Lente. afgiftekantoor 2100 deurne 1 Erkenning: P2A6126 DRIEMAANDELIJKS

afgiftekantoor 2100 deurne 1 Erkenning: P2A6126 DRIEMAANDELIJKS

Lente Kwartaaltijdschrift vzw Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel in samenwerking met cvba Den Draak

Verantwoordelijke uitgever Denis Bouwen, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen

www.hetrozehuis.be

Inhoud

&

&

In Memoriam Jan Denissen (editoriaal) p. 03 Het Roze Persagentschap p. 04 Het Roze Huis en de huurperikelen p. 05 Verenigingen plaatsen vraagtekens bij Eurogames p. 06 Feestweekend en véél, véél meer, allemaal in 2005 p. 07 Mijn leven met de Voorzitter (column) p. 10 Fuiven, op zoek naar nieuwe perspectieven p. 11 De Roze Groentjes (strip) p. 12 Lesbische liefde in een roman p. 14 Gesprek met minister Kathleen Van Brempt p. 17 Tentoonstellingen in Het Roze Huis p. 18 Toerisme Antwerpen gaat holebiʼs beter informeren p. 20 Alexander de Grote en de dijen van Hephaestion p. 22 Anas Jazouli over minderheden in Marokko p. 26 Matthieu Van den Bogaert onderzoekt problemen allochtone holebiʼs p. 30 Meewerken bij Het Roze Huis - ARK p. 33 Overzicht verenigingsleven p. 35 Activiteitenkalender p. 36

Tamara de Lempicka 1928 “Printemps”



Colofon



De Magneet is een uitgave van vzw Het Roze Huis- Antwerpse Regenboogkoepel in samenwerking met cvba Den Draak. Het tijdschrift verschijnt om de drie maanden (maart, juni, september en december) en richt zich tot de holebi-gemeenschap, de bezoek(st)ers van Café Den Draak en alle sympathisanten. De huidige oplage van het tijdschrift bedraagt 1.100 stuks. Hoofdredactie:

Denis Bouwen (03/440.51.40) of [email protected].

Vaste redactie: Denis Bouwen, Dirk Clotman, Marc Daems, Kurt Kegels, Dr. Patrick Sweetlove, Bob Torfs (tekeningen), Alex Heijens en Marianne Van Winkel. Vormgeving: Martin Daniels / Martino d. Man Art ([email protected]).

De redactie dankt alle occasionele medewerk(st)ers en leveranciers van beeldmateriaal en iedereen die meewerkt aan de verzending van harte voor hun bijdrage tot De Magneet. Wie een vlotte pen heeft en wil meewerken aan De Magneet, wordt vriendelijk verzocht contact op te nemen met de hoofdredactie.

2

De Magneet Lente 2005

Advertenties: afspraken over adverteren in De Magneet worden uitsluitend gemaakt via het secretariaat. Het materiaal voor de advertentie moet, met respect van de deadline, bezorgd worden aan onze vormgever, Martin Daniels. Via [email protected]. Correspondentieadres: De Magneet - hoofdredactie p/a vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel Draakplaats 1 2018 Antwerpen E-mail: [email protected]

Thuisabonnement De Magneet (6,70 euro per jaar): bel ons secretariaat via 03 288.00.84 of e-mail naar [email protected]. Je kunt het abonnementsgeld van 6,70 euro overschrijven naar het rekeningnummer 001-355503258 van vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, graag met de vermelding “abonnement De Magneet”.

! Zondag

30 januari 2004. Voormiddag. De telefoon rinkelt, en ik krijg Peter Calluy aan de lijn. Peter vertelt me dat zijn levensgezel, onze vriend, Jan Denissen, in de voorbije nacht alsnog redelijk onverwacht is overleden. Vele honderden familieleden, vrienden en kennissen woonden op 5 februari zijn beklijvende uitvaartplechtigheid in Hoevenen bij. Jan zou op 9 februari precies 50 jaar zijn geworden. Alles was in gereedheid gebracht om op vrijdag 4 februari die speciale verjaardag te vieren met een feestelijk concert, een gebeurtenis waarnaar Jan zelf en vele anderen hadden liggen uitkijken. Onze Jan leed sinds verscheidene jaren aan een hardnekkige vorm van kanker, een ziekte die hij met man en macht te lijf ging. Jan gaf daarbij blijk van een bijna bovenmenselijke kracht en een optimisme die ik nog maar zelden of nooit heb gezien. Veel van zijn vrienden en kennissen zullen dit bevestigen. Het is een cliché: ieder mens is uniek met zijn of haar persoonlijkheid, kwaliteiten en tekortkomingen. Jan Denissen was voorwaar een uitermate uniek mens, zoals ik gedurende zeer veel jaren heb mogen ondervinden. Het was een groot voorrecht om me tot de trouwe vrienden van Jan te mogen rekenen.

allereerste ondervoorzitter te willen zijn. Jan & Peter stroopten ook flink de mouwen op toen het zaak was een reeks benefietconcerten in het Antwerpse Rubenianium te organiseren en promoten. Op veel van onze “benefietfuiven” was Jan van de partij om in de nachtelijke uurtjes een of twee handjes toe te steken en de troepen aan te moedigen. Veel later in de geschiedenis van het project was hij de man die geregeld in Het Roze Huis langsliep om de was op te halen of terug te brengen. Een prachtvoorbeeld van de

In Memoriam

Jan Denissen

(09.02.1955 - 30.01.2005)

Editoriaal weer eens vreesde het beoogde doel nooit te zullen bereiken, stond Jan paraat om de moed erin te houden. Het deed hem ongetwijfeld gigantisch veel plezier toen “Het Huis” in 2000 eindelijk zijn eerste bezoek(st)ers kon ontvangen. Een mijlpaal voor het project, en de ultieme bekroning van het werk van Jan en vele anderen. Privé was Jan ook een Mens om op te bouwen en te vertrouwen. Wie het persoonlijk moeilijk had, kon steeds bij hem terecht, en hij bezat de zeer zeldzame en onschatbare gave om (écht) te kunnen luisteren naar “de ander”. Niet voor niets runde hij groepen rond een thema als persoonlijke ontplooiing. Wie Jan goed leerde kennen, wist dat hij een Vriend voor het leven had gevonden. Ik had het genoegen te mogen ondervinden wat het betekende wanneer Jan met iemands wel en wee begaan was. De kanker dwong Jan op zeker ogenblik afscheid te nemen van zijn beroep als leerkracht. Een beroep dat hij met passie had uitgeoefend. Hij had de kracht om de confrontatie met de ziekte aan te gaan, wat ook hem zeker soms zal zijn zwaar gevallen. Kanker is géén kleine vijand om tegen te vechten. Allerlei onheilsprognoses ten spijt, speelde Jan het toch maar klaar gedurende verscheidene jaren de kanker de baas te blijven. Opnieuw kwam zijn buitengewone persoonlijkheid daarbij naar voren. Uiteindelijk moest Jan zich toch gewonnen geven, tot treurnis van zijn partner Peter, zijn vele vrienden en vriendinnen en zijn grote familie.

Jan hing het zelf niet graag aan de grote klok, maar hij was, is en blijft een groot pionier De dode zal leven. van de Antwerpse en Vlaamse De dode zal horen, nu leven. Zijn we Jan nu kwijt? Wat mij betreft holebi-beweging. Ook al had Ten einde gegaan en onder stenen bedolven: zeker niet. Een mens van zijn allure hij zeker nooit het plan om “een dode, dode, sta op, kan en wil je gewoon niet vergeten. pionier te worden”. In 1994 had Het zal mij geen moeite kosten zijn het licht van de morgen. Jan namelijk de euvele moed nagedachtenis te koesteren. Jans om mee te beginnen aan een geest en energie leeft voort, in ons gewaagd Antwerps avontuur dat Een hand zal ons wenken, en via Het Roze Huis. Overigens: Jan in september 2000 eindelijk (!) een stem zal ons roepen: ik open was wel een mens van vlees en bloed zou uitmonden in de opening van hemel en aarde en afgrond. en zou absoluut niet willen worden Het Roze Huis op Zurenborg. Jan En wij zullen horen, en wij zullen opstaan heilig verklaard. Dat gaan we dan behoorde tot de weinige dapperen en lachen en juichen en leven. ook niet (helemaal) doen, al was het die al in 1994 de strijd voor zoʼn maar om erover te waken dat hij zich nieuw holebi-gemeenschapshuis “ginderboven” niet ongemakkelijk (uit het lied “De steppe zal bloeien”, van Huub Oosterhuis en Antoine Oomen) wilden voeren. Dat hij daarbij begint te voelen. over een aangeboren gigantisch optimisme beschikte, was een Graag tot ziens, Jan genoot van het leven, en wel met groot voordeel voor het initiatief. Prins van de Levenslust! volle teugen. Tot op het laatste moment Onze Jan en zijn dierbare maatje, deed hij alles om die levenshouding vol Peter, plooiden vlijtig mee de te houden, ondanks de zware pijn die allereerste brochuurtjes die we in hij moest doorstaan. Knap werk, Jan! elkaar staken om zoiets als “een wijze waarop hij stil en bescheiden zijn bijdrage Samen met het bestuur en alle vrijwillig(st)ers roze huis” aan de man of vrouw te kunnen van Het Roze Huis en Café Den Draak groet bleef leveren tot zijn geliefde project. Op de brengen. Jan legde mee de contacten met Villa gemeenschappelijke nieuwjaarsreceptie van 7 ik jou met diepe genegenheid, dierbare Prins Lila, onze toffe collegaʼs uit Nijmegen die ons aanmoedigden en inspireerden. Hij was er januari 2005 werd Jan als een van de pioniers van de Levenslust. Als stichtend voorbeeld voor in de bloemetjes gezet. Een hommage die hij ons allen. uiteraard bij toen we een eerste themadag rond dubbel en dik had verdiend. Jammer genoeg het initiatief voorbereidden. Op de Gay Fair kon hij op dat ogenblik niet aanwezig zijn. Graag tot ziens, Janneke, daarboven! (1995), die lang vergeten homo-huishoudbeurs in het Bouwcentrum (nu Antwerp Expo), Als Het Roze Huis nu bestaat en doet wat Denis Bouwen deed hij geestdriftig mee aan de promotie en het doet, is dat zeker aan een bescheiden hoofdredacteur De Magneet bekendmaking van ons idee. In juni 1995 richtten we dan officieel de vzw Het Roze Huis op. Jan man van groot kaliber als Jan Denissen te voormalig (stichtend) voorzitter vzw Het Roze Huis (-ARK) bewees ons daarbij een grote dienst door de danken. Op momenten dat ondergetekende


3

Het Roze Persagentschap ++ Japanse onderzoekers ontdekten in dierentuinen en aquaria in Tokyo homoseksuele pinguïns. Het gedrag van de mannelijke pinguïns is vermoedelijk te verklaren door het gebrek aan vrouwtjes. De wetenschappers kwamen tot de conclusie dat de pinguïns seksueel contact zochten met dieren van hetzelfde geslacht omdat het moeilijk was een vrouwtje aan de haak te slaan ++ Sommige bijbelwetenschappers gaan ervan uit dat Jezus Christus op zijn minst 1 seksuele relatie had met een andere man. Dominee Theodore Jennings jr., een theoloog van de Amerikaanse Methodisten, en de bijbelwetenschapper Morton Smith, zeggen dat er “onweerlegbaar bewijs” bestaat voor het feit dat Jezus “op zijn minst” biseksueel was. Morton Smith vond in 1958 een fragment van een manuscript in een klooster in de buurt van Jeruzalem. Uit het fragment zou moeten blijken dat Jezus een homoseksuele relatie had met een jongeman die hij weer tot leven had gewekt. Smith baseert zich op het evangelie volgens Marcus. Dominee Jennings beroept zich dan weer op het evangelie volgens de apostel Johannes. In dat evangelie wordt ergens verwezen naar “de leerling die Jezus beminde”. Het zou gaan om een verwijzing naar de homoseksuele vriend van de Messias ++

:

militante journalist Eduard Misjin. De journalist is de hoofdredacteur van de website www.gay. ru en leidt de homokrant “Kvir” (de Russische variant van het woord “queer”). Beide mannen waren naar de burgerlijke stand in Moskou gegaan, maar kregen daar te horen dat hun verzoek om te trouwen zou worden afgewezen ++ De Amerikaanse lesbische schrijfster en activiste Susan Sontag stierf eind vorig jaar op 71-jarige leeftijd. Sontag behoorde tot de grote Amerikaanse intellectuelen uit de tweede helft van de 20ste eeuw. De precieze doodsoorzaak is niet bekend, maar de schrijfster werd in de jaren zeventig wel behandeld voor borstkanker. Sontag omschreef zichzelf ooit als een vrouw die dol was op het esthetische, een “geobsedeerde moraliste” en iemand die overdreven veel waardering had voor “ernst”. Ze was de schrijfster van de historische roman “The Volcano Lover” ++

het mogelijke einde van Squeeze ++ Bij de Gay Krant gaat hoofdredacteur Henk Krol het wat rustiger aandoen om gezondheidsredenen. Die beslissing leidde tot enkele aanpassingen in de structuur (leiding) van het Nederlandse homoblad, dat ook in Vlaanderen verkrijgbaar is ++ De beroemde Britse auteur William Shakespeare, volgens sommigen een getrouwde homo, zou aan syfilis hebben geleden. Volgens Amerikaanse medische deskundigen zou de schrijver zodanig over syfilis hebben geschreven dat hij zelf aan de aandoening moet hebben geleden. ʻs Werelds beroemdste toneelschrijver zou zowel in zijn toneelstukken als in zijn sonnetten regelmatig naar syfilis of de zwarte pest hebben verwezen. Syfilis was in de zestiende eeuw wijdverspreid in Engeland. Ook veel schrijvers na Shakespeare stierven op jonge leeftijd, waarschijnlijk door de syfilis die ze opliepen in de Londense bordelen ++

++ Bijna 1 homoman op 6 gebruikt viagra als “vrijetijdsdrug”, blijkt uit een Amerikaans onderzoek. Een van de bevindingen is dat homoʼs die cocaïne en XTC consumeren drie keer meer kans maken om ook viagra te nemen zonder voorschrift van de huisarts. Nogal wat homoʼs bestellen gratis viagra-stalen via internet, aldus de studie, waaraan 164 homoʼs meewerkten ++ De vermoedelijke moordenaar van de Duitse homoseksuele mode-ontwerper Rudolph Moshammer werd in januari opgepakt. De man, een prostitué van Iraakse afkomst, ging tot bekentenissen over. Moshammer, die voor klanten als Richard Chamberlain en Arnold Schwarzenegger werkte, werd met een telefoonkabel gewurgd. De uitvaart van Moshammer, in München, werd door duizenden Duitsers bijgewoond. Merkwaardig detail: Daisy, de Yorkshire terriër van Moshammer, mag tot haar dood in de riante villa van de designer blijven wonen ++

++ Als je sommige slecht geïnformeerde of misleide politici zou geloven, zou je gaan denken dat er geen vuiltje meer aan de lucht is voor Vlaamse holebiʼs in de 21ste eeuw. Het tegendeel blijkt het geval. In 2004 registreerde het discriminatiemeldpunt van de Holebifederatie 66 klachten van holebiʼs die zich gediscrimineerd voelden. De klachten hadden vooral betrekking op de media, geweld en bedreigingen. Er werden 43 procent meer klachten opgetekend dan het jaar voordien. Vooral negatieve uitlatingen in de media vormden een bron van frustraties voor holebiʼs. Maar liefst 20 meldingen hadden daarop betrekking. Verder kregen meer holebiʼs te maken met geweld en bedreigingen. Daarover verzamelde de Holebifederatie 18 klachten ++ Bob de Spons, Barney de Dinosaurus en andere figuurtjes uit populaire kinderanimatiereeksen hebben het verkorven bij conservatieve christenen in de VS. Volgens sommige Amerikaanse christelijke organisaties zouden de figuurtjes op een bepaalde manier homoseksualiteit goedpraten of verdedigen. De organisaties zijn boos over een “clip” die de stichting “We Are Family” in maart wil verspreiden in zowat 60.000 Amerikaanse basisscholen. De clip breekt een lans voor waarden als verdraagzaamheid en diversiteit ++

:

++ Veel Kameroeners reageerden gechoqueerd op het feit dat de muzikant Sammy Diko met een blanke homoman zou zijn getrouwd. Het huwelijk werd gesignaleerd door een Kameroens dagblad. Diko hield nadien een persconferentie om te onderstrepen dat hij helemaal geen homo is. De meeste Kameroense holebiʼs blijven liever in de kast zitten. Homoseksuele Kameroeners trachten in het recente verleden asiel te krijgen in België, Frankrijk en andere landen, maar hun aanvragen werden afgewezen. Net als in het grootste deel van Afrika rust er ook in Kameroen een groot taboe op homoseksualiteit. Homoseksualiteit is nog altijd wettelijk strafbaar in Kameroen ++ Twee Russische mannen deden in januari een opgemerkte maar vergeefse poging om met elkaar te trouwen in Moskou. De twee waren een heteroseksuele volksvertegenwoordiger uit de Oeral-regio, Edvard Moerzin, en de

Steunen met fiscaal attest kan via projectrekening

Het Roze Huis heeft alle giften hard nodig Bij de vorige editie van De Magneet (december 2004) voegden we een brief met een overschrijvingsformulier toe, met de vraag om Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel financieel te steunen. De brief lokte flink wat respons uit, gelukkig. In december werd voor circa 1.000 euro aan giften gestort op de projectrekening van Het Roze Huis bij de Koning Boudewijnstichting! Het geld op die rekening kan volledig worden gebruikt door Het Roze Huis - ARK. We benutten die middelen met name om ons pand te beheren en in goede staat te houden. Hartelijk dank aan alle milde schenk(st)ers! We hopen op de steun van iedereen te kunnen blijven rekenen. Het Roze Huis is immers een groot en stevig huis, dat plaats biedt aan 27 holebiverenigingen, 150 vrijwillig(st)ers en talloze mooie, plezierige, zinvolle en grensverleggende activiteiten. Het café van Het Roze Huis, Den Draak, onthaalt dagelijks

4

++ Het Nederlandse homoblad Squeeze, bekend om zijn mooie fotoʼs en lichte kost, is niet in gevaar, zegt de redactie van het magazine. De hoofdaandeelhouder in de uitgeverij achter Squeeze, Erik de Vlieger, had eerder verklaard dat hij zich uit het zakenleven wou terugtrekken. Dat leidde tot speculatie over vele holebiʼs, buurtbewoners, passanten, studenten, groepen van buiten het holebiwereldje enzovoorts. Een bonte mengeling! Om zoʼn bedrijvig huis draaiende te houden is geld nodig, want koken kost nu eenmaal geld. En veel subsidies ontvangt Het Roze Huis niet. We blijven dus aangewezen op de milde steun van al wie met het werk van Het Roze Huis sympathiseert. In 2005 vieren we de tiende verjaardag van de vereniging zonder winstoogmerk Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel. Het mooiste verjaardagscadeau dat we kunnen bedenken is het vooruitzicht dat “het huis” en zijn werking ook in de toekomst verzekerd blijft. Blijf daarom vooral je morele, daadwerkelijke en graag ook financiële steun verlenen aan dit mooie project dat grenzen verlegt. Giften kan je storten op de projectrekening bij de Koning Boudewijnstichting: 000-0000004-04, graag met de vermelding: L 78039 - Het Roze Huis. Giften vanaf 30 euro per kalenderjaar geven recht op een fiscaal attest waarmee je de gift kunt


aftrekken van je belastingen. Je kunt ook aan je bank de opdracht geven om maandelijks automatisch een bepaald bedrag te storten (het totaal bedrag op jaarbasis geeft vanaf 30 euro ook recht op een fiscaal attest). Er zijn ook mensen die besluiten via hun notaris een toewijzing van hun nalatenschap te laten beschrijven ten voordele van een goed doel. Ook ten voordele van Het Roze Huis kan de notaris zoiets regelen. Wie zulks overweegt, kan best zijn of haar notaris raadplegen. Hartelijk dank! Het Roze Huis is er ook voor jou! Marc Van Daele secretariaat HRH-ARK vzw 03/288 00 84 [email protected]

Werking Het Roze Huis lijdt onder huurdiscussie

Bestuur verzet zich tegen onrealistische financiële eisen Het Roze Huis heeft in 2005 reden genoeg om te vieren, maar sommige Antwerpse politici dreigen een domper te zetten op de feestvreugde. Bepaalde politici namen het standpunt in dat de vzw Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel “een marktconforme huur” zou moeten betalen voor het gebruik van het pand aan de Draakplaats, dat nu in stadseigendom is. Het bestuur van onze organisatie wijst zeer terecht op de zelf gedane investeringen, de vele uren die onze vrijwillig(st)ers belangeloos presteren en de zeer beperkte financiële middelen. Eén ding staat vast: de Antwerpse holebi-gemeenschap zal zich Het Roze Huis en al wat het is gaan betekenen niet laten ontnemen. In géén geval. Op dit ogenblik zijn bij Het Roze Huis - ARK een stuk of 25 kleine en grote holebi-verenigingen en -werkgroepen aangesloten. Daarmee is de “vzw” uitermate representatief voor het roze verenigingsleven in de stad en provincie Antwerpen. Veel van de aangesloten verenigingen maken gratis gebruik van de ruimtes in Het Roze Huis. Op die manier hebben ze ook concreet baat bij het bestaan van Het Roze Huis en krijgen ze meer mogelijkheden om hun werking vorm te geven, niet onbelangrijk in de hele discussie. Het Roze Huis vertegenwoordigt een belangrijke component van “het maatschappelijke middenveld”, zeg maar. Het Roze Huis engageert zich voor de holebi-emancipatie maar doet dat - noodgedwongen - met erg bescheiden middelen. Gelukkig kunnen we hierbij rekenen op de inzet van vele vrijwillig(st)ers. Mensen die, althans volgens sommige cynici op het Antwerpse stadhuis, “maar wat harder moeten werken” als er niet genoeg geld in kas is. Als uitspraak kan dat tellen. We laten, beleefdheidshalve, in het midden wie de auteur is van deze illustere uitspraak. Het café van Het Roze Huis, Den Draak, is een soort van “coöperatieve vennootschap”, maar dan wel eentje met een duidelijk beschreven “sociaal oogmerk”. In gewone mensentaal betekent dat dat de eventuele winst van het café wordt geherinvesteerd in de inspanningen voor de holebi-emancipatie, zeggen de vrijwilligers van Het Roze Huis. Het pand van Het Roze Huis is stadseigendom. De stad bleek, weliswaar pas na zware lobbying van Het Roze Huis, in de tweede helft van de jaren negentig bereid een verkommerd gebouw aan te kopen voor een beperkte som. Ons gebouw werd in de loop der jaren geleidelijk opgeknapt, een werk van lange adem. Voor een deel gebeurde dat met overheidssubsidies, voor een deel met geld dat de vzw zelf met veel moeite had gevonden. Daarnaast was de renovatie mogelijk dankzij een ruime schare vrijwilligers, onder wie ook “werkkampers” uit het buitenland. Anno 2005 is Het Roze Huis een project dat zeker mag worden gezien, maar het kostte wel veel bloed, zweet en tranen. Niet alle politici, laat staan ongeïnformeerde leken, zijn zich daar echt van bewust. Vijf jaar lang zou onze vzw haar pand mogen gebruiken in ruil voor een “symbolische” huur. In 2004 was het moment aangebroken waarop moest worden onderhandeld over een aangepaste huur. Die huur moest wél rekening houden met de zelf gedane investeringen en het vele werk van de vrijwilligers. Groot was de ontsteltenis toen bleek dat het Antwerpse departement patrimoniumbeheer een maandelijkse huur van 1.500 euro wilde incasseren. “Wij kunnen onmogelijk ieder jaar 18.000 euro aan huurgelden opbrengen”, reageerde het bestuur van Het Roze Huis - ARK zeer terecht. In het verleden kon de vzw, net als andere holebi-

organisaties, een aardig bedrag aan inkomsten puren uit het organiseren van fuiven. Maar tegenwoordig is het niet langer rendabel om veel fuiven te geven. Dat is onder meer het gevolg van het veel grotere aanbod voor holebiʼs die vertier zoeken. De discussie belandde in een patstelling, maar ons bestuur en politici met zin voor verantwoordelijkheid (en oog voor de verdiensten van Het Roze Huis) gingen wel op zoek naar een oplossing, die ervoor zorgt dat Het Roze Huis en zijn vrijwilligers hun uitermate waardevolle, nuttige en positieve werk kunnen voortzetten. Bij het ter perse gaan was nog niet bekend of die oplossing al helemaal rond is, laat staan wat ze precies inhoudt. Feit is dat de Antwerpse holebi -beweging het verlies van Het Roze Huis niet zal aanvaarden, nu niet en morgen niet. Daarvoor werd veel te veel tijd, geld en energie in het project geïnvesteerd. Uit de vele reacties van groepen en burgers kunnen we trouwens afleiden dat we niet alleen staan met de stelling dat Het Roze Huis MOET blijven en bloeien. We gaan liever niet in op de laaghartige aanvallen van sommige derderangsfiguren uit de Antwerpse politiek. Figuren van wie je je ernstig kunt afvragen wat deze ooit in de politiek zijn komen zoeken, tenzij eventueel een makkelijke “blitzcarrière” of de aandacht van de cameraʼs. Het gaat om mensen die (doelbewust?) zelfs niet de moeite namen om ernstig met Het Roze Huis te praten, maar er de voorkeur aan gaven in de media allerlei ongefundeerde onzin uit te kramen. Sommigen lieten zich hierbij leiden door motieven die verre van zuiver zijn, is onze vaststelling. Bepaalde critici gaven blijk van een enggeestige middenstandersmentaliteit en lagen duidelijk niet wakker van de maatschappelijke verdiensten van Het Roze Huis en het holebi-verenigingsleven. De emancipatie van holebiʼs is wel de laatste van hun bekommernissen. Eén “argument” van de antiʼs was dat Het Roze Huis “een groene mantelorganisatie” zou zijn. Reden: Yves Aerts, de door velen gewaardeerde voorzitter van het dagelijks bestuur, is een geëngageerd lid van Groen! (het vroegere Agalev). De laffe aanval tegen de persoon van Yves illustreerde perfect tot welk niveau de tegenstanders van Het Roze Huis zich durfden te verlagen. Wie met kennis van zaken spreekt, weet perfect dat het bestuur van Het Roze Huis erg veelkleurig is. Zowat alle kleuren van de regenboog zijn erin vertegenwoordigd. Niet iedereen in het bestuur heeft trouwens een uitgesproken “kleur”. Waarom ook? Trouwens: bij Het Roze Huis hebben we nooit of te nimmer in termen van politieke kleuren gedacht. Dat had ook geen enkele zin. Om een illustere Chinese communist te citeren (van wie ik op zich geen fan ben): “Wat maakt het uit of de kat zwit of zwart is, zolang ze maar muizen vangt.” Anders uitgedrukt: bij Het Roze Huis meten we iemands kwaliteiten niet af aan zijn of haar partij-lidkaart. God verhoede! De meeste mensen liggen trouwens niet wakker van de politiek, en de recente gebeurtenissen maken duidelijk waarom. Het Roze Huis - ARK is een door en door pluralistische organisatie die zich tot iedereen wil richten, van jong tot oud, van rijk tot arm, mannen en vrouwen, holebiʼs en anderen. De waarde van een bestuurslid of een andere vrijwilliger hangt in onze visie maar van 1 belangrijk element af: is hij of zij sterk gemotiveerd om van Het Roze Huis een succesverhaal te blijven maken, ten bate van de holebi-gemeenschap? Méér moet dat echt niet zijn! Denis Bouwen


5

Kandidatuur voor Eurogames zorgt voor gefronste wenkbrauwen!

Antwerpse verenigingen vrezen voor fiasco november. Merkwaardig genoeg sprong met name de schepen van Toerisme, Ludo Van Campenhout, mee op de Eurogames-kar. Bij ingewijden bestaat de sterke indruk dat politieke invloeden een flinke rol speelden in de gang van zaken. Een van de mensen uit het initiatiefcomité doet op het vlak van evenementen werk voor het stadsbestuur en staat op zeer goede voet met Van Campenhout, weten bronnen dicht bij het dossier. Active Company stelt vast dat Van Campenhout, als pleitbezorger van de Antwerpse Eurogames in 2007, het holebi-verenigingsleven een pad in de korf dreigt te zetten. Want Eurogames vergen een grote inzet van middelen en mensen. Je kunt al raden wie die mensen zou mogen leveren: de verenigingen, die nu al hemel en aarde moeten bewegen om hun gewone activiteiten voort te zetten. AC heeft twijfels bij de grootse verwachtingen die schepen Van Campenhout oproept. De schepen heeft het over 10.000 sporters en bezoekers, maar in werkelijkheid trekken Eurogames eerder zoʼn 2.500 mensen. Veel van de deelnemers verblijven niet op hotel, maar logeren bij particulieren, die door de verenigingen worden gezocht. De sportvereniging is op zich voorstander van Eurogames, maar kant zicht tegen de geformuleerde kandidatuur. AC en Het Roze Huis - ARK betreuren dat de particuliere initiatiefnemers geen moeite deden om een draagvlak te creëren bij het verenigingsleven.

De Eurogames moeten in het jaar 2007 in Antwerpen worden gehouden. Dat is althans de opinie van een aantal individuen die in het najaar van 2004 de kandidatuur van de Sinjorenstad naar voren schoven. Antwerpen is de enige kandidaat voor de Europese holebi-sportspelen van 2007 en maakt dus een reële kans om het evenement te mogen organiseren. Het Antwerpse verenigingsleven zit niet te popelen om de Eurogames naar Antwerpen te halen, althans (!) niet in 2007. Active Company en Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, gesteund door de Holebifederatie, vrezen voor een “vergiftigd geschenk”. Het hele dossier roept trouwens ernstige vragen op. Of Antwerpen de Eurogames 2007 krijgt toegewezen, hangt af van een beslissing van de European Gay & Lesbian Sport Federation (EGLSF). Die organisatie besprak de Antwerpse kandidatuur begin maart in het Spaanse Barcelona. Bij het ter perse gaan was nog niet bekend hoe het beslissingsproces van de EGLSF was uitgedraaid. Active Company, de grote Antwerpse sportvereniging die lid is van Het Roze Huis - ARK, maakt zich serieuze zorgen over “het initiatiefcomité” dat de kandidatuur voor de Eurogames promootte. De organisatie is bang voor een debacle. Active Company en Het Roze Huis weten als geen ander dat er in het Antwerpse verenigingsleven nu géén breed draagvlak is voor Eurogames. Hoe graag we ook toffe evenementen naar onze geliefde Metropool zien komen. Het idee om Eurogames in Antwerpen te organiseren dateert niet van gisteren. Active Company lanceerde een aantal jaar geleden al het idee aan dat de stad misschien ooit Europese holebi-sportspelen zou kunnen houden. De vereniging deed dat via een vrije tribune in het dagblad De Morgen, die zelfs nog mee werd ondertekend door Yves Aerts, de voorzitter van Het Roze Huis - ARK. De Antwerpse schepen van Sport en Emancipatiebeleid, Chantal Pauwels, ondersteunde vrij snel het idee. Maar “AC” deed tot op heden nooit aan de EGLSF het voorstel om Antwerpen als gaststad voor de “games” te selecteren. In oktober 2004 bleek een groepje particulieren de kandidatuur van Antwerpen wel te promoten. Het verenigingsleven werd in snelheid genomen en eigenlijk voor een voldongen feit geplaatst. De initiatiefnemers vroegen voor 1 november de formele steun aan het Antwerpse stadsbestuur, in het vooruitzicht van de deadline van de EGLSF, op 15

Het bizarre daarbij is dat de initiatiefnemers, voor zover bekend, juist mensen zijn die toch wel een hele voorgeschiedenis hebben in datzelfde verenigingsleven. Van zulke mensen zou je juist verwachten dat ze alles doen om hun communicatie met de verenigingen perfect te verzorgen. Het tegendeel was echter het geval, weten insiders. Volgens AC hebben de meeste leden van het initiatiefcomité nauwelijks ervaring met de organisatie van grote sportevenementen. Een bijkomende reden tot ongerustheid. Van Campenhout verklaarde in de pers dat hij toch bepaalde bedenkingen had bij afzonderlijke sportspelen voor holebiʼs. Dat belette de schepen geenszins om de Eurogames kandidatuur resoluut te steunen. Active Company nam zich voor al het mogelijke te doen om Antwerpen voor een fiasco te behoeden. Wordt - ongetwijfeld - vervolgd.

Speculatie over geaardheid judoka

Gella Vandecaveye

Er is enige twijfel ontstaan over de seksuele voorkeur van judoka Gella Vandecaveye. Dat berichtte de holebi-portaalsite Gaylive. Aanleiding was een interview dat verscheen in Het Nieuwsblad. In het interview had Vandecaveye het over de liefde. De prins op het witte paard kwam ze tien jaar geleden al tegen, maar als gevolg van haar drukke leven (ze combineerde toen een studie journalistiek met een carrière

6


Denis Bouwen

als judoka) had ze toen geen tijd voor een relatie. In Het Nieuwsblad verklaarde de judoka opnieuw de liefde gevonden te hebben. Op de vraag of de nieuwe liefde een prins of prinses is antwoordde ze ontwijkend. “Doet dat iets ter zake? Met mijn partner heb ik afgesproken om dat privé te houden. De pers heeft die keuze altijd gerespecteerd. Ik zou graag hebben dat dat zo blijft.” Waarvan akte. Wij wensen Gella veel geluk met haar nieuwe partner, wie die ook moge zijn.

Weekend 24 en 25 september staat in teken van grootse festiviteiten

Creativiteit troef bij Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel

Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel haalt dit jaar alle toeters en bellen boven. Ondanks de bescheiden middelen wil de vrijwilligersorganisatie al het mogelijk doen om een aantal grote en kleine evenementen op poten te zetten. De voorbereidingen zijn volop in voorbereiding, dankzij - hoe kan het ook anders - het engagement van talloze vrijwillig(st)ers. Jan Vandersmissen en Denis Bouwen coördineren de voorbereidingen. De Magneet ging zijn oor te luisteren leggen bij Jan Vandersmissen, die zoʼn beetje als “de intendant” van het feestgedruis werd aangesteld. De organisatie wil in de loop van 2005 tal van activiteiten organiseren. Die activiteiten vereisen vanzelfsprekend de nodige voorbereiding. Op 24 en 25 september is er op de Draakplaats een prachtig feestweekend; data die je zeker in je balboekje moet noteren!

De Magneet: “Jan, waarom is 2005 nu eigenlijk zoʼn bijzonder feestjaar voor Het Roze Huis ARK en Café Den Draak?” Jan Vandersmissen: “Dit jaar vieren we het 10jarige bestaan van Het Roze Huis als organisatie: de vereniging zonder winstoogmerk Het Roze Huis werd in 1995 officieel opgericht, op een stichtingsvergadering in de Volkshogeschool Elcker-Ik in de Breughelstraat. Veel later zou de vzw worden omgedoopt tot Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel. Maar eigenlijk waren we al vroeger met het project bezig. In 1994, op de Antwerpse Roze Zaterdag raakten enkele mensen geboeid door de idee van een centraal huis, en besloten ze laaiend enthousiast de koppen bij elkaar te steken. We hadden vastgesteld dat vele kleine en middelgrote holebi-verenigingen enigzins ʻonzichtbaar ʻover het gehele stadsoppervlak

verspreid lagen. Die situatie betekende zeer zeker een handicap voor de uitbouw van hun identiteit. Sommige verenigingen hadden zelfs géén vergaderruimte. Daarom wilden we alles kanaliseren naar een project met één gebouw, een huis als zichtbaar baken voor de Antwerpse holebibeweging. Dus gingen we in 1994 mensen ronselen voor die grootse onderneming. Sommige van die pioniers vind je vandaag nog terug in het dagelijks bestuur van de organisatie.” Pour la petite histoire: Denis Bouwen, de eerste voorzitter van Het Roze Huis, bracht op 13 juni 1994 een aantal mensen bij hem thuis rond de tafel: zijn eigen vriend Ludwig De Vocht, wijlen Jan Denissen, diens partner Peter Calluy, Peter De Proost, Inge Wallaert, wijlen Erwin De Beukelaer en Yvan Brys. De naam Het Roze Huis zou pas later op het initiatief worden gekleefd.


7

Van meet af aan was het een bewuste keuze om het project zowel op mannen als op vrouwen af te stemmen, onder het motto ʻSamen staan we sterkerʼ. Na een eerste, ietwat onwennig contact met het Antwerpse Holebi Overleg (AHO) troffen de initiatiefnemers voorbereidingen voor een enquête die ze zouden voorleggen aan zoveel mogelijk bezoek(st)ers van enkele Antwerpse holebi-fuiven. De resultaten van de enquête sterkten hen in de overtuiging dat er een mooie toekomst weggelegd was voor een Antwerps holebi-huis. Het enthousiasme nam nog toe als gevolg van een speciaal ingerichte themadag rond het idee, die begin 1995 plaatsvond in de Volkshogeschool Elcker-Ik. Op die themadag kwamen de mensen van Villa Lila in geuren en kleuren vertellen hoe zij in de jaren tachtig in de Nederlandse universiteitsstad Nijmegen een holebi-huis uit de grond hadden gestampt. Het Huis en Café Den Draak gingen dan eindelijk in september 2000 open. Vijf jaar lang moesten we eerst financiële middelen verzamelen via fundraising en politiek lobbywerk. We moesten eveneens, in 1999 en de jaren nadien, belangrijke renovaties aan het oude pand uitvoeren.

Jan: “Momenteel bevindt Het Roze Huis zich in een moeilijke fase: er heerst onzekerheid over de huisvesting, en we zitten met allerlei financiële beslommeringen. Voor de feesten in 2005 moeten we enige creativiteit aan de dag leggen, want we kunnen (en willen) niet met centen smijten. We mikken dan ook, ondanks de beperkte middelen, op een plezant en gevarieerd feestjaar. Het Roze Huis rekent hierbij ook op vrienden en sponsors; en we willen ervoor zorgen dat alle leden, met name de aangesloten groepen en verenigingen, heel actief bij het feestjaar worden betrokken. Zo nodigden we bijvoorbeeld alle jongerenverenigingen uit om een speciaal initiatief uit te dokteren dat veel jongeren bij elkaar kan brengen. We zullen

de vraag welke plaats holebiseksualiteit inneemt voor de doelgroep van elk van die middenveldorganisaties. We willen ook enkele debatten of lezingen in elkaar steken, rond onderwerpen die bijvoorbeeld te maken hebben met ons verleden en met de geschiedenis van de holebi-beweging of sommige groepen daaruit. Denk aan een groep als De Rooie Vlinder bijvoorbeeld.”

eveneens een feestquiz organiseren. Voor de organisatie daarvan kunnen we rekenen op onze werkgroep cultuur & activiteiten. Maar we kunnen natuurlijk alle hulp en ondersteuning gebruiken. Om maar iets te zeggen: bijvoorbeeld bij het zoeken naar prijzen voor de quiz en voor een feesttombola.”

een historische tentoonstelling die tijdens de seniorenweek in Gent werd gehouden, een initiatief dat aansloot bij het Gentse holebibeleidsplan. De expositie daar was een gezamenlijk initiatief van Vieux rose, het Fonds Suzan Daniel, Casa Rosa, de Holebifederatie en de dienst gelijke kansen van de stad Gent. In het geval van Antwerpen denken we dat een groep als Homo 40+/De Roze Rimpel mogelijk een rol zou kunnen spelen bij een gelijkaardige expo. We zouden zoʼn tentoonstelling moeten kunnen organiseren in samenwerking met de stad Antwerpen. En we hoeven ons echt niet uitsluitend tot gelegenheden voor holebiʼs te beperken: met zoʼn tentoonstelling kunnen we ook terecht in een seniorencentrum, een bibliotheek of een ander openbaar gebouw. De

“We kunnen dit combineren met de actualiteit en kunnen jongerenverenigingen confronteren met stukken van ons en hun verleden. Er is zeker ruimte voor kritische beschouwingen. We willen ook graag aan de slag met ʻToen holebisenioren twintigers warenʼ; dat is

“Het Roze Huis zorgde voor een belangrijke verandering in het Vlaamse holebi-landschap. Ons pand is het bloeiendste van de roze huizen in Vlaanderen, en zeker een model voor anderen. We kunnen eventjes vergelijken: Casa Rosa in Gent wordt geleid zoals Het Roze Huis, maar de uitbating ervan verloopt enigszins anders. De Gentenaars hebben een groter gebouw, en hun renovatie werd financieel beter ondersteund. De collegaʼs uit Gent kunnen ook terugvallen op een beter uitgewerkt stedelijk holebibeleid. Maar doordat het café ginder commercieel wordt uitgebaat, heeft het niet dezelfde sociale voordelen als Den Draak, het café van Het Roze Huis in Antwerpen. In het Gentse café kunnen géén vrijwilligers werken. Het café van Casa Rosa speelt ook niet in op de activiteiten en is géén steunpilaar van het huis zoals dat in Antwerpen wel het geval is. Het Regenbooghuis in Brussel werkt in een andere politieke context. Dat pand wordt sterker gesubsidieerd. Vlamingen en Franstaligen moeten er samenwerken binnen één pand, en dat schept soms moeilijkheden. Het Brusselse huis is ook veel minder open. Het Nieuwe Huis in Hasselt ligt dan weer niet in het centrum van de stad en en mist zo zijn functie van centraal baken. Er zijn ook veel minder groepen bij aangesloten; de ruimtes in Hasselt wordt gedeeld met een vrouwen- en lesbienneorganisatie, De Madam.” Bij de opening in september 2000 was het voor Het Roze Huis een beetje bang afwachten hoe de holebi-gemeenschap zou reageren op een pand buiten het stadscentrum. Die vrees bleek gelukkig ongegrond. Veel holebiʼs vinden het helemaal geen bezwaar om af te zakken naar de Zurenborg-wijk. Integendeel, heel wat bezoek(st)ers maakten juist kennis met een heel bijzondere buurt in Antwerpen, die velen voor haar charmes deed bezwijken. DM: “Wat zijn de krachtlijnen van de activiteiten die dit jaar worden georganiseerd?”

8

“Een andere kerngedachte in het kader van de festiviteiten is dat we een soort van ʻcoming-outʼ willen maken: we willen ons nog meer bekend maken aan mensen en bij verenigingen die onze organisatie nog onvoldoende kennen. In dat verband plannen we een colloquium in de tweede helft van het jaar met mensen uit andere middenveldorganisaties. Een mogelijk onderwerp van zoʼn colloquium is bijvoorbeeld


tentoonstelling zou haar beslag kunnen krijgen tijdens de seniorenweek in april.” Jan wil graag onderstrepen dat hij voor de coördinatie van de festiviteiten prettig samenwerkt met gewezen voorzitter Denis Bouwen, Bart Vanderhoeven, de Holebifederatie en tal van anderen die het beste van zichzelf geven. “Voor de animatie tijdens het feestweekend onderzoeken we bijvoorbeeld of we een deal kunnen sluiten met Antwerps-Congolese artiesten. Een leuke groep die ons zeker interesseert, is Les Echos des As, een aantal zangers en muzikanten die Congolese rumba brengen. Andere Congolese groepen van Antwerpse bodem zijn Muzoba en LO Squad. We zijn nog aan het bekijken met welke van die groepen we het best in zee steken.” In ideale omstandigheden zullen zoveel mogelijk verenigingen en groepen de kans krijgen om hun activiteiten te promoten tijdens het schitterende feestweekend aan de Antwerpse Draakplaats. Zangeres Marleen Daniels, geen onbekende in holebi-kringen, zal vermoedelijk ook van de partij zijn. Er wordt ook met veel enthousiasme gewerkt aan een speciale kunstwedstrijd rond het thema comingout. Alle inlichtingen daarover krijg je bij Guido Hermans van het gespreksen onthaalteam uit Het Roze Huis: [email protected]. De precieze inhoud van het programma van het feestweekend is uiteraard ook afhankelijk van de inspanningen van de werkgroep cultuur & activiteiten, van wie een grote inzet wordt verwacht. “Café Den Draak zal ons bij alle activiteiten de nodige logistieke steun verschaffen”, zegt Jan. “Via het café kunnen we ook rekenen op medewerkers en vrijwilligers, materieel en drank. In het café zelf worden wellicht ook een paar optredens in elkaar gestoken.” “Voor de filmliefhebbers houden we ook één en ander in petto! Op het roze filmfront voerden we al prettige gesprekken met het Filmmuseum, ABC Distribution (Cartoons) en het UGC-bioscoopcomplex. Het Filmmuseum zal hopelijk eens te meer een reeks holebifilms programmeren, vermoedelijk in de maand

september, maar dat staat nog niet precies vast. ABC Distribution werkt met ons samen voor de promotie van zijn ʻGay Winter Tourʼ, een homofilmprogramma dat start in Antwerpen en in verschillende Vlaamse steden zal lopen. Wij werken mee aan het Antwerpse luik dat moet plaatsvinden in het voorjaar (maart of april). Het Roze Huis - ARK zegde toe om mee promotie te maken voor de Gay Winter Tour, via de diverse kanalen waarover we beschikken. In ruil krijgen we vermoedelijk een aantal filmtickets die we zelf kunnen verkopen. Als het initiatief een succes wordt, overweegt ABC Distribution om ook een Gay Summer Tour in te richten. Met UGC hopen we later dit jaar mee de avant-première van een nieuwe holebifilm te organiseren.” “Tekenaar Bob Torfs zal eind mei een tentoonstelling in Het Roze Huis krijgen. Bob, een erg gewaardeerde medewerker van De Magneet, ontwierp voor ons een reeks originele prentkaarten die we in setjes zullen verkopen. Op de achterkant van die prentkaarten komt de nodige informatie. We zetten er ook het speciale feestlogo op, dat werd ontworpen door een van onze vrijwilligers, Thanh Beels, ook bekend van Enig Verschil.” “We spelen ook het met het idee om een mooie kalender op de markt te brengen. Geen naaktkalender, want daaraan is zeker geen gebre. We denken eerder aan een leuke, frisse kalender die de diverse facetten van de holebigemeenschap in beeld brengt. Om dit project tot een goed eind te kunnen brengen, hebben we alleszins de hulp van professionele fotografen nodig. Afwachten of we alle stukjes van deze puzzel in elkaar kunnen laten vallen.” “In zaal Harmonie gaan we op zaterdag 21 mei een spetterende fuif geven. We praatten ook met The Boots over een mogelijk gezamenlijk feest, waarbij ook andere zaken uit de leer- en kinky-sfeer kunnen worden betrokken. Een van de ideeën is om in hetzelfde weekend als het Boots-feest ook iets voor leermannen te doen aan de Draakplaats. Een initiatief dat verder wordt bestudeerd en uitgewerkt.”

organiseren van gewezen bestuurders en oudmedewerk(st)ers.” “Dubbelzinnig, de Antwerpse groep voor mensen die biseksueel zijn, organiseert ook een speciaal evenement: het eerste bi-feest! We hopen dat heel wat andere Antwerpse groepen ook hun steentje zullen bijdragen tot de festiviteiten in de loop van 2005. Wij staan open voor elk interessant aanbod.” Jan uit de vurige wens “dat de knappe structuur die door Het Roze Huis - ARK werd opgebouwd behouden kan blijven”. “Ik hoop ook dat de bestuurders worden bevrijd van de last om louter materiële problemen te moeten oplossen, zodat ze zich meer met puur inhoudelijke dingen kunnen gaan bezighouden! In het verleden werden we soms te sterk verlamd door financiële kwesties. Het aantrekken van nieuw bloed blijft belangrijk, en gelukkig zien we dat steeds meer jongeren onze rangen komen versterken. De zogeheten GABLE-weekends spoorden mensen aan die zich geroepen konden voelen om een belangrijke rol binnen Het Roze Huis te gaan spelen. Jongeren die hun jongerengroep ontgroeien, moeten we aanmoedigen om hun sociaal engagement niet te verliezen zodra ze met die groep kappen.” Sociaal engagement betekent voor iedereen een enorme meerwaarde, stelt Jan. “Ik ervaar mijn inzet voor Het Roze Huis - ARK niet als een last, maar als een verrijking omdat ik met verschillende mensen met uiteenlopende achtergronden in contact kom. Door mijn engagement kan ik ook voor anderen iets betekenen. Het is een uitdaging om nieuwe mensen te vinden. Onze vrijwilligersorganisatie is redelijk sterk gegroeid, en komt soms een beetje ingewikkeld over; op die manier riskeren we sommigen af te schrikken, wat zeker niet de bedoeling is. Voor erg ingewikkelde kwesties kunnen we wellicht beter een beroep doen op professionele derden. Met allerlei ingrepen kunnen we het leven voor de huidige bestuurders wat draaglijker maken.”

“Een van onze trouwe bestuursleden, Alex Heijens, kent vele medewerkers van andere verenigingen en gaat een reünie

Marc Daems

Leuke ideeën voor de festiviteiten 2005? Wil je een of meer handjes toesteken? Is je nieuwsgierigheid geprikkeld? Stuur dan een e-mailtje naar [email protected] of [email protected]. Met vriendelijke dank bij voorbaat! Voor de precieze evolutie van het feestprogramma kan je best www.hetrozehuis.be in de gaten houden, of ons een berichtje sturen.


9

Mijn leven met de Voorzitter De immer wonderlijke en soms schokkende column van Dannie Walbouw Ik weet niet of dit al verteld heb: ik ben me de voorbije maanden gaan toeleggen op het repareren van chauffages. De schaarse diensten die ik leverde aan het Katholieke Clubblad leverden niet genoeg geld op, vond de Voorzitter, dus moest ik een andere bezigheid vinden. Buisjes reparen dus, zei hij. Toen ik hem trots mijn inschrijvingsformulier voor een cursus “chauffagist” toonde, was hij ontstemd en bromde hij dat hij dat van die buisjes repareren wel anders had bedoeld. Nu goed, ondertussen zorgt het werk toch voor een tot barstens toe gevulde beurs, en daar heeft de Voorzitter nooit iets tegen gehad. In het Familiecafé hoorde ik van de zwaargeschapen man die vroeger Willy heette dat de verwarming was uitgevallen in de Boets. “Ik zal hun buisjes eens gaan repareren”, verkondigde ik monter. Kwijl droop uit de steeds grijnzende mond van de zwaargeschapene. Hij legde uit waar ik de Boets kon vinden. Ramen had dit etablissement niet, enkel een deur. Binnen was het donker. “Ik zal mijn staaflamp eens bovenhalen”, zei ik naar goede gewoonte. De eigenaar van de Boets kneep zijn varkensoogjes iets dichter. Het probleem zat in de badkamer. Een merkwaardige badkamer was dat overigens: er was alleen een in de vloer ingebouwd bad zonder waterkranen. Ik zette me aan het werk, de eigenaar liet me begaan. Het was een lastige klus en bovendien werd ik afgeleid door een schilderwerk van een zekere Warre Hol: “De sterrenkijker”. Het betrof hier iemand die keek naar een zwarte ster met bruine randen. Rare kwant, die Warre Hol.

Plots ging de deur open en hoorde ik de stem van de Voorzitter. Hij legde de eigenaar van de Boets uit dat hij een benefietactie voor 10 jaar Familiecafé wou organiseren en stelde zijn acolieten voor: de schraalbesnorde pennenlikker, de zwaargeschapene en de molenwiekende barman. Deze laatste begon ademloos enthousiast te vertellen dat hij als jongeling nog had gewerkt in zoʼn leerbar, hij leerde er jongleren. “Jong geleerd is oud binnengedaan,” merkte de pennenlikker op. Op schrille toon ging de molenwiekende barman verder: “Ik kreeg 4.000 frank aan fooi per avond en er was een deur waar ik niet binnen mocht.” Ondertussen was ik klaar en lag ik uit te rusten in het bad. De Voorzitter - geprezen weze zijn kennis van de rechten - sprak: “Goed, maar hangende de zaak...” Schokkerig gegrinnik onderbrak hem. “Hangende de zaak van de benefietactie mag ook de Boets een plengoffer doen.” “Zullen wij ons offer op hem plengen?” vroeg de eigenaar. In het bad was ik nog steeds op zoek naar kranen. Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe een rood aangelopen pennenlikker zijn rits naar beneden trok. Die moet duidelijk dringend naar het toilet, dacht ik nog. Even vreesde ik dat hij in mijn bad zou piesen, maar daar weerklonk de vochtige schaterlach van de zwaargeschapen man die vroeger Willy heette. Hij verscheen in de deuropening en had een versleten leren pak aan, versleten want het ontbeerde een achterkant. Ik snapte ineens dat schilderij van die Warre Hol en wou mijn nieuw verworven inzicht aan de Voorzitter meedelen. Jammer genoeg was hij niet kunstzinnig gestemd, want hij sneerde dat ik mʼn mond moest houden en dat de pennenlikker zijn buisje moest wegstoppen. Hij trok me aan de mouw van mijn overall overeind en zei dat ik naar huis moest. Genoeg buizen gerepareerd voor vandaag. Ik zweeg en ging heen. Dannie Walbouw

10


Het Roze Huis - ARK voert fuiven in zaal Jacob af

Besluit kan aanzet vormen tot vernieuwing De kogel is door de kerk: Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel besliste vanaf 2005 geen fuiven meer te organiseren in de Antwerpse zaal Jacob (Sudermanstraat). Na Heisa verloor “de Jacob” dus een tweede belangrijke vereniging die fuiven inrichtte in die zaal. Slechts een beperkt aantal holebiverenigingen fuift voort in de Jacob; de sportvereniging Active Company en de jongerengroep Enig Verschil zijn de bekendste fuiforganisatoren die het nog niet voor gezien houden. De beslissing van Het Roze Huis - ARK is te wijten aan de dramatische terugloop van het aantal fuifbezoekers en aan het feit dat we in 2004 de fuifcampagne afsloten met een behoorlijk verlies. We moeten ook de hand in eigen boezem durven te steken. Voor een deel zijn we zelf verantwoordelijk voor het feit dat het aantal bezoekers drastisch verminderde. De verenigingen hield steeds vast aan hetzelfde concept en vernieuwden weinig of niet, met als argument dat het toch voldoende opbracht (tot 2002 dan toch). Enig Verschil en Q-net leverden een aantal keer het bewijs dat het wel rendeert en meer volk oplevert wanneer je met een bepaald “concept” uitpakt. Daartegenover staat dan weer dat koken geld kost en dat zaal Jacob beslist geen goedkope zaal is om te huren. De meeste verenigingen verkozen niet nog meer op de “winstmarge” te beknibbelen (of gewoon geen winst meer over te houden) door de zaal speciaal aan te kleden. Het resultaat lag voor de hand: nogal monotone fuiven die niet echt een meerwaarde konden bieden in vergelijking met andere uitgaansmogelijkheden voor holebiʼs. Het grote aantal fuiven in de Jacob - circa 35 tot 40 stuks per jaar deed de individuele verenigingen ook niet veel goed. Maar één van de belangrijkste redenen waarom de fuiven niet meer draaien, is de toch wel nabijgelegen concurrentie. In het begin had je naast de fuiven enkel de cafés en bars. Tegenwoordig richt bijna elke zichzelf respecterende heterodiscotheek één avond per maand in voor het holebipubliek. Anders dan de verenigingen hebben discotheken wel de know-how en de financiële middelen om er iets leuks van te maken en een risico te lopen. Daarbij is de entreeprijs vergelijkbaar met die van zaal Jacob, of amper hoger. Wie naar zoʼn discotheek gaat, krijgt vaak “waar voor zijn (of haar) geld”. De meeste

jongeren besteden meestal maar geld aan één “ding” per weekend, en dan is de keuze tussen een holebi-fuif in een hetero-discotheek (op vrijdag of zondag) of een holebi-fuif op zaterdagavond snel gemaakt. We mogen ook niet over het hoofd zien dat holebiʼs meer worden geaccepteerd in de samenleving. Niet iedereen vindt het nog nodig zich “af te zonderen” om enkel met andere holebiʼs een leuke avond door te brengen. Het is in belangrijke mate dankzij de verenigingen dat holebi-

seksualiteit bespreekbaar en meer aanvaardbaar werd in de maatschappij. Een gevolg daarvan is dat diezelfde holebi-verenigingen volgens sommigen minder “nodig” zijn; de behoefte aan eigen fuiven wordt dan ook minder scherp aangevoeld. Een factor die ook meespeelt, is internet, meer bepaald de chatrooms op het Net. Holebiʼs hoeven niet noodzakelijk uit te gaan om iemand te ontmoeten wanneer ze ook via internet afspraakjes kunnen regelen. Internetten is soms een veel goedkopere oplossing en werkt voor velen drempelverlagend: het aanspreken of aanklikken van iemand op internet blijkt

gemakkelijker te zijn dan het aanklampen van iemand op een holebifuif. Betekent dit alles dat we de handdoek maar in de ring moeten gooien en het voor bekeken moeten houden? Ik denk, en hoop, van niet. Ik ben ervan overtuigd dat de fuiven nog steeds een toegevoegde waarde kunnen hebben. Voorwaarde is wel dat we een goeie formule bedenken. De sleutel ligt daarbij volgens mij vooral bij het sociale aspect. Een pasklare oplossing ligt niet meteen voorhanden, maar door samenwerking van diverse verenigingen

en met een beter betaalbare zaal moet het mogelijk zijn ook nog in de toekomst fuiven te organiseren. Op die manier blijven ook de fans van hun geregelde fuif, al dan niet met bamba (kusjesdans), verzekerd. Alex Heijens In de coulissen van Het Roze Huis vingen we op dat er heftig wordt gebrainstormd over nieuwe, leuke fuifformules. Er is dus hoop! Alle creatieve suggesties graag naar [email protected]. Wie in de werkgroep fuiven van Het Roze Huis - ARK wil meewerken (v/m), kan op hetzelfde emailadres terecht.


11

12


Het Roze Huis zamelt geld in voor vereniging op Sri Lanka

Het Roze Huis - Antwerpse Regenboog-koepel greep de jaarlijkse gemeenschappelijke nieuwjaarsreceptie op de Draakplaats in Antwerpen (7 januari) graag aan om een kleine collecte te houden ten bate van “Companions on a Journey”, naar verluidt de bekendste holebi-organisatie op Sri Lanka, een eiland dat zwaar te lijden had van de tsoenami op 26 december 2004. “Internationale solidariteit mag geen loos begrip zijn, ook niet onder holebiʼs”, luidde de boodschap aan de vele honderden aanwezigen op de receptie. Een boodschap die gelukkig niet in dovemansoren viel. Een van de getrouwe vrijwilligers ging rond met “de schoendoos”.

Sherman De Rose Stichter van C.o.a.J. De “schoendoosactie” ten bate van Companions on a Journey leverde iets meer dan 836,50 euro (omgerekend ruim 33.700 oude franken) op. Geld dat Het Roze Huis - ARK zo spoedig mogelijk wilde bezorgen aan de Srilankese collegaʼs. Naast de “schoendoos” leverde ook het “spaarvarken” in Café Den Draak geld op voor de Srilankezen. Met inbegrip van het geld dat reeds in ons spaarvarken terechtkwam, staat de teller voor Companions on a Journey al op circa 1.040 euro (rond de 42.000 frank).

Waarom uitgerekend deze organisatie steunen, zal je zeggen? Companions on a Journey verloor onlangs minstens 36 van zijn leden als gevolg van de catastrofale vloedgolven. Een aantal leden raakte gewond als gevolg van de natuurramp. Meer dan 130 leden verloren hun dak boven hun hoofd. “Heel veel homoseksuelen worden door hun families aan de kant gezet en leven in groepjes samen in sloppenwijken”, meldde Companions on a Journey via de internetmedia. “De meeste van hen zijn ongeletterd, kampen met een gebrek aan werk en verdienen dikwijls hun geld in de seksindustrie of via allerlei klussen.”

Wie werft reclame voor

De Magneet

en voor www.hetrozehuis.be ? “The Big Screen Party” op zaterdag 21 mei! Op zaterdag 21 mei moet je absoluut de bekende zaal Harmonie in Antwerpen bezoeken. Want dan is het moment aangebroken voor, jawel, The Big Screen Party! Eerst kan je op groot scherm genieten van het enige échte Eurovisiesongfestival. Dat wordt weer flink supporteren en speculeren over de einduitslag! Na alle muzikale en andere opwinding, is het dan tijd voor een fantastische holebi-party met dj Nick van de Antwerpse holebi-zender O radio. De deuren gaan open om 19.00u, en de entree kost slechts 5 euro. Echt géén geld! Zaal Harmonie vind je natuurlijk aan de Mechelsesteenweg in Antwerpen. Meer inlichtingen bij The Pink Party People, p/a Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. E-mailen kan naar [email protected]. Bellen kan naar 0498/07.43.34.

De Magneet en www hetrozehuis.be kijken uit naar mannen of vrouwen die, bij voorkeur op vrijwillige basis, advertenties voor beide interessante media willen werven. We zoeken in eerste instantie mensen die vlot van de tongriem gesneden zijn, een zekere commerciële feeling hebben en een uitdrukkelijke sympathie voor en verbondenheid met Het Roze Huis en zijn activiteiten (kunnen) voelen. Het is belangrijk dat je bij potentiële adverteerders op een leuke manier “het verhaal van Het Roze Huis” en de eraan verbonden media kunt vertellen. De Magneet is het fraaie en inhoudelijk sterke kwartaalmagazine van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, dat wordt gemaakt door een gemotiveerde, gemengde redactie. Het blad wordt gretig verslonden door zijn talloze lezers en lezeressen. Daarnaast is er www.hetrozehuis.be, onze website die in de regel zo goed als dagelijks wordt bijgewerkt. De inkomsten uit advertenties dienen uiteraard om de continuïteit van beide media te helpen verzekeren. Heb je ernstige belangstelling? Dan zouden we graag jouw kandidatuur voor deze uitdagende vrijwilligersopdracht willen ontvangen! Stuur aub je volledige naam, adres en contactinfo naar denis [email protected] en [email protected]. Voel je vrij om in je e mailtje al iets te vertellen over je motivatie voor de vrijwilligersvacature.

Hartelijk dank!


13

Officiële presentatie op vrijdag 15 april aan Draakplaats

Marga zoekt zichzelf in lesbische roman “De nomade” Een zonnige ochtend in de krokusvakantie: ik plof neer in de zetel, neem de warmte van de woonruimte in me op en geniet van wat komen gaat. Ik hou pen en papier in de aanslag voor wat een heus interview moet worden, terwijl wat gezegd wordt regelrecht binnensijpelt in mijn ziel. We babbelen over levens, of beter: over dat ene leven dat je leven kunt. We praten over boeken, en vooral: over die twee heel bijzondere boeken die binnenkort worden uitgegeven. Uren later, onderweg naar huis, pik ik de draad van het hectische alledaagse weer op, maar mijmer ik voort: “Leeft er niet een nomade in elk van ons?” Wie is christine? Terwijl het gesprek zich ontspint, wordt het me meteen duidelijk: hier zit een erg veelzijdige vrouw voor me. Van opleiding germaniste, studeerde christine lafaille - ze schrijft haar naam volledig in kleine letters - ook filosofie.

“Wij zijn woestijnen, bevolkt door stammen, dieren en planten. De woestijn, het experimenteren met jezelf, is onze eigen identiteit, onze enige kans op alle combinaties die ons bewonen.” Zo schreef Gilles Deleuze ooit. “De nomade” schetst het verhaal van Marga, een vrouw die op zoek gaat naar zichzelf. Marga trekt, net als een nomade, rond en tracht aansluiting te vinden bij mensen die haar meer inzicht in zichzelf kunnen geven. Marga heeft drie kinderen, een leuke vrienden- en vriendinnenkring, een minnaar, een goede baan. Haar leven is oké. Een aantal gebeurtenissen zal haar leven gaandeweg sterk beïnvloeden en veranderen: Walter, haar neef en beste maatje, verongelukt. Ze ontmoet Elien, een intrigerende jonge vrouw, en raakt betrokken bij de roddels over haar lesbische collega Maria. Hoewel Marga er volledig van ondersteboven is, kan ze het niet langer ontkennen: ze is verliefd op een vrouw.

christine vertelt gedreven over haar werkervaringen, gaande van het werk in een boekhandel, kunstprentkaarten, Vitamine W en basiseducatie tot de lerarenopleiding voor het lager onderwijs. christines motto luidt: “Wanneer ik in een werksituatie heb geleerd wat ik moet leren, dan ben ik weg”. Ook het inleiden van volwassenen in de geschiedenis van de filosofie is iets wat ze vaak en graag deed, maar wat uiteindelijk teveel tijd opslorpte. Binnen het ruime vakgebied van de filosofie, trekken vooral moderne filosofen als Deleuze, Foucault, Irigaray, Braidotti en Cixous haar aan. Mensen die onder andere bezig zijn met het vrouwelijke denken en nadenken over het algemeen geponeerde “de mens = hij”. christine woont al 25 jaar samen met Mies en het paar heeft twee kinderen. Toen de kanker in 1996 voor het eerst toesloeg, begon een lang proces van aanvaarding. christine vertelt daarover: “Kanker is iets wat gaat deel uitmaken van je leven, net zoals je bruin haar, bruine ogen of een koppig karakter hebt. Er gaat geen dag voorbij zonder dat je eraan denkt.” “Vorm van verzet” Tijdens een langdurige chemokuur, hield christine spontaan een dagboek bij. Het werkte therapeutisch, ze had er geen enkele bedoeling mee. Maar iemand die het dagboek las, vond het zo pakkend dat het idee groeide om het te laten uitgeven. Na enige aarzeling werd uitgeverij EPO (Berchem) bereid gevonden het dagboek uit te geven, en begon er een proces van “inhoudelijk herschrijven”. “Hoe komt wat ik wil zeggen over bij de lezer?” “Is de toon niet te belerend?”. Uitgaande van dat soort vragen, werd de tekst flink herwerkt. Later volgden de punten en de kommaʼs: “Nooit ingeschat dat ik daar nog zo op zou worden gecorrigeerd”, vertrouwt christine me toe. Uiteindelijk dienen de zetproeven te worden verbeterd. “Het werk van deze week”, zegt christine. Ik zie de rode balpen klaarliggen. Op vrijdag 11 maart werd het herwerkte dagboek, “Chemo - Leven op de grens tussen wanhoop en vertrouwen”, voorgesteld aan het publiek. Dat gebeurde in de kelder van boekhandel de Groene Waterman, in de Wolstraat 7 in Antwerpen. Lesbische liefde De roman “De nomade”, ook het werk van christine, is een liefdesverhaal. Het boek vertelt over een zoektocht naar het bestaansrecht van een liefde van de ene vrouw voor een andere vrouw. Daarnaast is “De nomade” een boek over een zoektocht naar een eigen identiteit. “De nomade” is eerst en vooral een verhaal over verlangen, het verlangen om te bestaan, om te zijn wie je bent.

14


Heel kort geeft Marga toe aan de “amourette”, maar ze blijft zich afvragen of ze zoiets wel kan toelaten in haar leven. Wat zet ze op het spel, als ze openlijk een relatie met een vrouw uitbouwt? Wil ze dat wel, of juist niet? Wat houdt haar tegen? Door een misverstand voelt ze zich bedrogen en neemt ze afstand van Elien. Maar ze ondervindt al snel dat ze niet zomaar kan loskomen van haar nieuwe gevoelens.

Lang gekoesterde droom

“De Nomade”:

Vijftien jaar geleden al begon christine aan de roman te schrijven, met het idee: “Dit boek wil ik uitgeven voor ik even oud ben als Marga, die 47 jaar is”. Uiteindelijk wordt haar droom dus waar, al zag het er aanvankelijk helemaal niet rooskleurig uit. Sinds het begin van de jaren ʼ90 bood christine het manuscript ettelijke keren aan ter publicatie, maar telkens weer werd het geweigerd. De reden daarvoor was het lesbische thema, wat commercieel gezien een te klein lezerspubliek zou aantrekken. Niet enkel de “normaalheid” van de lesbische relatie druiste in tegen de algemeen geldende norm, ook de expliciete seksscènes die het boek bevat, vormden meer dan eens het struikelblok. Toen een Nederlandse uitgeverij anno 2000 het boek wilde uitgeven, stak een faillissement daar een stokje voor en borg christine, het strijden moe, haar tekst definitief op. Tot Bart De Smedt uiteindelijk het verschil maakte: naast zijn holebi-boekenwinkel, ʼt Verschil, startte hij met een nieuwe uitgeverij; hij stond erop dat christines boek het eerste werk zou worden dat hij op de mark bracht. Dat vond christine een enorm compliment.

Uit

“De nomade” laat zich lezen in verschillende lagen. Oppervlakkig gelezen gaat het over een vrouw-vrouw liefdesgeschiedenis, maar in een diepere laag gaat het over de zoektocht naar het “wie ben ik?”, het verlangen naar erkenning. Parallel aan de zoektocht van Marga komen er filosofische passages in voor, die het zoeken van het personage naar zichzelf een universeel karakter willen geven. Filosofie hoeft, in tegenstelling tot wat velen denken, niet zwaar op de hand of moeilijk te zijn. “Ooit kreeg ik een schouderklopje van een 90-jarige vrouw, die een van mijn filosofielessen bijwoonde en me achteraf toevertrouwde dat ze eindelijk had begrepen wat Kant had gezegd.”

“Hoe ver wil je gaan, Marga?”, vroeg ze, aan het begin van onze rit.

“Of neem een ander voorbeeld: het “ik” is niet concreet. Het is een aaneenschakeling van waarnemingen, waarbij we zo snel waarnemen dat we vermoeden dat achter die waarnemingen iets zit dat “ik” heet. Is dat zwaar? Is dat moeilijk?” Grote literaire ambities wil De Nomade niet hebben, het is gewoon de bedoeling dat het boek vlot leest en spankracht heeft. Uitleiding Ondanks het feit dat holebiʼs beter zichtbaar zijn en meer getolereerd worden in de maatschappij, zijn er toch nog veel aanvaardingsproblemen bij zowel jongere als oudere holebiʼs. De coming-out maken blijft moeilijk, de tolerantie en de zichtbaarheid ten spijt. Mij aansluitend bij christines verwachtingen bij het verschijnen van ʻDe nomadeʼ, hoop ik dat veel mensen dit een goed boek zullen vinden en dat het zowel door holebiʼs als heteroʼs graag zal worden gelezen. Op vrijdag 15 april (20.00u) wordt “De nomade” voorgesteld op de zolderetage van Het Roze Huis. Graag vooraf telefonisch of per e-mail reserveren (03 226 08 04 + [email protected]) omdat er maar een beperkt aantal plaatsen is. Op de aansluitende receptie op de eerste verdieping is iedereen welkom. Marianne Van Winkel

“De nomade”, uitgeverij ʻt Verschil, ISBN 9080923613, circa 300 blz., richtprijs 19,95 euro.

Zálig vind ik het, om naast of door het lage water te draven. De hoofden van de merries herhalen de deining van de golven en gewillig neemt mijn lichaam hun beweging over. Er is niets wat mij zo rustig maakt, als deze perfecte symbiose tussen mens en dier. Voorzichtig kijk ik zijwaarts naar Elien en merk tot mijn geruststelling dat zij er nu iets meer ontspannen uitziet dan bij ons vertrek.

christine lafaille

“Tot aan de volgende badstad misschien?”, antwoordde ik, alsof ik de vraag niet beter begreep. Opnieuw probeerde ik mijn stem plagend te laten klinken. In ieder geval steviger dan ik mij voelde. Verkeerd gegokt. Mijn relativerende poging mislukte totaal, want Elien gunde me geen blik. Na een stevige ruk aan de teugels draaide ze zich om, spoorde haar paard aan en reed in galop weg. Ik volgde, iets langzamer, en vraag mezelf ondertussen al heel de tijd af hoe ver we zullen gaan. Ik hoef heus niet intelligenter te doen dan ik ben om te merken wat er zich tussen ons afspeelt, maar ik vind er geen woorden voor. En datgene waarvoor ik geen taal ken, dat bestaat niet. De grenzen van mijn taal betekenen de grenzen van mijn wereld. Het is één van de weinige zinnen uit Wittgensteins Tractatus, die ik zo uit het hoofd kan citeren. Maar zei deze filosoof ook niet dat taal ons voor de gek houdt? Dat taal ons onopgemerkt van het vanzelfsprekende en het bekende naar het absurde kan brengen? Niet alleen de inhoud van het benoemde, maar vooral het onbereikbare ervan, dàt is de spiegel die de taal ons voorhoudt. Ik realiseer me maar al te goed dat wat er zich tussen ons afspeelt, niet benoembaar is en dus niet bereikbaar. Althans niet voor mij. De laatste dagen breng ik in een voortdurende tweestrijd door. Ik durf Elien niet af te wijzen uit angst deze welkome vriendschap te verliezen. Dat zou ik momenteel echt niet verdragen. Wat er tussen ons zindert, noem ik een variatie op Walters kameraadschap, en ik heb dat méér dan nodig. Eliens genegenheid, of noem het bewondering, of wat ze ook voor me voelt, doet me goed. Ik voel me herboren na een lange donkere wintertijd. Tegelijk besef ik dat ik een grens overschrijd. Elien is een lesbienne en ik ben een vrouw, en ze begeert me. Alleen al die gedachte bezorgt me helse zenuwen. Soms betrap ik haar op één van die speciale blikken, waarin ik puur zinnelijk verlangen opmerk. Ze doet zelfs geen moeite meer dit te verbergen. Niet wanneer we alleen zijn. Eigenaardig genoeg is dát juist wat ik het liefst van al wil, alleen zijn met haar, hoe geladen de sfeer tussen ons soms ook is. De eerste keer schrok ik van die intense oogopslag, sindsdien, moet ik eerlijk bekennen, zoek ik ernaar. Ik verzin zelfs mogelijkheden om met haar alleen te zijn, speciaal om haar blik op mij te weten. In haar ogen word ik iemand die ikzelf niet ken, iemand die schijnbaar de moeite waard is.


15

Moordenaar Sierraleoonse activiste aangehouden

De politie van Freetown in het West-Afrikaanse Sierra Leone heeft een man aangehouden en beschuldigd in verband met de moord op Fanny Ann Eddy. Dat meldde de website Gaylive. Fanny Ann Eddy werd op 29 september dood aangetroffen in het kantoor van de holebi-groep die ze in 2002 had opgericht. Ze werd slechts 30 jaar oud. Op het ogenblik van de moord was Eddy alleen aan het werk in de kantoren van de holebi-vereniging toen ze herhaaldelijk verkracht en met verschillende messteken vermoord werd. Haar nek werd gebroken. Eerst ging de politie ervan uit dat haar werk voor de holebi-beweging het motief was voor de moord. Nu blijkt dat de vermoedelijke moordenaar een gewezen werknemer was die de week voordien door Fanny Ann werd ontslagen. Bij zijn ontslag had de man met wraak gedreigd. De politie gaat ervan uit dat minstens een tweede persoon bij de moord is betrokken. Fanny Ann Eddy richtte de Lesbian and Gay Association van Sierra Leone op in 2002. Terwijl heel wat holebiʼs hun geaardheid angstvallig verborgen hielden, lobbyde zij bij ministers om de noden van holebiʼs te doen erkennen op het gebied van gezondheid en mensenrechten.

Fanny Ann Eddy

Portaalsite AfroGays mikt op zwarten in Duitsland Turkse of islamitische holebiʼs hebben in landen als België, Nederland en Duitsland al eigen verenigingen. Sinds enige tijd heb je in Duitsland ook een vereniging voor zwarte homoʼs, AfroGays. Zwarten hebben in de Duitse “homoscene” nog altijd met vooroordelen af te rekenen. Heel vaak denken homoʼs dat zwarte mannen bijzonder goed zijn bedeeld door de natuur bijvoorbeeld. AfroGays wil een aantal vooroordelen ontkrachten en meer informatie over zwarte homoʼs verspreiden. De organisatie mikt op “alle zwarte homoʼs in het Duitstalige gebied”. Bedoeling is zwarte homoʼs meer kansen te geven om vriendschappen te sluiten en partners te vinden. De portaalsite AfroGays biedt ook de kans onderling ideeën uit te wisselen. AfroGays hoopt om de drie maanden een landelijke bijeenkomst in een Duitse stad te organiseren. In december 2004 was er bijvoorbeeld een treffen in Essen. Stuttgart, Keulen en Berlijn staan op het programma. De ontmoetingen worden gebruikt om te borrelen en te eten, nieuwe mensen leren te kennen en te feesten. AfroGays is beïnvloed door de zwarte homogemeenschap in Groot-Brittannië, die behoorlijk groot en verscheiden is. Bij een recente telling waren op de portaalsite, www.afrogays. de, al meer dan 50 gebruikers geregistreerd. AfroGays denkt dat het aantal gebruikers nog sterk kan toenemen.

16


Kathleen Van Brempt: “Sommige holebiʼs staan nog te veel in de kou”

Minister aanvaardt geen blokkering werking verenigingen

De Antwerpse Kathleen Van Brempt (sp.a) is geen onbekende voor de meeste lezers en lezeressen van De Magneet. Als Vlaams minister is ze immers bevoegd voor gelijke kansen, nog steeds een belangrijk thema voor holebiʼs. We konden Kathleen ontmoeten op de nieuwjaarsreceptie van Het Roze Huis. Hoog tijd voor een gesprek, dachten wij zo. Over haar portefeuille, haar prioriteiten als bewindsvrouw, bepaalde groepen die meer aandacht verdienen en, natuurlijk, de continuïteit van Het Roze Huis, die zeer velen na aan het hart ligt. De Magneet: Beste Kathleen, we kennen u als de Vlaamse minister van Gelijke Kansen. Wat moeten we ons daar precies bij voorstellen? Kathleen Van Brempt: Eigenlijk kijk ik erop toe dat de gelijke kansen in Vlaanderen echt worden gerespecteerd. Het gaat dan vooral om groepen die zich soms in een minderheidspositie bevinden, zoals holebiʼs, vrouwen, allochtonen en mensen met een handicap. Met de federale a ntidiscriminatiewetgeving hebben we een sterke troef in handen. Als Vlaams minister kijk ik erop toe dat die wetgeving wordt gerespecteerd in Vlaamse materies, zoals arbeid, welzijn en onderwijs. DM: De anti-discriminatiewetgeving is inderdaad van groot belang. Het lijkt echter moeilijk om die altijd toe te passen. Over welke instrumenten beschikt u opdat holebiʼs ook echt op een gelijke behandeling kunnen rekenen? Van Brempt: Het is inderdaad niet vanzelfsprekend om zoʼn wettelijke gelijkheid ook in de feiten te vertalen. Het is vooreerst belangrijk dat minderheidsgroepen voor hun eigen belangen kunnen opkomen. We bieden

dan ook financiële steun aan de Holebifederatie, en die steun willen we in de toekomst graag voortzetten. Vorig jaar werd ook een projectsubsidie van 50.000 euro goedgekeurd om de lokale holebiwerking te ondersteunen (in dat verband houdt een medewerker van de Holebifederatie, ʻonzeʼ sympathieke Bart Vanderhoeven, kantoor in Het Roze Huis, nvdr). Daarnaast investeren we geregeld in specifieke projecten, zoals de campagne van Wel Jong Niet Hetero vorig jaar (“Als je haar maar goed zit”). Die wordt dit jaar trouwens herhaald. Op deze wijze trachten we de bekendheid van holebiʼs bij het grote publiek te verhogen. Ondertussen blijven we ook investeren in wetenschappelijk onderzoek. Zo financieren we mee de “ZIPP”studie van de Universiteit Gent die de omgeving en de leefwereld van holebiʼs in kaart brengt. Op basis van de conclusies van zoʼn onderzoek kunnen we het beleid aanpassen, zodat we nog meer holebiʼs kunnen bereiken. DM: U hebt nog enkele jaren voor de boeg als minister van Gelijke Kansen. Wat hoopt u in die periode te realiseren voor de Vlaamse holebiʼs? Van Brempt: De voorbije jaren is reeds een grote weg afgelegd inzake de acceptatie van holebiʼs in de maatschappij. Er is echter nog heel wat werk aan de winkel. Bepaalde groepen holebiʼs staan nog steeds te veel in de kou. In eerste instantie verdienen oudere holebiʼs bijzondere aandacht. In heel wat rusthuizen blijkt nog steeds een taboe te rusten op holebiseksualiteit. We brengen momenteel de situatie duidelijk in kaart. In een volgende fase zitten we samen met de minister van Welzijn, Inge Vervotte (CD&V), om concrete maatregelen uit te dokteren. Een relatief nieuw terrein vormen ook de allochtone holebiʼs. Die hebben in hun gemeenschap nog steeds met heel wat vooroordelen te kampen. We trachten hier alle betrokkenen rond de tafel te krijgen en het thema bespreekbaar te maken. Tenslotte werken we ook bij jongeren rond ʻcoming- outʼ. In samenwerking met de Vlaamse minister van Onderwijs, Frank Vandenbroucke (sp.a), loopt momenteel een project om de inrichtende machten en de leerkrachten te sensibiliseren rond het thema.

Van Brempt: Vanzelfsprekend heb ik het volste begrip voor deze vraag uit de holebigemeenschap. En ik steun die eis ook volledig. Deze kwestie ligt echter niet in mijn handen, vermits adoptie een federale bevoegdheid is. Als Vlaams minister kan ik wel op een andere manier mijn steentje bijdragen. Het zou al een belangrijke stap vooruit zijn wanneer holebirelaties steeds als gelijkwaardig zouden worden beschouwd in de discussie over gezinssituaties. Bepaalde voordelen, zoals ouderschapsverlof, zouden ook voor homoseksuele ouderparen moeten gelden. Helaas is voor sommige dossiers ook een federaal akkoord nodig, en op dat vlak verlopen de contacten soms erg moeizaam. Ik geloof ook dat er een grote behoefte bestaat aan een degelijk statuut voor lesbische ouderparen. Bij een geboorte via kunstmatige inseminatie gelden namelijk nog steeds weinig of geen rechten voor de tweede ouder. Voor dat probleem wil ik, samen met mijn collegaministers, een oplossing zoeken. DM: Tenslotte nog een vraag over de financiering van ons eigen dierbare huis, Het Roze Huis. De hoge huur die de stad Antwerpen vraagt, brengt de leefbaarheid van Het Roze Huis in het gedrang. Op de gemeenschappelijke roze nieuwjaarsreceptie van 7 januari, op de Draakplaats, gaf u aan de bezorgdheid van de Antwerpse holebi-gemeenschap te delen. Kunnen we van u concrete stappen verwachten? Van Brempt: Vooreerst wil ik even duidelijk stellen dat ik me over de kern van de zaak niet wil uitspreken. Het gaat namelijk om een zaak die op gemeentelijk niveau, en meer concreet door de bevoegde schepen (Chantal Pauwels van Groen!) moet worden uitgeklaard. De stad deed in het verleden veel moeite voor Het Roze Huis. Ik kan begrijpen dat het stadsbestuur nu een tegenprestatie vraagt. De vraag hoe groot die tegenprestatie moet zijn, kan uiteraard een punt van discussie zijn. De holebi-gemeenschap stak immers ook veel zweet en tranen in dit project. Het mag bovendien niet de bedoeling zijn dat de werking van de Antwerpse holebiverenigingen wordt geblokkeerd. Wees er maar zeker van dat ik dit dossier op de voet blijf volgen. Ik ben er echter van overtuigd dat de betrokken partijen tot een oplossing zullen komen. DM: En als dat niet het geval is? Van Brempt: Dan kom ik vanzelfsprekend tussenbeide.

DM: U weet dat het recht op adoptie een van de belangrijkste eisen is van de holebigemeenschap. Kunt u als minister hier enig gewicht in de schaal werpen?


Kurt Kegels

17

Roze Kunst Beeld

ù

Norbert Wille, Cathérine Noel en “onze” Bob Torfs exposeren Norbert Wille exposeert van 27 februari tot 2 april in de tentoonstellingsruimte van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Wille is beeldend kunstenaar, vormgever en interieurarchitect. Zijn schilderwerken of “assemblages” zijn onderzoeken naar maatverhoudingen in relatie tot structuur en kleur. Alle vormen zijn te herleiden tot modules van 18 millimeter. In feite is hij op zoek naar de perfecte maat- en kleurverhouding, aan de hand van mathematische getallen reeksen en de guldensnede. Wanneer hij in opdracht werkt, wordt de module van 18 millimeter ondergeschikt aan die van de ruimte. Wille ontwerpt ook meubels : “Meubels zijn in principe ruimtelijke kunstwerken met een functie, die een zelfde maatopbouw hebben als mijn schilderwerken. Vaak zijn mijn ontwerpen stapelbaar, dan wel omkeerbaar, of wordt er ter inspiratie gebruik gemaakt van een bestaand ʻklassiekʼ ontwerp. Naast mijn niet opdracht-gebonden (vrije) ontwerpen,werk ik ook in opdracht waarbij uw specefieke eisen met betrekking tot een meubel worden opgenomen in het ontwerp.” Voor deze expo wordt geen vernissage gepland.

Van 10 april tot 22 mei aanstaande exposeert Cathérine Noel in Het Roze Huis. Deze van

oorsprong Waalse kunstenares woont en werkt sinds enkele jaren op Zurenborg. Haar werk vertrekt vanuit het dagelijkse leven, en kan zowel gaan over de dramatische bomaanslagen in Madrid als over het verwoestende effect van aids op menselijke relaties. Maar ook minder expliciet te duiden, persoonlijke emoties weet Cathérine heel secuur en expressief te vangen met haar penseel. Een vaak terugkerend thema is de drie-eenheid die zij vormt met haar twee huisgenoten, een homopaar. Ze verwerkt daarbij de eigen reacties en gevoelens en de reacties van “de buitenwereld”. Cathérine Noel slaagt erin haar persoonlijke leefwereld herkenbaar te maken, het fundamenteelmenselijke erin naar voren te schuiven, in een doorgaans abstracte en erg expressieve stijl. Een bijzonder beklijvende expo.

18


Van 29 mei tot 3 juli hangen werken van Bob Torfs

in Het Roze Huis. Deze originele tekenaar en schilder toont waar hij allemaal van geniet en waar hij zich graag mee bezig houdt. Een ondeugende guit, die Bob, een man die ook bekend is als de sympathieke en speelse cartoonist van het tijdschrift De Magneet. Op de expositie zullen de originelen te zien zijn van een reeks unieke prentkaarten die Bob Torfs voor Het Roze Huis - ARK tekende. De originelen en ander werk van Bob zullen te koop worden aangeboden.

Meer inlichtingen over de expoʼs van Norbert Wille, Cathérine Noel en Bob Torfs:: [email protected].

Niet te missen: kunstwedstrijd “Coming-Out Art”

ù

ù

Van 11 september tot 23 oktober is het tijd voor “Coming-Out Art” in Het Roze Huis. Er loopt namelijk een grandioze kunstwedstrijd voor alles en iedereen, in het kader van ons feestjaar 2005. Iedereen kan deelnemen: Jong/oud, man/vrouw, holebi/hetero, allochtoon/autochtoon, amateur/professioneel, beginner/ervaren. Met alles: beeldende kunsten proza/poëzie foto/video/film songs/ muziek websites/ performance/voordracht/theater installaties / enzovoorts. De enige voorwaarde: het werk moet de titel dragen: “coming-out” en vormelijke en inhoudelijk daarnaar verwijzen. Het werk dat het beste het hele gebeuren van de “coming -out” oproept, wint. De kunstwedstrijd is een initiatief van het gespreksen onthaalteam (GOT) van Het Roze Huis. Meer info: elke donderdagavond tussen 19.00 en 21.00 zijn er in Den Draak, het café van Het Roze Huis, onthaalmedewerkers aanwezig; Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. E-mail [email protected]. Bellen over de wedstrijd kan met Guido Hermans via 0475/35 79 03.


19

Antwerpen steekt tandje bij voor holebi-toeristen

Digitaal roze stadsplan in de maak Homoʼs of lesbiennes die bij Toerisme Antwerpen binnenlopen om informatie over de plaatselijke “scene” te krijgen, stellen in vele gevallen omfloerste vragen om hun doel te bereiken. Voor een aantal van de medewerkers aan de toerismebalie werd het mettertijd iets makkelijker om signalen op te vangen waaruit blijkt dat een toerist(e) eigenlijk gewoon inlichtingen wil over het aanbod voor liefhebbers van de herenof damesliefde. “We zijn niet meteen van plan om aan holebi-marketing te gaan doen”, verklaart Annik Bogaert, de directeur bij Toerisme Antwerpen. “Het is wel onze bedoeling extra inspanningen te doen zodat we holebitoeristen veel beter kunnen informeren.” Niet alleen voor holebiʼs maar ook voor heel wat anderen is Antwerpen meer dan ooit een bruisende, vibrerende stad die (bijna) alles mee heeft. De stijgende interesse van toeristen voor de Scheldestad blijkt ook uit de hordes journalisten die Antwerpen aandoen. “Jaarlijks begeleiden wij circa 300 journalisten uit alle windstreken”, becijfert Annik Bogaert. “De plaatselijke pers ziet vaak vooral alle gebreken, maar de buitenlandse journalisten keren meestal uitermate enthousiast naar huis terug. We krijgen hier vooral lifestyle-journalisten over de vloer. Die hebben vooral ogen voor alles wat te maken heeft met eten en drinken, mode, design, antiek, savoir-vivre, het project ʻDe Werf van de Eeuwʼ enzovoorts. Een van de journalisten die ik me herinner, schreef zelfs een verhaal voor een vakblad van tuinarchitecten.” In Het Roze Huis liep eerder dit jaar nog een Parijse journalist binnen die werkte voor een blad als “Préférences”. Een bezoek waarvoor Het Roze Huis en Toerisme Antwerpen prima samenwerkten. Terug naar al wat Antwerpen aan fraais te bieden heeft! Alleen al het ruime aanbod aan winkels is vaak voldoende om een journalist tot een flink

20

verhaal te bewegen. Toerisme Antwerpen stelde vast dat Britse toeristen eerder naar Brugge of Brussel afzakken dan naar Antwerpen. “Britten hechten veel belang aan verlovingsfeesten, dus besloten wij Antwerpen te promoten als ideale plek om een diamanten verlovingsring te kopen. Bij het Franse publiek moeten we het vooral hebben van kunst en galerijen. Nederlanders vinden zo ongeveer alles leuk aan Antwerpen: het shoppen, het Boergondische karakter en ga zo maar door. Maar voor alle toeristen geldt dat je moet proberen geregeld iets nieuws aan te bieden. Vanuit die overweging


ontwikkelden we samen met Strategisch Plan Regio Antwerpen/Winkelcentramanagement een Antwerps shoppinggidsje dat de toeristen niet alleen naar de Meir brengt, maar ook naar de Leien, de Kloosterstraat, de Wilde Zee en de buurt rond de Modenatie. Zoʼn shoppinggidsje is voor touroperators een handig hulpmiddel om Antwerpen als bestemming te promoten.” Voor holebiʼs wil Toerisme Antwerpen in de komende jaren stelselmatig goeie informatie kunnen bieden zodat ook zij maximaal aan hun trekken kunnen komen in Antwerpen. “Onze

baliemedewerkers krijgen sowieso geregeld discrete vragen van holebi-toeristen. Het is vaak de kunst uit te vissen wat zulke toeristen precies willen weten. We hadden hier ook gay-stadsplannetjes van een Duitse uitgeverij in onze rekken liggen, maar die raakten vaak uitgeput en waren niet altijd meer volledig actueel. In 2004 beslisten we om beter te gaan informeren.” Directeur Bogaert en Inge Marstboom, de projectmanager voor toerisme bij het Strategisch Plan Regio Antwerpen, zijn er niet van overtuigd dat het zinvol zou zijn om echt aan “holebimarketing” te gaan doen met de stad. Betere informatie voor holebi-toeristen is volgens Bogaert en Marstboom te verkrijgen door een nauwe samenwerking met het verenigingsleven en andere partners. Toerisme Antwerpen heeft duidelijke aanwijzingen dat steeds meer holebiʼs de charmes van Antwerpen ontdekken. “Bij een evenement als NaviGAYtion blijven veel bezoekers in de stad overnachten. Die mensen zijn erg tuk op het aanbod qua kunst en cultuur. Bij een zeilersevenement als Waterkant is het veel minder gemakkelijk om de deelnemers ook voor andere dingen warm te krijgen. Holebiʼs zijn gevoelig voor themaʼs als design, actuele trends en shopping. In dat opzicht vormen ze wel een erg dankbaar publiek.”

In de voorbije jaren profileerde Antwerpen zich, min of meer spontaan, steeds sterker als belangrijke modestad in Europa. Eens te meer iets wat de interesse van sommige groepen toeristen kan aanwakkeren. “We werken nu aan een soort van ʻpresentatiekaftʼ voor al wie commercieel met toeristen te maken krijgt. Hotelmanagers, culturele instellingen, groepsrestaurants, verenigingen, de pers: het zijn allemaal partners met wie wij graag willen samenwerken.” Opgefrist Het algemene toeristische stadsplan van Antwerpen werd in de loop van 2004 grondig

opgefrist. “Nu het algemene plan vernieuwd is, kunnen we die basis aan diverse doelgroepen ter beschikking stellen, met name langs digitale weg. Zo zullen we zeker een digitaal stadsplan voor holebiʼs ontwikkelen. Of we dat holebiplannetje ook zullen drukken, staat nog niet vast; maar het valt zeker niet uit te sluiten.” Voor het holebi-plannetje wil Toerisme Antwerpen “de sleutelspelers” in de stad in kaart brengen. “Zowel in het verenigingsleven als in het commerciële circuit. Het spreekt vanzelf dat Het Roze Huis voor ons een belangrijke gesprekspartner is. De organisatie kan ons geregeld van nieuwe informatie voorzien.”

opborrelen en vermijden dat het hier te steriel of artificieel zou worden.” Spannend is het nieuws dat Antwerpen onlangs mocht toetreden tot “Cool Capitals”, een toeristisch project van Amsterdam, Wenen en Zürich. De toeristische diensten van Antwerpen, Amsterdam, Wenen en Zürich zullen zich samen promoten op de Amerikaanse markt. Ze willen daarbij de boodschap uitdragen dat ze alle vier “cool capitals” of “cool cities” zijn. “De drie andere steden hadden Antwerpen er graag bij omdat de buitenlandse consument ons stilaan is gaan beschouwen als een hippe stad. Amsterdam ziet ons niet alleen als een concurrent maar ook als een ʻtrekkerʼ. Wij achtten de tijd rijp om ons aan te sluiten bij Cool Capitals. Op Vlaams niveau nemen Antwerpen en Gent samen de derde plaats in bij de toeristische bestemmingen; Brugge en Brussel scoren beter. Maar in het geval van Cool Capitals zitten wij als Vlaamse vertegenwoordiger op de eerste rij, een troef dus.” Inge Marstboom: “Wij hebben zelf nooit sterk verkondigd dat Antwerpen hip of ʻcoolʼ is. De buitenwacht is steeds meer in die termen over ons beginnen te schrijven, en als stad spelen we daar nu doelbewust op in. De modeacademie heeft grote verdiensten op dit punt; zij hielp Antwerpen op de kaart te zetten als modemekka. De grote modehuizen in Europa zeggen ons dat ze bijna nergens anders dan in Vlaanderen zoʼn grote concentratie aan winkels van grote kledingmerken bij elkaar vinden. Dat betekent dat hier toch een redelijk modebewust volkje leeft dat graag mooie kleren koopt en van degelijke kwaliteit houdt.”

Echt studiewerk over het potentieel van het holebi-toerisme werd in Antwerpen niet verricht. “Het is sowieso erg moeilijk om in de toeristische sector onderzoek te doen”, vertellen Bogaert en Marstboom. “Om te weten wat een consument precies besteedt, ben je aangewezen op diepte-onderzoek. Bovendien moet je goed kunnen definiëren wie een toerist is. Voor ons is een toerist iemand die op minstens 2 uur rijden en 20 kilometer van huis is en die zich ʻmet een vrijetijdsmotiefʼ naar Antwerpen verplaatst.” Van burgemeester Patrick Janssens krijgt Bogaert wel eens de vraag hoeveel toeristen naar Antwerpen afzakken. “Joost mag het weten”, dixit Bogaert. “Ik heb daar geen goed antwoord op. Maar ik kan natuurlijk wel zeggen hoeveel overnachtingen van toeristen er in de stad zijn.” “Goeie mix” Annik Bogaert vindt het erg belangrijk dat Antwerpen een “goeie mix” behoudt. “Antwerpen moet een stad blijven waar het goed wonen, leven en werken is. We moeten zeker geen stad worden als Brugge of Venetië, waar het toerisme allesoverheersend is geworden. De Antwerpenaar mag zich nooit buitengesloten voelen door een te grote toestroom aan toeristen. Het is net de charme van de stad dat iedereen zich hier kan thuisvoelen. Laten we dus vooral veel nieuwe initiatieven spontaan

Cool Capitals werkt samen met het Nederlandse bureau voor toerisme in New York en met het Belgian Tourist Office in The Big Apple. Lifestyle, mode, design, cultuur en gastronomie zijn allemaal elementen die de vier deelnemende steden willen uitspelen bij de Amerikaanse consument. “We mikken met name op hoogopgeleide, redelijk bemiddelde Amerikanen die bereid zijn voor drie of vier dagen naar Europa te reizen, om daar enkele hippe steden aan te doen. Cool Capitals heeft het niet alleen gemunt op toeristen, maar ook op zakenlui die tijdens hun verblijf ook een beetje toerisme willen meepikken. In het kader van het project plannen we inlassingen van advertenties in het grote Amerikaanse reisblad Travel & Leisure.” Volgens Bogaert zullen de nauwere contacten met de Amsterdamse collegaʼs zeker leerrijk zijn voor de Antwerpenaars. “Maar de Amsterdammers zeggen ons nu al dat ook zij veel van ons kunnen opsteken. De Nederlanders zijn jaloers op de wijze waarop wij strategisch werken rond grote evenementen; denk aan Antwerpen 93, het Van Dijck-jaar (1999), het Modejaar (2001) en het Rubensjaar (2004).” Denis Bouwen

www.visitantwerp.be www.coolcapitals.com (Antwerpen wordt toegevoegd in 2005)


21

Alexander de Grote werd maar één keer verslagen

Heerser was herenliefde zeer genegen

“Alexander werd maar één keer verslagen, door de dijen van Hephaestion.” Uitspraak over Alexander III, de Grote (Pella, 356 vC Babylon, 323 cC) Alexander de Grote - juist: die kerel van de film - is één van de grootste figuren uit de geschiedenis van de mensheid geweest, vooral de geschiedenis van de relaties tussen het Oosten en het Westen. In een beperkte tijdsspanne sloeg hij de brug tussen beide cultuurgebieden. Alexander speelde dat bijvoorbeeld klaar door het stichten van zeventig steden, meestal onder de naam Alexandrië, het organiseren van ontdekkingsreizen en het openen van

22

handelswegen. De beroemde heerser wilde graag gemengde huwelijken in de hand werken. Hij trachtte voor de Macedoniërs hun “stamkoning” te blijven, maar voor de Egyptenaren werd hij de farao, en voor de Aziaten de “koning van Azië”. Kortom, hij streefde ernaar een oikoumenè (“bewoonbare wereld”) te scheppen met een vrij verkeer voor allen. In het jaar 334 voor Christus vertrok de jonge koning Alexander met ongeveer 30.000 voetsoldaten en 5.000 ruiters op een veldtocht naar het machtige Perzië. Zijn doel was het


onderwerpen van de Perzen. Ondanks de numerieke minderheid versloeg hij de Perzische koning Darius en werd hij later tot opvolger van de faraoʼs verkozen. Tevens veroverde hij Bactrië en voerde hij zijn soldaten naar het verst gekende deel van de toenmalige wereld. Daar deed hij de Indische koning Poros met zijn strijdolifanten in het zand bijten. In 323 voor Christus was Alexander bezig met het voorbereiden van nieuwe veldslagen tegen de heersers van de middenmeren toen hij in het legendarische Babylon sterf. Op zichzelf al stof genoeg voor een indrukwekkende film natuurlijk. Maar regisseur

Oliver Stone (“JFK”, “Platoon”, “Nixon”) wou toch meer het liefdesleven van Alexander in de verf zetten. Alexander was niet louter homo- of biseksueel, maar wel “triseksueel”, aldus Stone. Verder wordt in de lange documentaire-achtige film (duur: 173 minuten) tussen de heren slechts kuis gevreeën.

Stone koos ervoor ons een zeer complete en gedetailleerde kijk op het leven van Alexander (vertolkt door de erg fraaie en sexy Colin Farell) te geven. We leren Alexander kennen vanaf het moment dat hij een jongetje van een jaar of acht is, tot aan de herinneringen van Ptolemeus (Anthony Hopkins), zoʼn veertig jaar na zijn dood. Daarmee koos Stone er ook voor om veel te veel te vertellen in veel te weinig tijd. Hoewel de film bijna drie uur duurt, is dat bij lange niet genoeg om recht te doen aan het verhaal dat Stone ons wil vertellen.

Geschiedenis van de Westerse Filosofie: “Wat de invloed van Aristoteles op hem aangaat, daarover kunnen wij denken wat ons het waarschijnlijkst lijkt. Ik ben geneigd deze voor nihil te houden. Alexander was een eerzuchtige en hartstochtelijke knaap, die overhoop lag met zijn vader, en waarschijnlijk weinig van leren moest hebben. Ik kan mij niet voorstellen dat zijn leerling hem voor iets anders kan hebben gehouden dan voor een saaie, oude, pedante vent die door zijn vader was aangesteld om hem van kattekwaad af te houden. Het is waar dat Alexander een zekere parvenu-achtige eerbied had voor de beschaving van Athene, maar dat had hij gemeen met zijn hele geslacht, dat wilde bewijzen dat het geenszins uit barbaren bestond. Deze eerbied kwam ongeveer overeen met het gevoelen dat de 19de eeuwse Russische aristrocraten koesterden voor Parijs. Daarom had zij niets met Aristoteles te maken. En ik kan dan ook niets anders in Alexander ontdekken dat van zijn leermeester afkomstig zou hebben moeten zijn.” En Russell gaat voort: “Ik vermoed dat Aristoteles Alexander tot het eind van zijn leven zal hebben beschouwd als ʻdie luie en koppige jongen, die nooit iets heeft kunnen snappen van filosofieʼ. Over het algemeen schijnt er even weinig contact tussen deze beide grote figuren te zijn geweest, als wanneer zij in verschillende werelden hadden geleefd.” Na de gewelddadige dood van zijn vader, Philippos II van Macedonië (vermoord door een afgewezen minaar) kwam Alexander in 336 voor Christus op 20-jarige leeftijd aan de macht. In de periode van slechts 13 jaar die hem scheidde van zijn dood schiep hij een immens wereldrijk.

Er is veel te weinig tijd om stil te staan bij de gebeurtenissen en je wordt als kijker meegesleurd van het ene keerpunt naar de volgende cruciale beslissing. Wat ontbreekt, is enige betrokkenheid bij de keuzes die Alexander maakte. Waar kwam zijn drang tot veroveren vandaan? Waarom werd hij zoʼn inspirerende leider voor zijn leger? Waarom volgden zijn troepen hem letterlijk tot het einde van de wereld? Hoe kreeg hij dat alles voor elkaar? Dichtung oder Wahrheit? “Alexander, arrogant, dronken, wreed, wraakzuchtig en in hoge mate bijgelovig, paarde hij de ondeugden van een kapitein van de Highlanders aan het fanatisme van een Oosters despoot.” (A.W. Benn “The Greek Philosophers” Vol I, p.285) Aristoteles Van zijn dertiende tot zijn zestiende jaar kreeg Alexander les van de grote Griekse wijsgeer Aristoteles. Bertrand Russell zegt hierover in zijn

ontstaan in de agrarische samenlevingen van het Oosten en Midden-Oosten. De Griekse mythologie verhaalt van zijn reizen naar oostelijke landen, zoals Indië. Op die tocht verzamelde hij dank zij betoveringen een leger volgelingen. Deze Dionysos was een volmaakt krijgsheer. De god Dionysos brengt vreugde en passie, waanzin en profetie, extase en wijsheid. De vrijheid van Dionysos overstijgt goed en kwaad: ze stelt zich buiten de wet, gewoonte of moraliteit. Alexander werd een toegewijd volgeling van deze Dionysos.

Hoe moeten we ons het intieme leven van Alexander voorstellen? Was hij getrouwd, had hij vrienden? Alexander arrangeerde huwelijken voor zichzelf en zijn vrienden: “Zelf trouwde hij met Barsine, de oudste dochter van de Perzische koning Darius”, schrijft Arrianus (“Perzische veldtocht van Alexander”) in zijn verhaal, “en volgens Aristoboulos huwde de machtige heerser ook nog met een ander, namelijk Parysatis, de jongste dochter van Ochos. Hij was al getrouwd met Roxanne, de dochter van Oxyartes, de Baktriër. Aan zijn vriend Hephaiston gaf hij Dryeptis, ook een dochter van Darius, een volle zuster van zijn eigen vrouw; in totaal verdeelde hij ongeveer 80 bruiden onder zijn manschappen en vertrouwelingen. Iedere bruidegom nam zijn bruid mee naar huis, en Alexander gaf aan alle vrouwen een bruidschat.” Zoʼn 2.300 jaar geleden hadden de mannen in Griekenland echter vrouwen, minaressen en minnaars. De liefde van volwassen mannen voor elkaar werd in Alexanders tijd evenwel kritisch beoordeeld: ze stond de voortplanting in de weg en vormde een bedreiging voor de structuur van de samenleving. Het leek erop dat de Grieken er niet zozeer om gaven met wie je seks had, maar wel belangrijk vonden welke rol je in die relatie vervulde. Alles draaide rond macht en sociaal aanzien.

Dionysos Via zijn moeder, Olympias van Epeiros, raakte hij ingewijd in de eredienst van Dionysos, de god van de wijn en passie. Dionysos is ook een vruchtbaarheidsgod,

Wanneer iemand een passieve rol speelde in een relatie met iemand van een lagere sociale status, werd daar op neergekeken: hij verlaagde zichzelf tot “de status van vrouw”. Maar wanneer hij een dominante rol speelde, dan kon het niemand wat schelen! Zijn partner


23

kon een vrouw zijn, een knaap of een jongere man.

Bagoas liet Orsines ter dood veroordelen. Tijdens zijn executie sprak deze de woorden: “Ik heb gehoord dat vroeger de vrouwen heersten in Azië, vandaag de dag heersen de eunuchen!” Alexanders genegenheid voor Bagoas blijkt ook uit het feit dat hij hem een leidinggevende functie toevertrouwde. Hun verhouding wordt gestaafd door verschillende historici uit die tijd, onder wie Plutarchus, die verhaalt dat de liefde van Alexander algemeen bekend was onder de troepen. Plutarchus verwijst naar een danswedstrijd die door Bagoas gewonnen werd. Hierdoor mocht hij bij de koning komen zitten. “De Macedoniërs waren hierdoor zo verblijd dat ze Alexander roepend aanspoorden om Bagoas te kussen en niet ophielden met handgeklap tot Alexander Bagoas in zijn armen nam en hem warm kuste.” (Plutarchus, “De Levens”) Hephaestion

Relaties Daarom was het meer oirbaar dat volwassen mannen relaties aanknoopten met jonge jongens om hen op te voeden en in de volwassenheid te begeleiden. Alexanders vader, Philippos II, jaagde heel zijn leven op jonge minnaars. Hij werd zelfs vermoord door een voormalige minnaar, Pausanias, die hij had verstoten voor een aantrekkelijker knaap. Een andere grote liefde van Alexander was de eunuch Bagoas. De twee ontmoetten elkaar terwijl Alexander oorlog aan het voeren was tegen Darius. De Perzische koning wilde vrede sluiten met Alexander en bood hem rijke geschenken aan, waaronder de mooie knaap Bagoas. Alexander installeerde Bagoas in een villa in de buitenwijken van Babylon en verlangde van zijn ondergeschikten dat ze de knaap met geschenken zouden overladen. Dat deden ze allemaal, met uitzondering van de satraap Orsines, die het verwijt uitte dat hij “gekomen was om de vrienden van Alexander te eren en niet zijn hoeren”, en dat “het niet de gewoonte was van de Perzen om met mannen in het huwelijk te treden die in vrouwen waren veranderd om er mee te kunnen paren”.

Deze nieuwe liefde beïnvloedde geenszins de diepe toewijding van Alexander tot Hephaestion. De twee waren samen opgegroeid en Hephaestion trok als veldheer samen met Alexander naar het onbekende. Ook deze verhouding moet wijd en zijd en niet alleen onder de troepen verbreid zijn geweest. De cynische filosoof Ptolemeus schreef hierover een brief naar Alexander : “Indien je kalos kagathos (mooi en goed) wenst te worden, gooi dan al je kledingstukken weg, en vergezel ons. Maar dat zal je zeker niet aankunnen, want je word geregeerd door de dijen van Hephaestion.” Maar Hephaestion sterft plots aan de gevolgen van tyfus tijdens de zomerfeesten in Ecbatana in Perzië, op de terugweg van Indië. Alexander, die tot dan was geteisterd door verwondingen en ontberingen die elke gewone sterveling simpelweg zouden neervellen, geraakt maar niet over het verlies heen. Er wordt verteld dat hij dag en nacht op het dode lichaam van zijn vriend lag en uiteindelijk moest worden weggesleurd door zijn vrienden. De drie daaropvolgende dagen bleef hij verstomd, de ogen vol tranen, zonder eetlust. Daarna beval hij dat al zijn haar werd

afgeschoren en dat alle versieringen in de stad zouden worden verwijderd. Het dode lichaam van Hephaestion werd gebalsemd en naar Babylon vervoerd om aldaar op een luxueuze brandstapel te worden geofferd. Alexander maakte daartoe fabelachtige bedragen vrij. Maar hij kon niet vermoeden dat Babylon ook voor hem de laatste halte zou worden. Gedwongen om in de stad te blijven tijdens de gloeiend hete zomermaanden, en geteisterd door muskieten, werd Alexander ziek en stierf hij na een kort ziekbed. Dat was in het jaar 323 voor Christus; Alexander was toen maar 33 jaar oud. Kunnen we nu stellen dat Alexander de Grote een belangrijk “voorman” was van de holebibeweging? De homoseksualiteit heeft hij met ons holebiʼs gemeen. Maar ik denk dat hij met de opvattingen die hij koesterde in onze tijd in bars of darkrooms zou blijven vasthangen. Er werd daar bij die Grieken een overdreven aandacht besteed aan goden en heldendaden en uiterlijk vertoon. Zijn toewijding aan Dionysos zal dat allemaal wel een beetje in de hand hebben gewerkt. Vandaag kan je Dionysos nog enkel betrachten in de Van Schoonhovenstraat… En Alexander was toch zo vreselijk jong, eigenlijk nog veel te jeugdig en overmoedig om zich veel over het leven en de medemens te bezinnen. Maar misschien is dat over lijken gaan wel eigen aan alle veroveraars: we kunnen moeilijk van Hitler zeggen dat hij in de loop der jaren verstandiger werd. Ook Mao Zedong stapte gezwind over stapeltjes lijken. Het blinde geloof in het eigen gelijk is eigenlijk van alle tijden! Alexander dacht dat bij Indië de wereld ophield en wilde binnen die grenzen de onbetwiste alleenheerser worden. Dat wilde hij te allen prijze bewijzen. En dat werd hem ook fataal. We kijken nog evenwel nog steeds naar Alexander op omdat hij het lot deelde van zijn soldaten en niet regeerde vanuit de comfortabele heersersstoel. En wie weet, was die Hephaestion misschien wel echt de énige die iets in zijn leven te betekenen had… Marc Daems

(met dank aan Het Roze Rijk - Nederland)

24



25

Activist Anas Jazouli ondersteunt vanuit Parijs holebiʼs in Marokko

Vechten tegen de “muntthee-kaai”? de grote steden sterk lijkt op die in de Europese centra. Op het Marokkaanse platteland en in de bergen zijn ze nog veel behoudsgezinder.”

Niet zo lang geleden vernieuwde Marokko zijn familiewetgeving. Het land verwierf daardoor extra aanzien in de wereld. Velen dachten dat “het modernisme” nu eindelijk zijn intrede in het Maghrebland zou doen. Dat is ook zo, maar slechts op heel beperkte schaal. Voor vrouwen betekende de nieuwe wetgeving een revolutie. Voor holebiʼs veranderde nauwelijks iets. Dat kreeg de redactie van De Magneet te horen van een Marokkaanse holebi-activist die, als banneling in Parijs, stoutmoedig en hardnekkig voor “onze zaak” strijdt. Als het ware rechtstreeks vanuit Parijs, van “onze correspondent” Anas Jazouli.

In de nabije toekomst verwacht Anas geen grote veranderingen meer wat betreft de houding van de Marokkaanse samenleving ten opzichte van holebiʼs. De Marokkaanse maatschappij als geheel blijft immers zeer conservatief. Anas verwacht wel nog evoluties “op het vlak van de sensibilisering en de persoonlijke hygiëne” (lees: inzake volksgezondheid, aidspreventie enzovoorts). DM: Hoe zou je de huidige situatie voor holebiʼs in Marokko beschrijven?

“Anas Jazouli?” hoor ik je vragen. Even wat toelichting. Jazouli is een Marokkaan, geboren in Rabat in 1966. Getrouwd en vader van twee kinderen. Heel degelijk opgeleid, met onder andere een doctoraat in wiskunde en een getuigschrift in architectuur, noemt deze man zich “gay-friendly, dès la première heure”. Gayvriendelijk dus, vanaf het begin. Anas Jazouli is voorzitter van de “Mouvement Laïc marocain” (Marokkaanse beweging van leken) en lid van de “Mouvement pour la défense des minorities au Maroc” (Marokkaanse beweging voor de verdediging van minderheden). Anas is in de ware zin van het woord een voorvechter van de minderheden in zijn thuisland. Ondanks de aversie van 400.000 moslims, de tegenwerking van de autoriteiten en doodsbedreigingen organiseerde hij zelfs al een paar keer de “Miss Maroc”-verkiezing. Met het te verwachten tumult tot gevolg. Op internet vind je dan ook verhalen die de man verguizen en hem beschuldigen van onfrisse praktijken om geld af te truggelen. De Magneet is niet blind voor die “aantijgingen”, maar achtte het toch zinvol met de activist een “internetgesprek” te voeren. Want innovatie is maar een onbenullige term voor wat deze man allemaal realiseert “vanop afstand”. Vanwaar zijn motivatie voor al wat hij doet? “Reeds op het college was mijn beste vriend een homo”, vertrouwt Anas me toe. Die jongen was geregeld het doelwit van de agressie van “enkele imbecielen”. Na de studies keerden de twee terug naar Marokko en besloten zij een stuk van hun energie te wijden aan het bekampen van onverdraagzaamheid en het bevorderen van het humanisme. In die zin noemt Anas zich “de eerste Marokkaan die openlijk de rechten van minderheden opeist”. En hij doet dat met name voor homoʼs, lesbiennes, transseksuelen en biʼs. “Maar ook voor vrouwen als dusdanig”, voegt hij er meteen aan toe. Na een reeks verbale en fysieke aanvallen tegen zijn persoon “verbande” Anas zichzelf naar Parijs. Een internetinterview dan maar. Uitgaande van de nieuwe wind die in Marokko waait sinds het aantreden van koning Mohammed VI.

26

Anas Jazouli De Magneet: Welke hervormingen in de recente Marokkaanse wetgeving zijn van betekenis en voor wie zijn ze bedoeld? Anas Jazouli: “De belangrijkste verandering gebeurde met de “moudawana” (gezinscode), zeg maar de wetgeving over het statuut van de vrouw. De aanpassing van die wetgeving betekende een enorme stap in de richting van een moderne maatschappij. Meer nog: ze is een geweldige overwinning voor de Marokkaanse vrouwen, en ook voor de monarchie. De koning breekt resoluut met eeuwenoude culturele en godsdienstige tradities! Toch blijft het huidige rechtssysteem nauw verbonden met de islam. Je mag niet vergeten dat wij een traditie van 14 eeuwen islamitische geschiedenis achter ons hebben liggen. Een modern geïnspireerde hervorming betekent dus nog niet dat wij naar een “lekenstaat” evolueren, waarin de politiek haar beslissingen niet op religieuze overwegingen baseert.” DM: Is er dan niets veranderd voor holebiʼs? Anas: “Toch wel. Homoʼs worden niet meer zomaar opgesloten zoals korte tijd geleden nog wel het geval was. Er zijn nu echt meer rechten voor een aantal minderheden. Hoewel er nog flinke weerstanden zijn tegen de vernieuwing, streeft de nieuwe koning echt wel naar meer openheid en meer respect voor de rechten van de mens. In vier jaar zijn er echt grote dingen verwezenlijkt.” “Vergeet echter niet dat de Marokkaanse maatschappij geen westerse samenleving is. Elke verandering kan dus maar tot stand komen met respect voor de zienswijzen van een heleboel groepen in de maatschappij. En het spreekt vanzelf dat zoiets in de grote steden beter lukt. Ik zou zelfs durven te stellen dat de toestand in


Anas: “Sinds het aantreden van Mohammed VI werden holebiʼs in snel tempo een stuk zichtbaarder. De nieuwe koning heeft modernere opvattingen en is democratischer wanneer het om de eerbiediging van de mensenrechten gaat. Holebiʼs verenigden zich in diverse organisaties en stelden een tamelijk ambitieuze agenda op. Er kan nu over heel wat meer themaʼs worden gedebatteerd, en de zichtbaarheid van holebiʼs is dus toegenomen.” Maar dan relativeert Anas weer zijn analyse: “Weet je, de intolerantie tegenover holebiʼs is geen typisch Marokkaans verschijnsel. Je moet dat fijngevoelig aanpakken. Hoe meer de mensenrechten worden erkend, des te beter zullen ook holebiʼs worden gerespecteerd.” In zijn land zijn er nog steeds represailles vanwege de autorititeiten, maar Anas vindt dat de overheid “soms wat overijverig” is. “Wie in de fout gaat, wordt wel snel tot de orde geroepen door hogere overheden die toezien op machtsmisbruiken”. Achterhaalde opvattingen zal je nog een tijd lang blijven tegenkomen, maar die worden steeds geringer in aantal. Homostudent en “underground” In de stad Tetouan ontstond in juni 2004 een rel rond de verjaardagsfuif van een 19-jarige student die voor zijn homoseksualiteit wilde uitkomen en een pak vrienden had uitgenodigd. De politie kreeg er lucht van en arresteerde 43 aanwezigen, vooral homoʼs. De affaire kreeg in Marokko een beetje de omvang van het beruchte oppakken van 52 homoʼs in Egypte (de zogenaamde Queen Boat-affaire in Caïro). Daarover zegt Anas erg overheidsvriendelijk: “Het ging hier niet om een fout van de regering maar om persoonlijke overtuigingen op een lager niveau. Wij beschikken wel over een lijst van hoge functionarissen die als homofoob kunnen worden bestempeld maar willen de situatie ook niet dramatiseren”. Tijdens de contacten met Anas kwam ik tot de bevinding dat Anas het zeker goed meent met de homo-emancipatie in zijn thuisland, maar dat zijn inzichten en het resultaat van zijn werk

netwerk, gebaseerd op respect en vertrouwen, maar wel met een lokale sterke leiding, “bijna militair”, zoals hij het uitdrukt.

nog steeds sterk worden bepaald door de cultureel-religieuze realiteit in Marokko. Het holebiverenigingsleven is in Marokko per regio georganiseerd, met een centrale agenda. Elke regio bepaalt wat er te doen is, in functie van de behoeften van de leden en “de specificiteit” (dat heeft wellicht onder meer te maken met het verschil tussen de steden en het platteland). Holebi-publicaties zijn compleet ondergronds (“underground”) en bedienen zich vooral van internet. “Uiteraard om redenen van discretie”, voegt Anas er niet echt onverwacht aan toe. DM: Spelen internet en andere elektronische communicatiemethodes dan een cruciale rol in de contacten tussen Marokkaanse holebiʼs? Anas: “Gays zijn ook in Marokko overtuigde internetliefhebbers. Het Net vervulde een kapitale rol in de ontvoogding van de holebiʼs in Marokko en blijft die functie met glans voort vervullen. Via internet worden ideeën en visies uitgewisseld en ervaringen gedeeld. Internet draagt daadwerkelijk bij tot de bevrijding van de Marokkaanse homo, lesbienne of bi, zij het dan wel in alle discretie.” “Op het vlak van het amusement geldt dezelfde discrete “networking”: holebiʼs organiseren geregeld “originele circuits” van ingewijden en genodigden. De deelnemers worden voor een weekend uitgenodigd, ergens in de grote steden, in kampen of op grote boerderijen. Daar nemen dan vaak ook hogergeplaatsten uit het politieke leven of uit milieus van “beslissingnemers” aan deel. Maar zij willen wel hun anonimiteit bewaren.” “Er bestaat trouwens een enorm verschil tussen de homoʼs en de lesbiennes. Lesbische vrouwen worden sneller getolereerd, omdat zij “toch maar een randverschijnsel vormen”. Hier speelt wellicht het machoaspect een rol: de man is en blijft een dominante figuur in de maatschappelijke hiërarchie en kan dus per definitie geen “mietje” zijn.”

“Miss Maroc” is zogezegd vrouw-onterend “Miss Maroc” zou beledigend zijn voor de vrouw. Dat was zowat de teneur in tal van Marokkaanse media wanneer ze berichtten over de verschillende Miss Marokko-verkiezingen die Anas Jazouli sinds 1999 organiseerde. Het is genoegzaam bekend dat in de Marokkaanse cultuur de vrouw een tweederangsrol vervult ten opzichte van haar geëmancipeerde zusters in het Westen. Hier hebben Dolle Minaʼs en andere kleurrijke actievoerders ervoor gezorgd dat

En daar zijn goede redenen voor: zowel Anas als zijn organisatie wordt geregeld getreiterd en zelfs fysiek bedreigd. Maar Anas relativeert die pesterijen en bedreigingen enigszins: “Het gaat om stommelingen en om mensen die niet meer van deze tijd zijn. Zij hebben geen gezag en vertegenwoordigen ook geen autoriteit. De beste manier om hen te bestrijden? Gewoon hun baan afpakken en hen vervangen in de hiërarchie.” Ondanks alle tegenkanting – of juist dank zij de modernisering – is volgens Anas Jazouli de grote uittocht van holebiʼs uit Marokko stilgevallen. In het verlieten verlieten holebiʼs toch veel vaker het land. DM: Hoe schat je de verdere evolutie van de holebi-emancipatie in Marokko in? Anas: “Er is nood aan een groot maatschappelijk debat. We moeten komen tot een bewustmaking van de bevolking, geestelijken, leken, voorstanders en tegenstanders. Het is belangrijk dat er een politiek komt van tolerantie en wederzijds respect, maar zonder de specificiteiten van de moslims uit het oog te verliezen. Want die zijn er zeker.” Anas rekent geweldig op het vertrouwen en het gevoel van samenhorigheid met politieke en economische zwaargewichten die zich in de holebisfeer “goed voelen”. De activist doet zijn uiterste best om hun vertrouwen niet te beschamen en om “de partners” te onderscheiden van “de tegenstanders”. Binnen zijn beweging ten bate van minderheden rekent Jazouli vooral op holebiʼs, omdat ze de meerderheid ervan uitmaken en omdat hij met hen “een pure democratie nastreeft”. Dat is echter maar één aspect. De organisatie moet op zichzelf ook sterk staan. Onder de huidige omstandigheden is dat erg begrijpelijk. De structuren van Anasʼ organisatie enten zich dan ook op een belangrijk internationaal

de vrouw stilaan op een politieksociaal-economisch niveau kwam dat dit van de man benaderde. Een Mister Belgium, Mister Gay Benelux, Miss Belgium of Miss Druivenstreek: het kan allemaal. Ook al hoef je er niet roodgloeiend warm van te worden. Niet zo in Marokko. Zo schreven sommige media daar: “De verkiezing van Miss Maroc is een belediging van de vrouw”. Ook al werden de dames (in de editie 2002 waren er liefst 14.000 kandidates!) strikt zedig de “catwalk” opgestuurd in traditionele of fraaie avond-”outfit”, en ook

Anas Jazouli wil niet al te uitdrukkelijk een beroep doen op de media, zeker niet door zijn tegenstanders systematisch als dusdanig af te schilderen. Jazouli blijft een (niet-confessionele) moslim en wil “de islamitische dimensie” van zijn gemeenschap vooral niet minimaliseren. Hij vindt dat je, zodra je die specificiteit begrijpt, reeds de helft van de oplossing in handen hebt. Maar hij wil ook zijn voordeel doen met de ervaringen uit andere landen. DM: Wat kunnen wij, vanuit onze “comfortabele” positie, doen om de Marokkaanse holebiʼs te steunen? Anas: “Er gebeurt al meer dan je zou denken. Maar heel concreet kunnen jullie bijvoorbeeld studiebeurzen toekennen om de opleiding van briljante gays te financieren, zodat zij later sleutelposten in Marokko kunnen innemen. Het buitenland kan seminaries organiseren, ontmoetingen tussen gays van diverse culturen tot stand brengen en nieuwe zienswijzen toelichten.” Dirk Clotman Anas Jazouli kan je (in het Frans) bereiken via [email protected]. Meer persoonlijke gegevens en een interview vind je bijvoorbeeld op http://www.bladi.net/infos/article-1202. html. Een kleine internet-speurtocht op zijn naam levert heel wat informatie op, van voorén tegenstanders van zijn acties.

al werd een grote mediadiscretie gehanteerd, zelfs dan nog “kon het niet”.

Schoonheidswedstrijden moesten nooit op veel sympathie vanwege de islam rekenen, zoveel is zeker.

Een woordvoerder van de Marokkaanse Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling (PJD), die tot de conservatieve islam behoort, stelde onomwonden dat “de vrouw veel meer is dan een wezen dat zomaar aan de blikken van iedereen kan worden tentoongesteld”. “Wij zullen dus protesteren telkens wanneer een dergelijke manifestatie, die volledig de draak steekt met onze tradities, in Marokko plaatsvindt”, liet de PJD horen.

Anas Jazouli ziet het anders. Circa 14.000 gegadigden voor zijn wedstrijd in dit land, ondanks heel wat ouderlijk en familiaal verzet, dat is niet niks! Vandaar dat hij voortgaat op de ingeslagen weg. Zelfs al werd hij zelf door drie mannen in elkaar geslagen tijdens de Gay Pride-optocht in Parijs op 26 juni 2004. Gelukkig waren er ook twee alerte Parijzenaars die Anas misschien wel voor een gewisse dood behoedden.


27

“de hooge muts” TRAITEUR - DELICATESSEN - afhalen van klaargemaakte gerechten - koken ten huize of in uw feestzaal - koude, warme en dessertbuffetten - recepties, communiefeesten - huwelijksfeesten - walking diners - barbecue - zakenlunches, bedrijfsrecepties bij U of op originele lokaties

Turnhoutsebaan 78 2970 SCHILDE Tel: 03 354 06 79 Fax: 03 354 07 04 [email protected]

28



29

Coming-out allochtone holebiʼs leidt vaak tot breuk met thuisomgeving

Matthieu Van den Bogaert schrijft bekroonde verhandeling Op weg naar “eudaimonia” in de multiseksuele samenleving. Wat een ronkende titel voor een licentiaatsverhandeling. Het begrip “eudaimonia”, een vondst van de Griekse filosoof Socrates, betekent gelukzaligheid en impliceert het bestaan van orde en harmonie in de ziel. Matthieu Van den Bogaert zette zijn tanden in dit boeiende onderzoeksdomein, kreeg de toestemming om het afgesproken aantal paginaʼs ruimschoots te overschrijden en schreef een stuk of 200 bladzijden bijeen. Zijn thesis belicht de problemen van allochtone holebiʼs, een thema dat de jongste jaren al iets meer aandacht kreeg.

elkaar worden gecombineerd, krijg je een stuk of acht types voor de mannen en een even groot aantal voor de vrouwen. Ze luiden: mannelijke homoman, vrouwelijke homoman, mannelijke homoman die zich vrouw voelt, mannelijke heteroman, homoseksuele transseksueel, heteroseksuele transseksueel, vrouwelijke heteroman, mannelijke heteroman die zich vrouw voelt. Vervolgens: vrouwelijke lesbienne, mannelijke lesbienne, vrouwelijke lesbienne die zich man voelt, vrouwelijke heterovrouw, lesbische transseksueel, heteroseksuele transseksueel, mannelijke heterovrouw, vrouwelijke heterovrouw die zich man voelt.

Goed geordend, glashelder uiteengezet, kortom: communicatief helemaal oké, die verhandeling. Dat vond ook de stad Antwerpen, die Matthieus thesis bekroonde met de Diversiteitsprijs 2004, uitgereikt door het Antwerps Centrum voor Migrantenstudies (ACMS).

Hiermee wordt duidelijk dat een eenvoudige definitie niet zomaar te geven is. Met de term holebi zitten we dus ook nog niet in het taalkundige eindstadium. In het acroniem is bijvoorbeeld de groep van de “transgenders” niet opgenomen.

Marianne Van Winkel wroette zich dapper door de papierberg en ontmoette Matthieu in het Oost-Vlaamse Stekene. We geven enkele boeiende bevindingen in een notendop.

In islamitische culturen wordt homoseksualiteit, grof gezegd, op drie manieren beschreven. Om te beginnen is er de tweedeling passiefvrouwelijk en actief-mannelijk. Wanneer een man tijdens de seksuele interactie de passieve rol opneemt, kiest hij voor de “minderwaardige” rol van de vrouw; wie de actieve rol opneemt, bewijst nog altijd zijn mannelijkheid. Een tweede aspect heeft te maken met versluiering en onthulling. Niet zozeer de handeling zelf is schandelijk en beschamend, maar wel het erover spreken en het feit dat “het” bekendraakt. Ten derde is er de islamitische traditie, die erop neerkomt dat mensen horen te trouwen en kinderen moeten krijgen.

Na een studie communicatiebeheer aan een hogeschool besloot Matthieu Van den Bogaert zijn studie op universitair niveau voort te zetten. Matthieu raakte geboeid door minderheidsgroepen, zoals die ondermeer beschreven worden door Gelijke Kansen Vlaanderen: vrouwen & mannen, allochtonen, holebiʼs, personen met een handicap, ouderen & kinderen. Vooral de aandacht voor het “transversale”, het bekijken van de gecombineerde problemen wanneer doelgroepen elkaar overlappen, vindt Matthieu belangrijk. Iemand is bijvoorbeeld vrouw, heeft een welbepaalde leeftijd én is allochtoon. Die combinatie kan tot extra problemen leiden, waar tot nu toe te weinig onderzoek naar werd verricht. In zijn scriptie trachtte Matthieu meer zicht te krijgen op de “gecombineerde problemen van allochtone holebiʼs”. “De doelstelling van het onderzoek is inzicht te krijgen in de voornaamste problemen waarmee allochtone holebiʼs te maken krijgen, om op basis daarvan voorstellen te doen voor een beter gelijkekansenbeleid en een doeltreffende communicatie naar allochtone holebiʼs.” Meteen al gaan hier een aantal vaktermen gezellig samenzitten in een lange, wetenschappelijk geformuleerde zin. Wanneer je de problemen van allochtone holebiʼs wil onderzoeken, is het nodig tot een duidelijke definitie van de woorden “allochtoon” en “holebi” te komen. De term “allochtoon” is het resultaat van de samenvoeging van de Griekse woorden allos (= andere) en chtoon (=grond). Letterlijk vertaald betekent allochtoon dus “andere grond”. De definitie die Matthieu gebruikt, is: “Een allochtoon is een nietoorspronkelijke bewoner, of een afstammeling daarvan, al dan niet in het bezit van de Belgische nationaliteit”, met een beperking tot de vierde generatie. Ook de term “holebi” kent een interessante voorgeschiedenis. Het woord homoseksueel werd pas in 1892 in de Nederlandse taal geïntroduceerd. Vanaf de jaren tachtig werd de homobeweging hoe langer en meer een “homo- en lesbiennebeweging”. Pas in de jaren negentig wordt de toenemende interne diversiteit met het letterwoord “holebi” duidelijk op taalkundig vlak. Maar door die definitie zou je kunnen denken dat er maar vier soorten mensen bestaan, heteroʼs, homoʼs, biseksuelen en lesbiennes. Volgens wetenschappers kan de “genderinvulling” van elk individu vier elementen bevatten: het biologische geslacht, de seksuele voorkeur, de “genderidentiteit” en de “genderrol”. Wanneer die vier elementen met

30


Dé holebi en dé allochtoon bestaan dus eigenlijk niet. De problemen waarmee holebiʼs kampen, worden meestal veroorzaakt door het label dat de sociale omgeving op hun gedrag kleeft. Rooskleurig bestaan of zwart gat? In principe is het gevoel lesbisch, homo of biseksueel te zijn hetzelfde bij allochtonen en autochtonen. Het grote verschil zit hem eerder in de reactie van de sociale omgeving. Daar waar de ouders van autochtone holebi-jongeren in vergelijking met veertig jaar geleden de andersgeaardheid van hun kinderen doorgaans accepteren, gaan de ouders van allochtone holebi-jongeren de anders-geaardheid doorgaans verwerpen. Bovendien geldt voor allochtone holebiʼs dat niet enkel hun geaardheid maar ook hun allochtone afkomst het voorwerp van discriminatie kan zijn. In de thesis wordt onderzocht waar de grootste verschillen zitten tussen autochtone en allochtone holebiʼs wat betreft seksuele identiteit, gezin van herkomst, holebi-cultuur, huwelijk, gezondheid, arbeid, wonen en religie. Enkele in het oog springende zaken zijn: * de coming-out leidt meestal tot een breuk met de thuisomgeving * allochtone holebiʼs bevinden zich het vaakst in de situatie van een gedwongen huwelijk * (nacht-) opvang (met douche, maaltijd, bed) wordt het meest vermeld in de hulpvragen van allochtone holebiʼs * het islamitische gedachtegoed, dat homoseksualiteit bestempelt als sodomie en als een ziekte en homoseks verbiedt, resulteert in het bestaan van dubbellevens. “Als er één wetmatigheid in de voorlichting is, is het dat voorlichting zonder speciale maatregelen vooral diegenen bereikt die de voorlichting objectief gezien het minste nodig hebben.” (Wapenaar, Röling en Van den Ban)

Een doelgerichte communicatie is noodzakelijk om allochtone holebiʼs te kunnen bereiken. Interessant daarbij zijn de bevindingen van de onderzoeker David Pinto, die naar de onderliggende structuur van culturen kijkt. Hij maakt het onderscheid tussen G-culturen (moderne, westerse culturen) en F-culturen (traditionele, niet-westerse culturen). In de G-culturen heerst een grofmazige structuur van gedragsregels, wat impliceert dat ieder individu zelf de algemene regels dient te vertalen naar gedragsregels voor zijn specifieke situatie. In de F-culturen, gekenmerkt door een fijnmazige structuur van gedragsregels, heeft het individu veel minder vrijheid om eigen gedragsregels te creëren. Geen enkele cultuur is geheel “G” of “F”, maar bevindt zich ergens tussen de twee in. Heel belangrijk is het inzicht dat in culturen met een F-structuur niet het individu maar wel de groep waartoe men behoort centraal staat. In dergelijke culturen wordt elke situatie gereduceerd tot een standaardsituatie waarop men voorgeschreven gedragsregels toepast. Er blijft weinig ruimte voor persoonlijke keuzes, en de scheidingslijn tussen goed en slecht, wit en zwart is veel duidelijker getrokken. Is het dan nodig om allochtone holebiʼs en hun ouders (F-cultuur) anders te benaderen dan autochtone holebiʼs en hun ouders (G-cultuur)? Matthieu vindt van wel. “Ik wil maar zeggen: communicatie is een complexe zaak. Wie denkt te zenden wat hij zendt, ervaart dat de ontvangers iets heel anders ontvangen dan wat er verzonden is. En wie denkt gehoord te worden, moet goed weten dat de ontvanger bepaalt wat hij hoort. En wie denkt te kunnen horen, moet weten dat er bij wat hij hoort een heel andere zender past dan hij meent te horen.” (Van der Meiden) Wat het gelijkekansenbeleid in Vlaanderen betreft, kan Matthieu kort zijn: je kunt in beginsel zelfs de vraag stellen of er in de praktijk wel een gelijkenkansenbeleid bestaat. De bereidheid en het besef om de problemen van allochtone holebiʼs aan te pakken zijn wel aanwezig, maar een aantal knelpunten maakt concrete stappen onmogelijk. Ook holebi-organisaties trekken nauwelijks of geen allochtone holebiʼs aan. Ze beschikken bovendien niet over de nodige “interculturele ervaring”.

de sociale omgeving van de allochtone holebi. Er moet informatie over holebi-seksualiteit beschikbaar zijn voor allochtone ouders. Door het organiseren van een multiculturele week bijvoorbeeld kan er toenadering kunnen groeien tussen de holebi-gemeenschap en de allochtone gemeenschap. Etno-marketing, diversiteit en islam De inhoud van Matthieus thesis is grotendeels doorgepraat, maar ons gesprek duurt nog voort. We praten over zijn zoektocht naar een baan en het gebeten blijven door het onderwerp “minderheidsgroepen in de samenleving”. Over de termen etno-marketing en -reclame, toegespitst op allochtonen. Over het wel en wee in onze samenleving, en in onze eigen levens. De enorme verscheidenheid binnen de holebi-doelgroep, de verregaande invloed van de islam op allochtone holebiʼs en de lange tijd die het aanvaardingsproces van allochtone holebiʼs binnen hun gemeenschap - net zoals het ons, autochtonen verging - zal vergen. Aan stof tot nadenken en stof voor verder onderzoek ontbreekt het zeker niet, beseft Matthieu. Marianne Van Winkel Een samenvatting van “De multiseksuele samenleving” van Matthieu van den Bogaert is te vinden op de webpagina www.fondspascaldecroos. be/scriptiebank/2004/van_den_bogaert.html. Over enkele maanden zal de website www.doelgroepencommunicatie. be, een portaalsite over minderheidsgroepen voor België en Nederland, operationeel zijn. De site wil niet enkel informatie over de doelgroepen geven, maar ook communicatiemogelijkheden en beleidsinformatie inventariseren.

Daarnaast zijn er, met uitzondering van de contacten tussen Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel en de Unie van Moskeeën en Islamitische Verenigingen van Antwerpen (Umiva), amper echte pogingen om toenadering te zoeken tot de allochtone gemeenschap. De zeldzame allochtone holebi-organisaties zijn vaak een kort of instabiel leven beschoren. Natuurlijk is de beschrijving en afbakening van doelgroepen en problemen zinloos als er ook geen constructieve voorstellen worden geformuleerd. Matthieu ontwikkelde een driestappenplan om de “multiseksuele samenleving” zichtbaarder en aanvaardbaarder te maken. Om te beginnen is het noodzakelijk dat holebiʼs worden bewust gemaakt van de ontzettend grote interne diversiteit in de holebi-beweging. Diverse vormen van discriminatie moeten in dit verband worden bestreden. Dat zou kunnen door bijvoorbeeld een affichecampagne te voeren en een diversiteitsweekend te organiseren. In een tweede stap moet het informatie-aanbod beter worden afgestemd op allochtone holebiʼs. Een specifiek ontwikkelde brochure, de inschakeling van bestaande allochtone organisaties als tussenschakel en het gebruik van internet zijn voorbeelden van wat je in fase twee kunt doen. De derde stap bespeelt


31

32


J

Praktisch

Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel praktisch

Hartelijk welkom!

Financiële steun

Café Den Draak: vrijwillig(st)ers voor het café van Het Roze Huis zijn steeds zéér welkom! Meld je bij Tom Horstink (0496 922.683). E-mailen kan naar [email protected].

De vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel zorgt onder andere voor het beheer en de verdere ontwikkeling van Het Roze Huis, het sfeervolle holebi-huis voor de stad Antwerpen en wijde omgeving. Het vrijwilligersproject aan de Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, heeft ook financiële steun uit de eigen ʻcommunityʼ nodig. Wie wil helpen, heeft tal van interessante mogelijkheden:

J

Handige Harryʼs en Henriëttaʼs: Het Roze Huis en zijn café hebben écht nood aan enkele handige mannen of vrouwen die af en toe op vrijwillige basis een ʻtechnische karweiʼ willen klaren. Wie af en toe wil helpen met schoonmaken, mag ook een seintje geven. Interesse? Contacteer Rob Neefs (0475 94.97.93) of [email protected]. Werkgroep fuiven: het organiseren van fuiven blijft uitermate belangrijk om centen te vinden voor de vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel. Wil je daarbij helpen? E-mail dan even David Christiaens via [email protected] of bel naar 0497 18.43.55.

Werkgroep vrijwilligerswerking: begeleidt “nieuwe mensen” en organiseert activiteiten voor de vrijwillig(st)ers van Het Roze Huis - ARK en Café Den Draak. Info: Johan Van Bosch (0477/402.420). E-mailen kan naar [email protected]. Aantrekken sponsors / fundraising / advertenties: we zoeken bedrijven en personen om te steunen met giften van geld, producten of materialen, om te adverteren in De Magneet,…. Alle tips welkom op [email protected] of 03 288 00 84 Werkgroep cultuur & activiteiten: lever je gewaardeerde bijdrage tot het ʻanimerenʼ van Het Roze Huis en zijn café, via boeiende tentoonstellingen, interessante voordrachten en lezingen, swingende optredens, de gezelschapsspellenclub, filmavonden en andere mogelijke initiatieven. Info bij Johan Van Bosch ([email protected]) of Martine Danneels ([email protected]).

Werkgroep onthaal: de onthaalwerking in Het Roze Huis kan altijd versterking gebruiken. Info bij verantwoordelijke Guido Hermans, via [email protected].

De Magneet: nieuwe medewerk(st)ers voor ons fraaie driemaandelijkse tijdschrift welkom. Wil je verhalen schrijven, mee layouten of adverteerders voor het blad zoeken? Bel met hoofdredacteur Denis Bouwen (03 440.51.40) of e-mail naar [email protected]. Holebi-bibliotheek: wekelijks open op dinsdag (18.00u tot 20.00u) en zaterdag (15.00u tot 17.00u), in de kleine vergaderzaal op de eerste etage van Het Roze Huis. Meer informatie via een telefoontje (03 288.00.84, tijdens openingsuren bib) of een e-mailtje naar Jessica Vervliet via [email protected].

als je een gift wil doen en graag een fiscaal attest wil, kan je 30 euro of meer overschrijven naar het rekeningnummer 000-0000004-04 van de Koning Boudewijnstichting, mét als mededeling ʻL78039 Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepelʼ. In het voorjaar van het volgende jaar ontvang je je fiscaal attest van de Koning Boudewijnstichting; je kunt een bedrag naar keuze overmaken op het rekeningnummer 0013555032-58 van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel (voor wie geen fiscaal attest wenst);

via Netwerk Vlaanderen (Fortis Bank) kan je ʻkrekelsparenʼ of investeren in het ethisch beleggingsfonds AlterVision (projectnummer Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel: 97/0065). HRH-ARK ontvangt dan een commissie van Netwerk. Je kan ook een deeltje van je jaarlijkse rente op het spaarboekje afstaan, maar dat hoeft niet; via de Triodos Bank - net zoals Netwerk Vlaanderen een ethische bankier - kan je een zogenaamd Dynamo-spaarboekje openen. Als je hierbij expliciet naar Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel verwijst, komt jouw spaaractie ook ten goede aan het project. De formule is vergelijkbaar met die van het Krekelspaarboekje. Informatie bij de Triodos Bank (02/548.28.50).

via een permanente opdracht aan je bank kan je maandelijks een kleine som (bijvoorbeeld 2,50 euro) storten op het rekeningnummer 0013555032-58 van Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel (of op rekening van de Koning Boudewijnstichting, zie boven). Met je vereniging of een groep vrienden/vriendinnen kan je altijd een leuke actie op het getouw zetten ten bate van Het Roze Huis (graag in overleg met ons bestuur). Je kan ook jouw bedrijf of werkgever voorstellen een gift in geld of materialen over te maken aan Het Roze Huis. een legaat t.v.v. Het Roze Huis is ook mogelijk; informeer hierover bij je notaris, en contacteer ons secretariaat. Vertel vrienden, vriendinnen, kennissen en familie asjeblief ook over onze nood aan financiële steun. We danken iedereen bij voorbaat voor elke vorm van hulp!

Ruimtes reserveren in Het Roze Huis: neem contact op met het secretariaat via het nummer 03 288.00.84. E-mailen kan naar reservatie@hetrozehuis. be.

Externe relaties & contacten: Yves Aerts, te bereiken via yves. [email protected]. Algemeen contactadres:

vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Algemeen telefoonnummer: 03 288.00.84 (Marc Van Daele / werkdagen 11u-17u, anders antwoordtoestel) Algemeen e-mailadres: [email protected] Op internet: www.hetrozehuis.be

Vrijwillig(st)ers van de onthaalwerking in Het Roze Huis zijn elke donderdag aanwezig in ons café (Den Draak), van 19.00u tot 21.00u. Mensen met een onthaalbehoefte of vragen kunnen op dat vaste tijdstip via 03 288 00 84 in contact treden met de onthaalwerking. E-mailen naar de onthaalwerking kan via [email protected].


33

CAFé voor

H O L E B I ’ s & S Y M P AT H I S A N T E N D R A A K P L A AT S 1 2018 ANTWERPEN WOENSDAG GESLOTEN Va n a f 1 a p r i l 2 0 0 5 w o r d t d e s l u i t i n g s d a g M A A N D A G . Va n a f d a n i s h e t c a f é W O E N S D A G w e l o p e n .

Nieuwe vrijwillig(st)ers voor het café team zijn steeds van harte welkom! Kandidaten kunnen een briefje met hun naam, adres, telefoonnummer en/of e-mailadres aan de bar afgeven (ter attentie van Johan Van Bosch) of een berichtje sturen naar [email protected]. Bellen met Johan kan via het nummer 03/366 43 65. Johan vertelt je graag meer over het werk als vrijwillig(st)er in Café Den Draak. Hartelijk dank bij voorbaat voor de belangstelling!

34


 Koepel provincie Antwerpen: Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel vzw (en Café Den Draak) Draakplaats 1 2018 Antwerpen 03 288 00 84 (11u-17u) [email protected] www.hetrozehuis.be We zijn zelf lid van de Vlaamse Holebifederatie (www.holebifederatie. be), de wereldkoepelorganisatie ILGA (www.ilga.org) en de Europese koepelvereniging ILGA Europa (www. ilga-europe.org).

(cultuurkelder boekhandel Groene Waterman, woensdag 18.00u-20.30u) [email protected] www.enigverschil.be Expreszo (holebi-jongerentijdschrift) [email protected] www.expreszo.be G2O p/a Kloosterstraat 25 2850 Boom [email protected] www.G2O.be

Klein Detail (holebi-jongeren) Postbus 8 2300 Turnhout 2 [email protected] www.kleindetail.be KomAf! (holebi-groep) Postbus 100 2400 Mol [email protected] www.komaf.be

Informatie De andere roze huizen: Casa Rosa Kammerstraat 22 9000 Gent 09 269 28 12 [email protected] www.casarosa.be Het Nieuwe Huis Kuringersteenweg 179 3500 Hasselt Het Nieuwe Huis 011 74 06 01 (LACH vzw) 011 25 22 94 (De Madam vzw) [email protected] www.holebilimburg.be



Aangesloten verenigingen:

AA-holebigroep ʻDe Eersteʼ (holebiʼs met verslavingsproblemen) Mechelsesteenweg 23/22, 2018 Antwerpen. 03 232 43 91 (Paul) [email protected]

Active Company (actieve sport en ontspanning voor holebiʼs) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0477 51 03 05 [email protected] www.activecompany.be

Antar (een regenboog aan cultuur en vrije tijd) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 0484 /96 22 73 [email protected] Atthis (lesbiennes) Geuzenstraat 27 2000 Antwerpen 03 216 37 37 [email protected] www.atthis.be jongerenwerking: WAtthisJong 0478 42 00 27 [email protected] www.geocities.com/watthisjong

Bonus (social club voor holebiʼs die jong van hart en open van geest zijn) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen [email protected] bonus.gq.nu Dubbelzinnig (praatgroep voor biʼs) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen [email protected] www.dubbelzinnig.be EKSIT (holebiʼs in Rupelstreek) postbus 12, 2845 Niel. [email protected] www.eksit.be Enig Verschil (holebi-jongeren) Postbus 144 2000 Antwerpen 1 03 213 23 43

Hagar (opvolging politieke actualiteit) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen 03 237 66 25 (na 19.00u) [email protected] www.derozedraad.be www.hagar.be Heisa (holebiʼs in Noorderkempen) Postbus 19 2900 Schoten 0474 54 88 10 [email protected] www.heisa.be jongerenwerking Heisa Jong en Trots [email protected] www.jong-en-trots.be HijZijZo! (holebi-groep) postbus 1057 2300 Turnhout 1 0494 85 04 77 [email protected] www.hijzijzo.be

Hommeles (holebi-leerkrachten) p/a Draakplaats 1 2018 Antwerpen [email protected] http://surf.to/hommeles

Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM) Hanswijkstraat 74 2800 Mechelen 0472 51 81 43 [email protected] www.hlwm.be Homo 40+/De Roze Rimpel (homomannen 40-plus) p/a Steenbokstraat 15 2018 Antwerpen 03 239 02 22 [email protected] www.derozerimpel.be

Onderweg (praat- en groeigroep voor holebiʼs) 03 239 48 68 (Alex) 02 203 22 85 (Roland)

O radio (holebi-radio voor Antwerpen, 107.0 FM) 0476 95 72 40 [email protected] www.oradio.be

Pinkwave (holebi-radio voor Antwerpen, 106.7 FM) [email protected] www.pinkwave.be Qnet.be [email protected] www.qnet.be

Vieux rose (lesbische 50-plussers) p/a Rootjesweg 65 9200 Dendermonde 052 22 38 58 [email protected] www.vieuxrose.be

Vlaamse Gender Kring p/a Rechtstraat 130 2570 Duffel 015 31 54 30 [email protected] www.vlaamsegenderkring.be

Werkgroep Homofilie Kempen (WHK) p/a de Merodelei 40/1 2300 Turnhout 0486 88 22 37 of 0486 40 86 79 [email protected] www.whk.be

Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebiʼs (WISH) engagement rond holebiʼs & mensenrechten p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen [email protected] Partnerorganisaties:

Ja&Dan! (holebi-jongeren) Postbus 170 2200 Herentals 014 23 34 01 [email protected] www.jaendan.be

Holebifederatie (Vlaamse koepelvereniging) Kammerstraat 22 9000 Gent 09 223 69 29 [email protected] www.holebifederatie.be

Jong Geleerd (holebi-jongeren) Postbus 4 2800 Mechelen 2 [email protected] www.jonggeleerd.be

Wel Jong Niet Hetero (WJNH) (samenwerkingsverband holebijongerengroepen) Kammenstraat 22 9000 Gent [email protected] www.weljongniethetero.be

Maison Arc-en-Ciel (Alliàge asbl) 7, Hors-Château 4000 Liège (Luik) [email protected] www.alliage.be

Regenbooghuis ( vzw Rainbowhouse) Kolenmarkt 42 1000 Brussel 02 503 59 90 [email protected] www.rainbowhouse.be

Villa Lila In de Betouwstraat 9 6511 GA Nijmegen (Nederland) [email protected] www.villalila.org En dan heb je - in de provincie Antwerpen - ook nog:

Antwerpse werkgroep ouders van holebiʼs 03 647 18 58 (familie Vergeyle) Mechelse werkgroep ouders van holebiʼs 015 41 63 42 (Marleen Van Dam) Turnhoutse werkgroep ouders van holebiʼs 014 41 81 92 - ouders@hijzijzo. be (Ria Van Even) Gaybelgium, portaalsite voor holebiʼs (www.gaybelgium.be) Gaylive, portaalsite voor holebiʼs (www. gaylive.be) Gayworld, portaalsite voor holebiʼs (www.gayworld.be) Gaydayz, cultureel getinte site voor holebiʼs (www.gaydayz.be) Gay2day, nieuwssite voor holebʼs (www. gay2day.be) Holebifoon (info over holebi-seksualiteit) 09 238 26 26 (www.holebifoon.be) Holebitext - teletekstpaginaʼs Canvas paginaʼs 738 en 739 Sensoa (centrum voor seksuele gezondheid en hiv) 03 238 68 68, [email protected] (www.sensoa.be) Zizo (magazine voor holebiʼs) (www. zizo-magazine.be) GOC, Dambruggestraat 204, Antwerpen 03 233 10 71 (www.goc-antwerpen. be) Homo & Geloof Kempen (De Klaproos) 016 69 60 46 Kadans, wandelclub voor holebiʼs, 03 366 54 44 Only for Girls, netwerk van lesbische vrouwen, www.onlyforgirls.be


35

Activiteitenkalender FUIVEN (diverse bronnen) ANTWERPEN - vrij 18/03/05: The Ambrosia Message Party/Enig Verschil/zaal Jacob - zat 19/03/05: holebifuif van Active Company/zaal Jacob - zat 26/03/05: holebifuif van Q Net/zaal Jacob - zat 16/04/05: “Homo Top 100”-fuif/Enig Verschil/zaal Jacob - zat 23/04/05: vrouwenfuif van Atthis/zaal De Nieuwe Zurenborger - zat 14/05/05: holebifuif van Q Net/zaal Jacob - zat 21/05/05: “The Big Screen Party”/Het Roze HuisARK/zaal Harmonie (Eurosongfestival op groot scherm, met aansluitend een superfuif, entreeprijs slechts 5 euro) - zat 04/06/05: holebifuif van Active Company/zaal Jacob - zat 18/06/05: vrouwenfuif van Atthis/zaal De Nieuwe Zurenborger - zat 25/06/05: holebifuif van Q Net/zaal Jacob

We bieden je hier een selectie uit het zeer ruime aanbod aan activiteiten in de provincie Antwerpen en omgeving. Veel plezier ermee!

kijk ook in de activiteitenkalender op www.hetrozehuis.be. Elke maandag: - badminton Active Company, stedelijke sporthal, Blancefloerlaan 183, Antwerpen-Linkeroever (17-23u) - voetbal Active Company, voetbalveld Deurnese Turners, Drakenhoflaan 160, Deurne (19.00-21.00u) - zwemmen Active Company, stedelijk zwembad Borgerhout, Plantin Moretuslei (20.45-21.45u) bijeenkomst AA De Eerste (holebiʼs met verslavingsproblemen), in Het Roze Huis, Draakplaats 1, Antwerpen (20-23u)



Elke tweede en vierde vrijdag: - vaste bijeenkomst Homo 40+/De Roze Rimpel in Het Roze Huis/Café Den Draak (meer inlichtingen: [email protected] of 03/239. 02.22) - vaste activiteit KomAf! in Het Wereldhuis, Corbiestraat 28 in Mol (20.00u) Elke derde vrijdag: - bijeenkomst holebi-leerkrachten van Hommeles, Het Roze Huis, Antwerpen (20.30u). Info: 015/25.06.05 - bijeenkomst en onthaal voor biseksuelen van Bi-Aktief, Hanswijkstraat 74, Mechelen. Info: 015/42.06.19



NIEUW! Atthis fuift voortaan in De Nieuwe Zurenborger, vlakbij Het Roze Huis & Café Den Draak. Je kunt dus voortaan 2 vliegen in 1 klap slaan: een bezoek aan Café Den Draak & een leuke fuif van Atthis! Jacob: Sudermanstraat 5, Antwerpen (nabij Groenplaats) Harmonie: Mechelsesteenweg 216, Antwerpen De Nieuwe Zurenborger:l Dageraadplaats 4, Antwerpen (Zurenborg)

BRUSSEL - zat 07/05/05: fuif Belgian Lesbian and Gay Pride (BLGP) www.blgp.be

HERENTALS - zat 02/04/05: holebifuif van Ja&Dan/zaal ʻt Hof (Grote Markt) SINT-NIKLAAS - zat 26/03/05: holebifuif van derUit!/zaal den Allée (Parkstraat 5)

TURNHOUT - zat 30/04/05: holebifuif van Klein Detail/Zaal De Gilden (Gildenstraat 5) ANDERE ACTIVITEITEN

- zon 27/02/05 tot woens 02/04/05: Norbert Wille exposeert in Het Roze Huis. Meer inlichtingen in deze Magneet of via [email protected]. - woens 02/03/05 tot zon 01/05/05: kunstcollectief SUBstitution stelt tentoon bij boekhandel ʻt Verschil, Minderbroedersrui 42, Antwerpen. Meer inlichtingen: [email protected]. - vrij 11/03/05 tot en met zond 13/03/05: Ardennenweekend, een klassieker in het jaarprogramma van HLWM uit Mechelen. Inlichtingen: 0472/51 81 43. zat 19/03/05: holebi-tornooi van Ja&Dan! in Herentals (www.jaendan.be) - zon 20/03/05: HolebiBib van Het Roze Huis neemt deel aan geanimeerde Boekenmarkt (11.00u tot 17.00u) op De Coninckplein in Antwerpen, naar aanleiding van opening nieuwe Permeke-bibliotheek. Inlichtingen: [email protected] en www.abc2004.be. - zon 03/04/05: iedereen kan Portugese wijn komen degusteren met de vrouwen van Vieux rose, in Het Roze Huis, Antwerpen (inlichtingen: www.vieuxrose.be of 052/22.38.58) - zon 10/04/05 tot zon 22/05/05: uit Wallonië afkomstige kunstenares Cathérine Noel exposeert in Het Roze Huis (meer inlichtingen in deze Magneet of via [email protected]) - zon 24/04/05: spaghettidag van Ja&Dan! in Herentals (www.jaendan.be) - zat 07/05/05: Belgian Lesbian and Gay Pride (BLGP) in Brussel. Het Roze Huis - ARK en het verenigingsleven uit de provincie Antwerpen zijn uiteraard van de partij. Inlichtingen: www.blgp.be en [email protected]. zon 29/05/05: Aids Memorial Day in Antwerpen (zie www.sensoa.be) - zon 29/05/05 tot zon 03/07/05 : kunstenaar en tekenaar Bob Torfs exposeert zijn originele, speelse en vrolijke werk in Het Roze Huis! Een absolute aanrader! Bob is ook de gewaardeerde huiscartoonist van De Magneet. Inlichtingen: [email protected]. - elke woensdagavond: gratis filmvertoning bij GOC Antwerpen, Dambruggestraat 204, 2060 Antwerpen (21.00u stipt);

36

Elke dinsdag: - conditiegym Active Company, Pestalozzistraat 7, Antw. (20.30u-21.30u) - volleybal Active Company, stedelijke sporthal, Blancefloerlaan 183, Antwerpen-Linkeroever (20-22u) - Holebi-bibliotheek open in Het Roze Huis (eerste etage), van 18.00u tot 20.00u. Telefonisch bereikbaar - tijdens openingsuren - via 03/288.00.84. Elke eerste dinsdag: - Antar-vrouwen op cafébezoek, Den Draak, café van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u)

Elke woensdag: - koor Active Company, HIVT-lokaal 125, Schildersstraat 41, Antw. (20-22u) - zwemmen Active Company, sportcentrum Hemiksem, Atletiekstraat 1, Hemiksem (21.00-22.00u) - worstelen Active Company, Pestalozzistraat 7, Antwerpen (19-21u) - onthaal (18.00-20.45u), activiteit (19u) en praatcafé (2123u) jongerengroep Enig Verschil, boekhandel Groene Waterman, Wolstraat, Antwerpen. Telefoon 03/213.23.43 (18-21u)

Elke donderdag: - onthaalwerking in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (19-21u). Info 03/288.00.84 of [email protected] - yoga Active Company, in Het Roze Huis (tweede etage), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20.00-21.15u). Meer inlichtingen bij Marc Van Daele (03/237.31.73). - voetbaltraining mannen HLWM, Vrijbroekpark Mechelen (19-21u), info via 0472/51.81.43 of [email protected].

Elke eerste donderdag: - bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u). Info: 0485/84.59.19 (Ann) - praatgroep onder begeleiding voor getrouwde/ gescheiden lesbiennes, De Mutsaard, M. Sabbelaan 57, 2020 Antwerpen (16.30-18.30u). Meer info: psycholoog Mirjam Bolle 03/247.88.40 of e-mail naar [email protected]) Elke eerste en derde donderdag: - praatcafé Bonus, Den Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (21u) Elke tweede donderdag: - praat- en ontmoetingsbijeenkomst voor gehuwde holebiʼs en partners van Lichtpunt98, Het Roze Huis, Antwerpen (20.30u). Info: 0486/15.34.68 (na 18u) of e-mail [email protected]

Elke laatste donderdag: - oriëntaals praatcafé voor holebiʼs met ʻrootsʼ in Maghreblanden, Midden-Oosten en Turkije, Regenbooghuis, Kolenmarkt 42, 1000 Brussel (vanaf 18.30u). E-mailen kan naar [email protected]

Elke vrijdag en zaterdag: - praatcafé voor lesbiennes van Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen (20.30u) Elke eerste vrijdag: - (behalve juli en augustus) bijeenkomst van Onderweg, spirituele groeigroep voor holebiʼs in Het Roze Huis, Draakplaats 1, Antwerpen. Info 02/203.22.85 (Roland) of 0475/35.79.03 (Guido) - 40plus-danscafé vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen Elke tweede vrijdag: - fuif van Merhaba in zaal Palace, Anspachlaan 85, 1000 Brussel (www.merhaba.be)


Elke vierde vrijdag: - 40-pluspraatavond vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen Elke vrijdag: - babbelkroeg HLWM (21.00u-01.00u), Hanswijkstraat 74, Mechelen (21u). Elke eerste vrijdag van de maand is rookvrij. Elke laatste vrijdag van de maand is “vrouwenavond” (maar mannen zijn dan ook welkom). - zwemmen Active Company, De Schinde, Oorderseweg 83, Ekeren (19.45-20.45u)

Elke laatste vrijdag: - praatcafé met onthaal en info van Heisa, Chalet OLV, Noordeind 52, Kalmthout (21u). Info: 0474/54.88.10. - spellenclub in Het Roze Huis (eerste etage), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u); spelletjes als Scrabble, Backgammon, Blablabla, De Kolonisten van Catan en nog veel meer. Gratis entree, iedereen welkom! Meer inlichtingen bij Erna Kimpen via [email protected] of 03/366.08.44. Elke zaterdag: - badminton Active Company, Ufsia, hoek Vekestraat-Grote Cauwenbergstraat, Antwerpen (13-17u) - Holebi-bibliotheek open in Het Roze Huis (eerste etage), van 15.00u tot 17.00u. Telefonisch bereikbaar - tijdens openingsuren - via 03/288.00.84. - radioprogramma Lesbyland, radio Centraal, 103.9FM (20.00-21.00u). Meer info bij Carmen Balboa via 0486/65.84.93 of [email protected]. - café bij holebi-groep HijZijZo!, Driezenstraat 25, Turnhout (21.00u tot 03.00u). Meer info: 014/42.35.83. Elke derde zaterdag: - WatthisJongcafé vanaf 20.30u, bij Atthis, Geuzenstraat 27, Antwerpen Elke zondag: - HIV-café in Elcker-Ik, Breughelstraat 31-33, Antwerpen (19.30u-23.00u). Info: 03/233.10.71 - natuurwandeling voor holebiʼs met wandelclub Kadans. Info: 03/366.54.44. Elke eerste zondag: - bijeenkomst lesbische 50-plussers van Vieux Rose, Den Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (14-18u). Info: 052/22.38.58 of e-mail vieux. [email protected]. Maandelijks: - mountainbiketochten met HLWM (0472/51.81.43 of [email protected]). Voor het mountainbikeprogramma kan je surfen naar www.hlwm.be. - “hiking” op zondag van eerste volledig weekend van de maand. Voor het programma surf naar www.activecompany.be. Hommeles organiseert geen activiteiten op feestdagen en tijdens schoolvakanties. Bij Active Company vinden sommige van de activiteiten niet plaats op feestdagen en tijdens schoolvakanties.

Klopt er iets niet (meer) in de kalender? Geen probleem! Laat het ons weten via [email protected] of schrijf naar vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, t.a.v. De Magneet, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Vriendelijk dank bij voorbaat!

Lente. afgiftekantoor 2100 deurne 1 Erkenning: P2A6126 DRIEMAANDELIJKS

Recommend Documents