BEELDTAAL IN TAALBEELD september Schrijf een verhaal bij een kunstwerk
Kunstuitleen Alkmaar organiseert dit jaar het project beeldtaal in taalbeeld. Iedere maand kun je je laten inspireren door een schilderij of beeld en dan je eigen kunstwerk ‘schrijven’. Een verhaal over wat het schilderij of beeld jou zegt, welke ervaring of emotie het bij je oproept. Kunstwerk van de maand september was ‘Huis, Ladder, Vlag’ van Petra Talsma. Hierbij kun je de verschillende inzendingen lezen. Ook een verhaal schrijven? Kom langs bij de kunstuitleen om het werk van oktober te aanschouwen. Kijk goed, kruip als het ware in het werk en maak dan je eigen schilderij… in taal. Zo wordt beeld taal en jouw taal weer beeld. Alle ingeleverde verhalen (maximaal een A4tje) zijn gedurende een maand te lezen in de bibliotheek. Een deskundige jury kiest elke keer één verhaal uit als het mooiste, best geslaagde, opvallendste, etc. Alle verkozen verhalen worden aan het eind van het jaar in een boekje verzameld en gedrukt. Het verhaal kan worden ingeleverd bij de balie van de kunstuitleen of via de mail
[email protected]
De basis Sterk en stevig is de basis. Gevangen in sombere gedachten is het leven zwart en zwaar. In het kille donkere huis is het gelach verdwenen. Zijn de vrolijke geluiden weggestorven. Alleen. Uit diepe duisternis omhoog geklommen. Vloeien sombere gedachten weg. Er verschijnt een zonnestraal. Warme wind droogt zacht vele tranen. Inzicht.
Johanna Jansen
Zwart huis, grijze ladder en zwarte vlag wanneer was het voor het laatst dat ik intense kleuren zag? Bovenaan de ladder sta ik nog maar net ik voel de ruimte in en om me heen en zie de kleur violet Boven mij de zwarte vlag, de vlag van rouw ik wil weer naar beneden ik wil weer naar het blauw Blauw van het communiceren en zeggen wat je vindt ik ga het weer proberen Ik neem de ladder tree voor tree en baad me in het blauw daar zeg ik heel voorzichtig dat ik van je hou Ik ben nu in het hart van het huis alles om me heen is groen hier voel ik me geliefd en thuis Ik word emotioneel en daal een stukje af nu ben ik in het geel Geven en ontvangen ik voel het oranje van mijn diepe verlangen Verlangen naar veiligheid en vertrouwen verder wil ik dalen naar de rode steen waarop ik dit gevoel uit kan bouwen Vanaf de aarde kijk ik omhoog daar wappert de vlag op mijn huis met alle kleuren van de regenboog
Ilanda de Dood
Een zucht van verlangen.. Kennelijk was je op hoge poten binnengekomen en nadat je wat gekalmeerd was op normale hoogte teruggekeerd. Wat niet veranderde is de verleidingstruc die je op het lijf geschreven is. Zwierig en op je mooist heb je de bekende pose aangenomen die, als ik er op in ga, met zekerheid, mij tot een verlammend nietsdoen gebiedt. Alles heb je uit de kast gehaald en ligt aangeboden klaar voor gebruik. Passend in de omgeving, voorzien van een vorm waar je van gaat dromen compleet met een wellustig uiterlijk, stel je hoge eisen aan mijn weerstand je te gebruiken en ervan te genieten in vele uren samenzijn. Maar ja het is niet alle dagen feest en het uur van de dag werkt ook niet mee. Mijn dagtaak roept om afscheid van je te nemen. Ik ga op weg naar je concurrent een vijfpoot met wieltjes zonder armen om in weg te dromen. Maar..........ik kom terug om in jouw armen te mijmeren hoe veeleisend een leven zonder jou kan zijn.
Jan Jaco van Rijn
Steen goed bodem; houdt de mensen vast Huis wankel evenwicht; maar die bij je past Ladder lang onzeker; altijd op weg naar de top Vlag top einde; doel bereikt, maar waar houdt het op? Klaas Tjeertes
Huis, ladder, vlag Het komt niet van de grond. Mijn hoofd doet niets met mijn mond. De dagen van september snellen voorbij: deze maand geen verhaal van mij. Ik kijk en kijk en nog een keer, zijn het nieuwe woorden die ik probeer. Ik plak ze lukraak aan elkaar, de reeks van woorden die ik vergaar. Het lijkt er niet op, ‘t wil niet beklijven moet ik in gebreken blijven? Ik wil het schrijven, zeker en vast. Als ik het woord kan vinden dat wel past. Op de laatste avond komt het aan: HUIS LADDER VLAG, recht naar de maan! Omhoog, de ruimte moet Ik in, de blauwe lucht. Ik sluit mijn schriftje en ik zucht. Olga van Dalsem
HOGER & HOGER Een trap met zoveel wentelingen Een lift met zoveel snel omhoog Een flat met zoveel onbewoonbaar Een ladder met zoveel naar omhoog; Een hoogte met zoveel te beklimmen Een ziel met zoveel gaan geloven Een zijn met zoveel samen zijn: een mens met zoveel eenzaam zijn. W.I.K. Pijper
Het kruipt Het kruipt, verkapt, verbloemd, verborgen, maar het kruipt, onder het drup-drup-druppelende saai van de regen, onder het kwet-kwet-kwetterende blij van de vogels. Onheilspellend sleept het zich voort, zit zwijgend op je hielen. Je lacht en danst een lied, zo ver lijkt het verdriet. Het kruipt, voelbaar, zichtbaar opvallend, maar het kruipt, onder het drup-drup-druppelende saai van de regen, onder het kwet-kwet-kwetterende blij van de vogels. Onafwendbaar sleept het zich voort, zit dwingend op je hielen. Je gilt en weent een lied, te erg is het verdriet. Het kruipt, hevig, schrijnend, angstwekkend, maar het kruipt, onder het drup-drup-druppelende oog van de liefde, onder het kwet-kwet-kwetterende blij van de vogels. Onbezonnen sleept de ramp zich voort, zit blijvend op je hielen. Je lacht en danst een lied, geen tijd voor groot verdriet. Sylvia Schiechel
ben er al zo vaak omheengelopen heb het vast met mijn vingers beroerd met mijn nagel betikt heel voorzichtig zonder de zwartheid te verbreken weet niet of de basis ook zo kwetsbaar is dat huis dat zwarte huis balancerend op de rand gesloten besloten maar toch een weg omhoog fragiel een vlinder vogel klaar voor vertrek
quintus van mastrigt
