Notulen van de buitengewone vergadering van de Raad van de gemeente Hoorn, gehouden op 15 augustus om uur

Notulen raadsvergadering gemeente Hoorn

Notulen van de buitengewone vergadering van de Raad van de gemeente Hoorn, gehouden op 15 augustus om 16.30 uur. Aanwezig 29 leden, te weten: de dames M.L. Braam-Creebsburg (PvdA), L.J. van Diest (GroenLinks), J.F.M. Kamphuis (Hoorns Belang), H. Kaplan (PvdA), I. Tillema- Schuitmaker (D66), I.J.A. Wiebes-van den Brink (VVD) en M.J. Wilms-Nielen (PvdA) en de heren H.G. Bakker (GroenLinks), J.A. de Boer (GroenLinks), P. Brandsen (PvdA), S. Broersma (PvdA), S.W.M. Commandeur (VVD), E.J. Fillet (Hoorns Belang), P.J. van der Hall (Hoorns Belang), W. van Hilten (VVD), J.W.A. Kukler (GroenLinks), H. van Lunteren (VVD), C.A. van der Maat (VOCH), A. van der Meer (OuderenUnie), S. van der Meer (CDA), J. van Ossenbruggen (VVD), G.J. Otten (VOCH), E.S. Ottens (PvdA), L.W.H.M. Pinxten (D66), C. Schaap (CDA), A. Stam (VOCH), J.M.M. Scholte (OuderenUnie), E.P. Wagemaker (PvdA) en R.J.R. Witteveen (PvdA). Burgemeester De heer dr. G.O. van Veldhuizen Griffier Mevrouw drs. F. Kamminga Wethouders De heren J.H. van Es, mr. F.H. Hansen, A. Helling, R.L.H.C.M. Tonnaer en mevrouw C.G. van WeelNiesten Secretaris De heer J.A.M. Bakker Sprekers De heer J.H. van Es – loco-burgemeester De heer S.W.M. Commandeur – waarnemend raadsvoorzitter De heer dr. G.O. van Veldhuizen – burgemeester De heer J. Scholte – nestor van de raad De heer J.A.M. Bakker – namens de ambtelijke organisatie De heer N. Groot – namens de burgemeesterskring De heer E. Wagemaker – spreekt namens de raad de waarnemend raadsvoorzitter toe De voorzitter, de heer Commandeur, heet eenieder van harte welkom. In het bijzonder natuurlijk de heer en mevrouw Van Veldhuizen en hun dochters Sterre en Mané en de overige familieleden, bekenden, hoogwaardigheidsbekleders en allen die hier aanwezig zijn. Vooral de leden van de raad, want het is een buitengewone raadsvergadering die hij nu per hamerslag opent. Hij zal deze hamer vandaag met zorgvuldigheid gebruiken, want het is misschien de laatste keer dat hem die eer vergund is. Hij heeft bericht van verhindering ontvangen van de dames J.N. Willemsma (CDA) en M.J.S. van Berkum-Schouten (CDA) en de heren J. Bruijns (PvdA) en J. van der Tuin (CDA). Verder verzoekt hij eenieder mobiele telefoons zoveel mogelijk uit te schakelen. Vandaag zal een buitengewone raadsvergadering plaatsvinden met een iets andere orde dan normaal. Er zal dus niet gestart worden met het vaststellen van de agenda van de vergadering. Er is maar één agendapunt en dat is de installatie van de nieuwe burgemeester. Er zijn geen ingekomen stukken lijsten en er zullen ook geen lootjes getrokken worden, want men is helemaal niet van plan om vandaag te gaan stemmen. Als u iets wilt winnen, moet u toch echt op de kermis zijn! Vervolgens vraagt hij aan de griffier of er wellicht nog ingekomen post van het koninklijk huis is ontvangen. De griffier bevestigt dit en meldt dat een besluit van het koninklijk huis is ontvangen. Zij zal dit besluit van 24 juni 2003 voorlezen. Dit besluit heeft het nummer 03.002723 inhoudende de benoeming van een burgemeester in Hoorn. De inhoud luidt als volgt:

| 1


“Wij Beatrix bij de gratie Gods Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje Nassau enzovoort, enzovoort, enzovoort, op voordracht van onze minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties van 20 juni 2003 nummer BK03/52633, directoraat generaal Openbaar Bestuur Afdeling Kabinetszaken, gelet op artikel 61 eerste lid van de gemeentewet hebben goedgevonden en verstaan met ingang van 1 augustus 2003 te benoemen tot burgemeester der gemeente Hoorn de heer dr. G.O. van Veldhuizen, met gelijktijdig eervol ontslag als burgemeester van Nieuwkoop. Onze minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties is belast met de uitvoering van dit besluit. Getekend te ’s Gravenhage op 24 juni 2003”. De voorzitter stelt voor om deze brief ter kennisgeving aan te nemen. Verder stelt hij vast dat niemand hierover het woord wenst. Of misschien toch wel, want er wordt inmiddels een aantal minuten op het schema uitgelopen. Vervolgens nodigt hij loco-burgemeester Van Es uit om naar het spreekgestoelte te komen om de ‘belangrijkste handeling’ te verrichten. Toespraak van de heer J. van Es, loco-burgemeester De heer en mevrouw Van Veldhuizen, Onno, Karin, Sterre en Mané, familie en alle genodigden, vrienden, bekenden, leden van de raad en voorzitter van de raad. Het is een bijzonder moment dat wij in deze bijzondere raadsvergadering uiteindelijk onze nieuwe burgemeester welkom gaan heten. Als je dat doet kijk je altijd even terug en dan begin ik in mijn bijdrage bij het afscheid van de oude burgemeester. Het lijkt alsof dat nog gisteren was. Dit was een fantastisch feest. Men wist natuurlijk dat Pierre ons ging verlaten. Daarna moet je naar de commissaris van de Koningin en dan ga je op zoek naar het schaap met de vijf poten. Er wordt een sollicitatieprofiel vastgesteld en een vertrouwenscommissie ingesteld. Ik weet niet of het daar al gelijk goed ging of fout ging, want ik mocht er in ieder geval geen adviserend lid van zijn. Het is ook wel heel bijzonder dat de procedure in deze gemeente fantastisch is verlopen. U kent ongetwijfeld de verhalen in vele gemeenten waar de procedure opnieuw moest omdat de geheimhouding niet helemaal correct was. Ik kan u verzekeren dat ik uitermate mijn best heb gedaan om het een en ander los te krijgen. Dat is niet gelukt. Tijdens de bijzondere raadsvergadering in mei 2003 zat ik in St. Malo. Daar was het overigens de laatste keer dat ik dit pak droeg. Ik had nog wat visitekaartjes gekregen van mensen daar, onder andere van je collega uit Dinant en ook van iemand die president is van een organisatie in Chili. Dinsdag aanstaande zal het agendapunt besproken worden wat wij met onze relatie met Chili doen. Ik zal je de kaartjes later overhandigen. Het was heel bijzonder. Ik liep daar rond met mijn vrouw en er was afgesproken dat ik gebeld zou worden. Dit gebeurde ook. Mijn secretaresse, Ank van der Linden, gebruikte een nog moderner medium, die stuurde mij een SMS-bericht. Er staan twee leden op de voordracht. Op de eerste plaats een zekere heer Van Veldhuizen. Deze heeft zoveel indruk op mij gemaakt dat ik de tweede naam al kwijt ben. Dan vraag je natuurlijk van welke politieke partij is hij? Toen hoorde ik dat hij van D66 is. Tja, ik dacht eerst bij mijzelf; als formateur van dit college hebben wij in Hoorn ook een D66 wethouder. Deze was toevallig ook adviserend lid van de vertrouwenscommissie. Wij weten allemaal dat D66 het niet zo goed doet, althans waar het gaat om de electorale prestaties. Maar als het gaat om de macht, zijn ze toch zeer bepalend. Het moet haast wel zo zijn, dat als je kwaliteit hebt - en dat heb je Onno en dat heb ik al in twee weken kunnen constateren en je bent lid van D66, dan moet je wel bijna iets worden. Hetzij minister, hetzij burgemeester. Want je valt natuurlijk binnen zo’n kleine partij - en dat is het voordeel van een kleine partij - ontzettend snel op. Onno, je hebt vier jaar in Nieuwkoop gezeten. Dat is niet zo lang hè? Een beetje burgemeester maakt toch minstens de eerste periode af. Wij gaan er eigenlijk wel vanuit dat je hier echt wel langer blijft. Want zoals Cruyf al zei: “Ieder voordeel kent zijn nadeel of ieder nadeel kent zijn voordeel”. (Ik zorg even dat u allemaal een beetje mee kunt doen). Je zit nu in de gemeente Hoorn met 67.500 inwoners en wil je echt nog doorgaan met carrière maken: de grotere gemeenten worden steeds politieker als het gaat om een benoeming. Dit kun je met je vader bespreken. Dus ik denk dat wij heel lang van je kunnen genieten, tenzij je misschien nog verandert en tenzij er gekozen burgemeesters gaan ontstaan in de toekomst.

| 2


Wij hadden je eigenlijk verwacht in juli. Daar had ik ook al op gerekend. Mijn vakantie was al gepland. Je bent een maandje later gekomen, omdat je nog een klusje moest klaren in Nieuwkoop. Daar ben ik ook geweest want ik wil natuurlijk wel weten waar je vandaan komt. Ik zal niet alles vertellen wat ik daar meegemaakt heb. De kern vond ik mooi en de plas ook. Nieuwkoop is een prachtige gemeente, met toch ook een kleine historische kern. Ik denk dat ook Nieuwkoop vele hectares kent. Ik denk dat wij van je kennis van een plattelandsgemeente in dit gebied veel plezier kunnen hebben, want jij kent een kleine gemeente. Je bent nu burgemeester van een grote gemeente en dat betekent dat je ook goed kunt communiceren met je collega’s in de regio en op dat punt verwachten wij veel van je in het kader van mogelijke grenscorrecties of gemeentelijke herindeling. Je bent op 4 augustus begonnen. Vandaag ben je twee weken aan het werk. Ik kom nog wel eens ergens in de stad en de vragen die men mij stelt zijn: Goh, wel fijn hè dat hij er is, is er een last van je schouders gevallen? En de tweede vraag die mij gesteld wordt is: en hoe is die? Ten aanzien van de last van mijn schouders: ik ga altijd al een beetje gebukt door het leven, dus dat heeft niets met de functie te maken. Ik zeg toch altijd; het is mij wel meegevallen en dat heeft vooral ook te maken met het feit dat mijn collega-wethouders in het college van burgemeester en wethouders er gewoon voor gezorgd hebben dat die last wat meegevallen is en dat wij deze maanden op een goede manier met elkaar gewerkt hebben. De raad heeft een maand of vier het venijn enigszins onder zich gehouden, allemaal in afwachting van de nieuwe burgemeester. En hoe is die? Dat is natuurlijk erg moeilijk om te beantwoorden. Ik zeg altijd dat er drie eigenschappen zijn die mij opgevallen zijn. Net in de repetitie deed ik het verkeerd, maar misschien lukt het nu! Hij is aardig, hij oogt ook wel intelligent en hij luistert. Vooral dat laatste is heel belangrijk en spreekt mij erg aan, want ik dacht; hij zal toch wel luisteren? Natuurlijk hebben wij de hoofdprijs, dat is altijd zo bij een sollicitatie. Ten aanzien van de vraag van: welke kwaliteiten verwacht je nu? Ik zal daarmee afronden en dat doe ik aan de hand van een kleine anekdote. Ik ben in Nieuwkoop geweest, Oss kende ik al, een oud bolwerk van de SP. (Binnen de socialistische bewegingen weet je altijd waar je vrienden zitten.) Daar kende ik een bepaalde anekdote. Dus van de ijscoman in Oss. “ Nog niet zo lang geleden was er een ijscoman in Oss. Het was een harde werker en hij ging iedere dag met zijn karretje aan de slag en hij probeerde zoveel mogelijk ijs te verkopen. Op één van die dagen dat het mooi weer was deed hij dat ook en hij had er zin in vandaag. Hij was daar lekker bezig toen er opeens een grote auto naast hem stopte en de bestuurder tegen hem zei. Hé ijscoman, drie bolletjes. Drie bolletjes dat is ƒ 1,25 (wij zaten toen nog in die tijd) zei de ijscoman. Neen, neen, neen, het is ƒ 1,Nee, ƒ 1,25. Dat ging nog een tijdje door en uiteindelijk eindigde het gesprek van: u wilt toch niet dat ik uit mijn auto kom en u achterna kom. Maar ja goed, de ijscoman besloot o.k. het wordt een gulden en hij verkocht het ijsje voor een gulden. Deze situatie deed zich de komende week nog verschillende keren voor, totdat hij op enig moment, niets vermoedend, in de tuin zat en dezelfde stem herkende als van degene die steeds zei dat ijsje kost voor mij maar een gulden. Toen bleek dat de man in de tuin er naast zat en geen benen had en dat hij de dreigementen die hij steeds geuit had dus nooit had kunnen uitvoeren”. Wat is nu de kern van het verhaal? Welke kwaliteiten kunnen wij hieruit destilleren? Vasthoudend daar waar het moet: ƒ 1,25. Flexibel daar waar het nodig is: ƒ 1,00. En je verlies nemen als je merkt dat je in de maling bent genomen. Dat zijn de eigenschappen die wij van Onno, onze nieuwe burgemeester, verwachten. Onno, je kinderen waren al teleurgesteld dat ze mij met een ketting zagen, want ze dachten: dat hoort toch niet, mijn vader is burgemeester. Mag ik je uitnodigen om de ketting van mij te ontvangen. Het rammelde nog iedere nacht, wat dat betreft ben ik daar nu vanaf. Einde toespraak De voorzitter signaleert dat de heer Van Veldhuizen zijn plaats al wilde innemen. Deze zal nog even vijf minuten geduld moeten hebben. In de tussentijd zal hij hem als waarnemend voorzitter persoonlijk toespreken. Toespraak van de heer S.W.M. Commandeur, waarnemend raadsvoorzitter

| 3


Burgemeester, mevrouw Van Veldhuizen, Sterre en Mané, leden van de raad en alle aanwezigen. Hoorn heeft nu echt een nieuwe burgemeester. Wij kunnen het nu zien, hij is geketend aan onze stad. Naar dit moment hebben wij echt reikhalzend uitgezien. Na het tijdperk Janssens dat 21 jaar heeft geduurd, breekt nu het tijdperk Van Veldhuizen aan. Hoe lang dat zal duren dat weet niemand, maar het is met een gekozen burgemeester in het verschiet bijna onvoorstelbaar dat deze burgemeester de 21 jaar in Hoorn zal volmaken. Met zijn talent ligt de bestuurlijke wereld natuurlijk voor hem open. Historisch en voor vele ook verrassend is dat wij na een periode van bijna 54 jaar met een PvdA-burgemeester – de heer Van Es moest al wat slikken – nu een burgemeester van D66 huize hebben. Sinds november 1949 om precies te zijn is Hoorn "rood" geweest. Toen ik de heer Janssens bij zijn afscheid als burgemeester mocht toespreken, heb ik al geconstateerd dat na het tijdperk Janssens de stap naar een burgemeester van liberale huize een stuk kleiner is geworden en dit blijkt nu ook. Voor ú burgemeester, is de stap van Nieuwkoop naar Hoorn meteen een flinke stap, meer een sprong. Van de 380e naar de 47e gemeente van Nederland. Dat is niet mis. Toen u in 1999 aantrad in Nieuwkoop viel u de eer te beurt de jongste burgemeester van Nederland te zijn. Hoewel, u vond dat zelf een twijfelachtige eer, want u reageerde met de opmerking: ik vind mijzelf veel te oud voor jongste burgemeester. Hoe het ook zij, u bent op dit moment nog steeds de jongste burgemeester, maar dan van alle gemeenten met meer dan 15.200 inwoners. Om precies te zijn: van alle burgemeesters in Nederland - en dat zijn er toch een kleine 500 - is er maar één jonger dan u, namelijk de burgemeester van Noordwijkerhout. Ik ben benieuwd of uw reactie nu dezelfde is als destijds. Burgemeester, uw opvattingen over het burgemeestersambt zijn u al vooruit gesneld en die opvattingen laten aan duidelijkheid niets te wensen over. "De burgemeester is wel het boegbeeld, maar beslist niet de baas van de gemeente en moet dat ook niet willen zijn en niet willen worden." Een uitspraak die u twee jaar geleden in Binnenlands Bestuur deed. Ik hoop niet dat u uw dochters Sterre en Mané daarmee heeft teleurgesteld. Kinderen zien nu eenmaal graag een grote sterke vader die ergens de baas van is. Behalve natuurlijk als je bij Mac Donalds werkt. U deed die uitspraak in een artikel over de gekozen burgemeester en u heeft gelijk. Het gemeentebestuur is de baas in de gemeente, met de raad als hoogste orgaan en de burgemeester is de verbindende schakel tussen raad en college. In het dualistische stelsel, waarin de taken en verantwoordelijkheid van de raad en college gescheiden zijn, is die rol nog belangrijker geworden dan daarvoor. Volgens sommigen is dat een lastige positie, zij spreken zelfs van een spagaat. Een positie die slechts na veel oefening kan worden ingenomen. Anderen zien dat minder zwaar in en zien dat juist als een comfortabele positie met kansen. Het kost mij overigens moeite de woorden ‘spagaat’ en ‘comfortabel’ met elkaar te verbinden. Maar u zei in het artikel nog meer en ik citeer opnieuw. “De burgemeester schittert niet op straat, maar achter de schermen”. Daar heb ik toch wel wat moeite mee. De inwoners van Hoorn moeten wel weten dat de burgemeester er ook voor hen is en hem leren kennen. Dus enige schittering mag, als u de raad maar niet voor de voeten loopt. Want vooral de raadsleden zouden op straat moeten schitteren en moeten opvallen om inhoud te geven aan hun volksvertegenwoordigende rol. Wat dat betreft biedt de laatste opmerking die ik ga citeren perspectief: “Een goede burgemeester is niet de man of de vrouw van het doelpunt, maar van de voorzet”. Wij verwachten dan ook dat u ons zult inspireren en ondersteunen bij ons werk als raad van de gemeente Hoorn om van het besturen van de gemeente samen een succes te maken. En nu wij dan toch een blik in de toekomst werpen, wil ik graag nog even terugkomen op uw ene been in een spagaat, die van voorzitter van de raad. Dankzij de periode zonder burgemeester heeft Hoorn geproefd van het dualisme in optima forma als het om de verdeling van bestuurlijke taken gaat. De loco-burgemeester vervulde de taken van de burgemeester met betrekking tot het college en een raadslid nam als waarnemend raadsvoorzitter de taken voor wat betreft de raad waar. Wij hebben nog niet teruggeblikt op de ervaringen die wij in dat opzicht hebben opgedaan - en dat kon ook nog niet - maar het lijkt alleszins de moeite waard om dat nog wel te doen. Zeker als in de toekomst, zoals velen met mij verwachten, deze beide rollen door verschillende personen zullen worden ingevuld. Onze verwachtingen voor de toekomst ten aanzien van de nieuwe burgemeester zijn hoog gespannen. Maar het is niet alleen aan hem om het waar te maken. Het is ook een opdracht aan onszelf om er met elkaar als bestuurscollectief - burgemeester, college en raad - iets moois van te maken. Als waarnemend voorzitter wens ik u, maar ook onszelf dus, daarbij succes en ik hoop uiteraard dat u en uw gezin in Hoorn een gelukkige tijd tegemoet gaan. Voor mij wordt vandaag zichtbaar een gedenkwaardig moment gemarkeerd. Vandaag wordt een periode afgesloten waarin ik als waarnemend raadsvoorzitter functioneerde in een burgemeesterloos tijdperk. Vanaf nu zal ik weer een gewoon raadslid zijn en af en toe - liefst zo min mogelijk natuurlijk - bij afwezigheid van de burgemeester als waarnemend raadsvoorzitter de hamer hanteren. Dat zal even wennen zijn, maar het is natuurlijk wel vertrouwd.

| 4


Ik draag dan ook graag nu het voorzitterschap van de gemeenteraad over aan u en overhandig u hierbij als teken daarvan de voorzittershamer. Einde toespraak Toespraak van de heer dr. G.O. van Veldhuizen Ik heb een hele reeks van aanheftitels, ik noem er een paar en ik hoop iedereen dan genoemd te hebben. De Gedeputeerde hier aanwezig, natuurlijk de leden van de raad, de leden van het college, alle mensen uit en van buiten Hoorn, wellicht dat er ook mensen via de radio meeluisteren op enig moment, familie en niet in de allerlaatste plaats al mijn vrienden en vriendinnen. Ik vind het echt geweldig dat jullie hier allemaal op deze warme dag aanwezig zijn. Het is een ideaal moment voor een ontruimingsoefening. U moet zich dat maar even voorstellen wanneer dat nu zou moeten gebeuren. Het zou fijn zijn om te zien hoe dat waarschijnlijk niet zou lukken. Ik heb ook vernomen dat het gemeentehuis nog niet beschikt over een gebruikersvergunning. Dus dat zou reuze spannend zijn. Dat komt goed in de toekomst, dat kan ik u alvast toezeggen! Ik zou het liefste met u en jullie allemaal gewoon een gesprek voeren, zoals wij hier vandaag zitten. Toespraken, het is allemaal leuk en aardig, maar ze moeten niet lang duren. Daar zal ik mijn best voor doen, maar daar ben ik niet heel goed in (dat is schijnbaar erfelijk onder burgemeesters). Als wij dat gesprek zouden voeren dan zou dat natuurlijk over Hoorn gaan. We zouden het dan kunnen hebben over Blokker, het affichemuseum (sommigen hebben het daar liever niet over), de Mega Summer Games, Noord West 8, het station aan de Kersenboogerd, de WOON-variant, de Haai, de kerncentrale, de bouwfraude, De Blauwe Berg, Bonanzadorp en één weggekropen wurgslang in Zwaag , die - voor diegene met een heel goed geheugen en die zijn hier vast - uit Enkhuizen bleek te komen, waar ze hem twee zomers geleden maar niet konden vinden. Hans Ouwerkerk, hier aanwezig, hartelijk welkom, hij zit in een tas, u kunt hem na de receptie mee naar huis nemen. Na afloop zouden we dan na goed Hoorns gebruik ons favoriete bestuurscafé kunnen opzoeken en deze maanden is dat het café luisterend naar de naam "Het Verdronken Terras". U merkt het wel, ik probeer het Hoornse bestuursdialect langzaam machtig te worden en ik heb een eerste proeve van bekwaamheid daarin met enig succes afgelegd. Al die woorden die zeggen je wat als je hier woont, maar anders denkt u …. ach. En tóch, die lotgevallen van de gemeente Hoorn die raken u - de buitenstaander – toch ook een beetje. Tenslotte wonen wij allemaal ergens in Nederland in een gemeente, die eerste cruciale bestuurslaag in een roerige tijd van vergrijzing, ontgroening en steeds meer mensen op minder ruimte (Nederland is vol) die steeds meer van elkaar willen, maar minder met elkaar hebben, ik denk even aan het Mercatorplein. Ook die spanningen zijn bij ons in Hoorn te vinden en daarbij de grote instituties van overheid, pers en bedrijfsleven. Ieder op hun beurt met hun schandaal. Dit leidt allemaal tot toenemend wantrouwen van de burgers naar de instituties en van ons mensen soms ook onderling. Het is geen nieuw bericht, maar ik ben het er wel mee eens. Ik denkt dat wij wat onthecht zijn. Het vertrouwen staat onder druk. Dat is lastig besturen; er zijn denk ik betere tijden geweest, terwijl een goed bestuur juist zo hard nodig is en ook verwacht wordt. Eigenlijk is dat een hele zware opdracht als je er echt wat langer over nadenkt. Ik wil daarom dan ook wat zeggen - heel bescheiden - over de bestaansreden van dat voor velen toch wat malle administratieve orgaan, de gemeente en in het bijzonder - met nog meer bescheidenheid over die van onze gemeente Hoorn. Ik vond dat toch wat spannender en belangrijk om hierover te praten dan hoe ik hier gekomen ben en hoe ik denk burgemeester te zijn. Dat laatste komt wel in daad en ook in woord en daar hebben wij het nog wel over. Ik wil meteen eigenlijk liever gewoon aan de slag. Het is een kleine eerste bijdrage aan een essentieel gesprek dat langer moet duren dan de kleine 20 minuten vanmiddag. Bij dat vertrouwen hoort ook dat gesprekken nu eens leiden tot duidelijke resultaten die wij ook aan elkaar kunnen laten zien. Goede resultaten voor de mensen in Hoorn en ook niet in de laatste plaats West-Friesland. Heb je eigenlijk wel een gemeente nodig? Waar is zoiets goed voor? Als wij naar de notaris gaan om een stichting op te richten of een andere mooie rechtspersoon, dan zal de notaris dat onmiddellijk vragen. Waar is die voor? Wat is de statutaire doelstelling in juridische termen? En dan volgt er altijd iets als: behartiging van in de meest ruime zin des woords. Sinds 1851 hebben wij een gemeentewet - ik | 5


ken niet alle artikelen - maar ik heb nog nooit iets mogen vinden waarin staat: de gemeente stelt zich ten doel tot, of is daar en daar voor. Toch zijn wij er alle dagen met zijn allen in bezig, lopen er miljoenen in om. Dus die vraag mag je wel eens stellen op gezette tijden. Ik vind het dan ook een gemis dat er geen antwoord is. Want als het niet duidelijk is wat je reden van bestaan is, dan ga je, zeker als monopolist in een groeimarkt - en dat is een gemeente - veel te snel met van alles aan de slag, zonder dat je het echt goed kunt en ook dat je echt weet waarom je het doet. Ad-hoc, met de waan van de dag en je schept teleurstellingen, geen vertrouwen. Voor Hoorn is die vraag, denk ik, nog wat meer actueel. De vraag naar de missie, zoals dat mooi heet, want de stadsvisie staat hier prominent op de agenda. In de kast is mijn bakje daar nog leeg. Waar zijn wij en waar willen wij met z'n allen op de wat langere termijn samen naartoe? Maar als je die vraag over die visie wilt beantwoorden, dan zul je toch eerst iets moeten zeggen over de bestaanreden van die stad en de daaruit voortvloeiende opdracht van die stad aan de gemeente. Ik val met de deur in het gemeentehuis, respectvol, maar ik doe het wel. Een voorzetje, de eerste, voor de opdracht van Hoorn. Ik lees het langzaam voor, want dat zijn altijd wat gezwollen zinnen en dat heb ik geprobeerd niet te doen. De gemeente Hoorn streeft naar optimaal welzijn en de welvaart van haar huidige en toekomstige inwoners en de mensen die van haar functioneren afhankelijk zijn. Dat doet Hoorn zelfstandig, integer, democratisch en duurzaam, in het besef dat Hoorn de wereld niet is, maar wel een vitale oude “wereldstad” wil blijven. Tsja, denkt u, daar val ik niet van om. Daar kun je het eigenlijk nauwelijks mee oneens zijn. Het is wel mooi dat het er staat, maar hoe helpt het nu verder? En heb ik, en heeft u, daar wat aan? Ik hoef maar drie punten - de overheidssupermarkt, het dorp in de stad, de stad in de regio - toe te lichten en veel valt, denk ik, op zijn plaats. Het is een zin met grote gevolgen. Ik begin met de overheidssupermarkt en citeer uit “ons” voortreffelijke boek - want ik hou er al van van Leo Hoogeveen en Arie van Zoonen (ze zijn hier geloof ik aanwezig, ik ken ze nog niet, maar het is een groots werk) Twee Eeuwen Stadsbestuurders van Hoorn: "Al werden de gemeentebesturen sinds 1798 van bovenaf benoemd, de meeste bevoegdheden op het gebied van belastingen, rechtspraak, onderwijs en armenzorg bleven aan de lokale overheid." Ik vrees dat dit citaat voor de toekomst in essentie wel eens omgekeerd zou kunnen worden: "Al werden de gemeentebesturen, ook de burgemeesters, lokaal gekozen, de meeste en belangrijkste bevoegdheden kwamen toe aan het rijk" Zo mag de direct gekozen burgemeester straks wellicht volgens sommigen niet over de politie gaan. Na het opheffen van de gemeentepolitie in 1994, die ook veel goeds heeft gebracht in slagkracht, is daarmee naar mijn smaak toch een beetje de lokaal bestuurlijke ontmanteling compleet. De zorg voor lokale veiligheid woont op kamers in Den Haag en komt hopelijk vooral in het weekend toch nog eens thuis. De 'Spiegeltjes en Kraaltjes democratie' ligt zo op de loer en dat kan niet. Wij mogen dan wel stemmen en gekozen worden - de spiegeltjes en kraaltjes voor ons inboorlingen - maar waar gaan wij als gemeente straks nog echt zelfstandig over? Want onze inwoners verwachten dan allemaal wel dat wij iets in de melk te brokkelen hebben, u, als raadsleden, kent de smalle beleidsmarge van iedere dag. Ik zou dat graag wat groter zien in het belang van de democratie. Ook financieel hangen de gemeenten teveel aan Haagse koorden. Ik noem wat cijfertjes: 82% van ons geld komt van het rijk. Vaak wordt er dan ook nog bij verteld hoe je het moet gebruiken en wordt nog eens gecontroleerd of je het goed hebt gebruikt. De eigen inkomsten uit heffingen en belastingen vormen slechts 18 procent en van die 18 procent is de beroemde OZB ook maar weer een klein stukje. Die OZB is maar weer drie procent van de totale belastingdruk. In een Europese context is dat voor een lokale overheid echt verassend laag. Ik heb het niet opgezocht, maar dat is ongeveer 30 procent. Het afschaffen van de OZB is geen goed idee. Er zijn meer centrale bewegingen. Door al die centrale bewegingen verwordt die Nederlandse gemeente toch steeds meer tot een lokale overheidssupermarkt met de hoofdvestiging in Den Haag en Brussel. We eten teveel wat de rijkspot schaft - de afhaalminister - en aan zelfgemaakte lokale gerechten komen wij onvoldoende toe. Dat is veel meer een aanbodeconomie dan een lokaal gestuurde vraageconomie. | 6


Dat verhoudt zich ook slecht tot het Europese subsidiariteitsbeginsel: wat lokaal kan, moet je ook echt lokaal doen. Die Haagse trechter, u ziet hem al voor u, moet kleiner en om. Wat kunnen wij daaraan doen? Ik denkt dat ik in het burgerjaarverslag poog daarover iets te zeggen. Hoe het gaat met onze autonomie. Ik denk ook dat ik Ralf Pans, directeur van onze lobbyorganisatie, de VNG, toch eens zal vragen of het niet goed is om ieder jaar iets te laten verschijnen over de staat van de Nederlandse Gemeente. Met die omgekeerde trechter kom ik aan het tweede punt: het dorp in de stad. Het zijn maar een paar opmerkingen. Maar ik vind ze belangrijker dan dat over de overheidssupermarkt. Wat bindt ons, inwoners van Hoorn en wat bindt de inwoners van bijvoorbeeld Risdam-Noord met elkaar? Wie zijn wij met elkaar en waar staan wij voor? Als wij dat nog überhaupt willen. Ik wel. Het gaat om het bevorderen van het samen-leven en de maatschappij, het scheppen van sociaal kapitaal. Ik vind dat van de trits Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap de laatste decennia die Broederschap maar stiefmoederlijk is behandeld. Gemeenschap is geen luxe goed en is beslist ook geen jaren vijftig truttigheid. Dat was een vergissing om dat te zeggen. Het gevoel van veiligheid en leefbaarheid - dat weten wij - wordt veel meer bepaald door de sociale cohesie in de buurt - thuis houdt niet bij de voordeur op, ken ik mijn buurman en vind ik die een beetje aardig - dan blauw op straat en schoon en heel. Waar dat het geval is, daar groeit het vertrouwen. Het vertrouwen in elkaar, men doet meer samen en men heeft, denk ik, veel minder behoefte aan allerlei overheden. Mensen maken elkaar heel, net zoals kapotte mensen, kapotte mensen maken. De wijkagent heeft het daar hopelijk minder druk met burenruzies. Roermond blijft daar hopelijk langer uit. Dat gaat ergens over. De brieven over hangjongeren en de problemen die zij veroorzaken, stromen alle dagen bij ons binnen. Wij raken daar een beetje murw van en wij zeggen: dat hoort erbij. Ik vind niet dat het erbij hoort. Wij moeten daar toch proberen echt vernieuwend en stevig bezig te zijn, zonder teveel te beloven. Want dat is het volgende recept voor wantrouwen. Als je zo werkt geeft dat ook meer ruimte aan de wapenspreuk “je maintiendrai, ik zal handhaven” wanneer en waar dat echt nodig is moet dat echt gebeuren. Streng en stevig, maar niet blind en gevoelloos. Ik weet het heel goed: voor de één kom je altijd te vroeg en voor de ander kom je altijd te laat. Wat dat betreft ben je net een scheidsrechter op het voetbalveld. Daar mee moeten wij leren leven en dat krediet van een goede scheidsrechter moeten wij maar verdienen en veroveren. Het dorp moet een beetje terug in de stad. Hoorn mag dan ook best een internationaal lichtend voorbeeld zijn - preventief en repressief wanneer het gaat om wijkgericht werken. Met wethouder Van Weel zijn wij daar al goed mee bezig, maar daar moeten wij vooral ook goed mee door blijven gaan. Daar ligt heel veel winst. Ik kom toe aan het derde, het gevoelige punt: de stad in de regio. De rol van de gemeente houdt niet op bij haar grenzen en bij haar inwoners. De netwerksamenleving van nu staat tegenover het verdwenen Dorp van Wim Sonneveld. Langs het tuinpad van mijn vader. Heimwee, melancholie. Wij wonen, werken en recreëren niet meer ons hele leven binnen de grenzen van ons geboortedorp of onze geboortestad. We koppelen voor die functies op verschillende plaatsen af en aan. Vluchtig, diffuus, vrijblijvend. Sociaal zappend. Hoorn ontvangt zo toeristen en dagelijks vele werknemers - waaronder heel veel van onze ambtenaren - uit de regio, uit Noord-Holland, van elders. Omgekeerd geldt hetzelfde. Ik noem er één uit al die duizenden. De penningmeester van Hollandia werkt bij de gemeente Alkmaar. Het is maar dat u het weet. Toch bewegen de meesten van ons zich nog steeds generaties lang in hoofdzaak in één en dezelfde regio. Zo zijn wij eigenlijk hele-, halve- en kwart inwoners van heel veel verschillende gemeenten. Dorp en stad lopen vervlochten in elkaar over. Gemeentebesturen weten dat heus wel, maar zij gedragen zich veel te weinig zo. Thuis houdt daar heel nadrukkelijk vaak wel bij de voordeur op. Het is veel te veel Stad of Dorp en veel te weinig Stad en Dorp. Het is veel te veel de wereld van gisteren en veel te weinig de wereld van vandaag, laat staan de wereld van morgen. Ook hier maken goede bestuurlijke buren een mooie regionale straat. Wie daarbij de ander vergeet ziet uiteindelijk de waarde van het eigen huis dalen. Een mooi huis in een slechte wijk, is minder waard dan een slecht huis in een goede. In het ene geval moet je een wijk vervangen, in het andere slechts een huis. Dat is een eenvoudig sommetje dat ook voor gemeentes in regio's geldt. Ik vat samen. Het eens worden over die missie van Hoorn is voorwaarde voor goed bestuur. Goed bestuur is juist nu nodig. Ik geloof daarbij in de gemeente als meest interessante, meest beslissende bestuurslaag van de toekomst. Het gebeurt hier en het gebeurt in Europa en dat zal steeds meer zo zijn. Ik geloof in die gemeente niet als afvoerputje of duizend dingendoekje, maar als bindend boegbeeld. Daar wordt vertrouwen gemaakt en daar wordt vertrouwen gebroken. Sterke gemeenten zijn het fundament. De Haagse trechter moet dan ook kleiner en om. Een wezenlijke opdracht aan ons is om voor goed functionerende gemeenschappen te zorgen. Niet alleen, maar samen. Het dorp woont in de | 7


stad. Ik geloof tenslotte ook dat bestuurlijk thuis niet bij de voordeur ophoudt: hier staat dan ook uw Hoornse Broeder voor West-Friesland en Noord-Holland. En u weet … van je familie moet je het hebben. Ik ben buitengewoon dankbaar in die lange, lange rij van voorgangers, hier te mogen dienen. Het zal echt niet eenvoudig zijn een goede opvolger te zijn van Pierre Janssens, die Hoorn in de afgelopen twintig jaar van 40.000 naar bijna 70.000 inwoners hielp groeien en mede maakte, tot de bijzondere en prachtige stad die het is. Ook in jou Pierre, ken ik een Hoornse Broeder en daar wil ik je hier nadrukkelijk voor danken. Ik hoop het vertrouwen van u raadsleden niet te beschamen, want hoe je het ook wendt of keert met discussies over verkiezen en benoemen: wij hebben voor elkaar gekozen. Dit betekent een verplichting over en weer om het met elkaar te maken en dat gaan wij ook doen. Ik hoop ook het vertrouwen van alle mensen in Hoorn die mij niet kennen en die ik ook onmogelijk alle 70.000 kan leren kennen, te mogen verdienen. Stap maar op mij af. Ik kan niet alles oplossen, verre van, maar ik kan wel luisteren. Gun mij wat tijd en gun mij de onvermijdelijke fouten. Daar krijgt u voor hetzelfde geld - sommige onder u hechten daar nadrukkelijk aan - een steeds betere burgemeester voor terug. Alleen kan ik het niet en wil ik het niet. Ik heb in die eerste twee weken hier al gevoeld dat dat ook nooit zal hoeven. Het welkom van eenieder - en ik kan daarvoor niet iedereen bedanken - was echt hartverwarmend en de steun is er gewoon. En dat allemaal om door een ringetje te halen. Heel veel dank daarvoor en ik zal daar nog vaak een beroep op doen. Ik ben hier bij jullie thuis in mijn vak – want dat is het - dat ik voor Hoorn met heel mijn hart en verstand zal doen. Ja, tenslotte blijft het beeld hoe ik voor Hoorn ten strijde zal trekken. Daar heb ik iets voor bij me en dat zal ik even pakken. Het is naar een Nieuwkoops patent ontworpen en verder verfijnd. U ziet het, de trechter in stemmig oranje, want wij blijven wel een Nederlandse gemeente. Brussel, Den Haag en Hoorn, die trechter die moet om en wat kleiner, maar niet zo klein dat ik hem niet meer op mijn hoofd kan zetten. Het is natuurlijk ook een hoorn waardoor ik af en toe iets zal roepen, zoals ik nu gedaan heb en dat doe ik altijd met de Hoornse vlag in top en keurig zo naar voren. Wat kan je dan beter doen als begin van je strijd voor Hoorn dan een mooi gedicht voor te dragen van Constantijn Huygens (1596 – 1687). Ik moet daarbij wel zeggen dat dit gedicht natuurlijk wel een rijksmonument betreft, maar sommige rijksmonumenten zijn nauwelijks consumabel wanneer je daar niet zelf een interne verbouwing aan doorvoert. Opdat u het begrijpt heb ik dat hier en daar ook gedaan. Ik hoop dat Constantijn zich niet omdraait in zijn graf, maar eens in de honderd jaar mag dat eigenlijk ook wel. HOORN “ Ik ben de Moederstad van zoveel moedig bloed, dat zo veel wond’ren dee, en zo veel wond”ren doet, Van Mannen die, vermand, voor mannen nooit en weken, Van Zeilers die, verzeild, voor zeilers nooit en streken; Ik heb van allen eerst ’t groot haringenet gebreid, Van allen eerst gespreid, van allen eerst verbreid; Ik ben de zuivelmouw van voor en achter Stav’ren, Ik ben, zo ver ik zie, de Vrouwe van de klav’ren, En vraagt men hoe ik Hoorn van oudsher heten moet? Hoe kan ik anders heten dan Hoorn van overvloed?” Einde toespraak De voorzitter verzoekt eenieder hem even tijd te geven om weer in de voorzitterstoel te landen en te weten hoe er verder gegaan moet worden. Vervolgens geeft hij de heer Scholte, de enige echte nestor van de raad, het woord. Toespraak van de heer J.M.M. Scholte, nestor van de raad Meneer de Voorzitter, Mevrouw Van Veldhuizen, uw beide dochters Sterre en Mané, familie, vrienden en kennissen van de familie Van Veldhuizen en geachte aanwezigen. | 8


Geruime tijd geleden ben ik als nestor van deze raad gevraagd een woord van welkom te spreken. Zo'n uitnodiging krijg je niet iedere dag. Wat een eer valt je dan te beurt. Alvorens ‘ja’ te zeggen ben ik thuis eerst in de dikke Van Dale gedoken om eens na te lezen wat daar precies over het woord nestor wordt gezegd. De volgende verklaringen kwam ik tegen: Op de eerste plaats: "de oudste en om zijn wijze raadgeving beroemde Griekse held bij het beleg van Troje" Ik begon al wat affiniteit te voelen. Op de tweede plaats: "schrander, eerbiedwaardige grijsaard". Het is een ‘kale kop’ geworden. Ik moet u zeggen ik begon er plezier in te krijgen. Op de derde plaats: "Oudste van een categorie of groep van personen". Ik dacht: dat klopt, ik doe het. Deze raadsvergadering is een bijzondere raadsvergadering omdat wij slechts voor één punt bij elkaar komen, namelijk het kennisnemen van het Koninklijke Besluit inzake de benoeming van de heer Van Veldhuizen tot burgemeester van de gemeente Hoorn, alsmede zijn installatie. De gemeenteraad is het orgaan waarbinnen de installatie van de burgemeester plaatsvindt. Het dualisme heeft daar niets aan veranderd. Vandaar deze buitengewone raadsvergadering. Na een zorgvuldige benoemingsprocedure kwam u, mijnheer Van Veldhuizen, als eerste op de voordracht te staan. Uiteraard is het verboden om uit de school van de vertrouwenscommissie te klappen. Dat mag ik niet doen en dat wil ik ook niet doen. Wel kan ik u zeggen dat de wijze waarop de sollicitatiegesprekken met u werden gevoerd, de manier waarop u zich in de stukken had verdiept, de minnelijke wijze van tegemoet treden, uw enthousiasme, ons meteen recht op de stoel zette. Al snel was de mening gevormd: dat is de man die de gemeenteraad als voorzitter nodig heeft, dat is de man die Hoorn ook als ambassadeur goed kan gebruiken. Uit de geschiedschrijving van de gemeente Hoorn blijkt dat u - sedert 1851 - de twaalfde burgemeester van de gemeente wordt. Twee van uw voorgangers, te weten de heren Canneman en Janssens, waren in die periode de langstzittende burgemeesters, te weten respectievelijk 22 en 21 jaar. Denk nu niet dat ik u meteen naar een record wil praten, want dat zou niet eerlijk zijn. U bent jong. Dit wordt uw tweede burgemeesterspost. U heeft als u dat wenst nog een hele bestuurlijke carrière voor de boeg. Die ruimte wordt u gegund. Wel vertrouwen wij erop dat de gemeente Hoorn toch een aanzienlijk aantal jaren van uw goede kwaliteiten gebruik zal kunnen maken. Er valt namelijk in de gemeente Hoorn en in de regio veel te doen. Een mooie promotie voor u van de gemeente Nieuwkoop naar de gemeente Hoorn. Van een prachtige plattelandsgemeente in het Groene Hart van Nederland van 12.000 inwoners naar een dynamische centrumstad in het mooie West Friesland met 67.000 inwoners. Even een borreltje! Als groeikern heeft de gemeente Hoorn, maar ook deze regio, in de afgelopen jaren een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt. In de jaren zeventig speelde in dit gebied tevens een gemeentelijke herindeling. De regio West Friesland-Oost werd teruggebracht van 27 gemeenten naar 13 gemeenten. Ik kan mij die periode als inwoner van de toenmalige gemeente Zwaag nog goed herinneren. Ik was hier namelijk net. Een turbulente tijd. Stormachtige discussies tussen de voor- en tegenstanders van het groeikernbeleid. Vragen die ons bezig hielden zoals: willen we eigenlijk die groeikernstatus wel of houden we liever het agrarisch gebied in tact? Voor de groeikernstatus werd toen gekozen. Met de afbouw van de groeikern zijn wij thans volop bezig. U zult daar in uw werkzaamheden mee geconfronteerd worden.

| 9


Nu vijfentwintig jaar later bevinden wij ons in deze regio weer in een bestuurlijke reorganisatie. Diverse samenwerkingsmodellen hebben de revue al gepasseerd. We zijn er nog lang niet uit. Hoeveel gemeenten het na samenvoeging uiteindelijk zullen gaan worden, de tijd zal het leren. Ook wat dat betreft gaat u een boeiende, dynamische tijd tegemoet. Als het gaat om de bestuurlijke situatie in Hoorn stapt u in een college van burgemeester en wethouders en een gemeenteraad die qua samenstelling sedert maart 2002 erg veranderd is. Veel nieuwe gezichten. Gezichten die overigens inmiddels al aardig aan elkaar gewend zijn, of moet ik zeggen aan elkaar gewaagd zijn? Naast die vele nieuwe gezichten hebben we ook nog te maken met het fenomeen dualisme. Het dualisme draait nu iets meer dan een jaar. In de tweede helft van 2002 heeft het binnen onze gemeente vorm gekregen. Veel zaken in het kader van het dualisme waren administratief reeds voorbereid. Door de benoeming van de griffier en de samenstelling van de griffie is en wordt nu gewerkt aan het verder handen en voeten geven aan het dualisme. Ook wij als raad bevinden ons nog in de ‘leerfase’. Zoals bij iedereen die een nieuwe functie begint mijnheer Van Veldhuizen, zijn ook de verwachtingen bij de start van uw werkzaamheden, als burgemeester van Hoorn, hoog gespannen. Wie de verhalen over u leest, die de afgelopen tijd in de pers zijn gepubliceerd, krijgt soms de indruk dat de nieuwe burgemeester van Hoorn gezegend is met geniale kwaliteiten op bijna ieder terrein. Echter de Westfries is nuchter, je hoort hem denken: hij zal het allemaal nog wel moeten waarmaken. Welke inhoud men ook wil toedichten aan de functie van burgemeester één zaak zal altijd blijven, hij heeft een coördinerende rol. Zo zit hij de raad voor, hij zit het college van burgemeester en wethouders voor en is alleen al uit dien hoofde in staat, om door zijn wijze van optreden de sfeer te bepalen en kleur te geven aan het geheel van het werk. Dat is heel belangrijk. Iets dat zakelijk of voor mensen eigenlijk vervelend is kan door de kleur die eraan wordt gegeven toch aardig overkomen en kan zelfs verwarmend zijn. In het begin van mijn speech gaf ik het al aan: u bent de man die de raad nodig heeft. Naar ik hoop is dat wederzijds, u krijgt de raad die u nodig heeft. U bent welkom in de gemeente Hoorn. Dualisme of geen dualisme. Samen zullen wij er de schouders onder moeten zetten in het belang van de stad en haar inwoners. Er staat ons veel te wachten. Ik noemde het al: • de bestuurlijke reorganisatie binnen de regio, • de ontwikkeling van het bestemmingsplan Bangert/Oosterpolder, • de ontwikkeling van het gebied de Blauwe Berg, • de zorg voor de vele monumenten in de stad en ga zo maar door. U kunt ook uitzien naar een aantal belangrijke momenten die staan te gebeuren. Zo denk ik aan het jaar 2004: • de officiële opening van het nieuwe Westfries Gasthuis • de opening van de nieuwe schouwburg/congrescentrum. Twee projecten waar de gemeente Hoorn en de regio trots op zullen zijn. Tot slot hoop ik dat u snel een passende woonruimte zult kunnen vinden voor u en uw gezin en dat u zich spoedig hier zult thuis voelen. Weer een borreltje! Om u iets te laten merken van de sfeer binnen deze raad en college wil ik afsluiten met het volgende: Het is inmiddels een goed gebruik dat het college van burgemeester en wethouders en de raad jaarlijks een werkbezoek brengt aan een bepaald gebied of plaats in Nederland. Naast de educatieve waarde van zo'n dag een belangrijk moment voor de teambuilding. In dat verband moet ik terugdenken aan 22 september 1999 toen een bezoek gebracht werd aan het Groene Hart van Nederland. Naast een ontvangst door het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Gouda hebben wij het gebied met de bus verkend en kwamen tenslotte in de gemeente Nieuwkoop terecht. Daar hebben wij vanuit de u bekende uitspanning Tijstermans de boot genomen om de gemeente Nieuwkoop vanaf het water te verkennen. Wij bewaren daar goede herinneringen aan. Hoorn is landschappelijk ook zo'n prachtige gemeente. In het verlengde daarvan zou ik u en uw gezin namens de raad op korte termijn een boottocht langs de kust van Hoorn willen aanbieden op een originele botter of schouw. Een ideaal moment om de gemeente ook vanaf het water te verkennen.

| 10


Ik wens u en uw gezin namens de raad een in alle opzichten fijne tijd toe in Hoorn. Heel veel geluk en dank u wel. Einde toespraak De voorzitter bedankt de heer Scholte voor deze woorden. Hij zal hem zo meteen nog wat uitgebreider bedanken, maar hij wil graag nu het woord geven aan de gemeentesecretaris, de heer Bakker. Toespraak van de heer J. Bakker, gemeentesecretaris. Voorzitter, meneer Van Veldhuizen, mevrouw Van Veldhuizen, Sterre en Mané, leden van de raad en van het college, dames en heren, Vijf maanden na het - ook door hemzelf als warm ervaren - afscheid van Pierre Janssens als burgemeester van Hoorn en na vijf maanden voortreffelijk waarnemerschap door het duale duo Van Es /Commandeur begroeten wij in uw persoon, meneer Van Veldhuizen, onze nieuwe burgemeester.Met ‘wij’ en ‘onze’ bedoel ik alle medewerkers van de gemeente Hoorn namens wie ik het woord tot u mag richten. En dat woord is een woord van welkom, dat ik heel graag en met overtuiging uitspreek. Die overtuiging vloeit voort uit de door mij waargenomen reacties van tal van medewerkers, zoals die te beluisteren vielen na de vaststelling door de gemeenteraad van de voordracht en de daarop volgende benoeming door de Kroon. Je kunt je afvragen waarop die reacties dan wel gebaseerd waren. Deze waren zonder uitzondering heel positief. Immers, niemand kende Onno van Veldhuizen, terwijl de vertrouwenscommissie haar naam voor 100% waard is gebleken. Mijn collega’s moesten, afgaande op berichten (en vooral foto’s) in de media en de website van Nieuwkoop, het op dat moment dus hebben van gezonde intuïtie, maar onderschat de waarde en de kracht daarvan niet. Inmiddels bent u een paar weken bij ons aan de slag en dat betekent, dat wij dat woord van welkom hier en daar al in een daad van welkom hebben kunnen omzetten; ik hoop - en ik hoorde dat zojuist ook van u - dat u dat in de kennismakingsgesprekken ook zo hebt geproefd. In elk geval is het zo dat de eerste ervaringen van diverse medewerkers een bevestiging zijn van het gevoel dat in die intuïtieve reacties tot uiting kwam. Dat belooft veel goeds, meneer Van Veldhuizen; er is dus een stevige basis van vertrouwen en wij hebben er zin in om met u en onder uw bestuurlijke leiding als burgemeester en als voorzitter van college en raad datgene te doen wat voor onze mooie stad en voor de regio West-Friesland van belang is. En er is veel te doen. Dit is al eerder gezegd door de raadsnestor. Heel veel. Eén blik in de portefeuilles en agenda’s van de collegeleden, in de agenda’s voor de commissie- en raadsvergaderingen, in onze begroting, en in de werkplannen van de sectoren en afdelingen, zegt genoeg. Voor generalisten, wat burgemeesters toch per definitie zijn, is de schaal van onze gemeente fantastisch. Hoorn is een echte stad met alles ‘d’r op en d’r an’. Van oudsher de centrumgemeente van West-Friesland, maar de schaal waarop ‘het’ gebeurt, is over het algemeen zeer overzichtelijk. Die schaal creëert de juiste conditie voor het combineren van een goed niveau van professionaliteit met daadwerkelijk integraal bestuur en integraal management. Het is mijn overtuiging dat zo’n combinatie de kwaliteit van het lokaal openbaar bestuur ten goede komt. Ook persoonlijk, mijnheer Van Veldhuizen, zie ik uit naar een constructieve en inspirerende samenwerking op, wat je zou kunnen noemen, de ‘as’ van de organisatie; een samenwerking waarvoor in de klassieke handboeken de metafoor van de tandem wordt gebruikt. Ik realiseer mij, dat het dualisme met zich meebrengt, dat u zich soms gelijktijdig van méér dan één voertuig moet bedienen, maar het driespan burgemeester/secretaris/griffier zal het juiste middel zijn om er voor te zorgen dat u zich op een natuurlijke manier - dat wil zeggen zonder al te hinderlijke spagaat - kunt voortbewegen. Is het werken bij een gemeente en dus voor de lokale gemeenschap op zich al uiterst boeiend, werken bij de gemeente Hoorn is echt ‘top’, maar als burgemeester van Hoorn zou u zich wel eens een bevoorrecht mens kunnen voelen.

| 11


Als ik de minister voor onder meer Bestuurlijke Vernieuwing, aan het woord zijnde in Binnenlands Bestuur van 4 juli jongstleden, goed heb begrepen, dan zult u echter over vier jaar alweer het sollicitatiepad, neen in dat geval het verkiezingspad op moeten indien u althans ten minste de normale ambtstermijn van zes jaar hier wilt vol maken. In het jaar 2007 zullen alle burgemeesters, ook zittende, ook recent benoemde, het vertrouwen moeten winnen voor de burgemeesterspost, en dan niet van (de meerderheid van) de gemeenteraad maar van de inwoners. Indien dit voornemen van deze minister realiteit wordt - en ik schat in, meneer Van Veldhuizen dat u daaraan niet twijfelt - dan zult u (want daar ga ik dan weer vanuit) de eerste gekozen burgemeester van Hoorn worden. Dat betekent tevens, dat u - hoe dan ook - geschiedenis zult schrijven, omdat u in het boek “Drie eeuwen stadsbestuurders van Hoorn” terug te vinden zult zijn als de laatste door de Kroon benoemde burgemeester van deze stad. Omdat er (vooralsnog) geen sprake zal zijn van een burgemeester met presidentiële bevoegdheden zal er in de verhouding tussen de burgemeester en de andere spelers in het lokale bestuursveld in formele zin niet veel veranderen. Over spelers in het veld gesproken. Ik ken inmiddels uw passie, meneer Van Veldhuizen, voor de voetbalsport. Wij gaan - zoals gezegd - nog maar twee weken met elkaar om, maar nu al verbaast het me niks dat u bij voorkeur speelt op de ‘as’ van het elftal: mid-achter, mid-mid, of - en ik denk bij voorkeur - mid-voor. Ik sprak zojuist over samenwerking waarvoor wij, medewerkers van de gemeente Hoorn, ons willen inzetten. U, meneer Van Veldhuizen, kunt rekenen op ambtelijke mede-spelers die over een prima conditie beschikken, een juiste wedstrijdmentaliteit hebben, een gezonde scoringsdrift en een sportieve speelstijl. Wij hebben er zin in - ik zeg het nogmaals - om ook met u de grasmat van het gemeentebestuur te betreden. U kunt rekenen op de nodige passes, inkoppertjes, tikkies t’rug en voorzetten, waar nodig de juiste mandekking en een solide achterhoede, waardoor u met college en raad kunt scoren in het belang van de Hoornse samenleving. Om onze intentie te onderstrepen, bied ik u namens de ambtelijke organisatie, door sommigen geheel ten onrechte ook wel ambtelijk apparaat genoemd, een echte leren knikker aan, gesigneerd door de medespelers met wie u de meeste trainingsuurtjes zult doormaken. Ik wens je heel veel succes en ik wens jullie, Onno, Karin, Sterre en Mané een heel mooie tijd in Hoorn. Einde toespraak. De voorzitter bedankt de heer Bakker voor zijn toespraak en geeft vervolgens het woord aan de heer N. Groot, burgemeester van Westerkoggenland, (ik moet daar nog even aan wennen, maar hijzelf is het al jaren) namens de burgemeesterskring in West-Friesland. Toespraak van de heer N. Groot namens de burgemeesterskring West-Friesland. In het jaar 2007, dat heb ik net even uitgerekend, ben ik 65 jaar. Ik wil maar zeggen dat de kans dat ik op de zeepkist hoef niet zo groot is, alhoewel de leeftijd daar, denk ik, niet zo’n rol in speelt. Een en ander staat echter niet op mijn papier en ik zal mijn toespraak niet nodeloos rekken. College, mevrouw, dames en heren. Het is al gezegd. Op 9 maart 2003 heeft Hoorn, maar ook WestFriesland na een hele lange periode afscheid genomen van burgemeester Janssens. Ik zie hem daar in mijn schootsveld. Wij kunnen hem dan ook de laatste maanden zo af en toe ontspannen trimmend tegenkomen in Hoorn, dravend langs de Draafsingel en de Ommenlanden. Geheel van bestuurlijk gezag en macht ontdaan. Vandaag doet de nieuwe burgemeester Van Veldhuizen - wij hebben ook een Veldhuizen gehad in deze regio - onze nieuwe collega zijn intrede. En dit allemaal op een achternamiddag van 15 augustus 2003. Op Maria Hemelvaart, voor wie het vergeten is. Op de dag dat er ook in Hoorn groot vuurwerk wordt afgestoken. Wie heeft dat ooit bij zijn installatie meegemaakt? Ook op een dag in een zomer die de legendarische zomer van 1947 naar de kroon steekt. Het is niet te hopen dat dit gebeurt, want velen onder ons - vooral de ouderen - zullen dan hun klimatologisch oriëntatiepunt kwijtraken. Vandaag is het eigenlijk: de koning is dood, lang leve de koning. Voor collega Van Veldhuizen waren het, neem ik aan, | 12


drukke en heel spannende tijden. Een sollicitatie is sowieso spannend, maar een sollicitatie naar het ambt van burgemeester vergt een tijdrovend traject. Een periode van horen, zien en zwijgen ook, maar het is gelukt. 27 Kandidaten zijn in verwarring achtergebleven en vragen zich af wat die Van Veldhuizen meer heeft en kan dan zij. Een enkeling vraagt zich ongetwijfeld af - of misschien wel vertwijfeld - of het burgemeesterschap toch weer erfelijk is geworden. Want er is al sprake van een - weliswaar kleine - Van Veldhuizen dynastie. De afvallers hebben echter dit voordeel dat zij een rustige vakantieperiode hebben kunnen meemaken en dat zal zeker niet gelden voor onze nieuwe collega. Nieuwkoop moest uiteraard bestuurlijk fatsoenlijk worden achtergelaten en tevens moest er voorbereid worden op de schone taak in deze bijzondere stad Hoorn, waar de profielschets - want die heb ik even doorgenomen, deze is openbaar lyrisch gewag van maakt. Ik vrees dan ook dat de afritsbroek niet uit de kast is geweest deze zomer. Als dat wel zo is, dan denk ik dat Hoorn inderdaad het schaap met de vijf poten in haar midden heeft. Daar heb ik bij het afscheid van Pierre Janssens al over gesproken. Dit zal ik niet allemaal herhalen, maar het kwam toch even kort, hier op neer. De profielschets stelt vele eisen, maar alleen het schaap met de vijf poten kan voldoen. Als hij er is mag hij geen poot uitsteken, bij het afscheid word je de hemel in geprezen en in de profielschets voor je opvolger lees je wat er aan jou mankeert. Punt a. gold ook voor Hoorn heb ik gemerkt, want de burgemeester moest dynamisch zijn, sociabel, besluitvaardig, transparant (moet u zich voorstellen doorzichtig), een bruggenbouwer, stressbestendig, integraal denkend en wat ik het meest curieus vond: moet zich kunnen uiten in begrijpelijke taal (zeg maar Jip- en Janneke taal). Dus wel enige kanttekeningen bij de opmerkingen die ik vijf maanden geleden heb gemaakt. Ik heb ook gezien dat er maar één keer in de profielschets staat: een uitsluiting. Ik moet zeggen dat dit mij niet tegenviel. Het is hierbij oppassen, want er kan nog wel wat bijkomen in de loop van de tijd. Er is in de regionale pers het een en ander geschreven over onze nieuwe burgemeester. Er zijn al wat tipjes van de sluier opgelicht. Eén uitspraak heeft mij getroffen en ik citeer: “Als je lange adem hebt kan je ook als bestuurder het verschil maken voor een mens”. Dit lijkt mij ook een waarheid als een koe. Er is een belangrijk verschil tussen de politicus en de bestuurder. De laatste heeft lange adem nodig en de eerste wil dikwijls snel scoren (je hoort ook wel schoren, maar het is echt scoren). Besturen is een degelijk handwerk, niets groots en meeslepend, zoals Marsman dichtte. Op de uitnodiging die wat bescheidener was dan bij het afscheid van Pierre - maar daar kun je je iets bij voorstellen - zag ik drie historische beelden: de jongens van Bontekoe, Jan Pieterszoon Coen (die stond er wat klein op, daar kun je je ook wat bij voorstellen) en een gevelsteen met VOC-schepen erop. Eén van de jongens van Bontekoe - er staan er drie op, het zijn er ook drie - staat wat zorgelijk over het water te turen. Ik dacht meteen: dat moet Jac van Es zijn! Ik had eerst opgeschreven ‘parmantig’, maar dat wilde ik hier niet uitspreken. Die jongen staat wat zorgelijk over het water, waarschijnlijk over het Hoornse Hop, te turen. Hij denkt ongetwijfeld: komt die nieuwe burgemeester er nog niet aan, mijn hele vakantie valt in duigen. Want in Hoorn - en het is al door velen gezegd - is veel werk aan de winkel en ook in de regio West-Friesland. Hoe verder met de gemeenschappelijke regelingen binnen het SOW en hoe verder met de stagnerende herindeling? Allemaal hele belangrijke vraagstukken op de schaal van de regio. U bent ongetwijfeld ingelicht over de toch wel treurige lotgevallen van het herindelingsproces. Alle clusters zijn uiteen gevallen en thans kunnen wij constateren dat het levend kwartetten een hoge vlucht heeft genomen. Ik heb zelfs horen verluiden dat Jumbo van plan is deze herfst, vlak voor de feestdagen, een nieuw spel op de markt te brengen onder de titel: Mag ik van jou? Het zal duidelijk zijn collega dat wij je gaarne verwelkomen in onze burgemeesterskring West-Friesland Oost. Overigens is dat geen vrijblijvende zaak. Iedereen - alle dertien zijn verplicht lid van de kring. Contributie hoeft geen probleem te zijn, die is heel laag. Mocht dat wel een probleem zijn, dan kan altijd gesproken worden over termijnbetalingen. Onze club, die slaapt noch sluimert, is redelijk actief, maar nieuw impulsen kunnen wij heel goed gebruiken. Want de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de gemiddelde leeftijd hoog is. Zeer hoog. Je zou kunnen zeggen dat wij een stel ‘krasse knarren’ zijn. Eén of twee - dat weet ik niet zeker, laat ik het maar op twee houden - zijn ver boven de vijftig. Jouw toetreden zal de gemiddelde leeftijd aanmerkelijk verlagen. Jij bent met stip de jongste. Ik kan je zeggen dat de kring aangenaam is en soms ook nuttig, hoewel dat laatste zich niet laat meten. Terwijl dat in het huidige tijdsgewricht eigenlijk wel moet, want ‘meten is weten’ nietwaar. Wij doen in de kring niet aan nulmetingen en ook niet aan monitoring. Aan dat gedoe doen wij niet mee. Tot voor kort was het gebruikelijk dat de laatst bijkomende het secretariaat moest vervullen. Degenen die in militaire dienst geweest zijn, die weten nog wel het: de laatst bijkomende is de klos. Maar het valt mee, want onze collega Ab van Weelen van Obdam die wil daar geen afstand van doen en eerlijk gezegd kan hij het er ook best bij doen. Als hij nog een stap wil zetten, een sprong wil wagen dan zal hij toch wat body moeten tonen. Welkom, collega Van Veldhuizen in West-Friesland dus. In deze contreien leeft goed volk. Nuchter volk ook. Recht door zee, wel wat kat uit de boom kijkerig. Als je gewoon doet, dan doe je al gek genoeg | 13


vinden ze. Ze zijn ook zuinig met taal, dat wil zeggen ze gebruiken geen overbodige woorden. Als je ook iemand tegen komt met grote verhalen, dan is het zeker geen Westfries, maar import of een overloper, maar dat vind ik zo’n lelijk woord. Nu ik dit zeg, realiseer ik mij dat alle collega’s op één na import Westfriezen zijn. Daar geldt misschien het tegengestelde, dat zou kunnen. De taalzuinigheid en daar wil ik mee besluiten - de taaleconomie zoals je wilt - wordt misschien wel het best geïllustreerd met het volgende dialoog tussen twee Westfriese broers. Sommigen kennen die wel. De ien weunt in Venhuizen (deer is Ho Ten Soeng burgemeester à een echte Westfries) De aar weunt in Wervershoof (deer hewwe ze een vrouw als burrie) Op ien dag is er een merakelst harde storm à temet een orkaan De broer, die in Wervershoof weunt het een kasbedroif De broer in Venhuizen belt um nai de storm bar nuwskierig op en zoid: “En?” “Plat”, zoid z’n broer. Einde dialoog/ook het einde van mijn toespraak (aan u is het de verhalen van de feiten te onderscheiden). Ik wens u een heel goede bestuurlijke toekomst periode in Hoorn en met uw vrouw en kinderen ook veel woongenot. Wij komen elkaar ongetwijfeld de komende tijd veelvuldig tegen. Succes gewenst. Einde toespraak De voorzitter bedankt de heer Groot voor zijn toespraak. Hij signaleert dat zuinig met taal zijn al heeft geleid tot een overschrijding van een half uur die niet geheel aan hem te wijten is. Dit doen wij allemaal samen. Voor de mensen die buiten de raadszaal naar de televisie kijken: ik hoop dat dat een beetje bevalt en dat u het nog even volhoudt. Dat zal best lukken, want er komt een groot spreker, de heer Wagemaker. Toespraak van de heer Wagemaker, hij spreekt namens de raad de waarnemend voorzitter toe. Als je zo aangekondigd wordt dan is het wel even schrikken, want zo’n fantastische spreker ben ik zeker niet. En zeker niet als ik alle sprekers gehoord heb die voor mij geweest zijn. Mijn petje af. Dames en heren, ik probeer het in ieder kort te houden. Ik ga Onno van Veldhuizen niet toespreken. Die heb ik al een aantal keren gesproken. Dit waren ook heel prettige gesprekken. Vanaf het moment in de vertrouwenscommissie, maar ook daarna hebben wij al een aantal keren contact gehad. Dit was in ieder geval wat mij betreft - en ik hoop ook wat jou betreft - zeer vruchtbaar. Als fractievoorzitter van de grootste partij in Hoorn heb ik de taak op mij genomen - en dat is mij ook uiteraard gevraagd - om de waarnemend voorzitter dank te zeggen voor de periode dat hij hier ook waarnemend voorzitter gespeeld heeft. Soms speelde Simon dat namelijk en soms was hij bloedserieus. Dat hing uiteraard ook wel eens van het onderwerp af. Wat moet je nu over Simon Commandeur zeggen? Zevenentwintig, geachte aanwezigen, zevenentwintig jaar, zit deze meneer al in de raad van Hoorn. Hij heeft in deze raad naar mijn idee alle functies al gehad, behalve de functie van burgemeester. Toch? Tijdens de periode van de sollicitatieprocedure ging de mare dat Simon Commandeur ook gesolliciteerd had. Dat wisten wij (leden van de vertrouwenscommissie) al voordat wij bij de heer Borghouts geweest waren om te horen wie er überhaupt gesolliciteerd had. Ik weet niet of ik uit de school mag klappen, maar ik wil hier wel even melden dat Simon Commandeur niet gesolliciteerd heeft. En ik denk dat Onno van Veldhuizen blij mag zijn dat hij niet zo’n concurrent had. Nu is Simon weer teruggekeerd naar de, zal ik maar zeggen, lagere regionen. Het zijn echter heel hoge regionen in het dualisme is de raad uiteindelijk de baas. Dit is voor heel veel mensen ongelofelijk wennen, dat is gewoon bekend. Maar Simon weet van alle niveaus af, dus reken maar dat wij er straks weer een fantastisch raadslid aan hebben. Zijn periode van waarnemend voorzitterschap, vanaf maart 2003, heb ik en ik heb dat ook om mij heen gehoord van alle collega raadsleden - ervaren als heel prettig. Natuurlijk moest je Pierre Janssens opvolgen - tijdelijk weliswaar - en laten wij eerlijk zijn: Pierre Janssens, daar kan je toch niet aan tippen. Zo nu en dan als de spanning toch wat steeg in de raad - en dat gebeurde ook hier natuurlijk - dan zorgde Simon in ieder geval altijd in een wat kwinkslagachtige orde dat de zaak weer even scherp gehouden werd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit als zeer prettig ervaren heb Simon en ik denk met mij de volledige raad. Als dit anders is, dan hoor ik dat uiteraard straks wel tijdens de borrel. | 14


Simon kom ik ook wel eens tegen bij het overleg Leefbaarheid Binnenstad, eens in de vier weken. Dan ziet u maar op wat voor niveaus Simon uiteindelijk gewoon functioneert in de raad. Op het, noem het maar, bijna laagste niveau, maar dat mag ik natuurlijk ook weer niet zeggen. U begrijpt echter allemaal wat ik daarmee bedoel. Daarbij valt mij elke keer weer op: zesentwintig jaar raadslid. Simon heeft de gewoonte om mij altijd te verbeteren. Ik heb het uitgerekend en ik wil straks de calculator er nog wel even bij halen. Ok, zevenentwintig jaar raadslid en dan zit ik bij dat overleg Leefbaarheid Binnenstad en dan maakt Simon zich druk over een verkeersdrempel. U weet, iedereen maakt zich al jarenlang druk over verkeersdrempels: wel of niet, wel of niet te hoog. In ieder geval blijft Simon enthousiast. Ik draai maar heel kort mee, zeker in vergelijking met Simon, een jaartje of tien. Ik moet u heel eerlijk zeggen, het kost mij wel eens moeite om weer eventjes dat enthousiasme te krijgen en dan zie ik Simon en dan denk ik: ik kan nog een tijdje mee! Uiteraard willen wij niet alleen onze dank uitspreken naar Simon Commandeur, want hij heeft de laatste zes maanden echt een ongelofelijke taak gedaan. Het is even niet mis, je bent raadslid en eenieder weet dat dit uitgesproken schamel betaalt. Zeker als je dit vergelijkt met een topfunctie als burgemeester. Die termijnen voor het regio burgemeestersoverleg dat hoeft toch niet, meneer Van Veldhuizen? Dat nemen wij straks ook nog even door! Simon, je hebt in je waarnemend voorzitterschap echt heel veel tijd gestoken. Wij hebben er echt veel bewondering voor wat je de afgelopen zes maanden hebt gedaan en dat willen wij met een cadeau bezegelen. Je weet, ik ben er altijd uiterst sober in als het om cadeaus gaat. Dus je zag deze rode roos al aankomen en dan dacht je natuurlijk: daar heb je Ed weer met zijn roosje. En dan moet er toch weer een beetje een rode PvdA-kleur tegenaan gegooid worden. Neen Simon, wij hebben naar mijn gevoel iets veel fraaiers voor je. Ik ben je wel eens tegengekomen in de stad bij een atelierbezoek. Wij hebben samen wel eens een borrel gedronken bij de kunstenaar Peter de Rijke. Kortgeleden las ik dat B&W heeft besloten om als relatiegeschenk de kunstenaar Peter de Rijke een zeefdruk te laten maken. Ik dacht het zou mooi zijn dat als hij die zeefdruk klaar heeft, dan geven wij de eerste aan Simon Commandeur. Ik weet bijna zeker dat Simon daar wel blij mee zal zijn. Het is een originele en echt werkelijk de eerste. Het is zelfs zo dat Peter de Rijke heel hard heeft moeten werken. Je weet dat hard werken bij een kunstenaar altijd wat genuanceerd is. Maar goed hij heeft aangegeven dat hij heel hard heeft moeten werken. Zijn zeefdrukken zijn nog niet klaar. Je weet echter als kunstkenner dat een kunstenaar altijd twee, noem het maar eerste werken maakt. Eén van die twee eerste werken heb ik hier, dus die is superorigineel. Die gaan wij je overhandigen namens de raad en iedereen hier in de gemeente. De zeefdruk zal door de bode worden aangereikt. Niemand heeft eigenlijk rechtstreeks Jac van Es bedankt voor al zijn werk dat hij verricht heeft. Ik heb wel begrepen dat de heer Van Es bedankt is in het college van B&W. Daar gaat dat zeer intiem. Wij hebben dus als raad toch wel het gevoel dat jij je behoorlijk van je taak gekweten hebt. Natuurlijk is er kritiek, dat houden wij erin en dat zal er ook in de toekomst zijn. Nogmaals bedankt. Einde toespraak van de heer Wagemaker De voorzitter bedankt de heer Wagemaker voor zijn toespraak. Hij moet wel zeggen dat hij met angst en beven de raadsvergaderingen in de toekomst verwacht. Want deze vergadering loopt al bijna 100% uit. Dat belooft wat, daar gaan wij aan werken. Dankwoord door de burgemeester van Hoorn Ik geef mij nog even kort het woord om iedereen te bedanken en dat zal ik echt heel kort doen zonder iemand tekort te doen. Ik heb al luisterend in mijn eigen onleesbare handschrift - dat is toch een groot gebrek - hier en daar wat neergezet. Mijnheer Van Es, Jac, ik begin met jou. Wij zijn samen twee weken op weg. Letterlijk, jij gaat overal met mij heen. Ik heb je al gezegd dat ik dat zeer waardeer, maar ik heb bij Piet bij de kermis die in verf doet, de mooie spreuk die in de etalage hangt gelezen, dat je moet berispen onder vier ogen en prijzen in het openbaar. Dat doe ik bij jou bij deze, want je - laat ik het maar gewoon zo zeggen, dan weet iedereen het en | 15


dan is het kort en krachtig - bent een man met benen, ik kan op je rekenen. Ik moet wel zeggen dat het verhaal over partijen echt iets is voor ons bestuurders en de wereld die hier zit. De mensen buiten hebben daar - ik zou bijna zeggen gelukkig - niet zoveel mee. Toch is het een leuk spel. Toch wil ik nog tegen je zeggen dat alles wat je hebt gezegd, daar ligt toch een zweem van heimwee over en spijt van een jonge vijftiger die beseft dat die toch op het verkeerde paard heeft gewed. Maar Jac, een mens is nooit te oud om te leren. Welkom bij de club! Mijnheer Commandeur, Simon, ik ben niet meer de één na jongste. De tijd gaat door, net zoals zesentwintig jaar, inmiddels zevenentwintig jaar geworden is. Ik wilde dat debat bijna terugverwijzen naar de commissie, maar dat hoeft niet. Er zijn er inmiddels gelukkig heel erg veel. Wel opvallend daarbij is dat het merendeel inderdaad van D66 is - vraag mij niet waarom en hoe dit komt - en er zit ook nog iemand in de prenatale fase hier aanwezig. Alexander Pechtold. Wij duimen voor je, het komt goed! De spagaat. Iedere menselijke stap is een begin van een spagaat en met vele kleine stapjes kom je zo nog eens ergens en ik zie zelden een spagaat. Ik moet zeggen dat ik er eigenlijk ook helemaal niet zo bang voor ben. Ik herinner wat mijn vader heeft gezegd en dat wil ik toch nog even aanhalen over zijn periode toen hij begon in 1965 in de raad van Fijnaart. Daar sprak hij op alle portefeuilles van alle wethouders en was voorzitter van de raad en voorzitter van het college. Over spagaat gesproken. Er was een herenboer, tevens locoburgemeester, de heer Munters, en die schopte mijn vader onder tafel wanneer hij iets verkeerds zei en die heette Schoppenboer, zo kan het ook. De heer Scholte, als junior bij zo’n nestor verbleek je wat. Mij spreekt zeer aan de wijze waarop u borreltjes drinkt, vooral nu u gewoon water drinkt. Laten wij dat volhouden. Dat strekt mensen tot eer, nonalcoholisch borrelen dat is geweldig. Verder spreekt mij ook aan wat u heeft gezegd, aansluitend bij de spagaat over de coördinatie. Ik geloof dat inderdaad daar de kern ligt van het burgemeesterschap zoals wij dat nu kennen. Spelleider van de lokale democratie. Daar moet je niet te veel tijd aan besteden, want dan heb je een probleem, maar dit is wel de essentie. Dat mag niet kwijtraken en ik hoop dat dit ook blijft. De heer Bakker, Jos, de gezonde intuïtie is er hopelijk ook van mijn kant en ik geloof dat wel. Ik heb er meer dan alle vertrouwen in. Het is een feest om iedere dag hier naar toe te komen en ik kan ook zeggen - en dat mag ook wel eens gezegd worden - de gemeente zit altijd in de hoek waar de klappen vallen. Tenminste zo voel ik dat een beetje, misschien is dit het begin van de frustratie. Ik kan zeggen dat binnen dit huis, zoals het zo deftig heet, heel veel goed gaat en veel meer goed gaat dan fout gaat. En ik kan ook zeggen dat het een groot genoegen is om te werken met zo’n ambtelijke organisatie, die niet geplaagd wordt door veel vacatures, maar waar de kennis en kunde aanwezig is en waar mensen gewoon voor je klaar staan. Ik weet ook dat dit wel eens anders is en dat is voor een bestuurder buitengewoon prettig. Tel uw zegeningen en zorg dat het blijft zegenen, want buiten winnen is binnen beginnen! Ja, die mid-voor, als het elftal echt niemand anders heeft dan wil ik wel, maar meer om de bal vast te houden voor de pass terug en het afleggen. Het echte afmaken is mij niet gegeven, maar de voorzet wel. Collega uit Wester Koggenland, in 2007 doemen er voor mij onverwachte perspectieven aldaar op. Ik zal er nog eens over denken, maar tot die tijd hoop ik werkelijk dat wij het samen voor de regio West-Friesland mogen doen. Juist dan kan dat goed en mooi. De biotechnologie schrijdt voort, schapen met vijf poten, niemand heeft er daar ooit om gevraagd, dus ik neem toch aan dat u het ook hier niet verwacht en dat wij gewoon mensen kunnen zijn met hun schaduw en hun gebreken en laten wij dat ook maar nemen zoals het is, want voor mij is veel meer de kunst van het besturen om het samen te doen, dan aan de lopende band spelers te wisselen. Mensen moeten ook in het openbaar bestuur, zonder dat meteen de vertrouwensvraag wordt gesteld van hun fouten kunnen leren en het weer oppikken. Ik geloof in de politiek niet zo in het symbool van een zondebok. Dat is wel de trend, dat weet ik, maar mijn hart heeft dat niet omdat ik uiteindelijk denk dat de kwaliteit er niet mee gediend is. In de burgemeesterskring, zolang daar het monisme geldt, neem ik graag de functie van griffier op me. Ja, dan denk ik - en ik kijk naar mijn griffier - dat ik niemand heb overgeslagen. De heer Wagemaker hoef ik niet te bedanken, maar desalniettemin bedankt. Tenslotte wil ik nog één ding doen, het belangrijkste, namelijk de griffier bedanken en daar heb ik een mooie bos bloemen voor. Jelly, je hebt je van het begin tot aan het eind, de hele vertrouwenscommissie door, tot op het moment van vandaag werkelijk bewonderenswaardig van een heel hoge menselijke en inhoudelijke kwaliteit van de zaak gekweten. Mij zijn een aantal dingen aan jou al opgevallen. Je bent een perfectioniste, dat is doorgaans prettig en soms voor de persoon zelf lastig, maar je hebt ook een groot gevoel voor menselijke verhoudingen. Het is een groot genoegen om jou hier als griffier naast mij te zien. Heel hartelijk dank en ik neem aan dat ik dit ook | 16


namens de raad mag doen. Ik heb dit niet gevraagd, maar ik doe dat toch. Ik geef je een mooie bos bloemen en een dikke kus namens ons allemaal. De voorzitter sluit de vergadering. De griffier verzoekt eenieder nog even te blijven zitten, zodat zij de heer en mevrouw Van Veldhuizen de zaal uit kan leiden. Hoorn, De griffier

De voorzitter

| 17

Notulen van de buitengewone vergadering van de Raad van de gemeente Hoorn, gehouden op 15 augustus om uur

Recommend Documents