J A AR G A NG 8
NU M M E R 1
Assumptanieuwsbrief medewerkers
oktober 2015
Voorwoord Hallo iedereen,
In dit nummer Met Pensioen Dankwoord Overlijden Gedicht Hoe is het nog met…? Agenda
een nieuw schooljaar is weer aangebroken en graag willen we jullie verwennen met een nieuwe Assumptanieuwsbrief. Alvorens te starten met onze jaarlijkse update, willen we graag een woord van dank richten tot Maggy Hoogstoel. Zij heeft jarenlang de Assumptanieuwsbrief met heel veel liefde en passie neergeschreven en mag nu genieten van een welverdiend pensioen! Daarnaast nemen we ook nog afscheid van drie andere monumenten die elk op hun beurt heel veel hebben betekend voor de school. Onze directie verwoordt het als volgt: “Het zijn stuk voor stuk gepassioneerde leerkrachten met een groot hart voor hun leerlingen; leerkrachten die leefden voor hun vak(ken); leerkrachten die graag meebouwden aan de toekomst van het Maria Assumptalyceum.” Verder denken we terug aan Dhr. Willy Herman en Mevr. Simonne Vercnocke die vorig jaar overleden. Marina Hernalsteen en Bout Vercnocke schreven een gepast dankwoord neer.
Website van Assumpta www.mariaassumptalyceum.be
Telefoonnummer van de school 02 268 29 77
Bovendien zorgde Bout Vercnocke met zijn ‘ode aan de vriendschap en de droomreizen’ ook nog voor een poëtisch intermezzo. In onze reeks ‘Hoe is het nog met…?’ trakteren we jullie op 2 interviews met oud-leerlingen. Tot slot volgt de agenda met uiteraard de nadruk op hét jaarevenement: de oud-leerlingen dag! Noteer dus alvast zaterdag 28 november in jullie agenda! Veel leesplezier!
Met Pensioen Dirk De Cock Dirk De Cock startte zijn carrière in 1977 in het St. Jan Baptistinstituut te Brussel. In 1983 is hij aan de slag gegaan op onze school als leerkracht Duits en Nederlands in de richtingen ASO en TSO. In 1999 nam hij politiek verlof tot en met 2012. In 2013 werd hij met een warm hart opnieuw op onze school onthaald. Hij zetelde in
de vroegere directieraad, was
voorzitter van
de
pedagogische raad en zat ook in de schoolraad. Persoonlijk zag ik hem als ‘de Kerstman’. Een warme man met een grijze baard, maar vooral veel wijze raad!
PAGINA 2
AS S U M P T A N I E U W S B R I E F
Maggy Hoogstoel Maggy Hoogstoel is een oud-leerling van onze school en heeft van haar passie haar beroep gemaakt. Zij startte in 1976 en gaf doorheen haar schoolse carrière de volgende vakken in ASO, TSO en BSO: wiskunde, economie, scheikunde, natuurwetenschappen, bedrijfsbeheer, beroepseconomie, informatica en Spaans. Zij nam loopbaanonderbreking om in de bank te werken, maar kwam na enige tijd terug naar haar trouwe werkplaats. Ze zetelde in de vroegere directieraad, de huidige pedagogische raad en schoolraad. Maggy was niet alleen mijn collega, maar ook oudleerkracht. Ik herinner mij de lessen wiskunde zeer levendig. Ik was absoluut geen krak in haar vak, laat staan een liefhebber, maar zij bracht het beste in mezelf en de leerlingen naar boven. Bedankt, Maggy.
Annemie van Eeden Annemie van Eeden startte in 1980 op onze school en gaf wetenschappelijk tekenen, nadien plastische opvoeding in ASO en TSO. In 2013 nam zij gedeeltelijke loopbaanonderbreking. Daarnaast verzorgde zij de decoratie voor de kersttonelen en totaalspektakels. Buitengewoon prachtig. Als oud-leerling kan ik mij Annemie herinneren als een gepassioneerde leerkracht die in elke leerling wel iets creatiefs zag, ondanks het feit dat ze soms lang moest zoeken en veel geduld oefenen. Hoedje af, Annemie.
Linda Spoelders Linda was een zelfstandige kapster alvorens zij haar schoolse carrière in 1987 op onze school startte. Zij was leerkracht haartooi in BSO en combineerde dit gedurende vier jaar met een zelfstandige kapperszaak. Linda was iemand die zich voortdurend bijschoolde en steeds mee wou zijn met de laatste modetrends. Uiteraard had dit een zeer positieve invloed op haar lesgeven en haar leerlingen. Een oud-leerling omschreef Linda als ‘de max’. Daarnaast heeft zij zich ook steeds ingezet voor het kersttoneel en de totaalspektakels. Bedankt, Linda.
AS S U M P T AN I E U W S B R I E F
PAGINA 3
Dankwoord Dirk De Cock Beste Oud-leerlingen, Wie deze brief schrijft is eveneens “oud-“, maar in een iets andere hoedanigheid. Oud-leraar, ik moet er nog even aan wennen. Ik ben met pensioen! Nooit heb ik erbij stilgestaan dat zulks mij eenmaal kon overkomen. Het
gebeurt
bij
manier
van
spreken
onverhoeds.
Natuurlijk ben ik oud, ik ben zestig! Maar, … ik voel mij niet oud! Dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat ik mij steeds – bij elke nieuwe generatie – trachtte in te leven in de jeugdcultuur. En ook nu, nu een paar collega’s mij een facebookaccount hebben aangemaakt, én ik niet meer gehinderd ben (want niet meer in dienst) om “vriend” te worden met oud-leerlingen, zie ik die wervelende jeugdcultuur dagelijks aan mij voorbijflitsen. Of ik het onderwijs en het lesgeven niet mis? Jawel, in betrekkelijk hoge mate zelfs, maar de laatste jaren waren ook heel zwaar, de fysieke kracht neemt wat af, maar je bent het aan jezelf verplicht om dezelfde kwaliteit af te leveren. Les geven is een zware job voor wie begaan is met zijn leerlingen, met de school, met de collega’s, met zijn vakken,… En met de hand op het hart durf ik zeggen, dat die job voor mij ook een roeping was, ik deed mijn werk graag.
Van
het
contact
met
de
leerlingen
hield
ik
nog
het
meest,
om
van
de
vriendschappelijke banden met de collega’s nog te zwijgen. En… uitgeblust was ik al helemaal niet, van burn-out had ik geen last! Dat komt waarschijnlijk doordat ik een tiental jaar (vanaf medio 1999) uit het onderwijs ben weg geweest voor het uitoefenen van een politiek mandaat, maar ook daar was ik de hele tijd met onderwijs bezig! In 2010 ben ik opnieuw beginnen lesgeven en het voelde aan alsof ik nooit uit die job was weggeweest. En toch was ik die laatste jaren een beetje in het “rood” aan het gaan, het werd fysiek te zwaar! Ik nam zoveel hooi op mijn vork als tijdens mijn volle
mannenjaren
en
die
zijn
helaas
voorbij! Waar heeft zo een engagement als leraar nu mee te maken, welk mechanisme speelt daar? Vooreerst moet je als leraar je leerlingen “graag zien”. Je moet met hen begaan zijn als mens, een leerling is een namelijk totaal concept. Verder moet je, je als leraar inpassen in het pedagogisch project van de school waar je werkt! Dat wil niet zeggen dat je er als lesgever geen persoonlijke mening of aanpak mag of kan op nahouden, maar de voorwaarde is toch dat die wél moet stroomlijnen met de algemeen geldende maatstaven. Daarnaast moet je ook “zwemmen” in je vakken! En moet je, je voor een stuk ook durven focussen op de individuele leerwinst van je leerlingen, niet enkel op de einddoelen of de eindtermen. Graag heb ik les gegeven, ik bewaar de beste herinneringen, zowel uit mijn begintijd (1977) als van mijn laatste jaren als leraar, en van alle jaren ertussen. Weet je, het is bijvoorbeeld bijzonder aangenaam, wanneer een leerlinge komt melden dat haar moeder naar het oudercontact komt, “want, mijnheer, ze heeft van u ook nog les gehad.“ Dan pas weet je dat je al de hele tijd meedraait, maar dat je als leraar ook wel iets hebt betekend. Ik heb nog met een paar van jullie contact, ik blijf naar de oud-leerlingendagen komen, en daar kunnen we dan bijpraten en da’s belangrijk, want de stand der dingen moet je steeds actualiseren. Het ga jullie goed!
PAGINA 4
AS S U M P T A N I E U W S B R I E F
Maggy Hoogstoel Afscheid nemen doet een beetje pijn… Maar ik verlaat de school met mooie herinneringen: herinneringen
aan
voorbeeldige
klassen
en
soms ook wat minder voorbeeldige klassen, aan ijverige leerlingen en soms een klein beetje minder ijverige leerlingen, herinneringen aan warme collega’s, aan boeiende uitstappen, aan indrukwekkende totaalspektakels… Het was een voorrecht om in een kwaliteitsvolle school, zoals het Maria Assumptalyceum er één is, te mogen lesgeven. Ik heb dat altijd met heel veel inzet en goesting gedaan. Het was eigenlijk een groot geluk om bijna 40 jaar een job te doen die ik zo graag deed. Ik dank jullie allen voor de fijne jaren. Een bijzonder dankjewel aan de oud-leerlingen die me
bij
mijn
pensionering
een
persoonlijke
boodschap stuurden. Ik zie jullie op de oud-leerlingen dag! Annemie van Eeden Op 1 september 1980 was er voor enkele zesde- en vierdejaars van Maria Assumpta een verrassing. Niet langer was ik hun medespeelster uit hun volleybalploeg noch hun chiroleidster van vroeger, maar wel hun nieuwe leerkracht wetenschappelijk tekenen. Ruimtelijk inzicht overbrengen was de boodschap. Meetkundige constructies in verschillende aanzichten tekenen en als kers op de taart mochten deze tekeningen uitgewerkt worden met pen en Oost-Indische inkt. Het was geen lachertje, eerder een spel in behendigheid, want de pennen van toen waren absoluut niet die luxe Rotringpennen van nu. En er was in de verste verten nog geen sprake van 3D CADsoftware. Om mooi werk te maken werd het voorzichtig gummen, vlekken wegsnijden of wegkrabben en dan maar liefst geen gaten in je blad overhouden. Had je brute pech dan was herbeginnen de enige uitweg. De tekeningen werden
verondersteld
allemaal
op
een
identieke manier, volgens normen, uitgevoerd te worden. De realiteit was echter anders, bij sommigen was de regelmaat van streep-en puntlijnen
alsook
nauwkeurigheid
het
compleet
gevoel
voor
spoorloos.
Maar
merkte ik daar plots een pluspunt voor het vak wetenschappelijk tekenen? Werd de solidariteit
AS S U M P T AN I E U W S B R I E F
PAGINA 5
versterkt naar mate men het niet eensgezind was over de zichtbaarheid
van
oefening?
de Was
wetenschappelijk tekenen dan toch een sociaal vak? Als het vak wetenschappelijk tekenen
uit
het
lesrooster
verdween en de verloren uren ingevuld
werden
met
plastische opvoeding was dat voor mij een voltreffer.
Karikatuur - Klara De Smedt
Vanaf dan werd het jongleren met vorm, kleur, allerlei technieken
met
daarbij
een
snuifje
kunstinitiatie,
mijn
specialiteit. Vlekken maakten nu deel uit van een plastisch geheel. Nu moest je vlekken maken met Oost-Indische inkt! En deze zelfs transparanter maken door te verdunnen met water.
Voor velen onder jullie, waren de lessen PO ontspanning, vooral geen stress voor toetsen. Eens een woordje kunnen overleggen met je buur, creatief op adem komen. Het was plezierig om met jullie samen beeldend bezig te zijn en om vakoverschrijdend mee te werken aan allerlei projecten. Jullie gevoel voor schoonheid en kunst werd automatisch aangescherpt. Wie zin had kon zijn/haar artistiek talent tonen. Herinner je je nog de tentoonstellingen
in
de
bar
van
de
Breugelfeesten en in de gangen op de opendeurdag,
het
decor
voor
schoolspektakels, het project kindsoldaten, de fotowedstrijd “Het klikt in Assumpta”, de fotowedstrijd Brussels Erfgoed, het Keniaproject, de verjaardagskalender met boekentassen, de illustratie voor de poëziekalenders… Zoveel talenten die aan al die projecten deelnamen en hopelijk nu nog creativiteit als passie hebben of er misschien hun beroep van gemaakt hebben. Graag zou ik jullie nog eens ontmoeten op een oud-leerlingendag, steeds de laatste zaterdag van november, om er naar jullie creatieve verhalen te luisteren. Nog veel kleurrijke dagen toegewenst!
PAGINA 6
AS S U M P T A N I E U W S B R I E F
Overlijden
Een woordje van dank voor Dhr. Herman Willy (12-06-2015) Afscheid van een opa, vader, echtgenoot, vriend of leerkracht en voor sommigen onder ons een gewezen collega. Jij was voor Assumpta een rots in de branding. Jij bouwde mee aan het Assumpta van vandaag. Jij was de kapper van Assumpta, joviaal en goedgezind en steeds bereid de haren kort te knippen. De verbondenheid met je werk was groot. Vele jaren was het je thuis. Maar tijden veranderen en er kwam steeds minder tijd voor persoonlijke contacten. Ondanks dat kwam je nog regelmatig eens langs voor een babbel en kwam je kijken hoe het verder ging. Je kwam elk jaar naar 'Assumpta-à-la-carte' We namen afscheid van jou… Alles is nu voorbij, nu rust je in vrede! Maar op deze dag willen we jou nog even bedanken en herdenken voor al wat je hebt gedaan en betekend. Bedankt voor alles ! Dank je voor je inzet, voor je lach en gedrevenheid 't lijkt voor velen heel banaal maar "echt" leerkracht zijn is heel speciaal! Bedankt
Door Marina Hernalsteen
AS S U M P T AN I E U W S B R I E F
PAGINA 7
Afscheid van Moeke, Mevrouw Simonne Vercnocke-Wolfs (13-03-2015) Dank voor de blijken van medeleven, de lieve woorden, de steun, in levende lijve of in gedachten. Het helpt. Zo veel afscheid in onze familie de voorbije drie jaren, en nu ook van onze “stammoeder”… Men spreekt vaak over haar “gezegende leeftijd”, maar er bestaat geen leeftijd waarop het draaglijk is om iemand los te laten. Hoe kort of hoe lang ook een leven is, er blijft de pijn, zoals Maria Vasalis zo treffend verwoord : “…en niet het snijden doet zo’n pijn, maar het afgesneden
zijn”.
Woorden
die
Moeke
zo
vaak
debiteerde, zeker als het over mijn vader ging, of recent nog, over de moeder van mijn kinderen. Voor zij die er niet bij waren op de afscheidsviering: op mijn website (www.boutman.com) staat een filmpje dat ik als eerbetoon maakte voor Moeke, het werd afgespeeld tijdens de viering en er volgde een spontaan en langdurig applaus. Het filmpje staat onderaan op de webpagina (ook een video van zoon Wide die op de viering een eigen liedje zong, en “Bruidsnacht” door Laïs, op tekst van mijn vader, dat klonk tijdens de intrede). Met Moeke verdwijnt een sterke, fiere, zorgende, verstandige vrouw, feministe avant-lalettre, die ook verdriet, pijn, onvervulde wensen en verlangens droeg en dit vaak met een kwinkslag bedekte. Velen heeft ze geraakt, ten goede. Mijn zus en ik waren er bij toen ze dit leven losliet, en dat gebeurde zonder hulp van buitenaf, zacht, geruisloos als de overgang van nacht naar dag, zoals ze dat zo graag wou. Daarvoor zijn we dankbaar. In dat licht blijft ze steeds aanwezig. Net zoals bij mijn vader blijf ik met het gevoel achter wat een onvoorstelbare schat aan (levens)wijsheid en kennis verdwijnt, van het ene moment op het
andere.
Gelukkig
werd
veel
gedeeld
met
kinderen,
kleinkinderen,
zelfs
achterkleinkinderen: misschien verdween een rivier, maar de bron is niet opgedroogd. Het is onze taak die bron te blijven voeden, zodat ze blijft stromen en nieuwe beddingen zoekt. Dat wens ik ook onze familie en jullie allen toe: “De tijd om stil te staan als ’t afscheid nemen dan gekomen is, de warmte voelen van een nieuwe weg, want afscheid nemen is geboren worden in een nieuwe dageraad”.
Door Rombout Vercnocke
PAGINA 8
AS S U M P T A N I E U W S B R I E F
Gedicht Ode aan de vriendschap en de droomreizen Zo zeldzaam is de echte vriend gelukkig wie die parel vindt en bij een roemer malse wijn dan klinken op het samenzijn. Over problemen peroreren onze idee duchtig verweren; met wijze teksten ons verpozen die we met zorg hebben gekozen filosoferen, redeneren en Marx en Hegel confronteren met Kierkegaard spijts alles hopen en d’existentie niet ontlopen. Van Schopenhauer ons onthouden die van de vrouwen niet kon houden; en uitgelezen boeken kopen ze uitlenen en dan maar hopen de restitutie niet ’t ontlopen! Van verre reizen eindloos bomen en thuiskomen in onze dromenen dan weer plannen voorbereiden in deze gure wintertijden naar de geboden voordeelprijzen. Aan blonde kusten samen toeven waar palmen in de zeewind zoeven… Kaïro zien en mijmerend traag ontroerd, behoedzaam blijven staan bij Toet-Ankh-Amons sarcofaag en dan naar El Amarna reizen de resten van de tempel wijzen. O Echnaton gij onbegrepen uw zonnedroom in puin gereten maar als een feniks weer verrezen. In El Bahari wierook weten die voor Hatjepsut uit de buurt van Poent naar haar werd doorgestuurd. De reismicroob heeft ons gebeten, Italië gaan we niet vergeten. Eerst lieflijk Firenze boeken, d’Uffizia dagenlang bezoeken. In Boboli’s tuinen ons verpozen en ’t panorama luidkeels eren en onze lires ruim verteren. In Rome Paulus’ zegen vragen, de zeven heuvelen ontwaren het forum en veel kathedralen, in Pompeï de straat der lusten met schroom betreden en daar rusten maar even, mijmrend dromen, want in ’t zuiden lokt de overkant: Hellas, Oud-Griekenland verkennen, aan hittegolven moeizaam wennen, Acropolis: de stoere rots baker onze culturentrots. En eeuwen vlieden traag voorbij, We zien de filosofenrij: Socrates spreekt zijn klare taal, het gif: het eind van zijn verhaal, maar Plato had zijn woord vergaard en voor het nageslacht bewaard. Fidas, Muron, kunstenaars roemen, onmogelijk allen op te noemen. We horen Leonidas prijzen zijn falanx, d’elite der wijzen die tot het laatste offerbloed getuigt hoe de held sterven moet. We reizen vrienden met elkaar, behoeden ieder voor gevaar verdragen alle kleine kantjes en sussen lieflijk misverstandjes.
Door Rombout Vercnocke
AS S U M P T AN I E U W S B R I E F
PAGINA 9
Hoe is het nog met…? …KARLIEN STABEL Oud-leerlingenpaspoort Naam: Karlien Stabel Leeftijd: 28 jaar Woonplaats: Londerzeel Afstudeerjaar: 2005 Beroep: leerkracht Nederlands-Engels
Welke richting heb je bij ons gevolgd? Mijn ouders hebben ervoor gekozen om mij in te schrijven in 1 moderne. Ik heb deze richting gedurende zes jaar gevolgd. In 2006 ben ik afgestudeerd met een diploma ASO en een getuigschrift bedrijfsbeheer op zak. De eerste stappen naar volwassenheid waren gezet.
Wat houdt je werk nu in? Ik ben tewerkgesteld op het Maria Assumptalyceum als leerkracht Nederlands-Engels in de eerste graad. Daarnaast ben ik ook titularis van een 1 ste moderne en schrijf ik artikels voor de Assumptanieuwsbrief (voorheen Maggy Hoogstoel).
Ben je er tevreden mee? Als leerling droomde ik ervan om voor de klas te staan. Het is dan ook een droom om als oud-leerling aan de slag te kunnen gaan op de school waar het allemaal begon! Ben ik tevreden? Absoluut!
Was je hier goed op voorbereid? “Hard werken wordt beloond” is een uitspraak die tijdens mijn schoolse carrière meermaals van toepassing is geweest. De basis die ik op onze school heb meegekregen heeft ervoor gezorgd dat ik mijn lerarenopleiding vlekkeloos heb kunnen doorlopen. Natuurlijk speelt het karakter ook een grote rol, maar de ondersteuning die ik heb gekregen van zowel leerkrachten als ondersteunend personeel waren hierbij van groot belang.
Heb je goede herinneringen aan het Maria Assumptalyceum? Welke? Naast het harde werken was er ook plaats voor nieuwe vriendschappen en uitstappen naar Brussel, Aachen, Straatsburg, Durbuy, Griekenland en nog zo veel meer! Een leuke manier om je leerkrachten, medeleerlingen, maar vooral jezelf beter te leren kennen.
Heb je nog contact met mensen van onze school? Het Maria Assumptalyceum is naast een leerschool ook een ontmoetingsplaats. Vaak worden hier vriendschappen voor het leven gesmeed. Is het niet een beste vriend en/of vriendin, dan is het misschien je levenspartner. In mijn geval is het beiden. Gewoonweg prachtig! Toen ik net startte op onze school was het best grappig om oud-leerkrachten aan te spreken met hun naam in plaats van ‘mijnheer of mevrouw’. Een oude gewoonte die snel plaats heeft gemaakt voor nieuwe gewoontes.
Hoe zou je onze school omschrijven? Een school met een warm hart voor nieuwe en oudleerlingen. Maar bovenal een school met oog op kwaliteit en het samenbrengen van nieuwe mensen en culturen.
PAGINA 10
AS S U M P T A N I E U W S B R I E F
…JO VERSCHUEREN Oud-leerlingenpaspoort Naam: Jo Verschueren Leeftijd: 29 jaar Woonplaats: Londerzeel Afstudeerjaar: 2004 Beroep: - Zelfstandig kinesitherapeut - Docent en onderzoeker aan de VUB - Medisch wetenschappelijk coördinator KBHB – ARBH
Welke richting heb je bij ons gevolgd? Ik heb zes jaar Latijn gestudeerd op het Maria Assumptalyceum en mijn diploma behaald in Latijn – moderne talen.
Vanwaar je keuze voor die richting? Goede vraag, waarom kiest iemand voor Latijn…? Ik heb de keuze gemaakt voor de uitdaging denk ik. Ik stond daar vroeger niet zo bij stil, maar ik ben iemand die een uitdaging nodig heeft om het beste uit mezelf te blijven halen. Ik was ook zeer sportief en droomde er ooit van om in de topsport terecht te komen. Latijn studeren leek me dus een leuke uitdaging, zeker ook met de rijke cultuur die achter deze taal schuil gaat.
Wat houdt je werk nu in? Ik ben zelfstandig kinesitherapeut met een praktijk in Sint-Stevens-Woluwe (Zaventem). Dit combineer ik met een job aan de Vrije Universiteit Brussel als doctoraatstudent, waar ik insta voor onderzoek en onderwijs binnen de sportkinesitherapie aan de VUB. De redenen waarom een sporter zich blesseert en hoe we dat in de toekomst kunnen voorkomen, vormen het onderwerp van mijn doctoraatstraject. Deze expertise heeft er ook voor gezorgd dat ik internationaal actief ben als docent in dit domein en vaak als spreker wordt gevraagd op congressen. Als afsluiter combineer ik dit alles in mijn taak als “Medisch wetenschappelijk coördinator” voor de Belgische hockeyfederatie. Ik werk al zes jaar in de topsportbegeleiding als kinesitherapeut, eerst bij de nationale volleybalteams en later bij de nationale hockeyteams. Ik heb het geluk gehad Europees Kampioen te mogen worden met de nationale hockeyploeg U21 jongens en zilver te behalen op het Europees kampioenschap met de Red Lions – onze nationale hockeyploeg mannen. Momenteel is mijn taak de wetenschappelijke inzichten vertalen naar de topsportwerking binnen de federatie en wetenschappelijke ondersteuning te bieden bij de vragen die ze hebben richting Olympische Spelen in Rio 2016. Het leukste blijft voor mij echter de praktijk in Sint-Stevens-Woluwe. Hier heb ik het gevoel dat alles samenkomt en is er een goed contact met de patiënten. Dit doe ik met mijn collega Wim Driesen, die ik ondertussen meer als een vriend beschouw. De sfeer is altijd goed en het gevoel hebben dat je mensen kan helpen is voor mij uiteindelijk belangrijker gebleken dan topsport.
Ben je er tevreden mee? Ik heb het natuurlijk zeer druk, maar ik ben zeer gelukkig dat ik van mijn dromen mijn beroep heb kunnen maken. Ik heb in mijn job al heel Europa rondgereisd met nationale ploegen en ben al uitgenodigd als spreker in Beijing, China. Dit zijn fantastische ervaringen, maar bovenal heb ik het geluk om elke dag mensen te kunnen helpen en beter te maken. Ondanks dit alles, blijft voor mij het mooiste geluk echter persoonlijk geluk, iets wat ik vind bij mijn dochter en partner.
AS S U M P T AN I E U W S B R I E F
PAGINA 11
Was je hier goed op voorbereid? Absoluut! Toen ik aan de universiteit mijn studie startte, voorspelden ze me weinig succes. Ze gaven slaagpercentages aan van jongens in Vlaanderen, met een achtergrond in Latijn – moderne talen, die lager waren dan 10%. Prima voor hun cijfers, maar ik kwam van het Maria Assumptalyceum en zij hadden vertrouwen in mijn keuze. Wel, ik heb mijn diploma behaald met onderscheiding en werk nog steeds aan de universiteit. Daarvoor kan ik het Maria Assumptalyceum enkel bedanken!
Heb je goede herinneringen aan het Maria Assumptalyceum? Welke? Eerlijk, ik was niet zo een enthousiaste schoolganger. Ik heb wel altijd het goede contact met de leerkrachten en het secretariaat geapprecieerd. Ik herinner me ook de mooie vriendschappen die zijn ontstaan op school, de leuke momenten tijdens de speeltijd en de uitstappen die we samen maakten. Eén ding ga ik wel nooit vergeten. Mijn klastitularis en leerkracht Latijn, mevrouw Schuermans, sprak me in het vijfde jaar persoonlijk aan op mijn ambitie. Ze zag dat ik een uitdaging nodig had, maar ik studeerde niet graag voor een toets. Zij gaf aan dat ik eens moest studeren om te kijken wat ik zelf kon bereiken. Dit gesprek heeft me gestimuleerd om het beste uit mezelf te halen, toen…en nu nog steeds. Dat is voor mij de belangrijkste les en het typeert het Maria Assumptalyceum dat ik dit heb geleerd in een persoonlijk contact met de leerkracht.
Heb je nog contact met mensen van onze school? Zeker, ik heb mijn verloofde leren kennen op het Maria Assumptalyceum! Er zijn ook meerdere goede vriendschappen ontstaan. Vrienden en vriendinnen die ik wekelijks zie, ondertussen 10 jaar na het afstuderen. Ik hou ook contact met mijn klastitularis Latijn en ontmoet graag leerkrachten van toen op oud-leerlingendagen of toneelvoorstellingen. De school doet er dan ook veel aan om de goede band met zijn oud-leerlingen te bewaren.
Hoe zou je onze school omschrijven? Het Maria Assumptalyceum is voor mij een school met een rijke traditie en sterke reputatie. Een leerschool van kennis, maar meer nog een plaats waar je jezelf kan ontwikkelen onder begeleiding van een team bekwame en gedreven leerkrachten.
Bedankt voor het interview en wij wensen jou nog veel plezier en veel succes met jouw eigen praktijk!
Agenda
Zaterdag 28 november 2015: oud-leerlingendag vanaf 17u in de refter van de school. Donderdag 17 december 2015: kersttoneel ‘Boksbal’ om 20 uur in CC StrombeekBever. Zaterdag 30 januari 2016: openschooldag en Assumpta-à-la-carte. Zaterdag 30 april 2016: schoolbal laatstejaars.
