Voorleesspeurtocht: Met Harry de houtworm door Paleis Het Loo
…Hallo, ik ben Harry de houtworm. Ik woon op Paleis Het Loo en ik ben heel blij dat je bij mij langskomt. Ik zit overal, maar niemand ziet mij. Ik ben heel klein en verstop mij in spullen gemaakt van hout. Soms zit ik in een kastje, dan weer in de vloer, daarna maak ik een tunneltje door een stoel tot mijn buikje vol is. Ga je met mij mee, dan laat ik je proeven van mijn paleis. Maar eerst vertel ik iets over dit paleis. Het is al best oud, zo’n driehonderd jaar geleden werd het gebouwd. De eerste bewoners waren Willem III en Mary. Willem was de baas van Nederland. Hij was een verre over-opa van koningin Beatrix. Na Willem III kwamen er nog meer Willemen. Ze woonden vooral in de zomer in dit paleis, wanneer het lekker weer was om in de tuin te wandelen. Koningin Beatrix woont hier niet, zij woont in een paleis in Den Haag. Dit paleis is nu een museum. Elke dag komen hier heel veel mensen een kijkje nemen. (nr. 1*) Onze rondleiding begint in de vestibule. Dit is een heel grote hal. Hier kwamen de gasten van Willem en Mary binnen. Nu wandelen we naar eerste kamer. De deur staat al open; super, dan hoef ik me er niet doorheen te eten. Voel maar eens aan de deurklink. Hij is heel mooi versierd en lijkt van goud. Niet meenemen hoor! Kom, we lopen snel door. *Dit nummer komt overeen met het nummer van de zaal.
(nr. 2) We zijn nu in de Oude Eetzaal. Voel je dat draadje? Zo’n draadje is in iedere kamer. Daarachter staan alle lekkere meubels. De mensen die hier komen, mogen daar niet voorbij. Jij ook niet, maar niemand houdt mij tegen! Oh, dat vergat ik je nog te zeggen; soms gaat er een alarm af wanneer je aan dit draadje zit. Als dit gebeurt, zeg je maar dat iemand anders het deed (bijvoorbeeld je vader of moeder, je oma of opa, broertje of zusje). Je wandelt nu door verschillende zalen met allerlei meubelen zoals, bedden, kasten, tafels en lampen. Pas op dat je niet valt! De vloeren zijn al erg oud. Soms ligt er hout, dan weer tapijt of een harde stenen vloer. Hoor je het verschil? Soms kraakt het zelfs. Dat heb ik niet gedaan hoor! Het is gewoon heel erg oud. … En hè, wat is dat? Het lijkt op marmer, een soort harde steen, maar het is gewoon hout hoor. Een schilder heeft erg zijn best gedaan om ons te foppen, maar daar knabbel ik zo doorheen! Kom we gaan verder. Route: voorbij de Nieuwe Eetzaal en de Witte Gang (geen nummer) rechtsaf de route volgen naar het trappenhuis. (nr. 3) Als je langs de trap omhoog loopt moet je eens goed voelen aan de leuning. Dit is mijn lievelingsplek in het paleis. Ik zou zo mijn tandjes wel willen zetten in die heerlijke druiven en die knapperige eikeltjes langs de deurposten! Maar ja, dan zou jij vallen, dus dat doe ik maar niet. Route: Bovenaan de trap links, door de bibliotheek. (nr. 8) Nu komen we in een lange gang met schilderijen. Tel maar eens hoeveel stappen je kunt nemen tot aan het eind. Ik doe er wel wat langer over. Dus wacht je op mij? Ruik je halverwege de bloemen? Hier staan iedere dag verse bloemen mmmmmmmmm. Heel mooi! (nr. 11) We lopen door naar de slaapkamer van koningin Mary. Uit dat grote bed wil ik wel een hapje nemen. De
dikke gordijnen boven het bed zijn wel een beetje stoffig. En af en toe kom ik nog een bevriend spinnetje tegen. Zo was er een hele dikke, met harige poten, die zich nog net aan de gordijnen kon vasthouden. Door het gesnurk van de koningin was hij bijna in haar openstaande mond gevallen. (nr. 14) He, he, ik word al een beetje moe. Ik heb dan ook geen pootjes en moet overal langs kruipen. Jij hebt al van die lange benen, benen, benen .. He, hoor je dat, een echo! We staan hier precies midden in het paleis, bij het grote trappenhuis. Omdat het zo groot en hoog is, hoor je een galm als je praat. Het klinkt ook heel mooi wanneer je hier een liedje zingt. Jij kunt dat vast wel. (nr. 15) Naast dit trappenhuis ligt een grote zaal. Ga maar eens in het midden zitten op het bankje. Voel je hoe zacht de stof van dit bankje is? Op de grond ligt ook nog eens een heel groot tapijt. Wees maar niet bang, het is geen vliegend tapijtje. Het blijft wel liggen. In het paleis zijn veel mooie stoffen te vinden voor gordijnen en tapijten. Mijn vriendinnetje Clara de mot is daar weer erg dol op! Route: Als we uit de grote zaal komen, dan gaan we naar links, verder door de kamers. (nr. 17) Vanmorgen zette ik mijn tanden in de knapperige lijst van een schilderij (boven de deur). Ik kon nog net remmen toen ik op het schilderij een geschilderde cavia zag! Ik vind schildersdoek al niet zo lekker. Veel te zacht en de verf erop was al een beetje aan het barsten en ik lust geen velletjes! Jij wel? Bovendien vind ik cavia’s veel te schattig; ze piepen zo leuk. Heb jij soms ook huisdieren? En dan heb ik het natuurlijk niet over het soort kleine beestjes dat hier over het papier heenloopt! (nr. 21) We wandelen nu door tot de slaapkamer van koning Willem III. In het paleis zijn heel veel (nep) kaarsen. Hier is al elektrisch licht. Net als in jouw slaapkamer. Misschien zie je de lichtbollen van de grote
kroonluchter (lamp)? Ik word altijd erg slaperig van deze kamer met al die lichtgevende volle manen zzzzzzzzzzzz. (nr. 24) O.k. wakker worden! We komen nu langs de speelkamer van koningin Wilhelmina. Wilhelmina is de oma van koningin Beatrix. Ze leefde meer dan honderd jaar geleden. Toen Wilhelmina een klein prinsesje was, woonde ze in dit paleis. Er woonden geen andere kleine kinderen op Paleis Het Loo en dit prinsesje was dan ook vaak alleen. Gelukkig kreeg ze wel eens bezoek van een vriendinnetje en dan speelden ze met haar poppen en dronken thee uit een echt serviesje. Veel van haar speelgoed is gemaakt van hout (mmmmmmmm), of steen. Ze hadden toen nog niet van die vieze plastic duplo blokken of barbiepoppen. Route: teruglopen en daarna de trap af naar links. (nr. 28 en nr. 29) We gaan weer verder … nog meer kamers! Kijk uit! We komen nu in een hele donkere, gevaarlijke kamer. Iedere keer als ik hier binnenkom, schrik ik mij een hoedje! Ik zal het maar verklappen; de beer en de alligator (krokodil) op de grond zijn al dood. Ook de olifantspoot en slurf gaan nergens meer heen …. brrrrrrrrr. Zullen we snel doorlopen naar de volgende veel lichtere kamer met overal bloemetjes en een witte piano? Hier merk je heel goed het verschil tussen een donkere mannenkamer en een lichte dameskamer. Ik mag dan wel een jongetje zijn, maar ik vind de dameskamer veel mooier. Heb jij ook een gezellige kamer? Vast niet met opgezette dieren, maar met zachte knuffels. (nr. 31) Tot slot komen we langs de kamer van koningin Juliana (dat is de moeder van onze koningin Beatrix). In de deurpost zijn groeistreepjes getekend. Hier hield de koningin bij hoeveel ze was gegroeid. Ik kom nog niet eens bij het onderste streepje en jij? We hebben een rondje door het paleis gelopen en nu ben je weer terug in de hal waar we zijn begonnen. Maar ik wil je nog iets moois laten zien: de schelpengrot.
Route: trap naar beneden, daarna tussen de beide trappen door naar rechts. Hoor je het water kletteren en voel je de frisse lucht? Hier wil ik eigenlijk niet komen. De schelpen zijn wel mooi roze, maar ze zijn erg hard en glad door het water. Bovendien staat hier een vogelkooi en vogels lusten wel zo’n sappig houtwormpje als ik. Ik zoek nu snel mijn veilige holletje op. Mijn buikje is vol en ik ben toe aan een middagdutje. Ik hoop dat je mijn paleis leuk vindt en misschien nog eens terugkomt met een vriendje of vriendinnetje. Welterusten en tot de volgende keer!
Afdeling Educatie Paleis Het Loo, 2012, www.paleishetloo.nl .
