Geschiedenis In de middeleeuwen maakte het gebied, dat thans bekend is als Belarus, deel uit van het rijk van Kiev, dat in de 13e eeuw ten onder ging a.g.v. Mongoolse en Tataarse invallen. Het Belarussische gebied zocht tegen deze invallen bescherming bij Litouwen, waartoe het in 1387 formeel ging behoren, samen met delen van Rusland en Oekraine. Het Litouwse rijk werd gekenmerkt door economische voorspoed en een zekere politieke, culturele en godsdienstige tolerantie tussen de verschillende bevolkingsgroepen (katholieke en orthodoxe Christenen, Slaven, Joden). In het midden van de 17e eeuw werd Belarus aangevallen door zowel Oekraiense kozakken als de legers van de Russische Tsaar, welke invasies ernstige verwoestingen met zich meebrachten. De bevolking werd met 50% gereduceerd, hetgeen leidde tot economisch en cultureel verval. Belarus kwam volledig onder Russisch bestuur bij de Poolse delingen aan het einde van de 18e eeuw. Onder de Tsaren werd Belarus, m.n. na de opstanden van 1830 en 1848, sterk gerussificeerd. De feodale maatschappijstructuur van het Tsarenrijk leidde tot economische en sociale regressie en verval van de steden. De opkomst van het socialisme bracht de eerste Belarussische politieke partij voort, de "Socialistische Belarussische Hromada", in 1902 opgericht door studenten en intellectuelen. Deze partij streefde o.m. naar autonome status voor Belarus en herleving van de Belarussische taal. De mislukte revolutie van 1905, die zich in Belarus uitte in een serie gewelddadig onderdrukte stakingen, stimuleerde het nationalisme. Tijdens de Eerste Wereldoorlog lag het Duits-Russische front in Belarus, hetgeen opnieuw tot verwoestingen, vluchtelingenstromen, hongersnood en epidemieën leidde. In maart 1917 formeerde de Hromada een "Nationaal Belarussisch Comité", en ontstonden door het gehele land sovjets die, meer nog dan in andere delen van Rusland, door bolsjewieken werden beheerst. Bij de vrede van Brest-Litovsk kwam het grootste deel van Belarus (met de stad Minsk) echter onder bestuur van de Duitsers, die toestonden dat een "Pan Belarussisch Congres" op 25 maart 1918 de Volksrepubliek Belarus uitriep. Aan deze staat kwam een einde na de Duitse capitulatie, waarna de Belarussische Sovjets op 1 januari 1919 de "Belarussische Socialistische Sovjet Republiek" (BSSR) uitriepen. Na een strijd tussen het Rode Leger en Polen kwam het verdrag van Riga tot stand waarbij 80.000 km2 Belarussisch gebied ten westen van Minsk, met 1 tot 2 miljoen Belarussische inwoners, aan Polen werd afgestaan. De rest werd een deelrepubliek van de Sovjet Unie. Aanvankelijk kende de BSSR, die een multi-ethnisch karakter had met Belarussische, Poolse, Russische en Joodse elementen, een zekere culturele autonomie. Deze werd vanaf 1930 door Stalin teniet gedaan. Het Russisch verkreeg geprivilegieerde status en vele Polen werden naar Centraal-Azië gedeporteerd. Het sovjet systeem bracht anderzijds vele economische voordelen: het land werd geïndustrialiseerd, scholing (m.n. hoger onderwijs) sterk verbeterd en de werkloosheid nam drastisch af. Na de Russische inval in Polen in 1939 (Molotov-Ribbentrop pact) werd het Belarussische deel van Polen bij de BSSR gevoegd, waarna enkele honderdduizenden inwoners van dit gebied naar Azië werden gedeporteerd. De Duitse invasie van Rusland in 1941 was geconcentreerd op Belarus en de daar ontbrandende strijd, gevolgd door Duitse bezetting, leidde tot vernietiging van 25% van de bevolking (2,2 miljoen mensen) en 80% van de infrastructuur. Na de bevrijding door de Russen werd het land in snel tempo weer opgebouwd, en verkreeg het binnen de Sovjet-Unie een relatief hoog welvaartsniveau. Gedurende de perestrojka en glasnost in de jaren ’80 nam de aandacht voor het nationale verleden, taal en cultuur toe. Tegelijkertijd ontstond kritiek over het nalatige optreden van de Russische autoriteiten n.a.v. de Tsjernobyl-ramp (70% van de radioactieve fallout trof Belarus). Deze ontwikkelingen leidden tot het ontstaan van een aantal (illegale) oppositionele bewegingen, w.o. het "Belarussische Volksfront" (BFP), dat tijdens de verkiezingen voor de Belarussische Opperste Sovjet in 1990 ca 10% van de 300 zetels kreeg. In juli van dat jaar verklaarde de BSSR zich onafhankelijk, waarna in september 1991 de hervormingsgezinde Stanislau Shushkevitsj met steun van het BFP de eerste president van "de Republiek Belarus" werd. Na beschuldigd te zijn van corruptie trad Shushkevitsj’s af in 1994. In juli van dat jaar werd Alyaksandar Lukasjenko tot president gekozen. Bron: Website Ministerie van Buitenlandse Zaken
Ligging Wit-Rusland ligt in Oost-Europa te oosten van Polen. Wit-Rusland grenst aan Letland, Litouwen,Oekraïne, Polen en Rusland. WitRusland is volledig door landen ingesloten. Grenzen met de buurlanden: 3098 km, waarvan met Letland 141 km, Litouwen 502 km, Polen 605 km, Rusland 959 km, Oekraïne 891 km. De oppervlakte van WitRusland is 207.600 vierkante kilometer. Het landschap van Wit-Rusland is over het algemeen vlak te noemen. Het hoogst gelegen punt is de top van de heuvel Dzjarzhinskaja op 346 meter. Het landschap kent verder talloze oerbossen, velden, moerassen, meren en grote rivieren als de Dnepr, Dvina en Pripyat.
Klimaat Wit-Rusland ligt op de overgang van een continentaal klimaat naar een maritiem klimaat, met koude winters en vochtige zomers. De gemiddelde temperaturen schommelen van -7 C in januari tot 19 C in juli. Van december tot april is het land bedekt met sneeuw. De natste maanden zijn juni en augustus.
Planten en dieren Planten Op de landbouwgronden van Wit-Rusland wordt voornamelijk graan en vlas verbouwd. In de bossen zijn allerlei soorten paddestoelen, bessen, noten en bloemen te vinden. In het zuiden zijn moerassen met veenbessen.
Dieren Op het platteland wordt het beeld bepaald door pluimvee, schapen, varkens en runderen. In het wild leven onder meer wolven, vossen, wilde zwijnen, herten, bevers, otters en dassen. In sommige natuurreservaten leven bovendien bizons.
Bevolking In Wit-Rusland wonen 10.4 miljoen mensen (schatting 2002).De bevolkingsdichtheid bedraagt ongeveer 50 inwoners per vierkante kilometer. De natuurlijke bevolkingsgroei bedraagt - 0,14%.(2002) Geboortecijfer per 1000 inwoners is 9,86(2002) Sterftecijfer per 1000 inwoners is 13,99(2002) Levensverwachting is 68,3 jaar mannen 62,3 en vrouwen 74,6 jaar (2002) Bevolkingssamenstelling: Wit-Russen 81,2% Russen 11,4 % Overigen 7,4 % Ondermeer Polen en Oekraïners
Taal De officiele talen zijn Wit-Russisch en Russisch. Wit-Russisch wordt gewoonlijk geschreven in het cyrillische alfabet en heeft leenwoorden uit het Russisch en Pools. Verder worden er nog een aantal dialecten gesproken.
Godsdienst De meeste Wit-Russen zijn Russischorthodox (80%). Daarnaast is er een belangrijke minderheid van roomskatholieken (8%) Ook zijn er ook nog enige protestanten, moslims en joden.
Samenleving Staatsinrichting Op basis van een door president Lukasjenko uitgeschreven referendum werd in 1996 de - 2 jaar daarvoor tot stand gekomen - constitutie aangepast, waarbij de 13e Opperste Sovjet (het parlement) werd ontbonden en vervangen door een Nationale Assemblee van twee kamers: het Huis van Afgevaardigden met 110 leden en de Senaat met 60 leden (waarvan 6 aangewezen door de president). Tevens werd de zittingstermijn van het staatshoofd met 2 jaar verlengd (tot 7 jaar) en kreeg hij belangrijke volmachten. De president benoemt een aantal prominente leden van de rechterlijke macht, w.o. de president van het Hooggerechtshof, alsmede het hoofd van de verkiezingscommissie en de president van de nationale bank. Voorts benoemt hij - met toestemming van het Huis van Afgevaardigden de eerste minister en de hoofden van regionale en locale raden. Het Hooggerechtshof is het hoogste rechtsorgaan van het land.
Politiek Hoewel er formeel een volksvertegenwoordiging en een gekozen president is, wordt WitRusland toch over het algemeen gezien als een dictatuur onder president Alexander Loekasjenko. De huidige grondwet is op hem toegesneden, en de laatste parlementsverkiezingen (2000) en presidentsverkiezingen (2001) gingen gepaard met grove tegenwerking van de campagne van de oppositie, het niet toelaten van waarnemers en massale stemfraude. Bij de presidentsverkiezingen (gewonnen door Loekasjenko met 75,6 procent tegen 15,4 procent voor tegenkandidaat Vladimir Gontscharik) claimde de oppositie dat 1/3 van de stemmen vervalst was. Ook zijn vele kranten en tijdschriften gesloten wegens 'belastering van de president'. Nadat op 17 oktober 2004, volgens de Wit-Russische overheid 77,3 procent van de bevolking instemde met een referendum over aanpassing van de grondwet, zou Loekasjenko na 2006 een derde ambtstermijn kunnen uitdienen. Opnieuw beweerden onafhankelijke berichtgevers dat er gefraudeerd was. De jonge verzetsbewegen Zjubr (wisent) protesteerde na die verkiezing. De militie sloeg die demonstratie bloedig neer.
Economie De economie heeft, zoals in de Sovjetperiode, een sterk centralistische structuur. Sinds de onafhankelijkheid heeft het land te kampen met hoge inflatie (in 1999 250-300%). Na een periode van diepe recessie in de jaren 1990-1995, is er sprake van economische groei (geschat op 2% in 2000). De export naar de Russische Federatie is van groot belang voor Belarus en de relatie met het buurland zorgt ervoor dat de economische situatie minder slecht is dan in andere voormalige Sovjet staten (zo betaalt Belarus voor Russisch gas de helft van de prijs die Rusland berekent voor Oekraine). Energieschulden aan Rusland worden gedeeltelijk in natura voldaan. Gezien de nauwe betrekkingen heeft de economische crisis in Rusland ook invloed gehad op de Belarussische economie. De economische groei was in 1998 lager dan in 1997 en ging gepaard met grote voorraden onverkochte goederen. Russische bedrijven konden het aanbod van Belarus niet verwerken. De economische hervormingen, waarmee een begin gemaakt was, zijn na het aantreden vabn president Lukasjenko grotendeels teruggedraaid of nauwelijks geïmplementeerd. In het nieuwe hervormingsprogramma van Lukashenko zijn de uitgangspunten economische groei, sociale maatregelen en financiële stabiliteit. Er ligt veel nadruk op hervormingen in de landbouwsector. De greep van de overheid op de economie blijft echter zeer groot. Het IMF verleent, door het achterwege blijven van hervormingen, geen steun aan Belarus. De noodzaak om tot een overeenkomst met het IMF te komen is vergroot a.g.v. de slechte oogsten in de afgelopen jaren, die nopen tot graanimporten waarvoor deviezen benodigd zijn. De enorme inflatie heeft ertoe geleid dat in januari 2000 een nieuwe roebel is geintroduceerd, die 1/1000 bedraagt van de oude. Overigens is in principe overeenstemming bereikt over de introductie in de jaren 20052008 van de Russische roebel als enig betaalmiddel in de RussischBelarussische unie. 1 Witrussische roebel (BYR) = 100 kopeken; koers (2002): 1 BYR = 0,0006 € •BNP: 28,7 miljard US$ (2870$ per persoon) •Groei BNP: 5,8% •Export: € 5,922 miljard (machines en metaalproducten 34%, chemieen aardolieproducten 22,5%, lichte industrie 9,5%) •Exportpartners: Rusland (54,5%), Oekraïne (5%), Duitsland (3,5%), Polen (3,5%) •Import: €6,664 miljard (chemie- en aardolieproducten 34%, machines en metaalproducten 26%) •Importpartners: Rusland (56,5%), Duitsland (10,5%), Oekraïne (6%)
Tsjernobyl - 26 april 1986 Op zaterdag 26 april 1986 om 01u24 's morgens deed zich in de toenmalige USSR, in de republiek Oekraïne, één van de meest markante gebeurtenissen voor in de geschiedenis van de kernenergie voor burgerlijke doeleinden: het ongeval van Tsjernobyl. Dit ongeval deed zich voor nadat gedurende meer dan dertig jaar elektriciteit door kernenergie opgewekt werd zonder dat één dode te wijten aan radioactiviteit te betreuren viel, alvast volgens de officiële gegevens. Het ongeval in Tsjernobyl heeft zich voorgedaan naar aanleiding van een proef; men wou nagaan of, wanneer de turbogeneratoraggregaten van het net afgekoppeld zouden worden en het dus geen stroom zou leveren aan de centrale, de inertie van de rotor van de aggregaten voldoende zou zijn voor de stroomvoorziening van de koelpompen van de reactor, dit in afwachting dat de dieselnoodaggregaten opgestart werden. De gevolgen waren catastrofaal, zeker voor Wit-Rusland, Belarus, waar 70% van al het radioactief materiaal dat in de atmosfeer werd geslingerd terechtkwam. Eén vijfde van de oppervlakte van de republiek werd zo sterk bestraald dat in één klap in het gebied de voornaamste inkomstenbron, landbouw, bosbouw en veeteelt onmogelijk werd. Hele steden en dorpen moesten worden ontruimd en zullen nooit meer bewoond worden al het voedsel en de hele veestapel was bestraald en niet meer bruikbaar. Door het uiteenvallen van de vroegere Sovjet-Unie kan Wit-Rusland nu alleen opdraaien voor de gevolgen van een ramp veroorzaakt in het buurland Oekraïne. Door de onschatbare miljarden schade, het menselijk leed, de tienduizenden hectaren onbruikbaar geworden, ooit zo vruchtbare, grond is het land nu nog steeds ontredderd en heerst er grote voedselschaarste. Nu, zovele jaren later blijkt de aanwezigheid van radioactieve stoffen in het lichaam slechts voor een fractie afkomstig te zijn van de rechtstreekse straling. De grote boosdoener is de aanwezigheid van radionucliden in de voeding. Men stelt dan ook vast dat de "lichamelijke" besmetting veel verder reikt dan het zogenaamde besmette gebied.
Na de ramp In Wit-Rusland leven haast 3 miljoen mensen in zones met een radioactiviteit hoger dan 1 curie per km², de actuele evacuatienorm. Het meest afdoende middel zou de evacuatie zijn van de 3 miljoen inwoners. Dit is een onmogelijke opdracht, dit In een eerste fase is begonnen met een verplichte evacuatie, doch spoedig werd de forse dwang achterwege gelaten. Vooreerst was er het bouwen van woningen dat enorme financiële en materiële inspanningen vergden. Zelfs in het "rijke" Westen zou het bouwen van nieuwe woningen voor 30% van de bevolking onmogelijk zijn. Verder is er het probleem van de aanvaarding in de nieuwe omgeving. De geëvacueerde krijgen een nieuwe woning terwijl de autochtonen in hun oude houten huizen moeten blijven. Om de "gedeporteerde" families ter wille te zijn werden hen ook diverse voordelen toegekend, wat de aanvaarding door de oorspronkelijke bevolking nog meer bemoeilijkte. En dan is er het heimwee naar de vertrouwde omgeving, het dorp, de dorpsgenoten, het vertrouwde werk...
Na enkele jaren werden er dan ook nieuwe woningen opgetrokken in vertrouwde streek maar in "minder besmette" gebieden (<4 cu/km² op dat ogenblik - 1990 - de Westerse evacuatielimiet) Buiten de evacuatie bestaat er ook het alternatief van de "afscherming". De grond 60 cm diep afgraven is het meest logische, doch onuitvoerbaar, ofwel de bevolking voeden met ingevoerde reine producten (incl. dranken). Deze laatste mogelijkheid werd theoretisch toegepast door de bewoners van besmette gebieden een subsidie te geven om ingevoerde goederen te kopen. Al vrij snel werd het geld gebruikt om de levensstijl te verbeteren en at men terug de goedkope groenten en vlees uit de omgeving. De subsidie, lokaal lijkkistengeld genoemd, is ondertussen al lang afgeschaft. Nu, zoveel jaar later blijkt de aanwezigheid van radioactieve stoffen in het lichaam slechts voor een fractie afkomstig te zijn van de rechtstreekse straling. De grote boosdoener is de aanwezigheid van radionucliden in de voeding. Men stelt dan ook vast dat de "lichamelijke" besmetting veel verder reikt dan het zogenaamde besmette gebied.
Verblijf in het buitenland Het heeft inderdaad zin een kind uit besmet gebied een deugddoende vakantie hier te bezorgen omdat er hier een periode beleefd wordt zonder radioactieve belasting en dat, door toevoeging aan het lichaam van nietradioactieve mineralen en metalen, het lichaam de kans krijgt de aanwezige radioactieve stoffen weg te wassen. Verse groenten en fruit vullen daarenboven het algemene tekort aan vitamines, ontstaan door eenzijdige voeding, op. Een verblijf in het buitenland is een zegen voor een kind uit de besmette regio. Het kan aansterken en een reserve vitamines aanleggen. Maar er is meer. De meeste gastgezinnen smeden een band met de gastkinderen. Ze corresponderen, sturen voedselpakketten, geneesmiddelen, vitamines... Studieresultaten worden gevolgd, Belgische en Wit-Russische gezinnen nodigen elkaar uit... Op de kinderen kan dit een zeer stimulerend effect hebben, zo getuigen hun leerkrachten. Het enige nadelige effect voor een kind zou kunnen zijn dat een te lang verblijf (b.v. 2 maanden in onze zachte winter), de aangepastheid aan de Wit-Russische levensomstandigheden, aan de lokale biotoop, de weerstand tegen de lokale "bedreigingen" (klimaat, voeding, infecties, ...) doet afnemen.
Doelstelling P.A.T. De doelstelling van PAT ‘Pleegouders Aktie Tsjernobyl” staat in de statuten als volgt omschreven:
" De vereniging heeft tot doel kinderen in nood, in principe slachtoffers van de Tsjernobylramp, en hun naasten onder elke mogelijke vorm te helpen." De doelstelling laat, zoals u zult gemerkt hebben, de mogelijkheid open om ook op andere manieren te helpen dan door het opvangen van kinderen tijdens de grote vakantie. De vzw heeft GEEN bezoldigde medewerkers. Reeds vanaf de oprichting van de vzw op 7 mei 1992 werd deze doelstelling ingevuld door kinderen uit Wit-Rusland gedurende de maand juli of augustus een gezondheidsvakantie aan te bieden bij een gastgezin. Vanaf hun 8 jaar tot hun 16 jaar keren de kinderen elk jaar terug naar hun gastgezin om van een gezondheidsverlof te genieten. De verzekering- en reiskosten worden door de gastgezinnen en de organisatie gedragen. P.A.T. tracht ook goederen naar de besmette gebieden te transporteren. Het is echter aangewezen om geen overmaat aan goederen te sturen. Echte steun moet er immers over waken de lokale economie te stimuleren en deze zeker niet te verstoren door goederen die lokaal verkrijgbaar zijn als steun
De Kosten Het grootste probleem van onze organisatie is het vergaren van de nodige finantiele middelen: De kostprijs voor het transport van 40 kinderen en begeleiders varieert tussen 4.000 en 6.000 €. Het prijsverschil is afhankelijk van de gekozen busfirma. Momenteel (2002) is er een overeenkomst, met een Wit-Russische firma, die het transport verzorgt aan 2 x 2210 € + brandstof: Voor een bus van een Belgische firma moet men al vlug 2 x 3600 € betalen. Ook al is het comfort wat minder in de Wit-russische bussen toch betekent het gebruik ervan een meerwaarde voor de lokale Wit-Russische economie. Het is natuurlijk wenselijk de kinderen een zo min mogelijk belastende reis te bezorgen doch het grote probleem blijft het vergaren van de gelden. Boven op de reiskosten komen de kosten voor de ziekteverzekering en de correspondentiekosten (fax, telefoon, post, ...). In Belarus, Wit-Rusland, bestaat geen ziekteverzekering zoals wij dat kennen. De gasten zijn dan ook niet verzekerd in het buitenland. De belangrijkste geldsommen worden meestal verkregen door giften, het verkopen van steunkaarten, een mosselfeest, een rommelmarkt, een BBQ,... P.A.T. sluit een speciale ziekteverzekering af voor reizigers uit het Oostblok. De kostprijs bedraagt (groepstarief) 25 € per maand per persoon. Een verzekering burgerlijke aansprakelijkheid voor activiteiten georganiseerd door de vzw wordt eveneens aangegaan. De vzw heeft geen personeelskosten of vergoedingen voor beheerders. Alle beheerders oefenen hun taak onbezoldigd uit. De burgerlijke aansprakelijkheid tegenover derden (tijdens het verblijf in het gezin) wordt gedragen door de familiale verzekering van de gastgezinnen. Alle initiatieven van onze leden en sympathisanten om geld in de lade te krijgen zijn van harte welkom.
Rekeningnummer PAT Antwerpen: 733-1223410-76
Gastgezin Kandidaat gastgezinnen worden vooral gezocht via publicaties in kranten en de lokale pers, via presentaties en door toevallige persoonlijke contacten met een gastgezin of een beheerder. Tijdens een huisbezoek van een van de beheerders kan meer, en detailinformatie, aan de kandidaat-gastgezinnen gegeven worden. Elk kandidaat-gastgezin ondertekent een verklaring waarin staat dat het gastkind in goede omstandigheden, qua voeding, ontspanning, enz., zal worden opgevangen, met het nodige respect voor de eigen cultuur van het kind. De vzw behoudt zich het recht bij twijfel aan de kwaliteit zonder meer het kind in een ander gezin onder te brengen, zelfs tijdens het verblijf. Bovendien dienen de gastgezinnen een officieel document voor te leggen met de samenstelling van het gezin en voor elke meerderjarige die hierop wordt vermeld een bewijs van zedelijk gedrag. Indien een gezin weigert aan deze voorwaarden te voldoen wordt het geschrapt. Het gastgezin betaald een deel van de transportkosten van het pleegkind en zal er ook voor zorgen dat het kind van bij de aankomst tot en met het vertrek geniet van het verblijf in het gastgezin, zodat de ouders en vrienden van het gastkind verrast opkijken bij de terugkeer in Wit-Rusland. Gun uw gezin de meerwaarde van het contact met een kind uit een ander land, met een vreemde cultuur en creëer een vriendschapsband met een gezin uit Belarus.
Gastkinderen De kinderen worden in Belarus aangeduid door een Wit-Russische organisatie. De v.z.w. mag dit voorstel evenwel aanpassen en kan kinderen laten schrappen of toevoegen. Het is evenwel vanzelfsprekend dat de v.z.w. bijzondere kenmerken kan opleggen, zoals bijvoorbeeld een doof kind voor een Belgisch doof gezin. Contractueel is bepaald dat de kinderen komen uit besmet gebied, uit hulpbehoevende gezinnen en dat de Wit-Russische gezinnen niets hoeven te betalen. De kinderen die bij ons hun gezondheidsvakantie doorbrengen komen uit de regio’s Mogilev en Gomel. Deze regio’s zijn door de ramp het ergste getroffen. Het is echter moeilijk om in een land met een andere taal en erg verschillende levensgewoontes de vriendjespolitiek volledig uit te sluiten.
Konvooi naar Wit-Rusland Twee maal per jaar organiseren wij ook een konvooi naar Wit-Rusland. Onze pleegouders kunnen met dit konvooi hulpmiddelen meegeven voor de families van onze WitRussische kinderen. Goederen voor deze konvooien bekomen wij eveneens van bedrijven die ons logistiek ondersteunen. Momenteel bestaat onze hulp vooral uit voedingsmiddelen en kledij. Ter plaatse in Wit-Rusland worden de goederen verdeeld over de verschillende dorpen. In deze dorpen worden de goederen door ons over de verschillende projekten verdeeld, zodat wij toch nog controle houden over het goed terechtkomen van deze goederen. De structuur van P.A.T. is volledig opgebouwd door vrijwilligers zodat wij geen werkingskosten hebben en zo alle verworven fondsen volledig ten goede komen aan de Wit-Russische kinderen. Wij, P.A.T.-Antwerpen, richten onze hulp vooral op het dorp “Slavgorod”. Dit is een plattelands dorpje met ongeveer 15.000 inwoners. In dit dorp helpen wij vooral de scholen, dit zijn vier kleuterscholen en de twee middelbare scholen. Wij bezorgen deze voeding, speelgoed, schoolbenodigdheden en kledij. Ook houden wij in dit dorp een bedeling van kleding voor de oudere bevolking. Het plaatselijk hospitaal, dat wij daar bezochten, hebben wij reeds geholpen met klein medisch materiaal ( spuiten, verband, medicijnen,…..). Dit hospitaal biedt plaats aan ±350 patiënten, die er in de meest erbarmelijke staat verzorgd werden, als er middelen ter beschikking waren. Tijdens ons laatste konvooi hebben wij een revalidatiecentrum, voor mentaal en fysiek gehandicapte kinderen, en een tehuis voor verlaten en geplaatste kinderen bezocht. Onze volgende konvooien willen wij ons vooral op deze projekten toeleggen. Met deze konvooien trachten wij de inwoners van “Slavgorod”, die door hun regering meestal aan hun lot worden overgelaten, te helpen. De hulp die wij bieden is misschien maar een druppel op een hete plaat, doch op deze manier maken wij vele mensen even gelukkig, er is toch nog iemand die aan hen denkt en hun lot aantrekt.
Markt in Wit-Rusland
Markt in Svetlagorsk
Houten huis
Straat met houten huizen
Bouw lemen huis
Woningen in Wit-Rusland
Nieuwe woning
Oude verlaten kapel
Verlaten woning
Benzinestation
Kiosk
Wachten op de bus
Winkel
Leven in Wit-Rusland Waterput
Leven in de stad
Kerncentrale Tchernobyl
Toegang Chernobyl
Herdenkingsmonument
Begrafenis slachtoffers ramp
Kindertekening over besmet gebied
School in Wit-Rusland
Kinderen uit Wit-Rusland op vakantie in België
