De Brief Boudewijn Büch Gezelschap Büchmania
Jaargang 11 Nummer 2 9 april 2013 Inhoud nieuwsbrief De Brief nummer 2: Vers van de pers, recent en al wat ouder nieuws dat we u niet willen onthouden.
Gemeente Wassenaar vernoemt leesterras in Openbare Bibliotheek naar Boudewijn Büch Teylers Ontmoet, zondag 14 april Gert Baeyens en Joop Mourik, Jelle Leenes en Rob Bijlsma, Pistool James Cook brengt 168.000 euro op bij veiling De Rijkspostduivendienst De Slag bij Waterloo als bordspel William Spaaij speelt hoofdrol in muzikale theaterversie van De Kleine Blonde Dood Oud-directeur Rijksmuseum Volkenkunde geridderd Teylers Museum zet vijftig topstukken online ‘Büch maakte roman van zijn leven. Na zijn dood is er van hem een karikatuur gemaakt’ Rugzaktoerist bezoekt alle landen en pakt wereldrecord Op zoek naar de kleinste boekhandel ter wereld Eiland blijkt niet te bestaan
Met dank voor het insturen van bijdragen aan: Patrick van Emst, René van Haaster, André Koolen, Marcel Massing en Alexander Reeuwijk. Karin Piters
1/16
Gemeente Wassenaar vernoemt leesterras in Openbare Bibliotheek naar Boudewijn Büch De gemeente Wassenaar neemt op 28 augustus 2013 een leesterras in de openbare bibliotheek van Wassenaar in gebruik en vernoemt dit leesterras naar Boudewijn Büch. Het leesterras krijgt de naam: 'Büchs eiland'. Dit heugelijke feit vindt plaats op woensdag 28 augustus a.s., vanaf 16.00 uur. Eva Rovers siert het feestje op met een lezing. Het Boudewijn Büch Gezelschap Büchmania is hierover vandaag geïnformeerd en krijgt te zijner tijd een uitnodiging voor dit feestelijke gebeuren.
Sinds Burgemeester Jan Hoekema tijdens de Boudewijn Büch lezing in Wassenaar, 17 november 2012, de aankondiging deed dat de gemeente Wassenaar een straat wilde vernoemen naar Boudewijn Büch was enige onrust in de gemeente. Eerder leek de gemeente Wassenaar een straat te hebben gevonden. Het plan werd geopperd om de Rijnsburgpassage, de zijstraat van de Langstraat waar de ingang van de openbare bibliotheek aan is gelegen, naar Büch te vernoemen. Hiertegen kwam echter verzet in de gemeentelijke raadscommissie Bestuur & Middelen. Naar verluid was het verzet gebaseerd op de kosten van de naamswijziging voor de in deze straat gevestigde ondernemers. Ons eigen bestuurslid Arjan Honkoop weet uit eigen ervaring hoe lastig en precair het naam geven van straten is. Hij zit al jaren in de straatnamencommissie van de gemeente Leiden, waar Boudewijn Büch al jaren op de shortlist staat. Echter een bestaande straat hernoemen is zo een, twee, drie niet gedaan. Daar gaan jaren voorbereiding aan vooraf. Alle bewoners en bedrijven in een straat die wordt hernoemd, moeten immers de adreswijziging kunnen doorgeven aan hun contacten, klanten en relaties. Daar zijn bovendien bergen kosten mee gemoeid en wie gaat dat betalen? Een nieuwe straat moet passen in het thema van de wijk en de omgeving. Daarmee is niet elke nieuwe straat geschikt. Bovendien is het aantal nieuwbouwprojecten in menig gemeente als gevolg van de huidige crisis ver teruggelopen.
2/16
Wat nu te doen in Wassenaar? Wellicht heeft de gemeente woord willen houden voor wat betreft de naamgeving en het probleem van een straatnaam willen omzeilen. Wat maakt het uit wat de beweegredenen van de gemeente Wassenaar zijn geweest, een leesterras in de Openbare Bibliotheek die de naam draagt Büchs eiland is fraai.
Teylers Ontmoet, zondag 14 april Gert Baeyens en Joop Mourik, Jelle Leenes en Rob Bijlsma Ingezonden door: Alexander Reeuwijk Teylers Museum organiseert in samenwerking met Athenaeum Boekhandel Haarlem een reeks middagen vol interviews met auteurs van recent verschenen boeken over geschiedenis, reizen en natuurwetenschap. ‘Teylers ontmoet' vindt iedere tweede zondag van de maand plaats in de historische Gehoorzaal van Teylers Museum. De auteurs worden geïnterviewd door de samenstellers van de middag: Roderick Nieuwenhuis (medewerker NRC Boeken) en Alexander Reeuwijk (reisschrijver en fotograaf). In de pauze zullen de auteurs hun boeken signeren. Kosten: voorverkoop 12,50 euro (incl. koffie/thee in de pauze), op de dag zelf 15 euro. Kaarten zijn verkrijgbaar in de Athenaeum Boekhandel aan de Gedempte Oude Gracht 70 in Haarlem en online via de website van Teylersmuseum: http://www.etix.com/ticket/online/eventSearch.jsp?event_id=586700&language=n l&country=NL&cobrand=teylers.
Programma Gert Baeyens en Joop Mourik, Lezen in het duin. Nagenieten van de Gouden Eeuw(KNNV Uitgeverij) In hun rijk geïllustreerd cultuur- en natuurgeschiedenis van de Amsterdamse Waterleidingduinen en de Bollenstreek, het kustgebied tussen Haarlem en Noordwijk, roepen auteurs Gert Baeyens en Joop Mourik wandelaars op als ‘detectives’ op zoek te gaan naar de lokale geschiedenis van het gebied. Die geschiedenis begint, zo benadrukken de auteurs, in de Gouden Eeuw toen rijke kooplieden hun stempel op het gebied drukten. Wat is daar vandaag de dag nog van te zien? En waar moeten we op letten?
3/16
Jelle Leenes: Nederland Waterland: over nevel, neerslag, schimmels, roest en andere natte zaken (Balans) In Nederland Waterland gaat Jelle Leenes (1950). oudhoofdredacteur van gratis dagblad Metro en voormalig Frankrijkcorrespondent voor NOVA, RTL-nieuws en HP/De Tijd, dieper in op de Nederlandse strijd tegen water. Het is Leenes, mede-oprichter van de Waterbond, er vooral om te doen het Nederlandse waterbeheer kritisch tegen het licht te houden. Zijn onze dijken echt zo sterk als wordt gesuggereerd? En wat is de huidige staat van ons waterbeheer. Aan de vooravond van de kroning van ’s werelds enige waterprins tot koning der Nederlanden praten we met Leenes over de eigenaardige en soms lastige relatie tussen Nederland en water. Rob Bijlsma: Mijn Roofvogels Hoe is het gesteld met de roofvogels in binnen- en buitenland? Weinig mensen kunnen daar zo vakkundig en aanstekelijk over vertellen als Rob Bijlsma, die ook wel bekend staat als ‘de roofvogelman'. Sinds de jaren zestig klimt hij in boomtoppen en speurt hij de bosbodem af om zijn geliefde vogels, zoals de havik, wespendief en boomvalk te bestuderen. In zijn boek Mijn Roofvogels schrijft hij bevlogen over roofvogels in binnen- en buitenland, onderbouwd met getallen en grafieken. Daarnaast verrijkt hij de tekst met tal van anekdotes die horen bij het echte veldwerk. Op 19 maart ontving Bijlsma de prestigieuze Edgar Doncker prijs voor natuurbehoud, op 14 april is hij te gast tijdens Teylers ontmoet.
Kaarten zijn online verkrijgbaar op: http://www.etix.com/ticket/online/eventSearch.jsp?event_id=586700&language=n l&country=NL&cobrand=teylers en bij Athenaeum, Gedempte Oude Gracht 70, Haarlem. Voorverkoop € 12,50 – op de dag zelf € 15,Zaal open: 13:30 uur Aanvang: 14:00 uur Pauze: 14:45 uur Einde: 16:00 uur
4/16
Pistool James Cook brengt 168.000 euro op bij veiling Het 18de eeuwse pistool van de Britse ontdekkingsreiziger James Cook heeft 13 februari 2013 op een veiling in Australië 219.600 Australische dollar (ongeveer 168.000 euro) opgebracht. Het antieke wapen, gemaakt door de Maastrichtenaar Godefroi Corbeau jr., die rond 1760 stierf, werd door een anonieme koper uit Australië gekocht. Dat maakte het veilinghuis Leski Auctions bekend. Het pistool van Cook, die in 1770 als eerste westerling in het oosten van Australië aan land ging en het land zich toeeigende ten faveure van Groot-Brittannië, bracht meer op dan de hoogste verwachting.
Het veilingbedrijf weet niet of Cook het pistool bij zich droeg toen hij voet op Australische bodem zette en de Britse vlag plantte op Possession Island in het noorden van de huidige deelstaat Queensland. Het lijkt er echter op dat hij het niet vaak gebruikt heeft. De verkoper was Ron Walker, een Australische zakenman en vroegere burgemeester van Melbourne, die het wapen in 2003 kocht van de nazaten van Cook. Die hadden het generaties lang in de familie gehouden. Het gaat om een pistool van het type Continental Flintlock.
De Rijkspostduivendienst Ingezonden door René van Haaster Onlangs melde het radioprogramma OVT van de VPRO dat het Franse leger van plan is postduiven als betrouwbare boodschappers te herintroduceren in het leger. Andere legers maken al sinds jaren geen gebruik meer van postduiven vanwege nieuwe en snellere methoden van communicatie. Het Zwitserse leger heeft zijn 5/16
postduiven als laatste in Europa gedemobiliseerd in 1996. Ook het Nederlandse leger heeft gebruik gemaakt van postduiven als koeriers. In 1884 werd daarvoor speciaal de Nederlandse Rijkspostduivendienst opgericht, die bestaan heeft tot 1932. De dienst sneuvelde vanwege bezuinigingen in crisistijd. Overigens is er in de loop der tijd geëxperimenteerd met het inzetten van burgerduiven voor militaire doeleinden. Helaas legden die te vaak het loodje wegens gebrek aan training en ervaring in extreme omstandigheden. Ooit is een Nederlandse postduif in Britse dienst gedecoreerd. De postduif William of Orange, deed dienst in de Army Pigeon Service (APS) en werd in de Tweede Wereldoorlog ingezet rondom operatie Market Garden. Om de brug bij Arnhem te veroveren werden op zondag 17 september 1945 Engelse troepen onder leiding van luitenant-kolonel Frost naar Nederland overgevlogen. De radio’s van de Engelsen werkten hier echter nauwelijks. De dus gebruikte de eenheid van luitenant-kolonel Frost, toen ze bij de brug in Arnhem kwamen, een duif om in Engeland te melden dat de noordelijke oprit van de brug in haar handen was. Postduif William of Orange trotseerde in 4 uur en 24 minuten maar liefst 420 kilometer, meer dan de helft boven de Noordzee. Voor deze recordvlucht met een gemiddelde snelheid van ruim 95 km/u werd hij onderscheiden met de Dickin medaille, het Victory Cross voor dieren. Hij werd teruggekocht door luitenant-kolonel Frost, en heeft nog 10 jaar van zijn rust mogen genieten.
Majoor buiten dienst Peter Yska schreef over de Nederlandse Rijkspostduivendienst het artikel ‘De postduif als militair verbindingsmiddel in Nederland en Indië’. Het is als pdf te downloaden via: www.vovklict.nl/intercom/2006/4/Postduif_als_vbdmiddel.pdf
6/16
Zie ook het interessante artikel ‘postduiven, helden van de Eerste Wereldoorlog’ geschreven door Heim Meijerink op http://www.wereldoorlog1418.nl/duiven/index.html Bron: http://www.geschiedenis24.nl/ovt/afleveringen/2012/18-112012/Postduiven.html
De Slag bij Waterloo als bordspel Door René van Haaster Waterloo: Napoleon’s laatste veldslag is een spannend bordspel dat één van de belangrijkste veldslagen uit de geschiedenis nabootst.
7/16
In koortsachtige haast mobiliseerde Napoleon een leger rondom overlevende veteranen, leden van de Keizerlijke Garde en uitstekende bevelhebbers zoals Ney. Met dit nieuwe Franse leger dacht een snelle beslissende slag aan de in België gelegerde alliantie uit te delen. Hij hoopte door snel in 4 colonnes naar Brussel op te rukken de Brits-Nederlandse en Pruisische legers apart en beslissend te verslaan. Na slagen bij Ligny en Wavre tegen de Pruisen en Quatre Bras tegen eenheden van de Engelsen en Nederlanders trof Napoleons' hoofdmacht de Engelsen en de Nederlanders onder Wellington bij het gehucht Mont St Jean. Waterloo is een spannend bordspel over een veldslag. Twee of drie spelers kruipen in de huid van Napoleon, Wellington en Blücher en nemen de tactische beslissingen, waarmee ze de slag naar hun hand denken te zetten. Er kan volgens twee scenario’s worden gespeeld: één met vier speelbeurten en één met de hele veldslag in zeven beurten. Waterloo: Napoleon’s laatste veldslag bevat één groot speelbord, 108 grote, kleurrijke speelstukken, 2 kartonnen leiderstukken, 55 speelkaarten, 1 kaart met spelerstips en de spelregels. Het spel bevat géén dobbelstenen – beweging, gevechten en speciale gebeurtenissen worden allemaal door middel van de speelkaarten geregeld! Het spel is in 2002 ontworpen door Alexander S. Berg en uitgebracht door Phalanx. Het is verkrijgbaar via de bekende webshops en tweedehands op Marktplaats.
William Spaaij speelt hoofdrol in muzikale theaterversie van De Kleine Blonde Dood Bron: http://www.theaterparadijs.info/mtp/index.php/musical/619-william-spaaij-speelthoofdrol-in-muzikale-theaterversie-van-de-kleine-blonde-dood Vrijdag 23 november, precies tien jaar na het overlijden van Boudewijn Büch, maakte Albert Verlinde Entertainment bekend dat William Spaaij de hoofdrol gaat spelen in de muzikale theaterversie van het meest succesvolle boek van de schrijver, De Kleine Blonde Dood. Het creatieve team bestaat uit regisseur Peter de Baan en scriptschrijver Dick van den Heuvel. Ad van Dijk, die eerder muziek voor Cyrano, Joe en Rex schreef, componeert voor het eerst sinds lange tijd de muziek voor deze theaterversie. De voorstelling is vanaf najaar 2013 in heel Nederland te zien. De Kleine Blonde Dood is het meest succesvolle boek (1985) van schrijver/dichter Boudewijn Büch. Albert Verlinde is bijzonder trots dat hij de rechten met goedkeuring van de familie van Boudewijn Büch en de uitgeverij van het boek heeft verkregen. Ook William Spaaij, die verzekerd is van opnieuw een mooie rol in het theater, kijk uit naar deze nieuwe uitdaging. “Voor mij als acteur is het heel belangrijk verrassend te blijven in de keuze van mijn rollen. Na het succes van ‘Ramses’ was de overstap naar een grote musical als ‘Shrek’ iets totaal anders. Door nu te kiezen voor een rol in een kleiner stuk kan ik weer een andere kant van mezelf laten zien. Ik kan mij met deze rol verder ontwikkelen en ook het intensief samen spelen met een kind lijkt mij een hele mooie uitdaging.
8/16
Deze rol in ‘De Kleine Blonde Dood’ is een volgende fantastische stap in mijn carrière die ik met beide handen aangrijp.” De première van De Kleine Blonde Dood vindt plaats op 9 december 2013 in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag. Het verhaal Boudewijn is een jonge veelbelovende schrijver met een heftig en wild leven. Bij een nachtelijke ontmoeting met een van zijn vroegere leraressen Mieke, verwekt hij bij haar een kind. In eerste instantie wil hij niets van het kind weten, maar wanneer hij ontdekt dat Mieke niet goed voor het kind is, neemt hij het jongetje Micky in huis. Daardoor komt zijn hele leven op zijn kop te staan en als Micky ook nog ziek wordt, moet Boudewijn abrupt volwassen worden. De Kleine Blonde Dood is een hartverscheurend verhaal over verlies, verdriet en machteloosheid. Een monument voor een kleine, gestorven jongen. Meer informatie De muzikale theaterversie van De Kleine Blonde Dood is vanaf najaar 2013 te zien in de Nederlandse theaters. Blijf op de hoogte via www.theaterhits.nl
Oud-directeur Rijksmuseum Volkenkunde geridderd Omroep West 30-11-2012 Ingezonden door: André Koolen LEIDEN - Steven Engelsman, oud-directeur van het Rijksmuseum Volkenkunde in Leiden, is vrijdag benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau. Hij ontving de Koninklijke onderscheiding in het museum uit handen van de Leidse burgemeester Henri Lenferink. Engelsman nam in april na twintig jaar afscheid bij het Rijksmuseum Volkenkunde. Hij is nu directeur van het Museum für Völkerkunde in Wenen. Engelsman kreeg zijn onderscheiding onder meer kennisuitwisseling met musea over de hele wereld.
9/16
voor
zijn
rol
in
de
Teylers Museum zet vijftig topstukken online Ingezonden door: Patrick van Emst Het Teylers Museum in Haarlem heeft vijftig topstukken uit de eigen bibliotheekcollectie online gezet. Via internet kan er hierdoor onder meer gebladerd worden door het beroemdste vogelboek ter wereld en door de bekende achttiende-eeuwse Atlas major van Reinier Ottens. Het museum heeft onder meer het zeldzame boek The Birds of America (1826-1838) van John James Audubon online gezet. Teylers Museum is de enige instelling in de Benelux die een volledig exemplaar van dit beroemdste vogelboek ter wereld bezit. Het boek werd in de negentiende eeuw gemaakt door de Amerikaanse schrijver en natuuronderzoeker John James Audubon (1785-1851). Audubon schilderde vogels, vaak op ware grootte, tijdens zijn reis door Amerika. Terug in Londen besloot hij een boek te maken. In dat boek zijn 435 platen en 1065 vogels te bewonderen. De collectie De collectie van Teylers Museum bestaat van oorsprong uit vijf ‘Kabinetten’: de Kunstverzamelingen, de Wetenschappelijke Bibliotheek, het Fysisch Kabinet (natuurkundige instrumenten), het Paleontologisch-Mineralogisch Kabinet (Fossielen en Mineralen) en het Numismatisch Kabinet (munten en penningen). De kunstcollectie bestaat uit tekeningen (ruim 10.000), prenten (circa 27.000) en schilderijen (320) en is in de loop van meer dan twee eeuwen opgebouwd. De verzameling oude tekeningen van Italiaanse en Nederlandse scholen is van internationale betekenis en bevat onder meer 25 werken van Michelangelo, tekeningen van Rafaël (9), Goltzius (120), Claude Lorrain (75) en nagenoeg het complete grafische werk van Rembrandt. Het bestand van de bibliotheek telt ongeveer 25.000 boekbanden en 100.000 tijdschriftbanden, waaronder het enige Nederlandse exemplaar van Audubons The Birds of America , kostbare botanische werken en atlassen van Blaeu en Ottens. Het Fysisch Kabinet bestaat uit een collectie van circa 1.500 onderzoeks- en demonstratieinstrumenten,bijeengebracht door de achtereenvolgende beheerders uit de periode 1784-1910. Het Paleontologisch-Mineralogisch Kabinet omvat 25.000 soorten fossielen en 10.000 soorten gesteenten en mineralen uit de hele wereld, waaronder een aantal holotypen (exemplaren waaraan de eerste wetenschappelijke beschrijving is gewijd), een Mosasaurus en zeldzame kristalmodellen. De collectie van het Numismatisch Kabinet telt ruim 15.000 munten en penningen. http://teylers.adlibhosting.com/internetserver/Details/bibliotheek/8520
10/16
‘Büch maakte roman van zijn leven. Na zijn dood is er van hem een karikatuur gemaakt’ Door: Roderick Nieuwenhuis Bron: http://www.nrc.nl/boeken/2012/12/14/buch-maakte-roman-van-zijn-leven-na-zijndood-is-er-van-hem-een-karikatuur-gemaakt/ Hij was vandaag 64 geworden, bibliofiel en tv-maker Boudewijn Büch. Sinds zijn overlijden op 23 november 2002 is hij vooral neergezet als pathologische leugenaar en fantast. In een recente publicatie wil Büch-biografe Eva Rovers dat beeld nuanceren. Ook Eva Rovers, de biografe die een jaar geleden begon aan haar in 2016 te verschijnen biografie van Boudewijn Büch, werd eens door Büch geïnspireerd. ‘Op de middelbare school zag ik een aflevering van Büchs reisprogramma ‘De wereld van Boudewijn Büch’ waarin hij het graf bezocht van de Amerikaanse dichteres Sylvia Plath. Ik stond de ochtend daarna direct in de schoolbibliotheek om een bundel van haar te lenen.’ In ‘Boudewijn Büch en het Goetheaanse spel met feit en fictie’, Rovers’ begin november in het Tijdschrift voor Biografie verschenen eerste Büchpublicatie sinds ze met het biografieproject begon, benadrukt Rovers deze kant van Boudewijn Büch. Büch als enthousiasmerend bibliofiel, innemend Goethe-adept en ‘inspirator’. Dat beeld is sinds 2004 vergeten. Vandaag de dag lijken we Büch slechts te herinneren als leugenaar en ‘fantast’. Eva Rovers/ Foto Eric de Wildt
Belangrijkste aanleiding daartoe gaven enkele onthullingen die in 2004 werden gedaan door Büchbiografen Frans Mouws en Rudie Kagie. Zij kwamen zo’n anderhalf jaar na de dood van Büch bijna simultaan op het spoor van de jongen die model stond voor de ‘kleine blonde’, het op 5-jarige leeftijd overleden zoontje van hoofdpersoon Boudewijn Büch in de roman De kleine blonde dood. Die jongen bleek nog in leven te zijn. Daarmee bleek direct Büchs claim dat hij in 1975 zijn 5-jarig zoontje zou hebben verloren, de inspiratie voor zijn roman uit 1985, ongegrond. In haar artikel memoreert biografe Eva Rovers aan de ‘golf van verbijstering’ die bij het horen van dit nieuws door Nederland ging. Van inspirator
11/16
verwerd Büch kort na zijn dood tot charlatan. Rovers: ‘Büch heeft van zijn leven een roman gemaakt, maar na 2002 is er van Büch een karikatuur gemaakt.’ Rovers zegt nu de boeken uit 2004 als eerste aanzet te beschouwen. Büchs leugens slechts benoemen, zoals Kagie dat deed, is volgens Rovers niet genoeg. ‘De mystificaties van Büch, hoe kwetsend ook, moeten niet geplaatst worden in het hokje ‘waar’ of ‘niet waar’. Er moet gekeken worden waarom Büch ze in het leven riep.’ In haar eerste artikel geeft Rovers daar al een eerste aanzet toe en betoogt ze dat Büch zijn leven modelleerde naar het leven van Goethe, met wie hij dweepte. Meer nog dan dat hoopte hij zelf ooit net als de Duitse dichter gezien te worden als een groot schrijver. Met die gedachte speelde Büch al vroeg, zegt Rovers. Ze spitte het afgelopen jaar het zeventig archiefdozen tellende Bücharchief door met daarin handschriften, brieven, dagboeken en agenda’s. In die goed gerubriceerde papiermassa van bij elkaar twintig meter vond ze veel aanwijzigen voor Büchs ambities. Zoals een veelzeggende opmerking in zijn dagboek. ‘Op zijn achttiende schrijft Büch bij een opmerking in zijn dagboek: ‘dit mag mijn toekomstig tekstredacteur weglaten’. Bij het lezen van dit soort opmerkingen denkt ik nu wel: dat bepaal ik zelf wel.’ Rovers wenst zich graag zo objectief mogelijk op te stellen ten opzichte van haar subject. Op het oog een lastige opgave, lastiger dan bij het schrijven van haar met de Hazelhoff Roelfzema Prijs bekroonde biografie van Helene Kröller-Müller uit 2010. Bij het schrijven daarvan, waren er nog maar drie kleindochters in leven. Bij Büch is het tegenovergestelde het geval. Niet alleen diens moeder en vijf broers leven nog. Ook de talloze vrienden hebben allemaal hun eigen herinnering aan Büch. Een aantal van deze vrienden zette de Werkgroep Boudewijn Büch Biografie op, die in 2010 een vacature uitschreef, op zoek naar een biograaf die een ‘evenwichtig’ beeld kon geven van hun vriend. De Werkgroep organiseerde tevens de Boudewijn Büchlezing die op 17 november door Adriaan van Dis in Wassenaar werd gehouden met als doel geld voor het biografieproject binnen te halen. Toch zegt Rovers te huiveren voor verdere financiële betrekkingen met zowel vrienden als familie van Büch. Zij is zelfstandig onderzoekster en krijgt subsidie van onder andere het Nederlands Letterenfonds en de Hartenfonds. De druk van vrienden en familie op haar onderzoeksproces nam ze zelf weg door al voordat ze de baan als biografe aannam duidelijkheid te krijgen over haar bewegingsvrijheid: ‘Ik wil geen ghostwriter zijn. Voordat ik aan mijn Kröller-Müller biografie begon heb ik daarom ook direct gevraagd of er dingen waren die ik niet op mocht schrijven. Zo ja, dan had ik het niet gedaan. Bij mijn sollicitatie in 2011 voor de Büchbiografie heb ik dat weer gevraagd en de werkgroep heeft mij verzekerd dat ze op afstand blijven. Zij weten dat er uiteindelijk ook modder boven zal komen.’ Volgens Rovers zijn er in die ‘modder’ enige gradaties aan te brengen. Briefhoofden als ‘psychofarmacohistoricus’, een titel waar Büch zich door de jaren heen geregeld op beriep, daar kun je volgens Rovers ‘eigenlijk alleen maar heel hard om lachen’. 12/16
‘Het is meer ‘tongue in cheeck’. Maar sommige van Buchs mystificaties zijn ook ronduit pijnlijk geweest. Voor zijn familie, maar ook zeker voor iemand als Harry Prick, de in 2006 overleden conservator van het Letterkundig Museum. Prick, heeft na de zogenaamde dood van Büchs zoon in 1975 enorm meegeleefd met Boudewijn. Hij heeft hem prachtige brieven geschreven en gaf Büch zelfs 300 gulden voor de urn waar het as van zijn zoon in bewaard kon worden. Toen begin deze eeuw duidelijk werd dat Büch het verhaal van de overleden zoon had verzonnen, heeft dat Prick enorm gekwetst. Dat soort fabricaties zijn ten koste gegaan van anderen.’ Tijdens zijn leven zijn er genoeg aanwijzingen geweest dat Büch zaken mooier kon maken dan ze in werkelijkheid zijn. Adriaan van Dis gaf in zijn Büch-lezing in Wassenaar te kennen altijd geweten te hebben dat Büch die twee vermeende doctorandustitels uit zijn duim had gezogen. Rovers denkt wel een verklaring te hebben voor het feit dat Büch gedurende zijn leven uiteindelijk weinig met zijn neus op de feiten is gedrukt en dat pas na zijn dood de bom is gebarsten: ‘Mensen blijken Büch graag geloofd te hebben. Bovendien waren het vaak hele emotionele verhalen, zoals het verhaal over zijn zoon. Dat trek je niet zomaar in twijfel. En, dat moeten we niet vergeten, Büch was een charmante verteller, mensen hingen aan zijn lippen. Hij was bovendien heel belezen. Hij kon al zijn verhalen doorspekken met feiten.’ Boudewijn Büch heeft in het laatste kwart van de twintigste eeuw een belangrijke rol gespeeld in het culturele leven in Nederland. Rovers zegt in haar biografie hem in die ontwikkeling, een ontwikkeling waarin hoge en lage cultuur samenkwamen, te willen plaatsen. ‘Büch liet zien dat je van zowel Ravel als Mick Jagger kunt houden, dat je in een Rolling Stones t-shirt over Sylvia Plath kon vertellen. Dat is zijn grote kracht geweest. Hij is een belangrijke stem geweest in de democratisering van de kunst in het laatste kwart van de twintigste eeuw.’ Rovers heeft nog een paar jaar te gaan. Jaren waarin ze de hobbels van wetenschappelijk onderzoek zal moeten nemen en tegelijkertijd naar financiers moet zoeken die de financiële gaten in haar begroting kunnen opvullen. Ze spitte het afgelopen jaar Büchs archief door en sprak daarnaast met Büchs broers, zijn moeder en een aantal geliefden. In januari 2013 zegt Rovers aan ‘een marathon’ te willen beginnen en gaat ze de vrienden en vele collega’s van Büch langs. Omdat ze ‘goed beslagen ten ijs’ wil komen, heeft ze het gesprek met een aantal vrienden, zoals Gerrit Komrij, opzettelijk uitgesteld. Het bericht van Komrij’s overleden eerder dit jaar leerde Rovers dat ze op sommige facetten van haar onderzoek geen grip heeft. ‘Weg kans’, zegt Rovers. ‘Maar gelukkig zijn er nog de brieven. En die hebben een beter geheugen dan mensen.’
13/16
Rugzaktoerist bezoekt alle landen en pakt wereldrecord Bron: The Telegraph Te lezen op: www.volkskrant.nl Per bus, trein en boot heeft Graham Hughes als eerste mens alle 'landen' van de wereld (193 landen aangesloten bij de VN en een aantal andere staten, zoals Vaticaan-Stad en de Palestijnse gebieden) in een hoog tempo bezocht. Het avontuur dat voor de 33-jarige rugzaktoerist op Nieuwjaarsdag 2009 begon, eindigde gisteren in Zuid-Soedan na exact 1.426 dagen. Bovendien klaarde de Brit deze klus zonder te vliegen. De stunt heeft Hughes een plaats in het Guinness Book of World Records opgeleverd. Toen de douane van Zuid-Soedan, een land dat nog niet eens bestond toen hij aan zijn expeditie begon, gisteren een stempel in zijn overvolle paspoort zette, kwam er een eind aan de expeditie die de Brit binnen een kleine vier jaar lang naar alle uithoeken van de wereld zou brengen. De belevenissen van Hughes waren de afgelopen jaren te volgen in het programma Graham's World op Discovery Channel en via de website The Odyssey Expedition. 'Ik ben intens dankbaar voor elke persoon die mij heeft geholpen met een lift, een slaapplaats of de juiste weg te wijzen', verklaarde de backpacker na het voltooien van zijn wereldreis. Soms dacht hij wel: 'waar ben ik mee bezig?' Maar altijd vond hij een reden om toch door te gaan. Zelfs Afghanistan of Irak bleken niet onoverkomelijk. 'Voor Irak had ik geen visum nodig, ik kon vanuit Turkije gewoon de grens over lopen', onthulde Hughes. Dan waren de Seychellen of Malediven volgens hem moeilijker te bereiken door de aanwezige piraten. In Congo belandde hij zelfs zes dagen in de gevangenis omdat de autoriteiten dachten dat hij een spion was. Kanker Het moeilijkste moment deed zich echter twee jaar geleden voor toen zijn zus Nicola (39) aan kanker stierf. Toen wilde hij opgeven maar zijn zus had hem voor haar dood nog opgedragen om zijn missie verder te zetten. 'Op dat ogenblik had ik al 184 landen bezocht en er nog 17 te gaan, daar kon ik het inderdaad niet bij laten', vertelde de Brit. Uiteindelijk vormde de nagedachtenis aan zijn zus net de inspiratiebron om verder te gaan. Uiteraard waren er ook heel wat hoogtepunten zoals de lancering van de laatste spaceshuttle in Florida, zwemmen in een idyllisch meer vol kwallen en dansen met lokale stammen op Papoea Nieuw-Guinea. Hughes' reis kostte hem gemiddeld 12,35 euro per dag. De Brit zamelde tijdens zijn avontuur trouwens geld in voor de liefdadigheidsorganisatie Water Aid. Ook nu de rugzaktoerist zijn missie heeft volbracht, is hij niet van plan om met het vliegtuig terug naar huis te vliegen. Hij zal met de bus nog heel Afrika doorreizen om
14/16
vervolgens de boot te pakken naar Dublin. De recordhouder hoopt met kerst terug in Liverpool te zijn. http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2702/Reizen/article/detail/3354375/2012/11/27 /Rugzaktoerist-bezoekt-alle-landen-en-paktwereldrecord.dhtml?utm_source=dailynewsletter&utm_medium=email&utm_camp aign=20121128&utm_content=
Op zoek naar de kleinste boekhandel ter wereld Door Roderick Nieuwenhuis Boekhandel World’s Smallest Bookstore/ Foto jonathancrowe.net Ooit afgevraagd waar de kleinste boekhandel ter wereld staat? Vlakbij Kinmount, Ontario, zo blijkt. Daar staat The World’s Smallest Bookstore. Met veel Amerikaanse klassiekers binnen handbereik. In het kleine boekwinkeltje staat een keur aan belangrijke auteurs, waaronder Eliot en Thoreau. Zelf hardcover exemplaren. Het winkeltje, in het bezit van Gord en June Daniels, is 24 uur per dag open. Alle boeken zijn te koop voor 3 dollar. Koop je een specifieke titel, dan moet je die titel op een briefje schrijven en in een bakje gooien. Meer niet.
Kinmount. De boekwinkel bevindt zich een stukje oostelijker, aan highway 503:
Bij het verlaten van het boekwinkeltje kun je nog een briefje meenemen, getiteld ‘Why I Love Books’. Een liefdesverklaring aan het boek, met daarop de volgende punten. 1) Books are silent.
15/16
2) Books do not require hydro. 3) Books do not interrupt 4) Books open easily — no switches or remotes 5) Books can be shut up easily anytime 6) Books cannot be offended 7) Books do not talk back 8) Books do not demand T.L.C. — but get it anyway. 9) Books do not require food or water 10) Books will not feel neglected 11) Books will not send you on a guilt trip if you lose interest or ignore them 12) Books never require medical attention 13) Books do not have commercials 14) A book does not go into a snit if you look at another book 15) A book won’t mind if you are reading more than book at a time. Blogger Jonathan Crowe geeft blijk van het feit dat er in 2010 onderzoek is gedaan naar welke boekwinkel nu werkelijk de kleinste ter wereld is. Boekhandels in Maine en British Colombia dingen naar de prijs mee, schrijft Crowe. Op zijn blog staan de links naar die boekhandels.
Eiland blijkt niet te bestaan Bron: ANP Ingezonden door: Marcel Massing Een eiland in het zuiden van de Grote Oceaan dat op Google Earth en Google world maps staat aangegeven, blijkt volgens Australische wetenschappers niet te bestaan. Ze gingen op zoek naar de mysterieuze landmassa tijdens een speciale expeditie. Het onzichtbare eiland in de Koraalzee staat op de wereldkaarten van Google aangegeven als Sandy Island. Het moet tussen Australië en Nieuw-Caledonië liggen. Het stuk land staat ook aangegeven op The Times Atlas of the World, maar dan met de naam Sable Island, en is bekend bij een Australisch maritiem onderzoeksschip. 'Omdat het eiland op verschillende kaarten is aangegeven, gingen we het bekijken, maar er was helemaal geen eiland', vertelde Dr. Maria Seton van de expeditie. 'Het is een raadsel en heel bizar. We hebben geen idee hoe het eiland op wereldkaarten terecht is gekomen, maar dat gaan we zeker uitzoeken.’
16/16
