Verpleegkunde UMC Utrecht

Verpleegkunde UMC Utrecht

Naam persoon

! t d n i verb

Quote

Verpleegkunde UMC Utrecht verbindt! Beste collega, Wat drijft jou als verpleegkundige om iedere dag weer kwaliteit van zorg, onderwijs of onderzoek te leveren? Kwaliteit van zorg, het is zo’n vaag begrip. Wie doet er nu zijn werk en wil geen kwaliteit leveren? Tegelijkertijd ervaart iedereen op zijn tijd dat het niet eenvoudig is om kwaliteit te leveren. Soms werkt de ICT niet mee, zijn er collega’s ziek of zijn er andere praktische redenen waarom het gewoon even niet lukt. Maar vaak als je met iets meer rust naar je werk kunt kijken zie je veel meer mogelijkheden om de kwaliteit van zorg te verbeteren. Of wanneer je iets hoort op een cursus of congres, een lezing of wanneer je iets leest in een vakblad waarvan je denkt, daar kunnen wij bij ons ook wat mee. Ooit, meer dan twintig jaar geleden was dat de reden voor het oprichten van het Verpleegkundig Convent. De gedachte was om een brede groep verpleegkundigen met elkaar de krachten te laten bundelen om over afdelingen en divisies heen voorstellen te doen gericht op verhoging van de kwaliteit van verpleegkundige zorg. Deze brede groep verpleegkundigen bestond uit afdelingsverpleegkundigen, leidinggevenden, verpleegkundig specialisten, onderzoekers, stafmedewerkers en docenten. Het Verpleegkundig Convent is inmiddels een niet meer weg te denken inhoudelijke stem van verpleegkundigen in het UMC Utrecht. Maar niet alleen het VC is in de afgelopen twintig jaar sterk ontwikkeld. Op allerlei plaatsten werken hele betrokken en bekwame verpleegkundigen die intern en soms ook extern veel waardering krijgen voor het werk dat ze doen. De groep verpleegkundig specialisten is ongeveer vertienvoudigd, het aantal verpleegkundig onderzoekers in de organisatie is gegroeid. Zij doen hun werk gericht op de kwaliteit van ons vak en dus voor patiënten. Het UMC Utrecht is eigenlijk een grote bron van verpleegkundig talent en dat is niet zomaar. Er kan namelijk veel in het UMC Utrecht, er zijn veel mogelijkheden voor ontwikkeling en scholing. De combinatie van zorg, onderwijs en onderzoek in één huis biedt veel kansen. Maar de vraag is , wie weet het allemaal? Het lijkt wel een soort goed bewaard geheim waarbij verpleegkundigen vaak pionieren om iets voor elkaar te krijgen. En vervolgens blijft de ontwikkeling op de plek van die ene verpleegkundige terwijl er waarschijnlijk meer mensen hun voordeel mee zouden kunnen doen. Wist jij bijvoorbeeld dat er een verpleegkundige is die les geeft aan collega’s op Java, om iets van alles dat wij weten daar beschikbaar te maken? Of dat er een verpleegkundige is die bij ons gepromoveerd is op het meten van pijn en dat de resultaten van haar onderzoek door de inspectie worden besproken? Waarschijnlijk niet. Voor ons als VC reden om een aantal van deze collega’s te vragen naar hun bijzondere activiteiten en verdiensten, wat hen drijft en wat kunnen we daar van leren? Hoe we aan deze mensen zijn gekomen? Simpelweg door aan VC-leden te vragen aan wie zij denken bij de vraag naar verpleegkundigen die iets bijzonders hebben bereikt, iets waar zij trots op zijn. We hopen dat het lezen van deze verhalen je inspireert om ook in je eigen werk stil te staan bij de vraag hoe je als verpleegkundige kan bijdragen aan de kwaliteit van zorg. Want niet alleen willen we meer zichtbaarheid van al de mooie dingen die er gebeuren in ons vak, we willen intern ook de krachten verder bundelen. Vandaar de titel van dit boek ‘Verpleegkunde UMC Utrecht verbindt’. De komende jaren staan er veel uitdagingen op de agenda van de gezondheidszorg waar de verpleegkundige een belangrijke rol in speelt. Denk aan de veranderende rol van patiënten, het belang van zelfmanagement, de sterkere samenwerking met de zorg thuis maar ook de nieuwe wet BIG met de verschillende functieniveaus en de toename van technologie in de zorg. Om te zorgen dat we binnen het UMC Utrecht hier onze mogelijkheden maximaal in zetten hebben we als Verpleegkundig Convent begin dit jaar samen met het netwerk Advanced Nursing Practice, de Managers Zorg, Verplegingswetenschap en UMC Utrecht academie, de Regiegroep Verpleegkunde UMC Utrecht opgericht. Een interne krachtenbundeling om de zichtbaarheid en impact van de verpleegkunde te vergroten en daarmee de kwaliteit van zorg. Als Verpleegkundig Convent zijn we ontzettend blij met deze stap en willen we je graag dít eerste boek ‘Verpleegkunde Verbindt’ samen met de Regiegroep Verpleegkunde UMC Utrecht aanbieden. Met het boek ‘Verpleegkunde UMC Utrecht Verbindt’ houden we je graag op de hoogte en weet je ons gemakkelijker te vinden via Connect, Twitter, Facebook of [email protected]

Marieke Schreuder “Erkenning voor de positie van de verpleegkundig specialist”

Netwerk ANP Mijn naam is Marieke Schreuder en ik werk als verpleegkundig specialist bij de Medische Oncologie van het Cancer Center. Daarnaast ben ik voorzitter van het netwerk Advanced Nursing Practice. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik heb bijgedragen aan de UMC brede functieomschrijving voor verpleegkundig specialist die dit jaar is vastgesteld. De functieomschrijving is een weloverwogen en uitgebreide weergave van ons relatief nieuwe beroep. De afgelopen jaren is hieraan hard gewerkt door mijn voorganger Elsbeth Berendsen. De functieomschrijving spoort aan tot excelleren binnen patiëntenzorg, onderzoek, onderwijs en verbeterprojecten en geeft ruimte tot verdere ontwikkeling. Het profiel vormt een geheel met de visie op de verpleegkundig specialist in het UMC Utrecht, de werkwijze medicatie voorschrijven door verpleegkundig specialisten en ons intervisie- en opleidingsmodel. Ook zijn dit jaar de belemmeringen in regelgeving weggenomen voor taakherschikking bij zorgaanbieders in de tweede lijn. Sinds maart 2015 kunnen verpleegkundig specialisten DBC’s openen. Dit is ook een erkenning van de positie van de verpleegkundig specialist. Het voorzitter zijn van het netwerk ANP sluit goed aan bij mijn ambitie om bij te dragen aan verdere professionalisering van de beroepsgroep van verpleegkundig specialisten, maar misschien nog wel belangrijker: om bij te dragen aan verbinding en samenwerking tussen alle advanced practice verpleegkundigen binnen ons ziekenhuis, de verpleegkundig specialisten en verplegingswetenschappers. Dit komt bijvoorbeeld goed tot uiting tijdens onze jaarlijkse scholingsmiddag die dit jaar ging over onderwijscompetenties. Op deze middagen leren we veel met en van elkaar. Ik ben het meest trots op de verbinding binnen de groep, de inbreng van een ieder en het plezier tijdens de goedbezochte bijeenkomsten. Het verpleegkundig vak Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak om verschillende redenen. Ten eerste omdat het een uitdagend vak is dat veel voldoening geeft en waarin geen dag hetzelfde is. Ten tweede vind ik de combinatie van denken en doen aantrekkelijk. Ik raak geïnspireerd door mensen, hun levens- en ervaringsverhalen.

2

Waarom werken in het UMC Utrecht? Ik ben in 1995 begonnen als verpleegkundige op de gynaecologie en ben, nadat ik de vervolgopleiding oncologieverpleegkunde had gedaan, gaan werken op de Medische Oncologie. Na mij studie verplegingswetenschap heb ik als beleidsadviseur gewerkt bij het Integraal Kanker Centrum, het Hofpoort ziekenhuis en het Cancer Center. In 2013 ben ik gediplomeerd als verpleegkundig specialist. In de baan van verpleegkundig specialist komen de rollen patiëntenzorg, onderwijs, onderzoek en verbeterprojecten samen. Het UMC Utrecht heeft mij vanaf de eerste dag dat ik hier kwam werken kansen gegeven voor persoonlijke ontwikkeling en vervolgopleidingen. Ik ben trots dat ik hier werk en de manier waarop het UMC Utrecht staat voor kennis ontwikkelen en delen. Als professional vind ik hier wat ik zoek en als Utrechter voel ik me hier thuis. Ambities voor de toekomst Persoonlijk wil ik mijn verder bekwamen in psychosociale begeleiding van patiënten en in onderwijs. Ik leer het meest van de verhalen van patiënten en hoop dat deze verhalen steeds meer een plek zullen krijgen, zowel binnen onze organisatie als binnen het onderwijs.

“Zoals Amerikaanse verpleegkundigen zo goed verwoorden: Nursing is my skill but caring is my profession. Dat is mijns inziens precies waar het om draait: zorg dat je vaardigheden op orde zijn en excelleer in goede zorg zodat mensen zich hier veilig, vertrouwd en in goede handen voelen.”

3

Nienke Bleijenberg

Wietske Blom-Ham

“Ons doel is dat aankomend jaar dit zorgprogramma model staat voor de regio Utrecht en vergoed wordt door de zorgverzekeraar” Ik ben Nienke Bleijenberg en werk als verpleegkundige, postdoc verpleegkundig onderzoeker en epidemioloog. Daarnaast ben ik werkzaam als cursuscoördinator en docent bij KGW, master verplegingswetenschap en als consulent ouderenzorg bij Leidsche Rijn Julius Gezondheidscentra (LRJG). Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn plaats binnen het nationaal leiderschapsprogramma en het binnenhalen van een omvangrijke subsidie voor het implementeren van het door mij ontwikkelde verpleegkundig zorgprogramma. In december 2015 heb ik vanuit LRJG samen met acht andere huisartsenpraktijken / eerstelijnscentra een grote ZonMw subsidie gekregen voor de implementatie van proactieve, integrale ouderenzorg. De proactieve werkwijze is tijdens mijn promotieonderzoek ontwikkeld en geëvalueerd onder ruim 3000 ouderen. Omdat het zorgprogramma positief werd ontvangen door ouderen, mantelzorgers, verpleegkundigen en huisartsen werd het verder in de regio geïmplementeerd. Met deze subsidie kan het programma verder geborgd en ingebed worden in de eerstelijn. Ons doel is dat dit zorgprogramma najaar 2016 model zal staan voor de regio Utrecht en vergoed zal worden door de zorgverzekeraar. Door mijn leidinggevende prof. dr. Marieke Schuurmans werd ik benaderd voor het Leadership in Nursing Research Program. De aanmeldingsprocedure bestond uit het beschrijven van je doelen en ambities voor de toekomst. Ik kreeg het goede nieuws dat ik mocht deelnemen. Het programma bestaat uit een intensieve tweejarige opleiding voor het ontwikkelen van leiderschapscompetenties van talentvolle verpleegkundig onderzoekers en is opgezet door Verplegingswetenschap Utrecht, Nijmegen en Maastricht in samenwerking met het Erasmus Centrum voor Zorgbestuur. Het heeft tot doel toekomstige leiders in verpleegkundig onderzoek te versterken en de capaciteit op het gebied van verpleegkundig onderzoek te vergroten. Aan het nieuwe leiderschapsprogramma, dat gesubsidieerd wordt door ZonMw, nemen in totaal twaalf gepromoveerde onderzoekers deel.

4

De motivatie om deze opleiding te gaan volgen komt voort uit mijn passie voor het vak verpleegkunde en mijn drive om het vak te verbeteren, als ook mijn passie voor de ouderenzorg gecombineerd met mijn nieuwsgierigheid en gedrevenheid om kennis over te dragen. Tijdens de master verplegingswetenschap werkte ik als wijkverpleegkundige in Utrecht. Mijn afstudeeronderzoek ging over de kennis en houding van verpleegkunde studenten naar ouderen. Zo ontdekte ik mijn passie voor het doen van onderzoek. Na mijn master verplegingswetenschap kreeg ik de mogelijkheid om promotieonderzoek te doen. Hier heb ik geen seconde spijt van gehad.

“Het doel heiligt de middelen kan wat mij betreft niet langer opgaan, als je kijkt naar de nadelige gevolgen van een nekkraag”

Sinds 2014 ben ik een dag per week werkzaam in de praktijk – Leidsche Rijn Julius Gezondheidscentra – om feeling te houden met de praktijk, wat ik belangrijk vind. De combinatie onderzoek, onderwijs en praktijk is zeer boeiend en afwisselend. Als postdoc onderzoeker begeleid ik promovendi bij hun onderzoek. Ik ben het meest trots op het zorgprogramma dat ik heb ontwikkeld en dat met het bijhorende materiaal zoals de scholingsmodule en de toolkit ‘Kwetsbare ouderen’, door zowel ouderen als verpleegkundigen en huisartsen als zeer welkom en bruikbaar wordt ervaren. Het zorgprogramma is als regiomodel verkozen en wordt verder geïmplementeerd. Ik koos aanvankelijk voor de opleiding verpleegkunde omdat het een enorm breed vak is. Ik koos voor de wijkverpleging omdat ik graag generalistisch bezig wilde zijn. De doelgroep ouderen en chronisch zieken vind ik boeiend en interessant. Verpleegkunde is een prachtig breed vak dat grenst aan meerdere gebieden zoals het medisch vakgebied, de psychologie, sociologie en het multidisciplinair werken. Waarom werken in het UMC Utrecht ? Utrecht is uniek: het is de enige plek in Nederland waar je als verpleegkundige kan doorgroeien van bachelor naar master naar PhD en beyond. De leerstoel verplegingswetenschap in Utrecht is bijzonder vanwege de enorme gedrevenheid van de onderzoekers en de samenwerkingsverbanden met diverse multidisciplinaire partners zowel binnen als buiten het UMC. Ambities Mijn ambitie is de zorg aan alle thuiswonende ouderen met multimorbiditeit te optimaliseren door middel van gedegen onderzoek dat aansluit op de wensen en behoeften van ouderen en professionals uit de praktijk. De uitkomsten van het onderzoek worden uiteraard vertaald naar het onderwijs en dragen bij aan betere patiëntenuitkomsten, daar krijg ik energie van. Daarnaast heb ik de ambitie om verpleegkundigen en verpleegkundig onderzoekers op te leiden tot bevlogen professionals en onderzoekers voor de ouderenzorg.

“Wees kritisch en nieuwsgierig, vraag je af waarom je de dingen doet zoals je ze doet en werk evidence-based: dus handel op basis van de wensen en behoeftes van patiënt, professionele deskundigheid en wetenschappelijk onderzoek. En blijf jezelf uitdagen!”

Mijn naam is Wietske Blom-Ham en ik werk op de spoedeisende hulp als SEH verpleegkundige en verplegingswetenschapper. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn ontwerp voor een nieuwe nekkraag op basis van mijn onderzoek naar decubitus bij nekkragen en mijn selectie voor de Ureka Mega Challenge. In 2013 hebben wij een onderzoek gedaan bij traumapatiënten. In dit onderzoeken bekeken we hoeveel patiënten decubitus en pijn ontwikkelden door de nekkraag. Het onderzoek werd uitgevoerd op de spoedeisende hulp en alle spoedeisende hulp verpleegkundigen hebben meegeholpen met de dataverzameling. Uit dit onderzoek bleek dat bij een groot aantal patiënten decubitus ontstaat en velen van hen pijn ervaren door de nekkraag. Hierover bestonden al langer vermoedens en deze werden nu bevestigd in cijfers. Omdat we vonden dat het hoog tijd wordt voor een alternatief voor de huidige nekkraag, hebben we onze onderzoeksresultaten voorgelegd aan Pontes Medical. Samen hebben we een nieuw device ontwikkeld: de Fixaid. De Fixaid immobiliseert de nek op een totaal andere manier dan de nekkraag, waardoor pijn en decubitus tot het verleden behoren. In 2015 deden wij mee met de Ureka Mega Challenge en we bereikten daarmee de finale ronde! We hebben veel geleerd en veel contacten gelegd, wat ons helpt om de Fixaid verder te ontwikkelen zodat hij straks toegepast kan worden bij onze traumapatiënten.

Het grote aantal traumapatiënten dat wij zien die zoveel problemen krijgt met de huidige kraag vormde voor mij de motivatie om een nieuwe nekkraag te ontwerpen. Vooral de pijn die wordt ervaren is iets wat we steeds terugzien op de spoedeisende hulp. We gebruiken de huidige kraag al sinds de jaren ’80 om potentieel wervelletsel te voorkomen. Het voorkomen van nekletsel is natuurlijk ook belangrijk, maar daarbij moeten we goed kijken naar de negatieve effecten van de nekkraag. ‘Het doel heiligt de middelen’ kan wat mij betreft niet langer opgaan als je kijkt naar de nadelige gevolgen van de huidige nekkraag. Mijn doel was het ontwikkelen van een veilig alternatief en dat is gelukt met de Fixaid. Maar voordat de Fixaid daadwerkelijk op de markt kan komen, is nog heel veel nodig. Veel tijd, veel geld, veel geduld, doorzettingsvermogen en vooral: veel gedreven mensen die ook overtuigd zijn van het belang van de Fixaid!

Het verpleegkundig vak Ik koos voor het verpleegkundig vak omdat het mij een mooi en nuttig vak leek, waarmee je overal ter wereld aan de slag kunt. Waarom werken in het UMC Utrecht? Ik werk graag in het UMC Utrecht omdat hier veel kansen en mogelijkheden tot verdere ontwikkeling worden geboden. Ambities Mijn ambities voor de toekomst: ik hoop mijn onderzoek te kunnen voortzetten en daarbij de combinatie met de verpleegkundige praktijk te kunnen behouden. Want die combinatie maakt het voor mij heel waardevol!

Ik ben het meest trots op het feit dat we een verpleegkundige probleem uit de dagelijkse praktijk wetenschappelijk hebben kunnen onderbouwen. Onderzoek op de afdeling spoedeisende hulp is namelijk een enorme uitdaging omdat de zorg niet planbaar en acuut is. Zonder de hulp van mijn collega-spoedeisende hulp verpleegkundigen was dit nooit mogelijk geweest. Daar ben ik heel trots op!!

“Never, never, never ever give up :)” 5

Eline de Kok

Danielle Zweers

“ Als iets niet linksom kan, probeer ik het wel rechtsom” Mijn naam is Eline de Kok en ik werk als verpleegkundige op de afdeling Neurologie & Neuromusculaire ziekten en de afdeling Longziekten. Daarnaast ben ik voorzitter van het Verpleegkundig Convent en werk ik als verplegingswetenschapper bij V&VN. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik de Rho Chi award voor veelbelovend verpleegkundige heb gewonnen. Waarom ik de award heb gewonnen? Lastige vraag hoor! Ik denk omdat mensen mijn inspanningen waarderen, mijn passie en lef, en zien dat ik de niet gangbare wegen bewandel. Als iets niet linksom kan, probeer ik het wel rechtsom. Niet op een vervelende manier, maar ik laat mij niet zomaar afschepen waardoor ik mijn ambities en passie niet meer kan waarmaken. Ik stel me leergierig op en vind het ook erg leuk om mijzelf te ontwikkelen. Ik verras mijzelf steeds in wat ik doe, pak de kansen die op mijn pad komen en ga uitdagingen aan. Ik hoop mensen te inspireren met mijn verhaal. Ik wist niet dat ik genomineerd was voor deze award. Tijdens het diner van Rho Chi waarbij nieuwe leden werden voorgesteld, werd tot mijn grote verrassing mijn naam genoemd en werd ik naar voren gehaald. Ik heb de award in ontvangst genomen en eigenlijk

wist ik niet meer zoveel uit te brengen. Mensen kwamen naar mij toen om mij te feliciteren. Mijn familie en VCbestuurslid Ariane bleken op de hoogte van mijn nominatie, maar hadden dit maanden stil gehouden. Zij stonden me na afloop op te wachten, zo overweldigend allemaal! Ik ben er het meest trots op dat ik met mijn passie en ambitie het verpleegkundig vak een stukje beter mag maken. Ik ben er trots op dat ik dat kan doen vanuit verschillende functies: verpleegkundige, voorzitter van het VC en adviseur innovatie bij V&VN. Een mooie kruisbestuiving die het verpleegkundig vak zeker ook nodig heeft. Ik ben er trots op dat ik als voorzitter van het Verpleegkundig Convent alle verpleegkundigen in het UMC Utrecht mag vertegenwoordigen.

“De zorg inspireert, het onderzoek leert en de combinatie daarvan creëert!” Waarom werken in het UMC Utrecht ? Ik wilde graag werken in het UMC Utrecht omdat dit een toonaangevend academisch ziekenhuis is dat vooruitstrevend is op meerdere gebieden. Ik kreeg de kans om aan de slag te gaan als verpleegkundige en via het Verpleegkundig Convent een bijdrage te leveren aan de positie van verpleegkundigen binnen het UMC en daarbuiten. Ambities Ik hoop dat ik nog heel lang in de patiëntenzorg kan blijven werken. Ik zie en voel een grote meerwaarde in mijn verschillende rollen binnen het UMC Utrecht en V&VN, de combinatie van deze functies spreekt mij enorm aan. Het is pittig en intensief en mijn agenda is soms overvol, maar ik ervaar veel plezier in wat ik doe en dat vind ik het belangrijkste!

Het verpleegkundig vak Eigenlijk wilde ik verloskundige worden, maar ik werd uitgeloot en moest binnen een maand een andere studie kiezen. Omdat de HBO-V opleiding de meest voor de hand liggende studie was, ben ik deze opleiding gaan volgen. Mijn moeder is ook verpleegkundige, mede door haar ervaringen en passie zag ik hoe mooi dit vak is. Ik ben echt heel blij dat ik nu verpleegkundige ben, het is zo’n fantastisch vak.

“Wees trots op je vak! Volg je ambitie en passie, verras jezelf en denk af en toe terug aan waarom je dit werk doet. En verder: als je iets wilt, dan kun je dat bereiken!” 6

Mijn naam is Danielle Zweers en ik werk als oncologie verpleegkundige op de afdeling Medische Oncologie van het Cancer Center. Daarnaast ben ik werkzaam als promovendus bij het Expertisecentrum Palliatieve Zorg Utrecht in het Julius Centrum. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege de abstracts die ik heb uitgestuurd over mijn onderzoek naar angst bij kankerpatiënten in de palliatieve fase. Binnen mijn promotietraject doe ik samen met mijn andere onderzoekcollega’s onderzoek naar angst bij patiënten met kanker in de palliatieve fase. Angst is een moeilijk observeerbaar, bespreekbaar en behandelbaar symptoom en heeft vaak een negatieve invloed op zowel het ervaren van andere symptomen als de kwaliteit van leven voor de patiënt en zijn naasten. Hoewel angst binnen de palliatieve fase om een multidisciplinaire aanpak vraagt, heeft de verpleegkundige een belangrijke rol bij het signaleren en monitoren van angst. Door mijn ervaring als oncologie verpleegkundige merk ik dat het signaleren van angst en de ondersteuning van patiënten met angst beter kan. Het uiteindelijke doel van ons onderzoek is input leveren voor het ontwikkelen van een set aan evidence-based verpleegkundige interventies waarmee we als verpleegkundige angst kunnen signaleren, welke meetinstrumenten we daarbij moeten gebruiken, hoe we het gesprek aan kunnen gaan met de patiënt en naaste familieleden en hoe we gericht interventies kunnen inzetten die afgestemd zijn op de behoefte van de patiënt zodat de onderliggende oorzaak van de angst wordt weggenomen.

gebruiken om angst te signaleren en te monitoren. Momenteel zijn we bezig met te onderzoeken hoe angst zich verhoudt tot het ervaren van andere symptomen zoals pijn en benauwdheid en hoe het spiritueel welbevinden van invloed is op het ervaren van angst. Daarnaast doen we onderzoek naar de prevalentie en intensiteit van angst en het beloop richting overlijden. Het Utrechts Symptoom Dagboek (USD) dat op enkele afdelingen binnen het Cancer Center maar ook binnen de hospicezorg een onderdeel van de dagelijkse zorg is, genereert een schat aan data. Deze data vormen de basis voor ons onderzoek en helpen ons een interventie te ontwikkelen die zowel is afgestemd op wensen en behoeftes van de patiënt als aansluit bij de dagelijkse verpleegkundige praktijk.

Mijn ambitie is om een brug te slaan tussen wetenschap en de verpleegkundige praktijk bij de zorg voor patiënten in hun laatste levensfase. De concrete invulling die ik hieraan geef is de combinatie van oncologieverpleegkundige aan het bed en het doen van wetenschappelijk onderzoek. Door deze combinatie zie ik de problemen in de dagelijkse zorg voor patiënten met angst. Ik ben enorm gedreven om dit probleem op te pakken en door wetenschappelijk onderzoek meer kennis te genereren om de zorg voor deze patiënten te verbeteren. De zorg inspireert, het onderzoek leert en de combinatie daarvan creëert!

Ambities Mijn ambitie is mijn onderzoek in de zorg rondom angst voort te zetten en daarmee een bijdrage te leveren aan betere zorg.

Mijn doel is professionals te ondersteunen in de zorg voor patiënten met angst zodat deze vroegtijdig wordt herkend en patiënten in staat worden gesteld bezig te zijn met dingen die er écht toe doen in de laatste fase van hun leven. We hebben inmiddels zicht op wat er al bekend is in de literatuur, wat de behoeften van verpleegkundigen zijn en de redenen van verpleegkundigen om wel of geen meetinstrumenten te

Ik ben er het meest trots op dat er steeds meer aandacht voor dit probleem is waardoor verpleegkundigen beseffen dat de zorg voor angst beter moet en kan. Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak vanwege de diversiteit aan werkzaamheden die je verricht, zowel met je handen, je hoofd als met je hart. Geen dag is hetzelfde! Waarom werken in het UMC Utrecht? Door mijn interesse voor wetenschappelijk onderzoek was ik op zoek naar een werkplek waar ruimte is voor de combinatie van dagelijkse zorg en het doen van onderzoek. In het UMC Utrecht heb ik deze plek gevonden.

“ Angst komt veelal voor in de avond en de nacht, het moment waar de verpleegkundige de enige snel beschikbare zorgverlener is. Dat maakt dat we als verpleegkundige de verantwoordelijkheid moeten nemen in het signaleren van angst en in het bieden van gerichte ondersteuning op korte en langere termijn. Ik ben ervan overtuigd dat verpleegkundigen met het ‘juiste gereedschap’ echt het verschil kunnen gaan maken in de zorg voor patiënten met angst.”

7

Marlies Schrijvers

Ellen Moerman “Voor de poster ‘Zorg rond de pasgeborene’ werd ik genomineerd voor de Truus van Lier prijs” Mijn naam is Ellen Moerman en ik werk als senior verpleegkundige op de afdeling Neonatologie IC in het WKZ Geboortecentrum. Ik ben voor het verpleegkundig jaarboek gevraagd omdat ik 4 jaar geleden ben gestart als seniorverpleegkundige met als aandachtsgebied OPEX waarbij ik mij voornamelijk bezighoudt met zaken aangaande het disposable en reusable materiaal op de afdeling. Inmiddels zorg ik zelfstandig voor het testen en implementeren van nieuwe materialen. Op dit moment werk ik samen met de afdeling Logistiek aan het in kaart brengen en beter organiseren van alle voorraad- en niet voorraadartikelen op onze afdeling. Twee jaar geleden zijn wij gestart met de introductie van LEAN werken. Samen met een aantal collega’s volgde ik een Yellow Belt opleiding waarna we het werken met een verbeterbord hebben geïntroduceerd. Om het LEAN werken succesvol te maken zorgen we iedere keer weer dat we met veel enthousiasme de verbeterbord sessies leiden en iedereen laten meedoen en meedenken. Door zelf enthousiast te zijn en goed te weten waar je het voor doet, raken je collega’s geinspireerd.

Het verpleegkundig vak Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat ik heel graag met kinderen wilde werken. Ik besloot de opleiding tot verpleegkundige te doen, ik had dan een brede basis en kon nog alle kanten op. Waarom werken in het UMC Utrecht? Ik kom uit een klein perifeer ziekenhuis uit Zeeland. Na mijn opleiding tot verpleegkundige ben ik terecht gekomen op de afdeling verloskunde en heb ik de opleiding obstetrie gevolgd. Tijdens de opleiding mocht ik stage lopen op een neonatologie afdeling en ik was verkocht. Ik besloot de opleiding tot neonatologie verpleegkundige te gaan volgen in het UMC Utrecht. Ook sprak de stad Utrecht me aan. Ambities Op dit moment vind ik de zorg nog steeds erg boeiend en blijven we op de neonatologie volop in ontwikkeling. Ik vind beleidszaken regelen en proberen het verschil te maken op de afdeling door achter de schermen zaken uit te zoeken ook erg leuk. Ik wacht af wat er nog op mijn pad komt!

8

Ik ben Marlies Schrijvers en ik werk als verplegingswetenschapper in de Van Creveldkliniek (centrum voor benigne stollings-stoornissen). Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn promotie op het ondersteunen van zelfmanagement en therapietrouw bij hemofilie patiënten. Patiënten met ernstige hemofilie dienen tot drie keer per week stollingsfactorconcentraat toe via een injectie. Tachtig procent doet dit zelf thuis. Om deze behandeling optimaal uit te voeren zijn zelfmanagementvaardigheden en therapietrouw belangrijk. Ik heb onderzocht wat hier aan ten grondslag ligt en hoe dit in de toekomst het beste kan worden vormgegeven. Voordat ik aan dit traject begon was ik werkzaam op een verpleegafdeling in het UMC. Ik merkte dat ik graag de zorg op grotere schaal wilde verbeteren. Het nadenken over en het onderzoeken hoe dingen anders of beter kunnen, zie ik als een uitdaging. Toen ik de informatieavond van Verplegingswetenschap bezocht viel alles op zijn plek: praktijkproblemen aanpakken, onderzoek doen en nadenken over kwaliteit van zorg vanuit de beroepsgroep zelf, dat is waar ik me voor wil inzetten. Ik besloot een regelmatige

Mijn motivatie om dit traject te gaan doen was dat ik, na 12 jaar op de neonatologie gewerkt te hebben, de kans kreeg om mezelf als senior verpleegkundige verder te ontwikkelen. Ik was al jaren met veel plezier voorzitter van de werkgroep materiaal en door de verantwoordelijkheden die deze functie met zich meebracht, leerde ik veel mensen binnen en buiten het UMCU kennen. Mijn algemene kennis werd breder en ik merkte dat ik daar veel energie van kreeg die ik ook over kon brengen op mijn collega’s op de werkvloer. Daardoor verliepen implementaties van nieuwe materialen soepel en al doende heb ik mijn functie steeds verder uitgebreid. Ik ga nieuwe uitdagingen niet snel uit de weg. Dat weten mijn teamleiders inmiddels ook en ik word steeds vaker betrokken bij nieuwe projecten. Mijn doel was een presentatie te geven op een symposium. In 2015 heb ik zowel op het Venticare congres als op het symposium ‘Zorg rond de pasgeborene’ een poster presentatie gehouden over het LEAN werken op de afdeling. Voor de poster ‘Zorg rond de pasgeborene’ werd ik genomineerd voor de Truus van Lier prijs. Jammer genoeg heb ik die niet gewonnen.

“Ik merk dat ik graag de zorg op grotere schaal wil verbeteren”

“Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan dan van de dingen die je niet hebt gedaan!”

baan te zoeken die te combineren is met deze pittige opleiding. Ik kreeg een fantastische kans bij de polikliniek voor benigne stolling waar ik gelijk mocht solliciteren naar een promotieplek, een kans die ik met beide handen heb aangegrepen! Er zijn veel dokters die onderzoek doen en de geneeskunde heeft zich daardoor goed ontwikkeld. Het grootste deel van de tijd ontvangen patiënten verpleegkundige zorg, in verhouding doen we hier weinig onderzoek naar. Door patiëntgericht onderzoek kun je met kleine aanpassingen grote verschillen maken. Mijn doel is om bij te dragen aan de kwaliteit van de verpleegkundige zorg door middel van wetenschappelijk onderzoek. Concreet betekent dit dat ik een programma mag ontwikkelen waarbij we mensen met hemofilie ondersteunen met het trouw nemen van hun medicatie.

Waarom werken in het UMC Utrecht? In 2005 ben ik begonnen als leerling verpleegkundige (werken en leren tegelijk) in het UMC Utrecht. Dit is een hele mooie kans om direct je kennis in de praktijk te brengen. Het is een fantastische werkplek, je mag veel leren, meekijken en ervaren. Ambities Mijn ambitie voor de toekomst is het programma voor therapietrouw breder trekken naar chronisch zieken en een blijvende bijdrage leveren aan de verpleegkundige zorg voor hemofilie patiënten.

Ik ben erg trots op het feit dat de overheid in samenwerking met de patiëntenvereniging mij een subsidie heeft gegeven om dit programma te ontwikkelen en te testen. Het verpleegkundig vak Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat mijn hart bij de verpleegkunde ligt.

“Wees trots op je vak en geef de beste zorg die je zelf ook graag zou willen ontvangen!” 9

Mariska Overbeek

Mirjam van Beek “Ik vond het frustrerend om te zien dat patiënten niet juist voorgelicht werden”

“We hebben keihard gewerkt, van ‘s morgens zes tot ‘s avonds elf waren we bezig met de lessen en voorbereidingen” Mijn naam is Mariska Overbeek en ik werk als senior verpleegkundige op de afdeling C4Oost, Chirurgie. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik les heb gegeven aan verpleegkundigen op het Indonesische eiland Java. Dutch school is opgezet door gynaecologen die hun oncologische kennis uitwisselen met artsen in Indonesië. Om de kennis van oncologische zorg van Indonesische verpleegkundigen naar een hoger niveau te brengen is de opleiding ‘Eager to share’ ontwikkeld. Het betreft zes lesblokken van twee weken waarin alle facetten van de oncologisch zorg worden besproken. Ik geef al enkele jaren les aan nieuwe studenten en collega’s over de chirurgisch oncologische ziektebeelden op onze afdeling. Kennis overdragen is echt mijn ding. Toen de vraag kwam of er verpleegkundigen les wilden geven aan Indonesische verpleegkundigen heb ik me aangemeld. Met collega Wendy van Boggelen heb ik een twee weken durend lesprogramma over de oncologische chirurgie ontwikkeld, inclusief de ziektebeelden die wij op onze afdeling behandelen. Een mooie uitdaging was het zeker, ook omdat de lessen in het Engels gegeven moesten worden. We hadden geen idee wat we konden verwachten. Ik dacht, ik doe het gewoon, zo’n kans krijg je niet vaak! We hebben ons best gedaan om een lesprogramma in elkaar te zetten waarvan we dachten dat het zou aansluiten bij de situatie van de verpleegkundigen op Java. We hebben veel informatie gegeven en hen na laten denken over hoe zij zelf de zorg zouden geven en welke nieuwe inzichten daarbij een rol kunnen spelen. Zo gaven wij hen bijvoorbeeld uitleg over het ERAS protocol, dat we in het UMC toepassen bij verschillende ziektebeelden. Het was voor mij echt terug in de tijd, ze werken in Indonesië op een manier zoals ik zelf 30 jaar geleden werkte en waarvan ik destijds overtuigd was dat het de beste manier van werken was. Ik had niet verwacht dat men nog zo achterloopt op de ontwikkelingen. We hebben onze doelen wel behaald, inclusief wijzigingen in het lesprogramma zoals bijvoorbeeld het schrappen van de lessen over leverchirurgie omdat deze operaties niet gedaan worden. We hebben keihard gewerkt, van ‘s morgens 6 tot ‘s avonds 11 uur waren we bezig met de voorbereiding en het geven van de lessen. We kijken met een goed gevoel terug op een onvergetelijke ervaring.

10

Ik ben het meest trots op het enthousiasme van de studenten, ze wilden alles weten en echt zaken veranderen. Ook degenen die minder goed Engels spraken durfden in de loop van de tijd steeds meer te vragen en zeggen. Wendy en ik hebben samen een goed lesklimaat met een open sfeer gecreëerd. Het verpleegkundig vak Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat dit het mooiste vak is dat er is. Je kunt, ook als de patiënt een moeilijke tijd doormaakt, veel voor iemand betekenen. Door zo goed mogelijk voor de patiënt te zorgen, zorg je dat hij zich veilig en gehoord voelt. Waarom werken in het UMC Utrecht? Toen ik 18 was ben ik de opleiding begonnen en nooit meer weggegaan. Destijds was het geen bewuste keus, het UMC Utrecht was enige ziekenhuis waar ik in 1982 aangenomen werd in de inservice opleiding. Ik vind het nog steeds een mooi ziekenhuis om te werken. Ambities Mijn ambitie voor de toekomst is dat ik nog jarenlang in goede gezondheid kan blijven werken. Mijn hart ligt bij het opleiden van studenten en collega’s, hen op weg helpen om goede verpleegkundigen te worden die veel plezier in hun werk beleven.

“Probeer te gaan voor kwaliteit en plezier in je werk!”

Mijn naam is Mirjam van BeekZwijnenburg en ik werk als senior verpleegkundige in de zorglijn Affectieve en Psychotische Stoornissen van de Divisie Hersenen. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik een voorlichtingsfilm over ECT heb ontwikkeld. De afgelopen jaren merkten we dat goede en eerlijke voorlichting over ECT (electroconvulsietherapie) behandeling erg belangrijk is. Ook vanuit de patiënttevredenheids-onderzoeken kregen we dit terug. Patiënten hebben met regelmaat een vooroordeel over hoe zo’n behandeling eruit ziet en wat hen te wachten staat, met alle gevolgen van dien. Zo circuleren er allerlei spookverhalen en filmpjes op het internet. Ik vond het frustrerend om te zien dat patiënten niet juist voorgelicht werden met als gevolg dat ze bijvoorbeeld onnodig gespannen waren of zich niet begrepen voelden door de omgeving. Er rust nog een behoorlijk taboe op de ECT-behandeling, terwijl deze momenteel zoveel anders en beter wordt uitgevoerd! Mede daarom hebben wij in onze zorglijn een filmpje en folder gemaakt waarmee wij de patiënt goed en eerlijk kunnen voorlichten. Door uitgebreid de procedure van de behandeling te laten zien en daarbij goede uitleg te geven, hopen we de patiënt goed te kunnen voorbereiden op wat hem of haar te wachten staat en de angst bij de patiënt en/of diens omgeving weg te nemen. Ik vind het belangrijk dat de patiënt zich in goede handen weet en dat wij als verpleegkundigen een rode draad in de behandeling vormen door hem of haar te ondersteunen waar dat nodig en wenselijk is. Ik ben er trots op dat we een mooi filmpje hebben gemaakt waarin ook wij

als verpleegkundigen een rol hebben. Ik heb de afgelopen maanden al diverse keren voorlichting gegeven aan patiënten. Het is leuk om van patiënten terug te krijgen dat ze het fijn vinden om de procedure aan de hand van een filmpje uitgelegd te krijgen. Ook vinden ze het prettig dat ze bekende gezichten zien, wat hen een vertrouwd gevoel geeft. Er volgt nog een fotoboek waarin we stapsgewijs de ECT-behandeling in foto’s uitleggen. We gebruiken het fotoboek tijdens het voorlichtingsgesprek met de patiënt en diens direct betrokkene(n). Kortom, we zijn continu bezig om de voorlichting te optimaliseren en aan te passen aan de wensen van de patiënt. Het verpleegkundig vak Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat na het doorlopen van mijn opleiding tot doktersassistente ik graag een brede opleiding in de zorg wilde om mezelf verder te ontwikkelen. De keuze viel op de hbo-opleiding Verpleegkunde omdat ik daar meerdere kanten mee op kon. Ik merkte al snel dat de psychiatrie mijn hart heeft. De gesprekken met de patiënten vind ik nog steeds het leukste onderdeel van mijn werk; het begeleiden, motiveren en stimuleren van de psychiatrische patiënt en het samenwerken aan herstel geeft mij voldoening! Waarom werken in het UMC Utrecht? In 2004 ben ik begonnen aan het traineejaar. Ik vond het een mooie kans om in een jaar op twee verschillende afdelingen te werken en me zo verder te verdiepen in de psychiatrie. Na dit jaar ben ik gebleven. Hoewel ik inmiddels op een andere afdeling werk ben ik altijd werkzaam gebleven binnen de psychiatrie. Het academische aspect

maakt dat de zorg continu in beweging is, dat vind ik inspirerend. We krijgen zeer complexe patiënten, dat maakt dat je als team altijd op zoekt bent naar de juiste zorg, erg boeiend! Ambities Nog niet zo lang geleden heb ik mijn hbo-diploma Management in de Zorg behaald. Wat ik tijdens die opleiding geleerd heb wil ik graag in de praktijk gaan brengen in een leidinggevende functie. Binnen mijn huidige functie heb ik mij de benodigde eigenschappen eigen gemaakt. Motiveren, creëren van draagvlak, coachen en signalen van de werkvloer oppikken om daar vervolgens concreet mee aan de slag gaan, met als doel de kwaliteit van zorg te verbeteren: daar wil ik mezelf graag verder in ontwikkelen!

“Toon leiderschap in je eigen vak. Zet jezelf op de kaart en zorg dat je jezelf blijvend kan ontwikkelen met als doel de beste zorg voor de patiënt te bieden en het beste uit jezelf te halen. Zorg met elkaar voor een goede werksfeer. Een sfeer die zich kenmerkt door gedrevenheid en professionaliteit, maar ook door relativeringsvermogen en humor. Het samenwerken aan hetzelfde doel geeft motivatie en gedrevenheid; teamwork en teamspirit zijn daarbij van groot belang!” 11

Saskia Weldam

Jacqueline van Dijk

“Mijn doel is om een wetenschappelijk onderbouwde interventie te ontwikkelen binnen de longzorg” Mijn naam is Saskia Weldam en ik werk als verplegings-wetenschapper / onderzoeker / Phd student op de afdeling Longziekten. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn promotieonderzoek in de eerste lijn en het betrekken van andere ziekenhuizen hierbij. Het COPD-GRIP (COPD-Guidance, Research on an Illness Perception Intervention) onderzoek is een verpleegkundig wetenschappelijk onderzoek in de eerste en tweede lijn. Het wordt uitgevoerd in samenwerking met de Divisie Hart & Longen van het UMC Utrecht. In dit onderzoek kijken we of een verpleegkundige interventie ervoor kan zorgen dat COPD patiënten meer grip op hun ziekte krijgen, vergeleken met patiënten die deze interventie niet krijgen. COPD patiënten worden begeleid door verpleegkundigen. In dit onderzoek vergelijken we twee patiënten groepen: één groep die de huidige, gebruikelijke, begeleiding krijgt en één groep waarbij de begeleidend verpleegkundige een extra verpleegkundige interventie toevoegt. We gaan

na of er verschil is in het effect van de begeleiding tussen de twee groepen. Hiermee kunnen we vaststellen of de verpleegkundige interventie een mogelijke verbetering is. Wanneer dat het geval is kan iedere verpleegkundige de interventie gebruiken om de begeleiding voor COPD patiënten te verbeteren. Mijn doel is om een wetenschappelijk onderbouwde interventie binnen de longzorg te ontwikkelen. We zijn op dit moment druk bezig met de analyses van de gegevens, we kunnen nog niet vaststellen of de interventie een verbetering geeft of niet. Ik ben het meest trots op het feit dat we wetenschappelijk onderzoek kunnen doen binnen de verpleegkunde om de zorg verder te ontwikkelen.

“De pijnscore is geen absoluut getal maar een subjectieve beleving”

Waarom werken in het UMC Utrecht? Het UMC Utrecht is een academisch ziekenhuis en juist de combinatie van de drie pijlers zorg, onderzoek en onderwijs vind ik zeer belangrijk. Dit geeft mogelijkheden voor een kritische blik en ontwikkeling in de zorg. Ambities Mijn ambitie voor de toekomst is verder onderzoek te doen binnen de long verpleegkundige zorg.

Het verpleegkundig vak Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak vanuit de wens kwetsbare mensen te ondersteunen in het vinden van een balans in het leven met een chronische ziekte.

“Blijf je verwonderen over de zorg die jij en je collega’s geven, blijf vragen stellen, blijf kritisch en probeer daarmee een brug te slaan tussen zorg en onderzoek!” 12

Ik ben Jacqueline van Dijk en ik werk als verpleegkundig beleidsmedewerker op de afdeling Pijnbestrijding. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik ben gepromoveerd op pijnmeting na de operatie. Ik heb onderzoek gedaan naar de pijnscores op de Numeric Rating Scale (NRS) die verpleegkundigen moeten afnemen bij patiënten. Ik heb onderzocht hoe patiënten deze scores tussen 0-10 zien en wat er meespeelt in het toekennen van een getal aan een unieke pijnervaring. De conclusie is dat patiënten deze pijnscores goed begrijpen. Zij zien de pijnscores echter anders dan verpleegkundigen en andere professionals. Als we de pijnprotocollen strikt hanteren loopt de patiënt een risico op overbehandeling omdat veel patiënten met pijnscores 4, 5 en 6 dit als draaglijke pijn zien en geen (extra) pijnstillers willen. De verhalen van verpleegkundigen aan bed zijn de aanzet geweest om onderzoek te doen naar de pijnscores van 0-10. Zij vertelden me dat de pijnscores die patiënten geven vaak niet overeenkomen met hoe de verpleegkundigen de pijnscores zien. Verpleegkundigen denken hierdoor regelmatig dat patiënten de pijnscores van 0-10 niet begrijpen en kennen vaak lagere scores toe aan de pijn van de patiënt dan de patiënt zelf. In eerste instantie had ik tot doel om de patiënt voor te lichten over de pijnscores van 0-10 en hem duidelijk te maken dat het belangrijk is pijnmedicatie te accepteren als het nodig is. Hiervoor hebben we een voorlichtingsfilm gemaakt die door middel van een gerandomiseerde studie werd getest. Helaas heeft de film, getoond vóór de operatie, geen effect op de pijnscore

die de patiënt na de operatie geeft: veel pijnscores van 4, 5 en 6 worden nog steeds als draaglijke pijn gezien en extra pijnmedicatie (meestal opioiden) is niet nodig. Het meeste trots ben ik op de uiteindelijke boodschap van mijn proefschrift: ga na het afnemen van de pijnscore het gesprek met de patiënt aan. De pijnscore is geen absoluut getal maar een subjectieve beleving. Vraag aan de patiënt hoe hij het getal tussen 0-10 ziet, vraag of de patiënt behoefte heeft aan pijnmedicatie en blijf voorlichting geven over het belang van pijnstilling bij ernstige pijn. Accepteer dat patiënten hogere pijnscores als draaglijk zien en geen pijnmedicatie behoeven. Ik zou graag een ommezwaai in ons denken willen zien: niet meer onze mening over de pijnscores opdringen aan de patiënt maar uitgaan van de mening over de pijnscores van iedere individuele patiënt. In mijn proefschrift uitte ik een kritische noot naar de Inspectie voor de Gezondheidszorg met als resultaat dat ik nu met hen in overleg ben over de prestatie-indicatoren ten aanzien van pijn. Het verpleegkundig vak Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat ik op de basisschool al wist dat ik verpleegkundige wilde worden. Het verzorgen en begeleiden van mensen tijdens hun ziekte of operatie sprak me erg aan. Als ik mijn keuze over zou mogen doen, zou ik precies hetzelfde kiezen. Het is een prachtig vak met voldoende mogelijkheden om je te verdiepen en te ontwikkelen. Waarom werken in het UMC Utrecht? Tijdens mijn opleiding tot A-verpleegkundige in een perifeer ziekenhuis, keek ik erg op tegen verpleeg-

kundigen die verschillende opleidingen en cursussen gedaan hadden. Daarom heb ik na een aantal jaren gekozen voor een universitair ziekenhuis. Na de A- opleiding heb ik de IC-opleiding, HBO-V, docentenopleiding, Verplegingswetenschap en de master Epidemiology gedaan. Ik kan alle verpleegkundigen aanraden om je te blijven ontwikkelen en steeds weer de verdieping van het vak te zoeken. Ambities Ik baal van mijn functiebenaming: verpleegkundig beleidsmedewerker. Er is helaas nog steeds geen goede benaming voor verpleegkundigen die zich bezighouden met onderzoek of die gepromoveerd zijn. Misschien kan het Verpleegkundig Convent hier iets in betekenen, ik wil er graag aan meewerken. Verder wil ik mijn kennis doorgeven aan studenten Verplegingswetenschap, ik heb daar al een start mee gemaakt. En uiteraard wil ik verder met het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek, er valt nog veel te doen op het gebied van de verpleegkunde!

“Blijf je ontwikkelen, in het UMC Utrecht zijn hier voldoende mogelijkheden voor. En ik wil graag aandacht vragen voor de basiszorg. Doordat het UMC Utrecht zich steeds meer richt op topklinische zorg lijkt de basiszorg minder aandacht te krijgen. Uit eigen ervaring weet ik dat dit erg belangrijk is: blijf altijd aandacht houden voor de behoeften van de individuele patiënt.” 13

Vervolg Yvonne Korpershoek

Yvonne Korpershoek “Zelfmanagementvaardigheden zijn belangrijk om exacerbaties vroegtijdig te herkennen” Ik ben Yvonne Korpershoek en ik werk als verpleegkundige op de afdeling Longziekten B3West. Daarnaast werk ik op de Hogeschool Utrecht en het UMC Utrecht als onderzoeker en op de Universiteit Utrecht als docent bij de premaster Verplegingswetenschap. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn onderzoek naar zelfmanagement bij patiënten met COPD. In oktober 2014 ben ik gestart met mijn promotieonderzoek waarbij ik me richtte op het onderwerp ‘zelfmanagement’ bij COPD patiënten. Het ziekteverloop van COPD wordt gekenmerkt door periodes waarbij sprake is van verslechtering van symptomen, ook wel een ‘longaanval’ of ‘exacerbatie’ genoemd. Exacerbaties hebben negatieve gevolgen voor de patiënt omdat deze kunnen leiden tot ziekenhuisopnames en een negatieve impact op de kwaliteit van leven. Zelfmanagementvaardigheden zijn belangrijk om exacerbaties vroegtijdig te herkennen en adequate acties te ondernemen, met als doel de impact van exacerbaties te reduceren. Toch blijkt uit onderzoek dat het herkennen van verslechtering van symptomen en het nemen van de juiste acties moeilijk is voor patiënten. Ik onderzoek hoe wij hen hierbij kunnen ondersteunen. Tegenwoordig wordt er steeds vaker gebruik gemaakt van mobiele apparaten in de gezondheidszorg (mHealth). mHealth biedt mogelijkheden om een aantal essentiële en op maat gesneden toevoegingen te doen op de reeds bestaande zorg. Het doel van mijn promotieonderzoek is dan ook het ontwikkelen van een mHealth interventie om zelfmanagement van exacerbaties bij COPD patiënten te bevorderen. Uiteindelijk hoop ik hiermee een bijdrage te kunnen leveren aan het verminderen van de impact van exacerbaties en het verbeteren van kwaliteit van leven. Het is van groot belang dat een dergelijke mHealth interventie aansluit bij de percepties, vaardigheden en behoeften van de patiënt. Het onderzoek voer ik uit in opdracht van het lectoraat Chronisch Zieken van de Hogeschool Utrecht en de leerstoel Verplegingswetenschap van de Universiteit Utrecht. In de afgelopen jaren heb ik als verpleegkundige veel voor chronisch zieke patiënten gezorgd. Ik zag deze patiënten alleen tijdens een klinische opname, maar ik vroeg me hierbij vaak af hoe deze patiënten omgaan met hun ziekte in het dagelijks leven. Ik vond het altijd een uitdaging om te inventariseren wat er aan een ziekenhuisopname vooraf was gegaan en om te kijken waar mogelijkheden ter verbetering lagen als het gaat om zelfmanagement. Als verpleegkundige wilde ik de patiënt in een zo goed mogelijke conditie naar huis laten gaan. Eén van de vragen die ik als uitgangspunt had bij het verlenen van zorg was dan ook: Hoe kan ik als verpleegkundige in het ziekenhuis een bijdrage leveren aan het bevorderen van zelfmanagement van een patiënt?

14

Gedurende mijn masteropleiding leerde ik dat ik me ook met dit soort vraagstukken bezig kon houden vanuit een andere invalshoek. Ik kwam erachter dat je door onderzoek te doen en zelf kennis te generen, op een andere manier een bijdrage kan leveren aan het verbeteren van de zorg en hiermee een grotere groep patiënten kunt bereiken. Het leek mij een uitdaging om me vanuit verschillende rollen bezig te houden met vraagstukken om de zorg te verbeteren. Een baan als onderzoeker, en tegelijkertijd betrokken blijven bij de praktijk als verpleegkundige, dat leek mij de perfecte combinatie. Zowel als verpleegkundige als onderzoeker is het mijn doel om een bijdrage te leveren aan het verbeteren van de kwaliteit van zorg. Als onderzoeker richt ik me de komende jaren op één specifiek onderwerp waarbij het doel is een nieuwe interventie te ontwikkelen gericht op het bevorderen van zelfmanagement. Momenteel doe ik onderzoek om kennis te vergaren die nodig is om deze interventie te kunnen ontwikkelen. Ik hoop dat de beoogde interventie bij zal dragen aan het verbeteren van de kwaliteit van zorg. Zo ver is het nu nog niet, maar dat doel houd ik wel voor ogen. Ook voor mijn afstudeeronderzoek voor de master Verplegingswetenschap richtte ik me op het onderwerp zelfmanagement, waarbij ik van een grote groep patiënten gegevens verzamelde. Ik kreeg uiteindelijk de mogelijkheid om de resultaten van dit onderzoek te presenteren op een internationaal congres in de Verenigde Staten. Ik was trots dat ik daar als beginnend onderzoeker, maar vooral ook als verpleegkundige, mocht staan. Dit was het eerste moment waarop ik echt besefte wat de waarde van mijn onderzoek was en het moment waarop ik inzag dat ik wellicht ook als verpleegkundig onderzoeker een bijdrage zou kunnen leveren aan het verbeteren van de kwaliteit van zorg. Met het oog op zelfmanagement van de patiënt wil ik onze verpleegkundigen meegeven: Wees je ervan bewust dat je als verpleegkundige belangrijk bent om zelfmanagement te realiseren. Zelfmanagement vraagt nogal wat van een patiënt en niet elke patiënt is hiertoe in staat. Als verpleegkundige ben je intensief betrokken bij een patiënt en kun je het verschil maken door hier aandacht aan te besteden. Neem een open houding aan, ga na wat de patiënt zelf kan en geef hem of haar de kans om dit ook zelf te doen. Stel je op als coach voor de patiënt: wees alert, stel open vragen (en vraag door!) en betrek de patiënt bij het formuleren van doelen.

“Blijf jezelf verwonderen, wees nieuwsgierig en pak je kans om vragen vanuit de verpleegkundige praktijk met onderzoek te beantwoorden!”

Het verpleegkundig vak Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat ik werk wilde gaan doen waarin ik iets voor anderen kan betekenen. Binnen de gezondheidszorg trekt het verpleegkundig vak mij aan omdat je hierin te maken krijgt met zowel lichamelijke als psychosociale problematiek van patiënten. Op ingrijpende momenten in iemands leven kun je van toegevoegde waarde zijn. Als verpleegkundige kun je soms met kleine dingen voor een patiënt het verschil maken. Het uitdagende van het vak is dat het om veelzijdige competenties vraagt en dat je in staat moet zijn om ook in acute situaties een beroep te doen op je eigen kennis zoals klinisch redeneren en communicatie- en verpleegtechnische vaardigheden. Waarom werken in het UMC Utrecht? Ik heb gekozen om in het UMC Utrecht te gaan werken omdat het een academisch ziekenhuis is waarin gezondheidszorg, onderwijs en onderzoek samenkomen. Ik zie het UMC Utrecht als een organisatie waarin veel mogelijkheden zijn voor persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast spreekt het feit dat er specialistische zorg verleend wordt mij erg aan.

Paofi Tjia Ik ben Paofi Tjia en ik werk als verpleegkundig beleidsmedewerker op de afdeling Medische Oncologie van het Cancer Center. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn rol in de communicatie en professionalisering van het verpleegkundig vak. In 1996 heb ik samen met Marieke Schuurmans en Bert Fledderus het Verpleegkundig Convent (VC) opgericht. Ons idee was om alle divisies en daarmee hun afdelingen te vertegenwoordigen in het VC. We wilden verpleegkundigen de kans geven om zich te ontplooien. Later werd ik projectleider van het Verpleegkundig Podium, een initiatief van het VC. Mijn motivatie is het verbeteren van de patiëntenzorg door het vergroten van de kennis van verpleegkundigen. Verpleegkunde is een proactief vak, we moeten dus vooruit kijken en mensen goed opleiden om de beste patiëntenzorg te verlenen. De focus

Gedurende mijn verpleegkundige stages merkte ik dat het UMC Utrecht inderdaad een plek is waar veel mogelijkheden zijn voor persoonlijke ontwikkeling. Daarom ben ik uiteindelijk ook als beginnend verpleegkundige in het UMC Utrecht aan het werk gegaan. Als senior verpleegkundige heb ik ervaren dat er veel ruimte is voor initiatieven om de kwaliteit van zorg te verbeteren en dat persoonlijke ontwikkeling hierbij erg wordt gestimuleerd. Ambities Mijn ambities voor de toekomst zijn gericht op het verbinden van wetenschappelijk onderzoek, praktijk en onderwijs. Mijn doel is om de uitkomsten van mijn onderzoek uiteindelijk te implementeren in de praktijk. Daarnaast hoop ik als verpleegkundige betrokken te blijven bij de praktijk en daardoor geïnspireerd te worden om vragen vanuit de praktijk met onderzoek te beantwoorden. Tot slot hoop ik met actuele kennis vanuit de wetenschap en de praktijk als docent een bijdrage te kunnen leveren aan de ontwikkeling van onderwijs en daarmee aan de ontwikkeling van de toekomstige verpleegkundige beroepsgroep.

“Ons idee was om alle divisies en daarmee hun afdelingen te laten vertegenwoordigen in het VC” moet een combinatie zijn van evidence based practice en zorg door middel van educatie. Saskia Teunissen is voor mij een rolmodel voor ons vak, zij maakt het verschil. Toen ik begon werd er nog weinig gedaan rondom verpleegkundige oncologische zorg. Het meest trots op wat ik in mijn carrière heb gedaan is het coördineren van het oncologische forum en mijn archief dat 40 jaar oncologische zorg omvat. Ik heb een actieve rol gehad bij het ontwikkelen van de afdeling longoncologie bij beroepsvereniging V&VN. Daarnaast lever ik namens het UMC Utrecht input voor de landelijke oncologiedagen. Waar ik ook erg trots op ben is dat er diverse kwaliteitsportfolio’s zijn gestart om verpleegkundigen te ondersteunen. Deze portfolio’s zijn een voorloper op de SONCOS normen (Stichting oncologische samenwerking).

Ambities Mijn ambitie voor de toekomst is vooral dat ik een goede opvolging heb geregeld wanneer ik in 2017 met pensioen ga. Ik heb dan 40 jaar dit werk gedaan. Ik wil me gaan wijden aan een boek over 40 jaar oncologische zorg binnen het UMC Utrecht.

“Bundel je veerkracht en krachten en deel je kennis. Schrijf je in bij het kwaliteitsregister van V&VN en houd je kennis bij!”

15

16

17

Ariane van Wamel

Yvonne Meijer

“Door afdelingsoverstijgend te denken kunnen we de verpleegkundige zorg en samenwerking nog beter maken” Mijn naam is Ariane van Wamel en ik werk als bestuurslid van het Verpleegkundig Convent en als middenkader leidinggevende (senior unithoofd longziekten) binnen de Divisie Hart & Longen. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn inzet als voorzitter van het Verpleegkundig Convent. Ik ben voorzitter van het Verpleegkundig Convent geworden om misschien dezelfde reden waarom ik verpleegkundige wilde worden: ik help graag anderen verder en ik ben een echte regelneef, deel graag kennis en leg verbindingen, letterlijk en figuurlijk. Door afdeling overstijgend te denken kunnen we de verpleegkundige zorg en samenwerking nóg beter maken. Het VC vervult als team van gedreven mensen een ziekenhuisbrede rol. Zo’n bijzonder team leiden is een feest, het werkt aanstekelijk en het geeft mij energie. Toen de vorige voorzitter vertrok nam ik graag het stokje over om het VC netwerk meer bekendheid te geven en te zorgen dat het VC team en de verpleegkundigen van ons ziekenhuis klaar zijn voor de toekomst. In de bijna dertig jaar dat ik nu in dit ziekenhuis werk, van student verpleegkunde tot afdelingshoofd, heb ik veel mensen leren kennen die echt hart voor hun patiënten en hun vak hebben. Er gebeurt zoveel in deze grote organisatie, ik vind het heel bijzonder dat ik als voorzitter van het Verpleegkundig Convent een steentje kan bijdragen. Ik word gedreven om ons vak, de zorg en het ziekenhuis een beetje beter maken en over de grenzen van de afdelingen te kijken. Dus met het VC, voor het verpleegkundig vak. Als VC lid en als leidinggevende wil ik zorgen dat de verpleegkundigen hun werk goed kunnen doen, waarbij de acht kenmerken van excellente zorg zoals vakbekwaam zijn, goede relaties onderhouden, een acceptabele werkdruk en een patiëntgerichte organisatie de basis vormen. Het Verpleegkundig Convent en mijn in rol in het bestuur zorgen er al bijna 10 jaar voor dat ik informatie ziekenhuisbreed kan zien, horen en delen. Als VC voorzitter wilde ik dat de verpleegkundige ‘bril’ bij alle betrokkenen wordt opgezet: bij onze 2400 verpleegkundigen, de Raad van Bestuur, managers zorg, leidinggevenden, projectgroepen en andere disciplines. Dat is best aardig gelukt. Regelmatig wordt de mening van het VC gevraagd door bestuurders, managers en projectgroepen. Zelfs van buiten het ziekenhuis, maar nog te weinig vanuit de verpleegkundigen uit de directe patiëntenzorg. Misschien omdat zij niet altijd het belang van het VC zien. Het is niet een doel op zich om iedereen te bereiken, als we maar goed vindbaar zijn en betrokken worden bij relevante zaken die verpleegkundigen aangaan, met als doel: iedereen “connecten”! Ik ben er trots op dat ik voorzitter ben van een VC team dat in 2015 grotendeels vernieuwd is en waar oud-leden als

18

mentor/coach werken voor de gedreven nieuwe leden. Ik ben er ook trots op dat het VC de kansen heeft gepakt om social media goed te benutten om meer verpleegkundigen te bereiken, ook buiten het UMC Utrecht. We zijn blij dat we de middelen krijgen om goede ondersteuning voor ons team te organiseren. Ik draag het VC voorzitterschap, na bijna 10 jaar lidmaatschap, in 2016 over. In 2016 bestaat het Verpleegkundig Convent 20 jaar! Met een nieuwe voorzitter en een divers en vernieuwd VC team, met goede banden naar de oud-leden, klaar voor de toekomst! Je kent vast wel een aantal oud-leden: Marieke Schuurmans, Paofi Tjia, Bert Fledderus, Jolanda Driessen, Colette Ram, Hanneke Hietbrink, Gerda van ‘t Hul, Tim van Nesselrooij, Bregt Michel, Saskia Danen, Fleur Muller, Carien van Veelen. Waarom werken in het UMC Utrecht? Het AZU lag toen ik begon in het midden van de mooiste stad van Nederland! Omdat het zo groot was, bedacht ik dat ik daar veel zou kunnen leren en ervaren. En het blijkt ook dat er veel gebeurt, dat je kunt mee ontwikkelen en kansen pakken. Het grappige is dat ik geboren ben op de kraamafdeling van het oude AZU, letterlijk geboren en getogen dus! Ambities Ik heb me de laatste jaren, na mijn master Bestuurskunde voor professionals, gericht op participatie buiten het ziekenhuis zoals bij de ledenraad van V&VN en de internationaal opererende honor nursing society Sigma Theta Tau. Ik wil een rol hebben en invloed gebruiken om de zorg beter te maken en ervoor te zorgen dat professionals hun werk goed kunnen doen. Hoe die rol er precies eruit gaat zien weet ik nog niet.

“Zorg ervoor dat je plezier in je werk houdt, pak de kansen die bij jou passen! Houdt de drijfveer om met jouw werk de zorg beter te maken (ook als verpleegkundig onderzoeker of leidinggevende). Werken in de zorg kan je zoveel voldoening geven omdat je zoveel mooie mensen, patiënten en collega’s, ontmoet.”

De Psychiatrische Consultatieve Dienst komt en gaat, het MiVo blijft! Een nieuwe ontwikkeling vanuit de afdeling psychiatrie is de oprichting van het MiVo-team: mobiel inzetbare verpleegkundige ondersteuning. MiVo is bedacht om passende verpleegkundige zorg te kunnen verlenen aan patiënten met een (ernstige) psychiatrische aandoening en/of patiënten met gedragsproblemen die op een somatische afdeling verpleegd moeten worden. Het gaat om delirante of anderszins verwarde patiënten, suïcidaliteit, situaties waarbij gedrags- of interactieproblemen het moeilijk maken om een patiënt goed te kunnen verplegen, maar ook patiënten met intoxicaties na een suïcidepoging

Nienke de Goeijen Mijn naam is Nienke de Goeijen en ik werk als verpleegkundig specialist op de afdeling Neuromusculaire Ziekten. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn bijdrage aan het ontwikkelen van een e-learning module voor de zorg voor patiënten met ALS. Vanuit mijn afdeling verricht ik taken voor het ALS Centrum Nederland. ALS Centrum Nederland is een samenwerkingsverband tussen UMC Utrecht en AMC. Eén van de doelen van het centrum is deskundigheidsbevordering van zorgverleners. ALS betekent altijd multidisciplinaire zorg. Het merendeel van de zorgverleners heeft weinig kennis en ervaring met deze ziekte. Hoewel ik al scholing op locatie en in het UMC Utrecht gaf, hebben we besloten e-cursussen over een aantal onderwerpen te ontwikkelen om zoveel mogelijk zorgverleners zoals verpleegkundigen, verzorgenden, paramedici en anderen die betrokken zijn bij de zorg voor ALS-patiënten, te bereiken. We hebben de cursussen ontwikkeld

of middelenmisbruik. De MiVo-verpleegkundige kan de collega-verpleegkundige van de vragende afdeling aan het bed leren hoe om te gaan met patiënten of situaties die door psychiatrische stoornissen of gedragsproblemen als moeilijk of ‘lastig’ ervaren worden. Ook geeft deze verpleegkundige informatie over psychiatrische ziektebeelden en algemene adviezen voor de bejegening met als doel de patiënt te stabiliseren.

Utrecht. Zij hebben expertise op het gebied van o.a. stemmingsstoornissen, psychotische stoornissen, persoonlijkheid en gedrag en intoxicatie bij middelenmisbruik. Het MiVo-team is een initiatief van Tim van Nesselrooij van de Psychiatrische Consultatieve Dienst (PCD); de indicatie voor extra ondersteuning wordt door deze dienst gesteld.

Sinds december 2015 wordt deze ondersteuning geboden door een team van ca. 10 verpleegkundigen van de afdeling psychiatrie van het UMC

“ALS betekent altijd multidisciplinaire zorg” in samenwerking met collega’s van het ALS-behandelteam uit De Hoogstraat, Onbegrensd Leren en Elevate. De cursussen staan nu bij Elevate Health online. Mijn motivatie om dit te gaan doen was dat zowel patiënten als zorgverleners aangaven dat de zorg beter wordt wanneer zorgverleners meer kennis en ervaring hebben. Mijn doel was om zowel een e-cursus over ‘verslikken bij ALS’ als ‘screenen op cognitieve en gedragsproblemen, emotionele stoornissen en irreële percepties’ te ontwikkelen. Het leuke is dat we ook nog twee andere e-cursussen hebben ontwikkeld: een ‘introductiecursus ALS’ en een cursus ‘beïnvloeden van irreële percepties’. Het zijn cursussen geworden die goed op de praktijk aansluiten en ik ben er trots op dat we dit door en voor een multidisciplinaire groep hebben kunnen ontwikkelen.

Het verpleegkundig vak Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat het is een veelzijdig vak is: je hebt intensief contact met patiënten, collega’s, je moet kunnen organiseren en plannen, je draagt verantwoordelijkheid en door nieuwe ontwikkelingen blijf je leren. Waarom werken in het UMC Utrecht? Ik werk graag in het UMC Utrecht vanwege de mogelijkheden die er zijn om jezelf verder te ontwikkelen en te scholen en omdat ik het boeiend vind betrokken te zijn bij ontwikkelingen in de wetenschap. Ambities Ik zie, naast patiënten met ALS, ook patiënten met andere neuromusculaire ziekten. Over veel aandoeningen is weinig bekend in de zorg. Het is mijn ambitie bij te dragen aan een grotere bekendheid.

“Geniet van je werk!”

19

Janneke de Manvan Ginkel

“Klinisch redeneren is van groot belang”

“Mijn sterkste drijfveer is om met ons onderzoek de verpleegkunde te verbeteren” Ik ben Janneke de Man-van Ginkel en ik werk als Assistant Professor op de afdeling Revalidatie, Verplegingswetenschap en Sport van de Divisie Hersenen. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn begeleiding aan promovendi en leadership in onderzoek. Wat het begeleiden van promovendi betreft: al tegen het einde van mijn eigen promotietraject had ik het voorrecht een promovenda te mogen begeleiden, inmiddels begeleid ik er twee. Daarnaast begeleid ik jaarlijks verschillende studenten die hun afstudeeronderzoek voor de master Verplegingswetenschap uitvoeren. Concreet houdt dit in dat ik hen help bij het uitwerken van een onderzoeksvoorstel, het opzetten en voorbereiden van de studie, het verzamelen van de gegevens en het schrijven van een artikel met de bevindingen en conclusies. Iets vertellen over leiderschap ten aanzien van onderzoek is wat lastiger. Vaak zien anderen dat eerder dan dat je je er zelf van bewust bent. Wat ik altijd nastreef is datgene wat ik doe zo goed mogelijk te doen, met oog voor het menselijke aspect. Dat geldt zowel voor de mensen met wie ik samenwerk als voor de mensen die meedoen in onze onderzoeken. De passie die ik heb voor mijn vak en de mensen die ik in mijn werk ontmoet probeer ik over te brengen op mijn collega’s, promovendi en studenten. Mijn sterkste drijfveer is om met ons onderzoek de verpleegkunde te verbeteren waardoor verpleegkundigen die de dagelijkse zorg aan patiënten verlenen in staat worden gesteld met hun zorg een gunstig effect op patiëntgerelateerde uitkomsten te realiseren. Uiteindelijk is dát waar het naar mijn vaste overtuiging in essentie in

20

verplegingswetenschappelijk onderzoek om draait. Ik ben destijds via de inservice-opleiding verpleegkundige geworden, zonder te vermoeden dat ik ooit iets met onderzoek zou gaan doen, laat staan dat ik als gepromoveerd onderzoeker zou gaan werken in een eigen onderzoekslijn waarbij ik andere onderzoekers in opleiding begeleid. Ik wilde goede zorg verlenen, zodat patiënten met een beroerte - de patiënten waar ik me in het bijzonder door aangesproken voel - een zo groot mogelijke kans zouden hebben op een optimaal herstel. Dat doel is altijd leidend geweest in mijn werk, ik geef daar nu alleen op een andere manier vorm aan dan ik had gedacht. Mijn doelen zijn veranderd en meegegroeid met mijn eigen ontwikkeling. Ik ben het meest trots op dat ik verpleegkundige ben en dat mijn onderzoek bijdraagt aan het verbeteren van ons vak. Dat ik met mijn onderzoek via mijn collega’s veel meer patiënten goede zorg kan bieden dan ik anders ooit had kunnen doen. Ik ervaar het als een waardevol compliment dat de verpleegkundigen waarmee ik in het onderzoek samenwerk, vinden dat ik in mijn onderzoek nauw aansluiting houd met onze verpleegkundige praktijk. Het verpleegkundig vak Mij sprak de kwetsbaarheid aan van patiënten die na een ingrijpende ziekte, zoals een beroerte, hun leven weer opnieuw vorm moeten geven. In die kwetsbaarheid met patiënten zoeken naar mogelijkheden om hun leven zo goed mogelijk op te pakken, heb ik altijd als heel bijzonder ervaren.

Waarom werken in het UMC Utrecht? Na bijna 12 jaar met heel veel plezier in een perifeer ziekenhuis te hebben gewerkt, had ik daar geen mogelijkheden voor verdere ontwikkeling. UMC Utrecht bood en biedt mij deze na 14 jaar nog steeds. Ambities Mijn ambitie is dat ik met mijn onderzoek de revalidatie-gerichte verpleegkunde effectiever en doeltreffender kan maken. Er is veel aandacht voor het in stand houden of verbeteren van het functioneren van ouderen, bij voorkeur zo lang mogelijk binnen hun eigen leefomgeving. En dat is ongelofelijk belangrijk gezien de ontwikkelingen in de samenleving, die ook grote invloed hebben op het ontstaan van ziekten zoals een beroerte en op de revalidatie van deze patiënten. Om de gevolgen van deze ziekten en de last ervan voor patiënten, hun omgeving en de samenleving te beperken, vind ik het van groot belang dat gedegen doordacht wordt wat de beste zorg van de toekomst is.

“Blijf trots op het eigene van ons vak. Draag die passie uit en combineer het met goed onderbouwde zorg. Dan ben jij degene die elke dag opnieuw het verschil kan maken voor je patiënten!”

Ik ben Tamara Muis en ik werk als senior verpleegkundige op de afdeling Longziekten. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik het klinisch redeneren op onze afdeling heb neergezet. Als verpleegkundige wordt er steeds meer van je verwacht, het gaat niet meer alleen over het verzorgen van patiënten. De verpleegkundige van nu moet vroegtijdig verbetering of verslechtering bij een patiënt kunnen waarnemen en hierop kunnen inspelen. We denken mee met artsen over beleid en behandelingen. Denken verder dan alleen de verpleegkundige invalshoek en werken steeds meer als een team samen. Klinisch redeneren is daarbij van groot belang. De methode geeft structuur aan de denkwijze rondom een casus, een patiënt. Het geeft handvatten voor extra verdieping. Voor klinisch redeneren is steeds meer aandacht en in de nieuwe verpleegkunde opleidingen is het een belangrijk onderdeel. Juist in de praktijk is het goed om de methode dagelijks toe te passen. Jongere gediplomeerde verpleegkundigen zijn in tegenstelling tot de oudere verpleegkundigen met klinisch redeneren opgeleid. Zij kennen de methodiek maar hebben meestal wat minder kennis van het specialisme, die de oudere verpleegkundige juist wel heeft. We willen graag kennis aan elkaar overdragen, op de werkvloer is het van belang om gezamenlijk te kunnen leren en verder te kijken dan de eigen dienst. In 2013 heb ik twee cursussen van Mark Bakker op het gebied van klinisch redeneren gevolgd in het VUmc. In het WKZ is volgens de methode van Mark Bakker een zakkaartje ontwikkeld dat als leidraad voor klinisch redeneren dient. Na een gesprek met de verpleegkundige die dit hier heeft neergezet, raakte ik enthousiast om dit op de longafdeling te introduceren. We beschikken nu over een zakkaartje klinisch redeneren dat is gericht op

onze patiëntencategorie. Daarmee proberen we diepgang te creëren tijdens het klinisch redeneren en onze studenten eenduidig te begeleiden. Mijn doel was om iedereen te scholen in klinisch redeneren, in eerste instantie in de basis, de methodiek. Deze basis zorgt ervoor dat we casuïstieken kunnen bespreken aan de hand van de zes stappen van de methode, hardop klinisch kunnen redeneren en onze klinische blik goed kunnen onderbouwen. Het heeft meer tijd gekost dan ik vooraf had gedacht maar iedereen is inmiddels geschoold. We bespreken geregeld casuïstieken en proberen collega’s en studenten te stimuleren. Als verpleegkundigen zijn we nooit uitgeleerd, voor 2016 staan er maandelijks scholingen gepland, waar we als verpleegkundigen en studenten kunnen leren van een casuïstiek. Ik ben het meest trots op de implementatie van de basis klinisch redeneren, alle verpleegkundigen hebben nu een goede fundering om casuïstieken te bespreken. Tijdens de klinische lessen denkt iedereen mee en levert input. Elke keer leren we weer van elkaar. Het verpleegkundig vak Na mijn middelbare school wist ik niet goed wat ik voor opleiding wilde doen. Ik ging een juridische opleiding volgen en naast mijn studie verdiende ik wat bij in de gehandicaptenzorg. Ik kwam tot het inzicht dat ik niet de juiste keuze had gemaakt. Ik ben aansluitend de verpleegkunde opleiding gaan volgen en wist meteen dat dit de juiste keuze was. Wat mij vooral aanspreekt in het verpleegkundig vak is de diversiteit van werkzaamheden, de verschillende patiënten en de hectiek. Als kartrekker van het klinisch redeneren vind ik het super om studenten en collega’s te prikkelen om verder te denken dan de gegevens die ze op papier krijgen voorgelegd.

Tamara Muis Waarom werken in het UMC Utrecht? Veel vergelijkingsmateriaal heb ik niet. Het UMC Utrecht is het enige ziekenhuis waar ik tot nu toe gewerkt heb, ik heb daar de verpleegkunde opleiding gevolgd. Wat mij als student met name aansprak was de complexiteit van zorg binnen het UMC Utrecht. Tijdens de opleiding heb ik op short stay chirurgie, chirurgische oncologie en de afdeling longziekten gewerkt. Deze laatste had mijn voorkeur vanwege zowel de interne als de chirurgische problematiek: van chemotherapie tot longtransplantatie. Hier ben ik na mijn opleiding gaan werken en inmiddels doorgegroeid naar senior verpleegkundige. Ambities Najaar 2016 ga ik starten met de HBO-V verkort aan de Hogeschool Den Haag. De opleiding geeft meer verbreding en goede handvatten die ik kan gebruiken in mijn senior functie. Met de nieuwe functiedifferentiatie die gaat komen wil ik mij graag breder scholen om meer opties te hebben voor toekomstige studies. Tijdens de opleiding hoop ik meer mooie projecten te kunnen leiden en door te gaan met klinisch redeneren in de praktijk. Juist de theorie aan de praktijk koppelen spreek mij aan.

“We zijn nooit uitgeleerd! Kijk kritisch naar eigen handelen, waarom doen we eigenlijk wat we doen? Hopelijk kunnen we als verpleegkundigen binnen het UMC van elkaar leren, elkaar inspireren en kennis uitwisselen.”

21

Marieke Schuurmans

Sigrid Vervoort

“Mijn doelen liggen altijd in de kwaliteit van zorg voor patiënten op basis van kwaliteit van het handelen van verpleegkundigen” Mijn naam is Marieke Schuurmans en ik werk als hoogleraar Verplegingswetenschap op de afdeling Revalidatie, Verplegingswetenschap & Sport. Ik ben gevraagd voor het verpleegkundig boek vanwege mijn plaats in landelijke groepen voor de ontwikkeling van ons vak, mijn deelname aan de nationale wetenschapsagenda en de commissie die onder leiding van Doekle Terpstra de nieuwe beroepsprofielen heeft beschreven. Mijn drive komt voort uit de overtuiging dat je als verpleegkundige veel kunt betekenen in de zorg voor je patiënten. Of zoals Florence Nightingale al stelde ‘ene zorgvuldige verpleging heeft een uiterst gewichtige invloed op de loop der ziekte’. De kennisontwikkeling voor ons vak blijft echter ver achter bij de vraag en de ontwikkelde kennis landt onvoldoende in het denken en doen van veel verpleegkundigen. Hiervoor zijn verschillende oorzaken aan te wijzen en daarmee verschillende mogelijkheden om dat te beïnvloeden. Door aan de nationale wetenschapsagenda mee te werken kan ik de sturing op de kennisontwikkeling beïnvloeden en door mee te denken over de nieuwe beroepsprofielen kan ik invloed uitoefenen op scholing en herregistratie, factoren die het denken en doen van verpleegkundigen beïnvloeden.

Waarom werken in het UMC Utrecht? Toen ik in 1990 van de HBO-V afkwam heb ik een open sollicitatie geschreven naar het academisch ziekenhuis in Utrecht en Groningen, beide ziekenhuizen hadden een goede naam als het ging om visie op verpleegkundige zorg. In Utrecht was een vacature waar ik gelijk op gesprek kon, zo ben ik in het UMC Utrecht terecht gekomen. Ambities Graag zou ik de inzichten die ik in de landelijke gezondheidszorg- en onderwijsagenda bespreek meer in de praktijk brengen in het UMC Utrecht. Het is mooi dat nu het rapport met de functieprofielen van de commissie Terpstra bij de minister en de kamer ligt, maar het gaat pas echt ergens over als we ermee gaan werken. Zo ook de onderzoeksagenda: mooi op papier maar pas echt boeiend als we daadwerkelijk meer zorgonderzoek kunnen gaan doen en de kennis in de praktijk kunnen brengen.

Mijn doelen liggen altijd in kwaliteit van zorg voor patiënten op basis van kwaliteit van het handelen van verpleegkundigen. Anders gezegd: goede uitkomsten voor patiënten en mooi werk voor verpleegkundigen. Dit zijn het soort doelen waarmee je nooit klaar bent maar waarin je gelukkig tussentijds successen kunt boeken. Ik ben iedere keer trots als een verpleegkundige, na afloop van een lezing of op basis van iets dat ik geschreven heb, me laat weten dat ze met mijn inzichten haar eigen praktijk kan verbeteren. Het verpleegkundig vak Ik wist als kind al dat ik zuster wilde worden, misschien omdat ik als kind vaak in het ziekenhuis heb gelegen. De reden dat ik blijf kiezen voor het verpleegkundig vak is mijn eerder genoemde overtuiging, gebaseerd op kennis en ervaring, over de waarde van de verpleegkundige zorg voor patiënten. Jouw denken en doen kan echt verschil maken in het beloop van ziekte en behandeling en daarmee in het leven van je patiënten.

22

“Wees trots op je vak en nieuwsgierig naar hoe je de zorg iedere dag weer beter kunt doen voor je patiënten!”

“Ik zet me als een soort katalysator in voor de ontwikkeling van verpleegkundig specialisten” Ik ben Sigrid Vervoort en ik werk als beleidsmedewerker / verpleegkundig specialist en ad interim unit hoofd. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn rol als coach voor verpleegkundig specialisten. Binnen mijn cluster heb ik een coachende en functioneel leidinggevende rol voor zeven verpleegkundig specialisten en voor verpleegkundigen in een senior rol op de polikliniek. Welke vraag zij hebben verschilt per individu en is afhankelijk van de specifieke behoeften. Vaak gaat het om gezamenlijk reflecteren op een situatie, nadenken over hoe een ingewikkeld gesprek aan te gaan of keuzes te maken in de beroepspraktijk. Soms gaat het om advies hoe zich te profileren als verpleegkundig specialist tussen de andere professionals in het ziekenhuis. Een ander aspect betreft het begeleiden bij het doen van onderzoek of het maken van producten zoals een artikel of een hoofdstuk voor een boek. Ik zet me dan in als een soort katalysator in de ontwikkeling van de verpleegkundig specialist. De verpleegkundig specialist is een relatief nieuwe verpleegkundige rol in een bestaand krachtenveld. Een rol die nog volop in ontwikkeling is en een unieke eigen bijdrage kan leveren aan kwalitatief hoogstaande patiëntenzorg. Vanuit mijn ambitie en eigen ervaring wil ik een bijdrage leveren op het gebied van professionalisering, academisering en positionering van deze professionals en professionals in rollen die daar dicht tegen aan liggen. Ik vind het mooi om een bijdrage te kunnen

leveren aan de groei van anderen door mijn eigen ervaring en ideeën te gebruiken, door te luisteren en door verhelderende vragen te stellen of gewoon tips te geven. Het ontwikkelen van het vak en verpleegkundigen die gedreven zijn voor het vak, die trots kunnen zijn en die van daaruit goede zorg leveren die aansluit bij de patiëntbehoeften, dat is wat mij drijft. Vanaf de basis ben ik betrokken geweest bij het vormgeven van het vak. Mijn doelstelling was het vak een eigen bestaansgrond te geven vanuit de bijdrage die verpleegkundig specialisten kunnen leveren aan de zorg. Deze doelstelling is in de tijd niet veranderd, wel zijn er telkens nieuwe aspecten in het zorgaanbod van verpleegkundig specialisten die de aandacht vragen. Het overnemen van een deel van de zorg van de arts als integraal onderdeel van het verpleegkundige domein is zo’n aspect. Dit vraagt niet alleen een beroepsmatig standpunt maar ook een verschuiving in de klassieke verdeling van zorg tussen arts en verpleegkundige, wat niet vanzelf gaat. Mijn doel is het mede vormgeven van het vak, meedenken en nadenken over de inhoud en de rol en de meerwaarde daarin voor de patiënt en zijn naasten. Ik ben het meest trots op dankbaarheid voor mijn soms kleine bijdrage aan het succes van de ander, de ander zien groeien in zijn rol. Ik heb gekozen voor het verpleegkundig vak omdat ik van betekenis wilde

zijn voor de medemens in een kwetsbare situatie binnen een dynamisch en zich steeds ontwikkelend veld. Waarom werken in het UMC Utrecht? Het UMC Utrecht gaf mij van het begin af aan de mogelijkheden om eerdergenoemde rol in te vullen. Ambities Integreren van een coachende rol en het verder op de kaart zetten van praktijkonderzoek vormt mijn ambitie. Onderzoek dat ten goede komt aan de patiënt, waarbinnen de patiëntbetrokkenheid wordt versterkt en dat een bijdrage levert aan meer wetenschappelijke evidentie.

“Wees trots op je vak! Ben je ervan bewust wat je voor de patiënt betekent. Blijf uitgaan van de behoeften van de individuele patiënt.”

23

Arice Kasvan den Bor “Als een van de eersten mag ik mij perinatologie verpleegkundige noemen!”

Mijn naam is Arice Kas-van den Bor en ik ben als perinatologie verpleegkundige werkzaam op de afdelingen medium care en high care (MC/HC) van de afdeling Neonatologie en op de afdeling Verloskunde. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik een van de eerste verpleegkundigen ben die in dit nieuwe functieprofiel werkt. Al voordat er gesproken werd over de functie perinatologie verpleegkundige leek het mij ontzettend leuk om inzetbaar te zijn op vrijwel alle afdelingen binnen de neonatologie en verloskunde (exclusief IC-neonatologie). Je krijgt kennis van beide specialisaties waardoor je een extra bijdrage kunt leveren op alle afdelingen en er is veel afwisseling in je werk. Tijdens de obstetrie-opleiding heb ik onderzoek gedaan naar scholingsbehoeftes van obstetrie verpleegkundigen ten aanzien van pasgeborenen op de medium care. Door vakinhoudelijke scholingen aan alle verpleegkundigen is hun kennis verbreed en kunnen zij elkaar in alle hectiek hulp bieden.Tegelijkertijd is een functieprofiel ontwikkeld voor de perinatologie verpleegkundige. Inmiddels heb ik binnen het UMC Utrecht beide specialisaties afgerond en mag ik mij als een van de eersten perinatologie verpleegkundige noemen! Ik heb mijn 3e jaars HBO-V stage op de mc neonatologie gelopen en mijn 4e jaars HBO-V stage op de zwangerenafdeling. Ik heb het op beide afdelingen ontzettend naar mijn zin gehad en het leek mij leuk om op beide afdelingen inzetbaar te zijn als gespecialiseerd verpleegkundige. Voor het geboortecentrum is dit helemaal ideaal omdat je dan voor zowel de zieke moeder als voor de zieke pasgeborene kunt zorgen. En zeg nou zelf, wat is er beter en fijner voor moeder en kind dan bij elkaar zijn? Ik ben het meest trots op dat ik als een van de eersten als perinatologie verpleegkundige binnen het UMC Utrecht mag werken en dat ik de kans heb gekregen om mezelf hiertoe te ontwikkelen.

Het verpleegkundig vak Van kleins af aan riep ik al dat ik kraamverzorgster wilde worden. Ik was altijd in de weer met poppen en het zorgen voor anderen, het was duidelijk dat ik de zorg zou ingaan. Na de middelbare school heb ik MBO- en HBO-Verpleegkunde gevolgd en zo ben ik in het UMC Utrecht terecht gekomen. Waarom werken in het UMC Utrecht? Ik kreeg na mijn stage op de neonatologie een baan aangeboden om hier na mijn opleiding te komen werken. Daar zeg je natuurlijk geen nee tegen als het je droombaan is! Ambities Op dit moment vind ik het wel fijn om na alle opleidingen en specialisaties even ‘gewoon’ te werken binnen het geboortecentrum. Ik zie wel wat er verder op mijn pad gaat komen. Ik wil graag meewerken aan de daadwerkelijke totstandkoming van het geboortecentrum dat in de loop van de komende jaren gebouwd gaat worden.

“Volg je hart! Je hebt een geweldig beroep waarin je veel voor een ander kunt betekenen. Je kunt je altijd verder ontwikkelen of specialiseren en doe dat ook vooral als de kans zich voordoet!”

Thóra Hafsteindóttir “Sigma Theta Tau International heeft sinds mijn studietijd al mijn belangstelling” Mijn naam is Thóra B. Hafsteinsdóttir en ik werk als senior onderzoeker op de afdeling Revalidatie Verplegingswetenschap & Sport. Ik ben gevraagd voor het verpleegkundig boek vanwege mijn rol in de internationaal board of Sigma Theta Tau International, honor society of nursing (STTI). STTI, opgericht in 1922, is de grootste internationale organisatie van verpleegkundigen en heeft meer dan 135.000 leden, verdeeld over 500 chapters in 90 landen. De missie van STTI is de gezondheid van de wereldbevolking te bevorderen met focus op verpleegkundige excellentie in onderzoek, onderwijs, leiderschap en klinische praktijk (www.nursingsociety.org). Ik kom oorspronkelijk uit IJsland en woon nu 25 jaar in Nederland, waarvan ik inmiddels ruim 20 jaar werkzaam ben in het UMC Utrecht. Ook werk ik voor het Lectoraat Ouderenzorg aan de Hogeschool Utrecht en voor de Faculty of Nursing aan de Universiteit van IJsland. Hier in Nederland heb ik de masteropleiding gevolgd en vervolgens kreeg ik een baan in het UMC Utrecht, waar ik mijn promotieonderzoek heb verricht. Door mijn achtergrond ben ik gericht op internationale samenwerking en heb ik een internationaal netwerk van verpleegkundigen opgebouwd. STTI heeft sinds mijn studietijd in IJsland mijn belangstelling. De STTI International board of directors heeft 11 leden en wordt geleid door de president, Cathy Catrambone. Hier in Nederland heb ik samen met een groep verpleegkundigen de honor society of nursing opgericht en later, in 1999, is dit de Rho Chi Chapter geworden. Als lid was ik toen actief in het activiteitencomite dat bijeenkomsten organiseert. In 2010 werd ik gekozen tot chapter president en een jaar later werd ik tijdens de Biennial Convention gekozen tot regional coordinator (RC) voor STTI in Europa. In mijn functie als RC heb ik de zowel de organisatie- als de communicatiestructuur, zoals het vormen van een Regional Committee en task forces, voor STTI in Europa opgezet. Wij organiseren twee-jaarlijkse congressen, de 3de STTI European Congres zal deze zomer in Utrecht plaatsvinden (http://www.sttiec2016.eu/). In het voorjaar van 2014 werd ik benaderd voor een bestuursfunctie in de STTI board. Deze neemt besluiten over beleidskwesties op globaal niveau, maar heeft ook een sterke link naar verschillende committees, advisory councils en task forces met de focus op onderzoek, onderwijs, klinische

24

praktijk en leiderschap. Er wordt nauw samengewerkt met de Verenigde Naties en de International Council of Nurses. Op ieder continent zijn regional coordinators gekozen en in de toekomst worden regionale kantoren opgericht om de link met de verschillende regio’s te versterken. Eén van de belangrijkste initiatieven van STTI is de oprichting van de Global Advisory Panel on the Future of Nursing (GAPFON), waarin wereldwijd leiders in verpleegkunde maar ook vanuit andere sectoren, gezondheidsthema’s met de focus op verpleegkunde bespreken. Zo worden meetings georganiseerd op alle continenten en wordt de eerstvolgende GAPFON meeting dit jaar gehouden in Amsterdam (www.gapfon.org). De missie van STTI komt overeen met mijn eigen missie. Hoewel ik niet een vastomlijnd doel voor ogen had, heb ik altijd een bepaalde visie op mijn werk gehad; een sterke focus op een leven lang leren en mijzelf verder ontwikkelen, zowel persoonlijk als professioneel. Binnen STTI en Rho Chi kun je dit doen. Als lid van de STTI board neem je samen met de andere bestuursleden besluiten over verpleegkundige zaken op globaal niveau. Het geeft mij inspiratie en motivatie in mijn eigen werk, maar vooral: het is ook ontzettend leuk! Ik ben trots op de ontwikkeling van de Rho Chi Chapter met haar jaarlijkse conferenties en de STTI regionale structuur waarbinnen de samenwerking sterk verbeterd is. Ik koos ooit voor het verpleegkundig vak zodat ik altijd en overal zou kunnen werken. Daarnaast wilde ik ook graag in het buitenland werkzaam zijn. Precies dát is wat ik heb gedaan en tot op heden doe. Mijn ambitie voor de toekomst is doorgaan waarmee ik bezig ben: meer leren en mijzelf verder ontwikkelen.

“Wees meer trots op je vak als verpleegkundige! Verpleegkundigen zijn de hoeksteen van de gezondheidszorg, wereldwijd! Het is een prachtig vak met ontzettend veel mogelijkheden! Wij moeten anderen leren hoe mooi het vak verpleegkunde is!”

25

Diny van Harten

Dennis van den Berg

“Ik vind het belangrijk om jezelf naast je reguliere werkzaamheden ook op andere gebieden te ontwikkelen” Ik ben Diny van Harten en ik werk als beleidsmedewerker op de afdeling Geriatrie. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn rol als voorzitter van het Verpleegkundig Podium. Sinds begin 2015 ben ik voorzitter van het Verpleegkundig Podium (VP). Het VP biedt een podium voor en door verpleegkundigen van het UMC Utrecht door het organiseren van een maandelijkse lunchbijeenkomst. Tijdens deze bijeenkomsten worden presentaties gegeven over uiteenlopende onderwerpen, mede aangedragen door verpleegkundigen. We delen kennis en wisselen expertise uit waardoor verpleegkundigen worden geïnspireerd om ontwikkelingen en innovaties op hun afdeling te introduceren. Ik vind het belangrijk om jezelf naast je reguliere werkzaamheden ook op andere gebieden te ontwikkelen, betrokken te zijn bij wat er speelt en nieuwe collega’s te ontmoeten. Toen ik gevraagd werd voor het voorzitterschap van het Verpleegkundig Podium, hoefde ik niet lang na te denken. Het is ontzettend leuk om UMC breed bijeenkomsten te organiseren met onderwerpen die van belang zijn voor onze verpleegkundigen. Dit doen we met z’n vijven en doordat ieder z’n eigen kader en werkomgeving heeft, komen we tot hele leuke ideeën en inspirerende onderwerpen. Toen ik aantrad was mijn eerste doel de organisatie en de bestaande contacten goed leren kennen en het team weer op volle sterkte krijgen. Een aantal enthousiaste verpleegkundigen en een beleidsmedewerker wilden graag aansluiten en met dit vernieuwde team bespreken we onze doelen voor 2016,

26

zoals het streven naar een hogere opkomst van verpleegkundigden tijdens onze bijeenkomsten en een versterking van de samenwerking met het Verpleegkundig Convent. Ik ben het meest trots op het feit dat we binnen het UMC Utrecht een podium kunnen bieden voor en door verpleegkundigen om kennis breed te delen. Ik ben ontzettend trots op ons team dat met gedrevenheid en enthousiasme al hele mooie podia heeft georganiseerd. En ik ben trots op de sprekers die altijd weer bereid zijn om een presentatie te komen geven. Het verpleegkundig vak Al jong wist ik dat ik later in de zorg wilde werken. Met bijbaantjes binnen een verpleeghuis en ziekenhuis werd dit gevoel versterkt. Als verpleegkundige fungeer je als spil en advocaat in de zorg rondom de patiënt. Dit geeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel, maar zorgt er tegelijkertijd voor dat je een hele mooie functie uitoefent. Omdat ik naar diepgang en onderbouwing van de verpleegkundige zorg zocht, heb ik Verplegingswetenschap gestudeerd. Deze studie heeft mij veel vaardigheden en kennis gebracht die ik dagelijks in de praktijk breng. Waarom werken in het UMC Utrecht? Ik heb voor het UMC Utrecht gekozen omdat ik als verpleegkundige voldoende uitdagingen zou krijgen door de belangrijke combinatie van zorg, onderzoek en onderwijs. Als verpleegkundige krijg je binnen het UMC Utrecht veel mogelijkheden en kansen om jezelf verder te ontwikkelen.

“Het belangrijkste doel was veiligheid voor alle personeelsleden” Ambities Mijn ambitie is om de kwaliteit van zorg voor de kwetsbare ouderen in ons ziekenhuis te verbeteren door samen te werken met partners binnen en buiten het UMC Utrecht en onderzoek te doen naar de effecten van de zorg die we ontwikkelen. Sinds 2015 zijn we een seniorvriendelijk ziekenhuis. Dit keurmerk willen we behouden! Daarnaast hoop ik het Verpleegkundig Podium mede te ontwikkelen tot een podium waar iedere verpleegkundige van weet en waar nog veel kennis zal worden uitgewisseld.

“Blijf jezelf ontwikkelen, blijf actief op zoek naar mogelijkheden en benut deze!”

Mijn naam is Dennis van den Berg en ik werk als spoedeisend hulp verpleegkundige op de afdeling SEH van de Divisie Vitale Functies. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd omdat ik de Boerhaaveprijs 2015 in ontvangst mocht nemen. Naast mijn functie als verpleegkundige op de spoedeisende hulp ben ik werkzaam in het Calamiteitenhospitaal. Ik ben daar verantwoordelijk voor de vier speciale isolatieboxen. Toen de ebola epidemie uitbrak moest het Calamiteitenhospitaal in gereedheid worden gebracht om deze patiënten op een veilige manier op te kunnen vangen. Er moesten protocollen geschreven worden met een veilige en uitvoerbare werkwijze bij een patiënt met viraal hemorragische koorts. Aan mij is toen de vraag gesteld of ik samen met een team hierover zou kunnen nadenken. Dit leek mij een mooie uitdaging omdat hierover nog niets bekend was en we eigenlijk bij nul moesten beginnen. Ook moest het personeel dat ingezet zou worden getraind worden om op een veilige manier met de persoonlijke bescherming om te gaan. Er was veel onrust onder het personeel, aan mij de taak deze onrust weg te nemen en te zorgen dat wanneer er daadwerkelijk een patiënt zou komen, iedereen zou weten wat te doen en hoe om te gaan met de eigen veiligheid. Ik ben een aantal maanden fulltime bezig geweest met al deze processen; van persoonlijke bescherming tot verwerking van afval, het opzetten en geven van trainingen, etc. De kans werd ook steeds groter dat er daadwerkelijk een patiënt onze kant op zou komen, dus alles moest in een snel tempo gerealiseerd worden en geheel op orde zijn. Gaandeweg ontstond er steeds meer vertrouwen dat het ons zou gaan lukken en toen er daadwerkelijk een ebola positieve patiënt in het Calamiteitenhospitaal werd opgenomen, vervulde ik de rol van centrale coordinator in het hele proces rondom de opvang en zorg voor deze patiënt. Het belangrijkste doel was veiligheid voor alle personeelsleden binnen ons ziekenhuis. Dat doel is zeker bereikt. Na de opvang van de ebola besmette patiënt zijn er enquêtes gestuurd naar het personeel dat bij het zorgproces betrokken was. Hieruit kwam naar voren dat niemand zich onveilig heeft gevoeld en er is, zoals verwacht, niemand besmet geraakt.

patiënt. Daarnaast ben ik ontzettend trots op ons team dat zich zo heeft ingezet om alle protocollen en randzaken te regelen. Toen na deze hectische periode uiteindelijk de rust terugkeerde, bleek ik genomineerd voor de Boerhaaveprijs en mocht ik deze eervolle prijs in ontvangst nemen, daar ben ik ook enorm trots op! Het verpleegkundig vak Vanaf jong af aan wilde ik al in de zorg werken. In eerste instantie met het idee om op de ambulance te gaan, ben ik gaandeweg toch een ander pad ingeslagen. De zorg is een mooi en dynamische vak en het geeft mij voldoening om mensen te kunnen helpen. Waarom werken in het UMC Utrecht? Vanuit de MBO-V opleiding ben ik in 2005 binnen het UMC begonnen als student op afdeling D4west. Dit is mij toen zo goed bevallen dat ik daar na de opleiding ben gaan werken om me vervolgens verder te ontwikkelen binnen de verpleegkundige zorg. Ambities In de toekomst zou ik graag een management functie willen bekleden. Verpleegkunde is een heel mooi vak en je bent er nooit in uitgeleerd, maar ik denk niet dat ik tot aan mijn pensioen in de zorg wil staan. Wat de toekomst mij daadwerkelijk gaat brengen … geen idee. Ik heb het enorm naar mijn zin op de spoedeisende hulp, maar je weet nooit wat er op je pad gaat komen.

“Als verpleegkundige denk ik dat je nooit bent uitgeleerd. Blijf jezelf motiveren om te groeien en te ontwikkelen. Zo voorkom je sleur en blijf je met plezier naar je werk gaan.”

Het meest trots ben ik op het feit dat alle betrokkenen zich zo positief hebben ingezet voor de trainingen en de opvang van de patiënt. Je kon duidelijk zien dat iedereen een enorme ontwikkeling doormaakte in het omgaan met een besmette

27

Helga Kragten

Bert Fledderus “Ik wil me er sterk voor maken dat er meerdere verpleegkundige lectoraten en hoogleraarstoelen worden ontwikkeld”

“Het ‘bijzondere aan dit vak is dat je in het leven stapt van patiënten en hun deelgenoot wordt”

28

Ik ben Helga Kragten en ik werk als senior opleider/adviseur bij de initiële opleidingen MBO/HBO-V en als ad interim bij het Acute Cluster (IC/SEH/CC/MC/REC/ICK-opleidingen). Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn rol als docent assessor voor de praktijktoetsing en de evaluatielijst die ik heb ontwikkeld voor studenten en afdelingen waarop zij het leerklimaat kunnen toetsen. Mijn eerste baan was als verpleegkundige op de afdeling Neurologie van het Antonius Ziekenhuis. Ik maakte begin jaren ’90 de overstap naar het UMC Utrecht omdat ik hier de gelegenheid kreeg om een studie te volgen. Naast mijn baan als verpleegkundige op de afdeling Oogheelkunde volgde ik de kaderopleiding. Daar ontdekte ik dat ik graag invloed wil hebben op processen om zaken beter te krijgen. Ik raakte betrokken bij diverse projectgroepen en toen ik op de Longziekten kon aanhaken bij de projectgroep nieuwe functiedifferentiatie, hoefde ik ook niet lang na te denken. Kennis delen en studenten begeleiden vind ik ontzettend leuk en daarom besloot ik naast mijn werk als senior verpleegkundige de docentenopleiding te gaan volgen. Omdat ik nieuwsgierig raakte naar wat wetenschappelijk onderzoek inhoudt, ging ik als onderzoeksverpleegkundige aan de slag bij de afdeling Infectieziekten. Ik koos daarna voor een leidinggevende functie als teamleider en zorglijncoördinator op de Functionele Neurochirurgie en Oncologie. Omdat ik mijn kennis verder wilde uitbouwen, besloot ik Verplegingswetenschap te gaan studeren. Mijn belangstelling naar het onderwijs bleef onverminderd en toen er een functie als senior opleider/ adviseur vrijkwam op de Academie, heb ik deze kans gepakt.

Het bijzondere aan dit vak is dat je in het leven stapt van patiënten en zaken deelt die vaak vervelend voor hen zijn. Dat ik met hen mag meedenken om hun uitdagingen zo goed mogelijk te doorstaan, blijf ik bijzonder vinden. Goede zorg aan patiënten verlenen vormt mijn grootste drijfveer: van opname tot ontslag, zorgen dat het hele zorgproces goed verloopt en goed is georganiseerd rondom de patiënt. Dat zaken die voor de patiënt belangrijk zijn ook écht aan bod komen, dat er voortgang in zijn zorgplan zit en de juiste en goed geschoolde mensen rond het bed staan. Waar ik invloed op deze processen kan hebben, zal ik dat niet nalaten.

Ik ben in hart en nieren verpleegkundige en dat ben ik nooit kwijtgeraakt.

Het verpleegkundig vak Op de middelbare school wist ik al dat

Ik ben er trots op dat ik onder begeleiding van Inge Pool het leerklimaat UMCU-breed heb kunnen uitrollen. Studenten krijgen met deze tool in de laatste fase van hun stage een stem om kritisch te zijn naar studentbegeleiding op de afdeling. Aan mij de taak om vervolgens met de afdeling in gesprek te gaan en de kennis te delen of advies te geven om tot gezamenlijke verbeteringen te komen. Soms zijn de ervaringen afdeling overstijgend en ga ik met meerdere afdelingen in gesprek. Mijn rol als docent assessor komt voort uit de JCI-richtlijnen. Het is een spannend proces omdat niet beoordeeld wordt vanuit de lijn, maar door een collega in een gelijkwaardige functie. We zijn gestart met de eenvoudige protocollen, waarbij de gelegenheid wordt gegeven om jezelf in te lezen en te oefenen. Belangrijkste uitgangspunt is dat je oefent en jezelf bekwaamt in je vaardigheden. Het leuke is dat mensen door deze focus weer eens kritisch door de protocollen lezen en er een nieuwe bewustwording ontstaat.

ik verpleegkundige wilde worden. In de vakanties werkte ik in verpleeghuizen en raakte geboeid door mensen die zorg nodig hadden, wat hun beperkingen waren en hoe ik ze daarbij kon helpen. Ik stond al vroeg in de ‘zorgstand’! Waarom werken in het UMC Utrecht? In het UMC Utrecht werd de ruimte geboden om me te ontwikkelen door het volgen van onderwijs naast het werk als verpleegkundige. Doordat ik op verschillende afdelingen heb gewerkt, leerde ik de verschillende kanten van het ziekenhuis goed kennen en deze kennis komt weer van pas in mijn huidige functie. Daarnaast vind ik het heel leuk om dingen te leren over mensen, hoe krijg je ze in beweging, hoe zet je veranderingen neer en zorg je dat zij daarin mee gaan. Ambities We kunnen nog zó veel van elkaar leren en daardoor een betere zorg leveren! Vooral in een multidisciplinaire setting kunnen we bereiken dat we meer kennis delen en begrip hebben voor elkaar. In dit verband vind ik een mooi voorbeeld de samenwerking binnen de leerafdeling van de DIGD, daar werken artsen en verpleegkundigen in opleiding naast en met elkaar. De lijnen tussen de professionals worden daardoor letterlijk korter. De zorg verandert snel; de nieuwe beroepsprofielen komen eraan. Ik heb het gevoel dat ik nog lang niet ben uitgeleerd.

“Blijf nieuwsgierig naar je eigen competenties maar ook naar die van de ander. Wat kun je van de ander leren en wat kun jijzelf de ander brengen: maak gebruik van elkaars kwaliteiten!”

Mijn naam is Bert Fledderus en ik ben werkzaam als manager zorg binnen het Cancer Center. Ik ben voor het verpleegkundig boek gevraagd vanwege mijn betrokkenheid bij het zorgconcept van de Oncologie, de totstandkoming van het kwaliteitsregister voor verpleegkundigen van V&VN en omdat ik één van de mede-oprichters ben van het Verpleegkundig Convent. Ik ben ooit begonnen als maatschappelijk werker waarbij ik in het verpleeghuis kennismaakte met dementerende en somatische patiënten. Daar ontwikkelde ik mijn belangstelling voor de zorg. Begin jaren ’80 kreeg ik in het toenmalige AZU de kans om de inservice opleiding te volgen. De vrees was dat met de verhuizing naar de Uithof en de vorming van divisies de onderlinge verbinding onder druk zou komen te staan. Onder de toenmalige directie werd het Verpleegkundig Convent gelanceerd met als doel verbinding tussen de divisies te behouden. Ik was deel van dat eerste VC. Ik nam afscheid toen ik de IC-opleiding ging volgen. Het is altijd mijn ambitie geweest om alle mogelijkheden en kansen te grijpen om mezelf te ontwikkelen. Ik koos voor opleidingen op het gebied van klinische zorg zoals de oncologie en de IC opleiding en werd later nurse practitioner HIV-aids. Ik volgde een opleiding voor het middenkader en direct leidinggevenden om zo mijn kennis te verbreden. Mijn verpleegkundige carrière is altijd een combinatie geweest van inhoud en lijn verantwoordelijkheid. Ik werd betrokken bij de inrichting van het nieuwe IC-centrum, de ontvlechting van de oncologie uit de divisies naar het Cancer Center om de ketenzorg voor de oncologiepatiënt te verbeteren. Hoewel de beoogde samenwerking met het AVL een andere

wending nam, zijn wij binnen het Cancer Center zelfstandig doorgegaan met het ontwikkelen van een zorgconcept waarin we de patiënt centraal stellen.

buigen we ons samen met de Raad van Bestuur over de vraag hoe we carrièrepaden en kansen kunnen creëren voor onze verpleegkundigen.

Wat ik jammer vind in het carrièrepad dat ik volgde, is dat je in tegenstelling tot de dokters die een managementfunctie hebben het directe contact met patiënten verliest. Ik hoop dat dat in de toekomst nog eens verandert.

Waarom werken in het UMC Utrecht? Ik voel mij na ruim 30 jaar een echte UMC-er. Ik werk nog steeds met plezier en enthousiasme. Het mooie van mijn carrière binnen het UMC is dat ik door de verschillende functies en rollen die ik had, dwarsverbanden kan leggen en begrip kan opbrengen voor het feit dat zaken in andere divisies soms net even anders gaan dan in mijn divisie.

Door het voorzitterschap van het Kwaliteitsregister van V&VN kreeg ik de afgelopen jaren de kans buiten ons ziekenhuis te kijken. Ik maak me er hard voor dat de registratie van verpleegkundigen niet alleen gebeurt op het aantal vlieguren dat je maakt, maar dat ook het bijhouden van je deskundigheid als professional een vast onderdeel is van de BIG registratie. Ik zal later dit jaar het voorzitterschap overgedragen omdat ik me als voorzitter ga inzetten voor de beroepsvereniging Oncologie. Ik ben trots op de realisatie van het IC-centrum, waarbij niet over één nacht ijs is gegaan. In samenwerking met de architect ontwikkelden we een visie op zorg waarbij we soms op flinke weerstand stuitten. We creëerden de ruimte om ieders stem te horen waardoor uiteindelijk een centrum is ontstaan waarbinnen de zorg voor onze patiënt optimaal kan worden gegeven. Het verpleegkundig vak In aanloop naar de toekomstige beroepsprofielen hebben de verschillende verpleegkundige gremia in het UMC Utrecht zich verenigd in een denktank. Deelnemers zijn vertegenwoordigers uit de Verplegingswetenschap, managers zorg, het VC, de Academie en het netwerk ANP. Inmiddels omgedoopt tot ‘regiegroep Verpleegkunde’

Ambities Ik vind het belangrijk dat je na je verpleegkundige opleiding kunt doorgroeien. Ik wil me vanuit mijn huidige rol inzetten voor een verdere professionalisering van het verpleegkundig vak. Ik wil me er sterk voor maken dat er – net als binnen de medische opleiding – meerdere verpleegkundige lectoraten en hoogleraarstoelen worden ontwikkeld waarmee we de verpleegkundige kennis en zorg naar een nog hoger niveau kunnen brengen. Als eerste richt ik mij vanuit mijn huidige functie samen met de Hogeschool Utrecht op de inrichting van het lectoraat voor oncologische zorg. Voor wat betreft mijzelf, ik zou graag een stukje in de directe zorg binnen mijn vak behouden en iets meer in onderzoek doen, maar ik realiseer me dat dit lastig te combineren is met mijn huidige baan.

“Pak de kans om je te ontwikkelen! Onderzoek je toegevoegde waarde om de zorg voor jouw patiënt te verbeteren” 29

Dit boek is uitgebracht ter gelegenheid van het 20-jarig jubileum van het Verpleegkundig Convent UMC Utrecht. Wij wensen je veel leesplezier! 30

31