Pagina1. mensenvisser - uit mensen leven naar buiten lokken

1 Pagina

mensenvisser - uit mensen leven naar buiten lokken

Terzijde… -teksten afgedrukt in een kader komen tijdens de viering zelf niet aan bod. -pagina 20 en 21 zijn meditatieteksten die je eventueel na de communie kan overwegen.

2

en een goede viering!

Pagina

Welkom


Pagina

3

Ankerlied


Wie directeur wil zijn zal met mensen bezig zijn. Dat zal ook het eerste agendapunt zijn van de christen. Niet één of ander politiek programma, niet één of ander prestige-vertoon, niet één of ander economisch project. Nee, mensen optrekken, mensen ophalen, mensen opvoeden.

In elke mens de mens opvissen, naar boven halen

.

Mensen in de hoogte steken. Mensen zegenen ten leven. naar F. De Maeseneer


Pagina

Onder invloed van het ondergrondse karakter van het vroege christendom, een gevolg van de christenvervolgingen door de Romeinse staat, ontstonden symbolen die door niet-christenen op het eerste gezicht niet als christelijk konden worden herkend. Binnen de eigen kring was de betekenis wel bekend en de symbolen werden dan ook gebruikt om erachter te komen of iemand (ook) christen was. Iedere letter in het Griekse woord ἰχθύς is een afkorting voor een woord. Die woorden tezamen vormen de zin (vertaald): Jezus Christus, Gods zoon, (en/de) Redder. Zo konden de eerste christenen dit symbool als geheim teken gebruiken. In de catacomben in Rome, waar de vervolgde christenen een schuilplaats hadden, heeft men dit teken meerdere keren ontdekt. Tegenwoordig kom je de vis soms tegen op auto's. Men wil daarmee aangeven dat men christen is.

4

+

creativiteit wekken Leidinggeven is een creatieve taak die tot doel heeft in medewerkers creativiteit te wekken. Secretan zegt dat een leidinggevende zijn medewerkers moet bezielen. Dat is een ander beeld voor

‘uit mensen leven naar buiten lokken’? Leidinggeven is veel meer dan reageren op fouten van medewerkers. Leidinggeven is iets actiefs. Het vraagt fantasie, fijngevoeligheid voor dat wat in de ander tot leven wil komen. Een manier om leven te wekken kan zijn, medewerkers de betekenis van hun werk duidelijk te maken. Iemand die aan het technische product ‘pacemaker’ werkt, is misschien niet erg gemotiveerd. Maar wie zich ervan bewust is dat daardoor minder mensen sterven zal, door die gedachte bezield, zorgvuldig en van harte z’n werk doen. Een leider is iemand die verder kan kijken dan het werk van alledag, die zijn medewerkers voortdurend bewust maakt van de zin van hun werken en zijn visie met hen deelt. Zo wekt hij in medewerkers nieuwe mogelijkheden, nieuwe energie en fantasie voor andere oplossingen, om mensen nog beter van dienst te zijn? Voor mij is creativiteit, de belangrijkste eigenschap van een moderne leider. Wie zelf niet creatief is, moet op z’n minst zorgen voor een klimaat van creativiteit,…, waarin zich vernieuwende strategieën kunnen ontwikkelen. Creativiteit is voor mij het kenmerk van spiritualiteit. Creatief leidinggeven en het ontwikkelen van fantasie zijn in mijn beleving expressies van de spirituele dimensie van het leiderschap. … Creativiteit en fantasie zijn voor een deel ook te leren; Daarom vind ik het zo belangrijk dat leidinggevenden steeds weer bereid zijn, zich samen met anderen te laten bijscholen om elkaar te inspireren.

Pagina

5

Anselm Grün


Mensenvisser -uit mensen leven naar buiten lokkenEen directeur moet een mensenvisser zijn en dat is een moeilijke karwei een kwestie vooral van het evenwicht niet te verliezen… Een mensenvisser wil hij als directeur zijn stiel goed uitoefenen moet én de drenkeling bereiken én hem weer op de vaste grond neerzetten. Geeft hij teveel aandacht aan het bereiken van de drenkeling door heel dicht bij zo’n leerkracht te gaan staan en zich helemaal onder te dompelen in zijn situatie, dan loopt hij het gevaar met de drenkeling die hij heeft opgevist nooit meer de vaste wal te halen. Hij redt dan niet alleen de drenkeling niet maar verdrinkt bovenal zelf in al de miserie die hij zich heeft aangetrokken… Geeft hij anderzijds teveel aandacht aan het staande blijven op eigen vaste grond en is hij bang om risico’s te nemen, is hij te voorzichtig, te ‘netjes’, te deftig of te ‘geleerd’ om het zich aan te trekken, dan loopt hij het andere gevaar: hij zal de drenkeling nooit bereiken omdat hij diens situatie niet kent en niet begrijpt… Het komt er dus voor elke directeur op aan om het juiste evenwicht te vinden en te bewaren tussen het kost wat kost willen redden van de drenkeling en het blijven staan op een veilige, vaste grond; tussen het rusteloos bedrijvig zijn om mensen op te vissen uit de grote mensenzee en het werken aan zichzelf, op tijd tot rust komen en terugvallen op de eigen zekerheden…


Pagina

-tot roepen geroepen-

6

Directeur zijn is denken – doen – dromen: een creatieve zoektocht om in het samen-scholen, het juiste evenwicht te vinden.

‘Iedereen heeft creativiteit in zich. Maar tegenwoordig heeft niemand meer tijd om het in zichzelf te ontdekken’. Karel Appel

Mensenvissers hebben van vissers veel te leren. Vissers hebben een zee van tijd. Vissers zijn niet haastig, ze doen niet krampachtig, ze maken je niet zenuwachtig. Vissers én mensenvissers -althans zij die hun beroep aan het meer van Galilea leerdenweten hoe ze moeten schiften. Het beste van de vangst nemen ze mee. Het kleine gooien ze terug in zee en gunnen dit de tijd om te groeien.

Pagina

7

E. Laridon, Mgr.


Innovatie - Dromen Durven Doen net voor ik beslis of ik al dan niet door de koude aarde heen naar buiten kom maak ik mijn balans op mijn angst mijn zorgen en onzekerheid in de ene schaal daarna in de andere mijn durf en creativiteit daar ook mijn geloof dat ik de ander kleur en de Ander/ander mij het kantelt ik breek door een nieuw begin geïnspireerd naar K. Butler Hathaway, VBS Dentergem, 2012

Anders - Dromen Durven Doen Zo spreekt de Heer, Gedenk niet langer wat vroeger gebeurd is en geef niet al uw aandacht aan wat eens is geschied; zie, Ik ga iets nieuws maken, het is al aan het kiemen, weet u dat niet?

Pagina

8

Jesaja 43


God

,

Gij blijft mensen aanspreken om Uw verhaal -steeds nieuw als nooit tevorenverder te (be)leven. Spreek ook ons aan opdat wij met onze mogelijkheden mensen daartoe durven opvissen. Zodat wij in en door ons ‘samen-scholen’ in creatieve trouw aan Uw droom doen wat hier en nu kan worden gedaan.

Pagina

9

Wij bidden: leg Uw woord op ons leven. Amen.


Als Johannes de Doper gevangen genomen is komt Jezus ‘uit de kast’. Hij vlucht niet uit angst dat Hem hetzelfde lot zal overkomen maar komt juist nu naar voren: ‘De tijd is vervuld, het koninkrijk van God is nabij. Bekeert u en geloof in de Blijde Boodschap.’ De tijd is vervuld, aangebroken, de tijd is vol. Juist nu Johannes ten onrechte is gevangen genomen, juist nu het koninkrijk van God geweld wordt aangedaan: de tijd is vol; tijd voor actie. Jezus roept op tot bekering en geloof, juist nu, en wat dat betekent wordt duidelijk in het vervolg: Jezus roept een aantal mensen uit het volk, gewone vissers, om achter Hem aan te komen. Hij roept de mensen op om in beweging te komen, het oude los te laten en open te staan voor het nieuwe. We hoeven daarvoor geen andere mensen te worden, de vissers blijven vissen. Hun blikrichting verandert wel, ze worden vissers van mensen. ‘Mensen vangen’ in plaats van vissen. Dit betekent: mensen boeien, mensen warm maken en binden aan Gods Blijde Boodschap. Het koninkrijk van God is nabij, daar waar mensen in beweging komen en handen en voeten geven aan het Woord van God. Ook vandaag zijn er nog vele mensen die zich laten boeien door het Woord en die daardoor in beweging worden gezet.

duc in altum -vaar naar het diepeToen hij eens aan de oever van het Meer van Gennesaret stond en het volk zich om hem verdrong om naar het woord van God te luisteren, zag hij twee boten aan de oever van het meer liggen; de vissers waren eruit gestapt, ze waren bezig de netten te spoelen. Hij stapte in een van de boten, die van Simon was, en vroeg hem een eindje van het land weg te varen; hij ging zitten en gaf de menigte onderricht vanuit de boot. Toen hij was opgehouden met spreken, zei hij tegen Simon: ‘Vaar naar diep water en gooi jullie netten uit om vis te vangen.’ Simon antwoordde: ‘Meester, de hele nacht hebben we ons ingespannen en niets gevangen. Maar als u het zegt, zal ik de netten uitwerpen.’ En toen ze dat gedaan hadden, zwom er zo’n enorme school vissen in de netten dat die dreigden te scheuren. Ze gebaarden naar de mannen in de andere boot dat die hen moesten komen helpen; nadat dezen bij hen waren gekomen, vulden ze de beide boten met zo veel vis dat ze bijna zonken. Toen Simon Petrus dat zag, viel hij op zijn knieën voor Jezus neer en zei: ‘Ga weg van mij, Heer, want ik ben een zondig mens.’ Hij was verbijsterd, net als allen die bij hem waren, over de enorme hoeveelheid vis die ze gevangen hadden; zo verging het ook Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs, die met Simon samenwerkten. Jezus zei tegen Simon: ‘Wees niet bang, voortaan zul je mensen vangen.’

Pagina

10

Lucas 5, 1-11


11 Pagina


Pagina

homilie

12

G. Albers


13 Pagina


Mensenvisser, Jij die ons aankijkt: - en ons ziet zoals we zijn. wij werden bevestigd in onze directietaak als mensenvisser, vrouwen en mannen, niet volmaakt, maar wel naar Jouw beeld toe geschapen, zoekend en gelovend. Ontdek het goede in ons, haal het beste in ons boven, Jouw gaven, opdat we DOEN waartoe Jij ons bestemd hebt. Zodat we met DURF de koers varen die Jij voor ons DROOMT.

Mensenvisser, Jij die ons aanspreekt én oproept: - een stem die klinkt in de vaarroute die wij baggeren door stilte en met diepgang. Inspireer ons in onze ver-antwoord-elijkheid op het meer van onze school. Sterk ons als het directe resultaat niet meteen zichtbaar is. En als mensen ons aanspreken met een vraag om raad, met een verhaal van onmacht, met netten die dreigen te scheuren, en ‘de ganse nacht niets gevangen’,

Pagina

14

leg dan goede woorden in onze mond om te troosten in Uw naam. Dat wij aansturen en meehelpen om ‘de netten aan de andere kant uit te gooien’.


De kapelaan van Breskens, Omer Gielliet is een kunstenaar. Uit het dat de zee op het strand werpt, maakt hij beelden: kunstwerken die ontroeren door hun eenvoud en hun echtheid. Het is verre van ‘plezierig’ wrakhout te zijn, overboord te worden geworpen, te worden overgeleverd aan ebbe en vloed, aan de stromingen van de zee. Waarom zou het wonder van Breskens zich niet herhalen? Als de grote kunstenaar voorbij komt en het wrakhout mee naar huis neemt, en er de beitel in zet en er de ziel uithaalt: het kleine wonder van elke mens, dat van binnen zit en dat ontroert omdat het echt is. Dan wordt dat stuk wrakhout weer beeld en gelijkenis van Hem die de zeeën beweegt.

WIE KEN JIJ HEEL CONCREET WAAR JE MEE ‘INZIT’ DIE VOOR HET OGENBLIK EEN BEETJE WRAKHOUT IS EN DIE JIJ IN DE HANDEN VAN DE GROTE KUNSTENAAR ZOU WILLEN LEGGEN IN DE HOOP DAT HIJ ER ‘DE ZIEL UITHAALT’

UIT WIE


Pagina

EEN BEETJE DE ZIEL WILLEN NAAR BOVEN HALEN…

15

ZOU IK – ALS MENSENVISSER

eucharistisch gebed Onze vader

Heer Jezus

,

maak van mij visser van mensen. Leg mij de goede woorden in de mond: uw blijde boodschap. Leer het mij: van wal steken met mensen diepgang te zoeken vertrouwen te hebben in het leven. Neem de angst weg van mij dat ik uw wegen mag gaan in vrede met mezelf en tot tevredenheid bij anderen.

Pagina

16

Vandaag en iedere dag dat ik leef. Amen.


17 Pagina



18

Kris Depoortere

Pagina

De visser en het diepe water

Een ietwat verraderlijk evangelieverhaal. Alsof levensroeping iets is wat gebeurt op één voormiddag. Dit verhaal is als gecondenseerde melk. Ondrinkbaar zonder aanlengen. Aanlengen met tijd vooral, en met de durf om jezelf tegen te komen. Na zijn toespraak vraagt Jezus meteen aan Petrus: „Vaar nu naar diep water.” ‘Diep water’ is in de Bijbel echter een symbool. Goed en kwaad gaan er samen. Maar er steekt nog meer in een symbool. Elk symbool heeft een buitenbeeld en een binnenbeeld. Diep water is niet enkel daar, in het meer, letterlijk. Het diepe water van het meer weerspiegelt onze eigen duistere diepten. Wie zich in diep water waagt, zal zichzelf ontmoeten en de donkere diepten in zichzelf herkennen. Daarzonder word je geen visser in diep water. „Gooi jullie netten uit,” zegt Jezus aan Petrus, Jakobus en Johannes, „hier moeten mensen uit de diepte worden opgevist, uit verlorenheid en onmacht.” „Ik doe het niet meer”, had Petrus kunnen zeggen. „Ik was een tijdje straathoekwerker, maar het maakt je kapot. Te snel was ik ook aan de drugs. Nu heb ik echter vrouw en kind. Ik ga niet meer naar de diepten.” En Johannes: „Jezus, mij krijg Je ook niet meer mee voor dit diepzeewerk. Ik wil nog wel sardientjes vangen en garnalen met een sleepnet, dat is me genoeg. Geen frontlijnwerk meer. Deze morgen hield ik een lezing in ons kerkje voor vijftien grijsaards. Geen kat luisterde. Geen diep water meer voor mij. Een vijvertje wel.” „En, als je het toch nog eens probeerde?”, vraagt Jezus. „Ik vraag je niet dat jouw drugsverslaafden en ex-gevangenen volgende week al zingen in het kerkkoortje bij Johannes. Ik vraag je gewoon iets te doen.” Ze doen het, en het net zit vol vissen. Dus snel naar de kust, vuurtje stoken, kraampje opzetten, spiesjes vis verkopen. Een bonusje, onverwachts. Maar die vissen uit de diepte zijn weer symbolen, natuurlijk. Het gaat niet om vette vis. Ze hebben mensen opgevist uit de ellende. En welke mensen? We redeneren soms zo kort: vissen is mensen redden, is een vreugdemaal, is daklozen en krakers samen aan tafel met een grand cru des collines de Capharnaum. Het Rijk Gods, volop, meteen, gratis. Niet hier. Het verhaal stokt. Petrus schrikt, „vanwege de vissen die ze gevangen hadden”, staat er. Vreemde zin. Het gaat zeker niet om de vissen. Petrus is doodsbang „vanwege de mensen die ze hadden opgevist”. Waarom? Het antwoord staat net ervoor: „Ga weg van mij, Heer, ik ben een zondig mens.” Waarom zou Petrus zich zondig moeten voelen bij ongekende vissen of – symbolisch – bij opgeviste mensen-uit-de-diepten? Mij lijkt er maar één reden te zijn: Petrus herkent zichzelf in de mensen die hij opviste. Dieperikmensen. Hij ziet in de mensen-uit-de-diepte zijn eigen schaduwkant, zijn eigen monsters. Hij ziet het binnenbeeld van het diepe water. „Ja, ik ben een zondige mens, want die krachten van de diepten leven ook in mij. Ik ben niet beter dan andere mensen. Wat in anderen leeft, die ik ‘slecht’ noemde, om hun wraakzucht, haat, jaloezie, geweld, woekert ook in mij. Maar tot nog toe hielden die kwade krachten zich stil. Misschien enkel en alleen al ‘door omstandigheden’, omdat mijn ouders zo veel van elkaar houden, omdat mijn vrienden niet aan de hasj zitten, omdat mijn partner me niet bedriegt. Kortom, omdat ik niet alleen ben, hielden de diepzeemachten zich koest. Ik ben geen zondige mens in-der-daad geweest. Godzijdank. Maar het had gekund. In minder gelukkige omstandigheden was ik zondaar geworden metter-daad. En misschien word ik het nog.” Ja, Petrus, wij kennen al de rest van je verhaal. En Petrus moet ook zijn zwakheid voorvoeld hebben, anders was hij niet zo bang. Ik denk dat de Grote Visser toen de zaak in handen heeft genomen. „Jongens, alleen opgevisten kunnen vissen.” Alleen mensen die weten dat ze geen haar beter zijn dan diegenen die ze bijstaan, kunnen bijstaan. In de diepte van iedere mens leven dezelfde krachten van de dieperik. Onze zwakheid en ons eigen foutverhaal zijn geen hindernis, als we die kleinheid maar toevertrouwen aan de Visser. Dan wordt onze zwakheid een toegangsweg naar anderen. Onze kleine kanten, onze zonden, maken ons verwant met andere kleinen en met andere zondaars. We staan dan niet meer boven hen, maar naast hen. En precies dat hebben dieperikmensen – en wij zelf dus ook – zo nodig. Pas dan, denk ik, „lieten Petrus, Jakobus en Johannes alles achter en volgden Jezus”.

directies zijn profeten Directies stimuleren en ondersteunen teams in hun professionele ontwikkeling. De directeur is een beweger. Echter: een bewogen beweger. Voor een inspirerende dynamiek is professionaliteit vereist die zich uitstrekt tot de bronnen.

Een directeur wordt, zoals de profeet, uitgedaagd om te zeggen waar het op aan komt, en waarvan hijzelf leeft. Ook in een tijd waarin geloofsbronnen lijken op te drogen, blijft hij het visioen op de toekomst transparant maken. In zijn authentieke woorden en daden klinkt het ‘de boodschap van de Mensenvisser’ telkens weer mee!

drie vragen


Pagina

Mag ik in jou boot meevaren? Vaar nu naar het diepe en werp daar jouw netten uit voor de vangst. Wil jij van Simon tot Petrus worden, een ‘rots’ van een mensenvisser?

19

Jezus stelt aan Simon (En je moet weten: Simon, dat ben jij, als directeur!)

bidden tot slot

Pagina

20

God, Gij blijft mensen aanspreken om uw verhaal met mensen verder te beleven. Spreek ons ook aan opdat wij met onze mogelijkheden mensen durven opvissen uit hun onmacht en twijfel en samen te beleven dat het leven goed kan zijn daar waar mensen elkaar echt durven nabij zijn. Amen.


21 Pagina


zending


Pagina

Met dank aan WEPABA, werkgroep pastoraal basisonderwijs voor de opmaak van de viering.

22

Vroeg iemand aan de wijze: “Wat moet ik doen om gelukkig te zijn?” En de wijze antwoordde: “-Werp je net uit naar alle kanten; wie in de mazen geraakt is je broeder-“

Pagina1. mensenvisser - uit mensen leven naar buiten lokken

Recommend Documents