OFFICIEEL ORGAAN VAN DE VAKBONDEN AANGESLOTEN bij de " Syndikale Kommissie der Werkliedenpartij en der Onafhankelijke Vakbonden 4 '

12de JAARGANG — Nr 2

10 CENTIEMEN

FEBRUARI

1914

KORRESPONDENTIEBLAD OFFICIEEL ORGAAN VAN DE VAKBONDEN AANGESLOTEN

bij de " Syndikale Kommissie der Werkliedenpartij en der Onafhankelijke Vakbonden4' SEKRETARIAAT DER REDAKTIE VOLKSHUIS (ZAAL 57) Jozef-Stevensstraat, 17, Brussel

In het Land van het Goud, bl. 7. — Verslag van den Schatbewaarder, bl. 8. — Zaaien ! bl. 8. — Bij den Vijand! bl. 8. — Sijndikale Beweging, bl. 9. — Uitgebannen! bl. 9. — Inde Internationale, bl. 10. — Bibliografie, bl. 11. - Tabel betaalde bijdragen jaar 1913, bl. 12.

In het Land van het Goud Naarmate het machienwezen zich uitbreidt, en de kapitalistische macht zich ontwikkelt, verkrijgt de sociale kwestie eene nog nooit geziene scherpte. Het is niet meer alleen in het oude Europa dat de werkers betere levensvoorwaarden eischen, maar overal waar een handsvol kapitalisten de massa der voortbrengers willen uitbuiten en dienstbaar maken. De behoudsgezinde en kapitalistische klasse heeft, met eenige formulen met een weinig demokratie getint, de arbeidende klasse van zekere landen onder bedwang meenen te kunnen houden ; maar, de gebeurtenissen hebben die schoone begoocheling ontnomen, aan hen die zich voor eeuwig meester waanden van hunne onderhoorigen. Overal komt het klassebewustzijn der proletariërs met zulke klaarheid naar voren, dat diegenen tusschen de bezittende klasse wel blind zijn, welke de werkelijkheid niet willen inzien. Het is alzoo dat de proletariërs van ZuidAf rika de noodzakelijkheid hebben ingezien, van de voetstappen te volgen hunner kameraden uit andere landen, om hunne vrijheden te doen eerbiedigen, en hunne v/erkvoorwaarden te waarborgen, die bedreigd werden door een ikzuchttg kapitalisme, ges'teund door de behoudsgézindheid der boeren van het goudland. Inderdaad, Zuid-Afrika is overgeleverd aan de Trusfs en Cartejs, en mag met de Vereenigde Staten wedijveren voor wat

ADMINISTRATIE : C O R N . M E R T E N Zaal 57, VOLKSHUIS, Brussei

( België : 1 frank

Abonnement per jaar < ( Buitenland: 1 fr. 5 0

S

matigde bladen van England den aanslag hebben veroordeeld van generaal Botha, die de krijgsmacht en het willekeurige boven de wet heeft gesteld! Het groote werkersdagblad, Daily Citizen, drukt als volgt zijne verontwaardiging uit: « De vakbonden zullen de handschoen oprapen hen door het Zuid-Afrikaansch gouvernement toegeworpen. De politiek van generaal Botha aannemen, is toestemmen in het einde der burgerrechten, in het oprichten van de . onbeperkte heerschappij en de politieke en ekonomische slavernij der werkende klasse. » Een leeraar van grondwettelijk recht, uit Londen, M. J.-H. Morga, heeft ook verklaard, dat «.dit een onwettige en zonder voorgaande daad was ». De reaktionnair's roepen triomf, en om hunne overwinning nog te bestendigen, hebben zij hunne verdrukkingsmaatregelen tegen de werkersvoormannen willen verrechtvaardigen. In het Zuid-Afrikaansch parlement heeft generaal Smuts verklaard dat de verbannen syndikalisten gebroed zijn van de slechtste soort. Thans heerscht de censuur. Dit is de hand leggen op de vrijheid van gedachten, na de vrijheid van vereeniging met de voeten te hebben getreden. ' Maar de krachtige stem van het Internationaal proletariaat is niet stom gebleven. Reeds hebben de kameraden der C. G. T. van. Frankrijk hunne sympathie betuigd, ten opzichte der dappere strijders van het goudland. Op het kongres der Fransche mijnwerkers werd insgelijks eene dagorde gestemd. Indien voor dit oogenblik onze vrieriden de overwonnenen zijn, en de burgerij hare overwinning uitschreeuwt, toch is dien bijval ten nadeele der werkers slechts tijdelijk, want, zooals wijlen F. de Pressenssé het in L'Hümanité zoowel zegde : « In ijteze'.' nieuwe landen, waar den rijkdom scfoijnt geplukt te kunnen worden al$ cie bloemejiy beelde men zich in dat het socifcUsfnë oj§|

aangaat de uitbuiting der werkersmassa's. In deze landen, waar het geld goedkoop is, zijn de koopwaren zeer duur. Het is alzoo dat de koopkracht van een pond sterling (25 franken) gelijk staat met deze van 10 fr. 50. De huishuren zijn, daarentegen, 300 tot 400 p. h. duurder dan in England. In dit land, waar het geld zoo weinig waarde heeft, werken de spoorwegmannen nog 12 uren per dag, voor een loon van 4 franken. De wezenlijke oorzaken van de staking waren dus wel de verbeteringen in de arbeidsvoorwaarden. De boeren-pachters en de Engelsche kapitalisten spannen samen tegen de proletarische eischen. Het leger, onder bevel van generaal Botha, is ten dienste van den goudtrust gesteld. Deze staking begon in Transvaal bij de spoorwegarbeiders, waarbij zich spoedig de mijnwerkers uit solidariteit aansloten. Dit was eene algemeene staking waar het ekonomisch leven ging opgeschorst worden, maar vooreerst de vrees der bewoners, en vervolgens de ruwheid van het gouvernement, braken deze schoone uiting van werkerssolidariteit. Niet min dan 70,000 burgers-soldaten werden op voet van oorlog gebracht. De aanwerving daarvan geschiedde bij hen, die tusschen de bevolking beziekf zijn met een blind geloof tegen de werkerseischen. De volgende leiders : Watson en Bain, voorzitter en sekretaris van de Federatie der vakbonden van Zuid-Afrika, Poutsma, sekretaris der Spoorwegmannen, Stasson, Crawford, Mackenrelle, Livingstone, Morgan en Waterson werden aangehouden; de twee laatsten werden naar Australië gezonden, en de acht anderen naar Londen. Men vernam het nieuws in England vroeger dan de bewoners van Zuid-Afrika zelve. Dit is een aanslag, gepleegd met de medehülp van al de* steunpilaren van het kapitalisme. Dit is zoodanig hatelijk, dat de groote gei

KORRESPONDENTIEBLAD voorhand zijne zaak verloren had, en het is juist daar — tegenover het vergrootende schandaal van het kontrast .tusschen de bestaansvoorwaarden der werkers, en de ongehoorde fortuin der uitbuiters, — dat de strijd heviger wordt, en de werking blinder van de verdedigers der maatschappelijke orde. )> De gesyndikeerden van het goudland hebben eene weerwraak te nemen ; hopen wij dat de gelegenheid zich weldra aanbiede. ARTHUR F O C A N .

Verslag van den Schatbewaarder Groepen welke hunne bijdrage aan de Syndikale Kommissie voor het jaar 1913 betaald hebben als volgt: Leden Sommen Overdracht: 130,821 19,431.92 Centrale der'Metaalbewerkers (4e kwartaal), leden minder 650 1,061.76 Nat. Fed. der Bedienden (3° 'en 4C kwartaal), leden meer 220 122.40 Nat. Fed. der Glasblazers (4° kwartaal) — 60.00 B Dokwerkers, Oostende (1 , 2° en .3° kwartaal) . . . . 50 6.00 Totaal : 130,441 20,682.08 Groepen welke hunne bijdrage aan de Syndikale Kommissie voor het jaar 1914 betaald hebben als volgt: Leden Sommen Boekfederatie, Brussel (T en 2e kwartaal) 2,410 192.80 Centrale der Boekbinders (1° kwartaal) 1,200 48.00 Fed. der Handschoennijverheid (l 6 kwartaal) 500 20.00 Verwers-Ontvlekkers, Brussel l e kwartaal) 1-25 5.00 Diamantbewerkers, Antwerpen 3,801 152.04 Totaal *

•

8,036

417.84

*

Wij verzoeken de kameraden der provincie, in de toekomst hunne geldzendingen aan de Syndikale Kommissie te willen doen met tusschënkomst van het bureel der Postchecks; op onzen naam is op dien dienst eene loopende rekening geopend onder het nummer 4795. Wij roepen de aandacht op het gemak en de voordeden dezer instelling. Men kan stortingsbullètijns bekomen in al de postkantoren van het koninkrijk (de hulpkantoren uitgezonderd) aan 1 centiem het exemplaar.

Het hoogste bedrag van een bulletijn van storting is bepaald op 10,000 franken. De kosten zijn eenvormig vastgesteld op 10 centiemen per storting, hetgeen eene ernstige besparing daarstelt, in vergelijking met de betalingen per bon- of postmandaat. Daarenboven, mag de opzcnder op de keerzijde van het deel van het bulletijn dal ons bestemd is, alle aanteekeningen doen aangaande het opgestuurd geld, zooals betaling van aansluitingen, bestellingen van brochuren, enz. De bulletijns moeten hetzij met pen en inkt, hetzij door welkdanig drukmiddel (schrijfmachien, enz.) ingevuld worden. Het is verboden woorden door te halen of er overheen te schrijven. Voor nadere inlichtingen gelief U te wenden tot het postkantoor uwer verblijfplaats. De Schatbewaarder, Corn. MERTENS, Zaal 57, Volkshuis, Brussel.

Zaaien ! Zaaien is - eene edele werking, door den grooten Hugo in volgende termen verheerlijkt : « Het verheven gebaar van den zaaier. » Het besluit van den Algemeenen Raad der Werkliedenpartij, al de voormannen oproepende zich te bekommeren om den nieuwen strijd, die bestaat in een uitgebreid petitionnement voor Algemeen Stemrecht, schijnt me eene uitstekende gelegenheid om te zaaien in het voordeel der gedachten en werken van de groote partij der werklieden. Het is noodig dat de syndikale voormannen wel begrijpen dat ze van dit middel gebruik kunnen maken om de onvereenigden — die de plaag zijn van al de beroepen — tot de goede zaak over te halen. Zonder twijfel is dit een benediktijnenwerk, een apostelschap, waarvan velen de nuttigheid niet willen begrijpen, maar met geduld kan men alles te boven komen. Laat ons dus het noodige geduld hebben, om voor dit oogenblik het goede persoonlijke propagandawerk aan te maften, dat reeds zijne proeven geleverd heeft, en dit nogal in kritieke oogenblikken. Het syndikaal gedacht doorleeft thans geene krisis, en in tegenstelling met de gezegdens van de klerikale schrijvers en dagbladschrijvers, zijn de gelederen der Syndikale Kommissie nog met ongeveer 10,000 eenheden aangegroeid in verhouding met het jaar 1912. Nochtans moeten wij erkennen dat we een tijdperk van onverschilligheid doormaken, en we moeten de loomheid doen verdwijnen bij hén die het zouden willen opgeven. Na elke groote beweging is er steeds een tijd van stilte. Wij herinneren ons nog, dat na het rouwjaar 1902, verscheidene syndikaten nog slecht enkele groepen zonder leven en

zonder... leden vormden. Op verscheidene plaatsen is het dank aan het huisbezoek geweest, dat ze zich terug hebben opgericht. Op het huidig oogenblik is het onze taak de kameraden terug te vinden, die slechts voorbijgangers waren in onze syndikaten, eenige maanden vóór de algemeene werkstaking, en wier syndikale-gedachten slechts oppervlakkig waren. Slechts gedreven door het vooruitzicht der ondersteuning indien de staking langer zou geduurd hebben, zijn zij, na het eindigen dezer laatste, terug de — te talrijke — rangen van het onverschillige leger gaan vervoegen. Voor ons en voor hen zelve moeten zij daar noodzakelijk terug uit getrokken worden. Om daartoe te geraken zie ik geen praktischer middel, dan dit ons door het petitionnement aangeboden; indien « den berg niet tot ons wil komen, laten wij tot hem gaan ». Onze klerikale en valsche syndikalisten, die dit middel sinds onheuglijke tijden reeds gebruiken, zullen zich wel wachten het op zij te zetten. Beeldt gij u de kilometerslange verdichtsels en leugens wel in die op onze rekening verteld worden, en waarop we niet kunnen antwoorden, gezien deze heeren voordrachten geven voor een gehoor dat zorgvuldig is uitgezocht, en dat hunne schriften juist gelezen worden door ongelukkige werkers zonder klassenbewustzijn. Moet men dan niet toegeven, dat, om onze vijanden goed te kunnen bestrijden, wij hen het terrein moeten betwisten, daar waar we, al ontmoeten wij hen niet, hunne vertelsels kunnen afbreken, die ze gedurig uitvinden, met het doel den werkersblok uiteen te rukken. Heden nog willen deze heeren schrijvers en gele leiders, aan de lichtgeloovigen wijsmaken, dat, nu er overal werkeloosheid is, de ekonomische krisis ten grooten deele te wijten is aan de algemeene werkstaking van April. Aan het werk dus, voormannen, en duchtig gezaaid, indien we verlangen dat den oogst overvloedig zij! A. FOCAN.

Bij den Vijand! De kristene syndikaten — alias gelen — hebben te, Morlanwelz een syndikale studiedag gehouden, waarop vele kopstukken der klerikalen aanwezig waren: nijveraars, grootwaardigheidsbekleeders der Roomsche kerk, bestuurders der sociale werken van Charleroi en Thuin, die, naar luidt de gele moniteur dier streek, « de vergadering met hunne tegenwoordigheid hebben willen opluisteren ». De voorzitter dezer vergadering was de gele leider die kazak gekeerd heeft, ten voordeele van de tegenstrevers der proletariërsklasse De eerste redenaar heeft over de sociale verzekeringen gesproken. Zijne geschiedkundige uiteenzetting is op rechtzinnige wijze gedaan geworden. Bij de lezing dezer studie voelt men dat de sekretaris der kristene ziekenbonden gedocumenteerd is over deze een weinig duistere kwestie.Overigens,het is een ijverig werker,en (brengen wij hem openhartig deze hulde) ver-

KÓRRËSPÖNDENTIE&LAD

Syndikale Beweging

draagzaam jegens de socialistische leerstelsels en militanten. Ook hebben we met wreede ontgoocheling gezien, dat voor hem het gouvernementeele ontwerp bijna volmaakt is, terwijl de ontwerpen Pêcher-Barnich (liberaal) en K. Huysmans (socialist) « doodeenvoudig kiesopboden zijn, die geen enkele kans hebben de overhand te halen in de Kamers en in het land ». Mijnheer de bestendige sekretaris der kristenen stelt zich met weinig tevreden, maar het hadde onpartijdiger van zijnentwege geweest, in volle objektiviteit, de gedachten zijner tegenstrevers over zulke belangrijke kwestie als de sociale verzekeringen, uiteen te zetten. Maar deze spitsvoudigheid is door de leden niet bijgetreden, en na eene lange bespreking werden vijf wenschén aangenomen. Onze mutualitistische militanten hebben voor taak die wenschén op het gepaste oogenblik niet te vergeten. *

BIJ DE MIJNWERKERS. — De nationale Federatie der Mijnwerkers heeft besloten eene krachtdadige propaganda te voeren ten voordeele van het minimum van dagloon. De reeks der meetingen werd geopend in den Borinage; zij is voortgezet te Luik, het Center en zal te Charleroi en in het bekken van Lage-Samber gesloten worden. Onze kameraden van deze federatie moeten geluk gewenscht worden, om het initiatief eener dergelijke beweging genomen te hebben, die als uitkomst hebben moet een rechtvaardige én menschelijke hervorming ten voordeele der mijnwerkers. De nationale sekretaris, de vriend Alf. Lombard, heeft over dit ontwerp eene brochuur geschreven, en burger de Brouckère heeft zich met het voorwoord gelast. Men vindt in dit werkje een aantal argumenten ten voordeele van de stelling onzer vrienden. Ik meen dat na den 15 Februari, datum waarop de reeks meetingen zal gesloten worden, al de socialistische bladen voor roeping hebben, dikwerf over het minimumloon te spreken. Het is noodig al de werkers belang te doen stellen in deze rechtvaardige hervorming, en eene groote beweging uit te lokken door de aandacht der openbare meening te wekken, om zoo spoedig mogelijk tot eenen uitslag te komen. Natuurlijk zal dit niet gaan zonder eenigen tegenstand vanwege de reaktionnairen en regeerders, maar dit is altijd zoo geweest voor al de hervormingen die de mijnwerkers aan de regeerende klasse hebben ontrukt. Het minimumloon is een waarborg tegen het altoos stijgende verlangen der kolenmijneneigenaars om steeds meer aan het loon der werkers te snoeien. Voor hen die de bijzondere werkvoorwaarden dezer werklieden kennen, stuit het tegen de borst te weten, dat de mijnwerkers, alhoewel hun leven dagelijks blootstellende, de zekerheid niet hebben een loon te winnen dat hen toelaat behoorlijk te leven. De beweging voor het minimumloon moet zonder verpoozen worden voortgezet. Het voorbeeld der Engelsche mijnwerkers is het doorslaand bewijs dat onze vrienden hier ook tot merkwaardige uitslagen kunnen geraken. Daarenboven, Australië, dat men net « sociaal laboratorium » genoemd heeft, bewijst ons ook dat het aan de schrandere krachtdadigheid aller syndikalisten ligt, de eischen onzer vrienden mijnwerkers te doen steunen met vaste feiten, op afdoende argumenten, waar tegen geen enkele politieke of kapitalistische macht bekwaam is zich te verzetten. Tijdens dezen nieuwen kruistocht zullen de syndikale militanten aan de zijde der mijnwerkers staan. ' F.

*

De tweede verslaggever was de propagandist der Metaalbewerkers die, na eenverslag, zeven punten d s besluit heeft doen aannemen, waarvan er zekere een weinig gelijken aan degenen, door makker Mertens op onze vergadering van Kerstdag aangeboden. De voorzitter heeft vervolgens de zitting geheven, onder het uitspreken van enkele woorden over de huidige nijverheidskrisis, maar hij heeft wel zorg gedragen de domheden niet meer te hernieuwen over de oorzaken van deze gedwongen werkeloosheid, die door zijn blad, in het voorlaatste nummer aan de staking van April laatstleden toegeschreven werden. Eindelijk schijnt het, dat, om te eindigen, M. de advokaat Crokaert van Brussel eene voordracht gegeven heeft over het onderwerp: Van waar we komen — Wat we zijn — Wat we willen. Een der onzen, de kameraad Jacquemotte, heeft den arend der Kogelstraat te Couillet in nauwe schoentjes gezet, door hem met klinkende argumenten al de verradersstreken der gelen onder den neus te brengen. Spijtig dat Jan Prolo, zich niet te Morlanwelz bevond, om een weinig de pluimen in te korten van den Brusselschen arend, en om aan de verdwaalden van het proletariaat de rol van verrader te toonen, die men hen wil doen spelen. Dit zal voor eene andere maal zijn. Een schoon staaltje der mentaliteit van de opstellers der gele blaadjes: De uitsluiting der Brusselsche Hoedenmakers is na een hevige strijd geëindigd. Op 11 November 1. 1, zond de makker Geunis brieven aan'de sektioharissen der Hoedenmakerscentrale, waarin hij het waarom uiteenzette van het opheven des konflikts, tegenover de onmogelijkheid om tot eene verstandhouding te geraken. Een van de sektionarissen der Geervallei heeft (evenals Judas) zijne broeders verkocht, door den, op vertrouwelijke wijze ontvangen brief, aan de klerikale pers over te leveren. Het blad La Vie Synudicale, is gansch gelukkig over deze verraderij, Wel bekome het

hem!

Uitgebannen! De wind van (Ie reaktie heeft, naar men zeggen zou, deze der uitbanning, voor gevolg. Maar hetgeen ons pijnigt is te moeten vaststellen dat in Frankrijk, — in dit rej

F.

I

keinsch gezind land, dat steeds vooraan stond op den weg van vooruitgang, en wiens bewoners ons zooveel schoone lessen van heldenmoed gegeven hebben, — de zuivere syndikalisten en de kerkmannen dezelfde waarlijk onduldbare gedachten hebben, wier afkeuring zich overal opdringt. Het zijn inderdaad twee mannen, die, onder oogpunt van sociale gedachten, echte tegenvoeters zijn, welke door hunne wederzijdsche kerken komen uitgebannen te worden. De eerste is een priester, de volksvertegenwoordiger Lemire, die altoos de armen, de kleinen en onterfden verdedigd heeft. Dit was te veel, schijnt het, in de oogen der waardigheidsbekleders van de Roomsche Katholieke Kerk, want de goede priester, het evenbeeld van wijlen pastoor Daens, onderstond al de wrokmaatregelen van zijnen bisschop. Deze rechtzinnige geloovige is het heilig sakrement geweigerd geworden door den deken eener kerk te Hazebroeck. De haat der fanatieken is waarlijk onbegrijpelijk. Dit feit is van aard om de oogen te openen van de arbeiders die welwillend gelooven in de « oprechtheid » van de leiders der Kerk. Wat ons aangaat, wij weten tot wat gansch den haat dezer heeren in staat is. Het zijn de onderpastoors, bros door den ongehuwden staat, of de toekomstige pastoors die-hier, in ons land, de zoogezegde kristene beroepssyndikaten besturen, en waarvan het doel is de werkerskrachten te verdeelen; het zijn zij ook die de bladen opstellen, bestemd om de vreesachtigen en te naieve werkers van den buiten schrik aan te jagen; het zijn zij ook nog die de syndikale fonktionnarissen, de bestuurders der werkerssamenwerkingen en de socialistischeen werkersafgevaardigden beschuldigen de lichtgeloovigheid der werkers uit te baten; het zijn zij eindelijk die praatjes en achterklap verkoopen, die in het slijk wroeten, waarmede zij gedurig zoeken diegenen te bespatten, welke hunne wijsgeerige gedachten niet deelen. En wanneer dan, van tijd tot tijd, een van hen, gedreven door naastenliefde, enkele edelmoedige gedachten uit, dan wordt hij dadelijk met verbanning geslagen. Maar deze gedachten, deze reaktionaire begrippen welke de meest edele gevoelens versmachten, die de beste, verstandigste wezens uitmergelen, zijn naar het schijnt overzetbaar aan andere sekten die beweren tot de nieuwe godsdienst te behooren. Inderdaad, een syndikaal funktionnaris, gezel Merrheim, bestendige sekretaris van de Federatie der Fransche Metaalbewerkers, is uit zijnen vakbond gesloten om de misdaad te hebben begaan, van meening te verschillen met zijne medeleden. Men moet bekennen dat dit onbegrijpelijk is van lieden die meenen verstandig te zijn, en die ons noodzaken, hen in volle oprechtheid te zeggen dat hun verstand verdoofd wordt door veroordeelen, door drogredenen die* er zeer verre van af zijn in overeenstemming te zijn met de welbegrepen syndikalistische gedachten.. " Welnu, niets daarvan is bij Merrheim te bespeuren. Bij dezen vroegeren werkman is alles klaarheid en duidelijkheitjt. Zijn syndicalisme is het onze niet, maarjw kunnen ons

tóch niet weerh

hulde •^

Mw

n tan

\

10

^

zijne onvermoeibare werkzaamheid als organisateur, funktionnaris en terzelfdertijd als schrijver, zeer gedokunenteerd over het beheer en de geldelijke en nijverheidsverrichtingen der kapitalistenbende. Met eene treffende klaarheid ontleedt hij de schriften en bilans der nijverheidsinstellingen; zonder deze ontleding zouden vele voormannen nog lang de organisatie en de macht van het kapitalisme niet gekend hebben. Maar men zou moeten gelooven dat dit volhoudend werken niet telt voor de hollefrazenmakers, voor de bewonderaars van het niet, voor hen zelf die voor alles demagogen zijn, en die niet willen begrijpen dat er een gevoelig verschil bestaat tusschen de schoone theoriën van den gouden ouderdom en de praktijk van den huidigen strijd. Ieder voorman moet ondersteund worden door een ideaal, maar het mag niet zijn dat het droomen de werking vervangt; het is noodig dat het een het andere volmaakt. En nochtans, naar de meening van vele kameraden was Merrheim een der best geziene van de C. G. T. Doch, hij was zoo vrij hardop te zeggen wat de anderen in stilte dachten, over de gevaren die het Fransche syndikalisme bedreigen, door zich te laten geleiden door de woeste beeldstormers, wier droomen naakt en koud zijn zooals de muren der gevangenhuizen, en waarvan de werking hierin bestaat, kwaad te spreken ten laste van de werkersvoormannen. De anarchisten van het syndikaat der metaalbewerkers komen de maatstaf te toonen van hunne fanatisme, dat gelijk staat met dit der klerikalen. De uitersten raken elkander! Deze heethoofden zijn bezig de dood te bewerken van het gedacht van broederlijkheid, dat de bazis zijn moet van alle syndikale werking, en dit met hunne niets beteekenende opvattingen, waaronder het stelselmatig en regelmatig hernieuwen van de syndikale funktionnarissen. Het is om moedig deze engheid van gedachten te hebben bevochten, dat kameraad Merrheim uit zijne af deeling gesloten is, en zij die <( het droge schavot » doen werken hebben ten zijnen opzicht, gaan zelfs zoover in den beschuldigingsakt te vragen, dat hij zijn ontslag geeft als sekretaris. Deze Fouquier-Thinville's in het klein bemerken dus niet dat het verlies van eenen voorman van waarde zooals Merrheim, gelijk staat met de afzetting van een lidmaat voor het syndikale lichaam? Het is hoog tijd voor onze vrienden der C. G. T. hunne zelfbeheersching te herwinnen, en zich besloten aan het werk te stellen, om aan de werkende klasse het afschuwelijk schouwspel te sparen eener wonde die zij zoeken te genezen, terwijl de kwaadwilligen er een ondoenlijk genoegen in vinden ze te willen open houden.

Ook hebben zich reeds bevoegde stammen doen hooren, ten voordeele van den uitgebannenen, en dit is logiek, want Merrheim, man -Jvan waarde, mag niet vallen onder de bedekte Ü S i f e g e r i van onbezonnenen. ^ In l a Voix du Peuple hebben Jouhaux, Du|; mercq, Rey enz. dingen gezegd die de rekels |J; van frankrijk wel zouden doen te overwegen; ^^m'La'Gaerre sociale is het Pouget die al die-

KORRESPONDENTIEBLAD genen aan den schandpaal spijkert, welke Merrheim hebben uitgesloten; in La Vie ouvrière is het Dumoulin die krachtdadig protest aanteekent, terwijl in La Bataille syndicaliste het Yvetot is die zijne verontwaardiging lucht geeft. Hij doet vooral uitschijnen, — en met rede, — dat in Frankrijk de syndikale en werkersbeweging nog te veel gebrek aan mannen van waarde geeft. Wij bieden de uitgebannenen, en vooral Merrheim, onze broederlijke sympathie. Wij hebben de innige overtuiging dat de syndikale voormannen van Frankrijk nut zullen trekken uit deze voorvallen, om te trachten een weinig hunne gedachten aangaande de syndikale zaak te verbreeden, opdat als bekroning hunner pogingen, het syndikalisme van de groote republiek met haar glorievol verleden, berust op stevige grondvesten, en niet meer afhangt van ruitenbrekers, zooals dit op het huidig oogenblik het geval is. A. FOCAN.

In de Internationale DE BULGAARSCHE WERKERSFEDERATIE NA DEN OORLOG (IS) Het is aan de bedrijvigheid en den opofferingsgeest van de leden der Bulgaarsche Werkersfederatie (de smallen) in grooten deele te wijten, dat de werkersbeweging in Bulgarië opnieuw goed vooruit gaat. Gedurende het kritieke tijdstip, het is te zeggen tijdens de lange oorlogsmaanden, was alle politiek en openbaar leven opgeschorst onder den invloed der krijgswet; geen andere organisatie dan deze der werkersfederatie en der socialistische partij zetten hunne bedrijvigheid voort, in de mate van het mogelijke en trots de talrijke moeilijkheden. In gansch het land waren nauwelijks 500 leden gebleven, en dit vooral vrouwen en jonge lieden. Het is natuurlijk dat deze 500 leden de syndikale bedrijvigheid onzer federatie's niet konden volhouden, gezien de vervolgingen van het goevernement en der patroons te hardnekkig waren. In deze moeilijke tijden stortten zij om hulp te verleenen aan de verhongerde werkersfamilie's, gekwetsten en zieke soldaten. Ondanks die moeilijke oogenblikken groeide onze federatie's nog met 300 leden aan, en trots de verstrekte uitkeeringen is het inkas met 3,265 franken vermeerderd. Dank aan het behoud der organisatie's tijdens den oorlog, is het na het tot stand brengen van den vrede betrekkelijk gemakkelijk geweest, om aan de reorganisatie te werken. De terugkeerende werklieden vonden hunne organisatie weer, en konden hunne oude plaatsen hernemen. De oude kaders der organisatie waren behouden; men moest hen enkel de spieren en het bloed' teruggeven, die hen door den 11 maandenlange oorlog ontnomen waren, én vanaf het staken der vijandelijkheden is men onmiddellijk, en dit met goeden uitslag, aan den heropbouw. De volgende inlichtingen geven een gedacht van den staat der organisatie in 17 bijzondere plaatsen: Federaties der transportarbeiders, 813 leden;

metaalbewerkers, 417 leden; Ietterzetters, 161 leden; houtbewerkers, 263 leden; fabriekwerkers, 531 leden; Iederbewerkers, 649 leden; kleermakers, 351 leden; textielbewerkers, 279 leden; mijnwerkers, 193 leden; tabakbewerkers, 312 leden; handelsbedienden, 385 leden, en de bouwwerkers, 37 leden, hetzij in het geheel 4,391 leden. In deze cijfers zijn de leden niet begrepen van 26 plaatsen, waarvan geene inlichtingen toekwamen, en waar verschillende syndikaten bestaan. Zij toonen nochtans dat tijdens dit korte tijdverloop onze federatie's reeds de helft van het vroegere ledental bereikt hebben. De werkersfederatie telde voor den oorlog 8,502 leden, en we meenen niet te overdrijven als we zeggen dat er thans terug 6,000 leden zijn. In den oorlog zijn 500 kameraden gevallen. De oorlog heeft ook nog andere stoffelijke moeilijkheden medegebracht, die zich vooral deden gevoelen tijdens de ekonomische krisis, de geweldige werkeloosheid en de diepe ellende der werkersbevolking, die op de vijandelijkheden gevolgd zijn. Doch, de Bulgaarsche vakbonden zullen ook deze moeilijkheden weten te overwinnen. EEN WERK OVER DE WERKELOOZENVERZEKERING (IS) De Algemeene Kommissie der Duitsche Vakbonden heeft in de Duitsche taal, eene nieuwe uitgave bezorgd van het 1911 verschenen werk over de werkeloozenverzekering. De nieuwe uitgave bevat eene volledige statistiek over de syndikaten in 1910 tot 1912, de besluiten van het syndikaal kongres van Dresden (19.11). en de wetten en gemeentebesluiten, sedert 1911. in voege.getreden aangaande de werkeloozenverzekering, de Engelsche verzekeringswet van 1911, de volledige teksten van de dekreeten van Munchen, Stuttgart, Esslingen, Gmund van Souabe, Kaiserslautern en Mannheim, en de wijzigingen toegebracht aan het besluit van keulen aangaande de gemeenteverzekering. Dit werk is gezonden aan het goevernement, het Parlement, de besturen en vertegenwoordigers der groote steden, alsook aan de redaktie van talrijke dagbladen. Het bevat rijke materialen aangaande de invoering van de werkeloozenverzekering, gesteund op de Duitsche syndikale statistieken. Het aanhangsel bevat twee resolutie's, vijf nationale wetten, zestien gemeentelijke besluiten en een ontwerp. Het plaatst zich op het Gentsch standpunt, dat met de toelagen der openbare besturen de syndikale organisatie's tegemoet komt bij het verleenen van werkeloozensteun, en de stichting voorziet van bijzondere kassen voor onvereenigde werklieden. Dit stelsel is toegepast op de werkeloozenverzekering in Denemarken, Noorwegen, Frankrijk, de stad Bazel, alsook in de voornaamste gemeentelijke werkeloozenfcndsen die sedertdien zijn gesticht geworden; bet dient ook als grondslag voor het ontwerp van gemeenteverzekering der Beiersche steden, dat door het goevernement gesteund wordt. Men mag er zich aan verwachten dat de steeds stijgende werkeloosheid vele gemeentebesturen zal aan-

U

KORRESPONDENTIEBLAD zetten dergelijke maatregelen te nemen. Het werk der Duitsche vakbonden zal voorzeker groote diensten bewijzen in de belanghebbende middens; het bevat niet minder dan 144 bladzijden groot formaat; het is te bekomen in de « Gewerkschaftskommission » EngelUfer, 15, Berlijn SO. 16, Duitschland.

geven van de spoedig ontwikkeling: in 1891 waren er 72 vakbonden met 54,888 leden; in 1901 waren er 139 vakbonden met 97,174 leden en in 1911 waren er 500 syndikaten met 364,732 leden.

ROEMENIE

(IS) De Zweedsche sociaal-demokratische partij werd rond 1888 door de vakbonden gesticht. De partij werd rechtstreeks gegrondvest op de syndikaten, — en is het heden nog, •—- toen de Nationale Centrale der Vakbonden in 1898 gesticht werd. Hare statuten bevatten eene bepaling waarbij de syndikaten verplicht waren zich bij de socialistische partij aan te sluiten. Een verzet tegen die verplichting werd geuit in den schoot van zekere vakbonden, en eenigen wilden uit dien hoofde zich niet bij de Nationale Centrale aansluiten. Op het kongres van 1900 in Malmö gehouden werd de verplichting afgeschaft en vervangen door eene bepaling die zooveel gold als een plicht voor de Nationale Centrale om te werken ten voordeele van de aansluiting bij de partij. Deze zedelijke verplichting ontmoette nog veel tegenstand en het syndikaal kongres van 1909 schafte haar insgelijks af. Doch, het werd wel verstaan dat er geene verandering zou geschieden aan de bestaande betrekkingen tusschen partij en vakbonden, zoodat het slechts ging over de organisatorische taak der Nationale Centrale. In de partij zelve bestond er eene neiging om de eigen organisatie te hervormen. Het partijkongres van 1908 voorkwam de verlangens der vakbonden, door een recht te scheppen voor de vakbonden, « recht van voorbehoud » dat aan de georganiseerde werklieden, — welke verlangden geen deel te maken van de partij, — toeliet, eene verklaring af te leggen die hen toelief ontslagen te zijn van het lidmaatschap der partij en de betaling der bijdrage aan deze laatste. De partij duidde eene kommissie aan, gelast om met de meeste zorg de kwestie van den organisatievorm te onderzoeken. Deze kommissie heeft thans hare werkzaamheden ' geëindigd. Zij heeft vastgesteld dat het grootste deel van de leden der partij is aangesloten door bemiddeling der vakbonden. In 1911 waren 820 vakgroepen met 51,098 leden. Er waren slechts 3,000 leden rechtstreeks of door bemiddeling van andere organisatie's bij de partij aangesloten. Het is waar da,t deze 51,098 gesyndikeerden slechts 45.1 p . h . van de georganiseerde werkers vertegenwoordigen, zoodat minder dan de helft der gesyndikeerden door hunnen vakbond bij de partij zijn aangesloten. Sedert 1908 hebben nauwelijks 2,600 vereenigden van hun « voorbehoudingsrecht » gebruik gemaakt: De kommissie verklaart dat ér niets te wijzigen is aan den huidigen vorm der partij; zij vreest eerder dat eene belangrijke schade aan deze laatste zou worden toegebracht, bij het vervormen der organisatie. De kommissie meent dat een groot getal leden zou verloren worden, om redenen van praktischen aard, indien de scheiding werd ingevoerd. Deze scheiding zou ook het betalen der bijdragen bemoeilijken. Heden worden de bijdragen aan de partij en vakbonden in eenmaal betaald, en met de scheiding zouden er twee afzonderlijke bijdragen moe-

(IS) Het reorganisatiewerk der syndikaten na den oorlog is in zooverre reeds gevorderd, dat de Nationale Centrale der Vakbonden reeds een eerste nationaal syndikaal kongres voor Roemenië heeft kunnen bijeenroepen voor 18 tot 20 Januari. Tot heden hebben de vakbonden hunne zaken steeds geregeld op de, ingemeenzaam overleg met de socialistische partij, georganiseerde kongressen. EENE AUSTRALISCHE SYNDIKALE KONFERENTIE (IS) Na verscheidene jaren onderbreking hee'ft in het midden der maand November 1913 te Adelaide, eene nieuwe konferentie plaats gegrepen van de vertegenwoordigers der vakbonden van de gefedereerde Australische Staten. De aanwezig zijnde afgevaardigden vertegenwoordigden ongeveer 700,000 werklieden. De konferentie stelde de noodzakelijkheid vast van een innig verband tusschen de vakbonden, en besloot tot het oprichten eener centrale voor al de nationale syndikale cartels der verschillende staten. In de toekomst mogen deze kartels nog slechts eene organisatie voor elk bedrijf aanvaarden, en al de konflikten die diensaangaande zouden oprijzen moeten ter kennis van het centraal bureel der nieuwe organisatie gebracht worden. Dit laatste moet zijn best doen om te geraken tot de samensmelting van alle organisatie's die tot het zelfde vak behooren. Een zeker aantal wettelijke eischen werden gesteld, en onder andere de wettelijke vaststelling van een minimumloon voor al de gebezigde vrouwen, den achturigen werkdag voor de vijf eerste dagen der week, en ten hoogste vier uren den Zaterdag en den vooravond van feestdagen, enz. Teneinde te kunnen werken aan de organisatie van de beroepen, wiens beoefenaren nog in bijzonder slechte omstandigheden verkeeren, van de ongeorganiseerden, en bijzonderlijk van de vrouwen, zullen bijzondere propagandisten aangesteld worden. De konferentie sprak zich uit ten voordeele eener innigere samenwerking tusschen de vakbonden en de Werkliedenpartij. Er werd ook besloten deel te nemen aan de aanstaande Internationale Syndikale Konferentie in 1915 te San Franciscp te houden. Men mag verwachten dat deze beslissing voor gevolg zal hebben, de aanstaande aansluiting dezer organisatie's bij de Internationale, hetgeen van het grootste belang zou zijn voor de syndikaten van al de andere natie's. De op de konferentie vertegenwoordigde werklieden waren niet uitsluitend leden van vakbonden. Tijdens het verloopen jaar maakten de Australische vakbonden grooten vooruitgang, alhoewel bij het. begin des jaars slechts 448,224 leden in de syndikaten waren.-' De volgende.cijfers.laten toe zich rekening te

PARTIJ EN VAKBONDEN IN ZWEDEN

ten geind worden. Daar zou eene vermindering van ledental uit voortvloeien, die eene verhooging der bijdrage zou noodzaken, wat volgens de kommissie eene belemmering zou zijn voor het aanwerven van nieuwe partijleden. Kortom, de kommissie sprak zich uit voor het behoud van den huidigen organisatievorm. Slechts een enkel harer leden verkoos eene zelfstandige politieke partij. Dit lid zag in zijn voorstel een voordeel voor de partij, en het meent alzoo de wenschen en noodwendigheden der vakbonden te gemoet te komen.

Bibliografie Wij hebben het eerste nummer ontvangen van De Transportarbeider, orgaan van den Belgischen Centralen Transportarbeidersbond, wiens zetel te Antwerpen is. Wij vinden er zeer belangrijke zaken in. Het blad zal tweemaal ter maand verschijnen, en zal voor doel hebben bij de lezers klare en duidelijke gedachten in te prenten. Volgens ons heeft de organisatie der transportarbeiders wel gedaan dezen maatregel te nemen, want er zijn nog ontelbare proletariers in dit bedrijf te organiseeren, die naar het voorbeeld der mijnwerkers, ons eene kostbare hulp kunnen zijn in onze toekomende strijden. Wij wenschen dat dit nieuw syndikaal orgaan moge doen zooals zijne konfraters, het is te zeggen : goed syndikaal werk verrichten. *

*

Merken wij terloops de hervorming aan, die .het oude orgaan der schoenbewerkers ondergaan heeft; inderdaad, dit blad heeft zich in een nieuw vel gestoken, en is thans getiteld : De Lederbewerker, die het verbindingsteeken zijn zal, tusschen al de leden der nieuwe Centrale die voortaan de schoenbewerkers, zadelmakers en aanverwante vakken zal omvatten. Onze kameraad Roos, de opsteller van het blad, zet in zijn hoofdartikel dezer maand, de noodzakelijkheid uiteen van de centralisatie. Onze beste wenschen. *

De militanten welke zich over het Fransche syndikalisme willen dokumenteeren, en ter^ zelfdertijd volmaakt de werkbeurzen en samenwerkingen kennen willen, kunnen wij het werk aanbevelen van Maxime Leroy, getiteld : La Coutume ouvrière, twee boekdeelen die gebonden 20 frank kosten : een weinig duur voorwaar! Het is een zeer gewetensvol werk, dat zijne plaats zou moeten vinden in iedere bibliotheek. •*

*

Men spreekt veel van het stelsel Taylor en zijne wijze van industrialiseering. Er bestaan in de Fransche taal twee werken daar over, die door al onze hestendige schrijvers zouden moeten gelezen worden : 1° La Direction des Ateliers, ten 2° Principes d'organisation scientifique des usines. Vervolgens - bestaat er eene kritiek-brochuur van E. Pouget: L'Ofganisation tfir Surmenage, die het stelsel Tayloi- gansch önSsédt, en waardig is om gelezen te worden. F. 'i- «'Ml '•': ' « S i

7 ABEL. het getal leden aanduidende, waarvoor, door de aangesloten bonden, bij de S. K. is aanbetaald geworden voor het j a a r 1 9 1 3 , alsook de zetel van het bestuur, naam en adres van den sekretaris der groepen aangevende. Betaalde Zetel van bijdragen dt het hoofdbetmir 4 kwartaal of bestuur l«t» kwart. 2*" kwart. 3fl« kwart. ¥' kwart. 1912 BETAALDE BIJDRAGEN

GROEPEN

SEKRETARIS

ADRES

7

BOEKNIJVERHEID : Centrale der Boekbinders. Centrale der Steendrukkers Boekfederatie, Brussel. . Boekbewerksters, Luik Letterzetters, Center (3) . ld. Luik . . . ld. • Verviers BOUWNIJVERHEID : Centrale der Bouwwerkers Centrale der Schilders . .

66 245 85

5,350 600

5,535 600

4,304 600

1,186 346 2,360 40 72 247 85

406 195 2,750

4,145 600

5,600 600

70 250

Brussel Luik La Louvière Luik Verviers Brussel

Am. Deman Fr. Poels G. Conrardy A. Houtain A. Saussez J. Paquot N. Söhngen

Volkshuis, Brussel. Volkshuis, Brussel. Van Arteveldestraat, 147, Brussel. Rue Louvrex, 3, Luik. Rue des Houdeng, 87, La Louvière. Rue Fond-des-Tawes, 148, Luik. Rue Pisseroule, 196, Dison-Verviers.

Aug. De Brouwere Volkshuis, Brussel. A. Flament Volkshuis, Brussel.

»

FABRIEKWERKERS : Centrale der Fabriekwerkers.

4,450

GEMEENTEWERKLIEDEN : Centrale der Openbare Diensten

4,600

3,300

3,510

3,800

Aug. De Bruyn

Diepestraat, 152, Antwerpen.

L. Uytroever

Volkshuis, Brussel.

L. Gris

Sint-Nikolaasstraat, 64, Namen

Antwerpen .

3,221

2,760

2,800

3,205

2.500

Brussel

GLASBLAZERS: Nationale Federatie der Glasblazers

1,500

1,500

1,500

1,500

1,200

Namen

HOUTNIJVERHEID : Centrale der Houtbewerkers .

.

5,900

.

INTELLEKTUEELEN : Nationale Federatie der Bedienden . Centrale Onderwijzend Personeel . Soc. Dagbladschrijvers, België. . .

. . .

. .

. .

5,500

5,500

E. De Vlaemynck Volkhuis, Brussel.

5,300

1.300 90 31

1,370 90 31

1,470 90 31

1,570 90 31

1,175 80 35

1,250 628 450 1,896 65

1,250 628 317 1,959 65

1,250 600 700 1,834 65

1,250 600 700 1,834 65

1.250 700 450 1,378 80

500 150

500 150

500 150

500 150

480 125

245 843

245 790

245 3,403

245 3,661

245 843

170

174

165

170

29,656 62

30,863 62

27,194 62

26,544 62

25,000 55

3,750 6,600 300 7,500 314

3,750 6,600 300 7,500 314

3,750 6,600 300 7,582 314

3,750 6,600 300 7,582 314

3,293 6,600 300 6,000 312

2,048

2,048

Diamantbewerkers, Boom METAALNIJVERHEID : Centrale der Metaalbewerkers . Schijvenschuurders, Antwerpen .

5,900

Brussel

KLEEDINGNIJVERHEID : Centrale der Hoedenmakers Centrale der Kleermakers Centrale der Pelswerkers . . . . . . Centrale der ( Schoenbewerkers . . . . Centrale der Witgoedwerkers . . . . Fed. der Handschoennijverheid en aanverwante vakken Ververs en Ontvlekkers, Brussel . . . . KUNSTMETALEN EN EDELGESTEENTEN Goudsmeden, Brussel . . Diamantbewerkers, Antwerpen . . . .

MIJNWERKERS Center Charleroi Lage-Samber Luik Paturages

69 245 85

1,316 346 2,360 40 66 247 85

(1)409 1,272 280 318 3,160 (2)2,360

. .

.

» » »

» »

» »

Antwerpen Boom

F. Boclinville Vandesande Hambursin

Vottem-Luik. Volkshuis, Brussel. Zandstraat, 35, Brussel.

F. Geunis A. Peeters G Klein A. Roos Doorns

Volkshuis, Brussel. Guldenhoofdstraat, 3, Brussel. Volkshuis, Brussel. Volkshuis, Brussel. Volkshuis, Brussel.

Marschalck Van Impe

Rue d'Albanië, 33ö/s, Brussel. Lokaal ((De Zwaan», Groote Markt, Brussel

Steenstraat, 28, Brussel. H. Mertens L. Van Bercke Plantijnlei (West), 66-68, Antwerpen. laer (voorzitter) H. Spillemaeckers Volkshuis, Vrijheidstraat, Boom.

Brussel • Antwerpen

G. Solau F. Engels

Volkshuis. Brussel. Rolwagenstraat, 47, Antwerpen.

Jolimont Charleroi Tamines Luik Paturages

L. Artoos E. Falony J. Clajot V. Jeansenne J. Corner

Volkshuis, Jolimont. Maison Federale, pi. du Manege, Charleroi, VolkshuFs, Tamines. A la Populaire, Groenplaats, 6, Luik. Volkshuis, Paturages.

E. Martel V. Glibert

Melkerijstraat, 9, Ecaussinnes. Chenois, Braine-l'Alleud.

Jos. Denies

Volkshuis, Brussel.

K. Hannick

Ons Huis, Vrijdagmarkt, Gent.

Antwerpen

Chr. Mahlmann

Diepestraat, 152, Antwerpen.

Brussel

J. Lauwers

Volkshuis, Brussel.

Moeskroen Brussel

D. Allinckx S. Jénait Verhpeven J. Cortvrint

De Verbroedering, Moeskroen. Rue du Poincon, 1-3, Brussel. Guldenhoofdstraat, 3, Brussel. Volkshuis, Brussel.

(4) : . . .

.

.

.' .

.

.

RIJTUIGNIJVERHEID : Centrale der Rijtuigmakers STEENNIJVERHEID : Nationale Federatie der Steenkappers . Nationale Federatie der Kasseiers . .

. .

14,050 985

14,120 985

13,800 985

13,900 985

TABAKNIJVERHEID : Centrale der Tabakbewerkers

.

2,900

2,900

2,900

2,900

2,800

TEXTIELNIJVERHEID : Nationale Federatie der Textielbewerkers.

21,500

21,500

21,500

21,500

14,421

4,309 250 450 50 30 1,296 650

4,309 250 450 50 80 1,250 650

3,744 250 450 50 30 1,250 650

711

711

750

900

630

2,000

1,900

100 100 250 300

100 100 235 320

2,000 100 100 235 325

2,000 100 100 235 325

2,000 lpO 85 250 200

.

.

.

TRANSPORTBEDRIJF : Dok werkers, Antwerpen ld. :-- Brugge . ld. Gent . . ld. Oostende ld. koeselare Belgische Zeemansbond Centrale Transport te land Centrale der Transportarbeiders VOEDING SNIJ VERHEID. : Centrale der Voedingsnijverheid VERSCHILLENDE : Gemengde Vakbond, Moeskroen Koffiehuisbedienden, Brussel. . Passementwerkers, Brussel . . Vergulders-Ornemanisten, Brussel Zadelmakers, Brussel . . . . NIET MEER AANGESLOTEN Duitsche Kuipers, Brussel

1,671 14,100 Brussel 975 Braine-l'Alleud

Brussel

4,578 250 500 30 1,775 625 (5)

»

: .

.

20

133,048

i34 i 10?

127,888

121,759 116,082

(l)T%jViéa ip wezenlijkheid 1178 leden, doch voor de leden van Brussel werd reeds door de Federatie van het Boek te Brussel betaald. (2) Hebben voor de 800 Brusselsche Beekbinders niet betaald, daar dit voortaan door de Centrale der Boekbinders geregeld wordt. (3) De nationale sekretaris der Letterzctlerafcderatie ia gezel Art. Van Haesen-

donck, Van Meyelstraat, 4Qf Broasel,

(4) De nationale sekretaris der Mijnwerkers is.gezel Alf. Lombard, Ferrerstraat, te Souvret. \ (5) Ondanks;ons herhaald aandringen hebben we van de Transportarbeiderscentrale niet kunnen bekomen dat zij zich met hare bijdragen zou in regel

stellen*