2014 J A A R V E R S L A G
DEN ACHTKANTER VZW
Voorwoord
1
De zorgsector is volop in beweging. De uitdaging om de wachtlijsten voor personen met een beperking weg te werken heeft de overheid gedwongen om een nieuw beleid uit te stippelen. Ijverig is men de regels voor persoonsvolgende financiering aan het uitschrijven. Een eerste verandering is dat de erkenning van den achtkanter sedert 1 januari 2015 omgedoopt is in FAM: Flexibel Aanbod Meerderjarigen. Het VAPH gaf de uitdrukkelijke boodschap aan alle voorzieningen om niet meer zorg te bieden dan nodig, zodat we met zijn allen meer personen met een beperking kunnen ondersteunen met dezelfde middelen. Uiteraard willen wij ons steentje bijdragen aan deze maatschappelijke uitdaging. Om ons ervan te vergewissen dat we deze uitdaging op de juiste manier aanpakken, hebben we advies gevraagd aan onze gebruikersraad. Zij organiseerden uitwisselingssessies met een 100-tal familieleden van onze cliënten en baseerden hun advies bovendien op een bevraging van 95% van de cliënten. Hun eerste bedenking is een vraag naar zekerheid van betaalbare kwalitatieve zorg. Deze vraag is gericht aan het VAPH, maar ook aan ons. Wij engageren ons om binnen onze mogelijkheden betaalbare kwalitatieve zorg te blijven verlenen. We zijn ook bereid om te investeren in duidelijke communicatie, zodat alle gebruikers de evoluties en de wijzigingen in de regelgeving ten volle begrijpen.
De gebruikersraad bevestigde dat den achtkanter en het sociale netwerk van de cliënt partners in de zorg zijn, die elkaar aanvullen bij de ondersteuning van de cliënt. Uiteraard is de concrete invulling van de samenwerking verschillend van gebruiker tot gebruiker.
INHOUD 1 Voorwoord UIT HET LEVEN VAN ONZE CLIËNTEN 2 PIETER 3 OLIVIER 4 NANCY 5 BENJAMIN 6 MARTINE 7 KATHLEEN 8 JOHAN 9 KEVIN 10 MELANIE 2014 IN CIJFERS 12 Wij hebben heel wat te bieden 13 Cliënten Evolutie Cliënten 14 Leeftijd clienten Medewerkers 15 Kenmerken medewerkers Vrijwilligers 16 Balans - resultatenrekening 17 Leden algemene vergadering Raad van bestuur
Men vraagt ons erover te blijven waken dat ondersteuning door reguliere diensten rekening houdt met het kunnen en aankunnen van de cliënt. Ook ondersteuning bij de verdere uitbouw van het sociale netwerk van de cliënten blijft belangrijk.
Vanuit de gebruikersraad kregen we ten slotte ook appreciatie voor de ondersteuning die we op heden bieden. We worden ervaren als een warme organisatie, waar cliënten en hun sociale netwerk zich thuis voelen. Op de vraag om op die manier verder te gaan, antwoorden we graag volmondig ja.
Via dit jaarverslag schetsen we een beeld van onze realisaties. Deze keer kozen we ervoor om onze cliënten voor wie 2014 iets bijzonders betekende aan het woord te laten. Want hun beleven is onze bestaansreden. Dit verslag is ook een weerspiegeling van de dagdagelijkse inzet van onze medewerkers en vrijwilligers. Oprechte dank aan alle cliënten, hun familie en vrienden, medewerkers, vrijwilligers en onze sponsors die door hun engagement zin geven aan onze organisatie Petra Vercruysse Algemeen directeur
U I t h E t L E V E n VA n o n Z E c L I ë n t E n
2
PIEtEr Fietsen van en naar het werk heeft hem echt een boost gegeven Pieter werkt al enkele jaren in dagcentrum de Galerie en hij woont tijdens de week in tehuis ’t Plein in het centrum van Kortrijk. Sedert enkele maanden heeft hij het openbaar vervoer ingeruild voor zijn fiets: hij rijdt elke dag zelfstandig heen en weer naar het werk met zijn driewieler. Pieter is ook een muziekfreak en daarin kan hij zich uitleven door playlists te maken voor onder andere de internetradio Quindo.
“Het openbaar vervoer nemen was voor Pieter echt een nachtmerrie,” zegt zijn mama. “Hij wou zelfs nog liever van werkplaats veranderen, dan dat hij de bus moest blijven nemen. Dan kwam hij zelf met het voorstel om met de fiets te rijden. Hij is daarin zeer goed begeleid geweest vanuit den achtkanter.” “We hebben het traject eerst samen enkele keren afgelegd, kwestie van te zien hoe Pieter zich beweegt in het verkeer en tips te geven waarop hij moest letten,” zegt vormingscoach Carmen. “Daarna ben ik hem een paar keer stiekem gevolgd en toen bleek dat hij heel oplettend en voorzichtig rijdt. Hij had de weg ook al enkele keren afgelegd met zijn pa. Het verkeer was wel heel druk en om dat te vermijden vertrekt hij nu telkens een kwartiertje vroeger. Het enige minpuntje is dat hij altijd naar muziek luistert tijdens het fietsen. Ik heb hem de raad gegeven om maar één oortje in te steken, omdat het veiliger is. Maar ik twijfel of hij zich daaraan houdt.” “Het fietsen van en naar het werk heeft Pieter echt een boost gegeven,” zegt papa Frank Persyn. “Het is goed voor zijn zelfstandigheid, voor zijn conditie en voor zijn moraal. Het geeft hem een gevoel van vrijheid en hij stopt ook af en toe om ergens een praatje te slaan. Vooral de bouwwerken op het Plein fascineren hem enorm. De bouwvakkers kennen hem en hij mag ook al eens helpen om het bakje van de kraan te bedienen. Dat is voor Pieter echt de max!”
LIEFdE Voor MUZIEK
Pieter heeft nog een andere passie, namelijk muziek. Tijdens de wijkfeesten in de buurt waar zijn ouders wonen is hij elk jaar deejay van dienst. Ook tijdens de thuiswedstrijden van de G-basket zorgt hij voor de muziek. Maar er is meer. Sedert enkele maanden maakt hij ook een playlist voor Quindo, de ‘straffe radio voor jongeren.’ “Pieter droomde ervan om in een radiostudio te kunnen werken”, zegt coach Victoria. “We contacteerden enkele radiostations en vanuit Quindo kwam er vrij snel reactie. Nu gaat Pieter daar elke donderdagvoormiddag een afspeellijst maken die dan in de namiddag wordt uitgezonden. Er hangt daar een toffe, dynamische sfeer en Pieter voelt zich goed tussen die jonge gasten. Hij heeft ook een eigen smaak qua muziek en hij is zeer goed op de hoogte van de laatste trends. Het is dan ook fijn dat hij op die manier wat erkenning krijgt.”
U I t h E t L E V E n VA n o n Z E c L I ë n t E n
oLIVIEr Het was een hele zoektocht Sinds april 2014 woont Olivier in tehuis Plein 25. Door zijn complexe medische problematiek werd lange tijd gezocht naar een geschikt programma. Nu is er een goed evenwicht gevonden tussen werk en ontspanning. “De eerste keer dat ik een bezoek bracht aan den achtkanter kwam ik ook in hun cafetaria de Hond in ’t Kegelspel,” herinnert Olivier zich. “Mijn ogen straalden daar. Dat was iets wat ik heel graag wou doen. Toen ik startte heb ik natuurlijk gevraagd om daar stage te kunnen doen. Nu werk ik er twee halve dagen per week. Ik doe dit echt heel graag omdat ik veel in contact kom met mensen en dat vind ik ook belangrijk. Door mijn epilepsie kan ik niet alle taken doen. De begeleiders weten dat en houden er rekening mee. Eén keer per maand ga ik ook mee op enclavewerk, dat is begeleid werk in groepsverband. Dan gaan we met een
aantal cliënten en een begeleider schilderen in een schooltje.” De overblijvende tijd wordt ingevuld volgens de noden van Olivier. Er wordt ook voldoende aandacht besteed aan rustmomenten. Olivier: “Ik ben vaak in het tehuis want door mijn epilepsie heb ik voldoende rust nodig. Als ik me te veel opwind, krijg ik aanvallen. Daar doe ik huishoudelijke taken, fiets ik of ben ik bezig op de computer. Ik sluit één namiddag aan bij de vorming en op woensdagnamiddag ga ik schaken in het dienstencentrum. Ik kan erg goed schaken en het is ook leuk om dit te doen met mensen zonder beperking. Het zijn wel
vooral oudere dametjes waarmee ik schaak, maar het is best gezellig.”
EVEnwIcht
Het was een hele zoektocht om een geschikt programma te vinden voor Olivier. “Aanvankelijk ging hij elke dag naar de dagbesteding. ’s Morgens kregen we hem niet wakker en hij was heel erg moe,” zegt wooncoach Tine. “Nu er een beter evenwicht is tussen werk en rust lukt alles veel beter voor hem.” “Ik voel me goed in ’t Plein. Ik voel me hier thuis en wil hier heel graag blijven. Mijn familie woont erg ver, maar ik praat regelmatig met hen via Skype. Om de twee weken ga ik tijdens het weekend naar huis en dan doe ik op vrijdagavond ook aan judo in een gewone club. Nu oefen ik om de bruine gordel te behalen. Ik verbleef vele jaren in een andere organisatie, maar daar was er bijna niets aan activiteiten. Nu heb ik het meer naar mijn zin,” besluit Olivier.
3
U I t h E t L E V E n VA n o n Z E c L I ë n t E n
4
nAncy Het was een grote stap Nancy komt al jaren naar het dagcentrum van den achtkanter. Tot vorig jaar woonde ze thuis bij haar ouders en sedert april 2014 nam ze haar intrek in tehuis de Zunnetoren in Marke. Eind 2013 werd het voor Nancy moeilijk om thuis te wonen. Er werd uitgekeken naar een geschikte kans om in te stappen in een tehuis. Nancy wou eigenlijk het liefst gaan wonen in het Nest omdat ze daar elk jaar in de zomervakantie twee weken ging logeren. Ook haar ouders hadden een voorkeur voor het Nest of Plein 25 in het centrum van Kortrijk, maar daar was geen vrije kamer beschikbaar. In de Zunnetoren was die er wel. Nancy en haar ouders konden haar kamer
inrichten zoals ze dat wensten. Nancy: “ We kozen samen de kleuren en papa deed de schilderwerken… Mama zorgde voor gordijntjes en ik kreeg nieuwe meubeltjes. Ik ben tevreden met het resultaat. Ik poets zelf op woensdagavond. Als ik eens alleen wil zijn, dan puzzel ik op mijn kamer. Ik heb niet graag dat iemand binnengaat als ik er niet ben.” De verhuis was voor Nancy een grote stap. “Ik kende al heel wat bewoners, maar er komen af en toe nieuwe mensen,” zegt ze. “Soms gaan er ook weg en dan verlies ik wel een vriend(in), dat vind ik jammer… Ook als er nieuwe begeleiders zijn is het even wennen. Soms is dat ook lastig.”
wEEKEnd
Nancy gaat om de twee weken naar huis in het weekend, toch kijkt ze er op zondag telkens naar uit om terug naar de Zunnetoren te gaan. Haar ouders komen af en toe op bezoek en er is heel regelmatig een telefoontje van of naar huis. Wanneer Nancy tijdens het weekend in de Zunnetoren blijft, gaat ze af en toe mee op uitstap. Nancy: “Wij mogen zelf kiezen waar we naar toe willen gaan. We spreken dan af met verschillende mensen. Ik ga niet alleen op stap, er is altijd een begeleider mee. We doen ook activiteiten in de Zunnetoren zelf, meestal in kleine groepjes. Er zijn andere bewoners die wel alleen weggaan. Iedereen doet iets anders.” “Ik woonde graag bij mama en papa. Verhuizen was een grote stap, maar ik ben er blij mee.” besluit Nancy.
U I t h E t L E V E n VA n o n Z E c L I ë n t E n
BEnjAMIn Ik ben een echte werkmens Benjamin verliet in 2014 de schoolbanken en koos voor het dagcentrum van den achtkanter. Hij woont nog thuis bij zijn ouders en broers en zussen. “Ik ben pottenbakker”, zegt hij fier. ’s Morgens maak ik me klaar voor het werk en dan neem ik altijd mijn thermoskan koffie en mijn frigobox mee. Net zoals mijn vader. Ik ben een echte werkmens en ik vind dat ook belangrijk. Ik zit niet graag stil.” Zoals alle nieuwkomers kwam Benjamin eerst in Passerelle terecht. Daar worden vaardigheden in kaart gebracht en getraind. “Toen Benjamin startte werkte hij zeer snel,” vertelt coach Victoria. “Hij wou zoveel mogelijk werk verzetten, maar was nogal slordig en controleerde zijn werk nauwelijks. In Passerelle hebben we daar sterk op getraind. Met resultaat. Vandaag is Benjamin aardig op weg en werkt hij een stuk rustiger en nauwkeuriger.”
StAGES Via stages kon Benjamin proeven van verschillende ateliers. Zo vond hij de geschikte werkplek. Benjamin: “In Passerelle zochten we samen uit wat ik goed kan en wat ik graag doe. Daarna liep ik stages in de fruit- en alcoholkeuken en in de pottenbakkerij. Ik heb gekozen voor de pottenbakkerij, want dat doe ik het liefst. Ik maak me graag vuil. Er is veel werk, zeker als er bestellingen zijn voor de winkel. Het liefst van al giet ik klei, maar de steeltjes rollen voor de paddenstoelen kan ik ook goed. Ook spaghettiborden maak ik graag.” Uit een gesprek met mentor Lieve blijkt dat de mama van Benjamin heel tevreden is met de weg die Benjamin heeft afgelegd. “Hij gaat heel graag werken en heeft al veel bijgeleerd. Zo kan hij nu ook al fijner werk doen, zoals het glazuren. Het is ook leuk dat hij vrienden en vriendinnen heeft in het dagcentrum. Hij is heel enthousiast over zijn werk en vindt het fijn om met de bus naar het werk te gaan. Het doet ons plezier dat Benjamin elke dag welgezind naar den achtkanter vertrekt.”
5
U I t h E t L E V E n VA n o n Z E c L I ë n t E n
6
MArtInE We zijn een goed team Martine Carrette woont op haar studio in de Wal, een woonproject van den achtkanter dat volwassenen met een beperking de kans geeft om zelfstandig te wonen. Één keer per week krijgt ze gezinshulp van Catherine, een verzorgende bij Familiehulp. “Op dinsdagvoormiddag komt Catherine langs,” vertelt Martine. “Zij vraagt me wat er die dag moet gebeuren en dan gaan wij samen aan het werk. Ik neem het stof af en Catherine dweilt en poetst de douche. We gaan ook samen naar de winkel en naar de bank. Soms maken we pudding. Catherine heeft mij geleerd hoe de droogkast werkt en nu kan ik dit zelf. We komen goed overeen, we zijn een goed team.”
Door de maatschappelijke evoluties krijgt Familiehulp steeds meer vragen om mensen met een beperking te ondersteunen. Eind 2013 startte de organisatie in de regio Kortrijk met een specialiseerde equipe voor deze doelgroep. De ploeg bestaat uit 10 mensen die verspreid zijn over verschillende teams.
SAMEn wErKEn
Omdat werken voor mensen met een beperking een unieke manier van ondersteuning vergt, volgde de nieuwe equipe van Familiehulp in 2014 een opleiding bij den achtkanter. Catherine: “Ik werk al tien jaar bij mensen met een beperking. Doorheen de jaren ben ik daar eigenlijk in meegegroeid. Toen er binnen Familiehulp gestart werd met een equipe voor mensen met een beperking was ik meteen bereid om hierbij aan te sluiten. De vorming heeft me er extra doen bij stilstaan dat het belangrijk is om niets te doen boven het hoofd van die mensen. Het is erg belangrijk om hen continu te betrekken bij wat wij doen. In plaats van dingen in hun plaats te doen is het beter om het samen te doen. Of nog beter is hen stimuleren om het zelf te doen. Soms zouden we hen snel iets uit handen nemen uit tijdsgebrek, maar dit moeten we vermijden. Ik heb geen uitgebreide theorieën of definities nodig, want die zeggen toch niets. In de vorming kregen we concrete tips en daarmee kon ik meteen aan de slag.”
U I t h E t L E V E n VA n o n Z E c L I ë n t E n
KAthLEEn Ik heb alles zelf gekozen Kathleen woont sedert 2014 in een studio in de Nieuwe Lente in Heule, een sociaal woonproject voor medioren en senioren met een nood aan extra zorg of ondersteuning. Ze heeft het daar erg naar haar zin: ze beslist zelf hoe ze haar vrije tijd spendeert, wat ze eet en wanneer ze gaat slapen. Die zelfstandigheid is voor haar heel belangrijk.
bevestigen dat ze goed bezig is, dat heeft ze wel nodig. We moeten haar soms ook wat intomen, want ze is een sneltrein van wensen en verlangens. Verder komt Familiehulp een keer per week een handje toesteken en kan ze rekenen op een verpleegkundige voor de medicatie en persoonlijke verzorging. Kathleen heeft hier ook al nieuwe vrienden gemaakt. Soms drinken ze samen een aperitiefje of maken ze een wandeling. En ze spreekt tijdens het weekend ook nog wel eens af met mensen van de Zunnetoren.” Kathleen geniet met volle teugen van haar
Kathleen verbleef jarenlang in een pleeggezin en kwam in het kader van een noodsituatie tijdelijk terecht de Zunnetoren in Marke, een tehuis van den achtkanter. Daar had ze het wat moeilijk om zich in de groep te integreren. “Ze beslist liever zelf wat ze tussen haar boterham legt en naar welk programma ze kijkt op televisie,” zegt haar wooncoach Hanne. “Dus gingen we op zoek naar een meer zelfstandige woonvorm. De sociale huurstudio is de ideale oplossing omdat die tegelijkertijd de nodige vrijheid en de noodzakelijke ondersteuning biedt. De nabijheid van dienstencentrum de Zevenkamer is een grote troef: Kathleen kan er altijd terecht voor verschillende activiteiten en voor een warme maaltijd in het gezelschap van anderen.” VALLEn En oPStAAn
De overstap van het tehuis naar zelfstandig wonen verliep met vallen en opstaan. Dankzij de intensieve ondersteuning van de woon- en vormingscoaches en andere betrokken begeleiders binnen den achtkanter viel alles uiteindelijk in de plooi. “In het begin gingen we iedere dag op bezoek, vooral voor praktische hulp, en tijdens het weekend kon ze nog terecht in de Zunnetoren,” zegt wooncoach Hanne. “Nu hoeven we haar hand niet meer vast te houden. We springen wel nog geregeld binnen, maar dat is dan vooral voor psychosociale ondersteuning en om te
nieuwe stekje. Fier als een gieter geeft ze ons een rondleiding: “Ik heb alles zelf gekozen: de kleur van de muur, de meubeltjes, alles. Mooi hé,” glundert ze en begint direct haar bed op te maken. “Ik heb graag dat alles netjes is. Straks gaan we kijken naar een plek waar ik misschien begeleid werk kan doen, maar ik heb nog wat tijd over dus ga ik beneden nog iets drinken.” Alleen maar positieve ervaringen dus, of toch? “Het is wel ver om elke dag naar het werk te gaan (Kathleen werkt in dagcentrum ’t Boerhof). Ik ben meer dan een uur onderweg en moet verschillende bussen nemen. Maar ondertussen ben ik dat ook al gewoon hoor,” besluit ze goedgemutst.
7
U I t h E t L E V E n VA n o n Z E c L I ë n t E n
8
johAn Ik leer nieuwe mensen kennen Johan was dertig jaar geleden betrokken bij een ongeval. Hij was toen een twintiger, en metaalbewerker van beroep. Na een langdurige revalidatie werd het duidelijk dat hij zou moeten leren leven met blijvende beperkingen. In 2014 startte hij in Wissel, ons dagcentrum voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel. Johan: “Ik kom nog niet zo lang naar Wissel, het zal nu ongeveer een jaar zijn. Voordien hielp ik vaak bij mijn vader of hield ik me thuis bezig op mijn computer. Mijn broer had iets gehoord van den achtkanter en zo is het gestart. Ik wou graag iets doen, want het
waren soms lange dagen thuis. In het begin ging ik maar een halve dag per week naar Wissel, op dinsdagvoormiddag. Dan is er begeleid werk in groepsverband. Soms gaan we naar de bib om boeken weg te doen die ze niet meer nodig hebben. In het Kruidvat sorteren we de producten die binnenkomen op palletten. We doen dat steeds in groepjes van drie of vier en een begeleider.”
InSPrAAK
Tijdens een gesprek met een coach gaf Johan aan dat hij eigenlijk ook graag in het atelier wilde werken. “Nu kom ik een volledige dag per week naar Wissel. Ik maak graag mozaïek maar ik kan ook andere opdrachten doen. Ik heb voldoende inspraak en keuze en als er iets is, dan kan ik het zeggen. Eén keer per maand sluit ik aan bij ‘Stap-Uit’ in het dienstencentrum. Dat een nieuw initiatief voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel. Er staat telkens een leuke activiteit op het programma: gezelschapsspelen, Marokkaanse koekjes bakken,… Ik leer er nieuwe mensen kennen die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt als ik, en dat is net de bedoeling van dit initiatief.” En dat is nog niet alles, want op vrijdagnamiddag gaat Johan ook nog naar de academie in Kortrijk. Coach Melissa: “Toen Johan vertelde dat hij vroeger kunstwerken maakte in metaal, legden we de link met de academie. Johan zag dit meteen zitten. Na een telefoontje met de academie kon hij starten.” “De ondersteuning die ik nu krijg is precies voldoende,” besluit Johan. “Als het nog meer was, zou ik niet meer genoeg tijd hebben voor mezelf. De week is nu al bijna te kort.”
U I t h E t L E V E n VA n o n Z E c L I ë n t E n
KEVIn Ik kijk elke week uit naar die momenten Kevin is een jongeman van 22 jaar uit Beveren-Leie. Op tienjarige leeftijd kreeg hij epilepsieaanvallen, waardoor hij motorische beperkingen heeft. Kevin volgde middelbaar onderwijs in het Dominiek Savio Instituut in Gits, en sinds het voorjaar van 2014 komt hij voltijds naar Wissel, het dagcentrum voor volwassenen met een niet-aangeboren hersenletsel. “Toen ik naar hier kwam had ik geen specifieke verwachtingen of doelen voor mezelf. Ik dacht eerder we zien wel wat de tijd brengt,” zegt Kevin. Ondertussen heeft hij een gevarieerd programma. “Soms ga ik met coach Melissa mee naar de Kringloopwinkel of naar rommelmarktjes in de buurt. Daar gaan we op zoek naar bruikbare spullen waarmee wij iets creatiefs kunnen doen. Zo hebben we al enkele tafeltjes in mozaïek gezet. Daarnaast help ik ook graag mee aan de taken die we soms moeten doen voor externe opdrachtgevers: kruiden afwegen in zakjes,
doeken plooien, zakjes vullen met onderdelen voor vliegenramen…” Een paar keer in de maand doet Kevin ook begeleid werk in groepsverband, dat voornamelijk bestaat uit klusjes opknappen: “Ik ga het liefst naar Het Kruidvat en De Baai, het basisschooltje hier in de buurt.” Kevin gaat ook twee halve dagen per week helpen het Stadsarchief in Kortrijk. “Daar doe ik mijn begeleid werk. Ik ben verantwoordelijk om de bidprentjes uit de 19de eeuw in te scannen. Verder moet ik er ook oude dia’s van stad Kortrijk op de computer zetten. Ik kijk elke week wel uit naar de momenten dat ik daar kan werken. Ik heb er heel leuke collega’s.”
VArIAtIE
Tijdens een gesprek met een begeleider gaf Kevin te kennen dat hij wel wat meer variatie wou in zijn vrije tijd. “Sinds Kevin niet meer naar school gaat, is het contact met leeftijdsgenoten wat weggevallen,” zegt coach Kiana. Daarom gaat Kevin nu wekelijks zwemmen in Waregem en dit jaar gaat hij mee op citytrip naar Gent via JONX, een vormingsorganisatie voor mensen met een beperking.” De mama van Kevin vindt dat hij veel veranderd is in positieve zin. “Hij is meer opengebloeid sinds hij naar Wissel gaat. Als hij thuis komt, zal hij eens vertellen wat hij gedaan heeft. Vroeger toen hij naar school ging, deed hij dat niet. Daaraan merk ik wel dat hij zich daar goed voelt. Ik vind hem ook volwassener geworden, omdat hij door volwassenen omringd wordt.”
9
U I t h E t L E V E n VA n o n Z E c L I ë n t E n
10
MELAnIE Na een tijdje kon ik een stapje verder gaan Op tienerleeftijd kreeg Melanie epileptische aanvallen, met een hersenletsel tot gevolg. Noodgedwongen moest ze stoppen met haar kappersopleiding en bleef ze gedurende een lange periode thuis. Sinds 2006 wordt ze ondersteund door den achtkanter.
en vraagt veel inspanning. Het is belangrijk om daarna een activiteit te doen die wat minder denkwerk vereist.”
BEGELEId wErK
Melanie kreeg gaandeweg meer belangstelling voor begeleid werk. Ze werd af en toe ingeschakeld op het secretariaat en toen het dagcentrum voor mensen met een nietaangeboren hersenletsel naar een andere locatie verhuisde, bleef Melanie in het vertrouwde dagcentrum ’t Boerhof “Secretariaatswerk en fotografie zijn twee zaken die mij erg boeien. Ik vond het dan ook fantastisch om op woensdag secretariaatswerk te doen en op vrijdag te helpen om foto’s te nemen en te bewerken. Na een tijdje kon ik het aan om een stapje verder te gaan. Ik begon met drie halve dagen per week begeleid werk in het OCMW in Wervik. Mijn takenpakket was gevarieerd: computerwerk, affiches maken, bingo geven, cafetaria. Toen volgde ik geen therapie meer. Na een tijdje liep de situatie eigenlijk vast. Ik kreeg veel extra taken door ziekte van collega’s en de stress werd me te veel. Het begeleid werk werd stopgezet. Het was nodig om de therapie te hervatten. Ik krijg nu nog steeds wekelijks sociale vaardigheidstraining. Dit helpt me echt goed vooruit. We bespreken sociale situaties die ik moeilijk vind en kijken hoe het anders had kunnen lopen: wat is het probleem, wat wil ik en hoe gaan we het aanpakken. Nu noteer ik in mijn dagelijkse leven situaties om dan tijdens de therapiemomenten te bespreken. Ik kan sommige zaken moeilijk van me afzetten en Kiana helpt mij om die te kaderen en anders aan te pakken. Tijdens deze sessies ontdekte ik ook dat mijn communicatie op mijn begeleid werk niet juist zat.” Tijdens de therapiesessies werd opgevolgd of Melanie terug klaar was om extern begeleid werk te doen. Nu werkt ze op dinsdagnamiddag in de stadsboerderij in Kortrijk: “Het is nieuw en leerrijk. Ik ben onder de mensen en dat is voor mij echt belangrijk”.
Melanie: “In het begin bestond mijn programma in de voormiddag uit agendatraining en cognitieve training, zowel in groep als individueel. In de namiddag was er atelierwerk. Bij de cognitieve training komen de volgende thema’s aan bod: hoe pak je iets aan en hoe zeg je iets, denkoefeningen, werken met een dag- en weekplanning,… Het is erg intensief
“Ik heb heel veel vooruitgang geboekt in de jaren dat ik door den achtkanter ondersteund word. Ik heb een weg afgelegd van atelierwerk naar begeleid werk. Door de sociale vaardigheidstraining ben ik rustiger en ik leer ik beter omgaan met bepaalde situaties. Mijn werk is niet betaald, officieel heet het bezigheid, maar voor mij is dit echt werk”.
2014 In cIjFErS
12
WIJ HEBBEN HEEL WAT TE BIEDEN den achtkanter wil bijdragen tot de levenskwaliteit van volwassenen met een verstandelijke beperking of met een niet-aangeboren hersenletsel. In dialoog streven we naar maximaal welbevinden, zelfstandigheid en deelname aan de maatschappij. Volwassenen met een verstandelijke beperking worden gestimuleerd en ondersteund om deel te nemen aan en bij te dragen tot de samenleving. Sommigen doen naast hun werk in het dagcentrum op vrijwillige basis nog begeleid werk in het gewone arbeidscircuit. Ook vorming, woonprojecten en vrijetijdsbesteding staan volledig in het teken van maximale ontplooiing, autonomie en integratie. Volwassenen met een niet-aangeboren hersenletsel leren tijdens de voortgezette revalidatie omgaan met de gevolgen van hun letsel. Ze trainen ook vaardigheden die hen kunnen helpen bij de organisatie van hun dagelijkse activiteiten en verantwoordelijkheden. den achtkanter biedt zowel rechtstreekse als niet rechtstreeks toegankelijke hulp en is gespecialiseerd in handicapspecifieke ondersteuning. De mate van ondersteuning is afhankelijk van de behoefte van de cliënt. Dat kan heel uitgebreid en intensief zijn, 24 uur op 24, 7 dagen op 7. Maar ook mensen die minder begeleiding nodig hebben zijn bij den achtkanter aan het juiste adres.
2014 In cIjFErS
13
VB
NAH
AAntAL cLIEntEn oP 31/12/2014
TOTAAL
DAGBESTEDING 64 9
Dagcentrum
73 15 Begeleid werk
6 21
WOONONDERSTEUNING 27 Mobiele woonbegeleiding
2 29 34
Tehuis niet-werkenden definitieve thuis
7 41
Tehuis niet-werkenden tijdelijk verblijf
7 1 8
RTH - rechtstreeks toegankelijke hulp
6 7 13 132
*TOTAAL
24 158
0 2012
2013
2014
20
40
60
80
100 120 140 160 180
EVoLUtIE GEMIddELd AAntAL cLIEntEn 74 75 73
Dagcentrum 13 20 21
Begeleid werk
26 26 29
Mobiele woonbegeleiding
42 40 41
Tehuis niet-werkenden - definitief 11 13 11
Tehuis niet-werkenden - tijdelijk Rechtstreeks toegankelijke hulp 5
13 142
*Totaal
155 158
1 000000 888889 40 777778 60werk 666667 80 555556 100 120van 333333 140 222222 160vorm 111111 180 *20 Cliënten begeleid genieten ook444444 nog een andere van000000 ondersteuning. Sommige cliënten van het dagcentrum verbleven tijdelijk in het tehuis.
2014 In cIjFErS
14
jongste
oudste
LEEFtIjd cLIEntEn
gemiddeld 2014
21 Dagcentrum
66 36
25 Mobiele woonbegeleiding
58 45
21 Tehuis niet-werkenden
76 50
32 RTH
64 47
0 2014
2013
2012
10
20
30
40
KEnMErKEn MEdEwErKErS
50
60
70
80
43 Anciënniteit 0 - 5 jaar
46 27 20
Anciënniteit 6 - 10 jaar
17 13 20
Anciënniteit 11 - 15 jaar
11 16 3 3
Anciënniteit 16 - 20 jaar
10 24 23
Anciënniteit >20 jaar
39 90 Vrouw
87 87 18 19 20
Man
39.4 38.8 39.7
Gemiddelde leeftijd
0
20
40
60
80
100
2014 In cIjFErS
15
2014
2013
2012
AAntAL MEdEwErKErS
108 Totaal
106 107
83,4 Voltijds equivalent
81,83 82,14
23 Voltijds
26 23 85
Deeltijds
80 84
2014
2013
2012
VrIjwILLIGErS
0
61 61
53
0
50
0
40
32
0
30 28 23
0
Deze grafiek geeft enkel een beeld van het aantal vrijwilligers die zich engageren binnen de organisatie en niet van het aantal gepresteerde 0 uren. In 2014 konden we rekenen op een aantal vaste vrijwilligers, die zich zeer intensief hebben ingezet. 0
Leden algemene vergadering en Raad van Bestuur
19 15
6 4 Gezelschap of begeleiding bij uitstappen
Organisatie van evenementen
Hulp in ateliers
4
4
Ethische commissie
2014 In cIjFErS
16
BALAnS
ActIVA
31-12-2012
31-12-2013
31-12-2014
Vaste activa
4.101.588
4.491.761
4.355.559
Vlottende activa totAAL
5.312.076
1.210.488
1.288.303
5.780.064
1.535.559
PASSIVA
31-12-2012
31-12-2013
31-12-2014
Eigen vermogen
3.790.804
3.742.361
3.845.849
Vreemd vermogen (schulden en vorderingen)
1.521.272
1.037.703
2.045.269
5.312.076
5.780.064
5.891.118
2012
2013
2014
3.948.787 241.645 1.195.505
4.335.720 282.444 1.145.878
5.760.042
4.416.008 273.182 1.093.199
5.782.389
2012
2013
2014
4.634.708 882.725
5.008.690 814.006
5.118.985 864.739
131.496
62.654
totAAL
rESULtAtEnrEKEnInG
UItGAVEn
Personeelskosten Afschrijvingen Andere uitgaven
totAAL UItGAVEn InKoMStEn
Subsidies VAPH + bijdrage cliënten Andere totAAL InKoMStEn
rESULtAAt
5.385.937
5.517.433
5.822.696
5.891.118
5.983.724 201.335
Deze financiële informatie is een uittreksel van de jaarrekening. De volledige jaarrekening is te raadplegen via de website van de NBB en werd goedgekeurd door bvba bedrijfsrevisorenkantoor Dujardin zonder voorbehoud.
DEN ACHTKANTER VZW SINT-DENIJSEWEG 71 8500 KORTRIJK T 056-21 71 41 F 056-25 80 69
[email protected] WWW.ACHTKANTER.BE
LEdEn ALGEMEnE VErGAdErInG AELtEr LIEVE ALLAErt doMInIQUE BAUwEnS BoB BontE LUc ByttEBIEr KoEn cALLEnS MArIE chrIStInE chrIStIAEnS LIEn dAELS Ann dE cLErcK BArBArA dE cLErcK SArAh dE cLErcK StEFAAn dE jAEGErE SoPhIE dE MEtS hILdE dE wIttE jEAn-chArLES dEBUF BArt dEMEULEMEEStEr GEErt dEPLAncKE KoEn dEStoBErE LIEVE doUtrEBon LUc drIESKEnS AnnE-MIE dUchI ErIK FLorIn jAn hoorEnS MArtInE InGELBEEn PIA LAVErGE InGE LAVErGE jEAn MArIE LEcot rIK LodEwycK wIM MALFAIt ErLEnd MAroy ALEXAndEr nAESSEnS cAthErInE
PAKLonS ALEX PErSyn FrAnK roSSEEL PALMEr SLABBIncK chArLottE SPAEnS AnnEMIE VAn cAUwELAErt de wyELS jAn VAn EEcKhoUt MonIEK VAn rEnSBErGEn LUc VAn wontErGhEM BArBArA VAncrAEynESt BErnArd VAndEn ABEELE yVon VAndEn BroEcKE LIEn VAndEnBULcKE jo VAnFLEtErEn LUc VAnGhELUwE LUc VAnhUySSE cArLoS VAnnEStE GEErt tEVEnS LId VAn rAAd VAn BEStUUr BoES joSEPh-MIchEL dE dEynE LUc dEKocKEr VEErLE dEVrIEndt Ann jAnSEn MAIGrEt oLIVIEr MArc oP dE BEEcK MArIA-thErESIA PhLyPo dAVId SPILLEBEEn chArLottE thyS johAn VAn dEn noortGAtE LUc VAndEnBErGhE LIEVEn
