Dag 11: ‘n Hollands diner Geplaatst op 6 september 2011 door Johan
Vanmorgen heb ik een betere manier gevonden om mij te scheren. Niet voor de spiegel, maar recht voor de ventilator. In ons appartementje is het constant boven de 25 graden. Na de ochtenddouche is het maar een paar seconden en ik heb weer een bezweet hoofd. Dus voor de ventilator gaan zitten, opdrogen en me dan scheren. Vietnamees glad! De vermoeidheid begint toe te slaan. Even bijkomen. Vanochtend zijn we vrij. We slapen lekker uit tot 8.00u. Na het ontbijt gaan we eerst euro’s wisselen in Vietnamese Dong. De koers schommelt hier elke dag flink. Hadden we vorige week maar meer gewisseld, nu krijgen we 1.400 Dong minder voor een euro (nu 29.100VND). Maar we kunnen niet wachten tot morgen, want we moeten inkopen gaan doen. Altijd worden wij uitgenodigd om (Vietnamees) te komen eten bij de families thuis. Nu hebben wij hen eens uitnodigt om bij ons echt Hollands te komen eten. Vanavond komt onze familie: vader Ba, Hao, Du en Lich. Het is heel jammer dat moeder Tam er niet bij kan zijn omdat zij iedere avond tot 23.00u moet werken in de afwaskeuken van een restaurant. Tam kokkerelt voor ons altijd zo lekker. We zullen voor haar wat meegeven. Lac zal er vanavond ook zijn. Haar moeder zou ook graag gekomen zijn, maar is gisteren plots naar haar Chamdorpje vertrokken. Haar thuiswonende dochter is een week te vroeg bevallen van een dochtertje. Eigenlijk wilden we alle ingrediënten op de markt kopen, maar dat blijkt toch heel moeilijk. De prijs is daar heel moeilijk te maken, de producten zijn onhygiënisch en ongekoeld. Wij mogen geen risico nemen dat er iemand ziek zou worden van ons eten. We hebben daarom inkopen gedaan bij een nieuwe Westerse supermarkt. Duurder, maar veilig. We gaan een 3-gangen diner serveren. Dat op zich is in Vietnam al vreemd, want hier wordt alles tegelijk op tafel gezet. We beginnen met juliennesoep met wat verse groenten en krokante balletjes. Als hoofdgerecht gaan we gebakken aardappelen, aardappelpuree met een beetje tuinkruidensaus,
boerenomelet en bloemkoolroosjes serveren. Als toetje een vanille-karamel puddinkje, witte druiven en slagroom. Het mag bij elkaar niet teveel zijn, want ze eten hier meerdere keren per dag kleine porties. Vincy begint met de voorbereiding en ik ga foto’s uitzoeken om hier te bestellen. Foto’s af laten drukken is natuurlijk geen eerste levensbehoefte. Wij vinden echter dat wanneer je foto’s van iemand maakt, de gefotografeerde persoon ook recht heeft op een foto. Foto’s afdrukken duurt hier ongeveer 2 uur en kost 1700Dong (6 eurocent) per foto in goede kwaliteit. Al onze kinderen krijgen in ieder geval een groepsfoto. Voor de Cham-danseressen hebben we ook een paar leuke foto’s van henzelf. En voor het meisje van de mooiste foto uit 2010 hebben we de foto van 2011 al afgedrukt. Misschien hebben we nog tijd om die af te geven. Moet kunnen. Vandaag hebben we een paar uur over. Mijn moeder/Vincy’s oma was vooraf al bezorgd dat we te weinig rust zouden krijgen. Bij ons vertrek stopte ze ons ieder nog 20 euro toe; te besteden aan een Vietnamese massage. Laten we dat vanmiddag maar eens gaan doen. Eerst 126 foto’s besteld bij de fotozaak. De eigenaresse herkende mij direct van vorig jaar. Dat is het leuke als je geregeld hier terugkomt. Je wordt bekend en herkend in deze stad. Bijna bij elk hotel hangt een uithangbord voor massage. Daarnaast zijn er nog flink wat massagesalons die je proberen binnen te lokken. Je moet wel goed uitkijken waar je binnenstapt. Bij veel gaan ze verder dan alleen maar onschuldige massage. We vinden in het centrum een nieuwe, serieus uitziende massagesalon met vaste prijzen. Voor onze 20 euro kunnen we een aromatherapie ondergaan welke een heel uur duurt. Ze kijken wel een beetje vreemd naar ons. Ze zijn hier wel gewend dat een “oude” man met een jong Vietnamees meisje rondloopt, maar hoe zit dit zie je ze denken. Dan zeg ik maar gauw: “con gai ohng”, wat mijn dochter betekend. Ook nu brengt het duidelijkheid: we worden samen in een kamer onder handen genomen. Vincy wordt gekneed door een heel klein Vietnameesje. Toch weet dit meisje de pijngrens van Vincy te benaderen. Maar het is heerlijk! Nou moeder/oma bedankt! (we hebben geen foto’s van de massagemeisjes). Nu we toch zo schoon zijn en lekker ruiken gaan we op bezoek bij Hao’s oude bazin, mrs. Cam. Eerst was Cam boos op ons dat we Hao bij haar werkplaats weghaalde om naar de dagschool voor verpleegster te gaan. Hier gelden geen arbeidscontracten met ‘n opzegtermijn. Een baas kan gewoon zeggen dat je niet meer mag komen. Dat houdt anderzijds wel in dat werknemers de baas niet van te voren informeren als ze ergens
anders gaan werken. Ze wachten tot het salaris is betaald en komen dan gewoon niet meer opdagen. Ook kan de baas je niet plotsklaps missen. Daarom was Cam boos op ons. Maar nu een jaartje later is het gezakt. Ze heeft een ander meisje ingewerkt in haar atelier voor hotelbenodigdheden, zoals menukaarten, aankleding en verzorging van speciale gelegenheden zoals bruiloften. We vinden het heel belangrijk om hier geen vijanden, maar vrienden te maken/houden, dus gaan we op bezoek met een doosje (dure) chocolaatjes. Ook wij doen hier mee aan het Vietnamese netwerken. Je hebt hier elkaar nodig om succes te hebben. Terug naar huis. Het is spitsuur. Honderden brommers en walmende uitlaten van oude bussen en vrachtwagens maken de lucht in de straten van Nha Trang heel ongezond. Daarbij komt nog de brandgeur van de kookvuurtjes op kolen en hout. Ik fiets door naar het centrum om de foto’s op te halen. Vincy begint alvast met koken. We zijn juist klaar met het kookvoorwerk en de tafelaankleding als onze familie aanklopt. Hé, moeder Tam is er toch bij! Dat is echt fijn, want zij is het die dikwijls voor ons gekookt heeft. Ze heeft vrij genomen van haar afwaswerk in het restaurant. Dat betekent in de praktijk dat ze gezorgd heeft voor vervanging van haar werk door iemand (bekend) anders. Hier ben je uiterst zuinig op je baan. Nu zijn we dus met moeder Tam, vader Ba, Hao en Lich. Du moet nu thuis blijven om op het huis te passen. We wachten even op Lac. Die is altijd te laat, maar het is zo fijn als ze er bij is. Altijd vrolijk en ze lust alles. We beginnen met de soep. Het grootste verschil is dat wij in Nederland alles warm eten. Hier is bijna alles koud, ook soep (pho). Iedereen vindt onze soep blijkbaar lekker, want er wordt nog eens extra opgeschept. Dan komt even later het hoofdgerecht. Voor hier op een heel bijzondere manier: reeds opgediend op hun bord. En dit moeten ze gaan eten met een vork en niet met stokjes. Duidelijk favoriet is de aardappelpuree met jus. De gebakken aardappels en de boerenomelet moeten eerst overdadig bestrooid worden met zout. De groente (bloemkool) is het minst in trek. Dat je groenten moet eten omdat deze gezond zijn is hier echt niet bekend. Je eet hier om je maag te vullen en groenten vullen maar voor korte tijd.
Lac lust wel 2 borden
moeder Tam is er gelukkig wel bij Het is maar goed dat het toetje er erg lekker voor hen uitziet, anders hadden ze het laten staan. Ze zaten nu al helemaal vol. Ze zeiden tegen ons, dat als ze iedere dag zo zouden eten ze heel snel niet meer door de deur zouden kunnen. Daarin hebben ze eigenlijk wel gelijk. Direct na het eten wordt het weer Vietnamees overgenomen. Alles wordt in no-time opgeruimd en afgewassen, iedereen helpt mee, moeder Tam dweilt zelfs de vloer. Uit dankbaarheid zegt Hao. Als we klaar zijn vraagt vader Ba of de flatscreen-televisie aan mag. Wij hebben die nog niet aangehad, maar zij weten snel om te gaan met de afstandsbediening. Ik kan wel heel goed merken aan moeder Tam en vader Ba dat ze geïnteresseerd zijn in ons appartement. Tam voelt aan de gordijnen. Duidelijk is het dat zij het hebben over de grote ruimten en de keuken en de badkamer. De door ons afgesloten slaapkamer willen ze ook zien. We schamen ons voor ons comfortabele bed. Hebben we er goed aan gedaan om ze hier uit te nodigen? Zij moeten terug naar hun primitieve woning. Toch zul je nooit merken dat ze ongelukkig zijn. Ze zijn gelukkig dat ze ons kennen. Ze menen het echt als ze bij hun vertrek zeggen dat ze het heel fijn en lekker vonden. Ze willen dat we morgen al bij hen komen eten.
Dat kan niet. Morgen zijn we weer druk met kinderen ontmoeten. We zijn de hele dag in Dien Khanh. Ook gaan we op bezoek bij de ouders van Hien, onze Nederlands-Vietnamese manager/vertaalster uit Sneek. We hebben een ontmoetingsplek afgesproken voor een school, over de grote brug. Als alles goed gaat komt ook Lac naar deze ontmoetingsplaats. We hebben haar weer nodig voor de vertaling.
Lich is nu ook officieel Looking-Forward-kind
Hao, Lich en Lac blijven nog een uurtje. Het is echt gezellig. Er wordt zelfs even gedanst door Hao en Lac. Nu voelt het toch nog goed dat we dit voor hen gedaan hebben. Vanavond zijn zij duidelijk gelukkig in hun arme bestaan. Lich krijgt van ons fonds nu ook een petje met logo en een schoolboekentas. Lich doet het heel goed op school. Zijn oudere broer Du wat minder, maar dat is voor ons fonds geen probleem, integendeel, Du heeft ons misschien wel harder nodig. Als ze naar huis gaan geven we een chocolademelk mee voor Du. Daar zijn ze hier echt gek op. Overal zie je hier reclame van Friesland/Campina met de merknaam Dutch Lady.
ze zijn hier gek op zoete chocomelk
Morgen weer vroeg op. Deze keer goed uitgerust en gerelaxt.
4 Reacties op Dag 11: ‘n Hollands diner 1. Hien en Anne zegt: Lieve Johan en Vincy, Leuk dat jullie Lac en Hao, de familie van Hao uitgenodig hebben voor de Hollands diner, dat kennen ze toen niet maar nu wel. Lekker hihi. Groetjes uit Sneek, Hien en Anne P.s. hier is koud en regent, regent en nog meer regent. 2. Annemiek en Rien zegt: Vincy en Johan Leuk dat jullie voor ze gekookt hebben ,dat is een hele ervaring voor ze en zo te horen was het lekker . Geniet er nog van voor je het weet moet je weer naar huis! Liefs Annemiek en Rien 3. annemieke zegt: Ha Johan, Het is weer fantastisch om de verhalen te lezen. Nu in het gezelschap van je dochter. Ik zie het voor mij, ruik de Aziatische geuren en vooral de blijdschap van de kinderen dat jullie er zijn! Top. Heel veel plezier nog daar, veel groetjes Annemieke uit Zeddam 4. Gonnie en Huub zegt: Leuk dat Hollandse diner. Kan me voorstellen dat het voor hen iets heel nieuws was. Wij gaan nu het eten in Indonesie proberen. Moet ook wel lekker zijn. Nog veel plezier, Johan en Vincy!!!
