment dat deze Maand verschijnt. Het bouwen van de staalconstructie gaat snel en half oktober zal het hoogste punt bereikt worden. Op 16 oktober drinken we het zogenaamde pannenbier in gezelschap van sportwethouder Buijtelaar, die om 17.00 uur de Amersfoortse vlag zal hijsen. Iedereen is van harte welkom. Nadat het staalskelet is gebouwd, zullen de gevels en de dakdelen worden aangebracht. Dit neemt een week of vier in beslag. Als alles volgens planning verloopt, zal het casco dus ongeveer half november worden opgeleverd. Ook de terreinverharding, die tot in de botenloods doorloopt, zal dan zijn aangebracht. Vanaf dat moment kunnen de installateurs beginnen met het aanbrengen van alle voorzieningen die met warmte, licht en water te maken hebben. In de wintermaanden gaan deze aan de slag. In die periode zal ook aan de afbouw worden begonnen. Vooral de bovenetage, waar de kantine, kleedkamers en fitnessruimte komen, worden netjes afgewerkt. In het vroege voorjaar breekt dan de fase aan dat de laatste details aan de inrichting moeten worden verzorgd. Hierbij komt het ook aan op zelfwerkzaamheid van de toekomstige gebruikers van de nieuwe accommodatie: dat zijn jullie! Mirjam Schippers, die het interieur ontwierp, heeft een hele klussenlijst en voor iedereen is er wel iets te doen. Of het nu gaat om het timmeren van plantenbakken voor op het terras of het beitsen van banken. Van het inrichten van de nieuwe keuken tot het maken van kussens. Een volledige lijst met klussen waarop je persoonlijk of als ploeg op kunt intekenen, wordt binnenkort rondgestuurd. Voor wie de nieuwbouw op de voet wil volgen: we houden een blog bij, met foto’s en verhaaltjes. Ga naar http://huisvandewatersport.blogspot.nl/ en weet alles.
Coaches gezocht! Het resultaat is zo’n 30 nieuwe aanmeldingen voor de proefperiode, van jeugdleden en van mensen met roei-ervaring die in willen stromen. De proefperiode is inmiddels van start gegaan, met lessen op zaterdagmiddag, dinsdagochtend en vrijdagochtend. Er zijn nog niet voldoende coaches voor de zaterdagmiddag, dus schroom niet je aan te melden als je ambities in deze richting hebt (via
[email protected])! In het najaar starten alleen lessen voor beginners, mocht je ongestuurd willen gaan roeien of skiffen, dan kun je vanaf april weer terecht.
[email protected]
De Maand van Hemus pagina
oktober 2014
10
“Wereldkampioenschappen roeien in eigen land?
Dat willen we zien!” Dagje uit voor de HOLA
In strandstoel langs de Bosbaan
Van waterrescue tot VIPs rondrijden
-- door Moos Hoek
-- door Raijmond Witten
-- door Ank Verrips
Een groep Hemus-veteranen liet zich de kans om in eigen land het WK-roeien te bezoeken, niet ontnemen en pakte de trein naar Amsterdam-Zuid.
Simon Does, oud Hemuslid en vader van ons lid Annika Does , was achter de schermen betrokken bij de WK op de Bosbaan.Als ICTbobo faciliteerde hij, met anderen, de organisatie bij het regelen van de visa, bij de mediacontacten en bij de tijdswaarneming.
De WK op de Bosbaan. Daar moest je natuurlijk bij zijn als je van roeien houdt. En dat kon op diverse manieren. Als atleet (geen optie voor Hemusleden…) als journalist (alleen weggelegd voor Koos en Leonie), als official (spijtig, geen enkel lid was belangrijk genoeg), als toeschouwer (vrij prijzig) en als vrijwilliger.
Hemus-voorzitter Koos Termorshuizen kende door frequent bezoek van dit evenement de weg op z’n duimpje en loodste ons in stevig wandeltempo naar de Bosbaan. Voor sommigen was het de eerste kennismaking met dit werklozenproject uit de jaren ’30. Het Bosbaanterrein was veranderd in een roei-gerelateerd pretpark. Willem Beulink kon z’n lol niet op met een tegendraadse ergometer , hoofd klusploeg Wim Broekhuizen en materiaalcommissaris Everdien Dikken watertandden bij de botenstands. En verder natuurlijk veel koek en zopie. Vrijwilligers uit de verenigingen waren overal werkzaam, we zagen onder hen Simon Does, Ellen Sulman, Ank Verrips en Jet Passchier. En Koos liep natuurlijk zijn blad Roei! te verkopen. Vanaf de tribune konden we het allemaal goed volgen: de eerste 1500 meter op grote schermen, de laatste 500 meter direct voor onze neus. En omdat er zoveel wedstrijden bot op elkaar werden verroeid, was er geen tijd om je te vervelen. Opvallend voor uw verslaggever was dat er roeiers voorbijkwamen die niet de Hemus-haal hanteerden en toch verschrikkelijk hard gingen! De hoogtepunten: goud voor de Nederlandse lichte dames-4, en goud voor een Belgische, na een ongelofelijke snoek vlak voor de finish!
Typisch zo’n IT-kunstje achter de schermen, waar je helemaal niks van merkt, totdat het fout gaat. Simon Een aantal leden had de keuze snel Does: ‘We hadden enkele jaren gelegemaakt. Als vrijwilliger natuurlijk! den onze ambitie geformuleerd. En Op zaterdag 16 augustus bleek dat dat was: tijdens het WK zitten wij in Rens, Annika, Simon, Suzanne, Ellen een strandstoel langs de Bosbaan. Ik en Ben zich hadden opgegeven als kan je vertellen dat enkele van de bijna we daar heel dicht 700 vrijwilligers. bij gekomen zijn. Er Chef is binnen de ICT Simon was al Bananen helemaal niks mismaanden betrokgegaan. En dus had ken bij het ICT ik de tijd om met team. De andere mijn accreditatie lekker overal rond Hemusvrijwilligers werden op te struinen’. Simon heeft niet veel diverse plaatsen meegekregen van de teleurstellingen ingezet. Rens in in het Hollandse kamp: ‘Wij waren het veiligheidsmet ons werk vooral gericht op alle team, bij “wateratleten. Het was natuurlijk nog rescue” (opletten mooier geweest als er een Hollandse en assisteren bij medailleregen was gevallen. Toch de veiligheid op hebben we met de IT-ers elke avond het water) wel even een feestje gevierd, omdat Annika op ons werk weer foutloos was gegaan. diverse plaatsen, Ik heb voorlopig ff de buik vol van bij de vrijwilliwedstrijdroeien. Maar wie weet, sta gerscatering, als ik volgend jaar weer op het vlot bij “chef bananen” de nieuwe villa van Hemus. Ik volg maar ook als de bouw in ieder geval met warme vlothond (puntbelangstelling’. jes van boten vasthouden bij de start). Ben heeft o.a. toegangskaarten gescand.
Willem Beulink op de tegendraadse ergometer
Ellen had er enorm veel zin in, die is ingezet als begeleidster voor de fotografen en op allerlei andere plaatsen bij muntverkoop en ticketverkoop. Ellen heeft twaalf dagen gewerkt, bijna een halve maand! Verder hadden Ellen, Suzanne en Ank nog een andere uitdaging. Het voorkomen van kastekorten. Ze hebben munten en kaarten verkocht en de kaartverkoop was 30% hoger dan verwacht, dus er was werk aan de winkel. In de Aegon Fan-zone (soort Holland Heineken huis, maar dan gesponsord door Aegon) waar de atleten gehuldigd werden, was de muntverkoop door Suzanne en Ellen gigantisch. 13.000 euro per shift aan consumptiemunten en dan toch maar 1 euro kastekort!
Ellen
Een leuke job voor mij waren ook de chauffeursdiensten. Er was een transportbalie ingericht van waaruit een compleet taxibedrijf gerund werd met 4 grote touringcars, 10 personenbusjes en 30 dure BMW’s om belangrijke mensen te vervoeren. Op Schiphol moesten officials opgehaald worden met de BMW-shuttle-
Op de laatste dag zagen de meeste vrijwilligers elkaar weer. Iedereen was het er over eens. Het was een bruisend evenement. Ook al moet Nederland het Nederlandse roeien van deze WK misschien nog een keertje evalueren, de vrijwilligers van Hemus hadden het niet willen missen.
Vrijwillige vlothonden
service, en pararoeiers met een rolstoelbus. Op de 4 touringcarchauffeurs na gebeurde alles met vrijwilligers. En ja, voor de zekerheid heb ik maar even vooraf een rondje gereden met de BMW op de parkeerplaats bij de Bosbaan, want één keer gas geven en je hangt in de bumper van je voorganger. Dus dat moest even getest worden. En ja, waar laat je de autosleutel van een auto die alles met een soort transponder doet? Zit je met de sleutel in je handen terwijl de motor draait! Gelukkig, geen deuken gemaakt, geen bekeuringen gehad, maar wel lekker snel gereden!
Toen ik zelf maandagavond 1 september als laatste gasten de voorzitter van de Oostenrijkse, Tunesische en Italiaanse roeibond naar het vliegtuig bracht, moest ik ook even slikken. Het was prachtig maar het is nu echt voorbij.
