En dan? Onafhankelijk magazine van Tilburg University. De vechtlust van een Olympisch hockeyer TOP-week in beeld

De vechtlust van een Olympisch hockeyer TOP-week in beeld

Het zwarte gat na de studie Een tsunami van fraude

En dan?

no. 02 13 september 2012

Onafhankelijk magazine van Tilburg University

02. BroersNieuws

Het lijkt Babylon wel, maar dan zonder spraakverwarring

Column

What’s in a name... Het nieuwe collegejaar is weer begonnen. Zo leuk, al die buitenlandse studenten op de campus. Al die talen die je hoort: Spaans, Italiaans, Chinees, Limburgs, Fins, Japans – noem maar op. Het lijkt Babylon wel maar dan zonder spraakverwarring, want gelukkig spreekt iedereen ook Engels, of althans een taal die daar veel van wegheeft. Nu wil het geval dat ik laatst zo’n buitenlandse student tegen het lijf liep. (Ik moet toch eens beter uitkijken waar ik loop, want soms doe ik zo iemand echt pijn). Het was een Japanner, dacht ik, of een Chinees of zo, of een Pool – dat weet ik niet meer precies. De student glimlachte, maakte een lichte buiging en vroeg me ‘if I could show him the dean’s office’. Dat kon ik natuurlijk: ‘Sure,

it is on the second floor of that building over there. Just ask for the dean, his name is Martin’. De student twijfelde, trok een wenkbrauw op (zijn linker) en vroeg: ‘Dean Martin? Isn’t he dead?’ Ik maande hem tot stilte, keek snel om mij heen en fluisterde: ‘Yes, he is. But don’t tell – he doesn’t know...’. Ja, kom nou toch, wat een rare vraag – dan kun je zo’n antwoord krijgen. Die buitenlanders met hun vreemde gevoel voor humor!

Erik-Jan Broers is docent aan de rechtenfaculteit. Lees zijn blogs op UniversOnline.

En passant Van stoffige broeikast naar ... Dozen, dozen, dozen. En verhuiskarren. Ontelbare verhuiskarren. Univers zit midden in een hectische verhuizing. Alles moet mee, dus ook het grootse papieren archief. Ondertussen werd wel gewoon een fraai magazine in elkaar gedraaid. Niet te gleuven.

Tips? Mail de redactie: [email protected]. Tweeten kan ook: twitter.com/ universtweet.

Univers 13 september 2012

... naar frisse vissenkom Univers vond per 11 september een nieuw fris onderkomen in gebouw C(obbenhagen). Geen uitzicht meer op Prismadaken en beton, maar inspirerende blik - dankzij enorme vissenkomramen - op waterpartijen, bomen en misschien wel Vlaamse gaaien en eekhoorntjes. En hopelijk ook niet langer zweten bij een graadje of 37. Feestje? Cobbenhagen kreeg voor haar vijftigste verjaardag een flinke beurt. Bouwvakkers, soms wel 250 op een dag!, werkten de ganse zomer door. Ze bouwvakten niet alleen een nieuw onderkomen voor Univers in elkaar, maar ook

bijvoorbeeld spiksplinternieuwe toiletten. Het gebouw is inmiddels opgeleverd, tot grote vreugde van Paul Hoeijmans, hoofd Real Estate Management. “Waar ik het meest trots op ben is dat ‘mijn mannen’ het voor elkaar gekregen hebben om vier maanden onvoorziene uitloop door asbest terug te brengen tot de oorspronkelijke deadline. Dat was heel veel weekend- en avondwerk.” Tegelijkertijd met de feestelijke wederopstanding van dit ‘moderne klooster’ heeft Univers een 50-jarig feestje te vieren. Ons feestje houden we nog even tegoed. Zullen we maar zeggen. Zilveren legpenning Bij de Opening van het Academisch Jaar op maandag 3 september kreeg Hein van Oorschot een zilveren legpenning van de gemeente Tilburg. Hij kreeg deze gemeentelijke onderscheiding bij zijn afscheid als voorzitter van het College van Bestuur van de UvT. De legpenning bestaat sinds 1934 en kent drie varianten: de gouden legpenning, de grote zilveren legpenning en de zilveren legpenning. De zilveren legpenning gaat naar personen en instellingen die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de stad. Met deze onderscheiding schaart Hein zich bij het illustere gezelschap der verdienstelijke

Tilburgers: een clubarts van Willem II (Jan Vioen), gemeentelijke ambtenaren (Jan Poort en Louis Houët), een horecaman (Patrick Verbunt) en cultuurman (Ed Schilders).

Inhoudsopgave .03 Colofon

08.

Adres Postbus 90153 5000 LE Tilburg [email protected] www.universonline.nl Basisontwerp Unit20: Yoe San Liem en Maud van Velthoven Cover Pascal Tieman Druk PrismaPrint Advertenties [email protected] Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 3 verschijnt op 4 oktober 2012 Redactieraad Bart de Geus, Jasper Haenen, Annemarie Hinten, Marcel Zeelenberg, Antony Pemberton, Jos Straathof, Walther Verhoeven (adviseur).

12.

Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel, Dieter van den Bergh, Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Andrew Cartwright, Gerrie van Dooren, Michael Doove, Adrian van den Eerenbeemt, Toon van Esch, Anandi Grefkens, Sonia Kolasinska, Suzanne Maathuis, Lieke Meertens, Charles Peter, Iris Scherphof, Tim Staps, Bas van der Schot, Bart Smout, Malini Witlox, Christiaan Westgeest, Esra van der Wolk.

22.

Malini Witlox schreef 'Eén baan, vierhonderd reacties' (pagina 12-17)

De arbeidsmarkt is vol, overvol zelfs. Met een diploma alleen kom je er in de meeste gevallen niet meer. De meeste werkgevers vragen ook voor junior banen drie jaar relevante werkervaring. Recentelijk hadden we een vacature bij Univers. Er kwamen 160 reacties op. En van die 160 waren er minstens 100 kandidaten die de juiste vooropleiding hadden en in veel gevallen ook ruime journalistieke werkervaring. Een lastige klus om daar een voorselectie van te maken. 99 kandidaten die het werk mogelijk toch hadden kunnen doen, belandden op de nee-stapel. Studenten die net van de opleiding komen zijn nagenoeg kansloos in de ratrace om een baan.

08.

Van vechter tot overwinnaar

22.

Science: no self-cleaning

04. Buzz

Hockeyer en oud-student aan Tilburg Uni-

Science fraud, tip of the iceberg? Interview

06. Pics

versity Marcel Balkestein won in Londen een

with expert and researcher Wolfgang Stroebe.

08. Passion, fear & faith

Olympische medaille, maar verloor zijn broer. Zijn persoonlijke verhaal. 12.

Eén baan, vierhonderd reacties

24.

Job shopping

Do’s and don’ts for international workers

Overheard on campus

Afstuderen is een schone zaak. Maar dan met je

27.

bul de boer op. Het is anno 2012 geen sinecure.

New in Univers: the latest gossip

17. TOP-modellen op de cover 18. Lifestyle 22. Science & School 24. International 27. What’s in the world

Al zijn de vooruitzichten niet louter negatief.


04. Buzz

coördinatie Malini Witlox

Knipoog

;)

Comaranja

Commentaar

Soap rondom langstudeerboete Komt-ie er wel of komt-ie er niet? Drie dagen lang debatteerde de Tweede Kamer over mogelijkheden om de langstudeerboete af te schaffen en leefden studenten tussen hoop en vrees. Hoe kon het financiële gat dat daardoor ontstond gedekt worden? Uiteindelijk kwamen de politici er niet uit. Studenten die te lang over hun studie doen, krijgen dus vanaf deze maand gewoon een boete van 3000 euro aan hun broek. 'Een soap over de rug van de studenten', riepen de verschillende studentenorganisaties na het mislukken van het overleg. Daar hebben ze een punt. Dat de boete er kwam, stond eigenlijk al vast. Tot het CDA bij een lijsttrekkersdebat in Utrecht liet weten gedraaid te zijn. Weg meerderheid, kansen voor de student. Uiteindelijk bleek alles verkiezingsretoriek. Afschaffen van de boete zou 180 miljoen euro kosten. Voor de gemiddelde Nederlander een hoop geld, maar op de landelijke begroting een schijntje, een druppel op de gloeiende plaat. Als de politici echt wilden, hadden ze een oplossing kunnen vinden. Er is nog een ontsnappingsmogelijkheid. PvdA en SP komen met een initiatiefwet om de langstudeerboete van tafel te krijgen. Beide partijen zijn het eens over de financiering. Met de initiatiefwet wordt de invoering van de boete met terugwerkende kracht per 1 september opgeschort tot 1 januari 2013. Dat kost 62 miljoen euro, geld dat de partijen halen uit een ‘meevaller in de studiefinanciering’. Tijdens de formatie kan dan worden gezocht naar een structurele oplossing. Het initiatief wordt pas na het Kamerreces behandeld in de Kamer. De kans op succes is echter miniem. Als je er na drie dagen praten niet uitkomt (de Tweede Kamer kwam er nota bene voor terug van vakantie), kom je er ook over een paar weken niet uit. Van (beoogd) uitstel komt in dit geval waarschijnlijk dus geen afstel.

Er waait sinds vorig jaar een nieuwe wind tijdens de introductie van nieuwe studenten in Tilburg. Een beetje een friswind want - zo vond men in bestuursburelen - er was in het verleden toch wat te veel aandacht voor bier, drank en zuipen. Vandaar dus dat er gemopper kwam uit communicatiekringen toen onze traditionele Uitgids (voor de dertiende keer het Tilburgse kroegleven vlijmscherp gerecenseerd) uitkwam tijdens de introductie. Wat moeten ouders daar wel niet van denken? De cover, met een foto van een op straat liggende dronken student bij een plas overgeefsel, hielp ook niet echt. Een ouderwetse clash tussen het corporate communicatiebeeld van frisse, nuchtere studenten versus het fotorealisme en de kritische kroegbeschouwingen van het onafhankelijke universiteitsblad. Het is ook een kwestie van smaak. Maar hoe dan ook kun je niet zeggen dat met de fotoreportage in de Uitgids overmatig alcoholgebruik verheerlijkt werd. Alcoholvrij is overigens ook niet altijd alles. Dat bleek weer bij de introductieavond van onze onderwijsburen aan de prof. Gimbrèrelaan, de ROC-opleiding voor onderwijs en kinderopvang. Zij schonken geen bier, maar ranja voor de verse nieuwe leerlingen. Tenminste, dat dachten ze. Twee 16-jarige meisjes op de intensive care later bleek de 'ranja’ niet de bekende vriendelijk-zoetige dorstlesser, maar onverdund vaatwasmiddel. De afwasmiddelkannen leken namelijk verdacht veel op de limonadekannen, of andersom. En ook inhoudelijk leek het allemaal sprekend hetzelfde. In ieder geval was de vergissing zo gemaakt. Een belangrijk leermomentje aan het begin van de opleiding kinderopvang.

Ik heb binnen een half jaar een baan op niveau als ik ben afgestudeerd Nee, misschien heb ik wel werk, maar niet in de functie waartoe ik opgeleid ben. (43%, 81 stemmen)

Ja, ik denk dat ik snel een baan heb. En zelfs op het niveau waarop ik afstudeer.

Nee, na mijn afstuderen moet ik een uitkering aanvragen. (21%, 41 stemmen)

Ja, ik heb al een baan op niveau. (6%, 11 stemmen)

(30%, 56 stemmen)

Totaal aantal stemmen: 189

Tim Verhoeven (22), masterstudent Fiscale Economie “Ik denk dat ik binnen een half jaar na mijn afstuderen een baan heb. Dat weet ik eigenlijk wel zeker. In het vakgebied waarin ik ga werken is er meer vraag dan aanbod. Dat merk je nu ook tijdens de colleges waar flyers en foldertjes worden uitgedeeld door bedrijven.”

Tom van Pinxteren (22), masterstudent Strategic Management “Als je kijkt naar de vermindering van het aantal vacatures in de afgelopen jaren, denk ik niet dat ik snel een baan heb gevonden. Een baan onder mijn niveau zou dan betekenen dat ik moet gaan concurreren met hbo’ers, dus nog veel meer concurrentie.”

Ga naar UniversOnline en stem op onze nieuwe poll

Geen collegegeldvrij besturen op TiU

UniversOnline Univers 13 september 2012

Er komt geen collegegeldvrij besturen op TiU. Het College van Bestuur maakt geen gebruik van de wettelijke mogelijkheid die de Tweede Kamer heeft gecreëerd.

Kees Koedijk weg bij UvT

Kees Koedijk, decaan van de Tilburg School of Economics and Management (TiSEM) vertrekt bij

de economische faculteit. Hij stapt over naar de TiasNimbas Business School. Koedijk is niet de enige decaan die bij de UvT vertrekt. Eerder vertrokken drie andere decanen van de universiteit ook al.

TiU. Als de universiteit betaald parkeren voor medewerkers invoert, is de kans groot dat er een probleem wordt gecreëerd voor de omliggende woonwijk en de aanliggende bosrand.

Geen betaald parkeren op TiU

Shanghai Ranking: Utrecht weer de beste

Er hoeft ook in de toekomst niet betaald te worden om te parkeren op de parkeerterreinen van

De Universiteit Utrecht (UU) is de beste universiteit van Nederland. De universiteit uit

Buzz .05

De wereld van hel, cv’s, verdoemenis en sollicitaties

ff bellen

Column

met Freek Bohm

Zes basketballers van de Heren 1 van de Tilburgse Studenten Basketbal Vereniging Pendragon trokken deze zomer naar het Spaanse Cordoba voor deelname aan het EK Basketbal voor studenten. Ze eindigden als laatste, maar hebben volgens teamcaptain Freek Bohm wel veel geleerd. Teleurgesteld over het resultaat? “Nee, we wisten voordat we gingen al dat we niet veel zouden winnen. Bij het NK voor studenten zijn we als vierde geëindigd. Normaliter gaat de nummer 1 naar de European University Games, dat was Groningen. Die wilden echter eerst niet omdat deelname 10.000 euro kost. Uiteindelijk kwam de organisatie bij ons uit, we hebben dat geld via sponsoring, subsidies en eigen bijdrages bij elkaar gekregen. We hadden geen sterke bezetting in ons team, we konden ook maar zes spelers afvaardigen.”

Tegen wie heb je gespeeld? “Er waren vier poules met ieder vier teams. Wij speelden tegen Servië, Portugal en Spanje. We hebben alle poulewedstrijden verloren, maar tegen Spanje en Portugal wel een goede wedstrijd gespeeld. De wedstrijd tegen thuisland Spanje was echt een belevenis, we speelden in de grootste sporthal en er waren veel Spaanse supporters die voor een leuke sfeer zorgden. Het niveau ligt enorm hoog. Er zitten teams bij die op het hoogste niveau in Nederland mee zouden kunnen draaien. De winnaar van het toernooi, Litouwen, is op zo’n professionele manier bezig. Daar hebben we enorm veel van geleerd. We hebben zoveel mogelijk andere wedstrijden bezocht om trucjes af te kijken.”

Proost

Hoofdprijs voor kunst Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet; het academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit. Kunst loont, concludeert econoom Cristophe Spaenjers in zijn Tilburgs promotieonderzoek. En nu blijkt dat die theorie ook in de praktijk geld oplevert. Vierduizend euro mag Spaenjers op zijn rekening bijschrijven als winnaar van de prijs voor de beste dissertatie in het academisch jaar 2011-2012. De dissertatieprijs wordt elk jaar bij de opening van het academische jaar uitgereikt. De tweede prijs ging naar TiU-docente Lisette Mol en haar proefschrift over gebaren en communicatie. De jury was onder de indruk van haar onderzoek, dat nieuwe onderzoeksmethoden introduceert in het vakgebied. Die zouden veel kunnen betekenen voor mensen met communicatiestoornissen of voor het bestuderen van interactie tussen mens en machine. Aan de tweede prijs is een bedrag verbonden van tweeduizend euro.

de Domstad kwam als beste uit de bus bij de internationale Shanghai Ranking. De onderwijsinstelling verliest wel terrein ten opzichte van 2011. Toen eindigde de UU op de 48ste plaats, dit jaar moet Utrecht het met de 53e plek doen. De Universiteit van Tilburg eindigt opnieuw ergens tussen plek 400 en 500 in.

Elke dag vers nieuws? Ga naar Univers Online!

Sollicitatiemoedeloosheid We studeren op het verkeerde moment (af), heb ik begrepen. Als ik de spookverhalen die ik mezelf heb laten vertellen mag geloven. Ik heb deze Univers vooraf niet gelezen, maar na de prachtige vorige cover en de gedenkwaardige onderwerpen in het blad, verwacht ik nu een verhaal van een meer negatieve strekking. Zelf heb ik vooralsnog weinig last van sollicitatiemoedeloosheid. Nadat ik mijn puberale energie ben verloren in de koelingen en kantines van de Albert Heijn, heb ik me met succes overal op de universiteit naar binnen weten te praten. (Naar binnen) werken houd ik namelijk niet zo van. Nu komt toch het moment dat ik, en met mij vele afgestudeerden, de wereld van hel, cv’s, verdoemenis en sollicitaties mag (lees: moet) gaan betreden. De fase van studentenbijbaantjes waarbij je jezelf met een knipoog, kort rokje of gespierbalde arm in een hormoonrijke omgeving naar binnen flirt (letterlijk dan wel figuurlijk) is toch echt voorbij. Nee, vanaf nu moeten wij indruk gaan maken met uitermate indrukwekkende ervaringen als bestuurslid bij een marginale ‘dertien-in-een-dozijn-studievereniging’, geweldige ervaringen tijdens buitenlandse studies in de Randstad of Groningen, of een prachtige stage waarbij je veel ervaring hebt opgedaan. Als slaaf, tegen een stagevergoeding. Om vervolgens afgewezen te worden wegens te weinig ervaring. Daarom wat arbeidsmarkttips van mijn kant, want ik ben de beroerdste niet. Stop met je studie en ga iets (minder) leuks doen op het hbo of (nog beter) mbo, beloof bij je vakkenvulof bordenwassollicitatie eeuwige trouw tot de dood jullie scheidt, of blijf nu lekker zitten waar je zit tot de economische rampspoed voorbij is en de zondvloed van openstaande vacatures zich openbaart. Het leven van een arbeider in spé kan soms zo eenvoudig zijn. Michael Doove (23) is student Communicatieen Informatiewetenschappen en schrijftutor.

Tweets

Welkompraatje. Niet heel spannend. Ik hoop niet dat deze man een van de best Engels sprekende professoren is aan de UvT. #dunglish

Het begint al lekker op de #uvt, eerste college gelijk 200 man in een zaal voor 150! U kunt ook op de trap zitten...

@Tiems op 20 augustus

@jeroenrasenberg op 27 augustus

Docenten platspammen voordat academisch jaar begonnen is. Ze zullen weten wie ze aangenomen hebben voor de Research Master :-) #UvT

Chaos @studentenbalie #Uvt het nummertjessysteem blijkt ingewikkeld te zijn. #gewoonopjebeurtwachten

@mzelst op 21 augustus

@kimvdvelden op 27 augustus Univers 13 september 2012

06. Pics

fotografie Christiaan Westgeest


Geluk Woensdag, traditionele spellendag van de TOP-week. Het was heet, bloedheet. Een hoog geluksniveau heeft deze foto. Geluk omdat men verfrist is. De eerstejaars zijn getagd, je ziet bandjes van de TOP, van

Café Miller en een plaktattoo van Bolle. De een na linkse jongen draagt een bandje met Olof en een vraagteken. Betekent dit dat hij geen lid is en nog ontgroend moet worden of heeft de bandjesschrijver nog geen bevestiging van het Oloflidmaatschap? Het heeft iets onafs, alsof de

Pics .07

drager nog kan kiezen, ben ik Olof of niet? De jongens zien er fris uit, behalve de linkse jongen, hij kijkt wat wazig uit zijn ogen en grijpt naar zijn hoofd. Tussen alle natte lijven vallen de twee jongens in het zwart op. De achterste jongen draagt ook een concertbandje. Waarom zijn ze

nog zo droog? Ze lijken een duwtje in de rug van de jongen achter hun te krijgen. Met een beetje geluk zijn ze zo ook nat. Univers 13 september 2012


Het zit in mijn aard. Tegenslagen maken me krachtig


Passion, fear & faith .09

tekst: Lieke Meertens fotografie: Dolph Cantrijn

Van vechter tot overwinnaar Olympisch hockeyer Marcel Balkestein

3,5 miljoen Nederlanders keken vorige maand toe hoe hij ons land verdedigde tegen Duitsland in het Olympisch hockeyteam. Het werd een zilveren medaille voor de voormalig Tilburgse student fiscale economie Marcel Balkestein (31). De euforische winst staat echter in groot contrast met intens verlies: slechts enkele maanden geleden overleed zijn broer. “Hij steunde me in alles, was mijn beste vriend.”

‘N

u ben ik álles kwijt,’ schoot afgelopen maart door zijn hoofd, toen hij bij het ziekenhuis arriveerde. Zijn broer Jean-Paul - precies dertien maanden ouder - was plotseling overleden aan een hartstilstand, tijdens het joggen in het bos. Een voorbijganger rende direct toe om te reanimeren en ook de ambulance was er snel bij, maar het hielp niet. Zonder moment van afscheid was hij in één klap enig kind. Marcel: “Mijn vader is 85 jaar. Hij zei meteen: ‘Had mij dan laten gaan’.” De hockeyer had al een periode vol beproevingen achter de rug. Zijn relatie strandde na tien jaar en allerlei blessures maakten dat hij maandenlang uit de running lag. Marcel: “Het staat allemaal in schril contrast met dit gemis. Jean-Paul was mijn beste vriend, steunde me in alles. Van kinds af aan beschermde hij me, hield me altijd de hand boven het hoofd. Een keer pakten we stiekem de auto van mijn oma, om rond te toeren. Per ongeluk reed ik een deuk erin. Zonder dit op te biechten, zetten we de wagen terug. Mijn broer bleef bij hoog en laag beweren dat ik het écht niet gedaan had. Typisch Jean-Paul.” Heeft zo’n medaille nog wel waarde voor je na zijn dood? Hij knikt. “Juíst. Jean-Paul vond het prachtig dat ik naar de Olympische Spelen zou gaan. We spraken af om samen te feesten in het Holland Heineken House. Daar verheugde hij zich enorm op. ‘Nu zal ik die medaille binnenhalen ook’, besloot ik na zijn dood.

Marcel in werk & sport Jarenlang hockeyde Marcel Balkestein (1981) in zijn woonplaats Heeze. In 2001 maakte hij de overstap naar Oranje-Zwart uit Eindhoven waar hij verdediger werd. Vier jaar later schopte hij het tot het Nederlands elftal en mocht

Als eerbetoon. Het blijft natuurlijk relatief. Ik zou de zilveren plak zo inwisselen, als ik hem daarmee terug kan krijgen. Maar Londen was het enige leuke dat ik nog over had, dus ben ik extra hard gaan knokken. Het zit in mijn aard. Tegenslagen maken me krachtig.” Een soort bewijsdrang? “Ja. Als mensen zeggen dat ik mijn doelstellingen vast niet haal, zet ik nog een extra tandje erbij. Ik heb altijd hard moeten werken. Zoveel talent heb ik niet. Ik heb de top vooral bereikt door discipline. Niet drinken, feestjes missen, keihard trainen. Altijd dat beetje extra geven. Als je dat niet doet, blijf je een middenmoter. Daar pas ik voor. Ik wil het beste uit mezelf halen. Op sportgebied, maar ook in werk en relatie.” Wat maakt winnen zo mooi? “Toen ik in Den Bosch op het podium stond en zag dat meer dan tienduizend man waren toegestroomd voor onze huldiging, voelde ik me even een held. Als klein jongetje moedigde ik sporters aan in het PSV-stadion en ineens sta je daar zelf als winnaar. Op zo’n moment ben ik heel trots op mezelf. Dan weet ik waar ik het allemaal voor heb gedaan. Het is mooi om te zien dat Nederland genoten heeft van ons spel en dat we mannenhockey weer op de kaart hebben gezet. Natuurlijk heb ik ook een sterke intrinsieke motivatie. Maar de waardering van buitenaf speelt zeker een rol.”

deelnemen aan de Champions Trophy in India. Tot zijn grote teleurstelling viel hij daarna af voor de selectie. Het gaf hem wel de kans om na zes jaar zijn studie fiscale economie aan Tilburg University af te ronden. In 2008 werd hij wederom geselecteerd voor Oranje. Afgelopen

augustus maakte hij zijn droom waar en sleepte een zilveren plak in de wacht op de Olympische Spelen in Londen. Zijn topsport combineert hij met werk bij ABN-Amro als accountmanager. Ook geeft Balkestein als topsporter presentaties, clinics en gasttrainingen.



Vroeger was ik sneller bang wat mensen van me dachten. Dat ze me bijvoorbeeld een eikel zouden vinden ‘Het voelt als net niet’, twitterde je de dag na de finale. “Ja, zilver is toch net geen goud, hè? Ik ga altijd voor het hoogst haalbare. De beste verdediger van de wereld wilde ik worden. De tweede plek voelt dan even zuur, zeker omdat we die al in onze zak hadden na de halve finale tegen Groot-Brittannië. Toch wordt de medaille iedere dag mooier. Juist door alle waardering die we van het publiek krijgen. Daardoor ga ik langzaamaan beseffen dat onze prestatie heel bijzonder is. Van tevoren had ik dit niet durven dromen en moet je kijken hoever we gekomen zijn! Mijn medaille heb ik opgedragen aan Jean-Paul. Zo zit er toch nog een gouden randje aan.” Zijn gang ligt nog vol ingepakte tassen en een grote feloranje koffer. Marcel Balkestein heeft nog geen tijd gehad om ze uit te pakken sinds hij terug is uit Londen. Van de ene huldiging vloog hij na de andere, om direct daarna het vliegtuig naar Spanje te nemen voor een weekje strand met twee hockeyvrienden. De eerste paar dagen gierde de adrenaline nog door zijn lijf. Toen die onrust zakte, kon hij eens kalm uitkijken over zee om z’n leven te overzien. Van jongs af aan wilde hij al bij het Nederlands elftal, maar aanwaaien kwam het hem niet. De Brabander heeft zich altijd hard moeten bewijzen op het hockeyveld. In 2005 werd hij geselecteerd voor Oranje, maar het jaar daarna viel hij weer af. Het betekende geen Olympische Spelen in Peking. Een enorme teleurstelling, maar hij knokte stug door, inclusief allerlei blessures – teen, jukbeen en een volledig afgescheurde achillespees. Met een ijzersterke mentaliteit sloeg hij zich razendsnel door de revalidatieperiodes heen. Afgelopen maand resulteerde het harde werken in de ultieme beloning: schitteren op de Olympische Spelen in Londen. In zijn Eindhovense tuin zit hij nu achteruit gezakt met een glas water aan een grote houten tafel, zes stoelen eromheen. Zijn spijkerbloes hangt losjes over een donkerblauwe broek, daaronder gympies. In rap tempo babbelt hij met Brabantse tongval over de grootse euforie en het intense verdriet van afgelopen jaar. Aan de muur in de gang prijken vier grote foto’s van de twee broers: samen in het bubbelbad, samen op vakantie onder een waterval. Je praat heel makkelijk over Jean-Paul. “Daar ben ik zelf ook verwonderd over. Ik ben geen dag in bed blijven liggen om te huilen. Daar heb ik me erg schuldig over gevoeld naar hem toe. Iedereen om me heen huilde constant. Dat had ik niet. Maar ja, er is geen gebruiksaanwijzing om te rouwen,


hè? ‘Mis ik hem dan niet?’, dacht ik. Maar natuurlijk mis ik hem ontzettend.” Is dat gevoel altijd aanwezig? “Het zijn kortstondige heftige momenten. Vaak denk ik: ‘Fuckzooi, hier had je gewoon bij moeten zijn’. Zeker in Londen. Of ik vraag me af: hoe zou hij dit gevonden hebben? Laatst schoot ineens de vraag door mijn hoofd: wie moet er nu getuige zijn op mijn bruiloft? Er komen nog moeilijke tijden aan. Zijn verjaardag, zijn eerste sterfdag, kerstmis. Vroeger zaten we met z’n zessen aan tafel – wij allebei met onze vriendin erbij – nu zit ik daar alleen tegenover mijn ouders.” Bezoek je zijn graf vaak? “In het begin ging ik iedere dag. Dat wordt minder. Er staat een bankje in het bos met een kaars en bloemen erbij. Daar ga ik regelmatig even zitten. Dan steek ik de kaars aan, en luister op mijn iPod het liedje dat op de begrafenis is gedraaid.” Hij pakt zijn laptop erbij en speelt via YouTube het nummer Genoten van Guus Meeuwis, dat treffend aansluit bij de troostrijke herinneringen die hij koestert aan zijn broer: ‘Ik heb genoten van jouw liefde, genoten van jouw vriendschap en van jou’. Marcel zet het volume lager en vertelt door: “De eerste maanden leek het alsof hij gewoon op vakantie was, dat hij nog terug zou komen. Nu is het besef wel doorgedrongen dat ik hem voorgoed kwijt ben. Ik denk vooral terug aan onze dierbare geschiedenis. Ook zijn begrafenis zat vol leuke anekdotes.” Heb jij ook gespeecht? “Ja, ik ben heel blij dat ik dat gedaan heb. Ik heb mijn verhaal wel eerst tien keer geoefend, voor mijn ouders en vrienden, om de ergste emotie alvast eruit te halen... Wil je hem lezen?” Hij opent het document op zijn laptop. Jean-Paul was ‘koning spiekbrief’, las Marcel in de kerk voor. Hij verhandelde de briefjes op het schoolplein. Marcel begint te lachen: “Mijn ouders leerden JP op de begrafenis ineens van een heel andere kant kennen! Grappig was dat.” De broers hadden diepe gesprekken met elkaar en delen een groot sportverleden. Vanaf hun vijfde zaten ze samen op hockey en tennis en regelmatig stonden ze tegenover elkaar in finales. Jean-Paul won altijd. “Heel irritant. Op mijn twaalfde won ik eindelijk een keer van hem. Geweldig vond ik dat! Ik heb altijd slecht tegen mijn verlies gekund.” Hoe uitte je dat? “Ik kon met rackets gooien. Of ik bleef urenlang boos rondlopen.

Passion, fear & faith .11

Ik ben nogal een verhit menneke. Schelden deed ik nooit. Maar ik kan wel verhaal gaan halen bij de scheidsrechter. Jean-Paul niet, die bleef altijd rustig, bedachtzaam. Daardoor won hij waarschijnlijk ook zo vaak. Uiteindelijk besloot hij niet door te gaan met hockey. Hij koos voor het sociale leven in Heeze, met de biertjes en feestjes. Ik vond het moeilijk dat hij linksaf sloeg en ik rechtsaf. Ik miste hem op het veld. Hij had veel talent. Maar hij bleef me in alles steunen, kwam naar zoveel mogelijk wedstrijden kijken.” Je was jaloers op zijn vriendengroep las ik net in je speech? “We hebben dezelfde vrienden, ik was jaloers op de band die hij met ze had. Hij zag ze veel vaker, deelde alles met ze. Ik was door trainingen en wedstrijden vaak afwezig. Als ik ze dan wel zag, dacht ik: ‘ja, ik kan nu niet praten over dingen die me dwars zitten. Ze zien me aankomen’. Dat is wel veranderd. Ik heb afgelopen jaar geleerd om meer over mijn gevoelens te praten. Vroeger was ik sneller bang wat mensen van me dachten. Dat ze me bijvoorbeeld een eikel zouden vinden. Nu zeg ik gewoon hoe ik me voel.” Zijn er meer dingen die je nu anders doet? “Ik heb geleerd om waardevollere keuzes te maken. Bijvoorbeeld om echte vrienden te onderscheiden van mensen die alleen iets van me willen omdat ik sportman ben. Als ik moest kiezen tussen een sportgala of een avondje naar Hans Teeuwen met vrienden,

ging ik naar het gala. Nu kies ik voor mijn vrienden. Ook waardeer ik de mensen om me heen meer. Ik stuur even een sms’je, of bel vaker op. De band in onze vriendengroep is een stuk hechter geworden. Ja, als je er dan toch een voordeel uit moet halen, dan is dat het. Mijn ouders en al onze vrienden waren erbij in Londen. Heel fijn was dat. Ik ben niet gelovig, dus ik heb niet het gevoel dat Jean-Paul meekijkt. Maar doordat zij er allemaal waren, was hij er ook een beetje bij. Ik heb ontzettend genoten in Londen. Sowieso geniet ik heel bewust van iedere dag. Het kan zo voorbij zijn.” Ben je daar bang voor? Hij schudt z’n hoofd. “Ik heb wel allerlei onderzoeken gehad, want Jean-Paul is gestorven aan een verdikte hartspier. En dat is erfelijk. De specialisten hebben bepaald dat ik gewoon mag sporten. Ik blijf überhaupt niet lang stilstaan bij dingen die mis kunnen gaan.” En wat brengt de toekomst? “Ik blijf sowieso nog twee jaar in het Nederlands elftal, ik hoef nu nog geen rekening te houden met een vriendin. Nog een keer de Olympische Spelen zie ik niet snel gebeuren, dan ben ik 35 jaar. Ik wil graag een gezin, ik ben dol op kinderen. Het komt allemaal wel, daar heb ik alle vertrouwen in. Ja, ik ben heel positief ingesteld. Iedere dag sta ik met een glimlach op.”


12. Coverstory

tekst Malini Witlox

Eén baan, vierhonderd reacties Het was zo gezellig toen je met je studie begon. Met vijfhonderd medestudenten in de collegebanken, na afloop met een grote groep de kroeg in. Helemaal top. Maar nu zijn die vijfhonderd aardige medestudenten veranderd in concurrenten. Allemaal azen ze - in deze economisch ongewisse tijden - op dat ene baantje.

“H

et is beter om je cv in te korten, tot twee A4’tjes maximaal. Werkgevers willen in een overzicht zien wat je hebt gedaan. Je kunt bij je master ook alleen de vakken noemen die relevant zijn voor de functie in plaats van alle vakken. Haal je werkervaring naar boven, zet het boven de cursussen. Je doet nu juridisch werk, dat is heel waardevol qua ervaring. Maar verder zien je brief en cv er heel goed uit.” Aan het woord is Kristel van Oosterbosch, studiekeuze- en loopbaanadviseur bij Tilburg University. Ze praat tegen Marlou de Veer, in mei 2012 afgestudeerd aan de rechtenfaculteit. In ongeveer tien minuten tijd neemt de loopbaanadviseur haar brief en cv door. Met pen streept ze af en toe wat door of schrijft ze er iets bij. “Burgerlijke staat hoef je niet meer te vermelden, dat is geen relevante info voor de werkgever in deze tijd. Vroeger was het als vrouw belangrijk of je wel of niet getrouwd was.” Op het cv-spreekuur komen wekelijks 6 tot 8 studenten. Het aantal studenten dat gebruik maakt van de diensten van Student Career Services stijgt sowieso. Niet vreemd, want een baan vinden is lastig.

“Tot 2008 groeiden de sectoren zorg, onderwijs en overheid. Veel onderwijsinstellingen hebben een vacaturestop, de overheid krimpt in. En juristen en economen kwamen juist vaak bij de overheid en semi-overheid terecht,” zo zegt Ton Wilthagen, hoogleraar aan TiU en als directeur van het Research Institute for Flexicurity, Labour Market Dynamics and Social Cohesion (Reflect) gespecialiseerd in arbeidsvraagstukken. Het is een doemverhaal, dat niet aansluit bij de wo-monitor 2011. Volgens deze landelijke enquête van de Vereniging van Nederlandse Universiteiten VSNU onder recent afgestudeerde academici waren wo-alumni in 2011 gemiddeld 2,7 maanden op zoek naar een eerste baan, in 2009 was dit 2,1 maanden.

Verborgen werkeloosheid “Het gaat bij die cijfers niet om een baan op niveau, maar om een baan op zich,” aldus Sonja Bekker, onderzoeker bij Reflect en gespecialiseerd in jeugdwerkloosheid. “Veel studenten nemen na een paar maanden solliciteren een bijbaantje of vragen bij hun oude bijbaantje of ze meer uren kunnen krijgen. En als je meer dan twaalf uur werkt, ben je formeel niet werkloos. Ook

Yolanda van Grootel

‘Studie gekozen die ik leuk vind’


Eind januari rondde Yolanda van Grootel haar master Marketing Management aan TiU af. Maar haar zoektocht naar een baan als junior marketeer heeft nog niets opgeleverd. Al zitten er nog wel wat gesprekken in het vat. Een marketingfunctie voor beginners. Die is anno 2012 niet makkelijk te vinden. Er zijn incidenteel wel vacatures, maar daar reageren honderden mensen tegelijkertijd op. Toch heeft Van Grootel geen spijt van haar studiekeuze. Voordat ze met haar master begon, volgde ze aan TiU twee bachelors: International Business en Economics. “Ik heb een studie gekozen die ik leuk vond. Als ik puur voor banenperspectief gegaan was, was ik wel accounting gaan doen." Kort na het afronden van haar master vertrok Van Grootel naar Azië voor een drie maanden lange rondreis. In de tussentijd zetten verschillende bedrijven in Nederland vacatures uit voor traineeships die in september van start gaan. “De deadline om op die banen te reageren was verstreken toen ik in Nederland terugkwam. Daar heb ik niet bij stilgestaan.” Een traineeship zit er dus niet in op korte termijn. Van Grootel zoekt daarom vooral naar geschikte junior marketingfuncties of salesbanen. Ze solliciteerde eerst in de regio Tilburg, inmiddels ligt haar focus breder. “Maar bij verschillende juniorfuncties vragen ze twee of drie jaar werkervaring. Hoe moet je die krijgen als je niet wordt aangenomen?” Het bekende kip-ei-verhaal dus, maar toch gloort er licht aan de horizon. “Ik ben een aantal bedrijven koud gaan bellen en één daarvan wilde net een vacature uitzetten. Binnenkort mag ik langs voor een tweede gesprek. En ergens anders mag ik ook langskomen voor een sollicitatie.” Mochten die gesprekken op niets uitlopen, dan blijft Van Grootel stug solliciteren. Haar back up-plan? Een stage. “Als ik begin volgend jaar nog geen relevante werkervaring heb, is dat een optie.”

Coverstory .13

heeft 25 procent van de jongeren een tijdelijke baan, tegen hun zin in.” Er is veel verborgen werkloosheid dus, maar hoeveel jongeren onder de 25 jaar zoeken nu volgens de formele cijfers een baan? Volgens het CBS ligt de jeugdwerkloosheid (jonger dan 25 jaar) nu op 12,2 procent. In vergelijking met de zomer van 2011 is het aantal jongeren met een ww-uitkering met 54 procent gestegen. Toch hebben Nederlandse academici het nog niet slecht. Allereerst ligt binnen de EU het jeugdwerkloosheidscijfer nog veel hoger (22,8 procent), daarnaast komen academici eerder aan een baan dan hbo'ers. Wilthagen: “Academici verdringen hbo’ers op de arbeidsmarkt en die verdringen op hun beurt mbo'ers. Die hebben het dus het moeilijkst.” Volgens de eerder genoemde wo-monitor heeft 63 procent van de werkende alumni na anderhalf jaar een baan op minimaal wo-masterniveau en 5 procent op wo-bachelorniveau. 21

procent geeft aan werkzaam te zijn op hbo-niveau. Bekker: “Het gaat hierbij ook om alumni van technische opleidingen en geneeskundestudies en in die twee sectoren is nog wel werk.” Als TiU-student heb je daar dus weinig aan, de Tilburgse universiteit staat (een uitzondering als Econometrie en Medische psychologie daargelaten) bekend als typische alfa/gamma-universiteit. Door de crisis op de arbeidsmarkt hebben studenten steeds meer behoefte aan steun, blijkt ook aan het gestegen aantal studenten dat beroep doet op de diensten van het Student Career Center. “In het eerste halfjaar van 2011 voerden we 320 individuele gesprekken, in het eerste halfjaar van 2012 waren dat er 440,” zo zegt projectleider Elke Schrijen. “Studenten van TiSEM maken veel gebruik van het individuele spreekuur, ruim 200. Ook de studenten van de faculteit Sociale wetenschappen weten de weg naar het Student Career Center goed te vinden. >>>

Ton Wilthagen

Aniek Verschuren

‘Ik weet wat ik kan’ Uit haar omgeving hoorde ze ‘horrorverhalen’ van studenten die na afstuderen nog ruim een jaar op zoek waren naar een baan. Maar zelf had TiU-studente Aniek Verschuren (23) supersnel een arbeidscontract. Op 15 juni leverde ze haar scriptie in, in september gaat ze aan de slag als consultant bij uitzendbureau Unique. “Ik heb zeven brieven verstuurd, bij vijf organisaties mocht ik op gesprek komen en één keer ben ik door een bedrijf benaderd naar aanleiding van mijn cv op Monsterboard,” vertelt Verschuren. Het geheim van haar succes? Allereerst een goede combinatie van studies. In vier jaar tijd volgde ze een bachelor Organisatiewetenschappen, waarbij ze tegelijkertijd negen vakken van Psychologie volgde. Daarna volgde ze een master Arbeids- & Organisatiepsychologie. Daarnaast heeft ze bewuste keuzes gemaakt in het opdoen van werkervaring. Tijdens haar bachelor heeft ze al stage gelopen bij een assessmentcenter. Bovendien heeft ze drie maanden voor UniPartners gewerkt, waar ze acquisitie deed. “Puur omdat ik sales nog niet op mijn cv had staan en dat is wel belangrijk in de huidige arbeidsmarkt.” De derde factor van haar succes? Een goede voorbereiding. Ze ging op bezoek bij een loopbaanadviseur van Student Career Services, waar ze samen in kaart brachten wat haar talenten waren, wat voor persoon ze was en wat voor werk het beste bij haar zou passen. “Ik weet daardoor heel goed wat ik wil en kan en ben daardoor super gemotiveerd om aan de slag te gaan in de uitzendbranche!”


14. Coverstory

‘Universiteit zet studenten koud op de arbeidsmarkt’ Ton Wilthagen, arbeidsmarktonderzoeker Opvallend is dat er relatief weinig studenten van de Rechtenfaculteit gebruik maken van de dienstverlening, ook gezien het feit dat de arbeidsmarkt voor deze studenten momenteel niet zo goed is.” Er is dus ook meer belangstelling voor het cv-spreekuur. In het eerste halfjaar van 2011 kwamen 70 studenten naar het spreekuur toe, in dezelfde periode in 2012 waren dat er 101. “De meeste studenten die bij ons aankloppen zitten in hun laatste jaar of zijn net afgestudeerd." Schrijen raadt studenten aan al vroeg in hun studie na te denken over hun toekomstplannen. “Eigenlijk begint je carrière op de dag dat je aan TiU begint. Ontdek tijdens je studie welke functies je leuk vindt, wat je belangrijk vindt in werk en ontwikkel je competenties. Vaak ontdek je door een stage of het idee wat je over advocatuur of het werken bij een multinational hebt ook echt klopt.” In 2011 lanceerde Student Services een careerportal, waar werkgevers startersbanen, stages en afstudeeropdrachten

Zoekduur in maanden van academische opleiding tot baan 2010 en 2012

kunnen plaatsen. Een succes, aldus Schrijen. “Er zitten nu 700 bedrijven op. Middelgrote regionale werkgevers maar ook grote bedrijven als Heineken, Philips, ABN AMRO en Interpolis. Iedere week komen er vacatures bij en inmiddels zit tien procent van de studenten op het portal.”

Zeven poten Ook op sites als Monsterboard en JobTrack vind je nog voldoende vacatures. Maar waar werkgevers eerder nog naar het schaap met de vijf poten zochten, zoeken ze inmiddels een schaap met zeven poten. Bij een advocatenkantoor kom je niet meer binnen met een 7 gemiddeld. Multi-inzetbaarheid is verder essentieel. Wilthagen: “De roep om specialisaties daalt, dat zie je ook in de teruggang van het aantal masters. Van een fiscaal bureau hoef je geen fiscaal recht gestudeerd te hebben, ze hebben liever een generalist die ze verder op kunnen leiden.” De meeste sollicitanten die na hun studie gaan solliciteren worden afgewezen wegens een gebrek aan ervaring. Een kipei-kwestie, want die ervaring kun je niet opdoen zonder baan. Of toch wel? Bekker: “Een werkgever heeft misschien nog geen baan voor je, maar wel een opdracht. Verhuur jezelf dan als zzp’er. Of loop stage om ervaring op te doen, liefst een stage in een groeiende sector zoals de zorg of de techniek. Bij een bedrijf als ASML hebben ze ook organisatiewetenschappers en hrm-ers rondlopen.”

Koude overstap Wilthagen vult haar aan. “TiU zet studenten na afstuderen nu koud op de arbeidsmarkt met een foldertje van de alumnivereniging. Dat moet veranderen. Bouw als universiteit een community, waardoor studenten en werkgevers elkaar kunnen ontmoeten. De Erasmus Universiteit doet dat bijvoorbeeld met bedrijven als Reactie Student Services In een reactie aan Univers erkent Liesbeth Leijssen, directeur bij Student Services dat de universiteit op het vlak van Career Services nog een slag moet maken. “Career Services staat inmiddels als een van de belangrijkste punten op de universitaire agenda. Als gevolg hiervan heeft er de afgelopen maanden een benchmarking plaatsgevonden bij een aantal buitenlandse en Nederlandse universiteiten. Onmiddellijk is duidelijk naar voren gekomen dat er op gebied van Career Services nog een flinke slag gemaakt moet gaan worden en onze ambities omhoog moeten. Het

Roel Lauwerier, alumnus

‘Laat je passie zien’


Tussen 1994 en 2000 studeerde hij rechten aan TiU (toen nog onder de naam KUB), daarna werkte hij tot 2006 bij de universiteit als PhD en coördinator. Momenteel is Roel Lauwerier wethouder voor de VVD in de gemeente Tilburg. “Ik was als student al actief bij verschillende verenigingen, ook was ik studentlid van het faculteitsbestuur. Via via werd me gevraagd of ik onderzoeksassistent wilde worden. Bij dat baantje heb ik laten zien dat ik goed in onderzoek was en het leuk vond, daarna werd me gevraagd of ik na kon denken over een promotieonderzoek en kreeg ik een baan als PhD.” Tijdens zijn studie had Lauwerier al veel ‘georganiseerd en gedaan’ en dus werd hem iets later ook gevraagd of hij parttime als coördinator van de onderzoeksschool aan de slag wilde. Toch vertrok hij in 2006 bij de universiteit. “Mijn contract liep af en ik wilde een bredere werkervaring opdoen.” Hij solliciteerde bij de Rekenkamer in Rotterdam waar hij na enkele gesprekken en een assessment werd aangenomen. In 2008 stapte Lauwerier over naar Actal, een advies-

Coverstory .15 Münevver Özgül

‘Zonder ervaring niet aan de bak’ Vier jaar lang werkte ze keihard om haar studie Nederlands recht binnen vier jaar af te ronden. Hoe sneller ze aan de slag kon op de arbeidsmarkt, des te beter. Maar toen Münevver Özgül (23) in oktober 2011 eindelijk dat felbegeerde papiertje kreeg, lag de banenmarkt plat. “Ik heb op ruim honderd juridische banen gesolliciteerd, op wo-, hbo- en mbo-gebied. Maar als je geen werkervaring hebt, kom je nergens aan de bak. Jammer, want ik weet dat ik de baan waar ik op reageer goed zou kunnen vervullen. Je vooropleiding is bij Nederlands recht minder belangrijk dan je cv. Advocatenkantoren krijgen wekelijks minstens drie open sollicitaties.” Dat Özgül afstudeerde met ‘gemiddelde cijfers’ en dat ze het liefst een baan in de buurt wil, helpt ook al niet. Na een half jaar stilzitten, besloot ze een tweede studie te doen, een bachelor fiscaal recht. “In dat vakgebied is nog wel werk en de studie leek me interessant. Ik krijg vrijstelling voor de rechtsvakken, dus kan het in een jaar tijd doen. Toen ik begon met Nederlands recht heb ik eigenlijk niet aan mijn banenkans gedacht, anders had ik meteen voor fiscaal recht gekozen. Een studentstage bij een advocatenkantoor om ervaring op te doen? Ik heb liever een echte baan, maar nu ik niks kan vinden is dat voor mij ook een grote kans.”

Shell. Het is iets waar de afdeling Studentenzaken nu wel mee bezig is. Met een goed netwerk kom je heel ver als student.”

Rooskleurig Pieter Platteel van de Tilburgse Carrière Dagen (9 t/m 11 oktober) onderschrijft dit. Studenten moeten eerder actief zijn met het leggen van contacten met het bedrijfsleven, zegt hij. Hij vindt dat studenten soms te laks zijn: “Er komen maar 500 studenten naar een carrièredag, dat is toch weinig. Terwijl we juist de mogelijkheid bieden om contact te leggen, bijvoorbeeld bij een workshop. Je leert het bedrijf kennen en de mensen. Zo wordt de koude overstap van universiteit naar werkgever een stuk warmer. Bedrijven doen niet voor niets mee aan carrièredagen, ze hebben er blijkbaar toch tijd en geld voor over om een generatie studenten te ontmoeten." Platteel ziet de toekomst dan ook een stuk rooskleuriger in. “Er is altijd behoefte aan goede studenten, de lat wordt wel steeds hoger gelegd, de selectie strenger. Maar als je vroeg begint met oriëntatie, dus niet vlak voor je afgestudeerd bent, en je denkt niet te regionaal, dan kom je er wel."

CvB heeft aan mij en aan de vice-decaan onderwijs van TiSEM gevraagd om naar aanleiding van de benchmarking in het najaar een plan van aanpak te formuleren voor de korte en middellange termijn. Om de adviezen uit de benchmarking verder uit te werken hebben wij met een aantal key-spelers gesproken om hun visie op Career Services in kaart te brengen is. Het gaat hierbij om onder andere arbeidsmarktdeskundigen, vertegenwoordigers van provinciaal bepalende ondernemingen, career service officers en hoogleraren.”

college dat de overheid adviseert over het verminderen van de regeldruk. “Ik ben na twee jaar bewust van baan veranderd, bij de Rekenkamer zit je aan de achterkant van een beleidsorganisatie en ik wilde wat meer aan de voorkant kijken.” In 2010 werd Lauwerier gevraagd om wethouder te worden in Tilburg, de gemeente waar hij raadslid was. “Als politicus kan ik goed netwerken, maar de meeste banen heb ik niet via een kruiwagen gevonden. Het belangrijkste is dat je in je cv, je brief en bij een gesprek laat zien dat je een passie hebt voor wat je doet of voor wat je wilt gaan doen. Er moet een vonkje overkomen als je praat over je toekomstige werkveld. Laat zien dat je ervoor gaat. En vaak vind je niet meteen je droombaan, je hebt een aanvliegroute nodig. Iedere goede manager moet eerst zelf modder scheppen.”


16. Coverstory Bouwke Franssen, alumnus

‘Ga wat doen’ In 2008 trok Bouwke Franssen de Tilburgse universiteitsdeuren achter zit dicht. Met twee bachelors (Psychologie en Organisatiewetenschappen) en een master (Sociale psychologie) op haar cv ging ze op zoek naar een baan. “2008 was een verschrikkelijk jaar om af te studeren. De crisis was net losgebarsten. Ik wilde een traineeship gaa doen, maar voor iedere plaats concurreerde je met meer dan duizend sollicitanten. Bedrijven hadden een voorkeur voor juristen en economen, dus met mijn cv belandde ik meteen op de nee-stapel.” Bij gebrek aan een baan op niveau, ging ze als frontoffice-medewerker aan de slag bij incassospecialist GGN. “Het was niet de baan die ik tijdens mijn studie voor ogen had, maar achteraf heeft het me wel heel veel opgeleverd. Het is ontzettend goed voor de ontwikkeling van je communicatie-skills, aan de telefoon heb je immers continu emotionele mensen waar je wel afspraken mee moet maken die nagekomen moeten worden. Ook was het een middelgroot bedrijf dat snel groeide. In drie jaar tijd is het van 50 naar 200 medewerkers gegaan. Na vijf maanden werd ik senior, na nog eens drie maanden werd ik teamcoördinator. Ik gaf toen leiding aan de hele frontoffice, iets wat ik anderhalf jaar gedaan heb.” De uitdaging was na die tijd wel weg en haar toenmalige manager attendeerde haar op een traineeship bij het UWV,

bedoeld voor mensen met jarenlange ervaring als leidinggevende. “Ik had er zelf nooit op gereageerd met mijn beperkte ervaring, maar omdat mijn manager vertrouwen ik me had, had ik dat ook in mezelf. Uiteindelijk kreeg ik de baan niet, maar het UWV vond me wel geschikt als teamcoach en ik werd doorverwezen naar de regiomanager Limburg.” Inmiddels is ze ruim anderhalf jaar werkzaam als teamcoach 'bezwaar en beroep' in Venlo. “Ik geef als kantoormanager leiding aan artsen, arbeidsdeskundigen en juristen. Echt op academisch niveau dus, maar dat is allemaal voortgekomen uit dat ene baantje bij GGN. Het is dus heel belangrijk dat je na je studie niet werkloos thuis gaat zitten. Ga wat doen, als je laat zien dat je enthousiast bent en de capaciteiten hebt, kan er vaak veel binnen een bedrijf. En je komt al werkende beter achter je sterke en minder sterke eigenschappen.” Als teamcoach krijgt Bouwke Franssen regelmatig sollicitanten over de vloer. Ze vindt uitstraling belangrijker dan werkervaring. “Ik kijk met name hoe mensen over hun vak praten. Ben je enthousiast, heb je passie? Mensen die iets ontzettend leuk vinden, zijn er meestal ook goed in. Als je sollicitatiepraatje ingestudeerd overkomt, haak ik af. En ook zonder werkervaring kun je gepassioneerd over je interesses praten.”

Hanneke Pastoor

‘Liever bij klein bedrijf’

Prognoses arbeidsmarkt 2016 Opleidingstype

Typering

WO tandheelkunde

zeer goed

WO theologie

zeer goed

WO (dier)geneeskunde

zeer goed

WO werktuigbouwkunde

zeer goed

WO civiele techniek

goed

WO farmacie en medische biologie

goed

WO wiskunde en natuurwetenschappen

goed

WO economie

goed

WO letteren

goed

WO sociale wetenschappen

redelijk

WO accountancy en belastingen

redelijk

WO kunstwetenschappen

matig

WO landbouw en milieukunde

matig

WO elektrotechniek

matig

WO rechten en bestuurskunde

matig

WO informatica en bestuurlijke informatiekunde

slecht

Bron: Maastricht University/ROA 2012


Buitenlandervaring. Check. Bestuurservaring. Check. De juiste opleiding. Check. Werkervaring. Check. Cum laude afgestudeerd. Check. Ze voldoet moeiteloos aan het profiel van de ideale werknemer, maar toch heeft oud-studente Hanneke Pastoor na drie maanden solliciteren nog geen geschikte baan gevonden. “Ik zoek een baan bij een klein adviesbureau. Ik hou me graag bezig met managementadvies, met extra aandacht voor menselijk gedrag. Maar er zijn op het moment gewoon weinig banen bij die bureaus waar ik me op richt.” In Tilburg volgde Pastoor een bachelor en een master organisatiewetenschappen. Via die extended master ging ze aan het werk bij Berenschot als Junior Trainee bij Berenschot. “Dat kun je vergelijken met een internship. Maar ik kwam er bij Berenschot achter dat een groot adviesbureau niets voor mij is. Dan kom je in de lift mensen tegen van wie je geen idee hebt wie ze zijn of wat ze doen. Te onpersoonlijk. Ik werk liever bij een klein bedrijf met circa 50 medewerkers.” Vacatures zijn er bijna niet en dus hoopt Pastoor via via aan een baan te komen. Ze richt zich daarbij vooral op social media. “Via een contact op LinkedIn ben ik bijvoorbeeld een keer op gesprek geweest bij een adviesbureau in de Randstad. Een leuk gesprek, maar ze hadden geen vacatures. Wel sta ik in hun bestand. Ook volg ik op Twitter mensen die ergens werken waar ik wil werken. Ik heb enkele werknemers ook telefonisch benaderd met de vraag of we een keer konden kennismaken. Ze vinden dat vaak heel leuk, maar er is nog geen baan uit voortgekomen.” Omdat de bodem van haar spaarrekening in zicht kwam, nam Pastoor in maart een baan aan als frontoffice-medewerker via een uitzendbureau. “Dat is echter niet op het niveau waar ik voor opgeleid ben en wat ik zoek.” Na drie maanden solliciteren is het tijd voor een back up-plan. En dus verlegt ze haar grenzen nu. Niet alleen meer zoeken naar die ene droombaan bij een adviesbureau, maar ook naar andere functies op niveau. “Zo ben ik in gesprek met een detacheringbureau. Via hen kan ik na de zomer mogelijk beginnen met het implementeren van een patiëntenregistratiesysteem. Ook heb ik gereageerd op een baan als accountmanager bij een organisatie voor verkeersveiligheid. Die vacature zag ik via Twitter en het lijkt me hartstikke leuk. Als ik die functie niet krijg? Ik heb geen back up-plan. Een nieuwe studie zit er door de langstudeerboete niet in. Dan blijf ik zoeken.”

TOP .17

TOP-modellen op de cover

fotografie Suzanne Maathuis

Voor alle TOP-festival covers: ga naar facebook.com/ universonline


18. Lifestyle

coördinatie Francine Bardoel

Speak up!

Modern Leiderschap ‘Leiderschap’ is (weer) in. Zowel in de media, als in de wereld van onderzoek is er een opleving rondom dit thema. Opvallend daarbij is onder andere het grote aantal bijvoeglijke naamwoorden dat aan het thema gekoppeld wordt. Er wordt, alsof het niets is, gesproken over authentiek leiderschap, responsible leadership, charismatisch, coachend, natuurlijk leiderschap en zelfs over onzichtbaar en dienend leiderschap. Voor het gemak vat ik deze kenmerken allemaal samen onder de term romantisch leiderschap. Het zijn allemaal mooie woorden, maar het is niet duidelijk of we daar allemaal hetzelfde onder verstaan. Bovendien verwijzen deze termen naar eigenschappen die we bij iedereen zouden willen zien. En niet alleen bij leiders. Met de reeks adjectieven wordt waarschijnlijk geprobeerd aan te geven dat het leidinggeven nog wel mag, maar dat het niet te gek moet worden en dat degene die leiding geeft niet teveel macht mag krijgen. Wereldwijd is waarneembaar dat er ten aanzien van het volgen van leiders iets aan het veranderen is. Mensen emanciperen. Toegenomen opleiding, betere gezondheid en de grotere sociale en geografische mobiliteit maken mensen minder afhankelijk van de gegeven omstandigheden en dus ook van leiders of bazen. Mensen kunnen van baan, partner, baas en zelfs van land veranderen. Kennis, gezondheid en mobiliteit geven een gevoel van vrijheid: waarom zouden we iets doen wat iemand anders wil? Mensen voelen zich over het algemeen senang bij netwerken met zoveel mogelijke gelijkwaardige verhoudingen. Wanneer er zich een probleem voordoet mag de meest deskundige het zeggen. Moderne leiders zijn tegenwoordig dan ook vooral mensenkenners, ze luisteren goed naar de wijze adviezen van de mensen om hun heen en gunnen de eer aan anderen. Wanneer bazen stoere taal gaan spreken, niet zelden gekruid met Angelsaksische tussenvoegingen (“Ik mot een business runnen”) weten we of voelen we dat er ernstige problemen aan de hand zijn en dat het einde nabij is. Goede leiders en sterke ondernemers luisteren naar hun mensen, zijn sociaal en betrokken bij hun omgeving en proberen uit het zicht te blijven. Krachtpatserij is wellicht het duidelijkste kenmerk van de terminale fase van een leidinggevende loopbaan. Jo Caris, adjunct-professor Health Administration aan TiasNimbas Business School, schreef het managementboek Leiderschap: feiten en fictie.

I-con

Ik kijk liever sport dan dat ik het zelf doe Wat is je kledingsstijl? Ik denk dat die het beste te verwoorden valt als grunge. Het meeste van wat ik nu aan heb komt van winkels uit Zuid-Afrika. Het truitje komt van ZARA Men. Verder shop ik vooral bij JayJay’s en French Connection. Feestbeest of huismus? Ik hou wel van een goed feestje in een club. Thuiszitten doe ik niet vaak. Maar dat hangt ook een beetje van mijn stemming af. Ik kan ook heel goed lui zijn als ik daar zin in heb. Ik kijk ook liever sport dan dat ik zelf sport. Welke tv-series kijk je? Mad Men, The Office en Game of Thrones. Ik wil ook de boeken gaan lezen van GOT, maar ik heb er nog geen tijd voor gehad. Blijf je vrienden met je beste vriend als hij verliefd op je wordt? Nee, dat is ongemakkelijk. Ik heb ook geen mannelijke vrienden. Dat gaat op een gegeven moment ook fout aan een van beide kanten. Dat heb ik zelf meegemaakt. Wat vind je van Tilburg en de universiteit? Ik ben hier nu twee weken en wat me vooral opvalt is dat iedereen zo

Trendspotting

Versierde schoen

is hip

Wat zijn de laatste trends op de Tilburgse campus? Univers zit bovenop alles wat hip & happening is. Deze keer: de schoenaccessoires.


Safia Khan, 22, single, student Econometrics & Mathematical Economics, uit Zuid-Afrika

vriendelijk is. Het enige nare wat ik tot nu toe heb meegemaakt is dat ik een collegezaal niet binnenkwam omdat ik ietsje te laat was. De deur was op slot gedaan, dat vond ik niet leuk. In de binnenstad vind ik de Clochard het leukst tot nu toe. Op de campus vind ik het Koopmans-gebouw het mooist. Favoriete politicus? Obama!

Bloemetjes, strikjes, schoenkettingen en gekleurde veters. Het zijn de laatste schoenentrends die door een groot deel van de studenten worden gedragen bij een veelal casual schoen. Waar het bij de heren vooral beperkt blijft tot een andere kleur veters zijn het de dames die hun pumps opleuken met een bloemclipje en hun enkellaarsjes versieren met een kettinkje. Ook bij deze trend geldt weer: oud is nieuw. Heeft je moeder of oma nog een ongebruikte broche liggen? Speld ‘m op je schoen. Als je tenminste niet te bang bent om ‘m kwijt te raken. De gemiddelde kringloopwinkel is trouwens wel een aanrader. De H&M, Sacha, Wibra of Zeeman zijn een goede optie als je toch iets nieuws wilt opspelden op je schoenen.

Lifestyle .19 Amusement

Where the magic happens

Wè nou?

Shocking nummertje Supergoor of moet kunnen? De Uitgids van Univers heeft voor heel wat ophef gezorgd. Mag een onsma kelijke cover uit de bakken verdwijnen? Wat vinden we van een op comateuze student bij een plas braaksel? “Grappig, wij kunnen er wel om lachen. Het is zeker herkenbaar. Eigenlijk is er altijd wel iemand tijdens het uitgaan die er zo bij ligt of onderweg is er naartoe. De cover past wel bij de doelgroep en het gaat te ver om deze weg te halen.” Sarah & Judith, Rechtsgeleerdheid “De cover is duidelijk nep en iedereen ziet dat dit de vergrote werkelijkheid betreft. Het is wel een vies gezicht en zeker gewaagd, maar dat moet kunnen. De foto kan niemand kwetsen. Het is juist een waarschuwing voor wat er kan gebeuren.” Majda Karcyïc & Nazarin Hosseini. “Het springt er echt uit, maar ik vind dat een cover schokkend mag zijn om de aandacht te trekken. Ook logisch gezien de inhoud. Mensen strak in pak kijken daar misschien anders tegenaan, zij willen de opleiding professioneel neerzetten. De cover is echter gericht op studenten en zij zijn zelf ook student geweest. Het weghalen vind ik best overdreven.” Michel Norbart, Bedrijfseconomie. “Heel vies, ik zou deze cover zelf niet kiezen. Roept negatieve associaties op. Het weghalen snap ik heel goed, maar vanuit journalistiek oogpunt niet. Het blad hoort bij de universiteit dus ze moeten accepteren dat het zo is gemaakt.” Laura, Communicatie & Informatiewetenschappen “Redelijk shockerend. Geen goed beeld van het studentenleven. Denk wel dat het doel is bereikt, namelijk om alcoholmisbruik tegen te gaan. Vind het niet vies. Ik snap de redenering van de Universiteit wel, ik vind het een acceptabele maatregel.” Dominique, Master Finance “Best wel goor. Vooral met de tekst erbij is het een stereotiep beeld. Misschien niet zo geschikt, maar ik kan de lol er wel van inzien. Dat ze de Univers weghalen begrijp ik wel voor hun reputatie, maar ik vind het niet nodig.” Nathalie, Master Marketing Research

The last Saturday of the special Efteling By Night edition was probably the worst night to go and see it. I went nonetheless and so did a few thousand other people. There were no parking places in the parking lot or in the extra parking lot and neither in the extra-extra parking lot. Only a sandy piece of land about a kilometer away from the Efteling provided some temporary relief for crowds craving entertainment. But the people weren’t such a big problem, once I got inside. The atmosphere was cheerful and the visitors spread out over the whole park. Only the real adrenaline addicts had a reason to complain: they’d have to queue up for 60-90 minutes for the bigger rollercoaster rides. Fortunately, the stands with Corona beer and ice-cream, strategically located alongside the massive queues, eased the pain. The best part came after sunset, when the whole fairytale village was beautifully illuminated. The evening program started with the fountain show; a synchronization of music, explosions, water and giant spitting frogs. Afterwards, the different parts of the Efteling offered various types of music, from Latino shows to pseudo-Bieber concerts. Although it was close to midnight the groups of teen Cinderellas didn’t even consider going home yet. Instead, they were sipping beers while strolling around in the darker corners of the magical forest, with young wolves creeping by at a dangerously close distance. The sound of crying children slowly faded away and was replaced by the loud tittering of girls and the quiet sighs of first-daters. The Efteling is where the magic happens. Especially by night. Sonia Kolasinska Efteling by night - Kaats heuvel

Kantine

Goedkoop Hollands Hollandse kost, daar denk je niet meteen aan bij deze temperaturen. Maar Univers is altijd in voor iets nieuws, dus togen we naar de nieuwe koffiekamer in Cobbenhagen. Drinken, eten en een toetje, het systeem in de nieuwe kantine heet ‘New Dutch’. Een contradictio in terminis. Het ‘Dutch’ slaat op goedkoop en Hollands voedsel. Goedkoop is het zeker, want als je soep, brood en toetje neemt dan reken je normaal gesproken tussen de 4 en 5 euro af. Nu koste dat 3,50. Zelfs met brood in de tas zijn we te verleiden door het systeem. Testpersoon 1 neemt tomatensoep, een bakje salade en een aardbeientoetje. Testpersoon 2 neemt een champignonsoep, dubbele sandwich en een perziktoetje. Normaal zou hij hier 4,44 voor moeten afrekenen maar in het nieuwe systeem 3,50. Testpersoon 3 neemt soep, een paar bruine boterhammen, oude kaas, jam en boter. Hij rekent 2,40 af, ongeveer hetzelfde als in de andere kantines, maar het valt hem op dat er minder keus is. De goedkope soep hebben ze hier niet, en er is geen plek voor je dienblaadje in deze strakke architectonische omgeving. Hollands? Het zou niet door een Wilders-inspectie komen. Er was sprake van Italiaanse mozzarella, een Duits toetje, Amerikaanse smoothies en een loslopende, ongemuilkorfde Engelse pitbull op het terras. De inrichting is een kruising tussen een Turks badhuis en een Amerikaanse milkbar. Wat was er wel Hollands? De prijs! Nog goedkoper is strafbaar. En het kán nog goedkoper. Maar dan moet je wel de Sodexobonnen hebben. Maar ook zonder bon vond Univers het prima lunchen in de nieuwe Hollandse kantine. Francine Bardoel New Dutch Koffiekamer Cobbenhage Univers recenseert alles. Op UniversOnline.


DE SER SCRIPTIESERVICE HELPT JE OP WEG !

SCRIPTIE SERVICE

Studeer je aan de universiteit, of aan het hbo ? Gaat je scriptie over een sociaal-economisch onderwerp ? Kijk dan voor handige literatuurlijsten en schrijftips op de SER-site.

WWW.SER.NL

A SOUND MIND, A SOUND DENTITION!

Ben jij

tot

de jonge ondernemer die een vliegende start wil maken? Check www.liofyeah.nl

Yeah! BB DENTISTS www.bbtandartsen.nl or call 013 5220825 Beneluxlaan 59-5 (Tilburg West), 5042 WK Tilburg, [email protected]


Aanmelden tot uiterlijk 30 september! LIOF Yeah! is een jonge-ondernemerscompetitie van Industriebank LIOF met leadpartners Rabobank en Vodafone en mede mogelijk gemaakt door RSM Wehrens Mennen De Vries, DynaGroup, LIOF Business Centers, Infour, Schrijen-Lippertz, Misurati, Unilogic, Claassen Moolenbeek & Partners en Office Depot.

Science & School .21 text Bart Smout

Masterpiece

Language isn’t a museum piece Often, people perceive language as a museum piece that shouldn’t be touched but language is always on the move and changing continuously. Resisting linguistic change is like fighting an uphill battle, says Ad Backus, Professor of Linguistics and Sociolinguistics. “If you read the menu in a restaurant and then announce ‘I’ll go for the steak’ nobody will give you a weird look, at least not because of the way in which you expressed yourself”, Backus states in his address Taal als bewegend doel (Language as a moving target). “But, until 30 years ago nobody would dream of saying ‘I’ll go for the steak’, or EDAH, or Olympic Gold, or a Professorship, or whatever”. How language changes, is Backus’ specialty. A subject that might be more urgent than ever as globalization is paving the way for cross-fertilization between languages. Obviously, language is subject to rules, Backus explains. There are explicit standards that are imposed upon us, such as laws and traffic regulations. The grammar we learn at school, for example. But language is also regulated by implicit standards.

Much of the language we use is shaped by silent agreements, routines. Changes to these standards are often met with resistance. The use of English words in Dutch is often labeled as lazy or theatrical. This is strange really because language is dynamic by nature. Old words disappear, new words evolve, grammar and pronunciation change. It’s a continuous process. “We get very heated up about it”, says Backus. “Denouncing language changes is a waste of time; it’s going to happen anyway. Besides, it isn’t such a bad thing. Nobody is going to die if you say: “I’ll go for the steak”. Where languages meet, change is accelerated, for example, among Turks who are raised in the Netherlands and are bilingual. In Turkey, their Turkish is recognized as improper; in the Nether lands the same applies to their Dutch. More insight into the changeability of language could generate more understanding of this phenomenon. Backus: “The Turks speak perfectly fluent Dutch, just a non-standard variety in some cases”.

Ad Backus

Forewarned is forearmed

Eureka! A smile a day...

Being a heart patient is no joke. Nevertheless, staying positive is key. Depressed heart patients have a greater chance of dying than heart patients who don’t suffer from depression. This is what scientists of Tilburg University, the University of California San Francisco and the VU Medisch Centrum have established according to an article published in Psychoneuroendocrinology magazine. During six years, the scientists followed 667 heart patients. Patients who frequently suffer from depressed feelings have a raised white blood cell count. White blood cells play a role in the development of arteriosclerosis (or hardening of the arteries), a precursor to cardiovascular diseases.

Foreign TiU students are less likely to have their bikes stolen than Dutch students. That’s what criminal economist Ben Vollaard states in ESB, a magazine for economists. And why is that? They are alarmed by all the warnings on the number of bicycles stolen in the Netherlands. So, they loyally padlock their bikes to a tree or a lamppost. A stunning 60 percent of all foreign students does this more often than Dutch students. And that makes a considerable difference: the chance of a foreign students’ bike getting stolen is 15 percent lower. The research is based on a survey held among 155 Bachelors of Economics at Tilburg University.

The right to starve

You have every right to strike. Even if you are in prison. According to PhD Pauline Jacobs, inmates have the right to go on hunger strike. Force-feeding isn’t an option to be taken for granted. However, it was taken for granted in the Netherlands when Volkert van der G. went on hunger strike in 2001, resulting in a debate on force-feeding. Jacobs points out that force-feeding is unlawful as long as the inmate is still competent. It’s only

allowed after obtaining a court’s consent, when the person on hunger strike has lost mental competence. And even then, weighty reasons for doing so are needed. Jacobs’ thesis is titled: Dwangvoeding aan gedetineerden in hongerstaking. Recht op zelfbeschikking versus recht op interventie. (Force-feeding inmates on hunger strike. The right to self-determination versus intervention.)

Loyally padlocked to a lamppost


22. Science & School

text Malini Witlox illustration Bas van der Schot

Science: no self-cleaning capacity

What do Diederik Stapel, John Darsee, R.A Slutsky, Mark Spector and Jon Sudbø have in common? They were all renowned scientists, they published one article after the other, had lightning careers and their datasets were perfect. However, they were also all caught committing fraud.

“I

f you were to draw up a profile of a swindler, it would indeed meet the characteristics mentioned above. But beware because there are lots of workaholics who publish many articles, who are held in high regard, who enjoy a great career and have good datasets that aren’t fraudulent”, says Wolfgang Stroebe, Professor of Psychology at the Universities of Utrecht and Gro ningen. As a result of the Stapel case, he performed research on scientific fraud. Together with the Professors Tom Postmes and Russel Spears of Groningen University he wrote an article that will soon be published in scientific magazine Perspectives on Psycholo

'Science occasionally bumps into surprises, rare things do occur'

gical Science. The Professors looked into how often fraud occurs, whether psychology is more sensitive to fraud than other fields of science and whether peer reviews act as a deterrent when it comes to fraud. The remarkable conclusion of their research: science has no self-cleaning capacity whatsoever. Quite the opposite of what Robert Dijkgraaf, President of the KNAW, was claiming in the weeks straight after the Stapel case. “Of course Dijkgraaf said so”, says Stroebe. “But the facts tell a different story. Swindlers are almost always unmasked by whistle-blowers or by readers of scientific articles. But, up until now there is not one known case of fraud that has been revealed by one of the two principles of self-cleaning capacity.” The first principle Stroebe is referring to is the principle of peer reviews, whereby confreres scrutinize an author’s work. “Sometimes peer reviewers are surprised by the findings they are presented with, but they don’t think of fraud. Fraud occurs so little that it isn’t something that is continuously in the back of your mind. However, there have been studies in which peer reviewers should have noticed that something wasn’t quite right. For instance, in his study of genealogy, swindler John Darsee claimed that a seventeen year-old boy had four children aged eight, seven, five and four. Although this is biologically possible, it is highly unlikely that it is correct. The peer reviewers should have questioned this.”

Coincidence The second principle of self-cleaning capacity is the question of how reproducible a study is. Among others, the studies performed by Jan Hendrik Schön and Viktor Ninov couldn’t be reproduced by other researchers. Stroebe: "However, this doesn’t necessarily mean that a study is fraudulent. There are other reasons that play a role. It could have to do with the quality of the scientist or it could be sheer coinci dence. There is a chance that you perform research and in five out of a hundred times the outcome differs from the remaining 95 cases. Or perhaps not all the variables were clearly defined in the description of the first study, rendering it seemingly impossible to reproduce. In the end, reproductions of studies are hardly ever published which explains why a study that can’t be reproduced isn’t made public very often. This is valuable information for the scientific community even though it doesn’t necessarily point towards fraud. A positive development, as a result of the Stapel case, is the launch of an American website (psychfiledrawer.org) where

Wolfgang Stroebe Univers 13 september 2012

Science & School .23

attempts to reproduce a study in the field of Experimental Psychology can be published.”

'As far as we know' In the discussion about fraud and swindlers one particular phrase is heard remarkably often. “As far as we know”. Because even though several big shots in the scientific community claim that fraud is an incident, nobody knows this with any certainty. “Several studies have been conducted into fraud in the past. A meta-analysis of eighteen studies shows that two percent of the respondents admit to having tampered with data at one time or another. The most reliable study is the one conducted by the Gallup Organization. In 2008, they didn’t question American scientists on their own behavior, but they asked them whether they had encountered any fraudulent colleagues in their daily routines over the last three years. Their report concludes that 1.5 percent of all scientific research is fraudulent. This means that many cases have not been revealed yet. Usually, these aren’t cases with a magnitude such as the Stapel case but cases in which a fraudulent article was published once or twice.”

Swindlers unveiled Stroebe expects more swindlers to be unveiled over the coming years. “First of all, peer reviewers have to realize that fraud is an option. Be alert, certainly when somebody works alone. On top of that, it’s important for datasets to be made public as this will make it less likely that a scientist will resort to fraud. Stapel, for example, gathered his own data without involving any colleagues or research trainees in the process, which is strange.” In addition, statistical methods will play an important role in unveiling fraud. For example, the American Uri Simonsohn discovered discrepancies in Dirk Smeesters’ work by using his mathematical method. Such mathematical methods are currently being developed and we’ll be seeing more of them. Stroebe: "But you do have to be careful. The Levelt commission is now saying that the outcomes of many of Stapel’s studies are statistically unlikely. I am concerned about the false positives of their research. We don’t know how well these methods distinguish fraudulent studies from non-fraudulent studies. If something is statistically unlikely, this doesn’t necessarily mean that the study is incorrect. Science occasionally bumps into such surprises, rare things do occur. I’d like to see a study whereby these methods are let loose on hundreds of studies that aren’t fraudulent (for as far as we know this with any certainty) and on hundreds of fraudulent studies. Only then can we determine how well these methods succeed at distinguishing fraudulent studies from non-fraudulent studies.”

Headline news The two latest cases of fraud that made Dutch headline news, involved social psychologists. This has left the impression (fed by the Dutch media) that it is easier to commit fraud or that fraud is more common in the field of Psychology than it is in other scientific fields. However, according to Stroebe this isn’t the case, on the contrary. Percentage-wise more biomedical scientists go wrong. “In the meta-analysis performed by the Italian scientist Danielle Fanelli in 2009, it was revealed that clinical, medical and phar-

maceutical researchers deceive matters more often than any other scientists. What makes someone turn to fraud? Money can play a role. Stapel, however, was led by his desire for fame and status.” Stapel and Stroebe aren’t strangers. They were on the same research commission of an institute where they assessed research projects and monitored the progress of trainee research pro jects. ”I never suspected Stapel of committing fraud. Then again, we never performed any research together. Nevertheless, I was shocked. You often hear people say that they can remember where they were at the time when they heard that Kennedy was shot. Well, I can remember exactly where I was when I heard that Diederik had committed fraud. I was informed by an e-mail from a colleague. Incredible.”

For a detailed overview of fraudulent scientists (in Dutch) visit our website: http://universonline.nl/2012/06/27/fraudeurs-op-een-rijtje/


24. International

Pia from Peru works at the university Anton from Belarus works at Albert Heijn


International .25

text Dieter van den Bergh photography Dolph Cantrijn

How to find a

Dutch job

It isn’t easy for international students to find a part-time job next to their studies. Businesses prefer Dutch speaking students. But, as of the first of January, international students will have to work far more hours to be eligible for a basic grant and a student’s season ticket. And there is one more snag: Make sure you get basic medical insurance or you will be facing a hefty fine.

“F

oreign students? No, we hardly have any experience with them at al.” At ASA’s headoffice, the temp agency for students, Marketing and Communications advisor Mariska Bos-Wijnsma can be brief. “Once we had a group working at TomTom but that just about sums it up.” It’s hard to find jobs for foreign students, says Bos-Wijnsma, in the first place because they don’t speak Dutch. On top of that comes that it is a totally different way of ‘doing business’. “Our internal processes aren’t geared for it. As you have to do everything in English, the application procedure, the terms and conditions, the disclaimers, the privacy-statements. All in all, it’s not our core business.” Ilse Schenk from Nuffic, the Dutch organization for the internationalization of higher education, is taken by surprise. “A student temp agency has a lot to gain from this.” Nuffic informs (on request) foreign students and frequently organizes workshops for international students. The language barrier is the greatest obstacle foreign students run into, Schenk has noticed. “It’s such a shame because things in the Netherlands are very well orga-

Who can work? Foreign students are allowed to work either a maximum of ten hours a week throughout the whole term or they can work full time in the months June, July and August. A combination of the two isn’t possible. However, if you are from the EU, the EER (European Economic Area) or Switzerland, you can - just as any Dutch student can – work as much as you like next to your studies. And in this case, the employer doesn’t need to obtain an employment permit (TWV). Rumanians and Bulgarians are allowed to work fulltime but in this case the employer does need to obtain an employment permit that has been checked with all the regulations. One of the things the employer will need to prove is that there are no Dutch or other EU-/EERcitizens who could do the work: in practice this is hard to do. It’s advisable for Bulgarian and Rumanian students either not to work more than ten hours a week or fulltime during the summer, when the rules for obtaining a TWV are less stringent.

nized for foreign students who work. You have the same rights as a regular employee and the same risks are covered. Such as industrial accidents, damage or disability.” Tim de Vries, President of Tilburg’s I*ESN, the international student association, recognizes the language problem. “It’s very hard to find work, even with the multinationals.” Therefore, I*ESN is involved with setting up a partnership with postal service Sandd. Here, foreign students can deliver the mail without having to speak Dutch. “In Amsterdam, our department is running a pilot. We’ve managed to find work for dozens of foreign students. They are doing jobs for which they are over-qualified but at least they have a job.” Many foreign students who would like a job end up at the University. They tale a part-time job as a student-assistant, for example. Petra Bergsma of Tilburg University’s International Office points out this option to the foreign students. “We don’t get many students coming here for information on jobs but we do try to point out the option of becoming a student-assistant. This way, the foreign students are kept in the picture.” >>>

Why work? Apart from earning pocket money: you are entitled to study finance. If you work 8 hours a week (one day a week) you can apply for a monthly allowance of some 266 euro’s per month at the DUO office (Dienst Uitvoering Onderwijs) in Breda. You will also get the OV chip card with which you can travel for free (buses, trains, trams, subways) either during weekdays or in the weekends. However, as of the first of January you’ll have to work 14 hours a week to be eligible for a basic grant and the ov-chip card. Assistant Secretary Zijlstra (OCW) raised the stakes. “It isn’t fair to pamper foreign students while we are asking Dutch students to make sacrifices”, is one of his arguments. Insurance You need to be aware that as soon as you pick up a job, you are obliged to have the Dutch basic healthcare insurance for at least 80 euro’s a month. This obligation also applies even if

you posses a European Health Insurance Card (EHIC) from the country of origin. In addition it doesn’t make a lot of difference how many hours you work; even an employee with a so-called zero-hours contract has to abide by these rules. If you do not meet this requirement you’re risking a hefty fine. Many foreign students aren’t aware of this, says Tim de Vries, President of the Tilburg department of the international student association I*ESN, and the fine amounts to no less than 350 euro. Also Ilse Schenk of Nuffic wants to warn students for this. But there is an additional danger, she says. “Students are obliged to switch to the basic medical insurance but doing so automatically cancels their student insurance which often consists of the important repatriation insurance. This is very tricky.”


26. International text Sonia Kolasinska

Warming up a stranger’s coat with your behind

'At first it was a bit weird not being able to communicate in Dutch' Pia

Column

Friday, 11 pm, Kandinsky “Would you mind sitting on my coat?” a man in his mid-30s asks a girl sitting on a bar stool. She looks at him blankly. Even though she usually understands Dutch, at this moment she doubts her language skills. To make sure that she heard correctly, she chats with the man for a while. Apparently, the overcrowded bar provides no space to hang his coat and the man doesn’t want to lose it, or put it in a filthy corner. She is still not sure, though, if the man’s question is derived from his pragmatism or from some strange sexual preference. Regardless of the reason, she spends the rest of the evening warming up a stranger’s coat with her behind. Friday, 2.25 am, Weemoed A late night in a bar filled with cigarette smoke. There are only a few blurry contours of youngsters, bursting with laughter from time to time. Two of them, perhaps in their late teens, are sitting at a table. After sharing a cigarette they start kissing lazily, as if in slow motion. The girl withdraws her lips from the boy’s, and asks: “Why don’t we go to Barcelona? Like, right now.” The boy looks at her through tired, narrowed eyelids. He turns to a stranger at the same table, and asks his opinion. “Go! Go, for crying out loud!” the stranger cries out loudly. The fortuitous couple kisses and walks towards the door, tottering. Friday, 3.30 am, in the street The street is almost empty. A few tired people are walking down the street, carelessly kicking empty bottles. Three young men are unlocking their bikes. One of them starts ringing his bike bell, playing a simple rhythm. The other one joins in with a different beat. After they have got some attention from the passersby, the third one starts dancing to this bizarre bike-bell song. The sun dawns on the horizon. Sonia Kolasinska is student and Univers editor

One of these student-assistants is Pia Gutierrez-Zarate (25) from Peru. She just graduated and since October she has been working as a student assistant for the Dean of Liberal Arts and Sciences. She works 8 hours a week. Before she started to work as a student assistant, she was an ambassador of Liberal Arts & Sciences, among other jobs. “Of course,” she says, “working is important to pay the bills. But I also thought these were interesting opportunities to help me develop further. For example, I was not too keen on presentations but being an Ambassador, and the training I received for it, helped me a lot. As a board member, I learned how to be flexible, organized and more sociable. As a student assistant, I have learned to see the staff in my program from another perspective and to see all the work that they do. I have learned many organizational skills and ‘how to work in The Netherlands’ in the process. Finally, as I help with the courses, I have also learnt about different and very interesting topics which I would have missed, otherwise. My contract has been extended until 2013. I’m very happy about that!” Was it hard to find this job? “I think, in general, that it’s difficult to find a job for international students because of the language gap or maybe the fact that we might not be too aware of how things work. For me it is definitely an advantage that I can understand some Dutch. Having said that, I do have to say that the job I have now was not so difficult to find because applications were only open to students who are currently following the Liberal Arts & Sciences course. I think the fact that I had already worked for the staff of LAS and the fact I had previous experience in administrative chores also helped me a lot.”

Anton MSc Economics student Anton Kupava (21) from Belarus has been working at Albert Heijn XL as a shelf-filler since October 2009. For approximately 10 hours a week, the limit that was set by the Dutch government on non-EU students working while studying. “Just like at every other place, working at AH XL brings the money in”, he says. “Perhaps it isn’t always a lot, but at least you feel like you’re supporting yourself financially and reducing your parents’ financial burden.” For Kupava it was not hard to find a job. “My friends started working there a year earlier. Once I decided to start working, one of my friends just took me to the manager and said ‘this guy wants to work’. The only complication I experienced was that of the necessary work permit which took about a month to obtain. If you are an EU citizen such a work permit is not required while being non-EU imposes this constraint. The managers at AH XL really helped me get this permit because only an employer can apply for a working permit on your behalf.” That he didn’t speak Dutch was ‘not a problem at all’. “Within the organization, everybody understands English (i.e. all the team leaders and managers). Obviously, customers expect you to speak Dutch and once you are faced with a question that you do not understand you either try to help them in English or simply ask one of your colleagues to assist them. By now, both my Dutch and my knowledge of the products has improved, but at first it was just a bit weird not being able to communicate in Dutch, at all.” Albert Heijn seems to be an employer that welcomes foreign students with open arms. Funnily enough, Albert Heijn actually denies this. Rianne van der Sar, press officer with the big-time grocer: “We might be an international organization, but it’s essential for an employee to speak Dutch to be able to communicate with the employer and to be able to help a customer in a shop in the best possible way. Occasionally we hire foreign students on a part-time basis but in general we hire people who can speak Dutch.” For all info, check out: www.nuffic.nl


What’s in the world .27 edited by Sonia Kolasinska

Column

Yoshin

Controversy

Fouad

Fouad El Hajioui (International Management) and Yoshin Kwee (Liberal Arts and Sciences) discuss a new measure for international students. From 1st January they will work 14 instead of 8 hours a week, if they want to get a basic study finance and a study loan.

Yoshin: How do you expect nonDutch speaking international students to find jobs if even Dutch students have difficulty with it? Fouad: I always had a zero- hour contract, and I speak Dutch. I cannot imagine how non-Dutch speaking students can get any certainty and a stable contract. Yoshin: And the job is usually not that attractive. It’s frustrating to see how my friends stick to shitty jobs only to get the basic grant. Fouad: I know many international students and none of them made a decision to come to the Netherlands purely on the basis of financial benefits, contrary to what Zijstra says. He obviously had never been in a classroom. Yoshin: Exactly, they only see numbers going down, but don’t even try to understand the situation better.

Fouad: If it’s only about the “free” grant, I understand the logic behind it. But why can’t international students get the loan without working? They will pay it back with interest. Or the grant should be based on grades. Yoshin: During a usual month it is doable to work 14 hours. But what about months in which you have exams and deadlines? Fouad: I think that students coming to the Netherlands also need time to adapt to the new system and teaching methods. That also takes time. Extra workload is therefore discouraging.

Slug protest: deeper truth or superficial outrage? Ding Ning (ping pong champ) loses her Olympic final, upset by a vilely strict referee’s red card. Later, in Limburg, a long thin slug (Boettgerilla pallens) crosses a wet path near Vijlen. Desalniet temin Chocher, Ding Ning fan, picks a pale unripe blackberry, and bends the gastropod into a question mark, adding the berry as the dot. She unwittingly saves the slug, confusing two hungry blackbirds intent on slug-supper. Oh Chocher’s gesture and the slug’s debt to Ding! Andrew Cartwright teaches English at the Language Center.

Spotted! Friday, 18 May 2012 - Villa Philharmonie, Tilburg During the Final Gala of I*ESN, Robert Broers expressed his utter sadness while passing his vice-presidency on to the new board.

Yoshin: And yes, studying is also about social life which they’ll not be able to enjoy with such a workload. If you stretch your “will power” muscle too much, it’s gonna snap at some point!

Overheardon campus Lost in translation

Simon van der Weele, with surprise written all over his face, came up on the stage during LAS graduation ceremony to receive the award for the highest grade average. Once on stage, he said “but it’s only because all my A grades

from my exchange were strangely translated into 10...” Alkeline van Lenning tried to turn the situation into a joke, ordering a poor student to give the flowers back.

The party is over

Who doesn’t know Verbs and

its famous parties? The rumor has it that a few living rooms at prof. Verbernelaan were closed by WonenBreburg. Some of the international students living there have therefore no place to eat or chill.

Do you have a funny photo or overheard something on campus? Send it to [email protected]. Or post it on our facebook page facebook.com/ universonline


International starts here

How to find a Dutch job Language isn't a museum piece

Job shopping no. 02 September 13, 2012

Independent magazine of Tilburg University

En dan? Onafhankelijk magazine van Tilburg University. De vechtlust van een Olympisch hockeyer TOP-week in beeld

Recommend Documents