VSCD juryrapport Dans 2007DEF:Jutyrapport TP 01
25-09-2007
17:24
Pagina 1
Juryrapport VS C D DA N S P R I J Z E N D E Z WA N E N 2 0 0 7
U I T R E I K I N G O P H E T GA L A VA N D E N E D E R L A N DS E DA N S T I J D E N S D E N E D E R L A N DS E DA N S DAG E N V R I J DAG 5 O K TO B E R 2 0 0 7 T H E AT E R A A N H E T V R I J T H O F, M A AST R I C H T
Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties
VSCD juryrapport Dans 2007DEF:Jutyrapport TP 01
26-09-2007
09:59
Pagina 2
De Zwanen De dansprijzen, uitgereikt door de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties (VSCD) gaan sinds 2003 als ‘Zwaan’ door het leven. De ‘Zwanen’ worden jaarlijks in twee categorieën uitgereikt: Zwaan voor de beste dansprestatie > voor de danser/danseres werkzaam in Nederland, van wie gesteld kan worden dat deze de meest indrukwekkende prestatie van het seizoen heeft geleverd. Zwaan voor de beste dansproductie > voor de meest indrukwekkende productie van het seizoen.
Colofon
Bureau Promotie Podiumkunsten Funenpark 1 1018 AK Amsterdam tel: 020 578 92 00 www.promotiepodiumkunsten.nl Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties Funenpark 1 1018 AK Amsterdam tel: 020 664 72 11 www.vscd.nl
ontwerp WAT ontwerpers, Utrecht drukwerk Donmail, culturele publicaties fotografie Maarten Vanden Abeele, Robert Benschop, Lukas Göbel, Ton van Til, Laurent Ziegler beeld omslag Jochem Jurgens, campagnefoto Dansweek 2007 ontwerp Zwaan Toer van Schayk teksten Stef Avezaat, Mirjam van der Linden, Simone Mager, Tim Persent, Karin Schnabel eindredactie Bureau Promotie Podiumkunsten
Gouden Zwaan > Dit is een bijzondere prijs; voor de danser/danseres of choreograaf(afe) werkzaam in Nederland, van wie gesteld kan worden dat deze een indrukwekkende/belangwekkende prestatie heeft geleverd gedurende de ontwikkeling van zijn/haar loopbaan als danser(es)/choreograaf(afe). Deze prijs kent geen nominaties en hoeft niet jaarlijks te worden uitgereikt. Periode De Zwanen 2007 worden toegekend aan dansproducties en dansprestaties uitgevoerd in het seizoen 2006-2007. De jury en de prijzen De VSCD Dansjury benoemt in opdracht van de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties de genomineerden en de winnaars van de prijzen. De jury opereert in haar taak volkomen onafhankelijk van de opdrachtgever. De VSCD is de juryleden erkentelijk voor het enthousiast en deskundig uitvoeren van deze taak. De VSCD Dansjury 2007 Stef Avezaat (voorzitter, directeur De Lawei Drachten); Mirjam van der Linden (journalist); Jasper Weck (programmeur Theater De Veste Delft); Roland Helmer (directeur LAKtheater Leiden); Simone Mager (programmeur Theaters Tilburg); Tim Persent (danser en Gouden Zwaan winnaar 2004); Karin Schnabel (ex-danseres en freelance docente).
2
VSCD juryrapport Dans 2007DEF:Jutyrapport TP 01
25-09-2007
17:24
Pagina 3
Gouden Zwaan
De VSCD Dansjury 2007 overhandigt Caroline Harder van harte de Gouden Zwaan.
veel emotie, dramatisch zonder drama. Ze deed meer dan het uitvoeren van de bewegingen alleen: haar innerlijk werd zichtbaar, tastbaar haast, ook al kon je het niet benoemen. Haar prestatie in Tere O’Connor’s The death of Generous Henry bij De Rotterdamse Dansgroep was Oscar-waardig. Met veel humor en spel was zij wederom in staat de unieke stijl van de choreograaf in zich op te nemen en te vertalen. De artistiek leider van Dance Works Rotterdam, Ton Simons, is gedurende de carrière van Caroline altijd aanwezig geweest. Caroline was een fantastische vertolker van zijn werk. Haar duet met Matthew Otaegui in Blue Dance was één van de vele hoogtepunten van de samenwerking. In Sleepless Nights danste zij een solo die zij later heeft uitgevoerd als Still Life 3, een erotische, sensuele visie, een viering van haar vrouwelijkheid. Haar veelzijdigheid is ook op andere manieren tot uiting gekomen. Ze is een zeer goede spreker, was lid van de selectiecommissie van de Nederlandse Dansdagen en van de Danscommissie van het FAPK. Verder maakte zij deel uit van de jury van de Rotterdamse dansacademie en van de Philip Morris Art Award Dance. Ook is zij als coach betrokken bij Codarts, waar zij studenten het belang van gezondheid in de carrière van een danser bijbrengt.
Caroline Harder heeft een lange carrière als danseres gehad. Ze is in 1989 begonnen als stagiair bij De Rotterdamse Dansgroep, dat later overging in Dance Works Rotterdam. Ze was jarenlang compleet toegewijd aan dit ene gezelschap. Het publiek had de kans om haar te zien ontwikkelen van stagiaire tot solist. Ze was geduldig in haar carrière, wars van trends en mode en was bereid alle noodzakelijke posities te doorlopen om aan de top te komen. Caroline was ‘no nonsens’; ze was er altijd, voor de choreograaf, het publiek en voor haar mede dansers. Caroline was het gezicht van De Rotterdamse Dansgroep en later Dance Works Rotterdam. Ze heeft door haar inzet, haar uitzonderlijke kwaliteiten als danser, coach en mens voor de dans in Nederland – en met name Rotterdam – zeer veel betekend. Dit jaar nam Caroline afscheid als danseres. Caroline Harder is een prachtige verschijning op het toneel. Ze beschikt over het vermogen om de aandacht volledig naar zich toe te trekken. Ze heeft een zeer muzikale manier van dansen en is een geweldige styliste. Ze kan de ruimte laten bewegen, letterlijk en figuurlijk. Ze lijkt ogenschijnlijk zeer kalm en sereen, nuchter zelfs. Het gevarieerde repertoire waarin zij gedanst heeft – van Shusaku Takeuchi, Rick Kam, Mark Haim en Amanda Miller, tot Tere O'Conner, Javier de Frutos, Nanine Linning, Kathy Gosschalk, Merce Cunningham, Leine & Roebana en natuurlijk Ton Simons – vereist een groot aanpassingsvermogen en dat heeft ze! Ze heeft zich zeer veel stijlen eigen gemaakt. Caroline Harder beschikt over het talent een goede balans te vinden tussen de wens van de choreograaf en haar eigen interpretatie. Ze is een teamspeler en een uitmuntend danseres. In Brief van Amanda Miller liet ze zich van een heel bijzondere kant zien. Ze was in staat de zeer specifieke bewegingskwaliteit te beheersen met 3
VSCD juryrapport Dans 2007DEF:Jutyrapport TP 01
25-09-2007
17:24
Pagina 4
Zwaan beste dansprestatie 2007
Genomineerd zijn:
CV Suzan Tunca werd in 1975 geboren in Duitsland. Ze studeerde in 1997 af aan de Dansacademie van Arnhem. Als danseres en assistent choreograaf heeft zij voor meerdere dansmakers in Nederland gewerkt, onder wie Krisztina de Châtel, Dylan Newcomb, Jérôme Meyer en Marie-Cécile de Bont. Tunca voegde zich in 2004 bij Emio Greco | PC.
> Suzan Tunca voor haar rol in HELL van Emio
Greco | PC > Cecilia Moisio voor haar rol in E19 (richting
San José) van Ann Van den Broek > Michele Jimenez voor haar rol in Carmen
van Het Nationale Ballet
Cecilia Moisio
In de choreografie E19 (richting San José) van Ann Van den Broek zet danseres Cecilia Moisio een theatraal zeer sterke persoonlijkheid neer. Haar bewegingen zijn krachtig, met de aanzet vaak uit het bovenlijf en met zwaaiende armen. Moisio schakelt moeiteloos tussen kleine en grote bewegingen. Als kijker volg je haar vanzelfsprekend. Ze is de natuurlijke leider van de groep. Moisio geeft de aanzet tot bewegen, zij bepaalt de focus en daarmee geeft zij richting aan de zoektocht die E19 (richting San José) inhoudt. Dat doet ze op een bijna achteloze, maar overtuigende wijze. Het is duidelijk dat hier een zeer ervaren danseres aan het werk is, die op een prachtige manier de ideeën van de choreograaf weet te vertalen.
Suzan Tunca
Het is een waar genoegen om te zien hoe sterk en veelzijdig deze danseres zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld. In de productie HELL van Emio Greco | PC is Suzan Tunca een echte openbaring. Haar présence is onvergetelijk. Ze is een model, een diva, een bezetene én een betoverende mix van dat alles. Met golvende, schokkende en nimmer aflatende bewegingen palmt ze de toeschouwer in. Tegelijkertijd beschikt Suzan over een aanwezigheid op toneel die op geen enkel moment de choreografie overschaduwt. Haar gedrevenheid en discipline worden zichtbaar in een heldere en toegewijde manier van dansen, waarmee ze weet door te dringen tot de kern, van zowel de choreografie als de toeschouwer.
4
VSCD juryrapport Dans 2007DEF:Jutyrapport TP 01
CV Cecilia Moisio werd in 1978 geboren in Finland. In 1997 verhuisde ze naar Nederland om te studeren aan de Theaterschool in Amsterdam, waar ze afstudeerde in 2001. Na een stageplaats bij Dansgroep Krisztina de Châtel, werd Cecilia in 2001 in dienst genomen als danseres bij het gezelschap. Ze ontwikkelde zich tot één van de toonaangevende dansers. Bij Dansgroep Krisztina de Châtel werkte ze in 2002 voor het eerst samen met Ann Van den Broek tijdens het creëren van de gastchoreografie FF+REW. Met Van den Broek werkte ze ook samen voor FF+REW 60:00 en in 2006-2007 danste ze in E19 (richting San José). Buiten haar bezigheden als danseres, is Cecilia ook dansdocent en repetitor.
25-09-2007
17:24
Pagina 5
dimensie aan de choreografie te geven. Door haar overgave, sterke techniek en hartstochtelijke interpretatie tilt ze de rol van Carmen, de vrouw die geen concessies doet in de liefde, naar een hoger plan. Een prestatie van uitzonderlijk niveau. CV Michele Jimenez werd in 1978 geboren in de VS. Ze verhuisde op jonge leeftijd naar de Dominicaanse Republiek waar ze haar eerste danslessen volgde. Ze keerde terug naar Amerika om aan de Washington School of Ballet haar opleiding te voltooien. In 2000 trad ze in dienst van het Washington Ballet. Ze is een graag geziene gast op festivals en gala’s in de Dominicaanse Republiek en Amerika. Ze danste al verscheidene solistische rollen in romantisch-klassieke balletten maar ook in moderner repertoire. Michele is niet alleen een prachtige danseres, ze is ook een veelgevraagd fotomodel. Jimenez is sinds 2006 verbonden aan Het Nationale Ballet.
Michele Jimenez
De grote balletten uit het klassieke repertoire werden door talloze ballerina’s uitgevoerd, maar slechts een klein aantal van hen liet door een exceptionele techniek of een bijzondere benadering van de rol, een onuitwisbare indruk achter. Hetzelfde geldt natuurlijk voor de eigentijdse dansstukken. In het ballet Carmen van Ted Brandsen weet de jonge danseres Michele Jimenez met een natuurlijk talent, een extra
> De VSCD Dansjury kent de Zwaan voor
de beste dansprestatie 2007 toe aan:
Michele Jimenez
5
VSCD juryrapport Dans 2007DEF:Jutyrapport TP 01
25-09-2007
17:24
Pagina 6
Zwaan beste dansproductie 2007
Genomineerd zijn:
durend. Ogenschijnlijk formalistisch, maar voelbaar gedreven door een uiterst menselijke ‘pulse’ razen zij rond, veelal kolkend over de diagonaal. Soms lijkt de storm, de hartslag tot bedaren te komen en is er adem voor meer breekbare duetten en solo’s. Hier spat gebalde energie van het podium. Energie die fascineert, omdat ze meer is dan fysieke kracht alleen. Pulse is ook geestkracht, wilskracht, vitaliteit en muzikaliteit. De manier waarop de dansers de muziek en de ruimte te lijf gaan, zorgt voor een synergetisch geheel dat perfect kloppend is en toch ook tegendraads.
> Pulse van Dansgroep Krisztina de Châtel,
choreografie: Krisztina de Châtel en Massimo Molinaro > E19 (richting San José) van Korzo producties
en WArd/waRD, choreografie: Ann Van den Broek > HELL van Emio Greco | PC, choreografie: Emio
Greco en Pieter C. Scholten
Pulse
van Dansgroep Krisztina de Châtel, choreografie Krisztina de Châtel en Massimo Molinaro - Al langer dan vandaag weten we dat choreograaf Krisztina de Châtel het begrip ‘ruimtelijkheid’ handen en voeten kan geven. De manier waarop zij met krachtige dans iedere ruimte naar haar eigen hand weet te zetten, is befaamd. Met Pulse leverde zij, dit keer met co-choreograaf Massimo Molinari, wederom een stuk af dat de potentie heeft een klassieker te worden. Pulse is een meeslepend treffen tussen muziek en dans. De tumultueuze piano-études van György Ligeti en de energieke bewegingen van de lichamen dagen elkaar uit, slepen elkaar mee en houden elkaar ook perfect in evenwicht. Als een soort raven of strijders veranderen de zes dansers, vijf mannen en een vrouw in uniforme zwarte outfits met laarzen, sjerp en pet, het aanzien van de ruimte voort-
E19 (richting San José) van Korzo producties en WArd/waRD, choreografie Ann Van den Broek - In de tijd dat Ann Van den Broek zelf danste, was ze een gezichtsbepalende danseres van onder andere Dansgroep Krisztina de Châtel. Nu ze choreografeert, trekt ze wederom de aandacht: E19 (richting San José) is het werk van een zeer eigenzinnige choreograaf. Zowel qua bewegingstaal, idee, vorm en sfeer. De E19 is de drukke vakantieweg tussen Amsterdam en Parijs, maar leidt bij Van den Broek naar San José, een ooit idyllisch plaatsje dat het hectische Sillicon Valley werd. De rust is dus ver te zoeken in E19 (richting San José). Sterker nog: die is onbereikbaar. De vijf dansers komen niet weg van de driesprong op de vloer en de geluidsflarden die de megafoons uitspuwen. E19 (richting San José) gaat over
6
VSCD juryrapport Dans 2007DEF:Jutyrapport TP 01
verwachtingsvol wachten op niets, met als enige zekerheid de eigen ademhaling. De dansers zuigen elk geluid naar binnen alsof daarin al het moois van de wereld zit, misschien zelfs hun gehele drijfveer. De lucht, de overdaad aan informatie, doet hun lijf echter alle kanten op gaan. Kuchen, kotsen, spasmes en uiteindelijk de dood, zijn het gevolg. En dat alles in een strak geordende choreografie die doortastend gebruik maakt van de ruimte. In een uiterst consequent doorgevoerd concept wisselt Van den Broek minimalistisch dansante en uitbundig theatrale scènes losjes en organisch af en weet zij het publiek zowel emotioneel als esthetisch te prikkelen. Een indrukwekkende prestatie die op je netvlies gebrand blijft.
25-09-2007
17:24
Pagina 7
Het licht keert van de zaal naar het podium. Het sobere toneelbeeld wordt zichtbaar, een zwarte ruimte met slechts een kale boom en de contouren van een poort. Het is uit met al het aardse vermaak. We bevinden ons in het voorportaal van de hel. Of zijn we al in de hel? In de anderhalf uur die volgen, zien we de nietige mens in al zijn facetten. Alleen, samen. Gekweld, zoekend, naakt. Tableaus vol leegte en verstilling worden afgewisseld met heftige scènes vol energie. Het geluid loopt gelijk met deze stemmingswisselingen en barst los in in de Vijfde van Beethoven. HELL is een caleidoscopische voorstelling vol symboliek. Het uitgekiende licht is een sterke factor binnen deze productie. De dansers imponeren door als eigenzinnige creaturen door een desolaat landschap te bewegen. Emio Greco voert hen vanuit de schaduw als een ware duivelskunstenaar aan. HELL laat de toeschouwer niet los. De voorstelling blijft door zijn rijkdom lange tijd nazinderen.
HELL van Emio Greco | PC, choreografie: Emio Greco en Pieter C. Scholten - HELL is een ronduit overdonderend dansepos. De opening is ijzersterk en meeslepend. Nog voordat je als publiek je plaats hebt kunnen innemen, zijn de dansers op het voortoneel al gegrepen door swingende discoclassics. Minutenlang playbacken en dansen ze vol overgave, terwijl je als publiek baadt in een fel wit licht. Plotseling is het uit met alle glitter en glamour.
> De VSCD Dansjury kent de Zwaan voor de
beste dansproductie 2007 toe aan:
HELL
van Emio Greco | PC, choreografie: Emio Greco en Pieter C. Scholten
7
VSCD juryrapport Dans 2007DEF:Jutyrapport TP 01
25-09-2007
17:24
WWW.VSCD.NL
Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties
Pagina 8
