REGELRECHT. Koninklijk dromen. Baptistengemeente Silo

Baptistengemeente Silo

REGELRECHT

Koninklijk dromen In dit nummer o.a. • En kongelig familie • Hoezo koningskinderen?? • Brief aan Carla • Speciaal voor kinderen

gemeenteblad

jaargang 64

pag 17 pag 20 pag 22 pag 26

nummer 3

mei/juni 2013

REGELRECHT MEI/JUNI 2013

VAN DE REDACTIE

Koninklijk dromen Ik heb toch wel erg genoten van alle voorbereidingen voor de kroning van onze nieuwe koning. U ook? Er werd ruzie gemaakt over het lied dat we gingen zingen. Maar we werden door het Nationaal Comité Inhuldiging ook aangemoedigd om te dromen over de toekomst van ons land. Temidden van de huizen- en banencrisis, bracht het ongeveer 4000 mensen er toe om hun droom te delen. Eén van die dromen bleef bij mij hangen: “Mijn droom is opnieuw geloven in de mens. Niet almaar wijzen op zijn falen, maar duizend malen weer herhalen dat hij een deel is van Gods plan. Daar wordt Nederland mooier van!” Ik dacht aan mijn Silo. Aan onze diensten op zondagochtend, waarbij in mijn beleving deze droom steeds weer handen en voeten krijgt. Daar herhalen we dat we deel uit maken van Gods plan, dat we in elkaar en onszelf mogen geloven, steeds weer opnieuw. Waar we geloven dat God onze Koning is en wij door deze Koning als silogemeenschap een Koninklijke familie zijn. Silo is een Koningshuis! In het interview met Willem-Alexander schetste hij wie hij als koning zou willen zijn voor de toekomst van ons land: een samenbinder, vertegenwoordiger en aanmoediger. Zijn wij als Koninklijke familie in Silo ook samenbindend? Moedigen we elkaar aan te blijven geloven in Gods plan en in elkaar? Zouden we zelfs iets van Gods Koninkrijk kunnen vertegenwoordigen? In deze Regelrecht een aantal verzamelde dromen voor Silo. Droomt u mee? Namens de redactie, IB

1


O VERDENKING

“Zo waarlijk helpe mij God almachtig’’ Als u deze nieuwe Regelrecht ontvangt hebben wij inmiddels een koning en een koningin, maar daar is heel wat aan vooraf gegaan. Ook in Den Haag waar in de Kamer gesproken is over het wel dan niet opnieuw uitspreken van de belofte van trouw aan de koning door de Kamerleden. Koning Willem Alexander zal zijn trouwbelofte aan het volk bekrachtigen met de woorden: ’Zo waarlijk helpe mij God almachtig’. Als dit een welgemeende uitspraak is, en ik geloof dat bij Willem Alexander, dan vind ik dit prachtig en deze uitspraak doet me wat. Ik moet dan meteen terugdenken aan het moment dat mijn dochter Carin aan het einde van haar studie haar bul ontving, nadat zij haar belofte had uitgesproken en bekrachtigde met de woorden ’Zo waarlijk helpe mij God almachtig.’ Mijn dochter daar te zien staan in die grote , mooie, overvolle kerk in Maastricht en die woorden uit haar mond te horen, ontroerde mij. Ja, dacht ik, je zegt dit ten overstaan van iedereen en ik weet dat je het ook van harte meent. Het zijn geen loze woorden, maar ze hebben een diepe betekenis voor jou en dat vult mij met dankbaarheid. En wat zul je deze hulp hard nodig hebben als arts, bij alle moeilijke beslissingen die je in de toekomst moet nemen. Een betere hulp kan je niet krijgen. Toen zij in Afrika werkte als kinderarts voelde zij zich vaak hulpeloos. “Mam, ik vecht dag en nacht voor het leven van deze kinderen, maar ze sterven in je handen. Ze komen zo ziek hier binnen, hebben soms weken moeten reizen om hier te komen. Het is zo moeilijk, zo hard, zo intens verdrietig en ik weet vaak niet waar ik met mijn emoties heen moet.’ Daar in dat kleine ziekenhuis weet men heel goed wat het inhoudt om te vechten voor een mensenleven met de beperkte middelen die ze hebben. Iedere ochtend komen de artsen en verpleegkundigen samen in het kleine kerkje dat naast het ziekenhuis ligt om de dag te beginnen met een korte overdenking en gebed. Elke dag bidden om Gods hulp en om wijsheid voor het werk dat zij doen mogen en daarop vertrouwen, hoe zwaar het ook is. In de Psalmen kunnen we lezen hoe David vertrouwt op zijn God. Hij weet dat de Here God hem zal helpen, dat hij er niet alleen voor staat en David heeft heel wat benauwde momenten gekend. In Psalm 62 zegt David: Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust, van Hem komt mijn redding. Hij alleen is mijn rots, mijn redding, mijn burcht, nooit zal ik wankelen. Zoek rust mijn ziel bij God alleen, van Hem blijf ik alles verwachten. Wij mogen weten en geloven dat de Here God dag en nacht over ons waakt en klaar staat om ons te helpen. Hij staat klaar met uitgestoken hand en wij hoeven onze hand er alleen maar in te leggen. ‘Zo waarlijk helpe mij God almachtig’ is geen gelegenheidsuitspraak, maar geldt voor elk moment van je leven. Wij mogen iedere

2

REGELRECHT MEI/JUNI 2013 dag weer bidden om Gods leiding, om Zijn hulp. Toen de kinderen nog klein waren, ging ik in de zomervakantie altijd met ze kamperen. Voordat we alles in de auto hadden geladen, de fietsen op het dak stonden, was er al heel wat aan vooraf gegaan. Voordat ik de auto startte, vouwden we onze handen en bad ik de Heer om Zijn bescherming en leiding. In dat vertrouwen vertrokken we. Op een keer gebeurde het dat we al op de grote weg reden, toen mijn zoontje vroeg: ’Mam, ben je niet iets vergeten?’ Meteen wist ik wat hij bedoelde en stopte op de eerste de beste parkeerplaats, waar we met z’n drietjes in gebed gingen. Voor de kinderen was dit gebed duidelijk ook heel belangrijk. Zij hadden ook behoefte aan die speciale veiligheid en niet alleen hun moeder. Wij mogen de Heer elke dag opnieuw vragen om leiding en hulp. ‘Goed is de Heer voor alles en allen, Hij ontfermt zich over heel Zijn schepping. De Heer waakt over hen die Hem liefhebben. Gelukkig de mens, Heer, die door U wordt geleid, hij zal rust vinden.’ Moge de Heer u tot Helper zijn en u zijn Liefde en Kracht in uw leven ervaren. Uw pastor Willemijn Bakkes

Mijn droom voor Silo door Willemijn Bakkes Jezus sprak: 'Laat de kinderen tot mij komen en verhindert ze niet, want van hun is het Koninkrijk van God. Mijn droom voor Silo is dat Silo nog duidelijker geleid door de Geest een Huis voor kinderen (zoals de Heer bedoelt) mag zijn.

3


R EGELRECHT UIT DE RAAD De maanden maart en april zijn vanouds de maanden, waarin de jaarvergaderingen plaats vinden. Begin maart was de financiële jaarvergadering. Elk jaar komen een aantal trouwe leden naar deze vergadering, toch wordt de opkomst als teleurstellend ervaren. Er is door de aanwezigen goed nagedacht over de financiën van 2012 en de begroting voor 2013. Op de jaarvergadering, die 7 april werd gehouden, heeft Jan Bouman de gemeente verteld wat er op de financiële jaarvergadering was besloten. Aan de hand van een PowerPoint Presentatie gemaakt door Willem Jan Stuut legde Jan uit hoe we er financieel voor staan. We hebben vorig jaar met een positief resultaat kunnen afsluiten. Een laatste inhaalslag met de vrijwillige bijdrage heeft de achterstand goed kunnen maken, mede dankzij een actie van een anonieme gulle gever. Duidelijk was ook de uitleg wat het lidmaatschap per lid per jaar kost, om Silo draaiende te houden. We maken met elkaar plannen voor een nieuw jaar en we gaan op zoek naar handen om die plannen uit te voeren. Ook 2013 wordt financieel weer een uitdaging om het met elkaar waar te maken. De gemeente bestaat uit veel verschillende mensen, met diverse talenten en toch zijn we samen 1 grote familie. Om dit te illustreren werd er een puzzel gelegd. Iedereen had aan het begin van de vergadering van Carla van Weelie een puzzelstukje gekregen. Met al die verschillende puzzelstukjes hebben we een mooi beeld gemaakt. Het resultaat kunt u achter in de kerkzaal, bij de boekentafel bewonderen. Henk Boeschoten heeft in het kort verteld over de bijeenkomst over het onderzoekstraject betreffende de samensmelting van de Unie gemeenten met de ABC-gemeenten. Daar komen we vast dit jaar nog op terug. Onderwerpen die op de agenda van de raadsvergaderingen staan deze maanden: • het voorbereiden van de voorjaars AV van de Unie op zaterdag 1 juni • een nieuwe kerkennacht op 21 juni. Dit jaar valt de kerkennacht samen met een bijzondere viering: 300 jaar Vrede van Utrecht. Die vrijdagnacht bruist Utrecht van allerlei activiteiten. Inmiddels zijn de eerste twee Credozondagen geweest en kunnen we terugkijken op bijzondere bijeenkomsten. Niet alleen praten na de dienst aan de hand van vragen, maar ook op een andere manier met het thema bezig zijn. Schilderen, zingen een film kijken, bijbelstudie. Op allerlei manieren vorm geven aan de familie die we zijn, op de manier die bij je past. Namens de raad H E-R

4


Een bijzondere verbintenis door Arjan Noordhoek Op zaterdag 27 april was ik uitgenodigd om bij een heel bijzondere verbintenis te spreken. Op die dag trad Kirsten Timmer in het huwelijk met Dorothee Groeneweg. Wij kennen vooral Kirsten als gewaardeerd gastspreker in Silo. In een echte 'wijnboerderij' in Amstelveen waren zo'n 50 gasten bijeen. Daaronder veel Fransen, want Dorothee is geboren in het gebied van de Loire, tussen de wijnvelden in dus. Nadat de ambtenaar had gesproken en de nodige handtekeningen waren gezet, zongen we uit de Silobundel bekende liederen als 'Waar liefde mensen samenvoegt' en 'Uit vuur en ijzer' (Een nieuw bruiloftslied) van Huub Oosterhuis. De plechtigheid werd afgesloten met het aanbieden van een huwelijksbijbel. Hieronder een paar gedachten uit de toespraak, die gebaseerd was op Filippenzen 2,1-4 Waar liefde mensen samenvoegt, worden stenen een paleis, de kille straat een lentetuin, de hel een paradijs. Als er liefde in het spel is, dat je kan lopen fluiten op straat waar anderen kil en boos kijken. Dat je in plaats van flats en appartementen een paleis ziet, omdat je met ándere ogen kijkt. Licht en zonneschijn, omdat er een mens is, die je omarmt. Geen gedonder Je kunt vallen voor de prachtige brieftekst van Paulus aan de Filippenzen, waar hij spreekt over eensgezindheid en geestes-verbondenheid, één in liefde en één van geest. Dat willen we allemaal wel, geen gedonder en geen ruzie, maar harmonie en elkaar aanvullen in plaats van bestrijden. Maar Paulus kijkt terug op een tijd die hij doorbracht in Filippi, en weet heel goed dat het in die plaats niet makkelijk is om te geloven. Midden in de wat luchthartige- om niet te spreken van een hedonistische- Griekse cultuur. Hoe blijf je dan trouw aan de woorden van Christus en het verrassend nieuwe dat Hij had geleerd aan de wereld. Als je ánders wilt zijn dan de rest moet je sterk in je schoenen staan. Als je keuzes maakt waardoor anderen zullen moeten nadenken over zichzelf of over hun eigen keuzes, dan moet je een sterke basis hebben om op terug te vallen. Je kunt worden bekritiseerd, of uitgelachen, bevraagd of aangevallen. Dan kan de druk van buitenaf zo groot worden dat je aan jezelf gaat twijfelen, of aan elkaar verwijten gaat maken. Dat gebeurde in de gemeente, die kleine kerk van Filippi, dat kan ons allen overkomen en onze relaties onder druk zetten. Anders zijn Anders ben je als je gelovig bent. En niet gelooft dat alles van jou afhangt maar dat er grotere en andere machten in het leven aan het werk zijn dan die welke jij kan bevatten. Anders ben je, als je als vrouw theologie gaat studeren, want welke kerk wi 5

Baptistengemeente Silo jou dan hebben als voorganger, er staat toch in de bijbel dat alleen mannen mogen voorgaan. Anders ben je, als je naar Texas gaat om te studeren, er zijn toch ook goede opleidingen in Holland? Wat voor goeds kan er uit dat schietgrage land te voorschijn komen? Anders ben je als je als twee vrouwen elkaar trouw wilt beloven, zelfs als iedereen om je heen je van harte wil feliciteren en mee wil vieren. Hoe blijf je staande, hoe kan je blijven delen in het goede leven, waar de bijbel over spreekt 'vanaf den beginne'? En waar Christus over spreekt als hij mensen wil genezen en zegenen en met zijn woorden allen wil oproepen om het leven niet te verzuren, ('wie van u zonder zonden is, werpe de eerste steen..') maar te vieren die grote genade van de liefde van Zijn Vader. Dan klinken de woorden van Paulus vandaag niet alleen voor de gelovigen van Filippi. Dan kunnen ook wij in deze tijd meeluisteren en meevoelen in zijn boodschap om toch vooral 'de moed en de troost' te blijven zoeken en vinden bij Christus Jezus. Het belang van de ander Overal ter wereld staat deze Christus afgebeeld, hangend aan een kruis, dat is zijn keus en zijn lot, zijn daad, een wereldomvattende daad om zichzelf op te offeren voor het belang van anderen. En daarmee zijn eigen belang ondergeschikt te maken aan het belang van de ander, de mens die lijdt aan andere mensen. Maar vooral meelijdt met hen, die niet erkend en gekend worden zoals we zijn en mogen zijn. In het licht van Zijn liefde voor mensen toen en mensen nu mogen we, kunnen we de woorden van Paulus vandaag lezen. Niet als een moreel imperatief, om ons extra normen en waarden bij te brengen bij het begin van een keurig huwelijk. Maar wel als het doorgaan op de weg die Christus Jezus is begonnen: • niet bang zijn voor wat anderen doen en zeggen, niet bang zijn om je bescheiden op te stellen waar anderen zeggen dat je jezelf moet profileren en positioneren en steeds voor jezelf moet opkomen • niet bang zijn om je 'eigenwaan en eigenbelang' te blijven toetsen, zodat de liefde niet in gevaar komt. Want dan kan het verbond doorgaan waar de bijbel van spreekt, een verbond zo sterk verankerd in de geschiedenis van mensen, met de regenboog als teken van Gods trouw aan de hemel. Dan kan de verbintenis van de Eeuwige met mensen, en van mensen met mensen doorgaan, ook door pijn en weerstand heen. Dan blijven die stenen een paleis, de straat een lentetuin, de hel een paradijs.

6


D IENSTEN VAN DE AFGELOPEN MAAND 3 MAART

SCHULD EN BOETE door H N

Voorganger: Arjan Noordhoek Schriftlezingen: 2 Samuël 12:16-25, Lucas 13:1-9 De orde van dienst ziet er gevarieerd uit. Het Davina Dameskoor, Janneke licht haar prachtige tafelschikking toe en neemt later in de dienst de kinderen mee, Avondmaal, Victor en Bea terug en de bevestiging van mijn lidmaatschap. Maar daar ging het natuurlijk allemaal in de kern niet om. Het hart van de dienst was een bondige, maar zeer rijke preek van Arjan over schuld en boete. De teksten over dood van het kind van David en Batseba leidden het thema in. Herkenbare emoties bij David. Misschien niet meteen herkenbare machtsverhoudingen en rollen…. over het verdriet van Batseba wordt gezwegen in de tekst, het kind kennen we niet eens bij naam en ook het feitelijke machtsmisbruik van David toen hij de man van Batseba liet omkomen staat misschien iets te ver van ons af. Maar is de setting echt alleen maar een historische setting die niet direct over te zetten is naar deze tijd? Wie kent niet de pijn van zijn eigen, in onmacht genomen foute beslissingen of de vage schrijnende gedachtes over niet-genomen verantwoordelijkheid? En de vraag is dan: hoe kunnen we dan daarna toch weer in een Koninklijke vrijheid komen te staan? In goddelijke waardigheid en vrijheid teruggezet worden. Vergeving, soms gesymboliseerd in de doop, is nodig. Vergeving geeft genezing. En ja. littekens blijven bestaan, blijven soms zelfs voor anderen zichtbaar. En met die vergeving mogen we aan Gods hand weer voluit mens zijn; als koningszonen en –dochters; het slachtofferschap (soms van je eigen stommiteiten) omzetten naar toekomst-denken en denken in hoopvolle kansen. Mooi. Maar toch…. helemaal sluitend krijg ik het nog niet. Waarom proef ik in Davids verhaal toch een vorm van vergelding vanuit God?

10 MAART ZORGVULDIG MET ELKAAR OMGAAN door I J Voorganger: drs. Piet Brongers Lezingen: 2 Samuel 12:1-7, 14:1-14, Marcus 12:13-17 Medewerking: zangers van Divine King Choir Oeganda Eigenlijk wilde ik in mijn bed blijven liggen omdat ik pas 's nachts om twee uur thuis was van mijn werk. Goed dat ik dat niet gedaan heb, want het was een fantastische dienst!

7

Baptistengemeente Silo Twee hele leuke Oegandese jongens zongen a capella een paar Afrikaanse liederen en daar werd ik toch zo blij van. In mei 2014 komt er een Oegandees koor naar Nederland en het zou toch wel heel leuk zijn om een concert van hen in Silo te hebben. Toch??? De preek van Piet Brongers was een binnenkomer. Het ging over de waarheid, gelijk krijgen, aspect van oordeel als jij zegt dat die ander fout zit. Als je rechtstreeks "de waarheid" tegen een ander zegt, maak je de ander tot object van jouw oordeel. De profeet Nathan spreekt David niet rechtstreeks aan op zijn overspel. Hij vertelt hem een verhaaltje en dan ziet David zelf onder ogen wat hij heeft gedaan. In het NT probeert men Jezus een waarheidsuitspraak te ontlokken als ze vragen of ze wel of niet belasting moeten betalen. Jezus geeft een oneliner als antwoord. Jezus pakt eigenlijk een spiegel: het verhaal van geld, macht, keizer, materie en bezit staat tegenover het andere verhaal: vrede, gerechtigheid, liefde. In ons denken zit zo dikwijls het schema van beschuldigen, verdedigen, schuld, boete en door de opgelegde straf komt het dan weer in orde. Als de waarheid over jezelf boven tafel komt, dan kom je in een groter verhaal terecht en kun je je verbinden met het verhaal van die ander ook als deze heel anders denkt dan jij!

24 MAART

ZOON VAN DE VADER door A W

Voorganger: Arjan Noordhoek Schriftlezing: Mattheus 27 Palmzondag. De palmtak bij de tafelschikking verwijst naar het verhaal waaraan deze zondag zijn naam ontleent, namelijk het verhaal van de intocht, waarin Jezus, gezeten op een ezel, door de stad Jeruzalem wordt binnengehaald. Het lijkt een weg van triomf, maar is uiteindelijk een weg van dienstbaarheid. Aan de hoofdpersoon van deze zondag gaat dit gebeuren totaal voorbij. Hij zit in de bajes, geïsoleerd achter dikke muren, geen mens die nog in hem geïnteresseerd is, veroordeeld en zonder uitzicht, wachtend op zijn laatste dag. Bar-abbas, ofwel 'zoon van de Vader'. Maar waar is die Vader dan? In de expressie door de groep Hineni uit Almere gaan we mee in de opstandigheid en vertwijfeling die Barabbas meemaakt. Vroeger leek het leven een feest, maar nu drukt de angst zwaar op hem; Hij scheurt zijn naam af want wie herinnerde hem nog? Op een andere plaats in de stad, de tuin Gethsemane, is nog iemand die worstelt met de vraag waarom hij moet sterven. Onschuldig, maar het is de liefde van de Vader die hem deze weg doet gaan. Die dag blijken de levens van Barabbas en Jezus elkaar te kruisen. “Vrij!!!”, roept Barabbas uit, maar even later stuit hij op een processie van Jezus die het kruis draagt. Waaraan heeft hij dat verdiend? Ik, Barabbas, ben toch schuldig, niet hij?!? Wie wil zoiets doen voor een schuldig en veroordeeld mens? Hij brengt herstel, laat de genade en vergeving van de Vader zien, en maakt dat ik mag 8

REGELRECHT MEI/JUNI 2013 blijven leven!! In de expressie komt onder een aantal doeken een spiegel tevoorschijn die ons wordt voorgehouden. Dan dringt door dat dit verhaal niet alleen over Barabbas gaat, maar iets over onszelf zegt. De ervaring dat er in een uitzichtloze situatie een nieuw begin is, de ontmoeting met onverklaarbare goedheid en genade. De voorstelling van Hineni maakt indruk op ons, het is alsof je voor het eerst dit verhaal hoorde. Een mooi begin van de stille week. Mooi om ook te lezen dat Hineni dit verhaal juist in gevangenissen en justitiele inrichtingen opvoert om bij te dragen aan genezing en herstel voor gedetineerden en daar de boodschap van Gods liefde en vergeving te laten horen.

29 MAART

STIL STAAN BIJ HET KRUIS door I B

Voorganger : ds. Arjan Noordhoek Schriftlezing : Mattheus 27 Traditiegetrouw volgen we in Silo een Kruisweg op Goede Vrijdag. Een Kruisweg maakt de weg die Jezus aflegde naar Golgotha zichtbaar in een aantal zogeheten ‘staties’. Dit jaar volgden we de interpretatie van de schilder Ruud Bartlema (1947). We zien hoe hij de (on)macht, schuld, veroordeling uit het lijdensverhaal in beeld heeft gebracht. De staties van Bartlema zitten vol interessante details. Zoals de schaal waar Pilatus zijn handen in wast. Bij Bartlema wast Pilatus zijn handen niet in onschuldig water, maar in bloed. Het bloed van onschuldigen, in het bijzonder het bloed van Jezus Christus. Wat mij ook erg treft, is de statie waarop Barabbas vrij gelaten wordt, en Jezus gegeseld. Dat komt vooral ook door de voorstelling van Hineni, de zondag daarvoor. Die voorstelling, en ook deze statie van Bartlema laat me voor het eerst beseffen dat Barabbas de eerste was die heel concreet ervaarde dat Jezus zijn plaats innam en hij zo als eerste een onverwachte kans tot leven ontvangt. Daarbij mag ik zingen: “Ook ons roept Gij tot leven – Gij God met ons begaan, opnieuw wilt Gij vergeven en met ons verder gaan. Wanneer de mens herrezen uit kwaad en eigen schuld, in liefde mag genezen, wordt Uw geheim onthuld”. Aan de hand van bijbellezing, gebed, interpretatie en beeld wordt het een indringend verhaal over het lijden en sterven van Jezus. Samen gedenken we, en het bijzondere is dat we dat sinds lange tijd weer doen door samen uit de avondmaalsbeker te drinken.

9

Baptistengemeente Silo 31 MAART

DE STEEN WEGGEROLD door K B

Voorgangers: Willemijn Bakkes en Arjan Noordhoek Schriftlezingen: Psalm 91, Johannes 20:1-18 Een feestelijke Paasmorgen in Silo : er klinkt trompetgeschal, de kerkzaal en het halve balkon zitten vol, er zijn veel gasten omdat Luuk van Voskuilen wordt opgedragen en de Silo Cantorij zingt. Terwijl we "dit is de dag" zingen wordt de nieuwe paaskaars binnengedragen. Janneke legt de tafelschikking uit, de laatste van de 40 dagen tijd. Daarna komen Johan en Esther van Voskuilen naar voren met hun kinderen en wordt Luuk opgedragen terwijl alle aanwezige kinderen rondom hen staan. Een bijzonder moment. Pasen wordt steeds meer een commercieel feest maar wat is de werkelijke paasboodschap? Wie weet dat nog? De kwetsbaarheid van Pasen kun je vergelijken met een knop die in de lente kan openbreken, maar ook kan bevriezen. De opstanding van Jezus gaat boven de dood uit, heeft de dood overwonnen. De opstanding van Jezus zou je kunnen zien als een oproep tot nieuw leven. Alles wat dood en dor leek, komt tot leven, bloeit en draagt vrucht. Ons leven kan ook in scherven liggen, we kunnen intens verdrietig zijn. En eens zullen we allemaal de dood onder ogen moeten zien. Het is een confronterende ervaring, zeker als je er op jonge leeftijd mee te maken krijgt. Jezus heeft de dood overwonnen maar de definitieve overwinning is er nog niet. De steen wordt weggerold, nieuw leven kan beginnen. Onder alle stoelen ligt een steen. Willemijn vraagt ons die te pakken en te bedenken wat je weg zou willen doen. Wat bezwaart je, welke last draag je mee, pijn, woede? Wat wil je niet meer meesjouwen op je levensweg. Als je dat weet, mag je naar voren komen en die last in de vorm van die steen, in de mand leggen, teruggeven aan de Heer. Zo mogen we allemaal onze eigen steen wegrollen. Als de kinderen terugkomen van hun eigen bijeenkomst zingt de Silo Cantorij de zegenbede. We worden opgeroepen om een paastraktatie mee te nemen voor de mensen die extra aandacht verdienen in de gemeente. Als afsluiting zingen we (natuurlijk) "U zij de glorie, opgestane Heer". En daarna drinken we samen koffie met een heerlijke zelfgemaakte traktatie van de fam. van Voskuilen.

10

REGELRECHT MEI/JUNI 2013 7 APRIL

ONVERWACHT DE WEG GEWEZEN door J B

Voorganger: Arjan Noordhoek Schriftlezingen: Jesaja 53: 1-11, Lucas 24: 13-35 Een week na Pasen. Deze zondag wordt op verschillende manieren aangeduid. Achtste dag na Pasen. Tweede zondag van Pasen. Beloken Pasen. De Emmaüsgangers. Alles is donker. In hun harten en om hen heen. De man van wie ze zoveel verwachtten is geëxecuteerd. Wat heeft het allemaal voor zin! Hun hoofden zijn gebogen. Hun ogen terneergeslagen. Afgesloten voor het teken van God, zelfs toen die man naast hen kwam lopen. Het verhaal doet Arjan denken aan de eerste ontmoeting met Joseph Doucé in Parijs, samen met Eef Lindhout en Tineke Schoonbeek. Het was jaren 80 en het verhaal ging toen ook over de Emmaüsgangers. De tafel daar in het Parijse Centrum Christus de Bevrijder, centrum voor seksuele minderheden, was de tafel van Christus. Mijn eigen gedachten dwalen af naar mijn eerste ontmoeting met Joseph Doucé in 1989. Een man die door alles en iedereen tegengewerkt werd in zijn stad, die enkele jaren later daar zelfs vermoord werd, maar die in de ontmoeting het hoofd omhoog had, optimistisch sprak over het heil van Christus. De Emmaüsgangers werden onverwacht de weg gewezen. Hadden ze maar eerder hun hoofd opgeheven en echt gekeken. Arjan besluit de overdenking met dit gedicht. Geef mij een mens die mij bij mijn naam noemt, die Jou met mij deelt. Want Jij bent voor mij het licht van de liefde, de hand op mijn schouder, de wenkende verte. Geef mij een mens die Jou wil vertalen, jouw liefde herhalen. Geef mij een mens die Jou geeft aan mij. Want Jij bent voor mij als dauw in de morgen, een lach in de avond, Jij bent voor mij thuiskomen, opstaan, vuur dat blijft branden, hartslag die klopt. Sietze de Vries

11

Baptistengemeente Silo 14 APRIL

WAT HEBBEN WIJ NODIG OM TE KUNNEN GELOVEN door I J

Voorganger: Willemijn Bakkes Schriftlezing: Lucas 24: 35-48 Als ik iets aan de late kant de kerk kom binnenhollen, staat daar Evert ten Ham op een aansprekende manier uit te leggen hoe de opnames ZVK voor radio 5 moeten gaan. Iedere spreker moet een stemtest doen en wij als gemeente moeten zelfs met z'n allen ons stemgeluid laten horen middels een lied. Als we allemaal de toets hebben doorstaan, begint de kerkdienst die precies 52 minuten mag duren. Willemijn heeft alles prima voorbereid en ze zegt geen zin teveel en dat is knap! De cantorij zingt vandaag nog mooier dan anders en ik vond vooral het lied 'Locus iste' van Anton Bruckner prachtig. Willemijn vertelt het verhaal van een vader en een jongetje. Het huis staat in brand, het jongetje staat in doodsangst op de eerste verdieping. Zijn vader komt aangerend, ziet zijn kind in nood en roept: "Spring! Ik vang je op!" "Ik kan je niet zien", schreeuwt het kind. "Ik sta onder je raam, spring!" schreeuwt de vader. Het kind vertrouwt op de vader en springt. Met het geloof is het eigenlijk hetzelfde. We zien God niet, maar we moeten leren vertrouwen dat Zijn armen onder ons zijn. Vertrouwen krijgen we door steeds weer opnieuw de Bijbelverzen tot ons door te laten dringen. Abraham en Noach worden ons tot voorbeeld gesteld. Hun geloof is sterk geworden door de jarenlange ervaringen die ze hadden met God. Het geloof en het vertrouwen komt ons niet aanwaaien. Maar het groeit en rijpt gedurende onze levensjaren als we de Bijbelwoorden overdenken en toepassen in ons leven. Het is bijna 52 minuten later en na een prachtige piano-improvisatie van Tim Borgdorff kan het geheel om 17.00 uur die middag nogmaals beluisterd worden.

21 APRIL

NIET ZIEN EN TOCH GELOVEN door H N

Voorganger: Ds. Olof de Vries Schriftlezingen: Joh. 20: 19-29 The days after… drie weken na Pasen. Een terugblik. Olof begint met een verrassend beeld, een schets van de Paasmorgen als de mooiste en uitbundigste dag na de paradijsdagen in Genesis. De dood is immers overwonnen! Niet de dood, maar het léven heeft het laatste woord. En toch… toch is er ook iets vreemds aan de hand op die Paasmorgen en de dagen erna. Het lijkt alsof de nieuwe werkelijkheid niet doordringt. Waar ten diepste het feest van de opstanding gevierd had moeten worden, zien we mensen toch wat stuntelend 12

REGELRECHT MEI/JUNI 2013 en ongelovig om zich heen kijken. We zien Maria die Jezus niet herkend in de tuin, de Emmaüsgangers die hetzelfde overkwamen en daarna moet Jezus door alle sloten van het hart van de discipelen heen breken om door hen herkend te worden. Tenslotte nog de reactie van Thomas. Hij wil Jezus alleen erkennen als opgestane als hij de historische wonden in Christus lichaam heeft gezien en gevoeld! Wat is dat toch? Waar komt die blindheid en starheid vandaan? Niet alleen van hen, toen, ook van ons, nu. Klaarblijkelijk zijn we zó gepredisponeerd geraakt, zo gewend aan de dood als het definitieve einde, dat ons dat de ogen verblindt. De gedachte aan de dood laat ons rondjes draaien, zodat we de echte doorbreking van de cirkel niet eens zien als die zich aandient. Jezus als teken van de nieuwe toekomst. Als doorbreking van de cirkel. Maar ook Iemand die zichzelf niet ontdaan heeft van zijn verleden; Zijn wonden en littekens zijn zo te zien nog steeds aanwezig. Er is geen sprookjestoekomst lós van deze wonden en het lijden uit het verleden. Onze wonden en ons verleden hebben zo een plek gekregen in de wonden van Jezus. Maar we worden door het herkennen en erkennen van de opgestane Jezus ook recht op onze voeten gezet. Niet alleen getroost, maar ook aangemoedigd. Moed die voortkomt uit het feit dat de dood klaarblijkelijk niet het laatste woord heeft. Moed om, net als Jezus, tegen het kwaad in te gaan. Paasmoed om wonden en littekens niet te schuwen en de strijd voor rechtvaardigheid en eerlijkheid in onze eigen omgeving aan te gaan. Een inhoudsrijke Paasboodschap…. drie weken nadien. Vasthouden tot volgend jaar, zou ik zeggen.

28 APRIL

KONINGSKIND OF ONDERDAAN door J v L

Voorganger: Piet Brongers Lezingen: 1 Samuël 8 en Mattheüs 18:1-5 en Romeinen 8:12-17 Inleiding: Overmorgen is er het kroningsverhaal. Hoe ervaar je dat: ben je onderdaan of erfgenaam. Hoe spreek je over God als koning en hoe sta je zelf in dat verhaal. Hoe denken we over koningschap. In de bijbel wordt God in de eerste plaats koning genoemd. Maar onze beeldvorming van een koning is in de loop der eeuwen veranderd. We zien dat terug in de liederen die door de eeuwen gezongen werden. Er is een beweging van collectief naar persoonlijk. God dichtbij. Overdenking: Het koninkrijk van God begint met de geboorte van een kind. Wij mogen deelgenoot zijn aan dat koninkrijk.Je mag zelf haast een kroon dragen. Het koninkrijk speelt zich nu al af. We mogen zijn als een kind, niet je zo gedragen maar met het vertrouwen van een kind. Niet onderdanig maar je bewust zijn: hier ben ik, zoals je bent. Zo wil God je zien. Daar zit een benoeming van een koningskind in. 13

Baptistengemeente Silo Het gaat niet om het mechaniek in je zelf, maar dat je het ziet: zoals je bent mag je zijn Niet onderdanig, maar erfgenaam. Die erfenis is er al voor nu, op deze wereld. De vraag is nu: Hoe sta jij in dit verhaal: als onderdaan of met iets van het gevoel van erfgenaam. Het bepaalt ook de invulling van je leven, dat mag ook betekenis hebben voor anderen. Geloof je in een koningschap dat pas straks zichtbaar wordt of een koningschap nu in deze wereld.

Onze droom voor Silo door R B en H E Onze droom voor Silo is een mooie opgeknapte voorkamer. Een voorkamer die past in het geheel van onze gerestylede kerk. Witte muren en het oude plafond weer te voorschijn halen. Wie weet wat er onder het systeemplafond verborgen zit….

14


Een woord van dank van I B “Heel, heel hartelijk dank voor alle warme blijken van medeleven die Marinus en ik in de afgelopen weken van zoveel mensen in en om de gemeente ontvangen hebben. We voelen ons gedragen door de gebeden, en zijn dankbaar voor de bezoekjes die Marinus duidelijk goed doen.” __________________________________________________________________________

Hij vertrouwt je toe aan zijn engelen, die over je waken waar je ook gaat. Thi Han skal befale sine engle om dig, at bevare dig på alle dine Veje. Psalm 91:11 Voor de vele blijken van warme belangstelling en medeleven, op welke wijze dan ook, die wij hebben mogen ontvangen tijdens de ziekte en na het overlijden van mijn man, onze vader, mijn schoonvader en onze opa

Jan Mulder willen wij iedereen heel hartelijk bedanken. Riet Mulder-Grootendorst Marjan en Harry Vera, Tessa Annemarie Kersentuin 75 3931 SR Woudenberg April 2013

15


Mijn droom voor Silo door J B Mijn droom voor Silo is… dat zorgen plaats maken voor geloof in al het werk van Silo. Geestelijke groei, groei in aantal en groei in geloof. De financiële crisis slaat wild om ons heen. Misschien ziet u ook net als ik, bedrijven en vooral mensen om u heen in moeilijkheden komen. Toch heeft Silo vorig jaar zijn begroting gehaald. Het begin van het jaar is altijd lastig en aan het eind is er een inhaalslag. In 2013 zien we rond 1 mei achterstanden van 16% in de vrijwillige bijdragen en 24% in de verhuur ten opzichte van de begroting. Bij de verhuur missen we op dit moment een grote huurder die we vorig jaar wel hadden. De vraag is of we met de financiële crisis dit kunnen bolwerken. Zorgen dus over het geld. Is dit zorg voor diegene in Silo die ‘over het geld gaan’ en geloof voor diegene die zich niet voor geld interesseren? Misschien is dat ook zo bij pastoraat of diaconaat. Diegene die betrokken is ervaart de zorg en de andere staan er niet bij stil en zeggen: Het komt toch altijd goed? Is dat geloof of onverschilligheid? Zijn we niet allemaal leden van dat éne lichaam?

16


En kongelig familie door G D Zo van een afstandje is de ophef rond het koningslied misschien nog wel vermakelijker dan vanuit het land zelf. Of nou ja, van een afstandje... we zijn nog maar net weg, en we zijn in de praktijk nog erg bezig met Nederland. Nederlands nieuws, Nederlandse tv, nederlandse radio, en straks een Nederlandse kroning. We hebben natuurlijk geen vrij op 30 april (Ruth heeft sowieso op het moment geen vrij - die is op volle kracht aan het scriptieschrijven 6 dagen in de week), maar wel op 1 mei vanwege de dag van de arbeid. Ik ben zelf van plan om op 1 mei te werken en 30 april in ieder geval op tv de kroning mee te maken. We bedachten te laat dat er op de ambassade een feestje was - daar had je je van tevoren voor moeten opgeven. Maar ja, we hadden wel wat anders aan ons hoofd. Inmiddels zijn we verhuisd naar een permanent huurappartementje, dicht tegen het centrum van de stad aan. We wonen in een jonge wijk, met veel studenten en jonge stelletjes, restaurantjes en cafeetjes, parkjes en straatjes. Helemaal naar onze zin. De uitdaging is om er voldoende gebruik van te maken, omdat we allebei erg druk zijn met werk. Nu is het in Noorwegen wel makkelijker om meer te ontspannen in je vrije tijd dan in Nederland: Noren houden van hun vrije tijd, van efficient maar niet te lang werken, en van buiten zijn. En dat is wel besmettelijk en verleidelijk, dus als we straks de eerste gewenning echt voorbij zijn dan lukt het vast steeds beter om genoeg maar niet te veel te werken. De gewenning begint best wel te komen. Kerkelijk bezoeken we regelmatig de Paulus Kirke (uitgesproken als Puilus Sjirke), op steenworp afstand van ons appartementje. Volledig ingeburgerd zijn we daar nog niet - we hebben nog zelden koffie gedronken daar, wat natuurlijk niet echt bijdraagt aan de inburgering. Onze geestelijke familie is gevoelsmatig dus zeker nog Silo, ook al staan we nu verder op afstand. Is dat ook een koninklijke familie? Nou, in ieder geval kan ook een koninklijke familie openstaan voor allerhande volk. Hier in Noorwegen gaf de bruiloft van de kroonprins in 2001 wat opschudding, toen hij trouwde met een alleenstaande moeder met een kleurrijke jeugd - maar uiteindelijk is zij volledig geaccepteerd en geliefd door het volk. Haakon en Mette Marit komen ook op 30 april in Nederland langs, dus een goede reden om eventjes aan ons in Noorwegen te denken zodra zij gespot worden door de NOS! Een warme groet uit Noorwegen, Gerben en Ruth

17


Een koninklijke droom door Victor Wildeman

In Nederland hebben jullie maar één koning; wij in Uganda hebben er een stuk of vijf! De koloniale mogendheden van weleer Groot-Brittanië, België, Duitsland en Frankrijk hebben Afrika opgedeeld door lijnen op een kaart te tekenen. Die hadden feitelijk niets te maken met de oorspronkelijke bewoners. Zo omvat de Republiek Uganda zo'n 56 stammen. Vijf gebieden, vergelijkbaar met Nederlandse provincies, hebben nog altijd een koning: Buganda, Bunyoro, Alur, Rwenzururu en Toro. De koning van Toro heeft een groot tweede huis even verderop bij mij in de straat, maar dat terzijde. Uganda als land staat al weer langere tijd onder leiding van president Yoweri Museveni. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er, in dit door buitenlanders verzonnen samenraapsel van stammen genaamd Uganda, regelmatig spanningen tussen het centrale- en lokale gezag optreden. Dat draait meestal om de vraag wie nou wie vertegenwoordigd. Op zich een wonder dat al deze stammen al 50 jaar nog steeds

18

als land bij elkaar zijn; hoezo een samenbindende factor? Behalve als Stephen Kiprotich de weliswaar enige, maar wel gouden, medaille op de olympische spelen voor de marathon weet te bemachtigen. Alles stond hier bol van dat nieuws, eindelijk weer eens een moment waar Uganda trots op kon zijn. En laat marathonwinnaar Kiprotich nou net bij 'ons' in de Prison Training School werken! Een tijdje lang was Uganda trots, was Uganda Prisons Service trots, en eerlijk is eerlijk waren wij samen met 'onze jongens' in Kigo Prison ook trots. Een gevangenisdirecteur is hier ook een soort koning met zijn eigen koninkrijk. Het gevangenissysteem in Uganda is gebaseerd op het oorspronkelijk Britse militaire systeem. Net als veel andere organisaties hier is alles sterk hiërarchisch, bureaucratisch en vaak ook al net zo corrupt. Naast het bouwen van een ziekenhuisje en een school in de gevangenis zijn we namens Second Chance Support ook steeds meer aan het praten over het verbeteren van de organisatie. "Een goede gevangenis wordt niet bepaald door de stenen, het ijzer en soms een lik verf, maar door het personeel", claim ik. En waarachtig sinds we enige maanden terug een nieuwe O/C (Officer in Charge = gevangenisdirecteur) hebben gaan deze gesprekken vlotten. Lange tijd leek het trekken aan een dood paard, maar samen met O/C Moses heb ik steeds meer van dit soort gesprekken. Bijvoorbeeld over gedistribueerd

REGELRECHT JANUARI/FEBRUARI 2013

management, over het geven van ruimte aan ondergeschikten (in Nederland bijna een ouderwets woord?), over verantwoordelijkheden op diverse niveaus. Het zal zeker niet tot een ceremonieel leiderschap komen, maar hopelijk wel de angst om een beslissing te nemen verminderen. Alleen zo komen we tot een slagvaardiger organisatie, waarbij we ons wel realiseren dat cultuuromslagen lange tijd in beslag zullen nemen en slechts stapje voor stapje gezet zullen worden. Redelijk vergelijkbaar met wat er in de recente geschiedenis met het koningshuis in Nederland heeft plaatsgevonden en zelfs met een link naar corruptie in de Lockheed affaire. Al deze gesprekken vinden plaats zonder onze vele foto's op Facebook, maar meer in de trant van een stille diplomatie. Over diplomatie gesproken heb ik vandaag weer eens uitvoerig met de Nederlandse ambassadeur in Uganda gesproken. Hier wordt hij steevast aangesproken als "His Excellency the Ambassador of the Kingdom of the Netherlands" in schril contrast met dat hij in zijn speech mij "Musana" noemt en ik hem "Alphons". Oei, dat is even slikken voor de Ugandezen! Vaak spreek ik hen daar later over aan en leg uit hoe wij elkaar desondanks waarderen, hoe wij publiekelijk zaken die

niet goed zijn gegaan bespreken als leermoment, maar vooral elkaar aanspreken op zaken die juist goed zijn gegaan en dat wij daar wederzijds motivatie uit putten. Voor mij is het regelmatig slikken als ik erbij sta als een bewaker door de gevangenisleiding publiekelijk uitgemeten krijgt alleen maar wat hij fout heeft gedaan. Hoe wil je een organisatie totaal apathisch maken, en toch is dit de cultuur hier in Uganda. Ik zei al cultuuromslagen zijn een kwestie van lange adem. Zo bespraken we vandaag tijdens de lunch het aankomende bezoek van de Nederlandse minister van buitenlandse zaken Lilianne Ploumen aan een vrouwengevangenis. Of 'His Excellency' dat toch maar liever met de 'Commissioner General of Prisons' wil bespreken, want een minister van buitenlandse zaken is een dusdanig

hooggeplaatst persoon daar kunnen zij echt niet over meedenken. Let wel we zaten te eten met epauletten met veel glimmende sterren en uniformen met veel koorden! Toen ik opmerkte dat ik ervan baal dat zij naar een vrouwengevangenis wil was de matoke (bananenpap) helemaal gaar, en viel er een ijzige stilte, totdat Alphons zei dat hij het eigenlijk met mij eens was. Ik vind namelijk dat 19

Baptistengemeente Silo hulpverlening vanuit Nederland bijna altijd draait om vrouwen, kinderen, babyvoeding en Hiv/Aids; mannen in gevangenissen worden altijd vergeten, om niet te zeggen genegeerd. Nou ja, een botte uitspraak

mijnerzijds zullen we maar zeggen, maar meer hulp aan 'onze jongens' in Kigo Prison blijft dan ook een van mijn koninklijke dromen. Victor (Musana) H.A. Wildeman

Hoezo koningskinderen?? door Carla van Weelie Als we op dak van het haveloze flatgebouw, aan de rand van de sloppenwijk Mathare, geklommen zijn kunnen we uitzien op de vallei. Het is 1 grote aangesloten vlakte van golfplaten dakjes. Mathare, 1 van de 2 grote sloppenwijken van Nairobi. Samen de grootste sloppenwijk van Afrika. Mathare, op nog geen 4 vierkante kilometer wonen 800.000 mensen. Dat zijn net zoveel mensen als in Amsterdam! In Mathare wordt geen vuilnis opgehaald, heeft niemand water aan huis, en een wc al helemaal niet. Als je geluk hebt woon je niet meer dan 500 meter bij een kraan vandaan waar je voor 5 cent 10 liter water kunt kopen. Voor de meesten is dat onbetaalbaar. De mensen hebben een flying toilet (vliegend toilet), wat betekent dat ze in hun krotje in een plastic zakje hun behoeften doen en die dan met een zwaai de deur uit gooien, op het dak van de buren of in het steegje. Mathare is leven op een open riool. De jongens zijn met 12 jaar crimineel, er zijn al meisjes op die leeftijd zwanger. Als je honger hebt doe je alles om iets te verdienen, dus ook 20

het lichaam van je dochter verkopen. Ik loop door de wijk en probeer de glibberige zakjes te ontwijken, het heeft geen zin. Het vuil ligt overal en stinkt adembenemend. We gaan op bezoek bij Regina. In het krotje van 3 bij 3 meter, waar zij ooit begonnen is, woont zij nu tientallen jaren later met 8 kinderen en 3 kleinkinderen. Haar man en de vaders van de kleinkinderen zijn nergens te bekennen. Met z’n 12en in 1 bed en wie er niet in past slaapt op de grond en in de enige wankele stoel die er staat. Ze hebben een klein kerosine lampje, hun longen zijn net zo zwart van de walm als het plafond denk ik. De volgende dag gaan we naar Veronica. Zij woont in het armste stuk van de krottenwijk. Ja zelfs dat kan nog. Tegen de rotsen opgeplakt zit een golfplaten hokje van 2 bij 2. Geen ramen, wel gaten in het dak. Op de grond, zeg maar op de modder, ligt een oud vies, nat matras. Het is regentijd en het wordt binnen net zo nat als buiten. Veronica heeft Aids, haar man is bij haar weg, hij zegt dat hij het niet kan hebben… Zij heeft 2 kinderen, ze hebben

REGELRECHT JANUARI/FEBRUARI 2013 TB en honger. Ze kon haar huur niet betalen (15 euro per maand) en werd uit haar vorige krot gezet. Om de huurachterstand goed te maken kreeg ze alleen haar waardeloze matras mee, wat kleding en een jerrycan. Ze heeft maanden haar Aids remmende medicijnen niet in kunnen nemen. Zonder eten branden die gaten in je maag. Ze is te zwak om water te halen, als ze daar al geld voor had gehad…. Regina en Veronica zijn christenen…. Koningskinderen!! Hoe kan je koningskind zijn in zulke omstandigheden? Waar is het koninkrijk van God in Mathare? Hoe kan je dienend kind van God zijn, vroegen we ons af op de 2e Credo zondag? Hoe kan je in hemelsnaam die vraag stellen aan deze wanhopige moeders?? En midden in die hopeloze, verstikkende wijk staat een kerkje, de Redeemed Church. Pastor Joel doet wat hij kan. Hij wil een pomp slaan voor gratis water. De kerk voorziet (helaas maar) voor 50 kinderen en 15 moeders elke dag een maaltijd. De jongste 2 kinderen van Regina zijn gered van de hongerdood. Veronica kan sinds kort weer haar

medicijnen innemen. De kerk heeft elke dag een dienst, om God te zoeken en hem aan te roepen. De aanbiddingdienst is luidruchtig en vol tranen. Moeders die met hun nood de hemel bestormen. Zij troosten elkaar en bidden voor elkaar. En dan ineens komt er een stem helder door het rumoerige gebed heen: “Vader vergeef ons dat we klagen, we stellen ons vertrouwen op U, dank U wel dat u naar ons omziet.” Alles in mij komt in opstand… als er nu iemand mag klagen dan zijn het deze moeders wel en hoezo ziet Hij naar hen om? Ik ben van slag en in de war. Tegelijkertijd kijk ik knetterhard in de spiegel. Deze Koningskinderen leren mij een hele moeilijke les: Ten alle tijden het oog op God houden. In alle omstandigheden niet klagen maar danken. Vertrouwen tegen de klippen op dat Hij erbij is en zal zorgen. Veronica gelooft dat God ooit het tij gaat keren voor haar. Regina wil iets terug doen voor een andere moeder, als dank dat haar jongentjes nog leven. Wat een bijzondere “zuster in de Heer”. En wat een appèl op mij om vanuit mijn luxe leventje op zoek te gaan naar mijn dagelijkse dankbaarheid en hoe ik Hem dienen kan.

21


Brief aan Carla, over haar boek

‘Vrouwen van ver, vrouwen in mijn hart’ door A W Armoede Welvaart is voor mij zo vanzelfsprekend dat het me moeite kost om me in te leven in de vele miljoenen armen op deze wereld. Jouw boek brengt hun levens plotseling heel dichtbij. Zoals het verhaal van Nora, de stenenhakster van Rock Hill. De volstrekte uitzichtloosheid van haar bestaan, in de zin van: geen enkel zicht op verbetering van je lot en dat van je kinderen. Je leven lang met je gezin op het randje van de hongerdood balancerend. Jij bent naar Nora toegegaan, om je vervolgens weer van haar los te maken. Pijnlijk eerlijk beschrijf je het voorval met het telefoonnummer dat je haar gaf, en wat dat voorval bij je opriep. Zelf zoek ik de armoede van onbekenden, ver weg, niet op. Integendeel. Het is niet zozeer de armoede zelf, maar wat die vaak met mensen doet, wat we weerzin inboezemt. Zoals het gegraai van de Assyrische weduwen die je hebt geïnterviewd. Ik realiseer me dat schaamte een luxe is die lang niet iedere wereldburger zich kan permitteren. Behalve weerzin bespeur ik bij mezelf ook de neiging om kritische vragen te stellen bij armoede. Waarschijnlijk omdat ik slachtofferschap als levenshouding maar moeilijk kan accepteren. Waarom lukt het sommige volken en individuen wel en andere niet om zich aan de armoede te ontworstelen? Waarom berusten zoveel mensen schijnbaar in hun lot? Waarom zetten ze niet met elkaar de schouders eronder? Waarom staan er geen leiders op die de rest op sleeptouw nemen, op weg naar een betere toekomst? Waarom voelen de rijken in arme landen zich ogenschijnlijk zo weinig solidair met hun arme landgenoten? Hoe solidair ben ik zelf eigenlijk met mijn landgenoten die het minder hebben? Of moet ik het misschien breder zien: hoe solidair ben ik eigenlijk met de Grieken, de Spanjaarden? Om van de rest van de wereldbevolking maar niet te spreken. Uiteindelijk die Bijbelse vraag: wie is mijn naaste? Voor mij persoonlijk zijn dat in de eerste plaats diegenen die deel zijn gaan uitmaken van mijn eigen leefwereld. En zoals gezegd zoek ik de ellende van onbekenden niet op. Wel is Silo voor mij de plek waar die leefwereld wordt verrijkt met mensen die ik zelf misschien niet zou hebben uitgezocht. Iedereen die daar binnen komt (en binnen blijft komen) wordt vanzelf mijn naaste.

22

REGELRECHT JANUARI/FEBRUARI 2013 Seksueel geweld Dit vind ik een moeilijk thema. Niet omdat het een taboe is of zo, maar omdat het zo’n complexe problematiek is. Jouw boek maakt mij ervan bewust hoezeer seksueel geweld verweven is met armoede. Bij de dagelijkse zorg om het bestaan komen dan nog de angst, het verdriet en de eenzaamheid die het gevolg zijn van uithuwelijking, besnijdenis, verkrachting, misbruik of gedwongen prostitutie. Afschuwelijk gewoon. Soms kun je als jonge vrouw in een arm land alleen met een heel sterk karakter en de nodige slimheid het gevaar van bijvoorbeeld besnijdenis afwenden, zoals in het indrukwekkende verhaal van Catherine. De meer kwetsbare meisjes ontspringen de dans meestal niet. Minder begrip heb ik voor de patriarchen (en matriarchen), die meisjes slachtofferen om hun leefomgeving en hun positie daarin te consolideren. Ik bedoel daarmee praktijken van uithuwelijken en vooral besnijdenis. Hier kan ik – en misschien zegt dat iets over mij, maar misschien ook niet - alleen maar het woord ‘achterlijk’ voor bedenken. En ten diepste vrouwvijandig. Vrouwen en meisjes zijn blijkbaar geen volwaardige mensen, maar mogen levenslang beknot en verminkt worden voor de eer van hun vaders, broers en echtgenoten. Net als jou kan het lot van veel meisjes, ver weg maar soms ook dichtbij (denk aan incest), mij intens verdrietig maken als ik er wat langer bij stil sta. De Franse schrijver Houellebecq heeft in zijn roman Platform een nogal cynische theorie over sekstoerisme gepresenteerd. Die komt ongeveer hier op neer: in het westen zijn de mensen rijk maar eenzaam, grote delen van Azië en Afrika zijn arm maar hebben wel meer dan genoeg prachtige, donkere lichamen om te verkopen. Wat ligt er meer voor de hand dan die enorme vraag en dat gigantische aanbod bij elkaar te brengen? Kwestie van potje – dekseltje, iedereen blij. Jouw reisverslag werpt een heel ander licht op deze zaak. Jouw jeugd en mijn jeugd Een van de sterke punten van je boek is dat het zo persoonlijk is. Door steeds een deel van je eigen verhaal te vertellen tussen de verhalen van anderen door, begrijpt de lezer waarom je de dingen doet die je doet. En het maakt duidelijk dat jij zelf dat meisje Tania bent, dat bij je op schoot kroop (en zoveel anderen ook). Een ontroerende passage. De gedeeltes over je vader zijn me het meest bijgebleven. Waarschijnlijk omdat ze zo indringend duidelijk maken waarom je de Carla bent die ik in de loop der jaren (een beetje) heb leren kennen. Precies dat ‘mannen-vrouwending’ van jou, dat ik altijd zo wonderlijk heb gevonden en dat mij ook zo vreemd is, wordt er ineens door verklaard. Voor ons allebei geldt dat onze vaders een zwaar stempel op ons leven hebben gedrukt. Bij nader inzien hebben ze meer gemeen dan op het eerste gezicht lijkt. Ook míjn vader was een dominant persoon. Ook bij hem liepen werk en privé voortdurend door elkaar. Maar hoe verschillend waren deze twee mannen verder! En hoe verschillend zijn ook de omstandigheden waarin jij en ik zijn opgegroeid. Mijn vader is zijn leven lang boer geweest, en tot zijn pensioen heeft hij altijd op dezelfde plek gewoond; daarna verhuisde hij met m’n moeder naar de andere kant van 23

Baptistengemeente Silo het dorp, waar hij nu nog steeds woont. Hij was en is absoluut geen wereldverbeteraar. Boeren zijn vaak erg op zichzelf, ze willen hun eigen gang kunnen gaan op hun eigen land en erf. Omgekeerd bemoeien ze zich ook het liefst zo min mogelijk met anderen. Qua karakter gaat dit ook wel op voor mijn vader, maar op zijn manier was hij toch ook een man van de wereld. Hij was een typische vergaderboer: een boer die naast z’n bedrijf allerlei bestuursfuncties bekleedde, in en buiten de agrarische sector. Ook hadden wij regelmatig stagiaires van de tropische landbouwschool in Deventer over de vloer, afkomstig uit alle delen van de wereld. In die jonge mensen kwam de (derde) wereld dus als het ware naar ons toe, in plaats van dat wij dáár heen gingen, zoals jullie. Ook heeft hij na zijn pensionering via de ‘Agrarische studiereizen’ boerenbedrijven over de hele wereld bezocht. Uit deze dingen blijkt toch wel een behoorlijk engagement en betrokkenheid op de wereld om zich heen. Maar het idealisme van jouw vader was hem volkomen vreemd. Over recht en gerechtigheid ging het bij ons thuis nooit. Zo’n gezinsactie als die boterhammen met tevredenheid van jullie was bij ons onbestaanbaar. Niet dat we in weelde leefden, absoluut niet. Maar sparen deed je voor jezelf en je gezin, niet voor anonieme ploeteraars ergens ver weg. Die mogelijkheid kwam niet eens ter sprake. Daaraan kun je ook zien dat mijn ouders niet kerkelijk (meer) waren. Wat me bij herlezing van je boek nog raakte is dat je als kind van een zendeling geen echte vriendinnen had. Wat een indringend beeld, waarin je met je pop in de tuin speelt, gadegeslagen door al die vreemde oogjes, alleen, verward. In Silo zie ik in jou soms iets terug van dat kind, in de kern verlegen, in die niet meer weg te krijgen onderstroom van eenzaamheid. En tegelijk ben je ook moedig, sensitief en intelligent. Dank je wel voor wie je bent en wat je doet, ver weg maar gelukkig ook dichtbij huis! En dank je wel voor het schrijven van deze prachtige ode aan vrouwen en meisjes in de verdrukking, waar ook ter wereld. God bless you!

24


De ‘Moordenaarsbijbel’ In anekdotes over Bijbelvertalingen wordt regelmatig het verhaal van de ‘Wicked Bible’ of Adulterous Bible’ verteld: een uitgave van de King James Bible waarin de zetter bij het zevende gebod het woordje ‘not’ vergat, waardoor de tekst luidde: Thou shalt commit adultery.

Ik kwam kortgeleden in de gevangenis een vergelijkbare bijbeluitgave tegen. Een gedetineerde die een exemplaar van de Statenvertaling had, vond deze drukfout: Hij vertelde me dat hij een drukfout verbeterd had in Prediker 5.1, want “wat er staat, kan niet waar zijn!” De tekst luidde in zijn Bijbel: Wees niet te snel met uwen moord.... Zoals de kopie laat zien, was dit door deze ijverige bijbellezer veranderd in: Wees niet te snel met uwen woord.... Dit laat zien dat deze ijverige lezer ook een vaardig lezer is; mijn eigen editie van de Statenvertaling heeft evenwel: Wees niet te snel met uwen mond... Arjan (van een justitie-collega gekregen)

25


Speciaal voor de kinderen Vanaf heden is er in Regelrecht een pagina gereserveerd speciaal voor jullie. De kindernevendienst is elke eerste zondag van de maand en ook op eerste Pinksterdag. Vlak voor de preek gaan we naar onze eigen ruimte. We luisteren naar een verhaal en maken een knutselwerkje. Welke zondagen er kindernevendienst is kun je hieronder lezen. En er staat een kleurplaat, als je de kleuren goed inkleurt weet je wat er staat. (Zie ook los inlegvel). Heel veel plezier! Datums kindernevendienst 5 mei 2013 19 mei 2013 (Pinksteren) 2 juni 2013 7 juli 2013 Knutselwerkje Pinksteren. De discipelen moeten wachten voordat ze het goede nieuws gaan verder vertellen. Waarop moeten ze wachten? Kleur de vlammen en ontdek het. 1 = geel; 2 = oranje; 3 = rood

26


Terugblik op Liturgisch bloemschikken Pasen 2013 door J M-M Groeien naar het licht van Pasen, dat was het thema van de 40 dagentijd van Silo. Na acht bloemstukken op de zondagse tafel kwam er een einde aan een intensieve en inspirerende periode voor mij. Zeven weken opstaan en inslapen met de weg die koning David en Jezus zijn gegaan. Zoeken naar kleur, vorm en woord. Ik heb er van genoten en ik voel me gezegend dat ik dit mag doen, voor u, Silo en God. Goede vrijdag Johannes 18-19 Zijn lichaam voor ons gebroken Zijn bloed voor ons vergoten. Als beeld van het lijden is er een krans van doornen geplaatst aan de voet van het kruis. De rode bloemen verwijzen naar het bloed dat voor ons is vergoten. De judaspenning is beeld van het verraad.

Pasen – Nieuw Leven Johannes 20 1-18 Op de derde dag ontdekken Maria en de anderen dat het graf leeg is, Jezus is niet dood, Hij leeft! God geeft nieuw leven, zijn weg gaat verder dan de dood. Als beeld van reinheid, feest en overwinning heb ik witte bloemen gekozen.

27


Een bericht uit Zuid-Afrika Hieronder een bericht van Bart van Dijk, de broer van Coby Roetman. Hij was op zondag 13 januari weer in Silo, op verlof van twee jaar vrijwilligerswerk in Zuid Afrika voor de organisatie Corelsa Aid-s Network in Zuid Afrika. De organisatie heeft als motto: ‘Building Bridges to Share Hope and Vision’. Het hoofddoel is ontwikkeling van onderontwikkelde gebieden zodat de bevolking zelfstandig ontwikkelingswerk kan doen op fysiek, mentaal, sociaal en spiritueel gebied. Het Woord van God is de basis van het Community Health Evangelism programma dat wordt gebruikt. (Arjan N. ) 20-2-2013 Beste gemeenteleden van Silo, Na een lange trip in het kader van het ontwikkelingswerk was ik op weg naar mijn thuis in Phuthaditjhaba, Zuid Afrika. Ruim 200 kilometer voordat ik thuis was kregen wij, mijn vriend Chris en ik, autopech. Binnen een paar seconden stond er al een sleepauto naast ons, ik geloof dat God al wist van onze autopech en dat Hij al voorbereidingen had getroffen. Al snel waren we bij de garage, waar de monteur ons vertelde dat de reparatie veel geld zou kosten. Na wat onderhandelen was de beste oplossing om met de sleepauto naar huis te worden gebracht. Op dat moment had ik niet genoeg geld om de rekening te betalen, gelukkig kon ik geld lenen van vrienden. Bij thuiskomst meteen contact opgenomen met mijn Thuisfrontcommissie om te vragen hoe en wanneer we het geld zouden kunnen terugbetalen. Ik had zelf gedacht om het in termijnen te betalen. Ik had niet verwacht dat de penningmeester zou aangeven dat we het geld direct konden terugbetalen! De giften die binnen komen zijn meestal precies genoeg om de vaste lasten te betalen. Het is de voorzienigheid van God geweest dat deze onverwachte kosten meteen konden worden afgelost. Toen ik later dat jaar het financiële overzicht van 2012 zag werd duidelijk hoe God alles reeds had voorbereid. Precies die tijd waren er twee extra giften binnengekomen die samen de extra onkosten dekten. Nu mag u raden waar het grootste deel om de onkosten te dekken vandaan kwam… Ja, inderdaad. Het was de opbrengst van een collecte uit de Silo gemeente! Ik waardeer de steun die ik ontvang van jullie; mijn broers en zussen in Jezus Christus. Als jullie benieuwd bent naar mijn werkzaamheden in Zuid Afrika kunt u kijken op www.bartsmission.nl of u kunt mijn zus Coby vragen voor informatie. Oja, de auto deed het na een kleine service beurt weer… Gods zegen, Bart van Dijk

28


Kerkennacht 2013: Een Kerk met Stip mag gezien worden! De Kerkennacht is een tweejaarlijks oecumenisch evenement. In Nederland, maar ook in diverse andere Europese landen openen tal van kerken en gebedshuizen in een weekend hun deuren en laten nieuws- en leergierige bezoekers mee genieten van waar zij goed in zijn. Ook in 2013 opent Silo haar deuren op 21 juni. De Silogemeenschap vormt een breed geschakeerde groep mensen, variërend in leeftijd, in achtergrond en opleiding, in maatschappelijke positie en politieke voorkeur, in seksuele gerichtheid en geloofsovertuiging. Anders gezegd: De Silogemeenschap is een inclusieve baptistengemeente in Utrecht. Dit komt onder andere tot uitdrukking in onze “stip”. Als ‘Kerk met Stip’ zijn wij aangesloten bij een landelijk netwerk van kerken die nazorg en ondersteuning verlenen aan mensen die ‘vast zitten’ of ‘gezeten’ hebben. In de Kerkennacht wil Silo zich laten zien in haar activiteiten voor deze doelgroep. Ook de mensen om wie het gaat, komen zelf aan het woord. Wat gebeurt er op 21 juni: • Een maaltijd die begint om 18.00 uur, opgaaf via www.silo-eetgroep.nl • Interviews met ervaringsverhalen van ex-gedetineerden • Luisteren naar wat gevangenisvrijwilligers meemaken en doen • Interviews met bewoners van het Utrechtse Exodushuis over wat hen beweegt om daar na hun detentie te gaan wonen • Samen zingen met of luisteren naar liedteksten die nieuwe moed inzingen • Een film bekijken over wat iemand meemaakt als hij/zij 'vrij' komt De avond wordt afgesloten om ongeveer 22.30 uur. Algemene leiding: ds Arjan Noordhoek, gevangenispredikant en voorganger van de Silo-gemeente. Voor meer info over de Silokerk: www.silogemeente.nl, telefoon algemeen: 030-2314937

29


N IEUWS UIT DE UNIE Voorjaars Algemene Vergadering 1 juni Emmen de Wegwijzer Op 1 juni vindt de Voorjaars Algemene Vergadering (AV) plaats. De AV-boeken zijn naar de gemeente gestuurd. Alle AV-stukken staan op de website (http://baptisten.nl/nieuws/dienstencentrum/algemene-vergadering-voorjaar-2013-aan melden-is-nu-mogelijk). Onderzoek samensmelting Unie ABC-gemeenten In maart zijn gesprekavonden gehouden over de rapportage van de werkgroep Identiteit. Het verslag van deze werkgroep is u op 6 februari aan de secretaris gestuurd. Op 20 maart ontving de secretaris het rapport van de werkgroep herstelde verhoudingen. De verslagen zijn op te vragen via [email protected] De volgende stappen in het proces zijn: 19 juni Informatieavond over concept conclusiedocument 1e fase in Fonteinkerk in Amersfoort Begin juli Stuurgroep rondt conclusiedocument af en verstuurt het half september Stukken voor de ledenvergaderingen worden door besturen naar gemeenten verzonden 1e helft okt. Gespreksronde per geloofsgemeenschap over alle documenten eerste fase van onderzoek Jongerenwerk: plan voor de komende periode Nienke Veldman, sinds 1 januari coach jongerenwerk schrijft: “De eerste maanden als coach jongerenwerk zitten er al weer op! Ik heb me kunnen inlezen en inwerken en zie prachtige kansen en mogelijkheden voor het jongerenwerk binnen de Unie. De komende tijd zal ik mij voornamelijk richten op de 3 noordelijke provincies van ons land. Met de gemeenten daar hoop ik een netwerk op te bouwen waarin jongerenwerkers en jeugdleiders elkaar kunnen steunen, van elkaar kunnen leren en informatie en ervaring kunnen delen. In de provincie Groningen begint dit al concreet vorm te krijgen door de ontmoeting en samenwerking van meerdere Baptistengemeenten. Voor het vervolg van het jongerenwerk binnen de Unie zijn we in gesprek met LEF, onderdeel van De Navigators. LEF biedt verschillende begeleidingstrajecten voor jongerenwerkers en jeugdleiders. Een traject dat dit najaar zal beginnen is LEF Learning Community. Dit is een tweejarig leertraject waarin kerken uit verschillende kerkelijke stromingen gaan leren hoe ze kunnen bouwen aan een cultuur van discipelschap en missionair zijn in hun jongerenwerk. Op de website www.heblef.nu vindt u meer informatie. Daarnaast ben ik beschikbaar voor gemeenten die ondersteuning in het jongerenwerk nodig hebben. Heeft u vragen over het kinder- of jeugdwerk of wilt u eens een afspraak maken? Dat kan! Stuur dan uw vragen naar onderstaand emailadres. Nienke Veldman [email protected] 30

REGELRECHT MEI/JUNI 2013 Project van de maand juni : Voedselhulp en landbouw voor Dalits (India) Het christelijke Bethelziekenhuis in de provincie Vuyyuru in India helpt de Dalits, de kastelozen van de samenleving. In het gebied leidt 42% van alle kinderen aan ondervoeding. Het ziekenhuis verstrekt leningen aan kleine groepen, die samen een coöperatie vormen. Daarmee kunnen de Dalits een landbouwproject beginnen. Zij worden vervolgens begeleid in het ontwikkelen van duurzame landbouwtechnieken, die leiden tot een goede oogst. Hiermee kunnen ze hun families onderhouden en een bestaan opbouwen. Doe jij deze zomer mee op De Otterberg? Al jaren vindt succesvol campingwerk plaats op camping De Otterberg. Je verzorgt 2 weken een recreatieprogramma een team van vijf à zes leeftijdgenoten. Bosspellen, sportactiviteiten, knutselen, playbackshows èn elke avond een dagsluiting. Voor jezelf heel verrijkend en gewoon vreselijk leuk! Als je 17 jaar of ouder bent, zijn wij op zoek naar jou! Het kan je ook studiepunten opleveren. Kijk op onze website: www. wzn-campingwerk.nl. Mail of bel Timon Bulten: [email protected] / 06 250 670 55 Nieuw deeltje Baptisticareeks Afgelopen vrijdag is deel 6 “Vrije keuze van godsdienst; Hoe vrij is vrij?” verschenen tijdens het symposium Gunnende Kerk dat vooraf ging aan de inaugurele rede van prof. dr. Henk Bakker. De bundel bevat de (bewerkte) bijdragen van Stefan Paas, Ron van der Spoel en Joël Voordewind aan het symposium van 23 november jl. Verder de tekst van een lezing die rev. Tony Peck hield tijdens de Helwysweek in 2012 aan het Internationale Baptisten Seminarium in Praag. Albrecht Boerrigter verzorgt in het boek een hoofdstuk over de verhouding van Nederlandse baptisten en de overheid. De prijs is € 11,90 + € 2,00 verzendkosten. Missionaire Gemeente Ontwikkeling : Samen Gods missie ontdekken Dit najaar start de leergemeenschap ‘Samen Gods missie ontdekken’. Deze leergemeenschap sluit aan bij de jaarthema’s van de Unie, gaat daar dieper op in en helpt gemeenten concreet vorm te geven aan het ‘samen ontdekken van Gods missie’. Drie jaar lang zijn er 3 weekenden per jaar, waarin kleine teams uit verschillende gemeenten met dit thema aan de slag gaan. Meer hierover leest u op de website www.baptisten.nl. Agenda Unie-activiteiten 1 juni Voorjaars Algemene Vergadering Emmen 15 juni 10.00-15.30 uur Proefdag ‘Samen Gods missie ontdekken’ 19 juni informatieavond Unie-ABC , Fonteinkerk, Amersfoort

31


Diensten Silo mei en juni 2013

32

Datum

Voorganger

Bijzonderheid

5 mei

Arjan Noordhoek

Avondmaal m.m.v. Jan Hilbert

12 mei

Arie de Boer

19 mei

Willemijn Bakkes/ Arjan Noordhoek

Pinksteren

26 mei

Hans Baas

3e Credozondag

2 juni

Teun van de Leer

Avondmaal

9 juni

Wout Huizing

16 juni

Jaap Boeschoten

23 juni

Kirsten Timmer

30 juni

Arjan Noordhoek

m.m.v. Silocantorij

m.m.v. Jan Hilbert

INFORMATIE Eetgroep (wijkavond Noord West) Eens per 4 weken op dinsdagavond

Wijkavond Zuid Oost

Eens per 4 weken op woensdagavond.

Wijkavond Noord Oost

Eens per 4 weken.

Silo Cantorij

Eens per twee weken op dinsdagavond.

KOPIJ Uw bijdrage aan Regelrecht is van harte welkom. Wij ontvangen uw kopij graag uiterlijk woensdag 22 mei 2013. Emailadres: [email protected].

GIRONUMMER VAN DE GEMEENTE Giro 101892 t.n.v. Baptistengemeente Silo te Culemborg

REGELRECHT. Koninklijk dromen. Baptistengemeente Silo

Recommend Documents