ALTIJD CONTACT december 2013

ALTIJD CONTACT

december 2013

KWINTES Flevoland

Het magazine van de ActiveringsCentra Flevoland dat zorgt voor ALTIJD CONTACT

Waar bemoei jij je mee? Autisten uit de kast Mooi van binnen Hersteld

IN BEELD

Op visite bij Donald Duck Op 21 september opende buurtrestaurant De Cartoon de deuren voor bewoners van de Stripheldenbuurt en omstreken. De symbolische opening is vormgegeven door cliënten van Kwintes. Onder leiding van Marieke Koemans hebben zij ‘tableaus vivants’ opgevoerd. Ongeveer 350 buurtbewoners en medewerkers en cliënten hebben deze dag genoten van al dat het buurtcentrum en Kwintes de wijk te bieden hebben. 

ALTIJD CONTACT KWINTES Flevoland

Altijd contact

Altijd actief Precies twee jaar geleden verscheen het nulnummer van Altijd Contact. Inmiddels zijn we 7 nummers verder. Al die tijd werkt een klein groepje mensen hard aan de maandelijkse nieuwsbrief en het magazine. Zij reizen door de provincie, bellen en mailen zich suf en komen iedere keer met mooie, grappige en ontroerende verhalen terug op de redactie. Onze fotograaf zorgt voor passende foto’s. Het is spannend om te zien welke onderwerpen zijn binnengekomen. Zodra ze verdeeld worden onder de redactieleden begint het zwoegen. Want je kunt wel een goed verhaal hebben, om dit goed te verwoorden, is soms echt een worsteling. En dan moet het geheel ook nog vormgegeven worden. Gelukkig komt altijd alles weer op zijn pootjes terecht en rolt er, binnen de deadline, een nieuwsbrief of een magazine van de pers waar we als redactie trots op kunnen zijn. Wij schrijven voor de mensen van Kwintes en verleiden hen met onze verhalen om iets te gaan ondernemen. Dat kan op een activeringscentrum, leerwerkbedrijf of op de woonvorm. Iedere keer dat een nieuwsbrief of Altijd Contact uitgebracht wordt, krijgen we reacties en daar zijn we blij mee. De redactieleden weten waar ze over schrijven. Ooit stonden zij immers ook aan de zijlijn toe te kijken. Nu zijn ze allemaal in beweging en genieten zij daar met volle teugen van. Ik gun alle mensen van Kwintes ook zulke ervaringen. Marian Bont Begeleider Kwintesredactie Flevoland

Inhoud op de voorkant

Achtergrond

Cherelle Cevat

Verschil mag er zijn . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .8 - 9

in BEELD

van alles wat

Op visite bij Donald Duck

Werkeloos; Inactief? Dus niet . . . . . . . . . . . . . . . . . 10

INFO PAGINA

DE MENSEN VAN KWINTES

Sterk met vrijwilligerswerk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 Een warm welkom . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

Mijn draai gevonden . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11

altijd contact

Kwintes, een organisatie met lef . . . . . . . . . . . . . . . 12

van buiten naar binnen Waar bemoei jij je mee . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 -5

informatie en adressen Altijd contact Colofon Handige Kwintes-adressen

Loop eens binnen bij . . . Buur-Thuis . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 DE MENSEN VAN KWINTES Werken aan herstel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7

op de achterkant

1


INFO PAGINA

Sterk met vrijwilligerswerk Sinds 1 februari 2013 kent Kwintes drie regiocoördinatoren vrijwilligerswerk. Fieke Pennings voor regio oost, Anna Klaassen voor regio west en Marian Bont voor regio Flevoland. ‘Aan ons de taak om het vrijwilligersbeleid van Kwintes handen en voeten te geven,’ vertelt Marian. Kwintes vindt het belangrijk dat vrijwilligers energie en kennis brengen in onze organisatie en dat zij onvergetelijke ervaringen terug krijgen. Daarnaast leveren zij een belangrijke bijdrage aan het herstel van cliënten. Dit betekent ook dat de locaties ingericht moeten zijn op het ontvangen en behouden van vrijwilligers. Praten en organiseren In Flevoland is gesproken met teams, hoofden, vrijwilligers, vrijwilligersor-

ganisaties en andere interessante partijen. Folders zijn gedrukt, vrijwilligersvacatures uitgezet en contactpersonen voor vrijwilligers aangesteld. ‘Contactpersonen spelen samen met het team waar ze deel van uit maken een zeer belangrijke rol in het behouden van vrijwilligers,’ vertelt Marian. Een vrijwilliger die zich welkom voelt, gezien en gewaardeerd wordt, heeft het naar zijn zin en zal niet snel weggaan. Daar moet je wel iets voor doen. Zo worden er meerdere keren per jaar meerdanhandenbijeenkomsten in Flevoland georganiseerd voor vrijwilligers. ‘Het is leuk om met andere vrijwilligers te praten. Op de locatie waar ik werk, kom ik die niet tegen. Ik vind het verrassend om te horen wat andere vrijwilligers doen’, vertelt een van de deelnemers. ‘Door deze workshop ben ik me bewust geworden van de manier waarop ik luister en een gesprek voer. Ik ga kijken of ik het geleerde in praktijk kan brengen,’ aldus een andere vrijwilliger. Ook voor contactpersonen worden

bijeenkomsten georganiseerd waarin diverse thema’s over vrijwillige inzet en eigen ervaringen aan bod komen. Nieuwe uitdaging Inmiddels werken ongeveer 65 vrijwilligers in Flevoland voor Kwintes op woonlocaties, bij begeleiding aan huis, activeringscentra en ‘en Meer’ bedrijven. ‘Wij kunnen niet meer zonder hun inzet,’ vertelt Marian. ‘Vrijwilligers zijn een cadeautje. Zij komen in hun vrije tijd op onze locaties om leuke dingen te doen met bewoners en bezoekers. De redenen voor vrijwillige inzet zijn heel verschillend. De een doet dat omdat hij werkzoekend is en actief wil blijven, de ander zet zich in als vrijwilliger omdat hij zelf ooit hulp heeft gehad en nu iets terug wil doen. Kijk maar eens naar het filmpje op www.kwintes.nl waarin Kwintes-vrijwilligers vertellen waarom zij vrijwilligerswerk doen, klik in de linkerkolom op samenwerking, vervolgens op vrijwilligerswerk en start de film!’ 

v.l.n.r. Marian Bont, Anna Klaassen en Fieke Pennings


2

INFO PAGINA

Een warm welkom Met de start van het nieuwe schooljaar in september zijn ook nieuwe stagiaires bij Kwintes begonnen. Om hen met open armen te ontvangen, is op 1 oktober een welkomstbijeenkomst georganiseerd. ‘Op deze dag hebben de studenten zowel kennis met elkaar als met de organisatie gemaakt,’ vertelt stagecoördinator Marianne van Kooij. Ieder jaar starten studenten van diverse opleidingen met een stage bij Kwintes. De lengte van een stage kan variëren van een aantal weken tot een jaar. Aangezien zij als stagiair direct betrokken zijn bij de begeleiding van cliënten, hecht onze organisatie grote

waarde aan dat zij hierbij een goede ondersteuning krijgen. Zo krijgt iedere student de introductiecursus ‘Begeleiden doe je zo!’ aangeboden. Minstens zo belangrijk is de allereerste kennismaking met Kwintes. Daarom wordt de welkomsdag georganiseerd.

geleid door een van de deelnemers. Vervolgens is de dag afgesloten met een bezoek aan de nieuwe jongerenlocatie aan de Makassarweg. ‘We vonden het erg leuk dat wij alvast een kijkje mochten nemen op deze locatie,’ zegt Anne.

Een goede start Met een actief programma is het startschot voor de stageperiode gegeven. Na een introductie op het kantoor aan de Metropolestraat zijn diverse locaties bezocht. Allereerst is koers gezet naar activeringscentrum Feniks op loopafstand van het kantoor. ‘Om goed in de sfeer te komen, hebben we samen met de bezoekers liedjes gezongen,’ vertelt Anne van de Berg, stagiaire bij begeleiding aan huis. In de middag hebben de studenten kennisgemaakt met het een van de leerwerkbedrijven. Bij Papier en Meer zijn ze hartelijk ontvangen en rond-

Een heerlijke lunch Tussen de vele bezoeken door, hebben de studenten kunnen genieten van een uitgebreid lunchbuffet. Speciaal voor hen heeft het cateringteam van buurtrestaurant De Cartoon dit buffet samen gesteld. Dit was ook een mooie gelegenheid om te ervaren dat cliënten en vrijwilligers van Kwintes in samenwerking met stichting de Schoor op zeer professionele wijze actief zijn. ‘Al met al is dit voor ons een zeer geslaagde dag geweest. We zijn erg enthousiast over onze nieuwe stageplek,’ besluit Anne. 

3


altijd contact

Waar bemoei jij je mee? De term ‘bemoeizorg’ bestaat nog niet zo lang. Deze vorm van hulpverlening richt zich voornamelijk op de zogenaamde zorgwekkende zorgmijders. ‘Mensen waar wel zorgen over zijn maar die geen zorg hebben,’ zo omschrijft Gerard Kluin, bemoeizorger van het eerste uur, hen.

Bemoeizorg is ontstaan als reactie op het terugtrekken van actieve hulp aan cliënten. Tegenwoordig zitten de cliënten achter het stuur en de hulpverleners op de bijrijdersstoel. Uitgegaan wordt van de eigen kracht en mogelijkheden van cliënten in plaats van alleen te kijken wat iemand niet kan. Er is echter een groep mensen die met deze vorm van hulp buiten de boot valt. Redenen dat zij geen zorg krijgen of zelfs mijden, zijn dat zij vaak een gebrek aan ziekte-inzicht hebben en door ernstige lichamelijke, psychische en/of financiële problemen geen hulp kunnen of willen vragen. Ellenlange intakeprocedures en wachtlijsten zorgen voor nog meer zorgmijdend gedrag. Deze groep mensen, die de hulp het hardst nodig hebben, wordt onvoldoende bereikt. Bemoeial Het bemoeizorgteam legt contact, probeert vertrouwen te winnen en een relatie op te bouwen met zorgmijders. Doel is om de cliënt in zorg te krijgen en zolang nodig in zorg te houden. Bemoeizorg is een onderdeel van de openbare geestelijke gezondheidszorg (OGGZ). Het bemoeizorgteam werkt intensief samen met andere ggz-organisaties, maatschappelijke opvang, gemeentelijke sociale dienst, het leger des heils, woningbouwcorporaties, huisartsen, GGD en politie. Samen vormen zij een lokaal zorgnetwerk. Zo maakt Gerard, samen met zijn collega Jolinn Leatemia, deel uit van het Vangnet en Adviesteam van de GGD en het FACT team. ‘Door geduldig en tactisch te werk te gaan bouw ik een vertrouwensband op met de cliënt,’ legt hij uit. ‘Daardoor werkt de cliënt mee om zijn problemen het hoofd te bieden en kan er passende hulpverlening gegeven worden.’


4

altijd contact

Meneer van Dam Gerard kreeg een melding van de woningbouwvereniging dat een cliënt genaamd meneer van Dam (fictieve naam) al een half jaar de huur niet heeft betaald. Hij reageert niet op de brieven van de woningbouwvereniging. Gerard besluit langs te gaan. ‘Ik bel aan en nog een keer aan maar er wordt niet open gedaan.’ Ongerust geworden, bedenkt hij hoe hij meneer van Dam het best kan bereiken en besluit om langs zijn 94-jarige moeder te gaan. Zij vertelt hem dat haar zoon zich de laatste tijd vreemd gedraagt en maakt zich ook zorgen om hem. Via de moeder lukt het Gerard dan toch nog om de cliënt te spreken en vertelt hem dat mensen zich zorgen maken. Door meneer van Dam serieus te nemen, bouwt hij een goede band op met de cliënt. Direct gevolg is dat meneer beter meewerkt om zijn problemen het hoofd te bieden. Gerard gaat voortvarend te werk. De huisarts wordt ingelicht en meneer

van Dam heeft een gesprek met een behandelaar die werkzaam is binnen de ouderenzorg van GGZ-Centraal. De behandelaar constateert dat meneer last heeft van ouderdomswanen en beginnende dementie. Dit verklaart waarom meneer al een half jaar zijn huur niet heeft betaald. Wanneer de woningbouwvereniging hiervan op de hoogte wordt gesteld besluit zij dat meneer in zijn woning mag blijven zolang hij meewerkt met de hulpverleners om zijn problemen aan te pakken. Er wordt een redelijke betalingsregeling afgesproken om de achterstallige huur terug te betalen. Daarbij wordt rekening gehouden met het feit dat hij daarvoor 40 jaar trouw de huur betaald heeft. ’Na de CIZ indicatie die meneer van Dam krijgt, dit is nodig om in aanmerking te komen voor psychische zorg, is hij doorgestroomd naar de reguliere zorg,’ besluit Gerard. Het werk van bemoeizorg houdt hier op.

De toekomst ‘In vergelijking met de beginjaren is bemoeizorg veel zakelijker geworden,’ vertelt Gerard. ’De bezuinigingen komen er aan en er zal nog veel meer moeten worden samengewerkt.’ De huidige crisis en de overgang van AWBZ naar WMO zullen grote invloed hebben op de zorg voor mensen en dus ook op bemoeizorg. De overheid wil naar een participatiesamenleving waarin iedereen meedoet, daarbij wordt er een groter beroep gedaan op de zelfredzaamheid van mensen. Voor te stellen is dat de groep mensen die zorg gaan mijden helaas groter zal worden in de toekomst. Gerard verwacht dan ook dat in Almere bemoeizorg zal toenemen gezien de groei van de stad en de vele, verschillende culturen die Almere rijk is. 

5


Loop eens binnen bij . . .

Buur-Thuis

Op donderdag 16 januari opent AC Jan Steen, officieel zijn deuren in gebouw De Hulk. Het activeringscentrum is terug op haar vertrouwde stek maar in een totaal nieuwe en uitnodigende ruimte met nieuwe ideeën. Creativiteit,

Ik woon alleen en bij AC Jan Steen spreek je nog wel eens iemand. Ik vind het leuk om dingen te organiseren.’ Ze helpt mee met het maken van de poppen voor het poppentheater. Op vrijdagmiddag biedt ze een helpende hand tijdens het ‘kinderkookcafé’ waar lekkere hapjes voor bezoekers worden gemaakt.

Een van de aanwezigen die wij troffen was Ruth, 49 jaar, een trouwe bezoekster van AC Jan Steen. ‘Ik kom voor de gezelligheid en heb hier goede sociale contacten. Ik kook de warme lunch. Deze bestaat uit verschillende gerechten uit de Surinaamse keuken. Elke dag kun je van 12:00 uur tot 12:30 uur, voor € 2,50, een vorkje mee prikken,’ vertelt ze. Ruth schildert ook. ‘De dagelijkse gebeurtenissen zijn mijn onderwerpen’, legt ze uit. Ook Elly, 64 jaar, is vrijwel dagelijks op AC Jan Steen te vinden. ‘Ik kom hier voor mijn sociale contacten en om structuur te geven aan mijn dag.

Samenwerken De nieuwe locatie is een grote ruimte met aan de rand kleinere ruimtes zodat iedereen samen is zonder elkaar in de weg te zitten wanneer activiteiten plaatsvinden. In deze tijd staat verbinding centraal en het atelier is hier een goed voorbeeld van. Nolly Koldenhof, activiteitenbegeleider vertelt over de samenwerking met Inspiratie Inc. dat een plek heeft gevonden in het centrum. Ook leerlingen van middelbare school De Meergronden worden betrokken bij het atelier. Stagiaires van de opleiding sociaal pedagogisch werk en de modeopleiding dragen hun steentje bij. ‘We leveren maatwerk. Activiteiten moeten zo aantrekkelijk mogelijk zijn zodat veel mensen mee kunnen en willen doen. We zijn vooral creatief bezig


6

kunst en participatie vormen het uitgangspunt.

en werken samen met de buurt’, licht Nolly toe. Ook werkt het atelier samen met de Cirkel om mensen met een uitkering te activeren door middel van empowermenttraining en andere cursussen. ‘We werken samen, begeleiders zijn ondersteunend, faciliterend en coachend. Iedereen is de baas en gelijkwaardig. Bij de verbouwing van deze ruimte was iedereen betrokken waardoor de nieuwe locatie voor ons allemaal plezierig is geworden.‘ De toekomst Volgens Nolly wordt dit atelier steeds meer een ontmoetingsplaats voor de buurt. ‘Ook mensen zonder indicatie kunnen, tegen een kleine vergoeding, mee doen met alles wat dit atelier organiseert. Samen met Inspiratie Inc. worden we een plek waar iedereen mee kan en mag doen. Vergeet daarbij de inzet en het enthousiasme van de vrijwilligers niet. Door alle veranderingen zijn we sterker en beter geworden. We hebben elkaars talenten ontdekt en weten waar we voor staan.’ 


Werken aan herstel Marja Okkema, medewerkerker Herstelondersteuning regio Flevoland, heeft haar draai in de polder helemaal gevonden. Na een rustige start, begin januari van dit jaar, weten hulpverleners en cliënten haar te vinden. ‘Ik geniet van de themabijeenkomsten. Het is mooi om te horen welke ideeën voor thema’s worden aangedragen door cliënten,’ vertelt Marja.

Marja Okkema is 48 jaar en woont in Nijkerk. Ze is gescheiden en heeft drie kinderen. Vanaf 1 januari 2013 werkt ze bij Kwintes. Waar kom jij vandaan? ‘Ik ben geboren in Zandvoort maar opgegroeid in Arnhem en heeft gewerkt als A-verpleegkundige. Tijdens haar laatste zwangerschap moest zij, om medische redenen, het rustig aan doen. ‘Voor mijn gevoel kwam mijn leven stil te staan. Ik ging teveel nadenken wat mij psychisch geen goed deed. Uiteindelijk volgden verschillende behandelingen en langdurige opnames. Ik kreeg weer hoop voor de toekomst toen ik Wilma Boevink hoorde spreken over Herstel. Ik begon te werken aan mijn eigen herstel en heb ik zelfs de opleiding HEEdocent bij het Trimbosinstituut gevolgd. Dat ik als ervaringsdeskundige werkzaam zou kunnen zijn, was voor mij een eye opener.’ Hoe ben je bij Kwintes terecht gekomen? ‘Eind vorig jaar heb ik gesolliciteerd op de functie medewerker Herstelondersteuning en ik ben voor 24 uur aangenomen.’

Hoe waren je eerste ervaringen bij Kwintes? ‘Mijn start bij Kwintes heb ik ervaren als een warm bad. Iedereen adviseerde mij om rustig rond te kijken en tijd te nemen om de organisatie en haar mensen te leren kennen. Dat vond ik best lastig want ik had zelf het idee dat ik moest presteren. In het begin heb ik moeten wennen aan de mensen uit de polder. Zij zijn veel directer dan ik gewend was.’ Wat is je grootste succes bij Kwintes tot nu toe? ‘Ik ben blij met het succes van de themabijeenkomsten. Daarnaast vind ik het een verrijking om met hulpverleners en cliënten een denktank te vormen die nadenkt en voorstellen doet om herstel in de organisatie te brengen. Ook ben ik blij met ROPI. Dit is een prachtig meetinstument om de kwaliteit van herstelondersteuning binnen teams en woonlocaties te meten.’

Wat voor dingen doe je buiten Kwintes? ‘Ik schilder met acrylverf. Het zijn abstracte schilderijen en je kunt aan mijn schilderijen zien in wat voor bui ik was toen ik het maakte. Ook mag ik graag een terrasje pakken of een avondje op de bank zitten voor een ontspannen tv-programma.’ Begrijp je de mensen van Kwintes? ‘Ik snap ze meestal heel goed. Waar zij zijn, ben ik ook geweest. Ik weet waar zij het over hebben. Ik ben ervaringsdeskundige.’ Wat is je grootste ambitie? ‘Voor Kwintes is dat in iedere regio een herstelhuis is, gerund door ervaringsdeskundigen en cliënten, waarin herstel zijn eigen plek heeft. Iedere bezoeker voelt zich welkom en thuis en komt omdat hij of zij dat zelf wil. De deuren staan 24 uur per dag open. Voor mezelf droom ik van een klein boerderijtje met geitjes, kippen en een hond.’ 

Hoe zouden je collega’s je omschrijven? ‘Ze vinden me betrokken en enthousiast. Ook hoor ik wel eens dat ik lief en aardig ben omdat ik met ze meeleef,’ aldus Marja.

7


Achtergrond

Verschil mag er zijn Diederik Weve geeft voorlichting over autisme. Hij is 56 jaar, woont in Den Haag en werkzaam bij SHELL als veiligheidsingenieur. Bij hem is op z’n 52ste Asperger vastgesteld. ‘Ik ben een autist,’ zo zegt hij zelf. ‘Toen deze diagnose werd vastgesteld was ik enorm opgelucht,’ vertelt Diederik. ‘De relatie tussen mij en mijn vrouw ging al een tijdje niet goed. Wij hoopten onder andere via het beroemde boek ‘Mannen komen van mars en vrouwen van venus’ onze relatie te verbeteren. Dit hielp een beetje maar het lek was niet gedicht. Mijn vrouw kende een autistisch kind in haar omgeving en zag overeenkomsten met mij. Toen ben ik naar de dokter gegaan en zo is het balletje gaan rollen.’ Wennen In eerste instantie moet Diederik wennen aan het idee autistisch te zijn. ‘Pas na het observeren van gedrag van autisten wist ik zeker dat de diagnose klopte want ik herkende hun gedrag. Wij hebben dezelfde problemen en oplossingen. Door deze observaties leer ik mijzelf ook beter kennen. Ik heb moeite met veranderingen, ben niet zo goed in organiseren, vergeet namen en gezichten en kan moeilijk omschakelen van praten over mijn werk naar prietpraat.’

FIETS [EN ] MEER  onderhoud  reparatie  inkoop  verkoop  taxatie  verhuur Middenhof 62 • 1354 EH Almere-Haven T 036 8802227 • E [email protected] W www.fietsenmeer.com


Diederik blijft Diederik Natuurlijk is het ook spannend hoe de omgeving reageert op de diagnose. ‘Gelukkig pakt de omgeving dit nieuws goed op. De mensen hebben zoiets van Diederik blijft Diederik. Ik word geaccepteerd zoals ik ben. Toch weten veel mensen niet goed wat autisme inhoudt. Sommigen zijn wel een beetje verbaasd dat ik gewoon een baan heb bij SHELL,’ vertelt hij. De verschillen tussen mensen zonder

een diagnose als autisme is even groot als de verschillen tussen autisten onderling merkt Diederik scherp op. ‘Net als twee blinden die ondanks dezelfde beperking toch anders zijn. Zo noem ik mezelf bewust autist omdat het misschien wel een label is, maar ook niets meer dan dat. Ik ben autist, zoals ik ingenieur ben, een Nederlander, vader, lang enzovoort.’ Zijn werkgever vindt het behalve opmerkelijk, vooral een goed voor-

Aangeboden: Leerwerkplekken bij Fiets en Meer. Wil jij je oriënteren op het gebied van fietsreparatie? Dan ben je van harte welkom. Onder leiding van de fietsenmaker/werkbegeleider leer je de fijne kneepjes van het vak. Je kunt (via het ROC) de opleiding niveau 2 Fietstechnicus. Fiets en meer is een door Innovam erkend leerwerkbedrijf. Heb je interesse laat het ons of je pb-er dan weten (CIZ indicatie begeleiding groep is een vereiste). Laat jij je fiets liever onderhouden of heb je een nieuwe fiets nodig? Kom langs.

8

Achtergrond beeld voor anderen dat Diederik durft te vertellen dat hij autist is. ‘Er is op mijn werk geen vast beleid voor autisten, wel voor beperkingen in het algemeen. Ik ken twee autisten die een aangepaste werkplek en andere werktijden hebben. Zij hebben bijvoorbeeld een eigen kamer zodat het voor hen minder druk is.’ Kwaliteiten Autistisch zijn houdt niet alleen maar beperkingen in. Autisten hebben ook hun eigen kwaliteiten. Dit verschilt sterk van persoon tot persoon. Een overeenkomst zou kunnen zijn dat veel autisten goed zijn in logisch nadenken. Sommige autisten zijn bijvoorbeeld heel erg goed in rekenen en wiskunde. Albert Einstein was autistisch. Anderen excelleren weer in spelling en grammatica omdat dit ook aan vaste regels gebonden is. Meesterplan ‘Soms heb ik een goed idee en ook al vinden veel mensen van niet, ik stop er veel tijd en energie in, zet mijn idee door, en uiteindelijk krijg ik toch resultaat,’ vertelt Diederik. Als voorbeeld hiervan noemt hij een project voor inwoners van Den Haag die geen fietsenstalling hadden. Ik heb een website gemaakt waarin ik

dit probleem heb aangekaart. Mede hierdoor is de gemeente overtuigd geraakt van het nut van dit project. Uiteindelijk kwamen ze dan ook over de brug en is er een subsidie verstrekt voor iedereen die een buurtstalling wil starten.’ Uit de kast Diederik is nu heel druk bezig met het project ‘Autisten uit de kast’. Hij geeft lezingen en trainingen en hij laat zich interviewen. ‘Autisten die hun omgeving nog niet verteld hebben dat zij autistisch zijn, populair gezegd: nog in de kast zitten, zijn bang om dit te zeggen, bang voor de reacties. Veel mensen die er weinig van afweten mijden autisten want onbekend maakt onbemind,’ zegt hij.

Diederik wil autisme zichtbaar maken en gewoon laten worden. ‘Als je maar één autist kent dan zal dat misschien nooit gewoon worden maar als je er tien kent waarschijnlijk wel.’ Plattegrond ‘Je leven lang blijf je leren, dit geldt ook voor mensen met autisme. Wanneer de diagnose is vastgesteld, denken velen vaak ‘dit is het dan’. Maar een diagnose is pas het begin van een nieuwe leercurve, een nieuwe weg vol mogelijkheden. De diagnose is voor mij geweest als een plattegrond. Ik kan makkelijker vinden waar ik ben en waar ik allemaal naar toe kan. Zo snap ik eerder wat de snelste wegen zijn omdat ik door de plattegrond een veel beter overzicht heb van de omgeving,’ besluit Diederik. 

Een ander signaal Ieder mens krijgt iedere dag, ieder uur, iedere minuut informatie binnen. Onze hersenen verwerken deze informatie zodat we weten wat ons te doen staat. De hersenen van mensen met autisme werken anders. Zij maken andere verbindingen waardoor het vermogen om samenhang met andere functies te herkennen ontbreekt. Zo registreren de hersenen een gezichtsuitdrukking maar laten achterwege de verbinding te maken met de bijbehorende emotie.

9


van alles wat

Werkeloos; Inactief? Dus niet Je baan of werk kwijtraken staat hoog in de lijst van de trauma top 10. Andere trauma’s zijn verhuizen, scheiden, ziekte en natuurlijk helemaal bovenaan staat het laatste afscheid. Behalve het laatste heb ik alles al gehad, sommige trauma’s zelfs meerdere keren. Je kan er kort of lang over treuren, het prachtige van trauma’s is dat je over verdriet, rouw, zelfs wanhoop heen komt. Werkeloos zijn kan op den duur zelfs een beetje leuk worden. Je kunt bijvoorbeeld als vrijwilliger aan de slag. Ondertussen heb ik het mijzelf verplicht om er bij mijn nieuw verworven activiteit bij de redactie ook vandaag weer wat van te maken. Alle oefening baart kunst. Zo ook met het schrijven van columns zoals deze. Over trauma’s; daar zijn de mooiste en beste drama’s over geschreven in het verleden. Denk aan tragedies, komedies, film enzovoort. Van werken gaan mijn haren overeind staan: je kan het kwijt raken, je kan er door gestrest raken, je kan er ziek van worden, er zelfs dood aan gaan.

Dagbesteding echter, is besteding van de dag, daarmee wordt veel bewuster stilgestaan bij de vraag: wat gaan we vandaag doen? Deze column zou door de hoofdredactie afgekeurd kunnen worden. Kunst is om daar niet gefrustreerd over te raken. Een column is misschien wel met persoonlijke intentie geschreven, maar wat is het nou werkelijk? Niets meer dan een samenraapsel van woorden in een machine of op papier. Dat papier eindigt toch wel in een kattenbak of iets dergelijks. Daar ga ik niet traumatisch van worden. Bovendien: ik heb mijn dag besteed. Mijn drama’s vandaag de dag zijn de vage claims die op mijn tijd worden gelegd. Je moet van alles. Je moet luisteren naar anderen, maar luisteren anderen wel naar wat de tegenpartij te zeggen heeft? Ik moet meerdere rollen aannemen in het leven. Vader, columnist, postbezorger. Maar eigenlijk ben ik schrijver. Want er is alleen dit moment, er is alleen vandaag. Gisteren is voorbij, morgen mag komen. En elk moment dat ik


10

denk te weten wie of wat ik ben, zal blijken dat ik allang weer met iets anders bezig ben. Wat nou trauma’s? Daarom deze dag dan maar weer tot een wonder verklaren, waarin de zon achter de wolken schijnt en de vogels vrolijk fluiten in de bomen buiten. Twee jaar lang is mijn activering geweest: bewust de dag besteden. Sommigen zouden dit meditatie noemen. In deze wereld is mediteren een geboorterecht; er zijn veel meditatietechnieken. Maar waar ik ben, is geen mediteerdant meer, alleen meditatie. Er is geen denker meer, alleen maar denken. Er is niemand meer die behandelt, er is alleen maar handeling. Er is geen minnares meer, er is alleen maar liefde. Eigenlijk heb ik helemaal niets nodig. De meeste mensen realiseren zich dat niet. Dat is onze vloek, realiseer het je, ontspan. Besef waar je bent; mooi van binnen.  Loek Sas


Mijn draai gevonden Wanneer je in Lelystad AC De Waterspiegel binnenkomt, kan het maar zo zijn dat je Anja tegen het lijf loopt. Sinds maart dit jaar is ze vrijwilligster op het activeringscentrum en heeft haar weg hier helemaal gevonden. ‘Ik geniet van het contact met onze bezoekers, vertelt zij, ‘en werk er met hart en ziel.’ Anja van Luin is 55 jaar, woont samen en heeft twee kinderen. Naast Kwintesvrijwilliger doet ze vrijwilligerswerk in een verpleeghuis voor demente ouderen. Waar kom jij vandaan? Anja is geboren in Enschede en opgegroeid in de achterhoek. Ze heeft jaren gewerkt als kleuterjuf totdat zij mee ging werken in de muziekwinkel van haar toenmalige echtgenoot. ‘Als vrijwilliger heb ik ooit een nieuwe peuterspeelzaal opgezet,’ vertelt Anja. ‘Uiteindelijk belandde ik toch weer in het onderwijs. Ik bleef het gevoel houden dat ik meer in mijn mars had en wilde dat gaan ontdekken. Een ernstige ziekte gooide roet in het eten.’

Hoe waren je eerste ervaringen? ‘In het begin moest ik erg wennen. Ik had me voorgesteld dat ik de hele dag de telefoon zou aannemen en gesprekken moest notuleren. Het werd me snel duidelijk dat het gaat om dat je er bent voor de bezoekers. Inmiddels heb ik mijn draai gevonden.’ Wat is je grootste succes bij Kwintes tot nu toe? ‘Een bezoekster had aangegeven dat ze liever niet werd aangesproken door mij. Veel zaken zijn eng voor haar. Bovendien heeft ze moeite om contact te maken. Ik heb haar wens gerespecteerd. Tijdens een uitstapje kwam ze naar me toe en zei tegen me: ‘Ik geloof dat wij het goed met elkaar kunnen vinden.’ Dat vond ik zo mooi. Omdat het contact van haar uitgaat, groeit het steeds meer.’

Wat voor dingen doe je buiten Kwintes? ‘Naast het vrijwilligerswerk in het verpleegtehuis hoe ik erg van knutselen. Ook mag ik graag naar musea gaan en stadswandelingen maken. Verder vind ik het leuk om te koken.’ Begrijp je de mensen van Kwintes? ‘Iedereen is zoals hij is. Wat mensen mankeren weet ik niet en hoef ik ook niet te weten. Veel bezoekers leven geïsoleerd. Het is mooi om contact met ze te maken en te kijken naar wat ze wel kunnen en dat dan versterken.’ Wat is je grootste ambitie? ‘Het allermooist zou zijn wanneer ik een opleiding zou kunnen volgen voor begeleider en dan een betaalde baan als begeleider zou vinden. Het liefst bij Kwintes!’ 

Hoe zouden je collega’s je omschrijven? ‘Ze zouden me omschrijven als een rustig persoon met oog voor iedereen.’

Hoe ben je bij Kwintes terecht gekomen? ‘Op de website zag ik de vrijwilligersvacature van receptiemedewerker op AC De Waterspiegel. In maart ben ik begonnen en ik ben alles behalve receptiemedewerker. Zo ben ik iedere woensdag op het activeringscentrum en kook ik er een avond in de week. Langzamerhand krijg ik een band met de bezoekers. Ik vind het belangrijk de mensen te laten merken dat ze er mogen zijn.’

11


van buiten naar binnen

Kwintes, een organisatie met lef Yvon Jansma heeft, in opdracht van Croan Consult, training en coaching, recent een training gegeven over verslaving aan cliënten van Kwintes en hun (schaduw) persoonlijk begeleider. De training ging over het omgaan met verslavingen. Yvon heeft 20 jaar bij de GGZ gewerkt waarvan de laatste tien jaar in de verslavingszorg. Ze is van oorsprong verpleegkundige maar heeft ook gewerkt als projectmanager en beleidsmedewerker. Zij kent Kwintes oorspronkelijk door haar werk bij Altrecht en Centrum Maliebaan, nu Victas. Momenteel geeft zij trainingen aan professionals en sinds kort traint zij dus ook cliënten en hun begeleiders van Kwintes over verslaving.

elkaar, goed in gesprek gaan en blijven, kennis opdoen van elkaars ervaringsdeskundigheid en kennisoverdracht van de begeleiders. In zekere zin leert de begeleider wat het betekent om verslaafd te zijn en hoe daar mee om te gaan. Er wordt stilgestaan bij de verschillende manieren van benadering. Wat werkt niet en wat werkt wel. De cursus wordt in januari afgesloten met een terugvalbijeenkomst. Dan wordt bekeken hoe iemand staat ten opzichte van zijn verslaving en hoe iemand is gegroeid.

Stoute schoenen De training samen met Kwintes is haar grootste samenwerkingsverband met deze organisatie. In haar werk als verpleegkundige bij Altrecht werkte Yvon samen met Wilko Kuus die inmiddels hoofd wonen en begeleiden bij Kwintes is. Na tien jaar begint Yvon haar eigen bedrijf en besluit de stoute schoenen aan te trekken. Zij belt haar voormalig collega Wilko en vraagt of hij misschien interesse heeft in de trainingen die zij aanbiedt. Er wordt een denktank opgericht waar behalve Yvon en Wilko, ook woonbegeleiders aan mee doen. Zij hebben immers regelmatig te maken met verslavingsproblematiek. Ervaringsdeskundigheid en kennis Samen wordt een training ontwikkeld over het omgaan met verslavingen. Het unieke hiervan is dat deze niet alleen gegeven wordt voor de cliënt maar ook voor zijn begeleider. Centrale punten zijn het leren van


12

Over Kwintes Yvon is heel lovend over Kwintes. ‘Een organisatie met lef, dus niet bang om nieuwe dingen te doen. Ik heb het altijd een prettige samenwerkingspartner gevonden wat zich bijvoorbeeld geuit heeft in deze training. Ik vond het best spannend hoe het zou gaan. Het is heel waardevol dat cliënten en begeleiders samen trainen want daardoor leren we van elkaar.’ 

informatie en adressen

Colofon Dit nummer van het Altijd Contact Magazine is een uitgave van het leerwerkproject van Kwintes.

Cherelle’s ambities Cherelle Cevat is 19 jaar. Haar passies zijn muziek en fotografie.

Teksten: Loek Sas, Nanne Burg, Edo Halma en Robbert Sluijp

Vroeger wilde ze fotografe worden,

Vormgeving: Mandy Lucardie

maar door persoonlijke omstandig-

Fotografie: Nanne Burg

In haar vrije tijd gaat ze, zo nu en dan, uit met vrienden. Haar middelbare schooljaren heeft Cherelle doorgebracht op een school voor speciaal onderwijs waar zij een opleiding voor receptioniste en telefoniste volgde. Na verschillende stages is ze terechtgekomen bij Papier en Meer. Hier krijgt ze trajectbegeleiding en ze oefent verschillende functies uit bij de administratie.

heden heeft ze hiervan afgezien.

Eindredactie en begeleiding: Marian Bont en Arthur Veerman Drukkerij: Papier en Meer Redactieadres: Papier en Meer T.a.v. Redactie Kwintes Verfmolenstraat 4 1333 AV Almere 036 – 532 81 00 Kopij: [email protected] De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden artikelen en reacties in te korten of te weigeren.

omgeving beter op mijn gemak voel en mij beter kan concentreren.' Ze wil zich gaan specialiseren in boekhouding. Dit spreekt haar aan omdat haar ouders ook werkzaam zijn in deze sector. Cherelle wil graag haar familietraditie voorzetten. 

'Ik heb het erg naar mijn zin bij Papier en Meer en ik heb leuke collega's,' aldus Cherelle. 'Mijn leerdoelen zijn werken aan mijn zelfvertrouwen en beter leren werken met cijfers.' Uiteindelijk wil Cherelle een betaalde baan hebben. 'Mijn voorkeur is werken bij een klein bedrijf, omdat ik me in deze

Ga mee naar het AC Loop eens binnen bij het activeringcentrum (AC) bij jou in de buurt en maak kennis met de mogelijkheden van het centrum. Je kunt er leren, werken en (re)creatief bezig zijn. Niets hoeft, veel is mogelijk. In je eigen tempo ontwikkel je een hobby en ontdek je wat bij jou past. Op deze manier verwerf je een plezierig eigen dag- en/of weekritme. Het AC biedt een uitgebreid activiteitenprogramma. Regelmatig kun je meedoen aan bijzondere activiteiten. Denk aan handwerken, sporten of een cursus stoppen met roken. We noemen maar een paar voorbeelden. Heb je zelf een leuk idee laat het ons weten. Natuurlijk kun je ook gewoon binnenlopen voor een kopje koffie, een praatje, een spelletje of om te computeren. Mogelijkheden te over, maak er gebruik van!

AC Clubhuis Gerrit Th. Rotmanlaan 28 1336 BA Almere 036 - 521 49 55 AC Feniks J.G. Suurhoffstraat 45 1314 NR Almere 036 - 533 64 24

AC Jan Steen Haak 36 1353 AE Almere 036 - 711 30 16 AC Waterspiegel Neringweg 221-229 8224 KB Lelystad 0320 - 24 35 35

AC Leeuwen’Art Het Hogerhuis 10 8251 LZ Dronten 0321 - 74 40 22 Servicepunt Emmeloord Nagelerweg 3 8304 AB Emmeloord 0527 - 25 22 42


opRUBRIEKSNAAM de achterkant

Taart en meer lekkers Jonathan van Hulst is al tien jaar bezoeker van de activeringscentra van Kwintes in Almere. Ooit liep hij binnen bij het Stedenpunt, nu AC Feniks in Kardoes, maar de laatste jaren is hij vooral te vinden op AC Jan Steen. Het nieuwe Jan Steen vindt hij supermooi.

Het bevalt hem prima op deze creatieve plek. Er hangt een huiselijke sfeer en de bezoekers en het personeel zien elkaar zo regelmatig dat het bijna voelt als familie. Fotograferen is heel lang een grote passie geweest van Jonathan maar vanaf de dag dat er een keer appeltaart werd gebakken, is hij om. Behalve dat het leuk is om een recept uit te zoeken, de juiste ingrediënten bij elkaar te verzamelen, het opmaken en het bakken, is natuurlijk het allerbelangrijkste dat het smaakt en mensen ervan genieten. Misschien heeft dat er wel voor gezorgd dat Jonathan deze nieuwe hobby heeft ontwikkeld. In de keuken werkt hij samen met Petra en Tanja aan de lekkernijen. ´We bakken van alles,´ vertelt Jonathan. ´Gemberkoekjes, chocolade-kwarktaarten, brownies en natuurlijk appeltaarten.´ Zijn droom is om al het lekkers dat ze samen maken, te gaan verkopen. Loop een keer binnen en wie weet, staat een stukje taart op je te wachten. Houdt ook het programma van AC Jan Steen in de gaten want regelmatig worden workshops als 'cupcakes maken' aangeboden.  ‘Taart en meer lekkers’ heeft ook een eigen facebookpagina in ontwikkeling. www.facebook.com/taart.enmeer.3. Wordt ook vriend en ‘like’ de mooie taarten die wekelijks voorbij komen. Hou het in de gaten want soms worden er ook taarten verloot via facebook!


ALTIJD CONTACT december 2013

Recommend Documents