Het laatste Comenius-semester. Le Bourgeois Gentilhomme. Editoriaal. In dit nummer:

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 1

Dertiende jaargang nr. 33 – juni 2006

Redactie: Inge Govaerts (5B), Barbara Bosch (5B), Charlotte Colot (6B), Magali Eben (3F), Joris van den Eeden de Bruyn (5E), Sebastien De Mulder (5E), Thomas Stassin (5E), Els Meskens (4B), Lina Kestemont (6B), Ildiko Van Tricht (6D), Sebastian Meyers (6D), Anne Vansteelandt (leerkracht) en Virginie Platteau (leerkracht) Correctoren: Gerrit Liessens Fotografie: Anne Van Steelandt – technische kant: Jeroen Brussich Eindredactie: Virginie Platteau en Eddy Van de Velde e-mail: [email protected]

Verschijnt in december, maart en juni

V.U.: Eddy Van de Velde, Sint-Jan Berchmanscollege, Ursulinenstraat 4, 1000 Brussel Tel.: 02 512 03 70 www.sint-jan-brussel.be Lay out en druk:Two by Two Letter en Beeld n.v.

Het laatste Comenius-semester

Editoriaal Dit is alweer het laatste nummer van Pandora, wat betekent dat het schooljaar erop zit. Met Pasen moesten we jullie op je honger laten zitten, wat met dit nummer hopelijk ruim gecompenseerd wordt. Meer zelfs, Pandora smaakt naar nog! De redactie werd vernieuwd, nieuwe leden kwamen eens kijken, vonden hun roeping als redacteur of engageerden zich voor middellange of extreem korte termijn... Er was veel gezaag en aandringen voor nodig, maar uiteindelijk zijn we er toch in geslaagd dit nummer behoorlijk te vullen. En hoe! Er zijn verslagen van de retoricareizen, ideale vakantielectuur. Een haast professionele recensie van het retoricatoneel “Le Bourgeois Gentilhomme”, en ook de voorstelling van de eerste graad op de impressiedag wordt toegelicht. Veel cultuur dus, en ook literair talent krijgt meer en meer een forum in jullie lijfblad… een trend die navolging verdient. Verder vind je heel wat verslagen en resultaten van wedstrijden binnen en buiten de school; van sudoku over voetbal tot fotografie. Het Comeniusproject van de vierdejaars kende zijn hoogtepunt, in een reis naar Zweden, een trip naar Rome, de koorreis, en de slotdag met Vlaamse politici. U ziet, het clichématige ‘voor elk wat wils’ dringt zich op… Het was een goedgevuld jaar, met heel wat interessante activiteiten tijdens en na de lesuren, te danken aan het engagement en de inzet van velen, zowel leerkrachten als leerlingen. Bedankt daarvoor! Wat Pandora betreft, de ‘spontane doorstroming’ van artikels/foto’s/tekeningen verloopt op zijn zachtst gezegd nog wat stroef. Een uitbreiding van de kernredactie, die op regelmatige tijdstippen samenkomt, is noodzakelijk. Dus aan alle geïnteresseerden: laat van jullie horen! Creatief talent genoeg op school, dat is al gebleken. Heb je dus goeie ideeën, teken je meer dan behoorlijk, heb je wel zin om iets te schrijven, een leerkracht te interviewen of de nieuwste roddels of krasse uitspraken van je geliefde leraars als eerste te horen, dat ben je meer dan welkom in onze Pandoraploeg. En nog eens: we zoeken mensen uit alle jaren, zeker niet alleen uit vijfde en zesde! Men zegge het voort. En voor nu: prettige vakantie, en tot volgend jaar!

Ons Comenius-project zit er op. Dat weten alle vierdes ondertussen al. Het laatste semester is echter niet onopgemerkt voorbijgegaan dankzij tal van activiteiten: -Van 24 februari tot 2 maart maakten 22 vierdejaars en 2 leerkrachten Zweden onveilig. Je krijgt hierna het programma voorgeschoteld en een verslag van Els Meskens (4B). Een nareisvergadering met de ouders volgde in de vorm van een ‘Zweedse avond’. -Van 19 tot 23 april evalueerden 4 vierdejaars en 2 leerkrachten het voorbije Comenius-jaar in Rome. We ontmoetten er een 60-tal collega’s uit onze 6 partnerlanden. Lukas Van de Steen (4F) zorgde voor een verslag van ter plaatse. - Binnen het Comenius-project luisterde het Berchmans Collegium Vocale een concert op in onze Duitse partnerschool in Aichach. Van 27 tot 29 april genoten de koorleden van het culturele en culinaire Duitsland. Meneer Tops mailde ons met veel plezier z’n verslag en foto’s door. - Het project flakkerde dit trimester een laatste keer op toen alle vierdes tijdens de lessen Nederlands en godsdienst hun toekomstvoorstellen mochten formuleren. Een aantal van die voorstellen werden op op 19 mei voorgelegd aan een vijftal politici. Je vindt ze verderop in dit nummer, samen met een Engels verslag door Kewan Mertens (4A) en een fotoverslag van deze projectdag. - Ons Comenius-hoofdstuk in dit nummer eindigt met een terugblik op het project en een blik in de toekomst van Kris Delcroix. Lees verder pagina 9

Le Bourgeois Gentilhomme Retoricatoneel opnieuw groot succes. Roddels gaan dat het dit jaar de laatste editie was…? Tijd voor Oscarnominaties!

De redactie

Lees verder pagina 23 en 24

In dit nummer: Personalia

2

Vastenacties

2-4

Toneel eerste graad

5

Kalender 2006-2007

5

Vakoverschrijdende projecten vijfde jaar

6-8

Comenius

9-13

Fotowedstrijd

14-16

Kooruitstap

18-19

Interviews leerkrachten (the sequel)

20-21

Retoricatoneel

23-24

Retoricareizen

24-27

1

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 2

Personalia

Geboortes • Op 6 januari 2006, Pauline, dochtertje van Hélène Van Hoorebeke, lerares Frans • Op 14 februari 2006 Aaron, zoontje van Dhr. Stefan Vos, leraar Nederlands en Geschiedenis en klasleraar van 2B

Leerkrachten in de bloemetjes gezet: vastenactie van 3A Naar jaarlijkse gewoonte probeert elke klas een originele actie te houden om geld op te halen voor de vastenprojecten. Er worden rozen verkocht, auto’s gewassen, sudoku’s ingevuld (voor één keer wel toegelaten)… 3A bedacht een miss- en misterverkiezing voor de leerkrachten van het eerste tot derde jaar. Maar het leek niet in het minst op een ordinaire veekeuring, integendeel (er was immers geen badpakkensessie bij…)De verkozen leerkrachten werden op hun professionele en menselijke kwaliteiten beoordeeld, en in de bloemetjes gezet. Hier volgt het verslag van de jury.

Jullie zijn ongetwijfeld razend benieuwd welke leerkrachten door jullie in de bloemetjes worden gezet omdat ze de grappigste, de beste geklede, het sportiefst, het strengst, het meest sociaal, altijd welgezind zijn, het snelst taken teruggeven of het mooiste handschrift hebben. We kregen 157 formulieren binnen, en 42 verschillende leerkrachten kregen een of andere vermelding! We hebben dus – maar dat wist je zeker al – heel veel leerkrachten die uitblinken in wat ze doen. Welke school doet ons dit na? Ze verdienen eigenlijk alle 42 een bloemetje. Toch zijn er voor elke categorie enkele duidelijke koplopers en die willen we graag bijzonder vermelden en een extra compliment geven. 18 leerkrachten hangen graag de grapjas uit, maar met 47 stemmen was Mr Van Roy de anderen ver vooruit. Mr Coppens kreeg met 30 stemmen de 2de plaats achter zijn naam. Maar liefst 25 verschillende leerkrachten zijn volgens jullie het best gekleed, we hebben klasse op school, ’t is maar dat je het weet. Maar je kan het misschien al raden, mevrouw Du Ville strak er met 46 stemmen bovenuit, met 24 stemmen blijft mevrouw Stroobants niet aan de kant, en mijnheer Liessens krijgt van ons een bijzondere vermelding omdat hij van de heren de beste geklede is, hij haalde 14 stemmen, da’s toch niet mis! Jullie hadden gelijk: ze zijn niet om het even wie, dus hierbij een bloemetje voor alledrie ! Nu vlug een weetje, alle leerkrachten klassieke talen werden vermeld, voor onze classici hebben we samen 43 stemmen geteld.

Huwelijk • Op 24 mei 2006, Dhr. Jeroen Brussich, ICT coördinator en leraar Informatica, met Daphne Daems

Overlijdens • Op 11 december 2005, Mevrouw Anna Teirlinck , grootmoeder van Dieter Bogemans(6C) • Op 2 januari 2006, mevrouw Philomène Servranckx, grootmoeder van Veerle Nackaerts, administratief bediende. • Op 5 januari 2006, de heer Erminio Brussich, grootvader van Jeroen Brussich, ICTcoordinator en leraar informatica • Op 16 februari 2006, dokter Raymond Panneels, grootvader van An Groeninckx, leraar L.O. SEI en Economie • Op 29 januari 2006 de heer Frans Du Ville vader van Mevr. Lut Duville, lerares wiskunde en klasleraar van 1B • Op 24 maart 2006, de heer Jean Verbinnen , grootvader van Baptist Bosmans (5C) • Op 27 april 2006, de heer Paul Vermaelen, grootvader van Ada (1A) en Hanne (5A) Van Waes • Op 27 april 2006, mevrouw Maria Van Tricht, groottante van Ildiko (6D) en Elliot (3c) Van Tricht

2

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 3

Liefst 31 leerkrachten blijken opvallend mooi te schrijven. Met 23 en 22 voorkeurstemmen was het bijna een ex-aequo: de uitblinkers zijn mevrouw Van Camp en mevrouw Stroobants, applaus graag voor dit duo! 13 leerkrachten scoren op sportief vlak, maar mevr Groeninckx haalt het met 57 stemmen op haar gemak, Mr Steyaert komt op de 2de plaats met 37 stemmen, we zullen hem dus ook maar eens verwennen.

Meeleefdag bij ‘Oxfam Solidariteit’

26 leerkrachten geven hun taken heel snel terug, mevrouw Van Camp staat met 28 stemmen vooraan, maar ook mr Uyttersprot kan volgens 20 leerlingen hiervoor op het podium staan, en ook mr De Ridder doet op dit vlak zijn naam alle eer aan. En misschien konden jullie het wel verwachten, onze leerkrachten Frans zijn duidelijk de strengste van alle leerkrachten. Mr De Ridder spant met 44 stemmen de kroon, maar ook mevr Kerkhof en mevr Carmans vallen elk met 17 stemmen, niet uit de toon. De grootste verscheidenheid aan stemmen gaven jullie aan de meest sociale leerkracht, maar liefst 30 verschillende mensen sleepten een onderscheiding in de wacht. Mr. Coppens viel met 31 stemmen het meeste op, maar ook mr Vanderbeke prijkt met 22 stemmen in de top.

Solidariteit - Solidarité

BRUSSEL: Een meeleefdag bij Oxfam Solidariteit is absoluut de moeite waard, vooral als je geïnteresseerd bent in Zuid-Afrika! Je kunt in het meeleefatelier veel bijleren en natuurlijk kun je zelf ook je steentje bijdragen.

En dat we jullie nu nooit meer over leerkrachten horen klagen, er zijn liefst 27 leerkrachten die nooit, of dan alleen welgezind zagen, ook hier scoort mr Coppens 24 maal het meest, maar ook mr Liessens en mevr Vansteelandt zorgen beide met 17 stemmen voor een goede geest. Bedankt aan allemaal!

Het gemakkelijkste is om de metro te nemen tot ‘Zwarte Vijvers’. Van daaruit is het gebouw van Oxfam zeer gemakkelijk terug te vinden: je kunt niet naast de grote, groene poort kijken. Daar aangekomen, word je hartelijk ontvangen door een enthousiaste begeleidster. Zij begeleidt je de hele voormiddag en ze legt uit wat Oxfam allemaal doet. Vervolgens bezoek je in haar gezelschap een meeleefatelier over Zuid-Afrika dat echt de moeite waard is! Ze hebben daar een prachtige reconstructie van een Afrikaanse stad gebouwd. Om helemaal in de sfeer te komen, worden er dia’s afgespeeld met vrolijke, Afrikaanse muziek, waardoor je echt het gevoel krijgt dat je je in Afrika bevindt.

Na de rondleiding, volgt er een pauze om opnieuw op krachten te komen, voor de inspannende middag die je nog te wachten staat. Daarna zijn er verschillende werkjes die je kunt doen: computers uiteenhalen, onderdelen sorteren of brochures in elkaar vouwen. Het raakte ons in elk geval, we zijn misschien niet echt in contact gekomen met mensen die het moeilijk hebben, maar we hebben ze wel een beetje geholpen (dat hopen we alvast). De zware, maar toch nuttige dag bij Oxfam eindigt rond half 4. Vergeet het ‘Oxfam-comité’ niet te bedanken voor deze educatieve meeleefdag! (Alexia Faes en Caroline Bogaerts – 4E)

3

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 4

Idool 2006 Net als de voorbije jaren organiseerden we een wedstrijd idool 2006. De leerlingenraad van het 4de jaar besliste bovendien om de inkomsten van de finale aan de vastenactie te geven. Drie steengoede kandidaten geraakten uiteindelijk door de selectie van de strenge jury, Els Meskens, Aillin Abedi en Sebastian Meyers met zijn ploeg muzikanten. Het talrijk opgekomen publiek koos Sebastien en co tot winnaar van dit jaar, proficiat! Tot volgend jaar! De leerlingenraad van het 4de jaar

Vastenacties 2005-2006 Rest vorig schooljaar Kerstmarkt Zwemmen 1ste jaars Speculoosverkoop 2de jaars Acties 3de jaars Acties 4de jaars Acties 5de jaars Acties 6de jaars Vastenmaaltijd Kaartjes maaltijd Hotdogs Sleutels Muurkranten Wereldwinkel Totaal:

249,12 1679 3808,85 1230,82 748,22 649,31 764,05 291,60 2916,00 82,00 205,00 60.36 319.55 1241,79 14.245.67

Hartelijk dank aan alle leerlingen en leerkrachten die hun schouders onder de vastenacties hebben gezet!

Winnaars Sudoku wedstrijd Lagere cyclus 1) Indy Merckx 1B 2) Bérénice Janssens 2F 3) Heleen Keuleneer 1F 4) Jérôme Herinckx 3B Hogere cyclus 1) Thomas Van de Steen 6A Leerkrachten

4

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 5

Over een muur, eilandbewoners met bokalen en goudvissen en hun regisseur: dhr. Coppens “Over de muur”, is de titel van het toneelstuk dat dit jaar op de impressiedag werd opgevoerd. Impressietoneel, zoals bekend toneel gespeeld door de leerlingen van de lagere cyclus, is inmiddels een traditie op onze school. Maar hoe begon die toneeltraditie eigenlijk en wat kon u dit jaar bekijken? Ik nam een kijkje achter de “coulissemuur” en had een exclusief interview met de regisseur. dhr. Coppens, leraar Nederlands en geschiedenis. Deze sympathieke regisseur, die door zijn cast op handen wordt gedragen, had overigens nooit verwacht op St-Jan te regisseren, maar is nu al aan zijn zesde bewerking toe. ‘Het is allemaal begonnen met de “Lord of the flies” in 2001’, vertelt hij. Dit was een voorstelling naar aanleiding van een project uit de Nederlandse les. De opvoering had zo’n succes en de repetities hadden zoveel plezier meegebracht, dat deze oorspronkelijk eenmalige oefening zeker voor herhaling vatbaar was. In de Pandora-recensie van die tijd staat terecht: “Een toneelstuk brengen op school draagt bij tot de sociale uitstraling van die school. Het vormt een uitgelezen gelegenheid om op een andere wijze intelligentie aan te boren en aan kennisoverdracht te doen.” Er kwam dus een vervolg. Na ‘Lord of the flies’ volgden o.a. ‘de Aanslag’, ‘Hamlet’ en vorig jaar ‘Kinderen niet toegestaan’. Dit laatste werd een voorstelling over de moeilijke, maar vaak grappige verhouding tussen ouders en kinderen. ‘Over de Muur’, het verhaal dat nu op de planken werd gebracht; borduurt verder op het thema van ‘Kinderen niet toegestaan’. Het stuk behandelt de muur tussen de twee generaties. De basistekst voor ‘Over de Muur’ is geschreven door James Saunders (zie hier onder) en is aangevuld met een aantal zelfgeschreven stukjes gemaakt door de tweedejaars. Het stuk wordt met veel enthousiasme en overtuiging gespeeld door een dertigtal eerstejaars. Ik polste enkelen van hen naar hun ervaringen tijdens de repetities en naar hun verwachtingen.

Olympiade Latijn Op 25 januari 2006 werd voor de dertiende maal de Vlaamse selectieproef voor het Certamen Ciceronianum Arpinas (Cicerovertaalwedstrijd) ingericht voor leerlingen van de retorica. Het aantal deelnemers bedroeg dit jaar 374. Door de jury werden een aantal deelnemers bedacht met een Eervolle Vermelding. Tot deze genomineerden behoorden ook 3 leerlingen van ons College, nl. Jessica Jacobs (6A), Charlotte Mauclet (6A) en Alexander Goemans (6A). Proficiat !

Kunstbende Kunstbende, dat zijn jongeren die elkaar uitdagen in performance, nieuwe media, video, ontwerpen, fotografie, zelfgeschreven tekst, tekst ‘on stage’ (voordracht dus), muziek en dans. Kunstbende zet jongeren aan om hun artistieke ding te produceren. Een van die jongeren is Magali Eben (3F), die bij de laatste editie een prijs in de wacht sleepte! Er was eens een klein meisje, een meisje dat niet wist waar blijven met haar gedachten. Ze begon te schrijven, te schrijven en te schrijven. Als ze eigenlijk moest slapen, lag ze met een klein lampje en een stuk papier, verstopt onder haar dekens, waar niemand haar kon zien. Maar naarmate ze groeide, groeiden ook haar gedachten, en het stuk papier werd groter, haar tijd kleiner en ze schreef overal. Haar vrienden begonnen het te merken en raadden haar aan er iets mee te doen en zo… kwam ze terecht bij de Kunstbende. Ze schreef zich in, twee van de vele categorieën kiezend, om te schrijven en voor te dragen… Na veel angstig wachten en nerveus haar tekst inkijken, brak eindelijk het uur van de waarheid aan. Haar vriendin, tevens het onderwerp van haar tekst, met zich meesleurend, betrad ze het gebouw voor ‘Amauteurskunsten’ in Anderlecht. Mensen die ze daar zag! Groepjes muzikale jongeren, beroemde fotografen in spe, ontwerpers, schilders, stripscenaristen en –tekenaars, dansers… elke categorie was kleurrijk vertegenwoordigd. En elk kleurrijk gezicht mooi uitgedost. Enkele uren lang genoot ze van een mooi spektakel, maar toen… moest ze backstage! Na een klein interview, kwamen ze haar halen. Onverwachts zei ze tegen haar vriendin dat deze mee het podium op moest… En dat deed ze! Met haar natuurlijke charme beeldde ze de woorden die haar kenmerkten uit en won een plaatsje in ieders hart. Het meisje trok haar recht en de twee vriendinnen stonden tegenover elkaar. De voordracht werd afgesloten met een geheim gebaar, dat enkel voor de aanwezigen geen mysterie kan zijn… Met de derde plaats, een handtekening van de winnares en een hart vol hoop voor volgend jaar, verlieten de twee het fantastische gebouw op weg naar de werkelijkheid….

De volgende citaten spreken voor zich: Magali Eben

“Tijdens de repetities, hebben we veel gelachen. Het wordt grappig en goed!” (Eléonore en Margaux) “Het is fantastisch om te doen en zal leuk zijn om te bekijken! “(Lander) Pandora feliciteert de regisseur en de spelers met de impressionante voorstelling en kijkt al uit naar de editie van volgend jaar .

Kalender schooljaar 2006 - 2007

Barbara Bosch (5B)

Omdat James Saunders u waarschijnlijk niet héél bekend voorkomt, hier wat informatie : James Saunders (1925-2004) werd geboren in Islington, Noord-Londen. Na zijn studies in de chemie werkte hij overdag als leraar en ’s nachts als schrijver van toneelstukken. Tot hij uiteindelijk besloot zich volledig te wijden aan het schrijven. Saunders leverde een belangrijke bijdrage aan het absurdistisch theater. ‘Over the wall’ publiceerde hij in 1977.

5

Do 31 augustus

deliberatie uitgestelde beslissingen (reto)

Vr 1 september

eerste schooldag (08u30 – 15u20)

Ma 11 september

schoolfotograaf

Vr 29 september

sportdag

Vr 6 oktober

pedagogische studiedag (lln hebben vrijaf)

Wo 25 oktober tot Vr 27 oktober

Parijsreis (4e jaar), sociale stage (5e jaar), bezinning (6e jaar)

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 6

Verander de wereld, begin bij jezelf. En bij het MUN. Een groepje ambitieuze enthousiastelingen uit het vijfde jaar is vast van plan de wereld te verbeteren. Niet op een zweverige, dromende manier, maar heel concreet, hier en nu, met projecten en plannen. In de aanloop naar wat ze hopen dat hun internationale carrière zal worden, zetten ze alvast een stapje in de wereld van de diplomatieke betrekkingen en de internationale onderhandelingen. De Verenigde Naties op jonge-mensenformaat, dat is het MUN. Een internationaal project dat jongeren warm maakt voor de VN en alles wat die internationale toponderhandelaars hopen te realiseren. Een voorsmaakje: Het onbekende gaan we tegemoet, uitdagingen gaan we aan, en het beleven van een prachtig moment wordt het doel van al ons werk. Dit is ons MUN-project. MUN staat voor Model United Nations. Het is een modelvoorstelling van de organisatie van de Verenigde Naties: alle vertegenwoordigers van de 191 lidstaten worden vervangen door leerlingen die komen uit scholen van over de hele wereld. De voertaal is Engels. Je taak is om met de nodige diplomatieke middelen, de standpunten van je toegewezen land te vertegenwoordigen bij het zoeken naar consensus voor wereldproblemen. Dit gebeurt in echte conferenties die wereldwijd plaatsvinden. Deze conferenties zijn de hoogtepunten van maanden voorbereiding, waarbij we proberen om internationaal begrip wederzijds op te schroeven en de kunst van het vredelievend onderhandelen onder de knie te krijgen. Ons groepje van het Sint-Jan-Berchmanscollege heeft zich ingeschreven voor de IMUNA-conferentie (International Model United Nations of Alkmaar) in Nederland. Ze vindt plaats van 29 juni tot 2 juli 2006, in Alkmaar. Welk land we zullen vertegenwoordigen, is ons nog niet bekend, maar we kijken uit naar deze ontdekkingstocht die begon in het donker, en die steeds meer licht en duidelijkheid krijgt. Het wachten duurt lang wanneer nog vele vragen ons teisteren en onzekerheid constant aanwezig is. Wat gaan we daar immers vertellen? Wie zullen de anderen zijn? Hebben we voldoende dossierkennis en argumenten om te overtuigen? Staan we zelf wel achter de opinies van het land dat we vertegenwoordigen? Zelfdiscipline is daarom noodzakelijk, want de beloning komt pas wanneer je je eigen persoon aan de kant hebt gezet en je grenzen hebt verlegd. Niettemin, om dit nieuwe project succesvol te volbrengen hebben we nog veel werk voor de boeg. Het leren schrijven van ‘resolutions’ en het debatteren volgens de voorgeschreven woorden en regels, moeten we nog beter verwerven. Financiële steun zoeken blijft moeilijk en de vraag naar hulp en authentieke motivatie van leerlingen is nog steeds niet doorgedrongen. Maar we hopen dat dit internationale project, eenmaal de realiteit de droom heeft vervangen, niet alleen de sterretjes in de ogen van de deelnemers zal doen schitteren, maar ook een eerste stap zal zijn naar onbevangenheid en luisterbereidheid in onze gesloten wereld... (Joann de Zegher)

Eindelijk nieuwe sportzaal

Vakoverschrijdende projecten vijfde jaar Sinds een paar jaar loopt in het vijfde jaar in de richtingen met min. Vier uur wiskunde, een vakoverschrijdend project rond de kerncentrale van Doel. In verschillende lessen werd rond de problematiek van kernenergie gewerkt en gedacht. De leerlingen bekeken video’s, lazen kritische beschouwingen pro en contra, en kregen les over de technische kant van de zaak. Zo probeerden ze zich een klaardere kijk en genuanceerde mening te vormen. De lessenreeks werd afgesloten met een uitstap naar de centrale van Doel als hoogtepunt. In de namiddag was er een fietstocht, om de natuur rond deze site te verkennen. Na afloop schreven enkele klassen een zakelijke tekst waarin ze hun eigen opinie rond kernenergie uit de doeken doen.

Het bezoek aan de kerncentrale van Doel en de informatie die daarrond gegeven werd op school, doet een cruciale vraag rijzen: wegen de voordelen op tegen de nadelen van kernenergie? Is het met andere woorden zinvol om de huidige kerncentrales voortijdig te sluiten, zoals werd voorgesteld door de paars-groene regering? Zijn de alternatieven van kernenergie veilig, economisch rendabel en concurrentieel genoeg, zijn ze milieu-verantwoord en bovendien haalbaar? En ten slotte: zal de geplande alternatieve productie op tijd klaar zijn om kerncentrales vroegtijdig te laten sluiten? Wie wil wedijveren met de onbetwistbare voordelen van kernenergie, zal met een stevig dossier moeten komen. Zo komt bij de productie van kernenergie geen CO2 vrij, wat gunstig is voor het broeikaseffect. Het gebruik van grondstoffen is erg zuinig, want met één kg uranium wordt 40 000 kilowattuur gemaakt. Uranium is een delfstof die ruim voorhanden is en een grote geografische spreiding heeft. Er is niet één regio die het monopolie bezit, er is veel marktwerking en een grote zekerheid van beschikbaarheid. Dat betekent dat we dus minder afhankelijk worden van instabiele regio’s. Kernenergie is bovendien een betaalbare vorm van energieproductie, goedkoper dan kolen of petroleum, die steeds schaarser worden.

De nieuwe sportzaal, gelegen in de Priemstraat op nauwelijks 20 meter van de grote schoolpoort, voorlopig nog zonder vloer, ligt er nu nog verlaten bij. Op 1 september 2006 wordt ze eindelijk in gebruik genomen. Dat wordt een sportief schooljaar!

6

Er zijn ongetwijfeld nadelen aan kernenergie. De kans op een nucleaire ramp bestaat, maar heeft tot dusver in de Westerse wereld niet tot catastrofes geleid. De ramp in Tsjernobyl was immers te wijten aan een verouderd kernreactortype en aan een grote menselijke beheersfout. Maar ook het steeds driester gedrag van terroristen boezemt me wel angst in: aanslagen op nucleaire installaties zijn niet uitgesloten. Bovendien zijn bepaalde landen bezig met het opwerken van uranium, de basisgrondstof voor het aanmaken van atoombommen.

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 7

De opslag van radioactief afval blijft voor mij ook een heikel punt. Ik zou het ook niet graag opgeslagen zien in mijn achtertuin… Op geen enkele plaats op aarde is het lang-radioactief afval veilig opgeborgen. Er kunnen zich immers overal, op gelijk welk moment, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, overstromingen en andere natuurrampen voordoen. De Standaard van 24/02/2005 leerde me dat de Warmte-Kracht-Koppeling centrales die in aanbouw zijn, in principe genoeg zullen produceren en op tijd klaar zullen zijn om het voortijdig sluiten van Doel 1 en 2 en Tihange 1 mogelijk te maken. De levensduur van kerncentrales in België werd door de paars-groene regering beperkt op 40 jaar. De kernuitstapwet kan van kracht gaan vanaf 2015 (1975+40), maar het is goed mogelijk dat Electrabel er vroeger zal uitstappen, om economische redenen; vanwege de te hoge onderhoudskosten. Ook de ambitieuze windmolenprojecten die op stapel staan, zullen extra capaciteit kunnen leveren.

Some poetry... In Flanders Fields In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row, That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below. We are the Dead. Short days go We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved, and were loved, and now we lie In Flanders fields Take up your quarrel with the foe : To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders Fields. John McCrae

Wetenschappelijke studies bevestigen dat dit technisch en economisch mogelijk is, zonder de uitstoot van CO2 in de elektriciteitsproductiesector te verhogen, en zonder onze afhankelijkheid van andere energiegrondstoffen, zoals gas, wezenlijk te verhogen. De overheid kwam creatief uit de hoek met nieuwe wetten die de energieproducenten verplichten om een percentage schone energie te maken, zoniet worden ze beboet. Persoonlijk ben ik gewonnen voor de kernuitstap. Het is duidelijk bewezen dat kernenergie vervangen kan worden door alternatieve hernieuwbare energiebronnen. Hopelijk zullen we de ingeslagen weg verder kunnen bewandelen, en dit in ons aller belang. Edith Moyaert, 5B

In Flanders Fields

De klassen van het vijfde jaar die een richting met moderne talen volgen, werkten rond de Eerste Wereldoorlog, en meerbepaald rond ‘In Flanders Fields’. In de taal- en geschiedenislessen informeerden ze zich uitgebreid over de historische context, en de literaire neerslag van de Great War. Ze trokken op uitstap naar het In Flanders Fields museum te Ieper, en bezochten er ook enkele oorlogskerkhoven. Enkele reacties: -

The day was quite interesting, there are lots of things I didn’t know before about the Great War. I liked the museum very much; there were videoscreens, scale models and cool gasmasks.

-

The English graveyard Tyne Cot Cemetery was very impressive, it was a strange experience to walk there and imagine a living man for every grave...

-

I was impressed by all the white crosses in the field, it was beautiful in a strange way. There were even soldiers younger than 16.

-

The tour with the guide was ok, but the guide was a bit weird, and she smelled funny...

7

In Vlaamse velden bloeien de klaprozen Tussen de kruisen, rij aan rij Dat heeft onze plaats gemarkeerd, en ook in de hemel Vliegen de leeuweriken, die nog altijd moedig aan het zingen zijn Nauwelijks gehoord, te midden van de wapens beneden. Wij zijn de dood. Enkele dagen geleden Leefden we, vielen neer, zagen de zonsondergang gloeien Beminden, en werden bemind, en nu liggen we In Vlaamse velden. Neem onze ruzie op met de vijand: Wij gooien de fakkel naar jou; maar de handen slagen er niet in Wees jezelf om hem hoog te houden. Als je ontrouw aan ons bent terwijl we sterven Zullen we niet slapen, terwijl de klaprozen groeien In Vlaamse velden. (Alexandre Gibon, Maximilien Lefèvre, Quentin Reyners, 5C)

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 8

Vlamertinghe, Passing the Chateau, July 1917

Information, communication and politics all have evolved but the human heart, in all its magnificence, its cruelty stays unchanged.

“And all her silken flanks with garlands drest” But we are coming to the sacrifice. Must those have flowers who are not yet gone West? May those have flowers who live with death and lice? This must the floweriest place That earth allows; the queenly face Of the proud mansion borrows grace for grace Spite of those brute guns lowing at the skies.

Youth sacrified, for a better “future” But how can you speak of future, when all you see every day, is a proof of people’s atrocity? old men, sitting in their chairs mourning a meter’s loss but the men, the men they know one meter less for their motherland means one more month in hell

Bold great daisies, golden lights, Bubbling roses’ pinks and whites Such a gay carpet! poppies by the million; Such damask! such vermillion! But if you ask me, mate, the choice of colour Is scarcely right; this red should have been duller.

Then wondering, why we try to flee by all means necessary, this annoying reality

Edmund Blunden Arresting us, for possessing this small part of freedom, but are they not the real criminals? Sitting, smoking and cheering while their children, die, uselessly for a cause that’s never been theirs. In the absence of being able to change, let us atleast not forget Why our fathers gave their lives. (T.S.)

Vakantie Leerlingen zijn bergbeklimmers, die na een lange tocht een top bereikt hebben. Hopelijk heb je de berg overwonnen en ben je geslaagd. Hopelijk heb je hier thuis gevoeld op school en in jouw klas. Hopelijk was er altijd wel iemand die met een hart naar je luisterde, die je begreep en een duwtje gaf als het even niet meezat. Hopelijk was er altijd wel iemand die je met gezond verstand tot rede bracht als je even de moed liet zakken. Hopelijk was er altijd wel iemand in wie je God ontmoette. Vakantie... Alleen het woord al doet ons rillen. Heerlijk, een oneindig goed gevoel.

Vlaemertinghe Langsheen het kasteel: En al haar zijd’achtige flanken omkranst met slingers Maar we naderen het geven Moeten zij bloemen hebben die nog niet naar het westen zijn gevlucht? Mogen zij bloemen hebben die met dood en luizen leven? Dit moet de meest bebloemde plaats zijn Die de aarde toelaat: de koninklijke zijde Van het trotse herenhuis leent gratie voor sierlijkheid Ondanks deze beestige geweren loeiend naar de eeuwigheid. Dappere geweldige gouden lichten van de madeliefjes Glimmende rozen, roze en witjes Zulk een vrolijk tapijt! Miljoenen klaproosjes. Zulk een versiering! Zulke vermiljoenen! Maar als je het mij vraagt, maat, de keuze van de kleur Is nauwelijks juist; dit rood zou matter moeten zijn.

Vakantie is, een tijd van bloeiende bloemen, van zingende vogels, een tijd van volmaaktheid. Vakantie is: grootse gele korenvelden, verse groenten in de tuin, een open blauwe hemel die mensen blij maakt en in verwondering doet staan voor de natuur. Vakantie is: de aarde niet vervuilen, maar eerbiedigen als woonplaats voor mensen en dieren voor bomen, planten en bloemen. Vakantie is: zien dat onze aarde goed is, omdat zij uit Gods scheppende hand voortkomt.

(Julien Brugmans, Maxime De Smedt, Coline Everard, 5C)

8

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 9

Reisverslag Comenius Zweden Programma Vrijdag 24-02-2006 17u15 : vertrek van het station Brussel-Zuid naar Charleroi, vanwaar we met Ryanair naar Stockholm vliegen 01u30 : aankomst in de jeugdherberg van Stockholm (op een boot!) Zaterdag 25-02-2006 Voormiddag: met de boot naar het Vasa-museum (een boot-museum) Namiddag : bezoek aan het oude centrum van Stockholm (de ‘Gamla Stan’) Zondag 26-02-2006 Met de bus naar Kramfors: 7 uur bus naar het dorpje van onze Zweedse partnerschool Maandag 27-02-2006 Voormiddag: bezoek aan de papierfabriek Mondi Paper Mill Namiddag: ijsschaatsen op de ijspiste buiten de school Dinsdag 28-02-2006 Een dagje skiën samen met leerlingen van onze partnerschool Woensdag 01-03-2006 Voormiddag: we volgen enkele lessen in onze partnerschool Namiddag: met de bus naar Uppsala 18u : aankomst in de jeugdherberg van Uppsala Avondactiviteit: pizza en bowling! Donderdag 02-03-2006 Voormiddag: bezoek aan de kathedraal en de universiteit van Uppsala Namiddag: met de trein naar Stockholm 18u05 : vertrek met Ryanair naar Charleroi-airport 21u30 : aankomst in Brussel

Vrijdag 24 maart 2006. De lesuren in de namiddag gaan véél te traag. Eindelijk, de bel! We verzamelen aan het Zuid-station, en wanneer we voltallig zijn, kijken we vol spanning uit naar de komst van de bus die ons naar de luchthaven moet brengen. Een kwartier te laat. Een half uur te laat. Meer en meer taxichauffeurs dringen zich op om ons toch maar naar Zaventem te brengen. Terwijl mevrouw Van Camp furieus met een gesloten kantoor belt, loopt meneer Delcroix nerveus als een kip zonder kop de muren op. Een uur en een kwartier te laat komt de bus eindelijk toch nog opdagen. En nu maar hopen dat we op tijd aan de check-in geraken... Volgende stressfactor: heeft iemand teveel bagage bij? Raken we allemaal door de metaaldetector??? Niemand, behalve meneer Delcroix, had verdachte voorwerpen bij zich. Wat was zijn geheime wapen dat in zijn handbagage stak? De schoolschaar uit de verbandkoffer! Maar onze leerkracht

9

haalde al zijn charmes boven om de schaar in kwestie toch te redden. Iedereen plofte zich in de genummerde zetels, en na een vlucht van twee uren en een hobbelige landing, konden we Zweedse grond betreden. Nog een uurtje met de bus, en dan begon de eerste kennismaking met Zweden, onder de vorm van een kort avondwandelingetje van een kwartier. Bleek toch wel dat die Zweden een ander tijdsbesef hebben dan wij hoor, want dat kwartiertje duurde een uurtje… uiteindelijk kwamen we toch aan in onze jeugdherberg, een gezellige verankerde boot! Tegen 3 uur lag iedereen uiteindelijk ‘rustig’ in z’n bed. Veel werd er niet geslapen, en dat was er de volgende ochtend ook aan te zien… Na een heet kopje koffie aan de ontbijttafel, werden de kleine oogjes toch iets groter. We vertrokken met de veerpont naar het Vasamuseum. Na een boeiende uitleg liepen we vrij rond en namen fotootjes naar believen. Voor de lunch trokken we de stad weer in, en met 22 Belgische (sch)apen bestormden we de lokale Mc Donalds. Met gevulde maagjes en bijna allemaal met een ballon in het handje, keerden we terug naar de afgesproken plaats. We bezochten nog een kerkje en het koninklijk paleis, een gebeuren dat veel hilariteit teweeg bracht… Dan kregen we vrij, voor de meisjes om zich blauw te shoppen in o.a. de H&M (typisch Zweeds!) en voor de jongens om te voetballen op het plein. Toen we helemaal blut waren, keerden we terug naar onze gezellige jeugdherberg. Na een lekker avondmaal en een douchke genoten we van een tweede zalige nacht ‘rust’… De volgende ochtend begonnen we voor de tweede keer aan de lange wandeling van een kwartiertje naar het station. Ditmaal waren we er echt na 15 minuten! Bleek dat we de vorige keer een enorme omweg hadden gemaakt. Misschien lag het gewoon aan het feit dat mevrouw Van Camp de kaart ditmaal bestudeerde… In het station kochten we lunch, en vertrokken voor een zeven (7!) uur durende busrit naar Kramfors. Halverwege werden we door meneer Delcroix getrakteerd op een lekkere warme chocolademelk! Eindelijk in Kramfors werden we opgewacht door onze gastgezinnen, met wie we naar huis gingen en genoten van het avondmaal. Na nog een babbeltje was het bedtijd, want de volgende dag moesten we op tijd op school zijn. ’s Ochtends trokken we met de andere leerlingen en leerkrachten naar de papierfabriek Mondi. Een bezoekje dat voor eeuwig in ons geheugen, of beter, in ons reukorgaan gegrift staat. Na een ‘interessante’ uitleg kregen we een heerlijk kaneelkoekje en een sinaasappelsapje. We begonnen de rondleiding gewapend met een hoofdtelefoon en een veiligheidshelm. Al snel werd duidelijk waar de uitdrukking ‘geld stinkt’ vandaan komt. De stank bij de papiermachines was gewoon niet te harden! Na het middagmaal op school, trokken we naar de schaatspiste. Twee uurtjes dolle glij- en valpret, en dan terug naar ons gastgezin. ’s Avonds werden we opnieuw op school verwacht voor een meisjes-basketbalwedstrijd. Tenminste, dat was het oorspronkelijke plan. Al snel bevond iedereen zich immers in de ontspanningsruimte… Na bijna elke jongen onze liefde te

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 10

Reisverslag Comenius Zweden Uppsala, waar we na een lange reis ook deze keer getrakteerd werden op heerlijke chocolademelk. We wandelden weer naar de jeugdherberg, en net als de vorige keer spraken de meisjes de galante en stoere jongens aan met de vraag: ‘Wil je mijn koffer echt niet dragen?’ Bij deze: nogmaals bedankt, jongens!! We dumpten onze koffers in de jeugdherberg en trokken naar de pizzeria! Mjammie! Na de heerlijke typisch Zweedse pizza gingen we een uurtje bowlen, en zo werd de avond plezant afgesloten. ’s Ochtends ruimden we alles op, bezochten de Dom en de Snijzaal in de stad, en daarna waren we vrij. Vrij om opnieuw te shoppen… We kochten een cadeautje voor onze begeleiders, dat we hen op de trein naar de luchthaven overhandigden. Ditmaal waren er gelukkig geen problemen met verdachte metalen voorwerpen… We namen afscheid van de Zweedse bodem en landden na twee uurtjes weer in ons oude vertrouwde België. Een uurtje later zagen we onze ouders al terug aan het Zuid-Station. Nonkel Gilbert en tante Josfine (Meneer Delcroix en mevrouw Van Camp), nogmaals hartelijk bedankt voor deze fantastische week in Zweden! (E.M., een van de 22 (sch)apen )

De Zweedse avond hebben verklaard (jà alskar dei) was het weer tijd om huis- en bedwaarts te keren. De volgende dag gingen we immers skiën! Toen we de volgende morgen op de bus stonden te wachten, begon het bij sommigen al te kriebelen. Zij die nog nooit op de latten hadden gestaan of bij wie het al ettelijke jaren geleden was, dachten daar toch anders over. Toen iedereen ‘stevig’ op de latten stond, werd al snel duidelijk dat sommigen toch nog wat nood aan uitleg hadden. Bij gebrek aan knappe skileraar, besloot mevrouw Van Camp dan maar de beginners bij te werken. Na een aantal keren door meneer Delcroix omver geskied te zijn, besloot ze toch van tactiek te veranderen… Na de lunch vertrokken we weer naar school. Als ijsblokjes maakten we afspraken voor de rest van de avond. Stijfbevroren kwamen we aan bij onze gastfamilies, zodat sommigen besloten om het snelst te ontdooien in de sauna. Heerlijk! Daarna nog een duik in het zwembad, waar de place to be duidelijk de jacuzzi was. Na twee uurtjes plonzen hadden we opnieuw zin in een sauna, die van het zwembad deze keer. Klein probleempje: daar moest je dus NAAKT in! Niets aan de hand voor ons, we stapten binnen in bikini, wat wel voor verwarde en afkeurende blikken zorgde van naakte 60 +’ers, maar dat kon ons niets schelen. De volgende ochtend brachten we opnieuw een bezoek aan de school, en gingen ook een kijkje nemen in de lessen. Heel interessant. Orde en discipline zijn er wel ruime begrippen, als je Sint-Jan gewend bent… En toen was het moment van afscheid aangebroken. Niet makkelijk, zeker als je een leuk gastgezin had dat veel voor je gedaan had. Hop, de bus op naar

10

Op vrijdag 5 mei werden onze Zweden-reizigers en hun broers en zussen uitgenodigd om bij wat Zweedse hapjes en drankjes na te genieten van de foto’s. Veertig gegadigden gingen hier gretig op in. Het werd een leuke avond! Wie de fotoreportages van de Zweden-reis ook eens wil bekijken, klopt maar even aan bij een van de Zweden-reizigers: ze kregen de foto’s allemaal op cd-rom en zullen je met veel plezier inwijden in hun Zweedse avonturen!

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 11

Comenius-meeting Rome 19-23 april 2006

Woensdagochtend 19 april kwam iedereen heel moe de vertrekhal van de luchthaven van Charleroi binnen. Niemand was vroeg gaan slapen en iedereen had ’s morgens heel vroeg moeten opstaan. Toen we er allen om 5.45u stonden, hadden we juist nog een probleempje: de leerkrachten die met ons meegingen waren er niet (Dhr. Vos en Dhr. Delcroix). Ze arriveerden een beetje later. Na het inchecken moesten we natuurlijk ook afscheid nemen, maar dat pijnlijk gebeuren waren we snel vergeten, want we zaten nog niet op het vliegtuig of we waren al aan het lachen met een aantal zaken van bij ons op de school. Op het vliegtuig was het dan lachen geblazen met de leerkrachten die aan het slapen waren en van wie we dan ook nog enkele foto’s getrokken hebben. Toen we dan geland waren op een kleinere luchthaven van Rome, moesten we nog met de bus naar het centrum. Tijdens die rit was het stil, iedereen was moe en dacht aan wat de anderen op dat moment in de klas aan het doen waren. Het weer bij de aankomst was ook heel goed, lekker warm met een licht briesje.

en minder leuke herinneringen op. Die avond zijn mijn gastheer en ik weer op stap gegaan met Charlotte en haar gastdame. De derde dag begonnen we weer met een mooie trip doorheen Rome. We hebben de Spaanse Trappen, de Trevifontein en het Pantheon bezocht, waar we jammer genoeg niet in konden wegens een ceremonie. Daarna kwamen we terug naar de school en we bekeken terug enkele presentaties van verschillende landen. We hebben ook kort een dansles van Italiaanse studenten bijgewoond. ’s Avonds zijn we niet lang weggebleven, want de volgende dag zou beslist een vermoeiende dag worden. En dat was ook zo. ’s Morgens was het aan ons om via een spel België aan onze leeftijdsgenoten voor te stellen. Het bleek een succes. In de namiddag zijn we nog in het Colosseum en op het Forum geweest. Ikzelf ben zelfs nog tot aan het graf van de onbekende soldaat gestapt. ’s Avonds werd het nog een zeer leuke avond. We zijn met iedereen iets gaan eten en het werd een zeer moeilijk afscheid.

De eerste dag hebben we onze groep moeten opsplitsen. Julie en Laurence Marie gingen naar hun gastgezin, terwijl Charlotte en ik al een keertje een kijkje gingen nemen in de Italiaanse school. Daar kregen we een rondleiding en ontmoetten we vele leerkrachten en leeftijdsgenoten. Zeer interessant was het bijwonen van een les. Er waren al grote verschillen met onze school te merken na vijf seconden: de leerlingen veranderden van plaats, niemand lette op, iedereen was naar elkaar aan het roepen, sommigen hun gsm lag gewoon op de bank, niemand had zijn huiswerk gemaakt … Na het belsignaal keerden we dan ook naar de gastgezinnen. Mijn eerste indruk van Rome hier was goed, maar het was wel jammer dat ik moeilijk met de Italiaanse ouders kon communiceren, want ze spraken geen Engels. ’s Avonds hebben we de andere leerlingen van de verschillende landen ontmoet. Voor mij waren er heel wat bekenden bij, die ik op een vorige meeting in Sofia had ontmoet. Samen hebben we dan gegeten en gedronken en daarna hebben we nog een stadswandeling gemaakt. We hebben toen ook de prachtig verlichte SintPietersbasiliek aanschouwd. De volgende dag begonnen we met een toeristische uitstap in het centrum. We bezochten nu de Sint-Pietersbasiliek en de Engelenburcht. Op de weg terug hadden we het geluk dat meneer Vos een ‘roze’ paraplu vasthad, zodat we hem konden volgen in de drukte. Vervolgens bekeken we de eerste presentaties van enkele landen over hun beeld van de toekomst. Zo kwam ook de tweede dag op zijn einde. We hadden die dag al veel gelachen en met verschillende leeftijdsgenoten gepraat. Zo hadden we het met sommigen over de vorige meetings en we haalden leuke

Lukas Van de Steen 4F

11

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 12

Comenius-projectdag op 19.5.2006

Toekomstvoorstellen van de vierde-jaars In de zes klassen van het vierde jaar schreven we een vijftigtal voorstellen voor de toekomst bijeen. Voor de projectdag op 19 mei mocht elke klas er daar zeven uit kiezen om aan twee politici voor te leggen. De meest gekozen voorstellen volgen hier op een rijtje. Onder de categorie ‘onderwijs’ geven we ook de meest ‘opvallende’ voorstellen weer. Tussen haakjes vind je de klassen die voor die stellingen gekozen hebben. 1. Toekomststellingen op het gebied van transport Ook bij jongeren leeft, zeker na de gebeurtenissen van de voorbije weken, een onveiligheidsgevoel in stations of metrostellen. Daarom moeten er meer bewakingscamera’s komen en moet er meer bewakingspersoneel ingezet worden. (4A, 4B, 4E) 2. Toekomststellingen op het gebied van energie Bij de bouw van een nieuw huis moet het verplicht zijn zonnepanelen te installeren. (4C, D, E, F) 3. Toekomststellingen op het gebied van leefmilieu en gezondheid Wie bewust blijft verder roken, ondanks alle ontradingscampagnes, moet later zelf (financieel) opdraaien voor eventuele gezondheidsproblemen die door het roken veroorzaakt zijn. Anders draaien de niet-rokers tweemaal voor hen op: ze worden verplicht passief mee te roken en moeten dan nog eens betalen voor de gezondheidsproblemen van de rokers. (4A, B, C, F) 4. Toekomststellingen op het gebied van sociale veranderingen en mensenrechten Allochtonen mogen hun culturele en religieuze gewoonten behouden, zolang die onze eigen democratisch gestemde wetten niet overtreden. (4C, D) 5. Toekomststellingen op het gebied van vrijetijdsbesteding en communicatie Er moeten meer openbare ‘meeting places’ komen waar de jongeren in een veilige omgeving kunnen ‘socializen’ en hun vrije tijd op een zinnige en aangename manier kunnen doorbrengen, zoals praatcafés, sportcomplexen, zwembaden, skate-banen, dansklassen, fitness-centra, … , die door de overheid worden gesubsidieerd en uitgebaat. De toegang zou gratis moeten zijn. Privé-initiatieven zijn vaak duur of houden weinig rekening met de specifieke interesses van jongeren. (4A, C, E) 6. Toekomststellingen op het gebied van onderwijs en wetenschap We stellen een herfederalisering van het onderwijs voor. Op dit moment is het niveau van het Franstalig onderwijs (zeker in Brussel) stukken lager dan het Nederlandstalig onderwijs, waardoor nogal wat Franstaligen kwaliteit komen zoeken in het Nederlandstalig onderwijs. Hierdoor komen de taalverhoudingen binnen een school in het gedrang en kunnen er zich problemen voordoen (bijv. straf wegens Frans spreken). Door een herfederalisering kan de lat weer overal gelijk gelegd worden en krijgt iedereen in België hetzelfde diploma middelbaar onderwijs. (4A) Er moeten meer echt gemengde scholen komen, waar een deel van de lessen in het Nederlands en een deel in het Frans gegeven worden. Zo kunnen de spanningen tussen Nederlands- en Franstaligen beter weggewerkt worden en worden we niet zoals de oudere generaties. (4B) Steeds meer onderzoeken tonen aan dat jonge mensen te weinig lichaamsbeweging hebben. Daarom is sport op school zo belangrijk. We zouden op school iedere dag minstens één uur LO moeten krijgen en de scholen zouden meer geld moeten krijgen voor hun schoolinfrastructuur. (4B, E, F) 7. Toekomststellingen op het gebied van werk en wonen Er moeten in de grootsteden meer (echt) betaalbare woningen komen voor jongeren en jonge gezinnen. In die optiek zouden ook ‘zinloze’ belastingen zoals registratierechten afgeschaft moeten worden: waarom moet je betalen voor een administratieve plicht? (4A, B, C, D, E)

12

Op vrijdag 19 mei vierden alle vierdejaars het hoogtepunt van hun driejarig Comeniusproject “Learning from the Past, Living Today, Creating our Future”. In het eerste deel van het programma (van 10u20 tot 12u00) kreeg elke klas van het vierde jaar de kans om zijn tienpuntenprogramma voor de toekomst voor te stellen aan twee politici en de haalbaarheid ervan te toetsen aan de politieke werkelijkheid. Tijdens het tweede deel (van 12u00 tot 12u50) kwamen alle vierdejaars in plenum samen om een panelgesprek bij te wonen tussen de zes politici en zes klasafgevaardigden. Hierbij werden de toekomstvisies van jongeren en politici met elkaar geconfronteerd. Deze projectactiviteit heeft de bedoeling jongeren van vandaag nog meer bewust te maken van topics voor de toekomst en de kloof tussen jongeren en politiek te overbruggen. De leerlingen van 4A schreven een verslag in het Engels, de voertaal van het project. Comenius Before starting I’d like to thank the people who have made it possible to meet other people in Europe. I don’t know the real organizer of the project, but I know Mr Delcroix, Mr Tops, Miss Van Camp and Mr Vos have done very much to make it possible. Thanks! The project consisted of three big parts, spread out all over three years. The intention is to let pupils from different schools and countries in Europe meet each other. We heard about it for the first time in our second year (2003-2004). The theme of the first year was “Learning from the past”. The second year was about “Living in the present” and this year’s theme was “Creating the future”. 2003-2004 It seems easier to look back into the past than to predict the future. But are we able to analyse our past? That’s what we’ve tried. We first have interviewed our grandparents about their lives. The questions were about how they went to school, what was their most important souvenir and whether they went on holiday or not. We brought all these questions together. Then we made graphs. We also made a little videoclip about the most important events in our grandparents’ time. This clip has been sent to other schools in Europe. Some of these schools returned their clip and we could watch it. At the end of this year, a German choir came to our school. 2004-2005 The present! What do youngsters nowadays like? How do they go to school? How do they spend their leisuretime and how do they go on holidays? These were the questions we had to answer. It was really interesting to hear what other pupils thought and also to compare the present with the future. Our schoolchoir went to Germany. They showed a little part of the Belgian voice overthere. 2005-2006 Our future! One of the most difficult questions ever. Nobody can predict the future, but we will all spend our lives there! We can’t predict it, but we can say what we would like the future to be like. That’s what we have done in different schools throughout Europe. It was very interesting to compare the graphs of the different countries. Some pupils also went to Sweden (cf. Other article) to meet the pupils overthere ‘live’. That was fantastic!! A small group could go to Rome for a last meeting with all the schools. The most interesting event, however, was the visit of the politicians. We were able to talk about our ideas and to learn about their plans. Each class had two politicians during two hours. We talked about public transport and safety, about nuclear energy and sports at school... A large range of topics, but they concern us all and will be important for our future. The third hour

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 13

we met all the politicians in the Verschueren-hall. Important questions were asked and discussed by the politicians and some pupils. It was really interesting to see and hear how these ‘professionals’ tried to twist their words or to influence the audience. We did not have enough time to discuss all topics in depth, but some discussions were very animated, and our fellow pupils were sometimes surprisingly professional as well! This year has without any doubt been the most interesting of the three years. It’s a little sad the Comenius project has come to an end. We have learnt very much and we’ve met interesting people. We’ll see what the future brings...

Kewan Mertens, 4A

Slotwoord Comenius-projectdag 19 mei 2006 Lieve mensen van het vierde jaar, Met het politieke slotdebat zetten we officieel een punt achter drie jaar Comenius-project op onze school. In die drie jaar hebben we de grenzen van ons leven verkend. De Comenius-leraars hebben zich daarbij drie jaar lang laten leiden door de tekst van Jozef Deleu die je hiernaast afgedrukt vindt. De pijlers van onze Comenius-werking waren: grenzen overschrijden, grenzen verleggen en grenzen wegwerken: - Grenzen overschrijden betekende voor jullie heel concreet kennis maken met anderen in Europa, zowel in het heden als in het verleden en in de toekomst. We zijn letterlijk bij elkaar op bezoek geweest, sommigen hebben zelfs bij Europese leeftijdsgenoten thuis gelogeerd in Aichach, Sofia, Rome en Kramfors. We verwachten dit schooljaar ook nog enkele Zweden, gaan volgend jaar met het koor op stap, krijgen één of twee Duitse koren op bezoek en gaan misschien nog naar Bulgarije. - Grenzen verleggen: dankzij dit project hebben we op school meer gedurfd, meer gemogen, meer gekund dan voorheen. Dank aan onze directeur die al vier jaar lang achter dit project staat en het ook in de toekomst van harte blijft steunen! - Grenzen wegwerken, meer bepaald: - de grenzen binnen Europa en wie weet, ook ooit daarbuiten - de grenzen tussen verschillende bevolkingsgroepen (bepaald door etnische afkomst, religieuze overtuiging, leeftijd, geslacht, geaardheid, …) Daarom is een maatschappelijk en politiek bewustzijn van uiterst groot belang. Sommigen werpen daartegen op: “Wij zijn daarvoor toch nog te jong, meneer?” of “Jongeren hebben zoveel andere interesses.” Jongeren hebben inderdaad heel wat andere interessante dingen te doen, gelukkig maar. Maar ook hier ligt jullie plicht. Je mag je oren niet dichtstoppen met de plugjes van je mp-3, want precies om zo’n mp-3-speler is enkele weken geleden een jongeman, nauwelijks een paar jaar ouder dan jullie, in ons eigenste Centraal Station gedood door leeftijdsgenoten. Je mag je niet verstoppen achter je gameboy, want o.a. onder invloed van computerspelletjes is enkele dagen geleden een jongere, nauwelijks een paar jaar ouder dan jullie, tegen de hem opgedrongen etnische grenzen gebotst... Beide pijnlijke gebeurtenissen met jongeren zijn een hot item in de politiek geworden. Als jongere kan en mag je hier dan ook niet van wegvluchten, maar moet je je bewust worden van je plaats en taak in de Europese maatschappij. En ook hier geldt: jong geleerd is oud gedaan! Je bent jong en je wil wat. Zo is gebleken uit de talrijke toekomstvoorstellen die jullie de voorbije weken geformuleerd en vandaag besproken hebben met politici. Ook de politici die vandaag naar onze school gekomen zijn, zijn jong en willen wat. Hen wacht een belangrijke opdracht: ze moeten onze jonge mensen overtuigen van hun plicht om maatschappelijk, en dus politiek bewust te zijn. Door op onze uitnodiging in te gaan hebben zij daartoe een steentje bijgedragen, waarvoor onze hartelijke dank! Kris Delcroix, s.t.

13

Volg de gids (Rome)

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 14

pandora juni 2006

19-06-2006

09:53

Pagina 15

Laurence Marie Van Cauwenberghe

pandora juni 2006

19-06-2006

09:54

Pagina 16

Stefaan Reyniers

Gregory Couvreur

Simon De Ridder

Foto - genie - k dit jaar nam onze school voor de vierde keer - traditiegetrouw? – deel aan het internationaal fotografisch experiment met monumenten 2006 een fotowedstrijd uitgeschreven door het Ministerie van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voor alle Brusselse middelbare scholen 30 leerlingen per school 2 foto’s per leerling 15 extra foto’s een jury bekroonde 16 foto’s op Brussels niveau 9 foto’s op Europees niveau en traditiegetrouw? – we vielen in de prijzen

Laurence Marie van Cauwenberghe

1e prijs Europees niveau: Laurence Marie Van Cauwenberghe (4F) prijs Europees niveau: Stefaan Reyniers (6D) prijs Brussels niveau: Simon De Ridder (6D) prijs Brussels niveau : Gregory Couvreur (4B) en Olivier Dembour (4B) prijs Brussels niveau : Laurence Marie Van Cauwenberghe (4F) ook deze leerlingen krijgen hun plaats lees maar ‘ ster ‘ in de gangen van ons college de 1e prijs zelfs in de gids ‘Open Monumentendag Brussel - september 2006’ wordt vervolgd ? zeker ! voel je het plezier jouw kijk op Brussel te vereeuwigen zoek dan mijn zwarte schaduw of mail vrij snel naar [email protected]

De deelnemers

lily

16

pandora juni 2006

19-06-2006

09:54

Pagina 17

Comenius tussen verleden en toekomst... Juni 2002 Enkele leerkrachten brainstormden in het bureau van de directeur. Waarover? Comenius! Er volgden nog ettelijke vergaderingen, vloeken en zuchten bij het invullen van elektronische formulieren, een zoektocht op het internet naar Europese partners, wat tasten in het duister... Een dertigtal scholen reageerde positief, zelfs uit de vreemdste hoeken van de Europese Unie en aanverwante landen (Groenland, Frans Guinea,...!). We selecteerden daarvan uiteindelijk zeven scholen om een Europees project op te starten. November 2002 Kick-off meeting in Brussel. Er moest opnieuw gebrainstormd worden, want het project, waarvan tot dan toe alleen aan het administratieve kader getimmerd was, moest nu ook dringend ingevuld worden. Elke school zond één of meer afgevaardigden naar de voorbereidende vergadering in Brussel. Spannend: eindelijk kregen de email-namen van onze Europese collega’s een gezicht. Het klikte meteen tussen de leerkrachten. Als het nu ook maar klikt tussen onze leerlingen, dachten we.

nenlaten op een school om het dan weer aan de deur te zetten. Zo dachten alle Comenius-leerkrachten erover op de laatste meeting in Rome. We hebben dan ook besloten om met dezelfde scholen (+ één nieuwe school) het huidige project voor onze vijfdejaars nog één jaar verder te zetten onder de vorm van een elektronisch project. September 2007 – … Tegelijkertijd hebben we in Rome besloten een nieuw project aan te vragen. De vorm en het deelnemersveld zal er wellicht wat anders uitzien dan bij het vorige project, maar de doelstellingen blijven dezelfde: de grenzen binnen Europa overstijgen en elkaar zo beter leren kennen en waarderen. De Europese hymne is niet voor niets gebaseerd op de Negende van Beethoven: “Alle Menschen werden Brüder...!” Kris Delcroix, s.t.

Juli 2003 We krijgen nu ook officieel te horen dat we met het project van start mochten gaan! September 2003 – Juni 2006 Ondertussen is al drie jaar lang gebleken dat het inderdaad klikt tussen onze Comenius-leerlingen. Allerlei Comenius-opdrachten rond het thema “Learning from the past, living today, creating our future” brachten zo’n 250 leerlingen uit heel Europa met elkaar in contact. Daarnaast leerden we elkaar ook in levenden lijve kennen tijdens de Comenius-meetings, koorreizen, de Zweden-reis. Mei 2006 Ettelijke Comenius-reizen later zetten we op 19 mei officieel een punt achter ons driejarig project. We legden onze toekomstplannen op een projectdag voor aan politici en gingen met hen in discussie. September 2006 – Juni 2007 We wilden het project echter niet afsluiten zonder ook een toekomstplan op te stellen voor ons Comenius-project. Comenius is geen kwestie van drie jaar, maar van een heel leven. Je kan Europa niet drie jaar lang bin-

Verscheidenheid houdt grenzen in, betekent het vaststellen en erkennen van verschillen. En verschillen zijn hoogst eerbiedwaardig. Ze zijn een waarde op zich, want ze verwijzen naar persoonlijkheid en authenticiteit. Ze zijn weliswaar heel subjectief, maar daardoor juist zo menselijk. Ze zijn interpreteerbaar en daardoor oneindig variabel. Ze zijn onweerstaanbaar! Grenzen zijn altijd onnatuurlijk, in die zin dat ze onze blik eindig dreigen te maken, daar waar wij door onrust en nieuwsgierigheid gedreven altijd geneigd zouden moeten zijn om onze grenzen te verleggen, om onze beperktheid te overstijgen in een rusteloze zoektocht naar kennis, inzicht en waarheid. (Jozef Deleu)

17

pandora juni 2006

19-06-2006

10:07

Pagina 18

Voor de tweede keer te gast in Aichach Tijdens de lange rit naar Beieren, kwam onze bus door wegwerkzaamheden rond het middaguur in een file of “Stau” terecht, zodat we jammer genoeg het bezoek aan de stad Augsburg, waar we een kort optreden in de “Goldener Saal” van het stadhuis hadden gepland, moesten afgelasten. We mochten in geen geval die avond het gezamenlijk concert in het Deutschherren-Gymnasium te Aichach, onze partnerschool in het Comeniusproject, missen. Omstreeks 17u30 stapten alle leerlingen uit de bus in Aichach en trokken ze op verkenning in het middeleeuwse stadscentrum met zijn twee stadspoorten en fraaie stadhuis op de markt. Na deze eerste kennismaking waren de koorleden nu heel nieuwsgierig om het DeutschherrenGymnasium te zien, waar ze vanavond zouden optreden. De leerlingen van onze Duitse partnerschool brachten met een aantal solo-optredens in het eerste deel van het programma chansons in verschillende talen. Het concert ging door in de aula van de school en de “Sint-Janners” juichten hun Duitse vrienden toe vanop hun “balkonseats”. In het tweede deel van het programma raakten onze koorleden met “Tears in heaven’ en de medley uit “Les Misérables” de gevoelige snaren van het publiek; het energieke en bruisende “Brussel” van Jacques Brel was de slotact en het was bijna zo ontstuimig als Jacques Brels optredens. “Als Bécaud Monsieur 100.000 Volt zou zijn, dan was Brel in zijn Brussel misschien wel een kerncentrale vlak voor de melt down.”, zei ooit een journalist. Telkens zong hij het alsof het de laatste keer kon zijn. “ Zo’n liter zweet verloor hij bij ieder optreden, heeft iemand eens uitgerekend.” Parelde er tijdens het optreden toch een druppeltje zweet op het voorhoofd van onze dirigent Louis van Ingelgem, bij de aanslag van de eerste noten op de piano door Mona De Meyer ?

32 koorleden uit de hogere cyclus waren op donderdag 27 april vroeg uit de veren, want ze moesten heel wat kilometers “vreten” zoals Johan Verminnen het zingt in één van zijn liedjes “Pauline”… Hun eindbestemming was Aichach, in de buurt van München, waar zij zoals de jongere koorleden vorig jaar ook deze keer in een gastgezin gedurende twee dagen zouden verblijven.

18

Wellicht hebben onze koorleden geen liters zweet verloren, wat niets afdoet aan hun muzikale prestatie, maar hetgeen we wel gekend hebben op onze koortrip in Duitsland zijn liters water. Het leek wel of alle hemelsluizen geopend waren toen we na de ontvangst door de burgemeester op het stadhuis van Aichach bij ons bezoek aan München op de tweede dag als het ware getroffen werden door een zondvloed. Gelukkig konden we nog wegvluchten in de prachtige Alte Pinakothek, waar we onder meer de meest indrukwekkende verzameling van Rubens’ meesterwerken konden

pandora juni 2006

19-06-2006

10:07

Pagina 19

bewonderen. Wellicht hebben onze studenten door de overvloedige regen ook de Duitse “Bierstube” in München leren kennen. Was het een geschenk uit de hemel voor hen? Misschien was het geschenk van de dirigent voor de koorleden op het einde van dit werkjaar, met name een bierglas, met de letters van het college, wel een vingerwijzing naar München ? We hebben er het raden naar… Op de terugweg ontdekten de koorleden nog het wondermooie Rothenburg ob der Tauber, gelegen aan de toeristische route die de “Romantische Straße” wordt genoemd, deze keer met een vleugje zon. In de Sint-Jakobkirche , die bekend staat voor het prachtige retabel van het Heilig-Blut-Altar, een meesterwerk van de beeldhouwer Tilmann Riemenschneider, was er nog een kort optreden gepland. De stemming tijdens de koorreis was uitermate goed: er was geen enkele valse noot te horen. Alle leerlingen werden echt verwend in de gastfamilies. Voor Angélique Van Laethem uit 5D werd zelfs een heus verjaardagsfeestje georganiseerd bij één van de gastouders, waarop heel wat leerlingen werden uitgenodigd. Zoals je ziet : er werd niet alleen veel gezongen, maar ook gelachen en gevierd. Dankzij het Comeniusproject willen wij voor de koorwerking op school de goede relaties die wij met deze school hebben opgebouwd in de toekomst bestendigen. Zo brengt waarschijnlijk volgend schooljaar het koor van het Deutschherren-Gymnasium een tegenbezoek aan Brussel en zullen wij dan met gastouders van leerlingen in ons college proberen hen even gul te onthalen.

19

pandora juni 2006

19-06-2006

10:07

Pagina 20

Interviews nieuwe leerkrachten Waar hoopt u te staan binnen 20 jaar? Ik hoop dat mijn kinderen het dan goed stellen. Als zij gelukkig zijn, wij ook. Wat was de mooiste periode uit uw leven? Nu. Je moet in het heden leven, het verleden loslaten en niet wakker liggen van de toekomst. Het gaat om het hier en nu. En als u toch één moment moest uitkiezen dat het mooiste was? De geboortes van de kindjes. Dat is telkens weer speciaal. Het eerste is natuurlijk nog iets anders. Je wordt voor het eerst ‘ouder’, maar elke geboorte is weer een sensatie. En had u niet graag nog een meisje gehad? Als geslacht iets uitmaakt, moet je er niet aan beginnen. Zit een vierde kindje er in? Daar denken het hart en het verstand anders over. Bent u eerder ordelijk of chaotisch? Laten we zeggen dat er orde wordt geschept in de chaos…

Nele Van Damme Het moet niet al te makkelijk zijn, nog zo laat op het jaar voor de klas gaan staan. Dat kan onze nieuwste aanwinst Mevr. Van Damme, best beamen, maar ze greep de kans toch en maakt nu deel uit van ons kleurrijke leerkrachtencorps. Genoeg reden dus om haar een bezoekje te brengen! Benieuwd naar haar eerste indrukken van de school, naar de vrouw achter de fysicus, vuurde ik volgende vragen op haar af. Welke leerlingen mogen u wekelijks zien dit jaar? Van jong naar oud zullen dat 3C, E en F zijn. Gevolgd door alle 4e’s en delen van 5A, E en F. U leert hen dus de wonderen der wetenschap bij. Was dat altijd al uw droom? Tja, dit is natuurlijk niet echt een makkelijke vraag… Als kind stelde ik me altijd al bij alles de vraag ‘Waarom?’ Hoe zitten de dingen in mekaar? Het les geven zat er ook al van jongs af aan in, al onderging deze wens gelijklopend met mijn leeftijd een evolutie. Als jonge leerlinge wou ik best wel in de lagere school lesgeven, in de humaniora zag ik mijn publiek wat ouder en op de universiteit… En daar bleef ik bij: de Unief zou, althans voor even, mijn stekje worden.

Leest u graag of doet u aan sport of beoefent u een andere hobby? Veel tijd voor ontspanning is er niet in. Soms een een avondje bioscoop of uit eten gaan om terug op adem te komen. Hebt u een lievelingsseizoen? Normaal gezien de lente, maar zoals het er nu uitziet, is het niet echt een mooie lente. Eén van de gevolgen van een Belg zijn, het weer… Hebt u een grote angst? Gilt u als er een muis voorbijloopt of een spin zich in de badkamer genesteld heeft? Helemaal niet. Natuurlijk is bunjeejumpen niet direct iets waar zonder schroom wordt aan toe gegeven, maar dat is normaal. Echte onverklaarbare angsten zijn er niet. Dat ze moed heeft, bewees ze al wel. Iedere onderwijzer, elke dag weer, door er toch maar te staan voor die onbezonnen jeugd en elke keer opnieuw de klas in het gareel te moeten houden. Ik wens alle nieuwe leerkrachten dus veel geluk toe en bedankt Mevrouw Van Damme om mij te woord te staan.

Is dit niet uw eerste job in het onderwijs dan? Neen, er kan ook een periode aan de universiteit worden toegerekend aan mijn cv. Gaf u daar dan ook les? Dat wel, maar een groot deel van mijn tijd besteedde ik ook aan onderzoek. Na een tijdje haalde ik hier niet meer genoeg voldoening uit en ik besloot me fulltime in te gaan spannen voor onze jonge breinen… Wat vindt u tot nu toe van de leerkrachten en leerlingen? De leerkrachten zijn vrij vriendelijk en het onthaal was goed. Mensen verschillen natuurlijk wel naar gelang de situatie. Zo zal een leerling anders zijn tegenover zijn medeleerlingen dan in het bijzijn van zijn onderwijzers. En wat de leerlingen betreft, ik zie zowat mijn jeugd terug… Ik heb al het één en het ander opgevangen over uw privé-leven, maar wat is hier nu van aan? Heeft u kinderen bijvoorbeeld? Ja, 3 jongens van 2, 4 en 9m En gelukkig getrouwd? Want de dag van vandaag weet men het ook niet meer. Kinderen en huwelijk horen niet zonodig meer samen. Tja, in dit geval wel. Gezegend door het huwelijk met 3 schatten van kinderen.

20

Kevin Bruggeman Vrijdagavond, de school is volledig leeg. Alles is stil. Daar zit hij dan, op de zolder van de school, in een hoekje en verblind door de sterke lichtstralen van de lamp. Na een hele week door de school jagen, met de nieuwste

pandora juni 2006

19-06-2006

10:07

Pagina 21

elektronica (een bordenwisser en een wiskundeboek) hebben we hem te pakken. Hij zit voor ons; vastgebonden aan de stoel en zonder enige vluchtweg. Hij probeert onze gezichten te zien, zonder succes. “Kijk, of je werkt mee, of dit wiskundeboek gaat eraan.” “Ok, ok, ik werk mee.” “Goed, laten we dan beginnen.”

Frans

Naam: Kevin Bruggeman Staat: samenwonend

U geeft nu les in een Nederlandstalige school in Brussel. Wat heeft u hiertoe gebracht? Ik heb de charmes van het Nederlands pas ontdekt toen ik mijn man leerde kennen. Hij, als Vlaming, was voor een jaar in Louvain-La-Neuve om zijn Frans te verbeteren. Ik studeerde daar ook.

Waarom koos u voor deze school? “Ik had mijn vacature in een databank staan en de school pikte mij eruit.” Wat was uw eerste indruk van deze school? “Dat Sint-Jan veel strenger is dan mijn vorige school.” Wat zijn uw hobby’s? “Ik speel gitaar en heb in een paar groepjes meegespeeld.Zowel akoestisch als elektrisch. Daarnaast fiets ik ook graag.” Wat is uw favoriete muziekgenre en groep? “Ik hoor graag New Wave, en mijn favoriete groep is The Cure.” Wat is voor u een voorbeeldleerling? “Ik apprecieer leerlingen die actief zijn, ook buiten schoolverband.”

Wat betekent deze taal voor u? Het is mijn moedertaal. Ik ben afkomstig uit Wallonië, en heb dus zelf altijd in het Franstalig onderwijs gestudeerd.

En u werd bekoord door uw man en de charme van zijn taal? Inderdaad. Na mijn licenties Romaanse talen ben ik ook een jaar naar Leuven getrokken om mijn Nederlands verstaanbaar te maken. Waarin u meer dan behoorlijk geslaagd bent! Ja, nu, tien jaar later, zijn we beiden min of meer tweetalig. Ons dochtertje maakt er geen probleem van: “ja” en “non” zijn haar eerste woorden. Hebt u altijd al lesgegeven? Nee, eerst heb ik vijf jaar als journaliste gewerkt voor een tijdschrift voor kinderen. Ik vond het boeiend, maar miste toen de contacten. En dus maakte u de stap naar het onderwijs? Bevalt het u? Ja, ik geniet nu echt van het lesgeven.

Welk type leerling heeft u niet graag? “Een leerling die arrogant of verwaand is.” Hoe wil u zijn voor uw leerlingen? “Ik wil de wiskunde begrijpbaar maken, hulpvaardig zijn en mijn leerlingen laten nadenken.” Wat vindt u van zichzelf als leraar? “Ik vind mezelf soms niet streng genoeg.” (Maar wij vinden van wel! red.) Wat vindt u van huiswerk? “Ik schreef vroeger zelf (ook) altijd huistaken over, dus ben ik ertegen.” Wat zijn uw toekomstplannen? “Ik leef van jaar tot jaar, daar denk ik niet aan.”

Wat maakt het zo fijn? Als ik voel dat een leerling me vertrouwt, of als hij iets na uitleg wel onder de knie krijgt, of als een spreekbeurt echt creatief en zuiver van taal is, dan geeft me dat een tof gevoel van voldoening. Wat draagt je hart weg, naast lesgeven? In mijn vrije tijd reis ik zoveel mogelijk. Of vooral reisde. Als huwelijksreis ben ik een jaar met mijn kersverse man en tent rond de wereld getrokken. Vooral arme landen zoals Ethiopië of Madagascar hebben een diepe indruk op mij gemaakt. Het helpt heel wat te relativeren? Zo is het, het klinkt als een cliché, maar daar besef je pas hoe goed we het hier hebben. Ik denk er nog heel vaak aan, als ik nog honderd SO’s moet sorteren bijvoorbeeld!

Dank u voor uw medewerking, u mag gaan.

Mag ik je van harte bedanken voor dit korte, maar zeer aangename en gevulde onderhoud en je vooral nog veel plezier en voldoening toewensen in je job en genoeg tijd om nog veel van de wereld te zien.

Nathalie Lufin Na het verkennen van menige andere horizonten, letterlijk en figuurlijk, ging mevrouw Lufin voor anker in Brussel en vervoegde de gelederen van het Sint Jan Berchmanscollege met elegantie.Een jonge kracht met geestdrift en veel bagage die een verrijking vormt voor de school, en die ik even wist te strikken voor een kort gesprek. Met haar praatte ik over haar ‘roots’, en wat haar drijft, zowel professioneel als persoonlijk. Welke vakken geeft u hier op school?

21

pandora juni 2006

19-06-2006

10:07

Pagina 22

«Prom one»

Apologie van de verbannen ballonnen In mijn zes jaar op dit college had ik nog nooit iets gehoord dat zo absurd klonk als wat Dhr. Borms op donderdag 2 juni in de klassen van de hogere cyclus kwam meedelen: “De school lijdt onder een ballonnenplaag. Wie vanaf nu nog met een ballon wordt gezien, krijgt meteen strafstudie!” Ik kon het niet laten om zo’n grappig feitje te gebruiken om eens in te gaan op dieper liggende vragen: Waar ligt de grens tussen legitieme autoriteit en een onmenselijke dictatuur? Tot waar mag de schoolse dictatuur gaan? Ik kan hierop geen antwoord vinden, en me slechts in deze vragen verdiepen. Daarom wil ik gewoon een ballonnetje oplaten over de volgende simpelere vraag: “Waarom werden de ballonnen verbannen, en valt dit verbod te begrijpen?” Elk systeem met leiders en volgelingen moet gebouwd worden op respect en wederzijds begrip opdat beide partijen gelukkig zouden zijn met hun eigen situatie en goed zouden kunnen samenleven. Hierin lijkt ons systeem vorige week te hebben gefaald, want te weinig leerlingen begrijpen het ballonnenverbod. Er is een tijd en plaats voor alles, dat weet ik nu al goed genoeg, en daarom klopt er iets niet: Is de humaniora, per definitie het ‘mens worden’, niet de periode bij uitstek om al onze menselijke aspecten te ontwikkelen, ook ons speelse kantje? Zijn onze meesters vergeten dat de mens ‘homo ludens’ is en het spel nodig heeft om zijn persoon tot ontplooiing te brengen? Ik kan wel begrijpen dat plagen moeten onderdrukt worden om de stabiliteit van de dictatuur te verzekeren, maar hoe kunnen ballonnen de autoriteit bedreigen? Kan een onschuldige ballon chaos scheppen op ons college? Zien de leiders dan niet in dat de ballonnenrage weinig of niets negatiefs heeft? Ze brengen kleur en feestelijkheid in ons streng gebouw en dit alleen gedurende de speeltijden, waar zit dus het probleem? In het lawaai van hun ontploffing? Leerlingen produceren zelf veel meer decibels en in verhouding ermee stelt het ballonnenlawaai nauwelijks iets voor. In het feit dat het ballonenkerkhof heel fel verspreid is? Misschien, want de schoonmaakploeg is waarschijnlijk de enige die met deze grap niet kan lachen. Is dit enige gebrek dan genoeg om alle ballonnen uit te roeien en alle spelende leerlingen te straffen en te verbieden hun dagelijkse sleur op te fleuren? De machtigen hadden beter naar een compromis gezocht. Bijvoorbeeld, dat elke leerling die de in zijn buurt liggende gestorven ballon niet opraapt, meteen strafstudie krijgt. Onbegrijpelijke verboden leiden immers tot het besef van onze onmacht binnen het systeem. In een democratisch land kan dit besef snel opstandige ideeën opwekken die gevaarlijker zijn voor de gevestigde macht dan een paar ballonnen die alleen de netheid verstoren! Bovendien is er het niet te onderschatten feit dat de volgelingen het bestuur minder respecteren en vertrouwen als het futiliteiten radicaal behandelt en extreem bestraft. De geschiedenis bewijst het: dan nemen ze afstand van het bestuur en willen er niet mee geassocieerd worden. Ik snap niet dat onze meesters er niet aan gedacht hebben dat verboden pleziertjes veel aantrekkelijker zijn en dat ze door een verbod hun macht verliezen over die zaak. De ballonnen zijn slechts voor een deel bannelingen geworden, de rest vliegt nog steeds op school, maar illegaal. Het ballonnenverbod heeft een knallende explosie aan gesprekken over de rechtvaardigheid en het nut van bepaalde strenge tuchtmaatregels veroorzaakt, maar ik vrees dat die gedachten en opmerkingen nooit tot bij de machthebbers zijn gevlogen. Ik durf hopen dat ballonnen ooit zullen verwelkomd en aanvaard worden door een meer begrijpelijke en menselijke schoolwet die niet principieel alle plezierige vrijheden, maar enkel diegene die vrijheden van anderen bedreigen, onderdrukt. Ik heb deze ‘ballonnenaffaire’ een beetje opgeblazen, als spel voor mezelf, ik ben ook maar een –ludens – mens, en met de bedoeling mijn kleurrijke vriendjes te verdedigen, zomaar… uit vriendschap! Charlotte Colot

22

Woensdag 24 mei. De klok slaat acht uur, tijd voor alle Assepoesters, die dankzij hun lieve meter de fee hun mooiste jurk aan hebben, om naar het bal te gaan… De défilé van de prinsen en prinsessen – met ‘date’ of zonder, maar met de hoop die avond de ware liefde te vinden, of zonder enig interesse en geloof in dergelijke sprookjes – kan op de rode loper van ons college het Amerikaans droombeeld evenaren: toppunt van pracht, schijn en glinster. Zelfs de wijste beroemdheden en een pas gediplomeerde Amerikaanse student (Mevr. Newman) hebben zich voor de gelegenheid verplaatst en verkleed. Na een geweldig opvallende entrée, zoals het hoort voor elke ‘Prom’, verwelkomen enkele leerlingen van het vijfde het pas aangekomen koppel en mag Mijnheer, zijn ‘galant zijn’ aan de kassa bewijzen. De clichéprins stelt dan natuurlijk voor om even een foto met zijn geliefde prinses te laten nemen door de – vanzelfsprekend – professionele fotograaf. De prachtige lounge-fotohoek-projectie-en-sangriabar-zaal wordt stilaan gevuld door de vrolijke kreetjes van de prinsesjes die elkaar groeten en vol enthousiasme hun hakken-make up-en-kapperavonturen vertellen. Enkele koppels of lonesome cowboys and -girls trekken al op ontdekkingstocht naar de balzaal en dansen er sierlijk om hun tenuetje in beweging te showen. Maar de echte actie op de dancefloor begint pas met een wals die vele toeschouwers en enkele dansers aantrekt. Het schoon volk danst verder op diverse muziekgenres -rock, RnB en techno beats worden door de DJ zorgvuldig gemixt - of wedt al op wie zal verkozen worden. Tamtamtam…middernacht, spannend uur, de lichten springen aan, de muziek valt stil en er komt een einde aan de nieuwsgierigheid van ons publiek. Na een korte speech om Sophie, die alle medewerkers, actieve leerkrachten en helpers bedankt, worden een prinses en een prins tot King en Queen bekroond: Thaïs en Bram. Deze uitverkorenen mogen romantisch slowen voor het vol bewondering starende publiek. Na deze korte onderbreking gaat ieder weer naar zijn favoriete plekje: de ene naar de bar, de andere naar de lounge of nog op de dancefloor waar hij/zij alle opgevreten chips en snoep kan uitzweten. Zo dansen en feesten de prinselijke invités verder tot de klok de betovering verbreekt en hen naar bed roept. Tussen hun zachte lakens dromen ze nog zoet over deze memorabele avond ...

pandora juni 2006

19-06-2006

10:07

Pagina 23

Oscars voor Retoricatoneel LE BOURGEOIS GENTILHOMME

And the winner is… Net als ieder jaar mochten we in maart weer een hoop talent op het podium verwelkomen. De belangrijkste nominaties gingen dit jaar, bij gebrek aan enig alternatief, integraal naar ‘Le Bourgeois Gentilhomme’. De rode loper werd overspoeld door de horde jonge beloften, maar de meeste aandacht ging naar de aankomst van de acteurs: Stefaan Reyniers, Charlotte Mauclet, Ildiko Van Tricht, Sophie Tijhuis, Bert Outtier, Idris Ghijselings, Nathalie Gérardy, Thomas Van Cutsem, Sebastiaan Meyers, Marie Dessy, Tanguy Verbeke, Alexander Goemans, Aurélie Soinne, Lina Kestemont, Kim-Ling Nicolai, Eva Morre, Sara Hussain, Ilias Viaene, Simon De Ridder, Charlotte Colot, France Deleu. De prijs voor beste scenario gaat dit jaar, weliswaar postuum, naar de geachte heer Molière. Deze Fransman heeft een meer dan verdienstelijk script geschreven dat voor de heer Hertogs en zijn pupillen een solide basis vormde om up-to-date te brengen en van de nodige knipogen te voorzien. Het resultaat mocht en moest zeker gezien worden. De gelauwerde voor beste hoofdrol was dit jaar Stefaan Reyniers. Dit zal niemand verbazen. Om te beginnen was hij de enige acteur in de hoofdrol, maar hij krijgt de award ook en vooral omdat hij zich uitstekend van zijn taak gekweten heeft. Zelden hebben we iemand met zoveel overtuiging en geloofwaardigheid zijn sociale keukenladdertje zien beklimmen. Of zich met zichtbaar plezier in de meest idiote kostuums laten steken. Wie met de prijs voor beste bijrol gaat lopen, moeten de acteurs maar onderling uitvechten. (We willen hier bij Pandora niet de naam krijgen vetes te doen ontstaan!) Ze hebben allemaal hun steentje bijgedragen tot een even hoogstaand als hilarisch resultaat. We hebben inderdaad een paar keer iets opgevangen in de aard van ’beste resultaat van de voorbije jaren’. Het verhaal: Monsieur Jourdain wil met alle geweld tot de hogere kringen behoren. Om hem te helpen bij deze promotie van de low life naar de high life, omringt hij zich met tal van zogenaamde leraren. Dit zootje ongeregeld weet maar al te goed dat het verstandelijk vermogen van onze hoofdfiguur voornamelijk in zijn portefeuille schuilt. De ambitie van de heer Jourdain heeft dan ook niet de resultaten waarop hij zelf gehoopt had. Zijn zogenaamde beste vriend gaat met zijn vlam lopen (charmant, nietwaar?), hij loopt erbij als een veredelde clown (de bloemen! de pluimen! de jerrycan!), en hij is maar al te bereid het geluk van zijn dochter te vergooien als dat zijn status kan verhogen. Zijn aaibaarheidsfactor lag sowieso al meer in de buurt van die van de pinguïn dan die van de ijsbeer. Maar u raadt het al: eind goed, al goed! Dankzij een slimme list, komt alles nog op zijn pootjes terecht. Voor één maal heeft Osama bin Laden tot iets goeds bijgedragen. Voor muziek en belichting vielen dit jaar Tomas Deleener en Thomas Van de Steen in de prijzen. Nooit eerder zo’n mix van orgel en Madonna gehoord, misschien eens een goed idee voor haar volgende album? Ook mevrouw Newman verdient hier haar deel van de complimentjes, zij heeft immers de acteurs in de kleren gestoken. Ze heeft zich volledig kunnen uitleven, want in zo’n wit interieur volgens de nieuwste iglo-style klonk het al snel ‘hier moet meer kleur zijn!’. Zelden hebben we in het schooltoneel ook zoveel beweging gezien.

23

pandora juni 2006

19-06-2006

10:07

Pagina 24

Italië 2006: Een impressie

(Vervolg retotoneel)

1. Rome Behalve een prachtige cultuurstad, is Rome ook de stad der rampzalige hotels. Nadat we het Forum Romanum, het Collosseum, het Vaticaan, het Pantheon... hadden gezien, hoopten we dat onze gemartelde voeten rust zouden kunnen vinden in een aangename hotelkamer. Niets bleek minder waar... In elke kamer scheelde er wel iets; een verstopte wc, een douche zonder warm water, een lichtjes onaangename geur, een klevend douchegordijn en last but not least, een vuile onderbroek verstopt onder een matras! In Rome begon ook onze befaamde ijsbollenwedstrijd: om ter ‘t meest ijsbollen consumeren zonder een indigestie op te lopen. Voor de meisjes een uitstekende reden om ijsjes te kunnen kopen zonder zich schuldig te hoeven voelen om hun lijn, voor de jongens een reden om de meest wansmakelijke ijssoorten uit te kunnen proberen, die uiteindelijk lekker bleken te zijn (want voor wie het nog niet mocht weten, in Italië is alles lekker...).

Het was een totaalspektakel, zang en dans inclusief. De repetities hiervan zijn niet zonder accidenten verlopen, maar uiteindelijk zijn de danseressen van dienst er toch in geslaagd wat leek op een horde losgeslagen wildemannen, om te vormen tot een gecoördineerde hoop armen en benen. De man die hier echter de grote prijzen in ontvangst mag nemen is meneer Hertogs. Weken, wat zeg ik maanden, heeft hij zich uit de naad gewerkt om zijn bende enthousiastelingen om te toveren tot overtuigende acteurs. We kennen hem dan ook met genoegen de awards toe voor beste stuk en beste regie. Ze kunnen bij de andere onderscheidingen gaan staan in zijn vitrinekastje, want deze heer heeft al sinds mensenheugenis, of tenminste zolang de meesten van ons zich kunnen herinneren, het retoricatoneel geregisseerd. Jaar na jaar heeft hij zich ingezet om een geschikt stuk te zoeken en het nodige talent op te sporen. In ruil daarvoor krijgt hij een beloftevolle groep onder zijn hoede, die hij met vaste hand dirigeert. Als de heer Hertogs zegt dat iemand iets wat lijkt op een half gepluimde kip op zijn hoofd moet zetten, dan zét zijn slachtoffer dat ook met de glimlach op zijn hoofd. Hij weet het nu eenmaal beter, quoi. Deze grote meneer heeft zijn lifetime achievement award meer dan verdiend. En toch weigeren we hem deze te overhandigen. We eisen immers een vervolg, een volgende episode in zijn succesverhaal. Na deze vertoningen staat er immers alweer een nieuwe lichting retorica in spe te dringen om zich aan te melden voor het stuk van volgend jaar. Meneer, misschien is dit het moment om kwalijke roddels de kop in te drukken. Mocht u toch besluiten om ermee te kappen, no hard feelings. U mag trots zijn op wat u hebt verwezenlijkt en weet dat u de lat voor eventuele ambitieuze opvolgers zeer hoog gelegd hebt. En u mag uw prijs toch nog komen halen. Le Bourgeois Gentilhomme, opnieuw een positief rapport voor Hertogs en de zijnen, maar ook: Le Bourgeois Gentilhomme, to be continued of een pracht van een zwanenzang… Inge Govaerts

24

2. Assisi Na drie dagen Rome vonden we het welletjes, het plan was dan ook om rond 15u de bus richting Assisi te nemen. Om 16u vond Philip (aka Meneer Cobbaert) dat we toch lang genoeg hadden gewacht (een uur dus!) en belde hij naar de busmaatschappij. Wat bleek? Er was geen bus gereserveerd voor het SJB-college! Nog twee uur hebben we gewacht op de noodbus, die uiteindelijk ruimschoots aan onze verwachtingen voldeed. Uiteindelijk was ons eerste beeld van Assisi dat van ‘Assisi by night’, een schitterend zicht. Ook het hotel was dit keer fantastisch, met andere woorden, alles was ‘magnifico’. Met een blijgezind hart gingen we de volgende dag de Fransiscanerkerk bezoeken. Na ’s middags een lekkere pizza gegeten te hebben, vertrokken we met de bus naar Perugia. 3. Perugia Van Perugia onthouden we vooral het goede weer, waarvan we die namiddag volop genoten hebben, al liggend nabij een prachtig panorama. Voor sommigen onder ons was de vrije namiddag echter de eerste echte kans tot ‘shoppen’, nietwaar Yannick ;-). Voor de avond viel, keerden we terug naar Assisi, waar we nog genoten hebben van een percussie repetitie in open lucht met een glaasje wijn. 4. Siena De volgende ochtend stond ons een niet zo aangename verassing te wachten. Onze noodbus was gedegradeerd tot een rijdend stuk schroot met 19 zitplaatsen, zonder koffer, waardoor al onze bagage in het gangpad en op de ene zitplaats die niet ingenomen was moest gestort worden. Kris (aka Meneer Delcroix) vond zelfs bijna de dood, nadat een grote, zware koffer kantelde en dreigde hem te vermorzelen. Gelukkig werd hij gered door enkele leerlingen. Siena zelf was heel indrukwekkend, althans de Duomo en de Piazza del Campo. Kris liet zich eens te meer opmerken door zijn absoluut gebrek aan oriëntatievermogen; tien minuten duurde het alvorens hij de uitgang van de Duomo wist te vinden. 5. San Gimigniano Na smakelijk gegeten te hebben in Siena, zetten we onze tocht verder naar Firenze via San Gimigniano, een klein en gezellig middeleeuws dorpje. Een anngename namiddag in volle zon waar we de kerk bezochten en wat rondliepen. De ijsbollenwedstrijd kende hier wel één van zijn hoogtepunten; coupes met vier bollen ijs waren geen uitzondering en werden met veel smaak verorberd. 6. Firenze Nog napratend over de leuke dag, naderden we die avond eindelijk onze eindbestemming. Toen onze bus Firenze binnenreed, verheugden we ons dan ook al op een lekker avondmaal. We hebben er echter iets langer op moeten wachten dan voorzien, onze buschauffeur geraakte immers niet bij het hotel. Meer dan een uur hebben we als volslagen idioten rondgetoerd met het primitieve busje. De chauffeur kreeg naarmate de tijd vorderde, en hij meer en meer gefrustreerd geraakte, een ongekende colère: andere chauffeurs werden uitgescholden, het hotel werd gebeld (en eveneens uitgescholden), er werd spook gereden, kortom, gezond was het allemaal niet. Gelukkig zagen wij er de humor wel van in(tot nog grotere colère van de chauffeur), waardoor dat verloren uurtje ons zeker niet is tegengevallen, behalve dan voor de mensen die dringend naar het toilet moesten... In de stad zelf hebben we nog heel wat bezocht (onder meer ‘DE’ David van onze Michelangelo, jaja...). In onze vrije tijd hebben we ons zeer goed geamuseerd, bijvoorbeeld op een memorabele avond in de lobby van het hotel, met een fles martini in de hoofdrol (voor meer details, neem contact

pandora juni 2006

19-06-2006

14:17

Pagina 25

op met de schrijvers van dit artikel), op andere avonden met een flesje wijn op de Ponte Vecchio, bij alle gezamenlijke avondmalen, inclusief degene waarbij Kris ons ongerust maakte door er weer eens in te slagen het restaurant niet terug te vinden, en natuurlijk op onze allerlaatste avond met Kris en Philip, in een cocktailbar. De shoppingliefhebbers hebben, geloof ik, hun hartje genoeg kunnen ophalen, evenals de freaks die van hun vrije tijd gebruik maakten om musea te bezoeken (want allé, zeg nu zelf, wie doet nu zoiets....wij dus, de schrijvers van dit artikel....). Kortom, voor elk wat wils in dé kunststad van Italië. 7. The end... Allemaal wat triest omdat onze vakantie erop zat, stapten we dan ook de laatste dag om 14 uur de bus op richting Bergamo. De terugreis verliep uiteindelijk goed, iedereen was toch wel tevreden, want het waren 8 leuke dagen geweest. (Voor diegenen die zich afvragen welke dappere strijder de ijsbollenwedstrijd uiteindelijk gewonnen heeft, wel, dat was ik, Sebastian Meyers, met een ‘grand total’ van 30 bollen op acht dagen, een gemiddelde van 4 per dag, net iets meer dan de tweede in de stand, Stefaan Reyniers...) Rest ons nu nog enkel om iedereen te bedanken voor deze onvergetelijke ervaring: grazie mille aan onze begeleiders Kris en Philip, en natuurlijk aan de rest van de groep! Sebastian Meyers & Ildiko Van Tricht

25

pandora juni 2006

19-06-2006

14:17

Pagina 26

GREECE 2006 U kent zeker en vast de beruchte faam van de goden in de Griekse Oudheid die mensen onderwierpen aan hun goddelijke invloed. Deze machtige heersers deelden maar al te graag al dan niet rechtvaardige straffen uit aan die nietige wezentjes, die op aarde een bescheiden leven probeerden te leiden. Maar ook helden kregen het soms hard te verduren, zo kent u zeker en vast de stoere Griekse held, Hercules, die door de combinatie van enorme kracht en een flinke dosis slimheid, niet alleen de harten van de jonge dames veroverde, maar ook op bevel van de goden 12 bijna onmogelijke daden moest verrichten! Jaja, die goden, wat doen ze de mensen toch niet aan. Maar misschien is het ‘unfair’ om hen alleen maar te beoordelen op hun straffen, want wie zegt dat zij alleen maar onheil brachten in het leven van de mens? Ik moet zeggen dat de eindspeech van Meneer Bockstael, mij aan het denken heeft gezet. Hij zei namelijk dat bij het overlopen van onze reis die befaamde goden, die normaal in onze hedendaagse wereld onbestaande zijn, hun invloed precies weer hadden laten gelden, alsof ze nog altijd bestonden. En ja, wanneer we met ons allen (42 retorici en 4 begeleiders) op avontuur vertrokken naar Griekenland zijn er ons toch wel een paar hilarische momenten te beurt gevallen. En dus presenteert een deel van de retorica 2006 u een mythisch avontuur : “De VIII treffers van de Griekenlandreis 2006”. Treffer I Met slaperige oogjes, de een al wat meer dan de andere, stonden we allemaal om 06.00 u paraat in Zaventem. Allemaal buiten één nimf die maar niet kwam opdagen. Hoewel Dhr. Bockstael tot vlak voor de vlucht als Cerberus, de driekoppige hond van de onderwerld, zeer nauwlettend de wacht hield, moest hij toch zonder vangst naar ons terugkeren. Zo moesten we dan toch zonder haar opstijgen. Gelukkig waren de goden, die zich al een hele tijd op onze komst verheugd hadden, ons goed gezind en zorgden ze ervoor dat de slaapnimf toch nog een plaats kreeg op een andere vlucht zodat ze de groep diezelfde avond nog kon vergezellen in Athene en ze het avontuur dat op ons stond te wachten toch nog kon meemaken! Treffer II De vlucht verliep zeer vlotjes. Ik herhaal het: de goden waren ons goed gezind. Maar bij nader inzien, waren ze misschien zelfs te opgewonden dat retoricastudenten op het punt stonden hun land te betreden en dat is gevoeld geweest bij ons, in onze lachspieren en bij Dhr. Bockstael aan zijn broek. -Op onverklaarbare wijze is een bekertje plotseling omgevallen en heeft het zijn broek doordrenkt. En iedereen weet dat de goden hun schuld maar al te graag op hulpeloze, onschuldige wezens schuiven. Gevolg: de sater, gezeten naast Dhr. Bockstael, kreeg de schuld en met blozende horentjes en trillende bokkenpootjes vroeg hij de stewardess om een doekje, dat alles zou oplossen. Ze kunnen hun hachje toch wel altijd redden… Treffer III Het moet gezegd: het is een risico om in de paasvakantie naar Griekenland te gaan. Tijdens de retoricareis is het meestal zo dat er een afwisseling is tussen het ‘slechte’ en zonnige seizoen. Op dat moment zijn namelijk de 3 Horae, de 3 godinnen van de seizoenen, nog hevig aan het discussiëren over welk seizoen nu aan de beurt is. Gelukkig was dit jaar het zonnige seizoen ons gegund. Misschien had Apollo, god van de zon, de zon een gunstige stand gegeven, nadat hij betoverd was geweest door de zoete Griekse klanken van één van de Gratiën, die ons vergezelde. Tja, goden hebben ook menselijke trekjes, zeker…

Treffer IV Zoals de meesten onder U waarschijnlijk ook al weten, bestaat de ‘Greece’ reis uit vele verplaatsingen. Welnu, dat lijkt voor de meesten waarschijnlijk onherroepelijk saai, maar niets is minder waar. Want de goden gaan ook mee met hun tijd en zo schiep Hephaistos, de Griekse klusjesgod, een – in hun ogen - nieuw voertuig. Wij zouden het een bus noemen, maar het was geen gewone bus, neen ! Het was een roze bus ! Jaja, met een knalroze

26

bus mochten we ons verplaatsen. Kwestie van niet op te vallen als toeristen of misschien konden de heersers van de hemel ons dan nooit uit het oog verliezen. Bizar was wel dat er precies altijd een stem doorheen de bus weergalmde. Veel informatie omtrent de plaatsen die we gingen bezoeken, kennis en vele mythische verhalen slopen onze oren binnen… Wilden de goden ons wat kennis bijbrengen of was het Dhr. Bockstael die nogal vaak de microfoon in zijn bezit nam ? Raadsels, hoe kan het anders met die sluwe goden… Treffer V Iedereen weet dat de onderwereld een plaats is die de strengste bewaking vereist. Alle doden zouden immers niet liever willen dan die grauwe, kille – mja, waarschijnlijk ook niet zo heerlijk geurende - onderwereld verlaten. Maar natuurlijk is daar aan gedacht: Cerberus, dè nummer één van de waakhonden - het kon ook moeilijk anders met 3 hoofden - kreeg de opdracht deze plaats te bewaken. Nu vraagt u zich misschien af waarom een of andere waakhond hier ter sprake komt. Wel, we verbleven maar 10 dagen in Griekenland en dus wilden onze hemelheersers dat we elke dag even alert waren om hun cultuur en geschiedenis op te snuiven. Gevolg : Zij hadden Cerberus – die natuurlijk zelf volledig instemde- de bewaking van de slapende nimfjes en satertjes toegewezen. Ik weet niet hoeveel dode zielen er in die periode uit het dodenrijk ontsnapt zijn, maar ik verzeker u, die nimfjes en saterjes zijn braaf in hun bedje gebleven ! Treffer VI Iedereen weet wel dat er in elk verhaal ook een slechterik zit en ja, ook ons avontuur heeft er aan moeten geloven. Het probleem lag namelijk bij de godin Eris, godin van de twist. Onze Oppergod had haar namelijk niet op de hoogte gebracht van onze komst, want ja een twist zien we liever niet komen ! Natuurlijk was deze gekrenkt wanneer ze het te weten kwam en ze begon op een stout plan te broeden. Ze besloot Poseidon, de Zeegod, te verleiden en er zo voor te zorgen dat wanneer de vrolijke nimfen en saters in Tolo toekwamen en de frisse ‘thalassa’ zouden induiken, ze aangevallen zouden worden door stoute zee-egels. En zo gebeurde het, maar gelukkig kon iedereen van het ergste gered worden, buiten één nimfje, wier tedere voetjes er hadden aan moeten geloven. Gelukkig hadden de goden alles gezien en zonden ze zeer snel Hygieia, godin van de gezondheid, dame die zich met haar EHBO-kistje volledig op de voetverzorging van het nimfje stortte… Treffer VII Voor de rest werd het reisgezelschap alleen nog maar overvallen door zon, cultuur en prachtige gebouwen. Het leek wel of Eris haar strijd om twist had opgeven. Bijna… Wanneer ze namelijk afscheid hadden genomen van het land met de olijfjes en de goden, zag Eris nog een kans op de luchthaven van Zwitserland. Plotseling merkte iemand van het gezelschap op dat er op zijn boarding-pass geen nummer stond van zijn vliegtuigzetel en, raar maar waar, anderen begonnen dit ook te merken op hun eigen pass. Noodplannen werden al uitgedacht om de nacht door te brengen, maar ja u voelt me al komen, die goede goden! Ze hebben de dame aan de balie gewoon ingefluisterd dat die vlucht een vlucht met vrije plaatsen zou worden ! Zo waren alle problemen alweer van de baan en keerden ze allemaal samen terug naar ons Belgenlandje… Treffer VIII Natuurlijk weet iedereen dat de goden niet voor alles gezorgd hebben gedurende deze reis. Dat was trouwens niet nodig, vermits Dhr. Bockstael zich daar intensief mee bezighield. En het zijn de zoetklinkende stemmen van de nimfjes en het ruwe gezang van de saters waarmee ze hun dank hebben betuigd tegenover hem…

pandora juni 2006

19-06-2006

14:17

Pagina 27

GREECE 2006 (naar ‘Dromen zijn bedrog’ van M. Borsato) 1. ‘s Ochtends om kwart over zeven beginnen we samen naar boven te zweven. Water of thee om het even de beker zal ‘t gauw begeven.

Apollo heeft de zon laten schijnen en ook een doekje doet de vlek mee verdwijnen. De roze bus leidt ons Athene in. Refrein Een birra hier, een ouzo daar, maar ‘s ochtends staan we weer allemaal klaar. Ik voel cultuur en ik voel de vibe Griekse musea zijn de hype. Hij kijkt ons aan en schreeuwt het uit. Onze cultuur maakt door hem toch een sprong vooruit. 2. Hij, hij noemt ons vaak kleuters, een bende peuters met heel veel geleuter, maar bij de Meteoren weerklinkt hij in onze oren. Hij doet de goden herleven tot zelfs de aarde ervan gaat beven en als hij spreekt, luistert het zesde mee.

Refrein

3. Hij heeft assistenten, ja, die hem helpen de regels in te prenten en als hij gaat vertellen, staan ze ons te tellen. Zij verwijdert de stekels, zij leert ons Grieks en hij ons de regels. Zoals je ziet, kunnen ze ons best aan.

Refrein Oh oh samen met deze zoete klanken willen we u bedanken voor leerstof zonder banken, want het was fijn om hier in GREECE te zijn.

Refrein

Lina Kestemont 6B

27

pandora juni 2006

19-06-2006

14:17

Pagina 28

Sport op het college

De matchen tegen de leerkrachten: abmiance verzekerd, maar ook keihard. En de leerlingen moesten weer het onderspit delven!