2002
Vakantiepret vooraf .... Vrijdag 11 oktober 2002 Het is nog niet echt vakantie maar toch hebben we al een vrije dag genomen om nog allerhande voorbereidingen te treffen voor de reis naar Zuid Afrika, die morgen begint .... Tijdens onze vakantie zal onze badkamer en toilet verbouwd worden, dus van alle werkzaamheden, rommel enzovoorts zullen wij geen last hebben. Heerlijk toch, wij op vakantie, weg van alle rommel thuis en, als alles goed verloopt zal de ”verbouw” klaar zijn als we terug komen van vakantie. Vandaag beginnen ze met het eerste sloopwerk en vanaf maandag 14 oktober met de verdere werkzaamheden. Omdat het vandaag hier in huis wel al een rommeltje zal worden met al dat heen en weer ge(s)loop van de werklui, wil Mariet vannacht niet meer hier in huis slapen en dus ”verhuizen” we naar Henk en Jose in Helden. Ondertussen .... moeten we wel nog eerst de reistassen inpakken.
De eerste dag .... reizen! Zaterdag 12 oktober 2002 Op deze in Nederland al ijzig koude oktober-zaterdag begint onze vakantie-rondreis Zuid Afrika. Leo en Truus vinden het wel prachtig om ons vandaag naar Schiphol te brengen en zoals eerder gemeld zal er tijdens onze vakantie in ons huis een verbouwing van douche en toilet plaatsvinden die nar we hopen als we terug komen klaar is! Gisteren, op vrijdag is men al begonnen met het sloopwerk, zodat de aannemer aanstaande maandag meteen aan de slag kan. Vanmorgen zijn we al vroeg naar Helden vertrokken naar Jose en Henk waar we ons nog even kunnen douchen en opfrissen, want dat is thuis dus niet meer mogelijk. Na de douche en een broodje met koffie brengt Jose ons naar Kessel waar we dan “overstappen” en om ca. 12.30 uur vertrekken naar Schiphol …. de vakantie is begonnen! Gelukkig is het niet druk op de weg naar Amsterdam en schieten we goed op, zodat we bijtijds nog een koffiestop kunnen maken. Tegen vier uur arriveren we dan op Schiphol. We moeten er om 17.30 uur bij de vertegenwoordiger van Summum melden, dus zijn we mooi op tijd om nog wat rond te kijken, er is altijd wel wat te zien, en een “terrasje te pikken”. En Leo maar zeulen met onze twee grote reistassen, eh …. natuurlijk wel met een karretje! Als we de tickets hebben ontvangen kunnen we gaan inchecken bij Lufthansa, daarna hebben we nog wel even tijd maar we gaan toch maar alvast door de douane. Dan doet zich het eerste “probleem” voor, ik (Jos) moet apart en de tas openmaken want het Swiss-mesje mag niet mee het vliegtuig in en verdwijnt onder de desk van de douane. “Raar toch, dat je zo’n klein mesje niet en het schaartje dat erbij zat, wel mee mag nemen! En, daarbij komt ook nog eens dat je in het vliegtuig ook nog een soortgelijk mes taxfree wordt aangeboden!” Alles verloopt exact op tijd, Amsterdam – Frankfurt in precies 45 minuten. In Frankfurt hebben dan weer genoeg tijd om opnieuw in te stappen voor de vlucht Frankfurt - Johannesburg SA. Een vlucht over zulk een afstand en je wilt het geloven of niet maar de aangegeven tijden kloppen precies. Vertrek 22.40 en landing in Johannesburg om 08.40 uur op zondag. Ook hier weer die vervelende langdurige controle door de douane, we hebben meer dan een uur in de rij gestaan. Maar goed, hoe dan ook, we zijn met vakantie in Zuid Afrika ….
De reisroute .... van dag tot dag! Dag 1:
Vertrek vanaf Schiphol, Amsterdam Airpoirt, met Lufthansa, een vlucht via Frankfort. Aankomst in Johannesburg, Zuid Afrika.
Dag 2:
Johannesburg, bezoek aan Pretoria, rest dag ter vrije beschikking.
Dag 3:
De echte rondreis gaat vandaag beginnen .... vanochtend rijden we naar het Oosten naar Mpumalanga (vh. Transvaal) en komen aan in Sabie/Graskop voor de overnachting.
Dag 4:
We rijden door prachtige landschappen naar de Drakensbergen, onderweg Blyde River Canyon met nog andere bijzondere bezienswaardigheden zoals o.a. Three Rondavels, de Potholes, God’s Window, en het spookstadje Pilgrims Rest.
Dag 5 en 6: De volgende twee dagen zijn helemaal gereserveerd voor een bezoek aan een ’s-werelds beroemdste wildparken het Kruger National Park. We gaan op jacht naar de ”Big Five”, leeuw, luipaard, olifant, neushoorn en buffel, en we zien natuurlijk nog vele andere mooie animals. Dag 7:
Naar Swaziland .... waar we de sfeer zullen proeven van ”donker Afrika”. Traditionele dorpjes met bevoling in traditonele klederdracht. Overnachting in het Mlilwane Park waar mogelijk een safari te voet gemaakt wordt. In de avonduren zitten we aan ”de Braai” (barbeque).
Dag 8 tot 10:
Zululand en Hluhluwe National Park .... Voordat we Swaziland weer verlaten is er nog even gelegenheid om een zwerftochtje langs de kleurrijke kraampjes langs de weg te maken, waarna we op zoek gaan naar de Zulu’s in Kwazulu Natal in Zuid Afrika. Eventueel bezoeken we nog de bekende kustplaats St. Lucia. Op dag 10 vervolgen we de rondreis naar Durban, de hoofdstad van de provincie.
Dag 11 en 12:
De imposante Drakensbergen .... Veel gelegenheid om wandeltochten te maken door een stukje fascinerende natuur van Zuid Afrika, spectaculaire panorama’s, verfrissende watervallen en .... de elandantilope en klipspringer!
Dag 13 en 14:
Lesotho .... een klein koninkrijkje, het woongebied van het Basotho-volk. De plaats Malealea is de juweel van Lesotho. We kunnen hier allerlei leuke dingen ondernemen, zoals een dagtocht per paard met een Basotho-gids, of wandelen op eigen houtje naar de ”Gates of Paradise” ....
Dag 15 en 16:
Graaff Reinett .... een pittoresk dorpje uit de Hollandse koloniale tijd in de Karoo woestijn. Een mooie gelegenheid om andermaal de natuur in te trekken bijvoorbeeld naar de Valley of Desolation (vallei der verlatenheid). Ook zouden we een bezoek kunnen brengen aan een township waar de levensomstandigheden sinds de afschaffing van d apartheid weliswaar sterk is verbeterd.... maar toch een ervaring die je niet snel zult vergeten!
Dag 17 en 18:
De wereldberoemde Tuinroute! Een tocht langs een van de mooiste gebieden van Zuid Afrika. De komende twee nachten verblijven we in Tsitsikamma of Wilderness en is er de gelegenheid voor ”vakantie” in de Zuidafrikaanse zon, luieren op het strand, genieten van een maaltje vis en een goed glas wijn of een duik nemen in de zee. Voor de wat meer actieve vakantieganger is er bijvoorbeeld de Ottertrail, een lange voettocht langs de mooie kustlijn.
Dag 19:
Oudshoorn met de beroemde druipsteengrotten en niet te vergeten de grote struisvogelfarms waar we misschien wel een ritje op de rug van deze vogel kunnen maken, maar dan mag je niet meer dan 70 kilo zwaar zijn. Eventueel met de Outeniqua Choo Tjoe trein een adembenemend traject afleggen door het Zuidafrikaanse landschap.
Dag 20:
De wijnregio. In de loop der jaren heeft de Zuid Afrikaanse wijn steeds meer bekendheid gekregen, ook in Europa. Laten we maar eens proeven, proost! Er is nog voldoende gelegenheid om ook andere dingen te doen zoals zwemmen, fietsen of paardrijden of een bezoek aan Bontebok NP ....
Dag 21 tot en met 25:
Kaapstad .... Onderweg nar Kaapstad komen we nog even door het wijnregiogebied. De laatste dagen van deze rondreis zijn echter gereserveerd voor een verblijf in Kaapstad, waar ons hotel als uitvals
basis fungeert voor tal van interessante activiteiten, zoals bijvoorbeel de beklimming te voet of met de kabelbaan van de Tafelberg, naar het zuidelijkste puntje Kaap de Goede Hoop, Simonstown waar een populatie Jackass pinguins leeft .... Of wat te denken aan een bezoek aan
Robben Eiland, de gevangenis waar Nelson Mandela jarenlang werd vastgehouden.
Hermanus .... whale watching, hier komen deze kolossen heel dicht aan de kust. Zoeken we enig vertier en gezelligheid dan moeten we naar ”Waterfront”, de haven waar de schepen geladen en gelost worden en op de kade krioelt het van de souvenirwinkeltjes, gezellige en goede restaurantjes van allerlei nationaliteiten Op het einde van dag 24 is dan ook weer deze grote rondreis (ca. 5.000 km) weer bijna voorbij, rest nog de terugvlucht naar het kille Nederland .....
Dag 2: 13.10.2002
Johannesburg Na de paspoortcontrole de reistassen ophalen op de bagageband en dan naar buiten waar een Summum medewerker en medewerkster al op ons staan te wachten. Voordat we vertrekken krijgen we nog even de gelegenheid om alvast van Zuid Afrikaanse Randen te pinnen …. en dat is dan het volgende “probleem”! De pinautomaat leest de creditcard niet en laat hem niet meer los, zelfs op een gegeven ogenblik ingeslikt. Effe paniek, en we zoeken hulp bij de bankmedewerkers,maar voordat die in actie kunnen komen spuwt de pinautomaat de kaart er alweer uit. Verder pogingen lukken dus ook niet! We moeten nu weg, dus proberen we het straks in Pretoria nog maar een keertje. Het weer is overigens perfect, ca. 28 graden. Na een ritje van pakweg 50 kilometer zijn we dan in Pretoria waar we een eerste stop hebben bij het Voortrekkers Monument van de Boeren, een kolossaal gebouw met prachtige tuin en een mooi uitzicht over de stad Pretoria. Daarna na het centrum van de stad voor de middaglunch …. Omdat het dus zondag is, is het vrij rustig in het centrum, ook rond het Paul Krugerplein. Een pilsje en een kop koffie op een terras en dan toch maar weer eens proberen te pinnen. In een zijstraatje vinden we pinautomaten, we proberen het nu maar met de Eurocard want dat zou ook moeten kunnen buiten Europa, maar helaas, drie pogingen, drie bonnetjes, “no money”! Morgen moeten we het nog maar eens proberen met behulp van de reisleidster! Vanaf het Paul Krugerplein gaan we naar het oude koloniale huis waar Paul Kruger gewoond en gewerkt heeft.
Dan volgt de rit langs de Parlementsgebouwen en dan eindelijk naar het Hotel 224 in Pretoria City. Intussen snakken we naar een verfrissend bad want uiteindelijk zijn we toch al meer dan 24 uur onderweg en niks slapen in het vliegtuig! (Mariet wel!) Straks om 18.30 uur hebben we een zogenaamd “kennismakingsdiner”, waar iedereen iets over zichzelf en de interesses verteld. Blijkt dat wij de jongste van allemaal zijn! Er zijn maar liefst 15 vrouwen en maar 6 heren in het reisgezelschap. De reisbegeleidster Marida Jacobs vertelt vervolgens hoe of de reis verder zou moeten gaan verlopen.
In de voorbereiding op deze reis hebben we gelezen dat Zuid Afrika voor Europianen en Amerikanen “half price” is en dat klopt wel zo’n beetje blijkt al meteen: Voor Rand 89, is omgerekend plm. 10 Euro hebben we met z’n twee gedineerd en de nodige drankjes genuttigd!
Dag 3: 14.10.2002
Van Pretoria naar Graskop! Omdat het in Zuid Afrika al zo vroeg donker is, om 18.30 uur, lijken de avonden lang en dus lagen we vroeg in bed om 22.00 uur en genieten van een lange rust! Om 07.00 uur echter zijn we alweer present aan de ontbiijttafel waarna om 08.00 uur op het programma staat. We rijden dus in Noordelijke richting en dus zal het elke dag weer war warmer worden, want dan kom je steeds dichter bij de Evenaar. Eerst rijden we een flink stuk over de autoweg N4 met aan de ene zijde industriegebied en aan de andere kant Townships, waar het merendeel van de “zwarte” bevolking woont. In Middelburg houden we een stop en grijpen we de kans aan om een nieuwe poging te wagen om geld te pinnen, en weer mislukt het de eerste keer, maar dan is het raak …. “Na wat geratel komen de Randjes eruit gerold!” Vanuit Middelburg gaat de reis verder nar Dullstroom en naar Pilgrim’s Rest. Dullstroom een oud “spookstadje” uit de gouddelvers-periode. Nu is het dorpje helemaal op het toerisme ingericht. Biltong …. We proeven de nationale Zuid Afrikaanse snack, gedroogd reepjesvlees van rund, impala, kudu of welk ander dier dan ook! De streek wordt alsmaar bergachtiger, met aan de ene kant veel groen en aan de andere kant dor en droog! In een ver verleden zijn hier in Zuid Afrika veel Hollandse invloeden geweest getuige de vele plaatsnamen die erg Hollands aandoen en de soms wel erg grappige uitdrukkingen geschreven zoals ze worden uitgesproken: “Groente en Vrugte”,“Bakkie Center” (een handel in tweedehandjes auto’s), en je kunt er veelvuldig “Meeneem etes”krijgen!
PELGRIM’S REST! Via de Rovers Pass, waar in de eerder genoemde gouddelvers-periode de huifkarren met goud doorvoeren, een ideale plek voor rovers, komen we in Pilgrim’s Rest, een klein leuk stadje maar eveneens vol met toeristen. Souvenirwinkeltjes genoeg, terrasjes en Zuid Afrikaanse vrouwen in kleurige klederdracht en hun opvallende halsversieringen, de vrouwen van de “Ndebeles” stam. Vanavond zijn we te gast in de Mogodi-Lodge in Graskop en kunnen we voor het eerst een van de nationale Zuid Afrikaanse gerechten proeven ….
Dag 4: 15.10.2002 ….
De Panorama-route In de vroege ochtend rijden we naar “God’s Window”, waar we een mooi uitzicht zouden moeten hebben, maar God heeft zijn gordijntjes blijkbaar nog gesloten want de mist belemmerd ieder uitzicht. Het dagprogramma wordt daarom enigszins aangepast! Terug naar Graskop waar we even kunnen gaan “pinnen” en internetten, maar dan blijkt dat het dorpje voorlopig “out of power” is (geen stroom) en dus niks pinnen en geen internetten! Dan maken we maar een wandeling door het dorpje tot aan de Township. (Bijna elke plaats in Zuid Afrika heeft wel een deel waar de arme zwarte bevolking woont, wat dus een township genoemd wordt). Voorzichtig dus met fotograferen …. dat kan gevaarlijk zijn, maar levert uiteindelijk toch wel “mooie plaatjes” op!Aan de ene kant van de straat “paradeert” de rijke toerist en aan de andere kant proberen, meestal de vrouwen, iets te verkopen, een appel of ander soort fruit, of souvenirs! We kopen twee appels en twee bananen voor de prijs van 2 Rand ofwel 25 eurocent. Het Township bestaat uit schlemielige hutjes waarin de mensen leven …. Intussen is de zon doorgebroken en rijden we terug naar het hotel waar Mariet met een andere reisgenote een wandeling wil maken door de Canyon die uitkomt in het dorpje. Vandaar vertrekken we vanmiddag opnieuw naar “God’s Window” in de hoop dat hij nu wel de gordijntjes geopend heeft! De Panorama-route leidt ons door een hele mooie streek, bergachtig met prachtige vergezichten of zoals er op de bordjes staat: “Mooi Uitsig!” We steken de Blyde River over en komen in de Blyde River Canyons. The Tree Rondavels, drie rotsen, lijken sprekend op de rondavels zoals de hutjes hier genoemd worden. De Bourke’s Lucky Potholes zijn “slaggaten” in de bodem die door erosie in de loop der jaren zijn uitgeslepen tot enorme Potholes …. We moeten een eindje klimmen naar “God’s Window”, maar wat je dan mag zien is heel bijzonder, een “Wonderuitsig”. Het verhaal erachter is, dat God na de Schepping van hieruit naar de wereld keek!
Dag 5: 16.10.2002 ….
Naar het Kruger National Park Gisterochtend zware mist, maar vandaag begint de dag met een felle zon en al hoge temperaturen, als we op weg gaan naar het Kruger National Park. We rijden via de Konijns Pass en komen bij Hazyview het park binnen. Een groot deel van deze dag rijden we met onze eigen tourbus door het park en wellicht gaan we al veel ”wilde dieren” zien? Overal langs de weg lopen mensen, liggen mensen op de grond te slapen of ergens op te wachten of hebben een ”kraampje” en verkopen iets ….! Eenmaal in het park zien we al gauw allerlei dieren, giraffes, impala’s, kudu’s en veel bont gekleurde vogels. Het fotograferen van de dieren is overigens niet makkelijk want ze staan mooi verscholen achter of tussen de struiken of te ver weg. Bij een riviertje wordt gestopt want er is kans dat we hier een nijlpaard of krokodil te zien krijgen, maar dat is voorlopig nog valse hoop!
Bij een klein meertje zien we een visarend, veel zebra’s en warempel twee leeuwen die op een afstandje de wacht houden over een dode buffel die aan de oeverkant ligt. Het is niet duidelijk of deze dode buffel en prooi is van de leeuwen of op een andere manier aan zijn ”natuurlijke” einde is gekomen? Niettemin een fascinerend beeld …. ’s-Middags hebben we nog een extra Game Toer gemaakt met de bus en chauffeur Hannes Boshof, een rasechte Zuid Afrikaan met Hollandse voorouders, rijdt de bus met vakmanschap door de bush-bush, door allerlei smalle paadjes, draaiend en manoeuvrerend alsof de bus een jeep was. We komen nog tal van dieren tegen zoals njala’s, neushoorns, leeuwen, nijlpaarden, giraffen, zebra’s, buffels, een luipaard zelfs en dat is heel zeldzaam, een visarend en de mariboevogel, gnoe’s, impala’s, kudu’s enz. We zijn nog maar pas hier in het Kruger Park en je zou kunnen zeggen dat we al vier van de “Big Five” gezien hebben, alleen de olifant ontbreekt nog, maar wellicht komt die morgen wel aan de beurt als we een echte Safari gaan maken …..
Dag 6: 17.10.2002 ….
Safari in het Krugerpark …. Pretoriuskop Wil je op Safari en dan ook nog eens een heleboel ”wilde dieren” zien, ja, dan moet je er wel wat voor over hebben, om 05.00 uur loopt de wekker af! Buiten is de temperatuur flink gedaald, maar het is de hele nacht heel erg warm gebleven in onze hut, toch hebben we wel wat geslapen. Best spannend als je wakker ligt en luistert naar al die bush-bush geluiden om je heen! Het begint alweer dag te worden en het belooft een mooie, maar wel weer hete dag te worden, de temperatuur zal stijgen tot boven de 35 graden! Zo vroeg op pad hopen we wel dieren te gaan zien die ook al wakker zijn en op zoek gaan naar eten. Straks als het te heet wordt zullen de meeste dieren zich verschuilen in holen, onder het struikgewas of op andere beschutte plaatsen. We rijden met de Safari-jeep en de Ranger door het Kruger Wildpark en iedereen zit gespannen naar rechts en links te turen, de camera in de aanslag, om te proberen dieren te ontdekken …..en dan ”stop” roepen en dan gaat de ”driver” onmiddellijk op de rem staan! Er gelden bij zo’n Safari wel enkele regels ….. niemand mag rechtop gaan staan en het moet muisstil blijven terwijl de Ranger de jeep probeert zo dicht mogelijk bij de dieren te manoeuvreren in een zo gunstig mogelijk positie om te fotografen en te filmen. Foto’s maken van dieren is erg lastig, want ze zijn toch nog minstens op 20 meter afstand, verscholen in struikgewas of achter bomen, of zijn steeds in beweging! Een kanon van een telelens zou de oplossing kunnen zijn. Ik fotografeer alleen datgene wat ik straks ook weer op de foto kan terug herkennen. Meerdere malen zien we zebra’s in kleine kuddes, impala’s, buffels, hier en daar een giraffe, waterbokken en jawel hoor, de verzameling ”Big Five” is nu compleet want ook de olifant komt voor de lens! Bij een klein meertje zien we een lekker lui dobberend nijlpaard, een adelaar, de visarend en twee mooi gekleurde reigers …. De Ranchers staan met elkaar via mobilofoon in verbinding en laten elkaar weten waar men wat interessants gezien heeft. Zo hoort onze Rancher dat er op een bepaalde plek, een flink stuk verderop , een groep leeuwen een buffel te grazen hebben genomen en deze nu aan het verorberen zijn. Wij er natuurlijk ook op af! Op zo’n tien tot vijftien meter voor ons, een fascinerend schouwspel, liggen 6 tot 7 leeuwen aan de buffel te knabbelen. Het zijn een paar vrouwtjes, een paar jonge leeuwen en natuurlijk pappa leeuw, en deze laatste is een kolossale verschijning. Dan komen er nog een paar leeuwen op ”bezoek”, maar dat duldt het mannetje niet en met luid gebrul en
machtsvertoon worden de indringers verjaagd. Intussen hebben twee aasgieren alvast hun stekje op een afstand ingenomen, wachtende tot zij hun kans kunnen grijpen om te kunnen meeprofiteren van al dat ”lekkers”. Een kudde impala’s blijft op veilige afstand. Een cru gezicht die leeuwen met hun bebloede snuiten, maar dat is nu eenmaal de natuur. Na een poosje dit tafereel te hebben aanschouwd rijden we weer verder en nog veel dieren ”schieten” aan ons voorbij. Helaas, het luipaard met springbokje hebben we niet meer kunnen ontdekken. Dan komt er nog een melding van een leeuwen-echtpaar met een zebra-karkas, maar als we ter plekke arriveren is er maar een leeuw te zien, de ander is er waarscijnlijk ”vandoor” met de zebra?Zo beleefden we dus een prachtige en spannende ochtendsafari in het Kruger National Park. Tegen 13.00 uur zijn we weer terug in het kamp om ons opnieuw op te laden en voor te bereiden voor de Game Drive, straks om 16.30 uur.
GAME DRIVE SAFARI Een Game Drive is een Safari in de schemering en avond. Met schijnwerpers wordt de bosrand en de wegen afgespeurd naar wild. Dat zou al een avontuur apart moeten zijn om in het donker dieren te kunnen observeren …. In de avonduren gaan de dieren weer op zoek naar eten of keren terug naar hun schuilplaatsen. In de veronderstelling dat fotograferen in de schemering en duisternis toch geen mooie plaatsjes zou opleveren, heb ik de camera niet meegenomen en laat het dan juist nu gebeuren …. Vlak voor onze Safari-jeep duikt zomaar opeens vanuit het struikgewas een kolossale olifant op en steekt de weg over. Aan de overkant van het pad velt hij met speels gemak een boom om er vervolgens de vruchten van de eten. Dan komen er nog twee olifanten tevoorschijn, waarschijnlijk het vrouwtje en een jonkie! Ik erger me nu mateloos dat ik geen fotocamera bij me heb want dit zouden natuurlijk unieke beelden zijn. Gelukkig hebben anderen wel hun filmen foto-apparatuur meegenomen en krijg ik na de vakantie van hun wel enkele foto’s thuisgestuurd!
Dag 7: 18.10.2002 ….
Naar Swaziland …. Vandaag nemen we de kortst mogelijke route naar de grens met het koninkrijkje Swaziland, waar we in een korte periode veel van de cultuur en sfeer willen beleven. Onderweg zien we natuurlijk weer tal van dieren, soms dicht langs de weg, maar soms ook in de verte, op veilige afstand van de mensen.Aan de grens met Swaziland volgt er een heel gedoe inzake uitchecken uit Zuid Afrika en weer inchecken voor Swaziland, dat alles neemt voor 21 mensen bijna drie kwartier in beslag. We worden ontvangen in een Swazi Culture Village met zang, dans en Swazifolklore. Na de lunch in dit Swazi-dorpje rijden we verder naar Mlilwane Park onze overnachtingplaats. De route is bergachtig en armoedig, met krotten langs de weg, loslopende koeien, mensen die onderweg zijn ”waar naar toe?” De kinderen zwaaien naar de voorbijrazende bus. De Swazi’s zijn allervriendelijkste mensen, vandaar dat Swaziland ook het ”Friendly Kingdom” wordt genoemd. Hier en daar liggen mensen gewoon in de berm van de weg te slapen. De vrouwen zijn gestoken in een kleurrijke klederdracht. Het is opvallend groener dan in Zuid Afrika terwijl Swaziland eigenlijk niet meer is dan een enclave binnen Zuid Afrika.
We overnachten in Mlilwane en dat is ergens ”in the middle of nowhere” in een nationaal Reservaat gesponsord door het WNF Wereld Natuur Fonds. We slapen in een echte hut in een prachtige omgeving waar de dieren vrij rondlopen. Vandaar de naam van de plek: ”Ezulwini” wat zoveel als Paradijs betekend.
Dag 8: 19.10.2002 ….
Ezulwini …. het paradijs! Afgelopen nacht hebben we geslapen in een echt huttendorpje en de enige luxe die we hebben is een echt bed, voor de rest is het allemaal een beetje improviseren. Gelukkig zijn de batterijen van de fotocamera nog voldoende vol, want er is hier geen mogelijkheid deze op te laden. Als je dan ’s-nachts wakker ligt, hoor je al die bush-bush-geluiden rondom de hut, en dat is een hele gewaarwording, spannend zelfs. De dieren kunnen vrij hier op het terrein rondlopen en snuffelen rond de hutten. ”Psst, wat hoor ik daar? Misschien is dat wel een neushoorn of een ….?” Dan hoor je de stappen weer langzaam verdwijnen. ”Misschien was het ook wel iemand van de groep die buiten naar het toilet zocht!” Om 06.00 uur loopt het reiswekkertje af want we gaan na het ontbijt nog een poosje de ”bush-bush” in, wandelen met een gids. We zijn maar met z’n zessen en onder leiding van de Swazi-gids Sipho gaan we op pad. Zodra we het dorps ver achter ons hebben gelaten lopen we weliswaar over een pad maar wel rondom weer tal van dieren die vrijelijk staan te grazen en ons aanstaren! Impala’s, zebra’s, gnoes en verder heel veel kleurrijke vogels. En bekijk de omgeving eens ….. wandelen in deze natuur, luisteren naar de natuur en kijken naar de natuur …. ”Ezulwini”! In de loop van de ochtend verlaten we Ezulwini Game Lodge en rijden door het mooie Swaziland weer terug naar de grens met Zuid Afrika. Andermaal hetzelfde ritueel, uitchecken, inchecken. False Bay in het Hluwhluwe National Park (spreek uit: Sjloewesjloewe), is onze volgende bestemming voor twee nachten en het is puur toeval dat ook deze stek Ezulwini heet! Midden in de ”bush” hebben we een …. Ja wat is het? Een houten hut, maar wel voorzien van alle gemakken zoals douche, toilet en stroom! Het ziet er verder prima uit! Overigens, we zijn nu in Kwazulu-Natal en het is de hele dag al zwaar bewolkt met af en toe een regenbuitje bij een temperatuur van ”slechts” 20 graden! Vanavond hebben we hier in de ”bush” een gezamenlijke ”Braai”, ofwel ZuidAfrikaanse barbecue. Morgenochtend eerst een track langs de kust die niet zo ver hiervandaan is, de Indian Pacific en smiddags met een bootsafari mee door de Wetlands of Hluwehluwe Park naar St. Lucia waar we mogelijk kroko’s en hippo’s te zien krijgen …. Dag 9: 20.10.2002 ….
Wetlands St. Lucia Nijlpaarden en krokodillen .... Vannacht heeft het vaker geregend en het gekletter op het strodak van onze hut heeft ons wakker gehouden. Om 08.00 uur beginnen we met een ontbijt gevolgd door een stevige wandeltocht in False Bay (Valsbaai) van ca. 10 kilometer door de ”bush”. Het wordt een prachtige wandeling, zeker als af en toe ook weer het zonnetje van zich doet spreken. Soms door het dichte struikgewas, omhoog en weer omlaag, over provisorische bruggetjes klauterend en luisterend naar de vele, vele vogels die ons bespieden vanuit hun verscholen posities. We horen ze wel …. maar zien ze
niet! Rond het middaguur worden we weer door de buschauffeur Hannes opgehaald. Meteen na de lunch rijden we naar het Zulu-Art-Centre om eventueel nog wat souvenirs te kopen, maar zeker ook om een kijkje te nemen in het aangelegen Zulu-dorpje. Daarna rijden we zo’n 75 kilometer verder naar St. Lucia aan de Indische Oceaan waar we in de delta van een rivier op bootsafari gaan op zoek naar krokodillen en nijlpaarden! Het is weer is intussen weer somber geworden, fris windje en zwaar bewolkt. Maar de bootsafari is boeiend, we zien tal van prachtige vogels zoals de Yellow Weavers, vis-arenden, Goliath-reigers enz. Maar de meeste indruk maken wel de Hyppo’s die soms wel in groepjes van 12 bijelkaar liggen te dobberen in het water, brullen en knorren. Een magnifiek gezicht als zo’n Hyppo boven water komt, zijn grote bek openspert en jedreigend aankijkt! Helaas, de kroko’s laten zich, op een enkeling na die ligt te slapen op de oever, niet zien! Als we weer terugkomen in Ezulwini is het al hartstikke donker en plotseling op het zandpad in de ”bush”, in het licht van de koplampen van de bus, steken 2 giraffes statig het pad over en verdwijnen vervolgens weer in de duisternis. Als dat geen mooie afsluiting van de dag is! ,Rond 19.00 uur zijn we weer terug in Ezulwini en genieten we van een Zuid Afrikaanse specialiteit ”Bobotie”! ‘s-Nachts was Mariet in de veronderstellling dat wellicht een van de eerdergenoemde giraffes voor het raam staat te gluren! Er is echter niets te zien en het spoorzoeken de volgende ochtend, levert helaas geen enkel bewijs op dat we afgelopen nacht bezoek zouden gehad hebben van een giraffe. Het zal de huiskat van de parkbeheerder wel geweest zijn!
Dag 10: 21.10.2002 ….
Zulu-culuur en Durban …. Zang, dans en cultuur in Duma-Zulu, een Zulu-dorpje waar nog traditioneel geleefd en gewoond wordt. Wij mochten er een kijkje nemen. De Zulu-mannen dansen een krijgerdans op trommelmuziek van de Zulu-vrouwen. Daarna rijden we door naar de grote badplaats aan de Indian Pacific, Durban …. Het is in tegenstelling tot gisteren schitterend weer, 25 graden en volop zon. Links en rechts van de weg zijn er veel plantages, zoals bananen-, ananas- en suikerriet. En zoals intussen gewoon, de vele huttendorpjes! Gelukkig blijven we niet lang in Durban! Je kunt er toch niks ondernemen omdat het gewoon te gevaarlijk is op straat! Meteen na aankomst bij het hotel, na het inchecken, gaan we met de Shuttle bus van het hotel naar het centrum van Durban naar de Shopping Mall om eventueel berichten via internet te versturen en te kijken of er mogelijkheid is om de tot dan toe gemaakte foto’s bij een fotograaf over te zetten op CD? Internetten is gelukt, maar het overzetten van de foto’s niet! Verder is er in het winkelcentrum niet veel te beleven en laten we ons maar weer door de Shuttle-bus weer ophalen. Voor het avondeten gaan we niet de deur uit van het Beach Hotel en blijven om veiligheidsredenen op het terras. Dit is overigens ook de enigste plaats tijdens deze rondreis, dat we onze waardepapieren in een hotelkluis hebben opgeborgen!
Dag 11: 22.10.2002 ….
Drakensbergen en Injasuthi …. Weg van de bewoonde, luxe en drukke wereld, richting Drakensbergen. Via Pietermaritzburg rijden we naar Injasuthi (da’s Zulu-taal en betekent: ”dikke hond”), waar we de volgende twee nachten zullen zijn. Zelfs diep in de imposante Drakens-bergen wonen de mensen in grote armoede. Langs de weg lopen en zitten vrouwen die hun spulletjes te koop aanbieden, maar voor ons en achter ons is de verre verte geen mens te bekennen. Wie komt hier dan nog voorbij waaraan wat verkocht kan worden? Het landschap wordt steeds boeiender en als we even een fotostop houden worden we in een mum van tijd omringd door talloze kinderen met hun vriendelijke en vrolijke snoetjes, hand uitstekend en met een blik die vraagt om iets te eten …. Waar ze zo plotseling allemaal vandaan komen? Er worden rijkelijk koekjes en snoepjes uitgedeeld, geen geld want dat was ons vooraf reeds verteld niet te doen want daar zouden ze alleen maar ”snuif” voor kopen! Via een kronkelend pad dat soms stijl omhoog gaat, moet chauffeur Hannes de bus met aanhanger in allerlei bochten manoeuvreren om in Injasuthi te komen. Midden in Central Drakensbergen een idyllische open plek met een aantal huisjes waar we de komende twee nachten zullen slapen. Hier is natuurlijk geen winkel of restaurant en dus moesten 6 mensen uit de groep inkopen doen voor een gezamenlijke braai vanavond. Als de barbecue goed heet is en het vlees al lekker ligt te bakken steekt er plotseling een onweersbui op en moeten we met alle spullen naar binnen vluchten. Er wordt wat heen en weer geschoven met de tafels en stoelen, maar uiteindelijk wordt het dan toch een gezellige ”Braai”! Buiten het geluid van de vogels overdag en de krekels in de avond hoor je hier absoluut niks, en is het na 22.00 uur pikdonker, dan gaat de stroom eraf en meten we ons verder behelpen met kaarslicht of met een zaklantaarn, tenminste als je die hebt meegenomen in je bagage?
Dag 12: 23.10.2002 ….
Injasuthi Park .... Als we de volgende ochtend wakker worden en naar buiten kijken zien we al een heerlijk zonnetje boven de Drakensbergen uitkomen. Pas nu zien we echt hoe mooi of het hier in Injasuthi is, want gisteren bij aankomst was er al schemering en was het al gauw donker! Om 08.30 uur gaat Mariet met een groep op pad met een gids voor een track naar de Bushmen’s Caves, een tocht van ruim 6 uur, zoals staat beschreven in de wandelroute! Dat is voor mij te lang en waarschijnlijk te zwaar, dus blijf ik ”thuis” en probeer me dan te vermaken met puzzelen, het bijschrijven van dit verslag en te genieten van de omgeving. Ik probeer dan toch om een stuk de bergen in te gaan, in mijn eentje en in mijn eigen tempo. Om half tien stap ik op, gewapend met cameratas, want je weet maar nooit wat je zoal nog kunt tegenkomen …. Het pad gaat af en toe heel stijl omhoog, weer effe uitrusten en dan weer verder …. Ik zie het Injasuthi-dorpje daar beneden al heel klein liggen, nog een stukje verder omhoog, maar ik probeer wel zicht te houden op de huisjes daar in de diepte. Als het pad dan verder gaat en achter een bocht verdwijnt besluit ik hier te stoppen en te gaan zitten genieten van de omgeving. Overal rondom bergen ….. vogelgeluiden en veel prachtige in bloei staande bloemen en planten. Gewoon zitten en
rondkijken en luisteren. Waar zou de groep met wandelaars en Mariet zich hier ergens bevinden. Ik probeer of ik ergens iets kan ontdekken dat op wandelaars lijkt, maar niks te zien. Na een half uurtje hoor ik plotseling stemmen en als ik dan achterom kijk zie ik een groepje wandelaars naderen, nee niet de groep met Mariet, maar een ander groepje van gezelschap dat net als ik ook op eigen houtje een wandeling heeft gemaakt. Ik laat ze passeren en blijf nog zitten tot ze uit het zicht zijn verdwenen …. Er komen dan steeds meer wolken voor de zon en het ziet er een beetje dreigend uit, dus moet ik opstappen en terug naar beneden gaan. Dan hoor ik opeens een raar geschreeuw, het lijkt wel een kind maar plotsklaps springen twee apen achter een rots vandaan en steken voor me op hooguit vijf meter van me vandaan, het pad over en verdwijnen weer even snel achter de rotsen en struiken …. Dat was me wel even schrikken. Ik kijk nog een paar keer rond of ze me misschien niet achtervolgen en eventueel vanachter kunnen aanvallen …. maar ze zijn echt wel verdwenen en kan ik rustig verder afdalen naar het dorpje.
Het zal nog een paar uur duren voordat Mariet met de groep wandelaars weer terug zal zijn. Maar om 14.00 uur is de groep weer terug, ruim een uur te vroeg en nu bleek dat de toch helemaal niet zo zwaar was geweest! De gids had de groep tot bij Bushmen’s Cave gebracht, de poort geopend zodat men de tekeningen kon bekijken en was er als een ”hazewind” vandoor gegaan om zoals hij zei ”een nieuwe groep op te halen!” Hij is echter nooit meer terug gezien! Voor vanavond staat weer een ”braai” op het programma hetzij nu met andere gerechten en bij een prettige avondtemperatuur.
Dag 13: 24.10.2002 ….
Lesotho – Melealea …. De langste rit van de reis staat ons vandaag te wachten, pakweg 600 kilometer naar Lesotho, een ander koninkrijkje binnen Zuid Afrika …. Het is een saaie rit, kale rotsgebergtes, droge dorre vlaktes en vrijwel geen mens te zien. Het duurt soms tientallen minuten alvorens een tegenligger te zien. We rijden over de Lichen Pass van het Golden Gate Parc en klimmen heel langzaam met de bus naar 2.800 meter en kijken links en rechts in de dieptes. We houden een lunch-stop in het pittoreske plaatsje Clarens in de Maluti Mountains.
Clarens: Paul Kruger leefde in ballingschap in het Zwitserse plaatsje Clarens, vandaar de naam van deze plaats in Zuid Afrika.
Het is nog drie uur rijden tot de grens van Lesotho, en komen door de provincie Vrijstaat waar in de koloniale Hollandse tijd veel Nederlanders zich vestigden. Vandaar dat hier dan ook nog veel Nederlandse namen voor-komen. Aan de grens met Lesotho is het weer hetzelfde tafereel als eerder aan de grens in Swaziland, uitchecken en weer inchecken, en het duurt allemaal zo lang. Er moeten formulieren ingevuld worden en als er ook maar iets op ontbreekt of onduidelijk is moet het weer helemaal opnieuw! Het ingevulde formulier wordt dan weer door de grenspostbeambte weer overgeschreven op een ander formulier. Als dat gebeurd is krijg je een stempel in je paspoort en mag je de grens oversteken …. Het geheel duurt voor 21 mensen ruim een uur! Typische kenmerken voor Lesotho zijn de konische hoeden, men spreekt er het Sosothotaal en de inwoners het geen Lesotoanen of zoiets maar noemt zich het Basotho-volk. In Lesotho wonen pakweg 2 miljoen mensen. Het klimaat is erg verschillend, overdag is het er bloedheet en ’s-nachts daalt de temperatuur soms tot rond het nulpunt! Het is al na 18.00 uur als we nog steeds onderweg zijn in een onherbergzaam landschap en we ons afvragen waar chauffeur Hannes ons nu naar toe zal brengen, want de weg is smal en kronkelt langs diepe ravijnen en ….. het is bijna stikdonker! Uiteindelijk komen we dan in het plaatsje Malealea ergens in de woestenij van Lesotho. We worden ondergebracht in leuke Rondavels, ruim van binnen en van ”alle gemakken” voorzien, douche en toilet, en …. stroom tot 22.00 uur! We werden overigens ontvangen met muziek en dans door het plaatselijke zangkoortje en bandje …. Het landschap is verschillend. De Maluti bergketen is kaal, ruw en rotsachtig, hier groeit niet veel. Na het ”diner” zitten we nog een poosje rond het kampvuur te babbelen, maar ook vanavond is het bijtijds naar bed want morgen is het weer vroeg dag en we zijn benieuwd wat we allemaal gaan beleven in Malealea, waar we eigenlijk vertoeven tussen de plaatselijke bevolking. Op het programma staat in elk geval een Horse-track van enkele uurtjes.
Dag 14: 25.10.2002 ….
Lesotho – Melealea …. Het leek ons wel bijzonder interessant om het plaatselijke schooltje te bezoeken. Een lange wandeling in het felle zonnetje naar het schoolgebouw, nou ja …. het lijkt meer op een onbewoonbaar verklaarbare …. Helaas zijn er op dit moment geen kindertjes in de school omdat de oudste groep vandaag examen doet. Toch krijgen we tekst en uitleg van de drie schooljuffrouwen! Dan gaan we maar verderop kijken, daar beneden in het dal staan enkele hutten en is er een hut in aanbouw. We bekijken aandachtig hoe of het ”bouwteam” de werkzaamheden verrichten en zetten daar toch wel enige vraagtekens bij. Intussen hebben de dorpskinderen ons, de toeristen, ontdekt en rennen rondom ons als een zwerm bijen. Nou ja, dat levert zo af en toe wel een leuk plaatje op …. Nadat we uitleg hebben gekregen over de bouw van zo’n hut en hoe het er binnen uitziet krijgen we een kruidenthee aangeboden. Bijna allen nuttigen een kopje thee, maar er zijn er ook enkelen die weigeren of wel de thee aannemen en na een enkele slok deze elders deponeren! We lopen dan weer terug langs het schoolgebouw, waar nog steeds geen kinderen te bespeuren zijn en wandelen verder naar het authentieke Malealea-dorpje. Hier zijn de hutten veel beter als die we zojuist gezien hebben. We mogen zelfs bij enkele hutten binnen kijken en zijn dan enigszins stom verbaasd, hoe schoon en ”modern” deze zijn ingericht. Bij een hut waar de vlag uithangt worden we eveneens ”binnen” genodigd …. blijkt dit een “kroeg” te zijn, want waar de vlag hangt, daar wordt bier verkocht! Nou ja, bier …. ik vindt het niet om te ….. anderen echter vinden het smaken naar druivensap! We lopen nog een keer helemaal terug naar de school, want het is inmiddels 12.00 uur geworden en de examens zouden toch al lang voorbij moeten zijn. Maar nee hoor, deze zijn nog steeds bezig en er zijn geen kinderen in de andere klassen. Jammer toch! Dan maar terug naar onze eigen hutten om ons voor te bereiden op de Horse-track die straks om 13.00 uur vertrekt. Op advies van ”ervaren” ruiters trekken we een lange broek aan tegen het schuren langs het zadel en paard. Dertien paarden worden voor ons opgezadeld als er plotseling enige kommotie ontstaat. Volgens enkelen van de groep zouden de paarden er slecht bijlopen…. In een slechte conditie verkeren. De eigenaar en beheerder van de manege wordt erbij gehaald en deze verzekerd ons, dat de paarden in prima conditie zijn, geen ernstige verwondingen hebben en dagelijks gebruikt worden als lastdier, en dat een rit op de rug van het paard niet belastend zal zijn voor het dier! Met enige moeite klimmen we op de paarden en het lijkt ons verstandig (dat zal later ook wel blijken) om de jongens die de paarden vasthouden mee te vragen als begeleiders. Dat kost 30 Rand per uur. Ook al zou je een doorwinterde ervaren ruiter zijn geweest, toch zou deze Horsetrack ook voor hen een ”een speciale ervaring” zijn geweest …. De rit naar Bushmen’s Cave! We vertrekken met de hele stoet en stappen het dorp uit nagekeken door de rest van het reisgezelschap die ook naar de Bushmen’s Cave gaan, maar dan te voet! Het is inmiddels bloedheet geworden als we over de slechte paden afdalen naar het dal daar in de verte! Soms gaat het wel heel erg steil naar beneden, je zou bijna van het paard donderen, maar het gaat goed en niemand valt eraf! Het is een geweldige ervaring, deze
”expeditie” en we wanen ons in een heuse Western-film! Alles verloopt prima, ja de gidsen, maar vooral ook de paarden kennen de weg op hun ”duimpje”! Na een hele steile afdaling is het ”halt” en moeten we afstijgen en gaat de tocht te voet verder. De paarden blijven met enkele gidsen achter en doen zich tegoed aan het beetje gras dat her en der groeit. De ruiters dus te voet verder naar een nog dieper gelegen plateau …. En vandaar moet er nog dieper afgedaald worden over rotsen naar de Bushmen’s Cave. Een hele zware afdaling en later natuurlijk ook weer klimmen. Mariet gaat natuurlijk wel mee, maar ik heb voor mezelf een juiste beslissing genomen om niet te voet mee verder te gaan en blijf hierboven op het eerste plateau wachten. Na ruim een uur komen de klauteraars weer hijgend en puffend uit het dal omhoog …. . wat een tegenvaller, want de tekening die de Bushmen hebben achtergelaten was maar piepklein, en daar moet je dan al die moeite voor doen! Petje af voor enkele mensen die toch maar deze onderneming hebben gewaagd! Dan weer allen te paard en beginnen aan de terugtocht naar het dorp. De weg terug is niet meer zo spectaculair. Onze begeleiders worden bij terugkomst in de ”corral” rijkelijk beloond voor bewezen diensten. Drie en een half uur lopen in die hitte, berg op berg af, dan ook nog eens naar beneden naar de tekeningen en dat zonder drinken, sommige blootvoets en dat voor maar 100 Rand, of zeg maar ca. 10 Euro. Na terugkomst is het eerst ”proost” met een ijskoud pilsje op het terras van de kroeg!
Dag 15: 26.10.2002 ….
Graaf Reinett in de Kleine Karoo ....
Vandaag hebben we weer een lange rit voor de boeg, de langste van de hele rondreis, 605 km naar Graaff Reinett, dus weer terug naar ZAF. Bij de grenspost Wepener andermaal dezelfde procedure, alleen verloopt het nu allemaal wat sneller en al snel zijn we weer onderweg als er zich plotseling een probleem voordoet …. Onze chauffeur wordt door een achter ons rijdende auto erop gewezen dat er iets mis zou zijn met de aanhanger. Effe stoppen …. En dan blijkt dat de vering afgebroken is en de aanhanger vol met koffers en tassen er helemaal scheef bij hangt, het scheelde niet veel meer of ook de band die bijna langs de carosserie schuurt was eraan! De auto achter ons is Meneer Smith, een ZuidAfrikaanse farmer en hij biedt aan om naar zijn ca. 10 kilometer verderop gelegen farm te rijden en het euvel daar proberen te verhelpen. Op de ”Wonderboomboerderij” worden we alleraardigst ontvangen door Mevrouw Smith die voor het hele gezelschap een lekker koel glaasje fris serveert in de prachtige tuin. Intussen zijn knechten van boer Smith en Hannes al druk in de weer om de aanhanger op zijn kant te leggen en te proberen met enig laswerk de gebroken vering te repareren! Na pakweg drie kwartiertjes is het karwei geklaard en na een ”Lang zal ze leven!” voor Mevrouw Smith kunnen we verder tuffen …. Langs de route komen we nog tal van grote farms tegen met typische hollandse namen zoals bijvoorbeeld ”Henk Bezuidenhout”. Tegen de schemering arriveren we in Graaff Reinett een stadje uit de koloniale tijd, waar wat betreft de gebouwen de tijd al een poosje stil heeft gestaan!
Dag 16: 27.10.2002 ….
Graaf Reinett, Township, ”Valley of Desolation” Je hebt er wel eens van gehoord of iets van op tv gezien, de townships in de grote steden in Zuid Afrika. Dan weet je ook dat het gevaarlijk kan zijn om daar te zijn als blanke. Het is beslist niet on-mogelijk dat de ”blanke indringer” door de zwarte bevolking van een Township gemolesteerd wordt, omdat uiteindelijk de blanke er mede de schuld van zijn dat dergelijke townships zijn ontstaan, dus eigenlijke dorpjes waar de zwarte bevolking naar toe verdreven is uit de
welvarende stad. Buks, de eigenaar van de Lodge waar we logeren en een aantal medewerkers hebben er in Graaf Reinett voor gezorgd dat het Township bezoeken onder leiding van een gids die zelf afkomstig is uit het Township, mogelijk is en daarmee financiele steun is voor de verbetering van de woon- en leefsituatie van deze zwarte bevolking. We bezoeken de Township Umasizale …. Vanuit de Lodge worden we met speciale busjes naar het Township gebracht waar de gids, Xhoulla Speelman, hij woont hier zelf ook, ons alles vertelt over het ontstaan en het leven in deze Township. Indrukwekkend om nu zomaar in deze Township rond te lopen, weliswaar een project om de toestand te verbeteren, maar toch! We zullen een wandeling gaan maken van zuid naar noord. In een mum van tijd hebben we horde aan kinderen rondom ons die nieuwsgierig zijn naar wat die witte mensen komen doen en of ze wat lekkers bij zich hebben! De wandeling begint met het verhaal van een besnijdenis die op dit moment daar boven op die heuvel plaatsvindt. Het is mogelijk voor de mannen om een bezoekje te brengen aan deze jongeman, het mag dan 4 minuten duren. Vier mannen van de 6 uit onze groep wagen zich eraan om het bloedige tafereel te aanschouwen. Als ze na een poosje weer terugkomen blijkt het nogal mee te vallen met betrekking tot de beelden die er te zien waren. Het kwaad was al geschied en de jongeman was in afwachting van het oordeel van zijn opa of er genoeg besneden is, anders .... In dit Township Umasizake wonen 10.000 mensen en werd gesticht rond 1860. Er is een grote verscheidenheid aan hutjes te zien: lemen hutjes, hutjes van over elkaar geslagen planken, hutjes in elkaar geknutseld van golfplaten en ik ontdek zelfs een hutje uit offset-drukplaten waar je de teksten en foto’s nog van kunt zien! Soms zijn het bouwvallige stenen hokken, maar er staan ook wel enkele redelijke huisjes tussen. Die behoren dan toe aan de ietwat rijkere zwarte, maar die dan toch hier is blijven wonen! Na de afschaffing van de Apartheid en mede door toedoen van Nelson Mandela worden de krotten langzaam maar zeker vervangen door stenen eenvoudige huisjes met eenvoudige sanitaire voorzieningen en verharde (hoofd-) wegen. We mogen ook een kijkje nemen in een van
de vele kerkjes die er in het Township zijn gevestigd. Het is een krakkemikkig gebouwtje uit golfplaten en is hogerop gelegen op een heuvel. Als we steeds dichterbij komen wordt de muziek en zang steeds luider en duidelijker, het swingt wel! We mogen zelfs binnen …. De kerkgangers zijn op hun zondags gekleed in een speciale outfit die bij de kerkgemeenschap hoort. De dienst duurt ca. 3 uur, maar zolang kunnen we niet blijven. Na een met spoed ingelaste collecte die bestemd is voor de bouw van een nieuw stenen gebouw, gaan we weer verder met de wandeling door het Township. De gids vertelt met enthousiasme over allerlei zaken met betrekking toe het ontstaan en het leven in dit Township. ”Iedereen hier kent elkaar en er is geen jalouzie. We zitten allemaal met hetzelfde probleem en zullen er allemaal samen aan moeten werken om dit op te lossen!” We komen voorbij aan de plaatselijke ”kroeg” waar illegaal wordt gestookt. Voornamelijk jonge mensen staan uitbundig te zingen en te dansen en zwaaien met de fles! Ze drinken het eigen gemaakte brouwsel om te vluchten uit de dagelijkse sleur. De rondleiding eindigt na ca. 2,5 uur bij het koffiehuis waar we ter afsluiting nog een kop koffie krijgen aangeboden. Korotm, een hele ervaring rijker ….
The Valley of Desolation Later deze dag, tegen het vallen van de avond gaan we nog met de Lodge eigenaar Buks en een gids naar ”the Valley of Desolation” ofwel ”de Vallei der Verlatenheid”! Met 3 minibusjes Volksiewagen rijden we omhoog tot ca. 2400 meter en onderweg vertelt gids Johan vanalles over de plantengroei. Als we uiteindelijk nog hoger stigen krijgen we eenprachtig uitzicht over Graaff Reinett en de wijde omgeving. Het begint langzaam mistig te worden en de temperatuur daalt in een ras tempo. Via een mooie wandeling bereiken we het punt waar we een mooi zicht hebben op ”The Valley of Desolation”. De gids somt ons tot enkele minuten absolute stilte en dan zul je begrijpen waarom deze vallei zo genoemd wordt! Het wordt alsmaar mistiger en een mooie zonsondergang over de vallei kunnen we wel mooi vergeten, heel erg jammer, want dat schijnt iets bijzonder te zijn! Buks en de gids willen nog wel even wachten of het misschien nog wat opklaart, maar na een kwartiertje blijkt duidelijk dat we het voor vandaag wel kunnen vergeten! Jammer, maar misschien zien we nog wel een mooie zonsondergang in de komende dagen in de Kleine Karoo.
Dag 17: 28.10.2002 ….
Wilderness at the Pacific Ocean Over het verloop van deze dag valt eigenlijk weinig spectaculairs te vertellen, maar toch …. Het is een bewolkt als we beginnen aan de ca. 350 kilometer die we af te leggen hebben naar Wilderness aan de Indische Oceaan. We blijven echter optimistisch over het weer en ritsen de pijpen van de broek! Op het programma staat voor vanmiddag een bootsafari ofwel Whale Watching en dolfijnen spotten voor de branding in het Tsitsikamma National Park, maar zulks is sterk afhankelijk van het weer! Als we alweer meer dan twee en een half uur onderweg zijn door de ongerepte natuur ontdekken we links en rechts zo af en toe een ”verdwaalde struisvogel”. In de loop van de dag blijkt dat het walvis en dolfijntje kijken niks wordt, er staat te veel wind en de zee is te ruw. Het programma wordt gewijzigd en we rijden naar Knysna een leuk kustplaatsje, maar als we er arriveren is het dagelijkse leven hier alweer voorbij, de winkels gaan sluiten en er blijkt niet veel meer te doen. We zoeken een restaurantje op en daarna maar weer vroeg naar bed!
Dag 18: 29.10.2002 ….
Tsitsikamma National Park .... Het geruis van de wilde golfslag van de oceaan en de straffe wind heeft ons vannacht veelvuldig wakker gemaakt! Vanmorgen schijnt al vroeg een fel zonnetje naar binnen en wie weet, wordt het weer een hele mooie dag …. Maar je weet het nooit in dit gedeelte van Zuid Afrika, het kan de ene dag 30 graden zijn en de andere dag regen en fris! Op het programma staat een wandeling in het Tsitsikamma National Park. Maar voordat we daaraan kunnen beginnen moeten we eerst nog 2 uurtjes langs de kust naar het Noorden rijden. Mogelijk vanmiddag, tenminste als het weer het toelaat alsnog walvissen kijken. Onderweg naar het Tsitsikamma Park begint het aardig bewolkt te raken en zelfs te regenen! Als we echter arriveren is het weer opgeklaard en het zonnetje doet van zich spreken, maar het waait hier aan de kust wel heel hard. De oceaan bulkt zijn golven tegen de rots-achtige kust en dat levert een fraai schouwspel op als deze uit elkaar spatten. Na een kopje koffie in het restaurant en het opsnuiven van de eerste indrukken van de omgeving moeten we toch maar eens op pad gaan …. We kiezen voor de wandeling naar Suspension Bridge, een hangbrug over de kloof. Het zou vooralsnog een eenvoudige, voor iedereen te doen, wandeling zijn, maar dat blijkt wel anders …. Het gaat al meteen flink omhoog hetzij met trappen dan wel een oplopend pad. De rustpauzes leveren wel magnifieke panorama’s op. Daar beneden zien we de hangbrug en die zwiept aardig heen en weer. Het is nog een stuk flink afdalen (en straks weer omhoog) dus besluit ik hier op Mariet te blijven wachten en kan dus een mooie foto van haar op de brug maken! Na een half uurtje komt ze weer terug en ”wandelen” we weer terug naar het vertrekpunt. Vandaar vertrekt de bus weer naar Plettenberg Bay een leuk kustplaatsje waar vooral de dames weer volop aan hun trekken komen in de vele souvenirshops. Wij hebben zelf dringend nieuwe voorraad Randen nodig en zoeken een bank op om de Traveller Cheques in te wisselen …. Als we vooraf geweten hadden dat dit zoveel tijd (bijna een uur!) in beslag zou nemen …. We redden het nog maar net en zijn precies op tijd terug bij de bus om uit Plettenberg weer te vertrekken!
Dag 19: 30.10.2002 …
Struisvogels ...
Voor de eerste keer tijdens deze Rondreis mogen we ”uitslapen”, de bus vertrekt pas om 10.00 uur naar Cedgefield, waar we op de Outeniqua ChooTsjoe trein stappen voor een nostalgisch ritje met deze stoomtrein naar George. Ongeveer twee uur “tuffen” we, soms stapvoets, met de stoomtrein dwars door de bergen, langs kleine dorpjes en dan weer langs de kust, met af en toe wel adembenemende vergezichten! De treinreis eindigt in George waar we lunchen in
het Spoorweg Museum in een oude Restauratie wagon …. Na de middagpauze rijden we door naar Oudtshoorn in de kleine Karoo, naar een grote struisvogelfarm. Eerst krijgen we tekst en uitleg van de farmer over de ”struisvogel-industrie” in het algemeen! Het dier levert vier producten die gebruikt kunnen worden: de grote eieren (hierin kunnen wel 24 kip-peneieren); de veren voor export naar Brazilie (denk aan het carnaval) Frankrijk en Japan voor de chique; het vlees voor de beroemde struisvogelbiefstuk; en de huid voor de productie van leerproducten …. We maken nader kennis met Linda, een 14-jarige struisvogel die ”gebruikt” wordt voor demonstraties aan de bezoekers van de farm. Als je tot 72 kilo zwaar bent, mag je eventueel een ritje maken op de rug van een struisvogel, maar daar gaat wel een en ander aan vooraf. De struisvogel is niet zo mak dat hij alles gewillig toelaat, nee hij of zij moet eerst gevangen worden met een haak om zijn nek, krijgt dan een kapje over zijn kop zodat hij niks ziet, en wordt dan naar de ”opstapstellage” geleid. Twee helpers assisteren dan bij het opstappen en zodra deze de struisvogel loslaten …. hopla, daar ga je dan in een razend tempo door de ”arena” en effe later lig je er dan weer naast! Het volgende ”kunststukje” is het met je volle gewicht gaan staan op de grote struisvogeleieren, ze kunnen wel een gewicht tot 200 kilo dragen! Daarna rijden we naar ons volgende ”onderkomen”, ”de Poort/Stonebreaker” en hier vallen we van de ene in de andere verbazing! Zulke mooie huisjes, sfeer- en smaakvol ingericht, in een zo’n mooie omgeving. Vanavond staat “struisvogelbiefstuk” op het diner …. Een compleet diner voor twee, met een flesje wijn voor de luttele prijs van R. 250, zeg maar zo iets van plm. Euro 25. ”For Europeans and Americans .... South Africa is half price!”
Dag 20: 31.10.2002 ….
Swellengrebel / Swellendam .... Voor vertrek uit Oudtshoorn vanmorgen nog even een paar mooie foto’s maken van deze prachtige omgeving. Iedereen uit het gezelschap is het er wel over eens dat men hier gerust wat langer had mogen blijven. Een deel van groep gaat eerst met de bus naar de druipsteengrotten een eindje verderop, wij blijven echter nog even hier genieten want druipsteengrotten hebben we al zo vaak gezien en dus laten we deze excursie ”lopen”. Hier in de Kleine Karoo (half woestijn) komt de temperatuur weer ver boven de 30 raden, maar ’s-nachts koelt het sterk af tot rond het vriespunt. De rit naar Swwellengrebel en Swellendam is uitermate saai en duurt ca. 3 uurtjes Een woest en ruig landschap, eindeloos lange wegen en geen mens of beest te zien. Heel af en toe doemt er in de verte een huisje of klein boerderijtje op …. In Swellendam is het mogelijk om met een Chesna vliegtuigje een rondvlucht te maken boven het Oceaan reservaat en walvissen te spotten. We krijgen dus alsnog de gelegenheid deze kolossale dieren te zien,weliswaar vanuit de lucht. We hebben met z’n zessen geboekt, maar dan blijkt dat er maar 5 personen mee kunnen met het pipercupvliegtuigje …. We gaan loten wie er af moet vallen. Gelukkig treft het lot niet een van ons beiden en kunnen we mee. De buschauffeur Hannes en Marida brengen ons even buiten Swellendam naar het vliegveldje, waar het toestel al klaar staat om te vertrekken …. Weer een hele ervaring om met zo’n klein pipercup-vliegtuigje te vliegen, het hotst en knotst van alle kanten, als dat maar goed gaat en …. De deur bij de ”co-piloot” is tijdens het taxien naar de startbaan nog steeds open (”voor de frisse lucht”, zo zegt de piloot). Als hij maar niet vergeet om deze dicht te doen. Vlak voor take-off wordt dan toch de deur dichtgetrokken en starten we …. Zulk een klein vliegtuigje haalt toch nog een behoorlijke snelheid en na een korte startprocedure stijgen we op naar een paar kilometer hoogte. De vlucht naar het Reservaat over land duurt nog zeker 20 minuten, zo groot is de
afstand wel. Dan hangen we boven de kustlijn en zien al meteen daar ver beneden de schaduwen van de walvissen. De piloot manoeuvreert het toestel zodanig dat iedereen in de gelegenheid is om foto’s te nemen, hoe moeilijk dat ook is. Zie je walvissen dan breng je de camera in stelling, moet je eerst de juiste stand zoeken om de walvissen in beeld te krijgen, en dan afdrukken …. Maar dan ben je soms al te laat en zijn de walvissen ”uit beeld verdwenen”. We dalen een flink eind om nog beter zicht te krijgen op de grote walvissen. We zien er veel, heel veel, zelfs met kleintjes …. Na een half uurtje te hebben rondgevlogen boven het Reservaat keren we terug naar het vliegveldje, een hele ervaring rijker ….
Stellenbosch .... Zo langzamerhand naderen we alweer het eindpunt van deze rondreis Zuid Afrika, het uiterst zuidelijk gelegen Cape Town ofwel Kaapstad. Via de ”graanschuur” van Zuid Afrika, overal grote gele graanvelden, rijden we naar Stellenbosch …. Stellenbosch is een leuk stadje dat eigenlijk meer lijkt op een groot openlucht museum, met dien verstande dat alles, of bijna alles geautomatiseerd is. Niet geautomatiseerd is ”Oom Samie se winkel”, een winkeltje waar vanallesennogwat te koop is, je kunt het zo gek niet bedenken of het ligt er wel ….. bijvoorbeeld: kruiden, souvenirs, ouderwetse radiotoestellen, levensmiddelen, kruidenierswaren ”oude stijl”! Zeg maar een Winkel van Sinkel …. Na dit korte bezoekje aan dit pittoreske stadje doen we een groot wijngoed aan, de ”Blauwklippen” waar we eerst een picniclunch hebben en daarna en rondleiding over het landgoed met tekst en uitleg over de wijnproductie van de inmiddels wel al beroemde Zuid Afrikaanse wijnen en …. natuurlijk proeven! PROOST!
De Tafelberg …. Aangekomen in Cape Town rijden we met onze bus eerst een stukje van de imposante Tafelberg op om vanaf het plateau met de Cable Lift verder helemaal naar boven te gaan …. Ook dit is weer een aparte ervaring want de cabine draait tijdens het opstijgen rond, waardoor je uitzichten naar alle kanten krijgt. Het gaat erg stijl omhoog in een razend snel tempo en binnen 10 minuten komen we boven op de Tafelberg aan. Hierboven krijg je echt ”adembenemende” vergezichten over Kaapstad, de oceaan met daar in de verte voor ons Robben Eiland, waar we zondag naar toe zullen gaan, en over de met een ”tafelkleed” bedekte Tafelbergketens (tafelkleed is dan de wolken die de bergketen bedekken), een wonderschoon panorama!
Voor vanavond hebben we met z’n zevenen een RedCap taxi besteld en gaan we naar het Waterfront dat uitpuilt van de winkeltjes en restaurantjes in alle maten en soorten. Het is er ontzettend druk en het duurt dan ook even voordat we uiteindelijk een plekje hebben gevonden om te eten in een Mexicaans Restaurant. De meeste restaurants zitte overvol en hebben wachttijden van een tot anderhalf uur.
Dag 22: 02.11.2002 ….
Cape Town / Kaapstad De stad en de omgeving …. Eerst rijden we vanmorgen al om 08.00 uur naar Houtbaai, een oud vissersdorpje aan de rand van Kaapstad. Omdat het nog zo vroeg is, is er in het haventje nog niet veel te doen. Er zijn wel al wat mensen bezig hun souvenirkraampje op te zetten. Het zal later op de dag zeker wel drukker worden hier, maar wij moeten verder …. Via een hele mooie route rijden we verder richting Cape Point waar de vuurtoren staat ter waarschuwing aan de scheepvaart ”het zuidelijkste puntje van het continent Afrika”. Als je boven bij de vuurtoren staat dan heb je een fantastisch uitzicht over de twee oceanen die hier elkaar raken en kun je er iets bij bedenken wat Jan van Riebeeck gezien moet hebben toen hij hier in de VOC-periode voorbij kwam. Je moet er wel iets voor doen …. Ofwel te voet omhoog naar de vuurtoren of met het tandrad-
treintje. Mariet gaat te voet en ik neem een retourtje trein. Inderdaad, het uitzicht hierboven is eenmalig met in de verte Kaap de Goede Hoop. Hier zie je ook daadwerkelijk twee oceanen, de Atlantische en Indische Oceaan bij elkaar komen, het kleurverschil is duidelijk waar-neembaar …. of komt dat door de inval van het zonlicht? Eigenlijk is Kaap de Goede Hoop helemaal niet het zuidelijkste puntje van Afrika, nee dat is Kaap Aghulas een eindje verderop. Maar de geschiedenis heeft het zo opgeschreven …. Ondanks het retourtje besluit ik om de afdaling te voet te doen met de anderen samen. Vanaf het plateau gaat de wandeling verder naar het ginds in de verte gelegen Kaap de Goede Hoop, het zou een wandeling van 1,5 uur zijn! Volgens de resibegeleidster zou het alleen maar afdalen zijn en dan zou de bus ons bij Kaap de Goede Hoop weer komen ophalen! Nou het is afdalen, stijgen over zandpaden, provisorisch aangelegde trappen, over losse steenslag en klimmen en klauteren over de rotsen om bij Kaap de Goede Hoop te komen. Af en toe rusten en genieten van de mooie uitzichten. Als we dan uiteindelijk Kaap de Goede Hoop bereiken, zoals het hoort, op de foto bij het beroemde bord! Na de fotosessies instappen en naar het marine stadje Simonstown voor de lunch. Vandaar is het nog een klein stukje wandelen naar Boulders in het Cape Peninsula Parc waar we een pinguin-kolonie bezoeken. Op het witte strand in deze baai lopen, liggen of dartelen wel een paar honderd olijke pinguins die dan ook zo af en toe de zee induiken en er enkele razendsnelle rondjes maken om vervolgens weer aan land te komen en poseren voor de toeristen. Na de pinguins is het tijd voor een bezoek aan de Botanische Tuin van Kirstenbosch. Helaas krijgen we hier maar anderhalf uur de tijd om alle mooie planten- en bloemenpracht te bekijken. We beperken ons maar tot een klein gedeelte van het park.
Dag 23: 03.11.2002 ….
Robben Eiland .... Om half negen vanochtend staan er al drie taxis klaar om ons naar het Waterfront te brengen, vanwaar de Ferry-boat vertrekt naar Robben Eiland, het gevangenis-eiland waar Nelson Mandela ruim 27 jaar gevangen heeft gezeten vanwege zijn politieke mening. Na een half uur met de boot arriveren we in de haven van Robben Eiland en worden we massaal in een bus gestouwd die vervolgens rondrijdt over het eiland. Een gids vertelt daarbij over de natuur en gebouwen die er nog staan. Wie er gewoond hebben en wat er zich allemaal heeft afgespeeld in de loop der jaren. Hoogtepunt is eigenlijk toch wel de rondleiding over de gevangenisplaats en in de gevangenis door een gids die zelf hier ”in prison” was en veroordeeld was tot 48 jaar gevangenisstraf. Na de opheffing van Robben Eiland als gevangenis zijn veel gevangen en ook wel cipiers omgeschoold tot gidsen en vertellen de toeristen over de geschiedenis van Robben Eiland. Een indrukwekkende ervaring, de rondleiding over de binnenplaats en binnen de gevangenis met een kijkje in cel no. 5 waar Nelson Mandela gevangen zat. Als we weer terug zijn op het vasteland van Zuid Afrika kunnen we nog een paar uurtjes ronddolen aan het Waterfront met de vele winkeltjes en restaurantjes. We moeten eventueel ook nog een nieuwe reistas kopen want een is er tijdens het verslepen een wieltje verloren en plaatselijk gescheurd. We vinden een winkel en kopen een nieuwe reistas, laten deze hier nog even in bewaring om nog even naar het ”Two Oceans Aquarum” te gaan. Een heel mooi aquarium dat heel mooi is opgezet. Heel veel soorten vissen in allerlei kleuren en maten, mooie en ”lelijke” vissen ….. haaien en dolfijnen, Jellyfish (kwallen) in allerhande modellen, grote vissen maar ook piepkleine visjes die je nauwelijks met het blote oog kunt volgen!
Als we dan weer aan de uitgang komen, regent het daadwerkelijk pijpestelen. We moeten in het winkelcentrum (Clock Tower) nog onze reistas ophalen …. Ondanks het hollen van ”afdakje naar afdakje” worden we toch kletsnat. We nemen weer een taxi terug naar het hotel en een heet bad is zeer welkom. Vanavond is er een gezamenlijk afscheidsdiner in Marco’s African Restaurant met muziek en dans. Reisgenoot Kees leest een eindeloos lang, maar wel prachtig gedicht voor waarin een heel reisverslag is vastgelegd. Tinus, doet een goed woordje over Hannes en Marida en overhandigt beiden namens het reisgezelschap een enveloppe met inhoud!
Dag 24 en 25: 03/04.11.2002 ….
De laatste dag in Zuid Afrika .... Vandaag de laatste dag in Zuid Afrika, om 10.00 uur uitchecken in het hotel en vanmiddag om 13.00 uur wordt de terugreis naar Nederland begonnen. Maar voor het zover is, willen we nog even het stadscentrum in, we hebben nog wat Randen over en inleveren in Nederland levert teveel ”verlies” op, dus kunnen we ze maar beter opmaken. We laten ons een taxi bestellen en naar Adderley Street brengen, de winkelstraat van Kaapstad. Het is er nog erg rustig en op het Informatiepunt vragen we een plattegrond en de weg naar het ”District Six Museum” een museum dat handelt en vertelt over de apartheid in de loop der jaren in vooral Kaapstad City. De verwoesting van de zwarte woonwijken en straten en de verbanning van deze bevolking naar de townships. Een interessant museum …. Rond het middaguur zijn we weer terug in de buurt van het hotel en zoeken een restaurantje om de laatste lunch in Kaapstad te gebruiken.Om 13.00 uur worden we bij het hotel verwacht om de bagage in de bus te laden en te vertrekken naar Kaapstad Airport, vanwaar om 16.40 uur het vliegtuig vertrekt voor een twee uur durende vlucht naar Johannesburg. Hier staan we dan ruim een uur aan de grond om nieuwe pas-sagiers toe te laten …. Tijdens de ”pauze” mogen we niet uit het vliegtuig en wordt er ook nog gepoetst, zomaar tussen de passagiers door, erg vervelend want je mag niet eens gebruik van het toilet in het vliegtuig .... en er is hoge nood! Eindelijk vliegen we verder voor een bijna 10 uur durende vlucht van Johannesburg naar Frankfort, hier moeten we dan overstappen en krijgen daar ruim anderhalf uur de tijd. Om precies 08.10 uur Nederlandse tijd zetten we weer voet aan de grond op Schiphol.
EINDE
