Campusliefde. Onafhankelijk magazine van Tilburg University. Ralf Bodelier zoekt de grenzen op Braindrain op de uni?

Ralf Bodelier zoekt de grenzen op Braindrain op de uni?

Cobbenhagen: een sneak preview Overspel: een kwestie van macht

Campusliefde

no. 14 28 juni 2012

Onafhankelijk magazine van Tilburg University

02. BroersNieuws

Een bureau vol Unvollendeten. Wat is dat toch met mij?

Column

Eindeloos Dit weekend heb ik mijn bureau opgeruimd, omdat de laden zo vol zaten dat er niets meer bij kon. Rekeningen, aanmaningen, ongeopende bankafschriften, oude nummers van Univers, krantjes van bouwmarkten, lege chipszakken, een paasei, mijn zwemdiploma - wat er allemaal niet uit tevoorschijn kwam. Ook allerlei mappen met projecten waar ik ooit aan was begonnen. Zoals een aanzet tot een verhandeling over Duitse expressionistische films uit de jaren twintig van de vorige eeuw. En een begin van een opstel over het surrealisme in de boeken van de Japanse schrijver Haruki Murakami. En een concept van een essay over de donkere romantiek in het werk van Edgar Allen Poe en de verbeelding daarvan in de gothic movies van Roger Corman, met Vincent Price in de hoofdrol.

Allerlei ideeën die in mij waren opgeborreld, onderwerpen die een tijdlang mijn bijna dwangneurotische belangstelling hadden gehad, waar ik onderzoek naar had gedaan, tijd en energie in had gestoken - maar die nimmer tot iets hadden geleid. Nooit afgemaakt. Nooit doorgezet. Een bureau vol Unvollendeten. Wat is dat toch met mij? Waarom maak ik nooit iets af? Waarom lukt me dat niet? Je zult zien dat deze column ook weer niet tot een einde komt.

Erik-Jan Broers is docent aan de rechtenfaculteit. Lees zijn blogs op UniversOnline.

Groot worden in het middenen kleinbedrijf? Word dan nu advocaatmedewerker/-stagiair (m/v) bij Asselbergs & Klinkhamer Advocaten.

www.ak-advocaten.eu

zoekt een Coördinator magazine Voor 0,6 deel van de volledige werktijd (24 uur per week) Je plant het magazine van redactievergadering tot het moment dat het in het schap ligt. Je zet opdrachten uit en begeleidt redacteuren en fotografen bij de uitvoering ervan; je voorziet hun werk van opmerkingen en aanwijzingen en zorgt ervoor dat ze hun deadline halen. Daarnaast schrijf je zelf en werk je intensief samen met de hoofdredacteur.

www.ak-advocaten.eu

Recht aan de A58 Letselschaderecht Vastgoedrecht Familierecht Ondernemingsrecht Arbeidsrecht Strafrecht

Univers 28 juni 2012

Ga voor de gehele tekst naar universonline.nl/2012/06/24/ vacature-coordinator-magazine/. Solliciteren op deze vacature kan uitsluitend online. Jouw sollicitatie dient uiterlijk op 18 juli 2012 verstuurd te zijn. Voor meer informatie kun je contact opnemen met de hoofdredacteur [email protected].

Inhoudsopgave .03 Colofon

08.

Adres Postbus 90153 5000 LE Tilburg [email protected] www.universonline.nl Basisontwerp Unit20: Yoe San Liem en Maud van Velthoven Druk PrismaPrint Advertenties [email protected] Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 1 verschijnt op 21 augustus 2012 Redactieraad Bart de Geus, Jasper Haenen, Annemarie Hinten, Walther Verhoeven, Marcel Zeelenberg, Antony Pemberton, Jos Straathof Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel, Dieter van den Bergh, Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Andrew Cartwright, Gerrie van Dooren, Adrian van den Eerenbeemt, Luuk Eliëns, Sonia Kolasinska, Emmanuel Naaijkens, Charles Peter, Charlotte van Raak, Iris Scherphof, Bart Smout, Astrid Spraakman,Ton Toemen, Yvonne Verschuren, Rik Wassens, Malini Witlox

14.

18.

Rik Wassens, neemt afscheid als stagiair bij Univers

‘Univers houdt tradities in ere. Geen nieuwerwets gedoe: ik als stagiair had één taak en dat was koffie zetten. Helaas bleek al vrij snel dat ik dat niet kon, dus mocht ik stukjes schrijven. Met gemengde resultaten: mijn schrijfsels hadden de neiging in het verkeerde keelgat te schieten. Op de campus was ik niet meer veilig. De redactie was ook geen veilige haven: daar kreeg ik projectielen en verwensingen naar mijn hoofd geworpen. Het was een oorlogszone. Wel veel geleerd: na drie maanden kon ik vloeken als een zeerover, had ik de reflexen van een kat en kon ik koffie zetten op industriële schaal’.

08.

Passion, fear & faith

18.

Cheating

04. Buzz

Ralf Bodelier is journalist, schrijver, filosoof

A men’s game? No, powerful people are more

06. Pics

en debatleider, maar bovenal wereldburger.

likely to cheat whatever their gender, says so-

08. Passion, fear & faith

Eind juni promoveerde hij op zijn oude nest: de

cial psychologist Joris Lammers. He questioned

11. Achtergrond

Tilburgse universiteit.

1,561 adults in an anonymous online survey.

12.

Love is in the air

22.

Love beyond borders

12. Coverstory 14. Reportage 16. Lifestyle

De betonnen gebouwen doen het wellicht niet

Three couples tell Univers about their interna-

vermoeden, maar de universiteit is de baker-

tional relationships. In Tilburg love knows no

18. Science & School

mat van vele liefdes en vriendschappen. Een

boundaries.

20. International

paar romantische verhalen.

23. What’s in the world


04. Buzz

coördinatie Malini Witlox

Knipoog

;)

Brabanttoer in het ongerede

Nieuwsopening

University College in kloostercomplex Studeren in een oud klooster, het kan straks misschien in Tilburg. Het University College, waar excellente studenten vakken van verschillende studies kunnen volgen, wordt als het er komt - gevestigd in het kloostercomplex De Rooi Harten aan de Bredaseweg in Tilburg. Dat pand wordt nu gerestaureerd. Volgens collegevoorzitter Hein van Oorschot wordt er momenteel een haalbaarheidsonderzoek naar het financiële plaatje gedaan. Hoeveel het pand moet kosten, wil hij niet bekend maken. Van Oorschot laat weten dat de provincie om geld is gevraagd. Hoeveel het gaat kosten voor de universiteit, is niet bekend. De provincie stelt in haar voorjaarsnota 2012 dat ze een aantal cultuurhistorische complexen - waaronder kloosters - met partners kwalitatief hoogwaardig wil herbestemmen. De faculteiten Economie, Rechten (Global Law) en Geesteswetenschappen (Liberal Arts) zouden de vakken moeten verzorgen, aldus Van Oorschot. Er worden per studierichting per jaar 70 tot 100 studenten geselecteerd.

Ken je die grap van de universiteitsmedewerkers die uit fietsen gingen...? De jaarlijkse fietstocht van de personeelsvereniging, de Brabanttoer, gaat niet door omdat er te weinig deelnemers zijn. Niet vanwege gebrek aan belangstelling. Op de personeelssite werd eind mei zelfs gemeld dat de inschrijving gestopt was omdat het maximale aantal deelnemers, 125, was bereikt. Tot het afzeggingen begon te regenen, een ware hoosbui. Twee weken later waren er minder dan 75 deelnemers over. Hele teams meldden zich ineens af, vertelt personeelsverenigingvoorzitter Frans van den Heuvel. Waarom? Hij kan er voorlopig slechts naar gissen. Sommigen hebben heel legitieme redenen. Maar bij anderen is dat volstrekt niet duidelijk. Te gemakkelijk melden sommigen zich aan voor een activiteit, om daarna, als het uur U nabij is, weer af te zeggen, constateert de voorzitter. Vandaar dat er aan de noodrem werd getrokken. Ook bij andere activiteiten zoals de buitenlandreis wordt iets te vaak lichtzinnig aangemeld, en afgemeld. Als het zo moet, dan toch maar eens een keer niet. ‘Een signaal’, aldus Van den Heuvel. Wat hem betreft volgen er consequenties. Zwarte lijst-achtige dingen als een jaar uitsluiting na frivole afmelding, of de volgende keer automatisch als laatste in aanmerking komen. Er wordt nog over gedacht, er wordt nog over gesproken, er volgt nog een conclaaf met College van Bestuur.

De UvT werkt aan plannen voor een University College Wat is een University College?? (38%, 77 Votes)

Zonde van het geld (33%, 67 Votes)

De studenten die hard werken, verdienen ook een betere opleiding

In Memoriam

Prof.dr. Jan van Dijck

(15%, 30 Votes)

Op dinsdag 12 juni is emeritus hoogleraar belastingrecht J.E.A.M (Jan) van Dijck van het Fiscaal Instituut Tilburg overleden. Hij is 88 jaar geworden. Oud-rector Van Dijck was een boegbeeld voor onze universiteit, hij gaf er 36 jaar college. Van Dijck doceerde belastingrecht van 1954 tot 1990, aanvankelijk aan TLS, later aan TiSEM. Zijn colleges en (vele) publicaties kenmerkten zich door een grondige systematische kennis van het belastingstelsel – in het bijzonder de inkomstenbelasting – die de basis vormde voor een systematisch kritische benadering van het belastingstelsel. Namens het Fiscaal Instituut Tilburg Prof. dr. Arie Rijkers

Ach, ik ben toch geen excellente student (8%, 17 Votes)

Leuk, ik zou daar graag studeren (6%, 13 Votes) Totaal aantal stemmen: 204

Veerle Huigen, lid faculteitsraad FGW en student Communicatie- en Informatiewetenschappen “Het plan voor een University College vind ik op zich niet slecht. Maar het huidige plan, voor Global Law and Economics, vind ik onlogisch en vreemd. Liberal Arts and Sciences leent zich het meest voor een University College: ze hebben alleen nog de huisvesting nodig. Een University College opzetten voor rechten en economie is al geprobeerd en mislukt, dus waarom zou het nu wel lukken?” Kees von Harenberg, Katholieke Theologie “Er zijn genoeg studenten, zoals ik, die niet zo nodig als ‘excellent’ behandeld hoeven worden. Maar voor die studenten die gewoon echt goed zijn, vind ik dat er best een extra uitdaging als een University College mag komen.”

Ga naar UniversOnline en stem op onze nieuwe poll

Werkwijze commissie Levelt bekritiseerd

UniversOnline Univers 28 juni 2012

De werkwijze van de commissie Levelt staat ter discussie, zo kreeg Univers via bronnen die anoniem willen blijven te horen. De commissie Levelt doet onderzoek naar de affaire-Stapel. Er hebben enkele promovendi en een coauteur geprotesteerd tegen de werkwijze van de commissie, wijze van rapportage en de statistische

analyses. Daar zijn gesprekken over geweest en brieven over geschreven aan de rector en commissievoorzitter Levelt.

Boete NS voor bewaren reisgegevens studenten

Het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) heeft de NS voor 125.000 euro aan dwangsommen opgelegd voor het niet tijdig vernietigen van gegevens

van studenten. Van het CBP mag de NS de persoonsgegevens maximaal 24 maanden bewaren. Vorige maand bleek dat de NS sommige gegevens die ouder dan twee jaar zijn nog altijd in bezit had.

Strengere gedragscode tegen fraude en plagiaat De integriteitcode voor wetenschappers wordt aangescherpt. Ook komt er een

Buzz .05

Zij is mijn troost in moeilijke tijden

ff bellen

Column

met Peter Smits

De UvT vervangt alle oude kopieermachines/printers van Océ door nieuwe exemplaren van Canon. Het project dat in februari is gestart moet in de zomer afgerond worden, zo zegt Peter Smits, afdelingshoofd bij Facility Services. Wat gaat er veranderen? “Het nieuwe systeem kent meerdere voordelen. Zo kunnen UvT’ers in kleur printen en kunnen er documenten gescand worden. Bij het oude systeem stuurde je verder een printopdracht naar de harde schijf van de voorgeïnstalleerde printer vlakbij je werkplek. Bij de nieuwe machines stuur je de opdracht de cloud in. Je kunt dus - nadat je je aangemeld hebt - bij iedere willekeurige machine printen. Vroeger kwamen printopdrachten bovendien in een queue, waardoor vertrouwelijkheid niet gegarandeerd was. Voortaan zie je alleen je eigen opdrachten.”

Proost

Wat gebeurt er met de oude kopieerpassen? “Die worden niet meer gebruikt. Printen en kopiëren gebeurt voortaan met behulp van de UvT-pas. Die pas identificeert de gebruiker. Je print of kopieert wat je nodig hebt en het bedrag wordt doorberekend aan de afdeling. De oude passen kunnen ingeleverd worden, het tegoed wordt aan de afdeling doorberekend.” Hoe zit het met studenten? “Voor studenten verandert het systeem met ingang van het nieuwe collegejaar ook. Ze moeten zich voortaan identificeren via hun studentenkaart of ovchipkaart. Daarna kunnen ze printen of kopiëren en betalen met hun chipkaart. Voordeel van de identificatie is ook hierbij dat de opdrachten niet in een wachtrij komen en dat vertrouwelijkheid dus gegarandeerd is.”

Hip paleisje

Worsten kopen Ik ben verliefd en ze is perfect. Vandaar, een ode aan haar. Toen mijn lippen de hare voor de eerste keer raakten wist ik het zeker: wij zijn voor elkaar gemaakt. Door haar word ik een blijer, vrolijker, uitbundiger en vooral dapperder mens. Ik ken haar al lang, zag haar bij de supermarkt, in de kroeg, zelfs bij mijn ouders, maar nooit zag ik het. Liefde heeft tijd nodig. Ze is mijn troost in moeilijke tijden. Bovendien kan ik geweldig met haar feesten. Ze zeikt niet, sterker nog, meestal houdt ze gewoon haar bek: erg verfrissend. Ik hoef van haar ook niet mee naar familiegedoetjes of andere poespas. We zien elkaar voornamelijk ‘s avonds, en ‘s nachts natuurlijk… Ondanks een chronisch gebrek aan slaap zou ik niet meer zonder haar kunnen en met mij vele heren. Op onze goudgele vriendin met schuimkraag zijn wij namelijk écht verliefd. Zij bevat immers de voorwaarde voor onze lust: ze is een potje zelfvertrouwen. Zij maakt ons blijer, vrolijker, uitbundiger en dapperder. Door haar krijgt slap geouwehoer weer veel weg van een intellectuele verhandeling. Dankzij haar zijn we in staat te beminnen en te rollebollen. Of zoals een prachtig Brabants spreekwoord luidt: ‘Wie unne worst kaupt, of unne widduwe trauwt wit van tevure nooit wa dris ingedauwd’. Vervang weduwe door student en de essentie is begrepen. Ja heren, onze devotie jegens ons potje zelfvertrouwen: dát is pas liefde. Luuk Eliëns is student Liberal arts. Zijn blogs zijn te lezen op UniversOnline.

Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet; het academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit. Het is weer eens wat anders. Niet op, maar ín een hooggeëerde prijswinnaar te kunnen proosten. Tilburg University’s eigen Faculty Club is tot winnaar uitgeroepen van de Red Dot Design Award 2012 voor Architecture and urban design, een internationaal hoog aangeschreven eer. De club wordt vooral gewaardeerd om de combinatie van heden en verleden en de samensmelting van tegenstellingen als glas en steen en transparantie en robuustheid. Met andere woorden een hip paleisje voor het hapje, drankje of besprekinkje van de UvT-er. De erkenning door het Design Zentrum in het Duitse Essen is niet de eerste huldeblijk aan het jongste universiteitspand. In april van dit jaar haalde de Faculty Club ook al een klinkende overwinning in de Univers Mooiste UvT-pand-poll.

nieuw preventiebeleid. De VSNU neemt deze maatregelen vanwege de affaire-Stapel.

Theologen lenen het minste

Van alle academici lenen theologen het minst. Gemiddeld hebben ze na hun afstuderen een studieschuld van 10.400 euro. Studenten tandheelkunde en politicologie lenen het meeste, respectievelijk 28.300 euro en 23.600 euro. Elke dag vers nieuws? Ga naar Univers Online!

Tweets

Wat is zo’n werkplekmeting irritant zeg. Viermaal per dag komt er iemand kijken of ik op mijn kamer ben... #UvT

Het is toch verbazingwekkend: de lamp die al >3 weken continu aan stond op de #UvT is uit. Alleen nu brandt er in een ander lokaal licht!

@doudbier op 14 juni

@nicksmits op 11 juni

Hallo #uvt-student die net zijn telefoon in de Library in de wc liet vallen! Je weet toch dat mannen geen twee dingen tegelijk kunnen?

De Studentenmonitor-enquete is binnen. Volgens de uitnodigingsmail duurt het invullen ong een uur. Als maker ben je dan wereldvreemd.. #uvt

@mike_f_d op 11 juni

@arnoudvanhulst op 5 juni


06. Pics

fotografie Ton Toemen

Liefde in Tijden van Deadlines John Maynard Keynes maakt hier een zelfportret door een convexraam. Wij kijken allemaal mee, maken notities, voegen referenties toe. De grondwet wordt omhoog getild. We complexizeren het ABC. Weber, Montesquieu, Homerus, De Lamartine. Onder de naald ligt een academische verzamelelpee. Curie in een negligé. We missen de deadline van dit essay. Dante, Rousseau, Einstein, game theory en Racine. Die voetnoten: te weinig. Ik wil er acht, negen, honderdtien. Die receiver is niet plus of min maar superheterodyn. Fuck it. We zijn klaar. De uni is moe, het jaar voorbij. Zie je ons zitten? We chillen maximaal. Verliefd: wij. We omarmen elkaar. Er is bloesem. We dansen en zingen. Deze bank is nu belangrijker dan al die andere dingen. Lars Bregonje, Campusdichter 2012


Pics .07



Wat we nog missen is een vorm van kosmopolitisch bewustzijn Univers 28 juni 2012

Passion, fear & faith .09

tekst Astrid Spraakman fotografie Dolph Cantrijn

Wereldburger en rasoptimist Journalist, schrijver, debatleider, niet-praktiserend atheïst: Ralf Bodelier is een druk baasje. En dan presenteert hij deze week - op het oude nest van de Tilburgse universiteit - ook nog zijn proefschrift Kosmopolitische Perspectieven. De passie en angst van een nieuwsgierig wereldburger.

V

ier dagen angst was het in huize Bodelier, toen vorig jaar de 14-jarige zoon David plots op reisavontuur verdween. Samen met een vriendje besloot hij op maandagochtend niet naar school, maar naar de Eiffeltoren in Parijs te fietsen. Zijn ouders hoefden zich geen zorgen te maken, zo liet hij in een achtergelaten brief weten. Dat deden ze wel. Al is vader nog zo’n fanatiek voorvechter van het wereldburgerschap. Is jouw zoon de ware kosmopoliet? “Het was een nare ervaring op dat moment. Maar als die eerste schok voorbij is, en hij is weer terug, dan komt inderdaad het besef: hij heeft het toch maar geflikt op zijn 14e! Ik had het niet gedaan in die tijd. Maar een kosmopoliet, die reist, ja. Die verdiept zich in andere mensen en durft naar andere landen te gaan. Of dat nu fysiek is of online, via boeken of documentaires, het gaat om nieuwsgierigheid. Hoewel dat nare gevoel van toen wordt gecompenseerd met een bepaalde waardering voor zijn ondernemingslust, hoop ik niet dat hij het nog eens zo doet. Maar ach, hij is vijftien nu en veel te druk met voetballen en met zijn kapsel, in plaats van met de wereld te ontdekken. Al was dit natuurlijk geen onverdienstelijke poging om die wereld wél te ontdekken.” Maar de reislust had hij niet van een vreemde? “Zeker niet nee. Hij heeft iets van mij, maar vooral ook van mijn vrouw Mirjam. Zij heeft ook altijd over de wereld gezworven. En David heeft veel met ons gereisd, dus hij kende Parijs wel een beetje. Het is hem gelukt zonder kaart vanuit Tilburg het einddoel, de Eiffeltoren, te bereiken. Met een toeristische omweg via het Centre Pompidou en Champs-Élysées. Hij had alleen een oud kompas van mij, dat hij onderweg ook nog verloor. Zelfstandigheid, daar hebben we altijd op aangestuurd. Vind je eigen weg en zoek jij maar eens uit welke metro we moeten hebben. De filosofen die ik in mijn proefschrift behandel, waren allemaal ontzettend reislustig. De enige die niet reisde, Immanuel Kant, las alles wat los en vast zat en verkende zo de wereld.”

Ralf Bodelier (1961) groeide op in het Zuid-Limburgse Vaals. Voor zijn studie theologie trok hij naar het ‘exotische’ Tilburg. Na zijn afstuderen werkte hij bij het Joods Historisch Museum en als docent cultuurgeschiedenis en filosofie op de Academie voor Journalistiek. Hierna ontpopte hij zich tot journalist. Bodelier is ook initiator en debatleider bij Wereldpodium. Vorig jaar organiseerde het Wereldpodium zo’n veertig evenementen, variërend van de Peerke Donderslezing tot de opening van Festival Mundial. Wereldpodia vinden doorgaans plaats in theater De NWE Vorst.

Ben je een idealist? “Absoluut. Ik zie het kosmopolitisch denken als een ideaal. Het is meer dan een afstandelijke filosofie, het is een ideologie. We leven nog niet in een kosmopolitische samenleving, maar mijn veronderstelling is wel dat we daar naartoe gaan. Dat is een wereldsamenleving waarin mensen elkaar steeds vaker tegenkomen, en daarmee ook meer betrokken raken bij elkaar. Hoe meer de samenleving globaliseert, hoe meer we rekening houden met elkaar. Overigens zonder jezelf te vergeten; je hoeft niet zelf te lijden om een ander te dienen. Wat we nog missen is een manier van denken die het lot van een ander betrekt in onze overwegingen: een vorm van kosmopolitisch bewustzijn. Ik denk nu bijvoorbeeld wel aan de kinderen in de buurt als ik in de auto zit, en rij omwille van hen niet te hard. Maar als ik kleren koop, sta ik er nog niet bij stil of het door kinderhanden is gemaakt. De huidige generatie studenten is overigens al wel veel meer een wereldburger dan toen ik, heel lang geleden, student was. Ze spreken Engels, zijn dankzij internet heel internationaal ingesteld en reislustig.” De waarheid is te vinden in het botsen der meningen. Het is het credo van Ralf Bodelier. De Tilburgse journalist, filosoof, schrijver, onderzoeker en debatleider bij het Wereldpodium (‘Een podium waarop de wereld te gast is’) wordt gedreven door nieuwsgierigheid. Hij is gefascineerd door veranderingen, bij voorkeur op mondiale schaal, en hoe deze doorwerken in het leven van gewone mensen. Een intellectuele, charismatische rasoptimist en ‘niet-praktiserend atheïst’ met kenmerkende zachte tongval, opgedaan in het diepe zuiden van Limburg. Je groeide op in een katholiek nest, maar eenmaal in Tilburg viel je van je geloof. “Als Zuid-Limburgse jongen was ik natuurlijk gelovig katholiek. Tijdens mijn studie theologie in Tilburg werd het geloof helemaal ontrafeld. Wat er overblijft, is een product dat door mensen is gemaakt. Dan moet je wel heel gelovig zijn, wil je niet gaan twijfelen aan de religie van je jeugd. De doorslag gaf de geschiedenis. In de tijd dat ik bij het Joods Historisch Museum werkte,

Onder meer Guy Verhofstadt, Ruud Lubbers, Jan Pronk, Femke Halsema en Joris Voorhoeve waren er te gast. Ook schrijft Bodelier essays en boeken, waaronder Atheïst in Afrika, Bomen hebben wortels. Mensen hebben benen en Tegen de angst. Optimisme als opdracht voor de 21e eeuw. Op 28 juni promoveerde hij aan de Tilburgse universiteit op het onderzoek Kosmopolitische Perspectieven. Bodelier is getrouwd met journaliste en onderzoeker Mirjam Vossen en vader van David en Emma.



Veel religies staan wantrouwend tegenover het kosmopolitisme heb ik me veel beziggehouden met Auschwitz. Ik kwam er achter dat het christendom hier direct mee te maken heeft. Hitler kon zijn gedachtegoed gemakkelijk terugbrengen naar wat de kerken eeuwenlang gepreekt hadden. Daardoor werd hij ook amper tegengesproken. Bij die club wilde ik niet meer horen.” Is er in een kosmopolitische toekomst nog wel ruimte voor geloof? “Veel religies, waaronder het christendom en de islam, staan wantrouwend tegenover het kosmopolitisme. In de ideale wereld van de kosmopoliet is iedereen betrokken bij elkaar en schaden mensen elkaar niet. Voor een christen is de ideale wereld het Rijk van God. Iedereen is daar welkom, mits hij of zij eerst christen wordt. En het moet op hun manier. Dan sta je niet open voor alle mensen, het is een afgeschermde beweging. Aan de andere kant heeft bijvoorbeeld het jodendom juist bijgedragen aan het kosmopolitisme. Joden hebben sinds de eerste eeuw gezworven en tot de stichting van de staat Israël moesten ze openstaan voor en samenwerken met anderen. Veel grote kosmopolitische denkers zijn joden.” Wat doe je zelf om dit ideaal waar te maken? “Ik ben jarenlang nauw betrokken geweest bij een ontwikkelingsproject in Afrika, in Malawi. Samen met Mirjam heb ik een tijdlang educatieve reizen georganiseerd naar dat land, naar de sloppenwijken, krantenredacties en scholen. Enkele jaren terug ben ik daarmee gestopt omdat ik simpelweg geen tijd meer had door het Wereldpodium en mijn proefschrift. Het Wereldpodium is ook een manier om mensen te informeren en te inspireren rond die mondiale thema’s. Ik wil overigens niet beweren dat ik zelf alles waar kan maken, maar ik vind het kosmopolitisme het verdedigen waard.”


Hoe ziet de wereld er straks uit? “In economisch opzicht is er een global shift. De maakindustrie bevindt zich nu vooral in Azië, en breidt zich voor een deel uit naar Afrika. Landbouw concentreert zich in Latijns-Amerika en steeds meer in Oost-Europa. Nederland is te duur voor productiewerk, onze handelswaar bestaat uit kennis en diensten. Daar moeten we ons ook in profileren. Over een paar decennia, of over een paar jaar misschien al, zal dat ook weer veranderd zijn. Zo concurreren we tegenwoordig op globaal niveau, terwijl mijn opa nog concurreerde met de boeren uit hetzelfde dorp en ik binnen de grenzen van Nederland. Voor de huidige studenten is het arbeidsveld de hele wereld.” Wordt de wereld daarmee meer gelijk? “De wereld verandert razendsnel en daar moeten we in mee. Een paradijs zal het niet worden. Er ontstaat een onderklasse die minder goed mee komt. Dat is de nieuwe ongelijkheid. De ongelijkheid komt te liggen tussen de verschillende lagen van de wereldbevolking. Dat zie je ook in Nederland ontstaan. Mensen die naar de voedselbank moeten en mensen die de voedselbank sponsoren. Studenten worden meegenomen in de veranderende wereld en maken deel uit van de nieuwe meritocratie. Zij zijn de nieuwe gediplomeerden en zoeken hun kansen op de globale markt. Er is ook een grote groep die niet meekomt, zich terugtrekt en op de PVV stemt.” Dus de eerste en derde wereld zijn straks overal? “Dat biedt ook weer nieuwe kansen. Misschien niet voor iedereen hier, maar wel in China of Indonesië of Soedan, wie zal het zeggen? Als je bang bent om zaken te doen met een Afrikaan, dan krijg je het moeilijk. Als je openstaat voor aanbiedingen uit de rest van de wereld is er alle toekomst.”

Achtergrond .11

Leegloop op de uni: alle hens aan dek

tekst Emmanuel Naaijkens

Braindrain Wie gaan er weg? Hein van Oorschot (1 sept. 2012) Huub Dekkers (15 aug. 2012) Arie de Ruijter (1 sept. 2013) Adelbert Denaux (31 dec. 2012) Randall Lesaffer (2013)

In korte tijd komen er meerdere topfuncties vacant op de Tilburgse universiteit. Een uittocht? “Nee hoor, voor een groot deel is het voorzien”, zegt de rector. Maar de opvolging moet niet te lang duren, vindt de universiteitsraad.

O

f het eenzaam is aan de top? Rector magnificus Philip Eijlander kan er wel om lachen. “Nee hoor, dat valt reuze mee.” Binnenkort verkast collegevoorzitter Hein van Oorschot naar hogeschool NHTV in Breda en half augustus begint algemeen secretaris en directeur Huub Dekkers aan zijn nieuwe baan als lid van het bestuur van ROC Albeda. En er zijn meer wisselingen in de bestuurlijke top van de universiteit: bij School of Laws, School of Humanities en School of Catholic Theology. Het lijkt een ware uittocht van topbestuurders in een korte tijdspanne. Is dat geen bedreiging voor de bestuurlijke continuïteit? Rector Eijlander ziet dat niet zo. De mutaties die op de rol staan zijn deels voorzien zoals door pensionering van decaan Arie de Ruijter (Humanities) en Adelbert Denaux (Theology). Of door een reguliere wisseling van leiderschap zoals het geval is met decaan Randall Lesaffer (Law), die terugkeert naar zijn ‘eerste liefde’ onderwijs en onderzoek. Aan hun opvolging is of wordt gewerkt. Hoogleraar Corien Prins loopt zich, in de woorden van Eijlander, al warm om Lesaffer in 2013 op te volgen. “We zijn erop voorbereid.” Alleen het vertrek van Dekkers was een verrassing. “Hij kon een carrièrestap maken als bestuurder, zo’n kans krijg je niet elke dag.” Het afscheid van Van Oorschot was ingecalculeerd. “Die wilde na acht jaar in Tilburg nog één keer in zijn loopbaan iets anders doen.” Zijn contract was weliswaar voor een bepaalde periode verlengd, maar het was bekend dat hij op zoek was naar een andere topfunctie, aldus Eijlander. Dat wordt onderschreven door Dick Akerboom, voorzitter van de Universiteitsraad. “Het vertrek is alleen wat sneller gekomen dan wij, en ook anderen, hadden gedacht.” Maar de universiteitsraad

heeft wel enige zorg over de wisselingen van de wacht in de top. “Je zou wat problemen kunnen krijgen ten aanzien van dossieroverdracht en dat soort zaken. Daar moet het nodige voor geregeld worden.” Want er liggen belangrijke kwesties op het bordje van de universiteit. Akerboom somt op: de prestatieafspraken die gemaakt zijn met de staatssecretaris, bezuinigingen, de invoering van een nieuw intern bekostigingsmodel, een nieuwe ronde van visitaties en het rapport Veerman. “Er komt dus veel aan. Het is erg belangrijk dat je een zo sterk mogelijk College van Bestuur hebt. En een goed college van decanen dat de rector magnificus kan adviseren ten aanzien van zaken die met onderzoek en onderwijs te maken hebben”, aldus Akerboom. De huidige situatie hoeft niet tot brokken te leiden, denkt Akerboom, want er zijn vaker periodes dat vervangers de honneurs waarnemen, zoals in de zomervakantie. “Als het niet te lang duurt, dan moeten we dat op die manier kunnen oplossen binnen de organisatie. Dat geldt zowel voor de functie van secretaris en directeur diensten als voor de collegevoorzitter.” Eijlander erkent dat het nu alle hens aan dek is, maar hij gaat ervan uit dat de bestuurlijke top binnen afzienbare termijn weer op sterkte is. Hij kan geen uitspraak doen over het moment van aantreden van een nieuwe collegevoorzitter. “Dat is een zaak van het stichtingsbestuur. Maar kwaliteit gaat boven snelheid.” De rector ziet geen noodzaak voor uitbreiding van het college. “Twee is voldoende, we zijn een universiteit van bescheiden omvang. Het past ook niet in het huidige klimaat van zuinigheid.” Dat de universiteitsraad voorstander zou zijn van een driehoofdig college wil Akerboom bevestigen noch ontkennen ‘want daar gaat het stichtingsbestuur over’.


12. Coverstory

tekst Charlotte van Raak

Love on the campus Hoewel de betonnen gebouwen het niet doen vermoeden herbergt onze universiteit veel romantische liefdesverhalen en hechte vriendschappen. Univers ging op zoek naar mooie verhalen.

Liefde gaat door de maag Met een andere student gedropt worden in de wildernis en samen een lange wandeling terug maken naar het introductiekamp. Zo begon eind jaren zeventig het verhaal van Evelyne en Peter van Uden. Op het Tilburgse kennismakingskamp ontmoetten de 17-jarige Evelyne Heesters en de 21-jarige Peter van Uden elkaar. Peter zat als tweedejaars economiestudent aan de KUB (Tilburg University) in de begeleidingscommissie. Evelyne begon dat jaar aan haar studie Nederlands en Frans aan het Mollerinstituut (hbo) en werd ingedeeld in het groepje van Peter. Op een dag werden alle nieuwe studenten met hun begeleiders gedropt in de natuur. Later op de avond zouden ze opgehaald worden, maar het groepje van Peter en Evelyne werd vergeten. Zonder beschikking over mobiele telefoons in die tijd was de groep gedwongen de terugreis naar de blokhut te voet af te leggen. Veilig aangekomen op het kamp, plofte iedereen op de bank. Peter maakte het zichzelf gemakkelijk aan de picknicktafel in de keuken, waar Evelyne hem even later zag zitten. “Is er hier niets te eten?” vroeg ze aan haar begeleider, die met zijn ‘reebruine ogen’ indruk maakte op de vier jaar jongere studente. ‘We hebben nog brood en beleg. Ga je gang, als je wil’, was zijn reactie. Dus Evelyne zette het op een smeren. “Maar elke keer als ik een boterham klaar had, at hij hem meteen op.” Evelyne wist het al snel: “Dit is hem.” Maar Peter had moeite met het leeftijdsverschil. Af en toe samen eten, of mee naar Olof, waar ze uiteindelijk allebei lid werden, okay, maar van een relatie was nog geen sprake. “Tot ik met een vriendin naar Parijs ging voor mijn studie”, vertelt Evelyne. “Daar zag ik in een kerkje de tekst: J’aime deux choses: toi et la rose. La rose pour un jour, toi pour toujours.” Deze woorden deden het hart van Peter smelten. Peter zette zich over het leeftijdsverschil heen en de twee werden onafscheidelijk. De twee studeerden in 1983 af en gingen dat jaar nog samenwonen. Een half jaar later trouwden ze. Nu wonen ze in Waalwijk, waar Evelyne haar eigen cursuspraktijk Frans heeft. Peter werkt bij ING. Samen hebben ze twee zoons, Thomas (23) en Maarten (21). Foto: Ton Toemen


‘Opleidingshomogaam’ daten Op de campus zie je ze wel eens lopen, stelletjes die samen naar de bieb gaan of afscheid nemen als één van de twee de collegezaal in moet. Acht procent van de Nederlanders vindt zijn of haar droompartner in de collegebanken. Want wat is nu romantischer dan samen luisteren naar een lezing over de economische crisis of het nemo tenetur-beginsel?

Dat veel studenten een relatie krijgen met iemand van hetzelfde opleidingsniveau betekent niet dat we zoeken naar iemand van dezelfde intelligentie, volgens relatiedeskundige Fiona Brouwer. Ze spreekt jaarlijks zo’n duizend stelletjes en ziet dat mensen elkaar vooral ‘uitzoeken’ op afkomst. “Natuurlijk kom je op je universiteit meer mensen tegen die uit eenzelfde familie komen, maar het is niet zo dat intelligentie het

Coverstory .13

Los in het sprookjesbos Welke student is niet bekend met het fenomeen ‘vette hap na het stappen’? Justin Groenhuizen (22) en Maxime von Bannisseht (20), studenten Communicatie- en informatiewetenschappen, keken elkaar voor het eerst in de ogen in hun zoektocht naar een ‘partner in snackcrime’. Samen een frietje eten, tot veel meer dan dat leidde het die eerste avond niet. Tot de twee elkaar steeds vaker zagen bij de stamkroeg van studievereniging FLOW, café Van Horen Zeggen. Maxime had al een relatie, maar voor Justin was het liefde op het tweede gezicht. Samen een borreltje drinken of een dansje wagen op de dansvloer; er was heel wat meer nodig om Maxime te kapen van haar toenmalige lover. Pas toen Justin zijn mooiste kostuum uit de kast trok op het combifeest ‘Los in het sprookjesbos’ sloeg de vonk echt over. Mannen in pak doen het altijd goed, dus Justin liet niets aan het toeval over en trok zijn meest gelikte zwartsatijnen kostuum aan. Verkleed als markies wist Justin de als Roodkapje verklede Maxime in te palmen. Maxime beëindigde haar relatie en na drie maanden aten de twee tortelduifjes steeds vaker samen. Samen op de bank met een glas rode wijn, of op stap met hun gemeenschappelijke studievrienden. Dat ze dezelfde studie volgen maakt volgens Justin weinig uit. “We passen bij elkaar omdat we op elkaar lijken, niet omdat we allebei op de universiteit zitten. Dat heeft er alleen voor gezorgd dat we elkaar op die bewuste avond hebben ontmoet.” Inmiddels zijn Justin en Maxime ruim een jaar samen en hebben ze het voorzichtig over de toekomst. Hij wil bij de overheid werken, zij wil het bedrijfsleven in. Na de studie willen ze op zoek naar een huisje, maar wel in Brabant. “We zijn allebei familiemensen en willen in de buurt van het thuisfront blijven.”

Echte vriendschap roest niet Eens in de vijf weken wordt ’t Pumpke in Den Bosch op zijn kop gezet door oud-leden van damesdispuut Punch van Olof. Enthousiast vliegen ze elkaar in de armen en beginnen te kwebbelen over twintig dingen tegelijk. Ja hoor, het dispuut is aangekomen en het café verandert in een kippenhok. Gezellig op de koffie met Bep van de Ven, Nelleke Swinkels-van de Vorst, Maaike ten Brink-de Vries, Annelies Oomen-Strijers, Monique Marks en Jeanne-Marie Engelen-Smulders. In 1967 werd dispuut Punch van Olof opgericht. ‘De meisjes met de parels’, zo stonden de leden tussen 1982 en 1988 bekend: netjes, braaf en echte theeleuters. Zoals het hoort bij een damesdispuut gaat het al snel over de stiekeme overnachtingen bij de herendisputen. “Het was not done om voor het huwelijk in dezelfde kamer te slapen als een man”, vertelt een van de dames. “Dan vertelde je aan je ouders dat je bij vriendinnen sliep, of kroop je om half 3 ’s nachts weer in de auto om thuis in geuren en kleuren te vertellen over dat leuke feest waar je vandaan kwam.” Door het geheim houden van hun nachtelijke escapades wisten de meisjes van toen hun brave imago te behouden. Na de opleiding verminderde het contact tussen de dispuutgenoten. De dames trouwden, vaak met leden van de herendisputen, en naast gezin en carrière bleef weinig tijd over. Tot één van de dispuutvriendinnen, Annelies Oomen-Strijers te horen kreeg dat ze ernstig ziek was. De banden werden aangetrokken en ze zien elkaar nu eens in de vijf weken. Door de hoeveelheid informatie die tijdens de Bossche borrel voorbij komt zou je denken dat ze elkaar al jaren niet hebben gezien, maar deze vriendinnen raken gewoon nooit uitgepraat.

criterium is waarop je een partner zoekt.” Volgens Intermediair, weekblad voor hoog opgeleid Nederland, zijn het vooral de universitaire studenten die ‘opleidingshomogaam’ daten. Doordat de elite van hoogopgeleiden met elkaar trouwt worden hun kansen op slimme kinderen vergroot, waarmee een nieuwe kenniselite zou ontstaan. Ook stelt Intermediair dat zulke liefdeskoppels een sta-

bielere relatie hebben. Dat zou volgens Brouwer meer te maken hebben met het ontwikkelingsniveau. “Dat wordt meer gevormd door wat je van huis uit mee krijgt, dan wat je in de collegebanken hoort. Hoe meer dit overeenkomt, des te harmonieuzer de relatie.” Univers 28 juni 2012

14. Reportage

tekst Malini Witlox fotografie Adrian van den Eerenbeemt

Cobbenhagen op de schop Het Cobbenhagengebouw, het paradepaardje van de universiteit. Statig en sereen. Schitterende kunstobjecten aan de wand. Een gangenstructuur waardoor je je in een klooster waant. Een prachtig gebouw dat ongeveer een jaar geleden de status van gemeentelijk monument kreeg.

A

ls je er beter naar keek, had het pand zo zijn gebreken. Heet in de zomermaanden, vochtig in de herfst. Mos dat door de enkele beglazing van de binnentuin doorgroeide en de kitlaag verwoestte. Tegels die los lagen, zodat je bijna een been brak. Een bewegwijzering die de weg niet wees. Een afgesleten laag op de sierlijke trappen. Het pand voldeed ook niet langer aan de eisen van de brandweer, tevens waren er klachten over het slechte klimaat. Collegezalen waren wel aangesloten op het luchtbehandelingsysteem, maar de kantoren niet. Tijd voor een renovatie dus. Eentje met het vizier op de toekomst en respect voor het verleden. Een renovatie waarbij het pand aan de eisen van de moderne tijd wordt aangepast, maar waarbij tevens de sfeer van het in 1962 opgeleverde pand herleeft. Zo komen de lichtkoepels terug, die bij een eerdere renovatie met planken waren dichtgemaakt. Ook de puien van de binnentuin worden vernieuwd. Er komt dubbel glas, waarbij de raamkozijnen die bij eerdere renovaties zeer forse omrandingen kregen weer in de oude proporties terug gebracht worden.


Stofboel Als Paul Hoeijmans, Hoofd Real Estate Management en Roy Habets, bouwprojectleider bij Tilburg University, een rondleiding geven door het pand is het moeilijk te geloven dat de boel er eind augustus spic en span uit zal zien. Een enorme stofboel, buizen van de klimaatbeheersing die nog opgehangen moeten worden, overal bouwvakkers aan het werk. Hoeijmans: “We hebben fikse vertraging opgelopen met de werkzaamheden. Dat komt omdat er veel meer asbest in het pand zat dan we hadden verwacht. We hebben op sommige plekken vol verbazing omhoog staan kijken. Dat daar nog een breed kanaal zat, wat niet op de tekening stond. En iedere keer treedt er bij een asbestvondst een protocol in werking. Het werk wordt dan stilgelegd, er wordt gemeten of er iets is vrijgekomen en dan moet het verwijderd worden. We zouden daardoor drie maanden uitlopen, maar als de colleges eind augustus starten, wil ik dat het project klaar is. We werken nu in de weekenden en in de bouwvak door om dat te halen.” De renovatie van het pand kost 14 miljoen euro. De gemeente legt vanwege de monumentale status een paar duizend euro

Reportage .15 bij. Hoeijmans: “De economische crisis heeft in dit geval in ons voordeel gewerkt. We hebben goedkoper kunnen aanbesteden dan verwacht. Daardoor konden we bijvoorbeeld ook de luchtbehandeling meenemen, iets waar anders geen geld voor was geweest.”

Verdwaald Mensen die het Cobbenhagenpand tijdens de renovatie bezoeken, raken diverse malen het spoor kwijt. Waar zijn we nu? Zo bevindt zich op de plek waar eerst het personeel van juridische zaken zat nu een toiletblok. En op de plek waar eerst het secretariaat van de universiteitsraad zat, zijn alle wanden eruit gesloopt. Een grote open ruimte is het resultaat. Die moet straks fungeren als kleine collegezaal. Bouwprojectleider Habets: “De decanen van de verschillende faculteiten gaven aan dat ze voor onderwijsintensivering vooral behoefte hebben aan collegezalen voor 20 tot 30 studenten en collegezalen voor 50 tot 80 studenten. Van beiden hebben we er nu vier gecreëerd door kantoren en gangen op te offeren en samen te voegen. Verder is er nog behoefte aan een grote zaal voor zeshonderd studenten, maar dat gaat hier echt niet passen. De enige geschikte ruimte is de aula, maar daar kun je geen schrijftafeltjes plaatsen als je het ook voor de ceremoniële functie wilt gebruiken. We hebben het Cobbenhagengebouw in feite in tweeën gedeeld. De linkerhelft is voor studenten, de rechterhelft voor kantoren.”

Akoestische folie Er gaan ook vergaderzalen verdwijnen, zo blijkt uit de rondleiding. Zowel de Ruth Firstzaal en de Marga Klompézaal zijn onherkenbaar. De vloerbedekking is verwijderd, het plafond ligt eruit, het enkele glas is vervangen door dubbel glas. Habets: “De raadszaal van de universiteitsraad krijgt straks haar oude functie terug. Wel is de akoestiek verbeterd. We hebben speakers in het plafond verwerkt. De ruiten krijgen akoestische folie.” De Marga Klompézaal krijgt echter een geheel nieuwe functie, die van studiezaal en werkplekken. De raadpleegpc’s, die altijd bij de koffiekamer stonden, verhuizen naar deze locatie, ook komen er laptopplekken. In totaal gaat het om 18 pc-werkplekken en 16 gewone werkplekken. Hoeijmans: “Ruimte die we vrijmaken in de altijd drukke koffiekamer gaat ten koste van de Klompézaal. Dat is ook een van de redenen dat we alle vergaderzalen in het gebouw, inclusief die van het CvB, hebben opengesteld. Er moet immers wel voldoende vergaderruimte over blijven.” De rondleiding gaat verder, door een gang waar bouwvakkers waarschuwen voor gaten in de vloer. Verder mogen we niet. Verschillende dikke tegels ontbreken. De oude tegels die verwijderd zijn waren gescheurd of lagen ongelijk, een opknapbeurt moet verbetering brengen. Dan voorts naar de koffiekamer, op het oog een ruimte waar weinig aan veranderd is. Schijn bedriegt, ook hier is het plafond er helemaal uit geweest. Hoofd Real Estate Hoeijmans: “Omdat

het om een gemeentemonument gaat, moesten we in de koffiekamer en in de portrettenzaal het lattenplafond laten zitten. De latjes zijn er wel uitgeweest, die hebben we allemaal genummerd. We hebben de bedrading en andere techniek vervangen en daarna zijn de latten weer teruggebracht.”

Hollandse keuken Meubilair staat er nog niet, maar dat de oude versleten tafels niet terugkomen op de huidige plek, staat vast. De koffiekamer krijgt straks een heel nieuw concept mee, waarbij de Nederlandse keuken centraal staat. Voor een vaste prijs kunnen studenten en medewerkers een hapje, een drankje en fruit krijgen. Via een speciale routing worden ze bewust langs diverse schappen gevoerd. Bij de ramen aan de binnentuin komen nieuwe zitjes, de inrichting wordt volgens Hoeijmans ‘een beetje retro, passend bij de stijl van het oorspronkelijke ontwerp’. Univers krijg straks een nieuw plekje in het Cobbenhagengebouw en ook diverse instituten waaronder het Nexusinstituut, Netspar en de UvT-sociëteit. Ze komen op de plekken waar vroeger verschillende diensten zaten. De diverse tussenwanden zijn overal gesloopt, zodat grote ruimtes ontstaan. Hoeijmans: “De instituten konden we inpassen in een aantal van deze gerenoveerde gangen. Ze krijgen zo een prominentere plek en er komt door die verhuizing ruimte vrij in het Tiasgebouw. Dat is nodig want daar willen we op termijn een deel van de Faculteit Sociale Wetenschappen inschuiven om hen uit de slechte condities in Prisma te halen.” Hoeijmans en Habets tonen het dak van het pand. Vroeger een warboel van installaties. Het dak is vernieuwd, de tempexlaag is vervangen door betere isolatie. Op een dakdeel is al granulaat gestort, iets wat later op het hele dak moet gebeuren. Hier worden plantjes gezet, zoals bij het Prismagebouw, Dante en de Faculty Club ook al gebeurde. Habets: “We willen de warmte van buiten buiten houden en de warmte in het gebouw beter conserveren. Een groen dak is veel dikker dan een normaal dak, het isoleert beter. Tevens kan de regen beter van het dak lopen, je hebt tegenwoordig veel meer harde hoosbuien dan vijftig jaar geleden. De beluchtinginstallatie wordt groen geverfd, je kijkt straks vanaf het Koopmansgebouw dus op een groen dak dat een geheel vormt met het bos.”

Bedaux de Brouwer Om het Cobbenhagengebouw weer in de oorspronkelijke staat terug te brengen, riep de universiteit de hulp in van het Goirlese architectenbureau Bedaux de Brouwer, dat ook het originele pand ontwierp. Tot in detail bekeek Jacques de Brouwer hoe de veranderingen esthetisch pasten. Om de kleur van de nieuwe stenen op de afgesleten trappen te bepalen, stapte hij persoonlijk in de auto om bij een steengroeve een steen te kiezen. Hij bepaalde welke ledlampjes er in het plafond van de aula moesten komen, hij boog zich over de plaats van de branddeuren die zestig minuten brandwerend zijn. Qua uiterlijk en uitstraling is in het gerenoveerde pand de hand van de architect duidelijk zichtbaar.


16. Lifestyle

coördinatie Francine Bardoel

Speak up!

I-con

Shariaraad Mijn eerste reacties op Twitter over de eventueel in Nederland op te richten shariaraad waren positief. Een dergelijke raad zou nu eindelijk eens zijn (of haar?) licht kunnen laten schijnen op de ontwikkeling van lesmaterialenmodules ‘Europese cultuur, christendom en jodendom’ voor islamitische scholen; ook zou zij ernstig werk kunnen maken van de acceptatie van het huwelijk voor gelijkslachtigen binnen de islam. En het leek mij verder voor zich te spreken dat de raad er alles aan zou doen om de positie van de moslima in Nederland verder te bestendigen: het pad, de rechtgeleide weg van de emancipatie. De realiteit zal natuurlijk een andere zijn. De raad zal niet minder dan een werktuig zijn van bebaarde conservatieve moslimmannen die de vrouwen desgevraagd op heur positie als ondergeschikt aan de man zal wijzen en hen vraagt zich te schikken. Nu weet ik wel dat als argument gebruikt wordt dat ‘joden en katholieken ook vergelijkbare organen kennen’. Maar de positie van de islam is gevoelig in Nederland. De - conservatieve - islam wordt voor Nederland volstrekt achterhaalde standpunten verweten met betrekking tot genoemde onderwerpen en het valt niet te verwachten dat een mogelijke shariaraad met verlichte ideeën aankomt. Integendeel. Mijn tweets waren dan ook ingegeven door een gevoel van onmacht, ironie en misschien zelfs cynisme. De islam in Europa is een feit, ik betwist dat in genen dele, maar het zou zo mooi zijn als zij als leidmotief de in de Koran o zo vaak genoemde barmhartigheid van Allah, God, als richtsnoer nam: de liefde voor de mens, de jood, de christen, de vrouw en de homo: ze zijn de Allerhoogste allemaal even lief. Zou dat laatste het credo worden van de shariaraad, dan neem ik graag zitting in het bestuur als onafhankelijk adviseur.

Jan Jaap de Ruiter is universitair docent bij Humanities. Op Twitter deed hij tal van suggesties aan de op te richten shariaraad

I clean to avoid studying

Latest Facebook status update? I wrote a poem for my father on Father’s Day. He doesn’t live here so I had to be creative about how to surprise him. Best party of your life? After having won an award for my grades and for being active in sports and my hobbies at my home university. It was a Brazilian-style party. Your favorite hobby? Singing. I sing in a choir, even though it was not easy to find one in Tilburg. What do you do to avoid studying? I clean! At least it gives me the feeling that I’ve done something productive and it makes me feel better about myself. The most inspiring course? It doesn’t sound so inspiring but I’d have to say Management Control Systems. The professor was such a philosopher, who came up with fascinating theories and explanations... Best habit? I reflect upon myself, I think about what I’ve done in the past and

Trendspotting

Liefde moet je voelen

Wat zijn de laatste trends op de Tilburgse campus? Univers zit bovenop alles wat hip & happening is. Deze keer: Bondage.


Joamie Tweed, Accountancy Master student from Curaçao

about my motivation for the future. It is also my worst habit, because sometimes it makes me sink too deeply into my thoughts. Any regrets? I have none. Everything you do in life helps you to develop yourself and make you the person that you’re meant to be. So having regrets would mean regretting part of your growth as a person.

Jongens en meisjes, we willen jullie helemaal niks opdringen, maar we moeten aan de slag. Met touwen, leer, zweepjes en macht. Door het succes van de ‘mommyporn-roman’ Fifty Shades of Grey is bondage en sm hot. Als zelfs ons moeder overtuigd is, kunnen wij echt niet achterblijven. De truc van het ‘spel' bondage of BDSM (bondage, dominantie en sm) is dat alle macht bij één persoon ligt. Het rollenspel, de fysieke beperkingen en intense zenuwprikkels zorgen voor een grotere seksuele bevrediging. Zeggen ze. En ach, in de moderne wereld moet je alles een keer geprobeerd hebben. Laat je alleen niet foppen door al dat psychologische geneuzel over de vrouwelijke behoefte aan bondage. Vrouwen zouden een machtige meester nodig hebben,

Lifestyle .17 Flora Wè nou?

A boy and his cactus

Zimmer frei Het is goed toeven in Tilburg voor kleingebeursde studenten. Zo mochten we pas nog horen dat de gemiddelde kamerprijs met 305 euro zo’n honderd euro onder het landelijk gemiddelde ligt. Wè nou? ging op onderzoek: hoe kleinprijzig zijn wij behuisd? “Ja, ik heb een goedkope kamer. Ik betaal 240 euro voor 14 vierkante meter, de grootste kamer van het huis. Ik heb ook de leukste huisbaas van Nederland. Het is een mooie kamer in het centrum, ik heb leuke huisgenoten en een tuin.” Ellen Ceelen, Econometrie “Mijn kamer is maar 16 vierkante meter, maar wel 3 meter hoog, dat geeft een ruimtelijk gevoel. Pluspunt is ook de schuifpui naar de tuin. Het is een oud huis, op 3 minuten fietsen van de stad. Ik betaal er 216 euro voor. Ik heb twee vriendinnen uit mijn tikgroepje als huisgenoten.” Elianne Rombout, Bedrijfscommunicatie en digitale media

Het komt niet vaak voor dat ik een plantje koop. Als flora moet je van goede huize komen, wil je het op mijn kamer overleven: voor een plant is mijn kamer de hel en de weg naar de zoete verlossing van de dood lang en pijnlijk. Maar het was niet uit sadisme dat ik laatst een minicactus kocht bij een lokale grootgrutter. Een cactus is niet kapot te krijgen en daarbij kostte hij ook nagenoeg niets: twee euro vijftig. De cactus (‘Pete’) had mooie, rooie bloempjes. Ik dacht écht dat de cactus mijn kamer zou opfleuren: dat hij zeker niet zou misstaan tussen de etensresten en lege bierflessen op de vensterbank. Pete is anders dan de andere: hij is taai, een vechtersbaas. Hij kan zich ‘s nachts verweren tegen dronken betastingen met zijn stekels en hij is gewend aan een desolaat klimaat. Als hij ‘s nachts zijn bladmondjes openspert om vocht te happen, kan hij wel eens oud worden hier. En ik met hem. En Pete is leuk: hij ziet er goed uit. Hij heeft het dik voor mekaar, daar op de vensterbank. Hij schittert met zijn rode woestijnbloemen. Pete ziet overleven hier als een uitdaging, als vechten tegen de bierkaai. Hij heeft één tekortkoming: zijn rode woestijnroosjes zijn niet natuurlijk, maar gefabriceerd en kunstmatig op hem gelijmd. Toch heeft de supermarkt me ontzettend veel plezier gedaan met Pete. Ik zou wel willen dat ze er een lijmpistool bij verkochten. Dan kan ook ik na een nachtelijke knuffelpartij zijn bloemen er weer op lijmen. Rik Wassens Albert Heijn Westermarkt € 2,50

Boek

“Ik betaal 280 euro voor een kamer van 12 vierkante meter bij het Paletplein. Ik woon daar ruim zes jaar, ben de oudste. Het is een groot huis met dertien kamers. Er staan er nu een paar leeg. Ik heb de op één na kleinste kamer, heb niet zo’n behoefte aan een grotere. Alles staat er goed. Ik slaap en studeer er, verder doe ik er niet zo veel.” Sander Roeffen, Communicatiewetenschappen “Voor mijn kamer betaal ik 265 euro voor 21 vierkante meter. Het is wel een zolderkamer met schuine wanden. Er is een grote tuin en ik heb een eigen wastafel. Daarvoor betaalde ik 325 euro. De prijs was een reden om naar iets anders te zoeken, maar het was vooral om de huisgenoten. In mijn vorige huis waren die niet leuk, en in dit huis wel.” Jessica ter Braack, Organisatiewetenschappen

omdat ze de emancipatie niet aan kunnen. Hoog tijd voor een volgende feministische golf, waarin vrouwen ook gewoon mensen zijn en - net als mannen - behoefte hebben aan (harde) seks, in plaats van dat softe knuffelen en vrijen.

De Tafel van Bader In herenclubs gebeuren foute dingen, daarom mogen er geen kletsende vrouwen lid worden. Het vernisje van beschaving verdwijnt snel met wat drank en vrinden onder elkaar. Als buurvrouw van een historisch café waar herensociëteiten en een Rotary vergaderen zie en hoor ik de elitaire ranzigheid in de nacht voorbijtrekken. De rondhangende Marokkanen in mijn oude buurt waren vriendelijker. Tias-hoogleraar Ruud Galle schreef De Tafel van Bader, een boek over zo’n herenso ciëteit. Het begint natuurlijk keurig. De goede wijn vloeit en de discussies zijn hoogstaand, men schermt, men zeilt, men luistert Debussy. De vrinden hebben allemaal tijd zat, geen tentamens na te kijken, geen jankende kinderen met volle luiers, geen vegetarische drugsgebruikende schoonzoons en al zeker geen vrouw met legging. Nee, alles is even nobel, iedereen is rijk en men geniet van de geneugten des levens. Maar dan loopt het toch uit de hand en, rara hoe komt dat; een vrouw! Tot nu toe klinkt het spannend. Een herenclub en een vrouw, wat intellectueels en wat vunzigs. Toch is het boek niet lekker om te lezen, het taalgebruik is ouderwets en hoekig, de personen zijn niet echt. De schrijver heeft geprobeerd er zoveel mogelijk hoogstaande dialogen in te vervlechten, dat maakt het verhaal traag. De sfeer in de herenclub genaamd ‘De tafel van Bader’ wordt wél goed geschetst, u waant zich bij ‘De Witte’ in Den Haag. Als je houdt van het pr-verhaal van dit soort clubs dan is dit een aanrader, maar voor vrouwen en loonslaven is dit boek niet bedoeld. Francine Bardoel

Wie De Tafel van Bader wil hebben, kan mailen naar [email protected].

De Tafel van Bader, Ruud Galle, Uitgever Praesidio, ISBN 9789079564668, 19,95 euro)

Univers recenseert alles. Op UniversOnline.


18. Science & School

text Bart Smout

Power and adultery Cheating is a men’s game; at least, that’s the common assumption. But when it comes to cheating, power is a more significant factor than gender, says social psychologist Joris Lammers.

I

t’s always the men who screw up. Think of Tiger Woods, Bill Clinton or their famous Dutch counterpart, Xander de Buisonjé. In books and films, it’s usually the male characters who have their cake and eat it too. Well, powerful men do attract women and they can have trouble remaining monogamous. That’s just nature, we say. Men want to spread their seed, while women want to keep their nests clean, isn’t that right? But what if women have just as much power as men? Joris Lammers and his team questioned 1,561 adults in an anonymous online survey. The outcome is striking: powerful people are more likely to cheat whatever their gender. Is it time to dismiss the notion that men are more likely to cheat than women? “I would say so, based on this research”, Joris Lammers says. “Some issues have to be taken into consideration though. My research would have to be executed around the world to ascertain that this is a universal truth. Apart from that it is, in reality, uncommon for women to have as much power as men. This is why you are more likely to hear about men cheating on women”.

Lammers mainly interprets power in the sense of holding an important position. The survey respondents differed greatly in their level of power. 58% did not have a management position, 22% called themselves a manager, 14% said they were in middle management, and 6% said they were a senior manager.

Self-esteem It is of course possible to be at the top when it comes to intellectual capabilities, but that is another story, Joris Lammers believes. “I myself am an example of a highly-educated person. Yet I don’t have much power. It mostly comes down to having a sense of power, which positively affects your self-esteem, which in turn makes you more likely to cheat. That feeling is more common for people in top level positions such as leaders”. To attain a sense of power and self-esteem, we are dependent on our environment though. That sense can be intensified by a top level job, but just as well by a good relationship. “People have a need for a positive feeling of self-worth”, Joris Lammers says. “If your partner can’t provide that, you’ll find another way to get it”. Some take up a hobby, others try to get promoted and still others find themselves a mistress or a lover. “Adultery is not the quickest path to self-assurance, but it surely is one of them”. It is rare however, for people to have a conscious motive for committing adultery. “They may justify their behavior by constructing motives afterwards. But in the moment, they barely know why they’re doing what they’re doing. We have very little understanding of our own unconscious motives”.

Risk-taking So, power does not automatically lead to adultery. It’s not that simple. Indeed; most powerful people do not have affairs. But having power does encourage risk-taking. People in power are more likely to put something on the line in order to achieve something. They are consumed by tunnel vision and blinded by their goal, and as a result are less considerate of others. In addition, their sense of authority can be found attractive. But to what extent are we really able to control ourselves then? Adulterous people are often reproached for not constraining their impulses. That implies that committing adultery is an intrinsic need, which is an integral part of who you are and can therefore be controlled by you as well. But does that not underestimate the influence of our surroundings on our behavior? “Well, I’m a social psychologist, so I’m mostly interested in social contexts”, Lammers states. “We are a product of our surroundings. There is no doubt that we are born with certain impulses, but that is not the focus of my research. To me, the environment people inhabit is the most interesting, because it can be changed fairly easily. If you would like to stimulate good behavior and prevent bad habits, it definitely pays to look into that. And that may even provide the most habitual cheaters a way out.


Science & School .19

Masterpiece

A very personal kind of science Can a PhD thesis pull at your heartstrings, in the way a good novel can? The writer of Exploration of Resilience in the Generation after the Holocaust, Gitta Baack Arjan, has done just that by producing a poignant and personal scientific dissertation. How do you lead a successful and ordinary human life when you’re born as a child of Holocaust victims? This question is central to Arjan’s PhD thesis. If you’re insensitive you might think: how can that be difficult? Just be happy you haven’t seen the inside of concentration camps yourself. However, Arjan explains that sadly, the children of survivors may display the same symptoms as their parents. And, they experience a fear of death at an early age. “My brother and I were not only afraid of death but were also afraid of old people”, Arjan writes. “We didn’t have grandparents and old people looked frightening to us”. An Exploration of Resilience in the Generation After the Holocaust is set apart from many other theses by these kinds of personal anecdotes. “It was necessary to acknowledge and accommodate subjectivity, emotionality, and my influence, as a researcher, on the research, rather than assume these elements don’t exist”, Arjan states. She has rejected an objective and quantifiable approach, influenced by postmodernism, Organizational

Development and Autoethnography. The result is original and daring. The key to grasping an indescribable subject as the Holocaust, is empathy. Arjan therefore refers extensively to poetry, literature, films, music, fine arts and her own experiences. Throughout her thesis, the Paul Klee painting Burdened Children functions as a running theme. This approach clearly works well. The thesis draws readers in and they feel what it must be like to carry the burden of the Holocaust on their shoulders. “The second generation, unlike their parents, always had the Holocaust”, Arjan writes. “We were born with it”. Survivors’ children have lots of questions about themselves and their parents, but since these are traumatized, they may not get the answers they need. And so, the wound never heals. You can only understand yourself by reconstructing the past with a view to the future, according to Arjan. That’s why it’s important to never stop speaking of the Holocaust and to make sure that no information is lost. Especially now less and less people are here to tell us about the horrors of the past.

Paul Klee - Burdened children

Accountants in space

Eureka! A muscular brain

Do top athletes have better results if they also train their brain? It seems so. The Tilburg University Department of Cognitive Neuroscience has, together with several research partners, researched the effects of neurofeedback on top athletes. Neurofeedback trains brainwave frequencies to induce a state of “relaxed concentration”. A group of top athletes who underwent this brain training, felt very positive about the experiment afterwards. Neurofeedback not only made this group more concentrated, the athletes also felt more physically powerful and dexterous than normal. One of the study participants, trampoline gymnast Rea Lenders, now even uses neurofeedback training to prepare for the Olympics.

Accountants should take a leaf out of NASA’s book; they could really pick something up, Jan Bouwens believes. NASA has found a way to prevent space shuttle accidents by analyzing these in detail and questioning staff about mishaps in their daily working lives. The Accountancy professor states that accountancy firms should follow their lead. Firms find themselves unnecessarily in trouble because of bad management or a disorganized administration, which are often tolerated for far too long. The accountants responsible should be checked from the start and should justify their actions on a regular basis. It’s not rocket science: they just need to secure an internship at NASA.

Political Spring Agreement slammed

The Spring Budget Agreement plans for a reform of the right of dismissal and a shorter duration of unemployment benefits are disastrous for the Dutch economy. The policies of the so-called Kunduz Coalition are heavily criticized in a letter to the permanent committee of the Ministry of Social Affairs and Employment, which was also signed

by some Tilburg University academics. “In our opinion, these plans are based on incorrect assumptions and instead of having a positive influence they will negatively affect the Dutch economy, power relations within companies and the divide in the Dutch labor market”, the writers assert. It looks like the Spring Agreement has reached the autumn of its life.

Ground control to accountant Jan


20. International

text Sonia Kolasinska illustration Bas van der Schot

Internship: the new risks Your studies are coming to an end and it’s high time to think about the future. Will you gain some experience in a field related to your studies or go abroad and do something more exotic? Internships pave the way for your future career, but what if your studies get delayed due to your new responsibilities?

T

he most romanticized type of internship is definitely the one abroad. Mette Buiting found her perfect internship through AIESEC and spent seven weeks in Kenya during the summer, participating in a project devoted to women with HIV/AIDS. Even though the internship is not related to her studies, she still found it very enriching. “I did it mainly for my personal development. Going on holiday to Africa wouldn’t be the same, and working at a local organization makes the experience more real,” says Mette. The most valuable thing she learnt, was that changing the world shouldn’t be the volunteers’ goal. “You can help people by showing them that you care, but you can’t change the whole situation. We can only tell people in Kenya what we think but it’s still their country,” she says. Contrary to Mette, Pim Geurts’ priority was to stay in Tilburg for his internship. He is working at Interselling for six months. Managing and expanding the company’s social media strategy and improving its search engine operations. He was connected to the company through Integrand, a foundation that mediates in internships for university students. And even though some tasks are not tightly related to his International Business program, “it is good to learn something new that doesn’t correspond so closely to your degree. It also provides for a more practical experience than the studies at the university,” says the intern.

Not serving coffee Students need internships to gain experience and launch their careers. But do companies need interns just as much? Louis van Stralendorff is a director at Interselling, a company which is specialized in commercial training and consultancy. He


sees student interns as a valuable source of new energy in the company: “Companies should be obliged to hire interns! The big ones usually recognize the advantages of hiring interns, but midsized companies tend to stick to their old agendas and therefore develop much slower. They should lose their egos and listen to young people more.” The owner admits that despite his experience he is always open to new impulses and ideas, especially as young people often prove to be more efficient in getting the company’s message across. This is why he delegated the task of managing social media to his intern, Pim. And it turns out that the image of an intern merely serving coffee is not accurate. “Other employers actually get me coffee more often than I do for them!” Pim laughs.

Long study fine With the recently introduced long study fine, some students fear a delay in their studies and have their doubts about doing an internship. Van Stralendorff recognizes a long study fine as a threat to companies. “I was expecting about fifteen students to take an interest in doing an internship, but I only received three replies.” The reason might be that they fear lagging behind with their curriculum. Van Stralendorff thinks that the company should therefore be flexible enough to enable students to keep up with their studies. “Student interns should not be seen as a replacement for a vacancy, but as an extra employee. This ensures that the company provides them with time to focus on their studies. Education is a priority and the internship should not conflict with it,” says the director. Pim doesn’t think that a long study fine is a problem, if one is ambitious enough. “You don’t have to do an internship during your

International .21

Our hands are tied by safety regulations

Column

Slow News Day The entrance door of the Prisma building ceased to work. The automatic photocell system broke down just before the lunch break. This caused much inconvenience for three University employees, who were forced to use the other entrance. One of the victims, who did not wish to reveal his identity, is infuriated: “I value my working hours too much to take such detours. I am very upset over this incident.” The University’s maintenance service ensures us that they are doing their best to overcome this problem: “We’re trying to fix it as soon as possible, but our hands are tied by safety regulations,” says the manager.

studies at the university! It is not obligatory, and you can always do it after your graduation.” He also ensures us that doing an internship alongside your studies is possible. “It doesn’t necessarily make your study any longer. I am able to combine working three days a week with my two courses and writing a thesis. I know myself and I am confident that I will pass all the courses,” says Pim. Cathy de Waele, a student advisor at the Tilburg School of Humanities, also thinks that a long study fine doesn’t have a discouraging effect. “Students who are doing a voluntary internship are of a different category than the students whose studies get delayed. They seem more ambitious and make better plans, so they don’t fear the fine,” says De Waele. But does this apply to all students? A long study fine might be quite problematic for those planning to do an internship abroad. Although a long study fine wasn’t decided upon at the moment Mette Buiting was looking for her internship, she had her doubts about her decision and didn’t want to do an extra semester. “That is why I decided to go during the summer. And I’m glad I did, because I managed to avoid the fine,” she says. She already has run up a delay in her studies, as she started studying in Leiden but moved to Tilburg after a year, so an extra semester would cost her €3000. She says that if students do their internship in the city where they live, they can easily combine it with their studies. But going abroad during an academic semester is not an option if they don’t want to run up a delay in their studies. Many students she knows, abandoned the idea of an internship abroad or a board year just because of the fine. “Especially because many of them changed their programs after their first year, and that leaves them with no time for additional activities abroad,” Mette points out.

The fate of a lost sandwich is still unknown. The unfortunate incident happened at the edge of the campus fountain, when a student dropped his sandwich into the water. “The bulky slice of bread slipped from my hand. The University’s catering services should pay more attention to the size of the sandwiches they sell,” says the student. The specialists are still investigating whether the sandwich was eaten by the local fish. Univers asked an ichthyologist for a comment: “The local species is undoubtedly herbivorous. If the sandwich contained any sorts of vegetable products, it is very likely that is has fallen victim to the aquatic animals.” The student, in despair, is still waiting for more information. A Univers columnist embarrassed herself in front of Dante building, as a summer breeze lifted her skirt. There is a heated debate about who should be held responsible for the misfortune. 52% of the surveyed students blame the unpredictable weather conditions. “The wind has caused us many problems over the years. It’s out of control and the government pays no attention to the issue whatsoever,” one of the students complains. The remaining 48% stands up in defense of the wind and hold the girl’s fashion sense accountable. “It is her responsibility to adjust her clothing to the circumstances! She should have paid more attention during selection,” says one of the students furiously. The girl also desperately tries to explain the humiliating incident: “I was going for the Marilyn Monroe imitation.” The Univers team objectively judged that this attempt has failed miserably. Sonia Kolasinska is a third-year Liberal Arts student.


22. International text Sonia Kolasinska

Love beyond borders So, you fell in love with someone abroad. Are you going to celebrate it by singing and dancing to horrible folk music from both countries? Try to learn each other’s mother tongues? Three couples tell Univers about their international relationships.

Amy (Dutch) and Jesse (Canadian) They met through a friend in Tilburg. Because Jesse is finishing his Bachelor program soon, they are both thinking about the next step. Amy applied for a Master program in Canada, so Jesse will probably move there with her. “Ironically, I will follow Amy to Canada, instead of the other way round,” Jesse laughs. He thinks that Amy’s parents, especially her father, might be secretly worried that he will whisk her away to Canada for good, and they obviously wish she’d stay here. Jesse also says that “the longer you date, the more visible the cultural differences get.” He thinks that the Dutch usually have a certain order of doing things and they love their rules. And even though Amy is much more relaxed than most of the Dutch people he knows, Canadian people are usually more easy-going. “But I might also be exaggerating the differences. I have two examples of cultures, the Dutch and the Canadian, and I tend to compare them too much,” Jesse admits.

Madara (Latvian) and Martin (Slovakian) Raoul (Dutch) and Alison (Irish/Dutch) Alison came to the Netherlands for an exchange and during the very first days she met an I*ESN mentor, Raoul. But their relationship turns out to be less international than expected. “Most of the international couples speak in a language than is native to neither of them, so we are lucky to communicate in our native languages,” says Alison. Still, some feelings are difficult to express in Dutch (for Alison) and in English (for Raoul). For example, the word “love” seems to be much stronger in Dutch than it is in English. And, funnily enough, Alison started to make English mistakes that are typical for the Dutch. The couple thinks that the differences between partners are usually on a personal rather than cultural level. Sure, Dutch people are usually more direct at expressing their opinions than the Irish, but Alison is still an open person herself, so the Dutch culture suits her well. If everything stays as it is, they’ll probably settle down in the Netherlands where they both feel at home.


They met at Albert Heijn, where they both used to work as shop assistants. “What a romantic place to meet, isn’t it?” the couple laughs. Martin occasionally speaks Slovak to Madara and she understands some of the words because of her fluency in Russian. They think that people only differ culturally on a superficial level. Naturally, Latvian and Slovak cultures are different, but only in terms of language, habits, traditional dress and songs. These differences don’t matter because love doesn’t know any boundaries. They say that the essential behavior of men and women is the same all over the world, so if people say that their relationship failed because of cultural differences, they are either lying or they are stupid. “I liked an intelligent, independent and sexy girl from Latvia so I simply approached her,” Martin says. “And we still disagree about who took the first step,” he laughs. On the one hand, it is difficult to create a bond with each other parents, because none of them speak English. Still, “meeting them was easier than usual because we didn’t have to say a single word,” Martin jokes. They decided to look for a job in the Netherlands, as it would be unfair to have to choose between Latvia and Slovakia.

What’s in the world .23 edited by Sonia Kolasinska

Minute of Fame She’s a student of Econometrics & Operational Research, she’s pretty and now also proclaimed ‘Student of the Year’. Heidi Veugen has got it all, all in one enchanting package. And her biggest dream is to become a rich girl. “Well. I didn’t really know that the questionnaire was going to be published. I was just in a hurry to register for the competition. All I wanted to do, was win the trip to Cuba, not to answer all those stupid questions.” At least she was honest enough to hold on to her first nonsense, unlike her competition. Thanks to her hard work and drive, but despite her bad form she managed to win the race in the semifinals. And with her skills at selling herself, she won over the jury’s

Column

The funniest thing in the world I’m working on a project to imitate the hilarious crazy song of the thrush (de lijster). Starting off jazzy it goes nuts at the end in spastic flourishes of squeaky trills. I wanna sing that. I’m no singer but I’m gonna copy this bird’s song. Furtherover, the thrush-song in my garden is a wonderful antidote to the ugliness of Casa di Mama ads and RTL 7 (Meer Voor Mannen). And it’s the only twittering I really dig, apart from Larry Votary.

sympathy and collected enough votes to become ‘Student of the Year”. And now, will she be rich and famous? “Now I’m going to plan my 16-day trip to Cuba and then it’s back to school and focus on my study.” Some girls do have it all.

Andrew Cartwright teaches English at the Language Center.

Hello Hola Santiago! Floris Janssen (22), a master student of Supply Chain Management, is currently studying at Universidad Adolfo Ibañez in Santiago. The thing he likes and the thing he dislikes the most about Chile are one and the same characteristic of the Chilean culture: the relaxed attitude. “On the one hand everybody lives day by day, but on the other it is impossible to make an appointment,” says Floris. So, the Latin laid back culture... Even in everyday life, the Chilean people are not very efficient. For example, to get an ice cream you will most probably have to stand in one queue to order, in another queue to

pay, and in the last queue to actually get your ice cream. All in all, this will

take you about half an hour... What is the current situation for

students in Chile? The universities are very expensive. That is why, just as in Europe, there are a lot of students protesting on the streets. I haven’t seen any of the protests, though, because my university is a private one and it doesn’t usually take part in these kinds of demonstrations. Only the public ones do, the students there even get exempt from their lectures to be able to participate. Is the city very different to what you’re used to? Well, I did not really suffer a big culture shock. Santiago is almost like a large European city; there are really nice neighborhoods and less nice ones. Some areas are known for the relatively high crime rates, but I don’t think it’s a lot worse than an unsafe district in Paris, for example. Most places are really safe, though.

Stuff to do Sitting around a huge campfire and listening to songs. No need to go to a far away beach for that. Enjoy a monthly musical gathering in a romantic atmosphere in Tilburg this summer. Once a month, there is a campfire concert, ranging from country and alternative rock to intimate jazz and sensitive French chansons. Piushaven, 29 June, 26 July and 30 august. For free. Life is Wonderful, is this year’s Theatre Festival Boulevard’s optimistic motto. Everybody should seize the days, and in particular the eleven days during the first two weeks of August in ‘s-Hertogenbosch. Hypnotic dance performances, street theatre and so much more at unexpected locations and right next to the St. Jans Cathedral. Festivalboulevard. nl/english The Kröller-Müller Museum (large collection of Vincent van Gogh paintings!) and National Park De Hoge Veluwe form a unique and spectacular combination of wonderful nature and art. A must do: move freely throughout the park on a white bike. Get one, free of charge, at the entrance. Fees: yes, but definitely worth it!


International starts here

The new risks of internship Cheating is for everyone

Sweethearts international no. 14 June 28, 2012

Independent magazine of Tilburg University

Campusliefde. Onafhankelijk magazine van Tilburg University. Ralf Bodelier zoekt de grenzen op Braindrain op de uni?

Recommend Documents