road story
Tekst: Youri Jansen. Beeld: Edoart.nl
FLACHAUWINKL
De Duitse Autobahn knalt met een Blitzkrieg snelheid onder ons door. Burton vertegenwoordiger Harry de Weijer achter het stuur, David Mol voorin en ik op de achterbank in gezelschap van een zestal snowboards. Om eerlijk te zijn zit het best comfortabel, maar ik weet dat dat snel afgelopen zal zijn als we eenmaal in München zijn. Daar pikken we namelijk de Belgische teamrijder Anthony Smits op. Gelukkig voor mij hebben we er dan al acht uur op zitten. Helaas voor Anthony en David nog twee uur te gaan, want ik kan net op tijd ‘shotgun’ zeggen, wat mij de bijrijderstoel oplevert. Lang leven de roadtrip rules! Ieder jaar organiseert Burton Benelux een teamtrip voor zijn riders en dit jaar slaan we ons kamp op in het Oostenrijkse Flachauwinkl. Dat er in het plaatselijke Absolut Park een immens grote kicker en een angstaanjagend hoge wallride staan, weten de meeste boarders inmiddels wel. Maar nu hebben ze ook een nieuwe attractie: The Stash. Dit is de Oostenrijkse variant van het ecologische funpark dat in het Franse Avoriaz staat, dat we vorig jaar bezochten (Zie Snowboarder Mag #4, 08/09).
20 20 JAAR SNOWBOARDER MAG
road story
Flachauwinklstrasse, daar moet het zijn. We hebben helaas geen navigatie in de auto en natuurlijk ook geen kaart van Flachauwinkl. Het zal toch niet zo zijn dat we straks nog een halfuur moeten gaan zoeken in het donker? Nee, zeker niet. Want het blijkt de snelweg af en eronderdoor, de eerste en enige straat rechts en daar is het
al; het Alpin Chalet. Maar als Flachauwinkl uit slechts twee straten bestaat, dan wil je daar toch niet zitten? Nou, als je in zo’n chalet zit als wij, piep je wel anders. De reeds gearriveerde fotograaf Edo Jungerius en Forum-rider Jesse Augustinus staan al te zwaaien op het balkon, terwijl Harry de auto parkeert onder het chalet.
“Dit is echt niet normaal meer, moet je komen kijken”, schreeuwt Edo ons toe. We laden de auto snel uit en sprinten naar boven. Vijf cosy slaapkamers waarvan één met ingebouwde sauna met uitzicht op de piste, een lounge-gedeelte met een oversized flatscreen en spelcomputer, een enorme living met twee eikenhouten tafels voor
20 JAAR SNOWBOARDER MAG 21
road story David Mol neemt even pauze van het drukke FIS World Cup schema.
22 20 JAAR SNOWBOARDER MAG
road story
wel tien personen, een keuken met een kookeiland - zo groot dat je er Expeditie Robinson zou kunnen filmen - en een zonneterras dat uitkijkt op het naastgelegen skigebied Zauchensee. En dan heb ik het niet eens over het tuintje inclusief barbecue. Maar het meest luxe zijn de apparaten op het aanrecht; zo is er een melkopschuimmachine, een Nespresso apparaat, een broodrooster voor vier sneetjes tegelijk, een snijmachine die je normaal gesproken alleen bij de slager ziet staan, een koelkast gevuld met wijn, champagne en vaatjes bier voor het allermooiste apparaat van allemaal: de BeerTender! Nog geen vijf minuten later zitten we dan ook met z’n allen, onder het genot van een vers getapt pintje, uit te rusten van onze reis. Later op de avond arriveert ook Tijs Goossens en is het Burton Beneluxteam op Seppe Smits na compleet. Het bordje voor het meten van de sneeuwhoogte heeft het de volgende morgen zwaar te verduren. Nog maar twintig centimeter voordat het kopje onder gaat en het blijft maar dumpen. Het sneeuwt nu al drie dagen achtereen. Helaas staat er bovenop de berg ook nog eens een flinke wind, die verre van aangenaam te noemen is. Parkrijden zit er dus even niet in, en we besluiten de poeder in te duiken. “Aaaahhh, wat een klote lift!” Tijs staat met een pijnlijk gezicht naast me in de enige sleeplift die het gebied nog kent. Mmmh, heerlijk, 45 graden omhoog en dat twee kilometer lang. Bij dit soort liftjes is het altijd de vraag of je been lang genoeg in de kom kan blijven zitten voordat je boven bent. Maar gelukkig, hij blijft op zijn plaats en we staan weer bovenaan de kunstmatige freeride run. Dit is een stuk ongeprepareerde piste waar je lekker tussen de bomen door kan knallen en dikke sprays kan trekken. Het is echt een prachtig stukje speelparadijs, maar het enige nadeel, naast de martellift, is dat het redelijk flauw is. Met ongeveer 41 kilometer aan pistes is Flachauwinkl niet echt groot te noemen, maar je kan hier wel leuke runnetjes maken. Zo kun je overal tussen de bomen door, her en der een cliff pakken, en dan heb je natuurlijk nog het Absolut Park en The Stash. Maar mocht je dat nou allemaal niet kunnen rijden vanwege guur en onstuimig weer, dan kan je altijd nog naar het Chill House bovenop de berg gaan. Daar staat een perfecte indoor miniramp om te skaten. We komen natuurlijk om te snowboarden, maar af en toe moet er toch ook een mooi lifestyle kiekje gemaakt worden. We besluiten dat maar gelijk bij één van de vele windlips te doen, die zich overal in het gebied hebben gevormd. Het is nog geen vijf minuten hiken, maar voordat we ook maar drie stappen in de richting van de lip hebben gezet, komt er al een Oostenrijkse berggeit vanaf de lift naar ons toe rennen. “Lawinegefahr”, roept ’ie naar ons. Tijs legt hem in perfect Duits - inclusief Oostenrijks accent - uit dat we alleen maar een groepsfoto willen maken. “Nou, dan is het goed”, zegt de liftbediende en hij laat ons onze gang gaan. We lopen met z’n allen naar de windlip. Op het moment dat we er zijn, zak ik ineens door de sneeuw en de windlip breekt volledig af, waarna die overgaat in een lawine. Ik kijk naar beneden en zie hoe verschrikkelijk veel geluk ik heb gehad. Ik sta nog net op het stenen randje van de rots. Als ik een halve meter meer naar links, rechts of naar de rand toe had gestaan, zou ik de wildste achtbaanrit van mijn leven hebben gehad. Ik stond nog op zo’n drieënhalve meter van de rand en toch brak ’ie al af. Ik voel me direct een toerist die er nog geen kaas van heeft gegeten. Misschien toch maar beter de veiligheid van The Stash opzoeken?
Alpin Chalet.
Jesse en Youri voor de Stash ingang. Kedeng kedeng kedeng kedeng oe oe.
20 JAAR SNOWBOARDER MAG 23
road story Woonkamer annex lounge.
Tijs Goossens, poeder lunch.
Maar wat is The Stash nou precies? Het voelt een beetje als kamperen, maar dan wel met de luxe van een tv, sauna en je eigen wc. Vertaald naar het snowboarden: off-piste maar dan met rails, wallrides en jumps. De ingang van The Stash is niet te missen. Gelijk naast de uitstap van de Powder Shuttle lift begint het al. Het is af en toe wel goed zoeken naar de houten obstakels, want alles
24 20 JAAR SNOWBOARDER MAG
Chef Harry in Hell's Kitchen.
ligt ver uit elkaar aangezien het park over de hele berg verspreid is. Maar vanuit de lift kan je al veel attributen zien liggen. De rails zien er echter best klein uit als we door het park cruisen. Vorige week heb ik namelijk stiekem al wat foto’s bekeken op internet, en toen zag alles er aardig radicaal uit. Maar door de bijna twee meter vers gevallen sneeuw blijkt alles toch een stuk kleiner geworden. Dus hoe
meer sneeuw er ligt, des te leuker The Stash is voor beginners. Maar met zo veel poeder als er nu ligt, is het er eigenlijk voor iedereen goed toeven. We laten de ondergesneeuwde obstakels dus maar voor wat ze zijn en doen ons te goed aan het omliggende terrein van het poederpark. Eén ding is zeker: Flachauwinkl heeft echt het beste voor met snowboarders. Ondertussen heeft ook Harry’s collega Marc
road story
Anthony Smits, cab 360.
Hoogenboom zich bij ons gezelschap gevoegd en zijn we uitgenodigd om iets te gaan eten met de mensen van het toeristenbureau. Dit wordt ons eerste avondje uit en iedereen is in een feeststemming. Het is echter eind maart en het dorp Flachauwinkl ligt er een beetje uitgestorven bij. De enige après-skibar op het plein, vóór ons chalet, is wel geopend, maar binnen staan welgeteld
tien mensen. En met een gezamenlijke leeftijd van 650 jaar is het toch niet echt onze doelgroep. Hoe gaan we dat oplossen, willen we nog een feestje meemaken tijdens ons verblijf? Met een rood hoofd van de sauna komt David ineens boven in de woonkamer. “Vanavond Club Albatros, hey boys!”, zegt hij vrolijk. Iedereen kijkt hem aan alsof hij helemaal krank geworden is. Maar Tijs, die begrijpt
dat het over ons - tot een nachtclub omgedoopte - chalet gaat, vult hem aan: “Club Albatros, dress like a pelican and get a Harry bellyshot for free!” Bij die gedachte alleen al schiet iedereen in de lach en de toon is gezet. Het belooft een mooie avond te worden. Na een zalig diner in het typische Oostenrijkse restaurant, koeienbel en al, taait iedereen langzaam
20 JAAR SNOWBOARDER MAG 25
road story
Ik heet Youri Jansen, ben tien jaar en doe Roadrunner na. Miep, miep.
26 20 JAAR SNOWBOARDER MAG
road story
af naar Club Albatros. Alleen Anthony en ik blijven zitten. De eigenaar schuift gezellig aan en zet een doos met flesjes Jägermeister op tafel. “Wie het flesje pakt met het hoogste nummer krijgt een opdracht”, zegt hij. Ik verlies als eerste en moet als opdracht een extra shotje nemen. Daar kom ik goed mee weg, denk ik bij mezelf. De tweede ronde is Anthony de pineut. Hij moet op z’n blote voeten door de sneeuw naar de lift rennen en weer terug. Dat zou op zich nog niet zo heel erg zijn, als er geen vlijmscherpe steentjes op de weg hadden gelegen. Hijgend komt Anthony terug en stelt snel voor om ook maar naar Club Albatros te gaan, voordat hij helemaal niet meer kan lopen. Eenmaal aangekomen zit de helft van de bende al in de sauna. Echt heet is ’ie nog niet, maar Tijs heeft een manier gevonden waar je het wel warm van krijgt met behulp van een fles Wodka. Ja, in Club Albatros is niets te gek. Daarom neem ik ook maar een Harry bellyshot en daar houdt het voor mij op, want de rest van de avond kan ik me nauwelijks herinneren... Het is inmiddels alweer de laatste dag van ons verblijf. Er staat nog steeds een straf windje en het is koud. Praten gaat moeilijk vandaag. Ik denk dat het door gisterenavond komt, maar ik geef de schuld aan mijn bevroren lippen. Jesse vindt volgens mij dat ik nog steeds te veel praat, want de hele dag is ’ie me aan het ondersprayen. Het kan me vandaag allemaal niet deren. We hebben nieuwe tree runs gevonden en een paar kleine jumps. Of het nu op of naast de piste is, in het Absolute Park, in The Stash, in het Chill House of in Club Albatros; Flachauwinkl is een groot feest!
Wie van de aanwezigen heeft te diep in het glaasje gekeken?
INFO
Hoogste piek: Pistes: Liften: Afstand Utrecht: Dagpas: 6-Daagse pas: www.flachau.com
1980 meter 41 km 15 994 km € 39.50 € 196.-
20 JAAR SNOWBOARDER MAG 27
