SA 2008-0035
ARBITRALE BESLISSING VAN DE GESCHILLENCOMMISSIE REIZEN TE BRUSSEL
ZITTING VAN 24 JUNI 2008
Inzake De heer A wonende te xxx en mevrouw B, wonende te xxx. Eisers, Ter zitting vertegenwoordigd door de heer A en mevrouw B, eisers t/ RO, met maatschappelijke zetel te xxx, en ondernemingsnummer xxx. Verweerster Meester xxx treedt op voor verweerster hij is niet aanwezig op de zitting en opteert voor een schriftelijke behandeling voor deze zaak (brief 23 juni 2008).
Hebben ondergetekenden: -
De heer xxx, jurist, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van voorzitter van het arbitrale college.
-
De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de verbruikers;
-
De heer xxx, wonende te xxx, in zijn hoedanigheid van vertegenwoordiger van de reissector.
Allen in hun hoedanigheid van scheidsrechters van de Geschillencommissie Reizen, met zetel te 1000 Brussel, Koning Albert II-laan 16 (Federale Overheidsdienst Economie, K.M.O., Middenstand en Energie), Volgende arbitrale sententie geveld:
1
SA 2008-0035
1. WAT DE RECHTSPLEGING BETREFT: De stukken van rechtspleging werden onderzocht, meer in het bijzonder het vragenformulier door het Secretariaat van de Geschillencommissie voor ontvangst afgestempeld op 09 oktober 2007. De partijen hebben hun akkoord met betrekking tot de arbitrale procedure schriftelijk bevestigd. Uit een eerste onderzoek is gebleken dat het Arbitraal College bevoegd is om van onderhavig geschil kennis te nemen. Door eisers werd een bundel ingediend op 4 april 2008 en conclusies op 14 en 29 mei 2008. Verweerster diende conclusies in op 28 april en 13 juni 2008. Partijen werden behoorlijk opgeroepen per aangetekend schrijven van 26 februari 2008, en per gewone brief op 10 juni 2008, om te verschijnen op de zitting van 24 juni 2008, te Brussel, North Gate II, Koning Albert II - laan, 16, om 15.00 uur. Ter zitting verschenen partijen zoals hierboven aangegeven.
2. WAT DE GROND VAN DE ZAAK BETREFT. 2.1. DE FEITEN. Eisers boekten op 5 februari 2007, bij verweerster, een vliegreis naar NAMIBIA en BOTSWANA voor de periode van 9 tot 31 juli 2007. Bestelbon nr.: xxx. Totale prijs: 3.478,40 euro’s incl. een annuleringsverzekering en € 20 dossierkosten. Er waren twee safari’s voorzien nl. één driedaagse “Z safari” ter plaatse contant en cash te betalen, en één van 15 tot 30 juli in de prijs van de reis inbegrepen. Verweerster trad op in haar hoedanigheid van reisorganisator. De reis werd uit haar brochure “xxx” besteld. BGL – maatschappelijke zetel te xxx (xxx - is door verweerster aangeduid om de reis te begeleiden. Ten onrechte duidden eisers BGL als zijnde de reisorganisator (zie vragenformulier rubrieken 9 -10-17-18). Voor zover hieromtrent enige betwisting zou kunnen bestaan moet worden aangestipt dat art. 2§2 van de Reiscontractenwet stelt dat: “Zo een reisbemiddelaar optreedt als tussenpersoon voor een niet in België gevestigde reisorganisator, wordt hij tegenover de reiziger als reisorganisator beschouwd.” BGL heeft haar maatschappelijke zetel in ZIMBABWE zodat in ieder geval RO, in casu, als enige verweerster kan worden beschouwd.
2
SA 2008-0035
De reisperikelen, zoals door eisers geformuleerd (zie reisverslag), kunnen als volgt worden samengevat: Op 9 juli: De voorziene vlucht van Brussel naar Londen heeft 3 uren vertraging. De aansluiting naar JOHANNESBURG wordt gemist. Worden in een hotel ondergebracht om de reis de volgende dag aan te vatten. Op 10 - 11 juli bij aankomst in de luchthaven van JOHANNESBURG werd vastgesteld dat de bagage niet was meegekomen. In de luchthaven werd hiervan aangifte gedaan. Door de vertegenwoordiger van de luchtvaartmaatschappij wordt verzekerd dat de bagage rechtstreeks naar Victoria Falls zal worden doorgestuurd van zodra aangekomen. Door het bagageverlies konden eisers niet beschikken over hun slaapzakken, slaapmatten en warme kleren om in tenten de voorziene 3 – daagse “free trip” naar Z Safari mee te maken. De vertegenwoordigster van de reisorganisator ter plaatse is bereid eisers in “lodges” onder te brengen maar er moet voorafgaandelijk cash worden betaald. Eisers beschikten slechts over een kredietkaart en dit wordt ter plaatse niet aanvaard. Cash geld kan slechts in Zambië worden afgehaald. Met de enige US$ die eisers op zak hadden werd het hoogstnodige ter plaatse aangekocht. Eisers mochten op de lodge X verblijven, en kregen er dekens, tot 14 juli maar moesten hun Z safari missen. 12 - 13 juli: Nog geen bagage. Batterij GSM leeg. Konden slechts naar België bellen mits betaling. 14 juli: Eisers beslissen naar Zambië te reizen met een taxi om er US$ af te halen. In Victoria Falls ontdekten eisers per toeval een kantoor van CAE waar navraag werd gedaan omtrent de bagage. 15 juli: Nog steeds geen bagage. Het is ook de eerste dag van tweede voorziene safari. Aangezien de overnachtingen tijdens de safari in tenten is moesten eisers hieraan niet deelnemen. Volgens eisers zou de reisbegeleidster toen gezegd hebben dat indien de bagage de volgende dag niet ter plaatse was deelname aan de safari niet meer mogelijk was. Eisers moesten de lodge waarin zijn tot nu toe werden ondergebracht verlaten. Er werd een ander lodge (nl.de hotel Y) gevonden waar wel met VISA kon worden betaald. 16 juli: Nog steeds geen bagage. 17 juli: de terugreis naar België wordt geboekt en aangevat. In het vragenformulier (rubriek 16 en 17) beklagen eisers zich tegenover verweerster als volgt: -
Weigering om begrip voor de situatie te tonen. Valse beschuldigingen alsof wij op eigen initiatief en zonder reden vervroegd naar België zouden teruggekomen zijn Het niet naleven van art. § 1, §2, en §3 van de Algemene Reisvoorwaarden Geschillencommissie Reizen. Geen hulp om naar Zambia te gaan om geld af te halen 3
SA 2008-0035
-
Geen informatie over het bestaan van kantoren zowel van CAE als van SA in het stadje Victoria Falls. Geen alternatief aangeboden voor ons voor verblijf in Vic Falls in afwachting dat onze bagage toekwam. Geen hulp om logies te vinden toen wij de lodge X moesten verlaten Gewoon aan ons lot overgelaten Op eigen kosten naar de haven voor de terugvlucht.
Eisers vorderen dan ook een schadevergoeding voor een totaal bedrag van 1.950, 38 euro’s die zij als volgt verantwoorden (zie rubriek 20 vragenformulier): - Terugbetaling safari voor de periode van 15 tot 30 juli - Toeslag voor de vliegtuigtickets - Prijs terugreis - Hotel (2 overnachtingen) 2.2. BESPREKING en BEOORDELING. Het contract dat ter beoordeling voorligt, is een contract van reisorganisatie en de Reiscontracten – wet bepaalt o.a. de wettelijke inhoud van dit contract (Wet 16 februari 1994, tot regeling van het contract tot reisorganisatie en reisbemiddeling, “Reiscontracten – wet”, verkort RCW genoemd, B.S., 1 april 1994). Het Arbitraal College heeft het dossier grondig bestudeerd en aanhoorde eisers tijdens de zitting. Gelet op het feit dat eisers schadevergoeding vragen voor het niet deelnemen aan de safari, de toeslag voor de vliegtuigtickets, het hotel en de prijs van de terugreis worden enkel deze aspecten van de klachten nader besproken. Eisers beweren regelmatig avontuurlijke vakanties in Afrika te nemen en goed op de hoogte te zijn van de mentaliteit en gebruiken ter plaatse. Eisers wisten dat vertraging voor het afhalen van bagage bij dergelijke reizen niet zeldzaam was. Ontegensprekelijk is het missen van bagage ter bestemming een vervelende aangelegenheid, maar het was dan toch uit hoofde van eisers zeer onvoorzichtig al het cash geld in de bagage te laten en enkel ter plaatse aan te komen met een kredietkaart als enig betaalmiddel, temeer dat op de bestelbon en factuur duidelijk gestipuleerd werd dat in Zimbabwe met cash geld moest worden betaald en kredietkaarten niet werden aanvaard. Eisers stellen dat zij op 14 juli naar Zambia zijn afgereisd om er cash geld af te halen. Dezelfde dag zijn zij terug in Victoria Falls, zonder in Zambia de nodige aankopen te doen om alsnog aan de safari te kunnen deel nemen. Het Arbitraal College is overtuigd dat dit wel mogelijk was. De eventuele kosten hiervoor konden dan later wel geregeld worden met verweerster of de luchtvaartmaatschappij. Dit werd hen ook duidelijk gemaakt door de vertegenwoordiger ter plaatse (Simba) die hen inlichtte dat ze van de luchtvaartmaatschappij $75 per dag konden recupereren. Eisers hebben nochtans een schadebeperkingplicht
4
SA 2008-0035
Op 16 juli besloten eisers, eenzijdig, om naar België terug te keren. De safari was immers op 15 juli begonnen. De bagage is in feite op 17 juli aangekomen juist de dag waarop eisers hun terugreis zouden aanvatten. Eisers hebben hieromtrent geen overleg gepleegd met verweerster of een van haar vertegenwoordigers. De beslissing om terug te keren hebben ze volledig zelf hebben genomen met een reeks bijkomende kosten tot gevolg. Dit maakt een wel erg overdreven reactie uit en is geenszins te verzoenen met een schadebeperkende ingesteldheid die redelijkerwijze mag verwacht worden in hoofde van eisers mede gelet op de lokale toestanden waar dergelijke situaties zich courant voordoen en eisers, gelet op hun vele ervaringen in Afrika, ook rekening konden mee houden. Eisers roepen art. 12 van de algemene voorwaarden Geschillencommissie (= art.15 van de Reiscontractenwet) in. Dat artikel stelt dat “indien tijdens de reis blijkt dat een belangrijk deel van de diensten waarop de overeenkomst betrekking heeft, niet zal kunnen worden uitgevoerd, neemt de reisorganisator alle nodige maatregelen om de reiziger passende en kosteloze alternatieven aan te bieden met het oog op de voortzetting van de reis”. Het Arbitraal College is echter van mening dat de reis wel doorgang had kunnen vinden hadden eisers meer initiatief aan de dag gelegd om de schade te beperken. Gelet op de onzorgvuldigheid van eisers om slechts met een kredietkaart in ZIMBABWE aan te komen en hun cash geld in de bagage te laten alhoewel zij, als ervaren Afrika reizigers, op de hoogte waren dat bij deze bestemmingen vertragingen bij het afleveren van de bagage niet zelden gebeurt én ze voordien duidelijk waren gewaarschuwd dat ter plaatse enkel met cash geld kon worden betaald. Gelet op het feit dat eisers hebben gefaald in hun schadebeperkingplicht en op eigen initiatief besloten hebben om de reis te onderbreken is het Arbitraal College, eenparig, van oordeel dat verweerster in deze zaak vrijuit moet gaan. Het klachtengeld dat eisers hebben voorgeschoten moet dan ook ten hunne laste blijven.
OM DEZE REDENEN HET ARBITRAAL COLLEGE Verklaart zich bevoegd om van de vordering kennis te nemen. Verklaart de vordering toelaatbaar maar ongegrond. Laat de kosten van de procedure die eisers hebben voorgeschoten, begroot op € 195 (honderd vijf en negentig euro’s), ten hunne laste.. Aldus uitgesproken met eenstemmigheid te Brussel op 24 juni 2008. Het Arbitraal College,
5
