Stageverslag
Naam: Nathalie Kombolitis Klas: VD-2E1 Docent: Y. de Haas Vak: SLB Osiriscode:
Sollicitatiebrief Nathalie Kombolitis Ab Meniststraat 5 3191 AA Hoogvliet Hoogvliet, 31 oktober 2010 Betreft: sollicitatie snuffelstage Geachte Mevrouw, Graag wil ik mij voorstellen als zelfstandige, enthousiaste jonge dame die solliciteert voor een snuffelstage binnen de psychiatrie. Voor het volgen van mijn studie Voeding en Diëtetiek moet ik een snuffelstage van minimaal twee dagen lopen. Momenteel ben ik een tweedejaars student. Doordat ik begin dit jaar de minor Psychiatrie en Voeding heb gevolgd, ben ik zeer geïnteresseerd geraakt in de diëtetiek binnen de psychiatrie. Het lijkt mij een leuke uitdaging om in de psychiatrie te werken. Ik zou graag minimaal twee dagen met u mee willen lopen om een eerste indruk te krijgen over wat uw beroep inhoudt. Ik hoop, dat ik binnenkort een reactie mag ontvangen op mijn sollicitatie. Met vriendelijke groet, Nathalie Kombolitis Bijlage: Curriculum Vitae
Curriculum Vitae PERSOONLIJKE GEGEVENS Naam: Adres: Telefoon: Mobiel: E-mail: Geboren:
Nathalie Kombolitis Ab Meniststraat 5 3191 AA Hoogvliet (010) 4387796 06-52733390
[email protected] 15-02-1993
PROFIEL Ik ben gemotiveerd, leergierig en perfectionistisch. Ik vind het leuk om uitdagingen aan te gaan. WERKERVARING Oktober 2011 – Heden
Serveerster Kasteel van Rhoon
Mei 2011 - Oktober 2011
Verkoopster BelCompany
2010 – 2011
Serveerster, telefoniste Griekse specialiteiten Kostas
November 2010 – Mei 2011
Verkoopster Albert Heijn Broodafdeling
2009-2010
Verkoopster Bart Smit
OPLEIDINGEN 2010 - heden:
HBO Voeding & Diëtetiek De Haagse Hogeschool
2009 – 2010:
HBO Verpleegkunde Hogeschool Rotterdam Niet afgerond
2005 – 2009:
HAVO Blaise Pascal Afgerond
VAARDIGHEDEN EN COMPETENTIES
Pc-vaardigheden Vertrouwd met: Microsoft Office Microsoft Excel Microsoft Powerpoint Competenties Gedreven, perfectionistisch, klantgericht, gemotiveerd, leergierig. CURSUSSEN
September 2011 – Maart 2012
Grieks niveau 2, Lefteris Paschalis.
Juli 2011
Grieks niveau 1, Elena Lagis. Gevolgd in Griekenland.
November 2010 – Januari 2011
Website maken niveau 1.
STAGES
December 2010 – Februari 2011
Snuffelstage: enkele malen Diëtistenpraktijk De Groene Appel
INTERESSES EN AANVULLENDE INFORMATIE
Interesses en hobby's: Griekenland, dansen, sporten, voeding. Referenties op aanvraag verkrijgbaar. FOTO
Oriëntatie en persoonlijke leerdoelen Ik heb de snuffelstage gelopen in het Delta Psychiatrisch Centrum. Om mijzelf voor te bereiden op de stage, heb ik alle documenten die betrekking hebben op de snuffelstage doorgelezen en mijzelf gehouden aan de richtlijnen voor de snuffelstage. Oriëntatie op het stagelopen Om mijzelf te oriënteren op de snuffelstage die ik heb gelopen, heb ik allereerst de website van het Delta Psychiatrisch centrum goed doorgelezen. Ik heb informatie verzameld over de werkzaamheden binnen het psychiatrisch centrum. Ook heb ik tijdens het kennismakingsgesprek veel vragen gesteld aan de diëtiste, om me zo goed mogelijk voor te bereiden op de stagedagen. Ook heb ik de literatuur over verschillende psychiatrische stoornissen doorgelezen. Met name schizofrenie, borderline persoonlijkheidsstoornis, andere persoonlijkheidsstoornissen en depressie. De diëtist had aangegeven dat ik deze stoornissen nogal vaak voorbij zou zien komen tijdens mijn stagedagen. De voorbereiding voor de dilemmaopdracht was het lezen van de literatuur. Ik wilde zo veel mogelijk kennis ophalen en krijgen over de verschillende stoornissen zodat ik een discussie zou kunnen voeren over verschillende dilemma’s binnen het werkveld. Ook heb ik de formulieren uitgeprint om de dilemmaopdracht voor te leggen aan de diëtist. Persoonlijke leerdoelen Voordat ik de snuffelstage ging doen, had ik alleen maar kennis vergaard door middel van het lezen van literatuur. Ik had een aantal filmpjes bekeken, maar ik kon me eigenlijk totaal geen voorstelling maken van het werken in de praktijk. Daarom wilde ik me concentreren op het handelen in de praktijk. Ik wilde weten hoe de diëtiste de mensen benaderde en hoe ze verschillende gesprekstechnieken toepaste, vooral met betrekking tot motivatie. Ik had de volgende leerdoelen opgesteld: Leerdoel 1: Tijdens deze stage wil ik meer inzicht krijgen in de manier waarop je mensen met een psychische stoornis benaderd. Leerdoel 2: Tijdens deze stage wil ik meer inzicht krijgen in de manier waarop je mensen met een psychische stoornis motiveert.
Snuffelstage dilemmaopdracht Tijdens de stage heb ik de diëtist de dilemmaopdracht voorgelegd. Zij heeft haar tijd genomen om over een dilemma na te denken en kwam uiteindelijk met een dilemma wat ze vaak tegen komt tijdens haar werk. Het gaat om het volgende dilemma: Soms komen er mensen op het spreekuur met overgewicht en die zijn totaal niet gemotiveerd, zelfs niet wanneer ze al lichamelijke klachten hebben door overgewicht. Blijf je deze mensen motiveren of geef je de hoop na een tijdje op? Zelf vind ik het een lastig dilemma, omdat je als diëtiste weet hoe nadelig de gevolgen van overgewicht kunnen zijn. Zeker als iemand bijvoorbeeld al hoge suikers heeft en nog steeds niet gemotiveerd is om af te vallen. Ik vond het heel lastig om hier een antwoord op te geven. In de eerste instantie zou ik zeggen dat ik ze zou blijven motiveren totdat ze gaan afvallen. Ik realiseerde me al snel dat het niet redelijk is om door te gaan met motiveren, omdat je op een gegeven moment denk ik niet meer weet hoe je iemand moet motiveren als diegene toch niet wilt. Toch vind ik het ook niet redelijk om de hoop op te geven. Ergens zijn die mensen wel gemotiveerd om naar de diëtiste te komen, dus er moet een manier zijn om te motiveren. Ik weet eigenlijk nog steeds niet echt een antwoord te geven waar ik honderd procent achter sta. Echter heeft de discussie met de diëtist over dit dilemma me wel geholpen om hier realistischer in te staan. De diëtiste vertelde dat ze heel veel mensen tegenkomt die niet gemotiveerd zijn, zelfs de mensen die al met hoge bloedsuikers rondlopen door het overgewicht. Ze vertelde dat ze aan de mensen probeert te trekken en advies geeft over de dingen die ze wel moeten doen. Wanneer ze merkt dat iemand echt niet wilt, gaat ze over op Motivational Interviewing. Door de stappen te doorlopen probeert ze iemand toch gemotiveerd te krijgen. Door middel van kleine veranderingen probeert ze mensen te laten afvallen en prijst elke vooruitgang, ook al is het maar heel klein. Wanneer iemand echt niet wilt, stelt ze voor om de behandeling te stoppen. Het is anders het verdoen van tijd wanneer ze door blijft gaan met behandelen en er komt niks uit. Ook vind ze het beter voor de patiënt, omdat die daar toch met tegenzin zit en er op zo’n manier van is verlost. De diëtiste is van mening dat de patiënt het zelf moet doen en als deze echt niet wil meewerken, dan houdt het op. Ik kan mij vinden in de mening van de diëtist. Ik snap dat het zonde is van de tijd om mensen te helpen die toch niet willen. Ergens heb ik er nog wel steeds moeite mee met het feit dat er ook zeer ongemotiveerde mensen zijn die al lichamelijke klachten hebben door het overgewicht. Ik zou deze mensen absoluut niet kunnen laten gaan, aangezien het belangrijk is om je voedingspatroon aan te passen wanneer je bijvoorbeeld hoge suikers hebt. Ik zou zo’n iemand niet kunnen voorstellen de behandeling te stoppen. Ik denk dat ervaring leert dat dit soms wel moet.
Reflectie Op dinsdag 1 mei om 10 uur ben ik voor de kennismaking met de diëtiste naar het Delta Psychiatrisch Centrum gegaan. Daar heb ik wat gegevens doorgegeven die nodig waren voor mijn eigen veiligheid. Ook heb ik met de diëtiste gesproken over de stage zelf, wat er van mij werd verwacht. Ook hebben we het over mijn verwachtingen gehad. Ik was toch wel een beetje zenuwachtig voor de mensen met een psychiatrische stoornis en merkte dat ik ze eigenlijk niet als normale mensen zag. De diëtist vertelde dat op de locatie in Poortugaal vooral mensen met schizofrenie komen. Op de locatie in Rotterdam-Zuid komen vooral mensen met boarderline persoonlijkheidsstoornis en depressie. Ik heb op beide locaties mogen meelopen. Ook heb ik het geluk gehad dat ik mee mocht met het bezoek aan de TBS kliniek waar de diëtiste eens in de drie maanden komt. Ik kan denk ik wel zeggen dat ik aardig wat heb gezien van het werken in de psychiatrie tijdens deze snuffelstage. De eerste dag dat ik meeliep was op 22 mei. Deze dag zou ik een hele dag meelopen in Poortugaal en ik was om half 9 aanwezig. Ik was wat zenuwachtig voordat ik naar het Delta Psychiatrisch Centrum ging, aangezien ik vrijdag 18 mei door de diëtiste was opgebeld of ik mee wilde naar de TBS kliniek. We begonnen de dag gewoon op de poli. Deze dag waren er 5 cliënten die voor een consult kwamen, waarvan de eerste twee dames samen kwamen. Tijdens de consulten viel het mij op dat ik een verkeerd beeld had gevormd over deze mensen. Over het algemeen kwamen de mensen zeer normaal over. Bij een aantal cliënten kon ik wel zien dat zij een psychische stoornis hadden. Dit kon ik vooral zien aan de starre blik uit de ogen en aan het feit dat ze zelf niet zoveel praatte. Het leek ook of het best lang duurde voordat hetgeen wat de diëtist zei doordrong. Ook merkte ik dat motivatie bij sommigen juist een groot probleem was. Vooral bij de cliënten waarbij ik merkte dat ze een psychische stoornis hadden. Ik merkte aan mezelf dat ik heel wantrouwend was en na afloop ook aan de diëtist noemde dat ik het gevoel had dat ze niet de waarheid hadden gesproken. De diëtiste vertelde mij, net zoals zij handelde tijdens het gesprek, dat ze best de waarheid spreken. Je moet ze prijzen voor elke kleine vooruitgang die ze maken. Vroeg of laat kom je er toch vanzelf achter of iemand liegt of niet, aangezien het gewicht veel bewijst. Na de lunchpauze gingen we naar de TBS kliniek. Ik was heel erg zenuwachtig. Ik moest bij binnenkomst mijn paspoort laten zien en kreeg een kaartje dat ik een bezoeker was. Ook de diëtist werd gezien als bezoeker. Vervolgens moesten we wachten op de verpleegkundige/begeleider die ons kwam halen en naar de kamer bracht waar we mochten zitten. Alle deuren moesten met een soort lezer worden opgemaakt en de deuren die dicht gingen, vielen direct in het slot. Dit vond ik niet zo prettig, maar ik snapte helemaal waarom dit gebeurde. Eenmaal aangekomen in de kamer kwamen de cliënten een voor een richting de spreekkamer. Ze moesten aanbellen om naar binnen te komen. Vervolgens riep de diëtist ze naar binnen. Ik zat naast de diëtiste en maakte het gesprek van dichtbij mee. Tijdens de gesprekken was de verpleegkundige/begeleider in de kamer naast ons. Als er wat zou gebeuren, zou hij ons meteen kunnen helpen door op de pieper te drukken. De meeste cliënten waren dood gewoon, alleen ik kon het zelf niet loslaten om te denken aan wat ze mogelijk gedaan zouden kunnen hebben. De diëtiste vertelde dat ze een keer heeft gevraagd wat iemand gedaan had, maar daar ook gelijk van genezen was. Het is beter om het niet te weten, zodat je gewoon naar de persoon kan kijken. Ik merkte dat de cliënten het eigenlijk wel gezellig vonden en het als een soort uitstapje zagen om naar de diëtist te gaan. Ik heb een tijdje gezellig gekletst met een van de cliënten toen de diëtist wat moest vragen aan de verpleegkundige/begeleider. De eerste dag was een dag vol nieuwe indrukken, maar ik vond het ontzettend leuk. Ik had na deze dag al zo’n ander beeld van de psychiatrie, dat ik uitkeek naar de volgende dagdelen van mijn snuffelstage.
Op woensdag 23 mei heb ik een halve dag meegelopen. Dit keer heb ik meegelopen met de diëtiste in Rotterdam-Zuid. De diëtiste is daar een keer in de twee weken om mensen te helpen. De dag begon om half 9. Om 9 uur zou de eerste cliënt komen, maar er was een fout in de agenda gemaakt waardoor we om 9 uur geen cliënt hadden. Verder heb ik die dag met twee consulten meegelopen. Dit keer waren het twee nieuwe mensen, in tegenstelling tot de dag ervoor in Poortugaal waar de cliënten al voor een vervolgconsult kwamen. Ik vond het interessant om te zien hoe zo’n totale intake nou gaat. Het viel mij op dat het eigenlijk niet heel anders is als dat ik heb geleerd voor mensen zonder psychiatrische stoornis. Het enige verschil wat mij opviel was dat het allemaal heel snel gaat. De diëtist legde uit dat ze dit bewust doet, zodat de mensen hun concentratie er tijdens het hele consult bij kunnen houden. Op donderdag 14 juni heb ik weer een halve dag meegelopen, het laatste dagdeel van mijn snuffelstage. Dit keer liep ik weer mee in Poortugaal. Deze dag waren er vier consulten, waarvan er een iemand niet is op komen dagen. De diëtiste had me bij de kennismaking al verteld dat ze het vaak ziet dat mensen niet komen opdagen. Deze dag had ik dezelfde cliënt gezien die ik de aller eerste dag ook had gezien. Het viel me op dat de bui van deze cliënt heel anders was. Ze leek veel minder gemotiveerd dan tijdens het eerste consult wat ik had gezien. Ik vond dit heel bijzonder en er werd mij uitgelegd dat de bui heel erg kan verschillen bij mensen met een psychiatrische stoornis. Ik vond het een hele interessante snuffelstage. Wat mij vooral opviel was dat motivatie een belangrijk punt is waar de diëtiste aandacht aan besteedt. Ook besteedt de diëtiste aandacht aan de medicijnen die de mensen nemen, aangezien sommige van deze medicijnen een hongergevoel kunnen opwekken. De diëtiste legde uit dat het heel moeilijk is om je dan aan het voorbeeld dagmenu te houden. Ik heb veel van deze snuffelstage geleerd. Het belangrijkste wat ik heb ondervonden is dat het mij zeer uitdagend lijkt om in de psychiatrie te werken.
Waar ga ik aan werken? Ik ben van mening dat ik een aardig breed beeld heb kunnen vormen over het werken in de psychiatrie, aangezien ik de mogelijkheid heb gehad om mee te kijken met verschillende consulten. Het lijkt mij erg uitdagend om in de psychiatrie te werken, omdat het mij opviel dat sommige mensen niet gemotiveerd zijn. Ook lijkt het mij uitdagend, aangezien de bui van de cliënt zo kan verschillen. Zo is het nooit hetzelfde en blijft de uitdaging erin. Kortom, het zorgen dat de cliënt de adviezen opvolgt, ongeacht welke bui hij of zij heeft, vind ik een uitdaging. De competentie waar ik vooral aan zou willen werken wanneer ik denk aan het werken in de psychiatrie is de volgende: De voedingskundige/diëtist begeleidt/coacht de cliënt bij de uitvoering van het voedings- of dieetadvies in diens woon-leefsituatie en maakt daarbij gebruik van op de cliënt afgestemde communicatie- en motivatietechnieken om verandering in het gedrag of leefstijl teweeg te brengen. Deze competentie bevat eigenlijk alles wat mij zo uitdagend lijkt. Zoals al eerder gezegd het opvatten van het advies door de cliënt. Ik ga aan deze competentie werken door te oefenen met verschillende gesprekstechnieken, vooral Motivational Interviewing. Ook is het zaak om meer kennis te krijgen over de verschillende stoornissen en de manier waarop mensen zich kunnen gedragen. Ik heb al aardig wat kennis hier over op gedaan tijdens de minor Psychiatrie en Voeding, maar dit kan natuurlijk altijd nog worden uitgebreid. Mijn leerdoel voor deze competentie is de volgende: Na de afronding van deze studie ben ik in staat de cliënt te motiveren en te coachen, door communicatie- en motivatietechnieken af te stemmen op de cliënt.
