n interview
Maggy Hopman
‘RATIO IS TE KOOP, EMOTIE NIET’ Dolblij was ze en dat staken Maggy Hopman en haar team niet onder stoelen of banken toen tijdens het ING Retail Jaarprijs Gala eindelijk de verlossende woorden werden uitgesproken. De directeur/eigenaar van vrouwenmodezaak Maggy’s Mode uit Bunschoten-Spakenburg ging naar huis met twee prijzen: de door haar felbegeerde vakjuryprijs en de publieksprijs. “Het is een fantastisch gevoel om erkenning te krijgen voor datgene waar je elke dag met zoveel passie voor werkt.” Door: Marissa Blijham | Beeld: Arenda Oomen
D
e roes van de winst duurde een paar dagen, maar inmiddels is het bij Maggy’s Mode ‘back to normal’. We spreken Maggy Hopman op een zaterdagochtend, zo’n twee weken na de prijsuitreiking. Tussendoor moet ze nog even op de foto voor een ander interview. Vanwege alle media-aandacht gaat dat snel, bijna geroutineerd. Om de vakjuryprijs van de ING Retail Jaarprijs dit jaar te winnen – vorig jaar schreef Maggy’s Mode zich ook in, kwam in de top tien maar drong toen niet door tot de laatste drie – maakte ze een eigen tijdschrift, compleet met fotoshoot, dus poseren is ze inmiddels ‘redelijk gewend’. “Mijn team en ik hebben heel veel gegeven om deze verkiezing te winnen. Het was echt alles of niets. Na vorig jaar in de top tien te zijn beland, proefde ik dat er meer in zat. Ik wilde nog een keer mee doen en alles uit de kast trekken om in ieder geval de top drie te bereiken. Pas dan kun je de vakjury persoonlijk verwelkomen en ‘live’ ben ik altijd beter dan op papier. Jennifer FischerBelmonte, een vriendin van mij die werkzaam is als communicatiedeskundige, kwam met het idee als inschrijving een eigen tijdschrift te maken. Dat idee omarmde ik meteen. In drie weken heb ik met mensen
24
‘Ik wil dat de prijzen die ik nu heb gewonnen symbool staan voor jong retailend Nederland’
uit mijn netwerk de Maggy! gemaakt. In dit magazine heb ik mijn verhaal gebracht. Aan de jury, maar ook aan mijn klanten. Blijkbaar is dat overgekomen.” Na het inleveren van de inschrijving, begon het ‘grote wachten’. “Toen het telefoontje kwam dat we tot de laatste drie genomineerden behoorden was ik dolblij. Maar tegelijkertijd besefte ik dat de wedstrijd toen pas echt was gestart. We moesten nog een keer uitpakken: op de dag van het jurybezoek.” Dat uitpakken heeft de vakjury geweten. Op de bewuste zaterdagochtend werd de voltallige vakjury onthaald door een erehaag van zo’n tachtig vrouwen gekleed in traditionele klederdracht die het Spakenburgse volkslied zongen. De ‘gouden loper’ was uitgerold en ook de tv-ploeg van de EO was aanwezig, die op dat moment een docusoap maakte over een aantal Spakenburgers, waaronder Maggy Hopman. “Tijdens de presentatie gierde de adrenaline door mijn lijf. De avond voor het vakjurybezoek vond ik het zo spannend, en kwam er een golf van onzekerheid opzetten. Mijn zoontje zei toen, ‘Mam, als je gelooft dat je niet kunt winnen, dan kun je ook niet winnen.’ Dat zeg ik altijd tegen hem als hij een belangrijke voetbalwedstrijd moet spelen. Ik heb toen
december 2012 |
met mezelf afgesproken dat ik gewoon mijn verhaal moest gaan vertellen en er vooral van moest genieten. Dat heb ik gedaan. Gek genoeg kon ik het na die presentatie van me afzetten. Ik had voor mijn gevoel echt alles gedaan. Het is nu aan de vakjury, dacht ik.” Hoe beleefde u de dag voor het gala? “Na het vakjurybezoek gingen we in de winkel verder met de orde van de dag. Pas op de dag van het gala begon het weer te kriebelen. De uren voor de bekendmaking was ik super gespannen en vooral bezig met hoe ik mijn teleurstelling zou moeten verbergen als met name de vakjuryprijs aan onze neus voorbij zou gaan. Juist die prijs wilde ik al heel lang winnen. Eigenlijk al sinds ik in 1997 een modewinkel opende. Erkenning krijgen van deskundige personen die ieder met hun eigen kritische blik naar jouw bedrijf kijken en waarderen wat je doet: wie wil dat nu niet? De publieksprijs werd natuurlijk eerder uitgereikt en toen die naar ons ging, was ik blij, maar tegelijkertijd ging door me heen dat ik de vakjuryprijs dan wel op mijn buik kon schrijven. Dat is heel dubbel. Want door het Nederlands publiek uitgeroepen worden tot de beste zelfstandige winkel is natuurlijk ook
| december 2012
‘Mijn manier is niet altijd dé manier; er zijn meer manieren om een doel te bereiken’
geweldig. Maar toen juryvoorzitter Henk Gianotten de verlossende woorden uitsprak dat we ook de vakjury hadden gewonnen, was ik door het dolle heen. Yes, we hebben ’m en dat pakt niemand ons meer af.” Wat brengt het winnen van de prijzen uw winkel, uw team en u als leider? “Het brengt de winkel heel veel. De aandacht vanuit media en mensen uit heel Nederland is enorm. Uiteraard ben ik heel blij met de erkenning die wij hebben gekregen, maar het gaat verder dan dat. Ik wil dat de prijzen
Profiel Maggy’s Mode is een vrouwenmodespeciaalzaak in Bunschoten-Spakenburg, het bekende vissersdorp gelegen aan het IJsselmeer. Op 420 vierkante meter is een breed samengesteld assortiment merken te vinden uiteenlopend van Maison Scotch, Supertrash, Dept, Drykorn en Claudia Sträter tot Sarah Pacini, Essentiel, Taifun en Arma Leder. Het team van Maggy’s Mode bestaat uit dertien stylecoaches, zoals Maggy haar medewerkers omschrijft. Hun motto is dat vrouwen zich vooral prettig moeten voelen in en met hun kleding. Gedurende het jaar worden regelmatig klantenevents georganiseerd, waaronder twee keer per jaar een modeshow. Eigenaresse Maggy Hopman onderhoudt bijna dagelijks contact met haar klanten middels Facebook. > maggysmode.nl
25
n interview
die ik nu heb gewonnen symbool staan voor jong retailend Nederland. Dat wij met Maggy’s Mode, 420 vierkante meter groot en gevestigd in Spakenburg deze prijzen winnen, kan als inspiratie dienen voor een hele nieuwe lichting ondernemers. Je hoeft geen familiebedrijf achter je te hebben staan om succes te hebben. Of over heel veel geld te beschikken om je dromen waar te maken. Dat is mijn boodschap. Als je een droom hebt, leef die dan na. En als het je droom is om ondernemer te worden en een winkel te beginnen: maak die dan waar. Mijn droom was op mijn 26e een modezaak te starten. Maar wel een die op een dag een gevestigde naam zou zijn in modeland. Daar heb ik al die jaren keihard aan gewerkt. Succes komt niet aanwaaien. Maar als je bereid bent om te investeren en om vast te houden aan je visie en je missie, wordt dat op een dag beloond en als je flink doorzet zelfs bekroond. Tijdens een gesprek met de commercieel directeur van de Rabobank Midden-Nederland – dat is overigens ook een interessant gevolg van het winnen van deze prijzen: iedereen wil ineens een gesprek met mij – vroeg ik wat de bank gaat doen voor jong, retailend Nederland. Hij stelde toen een tegenvraag: ‘als ik tegen jou op je 26e had gezegd dat je een lening kon krijgen, maar dat je dan wel je auto moest inleveren, had je dat dan gedaan?’. Mijn antwoord moge duidelijk zijn. Hiermee gaf hij aan dat het bij jonge mensen nog wel eens schort aan een volledige toewijding om hun droom waar te maken. Ze willen die zaak en het succes maar zijn niet altijd bereid daarvoor eerst in te leveren en genoegen te nemen met minder.” Dat heeft u wel gedaan? “Ik heb het erfdeel van mijn vader ingezet, maar dat was niet voldoende om Maggy’s Mode te starten en dus werd mijn huis het onderpand voor het verkrijgen van een lening. Verder heb ik altijd gespaard omdat ik met mijn zaak vet op mijn botten wil hebben. Dat betekende in de beginperiode geen duur huis, dure auto’s of dure vakanties. Alles ging naar de zaak. Mijn winkel bedroeg 120 vierkante meter, maar ik wist in 1997 al dat er plannen waren voor de nieuwbouw waar onze winkel nu in is gevestigd. Die grote winkel van 420 vierkante meter is
‘Spakenburg is mijn thuis. Ik hou van de nuchtere inslag en de harde werkmentaliteit’
dus van begin af aan mijn doel geweest en daar heb ik al die jaren naar toegeleefd. Op één moment na heb ik er nooit aan getwijfeld dat het zou lukken van Maggy’s Mode een gerenommeerde modezaak te maken.” Wat was dat moment? “Dat was in september 2008, net voordat de financiële crisis uitbrak. We zaten in een grote verbouwing met de nieuwe zaak. Dat verliep alles behalve voorspoedig doordat de bouwmaatschappij failliet ging en we daardoor op schema achter raakte. Inmiddels was in de wereldeconomie al de paniek uitgebroken en dat raakte in het najaar ook ons land. Ik weet nog als de dag van gisteren dat toenmalig minister-president Jan Peter Balkenende zijn toesprak hield en aangaf dat we in een grote financiële crisis waren beland. En ik zat in een verbouwing die niet opschoot en had voor vijf ton euro ingekocht. Tranen met tuiten huilde ik. Gelukkig heb ik toen heel veel steun gehad van mijn man. ‘Desnoods verkopen we ons huis en gaan we weer huren: die nieuwe winkel gaat door en wordt een succes’, zei hij. En vanaf dat moment ben ik daar aan gaan werken.”
Social media Maggy Hopman zette Facebook en Twitter aanvankelijk eerst persoonlijk in, onder eigen naam. “Ik wilde eerst zelf uitvinden hoe het nu precies werkte, die nieuwe digitale communicatiekanalen. Vorig najaar ben ik beide ook gaan inzetten onder de naam van de winkel. De input die ik krijg op mijn berichten is niet alleen leuk, maar ook heel waardevol. Het past bij deze tijd van geven en delen. Doordat ik dat doe, krijg ik heel veel terug. En sneller dan ooit tevoren. De impact van Facebook heb ik de afgelopen maanden weer ervaren. Onze klanten leefden zo mee met ons: het leek wel alsof ze 14 november tijdens het gala allemaal in de zaal zaten. Toen we wonnen waren de reacties dan ook overweldigend.”
26
december 2012 |
Wat is de basis van uw succes? “Mijn drive en focus om mijn visie te vertalen in een missie en daaraan vast te blijven houden. Uiteraard gaat dat ook gepaard met twijfels en onzekerheden. Maar ik weet die te delen met mijn dierbaren en met een aantal professionals waar ik mee samenwerk. Uiteindelijk zet ik in de meeste gevallen door en hou ik vast aan het waarmaken van mijn droom. Toen de crisis werd uitgesproken in 2008 zag ik het even niet meer zitten, maar na dat gesprek met mijn man besloot ik te doen alsof er geen crisis was. ‘Als het in mijn hoofd geen crisis is, dan is het ook niet zo’, hield ik mezelf voor en dat doe ik nog steeds. De afgelopen jaren beleefde ik alleen maar mooie momenten met mijn zaak. We zijn fantastische events gaan organiseren voor onze klanten en hebben ons merkenaanbod flink uitgebreid, waardoor je in Spakenburg ook de mode uit Parijs en Milaan kunt proeven. Dit jaar lanceerden we de Maggy en verzorgden we voor onze klanten een Chanelachtige modeshow, compleet met diner. Hoezo crisis? Maak er echt een feest van in je winkel en met je klanten.” In de Maggy staat in een zeer openhartig interview dat u zichzelf eerst moest ontwikkelen om de stap te maken van een kleine winkel van 120 vierkante meter naar een grotere zaak van 420 vierkante meter. Waarom was dat nodig? En wat heeft u vooral geleerd? “Wie ben ik dat ik weet hoe het moet en wat het juiste is? Dat was de hoofdvraag die ik beantwoord wilde hebben. Ik ben van nature onzeker. Over mezelf en over mijn kunnen. Hoewel dat altijd in mij blijft zitten, wilde ik leren hoe ik dat positief kan ombuigen. Meer zelfvertrouwen krijgen, zodat ik mijn visie en missie ook kon overbrengen op anderen en een groter team. Daarop heb ik Herman Hoexum van BYOU in de arm genomen en hebben mijn team en ik een intensief coachingsproces doorgelopen. Dat ging heel diep. Ik heb onderweg de
| december 2012
‘Als je denkt dat je er bent, sta je aan het begin van de trap naar beneden’
nodige tranen gelaten doordat ik enorm met mezelf en mijn eigen onzekerheid werd geconfronteerd. Doel was dat ik me minder moest gaan bezighouden met de dagelijkse gang van zaken en dat ieder teamlid eigen taken en verantwoordelijkheden kreeg. Daarvoor moest ik dus min of meer ‘misbaar’ worden, in plaats van onmisbaar. Tijdens een van de laatste sessies heb ik mijn ontslag ingediend en kreeg het team de opdracht een plan te maken hoe verder te gaan. Binnen twee uur was er een plan. Dat was best slikken. Poeh, binnen twee uur was mijn rol niet per definitie meer nodig. Dat leerde mij dat mijn manier niet altijd dé manier is, en dat er meer manieren zijn om een doel te bereiken.” Wat bracht het u als leider nog meer voor inzicht? “Ik leerde dat ik niet alleen mijn eigen energie moest overbrengen. Wanneer je dat doet als ‘baas’ leg je anderen een kunstje op. Dat werkt even, maar niet voor de lange termijn. Ik ben en wil geen schooljuf zijn. Herman heeft me geleerd om het ‘bazige’ en het altijd in controle willen zijn, dat heel storend is voor medewerkers, af te leren. Mijn energie heb ik vervolgens weten om te zetten in passie, bezieling en vertrouwen. Dat kan ik als geen ander overbrengen. Door mijn team uit te leggen waar die passie vandaan komt, wie ik ben en wat Maggy’s Mode voor mij betekent, heb ik ze geraakt. Daarna heb ik aangegeven dat als zij bij Maggy’s Mode willen aansluiten, ze moeten beseffen dat ze daar ook een verantwoordelijkheid in hebben. Willen we van Maggy’s Mode een succes maken, moeten we het samen doen. We hebben vervolgens alle goede en minder goede punten van elkaar benoemd. Daarop kreeg iedereen een nieuwe rol, met daarbij passende taken en verantwoordelijkheden. Misschien veeleisend, maar daardoor kom je wel verder. Uiteindelijk heeft dat hele proces ons als team en mij als ondernemer zover gebracht dat we elkaar aan durven te spreken op onze goede (werk)eigenschappen, maar gaan
27
n interview
we ook de confrontatie aan als het even minder goed gaat. Daardoor kan ik met een gerust hart zeggen dat ik niet alleen Maggy’s Mode ben, maar mijn team ook en zo voelen zij dat ook. Dat is een groot goed.” Nu u de erkenning heeft gekregen, moet dat u alle zekerheid geven. Is dat ook zo? “De erkenning heb ik zeker, maar van mijn onzekerheid kom ik denk ik nooit af. Dat geeft ook niet. Ik weet nu dat het best oké is hoe ik het doe en bewijs dat je ook succes kunt hebben door dicht bij je gevoel te blijven. Naar je intuïtie te luisteren. Door mijn onzekerheid word ik soms nog geremd door anderen. Achteraf heb ik dan spijt. Ik had het toch moeten doen, zegt dat stemmetje in mijn hoofd dan. Ik kan er ook echt van balen dat ik me dan weer door mijn angst en onzekerheid heb laten leiden. Maar door de jaren heen en het inzicht dat ik van Herman Hoexum heb gekregen weet ik dat luisteren naar je gevoel goed is. Ik ben heel blij dat ik zo’n gevoelsmens ben. Daarnaast versta ik inmiddels de kunst om mensen aan me te binden die oppakken wat ik eventueel laat liggen. Ik ben bijvoorbeeld best zakelijk onderlegd, maar een rationeel cijfermens ben ik nooit geweest en zal ik ook nooit worden. Om wat cijfers betreft bij de les te blijven, heb ik Stef Bus, mijn accountant. Toen ik hem dit voorjaar mijn plannen uitlegde en vertelde over het maken van de Maggy, de deelname aan de ING Retail Jaarprijs en het organiseren van een modeshow met diner, zei hij dat hij mij niet begreep. Hij gaf aan dat ik ‘weer een emotionele beslissing nam’, die gebaseerd is op lucht, maar zei wel dat ik het moest doen. ‘Deze tijd vraagt niet alleen om ratio, maar ook om emotie’, waren zijn woorden. Emotie is niet te koop, ratio wel. Dus laat ik me voeden door mijn emotie en koop ik de ratio die nodig is om een bedrijf te runnen. Het succes van Maggy’s Mode is dus grotendeels te danken aan emotie en instinct, maar daaraan worden wel duidelijke doelen gekoppeld en daar horen ook keiharde cijfers bij.”
Xxxxxxxxxx xxxxxxx xxx xxx xxxxxxxxxx xxxxxxxxx xxxxxxxx
Hoe reageert Spakenburg op uw succes? “Het zijn niet mijn prijzen, maar de prijzen van Spakenburg. ‘Wij hebben gewonnen’, zeggen de mensen hier uit het dorp. Ze zijn onvoorstelbaar trots. Dat is voor iemand die hier niet vandaan komt bijna niet te verklaren. Daarom houd ik ook zoveel van dit dorp en de mensen die er wonen. Naar de buitenkant toe wordt Spakenburg als een heel gesloten dorp gezien, waar alleen maar christelijke mensen wonen. Ik ervaar dat anders. Ik ben
Docusoap Maggy Hopman is een van de Spakenburgers die wordt gevolgd in de docusoap ‘Voetbal, Keek & Kibbeling’, die in de eerste twee weken van december is uitgezonden door de EO. Hierin neemt regisseur Maarten Joosse de kijker mee in de levens van de hardwerkende inwoners uit een hecht en uniek dorp; Bunschoten-Spakenburg. De docusoap toont dat oude tradities er nog springlevend zijn, maar dat de tijd niet is stil blijven staan.
28
trots op mijn wortels en zet me graag in voor onze community en heb door aan deze verkiezing deel te nemen hopelijk ook een ander gezicht van Spakenburg laten zien. Dat komt ook terug in de docusoap ‘Voetbal, Keek en Kibbeling’ die regisseur Maarten Joosse van ons dorp maakte en de eerste twee weken van december dagelijks is uitgezonden en waarin ik ook word gevolgd. Ook in mijn magazine deel ik wat Spakenburg voor mij betekent. Spakenburg is mijn thuis. Ik hou van de nuchtere inslag en de harde werkmentaliteit. Hoewel ik een gevoelsmens ben, heb ik die nuchterheid ook en dat zit ook verankerd in Maggy’s Mode. Wij verkopen volop mode – en mode is per definitie een gevoel – maar we verkopen dat op een hele nuchtere manier. Zonder poeha, maar met een warm hart.” Wat valt er verder nog te bereiken voor Maggy’s Mode en uzelf? “Als je denkt dat je er bent, sta je aan het begin van de trap naar beneden. Dat was onze kick off van 2012. In dit vak ben je nooit klaar. Je moet altijd openstaan voor vernieuwing en je laten voeden. Je afvragen of die ene richting écht de juiste is. Doordat we beide prijzen hebben gewonnen krijg ik de mogelijkheid heel veel nieuwe mensen te ontmoeten en daarvan te leren. Mijn honger naar andere inzichten is altijd al groot geweest en is groter dan ooit. Daarnaast kan ik mijn kennis en ervaring delen. Daardoor merk ik dat er ook meer in mij zit dan alleen de Maggy van Maggy’s Mode. De komende tijd wil ik als persoon dus vooral geven en mijn ervaring delen. Met name aan een nieuwe generatie ondernemers. Hen laten inzien dat je door emotie in te zetten heel ver kunt komen en dat je daar meer op kunt vertrouwen dan ons nog altijd voor wordt gehouden. Juist in deze tijd. Met de winkel willen we onze community verder uitbreiden. Klanten nóg sterker aan ons binden door nog persoonlijker events te organiseren. Onze klanten laten inzien dat de wereld zoveel mooier is dan alleen de economie en de crisis. Als mens wil ik er tot slot vooral zijn voor mijn dierbaren: dat zij mij een mooi mens vinden, telt het zwaarst. Daar kan geld, status en succes nooit tegenop.”
december 2012 |
