Zomer. afgiftekantoor 2100 deurne 1 Erkenning: P2A6126 DRIEMAANDELIJKS

afgiftekantoor 2100 deurne 1 Erkenning: P2A6126 DRIEMAANDELIJKS

Zomer Kwartaaltijdschrift vzw Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel in samenwerking met cvba Den Draak

www.hetrozehuis.be Verantwoordelijke uitgever Denis Bouwen, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen

Inhoud

&

De wijngaard van de Heer ( editoriaal ) Het Roze Persagentschap Magnifiek feestweekend Het Roze Huis op 24 en 25 september Unieke prentkaarten Bob Torfs te koop! Delegatie Het Roze Huis - ARK bezoekt Polen “Mijn gedachten zijn bij jou” ( gedicht ) Op de koffie bij Miss Lucifer van Cabaret Follies Vriendenkring HijZijZo! maakt officieel debuut “Mietje tussen de macho’s”: het verhaal van Koen Jongerenprogramma shOut, een geschenk uit de hemel De Roze Groentjes ( strip ) Mijn leven met de voorzitter ( column - slot ) Roman “De schoonheidslijn” nu ook in Holebibib Roze pret op het water in augustus Diversiteit troef bij Intercultureel Vrouwencentrum Antwerpen ( IVCA ) EKSIT strijkt neer in jeugdhuis van Niel De zomer lonkt Hete momenten op de witte zandstranden van Aruba Op bezoek bij “Little David” Dr. Sweetlove over verantwoord bruinen en bescherming tegen de zon Meewerken bij Het Roze Huis - ARK Overzicht verenigingsleven Activiteitenkalender

p. 03 p. 04 p. 05 p. 05 p. 06 p. 08 p. 09 p. 11 p. 12 p. 14 p. 17 p. 17 p. 18 p. 20 p. 23 p. 24 p. 25 p. 26 p. 27 p. 29 p. 33 p. 35 p. 36

Cornelis McCarthy “Sea Shells” Beach Bodies 2004

&



Colofon



De Magneet is een uitgave van vzw Het Roze Huis- Antwerpse Regenboogkoepel in samenwerking met cvba Den Draak. Het tijdschrift verschijnt om de drie maanden (maart, juni, september en december) en richt zich tot de holebi-gemeenschap, de bezoek(st)ers van Café Den Draak en alle sympathisanten. De huidige oplage van het tijdschrift bedraagt 1.100 stuks. Hoofdredactie: Denis Bouwen (03/440.51.40) of [email protected].

Vaste redactie: Denis Bouwen, Dirk Clotman, Marc Daems, Kurt Kegels, Dr. Patrick Sweetlove, Bob Torfs (tekeningen), Alex Heijens, Rozy Broothaers en Marianne Van Winkel. Vormgeving: Martin Daniels / Martino d. Man Art ([email protected]).

De redactie dankt alle occasionele medewerk(st)ers en leveranciers van beeldmateriaal en iedereen die meewerkt aan de verzending van harte voor hun bijdrage tot De Magneet. Wie een vlotte pen heeft en wil meewerken aan De Magneet, wordt vriendelijk verzocht contact op te nemen met de hoofdredactie.

2

De Magneet Zomer 2005

Advertenties: afspraken over adverteren in De Magneet worden uitsluitend gemaakt via het secretariaat. Het materiaal voor de advertentie moet, met respect van de deadline, bezorgd worden aan onze vormgever, Martin Daniels. Via [email protected]. Correspondentieadres: De Magneet - hoofdredactie p/a vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel Draakplaats 1 2018 Antwerpen E-mail: [email protected]

Thuisabonnement De Magneet (6,70 euro per jaar): bel ons secretariaat via 03 288.00.84 of e-mail naar [email protected]. Je kunt het abonnementsgeld van 6,70 euro overschrijven naar het rekeningnummer 001-3555032-58 van vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, graag met de vermelding “abonnement De Magneet”.

!

Editoriaal

De wijngaard van de Heer “Een simpele en nederige werker in de wijngaard van de Heer”. Zo omschreef de Duitser Joseph Ratzinger zichzelf toen hij op dinsdag 19 april op het balkon van de Sint-Pietersbasiliek verscheen als de nieuwe paus Benedictus XVI. Velen uit de holebi-beweging reageerden ontgoocheld op het aantreden van Ratzinger. Tot nader order valt te vrezen dat de nieuwe kerkvorst homoseksuelen zal blijven beschouwen als mensen die “hulp nodig hebben” maar zeker niet meer maatschappelijke rechten verdienen. Het Vaticaan verketterde bijvoorbeeld uitdrukkelijk de openstelling van het huwelijk in Spanje. Desondanks is een genuanceerd oordeel op zijn plaats. Op een aantal vlakken zal Benedictus XVI zeker morele standpunten innemen waarmee velen het wel eens kunnen zijn. Mijn vriend Ludwig en ik reisden in april speciaal naar Rome om het historische moment van de verkiezing van een nieuwe paus te kunnen meemaken. De overleden paus, Johannes Paulus II, was een kerkleider die een belangrijke rol had gespeeld in het ten val brengen van een reeks communistische dictaturen. Hij schrok er ook niet voor terug om de vreselijke oorlog in Irak te veroordelen. Op diverse vlakken nam Johannes Paulus II standpunten in die zeker op de instemming van velen konden rekenen. Maar diezelfde Johannes Paulus was ook een fel tegenstander van “homohuwelijken” en toonde zich bepaald ongelukkig toen holebi’s in 2000 massaal in Rome neerstreken voor de “World Pride”. Zijn opvattingen over het condoom waren erg controversieel en droegen volgens velen alleen maar bij tot de verdere verspreiding van het hiv-virus, dat aids veroorzaakt. De nieuwe paus, Benedictus XVI, ziet zichzelf als een “simpele en nederige werker in de wijngaard voor de Heer”. Zal er in die wijngaard ook plaats zijn voor ons, holebi’s, of zijn wij enkel de “zure druiven”, zoals Andrea Giuliani, een Italiaanse homoactivist van de “Circolo di Cultura Omosessuale Mario Mieli” in Rome, het uitdrukte? Giuliani herinnerde zich hoe kardinaal Ratzinger op 3 juni 2003 nog deze woorden uitsprak: “Het huwelijk is heilig, maar homoseksuele relaties zijn in tegenstrijd met de natuurlijke morele wet. Homoseksuele daden ontnemen aan de seksuele daad het geschenk van het leven. Zij zijn niet de vrucht van een echte affectieve en seksuele complementariteit. In geen geval kunnen ze worden goedgekeurd.” “Wij zijn niet gelukkig met de keuze van Ratzinger”, meldde de Holebifederatie. Zij had “zeer weinig hoop op verandering”. De Holebifederatie merkte op dat Ratzinger in 1986 homoseksualiteit als “een intrinsiek moreel kwaad” had bestempeld. Wel Jong Niet Hetero was evenmin erg opgetogen, maar constateerde ook dat mensen als kardinaal Godfried Danneels en bisschop Roger Van Gheluwe in hun uitlatingen milder spreken over homoseksualiteit. Eerlijk is eerlijk. Soms toont het Vaticaan zich uiterst conservatief en onverzettelijk. Zo raakte in mei bekend dat de hoofdredacteur van een Amerikaans jezuïetenweekblad, Thomas J. Reese, zijn functie moest neerleggen. Reese kon vertrekken nadat het Vaticaan klachten had ontvangen over artikelen die de jezuïet had gepubliceerd over delicate onderwerpen als “homohuwelijken” en stamcelonderzoek. Er zijn redenen genoeg om de nieuwe kerkvorst kritisch te benaderen. Al te vaak is het in de holebi-beweging echter “bon ton” om alles te verketteren wat van de katholieke kerk komt. En dat is dan weer nét iets te gemakkelijk. Zeker in deze tijden van materialisme, individualisme en egoïsme is er nood aan “morele leiders” die duidelijke standpunten innemen en trachten een tegenwicht te bieden voor al het geweld dat vanuit de commercie en de media op de mens wordt losgelaten. Op sommige punten kan een intellectueel hoogbegaafd man als Benedictus XVI ertoe bijdragen dat mensen – ook ongelovigen – weer oog krijgen voor waarden die ontzettend belangrijk zijn. Wat helemaal niet wil zeggen dat we moeten zwijgen wanneer het Vaticaan “homohuwelijken” veroordeelt of vrouwen het recht ontzegt om priester te worden. In zijn homilie op zondag 24 april verklaarde Benedictus XVI dat zijn gedachten ook uitgingen naar “alle mensen van onze tijd, zowel de gelovigen als de nietgelovigen”. Toch een teken dat de nieuwe paus zich niet wil beperken tot de

aanhangers van zijn Kerk. Benedictus XVI wil voortgaan op de weg van de oecumene en alle christelijke kerken nader tot elkaar doen komen. Een “regeringsprogramma” wilde Benedictus nog niet naar voren schuiven. “Het gaat er niet om dat ik mijn willetje doorzet en mijn ideeën doordruk”, aldus de kerkleider. “Samen met de hele kerk moet ik naar het woord en de wil van de Heer luisteren en mij door hem laten leiden, zodat Hijzelf de kerk leidt in dit uur der geschiedenis.” Benedictus XVI heeft zinnige dingen te vertellen, ook aan nietgelovigen. Hij beschouwt zichzelf als “een herder” die oog moet hebben voor “de woestijn waarin zovele mensen leven”. “Er zijn allerlei soorten woestijnen”, zei de paus. “De woestijn van de armoede, de honger en de dorst. De woestijn van het verlatenzijn, de eenzaamheid, de liefde die kapotging. En de woestijn van de duisternis zonder God, de leegte in de zielen die niets meer weten over de waardigheid en de weg van de mens. De uiterlijke woestijnen in de wereld groeien omdat de innerlijke woestijnen zo groot zijn geworden.” De paus sprak de hoop uit dat hij erin zou slagen zijn Kerk, “ieder individu en allen samen” beter te beminnen. “Bid voor mij opdat ik niet vol angst voor de wolven vlucht”, zei hij. Benedictus ziet zich ook als een “visser van mensen” die moet proberen zoveel mogelijk mensen voor het evangelie en God te winnen. “Wij zijn geen toevallig en zinloos product van de evolutie”, aldus Benedictus XVI. “Ieder van ons is de vrucht van een gedachte van God. Elk van ons is gewild, geliefd en nodig. Er is niets mooiers dan te worden gevonden door het evangelie en Christus.” Benedictus herinnerde zich hoe “de machtigen in de wereld” schrik hadden toen Johannes Paulus II op 22 oktober 1978 aan de uitoefening van zijn ambt begon. “Zij waren bang dat Christus iets van hun macht zou kunnen wegnemen wanneer ze hem zouden binnenlaten en het geloof de vrijheid zouden gunnen. Christus zou inderdaad iets van hen afpakken: de heerschappij van de corruptie, het manipuleren van het recht, de willekeur. Hij zou echter niets wegnemen wat hoort bij de vrijheid van de mens, zijn waardigheid en het uitbouwen van een rechtvaardige maatschappij.” Bij een ontmoeting met Duitse bedevaarders in Rome toonde de nieuwe paus zijn gevoel voor humor. Toen hij te laat arriveerde, zei hij: “Verontschuldig me asjeblief voor mijn laattijdig arriveren. De Duitsers zijn beroemd om hun stiptheid, maar het schijnt dat ik al sterk veritaliaanst ben.” Benedictus vertelde ook over de gedachten die door zijn hoofd schoten toen bleek dat hij het ambt van Petrus zou moeten overnemen. “Toen het duidelijk werd dat de valbijl op mij zou neerkomen, werd ik helemaal duizelig. Ik was van mening dat ik mijn levenswerk had volbracht en dat ik nu een rustige oude dag zou kunnen doorbrengen. Met volle overtuiging zei ik tegen de Heer: doe me dit niet aan! Er zijn jongere en betere mensen die met een heel ander elan en een heel andere kracht deze grote taak kunnen aanvatten.” Volgens de paus is de katholieke kerk niet oud en versleten, maar juist jong. “Het is helemaal niet waar dat de jeugd voornamelijk aan consumeren en genot denkt. Het is niet waar dat ze materialistisch en egoïstisch is. De jeugd wil juist het grote. Ze wil dat het onrecht een halt wordt toegeroepen, dat de ongelijkheid wordt bedwongen en dat iedereen kan delen in de goederen van de wereld. De jeugd verlangt dat onderdrukten de vrijheid verwerven. Ze wil het grote, het goede.” Laten we hopen dat de paus inderdaad naar héél zijn kerk luistert, ook naar de gelovigen “aan de rand” die met veel twijfels zitten. En dat hij een koers probeert te varen waardoor iedereen – ook wie homoseksueel is – zich beter thuis kan voelen in zijn Kerk. Als dat gebeurt, wordt het misschien voor iedereen weer een stuk prettiger leven in “de wijngaard van de Heer”.

Denis Bouwen hoofdredacteur De Magneet


3

Het Roze Persagentschap

:

: De schrijver Jack Nichols, één van de pioniers van de Amerikaanse homobeweging, is begin mei na een lang ziekbed gestorven. De man werd 67 jaar oud. In 1961 richtte Nichols samen met Frank Kameny de “Mattachine Society of Washington” op, een van de eerste verenigingen die zich sterk maakten voor de homorechten. Nichols was de man die ervoor zorgde dat het begrip homoseksualiteit werd geschrapt in de lijst van mentale afwijkingen in psychiatrische handboeken ++ Een 15-jarige jongen werd midden februari vermoord aangetroffen op een kerkhof in de Zweedse hoofdstad Stockholm. De jongen was om het leven gebracht door twee andere tieners. Eén van de twee daders was razend geworden toen hij hoorde dat het slachtoffer homoseksueel was. Volgens de Zweedse belangenorganisatie RFSL illustreerde de trieste gebeurtenis dat de samenleving te weinig ondernam tegen homofobie ++ Nog meer nieuws uit het Hoge Noorden. Een lesbische vrouw trok in Zweden naar de rechter nadat ze met haar vriendin een restaurant was uitgezet. De restaurantuitbater kon er niet mee lachen dat de twee vrouwen elkaar hadden gekust in zijn zaak. De rechter veroordeelde de uitbater tot een boete van omgerekend 5.500 euro ++ De

Franstalige Brusselse organisatie Ex Aequo lanceerde een strip met als titel “Le monde de William” (de wereld van William). De strip werd gemaakt in samenwerking met een stuk of tien jongeren. Het verhaal gaat over de coming-out van een jonge homo. In de strip komen thema’s als homofobie, liefde en veilig vrijen aan bod ++ Bij de indianen is het ook niet allemaal peis en vree. De Amerikaanse Navajoindianen beslisten in hun reservaat dat “homohuwelijken” uit den boze zijn. In 2004 namen de Cherokeeindianen al een gelijkaardig besluit ++ De holebi-beweging gaat met haar tijd mee. Onze vrienden in Nijmegen kochten via de Stichting Beheer Homohuis Nijmegen (SBHN), de eigenaar van Villa Lila, de homo café-discotheek de Mythe. De overgenomen zaak moet een “flitsende discotheek” voor holebi’s blijven. Op de sluitingsdagen kunnen er andere activiteiten worden gehouden ++ In Londen krijgen de King’s Cross Steelers voortaan sponsoring van het stedelijke politiekorps. Niets bijzonders, zal je zeggen. Toch wel: de King’s Cross Steelers zijn namelijk een homorugbyteam. De Londense politie wil graag aangeven dat ze tegen vooroordelen vecht en betere contacten met de holebi-gemeenschap wil ++

Steunen met fiscaal attest kan via projectrekening

Het Roze Huis heeft alle giften hard nodig Bij een vorige editie van De Magneet (december 2004) voegden we een brief met een overschrijvingsformulier toe, met de vraag om Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel financieel te steunen. De brief lokte flink wat respons uit, gelukkig. In december werd voor circa 1.000 euro aan giften gestort op de projectrekening van Het Roze Huis bij de Koning Boudewijnstichting! Het geld op die rekening kan volledig worden gebruikt door Het Roze Huis - ARK. We benutten die middelen met name om ons pand te beheren en in goede staat te houden. Hartelijk dank aan alle milde schenk(st)ers! We hopen op de steun van iedereen te kunnen blijven rekenen. Het Roze Huis is immers een groot en stevig huis, dat plaats biedt aan 27 holebiverenigingen, 150 vrijwillig(st)ers en talloze mooie, plezierige, zinvolle en grensverleggende activiteiten. Het café van Het Roze Huis, Den Draak, onthaalt dagelijks vele holebi’s, buurtbewoners, passanten, studenten, groepen van buiten het holebiwereldje enzovoorts. Een bonte mengeling! Om zo’n bedrijvig huis draaiende te houden is geld nodig, want koken kost nu eenmaal geld. En veel subsidies ontvangt Het Roze Huis niet. We blijven dus aangewezen op de milde steun van al wie met het werk van Het Roze Huis sympathiseert.

4


Haal je eigen regenboogparaplu in huis! Op het secretariaat van Het Roze Huis zijn nog mooie regenboogparaplu’s verkrijgbaar. “Breng meer kleur in je leven!”, adviseert het secretariaat. “En steun tegelijkertijd Het Roze Huis – ARK door de aankoop van je eigen regenboogparaplu.” De paraplu’s kosten slechts 10 euro per stuk. Ze zijn verkrijgbaar via het secretariaat: 03/288.00.84 of [email protected].

In 2005 vieren we de tiende verjaardag van de vereniging zonder winstoogmerk Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel. Het mooiste verjaardagscadeau dat we kunnen bedenken is het vooruitzicht dat “het huis” en zijn werking ook in de toekomst verzekerd blijft. Blijf daarom vooral je morele, daadwerkelijke en graag ook financiële steun verlenen aan dit mooie project dat grenzen verlegt. Giften kan je storten op de projectrekening bij de Koning Boudewijnstichting: 0000000004-04, graag met de vermelding: L 78039 - Het Roze Huis. Giften vanaf 30 euro per kalenderjaar geven recht op een fiscaal attest waarmee je de gift kunt aftrekken van je belastingen. Je kunt ook aan je bank de opdracht geven om maandelijks automatisch een bepaald bedrag te storten (het totaal bedrag op jaarbasis geeft vanaf 30 euro ook recht op een fiscaal attest). Er zijn ook mensen die besluiten via hun notaris een toewijzing van hun nalatenschap te laten beschrijven ten voordele van een goed doel. Ook ten voordele van Het Roze Huis kan de notaris zoiets regelen. Wie zulks overweegt, kan best zijn of haar notaris raadplegen. Hartelijk dank! Het Roze Huis is er ook voor jou! secretariaat HRH-ARK: 03/288 00 84 [email protected]

Vijf jaar opening Het Roze Huis & Café Den Draak

Tien jaar vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel Magnifiek feestweekend op 24 en 25 september 2005! Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (Zurenborg) Zaterdag 24 september - barbeque van 17.00u tot 20.00u (klassiek of vegetarisch eten) - optreden Truus Druyts van 20.30u tot 21.30u (covers van bekende nummers); het repertoire van Truus vind je op haar eigen website, www.truusdruyts.be - spetterende muziek & dans met DJ (vanaf 21.30u) Zondag 25 september

De prentkaarten van Bob Torfs sluiten ook aan bij de festiviteiten van Het Roze Huis – ARK en Café Den Draak in 2005. Je kunt ze bestellen bij Het Roze Huis; de opbrengst van de verkoop komt volledig ten goede aan de werking van Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel. Je steunt op deze manier dus de holebi-beweging in de stad en provincie Antwerpen. De prentkaarten zijn op allerlei momenten bruikbaar: ze verwijzen naar feestdagen, Valentijn, de strijd voor holebi’s & mensenrechten, het party-geweld van jonge holebi’s, lesbiennes, het roze sportgebeuren en ga zo maar door. Elk van de prentkaarten getuigt van de humor en de vrolijkheid die zo typerend zijn voor het werk van Bob Torfs. Je kunt ze gebruiken bij speciale gelegenheden of, gewoon, om vrienden en vriendinnen op een originele manier een teken van leven te geven.

- café-chantant met zangeres Marleen Daniëls van 12.00u tot 14.00u (café-chantant met taart) - optreden David Davidse met trio van 14.30u tot 15.30u - verjaardagstaart tussen 15.30u en 16.00u - keuze winnaar “Coming-out art” (wedstrijd) en prijsuitreiking (16.30u tot 17.30u) - waaier van stands van verenigingen en groepen (12.00u tot 18.00u) - swingende Congolese muziek (18.00u tot 19.30u)

Ieder van de prentkaarten kreeg een eigen titeltje mee. We geven je even de titels mee, ter illustratie.

Grote feestquiz Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel

2.

1. “Zalig holebi kerstmis” “Leuke avond in een lesbische club” “Eenheid in verscheidenheid” “In Het Roze Huis is de holebi thuis”

op zaterdag 9 juli, met aansluitend fuif van The Pink Party People locatie: zaal De Nieuwe Zurenborger, Dageraadplaats, Zurenborg (Antwerpen) quizteams van 4 personen Belangstelling? Suggesties? Méér weten? Eén adres: [email protected]. Zo kom je bij de werkgroep cultuur & activiteiten van Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel, die één en ander in goede banen leidt. Wie de werkgroep – zeker in het feestjaar 2005 – wil ondersteunen, is altijd welkom om een handje toe te steken! Zie ook www.hetrozehuis.be en www.hetrozehuis.be/tien

Opbrengst gaat volledig naar Het Roze Huis – ARK Te koop: prachtige prentkaarten van huistekenaar Bob Torfs De gewaardeerde huistekenaar van De Magneet, Bob Torfs, tekende op speciaal verzoek van Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel twaalf prachtige prentkaarten. Deze unieke prentkaarten werden officieel gepresenteerd op de vernissage van een tentoonstelling over het werk van Bob, op vrijdag 27 mei. De expo van Bobs werk loopt nog tot 3 juli, uiteraard in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Bob, die tekent en schildert, toont waar hij allemaal van geniet en waar hij zich graag mee bezig houdt. En ondeugende guit, die Bob. Op de expositie zijn de originelen te zien zijn van de unieke prentkaarten die Bob voor Het Roze Huis - ARK tekende. De originelen en ander werk van Bob zullen te koop worden aangeboden.

“Gay swim hour” “Moslimholebi’s” “Den Draak bij het begin van de 20ste eeuw” “Holebi-jongeren op bezoek in het hole biscuit pretpark” 3. “Ik heb een holebi-boontje voor jou” “Dolle pret op de holebi-jongerenfuif” “Taartenfestijn voor oude homotaarten” “De harde strijd voor holebi’s en mensenrechten in het buitenland” We verdeelden de prentkaarten in drie setjes van 4 stuks. De prijs per setje van 4 kaarten bedraagt 2 euro, echt géén geld! (voor de verzending en afhandeling van bestellingen vragen we per setje 1 euro extra). Particulieren en verenigingen kunnen de setjes bestellen via het secretariaat van Het Roze Huis: [email protected] of 03/288.00.84. Een leuke manier om de holebi-beweging in onze contreien te steunen. Vooral doen dus! Het overeenkomstige bedrag moet je vooraf overschrijven naar het rekeningnummer 001-3555032-58 van Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel, graag met de vermelding “x aantal setjes prentkaarten Bob Torfs”. Geef ook duidelijk door om welk van de setjes (1, 2 of 3) het gaat.


5

Trip naar Polen maakt diepe indruk op delegatie Het Roze Huis - ARK

Een verhaal vol ontzetting, hoop en historische symboliek Voorzitter Yves Aerts en ondervoorzitter Jan Vandersmissen reisden eind april reisden namens Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel naar het Poolse Krakau, waar een speciaal congres - “het Culture for Tolerance Festival” – werd gehouden. Afgevaardigden van holebiorganisaties uit heel West-Europa, de tien nieuwe EU-lidstaten en landen als Oekraïne, Moldavië, Wit-Rusland en Rusland wisselden er ervaringen uit over de positie van holebi’s. Tegelijkertijd organiseerde ILGA-Europe twee seminaries. Yves verdiepte zich in het thema fundraising. Jan nam deel aan een seminarie over mensenrechten, meer bepaald over het efficiënter registreren van haatmisdrijven tegen holebi’s.

uitgenodigd door “Kampanii” en ILGA-Europe – moest verhinderen dat de situatie opnieuw zou ontsporen. Polen behoort sinds kort tot de EU en heeft alle belang bij een positief imago. De stad Krakau scheen op het eerste gezicht meer inschikkelijk, maar de Kerk bleef radicaal tegen de Pride gekant. Toen paus Johannes Paulus II – in een vorig leven de aartsbisschop van Krakau – drie weken voor het begin van de Prideweek stierf, was het opnieuw raak. Een miljoen katholieke Polen rouwde dagenlang in de straten van Krakau.”

Een efficiëntere aanpak van haatmisdrijven is absoluut noodzakelijk in Midden- en Oost-Europa. “We waren onder de indruk van de homofobie in Krakau”, vertelt Jan Vandersmissen.” Holebi’s zijn in het straatbeeld amper zichtbaar, maar ze worden wel geregeld beschimpt. De holebibeweging is er klein en wordt voortdurend tegengewerkt.”

De Poolse holebi’s aanschouwden het gebeuren met gemengde gevoelens: ze beseften uiteraard wat de paus voor hun land had betekend, maar wilden toch graag hun evenement laten doorgaan. “Onder druk van nieuwe tegenwerking besloten ze uiteindelijk de mars te annuleren, ook al was de periode van officiële rouw al lang voorbij en ook al zag men dat de meeste burgers hun verdriet aan het wegspoelen waren met liters bier op de met een lentezon opgefleurde volle terrassen van de vroegere Poolse hoofdstad. De holebi’s voelden zich door de stemmingmakerij in de pers zelfs verplicht mee te delen dat de mars was geannuleerd uit diep respect voor de diepreligieuze gevoelens van de inwoners van Krakau. Kerk en overheid vonden dat maar normaal.”

Israelische holebi-jongeren brengen een eerbetoon aan de slachtoffers van de tereur. Toen de vereniging “Kampanii Przeciw Homofobii” (Campagne tegen homofobie) in 2004 een mars voor gelijke rechten wilde organiseren, haalden de Poolse bisschoppen hun zwaarste banvloeken boven. “De datum van de Pride viel samen met de herdenkingsdag van de Poolse Heilige Stanislas, voor wie een processie was gepland. Zelfs na het verplaatsen van de datum bleven conservatieve katholieken zich verzetten. De universiteit verbande een conferentie naar een afgelegen zaal in een buitenwijk. Het stadsbestuur plooide zich naar de wensen van de opposanten en liet hen op het stadhuis een persconferentie houden.”

Gemengde gevoelens

De echte reden voor de annulatie was echter de angst voor repressie, geweld en intimidatie. Het is bovendien bijzonder treurig dat daardoor een breuk en zelfs ruzie ontstond in de plaatselijke holebibeweging. Jan: “Een kleine splintergroep zette zich af tegen “Kampanii” en ging door met de organisatie van de Pride. Overal werd rondgebazuind dat de mars toch zou doorgaan. De nieuwe organisatoren hadden echter geen ervaring, improviseerden en vergaten tal van voorbereidende maatregelen, waardoor de optocht opnieuw kwetsbaar werd voor aanvallen. De stedelijke overheid kon met gemak beweren dat ze de veiligheid niet zou kunnen garanderen en weigerde politie in te zetten. Een beroep bij de provincieraad gaf een bijna kafkaiaans resultaat: de gemeenteraad, die twee uur voor de aanvang van de mars op vrijdag 22 april bijeenkwam, besloot haar besluit uit te stellen tot maandag 24 april, drie dagen na de mars… Uiteindelijk daagden toch zowat 200 mensen op voor de niet-officiële optocht. Tegenover hen stonden een 100-tal skinheads met duidelijk vijandige bedoelingen.” Volgens Jan is het denkbaar dat de aanwezigheid van de vele buitenlandse holebi’s verhinderde dat de situatie uit de hand liep. De stad Krakau stuurde op het laatste nippertje toch voldoende politie om de groepen van elkaar gescheiden te houden. “Maar de manifestanten waren voor niets gekomen: de organisatoren lieten omroepen dat ze op het laatste moment toch hadden besloten de mars definitief te af te voeren.” Tekenen van hoop

Duizenden pamfletten riepen de burgers van Krakau op een rozenkrans te bidden ter vergeving van de zonde van de sodomie. Uiterst rechtse partijen riepen de inwoners op de perversie te onderdrukken. “Het resultaat was een diabolische coalitie tussen Kerk en extreemrechts die culmineerde in een hoogmis van agressie. Circa 300 neofascisten bekogelden de circa 1.000 holebi’s die toch naar de mars durfden te komen. Op het moment dat de politie de demonstranten juist extra had moeten beveiligen, besloot ze de mars te ontbinden omdat ze de veiligheid zogezegd niet meer kon garanderen. In de nauwe straten waren de versnipperde groepjes holebi’s vogels voor de kat: de skinheads konden zich ongestoord uitleven. Hier en daar zag men politieagenten de hand schudden van de extremisten…”

Ondanks hun ontzetting over de sterke homofobie merkten Jan en Yves in Polen toch enkele hoopvolle ontwikkelingen. “De holebibeweging in Midden- en Oost-Europa is stilaan beter georganiseerd en vindt langzaam maar zeker de weg naar internationale samenwerking. Daarom is het “Culture for Tolerance Festival” van uitzonderlijk belang: voor de eerste keer was er op zo’n brede schaal een uitwisseling van kennis en ervaring. Vooral voor landen waar holebi’s nog meer in de verdrukking zijn dan Polen, zoals Moldavië, Wit-Rusland en Oekraïne, leverde de bijeenkomst nieuwe zuurstof. De Belgische wetgeving en de realisaties van de Belgische holebibeweging bleken een bron van inspiratie te zijn. Het Roze Huis – ARK legde in Polen de nodige contacten om in Europees verband intenser te gaan samenwerken.”

Dit jaar planden de Poolse holebi’s toch een nieuwe mars. “De aanwezigheid van buitenlandse waarnemers – de congresdeelnemers,

De gebeurtenissen kregen overigens nog een sterke historische en symbolische betekenis. Op zaterdag 23 april namen Yves en Jan

6


namens Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel deel aan een plechtigheid in het concentratiekamp van Auschwitz, bijgewoond door vertegenwoordigers van holebi-organisaties uit heel Europa. Voor het eerst bracht een zo diverse groep holebi’s een officieel eerbetoon aan alle slachtoffers van de nazi-terreur in het concentratiekamp. “De joodse holebi-jongerengroep IGY verzorgde een erg aangrijpende en emotionele plechtigheid. Bij de herdenkingsmuur in de schaduw van het beruchte blok 11, waar de nazi’s gevangenen martelden, werden bloemen neergelegd, een getuigenis voorgelezen en liederen gezongen.”

In Auschwitz kwamen tussen 1940 en 1945 minstens 1,1 miljoen mensen om. De meesten waren joden, maar ook zigeuners, Russische en Poolse soldaten, politieke tegenstanders én homoseksuelen werden vervolgd en vermoord. Op de officiële herdenkingen in Auschwitz worden afgevaardigden van holebi-organisaties tot nu toe niet uitgenodigd. In het kamp van Breendonk (België) werd dit in 2004 voor het eerst wel gedaan. “Het Roze Huis - ARK zal in de komende jaren extra inspanningen leveren om zijn kennis, en politieke contacten te gebruiken voor de verbetering van de levenssituatie van holebi’s wereldwijd”, besluit Jan.

In dit verband is het zeker de moeite om te vermelden dat de Vlaamse Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH) speciaal werd opgericht om de aandacht voor de situatie van holebi’s in het buitenland en mensenrechtenproblemen aan te wakkeren. WISH kan je bereiken via [email protected]. Jan en Yves zijn bereikbaar via jan.vandersmissen @hetrozehuis.be en [email protected].

Historisch bezoek van Europese holebi-activisten aan Auschwitz.

(met dank aan Jan Vandersmissen)


7

Mijn gedachten zijn bij jou Mijn gedachten zijn bij jou, Ik kan niet slapen denkend aan jou waar je bent wat je doet elke seconde lijkt wel een uur te zijn net als eb en vloed zijn mijn gevoelens voor jou eerst stil en dan weer fel. Ik weet niet hoe ik het je beschrijven moet en van waar mijn gevoelens komen gaan ze blijven of zijn ze straks weer weg net zoals de eb weer wegebt als de vloed weer opkomt. Laat me niet langer in deze onzekerheid En zeg me liefste waar ik aan toe ben Is het nu eb of is het vloed…. © 2005 Rozy Broothaers

8


Geen carnavalsoptredens maar het betere werk

“Meisjes” van Cabaret Follies geven beste van zichzelf zeer gevarieerd en bestond uit mensen van allerlei leeftijden. Via “dienstencentra” van het OCMW werden zelfs optredens gegeven voor 60-plussers. De theatershows werden steeds afwisselender, van het gesofistiqueerde chique gedoe tot de gewone burlesque komedie. “Maar, let wel, steeds op deftige wijze!”, aldus Raf alias Miss Lucifer. De dames beeldden onder meer K3 en de Mkids uit, al dan niet op parodiërende wijze. “Het publiek verliet steeds voldaan en geamuseerd de zaal”, verzekert Raf. Cabaret Follies ging mettertijd theatershows met 8 tot 10 vaste artiesten brengen, ook met gastoptredens van beroepsartiesten. Optredens waren er over het hele land: in de casino’s van Knokke en Oostende, op campings, of nog, in culturele centra. Het succes verspreidde zich over de landsgrenzen; ook in het buitenland vonden optredens plaats. Sinds april dit jaar organiseert Cabaret Follies diner-spektakels (met een verrassingsmenu) in de café-zalen ‘De Zoltjes’ (St.-Paulusstraat 20 in Antwerpen). De Zoltjes kunnen circa 120 toeschouwers plaats bieden. Na afloop van de festiviteiten zakken de feestvierders af naar het holebi-café Que Pasa.

Het travestietrio Cabaret Follies viert zijn vijfjarige bestaan. Cabaret Follies is het resultaat van de samenwerking tussen Miss Lucifer, Patty Label en Varta Dynamo. De drie dames hebben er al een hele carrière in het universum van de travestie op zitten. De Magneet ging op de koffie bij Miss Lucifer, die haar optrekje in het Antwerpse stadscentrum heeft. Miss Lucifer, Patty Label en Varta Dynamo verdienden allemaal hun sporen in de travestiewereld. Voor Raf Breens (alias Miss Lucifer) ging de bal aan het rollen toen hij meer dan 20 jaar terug een travestiewedstrijd won in de Antwerpse Van Schoonhovenstraat (ofwel “Rue Vaseline”). Als beloning voor zijn prestatie mocht Raf samen met Antwerp Follies de planken op. Uit de samenwerking zou later het bekende Antwerps Travestietheater groeien. Het Antwerps Travestietheater was 22 jaar actief, maar moest enkele jaren geleden de handdoek in de ring gooien. Het was een serieus

opgevat en groot gezelschap, waaraan tientallen mensen meewerkten.

Elke dinsdagavond ontvangt Miss Lucifer vanaf 20.00u in café Que Pasa een gast-artiest (travestie, flamencodanser, zanger, stripper die telkens enkele acts of nummers ten beste geeft). Nieuw is dat Cabaret Follies ook uitstappen maakt, al dan niet cultureel en/of ontspannend

Raf kapte destijds met Antwerp Follies omdat hij overdag nog moest werken, zodat de combinatie met avondlijke optredens niet altijd voor de hand lag. Na verloop van tijd ging Raf toch weer optreden, met name in de Diva’s Club in de Antwerpse Dambruggestraat. Samen met een ander lid van Antwerp Follies vormde hij Crazy Follies. Na allerlei perikelen werd het duo ontbonden. Toen sloeg Raf de handen ineen met Patty Label, waardoor Cabaret Follies ontstond. Naast de optredens bleven beide dames nog gewoon werken, en dat vereiste ook de nodige energie en inzet. Cabaret Follies begon op te treden op feestjes en nam ook deel aan grote travestie-revues à la Lido. Die revues speelden zich af in het Antwerpse Fakkeltheater (Hoogstraat). De “meisjes” gingen niet naakt, maar namen wel ’s een keer een stripper mee. Hun publiek was


9

Enkele jaren geleden zagen pa en ma hun zoon aan het werk in het Fakkeltheater, en waren ze apetrots. “Ze zagen dat we professioneel bezig zijn en dat onze voorstelllingen zeker geen carnavalsoptredens zijn”, besluit Raf. Marc Daems In café Que Pasa (Lange Koepoortstraat 1, Antwerpen) treden de dames enkel op tijdens feestjes of op dinsdagavond: “Miss Lucifer ontvangt…?” (vanaf 20.00u). Raf Breens geeft een vorm van onthaal aan travestieten en beantwoordt uiteenlopende vragen. Ook over maquillage, pruiken en “alles wat nodig is om tot een grotere expressie te komen”. Cabaret Follies overweegt om samen met Que Pasa uitstappen te doen, bijvoorbeeld naar culturele centra, brouwerijen en pretparken. Er zijn ook plannen om samen toneelstukken te gaan bekijken. Cabaret Follies heeft een website op http://users.telenet.be/cabaretfollies/.

in samenwerking met het café. De uitstappen gaan naar theaters, musea en pretparken. Laureaten van Miss België-Travestie komen bij Cabaret Follies als gastvedette optreden. Patty Label maakt overigens de kostuums. Raf ontwerpt de kostuums en de shows, maar is ook verantwoordelijk voor de lay-out, de reclame en andere afspraken. Cabaret Follies heeft nu al een stuk of 600 klanten.

10

Zelf noemen de dames zichzelf “amateurs die heel professioneel werken”. Het gros van de travestiegroepen uit ons land komt naar hun optredens kijken. Raf Breens komt uit Berendrecht, waar zijn ouders 30 jaar lang een zaak uitbaatten. Zelf oefende hij diverse beroepen uit en werkte hij als travestiet in verschillende bars. Aanvankelijk stelden zijn ouders zich nogal terughoudend op.


Vriendenkring HijZijZo! zorgt voor nieuw elan in Turnhout

Het Roze Huis - ARK is één van de “peters”

“Aanhaakmodel”

De Turnhoutse holebi’s zetten op 6 mei van dit jaar een (feestelijk) punt achter 25 jaar Kempische Werkgroep Homofilie (KWH). Ze deden dat met een jubileumfeest in de Turnhoutse theaterwerkplaats Het Gevolg, waar “De Kus van de Spinnenvrouw” werd opgevoerd. Veel reden om tranen te plengen was er gelukkig niet, want de Turnhoutenaars hielden prompt de kersverse vriendenkring HijZijZo! boven de doopvont. De boreling kreeg zelfs twee peters: Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel en de plaatselijke schepen van Gelijke Kansen, Francis Stijnen. Een kwarteeuw lang zette de KWH zich in voor holebi’s en hun belangen. De leden besloten uiteindelijk om de vereniging zonder winstoogmerk op te doeken en de huur van het huisje in de Turnhoutse Driezenstraat (het café) op te zeggen. Een beslissing die zeker werd geïnspireerd door het teruglopende bezoek van het café en de verstrenging van de vzw-wetgeving. De oprichting van de nieuwe vriendenkring moet voor een nieuw elan zorgen. De lokale radio TOS (Turnhoutse Omroep Stichting) vroeg de voorzitter van HijZijZo!, Egbert Roozen, of verenigingen voor holebi’s nog wel nodig waren. “Je bent nooit klaar met het kweken van voldoende begrip”, repliceerde Egbert. “Er blijven genoeg thema’s om over te discussiëren, denk maar aan de eis om een degelijke adoptieregeling te krijgen. Iedere dag zijn er wel mensen die graag uit de kast willen komen. Alleen al voor die groep kan je veel betekenen.” De Turnhoutse schepen van Gelijke Kansen vroeg HijZijZo! al om, samen met de Werkgroep Homofilie Kempen (WHK) en de jongerengroep

Roozen heeft het graag over “een aanhaakmodel”. “De tijdsgeest is van die aard dat mensen zich graag willen betrokken voelen, maar dan wel op een manier dat ze ook plezier beleven aan hun engagement. Dat verklaart waarom HijZijZo! liever over ‘de kerngroep’ praat dan over ‘het bestuur’.” De kerngroep bestaat uit acht mensen, onder wie vijf (!) vrouwen. “In ruimere zin kunnen we steunen op een stuk of 15 personen”, schatten Egbert, Johan en Anje.

Drie leden van de “kerngroep” van de vriendenkring HijZijZo!: Johan Vos (L), Egbert Roozen (M) en Anje Grooten (R).

Klein Detail, de lokale holebi-nota nieuw leven in te blazen. “We hopen trouwens de contacten met de twee andere groepen weer wat aan te zwengelen”, zeggen Egbert Roozen en twee van zijn collega’s uit de kerngroep van HijZijZo!, Anje Grooten en Johan Vos. HijZijZo! heeft niet de ambitie om “alles zelf te doen”, maar wil ook graag “faciliteren”. “We moeten het vooral hebben van sympathisanten. Wie lid wil zijn van HijZijZo! moet zich actief willen inzetten. Wanneer mensen bijvoorbeeld een fuif willen organiseren of voorlichting op school willen geven, kan de vriendenkring een ondersteunende rol spelen. We willen als een soort van platform fungeren. Bij de KWH deed het bestuur zo ongeveer alles, maar dat is dus een model waar we bewust vanaf stappen.”

Jongerengroep in de maak in Geel! “Omgekeerd Evenredig”. Dat is de naam van een nieuwe holebijongerengroep waaraan naarstig wordt gewerkt in Geel. Aan de Katholieke Hogeschool Kempen bleek vraag te bestaan naar informatie over holebiseksualiteit. Studenten en docenten organiseerden een informatiestand in de “agora” van de hogeschool. De stand was niet meteen een gigantisch succes, maar op de “kennismakingsactiviteit ” nadien daagden wel nogal wat mensen op. Vier jongeren die nog studeren, besloten een holebi-jongerengroep te stichten. Ze legden contacten met de lokale jeugdraad en Wel Jong Niet Hetero (WJNH). De combinatie van studeren, werken en een groep uit de grond stampen

Turnhout ligt dicht bij de grens met Nederland. HijZijZo! mikt dan ook op prettige contacten met de COC’s uit de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het COC van Oss is een vereniging waarmee al banden bestaan. Steden als Turnhout, Tilburg, Eindhoven en Den Bosch horen logischerwijze bij elkaar (ook al vanuit historisch perspectief); het ligt dan ook voor de hand dat HijZijZo! hoopt met holebi’s van over de grens samen te werken. In Turnhout zelf blijft HijZijZo! het Fokusfilmfestival organiseren in Utopolis, samen met de collega’s van WHK en Klein Detail. De vriendenkring onderhoudt verder aangename contacten met Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel, en is lid van de organisatie. “Uitgaan” doen de Turnhoutenaars in hun eigen stad, in Antwerpen, in Mol of over de grens. “In het danscafé La Diferencia (Nijlen) kom ik ook wel ’s bekende gezichten tegen”, weet Johan Vos. Denis Bouwen De website www.hijzijzo.be is een aanrader – je vindt er ook een discussieforum.

is niet eenvoudig. Om die reden liep de oprichting van de groep enige vertraging op, klinkt het vanuit Geel. “We houden contact met de mensen die ons steunen en komen af en toe samen om iets te gaan drinken, maar van echte activiteiten is nog geen sprake”, zeggen de studenten. De redactie van De Magneet ving op dat de initiatiefnemers zo spoedig mogelijk de “interne organisatie” van Omgekeerd Evenredig wilden vormgeven. Een website zou er ook komen. De Magneet komt in een volgende editie hoogstwaarschijnlijk terug op dit nieuwe initiatief in de Kempen. Wie de groep-in-oprichting wil e-mailen, kan dit via [email protected]. Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel wenst Omgekeerd Evenredig een mooie toekomst toe!


11

Ploegarbeider in de fabriek beleeft coming-out positief

“Mietje tussen de macho’s” voelt zich beter dan ooit

Je bent 23, technisch opgeleid, homo en werkt in een ploegensysteem in een chemiebedrijf. De vroege, de late, de dag en de nacht. Blauwe overall, helm, gereedschap, technologie, veiligheid, verantwoordelijkheid. Collegialiteit en kameraadschap ook, want die zijn daar nodig. Geen probleem, alleen: je wil ook met je seksuele geaardheid naar buiten komen. Want je bent er klaar voor. Je hebt een vriend en je wil over hem ook wel eens wat vertellen. Maar is het bedrijf er klaar voor? Hoe zullen je chefs het oppakken? Zullen je collega’s uit de ploeg, met hun foto’s van halfnaakte meiden in de kleedkamers, je niet uitsluiten? Of op zijn minst uitlachen en brandmerken als “mietje tussen de macho’s”? Veel vragen en weinig antwoorden. En toch een succesverhaal Laten we onze gesprekspartner Koen noemen en eraan toevoegen dat hij sinds een paar jaar productie-arbeider is in een chemiebedrijf in de Antwerpse haven. “Operator” noemen ze dat daar. Koen is samen met enkele collega’s in eerste instantie verantwoordelijk voor het goede verloop van het chemische proces in zijn productie-eenheid, vaak ook ’s nachts, wanneer de chefs er niet zijn. Hij rapporteert rechtstreeks aan zijn ploegbaas en vormt met hem en de collega’s een hecht team. Dat moet ook. Want hij heeft mee de controle over grote hoeveelheden chemische stoffen en maakt daarmee nuttige producten voor ons allemaal; het werk is wél iets heel anders dan “frieten bakken”. Tot dusver geen probleem. Koen kent zijn vak, leert elke dag weer iets nieuws bij en doet de job met plezier. Maar Koen is dus ook homo. Met alles erop en eraan: zelfaanvaarding, een vriend, de coming-out thuis en in de vriendenkring, een stabiele emotionele identiteit, plannen voor de toekomst. En nu dat bedrijf nog. Wat doen we daar mee? Kan je in die arbeidersomgeving zomaar je “anders-geaardheid” onthullen? Voor een jongeman van Koens leeftijd

12


en met zijn ingesteldheid een erg belangrijke vraag. Eigenlijk voor iedere jonge homo een belangrijke vraag. Vertrouwenspersonen Af en toe doet zich echter een “kans” voor, een niet te missen gelegenheid waarvan je misschien niet meteen de draagkracht beseft, maar je voelt wel dat het een kans is. Die kans kwam er voor Koen tijdens de contacten met een vertrouwenspersoon aan wie hij zijn verhaal kwijt kon (en ook kwijt durfde!). Tijdens de gesprekken met die persoon werd het voor Koen duidelijk dat “homo zijn” voor het hedendaagse bedrijfsleven heel vaak geen punt (meer) is. In nogal wat bedrijven bestaan zelfs structuren waardoor werknemers met een interne vertrouwenspersoon een gewone babbel kunnen hebben en kunnen bespreken wat hen persoonlijk intens bezighoudt. Zulke gesprekken kunnen gaan over emotionele kwesties, gezondheid, relaties, carrière of andere strikt persoonlijke aangelegenheden. Ook in Koens onderneming bestaan zulke structuren. De formule klonk Koen als muziek in de oren. Maar tegelijkertijd zag Koen de uitdaging voor zichzelf: “Ga ik verder tot de finish, of hou ik het verhaal toch maar voor mezelf?”. Koen besloot door te gaan en had er vertrouwen in dat de intern bevoegde mensen hun job correct zouden doen. Er zo over denken lag niet voor de hand. De “macho-omgeving”, weet je wel. Het risico dat ze met hem zouden lachen, gieren, brullen; het toch altijd bestaande risico op uitsluiting en zelfs op pesterijen; de vrees voor een verziekt werkklimaat. Misschien zelfs het risico om te worden ontslagen? De jongeman nam even de tijd en overwoog hoe hij het kon aanpakken. Hij praatte opnieuw met zijn vertrouwenspersoon buiten het bedrijf. Rustig en zonder zich teveel vragen te stellen die hij tóch niet kon beantwoorden.

Het zou uiteindelijk doorgaan worden. Een paar weken later voerde Koen een eerste gesprek met iemand van de personeelsafdeling in zijn onderneming. Die collega toonde hem de beste weg die hij kon bewandelen. Een tweede contactpersoon in de firma besprak met Koen wat de volgende stappen konden zijn. Gewoon, in alle openheid. De jongeman bleek in de wolken met de manier waarop zijn bedrijf hem bijna letterlijk “omkaderde”. Hij won aan innerlijke kracht en aan zelfvertrouwen. Het zou misschien toch goed gaan. So what? Maar dan komt het ogenblik waarop je wordt geconfronteerd met de mensen met wie je nauw samenwerkt. Met je ploegbaas, je andere chefs, je collega’s. Met die mensen moet je samen verder. De ploegbaas gaf Koen in twee woorden één van de mooiste reacties die de jongeman had durven verhopen: “So what?”, of zoals een paar jaar geleden een Vlaamse overheidscampagne titelde: “Ja, en dan?”. “Iemand die schoenmaat 46 heeft is voor het werk ook niet verschillend van iemand met maat 43”, luidde de laconieke analyse van de ploegbaas. Daarna volgden de babbels met de maten uit de ploeg. Koen kreeg wel wat vragen voor zijn kiezen, maar hij had ook antwoorden: eerlijk en rechttoerechtaan. Die aanpak vonden zijn ploegmaats wel tof. Het zijn immers kerels met een “geen gedoe”-houding. Misschien een beetje macho, maar met het hart op de juiste plek. Die jonge homo had hun respect gewonnen door zijn lef en zijn weloverwogen manier om zijn verhaal te doen aan iedereen die het moest weten. Eentje mompelde wat en had een paar

dagen nodig om helemaal bij te draaien. Maar dat bleek toch wel te lukken. Een collega meende zelfs: “Koen, je brengt kleur in de groep!”. Koen voltooide een van de laatste, maar erg belangrijke fases in zijn definitieve coming-out op een moedige, zeer bevredigende manier. Hij heeft een uitstekende band met zijn collega’s en voelt zich nog beter in zijn vel en gelukkiger in zijn job dan vroeger. Koen kan met zijn ploegmaats grappen en grollen over meiden én over venten. Hij kan ze vertellen dat hij een nieuw appartementje heeft ingericht en er alles zal aan doen om daar met zijn vriend gelukkig te zijn. Zijn werkmakkers dachten zelfs mee na hoe het jonge paar het nieuwe nestje kon inrichten. Koen kan gewoon naar feestjes met collega’s en hoeft niets te verbergen. Vanaf nu is Koen helemaal Koen. Koen dankte alle betrokken tussen– en vertrouwenspersonen oprecht, want die speelden een uiterst belangrijke rol. Alleen de hoofdrol, die vertolkte hij zelf. Met glans. Dirk Clotman Lezers die bij dit waargebeurd verhaal persoonlijke vragen hebben, kunnen via de redactie contact opnemen met de auteur. Een mailtje naar [email protected] volstaat. Vermeld wel je naam en een manier om je vragen te kunnen beantwoorden (adres, e-mail en/of telefoon). Reacties worden – in overeenstemming met het beleid van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel en met de wet op de privacy – volledig vertrouwelijk behandeld. In Het Roze Huis is er ook een onthaalwerking die op coming out- en andere vragen van mensen zo goed mogelijk antwoord tracht te geven ([email protected]).


13

Mix van lichte en serieuze onderwerpen

Jongerenprogramma Een nieuw programma deed in de afgelopen maanden zijn intrede in het Vlaamse televisielandschap. De jongerenzender JIM pakte uit met shOut, een programma dat inzoomt op holebi-jongeren. Sinds de start passeerden al heel wat afleveringen de revue. Aan de totstandkoming ervan ging vanzelfsprekend heel wat werk vooraf. Begin mei - na de vierde aflevering – had De Magneet een gesprek met Sven Pichal, de woordvoerder van Wel Jong Niet Hetero (WJNH), de jongerenorganisatie die mee haar schouders zette onder dit ambitieuze project.

Sven Pichal (WJNH): “Bij velen leefde de vrees dat SchOut de bestaande vooroordelen zou bevestigen. Sommigen hielden zelfs een pleidooi om vooral geen vrouwelijke homo’s of mannelijke lesbiennes aan het woord te laten.”

De Magneet: ShOut is sinds enkele weken te zien op de Vlaamse televisieschermen. Kan je ons vertellen hoe de idee voor het programma groeide?

is “een geschenk uit de hemel” even goedkoop om uit te werken. JIM heeft als jongerenzender een krap budget en kon dus niet alle kosten financieren. Binnen WJNH hebben we geen middelen over, vermits we gebonden zijn aan een beheersovereenkomst met de Vlaamse overheid. Daarom dienden we een projectaanvraag in bij het kabinet van Bert Anciaux, de Vlaamse minister van Jeugdzaken. Begin maart zette de Vlaamse overheid het licht op groen, en vanaf dat moment moest het snel gaan.” DM: Er zit een heel team achter shOut, onder wie een eindredacteur en de bekende presentatrice van ShOut, Karolien. Was het moeilijk om geschikte mensen te vinden? Sven: “Zodra het project was goedgekeurd, gingen we vliegensvlug op zoek naar medewerkers, naast de vrijwilligers die we al hadden. Binnen WJNH hadden we contact met Lieven Leemans, een medewerker met een brede ervaring in televisieredactiewerk. Lieven wou net op dat ogenblik andere professionele wegen bewandelen. En hij wilde de job doen. Er viel nog een ander geschenk uit de hemel. Ongeveer tegelijkertijd had JIM van Karolien een screentest afgenomen. Toen JIM haar bezig zag, dachten ze meteen: dit is het geknipte meisje voor shOut; Karolien werd ook voor shOut getest, en dat bleek bijzonder goed te gaan. Het feit dat Karolien zelf lesbisch én een leuke verschijning is, was mooi meegenomen.”

DM: Het programma bestaat uit een aantal leuke rubrieken, zoals die over jongeren die hun coming-out als hetero (!) moeten maken. In welke mate hadden jullie de vrijheid om de inhoud vrij te bepalen? Sven: “Op inhoudelijk vlak kreeg Lieven, onze eindredacteur, inderdaad volledige autonomie. De rubrieken zijn het resultaat van de brainstormsessies met vrijwilligers van WJNH. Ze sluiten aan bij de losse stijl die op een jongerenzender wordt gehanteerd. Verder vinden we dat een aantal ernstige thema’s niet uit de weg mag worden gegaan. Zo hebben we het verhaal gehad over een jongeman die een poging tot zelfdoding had ondernomen. De rubriek ‘de kast’ toont dan weer jongeren die nog met twijfels en zorgen zitten omtrent hun coming-out. Op die manier proberen we de ideale mix van thema’s te creëren.” DM: Hoe werden de plannen van ShOut aanvankelijk onthaald in de holebigemeenschap? Sven: “Toen de plannen concrete vorm kregen, waren we natuurlijk laaiend enthousiast met de ploeg van WJNH. Dat enthousiasme werd wel wat getemperd, toen heel wat reacties op ons jongerenforum vrij afwachtend klonken. Bij velen leefde de vrees dat het programma de bestaande vooroordelen zou bevestigen. Sommigen hielden zelfs een pleidooi om

Sven Pichal: “Eigenlijk was het een gelukkige samenloop van omstandigheden. Het startschot werd gelost toen Kristof Demasure vorig jaar bij het team van Wel Jong Niet Hetero kwam. Kristof had een brede ervaring als mediajournalist bij De Morgen en beschikte dus over contacten bij de diverse tv-zenders. Hij wist dat verscheidene televisiezenders vage plannen aan het smeden waren om een programma rond en met holebi-jongeren te maken. Wij zagen daarin een gouden kans en werkten met een aantal vrijwilligers van WJNH een aantal denkpistes uit. De mensen van JIM bleken op dezelfde golflengte te zitten, en zo ging de bal aan het rollen.” DM: Ik kan me voorstellen dat zo’n programma een dure aangelegenheid is. Wie draagt de kosten van het project? Sven: “Op dat punt hadden we een tweede meevaller. De ideeën die we in ons hoofd hadden, waren inderdaad niet allemaal

14

ShOut-presentatrice Karolien (midden) in actie tijdens de BLGP 2005 (Belgian Lesbian and Gay Pride ).


vooral geen vrouwelijke homo’s of mannelijke lesbiennes aan het woord te laten. De redactie van shOut koos er echter voor om allerlei holebi’s in beeld te brengen. Wij hebben geen zin om sommige groepen te discrimineren. Gaandeweg bleken de reacties van de meeste

sceptici gelukkig goed mee te vallen. Ook bij heterojongeren lijkt het programma in de smaak te vallen. Het initiële opzet was een programma te maken over holebi’s, maar zeker niet alleen voor holebi’s. Daarom was het des te belangrijker om een getrouw beeld te geven van wat er allemaal leeft in de holebi-wereld.” DM: Hebben jullie het gevoel dat jullie via dit programma het grote publiek veel beter kunnen bereiken? Sven: “Vanzelfsprekend hebben we via de televisie een groter bereik dan via onze meeste andere kanalen. Het is wel een beetje frustrerend dat we niet precies kunnen inschatten hoeveel jongeren we nu precies bereiken. Er zijn namelijk geen betrouwbare kijkcijfers. Het programma wordt niet enkel op diverse momenten uitgezonden, maar wordt ook nog eens vaak gedownload via internet. Sommigen hebben het over circa 100.000 mensen die het programma al eens zouden hebben bekeken, maar het blijft gissen. We merken alleszins een verhoogde vraag naar informatie bij onze jongerenwerking. Uit ervaring weten we dat dat effect nog lang kan nazinderen. Sommige jongeren noteren nu enkel de contactgegevens van WJNH en doen pas veel later de stap om contact te leggen.”

DM: Tenslotte, komt er een vervolg op dit verhaal? Sven: “Het is nog wat vroeg om daarover na te denken. De samenwerking met JIM verloopt alleszins goed, en de eerste reacties op shOut blijken toch heel positief. Zodra alle uitzendingen achter de rug zijn, zullen we de koppen bij elkaar steken en evalueren of we meer kunnen samenwerken. Er lijkt in het Vlaamse medialandschap alleszins ruimte voor dit soort van initiatieven. We houden jullie zeker op de hoogte van eventuele nieuwe plannen.” DM: Bedankt, Sven, en nog veel succes met de volgende afleveringen! Kurt Kegels www.wjnh.be www.jim.be

Pink Party People (PPP) zijn sinds kort ook on-line! De Pink Party People, de dynamische vrijwillig(st)ers die de fuiven van Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel organiseren, hebben sinds kort ook een erg plezierig ogende website. Je vindt de nieuwe site op www.pinkpartypeople.be . Het Roze Huis - ARK wilde zijn fuiven bewust in een nieuw kleedje steken, en de vrijwillig(st)ers zorgden ervoor dat dat op een creatieve manier kon gebeuren. Op zaterdag 21 mei hielden de creatieve PPP’ers al hun eerste fuif nieuwe stijl, een heuse Songfestivalparty in de Antwerpse zaal Harmonie. Later dit jaar mag je van hen nog meer party-geweld verwachten. Meer bepaald op zaterdag 9 juli, zaterdag 15 oktober en zaterdag 3 december. Die drie fuiven vinden telkens plaats in zaal De Nieuwe Zurenborger, Dageraadplaats, Antwerpen (Zurenborg). Op wandelafstand van Het Roze Huis & Café Den Draak. Makkelijk, toch? Wil je meedoen? Heb je frisse suggesties? Of vragen? E-mail dan even naar [email protected] .


15

“Wanhopige huisvrouwen” doen weer van zich spreken Marcia Cross, één van de sterren uit de tv-serie “Desperate House-wives”, liep begin mei weer in de kijker toen ze één van haar co-sterren kuste op de uitreiking van een prijs. Cross speelt in de reeks de rol van Bree Van Der Kamp. Samen met actrice Felicity Huffmann kreeg ze in Los Angeles een prijs van de Gay and Lesbian Alliance Against Defamation (GLAAD). Op internet circuleerde het gerucht dat Cross lesbisch zou zijn. Cross speelde in op het gerucht en zoende Huffmann op het podium, tot lichte ontsteltenis van het publiek. De actrice is naar eigen zeggen geen lesbienne, maar vindt de speculatie over haar geaardheid wel “amusant”. GLAAD brengt ieder jaar hulde aan prominenten die de holebigemeenschap duidelijk steunden of voor een positief beeld zorgden. De reeks “Six Feet Under” en de film Kinsey vielen deze keer ook in de prijzen. Regisseur Bill Condon kreeg een ereprijs voor zijn verdiensten, en Liza Minnelli werd ook gehuldigd.

Vrouw zoekt spermadonor voor tweede kind Op het secretariaat van Het Roze Huis kregen we eerder dit jaar bezoek van iemand die een homo- of bi-man zoekt die wil fungeren als spermadonor. Het gaat om een vrouw die een tweede kind wil. De Magneet drukt haar oproep af bij wijze van service. Uiteraard is het aan haar zelf en aan de kandidaat-donoren om onderling correcte afspraken te maken. “Ik (+40 vrouw) zoek een spermadonor (hiv- en hepatitisvrij) voor een tweede kind. Anoniem mag, maar liever iemand die ervoor open staat dat een kind de kans heeft te weten wie zijn biologische vader is. Ik wil zelf de juridische en financiële verantwoordelijkheid voor dit kind dragen. Mee-vaderen op afstand is bespreekbaar (maar niet noodzakelijk) indien passend in het leven van het kind en in een context van wederzijds respect. Ik heb geen financiële motieven en ambieer ook geen conventionele partnerrelatie. Ik sta wel open voor een mogelijk partnerschap.” Geïnteresseerde homomannen kunnen een briefje onder gesloten omslag sturen naar Het Roze Huis, ter attentie van het secretariaat, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Gelieve op de omslag ook duidelijk te vermelden dat het over de zoektocht naar een spermadonor gaat. Het secretariaat geeft de ontvangen reacties in alle discretie door aan de vrouw in kwestie.

16


Mijn leven met de Voorzitter (slot) De immer wonderlijke en soms schokkende column van Dannie Walbouw De schraalbesnorde pennenlikker, die wanneer je sommige geruchten mag geloven ontucht bedrijft met sommige van zijn lichaamsdelen, had me gevraagd een buitenlandse reportage te schrijven voor zijn blaadje. “De internationale dimensie van onze Zaak, Dannie, je zal zo zien dat ze ginder ook “zo” zijn, zoals jij misschien hé?” De bestemming heette Castro, een wijk in de stad San Francisco. Om in Castro te geraken moet je vanuit het centrum een tram nemen, zo’n ouderwetse, met houtwerk erin. In San Francisco blijkt er een strenge, maar vanuit katholiek standpunt verdedigbare scheiding tussen man en vrouw te heersen, want op de tram zaten alleen maar mannen, zij het met oorbellen. Er was niet veel plaats. Ik voelde de warmte van de man naast mij. Hij vroeg of hij me mocht gidsen in Castro. Wel, dat kwam van pas! Hij kende België, had er ooit een sauna bezocht in het Antwerpse en er een zwaar geschapen man ontmoet. “Willy!” riep ik uit, blij dat we een gemeenschappelijke kennis hadden. Terwijl ik nog nadacht over de ondoorgrondelijkheid van Gods wegen, praatte de man verder. Hij zei dat hij van die Willy niks te vrezen had gehad, omdat hij was geboren zonder aarsopening en met een slechte adem. Ik zag het verband niet meteen, maar glimlachte hem bemoedigend toe. Volgde een onverkwikkelijke uiteenzetting hoe hij zich van zijn drollen moest ontdoen met een buisje. Ja, Gods wegen zijn echt ondoorgrondelijk, dacht ik. We stapten uit de tram en gingen iets drinken. De plek waar we zaten, leek wat op het Familiecafé van de Voorzitter. Overal zaten mannen die taartjes aten, en kwispelende poedels schurkten zich als bezeten tegen hun benen aan. Aan de muur hingen ook hier schilderijen van Warre Hol. Op een plank stond in vertaling het verzamelde werk van Willy

Sommers, de bard van het Familiecafé en dichter van de belangwekkende, maar moeilijk te doorgronden regels: “Zacht de broodjes van je kontje, gloeiend houtskool is je mondje”. Ik zag het buisje van mijn gids, wou nog opperen dat ik een cursus “chauffagist” en buizenlegger had gevolgd, maar moest eigenlijk zelf dringend naar de plee. Daar werd reclame gemaakt voor bare backing. Dat begrip kende ik vaag: het was vast een variant van backpacking, met de rugzak rondtrekken dus. Daar had ik wel zin in en ik vroeg mijn gids waar ik aan bare backing kon doen. Hij gaf me vergenoegd maar schijnbaar lichtjes jaloers een adres in een achterafwijk van San Francisco. De rolluiken waren neergelaten, maar toen ik aanbelde ging de deur toch open. “Closed?” vroeg ik. “What is closed can be opened,” grijnsde de man in de deur. “Come in, and I’ll come in you!”. Zo mysterieus-wollig praten bij ons alleen de katholieken; ik voelde me meteen op mijn gemak, te meer omdat ik moest plaatsnemen in een biechtstoel. Overal stond wierook te branden, ik raakte bedwelmd. “Heer, ik stel me open voor Uw komst,” prevelde ik. De Heer kwam en ontdeed mij langzaam van mijn gewaden. Hij zei: “Ik zal nu de zalf aanbrengen, vreest niet.” Mijn GSM rinkelde. Ik ontwaakte uit mijn verdwazing, nam op en hoorde de stem van de Voorzitter. Hij vond het afwasmiddel niet, was duidelijk radeloos dat hij zijn Dannie moest missen. Ik beloofde snel terug te keren, raapte mijn kleren bij elkaar en verliet het etablissement, misnoegd omdat ik nog altijd geen zak op mijn rug had. Dannie Walbouw Dit is de laatste aflevering van deze column. De redactie van De Magneet wil de gewaardeerde auteur van harte danken voor de vele, geïnspireerde columns die bij menig lezer(es) voor hilariteit zorgden. Vooral bij diegenen die de interne keuken van Het Roze Huis en Café Den Draak enigszins kennen.


17

Holebibib & Roman “De schoonheidslijn” duikt op bij Holebibib Nieuwe aanwinst in collectie

Het onberispelijke proza van Hollinghurst en de sfeervolle weergave van de Thatcher-periode werden fel toegejuicht. De sex-scènes zijn vrij expliciet en ‘heet’. ‘De Schoonheidslijn’ is een nieuwe aanwinst van de Holebibib. Het boek is ook te krijgen in de Antwerpse boekhandel ‘t Verschil en kost €19.95. Een absolute aanrader ! Philippe Bonne

Help de Holebibib om te groeien De vrijwillig(st)ers van de Holebibib in Het Roze Huis doen hun best om geregeld nieuwe publicaties in de bibliotheekkasten te kunnen plaatsen. Helaas zijn ze er nog niet in geslaagd om subsidies voor de ‘bib’ te vinden. Wil je meehelpen om de bibliotheek uit te breiden? Schenk ons dan je oude boeken. Werken van een holebi-auteur of met een holebi-thema belanden in de rekken. Tweedehandsboeken worden te koop aangeboden op de Boekenmarkt van 19 juni op het Antwerpse De Coninckplein, waar de nieuwe stadsbibliotheek is gevestigd. Heb je geen tijd of geen vervoer om ze ons te bezorgen ? Geef ons een seintje. E-mailen kan naar [email protected].

Leesgroepen voor vrouwen en mannen

Alan Hollinghurst (°1954) kon ons al van zijn kunnen overtuigen met boeken als ‘De Zwembadbibliotheek’ (1988), ‘De Herdersster’ (1994) en ‘The Spell’ (1998). Zijn jongste roman, ‘De Schoonheidslijn’ (die vorig jaar de prestigieuze Man Booker Prize in de wacht sleepte), staat weer garant voor vele uren verfijnd leesgenot. Nick Guest is een jonge homo van eerder bescheiden afkomst. Hij werkt aan een proefschrift over de Amerikaanse schrijver Henry James. In 1983, het tijdperk waarin de ‘Iron Lady’ aan de macht kwam, wordt hij uitgenodigd om te verblijven bij de rijke, aristocratische familie van één van zijn schoolvrienden: de Feddens. Gerald Fedden is een conservatief parlementslid en een bewonderaar van Margaret Thatcher. Nick, die eigenlijk niet thuis hoort in dit wereldje, wordt verliefd op de familie en op haar mondain leven en de manier waarop ze omgaat met macht en roem. Hij vindt een rijke lover die hem helpt zijn status te verhogen.

Van Alan Hollinghurst (foto) verschenen eerder drie romans, waarvan De zwembadbibliotheek de bekendste is. Hij was jarenlang adjunct-hoofdredacteur van The Times Literary Supplement. Met de schoonheidslijn heeft hij zich definitief geschaard onder de belangrijkste Engelstalige schrijvers van onze tijd.

Nick is onze gids in deze wereld van de ‘happy few’, terwijl de realiteit van de buitenwereld (druggebruik, aids) en de steeds groeiende macht van de ‘nieuwe rijken’ van de economische ‘boom’ van de jaren tachtig zijn bevoorrechte positie dreigen te verstoren. De titel van het boek komt van Hogarth, de verdediger van de ‘serpentine line’, een kromme lijn, die de wereld schoonheid geeft. Die lijn is zowel in het landschap als in de lichamelijke vormen te vinden.

18


De vrouwenleesgroep is al een feit bij de Holebibib. Aan de mannenleesclub wordt gewerkt. Enkele lezers hebben zich reeds gemeld, zodat voor de mannen na de zomervakantie kan worden gestart. Via een enquêteformulier dat verspreid wordt via Atthis, boekhandel ’t Verschil en Het Roze Huis kan je je mening kwijt over hoe je de werking van de leesgroepen wil zien, hoe dikwijls je je kunt vrijmaken enzovoorts. Het wordt geenszins een saaie bedoening, maar een gezellig samenzijn onder (wie weet nieuwe) vrienden of vriendinnen. Tips en suggesties zijn ook meer dan welkom via [email protected] of (specifiek rond de mannenleesclub) philippe. [email protected].

HolebiBib uitgebreid op internet De HolebiBib van Het Roze Huis heeft een nieuwe en uitgebreide pagina op de website van Het Roze Huis – ARK (www.hetrozehuis. be). Je kunt daardoor de catalogus van de “bib” on-line raadplegen. Op de site vind je overigens talloze links naar andere holebi- en transgender-archieven, documentatiecentra en verenigingen. Naar aanleiding van de positieve reacties op “Het andere Kruiswoordraadsel” in 2004 komt de HolebiBib dit jaar met een nieuwe en uitgebreide editie. Dit jaar zijn er drie puzzels met een verschillende moeilijkheidsgraad. De puzzelaars vonden de puzzels “moeilijk maar plezierig”. Voor de HolebiBib genoeg reden om met dit initiatief door te gaan. Meer informatie: [email protected]. In de bib vind je ook literatuur voor kinderen en adolescenten. De vrijwillig(st)ers melden via De Magneet even welk aanbod ze op dit vlak hebben:

Boeken voor kleuters: Carl Cneut: Het ongelooflijke liefdesverhaal van heer Morf. Ingrid Godon en André Sollie: Wachten op matroos. Linda de Haas en Steven Nijland: Koning & koning. Pauline Michelsen en Nils Smit: Ik wil een jurk! Guido Van Genechten: Rikki. Erik van Os en Elle van Lieshout: Wie o wie?

Rosie vond. Lydia Rood: Lekker wakker. Lydia Rood: Marikes vijfde geheim. Carry Slee en Helen van Vliet: Confetti conflict. Carry Slee: Paniek. Katrien Vandewoude: en Ann de Bode: de jurk jan. Peter Vervloed: De dansmeester. Kaat Vrancken: Hannah en het raadsel van de stilte. Boeken voor de middelbare school:

Boeken voor de lagere school: Bruno Boen: De meester heeft een vriend. Benny Lindelauf en Karina Mucek: Schuilen in een jas. Ann Lootens: Ikke? Raar? Hilde Mathilde: Frieda. Sofie Mileau en Margriet Heymans: De verborgen prins. Bart Moeyaert en André Sollie: De brief die

Arno Bohlmeijer: Rotzooi in mijn hoofd. Jacques Brooijmans: Tweesprong. Caja Cazemier: Verliefd zijn is een ramp! Garret Freymann-Weyr: Hartslag Jack Gantos: Binnenpaden. Rudi Hermans: Zie me graag. Sarah Kadefors: Sandor/lda. Odiel Reef: Mijn moeders zijn lesbisch en ik ben ook normaal. Sarah Ryan: Fortuna, Keizerin.

ù

Anneke Scholtens: Hij was mijn vriend. Luc Van Tolhuyzen: De watervalvogel. Karel Verleyen: De Keuze. Diet Verschoor: De bruiden van Branca. Secundaire Literatuur: Graag zien. Een brochure voor ouders van homo’s, lesbiennes en bi’s. Holebifederatie, 2001. Wendy In’t Groen: Homoseksualiteit in de lagere school. - Scriptie Karel de Grote Hogeschool, Departement Lerarenopleing. Antwerpen, 2002. Lesmap bij het lesboekje De brief die Rosie vond. - Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Departement Onderwijs. Lesmap bij het leesboekje Floeze en Floris. - Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Departement Onderwijs.


19

Derde editie NaviGaytion zit eraan te komen

Holebivreugde op het water De derde editie van het Antwerpse “Navigaytion” vindt op 13 augustus plaats. Navigaytion ontstond als een soort bewuste mengeling van de Amsterdamse Canal Parade en de Belgian Lesbian and Gay Pride (BLGP). Een wervelend concept van “holebivreugde op het water” in de zomer. Het gebeuren verwierf sinds de lancering een stevige reputatie over de landsgrenzen heen.

Navigaytion (www.navigaytion.be) en Studio 54 (www.studio54antwerp.be).” De Magneet: “Ludo, wat is jouw visie op het roze wereldje in Antwerpen?” Ludo Smits: “Momenteel is de Red & Blue, los van de bijkomende evenementen, 200 avonden per jaar open. Twee op drie dus ongeveer. Dat betekent dat ik weinig of geen tijd heb om andere gelegenheden te bezoeken. Ik zie het roze wereldje vooral zoals het zich in mijn etablissement presenteert. Wij kunnen ons cliënteel onderverdelen in drie groepen. Eén derde van mijn klanten zijn Belgen, van de kust tot de Ardennen; nog één derde zijn Nederlanders; de laatste groep zijn mensen vanuit de rest van de wereld. Ik beschik over tamelijk precieze gegevens, want wie in de zaak binnenkomt, moet zich eerst legitimeren. De reden daarvoor is dat ik zeer strenge veiligheidsnormen in het gebouw hanteer.” Ludo Smits demonstreerde me tijdens mijn bezoek hoe bij een eventuele brand of ander onheil de hele bende feestvierders in een mum van tijd veilig in de aanpalende straat kan worden geëvacueerd… De Magneet: “Je zaak ligt dicht tegen het stadscentrum, de Grote Markt en omgeving. Betekent dat dan niet dat ook vele holebi-toeristen je bedrijf weten te vinden?”

Ludo Smits Dit jaar werd weer naar een nieuwe locatie uitgekeken; in de voorbije jaren had de bonte werveling plaats in de haven en de jachthaven. Deze keer is er gekozen voor het Steenplein. Op die manier zullen vele stadstoeristen mee van het opgewekte nichtenfeest kunnen meegenieten, zeggen de organisatoren. Opnieuw worden duizenden belangstellenden verwacht! Vorig jaar, bij het treffen in de jachthaven, werden naar verluidt 11.000 tot 12.000 bezoekers opgetekend. De Gay Party kan rekenen op niet minder dan 22 internationale DJ’s van de grootste en meest befaamde “gay clubs” ter wereld. Rond 14.00 uur barst het spektakel los : 10 partyboten, 25.000 vierkante meter feestterrein, 1 reuzetent, 2 openluchtpodia, sterren en artiesten, drinken eetkramen, straatanimatie, attracties. Ook dit jaar wordt het feest rond en op het water flitsend afgesloten met 3 afterparty’s in de Red & Blue (men only) en de twee hallen van Zaal Stuurboord (langs de Scheldekaaien). Een ticket voor Navigaytion kost 20 euro, zo blijkt. Wanneer je ook toegang wenst tot de bruisende afterparty betaal je 30 euro. De redactie van De Magneet wendde zich tot de Red & Blue, de discotheek in de Lange Schipperskapelstraat waar zakenman Ludo Smits tijd maakte voor een babbel. “Elk jaar organiseert Red & Blue 3 grote evenementen, 3 ‘independent concerts’: de Only White Party (Oostende, www.onlywhite.be),

20

LS: Homo’s komen niet voor het toeristische gedeelte naar Antwerpen. Maar wel om zich eens flink onder elkaar te amuseren. Ze komen naar Red & Blue omdat we daar héél veel reclame voor maken. Wereldwijd is Red & Blue een begrip, tot in Bangkok toe hangt er van ons een affiche. Die wetenschap bezorgt me zowat een euforische erectie!” De ondernemer zit hoegenaamd niet stil. In de zeventiger jaren moest Ludo Smits wegens familiale problemen – rond z’n holebi-zijn – wegtrekken uit zijn geboortestreek Limburg. Hij belandde in Antwerpen waar hij een studiootje betrok op de bovenste verdieping van het GOC in de Dambruggestraat. (Vlak na hém ging de auteur van dit verhaal ook eventjes op dat appartement wonen, nvdr). In het GOC van die tijd werden we vaderlijk verwelkomd door een zich om ons welzijn bekommerende Paul Rademaekers… LS: “Voor Paul Rademaekers mogen ze in Antwerpen gerust een standbeeld oprichten!” Nadat Ludo op een bank had gewerkt, stelde hij zijn ijver ten dienste van de Federatie Werkgroepen Homoseksualiteit, de huidige Holebifederatie. Op die manier was hij ruim tien jaar lang “rond het verenigingsleven” actief. Maar de ambitie om zelf iets uit de grond te stampen was veel te groot. Ludo richtte een telesecretariaat op en belandde met dat initiatief zelfs op de Vlaamse televisiebuis, in een uitzending van de toenmalige BRT over succesvolle jonge, zelfstandige starters. Toen Ludo de eerste tekenen van de opmars van de GSM begon te bespeuren, deed hij het telesecretariaat van de hand. Eventjes had hij nog iets met waterbedden, maar het kleurige en bruisende ‘gay’ uitgaansleven bleef hem fascineren. En zo besloot hij in 1997 tot de oprichting van de discotheek Red & Blue.


LS: “Spijtig genoeg splitst de homohoreca zich op in twee werelden : de commercie en de holebiorganisaties. En die twee gunnen elkaar niet zoveel ademruimte. De commercie bestaat meestal uit hardwerkende mensen die links en rechts sluikse concurrentie van de holebi-organisaties ondervinden. In het verleden betekenden de fuiven in de Antwerpse zaal Jacob voor mij een ware broodroof!” De Magneet: “Gingen al die fuifgangers dan niet over en weer tussen zaal Jacob en Red & Blue?” LS: “Welnee, doordat op beide plaatsen entree werd gevraagd, bleef iedereen gewoon op één plek. Ik kan je verzekeren dat door gelijkaardige situaties in Amsterdam en Keulen discotheken kapot zijn gegaan. Die activiteiten van de holebi-verenigingen trekken volk weg van de commercie. En die commercie moet huur betalen en ontvangt géén subsidies.” De Magneet: “Hebben die verenigingen dan geen andere specifieke taken, zoals opvang?” LS: Wij doen ook aan opvang! Bovendien zijn reeds zovele holebi-eisen verwezenlijkt en is er al zoveel voor de holebi’s, dat ik het nut van die organisaties sterk in twijfel durf te trekken. Wie heeft er bijvoorbeeld nog behoefte aan een louter sportclub die zich louter tot holebi’s richt? Dat is toch maar een klein onderonsje van gelijkgezinden. Het is veel belangrijker dat de holebi’s zich integreren in hetero-organisaties. Men zal ze daar zeker niet afwijzen.” “Waar ik wel het nut van zou inzien is een soort ‘holebi-vakbond’. Een belangenorganisatie van goed opgeleide en gevormde personen die erover waken dat het holebi-gedachtegoed dat we hebben opgebouwd bewaard blijft, als een waakhond! Met specialisten die de wetten uitpluizen. Daarvoor ben ik dan ook bereid een bijdrage te betalen, en daarvoor kunnen de andere

Lot 35 Saudische mannen laat WISH niet onberoerd holebi’s ook betalen. Niet voor niets staan holebi’s nu bekend als een koopkrachtig, en invloedrijk segment van de samenleving!” “Maar het voortbestaan van die talloze gesubsidieerde holebiverenigingen is eigenlijk achterhaald. In de jaren zeventig van de vorige eeuw had dat zeker zijn belang. Maar nu is dat hele concept achterhaald. Ik erger me trouwens blauw aan mensen die als chagrijnige wijven almaar ‘We want more!’ roepen.” “Van Navigaytion gaan wij alleszins een héél groot feest maken, onder het motto: ‘Wees blij, GAY, dat je holebi bent en laat dat ook zien!’ Dat moeten we de jonge mensen van nu leren. Trouwens, voor hetero’s is er geen NavyHetero. NavyGaytion, dat is dus iets héél specifieks van ons hé!” Marc Daems

De Magneet biedt graag ruimte aan uiteenlopende meningen, ook wanneer die afwijken van de eigen visie. Bij Het Roze Huis – ARK geloven we namelijk rotsvast in de creatieve kracht en de waarde van de tientallen verenigingen in de stad en provincie Antwerpen. In de commercie draait alles – en dat is ook normaal – rond “geld verdienen”. Voor het verenigingsleven staan maatschappelijke idealen en doelstellingen voorop. Inkomsten zijn slechts een middel om die doelstellingen waar te maken. Wij blijven ijveren voor een samenleving waarin homo’s, lesbo’s en bi’s zichzelf kunnen zijn, op de manier die ze zelf kiezen. De vele bloeiende verenigingen en groepen bewijzen dat hier nood aan is en blijft. Zeker in een tijd waarin de tolerantie het soms behoorlijk laat afweten. Het is overigens een fabeltje dat alle holebi’s bulken van het geld. Bovendien is het niet zo dat er veel subsidies naar het roze verenigingsleven gaan. In de praktijk stellen de subsidies vaak niet veel voor. Zonder ondernemende vrijwillig(st)ers heb je geen verenigingsleven van hoge kwaliteit die mensen degelijk kunnen opvangen, dat is de realiteit. Wat de fuiven van verenigingen betreft, twee kanttekeningen. Ten eerste, fuifinkomsten zijn vaak broodnodig om verenigingen te laten functioneren. Ten tweede, wie fuiven organiseert, betaalt ook (soms véél geld) aan zaaluitbaters en leveranciers, en steunt zo – jawel – “de commercie”. De verenigingen hebben trouwens al een lange fuiftraditie.

De Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH) voerde op de Belgian Lesbian and Gay Pride (BLGP) van zaterdag 7 mei actie rond Saudi-Arabië. WISH haakte in op een eerder persbericht van Amnesty International, waarin de mensenrechtenvereniging uiting had gegeven aan haar bezorgdheid over het lot van 35 Saudische mannen die (vermoedelijk) homoseksueel zijn. Volgens informatie van het persagentschap Agence France Presse (AFP) dreigden minstens 35 mannen zweepslagen te krijgen omdat ze in maart hadden deelgenomen aan het vieren van “een homobruiloft” in de Saudische stad Djedda. Amnesty ging ervan uit dat de mannen mogelijk gewetensgevangenen waren die uitsluitend werden gestraft op grond van hun seksuele geaardheid. De Vlaamse Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH) vond de feiten ernstig genoeg om zich aan te sluiten bij de dringende actie van Amnesty. We ondersteunden in dit opzicht een actie die in ons land werd geïnitieerd door de holebi-sectie van Amnesty Belgique. Vlamingen en Franstalige Belgen zijn dus solidair in de strijd tegen internationaal onrecht. Volgens het Saudische recht kan een aantal inbreuken op de wetgeving met zweepstraffen worden bestraft. Met name inbreuken van “seksuele aard” komen in aanmerking voor zulke straffen. De rechters kunnen de zweepslagen willekeurig opleggen, in de plaats van of bovenop andere straffen. Soms krijgt een veroordeelde tientallen zweepslagen. In andere gevallen gaat het om duizenden zweepslagen. Bij grote aantallen zweepslagen krijgen de veroordeelden om de twee weken of om de maand gemiddeld 30 tot 50 slagen toegediend. Alle ingezamelde handtekeningen werden gefaxt naar het Saudische ministerie van Binnenlandse Zaken. Na de actie op de Roze Zaterdag bezorgde WISH zijn actie ook aan een reeks holebi-organisaties en roze websites, met de vraag ze voort te spreiden. De Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s wil homo’s, lesbiennes en biseksuelen in Vlaanderen aanmoedigen om zich te engageren rond het lot van gevoelsgenoten in andere landen en werelddelen. Elders in de wereld worden holebi’s vaak geconfronteerd met schrijnende omstandigheden. Ze worden gediscrimineerd, vervolgd, mishandeld, gefolterd en soms zelfs gedood. Tegen dit soort van wantoestanden wil WISH (samen met anderen) opkomen. Het is belangrijker dan ooit dat we ook in Vlaanderen alert blijven voor de situatie van holebi’s elders. Al wie zich op dit vlak actief wil inzetten, kan contact opnemen met WISH, p/a Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. E-mailen kan naar: [email protected]. (db)

De hoofdredactie van De Magneet


21

Nieuwe film over pionier Harvey Milk

Wie werft reclame voor De Magneet en voor www.hetrozehuis.be? De Magneet en www.hetrozehuis.be kijken uit naar mannen of vrouwen die, bij voorkeur op vrijwillige basis, advertenties voor beide interessante media willen werven. We zoeken in eerste instantie mensen die vlot van de tongriem gesneden zijn, een zekere commerciële feeling hebben en een uitdrukkelijke sympathie voor en verbondenheid met Het Roze Huis en zijn activiteiten (kunnen) voelen. Het is belangrijk dat je bij potentiële adverteerders op een leuke manier “het verhaal van Het Roze Huis” en de eraan verbonden media kunt vertellen. De Magneet is het fraaie en inhoudelijk sterke kwartaalmagazine van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, dat wordt gemaakt door een gemotiveerde, gemengde redactie. Het blad wordt gretig verslonden door zijn talloze lezers en lezeressen. Daarnaast is er www.hetrozehuis.be, onze website die in de regel zo goed als dagelijks wordt bijgewerkt. De inkomsten uit advertenties dienen uiteraard om de continuïteit van beide media te helpen verzekeren. Heb je ernstige belangstelling? Dan zouden we graag jouw kandidatuur voor deze uitdagende vrijwilligersopdracht willen ontvangen! Stuur aub je volledige naam, adres en contactinfo naar [email protected] en yves. [email protected]. Voel je vrij om in je e-mailtje al iets te vertellen over je motivatie voor de vrijwilligersvacature. Hartelijk dank!

22


Er komt een nieuwe film over het leven van Harvey Milk, die ooit als openlijke homo in de gemeenteraad van San Francisco zat. Regisseur Bryan Singer (“XMen”) en schrijver Brandon Boyce kregen van de Amerikaanse filmmaatschappij Warner Brothers de opdracht een nieuwe film te maken. “The Mayor of Castro Street” wordt de titel van de nieuwe prent. Dat is onder andere een verwijzing naar Castro Street, de holebi-buurt van San Francisco. “The Mayor of Castro Street” is ook de titel van het boek dat de homojournalist Randy Shilts over Milk schreef. De prent “The Times of Harvey Milk”, van Robert Epstein kreeg in 1985 al een Oscar als “beste documentaire film”. Harvey Milk werd een aantal jaar terug, samen met de vroegere burgemeester George Moscone, door het gemeenteraadslid Dan White doodgeschoten.

Intercultureel Vrouwencentrum Antwerpen doet mensen openbloeien

Vrouwen actief doen participeren is de boodschap YWCA uit als IVCA », zegt Gart Goorden. « De internationale organisatie viert in 2005 reeds haar 150-jarige bestaan. » In GrootBrittannië werden ooit vrouwenorganisaties uit de grond gestampt door meisjes en vrouwen. Die organisaties verspreidden zich mettertijd over andere landen. « Er zijn nu vrouwenorganisaties in 122 landen, en die tellen samen meer dan 25 miljoen leden. De hele organisatie is gigantisch groot. Ze heeft onder meer als belangrijke doelstelling het versterken van vrouwen. De wijze waarop is afhankelijk van de behoeften van de vrouwen in de diverse werelddelen. »

Gart Goorden is de coördinatrice van het IVCA Vrouwen doen openbloeien en hen leren voor hun eigen belangen op te komen. Ervoor ijveren dat vrouwen en meisjes actief participeren aan de maatschappij. Dat zijn enkele belangrijke doelstellingen van het Intercultureel Vrouwencentrum Antwerpen (IVCA), een dochter van de Internationale vrouwenorganis atie YWCA. Het IVCA vind je in een gezellig ingericht groot herenhuis aan de Paleisstraat 39. Wie er de drempel overschrijdt, wacht een warm onthaal. In de praktijk wordt de naam IVCA gehanteerd, maar officieel heet de vereniging zonder winstoogmerk nog altijd YWCAAntwerpen. De oprichtster, mevrouw Demeure, is ondertussen overleden. De warme, sociale en spontane Gart Goorden is de coördinatrice van het IVCA. De Magneetredactrice Rozy Broothaers had een verrijkende babbel met Gart. De coördinatrice vertelde vol geestdrift hoe het allemaal begonnen was. « Het IVCA gaat terug op een organisatie die ontstond in 1919. We zijn dus al een redelijk oude organisatie », aldus Gart. « Er werd een lange weg afgelegd voor we op 8 maart 2005 naar buiten traden met een nieuwe huisnaam, Intercultureel Vrouwencentrum Antwerpen (IVCA). » De Antwerpse organisatie is een dochter van YWCA. « Wij spreken de lettercombinatie

Vrouwen uit andere culturen kloppen bij IVCA in de Paleisstraat aan. Bij IVCA kunnen ze openbloeien, eindelijk echt vrouw zijn en voor zichzelf opkomen. Binnen de Antwerpse organisatie zijn er twee deelwerkingen, een lokale werking en een internationale partnerwerking. De lokale werking omvat onder meer lessen Nederlands en textiel voor vrouwelijke nieuwkomers en ontwikkeling seducatie. In het IVCA worden ook VDABopleidingsmodules aangeboden. « Met de internationale partnerwerking versterken we vrouwenorganisaties in Rwanda en Burundi », aldus Gart Goorden. Isolement doorbreken « Door het opleidings- en ontmoetingspakket leren vrouwelijke nieuwkomers de weg te vinden in de Belgische samenleving », aldus Gart. « Het geeft hen ook de nodige adrenaline om door te stoten naar andere opleidingen of werk. Veel van de vrouwen verkeren in een soort isolement, en het is erg belangrijk dat ze dat kunnen doorbreken. » Het IVCA geeft niet alleen cursussen maar organiseert ook talloze activiteiten voor vrouwen. Bijvoorbeeld naar aanleiding van de internationale vrouwendag, elk jaar op 8 maart. Voordrachten, bezoeken aan musea en andere uitstappen horen er ook bij. Erg leuk zijn ook de feesten rond de jaarwisseling. «Vrouwen voor vrouwen » is een interculturele zelforganisatie. « Het initiatief ging uit van vrouwelijke nieuwkomers die activiteiten wilden organiseren voor andere vrouwen. Voorbeelden zijn uitstappen, ontmoetingen en gezamenlijke maaltijden. Deze ‘zelforganisatie’ is er voor vrouwen van alle nationaliteiten en overtuigingen. Tolerantie, openheid en solidariteit staan centraal. »

cursussen gaat bijvoorbeeld over het thema « werk en vrouw ». Door cursussen aan te bieden, geef je vrouwen kansen om uit het verdomhoekje weg te geraken. Er zijn ook internationale cafès en dito dansavonden door en met vrouwen. Een mooi voorbeeld was een Iraanse avond, die we met de steun van Iraanse vrouwen organiseerden. Er werd niet alleen gedanst, maar ook gegeten en gedronken. In de loop van het jaar zijn er ook activiteiten voor vrouwen en hun gezinnen. Nogal wat vrouwen komen naar het IVCA om anderen te leren kennen, met anderen te converseren en vrouw te « mogen » zijn. Hoe gaan vrouwen van een andere cultuur om met lesbisch of biseksueel zijn ? Gart : « Dat is niet zo gemakkelijk ; het hangt ook af van de nationaliteit en de cultuur van de betrokken vrouw. Binnen het IVCA spraken we nog niet specifiek over dit onderwerp, maar we zullen het in de toekomst zeker onder de loep nemen. » Gart Goorden is sinds 1994 actief bij het IVCA. Voordien engageerde ze zich in Afrika, meer bepaald in Burundi, waar ze werkzaam was in een tewerkstellingsproject voor vrouwen. In Burundi werkte Gart 15 jaar. De burgeroorlog in Burundi deed Gart in 1994 naar ons land terugkeren. Net in dat jaar was een project voor vrouwelijke vluchtelingen gelanceerd, voornamelijk met vrouwen uit Congo, maar dat kreeg maar weinig aandacht. Gart besloot het initiatief onder haar hoede voort te zetten en uit te breiden naar andere nationalititeiten. Nu komen er elk jaar meer dan 50 verschillende nationaliteiten. Op vrijdag 17 juni (19.00u) is er bij het IVCA een « Finalefeest ». Allen daarheen dus. De organisatrices en alle vrouwen van het IVCA zorgen voor een grandioze modeshow, drank en eten. Ambiance verzekerd. Rozy Broothaers http://antwerpen.ywca.be

De organisatie richt zich tot vrouwen. Het centrum probeert vrouwen sterker te maken. Via het IVCA is er in Antwerpen een cursusaanbod voor vrouwelijke vluchtelingen. Een van de


23

EKSIT uit Rupelstreek werkt nu op nieuwe locatie in Niel

Praatcafé elke week op donderdag in Jeugdhuis Sara, Katia, Deborah en Andy bevestigen het volmondig: de Rupelse holebi-groep EKSIT is ermee weg, sinds april. Geen boompje meer opzetten, gewoon in de Nielse kleiputten eens gaan tonen dat er overal holebi’s zijn, tot in de verste uithoeken van het Vlaamse land. Niet dat Niel zo ver ligt: vlakbij Boom, Schelle, Aartselaar en Kontich. Maar wie de plaatselijke toestand niet kent, is wel even zoet om de plek te vinden.

gemaakt in de scholen uit de streek, en in Boom en omgeving zijn dat er nogal wat. De EKSIT’ers bezorgden al persoonlijk affiches aan een reeks scholen, keurig met een begeleidende brief en de vraag om de affiches uit te hangen. Het resultaat van die inspanning is geen verrassing: in veel scholen hangt de affiche niet of maar voor een heel korte tijd uit.

Het wekelijkse praatcafé op donderdag vormt de spil van de activiteiten. De Het loont nochtans de moeite om eens mensen van EKSIT proberen wel om naar Niel te tuffen, bijvoorbeeld op een de twee weken een thema aan het café donderdagavond vanaf 19.00u. Dan te koppelen, iets informatiefs of iets hebben ze bij EKSIT hun praatcafé in het ontspannends. De voorbije twee jaar jeugdhuis van Niel. De jongeren stromen De meisjes en jongens van EKSIT uit de Rupelstreek brengen hun laaiend gebeurde dat met wisselend succes, er geleidelijk binnen, slaan een gezellig enthousiasme vanuit Boom mee naar hun nieuwe stek in Niel. logisch wanneer je met weinigen bent praatje, drinken hun glaasje, luisteren om het allemaal waar te maken. Vandaar naar wat muziek en relaxen fijn in de ferme salonzetels. dat de jongeren graag samenwerken met anderen: met Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel, Enig Verschil of andere organisaties. Maar Na een zowat driejarig bestaan blikken de tientallen vaste leden terug de donderdag blijft vast op de nieuwe locatie. Ze willen bij EKSIT niet dat op een rustige, maar continue werking voor jonge holebi’s, of ze nu “in” nieuwe geïnteresseerden voor een gesloten deur staan. of “uit” de kast zijn. De ene dag heb je een beetje de blues. Dat is ook doodnormaal wanneer je een lokaal – zoals het geval was in Boom – moet Inzake huisvesting zijn er nog wel verlangens, maar de EKSIT’ers zijn delen met ruim 20 andere verenigingen en je je door een zaal vol salsa- realistisch. Zoveel verenigingen staan op de wachtlijst voor een eigen stek dansende 60-plussers moet wringen om bij de eigen vereniging in de dat je een beetje water in de wijn moet doen. Is het misschien een goed kelder te geraken. Die situatie kostte EKSIT een aantal van zijn leden. idee om de aandacht te trekken van holebi’s die ook in andere verenigingen De andere dag ben je dan weer enthousiast omdat je merkt dat je goed (bijvoorbeeld de scouts) te vinden zijn? Volgens Katia lukt dat niet zo bezig bent en dat jongeren – overigens zonder leeftijdsgrens – zich prettig vlot. Nochtans proberen ze het wel: na een gemeenschappelijke activiteit wordt verbroederd (verzusterd) bij een glaasje en is het duidelijk waar voelen in de vereniging en niet meteen de exit opzoeken. EKSIT voor staat. Maar de holebi’s in andere verenigingen voelen zich Wat in een landelijke streek dan weer niet vanzelfsprekend is. Geen daar blijkbaar voldoende geborgen en komen niet over de brug. grote fuiven, geen bekende holebi-horeca, misschien ook wat minder gemakkelijk om je coming-out te maken. EKSIT organiseerde al wel Ondertussen timmert EKSIT voort aan de weg. Eerst zorgen voor een fuiven in samenwerking met andere jongerenorganisaties. Deborah & Co stabiele basis. Ze halen wat subsidies binnen in Boom en Niel, vergaren schatten dat daar zo’n 30 procent holebi’s op afkwamen. Maar Antwerpen wat centen via papierophalingen en maken zich bekender op lokale blijft toch een grote aantrekkingskracht uitoefenen. Anonimiteit is voor festiviteiten zoals de kerstmarkt. Daarnaast bouwen de EKSIT’ers de werking voort uit en willen ze zich ook op het internet gooien. Op dat een jonge holebi uit een dorp toch handig meegenomen. punt hopen ze nog de steun te krijgen van een welwillende webmaster. Wie zich geroepen voelt, kan contact opnemen met het EKSIT-bestuur. Public relations Kandidaat-webmasters worden met open armen onthaald. “Gewone” Andy bevestigt de concurrentie van Antwerpen. Vandaar dat het EKSIT- holebi’s zijn uiteraard ook welkom! bestuur er nu alles aan doet om goed “gesetteld” te zijn in Niel, zodat ze voor hun locatie wat promotie kunnen maken en er leuke dingen kunnen Dirk Clotman organiseren. Om die reden trokken de jongeren ook Wim aan: die gaat de public relations voor zijn rekening nemen. Er zijn al affiches gedrukt; ook De inrit naar EKSIT vind je op [email protected] of via het nummer aan flyers wordt gedacht, zodat Eksit in de gespecialiseerde horeca wat 0479/44.94.50. Je kan via deze coördinaten ook vragen naar het meer reclame kan maken voor zijn activiteiten. Promotie kan ook worden tweemaandelijkes blad van de groep, Magaz’it.

Antwerpse gift komt goed terecht bij Srilankese organisatie Het Roze Huis – ARK hield op de gemeenschappelijke nieuwjaarsreceptie van vrijdag 7 januari 2005 en in de weken nadien een opgemerkte collecte voor “Companions on a Journey”, een holebi-groep op Sri Lanka. Leden van de groep werden geconfronteerd met de verwoestende effecten van de tsunami-

24


catastrofe. Onze collecte bracht ongeveer 1.050 euro op. Medio maart vernamen we dat het geld officieel was overhandigd aan Sherman De Rose, de directeur van Companions on a Journey. Dat gebeurde door de vriendelijke bemiddeling van onze landgenoot Wilfried (Willy) Van Els, die op Sri Lanka woont. Dankzij Willy belandde het geld bij de juiste persoon en de organisatie waarvoor het was bedoeld. Solidariteit in de praktijk dus! Willy kreeg bij zijn bezoek de tekst te zien van de Srilankese wet die seksueel contact tussen mannen strafbaar stelt.

Ruime waaier van vakantiebestemmingen spreekt roze volkje aan

Spaanse Sitges wint aan populariteit De zomervakantie staat voor de deur. De winter was lang, en velen willen het vaak frisse en vochtige klimaat in Belgenland maar wat graag ’s ontvluchten. Veel holebi’s zullen hun heil deze zomer al weer over de landsgrenzen zoeken; waar trekken ze graag naartoe? Voor het antwoord op die vraag gingen we te rade bij Mark Van den Eynde, een veteraan van het reisbureau Carlson Wagonlit Travel in Antwerpen.

regel is Zuid-Afrika, waar een heel open geest heerst. Vergeet niet dat Zuid-Afrika het eerste land was waar - onder president Nelson Mandela – het verbod op discriminatie wegens homoseksualiteit uitdrukkelijk in de grondwet werd opgenomen. De wetgeving daar gaat discriminatie dus tegen.” De Magneet: “Ben je als homo of lesbienne veilig op andere bestemmingen?” Mark: “In Rusland is er geen probleem in de grote steden. Moskou heeft een enigszins elitair homoleven. Maar buiten de steden ligt het in Rusland heel anders. Een zelfde vaststelling geldt voor Centraal-Europese landen als Hongarije en de Tsjechische republiek. In steden als Boedapest of Praag is het veilig voor holebi’s, maar op het platteland kan je er problemen meemaken.” De Magneet: “Wat zijn nu favoriete bestemmingen voor holebi’s?”

Mark Van den Eynde (Carlson Wagonlit Travel): “De jongste jaren merk ik een vermindering van de interesse voor Mykonos. Ook voor het Spaanse eiland Ibiza heb ik nauwelijks of geen klanten meer.” De Magneet: “Mark, je werkt al erg lang bij Carlson Wagonlit Travel, menen we te weten?” Mark Van den Eynde: “Op 1 december 2005 zal ik 30 jaar in de reisbranche actief zijn. Alle collega’s op ons kantoor in Antwerpen hebben samen niet zoveel dienstjaren als ik…” De Magneet: “Tel je veel holebi’s onder je klanten?” Mark: “Ik heb zeker tientallen holebi’s onder mijn cliënteel, wanneer ik even cijfer kom ik minstens aan 50 van mijn klanten. Die mensen komen er niet altijd voor uit dat ze “zo” zijn, maar met mijn jarenlange ervaring kan ik ze toch altijd ‘herkennen’ hoor.” De Magneet: “In welke mate zoeken holebi’s specifieke bestemmingen op?” Mark: “Ik stel vast dat ze naar een waaier van bestemmingen reizen. Het is moeilijk om er een rode draad in te vinden. Veel hangt ook af van de interesse en van wat de mensen precies zoeken. Sommigen willen in hun vrije tijd naar het buitenland om eens lekker te kunnen feesten. Anderen hebben een uitgesproken culturele belangstelling en willen musea gaan bekijken. Ooit had ik eens twee vrouwen die in het kader van hun huwelijk het eiland Mauritius opzochten. Ik herinner me ook twee mannen die hun nieuwe ‘verbintenis’ een aantal dagen in Parijs gingen vieren.” “Je mag nooit uit het oog verliezen dat het nog niet zo vanzelfsprekend is om een ‘homohuwelijk’ in een buitenlands hotel te vieren. In erg veel landen in Afrika bijvoorbeeld is zoiets taboe. Een uitzondering op die

Mark: “Gran Canaria is een heel plezierige bestemming, zoals ik zelf al heb mogen ondervinden. Het Griekse eiland Mykonos was vroeger een traditionele homobestemming. Maar de jongste jaren merk ik een vermindering van de interesse voor Mykonos. Ook voor het Spaanse eiland Ibiza heb ik nauwelijks of geen klanten meer. Ibiza verloor eveneens aan uitstraling als homobestemming. Het eiland lijkt er nu meer te zijn voor een jong publiek dat graag uitgaat en fuift. Met name de drugsproblemen op Ibiza bezorgden het eiland een slechte naam. Sitges, een plek op circa 30 kilometer van de Spaanse stad Barcelona, is dan weer in opmars en heeft een uitgesproken homovriendelijk karakter.”

Mark: “Vergeet niet dat in een land als Marokko alleen de elite ‘westers’ en breeddenkend is. In lagere sociale klassen krijg je er dikwijls te maken met prostitutie. In een stad als Agadir word je vlot aangesproken door jongens die alleen maar op je centen uit zijn. Het Midden-Oosten is op dat punt anders. De mensen daar zitten nog anders in elkaar en hebben veel zuiverder bedoelingen. Vriendschap en contact is daar veel oprechter, hartelijker en spontaner. In Noord-Afrika vraag je je voortdurend af welke bedoeling iemand écht heeft.” “In Iran zou er een ondergrondse holebi-scène bestaan. Maar in zo’n land kan je maar beter uiterst voorzichtig zijn. Holebi’s zullen elkaar daar altijd binnenkamers ontmoeten uit angst voor gevangenisstraf of erger. Je moet er altijd je gezond verstand gebruiken, maar dat gaat eigenlijk op voor alle landen. In India wordt homoseksualiteit niet getolereerd door maatschappij of godsdienst. Homoseksualiteit bestaat daar wel, maar wordt niet echt in de verf gezet. Heel veel hangt af van de emancipatie en de wetgeving in een land. In de meeste Europese landen worden geen vragen meer gesteld wanneer twee mannen of twee vrouwen samen in één bed willen slapen. Homovriendelijke hotels beginnen nu ook langzaam als zodanig te worden aangeprezen in de brochures van touroperators. Dat zie je bijvoorbeeld in de brochures van Thomas Cook.” “In het algemeen kan je zeggen dat het reisgedrag en de reizigers voortdurend evolueren. Oudere klanten die homoseksueel zijn durven dat niet zo snel laten blijken, maar jongeren maken daar vaak minder een punt van. Alles is geëvolueerd, en dat is maar goed ook.”

“Een Amerikaanse stad als San Francisco is uitgesproken ‘gay-friendly’ en heeft een populair uitgaansleven te bieden. Hetzelfde geldt voor New York (aan de Amerikaanse oostkust) en voor het Australische Sydney. In Azië raakte de reputatie van Bangkok (Thailand) de voorbije jaren besmeurd door de berichten over kinderprostitutie en andere onfrisse toestanden. Maar de Thaise overheid lijkt de problemen in Bangkok wat strenger aan pakken; ik sluit dan ook niet uit dat de stad stilaan weer aan populariteit zal winnen. Daarnaast zijn de door de tsunami getroffen landen in Azië goed bezig de gevolgen daarvan weg te werken. Het toerisme naar Thailand begint weer beter te draaien.”

Marc Daems

“Wereldwijd zijn er heel wat bestemmingen waar je als holebi naartoe kunt voor zover je je houdt aan bepaalde zeden en gewoonten, en de plaatselijke regels respecteert. Egypte – een land met veel mensenrechtenproblemen - heeft een bloeiende ondergrondse homoscène. In Turkije groeit Istanbul steeds meer tot een homobestemming uit. In NoordAfrika heb je veel landen waar je als homo beter voorzichtig en discreet contacten kunt leggen en mensen kunt leren kennen. Islamitische landen liggen hoe dan ook gevoelig: de politie treedt daar streng op, en er heerst veel sociale controle. Toch hebben we een aantal klanten die graag naar islamitische landen reizen.” De Magneet: “Soms hoor je wel eens zeggen dat Marokkanen in hun thuisland veel westerser leven dan hier?”


25

Aruba trakteert je op witte zandstranden en helder zeewater de indruk van het “Wild West”-achtige landschap, met vreemd gevormde rotsformaties en torenhoge cactussen. Een groot deel van het binnenland is onbewoond, op wat kuddes geiten en grappige, door de wind gevormde watapana’s (dividivibomen) na. Er zijn tal van plekjes waar mensen nauwelijks komen, plekjes waar parkieten en andere tropische vogels lustig kwetteren en hagedissen zich warmen in de zon.

Aruba is het zonnigste plekje van het Koninkrijk der Nederlanden. De naam alleen al roept beelden op van witte zandstranden en helder zeewater, een beeld dat perfect blijkt aan te sluiten bij de werkelijkheid. Aruba is inderdaad een tropisch paradijsje waar jong en oud genieten van het heerlijk klimaat (alle dagen zon het hele jaar door met dagtemperaturen van boven de 28° celsius en zeewater van 20° celsius en meer), de gemoedelijke bevolking en het bruisende uitgaansleven. Dat schrijft Martin Daniels, lid van de redactie van De Magneet. Martin en zijn vriend Pieter-Emiel bezochten onlangs, voor de vijfde maal, het eiland Aruba.

Stap in een 4x4 en ontdek de eenzame noordkust met zandduinen, kliffen en verlaten goudmijnen en stille strandjes verstopt achter kliffen waar de oceaan woest op losbeukt. Het zoute zeewater en de permanente passaatwind hebben een bovennatuurlijk landschap gecreëerd dat volkomen verschilt van de bevolkte en bebouwde zuidkust. Indianen, de eerste bewoners van Aruba, lieten er mysterieuze tekeningen op de rotswanden achter. Sinds 1986 maakt Aruba geen deel meer uit van de Nederlandse Antillen maar is het een zelfstandig onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden. Nederlanders en Vlamingen voelen zich makkelijk thuis op Aruba; het is een stukje “thuis” met een tropisch klimaat. Nederlands is er de officiële voertaal, maar in het algemeen wordt Engels gesproken in de toeristische centra. Thuis praten de Arubanen Papiaments. Arubanen zijn ware taaljongleurs. Moeiteloos schakelen ze over van het Papiaments naar het Engels of het Nederlands, en de meeste van hen spreken ook nog Spaans en soms zelfs Frans of Duits. Papiaments is op de Antillen een officieel erkende taal. Het bevat behalve woorden uit de lokale indianentaal elementen uit het Spaans, Portugees, Engels, Nederlands en Frans. Het levensritme van de Arubanen is anders dan het onze. De mensen hebben er een mooie term voor: poko-poko, rustig aan dus. Geef je over aan dat tempo en de ontspannen levensstijl van de Arubanen, en je zult een heerlijke onbezorgde vakantie beleven.

De eindeloze stranden van Palm Beach en Eagle Beach bestaan uit wit, poederachtig zand en behoren tot de beste van het Caribische gebied. Voeg daarbij de vele goede hotels en restaurants ( waaronder een Belgisch toprestaurant “Le Dôme”, www.ledome-aruba.com), de casino’s en de watersportmogelijkheden en je begrijpt waarom het één van de populairste vakantiebestemmingen in de Caribische regio is. Aruba’s motto “One happy island”, dat op alle auto-kentekens te lezen staat, berust wel degelijk op de werkelijkheid. De Spaanse ontdekkers die Aruba in de vijftiende eeuw tot “isla inutile” (nutteloos eiland) verklaarden, zouden raar opkijken wanneer ze er nu een kijkje konden nemen. Het hedendaagse Aruba is een vriendelijk en veelzijdig eiland waar iedereen voortdurend in vakantiestemming lijkt te zijn. Aruba is bovendien een veilige vakantiebestemming. Hekken en bewaakte poorten zoals bij strandhotels op andere Caribische eilanden zul je hier niet aantreffen. Ook heb je er niet de overweldigende drukte van Europese vakantieoorden zoals Gran Canaria, Ibiza, Mykonos of van een andere plek in de Caraïben, de Dominicaanse Republiek. Er is van alles te doen. Je kunt er diepzeevissen, zeilen, wind -en kitesurfen, parazeilen of golfen, fietsen en paardrijden. Maar je kunt ook winkelen in de charmante hoofdstad, Oranjestad, of de Martin heerlijk aan’t zonnen op een van de prachtig witte stranden van Aruba hele dag werken aan een mooi bruin kleurtje. Er zijn tientallen goede duik- en snorkelplekken en wie het hoofd liever droog houdt kan de onderwaterwereld vanuit een onderzeeër met panoramaramen bewonderen. Na zonsondergang lokken de bars, Zes goede redenen om naar Aruba te gaan: clubs en restaurants in Oranjestad. Feest mee bij een “moonlight-cruise” of in een 1) Aruba heeft het hele jaar door een aangenaam droog en warm klimaat. vrolijke partybus en dans tot in de kleine 2) Aruba bezit de mooiste stranden van het Caribische gebied. uurtjes op het ritme van de samba en de 3) Aruba heeft een hoge levensstandaard, en de kwaliteit van de hotels en de service zijn eerste klas. calypso. 4) Aruba is een ideaal eiland voor watersporters en nachtvlinders. 5) Aruba is politiek stabiel en een van de veiligste landen in de Caraïben. Meer dan strandvertier 6) De bevolking is vriendelijk en gastvrij, zonder opdringerig te zijn. Maar Aruba is meer dan strandvertier en Martin Daniels discoglitter. Je raakt er minstens zo onder

26


Veel op het eiland gebeurt nog stiekem

Op bezoek bij “Little David” Wat heeft een tropische eiland als Aruba te bieden aan holebi-toeristen? Om een antwoord op die vraag te vinden, staken we ons licht op bij de uitbater van het enige “gay guest-house” op Aruba. Voor de plaatselijke holebi’s speelt veel zich nog in het geniep af. Maar toeristen uit het buitenland wordt weinig in de weg gelegd, zo blijkt.

Bij ons bezoek aan het “guest-house” Little David zien we vanuit de verte reeds de regenboogvlag wapperen in de warme passaatwind. Een kopie van “David van Michelangelo” begroet ons bij onze aankomst, vanuit de weelderige voortuin van het gastenverblijf. Noud, de eigenaar en uitbater, komt ons tegemoet, geflankeerd door twee vriendelijke honden. In de smaakvol gedecoreerde hal van het huis wisselen we de gebruikelijke kennismakingsrituelen uit en bieden we hem en zijn partner Frans Belgische pralines en enkele stevige Antwerpse Trappisten aan, cadeaus die in dank worden aanvaard. Op de veranda voor het huis zit een van de gasten, een mooie Surinaamse jongen, te genieten van z’n ontbijt. We worden door Noud rondgeleid in het guesthouse en zijn mooie tuin. Het dient gezegd, dit is een plek waar je je meteen thuis voelt. Geen koele standaardinrichting zoals je die in grote hotels aantreft, maar eerder “het thuiskomen bij een goede vriend in den vreemde”. De gastenkamers zijn smaakvol gedecoreerd met objecten die Noud verzamelde bij zijn vele omzwervingen op onze aardkluit. Elke kamer heeft zo z’n eigen karakter. De kamers zijn ook uitgerust met al het nodige comfort.

tuin zijn intieme hoekjes gecreëerd waar koppeltjes rustig in alle privacy van elkander kunnen genieten. Er is zelfs een klein “cinemazaaltje” waar je met je geliefde naar pittige filmpjes kijken kan. Noud vertelt ons dat zijn gasten komen uit de hele wereld: Amerika, Canada, Europa, Latijns Amerika. Belgische gasten had hij raar genoeg nog niet. Het pension draait nu sinds een maand of negen en is zo goed als altijd volzet dank zij de mond-aan-mondreclame van de gasten die er verbleven hebben. Je kunt de gasten met hun reclame geen ongelijk geven. Bij de voorbereiding en de opening van het guesthouse maakten Noud en zijn echtgenoot heel wat moeilijkheden mee. Op Aruba is het voor een homostel niet zo makkelijk om met een zaak te beginnen. Gehuwde homoseksuele koppels worden (nog) niet officieel erkend en geaccepteerd. Onder de plaatselijke bevolking heerst wel een zekere tolerantie tegenover holebi’s, voor zover ze zich niet te uitdagend opstellen, zo blijkt. Op Aruba is er voor de lokale holebi’s weinig gelegenheid om samen te komen en elkaar te ontmoeten; alles gebeurt er nog zowat in het geniep. De tolerantie tegenover holebi-toeristen is groter, de Arubanen beseffen dat zulke toeristen veel koopkracht hebben en leggen hen weinig in de weg, tenminste zolang ze zich houden aan de zeden en gewoonten die op het eiland heersen. Een zijsprongetje. Verenigingen voor holebi’s zijn er nog niet op Aruba. De Nederlandse “Homolesbische Federatie Nederland” (www.hlbf.nl) ondernam wel een poging om iets op te richten, via de belangenvereniging voor Arubaanse homoseksuelen in Nederland, Ta Basta. De Arubanen zaten echter niet te wachten op dat initiatief en vonden het enigszins paternalistisch van de Nederlanders. Terug naar het guest-house van Noud en zijn partner. Na de opening bleek het echt een schot in de roos te zijn. Noud richt zich niet uitsluitend op toeristen maar ook op de lokale homo’s. Wanneer er enkel homomannen in het pension verblijven, worden party’s georganiseerd waar vele plaatselijke homo’s op af komen. Ze kunnen hier dan eindelijk eens zichzelf zijn zonder remmingen. En het contact met de toeristen is dan natuurlijk warm en hartelijk. Een “jack-off party” bijvoorbeeld trekt al gauw enkele tientallen homo’s naar het rustig gelegen guest-house.

Het guest-house ligt aan het “Regentspark”, dicht bij de kust en Oranjestad. Van hieruit kan je het hele eiland verkennen. De uitbater kan ook een huurauto regelen voor zijn klanten, geen overbodige luxe op dit eiland. Zoals het een goede gastheer betaamt, helpt Noud je met al je plannen, informatie over het eiland, de beste plaatsjes waar de gewone toerist nooit komt, de gezelligste restaurantjes, en al wat je hartje maar begeert.

Volgens onze gesprekspartner is er ook een naaktstrand voor homo’s (illegaal natuurlijk ) waar je “op eigen risico” de lokale “flikkers” kunt gaan bewonderen. Het naaktstrand is wel moeilijk bereikbaar maar zeker de moeite waard. Wat is er heerlijker dan in je blote kont te genieten van de heerlijk warme zon en het bruisende, verkoelende water van de oceaan. Op de grote witte stranden van Aruba, Palm Beach in het bijzonder, kan je mooie gespierde jongens zien flaneren die uitdagend naar je lonken en zonder probleem met je meegaan naar je hotelkamer om even te stoeien. Let echter op: deze mooie jongens zijn meestal hetero’s die alleen uit zijn op je geld. Laat je niet door hen verleiden!

Wie een heerlijke “hete” vakantie wil, komt zeker aan zijn trekken op dit prachtige tropische eiland, al dan niet met logies bij “Little David”. Kamers kosten hier amper 65 Amerikaanse dollar per dag, winter en zomer. Een retourvliegticket naar Aruba kost tegenwoordig circa 1.200 euro per persoon. www.littledavidaruba.com. www.aruba.com

Voor het interview nemen we plaats onder een gazebo naast het grote zwembad. Rond het zwembad en in de

Het riante zwembad en de tuin, de trots van Noud, met z’n verschillende tuinkamers en pittoreske hoekjes lenen zich uitstekend voor deze bijeenkomst van lokale en buitenlandse homo’s. Op “gewone dagen” kunnen de gasten zonder probleem naakt zonnen zodat ze bij hun thuiskomst kunnen pronken met hun egaal bruine kleurtje.

Martin Daniels


27

“de hooge muts” TRAITEUR - DELICATESSEN - afhalen van klaargemaakte gerechten - koken ten huize of in uw feestzaal - koude, warme en dessertbuffetten - recepties, communiefeesten - huwelijksfeesten - walking diners - barbecue - zakenlunches, bedrijfsrecepties bij U of op originele lokaties

Turnhoutsebaan 78 2970 SCHILDE Tel: 03 354 06 79 Fax: 03 354 07 04 [email protected]

28


S GezondheidsnieUWs

onder redactie van Dr. Patrick Sweetlove

Handleiding om verantwoord te bruinen Opletten voor risico’s van te veel zon We hebben er lang genoeg naar uitgekeken. Lekker zonnen en mooi bruingebrand voor de dag komen. Zonder zon kunnen we niet, dat voel je zó. Ons lijf heeft het nodig en ons humeur wordt er stukken beter van. Hoezo zou te veel zon schadelijk zijn? Is het waar dat je er ouder gaat uitzien door teveel zon? En hoe zit dat met het risico op huidkanker? En wàt is dan ‘te veel’? Hoe kan je je tegen te veel zon beschermen? Hier het naadje van de kous. De zon zendt drie verschillende soorten straling uit. Infrarood is onzichtbare straling die warmte geeft. Zichtbaar licht is het soort licht dat voor onze ogen de wereld om ons heen zichtbaar maakt, ‘de kleuren van de regenboog’. En ultraviolet is onzichtbare straling, net als infrarood. Ultraviolette straling Ultraviolette straling (UV-straling) wordt op zijn beurt weer ingedeeld in 3 soorten: UV-A, UV-B en UV-C. Normaal gesproken houdt de dampkring om de aarde het grootste deel van de UV-straling tegen. Vooral de ozonlaag speelt hierin een belangrijke rol. De dampkring werkt dus als een UV-schild en dat is maar goed ook, vermits UV-straling de huid ernstig kan beschadigen. • UV-C is de krachtigste vorm van UV-straling, maar die bereikt het aardoppervlak niet.

in ons lichaam. Een tekort hieraan veroorzaakt bij kinderen ontwikkelingsstoornissen in de beenderen. Tijdens de industriële revolutie in Europa werkten veel kinderen in fabrieken en kwamen ze maar heel weinig in de zon. Het gevolg was dat hun botten zich niet goed ontwikkelden. Omdat dit verschijnsel vooral in Engeland werd gezien (weinig zon én vroege industriële ontwikkeling) werd het de ‘Engelse ziekte’ genoemd. De medische term hiervoor is rachitis. Bij een normale blootstelling aan de zon is er ruim voldoende aanmaak van vitamine D. Er zijn nochtans gevallen van vitamine Dgebrek beschreven bij vrouwen die heel veel binnen zitten en buiten alleen gesluierd of in een burka lopen. UV-straling heeft, als ze goed gedoseerd wordt, ook een ontstekingsremmende werking op de huid. Bij eczeem en psoriasis kan door de dermatoloog zelfs UV-lichttherapie worden gebruikt. Hoe te veel UV de huid beschadigt UV kan schade aanrichten doordat de energie van de UV-straling door het DNA van de huid wordt opgenomen. DNA is het erfelijk materiaal, dat onder andere de celgroei en celdeling regelt. Door de opname van stralingsenergie kan dat DNA veranderen. • Als er een kleine verandering in de DNAstructuur ontstaat kan deze fout weer worden gerepareerd door speciale andere eiwitten van de cel. • Bij uitgebreide schade van het DNA zal de huidcel uiteindelijk afsterven. • Wanneer het DNA een beschadiging oploopt die niet door de cel wordt opgemerkt of verkeerd wordt gerepareerd, kan de verandering aan het DNA blijvend zijn. In sommige gevallen kan de beschadiging zodanig zijn dat de cel zich ongeremd en ongecontroleerd gaat delen. Dat is huidkanker.

• UV-A dringt vrij gemakkelijk door tot het aardoppervlak en is de minst schadelijke van de drie UV-soorten. Toch kan ook UV-A in hogere dosis leiden tot zonnebrand en huidkanker.

• UV-straling breekt ook de elastinevezels af. Elastinevezels geven de huid soepelheid en veerkracht. Het afbreken ervan is vergelijkbaar met wat er met een gewoon elastiekje gebeurt dat in de zon ligt: binnen enkele dagen is het elastine kapot en verkruimelt het elastiekje. Er wordt in de huid wel telkens nieuwe elastine aangemaakt om de afgebroken elastine te vervangen, maar dit aanmaakproces neemt af bij het ouder worden. Als de afbraak groter is dan de aanmaak wordt de huid slap en ontstaan er rimpels. Dit noemt men ‘photoageing’.

Toch heeft UV-straling ook goede kanten. Zo is ze essentieel voor de aanmaak van vitamine D

•UV-straling kan ook vlekkerige pigmentafwijkingen op de huid veroorzaken.

• UV-B wordt grotendeels door de dampkring tegengehouden, maar bij een wolkenloze hemel dringt er toch nog vrij veel door tot aan het aardoppervlak. UV-B is de belangrijkste veroorzaker van zonnebrand en huidkanker.

Bruinen De huid probeert zichzelf ook te beschermen tegen de UV-straling. Dat doet ze door het aanmaken van pigment dat in de cellen van de opperhuid wordt gelegd. Zo ontstaat een ‘parasol’ van pigment (melanine) die de delende cellen in de basis van de opperhuid afschermt tegen de UV-straling. Dat ‘bruinen’ vermindert de kans op het ontstaan van schade aan het DNA. Mensen die moeilijk pigment aanmaken - zeer blonde mensen of mensen met rood haar - zijn dus nauwelijks in staat die beschermende pigmentparaplu te vormen en hebben dus een veel groter risico op het krijgen van huidkanker dan mensen die wel makkelijk bruin worden, of die van nature al een donkere huid hebben. De hoeveelheid UV-straling in zonlicht hangt af van: • het jaargetijde: in de zomer is de hoeveelheid zonlicht veel groter dan in de winter. Dat heeft te maken met de baan van de aarde om de zon. • het tijdstip van de dag: midden op de dag staat de zon loodrecht boven het aardoppervlak en moeten zonnestralen maar een relatief korte afstand door de dampkring afleggen. De hoeveelheid UV-straling is dan het grootst. • de breedtegraad: hoe dichter bij de evenaar, hoe meer UV-straling. • de hoogte: hoog in de bergen is er minder UV uit het licht gefilterd dan op zeeniveau. • de weerkaatsing: wanneer UV wordt weerkaatst door sneeuw, water of zand, is er veel meer UV. De straling komt dan immers uit verschillende richtingen. • extra filters: bij zware bewolking dringt maar weinig UV door naar het aardoppervlak. Bescherming Wegens het risico op huidverbranding, huidkanker en vervroegde veroudering van de huid is het beter de huid niet té veel bloot te stellen aan UV-straling. Als je toch lang in de zon blijft is een T-shirt, een pet of– jawel – een hoed een goed idee. Het nadeel van een pet is dat ie maar aan één kant schaduw geeft (óf het gezicht óf de nek). Hoe breder de rand van een hoed, des te meer schaduw er over het gezicht valt en des te beter de bescherming is. Bij mensen met een (deels) kalend hoofd of met erg kort haar is het dragen van een hoed of een pet echt een aanrader. De kracht van de zon is rond het middaguur altijd het sterkst. Probeer daarom op die momenten uit de zon te blijven. In NoordEuropa is dat ‘s zomers tussen 12.00u en 15.00u.

De Magneet Lente 2005

29

30


In (sub-) tropische gebieden duurt die periode vaak heel wat langer. Bedenk dat er door de weerkaatsing van (onzichtbare) UV-straling door bijvoorbeeld zand of water - ook UV kan doordringen in de schaduw onder parasols of bomen. Gebruik bij zonnig weer dan ook altijd een zonnebrandcrème, zelfs wanneer je in de schaduw zit.

beste keus, een zogenaamde ‘total screen’. Wanneer het de bedoeling is op een zo veilig mogelijke manier te bruinen, moet je een crème met een lagere factor kiezen. Wanneer je maar kort in de zon wil zitten kan een relatief lage SPF volstaan. Bij langer zonnekloppen ga je voor een crème met een hogere SPF.

Ook de ogen kunnen door UV-straling worden beschadigd. Draag daarom een zonnebril met een goede UV-filter. Goedkope spullen zonder degelijke UV-filter zijn schadelijker dan helemaal geen zonnebril. Die zetten de ogen alleen maar in het donker, waardoor de irissen wijdopen gaan staan. De ogen krijgen zo veel te veel UV-straling binnen.

Deze tabel geeft een idee welke crème voor welke huid het meest geschikt is:

liggen en te zwemmen. De ‘waterproof’ crèmes blijven beter op de huid zitten na watercontact, maar toch blijft het nodig om de huid regelmatig opnieuw in te smeren. Omdat zonnebrandcrème vaak pas na ongeveer 30 minuten optimaal werkt, is het een goed idee om de crème tijdig aan te brengen. Een stralende vakantie! Dr. Patrick Sweetlove, huisarts in Antwerpen www.sweetlove.be

Huidtype 1 (zeer licht huidtype, verbrandt snel, bruint nooit)

factor 30

Huidtype 2 (licht huidtype, verbrandt vrij snel, bruint langzaam)

factor 15-20

Huidtype 3 (vrij licht huidtype, verbrandt niet snel, wordt makkelijk bruin)

factor 10-15

Huidtype 4 (iets getint huidtype, verbrandt vrijwel nooit, bruint snel)

factor 5-10

Jongeren tot 16 jaar, ongeacht het huidtype

factor 30

Zonnebrandcrème is een efficiënte manier om de huid te beschermen tegen UV-straling. Elke zonnebrandcrème geeft een bepaalde graad van bescherming, de ‘Sun Protection Factor’ (SPF). Kijk eens op de doos. Die SPF, de beschermingsfactor of gewoon ‘factor’, geeft aan welke mate van bescherming een zonnebrandcrème geeft. Een voorbeeld: iemand met huidtype 2 (zie tabel) verbrandt in de middagzon na ongeveer 20 minuten. Wanneer je een zonnebrandcrème gebruikt met een SPF van 12 treedt de zonverbranding pas op na 12 keer 20 minuten, dus na 4 uur. Je zult met deze zonnebrandcrème dus na 4 uur verbranden, ook al heb je je goed ingesmeerd.

Om de bescherming te krijgen die de zonnebrandcrème belooft moet je de crème vrij dik op de huid aanbrengen. Zuinig smeren geeft een veel lagere beschermingsfactor dan op de verpakking staat. Precieze richtlijnen over hoeveel crème nodig is zijn niet te geven, maar een ‘handvol’ voor elke insmeerbeurt van het hele lichaam is niet overdreven.

Je moet de beschermingsfactor van je zonnebrandcrème dus met zorg kiezen. Wanneer je een optimale bescherming wil en verder niets, is een crème met een zeer hoge SPF de

De kwaliteit van zonnebrandcrèmes is de jongste jaren sterk verbeterd. Toch slijt de laag zonnebrandcrème in een aantal uur. Dat wordt versneld door kleren te dragen, in het zand te

Is er een onderwerp dat jij graag door “de huisarts van De Magneet” besproken ziet? Laat het hem dan asjeblief even weten via een e-mailtje naar [email protected]. Je kunt ook een schriftelijke reactie sturen naar Dr. Patrick Sweetlove, Osystraat 41, 2060 Antwerpen. Dr. Sweetlove wil van zijn regelmatige bijdrages géén medische vraag-en-antwoord rubriek maken – geen consultatie op papier dus – maar staat wel open voor suggesties inzake holebigerichte gezondheidsthema’s die de lezers en lezeressen interesseren.


31

32

De Magneet Lente 2005

Praktisch

J Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel praktisch

Hartelijk welkom! Café Den Draak: vrijwillig(st)ers voor het café van Het Roze Huis zijn steeds zéér welkom! Meld je bij Tom Horstink (0496 922.683). E-mailen kan naar [email protected].

Algemeen contactadres: vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Algemeen telefoonnummer: 03 288.00.84 (Marc Van Daele / werkdagen 11u-17u, anders antwoordtoestel) Algemeen e-mailadres: [email protected] Op internet: www.hetrozehuis.be

J

Handige Harry’s en Henriëtta’s: Het Roze Huis en zijn café hebben écht nood aan enkele handige mannen of vrouwen die af en toe op vrijwillige basis een ‘technische karwei’ willen klaren. Wie af en toe wil helpen met schoonmaken, mag ook een seintje geven. Interesse? Contacteer Rob Neefs (0475 94.97.93) of [email protected].

Pink Party People (= onze bruisende werkgroep fuiven): het organiseren van fuiven blijft uitermate belangrijk om centen te vinden voor de vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel. Wil je daarbij helpen? E-mail dan even David Christiaens via [email protected] of bel naar 0497/18.43.55. De Pink Party People hebben ook een frisse en leuke website: www.pinkpartypeople.be. Werkgroep vrijwilligerswerking: begeleidt “nieuwe mensen” en organiseert activiteiten voor de vrijwillig(st)ers van Het Roze Huis - ARK en Café Den Draak. Info: Johan Van Bosch (0477/402.420). E-mailen kan naar [email protected].

Aantrekken sponsors / fundraising / advertenties: we zoeken bedrijven en personen om te steunen met giften van geld, producten of materialen, om te adverteren in De Magneet,…. Alle tips welkom op [email protected] of 03 288 00 84.

Werkgroep cultuur & activiteiten: lever je gewaardeerde bijdrage tot het ‘animeren’ van Het Roze Huis en zijn café, via boeiende tentoonstellingen, interessante voordrachten en lezingen, swingende optredens, de gezelschapsspellenclub, filmavonden en andere mogelijke initiatieven. Info bij Johan Van Bosch ([email protected]) of Martine Danneels ([email protected]).

Werkgroep onthaal: de onthaalwerking in Het Roze Huis kan altijd versterking gebruiken. Info bij verantwoordelijke Guido Hermans, via [email protected]. De Magneet: nieuwe medewerk(st)ers voor ons fraaie driemaandelijkse tijdschrift welkom. Wil je verhalen schrijven, mee layouten of adverteerders voor het blad zoeken? Bel met hoofdredacteur Denis Bouwen (03 440.51.40) of e-mail naar [email protected]. Holebi-bibliotheek: wekelijks open op dinsdag (18.00u tot 20.00u) en zaterdag (15.00u tot 17.00u), in de kleine vergaderzaal op de eerste etage van Het Roze Huis. Meer informatie via een telefoontje (03 288.00.84, tijdens openingsuren bib) of een e-mailtje naar Jessica Vervliet via [email protected]. Ruimtes reserveren in Het Roze Huis: neem contact op met het secretariaat via het nummer 03 288.00.84. E-mailen kan naar [email protected]. Externe relaties & contacten: Yves Aerts, te bereiken via yves. [email protected].

Financiële steun

De vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel zorgt onder andere voor het beheer en de verdere ontwikkeling van Het Roze Huis, het sfeervolle holebi-huis voor de stad Antwerpen en wijde omgeving. Het vrijwilligersproject aan de Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, heeft ook financiële steun uit de eigen ‘community’ nodig. Wie wil helpen, heeft tal van interessante mogelijkheden:

als je een gift wil doen en graag een fiscaal attest wil, kan je 30 euro of meer overschrijven naar het rekeningnummer 000-0000004-04 van de Koning Boudewijnstichting, mét als mededeling ‘L78039 Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel’. In het voorjaar van het volgende jaar ontvang je je fiscaal attest van de Koning Boudewijnstichting; je kunt een bedrag naar keuze overmaken op het rekeningnummer 0013555032-58 van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel (voor wie geen fiscaal attest wenst); via Netwerk Vlaanderen (Fortis Bank) kan je ‘krekelsparen’ of investeren in het ethisch beleggingsfonds AlterVision (projectnummer Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel: 97/0065). HRH-ARK ontvangt dan een commissie van Netwerk. Je kan ook een deeltje van je jaarlijkse rente op het spaarboekje afstaan, maar dat hoeft niet;

via de Triodos Bank - net zoals Netwerk Vlaanderen een ethische bankier - kan je een zogenaamd Dynamo-spaarboekje openen. Als je hierbij expliciet naar Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel verwijst, komt jouw spaaractie ook ten goede aan het project. De formule is vergelijkbaar met die van het Krekelspaarboekje. Informatie bij de Triodos Bank (02/548.28.50). via een permanente opdracht aan je bank kan je maandelijks een kleine som (bijvoorbeeld 2,50 euro) storten op het rekeningnummer 001-3555032-58 van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel (of op rekening van de Koning Boudewijnstichting, zie boven). Met je vereniging of een groep vrienden/vriendinnen kan je altijd een leuke actie op het getouw zetten ten bate van Het Roze Huis (graag in overleg met ons bestuur). Je kan ook jouw bedrijf of werkgever voorstellen een gift in geld of materialen over te maken aan Het Roze Huis. een legaat t.v.v. Het Roze Huis is ook mogelijk; informeer hierover bij je notaris, en contacteer ons secretariaat. Vertel vrienden, vriendinnen, kennissen en familie asjeblief ook over onze nood aan financiële steun. We danken iedereen bij voorbaat voor elke vorm van hulp!

Vrijwillig(st)ers van de onthaalwerking in Het Roze Huis zijn elke donderdag aanwezig in ons café (Den Draak), van 19.00u tot 21.00u. Mensen met een onthaalbehoefte of vragen kunnen op dat vaste tijdstip via 03 288 00 84 in contact treden met de onthaalwerking. E-mailen naar de onthaalwerking kan via [email protected].


33

34


 Koepel provincie Antwerpen: Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel vzw (en Café Den Draak) Draakplaats 1 2018 Antwerpen 03 288 00 84 (11u-17u) [email protected] www.hetrozehuis.be

woensdag 18.00u-20.30u) [email protected] www.enigverschil.be Expreszo (holebi-jongerentijdschrift) [email protected] www.expreszo.be G2O p/a Kloosterstraat 25 2850 Boom [email protected] www.G2O.be

Klein Detail (holebi-jongeren) Postbus 8 2300 Turnhout 2 [email protected] www.kleindetail.be KomAf! (holebi-groep) Postbus 100 2400 Mol [email protected] www.komaf.be

Informatie De andere roze huizen: Casa Rosa Kammerstraat 22 9000 Gent 09 269 28 12 [email protected] www.casarosa.be Het Nieuwe Huis Kuringersteenweg 179 3500 Hasselt Het Nieuwe Huis 011 74 06 01 (LACH vzw) 011 25 22 94 (De Madam vzw) [email protected] www.holebilimburg.be



We zijn zelf lid van de Vlaamse Holebifederatie (www.holebifederatie.be), de wereldkoepelorganisatie ILGA (www. ilga.org) en de Europese koepelvereniging ILGA Europa (www.ilga-europe.org). Aangesloten verenigingen:

AA-holebigroep ‘De Eerste’ (holebi’s met verslavingsproblemen) Mechelsesteenweg 23/22, 2018 Antwerpen. 03 232 43 91 (Paul) [email protected]

Active Company (actieve sport en ontspanning voor holebi’s) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0477 51 03 05 [email protected] www.activecompany.be Antar (een regenboog aan cultuur en vrije tijd) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0484 /96 22 73 [email protected] Atthis (lesbiennes) Geuzenstraat 27 2000 Antwerpen 03 216 37 37 [email protected] www.atthis.be jongerenwerking: WAtthisJong 0478 42 00 27 [email protected] www.geocities.com/watthisjong

Bonus (social club voor holebi’s die jong van hart en open van geest zijn) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen [email protected] bonus.gq.nu Dubbelzinnig (praatgroep voor bi’s) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen [email protected] www.dubbelzinnig.be EKSIT (holebi’s in Rupelstreek) postbus 12, 2845 Niel. Dorpsstraat 31, Niel (jeugdhuis JOKOT) [email protected] www.eksit.be

Enig Verschil (holebi-jongeren) Postbus 144 2000 Antwerpen 1 03 213 23 43 (cultuurkelder boekhandel Groene Waterman,

Hagar (opvolging politieke actualiteit) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 03 237 66 25 (na 19.00u) [email protected] www.derozedraad.be www.hagar.be Heisa (holebi’s in Noorderkempen) Postbus 19 2900 Schoten 0474 54 88 10 [email protected] www.heisa.be jongerenwerking Heisa Jong en Trots [email protected] www.jong-en-trots.be HijZijZo! (holebi-groep) postbus 1057 2300 Turnhout 1 0494 85 04 77 [email protected] www.hijzijzo.be

Hommeles (holebi-leerkrachten) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen [email protected] http://surf.to/hommeles

Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM) Hanswijkstraat 74 2800 Mechelen 0472 51 81 43 [email protected] www.hlwm.be Homo 40+/De Roze Rimpel (homomannen 40-plus) p/a Steenbokstraat 15 2018 Antwerpen 03 239 02 22 [email protected] www.derozerimpel.be Ja&Dan! (holebi-jongeren) Postbus 170 2200 Herentals 014 23 34 01 [email protected] www.jaendan.be Jong Geleerd (holebi-jongeren) Postbus 4 2800 Mechelen 2 [email protected] www.jonggeleerd.be

Onderweg (praat- en groeigroep voor holebi’s) 02 203 22 85 (Roland) 0475 35 79 03 (Guido)

O radio (holebi-radio voor Antwerpen, 107.0 FM) 0476 95 72 40 [email protected] www.oradio.be Pinkwave (holebi-radio voor Antwerpen, 106.7 FM) [email protected] www.pinkwave.be Qnet.be [email protected] www.qnet.be

Vieux rose (lesbische 50-plussers) p/a Rootjesweg 65 9200 Dendermonde 052 22 38 58 [email protected] www.vieuxrose.be

Vlaamse Gender Kring p/a Rechtstraat 130 2570 Duffel 015 31 54 30 [email protected] www.vlaamsegenderkring.be

Werkgroep Homofilie Kempen (WHK) p/a de Merodelei 40/1 2300 Turnhout 0486 88 22 37 of 0486 40 86 79 [email protected] www.whk.be

Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH) engagement rond holebi’s & mensenrechten p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen [email protected] Partnerorganisaties:

Holebifederatie (Vlaamse koepelvereniging) Kammerstraat 22 9000 Gent 09 223 69 29 [email protected] www.holebifederatie.be

Wel Jong Niet Hetero (WJNH) (samenwerkingsverband holebijongerengroepen) Kammenstraat 22 9000 Gent [email protected] www.weljongniethetero.be

Maison Arc-en-Ciel (Alliàge asbl) 7, Hors-Château 4000 Liège (Luik) [email protected] www.alliage.be

Regenbooghuis ( vzw Rainbowhouse) Kolenmarkt 42 1000 Brussel 02 503 59 90 [email protected] www.rainbowhouse.be

Villa Lila In de Betouwstraat 9 6511 GA Nijmegen (Nederland) [email protected] www.villalila.org

En dan heb je - in de provincie Antwerpen - ook nog:

Antwerpse werkgroep ouders van holebi’s 03 647 18 58 (familie Vergeyle) Mechelse werkgroep ouders van holebi’s 015 41 63 42 (Marleen Van Dam) Turnhoutse werkgroep ouders van holebi’s 014 41 81 92 - [email protected] (Ria Van Even) Gaybelgium, portaalsite voor holebi’s (www.gaybelgium.be) Gaylive, portaalsite voor holebi’s (www.gaylive.be) Gayworld, portaalsite voor holebi’s (www.gayworld.be) Gaydayz, cultureel getinte site voor holebi’s (www.gaydayz.be) Gay2day, nieuwssite voor holeb’s (www.gay2day.be)

Holebifoon (info over holebi-seksualiteit) 09 238 26 26 (www.holebifoon.be) Holebitext - teletekstpagina’s Canvas pagina’s 738 en 739 Sensoa (centrum voor seksuele gezondheid en hiv) 03 238 68 68, [email protected] (www.sensoa.be) Zizo (magazine voor holebi’s) (www.zizo-magazine.be) GOC, Dambruggestraat 204, Antwerpen 03 233 10 71 (www.goc-antwerpen.be) Homo & Geloof Kempen (De Klaproos) 016 69 60 46 Kadans, wandelclub voor holebi’s, 03 366 54 44 Only for Girls, netwerk van lesbische vrouwen, www.onlyforgirls.be


35

Activiteitenkalender FUIVEN (diverse bronnen) ANTWERPEN - zat 18/06/05: vrouwenfuif/Atthis/zaal De Nieuwe Zurenborger - zat 09/07/05: holebifuif Pink Party People/Het Roze Huis-ARK/zaal De Nieuwe Zurenborger - zat 23/07/05: Egyptian Party/Enig Verschil/zaal Jacob - zat 06/08/05: holebifuif/Active Company/zaal Jacob - zat 27/08/05: holebifuif/Zizo/zaal Jacob - zat 27/08/05: “Army Foam Party”/Active Company/Fort 8 - zat 17/09/05: vrouwenfuif/Atthis/zaal De Nieuwe Zurenborger - zat 15/10/05: holebifuif Pink Party People/Het Roze Huis-ARK/zaal De Nieuwe Zurenborger - zat 03/12/05: holebifuif Pink Party People/Het Roze Huis-ARK/zaal De Nieuwe Zurenborger

We bieden je hier een selectie uit het zeer ruime aanbod aan activiteiten in de provincie Antwerpen en omgeving. Veel plezier ermee!

Elke maandag: - badminton Active Company, stedelijke sporthal, Blancefloerlaan 183, Antwerpen-Linkeroever (17-23u) - voetbal Active Company, voetbalveld Deurnese Turners, Drakenhoflaan 160, Deurne (19.00-21.00u) - zwemmen Active Company, stedelijk zwembad Borgerhout, Plantin Moretuslei (20.45-21.45u)



Elke derde vrijdag: - bijeenkomst en onthaal voor biseksuelen van Bi-Aktief, Hanswijkstraat 74, Mechelen. Info: 015/42.06.19 - praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout (vanaf 20.00u) Elke vierde vrijdag: - 40-pluspraatavond vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen



Met de fuiven in De Nieuwe Zurenborger, vlakbij Het Roze Huis & Café Den Draak, kan je twee vliegen in één klap slaan: een bezoek aan Café Den Draak & een leuke fuif van de Pink Party People of Atthis! Wat wil je nog meer?!

Jacob: Sudermanstraat 5, Antwerpen (nabij Groenplaats) Harmonie: Mechelsesteenweg 216, Antwerpen De Nieuwe Zurenborger: Dageraadplaats 4, Antwerpen (Zurenborg) Fort 8: Schansstraat 7, Hoboken (www.outfort.com) ANDERE ACTIVITEITEN

- zon 12/06/05: fietstocht WHK in Turnhout, meer info via 0486/88.22.37 of [email protected] - zat 16/06/05: Ja&Dan! uit Herentals vaart per kano de Lesse af, info via www.jaendan.be - zat 18/06/05: vrouwenquiz LinC in De Nieuwe Zurenborger, Dageraadplaats 4, Antwerpen, inlichtingen via [email protected] of 0498/10.50.58 - zon 19/06/05: HolebiBib op het Boekenplein, De Coninckplein in Antwerpen, van 11.00u tot 17.00u, meer info: [email protected] - zon 26/06/05: jongeren Klein Detail bezoeken Lilse Bergen, meer info: [email protected] of www.kleindetail.be - nog tot zon 03/07/05: kunstenaar en tekenaar Bob Torfs exposeert zijn originele, speelse en vrolijke werk in Het Roze Huis! Een absolute aanrader! Bob is de gewaardeerde huiscartoonist van De Magneet. Inlichtingen: [email protected] - zat 30/07/05: Klein Detail bezoekt de zoo, meer info: [email protected] of www.kleindetail.be - zat 13/08/05: Navigaytion (meer informatie: www. navigaytion.be) - zat 09/07/05: feestquiz Het Roze Huis – ARK in zaal De Nieuwe Zurenborger, Dageraadplaats 4, Antwerpen (met daarna fuif van de Pink Party People!): meer inlichtingen via [email protected] (feestquiz) en [email protected] (fuif) - zat 30/07/05: barbecue vriendenkring HijZijZo! in Turnhout, meer informatie: www.hijzijzo.be - zat 10/09/05: internationale travestieshow bij WHK in Turnhout, meer informatie via 0486/88.22.37 of whk@skynet. be - zat 24/09/05 – zon 25/09/05: spetterend feestweekend bij Het Roze Huis en Café Den Draak, Draakplaats 1, Antwerpen (Zurenborg). Met op het programma: barbeque, Truus Druyts, een toffe DJ, zangeres Marleen Daniëls, David Davidse, verjaardagstaart, swingende Congolese muziek (!) en de uitslag van de wedstrijd Coming Out art. En natuurlijk talloze kraampjes van de verenigingen. Meer informatie via [email protected] of [email protected]. - elke woensdagavond: gratis filmvertoning bij GOC Antwerpen, Dambruggestraat 204, 2060 Antwerpen (21.00u stipt).

kijk ook in de activiteitenkalender op www.hetrozehuis.be.

36

Elke dinsdag: - conditiegym Active Company, Pestalozzistraat 7, Antw. (20.30u-21.30u) - volleybal Active Company, stedelijke sporthal, Blancefloerlaan 183, Antwerpen-Linkeroever (20-22u) - Holebi-bibliotheek open in Het Roze Huis (eerste etage), van 18.00u tot 20.00u. Telefonisch bereikbaar - tijdens openingsuren - via 03/288.00.84 bijeenkomst AA De Eerste (holebi’s met verslavingsproblemen), in Het Roze Huis, Draakplaats 1, Antwerpen (20-23u) Elke eerste dinsdag: - Antar-vrouwen op cafébezoek, Den Draak, café van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u)

Elke woensdag: - koor Active Company, repetitie in Het Roze Huis (20-22u) - zwemmen Active Company, sportcentrum Hemiksem, Atletiekstraat 1, Hemiksem (21.00-22.00u) - worstelen Active Company, Pestalozzistraat 7, Antwerpen (19-21u) - onthaal (18.00-20.45u), activiteit (19u) en praatcafé (21-23u) jongerengroep Enig Verschil, boekhandel Groene Waterman, Wolstraat, Antwerpen. Telefoon 03/213.23.43 (18-21u) Elke donderdag: - onthaalwerking in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (19-21u). Info 03/288.00.84 of [email protected] - yoga Active Company, in Het Roze Huis (tweede etage), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20.00-21.15u). Meer inlichtingen bij Marc Van Daele (03/237.31.73). - voetbaltraining mannen HLWM, Vrijbroekpark Mechelen (19-21u), info via 0472/51.81.43 of [email protected]. Elke eerste donderdag: - bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u). Info: 0485/84.59.19 (Ann) Elke eerste en derde donderdag: - praatcafé Bonus, Den Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (21u)

Elke laatste donderdag: - oriëntaals praatcafé voor holebi’s met ‘roots’ in Maghreblanden, Midden-Oosten en Turkije, Regenbooghuis, Kolenmarkt 42, 1000 Brussel (vanaf 18.30u). E-mailen kan naar [email protected] Elke vrijdag en zaterdag: - praatcafé voor lesbiennes van Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen (20.30u)

Elke eerste vrijdag: - (behalve juli en augustus) bijeenkomst van Onderweg, spirituele groeigroep voor holebi’s in Het Roze Huis, Draakplaats 1, Antwerpen. Info 02/203.22.85 (Roland) of 0475/35.79.03 (Guido) - 40plus-danscafé vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen

Elke vrijdag: - babbelkroeg HLWM (21.00u-01.00u), Hanswijkstraat 74, Mechelen (21u). Elke eerste vrijdag van de maand is rookvrij. Elke laatste vrijdag van de maand is “vrouwenavond” (maar mannen zijn dan ook welkom). - zwemmen Active Company, De Schinde, Oorderseweg 83, Ekeren (19.45-20.45u) Elke laatste vrijdag: - praatcafé met onthaal en info van Heisa, Chalet OLV, Noordeind 52, Kalmthout (21u). Info: 0474/54.88.10. - spellenclub in Het Roze Huis (eerste etage), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u); spelletjes als Scrabble, Backgammon, Blablabla, De Kolonisten van Catan en nog veel meer. Gratis entree, iedereen welkom! Meer inlichtingen bij Erna Kimpen via [email protected] of 03/366.08.44. Elke zaterdag: - badminton Active Company, Ufsia, hoek Vekestraat-Grote Cauwenbergstraat, Antwerpen (13-17u) - Holebi-bibliotheek open in Het Roze Huis (eerste etage), van 15.00u tot 17.00u. Telefonisch bereikbaar - tijdens openingsuren - via 03/288.00.84. - radioprogramma Lesbyland, radio Centraal, 103.9FM (20.0021.00u). Meer info bij Carmen Balboa via 0486/65.84.93 of [email protected]. - café bij holebi-groep HijZijZo!, Driezenstraat 25, Turnhout (21.00u tot 03.00u). Meer info: 014/42.35.83. Elke eerste zaterdag: - praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout (vanaf 20.00u) Elke derde zaterdag: - WatthisJongcafé vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen Elke zondag: - HIV-café in Elcker-Ik, Breughelstraat 31-33, Antwerpen (19.30u-23.00u). Info: 03/233.10.71 - natuurwandeling voor holebi’s met wandelclub Kadans. Info: 03/366.54.44. Elke eerste zondag: - bijeenkomst lesbische 50-plussers van Vieux Rose, Den Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (14-18u). Info: 052/22.38.58 of e-mail vieux. [email protected]. Maandelijks: - mountainbiketochten met HLWM (0472/51.81.43 of [email protected]). Voor het mountainbikeprogramma kan je surfen naar www.hlwm.be. - “hiking” op zondag van eerste volledig weekend van de maand. Voor het programma surf naar www.activecompany.be. Bij Active Company vinden sommige van de activiteiten niet plaats op feestdagen en tijdens schoolvakanties.

Elke tweede vrijdag: - fuif van Merhaba in zaal Palace, Anspachlaan 85, 1000 Brussel (www.merhaba.be) Elke tweede en vierde vrijdag: - vaste bijeenkomst Homo 40+/De Roze Rimpel in Het Roze Huis/Café Den Draak (meer inlichtingen: info@derozerimpel. be of 03/239. 02.22) - vaste activiteit KomAf! in Het Wereldhuis, Corbiestraat 28 in Mol (20.00u)


Klopt er iets niet (meer) in de kalender? Geen probleem! Laat het ons weten via [email protected] of schrijf naar vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, t.a.v. De Magneet, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Vriendelijk dank bij voorbaat!

Zomer. afgiftekantoor 2100 deurne 1 Erkenning: P2A6126 DRIEMAANDELIJKS

Recommend Documents