gazine De Sp-afdeling doorgelicht pag. 4 jaargang 2 - nummer 3 Zomer-editie 2009

jaargang 2 - nummer 3 Zomer-editie 2009

gazine 2 3 4 5 6 7

❯ ❯ ❯ ❯ ❯ ❯

Voorwoord Project Handhygiëne Alm@net: nieuwe intranetsite Goed geraden: Medische Raad Klas op bezoek in ziekenhuis Close-up: Marc Denhert en Christ Roesbeke

De Sp-afdeling doorgelicht pag. 4

8 10 12 14 16

❯ Doorgelicht: Sp-afdeling op campus sijsele ❯ Vijfdubbel pensioen op C2 campus eeklo ❯ Personalia met baby- en brugpensioenfoto’s ❯ Varia - Nieuw ❯ Avondje op stap met stewards

Colofon Almagazine is het driemaandelijks personeelsblad voor alle artsen, medewerkers en vrijwilligers van AZ Alma.

Verantwoordelijke Uitgever ❯ Rudy Maertens algemeen directeur

Hoofd- en eindredactie ❯ Marc Van Hulle

Voorwoord

manager PR en communicatie

Informatieraad ❯ Katia De Clercq ❯ Pascale De Vuldere ❯ Jan Depestele ❯ Ellen Rau ❯ John Ryckaert ❯ Jean-Marie Smeets ❯ Marc Van Hulle Design ❯ Living Stone DTP en Drukwerk ❯ offsetdrukkerij De Sonville Fotografie ❯ Ipon fotografie ❯ Az Alma Brieven, reacties of suggesties voor het volgende Almagazine zijn steeds welkom bij: ❯ Marc Van Hulle Schriftelijk via postvak manager PR en communicatie (campus eeklo of campus sijsele) per e-mail naar [email protected] tel. 050 72 83 32

VZW AZ Alma ❯ campus sijsele Gentse Steenweg 132 B-8340 Sijsele-Damme tel. 050 72 81 11

❯ campus eeklo Moeie 18 B-9900 Eeklo tel. 09 376 04 11 www.azalma.be [email protected] Indien u meewerkt aan een reportage voor het Almagazine of deelneemt aan een activiteit van de vriendenkring, stemt u impliciet ook in met het nemen en/of publiceren van foto’s die verband houden met deze reportage of deze activiteit. Wij hopen op uw begrip daarvoor te kunnen rekenen.

Aangesloten bij:

02

Speerpunt Net als iedereen nam ook algemeen directeur Rudy Maertens de voorbije maanden afscheid van een aantal waardevolle en trouwe medewerkers: ‘Een belangrijke, voorbeeldige generatie gaat op brugpensioen. Dertig jaar en meer trouwe dienst in ons ziekenhuis is niet niks! We zijn hen veel dank verschuldigd.’ De medewerkers die de voorbije maanden op brugpensioen gingen, kunnen een indrukwekkende staat van dienst in het ziekenhuis voorleggen. Rudy Maertens: ‘Dat klopt, en ik ben niet alleen blij met zo’n jarenlange inzet, zowel in campus sijsele als campus eeklo. Ik ben ook fier dat we in ons ziekenhuis op zulke medewerkers konden en nog altijd kunnen rekenen. Zij vormen een belangrijke bijdrage in het ‘hart’elijke ziekenhuis dat we willen zijn. Maar je hebt gelijk: het is een indrukwekkend lijstje van medewerkers met dertig en meer jaar dienst. Het zijn eigenlijk een beetje ziekenhuismonumenten die verdwijnen, mensen van wie de huidige generatie verpleegkundigen veel heeft opgestoken. Letterlijk een voorbeeldige generatie, zeg maar.’ AZ Alma haalde de voorbije weken de pers als expertisecentrum voor MS. Rudy Maertens: ‘En terecht! Deze erkenning is een bekroning voor het jarenlange pionierswerk rond multiple sclerose in ons ziekenhuis. Het is eigenlijk niet meer dan logisch dat de overheid AZ Alma aanduidde als expertisecentrum voor Oost- en WestVlaanderen. Dat is heel goed nieuws, zeker voor campus sijsele waar dr. Decoo en dr. Poriau, samen met de SP-diensten, baanbrekend werk hebben verricht.’ Op de persconferentie noemde u de erkenning ‘een speerpunt in de strijd voor een betere zorg voor MS’. Rudy Maertens: ‘Welja, en dat meen ik. Ik ben gewoon blij dat we nu eens niet in de belangstelling zijn gekomen met de aankoop van een hoogtechnologisch en ongetwijfeld waardevol apparaat, maar met een aanbod van een betere omkadering op het gebied van kennis en zorg. Wij gaan onze expertise ter beschikking stellen van de drie woon- en zorgcentra in Grembergen, Beernem en Kortrijk, zodat daar chronische MS-patiënten op een voor hen aangepaste manier kunnen worden opgevangen. En dat is uniek, we zijn dus écht wel een speerpunt op dat vlak!’ Dokter Paul Hoste, de nieuwe voorzitter van de Medische Raad, haalt het in dit Almagazine aan: ‘We moeten elke dag proberen om ons van andere ziekenhuizen te onderscheiden!’ Rudy Maertens: ‘Dat klopt! En het MS-project is dan ook een mooi voorbeeld van wat dokter Hoste bedoelt. Ik heb de indruk dat de nieuw samengestelde Medische Raad een heel actieve rol wil spelen op diverse domeinen. Dergelijke inzet vanwege de artsen kan niet genoeg gewaardeerd worden. Wij kijken alvast uit naar een voor weerszijden boeiende samenwerking.’ Dit nieuwe Almagazine luidt de zomer in! Rudy Maertens: ‘Inderdaad, en ik wil langs deze weg al onze geneesheren, medewerkers en vrijwilligers een mooie en deugddoende vakantie toewensen. Vakantie is een tijd om uit te blazen van een drukke periode, maar tegelijk een moment om de batterijen weer op te laden. Na de zomervakantie staan immers enkele belangrijke momenten voor AZ Alma op stapel! Maar daarover later meer! Prettige vakantie!’ ■

Actueel

Apotheker bioloog Jacques Hoegaerts en ziekenhuishygiënist John Ryckaert bij de affiche van de actie rond handhygiëne.

De nationale campagne handhygiëne ging in december 2008 voor de tweede maal van start. Patiëntveiligheid is een prioriteit voor de federale overheid. Vandaar dat we hiervoor kunnen rekenen op didactische ondersteuning, een gedegen wetenschappelijke onderbouw en de betrokkenheid van alle instanties die zich bezighouden met ziekenhuishygiëne en antibioticabeleid. Apotheker bioloog Jacques Hoegaerts, voorzitter Comité Ziekenhuishygiëne, en John Ryckaert, verpleegkundige ziekenhuishygiënist, geven een woordje uitleg.

Ziekenhuisinfecties en handhygiëne: nationale campagnes helpen! Doel van de campagne

streren dat micro-organismen in grote getallen aanwezig zijn op onze huid en dat ze relatief gemakkelijk te doden zijn door ontsmetting. Na nieuw, direct contact met de patiënt of zijn omgeving, zijn de handen opnieuw gekoloniseerd (afbeelding 3). Het veelvuldig toepassen van handhygiëne is dus absoluut een must. Dit kan het best door handontsmetting: ontsmetten met handalcohol gaat snel en kan bovendien overal toegepast worden. Wassen is altijd nodig wanneer de handen zichtbaar bevuild zijn. Handschoenen beschermen tegen vuil, maar opgelet, ze geven soms een vals gevoel van veiligheid. Bij verkeerd gebruik zijn ze in plaats van beschermend, eerder oorzaak van overdracht van micro-organismen!

De campagne streeft een afname van de ziekenhuisinfecties of zogenaamde nosocomiale infecties na. Hieronder verstaan we infectiepathologie opgedaan tijdens de hospitalisatie, in het bijzonder met resistente micro-organismen zoals MRSA. Ziekenhuisinfecties vallen onder ‘adverse events’ of ongewenste complicaties en zijn geen fouten. Dat betekent echter niet dat het preventiebeleid vrijblijvend is. Iedereen werkzaam in het ziekenhuis heeft een inspanningsverbintenis om infectie-overdracht te voorkomen! Naast een algemeen hygiëne- en antibioticabeleid is handhygiëne hiervoor een belangrijk hulpmiddel. In België ontwikkelt ongeveer 6% van de opgenomen patiënten een ziekenhuisinfectie, dat leert ons een recente studie van het Kenniscentrum. Op internationaal niveau werden gelijkaardige percentages vastgesteld. Niks om zich druk over te maken... of toch? Verontrustende krantenkoppen vertellen ons het tegendeel: ‘‘2000 vermijdbare sterfgevallen per jaar door ziekenhuisinfecties!” Dat ziekenhuisinfecties een probleem zijn, hoeft geen betoog. Toch is enige nuancering nodig. Het is dankzij hoogtechnologische zorg en een goed antibiotica- en hygiënebeleid, dat de kansen op genezing en de levensverwachtingen sterk zijn toegenomen. Maar de keerzijde van de medaille toont dat zwaar zieke patiënten en ouderen ook meer kansen lopen op een infectie of een zgn. ongewenste complicatie. Waterdichte garanties dat er geen infectie zal optreden, zijn er nooit, ondanks alle genomen voorzorgmaatregelen.

Grote interesse en betrokkenheid

Met de voorbije campagnes bereikten we in ons ziekenhuis totaal 756 zorgverstrekkers. Gemiddeld volgden zij ongeveer één tot anderhalf uur bijscholing in de voorbije twee jaar. De aanwezigen apprecieerden de bijscholing met een gemiddelde score van 8 op 10. Zij gaven ook directe feedback en aandachtspunten mee. Verschillende afdelingen meldden dat extra dispensers op strategische plaatsen nuttig zouden zijn. Ook was er vraag naar een betere handcrème, die nu wordt uitgetest bij mensen met huidirritaties. Dit alles bewijst nog maar eens de grote betrokkenheid en interesse.

Resultaten

Bij de vorige campagne hebben we alle handen polsjuwelen verboden tijdens de zorg, zoals ook de Hoge Gezondheidsraad recentelijk aanbevolen heeft. Meer dan 95% van de verpleegkundigen gaf gehoor aan dit verbod. Dit getuigt van een grote professionaliteit als je

Handen wassen, ontsmetten en handschoenen dragen

Tegenwoordig weten we dat de overdracht van micro-organismen meestal gebeurt via direct (hand)contact. Afbeelding 1 en 2 (fig. 1) illuFig. 1

❶

❷

weet dat aan elk sieraad wel een of andere emotionele waarde zit. Het verbruik van handalcohol bedroeg voor de recentste campagne 8,5 ml. per ligdag (cf. grafiek). Na de campagne mikken we op meer dan 10 ml. verbruik per ligdag. Als ook dat niveau bereikt is, gaan we nog een stapje verder. Daarnaast toont deze grafiek vergelijkbare cijfers met het nationaal gemiddelde voor wat betreft de incidentiecijfers van nosocomiale MRSA infecties (de zgn. ziekenhuisinfecties). Deze illustreren de blijvende aandacht voor handhygiëne en verantwoord antibioticagebruik om de infectiedruk te verminderen.’

❸

❶ kweek genomen tijdens activiteiten met direct patiëntencontact.

❷ kweek genomen na handontsmetting

En verder Hoewel er al heel wat bereikt is, blijft campagne voeren een continue noodzaak. Nieuwe zorgverstrekkers zullen we verder bijscholen en elk semester geven we per afdeling feedback over het verbruik van handalcohol. In tussentijd proberen we ook mensen te ‘prikkelen’ door bv. foto’s van kweekjes van de vingertoppen te tonen en door maandelijks informatieve statistieken ter beschikking te stellen over de probleemkiemen. Verder wordt er ook gewerkt aan een verbetering van de infrastructuur. Zoals je dus kan vaststellen is een continu beleid nodig om deze problematiek omtrent ziekenhuisinfecties te beheersen. ■

(direct na afb. 1)

❸ kweek genomen na nieuw direct patiëntencontact (4 min. na afb. 2)

(*) incidentie: = het aantal nieuwe nosocomiale MRSA infecties per 1000 opnames

03

Actueel

Dubbele intranetsite is sinds 1 juli verleden tijd:

Alm@net is uniform communicatieplatform Op 1 juli werd, na heel wat voorbereidend werk en overleg en na een maand proefdraaien, Alm@net als (voortaan) enige intranetsite van het ziekenhuis gelanceerd. Let wel: het gaat hier wel degelijk over inTRAnet, het interne communicatieplatform van AZ Alma. Aan de website www.azalma.be op het inTERnet is er structureel niets gewijzigd. Alm@net vervangt het Elisanet van campus sijsele en de (muzikaal begeleide) intranetsite van campus eeklo.

Gebruiksvriendelijker

‘Intranet is enkel op de computers binnen het ziekenhuis beschikbaar’, legt Fritz Defloor, manager ICT, uit. ‘Dit is in tegenstelling tot de website van AZ Alma, die uiteraard wel door buitenstaanders kan geraadpleegd worden. Intranet is een intern communicatieplatform dat onder meer procedures, dienstnota’s, de telefoonlijst, het organigram, belangrijke documenten, en zo meer bevat.’

Zowel op campus eeklo als op campus sijsele beschikte men over een vertrouwd intranet en dat heeft men de eerste jaren na de fusieoperatie nog zo behouden. De vraag naar een gemeenschappelijk intranetplatform was niet nieuw en klonk steeds luider. In afwachting van het invoeren van een commercieel Content Management Systeem (CMS), werd er geopteerd om op de structuur van elisanet (de voormalige intranetsite van campus sijsele) verder te bouwen. ‘De ervaring die we nu samen met Alm@net zullen opdien, zal de basis vormen voor de introductie van het CMS, dat over nog meer mogelijkheden beschikt’, zegt Fritz Defloor. Zo is het nieuwe Alm@net meteen volledig aangepast aan de huisstijl, maar werd ook zoveel mogelijk rekening gehouden met vragen en verzuchtingen, om het geheel vlotter en gebruiksvriendelijker te maken. Dit gemeenschappelijk intranet is een belangrijke stap in de interne communicatie.

Verbeteringen

De dienst ICT is bij de lancering van Alm@net niet over één nacht ijs gegaan. De eenmaking van beide intranetsites werd heel grondig bestudeerd en afgewogen, en van beide sites werden de pluspunten gebundeld en samengebracht op het nieuwe Alm@net.

04

‘Er zijn effectief enkele verbeteringen, die het geheel gebruiksvriendelijker maken en de vele gebruikers zullen plezieren’, zegt Fritz Defloor. Zo worden de rubrieken op de homepage van Alm@net getoond in een volgorde, die afhankelijk is van de groep van personen die is ingelogd op de pc. Gaat het om een verpleegkundige, dan zullen de verpleegkundige procedures en items bovenaan staan. Gaat het om iemand van de apotheek, dan zal die zijn hoofdstuk bovenaan de homepage vinden. Nog handig is dat sommige diensten, die regelmatig een bericht op het intranet willen publiceren, dat voortaan niet meer via de Helpdesk ICT zullen moeten doen, maar het rechtstreeks zullen kunnen via een eenvoudige module. Dit draagt bij tot kortere communicatielijnen, waardoor de nodige info sneller beschikbaar wordt op het intranet.

Gelijkschakeling procedures

Almanet is dus sinds 1 juli online, maar daar blijft het niet bij. Gebruikers zullen opmerken dat bijvoorbeeld de verpleegkundige procedures, die nog op beide campussen anders zijn, ook op Alm@net in afzonderlijke rubrieken worden weergegeven. Het is even wel de bedoeling om binnen een haalbare termijn over te schakelen naar generieke, campusoverschrijdende procedures. Ook de bestaande procedures bij de aankoopdienst en bij de apotheek werden voorlopig behouden. Bij de gelijkschakeling hiervan wil men niet overhaast te werk gaan. Het uniform maken zal ongetwijfeld vlotter verlopen, nu het stramien van Alm@net er is. Maar dat zijn zorgen voor later, nu moet het nieuwe intranet eerst stevig ingeburgerd geraken. ■

❯ Manager ICT Fritz Defloor (links) en zijn team brachten twee intranetsites van het ziekenhuis naar één Alm@net.

Goed ge-raden

❯ Dr. Paul Hoste wilde gefotografeerd worden bij de beeldengroep van Jef Claerhout in de inkomhal van campus sijsele: ‘Want zorg is en blijft onze core-business!’

De medische raad:

‘Opdracht van elke dag: ons onderscheiden door in iets uit te munten!’ In de derde aflevering van ‘Goed ge-raden’ stellen we opnieuw een adviesraad of commissie voor die aan de slag is in of voor het ziekenhuis. Na het Comité Preventie en Bescherming op het werk en de ethische commissie is het nu de beurt aan de vernieuwde medische raad. We klopten daarvoor aan bij dr. Paul Hoste, de nieuwe voorzitter en al bijna 20 jaar lid van de medische raad. De medische raad is een bij wet verplicht vertegenwoordigend orgaan waardoor de ziekenhuisgeneesheren betrokken worden bij de besluitvorming in het ziekenhuis. Sinds enkele maanden heeft AZ Alma een nieuw samengestelde medische raad, met een mandaat voor drie jaar. Deze nieuwe raad heeft ook een nieuwe voorzitter, dr. Paul Hoste, maar die is al bijna twintig jaar vertrouwd met de werking van dit belangrijk adviesorgaan. Hij streeft naar een evenwichtige, respectvolle samenwerking tussen directiecomité, raad van bestuur en medische raad: ‘Het is een win-win-situatie: als het ziekenhuis vooruit gaat, gaan ook de artsen vooruit. En dat is onze gezamenlijke opdracht van elke dag: elk ziekenhuis biedt zorg aan, maar waarom komt men naar AZ Alma? Omdat we steeds weer proberen ons te onderscheiden door in iets uit te munten!’

Slagkracht verbeteren

De medische raad werd campusoverschrijdend samengesteld en komt veertiendaags bijeen. De raad geeft zowel bindende als niet-bindende adviezen aan de raad van bestuur en de directie. ‘Het is ons doel om de kwaliteit van de geneeskunde in het ziekenhuis te bevorderen en te evalueren, om de groepsgeest onder de ziekenhuisgeneesheren te bevorderen evenals de samenwerking met de verpleegkundigen en paramedici’, somt

dr. Hoste op. ‘Bovendien streven we ook een goede samenwerking na met andere geneesheren, zoals de huisartsen. Tenslotte stimuleren we ook geneeskundige activiteiten met een wetenschappelijk karakter.’ De nieuwe medische raad zorgt ook voor een nieuwe aanpak: de taken worden voortaan verdeeld over werkgroepen. Dr. Hoste verklaart: ‘Lid zijn van deze medische raad vraagt een groot engagement en veel inzet. We spreken over zeer complexe materie, en we willen in onze aanpak en advisering goed beslagen op het ijs komen. Daarom laten we de diverse, belangrijke dossiers door aparte werkgroepen bestuderen, wat onze slagkracht moet en zal verbeteren.’

Op de voet volgen

De medische raad verdeelt het werk over volgende commissies of werkgroepen: een financiële commissie, de werkgroep informatica, de werkgroep strategie, de werkgroep OK, de commissie kwaliteit en zorg, de juridische commissie, het farmaceutische comité en de PR-werkgroep. Al die afzonderlijke werkgroepen worden door de voorzitter op de voet gevolgd, wat hem een zeer drukke agenda oplevert: ‘Ik ben vaak de eerste die het licht aansteekt, en de laatste die het uit doet...’ lacht dr. Hoste. ‘Ik pleeg niet alleen regelmatig

overleg met de raad van bestuur en het directiecomité, maar wil ook zelf de commissies en werkgroepen sturen, stimuleren, coördineren. Als voorzitter ben ik immers de eindverantwoordelijke.’ ■

Samenstelling Medische Raad Dit is de samenstelling van de nieuwe medische raad van AZ Alma: Voorzitter: dr. Paul Hoste Ondervoorzitter: dr. Peter Roosen Secretaris: apr. biol. Christophe Vandenabeele Leden: dr. Peter Desmet, dr. Rudi Desmet, dr. Ingrid Dieltjens, dr. Wim Hutse, dr. Eddy Kuppens, dr. Michel Parys, dr. Stefaan Poriau, dr. Marc Vanfleteren.

5 05

Vrijwilligers

Vrijwilliger Paul Neyt houdt de ❮ kinderen van meet af aan in de ban met zijn verhalen over het ziekenhuis.

Vrijwilligers zijn voortreffelijke gidsen bij schoolbezoek aan ziekenhuis:

‘’t Is niet gip, ’t is niet giep, ’t is de griep!’ U heeft ze wellicht al gemerkt, de horde kinderen die op geregelde tijdstippen, vaak luid kwetterend, de ziekenhuisgangen inpalmen? AZ Alma wordt regelmatig door de scholen uit het ruime gebied rond beide campussen aangesproken voor een ziekenhuisbezoek. Zowel op campus eeklo als op campus sijsele wordt dit in goede banen geleid door het vrijwilligersteam. In Eeklo draagt Ingrid Wille op de pediatrie ook nog haar steentje bij. Eén van die vrijwilligers, die de schoolkinderen met hart en ziel begeleidt, is Paul Neyt. Paul ontpopt zich tijdens die bezoeken tot een echte onderwijzer die de kinderen op een speelse manier enkele zaken uit het ziekenhuis bijbrengt. De kinderen die in AZ Alma langskomen, zijn van de leeftijd tussen de derde kleuterklas en het derde leerjaar. Maar hoe jong ze ook zijn, ze kijken echt uit naar het bezoek aan het ziekenhuis en zijn vaak al heel goed voorbereid door hun eigen meester of juf. Dit voorjaar was bijvoorbeeld de derde kleuterklas van ‘De Springplank’ uit Bentille (Sint-Laureins) te gast op campus sijsele. Een twintigtal kinderen luisterde in het leeszaaltje van de bibliotheek op de derde verdieping, aandachtig naar de uitleg van Paul Neyt. Op een heel interactieve manier lepelde hij wat ziekenhuiskennis in en de medewerking van de kinderen was heel spontaan, soms zelfs een beetje té spontaan... Net als in iedere klas, was hier ook een haantje-de-voorste, maar die werd prima gepareerd door Paul, die daar blijkbaar ervaring mee heeft.

06

Hij vertelde over de dokters, de patiënten (‘een moeilijk woord!’), de verpleegkundigen, de schoonmaaksters,... Maar hij had het ook over een ‘spatel’, een ‘stethoscoop’ en een ‘bacterie’, maar elk van deze begrippen deed bij de meeste kleuters al een belletje rinkelen! Zo’n ziekenhuisbabbel is geen saaie bedoening, want er wordt ook ‘doktertje’ gespeeld. En de kleine Lennert uit Bentille kon zijn geluk niet op: hij was het ‘kindje van de dag’ en mocht meteen met de arm in het gips... Als afsluiter zongen de kinderen een liedje over het ziekenhuis. En ook vrijwilliger Paul had een rijmpje achter de hand: ‘’t Is niet gip, ’t is niet giep, ’t is de griep’...

Na het theoretische gedeelte, volgde de praktijk met een bezoek aan de dagkliniek, aan de spoeddienst en aan de radiologie. Een frisdrankje in het restaurant was een leuke afronding. De schoolbezoeken aan AZ Alma bestaan dit jaar dertig jaar en werden destijds, in 1979, opgestart door Jean-Marie Smeets. Vandaag bezoeken zo’n 15 klasjes per jaar het ziekenhuis. Voor een bezoek aan campus eeklo of campus sijsele kan men terecht bij Christine Joos, coördinator vrijwilligerswerking op 09-376.05.77 of [email protected]. ■

‘Kindje van de dag’ ❮ Lennert mag in het gips!

❯ Tijdens een bezoek aan het dagziekenhuis leren de kinderen het verschil kennen tussen hun bedje thuis en een ziekenhuisbed. En ze lachen zich te pletter met de ... papegaai!

Close-up

❯ Marc Denhert (rechts) en Christ Roesbeke (links) zijn na hun werktijd bij AZ Alma ook nog vrijwillig brandweerman.

Marc Denhert en Christ Roesbeke zijn vrijwilligers bij het brandweerkorps

‘De brandweer is een echte vriendengroep!’ In deze rubriek zullen we telkens één van onze collega’s van heel dichtbij bekijken. Met andere woorden: we zetten die in close-up! ‘Man bijt Hond’-gewijs gaan we op zoek naar de verborgen drijfveren, hobby’s en interesses van onze collega’s. Dit keer praatten we met Marc Denhert, teamleider technische dienst CS, en Christ Roesbeke, technisch medewerker CE, over hun gemeenschappelijke hobby en passie: vrijwilliger bij het brandweerkorps. Almagazine bracht Marc Denhert en Christ Roesbeke samen op vertrouwd terrein: de brandweerkazerne van Eeklo, waar Christ straks 31 jaar actief is als lid van het brandweerkorps. Marc is al een kwarteeuw aan de slag in het korps van Wenduine/ De Haan, waar hij inmiddels luitenant geworden is. Allebei zijn ze het over één ding roerend eens: het brandweerkorps, dat is een (h)echte vriendengroep. ‘Je moet op iedereen kunnen rekenen’, zegt Christ, ‘want als je samen naar een brand trekt, ben je van elkaar afhankelijk.’

Familieziekte

Lid zijn van de brandweer is blijkbaar een besmettelijke familieziekte, zowel bij Christ als bij Marc. ‘Ik kwam bij het korps via mijn schoonvader, de toenmalige brandweercommandant Simon Pauwels (vader van de zopas bruggepensioneerde Yvette Pauwels). Hij vertelde altijd met zo veel... vuur over ‘zijn’ brandweer, dat ik ook de smaak te pakken kreeg’, weet Christ nog. ‘En ik moet toegeven, ik voelde me meteen thuis in de kazerne, waar ik een pak nieuwe vrienden maakte.’ Bij Marc was het niet anders: ‘Mijn vader was al brandweerman en ik had de microbe al snel te pakken. Wanneer er vroeger een brand was, loeide de sirene en dat kon je in de ganse gemeente horen.

Ik sprong dan meteen op mijn fietsje en ging kijken waar de pompiers aan de slag waren. Dat heeft me zo geboeid, dat er weinig nodig was om me te overtuigen om bij de brandweer te komen.

Engagement

Lid zijn van het brandweerkorps vergt ook van de vrijwilligers een groot engagement en een voortdurende beschikbaarheid. ‘Als je aangemeld staat en je wordt opgeroepen, dan moet je alles laten vallen en onmiddellijk naar de kazerne komen’, zegt Christ. ‘Dan mag je geen tijd verliezen. Je moet er dus echt wel een hart voor hebben.’ ‘Dat klopt’, vult Marc aan, ‘maar ik stel vast dat die drive, die wij nog hebben, soms al eens ontbreekt bij de jongeren. Ik ondervind dat op de cursussen die ik geef aan aspirant-brandweerlui, en dat is toch wel jammer. Want de brandweer zal altijd nodig zijn. Maar ik geef wel toe, het wordt er niet gemakkelijker op. De cursussen verzwaren, nu moet je al 140 uur les volgen en wie dat enkel op zaterdagen doet, is toch een tijdje bezig.’ Die opleiding is nochtans heel nuttig en noodzakelijk. Marc Denhert: ‘Ik heb het één keer heel erg warm gehad, letterlijk en figuurlijk. Dat kwam door een flash-over, dat is een plotse ontbranding die iedereen

verrast. Dan wordt je witte helmpje in een mum van tijd een geel helmpje... Je hebt daar echt geen vat op, en weglopen kan ook al niet, daar is geen tijd voor! Bij de nieuwe, uitgebreidere opleidingen wordt daar extra aandacht aan besteed en worden zelfs flash-overs gesimuleerd in speciale containers.’

Barbecue

Het engagement van Christ Roesbeke en Marc Denhert werkt ook nu blijkbaar aanstekelijk. De zonen van Christ zijn ook actief als brandweerlui: Tom is vrijwilliger in Eeklo en beroeps bij het Gentse korps; Bart slaagde net voor zijn examen als vrijwilliger in Eeklo. En bij Marc is het familiegezelschap nog groter: zijn ene schoonbroer is commandant in het korps van Wenduine/De Haan, zijn andere schoonbroer luitenant. Zijn zuster is brandweervrouw, hij heeft een neef bij het korps en een andere neef bij de jeugdbrandweer, en ook zijn oudste dochter is lid van de jeugdbrandweer. ‘Dat kan vervelend zijn wanneer er brand uitbreekt als wij eens een familiefeestje hebben’, lacht Marc, ‘maar anderzijds is het ook een voordeel: wanneer wij een barbecue geven, is het superveilig...’ ■

Wij zoeken steeds naar medewerkers met bijzondere interesses. Ben jij ook een sporter “pur sang”, schuilt er een kunstenaar in je of heb je een andere leuke hobby? Laat het ons weten op [email protected] of bel naar 28332.

07

Doorgelicht In deze rubriek stellen we een afdeling van ons ziekenhuis uitgebreid voor. Deze keer viel de keuze op de afdeling Sp1 in campus sijsele.

Dr. Danny Decoo en de groep ❮ medewerkers van Sp1.

Sp-dienst: ‘Dé

MS-patiënt bestaat niet, daarvoor

AZ Alma werd erkend als expertisecentrum voor chronische MS-patiënten voor Oost- en West-Vlaanderen. Deze erkenning is voor een belangrijk deel toe te schrijven aan het pionierswerk dat op campus sijsele, en meer bepaald op de Sp-dienst, werd verricht voor patiënten met multiple sclerose. Almagazine vond het dan ook het geschikte ogenblik om deze dienst eens uitgebreid voor te stellen, en zat daarvoor aan tafel met neuroloog Danny Decoo, hoofdverpleegkundige Els Dhont en netwerkcoördinator van het MS Expertisecentrum Petra Buzeijn.

Bekroning De erkenning als MS-expertisecentrum is volgens dr. Danny Decoo eigenlijk de officiele bevestiging van decennia lange historische interesse in en zorg voor MS-patiënten, hoofdzakelijk in campus sijsele. ‘Dit is ook een bekroning van onze grote ervaring op dit vlak’, zegt dr. Decoo. ‘En voor de MSpatiënten is dit heel belangrijk, omdat zij nu weten dat wij hét referentieziekenhuis in Oost- en West-Vlaanderen zijn.’ ‘Hiermee geeft de overheid ook toe dat er een probleem was voor een goede opvang voor chronische MS-patiënten’, onderstreept dr. Decoo. ‘Deze groep kan voortaan terecht in een gespecialiseerde opvang in de drie Woon- en Zorgcentra (Sint-Antonius in Grembergen, Mariawende in Beernem en Heilig Hart in Kortrijk) waarmee wij samenwerken. Daar wordt de expertise, die AZ Alma heeft opgebouwd, gedeeld met het personeel van de WZC. We creëren op die manier een netwerk en een vertrouwde zorgomgeving voor de patiënt.’ ‘U plaatst nu in Almagazine terecht de

08

Sp1-dienst in de kijker, maar eigenlijk is het MS-programma iets van het volledige ziekenhuis’, aldus dr. Decoo. ‘Soms komen MS-patiënten eerst terecht in het dagziekenhuis of op een acute afdeling, waar ze door dezelfde therapeuten worden behandeld. Pas wanneer de verpleegkundige zorg toeneemt, komen ze op de Sp-afdeling terecht.’

Langer verblijf Maar die stap wordt zo lang mogelijk uitgesteld, want het gaat om een heel confronterende stap, beseft ook hoofdverpleegkundige Els Dhont. ‘Niet àlle MS-patiënten belanden hier op de Sp-afdeling, enkel bij hoge nood aan revalidatie, verpleegkundige en medische zorg. Het is ook niet te voorspellen of iemand hier ooit zal terecht komen, want de ziekte evolueert bij elke patiënt anders. Er zijn MS-patiënten van 80 jaar die zich nog heel goed kunnen behelpen, terwijl we ook twintigers of dertigers hebben die op een paar jaar bedlegerig geworden zijn. Je weet niet hoe de ziekte gaat toeslaan, en één ding weet ik zeker: dé MS-patiënt bestaat niet, het is bij iedereen verschillend.’

Dr. Danny Decoo

De Sp-dienst is een gespecialiseerde dienst voor de behandeling en revalidatie van neurologische patiënten. Dat gaat uiteraard niet alleen om MS-patiënten, maar evenzeer om mensen die herstellen van een trombose of hersenbloeding, die lijden aan de ziekte van Parkinson, epilepsie of dementie. Op de Sp-dienst wordt gezorgd voor een multidisciplinaire aanpak, met zowel verpleegkundige als medische hulp, maar ook logo, ergo, kine, psychologische begeleiding en een nadrukkelijk aanwezige sociale dienst. De Sp-dienst was vroeger de zogenaamde V-dienst, waar men werkte met patiënten die voor heel lange tijd of voorgoed in het ziekenhuis verbleven. ‘Ook nu is het verblijf op onze dienst langer dan de gemiddelde verblijfsduur in het ziekenhuis’, beseft Els Dhont. ‘Dat is nodig, niet alleen om een aangepaste zorg uit te bouwen, maar ook om de medicatie op punt te zetten en met het oog op revalidatie van de patiënt. De gemiddelde verblijfsduur bij ons schommelt rond de 38 dagen, dat maakt ook dat wij onze patiënten en hun familie wat beter leren kennen.’

Hoofdverpleegkundige Els Dhont

Netwerkcoördinator Petra Buzeijn

Foto rechts: AZ Alma werd erkend als expertisecentrum voor MS en vormt een netwerk met drie WZC. Op de foto zien we van links naar rechts Dave Dewachtere (stafmedewerker zorg H. Hart Kortrijk), Rudy Maertens (algemeen directeur AZ Alma), Els Dhont (Sp1hoofdverpleegkundige), Luc De Groote (algemeen directeur MS-Liga Vlaanderen), Dirk Notte (algemeen directeur Mariawende Beernem), dr. Stefaan Poriau (reumatoloog en directeur revalidatiecentrum AZ Alma), Wino Baeckelandt (algemeen directeur zorggroep H. Hart Kortrijk), Petra Buzeijn (netwerkcoördinator MS-expertisecentrum AZ Alma), dr. Danny Decoo (neuroloog AZ Alma), Wouter Van der Vurst (algemeen directeur Sint-Antonius Grembergen) en Frank Vancauwenberghe (algemeen directeur bejaardenzorg Ruiselede).

is deze aandoening te onvoorspelbaar!’ Voldoende informatie Patiënten die het ziekenhuis vanop de Spdienst mogen verlaten, komen ofwel terecht in één van de WZC waarmee AZ Alma voortaan een netwerk heeft gevormd en expertise mee uitwisselt. ‘In het beste geval kunnen de patiënten naar huis, waar ze op een goed georganiseerde thuisopvang moeten kunnen rekenen’, zegt MS-netwerkcoördinator Petra Buzeijn. ‘Het ontslag uit het ziekenhuis en de omkadering thuis moet heel goed geregeld worden, bij sommige patiënten stellen we een zorgplan per uur op. Maar als je een tijd later dan verneemt dat hij of zij het zeer goed stelt, dan is dat positief!’ Het verdict dat je voortaan als MS-patiënt door het leven moet, valt heel zwaar. ‘Vooral bij jonge mensen is dat heel schrijnend’, weet Petra Buzeijn uit ervaring. ‘Het besef dat de ziekte chronisch degeneratief is, dat je stapvoets aftakelt, is erg, niet alleen voor de patiënt maar ook voor de omgeving. Alle plannen die je voordien gemaakt hebt, mag je eigenlijk opbergen. Ook de naaste familie wordt hierdoor getroffen, en is eigenlijk mee ziek met de patiënt.’ MS is veel meer dan een ziekte met verlammingsverschijnselen, er is vaak ook een cognitieve verandering, een wijzigend karakter. ‘Het is heel belangrijk dat de omgeving van de patiënt die informatie mee krijgt’, zegt Petra Buzeijn, ‘als men weet dat een gewijzigde persoonlijkheid één van de symptomen van de ziekte is, dan wordt dat gemakkelijker ver- en gedragen. MS legt een zware druk op een relatie, het is als het ware een tijdbom waarvan je niet weet of die gaat ontploffen en

wanneer dat gaat gebeuren. Daarom is het ook goed dat de patiënt via het netwerk kan terugvallen op steeds weer dezelfde hulpverleners en vertrouwde gezichten. Dat is niet alleen belangrijk voor de verwerking van de ziekte, maar ook voor de afhandeling van de papiermolen. Wij kennen het dossier van de patiënt en kunnen beter dan wie ook helpen.’

Een bewuste keuze Op de Sp1-dienst van campus sijsele zijn MS- en andere patiënten met neurologische aandoeningen in goede handen. Het gemotiveerde team van Els Dhont bestaat uit verpleegkundigen, verzorgenden, schoonmaaksters en vrijwilligers die stuk voor stuk op een positieve manier omgaan met de problemen van deze afdeling. ‘Dit is niet alleen een fysisch heel zware afdeling, maar ook psychisch’, beklemtoont Els Dhont. ‘Enerzijds krijg je te maken met heel afhankelijke patiënten, die vaak ondersteund moeten worden of die zwaar

zorgbehoevend zijn. Maar anderzijds is het voor onze medewerkers ook confronterend om te zien hoe mensen van hun leeftijd, of vaak zelfs jonger (32 procent van de patiënten is jonger dan 60 jaar!) zo hulpbehoevend zijn.’ ‘Je moet dit écht heel graag doen om hier te blijven’, weet Els Dhont. ‘En ik ben blij dat ik zowel jonge krachten, als ervaren mensen tot mijn team kan rekenen. Ook onze vrijwilligers dragen hun steentje bij en zijn geliefd bij de patiënten en hun familie. De sfeer is heel goed, en het feit dat je van patiënten en van familie veel dankbaarheid krijgt, is uiteraard ook motiverend. Ze zijn vooral dankbaar omdat je veel voor hen kunt oplossen, dingen waar ze zelf geen hoofd meer konden aan bieden, worden in overleg met de ganse groep hulpverleners opgelost. Ja, dit is een mooie dienst, en hier komen werken is een bewuste keuze. Ik zou niet anders meer willen...’ ■

Één op duizend In België leven er naar schatting zo’n 10.000 personen met MS, dat is ongeveer 1 op 1.000 personen. MS is een chronische degeneratieve ontstekingsziekte van het centraal zenuwstelsel, en is, ondanks wereldwijde inspanningen voor wetenschappelijk onderzoek, nog steeds ongeneeslijk. Elk jaar groeit de populatie aan met zowat 450 nieuwe personen met MS. De diagnosetechnieken verfijnen almaar, waardoor de ziekte sneller en dus op jongere leeftijd wordt opgespoord. Ze duikt meestal op bij mensen tussen 20 en 40 jaar. AZ Alma behandelt jaarlijks ongeveer 425 MS-patiënten, hoofdzakelijk uit Oost- en West-Vlaanderen.

09

Personeel

De vijf vertrekkers van C2: ❮ van links naar rechts Annie Mussche, Georgette De Vos, Marie-Nelly Buysse, Martine Buysens en Monique Van Damme.

C2 verliest met Monique, Martine, Annie, Marie-Nelly en

‘Ik was zo trots toen ik voor het eerst Er is geen enkele dienst in AZ Alma die dit jaar zo ‘zwaar’ getroffen wordt door afscheidnemende personeelsleden als C2 op campus eeklo. Daar zetten Monique Van Damme (26 april), Martine Buysens (24 juni), Annie Mussche (8 juli), Marie-Nelly Buysse (19 oktober) en Georgette De Vos (22 december) er in 2009 een punt achter. We maakten eens een rekensommetje en stelden vast dat dit vijftal samen goed is voor maar liefst 159 jaren dienst in het ziekenhuis! Als dat geen reden is om de vijf eens samen te brengen voor een goed gesprek over het werk, de patiënten, de liefde voor het vak en... de kleinkinderen.

Kamernummers Monique Van Damme zette er reeds een punt achter. Zij werd op 26 april door haar collega’s uitgewuifd, na 22 jaar inzet in het ziekenhuis. Moniques carrière bestond uit twee delen: een stukje tussen 1968 en 1972, en het grootste deel vanaf 1991. Tussendoor was ze aan de slag in een bedrijf van damesconfectie. Monique was schoonmaakster op verschillende afdelingen, maar was 16 jaar actief op C2. Het gros daarvan in het gezelschap van haar collega Marie-Nelly Buysse: ‘We hebben samen gezeten van in de lagere school, al die jaren samen gewerkt, en nu gaan we ook samen op brugpensioen. We kenden elkaar op een prik: we moesten maar naar elkaar kijken en we wisten genoeg...’. Marie-Nelly heeft er in totaal 28 dienstjaren op zitten: als sinds 1981 is ze schoonmaakster op C2. Ervoor was ze aan de slag in het toenmalige Sint-Vincentiuscollege. Martine Buysens startte in het ziekenhuis

10

in juli 1971 en werkte eerst een jaartje op de pediatrie alvorens ze naar C2 kwam, om er te blijven tot aan haar brugpensioen: ‘Ik vond die verpleegstersuniformkes altijd al zo mooi. Ik was dan ook zo trots dat ik studeerde als verpleegkundige, dat ik wat graag in uniform door Eeklo fietste!’ herinnert Martine zich nog. Annie Mussche begon in 1972 meteen op C2 en is daar tot op vandaag ook gebleven: ‘C2 is ook de dienst die steeds op dezelfde plaats in het ziekenhuis bleef’, weet Annie. ‘Alleen de kamernummers zijn eens gewijzigd, maar weet je dat ik soms nog altijd die oude nummers gebruik?’ (lacht) Georgette De Vos blijft het langst van de vijf op post. Ze startte in 1975 in het ziekenhuis, en kwam het jaar daarop naar C2. En ze herinnert zich nog levendig de tijd van de zusters: ‘Er was toen heel veel respect, en iedereen kende iedereen. Maar het was ook strenger, want ik herinner me dat ik de eerste werkdag na mijn huwelijk niet langer

als ‘juffrouw De Vos’ werd aangesproken, maar als ‘mevrouw Kloet’...’

Hart voor de mensen Het gesprek met de vijf gebeurt in een ziekenhuiskamer op C2 en is zeer gemoedelijk. De dames kijken uit naar hun brugpensioen, want een leven lang werken op C2 kruipt niet in de koude kleren: ‘Het is een zeer drukke dienst’, zegt Annie. ‘Je mag het niet onderschatten. En het is na verloop van tijd ook moeilijk voltijds te combineren met een gezinsleven, zeker met die tweewekelijkse weekenddiensten. Maar het is ook een zeer mooie dienst om op te werken, het bewijs zit hier bijeen: we zijn allemaal standvastig op C2 gebleven en daar zit de goede sfeer onder de collega’s zeker voor iets tussen. We hebben een ‘hele bus’ collega’s de revue zien passeren, maar wij zijn hier allemaal gebleven.’ ‘Je moet een hart voor de mensen hebben en je job graag doen’, beseft Georgette.

De twee schoonmaaksters die dit jaar op C2 vertrekken: ‘We moesten maar naar elkaar kijken en we wisten genoeg...’

Monique Van Damme

Marie-Nelly Buysse

Martine Buysens

Annie Mussche

Georgette De Vos

Georgette 159 jaar ervaring op één jaar

in mijn uniformke door Eeklo fietste!’ ‘En onze ploeg op C2 voldoet aan deze voorwaarden: niet alleen de verpleegkundigen, ook de schoonmaaksters dragen hun steentje bij en helpen de patiënten waar ze kunnen. Maar het is en blijft hard werken. En niet iedereen is geschikt voor een werk als verpleegkundige. Daarom zeg ik altijd aan jongeren die voor deze job willen kiezen, dat ze eerst eens een maand op dienst moeten komen meedraaien. Ze moeten weten waaraan ze beginnen.’ ‘De afdeling heelkunde is ook een dienst met zeer veel variatie’, beseft Martine. ‘Hier kom je alle soorten patiënten tegen en dat maakt het ook boeiend. Je krijgt bovendien veel dankbaarheid van de patiënten, sommige die regelmatig terugkeerden, begin je zelfs wat beter te kennen.’ ‘Weet je dat er ex-patiënten zijn die soms nog eens goeiedag komen zeggen, wanneer ze op bezoek zijn in het ziekenhuis? En niet van de minste: motorcrosser Stefan Everts is zo eentje!’ zegt Monique trots.

Kleinkinderen ‘Voor ons wordt straks sowieso een hoofdstuk in ons leven afgesloten’, beseft Marie-Nelly. ‘En ik denk dat we het allemaal wel zullen missen. Maar anderzijds zijn er nog zoveel dingen te doen, waarvoor we nu volop tijd zullen krijgen. Ikzelf ben een fervent wandelaar, ik kijk er al naar uit om op stap te gaan!’ De anderen smeden ook plannen voor de (nabije) toekomst: op reis gaan, fietsen, computerles volgen, wat meer betrokkenheid in het verenigingsleven en... de kleinkinderen! Vooral dat laatste is voor de dames echt wel iets om naar uit te kijken. ‘En we hebben afgesproken om met ons vijftal ook regelmatig nog eens samen te komen op de Markt om wat bij te praten’, zegt Georgette. ■

OP (BRUG)PENSIOEN? OP DE FOTO! Deze brugpensioengolf op C2 is meteen de aanzet voor een nieuw initiatief. Na de babyfoto’s wil Almagazine voortaan ook een foto publiceren van personeelsleden die op (brug)pensioen gaan. Deze maand vindt u verder in dit blad al een eerste reeks! We willen echter niemand vergeten en rekenen daarom ook een beetje op jullie medewerking: hou ons op de hoogte van een nakende laatste werkdag voor het (brug)pensioen en wij maken dan een fotoafspraak. Laat het tijdig weten aan Marc Van Hulle (28332 of [email protected]).

De drie verpleegkundigen die dit jaar op C2 vertrekken: ‘We zullen het allemaal wel een beetje missen!’

11

Personalia Laura

In de rubrieken ‘in dienst’ en ‘uit dienst’ worden enkel de gegevens opgenomen van personeelsleden, die tewerkgesteld zijn met een contract van minimum 3 maand. Voor de rubrieken ‘huwelijk’, ‘geboorte’ en ‘overlijden’ baseren we ons op de informatie die door de personeelsleden zelf aan de personeelsdienst wordt bezorgd. Indien u niet wenst dat de aangeleverde gegevens gebruikt worden in het Almagazine, gelieve dit dan expliciet mee te delen aan de personeelsdienst. In deze editie van het Almagazine hebben de personalia betrekking op de periode van 1/03/2009 tot en met 31/05/2009.

Sam en Thomas

Peter Meyvaert en zijn tweeling: dochter Sam en zoon Thomas. Peter is kinesitherapeut op de dienst kiné te campus sijsele, Sam en Thomas werden geboren op 30 januari.

In dienst VOORNAAM & NAAM Brigitte MARTENS Karen BAECKELAND Joke DANCET Rika VANDENBOSSCHE Belinda DE RYCKE Ellen DE BLEECKERE Anja DE WALSCHE Ilse HOORNAERT Martine PIETERS Kevin DE ROOVER Nick DE GRANDE Mieke SMEDTS Georgina BURGOS CHAPARRO Els DE JAEGER

FUNCTIE & DIENST Directiesecretaresse Verzorgende G2 Diëtiste voedingsdienst Medewerker onthaal en telefonie Verpleegkundige spoed2 Verzorgende mobiele equipe Logistieke hulp G2 Medisch secretaresse lmc reumatologie Medewerker schoonmaak Medewerker technische dienst Medewerker technische dienst Kinesist reva Medewerker schoonmaak Logistieke hulp sterilisatie 2

01/04/2009 01/04/2009 01/04/2009 01/04/2009 04/04/2009 06/04/2009 14/04/2009 14/04/2009

Isabelle HEYE Joke VAN TUYCKOM Vera HAUWE Marina DEWULF Filip VANHOUTTE Therese VEREECKE Tim MORTIER Tamara VANDEN BOSSCHE

16/04/2009 Cathy DE SMET 20/04/2009 Laure-Anne GUNST

Verzorgende mobiele equipe Verpleegkundige kritische zorgen1 Medewerker schoonmaak Medewerker schoonmaak Medewerker schoonmaak Medisch secretaresse CR chirurgie Medewerker keuken voedingsdienst Medewerker centrale afwas voedingsdienst Verzorgende mobiele equipe Verpleegkundige recovery2

01/05/2009 01/05/2009 04/05/2009 16/05/2009 16/05/2009

Verpleegkundige OK2 Verpleegkundige G2 Ergotherapeut G1 Verzorgende SP1 Vroedvrouw mobiele equipe

Uit dienst VANAF 09/03/2009 15/03/2009 15/03/2009 15/03/2009 24/03/2009 29/03/2009 31/03/2009

VOORNAAM & NAAM Annelies DE NEVE Ellen MARTENS Inge VAN KERREBROECK Peter SCHEPENS Anja DECLERCQ Frederik FLOREQUIN Nicole DE CROP

FUNCTIE & DIENST Verzorgende G2 Verpleegkundige G4 Verpleegkundige G1/G3 Diëtist voedingsdienst Verpleegkundige kritische zorgen Kinesist reva Medewerker schoonmaak

10/04/2009 Vanity BEKAERT

Medewerker keuken voedingsdienst

02/05/2009 15/05/2009 15/05/2009 21/05/2009 24/05/2009 31/05/2009 31/05/2009

Medewerker keuken voedingsdienst Kinesist reva Diensthoofd directiesecretariaat Medewerker schoonmaak Medewerker onthaal en telefonie Kok voedingsdienst Verpleegkundige medische beeldvorming

12

Sandra HUYGHE Ward KERCKAERT Ellen RAU Annelies VAN DE WOESTYNE Caroline ROESBEKE Robrecht DESCHEPPER Ingrid GINNEBERGE

Liesbeth Van Zandweghe en haar dochter Laura Dhollander. Liesbeth is medisch secretaresse op de dienst medisch secretariaat interne te campus sijsele, Laura werd geboren op 6 maart.

Ruth Van Hoecke en haar zoon Stef De Pauw. Ruth is verpleegkundige op de dienst SP3 te campus sijsele, Stef werd geboren op 7 april.

Brugpensioenen

VANAF 02/03/2009 03/03/2009 09/03/2009 09/03/2009 16/03/2009 16/03/2009 18/03/2009 23/03/2009 23/03/2009 23/03/2009 23/03/2009 24/03/2009 25/03/2009 30/03/2009

Isabel DECLOEDT Nancy ONDERBEKE Liesbet HEBBELINCK Sabrina BRACKE Kimberly MORTIER

Stef

Martine Horvath (CS) blijft met mensen werken Pastoraal werker Martine Horvath ging officieel op 11 maart met brugpensioen, maar nam eerder al afscheid met een gezellige en druk bijgewoonde receptie, onder meer bijgewoond door gewezen directeur André Verlinde. Martine werkte sinds 2001 in het ziekenhuis, en was voordien onder meer KAV-vormingswerkster en lerares. Ze mocht altijd met mensen werken en doet dat nu nog steeds, als vrijwilliger in een rusthuis bij haar in de buurt.

Rita Desmet (CS) moet nu ’s nachts leren slapen Rita Desmet (C3 nachtdienst) werd op 19 maart uitgewuifd, ze werkte sinds 1 september 1980 in ons ziekenhuis. Na haar laatste nacht werd ze verrast met een ontbijt, champagne, bloemen en een ingepakte auto, onder meer door haar (oud)collega’s Ingrid De Cock, Katrien Foré en Linda Hoet.

Yvette Pauwels en Monique Van Damme (CE) samen uitgewuifd Veel emoties, bloemen en geschenken waren er op 17 april toen Yvette Pauwels en Monique Van Damme samen werden uitgewuifd door de directie en hun collega’s. Yvette werkte 28 jaar in ons ziekenhuis, waarvan het gros in de keuken. Monique was 22 jaar lang de vertrouwde schoonmaakster op C2.

Johan Ragaert (CE) vertrok met friet en stoverij Johan Ragaert kreeg, na een loopbaan van 34 jaar als schilder, op 23 april een afscheid met zijn favoriete maaltijd: friet met stoverij. En met een gezellig feestje in het gezelschap van zijn (oud-)makkers. Johan zit links, daarna van links naar rechts zittend Patrick Lameire, Edgard De Jaeger, Paul Coene en Patrick De Jaeger. Achteraan staand Jean-Marie Christiaens

(met hoed) en Christian Roesbeke.

Mie-Jef De Kesel (CE) kneedde verpleegkundigen Marie-Jozef De Kesel schrok zich op 30 april een hoedje toen ze door haar collega’s, directie en enkele geneesheren op een afscheidsdrink werd verrast. Mie-Jef werkte sinds 1971 in ons ziekenhuis, eerst op chirurgie, nadien in het dagziekenhuis. Maar ze is vooral bekend als de verpleegkundige die zich over de studenten ontfermde en hen de knepen van het vak leerde.

Ruben Barbara Cattoir en haar zoon Ruben Ingels. Barbara is verpleegkundige op de dienst medische beeldvorming te campus eeklo, Ruben werd geboren op 13 april.

Marie Eva Steen en haar dochter Marie Droogmans. Eva is hoofdverpleegkundige op de dienst G1 te campus sijsele, Marie werd geboren op 19 april.

Leon

Heike

Evelien Roegiers en haar zoon Leon Vermeire en ‘grote zus’ Amelie. Evelien is verpleegkundige op de dienst materniteit te campus eeklo, Leon werd geboren op 21 april.

Lieselot Verpoest, haar partner Dieter Guenter en haar dochter Heike. Lieselot is secretaresse op het locomotorisch centrum en podologe bij Mensana te campus sijsele, Heike werd geboren op 27 april.

Huwelijken Maria Vandermeersch (CE) had afscheid over rozen De laatste dag van Maria Vandermeersch (G2) liep letterlijk over rozen: op Moederdag wachtten haar collega’s haar op met een roos in de hand en begeleidden haar naar een kleine receptie met haar man, dochter en schoonzoon, en kleinkind. Maria (centraal op de foto) werkte sinds 1970 in het ziekenhuis, eerst op de afdeling heelkunde, nadien op geriatrie.

Karina Claeys (CE) zwaaide af met lekkere taart 6 mei was de laatste werkdag voor Karina Claeys, die in 1975 in het ziekenhuis startte als deeltijds nachtverpleegkundige. Ze werkte onder meer op C2, Spoed2 en G4. Karina woont in Kortrijk, en bij haar afscheid sneed ze niet alleen een nieuw hoofdstuk in haar leven aan, maar tevens een lekkere taart...

Martine Baele (CE) letterlijk op handen gedragen Martine Baele, die in augustus 1972 in ons ziekenhuis startte, zal woensdag 20 mei niet licht vergeten. Op haar laatste werkdag werd de hoofdverpleegkundige van D4 thuis afgehaald met een cabrio, maar door verstrooide chauffeurs. Op haar afscheidsreceptie verscheen Martine in volle glorie in een ‘Almartine’ (een door haar collega’s samengestelde speciale editie van Almagazine) en werd ze tijdens haar dankwoordje door de stafmedewerkers Marc en Danny letterlijk op handen gedragen.

Magda Van Landschoot (CS) verdiend in bloemetjes gezet Op Hemelvaartdag 21 mei werd afscheid genomen van Magda Van Landschoot, 35 jaar lang de hardwerkende, trouwe schoonmaakster, eerst op de V-dienst, later op SP1. Magda was niet alleen graag gezien bij de patiënten, voor wie ze altijd een vriendelijk woord had, maar ook bij haar collega’s, die haar met bloemen en een geschenk uitwuifden. ’s Anderendaags gaf Magda er nog een lap op, met een zeer druk bijgewoond afscheidsfeestje...

Jeanine Joos (CE) treedt uit het klooster Bijna 30 van de 41 jaar die Jeanine Joos bij ons werkte, was ze aan de slag in het klooster van de zusters, naast het ziekenhuis. Voordien werkte ze in de keuken en in het oude rustoord aan de Koning Albertstraat. Op 29 mei trad ze definitief uit het klooster, waar ze drie decennia van haar leven ‘gelijk thuis’ doorbracht. Op de foto zien we haar in het gezelschap van zuster Lieve Dheer en de overste, zuster Maria Verpoorten.

DATUM 27/03/2009 20/05/2009

VOORNAAM & NAAM Hannelore ROOSE (onthaal CS) met Xavier BROUCKE Griet INGELBRECHT (reva kiné CS) met Bruno JACOBS

Geboortes DATUM 03/03/2009 06/03/2009

NAAM BRIEK LAURA

KINDJE VAN zoon van Evelyne HELEGEER (directiesecretariaat) dochter van Liesbeth VAN ZANDWEGHE (med. secr. interne CS) foto zoon van Ann CLAEYS (spoed 2)

08/03/2009

SANDER

05/04/2009 07/04/2009 13/04/2009 16/04/2009 19/04/2009 19/04/2009 20/04/2009 20/04/2009 21/04/2009 22/04/2009 24/04/2009 27/04/2009 29/04/2009

PEPIJN zoon van Katrien VAN MEENEN (materniteit) STEF zoon van Ruth VAN HOECKE (Sp3 reva) foto RUBEN zoon van Barbara CATTOIR (med. beeldvorming CE) foto JULES zoon van Camille VAN HOORICKX (onthaal CS) MARIE dochter van Eva STEEN (G1) foto LOUISE dochter van dr. Veronique MEIRE (neurologie) XANDER zoon van Joke DENOO (mobiele equipe CS) NIELS zoon van Anja RABAEY (aankoopdienst CS) LEON zoon van Evelien ROEGIERS (materniteit) foto SOFIA BOUTAYNA dochter van Foezie ALAMI (G1) JANA dochter van Liesbeth CORVELEYN (D1) HEIKE dochter van Lieselot VERPOEST (LMC Reumatologie CS) foto LORE dochter van Nathalie PENNINCK (mobiele equipe CS)

08/05/2009 11/05/2009 12/05/2009 27/05/2009 29/05/2009

TESSA MATHIS KAMIEL LIV OCÉANE

dochter van Evie DE MOES (G2) zoon van Fara BEKAERT (schoonmaak CS) zoon van Ellen KEIRSE (G4) dochter van Evi VAN LANDSCHOOT (OK2) dochter van Katrien VAN DEN BERGHE (reva kiné CS)

Overlijdens DATUM 01/03/2009 08/03/2009 10/03/2009 11/03/2009 17/03/2009 21/03/2009 27/03/2009

VOORNAAM & NAAM Paul BRONDEEL Benny TALLIR Julia MOUTON Paula VAN HOECK André JAQUES Roger DEPESTELE Christiane MAJELIJNE

VERWANTSCHAP schoonvader van Ludwina MEIRLAEN (materniteit) zoon van Anita VAN POUCKE (vrijwilligster CS) moeder van Martine BAELE (D4) moeder van Rita BULLAERT (G3) schoonvader van Koen VAN VLAENDEREN (reva kiné CS) vader van Jan DEPESTELE (dir. adm. & fin. dep) moeder van apr. biol. Christophe VANDENABEELE (labo CE)

06/04/2009 06/04/2009 06/04/2009 06/04/2009 07/04/2009 23/04/2009 28/04/2009 30/04/2009

Lut SOETE Godelieve KERCKHOF Clara VAN WAES Edgard DE RIJCKE Raymond VERMEERSCH Josée TERMOTE Norbert LAMMENS Bertha DELPORT

moeder van Annemie PIRON (ombudsdienst) moeder van Maria SYS (Sp3 reva) moeder van Ann INGELS (sociale dienst CE) schoonvader van Cindy VAN HYFTE (keuken) schoonvader van Greta SCHOUTEETEN (Sp3 reva) schoonmoeder van Christine JOOS (verantw. vrijwilligers) schoonvader van Trui DERLEYN (Sp1 neuro) moeder van dr. Myriam STRUYVEN (gynaecologie)

20/05/2009 Mariette VAN DAMME 21/05/2009 Walter VERSCHOORE

moeder van Myriam VAN DE VELDE (boekhouding) vader van Inge VERSCHOORE (kiné CS)

Breng bij een huwelijk of geboorte steeds de personeelsdienst van het ziekenhuis op de hoogte. Bij voorkeur bezorgt u hen een exemplaar van uw huwelijksuitnodiging of een geboortekaartje. Op die manier blijft uw personeelsdossier steeds actueel en kunnen wij u een geschenkje bezorgen naar aanleiding van de blijde gebeurtenis.

13

Varia

T!

CH O Z E G Nieuwe eetzaal op geriatrische afdeling CS Zowel op G1 als G3 op campus sijsele werd een fraaie eetzaal ingericht, waar de bejaarde patiënten op een comfortabele manier hun middagmaal kunnen nuttigen. Later zal ook het ontbijt en het avondmaal in deze zalen aangeboden worden. Op de foto zien we de eetzaal op G1, die in de voormalige ergozaal werd uitgebouwd. ■

Professor Filip De Keyser blaast 10 kaarsjes uit Professor Filip De Keyser, reumatoloog in ons ziekenhuis, is tevens stichtend voorzitter van het Fonds Wetenschappelijk Reuma Onderzoek. Dat Fonds vierde in mei zijn tiende verjaardag met een druk bijgewoonde academische zitting in Brussel. Het FWRO is vandaag een belangrijke speler in het Belgische reumatologieonderzoek. Op de academische zitting waren

De Vriendenkring degusteert Moezelwijn De meerdaagse trip van de Vriendenkring ging dit keer naar de Moezelstreek, waar hét product van de regio, de Moezelwijn, naar hartenlust werd geproefd en wel bevonden. De groep van AZ Alma bezocht onder meer Cochem, Burg Elz en Koblenz. Er stond ook een zonnige boottocht op het programma,

THEO-nominatie voor dr. Ignace Ghijselings Het zorgprogramma voor een totale knieprothese van dr. Ignace Ghijselings van AZ Alma kreeg nu ook in Eeklo zelf de verdiende waardering. Dr. Ghijselings was dit jaar genomineerd voor een THEO, wat staat voor Trofee Hedendaags Eekloos Ondernemen. Daarbij zijn vier categorieën: de mooiste etalage, de beste starter, de trofee voor innovatie en creativiteit en de persoonlijkheid van het jaar.

14

Leuke vakantiefoto’s, opmerkelijke vakantieverhalen Almagazine wil in het nummer van eind september de leukste vakantiefoto en het meest verrassende vakantieverhaal van onze artsen, medewerkers of vrijwilligers van deze zomer publiceren! Bezorg ons een leuke vakantiefoto of een opmerkelijk verhaal en wij publiceren de meest opvallende in Almagazine. Gepubliceerde foto’s en verhalen worden beloond met een sprankelende attentie. Stuur uw foto’s of verhalen naar [email protected].

verschillende prominente sprekers, waarvan enkele op deze foto verzameld: van links naar rechts ziet u professor Filip De Keyser, dhr. Jo De Cock (administrateur-generaal RIZIV), professor Sir Ravinder Maini (ontdekker van anti-TNF therapie voor patiënten met reumatoïde artritis), mevrouw Claudine Delhove-Droulez (namens de patiëntenverenigingen) en dr. Luc De Clercq (voorzitter Koninklijke Belgische Vereniging Reumatologie). ■

evenals het bezoek aan een soort sprookjeskasteel. Het werd al bij al een leerrijke, gezellige en ook lekkere uitstap die voor het gros van de deelnemers zeker voor herhaling vatbaar is. Deze trip is één van de jaarlijkse organisaties van de Vriendenkring. ■

Dr. Ghijselings was genomineerd in de categorie ‘innovatie en creativiteit’, maar werd door een onafhankelijke jury uiteindelijk niet als de eindlaureaat weerhouden. Niettemin is deze nominatie en erkenning een mooie vorm van waardering voor het befaamde werk van dr. Ghijselings. ■

Varia

Phara en de Fadimaten Het lijkt wel de titel van een album van Suske en Wiske, maar dat is het niet: begin juni was een groep personeelsleden van AZ Alma (het departement facilitaire diensten en masterplan) te gast op de VRT. Daar werd na een uitgebreide rondleiding een live-uitzending bijgewoond van de talkshow Phara, met Phara de Aguire en Lieven Van

Afscheid van de zusters Op vrijdag 19 juni nam AZ Alma afscheid van de laatste negen zusters van de Kindsheid Jesu (voorheen Sint-Vincentius a Paulo), die het klooster in de Moeie definitief verlieten. Een eucharistieviering, een receptie en een etentje zorgden voor een gepast en dankbaar afscheid.

Gils. Het was een boeiende belevenis, en directeur Henk Vincent liep er nog een oude bekende tegen het lijf, uit de periode dat hij meewerkte aan de opnames voor Flikken. Op de foto ziet u de Alma-delegatie in het Phara-decor. ■

De zusters van Sint-Vincentius a Paulo lagen in 1837 aan de basis van de oprichting van ’t Gesticht, dat later is uitgegroeid tot Heilig Hartkliniek, nu AZ Alma campus eeklo. De zusters ontvingen een fotokader, die bij elk van hen veel herinneringen opriep. ■

Nieuw in het ziekenhuis

Nieuwe dokters

Dr. Chantal Drieghe, neurologe, is sinds 1 mei 2009 werkzaam in ons ziekenhuis op de dienst neurologie, neuropsychiatrie en neurofysiologie campus eeklo en sijsele. Zij is eind 1997 als neurologe afgestudeerd aan de RUG, en werkte voordien in het Algemeen Stedelijk Ziekenhuis WetterenAalst, campus Wetteren. Dr. Drieghe houdt consultaties in campus eeklo op maandagnamiddag, donderdag en vrijdag (de ganse dag); in campus sijsele op dinsdag. Dr. Chantal Drieghe is rechtstreeks bereikbaar op 050 72 80 58 of [email protected]. Voor afspraken geldt dit nummer: 09 376 04 40.

Nieuwe hoofdverpleegkundige

Dr. Anne Piette, geneesheer-specialist in de klinische biologie, is sinds 1 juni in dienst in het labo op campus eeklo. Dr. Piette is van Gent afkomstig en studeerde twee jaar geleden af. Tot voor haar indiensttreding bij AZ Alma was ze aan de slag in het Gentse Universitair Ziekenhuis, waar ze waar ze meewerkte op de dienst microbiologie en ziekenhuishygiëne en wetenschappelijk onderzoek uitvoerde. Dr. Anne Piette is bereikbaar op het algemeen nummer van het labo op 09 376 04 27 of [email protected].

Dhr. Ives De Pauw is sinds 23 mei 2009 op campus eeklo aangesteld als hoofdverpleegkundige a.i. op D4/D6 (CCU-SCU) in opvolging van Martine Baele. Deze geboren Waarschotenaar startte zijn loopbaan in de verpleegkunde in het Sint-Jozefziekenhuis in Gentbrugge, maar werkte de voorbije tien jaar op de spoedafdeling op campus eeklo. Hij is 44 jaar, woont in Waarschoot en is gehuwd met Veerle Dauw. Samen hebben ze drie kinderen: Nini (15), Seppe (13) en Janne (11). Zijn hobby’s zijn recreatief fietsen en vrijwilligerswerk in De Triangel (Lovendegem).

15

Veiligheid ❯ Jason D’Haemers en Kane De Landsheer: ‘Ziekenhuissteward is een boeiende job!’

Op ronde met de ziekenhuisstewards Kane De Landsheer en Jason D’Haemers

‘Veiligheid in goede handen!’

Begin mei ontving AZ Alma de definitieve vergunning voor de aanstelling van ziekenhuisstewards. Hiermee wil AZ Alma de veiligheid van patiënten, personeel en bezoekers in de avondlijke uren verhogen. Inmiddels zijn de stewards Kane De Landsheer en Jason D’Haemers al vertrouwde gezichten in het ziekenhuis, waar hun aanwezigheid niet onopgemerkt voorbij gaat. Almagazine trok met beide jonge kerels eens een avondje op ronde in het ziekenhuis, dit keer op campus eeklo.

Goed voorbereid

Kane De Landsheer is eigenlijk van Geraardsbergen afkomstig, maar woont momenteel in Gent. Hij maakte kennis met de functie van ziekenhuissteward op een jobbeurs, waar de stand van de personeelsdienst van AZ Alma hem was opgevallen. Kane combineert zijn avondlijke taak als ziekenhuissteward met studies klinische psychologie. Jason D’Haemers woont in Ertvelde en las de vacature voor steward in ‘De Streekkrant’. De job sprak hem aan, omdat het om een deeltijdse betrekking ging en dan nog in de avonduren. Dat laat hem toe om het te combineren met het wielrennen. Jason is momenteel eerstejaars belofte bij het DMC Cycling Team. Hij heeft dan ook vaak al een pak kilometers in de benen als hij zich in het ziekenhuis aanmeldt. ‘Kane en Jason volgden een speciale, toch wel zware opleiding van bewakingsagent vooraleer ze als ziekenhuissteward aan de slag mochten’, zegt Katia De Clercq, manager veiligheid en milieu, onder wiens vleugels de beide jongemannen thuishoren. ‘Daarbij zat ondermeer een flink pak theorie over de strenge wetgeving, maar

ook EHBO, culturele diversiteit, zelfverdediging, observatie, wat te doen bij bommelding, en andere.’ Naast hun opleiding ondergingen Kane en Jason ook nog een psychotechnisch onderzoek en een veiligheidsonderzoek door de politie. ‘Ze werden heel goed gescreend en voorbereid, want ze hebben een zeer verantwoordelijke functie’, onderstreept Katia De Clercq. ‘Maar hun aanwezigheid in het ziekenhuis werd goed onthaald, ik hoor nogal wat enthousiaste reacties. Het is niet zo dat de onveiligheid of de incidenten met agressie in ons ziekenhuis op beide campussen zo groot was, maar we willen gewoon ook preventief handelen.’

Inspectierondes

Kane en Jason werken campusoverschrijdend en dat is een bewuste keuze. Katia De Clercq: ‘Op die manier leren ze beide gebouwen en terreinen grondig kennen. Dat is ook nodig, want elke dag maken ze meerdere keren een rondgang over de volledige campus.’ Almagazine volgde het tweetal tijdens een avondlijke toer op campus eeklo, en daaruit blijkt dat hun inspectierondes geen over-

bodige luxe zijn: niet alle ramen werden na een zomers dagje opnieuw gesloten, soms werd een buitendeur niet slotvast gemaakt, en her en der is het licht nog blijven branden. Kane en Jason controleren het allemaal en brengen het in orde, zodat het ziekenhuis op een rustige nacht kan afstevenen. Ze toeren ook op de gangen van de verschillende afdelingen. Daar zijn de nachtverpleegkundigen gerustgesteld, want ze weten dat Kane of Jason in de buurt is, wanneer er zich incidenten met agressie zouden voordoen. Het gebeurt ook wel eens dat ze naar bepaalde afdelingen geroepen worden om er op diplomatische maar duidelijke wijze het bezoek attent te maken dat het bezoekuur achter de rug is en de patiënten nu hun rust nodig hebben. Ze helpen ook met het leegmaken van de automaten en controleren of er op de parking in de Koning Albertstraat geen voertuigen staan die er niet thuis horen. ‘Het is een boeiende en afwisselende job’, zeggen Kane en Jason. ‘We hebben eigenlijk niet zoveel met agressie af te rekenen, maar dat is natuurlijk positief voor het ziekenhuis.’ ■