KSUBREED. Informatieblad voor en over de Katholieke Scholenstichting Utrecht. In dit nummer: Aandacht! Speeddaten. Studieconferentie 31 maart

KSUBREED JUNI 2009

jaargang 10

NR 2

In dit nummer: Aandacht! Speeddaten Studieconferentie 31 maart Boco’s naar school PIM 2009 succesvol

Informatieblad voor en over de Katholieke Scholenstichting Utrecht

2

COLOFON

COLLEGE VAN BESTUUR

juni 2009 jaargang 10 nummer 2

Attentie, attentie: AANDACHT!

KSU-breed is een uitgave van de KSU en verschijnt drie keer per jaar in een oplage van 900 exemplaren.

Met de woorden ‘Eenvoud is niet het kenmerk van de beginner, het is het duur bevochten stempel van de meester’ (Godfried Bomans), sloot ik mijn bijdrage over ‘eenvoud’ in de vorige KSU-breed af. Eenvoud, één van de zes kernwaarden van de KSU. In deze editie vraag ik uw aandacht voor ‘aandacht’, ook zo’n treffende waarde die bij de KSU past.

Redactie De redactie berust bij de staffunctionarissen pr & communicatie. De redactie beslist in overleg met het College van Bestuur over het al of niet plaatsen van aangeleverde kopij en behoudt zich het recht voor redactionele wijzigingen in teksten aan te brengen. Redactieadres Redactie KSU-breed Postbus 9001 3506 GA Utrecht e-mailadres: [email protected]

De Katholieke Scholenstichting Utrecht KSU-huis Kaap Hoorndreef 46a, 3563 AV Utrecht Postadres Postbus 9001, 3506 GA Utrecht Website: www.ksu-utrecht.nl Secretariaat tel. 030 - 264 20 80, fax 030 - 264 20 81 e-mailadres: [email protected] College van Bestuur

Jan van der Klis, voorzitter College van Bestuur

Ben van Lieshout, lid College van Bestuur

Clusterdirecteuren

Pauline van Hoogenhuizen, cluster 1

Frans van Wegen, cluster 2

Opmaak en druk Drukkerij Anraad, Nieuwegein

Toon Geluk, interim, cluster 3

‘Aandacht’ is voor de KSU belangrijk in meerdere betekenissen. Zo is het binnen het KSU-huis al jarenlang de gewoonte om elkaar, staf en management, bij bijzondere gelegenheden een kaart te sturen, waar zoveel mogelijk collega’s een persoonlijke noot op schrijven. Elk jaar rond mijn verjaardag verrast zo’n kaart, vol met felicitaties en goede wensen, mij weer. ‘t Doet je goed! Geregeld ook hoor ik van schoolleiders of andere ontvangers terug: wat bijzonder dat jullie dat doen! Natuurlijk, we proberen allemaal ‘een beetje’ aandacht te schenken aan de ander: een bezoekje aan een zieke collega, een bloemetje op de eerste werkdag van een nieuw teamlid, een kaartje bij een jubileum. Maar er is ook een andere benadering van aandacht, een benedictijnse benadering: het er zijn, voor mijzelf, voor anderen, voor de taak die mij te doen staat, voor het werk dat verricht moet worden. Er zijn, being there. Met alle zorg doen wat ik doe, wat het ook is. Het ‘erbij blijven’, aanwezig zijn, trouw zijn. De kern van een benedictijns leven is: alles met aandacht doen. Op tijd beginnen, maar ook op tijd ophouden. In het klooster hebben ze daar het volgende op gevonden. Om de twee uur luidt er een klok en dan laat je alles liggen waar je mee bezig bent en ga je (meestal gezamenlijk) aan de volgende activiteit beginnen. En elke activiteit – werken, eten, zingen, bidden, recreëren – verdient de volle aandacht. Letterlijk dus een klokje van gehoorzaamheid. Kent u dat: de telefoon gaat, je voert een gesprek en aan het eind vraag je: ‘Hoe was uw naam ook al weer?’ Je had je aandacht nog bij je vorige bezigheden en misschien ben je, als je niet oppast, tijdens het telefoongesprek ook al aan het denken wat je doen moet als je weer neerlegt. Waarom geef je onmiddellijk antwoord op tientallen, snel verstuurde, mailtjes met vage, irrelevante vragen en laat je die ene persoonlijke, met zorg geschreven brief een paar weken

3 lang onbeantwoord op de stapel liggen? Opvallend hoeveel mensen de ander niet aankijken als ze elkaar een hand geven. Op een receptie kijkt je gesprekspartner tijdens de conversatie al over je schouder naar een volgend contact. Netwerken, natuurlijk ook belangrijk, maar intussen ben jij zijn of haar aandacht al lang kwijt. Waarom neemt iemand tussendoor de telefoon op terwijl hij met jou in een gesprek gewikkeld is? Waarom sms’en mensen tijdens vergaderingen? Wanneer iemand onaangekondigd het kantoor (van een leidinggevende) binnenkomt is vaak de openingszin: ‘Je zult het wel druk hebben, maar... ‘. Wie legt op dat moment echt zijn werk neer, zet de telefoon uit, schuift zijn stoel naar achteren en zegt: ‘Vertel eens…’, daarmee aangevend: ‘Als jij iets hebt waar je kennelijk mee zit en waardoor je zomaar binnenstapt (attentie vraagt), neem ik de tijd en heb ik aandacht voor jou’. Het valt niet altijd mee om echt je hoofd vrij te maken en je gesprekpartner de volle aandacht te geven. Aandacht is namelijk ook aandachtig luisteren, met je oren en met je hart; aanwezig zijn, attent zijn, je verplaatsen in die ander. Een leerkracht kan heel de dag professioneel, adaptief, met kinderen werken, uitgaand van verschillen en zich even later in de personeelskamer ergeren aan een collega. Misschien moeten wij nog leren om ook met volwassenen adaptief om te gaan? Aandacht is zien en gezien worden. Je collega waar het even niet zo goed mee gaat, dat meisje in je klas dat steeds stiller en stiller wordt, die jongen die voortdu-

rend luidruchtig spelbreker is, die buurvrouw in de straat die stikt in eenzaamheid... Vaak de gewone, dagelijkse dingen; dat keurig in het schrift gemaakte lesje, de wat tegenvallende of juist onverwacht hoge Cito-resultaten, die ‘lastige’ ouder, die fraaie tekening. Aandacht begint bij zien, geraakt worden door de ander of het andere zien, zien wie de ander is. Aandacht voor de ander is er ook in Atjeh waar ik enkele weken geleden een bezoek bracht aan de vier groepen die op dat moment hun bijdrage leverden aan het KSU-project. Het was mooi om enerzijds te ervaren hoe die aandacht gegeven wordt maar ook hoe die aandacht ontvangen en gewaardeerd wordt door volwassenen én kinderen in Atjeh. Aandacht betekent hier vooral ook: tijd nemen om te luisteren naar de taxichauffeur die zegt: ‘Daar stond mijn huis, vóór de tsunami’ en naar de vader die vertelt dat twee van zijn kinderen nu bij God wonen. Als je goed oplet, zie je dat meisje in klas 3 dat recht voor zich uit kijkt en helemaal nooit lacht, of die jongen in klas 5 die met een lege blik in zijn ogen alle drukte in het lokaal aan zich voorbij laat gaan. Soms is aandacht er alleen maar zijn en de ander laten weten dat je er bent. Zien en gezien worden; aandacht vragen, aandacht krijgen en aandacht geven! Attentie, attentie voor aandacht! Namens het College van Bestuur van de KSU, Jan van der Klis, voorzitter

PERSONEEL

Management Opleidingen Magistrum, Hogeschool Domstad Leiders en scholen in beweging Een aantal jaar geleden werd mij aangeboden de kweekvijver, opleiding voor schoolleiders, te volgen. Ik was bouwcoördinator en had al veel ervaring met plannen bedenken, plannen uitvoeren, organiseren van allerhande zaken en dat vond ik leuk om te doen. Of ik na het volgen van dit traject schoolleider wilde worden, wist ik niet en besloot dit ‘even aan te kijken’. Na elke opleidingsdag kwam ik in verwarring terug. Ik leerde echt op een andere manier naar de school te kijken, scherp te zijn en te kijken wat er anders kon en ook anders zou moeten in de huidige tijd. Ik zat vol met ideeën, die ik allemaal wilde uitvoeren op school en wel zo snel mogelijk. Te denken dat alles zo snel mogelijk zou kunnen, heb ik wel afgeleerd. Maar de ideeën zijn gebleven. Ik had (en heb) het geluk in een fantastisch team te werken, dat alle medewerking verleende aan de opdrachten. Ook de schoolleider gaf mij alle ruimte ervaring op te doen met leiderschap. Al met al een drukke tijd; ikzelf en de school waren zeker in beweging. Na anderhalf jaar was ik blij de kweekvijver afgerond te hebben. Toch wilde ik niet de kans laten liggen het vervolg, de doorstroom, er achteraan te doen. De KSU en de school gaven mij de ruimte en de gelegenheid. Eén dag per week opleiding, de andere week een dag thuis studeren. Die thuisdag had ik hard nodig. De opleiding koppelde voortdurend

theorie aan de opdrachten, zodat je permanent moest nadenken en beslissingen moest nemen over je dagelijks handelen. Met name ook door de leuke opleidingsgroep, met zes KSU-mensen, lukte dit. Maar wel wederom een drukke tijd.

4

Mijn eindopdracht betrof de invoering van de bekwaamheidsdossiers. Iets nieuws, waar het team met gemengde gevoelens tegenaan keek. Terwijl het helemaal niet zo nieuw was, omdat wij al gewend waren aan het werken met leervragen en het reflecteren op het eigen leerkrachtgedrag. Mijn uitdaging is geweest het dossier zo aan te bieden, dat eventuele weerstanden werden overwonnen, het als nuttig ervaren werd en het in de praktijk zou leiden tot nog betere leerkrachten op school. Om deze reden heb ik, met behulp van de leerkrachten, de inhoud en werkwijze helemaal op onze school helemaal aangepast. En daar zijn we tevreden over. En er nog lang niet klaar mee. Maar ja, wanneer houdt groei op? Volgens mij is het namelijk de kern van het bestaan. En onze persoonlijke groei komt uiteindelijk ten goede aan het kind! Het geeft mij veel energie als ontwikkeling tot stand komt door mijn inzet. En ik vind het erg leuk leerkrachten te coachen en te begeleiden en goed te weten waar we met de school naar toe willen. Ik heb dan ook het gevoel, en dit wordt in de praktijk bevestigd, dat ik met deze scholing mijzelf en de school een stapje verder heb geholpen. De stap naar het schoolleiderschap zal niet zó groot meer zijn. Mijn nabije toekomst? Op 25 juni het papiertje ophalen, even bewust genieten van de vrije tijd en oren en ogen open houden. Marian Boumans Joannes XXIII

ORGANISATIE

KSU zoekt… Is er een klik? Vol spanning komen de dertien sollicitanten naar onze eerste speeddate-bijeenkomst. Ze willen allemaal graag een baan bij de KSU en hebben ook al de PIM bezocht. De KSU heeft met ingang van komend schooljaar in haar formatie opgenomen dat ieder cluster vier fpe boven de formatie krijgt toegewezen. In totaal spreken we dus over twaalf fpe. Het is een hele uitdaging om geschikte en gekwalificeerde mensen voor deze functies te vinden. 22 april… is er een match? In de wetenschap dat er dertien kandidaten aanwezig zullen zijn op 22 april, hebben we geregeld dat er voldoende selecteurs zijn (clusterdirecteuren, schoolleiders, lid College van Bestuur en de staffunctionaris P&O). De sollicitanten druppelen kwart voor negen binnen. Enkelen zijn vertraagd: er staat een file op de A2. Om klokslag 9 uur starten we met de dvd die op de KSU-conferentiedag is gepresenteerd. De muziek galmt door de ruimte, de kandidaten zijn stil en gefascineerd. Het is 9.05 uur en we vertellen iets over de KSU, de banen en de ochtendindeling. En dan om 9.30 uur zitten we allemaal in de startblokken om het eerste speeddatecontact te leggen. Na wat gegiechel en onwennigheid starten we. Na acht minuten gaat de bel. De kandidaten hebben een minuut de tijd om van plaats te wisselen. Ze draaien keurig met de klok mee en gaan vervolgens weer zitten. De bel gaat

en iedereen start het tweede speeddate-gesprek. Om 11.30 uur hebben de meeste kandidaten met alle selecteurs gesproken. Een enkeling die later is binnengekomen heeft minder gesprekken kunnen voeren. Duidelijk wordt dat de kandidaten zelf het speeddaten geweldig vinden. Ze ervaren het als uitnodigend en vernieuwend om in

korte tijd en op een informele manier zichzelf te presenteren. Maar dan, als de sollicitanten weg zijn, komt de grote vraag: klikt het? En het antwoord luidt volmondig ja! We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde ochtend: tien van de dertien sollicitanten nodigen we uit voor een tweede gesprek! Op naar de volgende speeddate! Nogmaals speeddaten… Op 17 juni 2009 houdt de KSU een tweede speeddate-ronde! Sara van Maurik staffunctionaris P&O

ORGANISATIE

Ook jouw mening telt! Tijdens de studieconferentie op 31 maart konden alle medewerkers hun mening over de inhoud van het Strategisch Beleidsplan kenbaar maken via stemkastjes. Zo kon de reactie van de ruim 600 aanwezigen op zo’n 25 vragen en stellingen in beeld gebracht worden. Op deze pagina tref je enkele uitslagen aan. Het volledige bestand is te vinden op de KSUwebsite bij extranet. Wat gebeurt er vervolgens met de uitslag? De programmamanager van het Strategisch Beleidsplan, Pauline van Hoogenhuizen, neemt de uitslagen mee bij de verdere realisatie van de plannen.

5

6

PERSONEEL

Afscheid van clusterdirecteur Jon van Zoelen Vertrek Een woord dat een tijdlang voor mij alleen bestaan heeft in de betekenis van ruimte, lokaal, kamer. Hoeveel vertrekken moet dit gebouw hebben? Hoe verhouden vertrekken zich met elkaar? Een tijdlang heb ik me mogen bezighouden met huisvestingszaken van en voor de KSU. Opeens heeft het woord vertrek een heel andere betekenis. Alleen door het woordje ‘ik’ ervoor te plaatsen, hebben we het niet meer over een ruimte maar over een actie. Ik vertrek. Sinds 1981 werk ik in de stad Utrecht. Eerst op de Victorschool aan de Notenbomenlaan. Precies, dat is waar nu De Notenboom staat, een van de scholen uit mijn cluster. In 1990 ben ik bij de Antoniusschool begonnen als directeur. Allebei deze scholen zijn nu wel met de KSU verbonden, maar op dat moment nog niet. Per 1 mei 1992 werd ik werknemer van de KSU omdat het kleine bestuurtje en het kleine schooltje waar ik werkte onderdeel werd van de KSU. De ontwikkeling die ikzelf meemaakte liep vanaf dat moment synchroon met de ontwikkeling die de KSU doormaakte. Door mijn werk bij de KSU kreeg ik vele kansen en mogelijkheden voorgeschoteld, kansen die ik met twee handen aangepakt heb en waar ik veel plezier aan beleefd heb. In het directeurenberaad van de KSU werd veel informatie uitgewisseld. Door contacten met andere directeuren werd ik langzaam ingevoerd in meer zaken dan alleen die van de kleine Antonius. De minister dwong grotere scholen af en na fusie met de Majellaschool ontstond ‘De Kameleon’, en niet veel later een Kameleon met twee locaties; ook de Villa Nova kwam daarbij.

Door de goede samenwerking met Irene Engelman was het mogelijk om ook een start te maken met een nieuwe functie binnen de KSU: stafdirecteur. In die jaren heb ik met veel plezier met bestuursleden als Kees Tuithof, Herman Vernooij en Theo Woertman mogen werken aan de financiën van de KSU. Met Harrie Toebes en veel schoolleiders was er werk aan de huisvesting van scholen. Heel bijzonder was de samenwerking met Marian van Bennekom. Zij was als algemeen directeur van de KSU degene die de ruimte en de mogelijkheden gaf voor de ontwikkeling van de KSU én voor mijn persoonlijke ontwikkeling. In die tijd was de KSU gehuisvest in een drietal kamertjes in het gebouw van Dyade in Nieuwegein. Het was een periode met Marian van Bennekom, Marianne Kemps, met secretariële ondersteuning vanuit Dyade, een periode waarin we in een fijne sfeer veel werk verzet hebben. Ondersteund door een aantal schooldirecteuren in het ‘VOD’ (hoe hebben we dat kunnen verzinnen). Vanaf die tijd was er een nauwe samenwerking met Frans (van Wegen) en Folkert (Tebbens). De KSU is groter gegroeid. Door de overstap naar een tweehoofdige leiding, kreeg Marian ondersteuning van Jan van der Klis en inmiddels was mijn werkplek de Ludgerschool in Zuilen geworden. Met een duidelijk voornemen om mijn financiën en huisvestingstaken over te dragen aan Jan en zelf kijkend naar een plek als ‘clusterdirecteur’ werd er door toeval langer een beroep gedaan op inzet rondom huisvesting en financiën. Gelukkig kon ik op de Ludger terugvallen op ondersteuning van een goed

7 managementteam en enthousiaste collega’s. Ook kon ik tussendoor een uitstapje naar Overvecht maken om schoolleiders daar wat bij te staan. Ook als clusterdirecteur hebben financiën en huisvesting een bijzondere plek in mijn werk gehouden. Veel contacten met collega-schoolleiders en met de gemeente. Met Jan van der Klis is er een precies zo’n vertrouwde relatie ontstaan als met Marian van Bennekom. Inmiddels is de KSU nog professioneler en meer volwassen geworden. De functie clusterdirecteur heeft een meer vaste waarde. De ontwikkeltijd loopt niet helemaal meer parallel met mijn wensen. De contacten met kinderen, met onderwijs, met de leerkrachten voor de groep, die mis ik sterk. Daarom is het een keuze om daar meer aandacht aan te geven. Die stap denk ik gevonden te hebben op een heel aantrekkelijke school in Culemborg: Montessorischool ‘Parijsch’. Ook daar is weer een ontwikkeling voor mezelf aan gekoppeld. Ik ga me richten, scholen, ontwikkelen in het ideeëngoed van Maria Montessori. De drie begrippen vanuit Maria Montessori die je vindt op de website van ‘Parijsch’ voelen als erg passend bij mijn persoon en mijn eigen stappen in ontwikkeling:

- autonomie: het gevoel dat je iets kunt ondernemen zonder dat anderen je daarbij moeten helpen; - relatie: het gevoel dat mensen je waarderen en met je willen omgaan; - competentie: initiatieven nemen; vrijheid van werkkeuze; individualisering; geloof, plezier en vertrouwen in de eigen mogelijkheden. ‘Ik vertrek’ pas op 1 mei en zal nog contact houden om de overstap voor mij en de KSU goed te maken, maar wil deze KSU-breed en dit artikel wel vast gebruiken om dit afscheid te beschrijven. Ik heb met veel plezier gewerkt binnen de KSU, en wil iedere collega daarvoor bedanken. Niet alleen de directe collega’s, maar ook al die mensen die samen met mij het onderwijs op ‘mijn’ scholen mogelijk gemaakt hebben. Ik wens jullie (en de KSU) veel kansen en mogelijkheden in de toekomst; en het vermogen en de wil om die kansen en mogelijkheden ook te pakken. Jon van Zoelen

8

VAN DE SCHOLEN

SCHOOLPLEIN ONDERGAAT GROENE METAMORFOSE Groene vingers in Kanaleneiland? Die krijgen kinderen vanzelf op het schoolplein van de Zeven Gavenschool. De betonnen speelplaats is in een paar maanden omgetoverd tot een natuurlijke oase. En dat moest worden gevierd, met een muzikaal clownsduo, lekkere hapjes en een schminkende moeder. De metamorfose is een feit: stoeptegels hebben plaatsgemaakt voor moestuintjes, water stroomt als een riviertje tussen de klimrekken

zandbak. In drie maanden tijd is alles gaan groeien en bloeien en hebben de wilgen wortel geschoten. Er zijn zoveel mogelijk eetbare planten gepland, om kinderen bij te brengen dat je niet voor alles naar de supermarkt hoeft. Tijm bijvoorbeeld is niet alleen een mooie plant;

door, ouders zitten genoeglijk op door hun kinderen uitgezaagde boomstambankjes. Het groene plein is een initiatief van schoolleider Esther van Wijnbergen van de Zeven Gavenschool en locatiemanager Tessa Volkers van de buitenschoolse opvang Hart van Noord. Zij vinden dat kinderen horen op te groeien in een groene omgeving. Dat is goed voor de ontwikkeling van hun fantasie, hun welbevinden en de motoriek. De gemeente Utrecht is het hier grondig mee eens en verleende subsidie uit het zogenaamde Vogelaarspotje. Vervolgens deed een ecologisch hoveniersbedrijf het ruwe voorwerk en de begeleiding van het hele project. Inmiddels zijn er twee tunnels van wilgentenen, een waterspeelplaats, zes moestuintjes, zes grote bomen, een voetbalveldje en een speelbuis in een

je kunt de blaadjes ook voor je avondeten gebruiken en ze hebben een verlichtende werking bij verkoudheid. Tessa Volkers: ‘De kinderen zorgen goed voor wat ze hebben gezaaid, dus alles staat er prachtig bij!’ Het plein is elke middag na schooltijd open voor alle kinderen uit Kanaleneiland

VAN DE SCHOLEN

Groep 8 van de Johannes op bezoek bij staatssecretaris Van Bijsterveldt Wereldverkenning? Dat is de bedoeling van het Opeduca-project. De doelstelling van OPEDUCA is het ontwikkelen en inrichten van fysieke en virtuele leeromgevingen om de ontwikkelingskansen van lerenden en kinderen en jongeren in het bijzonder, te vergroten. OPEDUCA ontwikkelt daartoe doorlopende reële leerlijnen op voor de toekomst relevante

thema´s (leren voor duurzame ontwikkeling). Er worden daarbij verbindingen gelegd tussen onderwijs, leraren, docenten en leerlingen enerzijds wetenschap, bedrijfsleven, jeugdzorg, welzijn en overheden anderzijds. De bevordering van ondernemerschap, educatief partnerschap, natuur- en milieueducatie, techniek en internationalisering vormen kernthema´s binnen OPEDUCA.

Op 28 mei was er een presentatie aan staatssecretaris Van Bijsterveldt om haar deelgenoot te maken van deze intensieve manier van de wereld verkennen. De leerlingen van de Johannesschool lieten zien dat ze in het kader van het project ‘Water’ aan kinderen in Atjeh vragen stelden. Dat doet wat met je als je van kinderen aan de andere kant van de wereld hoort hoe ze met water omgaan. De vanzelfsprekendheid is er meteen vanaf! Wil je meer weten over dit project kijk dan op www.opeduca.nl en klik door naar kennisvlucht. De Johannesschool is er in ieder geval enthousiast over.

9

ORGANISATIE

Studieconferentie 31 maart 2009 Op dinsdag 31 maart kwamen ruim 600 KSU-medewerkers op de fiets, met de tram of met de auto naar het NBC te Nieuwegein. Samen met het zonnetje stroomden de medewerkers naar binnen voor de studieconferentie over het nieuwe Strategisch Beleidsplan. Er ontstond enige filevorming bij de inschrijving, maar toch kon om 9.00 uur de première van de KSU-film beginnen. Het was een knallende start van de dag. Na de officiële presentatie van het nieuwe Strategisch Beleidsplan door Jan van der Klis, voorzitter College van Bestuur, gaven acht mensen in een vraaggesprek hun visie op het plan. Sasha Jansen, leerkracht Villa Nova, kreeg veel bijval uit de zaal en Vivian den Hollander, kinderboekenschrijfster, kreeg iedereen muisstil met een korte voordracht over ‘Juffrouw Kachel’. Aan het eind van de koffiepauze kregen alle KSU-medewerkers een stemkastje en konden ze hun mening geven over een twintigtal stellingen. Deze stellingen kwamen voort uit de speerpunten van het beleidsplan. Ondanks de soms haperende stemkastjes was het een goede zaak

dat iedereen zijn/haar mening kon geven. Ook al was het soms lastig om voor jezelf het juiste antwoord te kiezen. De voortreffelijke lunch werd voorafgegaan door een korte, moeizame verbinding met drie KSU-leerkrachten die voor drie maanden werkzaam zijn in Banda Atjeh, Indonesië. Dit contact was een verrassing voor de naaste collega’s, dus in de pauze gingen zij nog verder bijpraten met deze avonturiers. In de middag gingen de medewerkers uiteen om twee workshops en/of lezingen te volgen. Velen kwamen daar enthousiast van terug en hadden inspiratie opgedaan voor de dagelijkse (school)praktijk. Positieve reacties kwamen onder andere terug van deelnemers aan de workshop Argentijnse tango (leiderschap en volgerschap) en de lezing over Homo Zappiens door Wim Veen. Na de slotwoorden van Ben van Lieshout (lid College van Bestuur) en een act door de goochelaar zocht iedereen de buitenlucht weer op. Gewapend met een zakboekje over het Strategisch Beleidsplan, een compacte USB-stick en (hopelijk) een goed gevoel!

10

PERSONEEL

EXTRANET! DE VRAAGBAAK VAN DE KSU? Al enige tijd maken de scholen gebruik van de vernieuwde website die onder leiding van de super-webmaster Martin van Toll voor de KSU is gemaakt. Elke school heeft een eigen website, maar er is er ook een voor alle scholen: www.ksu-utrecht.nl Deze website wordt meer en meer aangepast aan de wensen van de gebruikers. Het heeft even geduurd, maar het is nu ook mogelijk om als leerkracht in te loggen bij extranet. Binnen dit afgeschermde gedeelte kunnen medewerkers informatie vinden over o.a. beleidsafspraken, ziekteverzuim, functieschalen, jubileumuitkeringen, procedures bij stakingen en zelfs tarieven voor zaalhuur. Medewerkers die nog geen inlogcode hebben aangevraagd, kunnen zich registreren op de homepage van de KSU. Let wel op dat je dit doet met behulp van je KSU-e-mailadres! Hiermee kunnen we controleren of de aanvrager in dienst is van onze stichting. Na het registreren ontvangt de medewerker een verzoek om bevestiging. Klik hiervoor op de bijgevoegde link en

daarna volgt autorisatie. Dit is natuurlijk nog maar het begin, want in de toekomst zullen we gaan werken aan een interactief systeem dat collega’s met elkaar zal verbinden. Het uitwisselen van lesideeën zal dan gebeuren via het World Wide Web.

PERSONEEL

PIM 2009 succesvol Op zaterdag 28 maart jl. is de jaarlijkse Personeels Informatie Markt (PIM) gehouden op de Zeven Gavenschool. Het is altijd spannend hoeveel mensen erop afkomen, met name de laatste jaren was de opkomst laag. Reden genoeg om vanuit het KSU-bureau een impuls te geven aan de PIM. Met zijn allen hebben we er hard aan gewerkt. We zijn dan ook zeer tevreden dat we dit jaar 83 (geregistreerde) bezoekers mochten verwelkomen! Meer dan de helft hiervan was niet werkzaam bij de KSU. Een kort verslag. 9.00 uur – De afgevaardigden van de scholen druppelen binnen en starten met het inrichten van de kramen. Met alle 22 scholen zijn we vertegenwoordigd op de PIM. De kraampjes worden aan alle kanten beplakt en verfraaid en de vacatures die bekend zijn, worden uitgehangen. Omdat we hopen dat er studenten komen, hebben we ook Henk Jacobs van Hogeschool Domstad uitgenodigd. 10.00 uur – Het eerste tiental bezoekers staat al in de hal. De sfeer zit er meteen in. Er ontstaat een gezellige drukte en er blijven maar mensen binnenkomen. Overal wordt genetwerkt en iedereen is druk bezig om informatie te verzamelen over de scholen.

12.00 uur – De PIM loopt op zijn einde. De medewerkers van de KSU zijn zeer tevreden. En ook onder de bezoekers die de hal verlaten, horen we veel positieve geluiden. Om een beeld te krijgen wat bezoekers van de PIM vonden, vroegen we een aantal van hen naar hun ervaring. Danny (30): ‘Op dit moment werk ik op een zwarte school in Utrecht, maar ik wil graag werken op een school

die bij een stichting zit. Dit omdat je binnen de stichting makkelijker kunt wisselen van baan en ik verwacht dat de begeleiding er beter is. Het “snuffelen” bij de verschillende scholen bevalt me wel. De kraampjes zijn mooi opgemaakt, het markt-idee werkt erg goed. Op deze manier heb je direct contact met de mensen en krijg je meteen een betere indruk dan wanneer je alleen een website bezoekt.’

Liesbeth en Machteld werken al voor de KSU op basisschool de Pijlstaart. ‘Het is hier wel lekker druk! Van alle keren dat we geweest zijn, is dit wel de drukst bezochte markt. En iedereen heeft zijn best gedaan om de kramen er mooi uit te laten zien. Er zijn alleen minder vacatures dan we hoopten. Leuk dat er ook stageplekken worden aangeboden voor studenten, op deze manier profileer je je als organisatie bij hogescholen.’

Laurie (25) is met haar vriend helemaal vanuit Maastricht gekomen om de PIM te bezoeken. ‘Ik ben inmiddels afgestudeerd en op zoek naar een baan, maar in Maastricht en omgeving is het erg lastig om een baan in het onderwijs te vinden. Vandaar dat ik nu hier op zoek ben. Helaas heeft niet iedere school die hier aanwezig is banen beschikbaar. Wat ik goed vind aan deze markt, is het contact met de mensen, dat je wordt aangesproken op het moment dat je langsloopt.’

Al met al was het een zeer geslaagde editie van de PIM. Daarom aan allen die zich hiervoor hebben ingezet: bedankt voor jullie hulp en enthousiasme! Claudia Rison

Wendy (21) zit in het laatste jaar van de Pabo op Hogeschool Domstad. ‘We hebben met een groep studenten van Domstad uitleg gekregen over waar de KSU voor staat en mee bezig is. Best leuk om zo’n inleiding te krijgen. Ik vind de markt goed georganiseerd, er is veel informatie te krijgen, bij de ene stand wat meer dan bij de andere. Voor mij is dit eigenlijk meer een oriëntatie, maar ik heb al wel folders meegenomen van scholen met vacatures. Uiteindelijk wil ik als leerkracht in de onder- of middenbouw gaan werken.’

ONDERWIJS

De boco’s naar school Het afgelopen schooljaar heb ik met achttien andere boco’s van de KSU de opleiding tot Middenmanager Primair Onderwijs gevolgd. Toen het CvB vroeg om een artikel over de ervaringen in deze opleiding heb ik met mijn medecursisten besproken welke zaken in ieder geval in zo’n artikel naar voren zouden moeten komen. Het is duidelijk dat iedereen de studie als zeer leerzaam en waardevol heeft ervaren. In september zijn we gestart met een module over de school als organisatie. Dat gaf

ons de kans wat dieper in te gaan op alle organisatorische zaken binnen het basisonderwijs. De tweede module bestond uit een tweedaagse communicatietraining. Wat deze twee dagen heel bijzonder maakte, is het groepsgevoel dat is ontstaan. We hebben geoefend met tweegesprekken en vele andere dingen in een setting die voor iedereen heel prettig was. In de trainingsruimte zijn vele ‘Eureka!’-momenten beleefd…

11

12

De derde module had betrekking op veranderingstrajecten. Iedereen heeft een nieuw of bestaand traject onderzocht, aangepakt en begeleid. Toen werd voor veel van ons pas echt duidelijk wat een enorme klus het is om verandering succesvol en blijvend te maken. Bedankt meneer Kotter! Module nummer vier was weer een tweedaagse training. Het ging wederom over communicatie, ditmaal gericht op groepsprocessen. Het was ook deze keer een groot succes. Net als de eerste keer zijn we allen zeer geïnspireerd geraakt door Karin Koopman. Iedereen vertrok met een tevreden gevoel, tal van praktische tips en vele voornemens op zak. De vijfde module over onderwijskundig leiderschap was de laatste. In literatuur, colleges en werkplekopdrachten hebben we de verschillende vormen en uitingen van leiderschap bestudeerd.

mensen lastig blijft is de afbakening van de rol van boco. Wat ben je nou eigenlijk en wat heb je te zeggen? Als laatste verdient onze docent Wouter Groot een eervolle vermelding. Met zijn bijdrage heeft hij ons geraakt, geïnspireerd en gemotiveerd om alles uit het ‘boco-schap’ te halen wat erin zit. Hester van Rijssen Paulusschool

Elke module bestond uit literatuur en praktische opdrachten. Door de verbinding met de dagelijkse praktijk heeft iedereen veel kunnen oefenen door het geleerde direct ‘in het echt’ uit te voeren. Het enige dat voor veel

PERSONEEL

Loes Snijders, schoolleider De Achtbaan Ergens heb ik altijd al geweten dat ik het onderwijs in wilde. Ik vind het boeiend om met kinderen te werken en ze handvatten te geven om verder te komen in het leven. Niet alleen op didactisch gebied maar ook op het sociaalemotioneel gebied. Na mijn middelbareschooltijd koos ik ervoor de PABO te gaan doen. De opleiding heb ik gevolgd aan Hogeschool de Kempel in het Brabantse land. Vandaar die nog altijd zeer herkenbare zachte g. Na het behalen van mijn diploma ben ik door een familielid geattendeerd op een leuke school in Utrecht: de Dominicusschool. En zo begon negen jaar geleden mijn loopbaan bij de KSU. Ik ben Loes Snijders en ik ben 31 jaar. In de afgelopen negen jaar heb ik met veel plezier voor de groep gestaan. Ik heb genoten van het werken met de kinderen. Bovendien vond ik het prettig om deel uit te maken van een schoolteam waar zoveel energie vanuit gaat. Het was dan ook een mooie kans om op deze school een aantal jaren bovenbouwcoördinator te kunnen zijn. In die tijd heb ik de kansen om me te ontwikkelen, die ik van school en van de KSU kreeg, met twee handen aangegrepen. Bijvoorbeeld beleid maken op het gebied van onderwijs op maat. Concreet ben ik bezig geweest met het uitzetten van lijnen voor zelfstandig werken, het

werken met de kieskast en heb ik een plusklas opgestart. Doordat ik na de opleiding middenmanagement het kweekvijvertraject heb doorlopen, groeide mijn ambitie om leiding te geven. Maar dat deze baan zo snel op mijn pad zou komen, had ik niet verwacht.

met een betrokken oudergroep hard aan de school heeft gewerkt. Daarnaast leek het me een unieke kans om duoschoolleider te kunnen zijn met Judith van Twist, met wie ik tijdens het kweekvijvertraject al zo prettig heb samengewerkt.

Vorig jaar zijn we met ons gezin verhuisd naar Leidsche Rijn. Hier wonen Mark en ik met onze twee dochters Anne Linde en Willemijn (2 jaar en 1/2 jaar oud) met veel plezier. Toen de vacature voor duoschoolleider op De Achtbaan onder mijn aandacht kwam, heb ik de kans om te solliciteren met beide handen aangegrepen. Het team van De Achtbaan is een ondernemend team dat samen

Na een sollicitatieprocedure met een positief resultaat mag ik me sinds 1 maart jl. duoschoolleider van De Achtbaan noemen. Een nieuwe uitdaging waar ik met veel plezier aan begonnen ben. Ik kijk ernaar uit om met Judith en dit team, deze kinderen en ouders er een heel mooie tijd van te maken! Loes Snijders

PERSONEEL

De Carrousel winnaar van volleybaltoernooi Op woensdagmiddag 25 maart 2009 vond het jaarlijkse KSU-volleybaltoernooi plaats. Het evenement werd, net als vorig jaar, gehouden in de sporthal O.S.G. H. v.d. Vlist op Kanaleneiland. De drie organisatoren konden dit jaar ook rekenen op veel belangstelling van KSU-medewerkers. In totaal namen 16 teams en 150 KSU-medewerkers deel aan dit sportieve evenement. De meeste teams onderscheidden zich van elkaar in kleurige t-shirts met de naam van de school erop. Maar deze professionele uitstraling was niet altijd een voorwaarde voor succes.

Al bij de eerste wedstrijd waren de eerste blessures een feit. Gelukkig waren op zo’n moment genoeg sportieve collega’s van andere teams te vinden die spontaan in wilden springen. Na een zinderende finale mocht het team van De Carrousel zich dit jaar de winnaar noemen. Zij werden dan ook op gepaste wijze gehuldigd in de kantine. Een fotoverslag van het toernooi is te vinden op de KSUwebsite onder ‘medewerkers’. 

13

14

VAN DE SCHOLEN

‘In ieder kind kan de wereld opnieuw beginnen’ Het schoolgebouw van De Pijlstaart bestaat 20 jaar! In een prettige, veilige en ontspannen sfeer treffen al twintig jaar lang leerlingen en leerkrachten elkaar in het gebouw aan de Amsterdamsestraatweg nummer 1. Hier is De Pijlstaart gehuisvest; een school met een rijk verleden en een zonnige toekomst.

De Pijlstaart staat in de wijk Pijlsweerd en is begonnen als Bonifaciusschool. De Zusters Augustinessen zwaaiden er toen de scepter. Eind jaren zestig werd de school in de volksmond ‘de Griekse School’ genoemd, omdat ongeveer een derde deel van de leerlingen kinderen van Griekse gastarbeiders waren. De Bonifaciusschool kreeg in 1988 een nieuw gebouw. En in 1995 volgde een nieuwe naam: De Pijlstaart. Dat was na de fusering tussen de Bonifacius- en de Julianaschool. Nu wonen er in de directe omgeving van de school vooral kinderen van Turkse en Marokkaanse afkomst. Dat is ook terug te zien in de schoolpopulatie. Enkele Nederlandse gezinnen uit de buurt hebben vorig jaar besloten om hun

kind op De Pijlstaart te doen in de hoop dat de school een echte buurtschool gaat worden. En het initiatief heeft effect: het aantal autochtone leerlingen is de laatste vijf jaar gestegen van 5% naar 16%. Met 120 leerlingen is De Pijlstaart één van de kleinste scholen van de KSU. Maar wel eentje die volop in ontwikkeling is, o.a. op het gebied van adaptief onderwijs, werken met handelingsplannen, buitenschoolse opvang en het project Taal Centraal. Veertien personeelsleden hebben er hun werkplek. Vier teamleden zijn er zelfs al werkzaam vanaf de opening in 1988. Het kunstwerk op het schoolplein dat bij de opening twintig jaar geleden is geplaatst, is helaas uit noodzaak het afgelopen jaar verwijderd. Maar dat de school een veel langere houdbaarheidsdatum heeft, laten ze nog elke dag zien. Bijvoorbeeld met het jubileumfeest: op woensdag 20 mei bruiste de school van de activiteiten. Circus & Clowntheater Esterella leerde alle kinderen de fijne kneepjes van het circusvak. In een volle gymzaal genoten de kinderen, ouders en andere genodigden van alle kunsten tijdens de voorstelling voor en door de leerlingen van De Pijlstaart.

PERSONEEL

Begin het nieuwe schooljaar sportief ! Doe mee met de Utrechtse Singelloop op zondag 27 september 2009, samen met een heleboel andere KSUcollega’s! Geef je op via [email protected]

PRIJSVRAAG

15

Winnaars woordzoeker KSU-breed, maart 2009 Het goede antwoord was: Dominicus De winnaars van een theaterbon van 25 euro: - Dagmar de Goede - Roy Coats - Nienke Herrema - Liselotte Smorenburg - Astrid Melse - Pascale de Rouw - Marjolein Paauw

Welke musical moet nog geschreven worden? 1. Tarzan, 2. Les Miserables, 3. Joseph, 4. Dirty Dancing, 5. Maria Magdalena, 6. Sunset Boulevard, 7. Ciske de Rat, 8. Evita, 9. High School 10. The Sound of Music. Stuur de naam van de nog niet verschenen musical vanaf je KSU-mailadres naar [email protected] en win één van de vijf theaterbonnen.

ORGANISATIE

Talentenshow! De medewerkers van de KSU hebben enorm veel talent. Niet alleen het talent om goed les te geven maar ook op andere gebieden. Voor de studieconferentie van 31 maart is de medewerkers gevraagd hun talent op papier te zetten. Velen hebben dit gedaan. Het resultaat was een kleurrijke slinger in het NBC-gebouw. De geïnteresseerde lezer zag prachtige talenten afgebeeld. Talenten waar de KSU niet alleen trots maar ook zuinig op is. De gedachte is om in het kader van het Strategisch Beleidsplan de talenten van alle medewerkers in kaart te brengen en zo mogelijk stichtingsbreed in te zetten. Dit zogenaamde expertisecentrum moet gerealiseerd zijn in 2012. Hieronder staat een selectie van willekeurige talenten van KSU-medewerkers zoals ingeleverd op 31 maart. ‘ik ben goed in het voeren van lastige (ouder)gesprekken’ ‘ik spreek vloeiend Engels’ ‘ervaring met traditioneel vernieuwingsonderwijs’ ‘ik ben schrijfster van kinderboeken voor uitgeverij Kluitman’ ‘als er een probleem is…een oplossing zoeken’ ‘voorlezen!’ ‘rust uitstralen waarmee ik een veilige en vertrouwde omgeving kan creëren’ ‘actief betrekken van moeders bij school’ ‘workshops geven in meervoudige intelligentie’ ‘hulp bieden aan startende c.q. onervaren leerkrachten’ ‘klarinet spelen in een harmonieorkest’

‘creatieve lessen bedenken op het gebied van normen, waarden en gevoelens’ ‘naast lesgeven ook aan de slag als Creatief Therapeut’ ‘buikdansles geven + optredens verzorgen’

16

KSU en DOMSTAD voor Atjeh Soms vallen dingen samen. Dat was zeker het geval in de periode van 1 tot 18 mei in Banda Atjeh. Maar liefst vijf deelprojecten voor Atjeh binnen KSU en Domstad vonden toen tegelijkertijd plaats. Beetje veel van het goede? Zeker, maar het kwam zo uit en het liep uiteindelijk goed. Hieronder een kort verslag per deelproject (voor meer details: zie de verslagen op www.ksuvooratjeh.blogspot.com). De eerste drie longstay-leerkrachten, Anne Marjon Jonker, Jeske Brouwer en Muriel Nohlmans, zijn op 8 mei teruggekomen in Nederland, maar niet nadat zij eerst hun opvolgers Bonnie Belle, Marielle Tammes en Johan Usmany hadden ingewerkt en nog een start-upworkshop voor schoolleiders in Banda Atjeh hadden verzorgd. Maar liefst negen KSU-leerkrachten, vier Domstadstudenten en drie Domstaddocenten hebben workshops ‘realistisch rekenen in een veilige omgeving’ verzorgd, samen met collega’s van de werkgroep realistisch rekenen van de belangrijkste universiteit van Banda Atjeh (Unsyiah). De doelgroep, leerkrachten van acht ‘nieuwe’ scholen (alle acht opnieuw opgebouwd nadat ze tijdens de tsunami verwoest waren), toonde zich tijdens en na afloop van de workshops bijzonder tevreden. Na bijna twee jaar onderhandelen met de Indonesische overheid, mochten eind april eindelijk de 150 computers ingevoerd worden (zonder dat er extra bijbetaald hoefde te worden). Dankzij de geweldige flexibiliteit van Marco van Doorn, Lex de Goeij en Vincent Verheijen konden ze alle 150 over 22 scholen in Banda Atjeh verspreid worden in de periode van 2 tot 16 mei. Er werd direct educatieve software meegeïnstalleerd. Resultaat: honderden blije (leerkracht- en leerling)gezichten! Voor het eerst hebben PGSD (pabo-)studenten uit Atjeh actief lesgegeven tijdens stagebezoeken. De theorie-praktijk-pilot die door Domstaddocenten met hun collega’s in Atjeh werd uitgevoerd tijdens de eerste twee weken van mei, was erg succesvol. De universiteit en de pabo willen graag een vervolg. Subsidieaanvragen hiervoor lopen. Na ruim twee jaar fondsenwerving en vooronderzoek heeft Wilma Ligthart in mei de opnamen gemaakt voor haar documentaire ‘de kinderen van Banda Aceh’ (werktitel). Deze documentaire, het vervolg op ‘Ayla, het tsunamimeisje’, zal in december in première gaan. KSU en Domstad voor Atjeh zijn vanaf het begin nauw betrokken geweest bij de realisatie van deze documentaire. Jan van der Klis en Marianne Kemps waren van 22 april tot 6 mei ter plaatse om de contacten met alle Utrechtse en Atjeese betrokkenen op peil te houden. Dat werd door iedereen bijzonder gewaardeerd! Ik ben erg blij dat we na deze intensieve meimaand weer een stap verder zijn in het project en dat alle betrokkenen gezond en wel weer terug zijn op het thuishonk. Uitgezonderd Mariëlle die nog tot juli in Atjeh blijft. André de Hamer Projectleider ‘KSU en Domstad voor Atjeh’