schaal met kersen 35x25 cm (exclusief lijst) uitvoering: Paul van Ernich (Oss, 1960)

Paul van Ernich (Oss, 1960) Paul van Ernich is een kind van de jaren '60 en '70, een student in de jaren '80 en een zich gestaag ontwikkelende kunstschilder sinds de jaren '90. Op jonge leeftijd was zijn creatieve drang al groot en deze richtte zich naast het tekenen ook op het ontwerpen van speelse mechaniek of het aanleggen van een vlinderverzameling. Wat echter sinds zijn twintigste, na een bezoek aan het Rijksmuseum op zijn zijn netvlies gebrand bleef, was een schilderij van Pieter Claesz (1634). Een stilleven dat absolute rust uitstraalde en tegelijkertijd indruk maakte door een ongekend vakmanschap. Na zijn psychologie-studie te Nijmegen, besloot van Ernich toegepaste kunst te gaan studeren in Eindhoven. Daarnaast richtte hij een eigen bedrijf op voor design van verlichtingsarmaturen. Al snel werd duidelijk dat dit alles meer leide tot het voeren van een zakelijke onderneming waarin gevoel voor ambachtelijkheid en poezie niet de juiste aandacht kreeg.

titel: kunstenaar: jaar: afmeting: uitvoering: ingebracht door:

schaal met kersen Paul van ERNICH onbekend 35x25 cm (exclusief lijst) acryl op doek, ingelijst

Paul van Ernich

De drang tot creatie en de bijna vanzelfsprekende behoeft een 'homo-universalis' te zijn leidde in die tijd tot de overstap naar de vrije schilderkunst. Van ernich keek, beleefde, projecteerde en experimenteerde met vele schildervormen, stijlen en technieken. In zekere zin startte hij dus in een eigentijds-eclectische variant en zocht naar maximale expressiemogelijkheden. Van daaruit liep hij verder terug in de historie: kubisme, expressionisme en futurisme. Vervolgens begon de verf en toets langzaam aan belang te winnen. Enkele jaren voelde hij zich geboeid door het impressionisme. Daardoor begon de figuratie een belangrijkere plaats in te nemen in zijn werk. Modern maakte plaats voor klassiek. Persoonlijke opvattingen en stijlvormen 'trokken zich terug' in de verf, en poezie begon zich allengs te vermengen met de normale wereld. En zo startte van Ernich op de weg terug naar het verleden. Hij herinnerde zich weer die eerste confrontatie met het stilleven op 20-jarige leeftijd in het Rijksmuseum en vond uiteindelijk de basis voor zijn toekomst. .

Paul van Ernich (Oss, 1960) Paul van Ernich is een kind van de jaren '60 en '70, een student in de jaren '80 en een zich gestaag ontwikkelende kunstschilder sinds de jaren '90. Op jonge leeftijd was zijn creatieve drang al groot en deze richtte zich naast het tekenen ook op het ontwerpen van speelse mechaniek of het aanleggen van een vlinderverzameling. Wat echter sinds zijn twintigste, na een bezoek aan het Rijksmuseum op zijn zijn netvlies gebrand bleef, was een schilderij van Pieter Claesz (1634). Een stilleven dat absolute rust uitstraalde en tegelijkertijd indruk maakte door een ongekend vakmanschap. Na zijn psychologie-studie te Nijmegen, besloot van Ernich toegepaste kunst te gaan studeren in Eindhoven. Daarnaast richtte hij een eigen bedrijf op voor design van verlichtingsarmaturen. Al snel werd duidelijk dat dit alles meer leide tot het voeren van een zakelijke onderneming waarin gevoel voor ambachtelijkheid en poezie niet de juiste aandacht kreeg.


stilleven Paul van ERNICH onbekend 80x60 cm (exclusief lijst) acryl op doek, ingelijst

Paul van Ernich

De drang tot creatie en de bijna vanzelfsprekende behoeft een 'homo-universalis' te zijn leidde in die tijd tot de overstap naar de vrije schilderkunst. Van ernich keek, beleefde, projecteerde en experimenteerde met vele schildervormen, stijlen en technieken. In zekere zin startte hij dus in een eigentijds-eclectische variant en zocht naar maximale expressiemogelijkheden. Van daaruit liep hij verder terug in de historie: kubisme, expressionisme en futurisme. Vervolgens begon de verf en toets langzaam aan belang te winnen. Enkele jaren voelde hij zich geboeid door het impressionisme. Daardoor begon de figuratie een belangrijkere plaats in te nemen in zijn werk. Modern maakte plaats voor klassiek. Persoonlijke opvattingen en stijlvormen 'trokken zich terug' in de verf, en poezie begon zich allengs te vermengen met de normale wereld. En zo startte van Ernich op de weg terug naar het verleden. Hij herinnerde zich weer die eerste confrontatie met het stilleven op 20-jarige leeftijd in het Rijksmuseum en vond uiteindelijk de basis voor zijn toekomst. .

Anton VREDE Geboren in Willemstad, Curaçao, 1953 Opleiding: Anton Vrede volgde een opleiding aan de Academie voor de Beeldende Kunst in Rotterdam. Woont en werkt in Rotterdam De bakermat van Anton Vrede ligt in de tropen, op Curaçao. Hij was negen jaar toen hij naar Nederland verhuisde. Schilderen is voor hem de aangewezen mogelijkheid om deze totaal verschillende culturen met elkaar te verzoenen. Zijn inspiratiebronnen dwingen hem niet tot het werken in een traditie, hij neemt de vrijheid om zijn 'wereld van verf 'op een persoonlijke manier vorm te geven. Typerend voor het werk van Anton Vrede is de innige relatie tussen mens en dier. Wie de exotische kluwen van tijgers en katten, kaketoes en papegaaien, aap en mens in ogenschouw neemt, waant zich terug in de Hof van Eden. Sentimenteel is dit werk echter niet, het ontgaat Vrede niet dat men de tijger hier gebruikt om benzine aan te prijzen en dat de toekan fungeert als lokbeeld voor een keten van restaurants. Vrede's werk herinnert niet alleen aan een magisch bestaan, verbonden met de natuur, maar ook aan bijvoorbeeld het vernuftig geconstrueerde Disneyworld. Vrede ziet zijn werk als sprookjes voor volwassenen, als hedendaagse mythen. Vrede hanteert het penseel met katachtige lenigheid. Hij beschouwt een schilderij als een territorium waar in beginsel alles mogelijk is. Met waterige verf schept hij een broeierige atmosfeer en als vanzelf ontstaan er vage figuren. Onderhuids roert Vrede een wezenlijk dilemma aan: wat onderscheidt ons van de dieren? Waar eindigt de verwantschap? Anton Vrede lijkt in zijn werk op zoek te zijn naar een paradijselijke harmonie, terwijl hij tegelijkertijd de onmogelijkheid hiervan inziet.

titel: kunstenaar: jaar: afmeting: uitvoering:

Birds of different feathers Anton VREDE 1990 zeefdruk 62/70, ingelijst, incl. expositieboekje met achter grondverhaal van de serie “Elephants & Flowers”

ingebracht door:

R. van Kalkeren

Exposities en prijzen: Curaçaosch Museum, Willemstad Galerie Traject, Utrecht Grafiekbiënnale Intermezzo, Den Haag Galerie van Mourik, Rotterdam

Jacob Maris (1837-1899) Jacobus Hendricus (Jacob) Maris was een Nederlands impressionistisch kunstschilder van de Haagse School. Jacob was naast kunstschilder ook etser en lithograaf. Aan de Haagse academie had hij J.A.B. Stroebel als leermeester, terwijl hij in 1855 aan de Antwerpse academie, onder directie van Nicaise de Keyser, leerling werd van Hubert Van Hove. Dankzij een opdracht van prinses Marianne, die een aantal portretten van haar voorouders geschilderd wilde hebben, konden Jacob en Matthijs Maris hun verblijf in Oosterbeek (het Nederlandse Barbizon) en Wolfheze bekostigen. Ook een grote reis door Duitsland, Zwitserland en Frankrijk werd mogelijk. In 1865 besloot Jacob zijn geluk in Parijs te gaan zoeken en in 1869 voegde Matthijs zich bij hem. In Parijs exposeerde hij in de officiële Salon. De befaamde Italiennes, meisjesportretten, waren zeer geliefd en werden vooral gemaakt voor de export naar Engeland en Amerika. Jacob had tegen deze werkwijze geen grote bezwaren omdat hij realistisch genoeg was om te beseffen dat ze brood op de plank brachten. Jacob maakte in Parijs kennis met o.a. Henri Fantin-Latour en raakte even onder invloed van de bekende School van Barbizon. Later, in Oosterbeek werkte hij naast o.a. Anton Mauve in de open lucht. Buiten een Rijnreis met zijn broer Matthijs en een Parijs verblijf van 1865 tot 1871, werkte Jacob in Den Haag. Hij schilderde aanvankelijk vooral figuren, maar na 1872 creëerde hij veelal landschappen in de bekende impressionistische grijs-nevelige kleuren van de Haagse School. Jacob was wellicht de meest impressionistische van de drie Marissen, binnen de Haagse Grijze School. Jacob Maris stierf op 61jarige leeftijd in Karlsbad tijdens een kuur.


zonder titel Jacob Maris onbekend olieverf, ingelijst H. Rensen

Herman Gordijn (Den Haag, 1932) 1950-1955 Kon. Akademie voor Beeldende Kunst en Vrije Akademie Het werk van Herman Gordijn neemt in de moderne Nederlandse schilderkunst een volstrekt eigen plaats in. Het eerste kenmerk is veelal de indringende voorstelling die, eenmaal gezien, moeilijk te vergeten is. Toch zit de sterke uitwerking niet in het plaatje, maar in een afgewogen gebruik van compositie, ritme, kleur, licht-donker, verfbehandeling en handschrift. In feite heeft de abstracte beeldtaal een grotere zeggingskracht dan de inhoud van de voorstelling. Deze eigen beeldtaal geldt niet alleen voor de vrije schilderijen en die in opdracht vervaardigde portretten, maar ook voor de tekeningen, etsen, houtsneden en litho's. Herman Gordijn woont en werkt afwisselend in de buurt van Montpellier, de Gelderse Vallei en in Amsterdam.


portret van een man Herman GORDIJN onbekend 45,8 cm x 36 cm (afm. blad: 63,5 cm x 49,5 cm)

houtsnede op rijstpapier 53/100, ingelijst BASF Nederland

Armando Geboren: 1929 Geboorteplaats: Amsterdam Armando behoort tot de belangrijkste na-oorlogse kunstenaars, die Nederland bezit. Als beeldend kunstenaar, film- en documentairemaker, schrijver en violist wordt hij nationaal en internationaal gewaardeerd en zijn oeuvre is dan ook opgenomen in tal van museale collecties. Het veelzijdige en omvangrijke oeuvre van Armando komt voort uit een permanente confrontatie met de waanzin van de Tweede Wereldoorlog. Armando put zijn inspiratie uit zijn jeugdervaringen, ervaringen die hij verwerkt in zijn oeuvre. De thematiek van de oorlog loopt als een rode draad door zijn werk. Zelf zegt hij hierover: “Zonder deze thematiek had mijn werk nooit die intensiteit kunnen bereiken. Met die schoonheid heb ik mij altijd beziggehouden; de schoonheid van plekken waar de vijand was. Vermaledijde schoonheid, die nergens rekening mee houdt en zich overal meester van maakt!”Van meet af aan voorziet Armando zijn schilderijen met een pasteuze, reliëfachtige verflaag, ontstaan door olieverf met zand te vermengen. Het kleurenpalet dat hij hanteert, blijft beperkt tot de kleuren zwart, rood en wit, begin 2003 uitgebreid met de kleur blauw. In 1988 ontstonden zijn eerste bronzen sculpturen, Der Arm en Fahne. Op dit moment bestaat zijn indrukwekkende collectie uit meer dan honderd sculpturen, die in tal van museale collecties zijn opgenomen, waaronder Landesmuseum für Moderne Kunst, Museum van Bommel van Dam, Kröller-Müller Museum, Staatliches Museum für Kunst, Nürnberg en het Frans Halsmuseum. Titels als Waldstück, Kelch, Landschaft, Kopf, Brüchstück en Damals keren met regelmaat terug in zijn oeuvre


Die Kanone Armando 1997 57x76 cm litho 59/60, ingelijst BASF Nederland BV

Benno Sloots (Etten-Leur, 1932)

Benno Sloots werd, als zesde kind van in totaal acht kinderen, geboren op 4 oktober 1932 in EttenLeur. Benno heeft een religieuze achtergrond. Hij wilde aanvankelijk priester worden, maar zijn lot voerde hem naar de ambachtsschool, waar hij het vak van huisschilder leerde. Via de studie lagere acte tekenen werd hem de mogelijkheid geboden om over te stappen op de Kunstacademie Sint Joost in Breda, waar hij in 1955 zijn diploma behaalde. Hij was ongeveer tien jaar werkzaam als graficus in de reclamesector in Amsterdam. In 1971 maakte hij de overstap naar het onderwijs, gaf tekenen schilderlessen, eerst op een mavo, daarna aan de bovenbouw van een Vrije School, de Amsterdamse Geert Groote School. Intussen volgde hij zelf lessen bij onder andere Margaretha Hauschka, Beppe Assenza en Gerard Wendland. In 1972 hield hij een eerste tentoonstelling van zijn eigen werk in Amsterdam. In 1981 verhuisde hij naar Driebergen, waar hij volwassenencursussen gaf en tot 1997 werkzaam was bij de Werkgroep Kunsten. Hij sloot zich in 1982 aan bij de musische kunstenaarsgroep Elckerlyc en werkte mee aan hun jaarlijkse theaterproducties, telkens rond een ander thema. Momenteel is hij werkzaam als uitvoerend kunstenaar. Regelmatig houdt hij overal in het land tentoonstellingen, soms ook in het buitenland. Benno Sloots overlijdt in 2009.


zonder titel Benno SLOOTS 2001 80x80 cm gouache, ingelijst J. Burghouts

Coos de Graaf woont en werkt in Sloten en is opgeleid aan de Hogeschool van de kunsten Constantijn Huygens, Kampen gedurende 1997-2001


Vertrek Coos de Graaf 2004 25x25 cm olieverf op doek Frank Delissen

Tim Hinterding (Kethel, 1952) is een Nederlands beeldend kunstenaar. Hij schildert, maakt grafiek en publiceert boeken. Hinterding woont en werkt in Vorden. Hinterding volgde van 1980 tot 1985 een opleiding aan de kunstacademie in Arnhem. In 1986 volgde hij een workshop heliogravure bij Johan de Zoete en in 1989 een cursus diepdruk/kleurendruk bij Marjon Mudde in Lauzerte (Frankrijk). Hij was in 1986-1987 werkzaam bij het kunstenaarscollectief PlaatsMaken te Arnhem en was in 1990 gastdocent aan de Hoge School der Kunsten te Arnhem. Hinterding maakt kleuretsen, kunstenaarsboeken en schilderijen. Onder de naam 'Killa Kossa' publiceert hij werk van andere kunstenaars en zichzelf. Hinterding was tot 2007 een gepassioneerd etser die zich in zijn werk liet verrassen door 'wat hij zichzelf te vertellen heeft'. Van 1976 tot 2007 maakte hij vele etsen, vooral kleuretsen, van klein formaat tot monumentaal (beeldformaat 85 x 125) in zwart wit of met meerdere kleuren (tot elf kleuren). De laatste jaren is Hinterding meer gaan schilderen met acrylverf, olieverf of Oost-Indische inkt. Als beelddrager gebruikt hij grote bladen (grafiek)papier en linnen. Daarnaast voert hij als BIK-kunstenaar tegenwoordig ook veel projecten uit binnen het onderwijs. Vanaf 1988 exposeerde Hinterding in onder andere het Museum Henriette Polak (Zutphen), Commanderie van Sint Jan (Nijmegen) en het Singermuseum te Laren.


Dior 1958 Tim Hinterding 1999 30x20 cm kleurets 39/50, ingelijst A. Schoffelmeer



zwart zwart Tim Hinterding 1999 30x20 cm kleurets 50/50, ingelijst A. Schoffelmeer



time is … to ingore Tim Hinterding 1999 30x20 cm kleurets 28/50, ingelijst A. Schoffelmeer



come with us Tim Hinterding 1999 30x20 cm kleurets 28/50, ingelijst A. Schoffelmeer

Juul Kortekaas (1950) Biografie Als dochter van een tuinder groeide Juul Kortekaas (Beuningen, 1950) op in een rustig dorp. Zij kreeg de liefde voor de natuur met de paplepel ingegoten. Op het familiebedrijf hielp iedereen mee bij het zaaien, planten en snijden van tulpen. Het wroeten in de grond was voor Juul een ideale voedingsbodem voor filosoferen over leven en dood. Zij werd geboeid door de geheimzinnige krachten die knoppen doen ontluiken en vrucht laten schieten, net zo goed als het onvermijdelijke verdorren en afsterven. De schoonheid van de natuur en de processen die er in zichtbaar zijn, bieden haar nog steeds inspiratie. Kunstenaars zijn in haar familie dik gezaaid. Twee van haar broers kozen voor een artistiek beroep en ook Juul wilde de kunst in, als beeldhouwer nog wel. Ondanks de bezwaren van thuis ging ze naar de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch, waar ze in 1984 afstudeerde. Ze volgde daarnaast colleges landschapsarchitectuur in Wageningen. Juul Kortekaas is er als een energieke duizendpoot altijd in geslaagd kunst, ondernemen en het moederschap van drie kinderen te combineren. Ze werkte met steen, hout, staal en andere metalen, maakte etsen, zeefdrukken en schilderde zowel met de kwast als met airbrush. Ze voerde verschillende monumentale opdrachten uit en ontwierp huisstijlen. In 1990 kreeg ze bijvoorbeeld opdracht om het ontwerp te maken voor de KRO M/V-emancipatieprijs.


Oostindische kers Juul KORTEKAAS 1980 zeefdruk 1/100, ingelijst R. van Gils

Bloemen zijn een rode draad door haar oeuvre. Juul Kortekaas toont ze vaak gesoleerd, als sterke, verleidelijke vormen. Juul Kortekaas kiest ook vaak tulpen als motief, 'onze nationale bloem', die trouwens oorspronkelijk uit Turkije afkomstig is. 'Het is een oude bloem, met een perfecte vorm. Het is ook een heilige bloem en een fallussymbool.'

Jan Vanriet (Antwerpen, 1948) In 1972, na het beëindigen van zijn studies aan de Koninklijke Academie te Antwerpen, exposeert hij een eerste keer in galerie De Zwarte Panter. Evenwel meteen daarna begint een samenwerking die tien jaar zal duren met Jan Lens en diens galerie Lens Fine Art. Tijdens deze periode ontwikkelt hij zich vooral als voortreffelijk aquarelschilder en worden enkele boeken uitgegeven, Maria Lecina, Dood in Venetië, Het teken van de hamster. Vanriet schrijft ook. Hij publiceert dichtbundels bij Manteau ( o.a.Vast Tapijt) en in opdracht van BRTradio schrijft hij de gedichtensuite Staat van beleg, waarvoor Bob Porter muziek zal componeren. Hij publiceert in weekbladen zoals Vrij Nederland en voor het maandblad Avenue verzorgt hij de redactie van de literaire bijdrage uit België. Hij neemt deel aan de biënnale van Menton en exposeert in Milaan bij Naviglio en in Hannover bij Brusberg. Het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel en de Kunstverein te Darmstad tonen de reeks Dood in Venetië. Het Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen koopt enkele werken. Hij start de medewerking aan het literaire tijdschrift Revolver, waarvoor hij tot vandaag de omslagen tekent. Nu is hij is een van de meest prominente Belgische kunstenaars.Nam deel aan de Biënales van Sao Paulo , Venetië en Seoul. In 2010 mocht hij het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen sluiten met de monumentale tentoonstelling “ Closing Time” die 85.000 bezoekers trok.


zonder titel Jan VANRIET 1970 pentekening 3/100, ingelijst R. van Gils

Jan Vanriet is de kunstenaar van de paradox.Vaak wordt hij omschreven als een “literair schilder”.Stijl en verhaal zijn voor hem van even groot belang.Vanriet zegt nadrukkelijk dat zijn werk een boodschap heeft.Toch is het niet altijd meteen duidelijk waar een schilderij over gaat.Hij nodigt ons uit om langzaam te kijken.Vanriet mengt,transformeert en assembleert beelden tot er nieuwe betekenissen ontstaan.In zijn schilderijen heerst vaak oorverdovende stilte.Zijn werk is vaak ook van een bevreemdende , poëtische schoonheid.De schoonheid van de gruwel,de poëzie van het onheil.

Wim Worm (Amsterdam, 1939) Wim Worm is geboren in Amsterdam. Opleiding tot graficus aan het instituut voor Kunstnijverheid, de tegenwoordige Rietveld Academie. Hier is hij tot aan zijn pensionering docent Grafiek geweest. Worm is begonnen met grafiek met maatschappij kritische onderwerpen als Vietnam, Soweto en Nixon. In zijn latere werk bepalen bijbel, mythologie, sprookjes en jachtpartijen de voorstellingen. In de loop der jaren gaan zijn grafische werken door de vele kleuren en de zwierigheid steeds meer op schilderijen lijken. Halverwege de jaren tachtig gaat Worm zich steeds meer toeleggen op het schilderen. Net als in zijn etsen buitelen de naakten, bomen en dieren in felle kleuren afgebeeld over elkaar heen. De meeste onderwerpen voor zijn werken ontstaan in het bos rond zijn huisje op de Veluwe, in weer en wind. De afwerking geschiedt in zijn atelier te Amsterdam.


De Zwarte Hand Wim Worm 1984 40x30 cm pentekening in kleur 6/10, ingelijst BASF Nederland BV

Hans Vos (Nijmegen)

Hans Vos :beeldend kunstenaar Vakgebied :Sculptuur Specialisatie :Ruimtelijke vormgeving in opdrachtsituaties Technieken :Staal, brons, gegoten aluminium, beton, kunststoffen, hout, textiel


zonder titel Hans Vos onbekend 14x12 cm zeefdruk 24/40 BASF Nederland BV

Ed van Teeseling ((Amsterdam, 29 november 1924 - Nijmegen, 14 juli 2008)

Van Teeseling werd geboren in Amsterdam, maar bracht zijn jeugd door in Nijmegen. Een Tirools beeldhouwer leerde hem in hout te snijden. Met deze eerste werkstukken ging hij naar Gijs Jacobs van den Hof van de Arnhemse Academie, die hem in 1942 aannam als leerling. Hier voltooide hij – met een onderbreking vanwege de oorlogstijd – zijn studie. Aanvullend leerde hij de praktijk van het vak in enkele grotere steenhouwersateliers: Uiterwaal in Utrecht en Meertens in Berg en Dal. Vervolgens studeerde hij in Parijs aan de Académie de la Grande Chaumière. In 1949 vestigde hij zich als beeldhouwer in Nijmegen. Aan het begin van zijn carrière maakte Van Teeseling samen met Charles Hammes het standbeeld van Keizer Traianus (1956) op het Lodewijkplein, dat sindsdien het Keizer Traianusplein heet. Ed van Teeseling werd door velen gezien als de ‘stadsbeeldhouwer’ van Nijmegen en de nestor van de Nijmeegse beeldhouwers. Hij verrijkte met name Nijmegen met een groot aantal beeldhouwwerken voor de openbare ruimte. Daarnaast vervaardigde Van Teeseling een groot aantal vrije werken in brons, steen en gebakken klei. Naast zijn omvangrijk en veelzijdig werk als beeldhouwer heeft Van Teeseling steeds geschilderd, getekend en prenten gemaakt. Zo zijn er van hem etsen, drogenaald-tekeningen, litho’s zeefdrukken en monotypes, die meestal betrekking hebben op sculpturale thema’s. Zij staan in nauw verband met zijn ruimtelijke ontwerpen en modellen.


zonder titel Ed van Teeseling onbekend 14x12 cm zeefdruk 24/40, ingelijst anonieme particulier


Blessé Dane Andreyer 1988 70x100 cm zeefdruk 5/7, ingelijst UTS Verkroost


Confession Dane Andreyer 1985 40x50 cm zeefdruk 1/7, ingelijst UTS Verkroost


Twilight Dane Andreyer 1983 40x50 cm zeefdruk 1/x, ingelijst UTS Verkroost

Martin Engelman (Oudewater 1924 - München1992)

Engelman heeft op zeer uiteenlopende plaatsen gewerkt: van Maastricht tot Londen, van Den Haag tot Sankt Gallen, Zwitserland, en van Parijs en Milaan tot Arnhem, Mallorca, Ohio, New York en Duitsland. Zijn opdrachtgevers waren net zo verschillend: de Nederlandse marine, een uitgeverij, in het atelier van A.M. Cassandre en Klaas Gubbels, voor Centre Culturel Americain, en daarnaast freelance. Engelman werd opgeleid aan de Amsterdamse Grafische School (AGS). Zijn eerste autonome werk ontstond in 1953, en zijn eerste grafiek in 1963. Hij vond zijn onderwerpen in het circus en maakte figuurvoorstellingen, maar ook non-figuratief werk. Engelman doceerde vanaf einde van de jaren zestig aan de Hogeschool voor Beeldende Kunsten in Hamburg en als gastdocent in Columbus.


zonder titel Martin Engelman 1981 50x65 cm zeefdruk 28/90, ingelijst UTS Verkroost

Harrie Gerritz (Wijchen 1940)

Harrie Gerritz volgde zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten, Arnhem. Hij woont en werkt in Wijchen. Harrie Gerritz schildert het Nederlandse landschap, waarbij het Land van Maas en Waal zijn plek is. Hij put steeds nieuwe inspiratie uit dit vlakke gebied, begrensd door de twee grote rivieren, waarin alleen een boerderij, een kerk, koeien in een weiland de aandacht even vasthouden. Hier is hij geboren en opgegroeid; hij woont er en heeft er zijn atelier. Harrie Gerritz kijkt wel steeds op een andere manier naar de werkelijkheid en brengt die ook telkens anders in beeld. In zijn werk toont Harrie Gerritz ons dat landschap, gestoffeerd met wat bomen, een huis, een schuur, een hek, vogels en vee, met aan de grens de horizon en daarboven de lucht. Deze beeldelementen zijn weliswaar geabstraheerd en gestapeld in het beeldvlak (er is niet getracht om de illusie van ruimte te bewerkstelligen), maar het totaalbeeld blijft herkenbaar. Het zijn aanvankelijk figuratieve landschappen, omrand door een kader. Opvallend hierbij is de afwezigheid van personen. Ook de beeldtaal maakt een ontwikkeling door. Het landschap vormt nog steeds de grondslag van zijn schilderijen, maar hij beschouwt het steeds meer in close-up. Harrie Gerritz brengt de landschappelijke elementen terug tot een select aantal beelden dat hij in wisselende verhoudingen onderzoekt. Wat eens herkenbaar was als kerktoren, huis of hek blijkt, nu het is uitgelicht en dichtbij gehaald, getransformeerd tot geometrische vorm. Daarmee brengt de kunstenaar op picturale wijze de zichtbare werkelijkheid terug tot wat het op het platte vlak feitelijk is: een kleur, een essentiële vorm, een schilderkunstig compositie-element. Toch blijft Harrie Gerritz een landschapsschilder.


Running Landscape Harrie Gerritz 1998 45x40 cm oplage 25, ongenummerde zeefdruk, ingelijst UTS Verkroost

Exposities en prijzen: Rotterdamse Kunstkring, Rotterdam Gemeentemuseum, Arnhem BAC Gallery, New York

Cees Andriessen (Wageningen 1940)

Andriessen werd geboren als zoon van een typograaf. In Nijmegen volgde hij de grafische school om vervolgens als drukker aan het werk te gaan. Na een aantal jaren in drukkerijen te hebben gewerkt, werd hij reclame-ontwerper en -tekenaar. Daarnaast begon hij een avondstudie aan de Academie voor beeldende kunsten in Arnhem. In 1969 vestigde hij zich als vrij kunstenaar. Zijn grafisch werk omvat linosneden, die vanaf 1969 ontstaan, en houtsneden, waarmee hij zich sinds 1985 bezighoudt. Cees Andriessen ziet een grote verwantschap tussen kunstenaar en schrijver, wat geresulteerd heeft in een aantal bibliofiele uitgaven en samenwerkingsprojecten met Nederlandse auteurs, waaronder Cees Nooteboom, Anna Enquist en Willem van Toorn. Geregeld maakt Andriessen een prent naar aanleiding van een door hem uitgekozen gedicht, dat in een speciale uitgave door de door hem in 1994 opgerichte Stichting De Witte Mier wordt uitgebracht. Prijzen] Eremedaille Biennale Malbork, Polen (1973, 1979, 1984) Gelderland Grafiek Prijs (1986) Mention d’Honneur, Première Biennale Européenne d’Estampe Contemporaine, Diekirch, Luxemburg (1990) Eervolle vermelding, IV Biennale voor Grafiek, Ostrow, Polen (1992) 3e Prijs. International Review of Woodcutters and Linoleum Print, Katowice, Polen (2001)


Running Landscape Cees Andriessen 71x100 cm houtsnede op rijstpapier Frank Delissen

schaal met kersen 35x25 cm (exclusief lijst) uitvoering: Paul van Ernich (Oss, 1960)

Recommend Documents