REGELRECHT. Dromen over de toekomst. Baptistengemeente Silo ZOMERNUMMER

Baptistengemeente Silo

REGELRECHT ZOMERNUMMER

Dromen over de toekomst

In dit nummer o.a. • Samenvatting Credo in Silo • Mooie dromen dromen • Impressie van een week Cuba • Verslag Unie vergadering

maandblad

jaargang 62

nummer 7/8

pag 9 pag 14 pag 19 pag 26

juli/augustus2011

REGELRECHT JULI/AUGUSTUS 2011

V AN DE REDACTIE

Toekomstdromen “Verandering” is het thema waar we in drie nummers van Regelrecht aandacht aan besteden. De vorige keer ging het over loslaten om te kunnen veranderen. Deze keer gaat het over toekomstdromen. Want verandering moet wel een verandering ten goede zijn. Iets wat we graag willen realiseren. En waar dromen we dan van? Hoe zouden we graag willen dat onze toekomst er uitziet? Waarom eerst dromen? We zijn erg gewend om te denken in (on)mogelijkheden. Als iemand met een idee komt, zeggen we al snel: dat is niet haalbaar of realiseerbaar. Zo wordt elk idee vaak al in de kiem gesmoord. Creativicides noemt men dat wel. Als we dat doen, weet je al van te voren dat het zéker niet haalbaar is. Het mooie van een gemeente is, dat we met zovelen zijn, dat anderen misschien wel een idee hebben hoe jouw droom realiseerbaar is. Of misschien is in ieder geval een stukje van de droom haalbaar. Of doen we het in kleine stapjes. Daarom is het ook goed je dromen te delen met anderen. Even terugkijken Als we in onze recente geschiedenis duiken, vinden we diverse voorbeelden van dromen die we toch gerealiseerd hebben in Silo. Wie kan zich nog de oude tuinzaal herinneren? Met een keuken waar je niet kon koken? Er was geen ruimte voor een keuken, het was te duur, kortom onhaalbaar, dachten we. Waar zou de eetgroep nu zijn zonder die mooie keuken? En kijk eens naar de raad. Een tijdje geleden bestond die uit twee (!) mensen. Het leek op dat moment onmogelijk om de raad weer voltallig te krijgen. En nu zit er weer een nieuwe ploeg met veel ideeën en initiatieven. En een Bed & Breakfast voor daklozen in Silo? Dat is toch niet mogelijk? Toch wel dus. Gods zegen En eerlijk is eerlijk: waar zouden we zijn als we geen hulp van boven kregen bij al onze plannenmakerij? We hebben ook gezien dat we er op kunnen vertrouwen dat onze Vader ons helpt als wij iets willen wat goed is voor ons werk als gemeente van Christus. Soms lijkt het triviaal maar in alles wat we doen als gemeente zijn we ook missionair. Wij worden door het realiseren van onze dromen een aantrekkelijke gemeente, waar velen hun plek kunnen vinden. Droom je mee deze zomer? En als je wilt: schrijf op waar je van droomt en deel het met ons in de volgende Regelrecht. Een dromerige vakantie toegewenst 1


O VERWEGING

Overweging ter overweging Door HEB Op deze plaats staat altijd de overweging van de maand. Een overdenking door een van onze voorgangers, hier geplaatst om zelf te overwegen. Om zélf te overwegen dus, niet om voor kennisgeving aan te nemen en meteen weer verder te lezen. Overwegen, dat is zelf overnieuw wegen, zelf opnieuw de waarde bepalen. Ditmaal niet langs de meetlat van een ander, de schrijver bijvoorbeeld, maar langs de eigen meetlat. Daarmee staat de overweging haaks op het moderne lezen: snel diagonaal scannen met de markeerstift om eventjes snel die trefwoorden markeren die voor de komende bespreking van belang zijn. Een overweging is een beschouwing die ons zelf aan het denken zet. Dit is wat Benedictus van Nursia (480-547) de geestelijke lezing, de ‘lectio divina’ noemt. Hierbij gaat het om een heel langzame lezing van een tekst, zodat je de woorden echt proeft. Hoe dat gaat? Je leest totdat een woord of frase je raakt, tot je blijft haken. Daarop blijf je dan rustig kauwen: wat zegt het me? Wat raakt me erin? Waarom raakt het mij? Wat kan het in mijn context betekenen? Wat zou mijn vruchtbare response hierop kunnen zijn? Pas als je daar zo’n beetje uit bent, lees je verder. Tot je weer ergens blijft haken. Zo maak je je de overdenking eigen. Het wordt jouw eigen overdenking. Waardoor zowel de tekst als jij worden getransformeerd. Soms een klein beetje: ‘ik moet hier toch anders naar kijken’, soms ook kan een overdenking je onverwacht doen opengaan en je nieuwe innerlijke vergezichten tonen. Lang niet iedere tekst leent zich voor deze manier van lezen. Zeker niet de teksten die we vaak als vakantielectuur meenemen. Toch raad ik u aan om ook iets in de vakantiekoffer te stoppen dat tot overdenken in staat stelt. Je wordt er een ander mens van. En dat is soms best het overwegen waard.

2


R EGELRECHT UIT DE RAAD De vakantie staat weer voor de deur. Velen van ons gaan even weg om uit te rusten en op te laden voor een nieuw seizoen. Om na te denken over het afgelopen jaar en misschien wel een belangrijke beslissing te nemen. Een andere baan, een ander huis? Een taak in Silo op zich nemen? Voorafgaand aan de vakantie denken we meestal na waarheen de reis zal gaan. Je wilt immers goed voorbereid op reis gaan? Ook in de raad hebben we nagedacht over de komende periode. Nee, we gaan niet met de hele raad samen op vakantie. Maar we denken wel na over het komende najaar. Hoe gaan we dat invullen? Welk vervolg komt er op de Credo in Silogesprekken? Welke activiteiten gaan we ondernemen? Ook het programma van de gespreksgroepen komt aan de orde. We presenteren het programma op de startzondag, Daarnaast nemen we ons voor om dit najaar een tweede Jannes Reiling lezing te organiseren. Dan komt de Utrechtse Kerkennacht aan de orde. Deze vraagt nogal wat voorbereiding omdat we dan twee dingen tegelijk doen. We presenteren ons als gemeente. En we werken samen met het Utrechtse Straatpastoraat, onder andere voor een maaltijd, bed & breakfast voor Utrechtse dak- en thuislozen. Ook een andere samenwerking komt uitgebreid ter sprake: die met de Stichting Crossroads. Deze organisatie is in andere 3

Baptistengemeente Silo universiteitssteden behoorlijk succesvol met Engelstalige praise- en worshipdiensten, primair gericht op jongeren, met name studenten. Door deze samenwerking kunnen we nieuwe groepen aanboren die voor onszelf moeilijk bereikbaar zijn. We besluiten tot een samenwerking van in beginsel een half jaar, met het oogmerk om die te verlengen als het initiatief vruchtbaar is en het beide partijen bevalt. Begonnen wordt met eens per maand een Worship-dienst. In de Regelrecht van mei heeft u gelezen dat de raad zich zorgen maakt over achterblijvende vrijwillige bijdragen. We bespreken verschillende acties die we kunnen ondernemen om hierin verandering aan te brengen. Riejanne Boeschoten heeft onze gemeente vertegenwoordigd op de Algemene Vergadering van de Unie in Friesland, op 20 en 21 mei. Zij doet daarvan mondeling beknopt maar levendig en inspirerend verslag. Gedurende de vakantie draait Silo gewoon door. En de raad ook, dus de maandelijkse vergaderingen blijven plaatsvinden. Zo is er ook bestuurlijk sprake van continuïteit. Namens de raad HE-R

Hallo Iedereen Graag vraag ik u om een bijdrage voor House Jemima. Jemima is een christelijke instelling in Beit Jalan in Israël, op de zogenaamde Westbank. Het is een tehuis voor Arabische kinderen en jongeren met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking. In de Palestijnse gebieden is verzorging van gehandicapten niet vanzelfsprekend. Veel gehandicapte kinderen worden verwaarloosd en verborgen gehouden. In deze Arabische samenleving wil Jemima een thuis bieden waarin liefde en zorg centraal staan. We willen present zijn in het land van de Bijbel met daden die van Zijn liefde getuigen. Al geruime tijd kampt House Jemima, met in totaal zeventig bewoners, met een ‘dramatisch’ financieel tekort. Dit komt door een sterk teruggelopen geldstroom vanuit Nederland, de belangrijkste inkomstenbron. Elke maand is 35.000 euro nodig om in alle behoeften van de kinderen te voorzien, maar er komt maar een derde van het geld binnen. Als u meer over Jemima wilt weten, ga dan naar www.jemima.nl. Het is belangrijk dat dit huis door ons gesteund wordt. Iedereen die voor Jemima geld wil overmaken kan dit storten op onderstaande bankrekeningen. LK Giften Zij die het werk van Jemima willen steunen, kunnen hun bijdrage storten op bankrekeningnummer 36.75.07.560 ten name van Stichting Jemima, Schagen. E-mail: [email protected] Website: www.jemima.nl 4


DIENSTEN VAN DE AFGELOPEN MAAND 29 MEI - CREDOZONDAG DELEN EN VIEREN IN ZIJN NAAM door OV Voorgangers : ds. Willemijn Bakkes en ds. Arjan Noordhoek Schriftlezing : Johannes 16: 16-24 “Wij hebben elkaar nodig in vele facetten van het geloof”, zo sprak Willemijn in haar inleiding. Er wordt wel eens geroepen ik kan ook wel in mijn eentje geloven, maar, aldus Willemijn, hoe kan men dan nog het Avondmaal vieren? Het is toch een gemeenschapsmaal? Ja, hoe kun je dan nog delen en vieren. God kan en wil door allen spreken, God wil door Zijn Woord en door de Heilige Geest in ons, zich openbaren. De overdenking van Arjan had als thema “beloftes”, gezien van uit het gelezen Bijbelgedeelte. Jezus bereidt zijn discipelen voor op de komst van moeilijke dagen, waar zij nog geen weet van hebben. Zij begrijpen de woorden van Jezus dan ook niet. Nog een korte tijd en jullie zien mij niet meer en nogmaals een korte tijd en jullie zullen mij zien. De discipelen worden ongerust en dat bemerkt Jezus. Hij belooft hen: “maar Ik laat jullie niet alleen. Het naderende lijden zal jullie zwaar vallen, maar dat is maar voor een korte tijd. Jullie zullen Mij een korte tijd niet zien”. Maar Jezus belooft dat Hij terug zal komen en dan zullen er veel dingen veranderen. “Houd dus goede moed, want na het lijden komt de vreugde.” Het was een belofte voor alle tijden, tot op de dag van heden. Houd dus goede moed, was de boodschap van Jezus aan zijn discipelen. Ik heb de wereld overwonnen en er zal een krachtbron in deze wereld komen, de Heilige Geest. De Geest die van God de Vader uitgaat en die onze zwakheid te hulp komt. Het was de boodschap van Jezus Christus, de Gevolmachtigde uit de Hemelse gewesten die in ons midden was. HOUD GOEDE MOED. Deze Zondag was ook de afsluiting van de Credo (wat geloof ik) -gesprekken. Het waren leerzame en opbouwende samenkomsten. Een ieder kon er aan meedoen. Het was niet moeilijk, en toch een geloofsverdieping. Ook kon je eens kennismaken met die gemeenteleden of vrienden van de gemeente waar je anders niet toe kwam. We gingen na de dienst in groepjes uiteen en praatten in klein verband verder over het geloof. Mijns inziens voor herhaling vatbaar. Een dankwoord is op zijn plaats aan allen die het hebben voorbereid, want er moest toch over nagedacht worden. Ook de catering was in goede handen.

5

Baptistengemeente Silo 5 JUNI - WEZENZONDAG KENT U MIJ? door HK Voorganger: ds. Willemijn Bakkes Schriftlezingen: Johannes 3:16 Twee dagen geleden ontving ik de herinnering dat ik nog een verslag moest schrijven voor de Regelrecht over de dienst van 5 juni. Ik had de liturgie niet meer en ben daarom ook niet volledig in mijn verslaglegging van de schriftlezingen. De dienst stond nog als de dag van gisteren in mijn geheugen gegrift, maar om de geheel verkeerde reden. In plaats van een herinnering aan de betekenisvolle en inspirerende preek van Willemijn moest ik denken aan de verjaardag van mijn moeder en de koffietijd (en lunch) na de dienst. Spijtig, want de preek was ook heel goed. Ik heb het nog nagelezen (kan je makkelijk van de website downloaden) en ik werd herinnerd aan wat mij in de preek zo raakte. Het besef dat het eeuwig leven in het hier en nu is –en dus niet pas na je dood- is iets wat ik juist zo sterk in mijn geloof ervaar. Dat door Jezus te kennen en met hem verbonden te zijn je nooit ergens alleen voor komt te staan en dat alles wat je overkomt in Zijn handen kan worden gelegd is een enorme vrijheid. Na de dienst hebben wij dit ook ervaren tijdens de koffie en wat nog meer. Gezellig samen met vrienden en familie, bekenden en onbekenden, aan tafel. Voor mijn moeder (nu 84) was het een van de leukste verjaardagen van haar leven. Dat vertrouwde zij mij later die middag toe. En dit is juist wat ik zo bijzonder vindt van de liefde die wij met en in Christus delen. Alleen daar kunnen wij elkaar onvoorwaardelijk treffen. Alleen daar zijn wij intiem met elkaar verbonden. Alleen daar hebben wij het eeuwig leven.

12 JUNI

IN VUUR EN VLAM door MvL

Voorganger : Arjan Noordhoek Schriftlezingen : Joël 3: 1-2 & Handelingen 2: 1-8 Pinksteren is de dag waarop we gedenken en vieren dat de Geest van God over de discipelen wordt uitgestort. Maar wat is dat, wat betekent dat? Pinksteren spreekt veel minder tot de verbeelding dan Kerst of Pasen, maar is net zo belangrijk. Met Kerst Pasen en Pinksteren hebben we een drie-eenheid die het totale handelen en doen uitbeeldt van een God die kiest in een wereld te komen. Maar wat voor een wereld? Een wereld verloren in schuld, in angsten voor van alles en nog wat. Een wereld die steeds individualistischer wordt. We lijken alleen maar voor onszelf te leven, in onze eigen wereld met onze eigen gedachten. En wat kan Pinksteren dan voor ons betekenen? De discipelen zaten na 6

REGELRECHT JULI/AUGUSTUS 2011 Pasen, na de hemelvaart te wachten. Ze zaten te wachten op hulp, op raad, op…. En 50 dagen na Pasen weten zij wat hen te doen staat, zij hebben de Geest gekregen. Vol moed en vol van de geest kunnen zij vertellen van het werk en de liefde van God en Jezus. Maar dat kunnen zij niet zomaar. Zij doen dat in allerlei talen net als wij vanmorgen mochten luisteren naar de bijbelteksten in verschillende talen. De discipelen zijn vol moed en overgave opgestaan om het te vertellen en om ons aan het denken te zetten. Nu is het aan ons om wakker te worden en op te staan, om de moed en het lef te ontvangen om zelf iets te gaan doen met de geest van God. We hoeven niets speciaals te doen als we maar openstaan om door God zelf wakker gemaakt te worden. En als we daarvoor openstaan dan ontstaat er ruimte om opnieuw die Geestkracht te ervaren, met nieuwe moed en lef te leven, spreken en getuigen als dat nodig is. Daar waar mensen zijn, is Gods Geest tastbaar te vinden, de Geest van God aan alleman geschonken, klaar om opgediept en geactiveerd te worden. Om ons in vuur en vlam te zetten.

19 JUNI

OPDRACHT EN BELOFTE Door IB

Voorganger: Hans Baas Vanochtend staat de lezing uit Mattheus 28:16-20 centraal. We kijken terug op Pasen, Hemelvaart en Pinksteren en zien hoe mensen na de opstanding van Jezus steeds weer op Jezus reageren: geschokt, vol twijfel, vol eerbied en ontzag. Soms kunnen wij ons ook niet helemaal op ons gemak voelen als we Jezus ontmoeten. Waar we dat dan doen? In de dienst, in de ontmoeting met andere mensen, in de stilte van onze huiskamer... Soms blijven we liever op afstand. Maar Jezus komt dichterbij. Zoals in dit gedeelte ook beschreven staat: Jezus zélf gaat naar de discipelen toe en gaat zélf in hun midden staan, hoe ongemakkelijk ze zich ook voelen in zijn aanwezigheid. Vervolgens nodigt Jezus de discipelen uit dezelfde beweging te maken naar andere mensen toe, tot ver over grenzen heen. Persoonlijk vind ik dat een spannende uitnodiging. Durven wij onze eigen grenzen te doorbreken en de ander te naderen met de boodschap van Jezus, ook als we – of de ander – zich minder op zijn gemak voelt? Durven we in het midden te gaan staan? Persoonlijk voel ik me bij een landgrens altijd wat minder op mijn gemak. In Europa kennen we het steeds minder, maar ik herinner me nog goed hoe ik van top tot teen bekeken werd en streng gecontroleerd werd op mijn reis naar Israel. Dat is het gevoel dat het naderen van een grens geeft, een ongemakkelijk gevoel, alsof je even al je zekerheden los moet laten op weg naar het onbekende. Het is een thema op zich, deze uitnodiging van Jezus om de grenzen voorbij te trekken om mensen te bereiken met het goede nieuws. Waar liggen onze grenzen? Durven we ze op te zoeken en zelfs voorbij te trekken om de mens voorbij die grens in de ogen te zien?

7


Crossroads in Silo door ds.Willemijn Bakkes Om 16.30 uur op zondagmiddag 26 juni kwam XRR Utrecht voor de eerste keer bijeen in de Baptistenkerk Silo. XRR, dat betekent Crossroads, is een kerk van en voor jonge mensen in en rond een grote stad. De steden Rotterdam, Den Haag, Amsterdam en Amstelveen kennen deze kerk al vele jaren. Amstelveen is inmiddels al zo groot geworden dat zij 3 diensten per zondag houden. Wat XRR als community samenbindt, is het geloof in Jezus, en het verlangen om hier op een eigentijdse en dynamische manier invulling aan te geven. Crossroads Utrecht wil een kerk worden waar mensen die normaal niet naar de kerk gaan hartelijk welkom zijn! Je bent van harte welkom om je moeilijke vragen te stellen, en eens te ervaren wat het geloof inhoudt. Ook wil deze kerk op een positieve manier betrokken zijn bij Utrecht. De diensten van XRR worden in het Engels gehouden omdat daar behoefte aan is. Veel buitenlandse werknemers en studenten die de Nederlandse taal niet eigen zijn, spreken in de regel wel Engels. Deze zondag heb ik ook de dienst bijgewoond uit nieuwsgierigheid, maar ook omdat ik graag op z’n tijd een worship-dienst bijwoon. Er werden lofprijzingsliederen gezongen die goed te volgen waren via de beamer; één van de leiders heette iedereen welkom en legde de opbouw van de dienst uit. We lazen het laatste deel uit Matteüs 28, de uitzending van de leerlingen en gingen daarna in groepjes uiteen met de opdracht:’Maak je aan de ander bekend, wat brengt jou hier in de dienst en waar zou je voor kunnen bidden als groepje’. Er was een open sfeer en ik kreeg de indruk dat iedereen, of in ieder geval de meeste jonge mensen, bekend waren met Crossraods. De meeste aanwezigen wonen in Utrecht maar gingen tot nu toe naar Amstelveen. Zij zijn nu van plan om in Utrecht naar XRR te gaan. Boven verwachting waren er heel wat kinderen. Men had gerekend op een tiental kinderen , maar het waren er 24! Na de dienst werd er gezamenlijk gegeten en wij konden met de diverse ‘keukens’ kennis maken. Een jong echtpaar uit India had gekookt en er waren verrukkelijke maaltijden uit Zuid-Afrika. Een ware verwennerij. 31 juli is de volgende dienst van Crossroads.

8

REGELRECHT JULI/AUGUSTUS 2011 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ! ! ! ! ! !

EEN SAMENVATTENDE TERUGBLIK

Credo in Silo Vier zondagsgesprekken. Door HAB Geloven – wat doe je als je dat doet? Deze vraag stond centraal in de vier zondagsgesprekken die we in het afgelopen halfjaar met elkaar gevoerd hebben. De vraag is opgesplitst in verschillende deelvragen. Wat doen we als we samenkomen en bidden, belijden en dopen, brood en wijn delen. En wat doet het met ons? Kortom, wat geloven wij in Silo? Een samenvattende terugblik op de diensten en de gesprekken.

Gemeente als belijdenisgemeenschap Geloven is uitdrukking van vertrouwen in God. Niet via regels te verkrijgen, wel in regels uit te drukken, met als grondslag de ervaring en van Gods liefde.

Op de eerste Credozondag in februari neemt ds. Piet Brongers ons mee in het gesprek over geloven en belijden. Dat gesprek kunnen we op verschillende niveaus voeren. Met de taal van het verstand (ik geloof dat) en met de taal van het hart (ik geloof in). Een belangrijk onderscheid, want het zijn twee manieren van spreken die niet zonder elkaar kunnen maar die we wel van elkaar moeten onderscheiden. Welke taal spreken wij in 9

Baptistengemeente Silo onze diensten en samenkomsten over geloven en belijden? En in welke taal zijn statuten en reglementen gevat? Geloven en belijden gaat niet via formele regels. Maar het is wel in regels uit te drukken, met als grondslag: de ervaring van Gods liefde. Een kerkgemeenschap kan niet zonder die individuele belijdenissen, die persoonlijke geloofservaringen. Als ze dat wel doet, dan ligt de aandacht meer op dogma’s en geloofsopvattingen dan op herkenbare ervaringen. In dat laatste spelen oprechtheid en ontmoeting en liefhebben. Dit is de geloofstaal naar het hart; de persoonlijke belijdenis dat als zodanig navoelbaar en herkenbaar is. De (formele) rest is niet leidend maar volgt, want waar het hart van vol is… De onderlinge gesprekken zijn hogelijk gewaardeerd. Een van de doelen van de Credo-gesprekken is: samen spreken over geloven en over ons geloof. Voor nagenoeg alle deelnemers is dit doel bereikt. Het elkaar de ruimte geven om te geloven wat wij geloven is voor driekwart van de deelnemers bereikt. Kritische noot was dat de gesprekken aan de korte kant zijn, en mede daardoor niet de diepgang hebben die de onderwerpen vergen. Gemeente als tafelgemeenschap In het avondmaal gedenken we de dood en opstanding van Christus. We richten de blik op Christus en zien uit naar Zijn toekomst. Om die naderbij te brengen, zien we om ons heen om te doen wat ons te doen staat.

Op de tweede Credozondag in maart spreekt ds. Wout Huizing over het avondmaal. Samen eten en drinken maakt duidelijk dat je je leven met elkaar deelt, zegt hij. Naast de doop is het avondmaal nadrukkelijk door Jezus ingesteld. Er zijn vijf hoofdlijnen te ontdekken. Wij gedenken. Jezus zegt: doe dit tot mijn gedachtenis. Het avondmaal is een feestmaal van bevrijding dat gevierd wordt te midden van de moeiten van het bestaan. We zien Christus. Hij staat centraal als wij het avondmaal vieren. Brood en wijn verwijzen naar zijn lichaam en bloed. Maar het zijn ook de tekenen van zijn aanwezigheid. We zien uit naar de toekomst; een toekomst is even wezenlijk als het verleden. We zien omhoog. Bij het avondmaal gaat het om de relatie met God. Het zet je aan tot nadenken over je relatie met God. Je kijkt in je hart en je blikt omhoog. We zien om ons heen. Je zit niet in je eentje aan het avondmaal, maar we vieren het samen. En je zoekt elkaar niet uit, maar wordt aan elkaar gegeven. Het gemeenschapsmaal verhoogt de verbondenheid met elkaar. Dat maakt het avondmaal tot een vreugdevolle, veilige en inspirerende familieaangelegenheid. 10

REGELRECHT JULI/AUGUSTUS 2011 De gesprekken in aansluiting op de dienst zijn weer hoog gewaardeerd. Er is vrij, open en van hart tot hart met elkaar gesproken. De stelling: ‘Het avondmaal is niet ‘de maaltijd van de Heer binnen Silo’ maar ‘de maaltijd van de Heer en als zodanig in beginsel open voor iedereen’. wordt door nagenoeg iedereen onderschreven. Duidelijke en heldere voorwaarden voor deelname aan het avondmaal is voor een handvol mensen belangrijk. meer dan de helft vindt het niet nodig. Verder staat men hier neutraal tegenover. Gemeente als doopgemeenschap Dopen is met Christus sterven en met Hem opstaan tot nieuw leven. Oude opvattingen mogen meegaan in het watergraf. Niet het verleden wordt je nagedragen, maar een nieuwe toekomst wordt geopend.

Op de derde Credozondag in april spreekt ds. Olof de Vries over de doop. Wij baptisten vormen een doopgemeenschap. Dat houdt veel meer in dan dat alle betrokkenen een voor baptisten geldig doopbewijs op tafel kunnen leggen. Waar zit het geheim van geloofsgemeenschap dan wel? Dat zit in Christus zelf. En dat werkt zich in de dopelingen uit doordat zij met Hem sterven en opstaan. Door de doop worden alle mensen, hoe verschillend ook, betrokken op Jezus. Christus is vrede tussen de mensen ( Ef.2:14) ‘Christus is onze vrede, hij die met zijn dood de twee werelden één heeft gemaakt, de muur van vijandschap’ en vervolgens staat in de Galatenbrief (Gal.3, 26-29): U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus bekleed. U bent allen één in Christus Jezus.’ Het geheim van een geloofsgemeenschap is het geheim van Christus, die God en mensen verzoent en die mensen onderling verenigt. Dopen is met Christus sterven en met Hem opstaan tot nieuw leven. Ook je oude opvattingen mogen meegaan in het watergraf in samen met Hem begin je opnieuw. Dat is de belijdenis die er in de doop zit. Het oude heeft afgedaan, in Christus mogen we steeds weer opnieuw beginnen. Ook opvattingen en ideeën kunnen zo gedoopt en vernieuwd worden. Zo wordt én blijft een gemeente een doopgemeenschap. Een Baptistengemeenschap bestaat uit de zichtbare gelovigen die elkaar nodig hebben. Je viert niet in je eentje avondmaal, want Avondmaal is gemeenschap met Christus én met elkaar. En je kunt niet jezelf niet dopen, wij dopen in de naam van Jezus Christus elkaar. Ook geloofsinhoud bepaal je niet uitsluitend zelf, die ontstaat in de gemeenschap. 11

Baptistengemeente Silo Ook nu zijn de gesprekken weer zeer gewaardeerd. Evenals de vorige keren waren onder de deelnemers zowel leden als huisgenoten, vrienden en gasten. Opmerkelijk was dat velen niet van de ander wist of men nu met een lid, een vriend of een huisgenoot sprak. De overgrote meerderheid plaatste zich achter de stelling ‘Ik ben voorstander van een ‘open lidmaatschap’ in Silo, zoals baptisten in andere landen dat ook wel praktiseren.’, een enkeling daarentegen kan zich hierin niet vinden. Gemeente als geloofsgemeenschap De gemeente als plaats waar Gods woord gehoord, gedoopt en gevierd wordt. En omgekeerd: daar waar Gods Woord gehoord wordt, waar gedoopt en avondmaal gevierd wordt, daar is de gemeente van God.

Op de vierde en laatste Credozondag kijken onze voorgangers ds. Willemijn Bakkes en ds. Arjan Noordhoek terug en vooruit. De gemeente is de plaats waar Gods woord gehoord wordt en waar we leren hoe geloof kan worden verstaan en geleefd. Het is de plaats waar gedoopt wordt en we het Avondmaal vieren. De plaats ook waar onze gebeden klinken in het vertrouwen dat ze ook gehoord worden. Als je dit alles omdraait, is het ook waar: daar waar Gods Woord gehoord wordt, waar gedoopt en avondmaal gevierd wordt, waar geleerd en geleefd wordt, waar gebeden en gedankt wordt, daar is de gemeente van God. Het is een gemeenschap van mensen die niet elkaar gekozen hebben maar die geroepen zijn. Zo kennen we elkaar. Waartoe wij geroepen zijn? Tot navolging van Christus, ieder op zijn eigen wijze. En tot meer. Wij zijn geroepen tot profeetschap, want in de gemeenschap kan God door iedereen spreken. En wij zijn geroepen tot priesterschap, tot verantwoordelijkheid voor de gemeenschap. Het is die gemeenschap van belijden en dopen, van bidden en danken, van erkennen en herkennen waarin de gemeente van God steeds weer opnieuw gestalte krijgt. Het is aan ons -Zijn gemeenschap- om te onderzoeken wat dat hier en nu betekent. Met hoofd en hart, dat is: geestelijk en bestuurlijk. Daartoe zijn we de afgelopen maanden met elkaar in gesprek gegaan. Om te ontdekken wat ons nu te doen staat. En daarmee een oprechte, vitale geloofsgemeenschap te zijn. Ook nu zijn de gesprekken weer zeer positief ervaren. In elke groep was het voldoende veilig om openhartig eigen ervaringen, gevoelens en inzichten te delen en respectvol naar die van de anderen te luisteren. De stelling ‘ Een Christusgemeente is niet te herkennen aan verschillende vormen van belijdenis, doop en avondmaal, maar aan de wijze waarop mensen elkaar al dan niet herkennen als kind van God, en als broeder en zuster’ is door nagenoeg iedereen onderschreven. 12

REGELRECHT JULI/AUGUSTUS 2011 Gemeente in gesprek De gemeentegesprekken zijn enorm gewaardeerd, zo bleek uit de reacties en uit de enquêtes. Per zondagsgesprek waren er tussen de 40 en 50 deelnemers. Er zijn gemiddeld tussen de dertig en veertig enquêtes ingeleverd.

De raad heeft het voornemen om in het najaar met dergelijke gesprekken door te gaan. We zitten alleen nog wel te puzzelen op de organisatie ervan, omdat de Zondagsgesprekken een intensieve voorbereiding vragen, van voorgangers, gastvoorgangers en anderen. Dan nog iets over de enquêtes die na afloop van de gesprekken gehouden zijn. Deze zijn geen opiniepeiling naar de opvatting van de gemeente omtrent bepaalde zaken. Ze hebben een ander, tweeledig doel. Ten eerste of wij als organiserend team op de goede weg zitten met de aanpak van deze gesprekszondagen. En ten tweede als indicatie van hoe er onder de deelnemers gedacht wordt over de thema’s die in de Credo in Silo-zondagen aan de orde zijn gekomen. We beschouwen ze dus bepaald niet als een opiniepeiling waaruit we bestuurlijke conclusies trekken. Belangrijke aspecten Allereerst enkele belangrijke aspecten uit de gesprekken. Vrijwel iedereen vond het heerlijk om zo vrij en ongedwongen te kunnen spreken. Tijdens de gesprekken was er veel ruimte voor persoonlijke ervaringen en over het algemeen voelde iedereen zich erg veilig in de groep. De gezamenlijk plenaire afronding is ook door nagenoeg iedereen zeer gewaardeerd. De diensten, met name de eerste drie, boden een goede voorbereiding voor de gesprekken. De vragen en stellingen waren nogal veelomvattend en teveel in aantal. Daarnaast waren ze soms wat abstract en vaag. Het waren vooral waardevolle aanzetten tot een gesprek. Simpel mee eens of oneens doet dan minder ter zake. Dan naar de inhoud. Samen spreken over geloven en het eigen geloof wordt heel belangrijk gevonden. Ook geloofsontwikkeling en geloofsvragen zijn zaken die aan de orde konden komen en ook dat is enorm gewaardeerd. Naast het openhartig met elkaar spreken en uitwisselen is ook het samen bidden en vieren belangrijk. Een groot deel van de deelnemers heeft dan ook liever een open dan een gesloten avondmaal. Een andere bevinding betreft het huisgenootschap. Nogal wat leden van de gemeente voelen zich hiermee wat ongemakkelijk. De reden? Het huisgenootschap maakt onze broeder- en zusterhuisgenoot tot andersoortige gelovigen: weliswaar wel volwaardig 13

Baptistengemeente Silo christen maar nog geen baptist. En daarmee uitgesloten van een volwaardig lidmaatschap. Omgekeerd voelt een aantal huisgenoten zich niet helemaal voor vol aangezien. Voor veel niet-leden tenslotte is het onderscheid lid-huisgenoot kunstmatig dan wel onbegrijpelijk. De raad neemt zich voor hier binnenkort op terug te komen. Tot slot Met de Credo in Silo Zondagen zijn we goed met elkaar in gesprek geweest. Het was verrijkend en bezielend, verhelderend en soms verwarrend. Niet altijd gemakkelijk maar wel altijd waardevol. Laten wij als geloofsgemeenschap in gesprek blijven, met elkaar en met de buitenwereld. En laten wij, op die manier in gesprek zijnde, geloofsgemeenschap blijven; geïnspireerd en inspirerend. ! ! ! ! ! ! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Mooie dromen dromen door ds. Willemijn Bakkes Over een paar weken vlieg ik naar South Caroline in de V.S., naar mijn dochter Carin, haar man Dilan en mijn kleindochter Else. Een ‘droom’ komt uit want Carin verwacht haar tweede kindje dat in juli geboren gaat worden. Ik had daar al enige tijd op gehoopt, erover gedroomd, ook letterlijk, en nu is het bijna zover. Maar wat is dromen eigenlijk? Zijn dromen altijd bedrog of hebben sommige dromen wel degelijk een betekenis? Ik ben ervan overtuigd dat God nog steeds door dromen tot mensen spreekt. Dat gebeurde in het Oude testament met Jacob, Jozef, Jesaja en Daniël. Maar ook in het Nieuwe Testament, zoals in Matt.1-2, waar zelfs vijf dromen staan. Zo krijgt Jozef bijvoorbeeld in een droom opgedragen om Maria tot vrouw te nemen; en worden de wijzen, die terugkomen van het kindje Jezus, op die manier gewaarschuwd om het land te verlaten; God laat Jozef in een droom weten dat hij naar Egypte moet vluchten. Blijkbaar was dit voor God de beste manier om met Jozef te communiceren. In de Bijbel staat: God geeft het zijn kind in de slaap. God kan mensen boodschappen geven via dromen. Dromen lijken soms op visioenen. Ze zijn dan een gave van de Geest, dus van God. Niet alle dromen zijn geloofwaardig. Veel dromen zijn een afreageren van een drukke dag. In de droom wordt alles dan nog eens opnieuw beleefd, waardoor gebeurtenissen beter worden verwerkt. Maar die andere dromen zie ik als een gave van God en ze kunnen een wegwijzende betekenis hebben. "De Heilige Geest kan onbelemmerd werken via de ziel, die zoveel 'eerlijker' is dan ons bewuste ‘Ik’.

14

REGELRECHT JULI/AUGUSTUS 2011 Ik heb ooit eens voor een beslissing gestaan om een bepaalde baan aan te nemen. Als ik me liet leiden door mijn enthousiasme dan zei ik meteen ‘ja’, maar ik wist inmiddels ook dat dat mijn valkuil is. Ik kwam er niet uit en heb de Heer gevraagd mij duidelijkheid te geven. De volgende ochtend had ik twee korte dromen achter elkaar; ze waren totaal verschillend van inhoud en toen ik wakker werd, wist ik niet wat ik hier mee aan moest. Maar die dromen lieten mij niet los en in de middag wist ik het: Mij was duidelijk gemaakt dat ik die baan niet moest nemen. Toen ik mijn beslissing doorgaf, had ik rust en voelde het goed. Later, toen ik vanuit verschillende hoeken geluiden opving over die baan, realiseerde ik me hoe goed het was dat ik ‘nee’ had gezegd. Misschien herkent u dit wel? Ik vind het heerlijk om te dromen en soms gaan ze met me op de loop. Net een boek dat je aan het lezen bent. Maar één droom heb ik al een paar jaar en wat zou het fijn zijn als die uitkomt: Ik droom van een oude, verbouwde boerderij waar ik een aantal kamers heb om gasten te ontvangen. Mensen die rust nodig hebben, even eruit moeten, op adem moeten komen of moeten herstellen van een ziekte. Waar ook een ruimte is voor gespreksgroepen, bijbelstudies, creatief bezig zijn, muziek maken, samen zingen. Waar rondom het huis een paar geitjes lopen, wat kippen , een paar honden en ook een paardje. Ik zie mijn kleindochtertjes daar ook al rondlopen, genietend van het buitenleven en spelenderwijs de Heer mogen leren kennen. Dat is mijn droom.

15


Mijn droom Door OV Ik bevond me in een nogal drukke straat, het was een straat waarin ik me niet erg prettig voelde. Het was er druk, maar dat was het niet alleen. Ook de mensen die ik er tegenkwam stonden me helemaal niet aan. Het waren allemaal van die vreemde figuren, die je niet graag in het duister tegenkomt. Het was een omgeving waar je je als fatsoenlijk burger niet thuis voelt en ook niet hoort te zijn. Het was een drukte van belang in deze straat en ik voelde me steeds onzekerder worden. Ik wilde wel vluchten, maar ja, hoe is dat in een droom. Dat gaat niet altijd zo gemakkelijk. Toch kon ik me losrukken uit een verlamming en met het zweet in mijn handen vluchten naar een deur die op een kier stond. Wat een verschil, met wat ik buiten beleefde en hier zag, met alleen een deur als afscheiding. Het was een prachtige grote zaal, met in het midden een mooie stoel. Het leek wel een koninklijke zetel. Ik dacht, laat ik daar even plaatsnemen om uit te rusten. Dan gaat de deur weer open en tot mijn verbazing komen al die vreemde figuren binnen, die ik buiten ook gezien had en gingen in een kring om de stoel staan. De stoel begon langzaam te draaien en zij die in de kring stonden keken me allen boos aan, met andere woorden wat doe jij daar op die stoel, daar hoor jij niet en ik kreeg weer een onbehaaglijk gevoel. Voor mij als fatsoenlijk burger werd plaats gemaakt in de kring, de koninklijke zetel was weer leeg en ik kreeg een plaatsje tussen twee ongure types. Aan de éne kant een grote kerel met tatoeages overal en aan de andere kant een vrouw die volgens mij ook niet helemaal pluis was. De koninklijke stoel kwam in beweging en in de stoel verscheen een koninklijke gestalte. En de koninklijke gestalte knikte een ieder vriendelijk toe. Het was net of de stoel even stil stond en de koninklijke gestalte ook mij vriendelijk toe knikte en me liet voelen, daar is je plaats. De vrouw naast me kneep in mijn arm, als bemoediging en van die ongure kerel kreeg ik een vriendschappelijke dreun op mijn schouder en toen werd ik wakker. Het was maar een droom . Ja, het was maar een droom. Het gaat je geloofsleven toch beïnvloeden. De hokjesgeest verflauwt en vele oude en vertrouwde normen en waarden moet je loslaten, wat niet altijd even gemakkelijk is. Het kan soms in strijd zijn met datgene waar je heilig van overtuigd was dat het zo hoorde. Om maar een paar te noemen: vrouw op de kansel, kind aan het avondmaal en zo waren er vele kerkelijke aangelegenheden die ik zo in de loop der jaren los heb kunnen laten. Dat kon niet altijd door medegelovigen geaccepteerd worden, waar ik begrip voor heb. Deze droom heeft mij doen veranderen. Ik moest vele vertrouwde overtuigingen loslaten. En er zijn veel Bijbelverhalen anders tot me gaan spreken. Matteüs 22:9 Het koninklijk bruiloftsmaal: ‘Gaat daarom naar de kruispunten der wegen en nodigt allen die gij daar aantreft’ Of Handelingen 10:15 ‘Wat God rein verklaard heeft moogt gij niet voor onheilig houden.’ Dan nog dat lied uit Lofzangen & Gebeden 464: 4 ‘Pelgrims zeg ons, mogen wij ook, met u trekken naar dat land?’ Wat zeg ik dan tegen de melaatse (de uitgestotene) die mij dat vraagt? ‘Zorg maar eerst dat je beter wordt. Dan mag je met ons optrekken?’ Of, kom wees welkom

16


Terugblik Kerkennacht 2011 Door HK Het was mijn eerste raadsvergadering, waar wij het voorstel van het Straatpastoraat om gezamenlijk de Kerkennacht 2011 te organiseren, hebben besproken. Op het moment dat ik het actiepunt naar me toe trok wist ik nog niet wat ik moest verwachten. Nu het achter de rug is, kan ik terugkijken op een geweldig leuk project en ben ik er dankbaar voor hoe wij, als gemeente, samen de Kerkennacht 2011 hebben gevierd. Ik weet niet wat mij het meeste raakt van de Kerkennacht. De ontmoeting met onze gasten heeft ons allemaal geraakt. Uit alle enthousiaste verhalen van broeders en zusters die de Kerkennacht hebben ervaren viel het op dat er een geweldige band was ontstaan. Een betrokkenheid bij elkaar die gevoed werd door zorgzaamheid en respect. Het was ontroerend om te zien hoe onze gasten zich thuis voelden. Ook de gasten die alleen voor het eten kwamen voelden zich vrij en waren dankbaar en blij met onze inspanningen. De ontmoeting met elkaar als Gemeente van God was ook heel bijzonder. De Kerkennacht was een geweldig samenspel van talenten, gaven en persoonlijkheden. De gastvrijheid was duidelijk voelbaar en het was een goede getuigenis van wat wij geloven en hoe wij als Christenen, en als Baptistengemeente Silo in de wereld staan. Deze ervaring is voor een ieder heel bijzonder geweest. We hebben elkaar ontmoet en ervaren op een andere manier dan gebruikelijk. We hebben samen gebeden, gesproken, gezongen, geluisterd, gegeten, geslapen, en elkaar ’s-ochtends vroeg, nog voor het eerste kopje koffie, in de ogen gekeken. Samen hebben we onze liefde voor God aan anderen laten zien! Gezegend is de band Die ons aan God verbindt. De eenheid groeit vanuit Zijn hand waar elk genade vindt.

17


Droom maar lekker verder Door Victor H.A. Wildeman Als ik met een minibusje vanuit de stad naar ons appartement in een buitenwijk van Kampala ga, kom ik langs een winkeltje met de volgende tekst op de muur: "Dreams are nice, but our realities are better". Reclame, maar toch. Eind vorige week zat ik te praten met de directeur van het Ugandese Gevangeniswezen over wat hij nog allemaal voor wensen heeft. Zegt hij: Dromen? Daar heb ik niets aan, ik moet zonder geld en zonder middelen mijn doelstellingen zien te halen!" Eén van 'onze jongens' in de gevangenis vertelt me dat hij zo wordt geplaagd door dromen en dat hij nauwelijks nog durft te gaan slapen. Drie keer in een paar dagen tijd hoor ik iets over dromen. "Is dromen iets voor ons Westerlingen?", zit ik te dromen. Willen ze in Uganda niet dromen, of zijn ze daar te praktisch voor? Vandaag is vandaag en morgen zien we dan wel weer, eerst vandaag overleven. Een huis wordt neergezet, maar onderhoud, ho maar. Alleen kijken naar de korte termijn. En als het regent dankt iedereen de Heer, nou kom daar in Nederland maar eens om, dat doen wij hoogstens voor de zon. Verschil in cultuur, verschil in religie, of verschil in rijkdom? Dus maar een beetje op onderzoek uit: Waarover dromen Ugandezen? "Een 'witte' vrouw, een auto om een taxibedrijfje mee te beginnen, een baan, naar Europa vertrekken!" Het een is

18

nog minder haalbaar dan het ander, nog afgezien van de wenselijkheid en de mogelijkheid dat zo'n droom in een nachtmerrie eindigt. Zijn hun dromen dan zo verre van realistisch en meestal vooral materialistisch van aard? Als ik aan vroeger terugdenk aan de weken voor Sinterklaas waren het vooral de blaadjes van de speelgoedwinkels die dag na dag doorgeploegd werden. Dus enig materialisme is mij van jongs af aan ook niet vreemd. En als ik terugdenk aan mijn verlanglijstjes, dan waren die net zo weinig realistisch als de dromen van de Ugandezen die ik er naar vroeg. En waar droom ik zelf nu in de herfst van mijn leven over? De basis hygiëne in 'onze' Kigo gevangenis verhogen, stromend water, water zuiveren, een gevangenisziekenhuisje met bedden in plaats van mensen die op de vloer liggen, mensen in de gevangenis eindelijk naar school laten gaan, mensen beter de gevangenis laten verlaten dan dat ze er gekomen zijn. Niet als verandering, maar als verbetering. Ik heb in de gevangenis een Ugandese naam gekregen: 'Musana', zonlicht, omdat Second Chance Support licht in de duisternis van de gevangenis brengt. "Droom maar lekker verder", hoor ik velen om mij heen zeggen. En toch, ik geloof dat het jullie samen met mij gaat lukken. En dat droom ik niet; ik weet het (bijna) zeker!


IMPRESSIES VAN EEN WEEK CUBA door Arjan Noordhoek

Wachten en werken in gemeente en gevangenis Op 20 juni kwam ik terug van een week Cuba. Uitgenodigd om te spreken voor lekepredikers en predikanten, die daar in gevangenissen pastoraal werk gaan doen. Ik heb de organisatie en situatie van ons Justitiepastoraat kunnen uitleggen, maar meer dan ooit besef ik, hoe rijk en vrij ik ben, door in een ander werelddeel te leven en te werken. Met de gewone Cubanen Het begint al direct na aankomst: wachten op controle, ik moet mijn koffer helemaal uitpakken, want zoveel cd’s erin , dat zal wel zijn voor smokkel of handel. Ik leg uit dat die bedoeld zijn voor mijn collegapastores, ‘capellanes’ die werken in de gevangenis. Dat laatste woord maakt de douanevrouw alleen maar strenger, maar een jonge douaneman zegt zachtjes tegen mij: yo soy metodista, ik ben ook gelovige. Met mijn speciale religieus visum mag ik verder, niets wordt in beslag genomen. De vijf pakjes aspirines (die ‘mijn jongens’ wilden geven aan gedetineerden op Cuba) hebben ze gelukkig niet gezien. Ik word opgehaald en hartelijk ontvangen door mijn baptisten collega Paco Rodes. Hij was in 2009 in Utrecht met zijn muziekgroep Agua Viva. Hij is een seniorgeestelijke van 68 jaar, mentor van velen op Cuba en een groot organisator, nu ook van een cursus voor gevangeniswerkers uit diverse kerken. We stappen in een gammele oude auto, die met losse draden gestart wordt, geen riemen heeft en er is niets op het dashboard dat werkt. Mijn gebed voor behouden aankomst begint hier, we gaan naar de stad Holguin, en vandaar naar de kustplaats Gibara, waar de conferentie is. Deze auto is een voorbode van wat me deze week te wachten staat: onzekerheid of iets aankomt, of iets op voorraad is, of het werkt, en of er wel geld is. De bestelde T-shirts, die we de pastores wilden geven, zijn ook nog niet aangekomen. De auto’s en bussen met airco zijn voor de rijken. De gewone arbeider gaat collectief op open vrachtwagens naar het werk, voor kleine ritten is er de fietstaxi,

19

Baptistengemeente Silo vaak gereden door een student of een afgestudeerde jurist of accountant die wat moet bijklussen voor het brood op zijn plank. Klassenloos is Cuba allerminst. Deze week zal ik doorbrengen bij de gewone Cubaan en niet als een rijke toerist. Geen airco en geen alcohol Het is extreem warm (35 graden). Mijn gastvrouw Rosario, vrouw van de Quaker-predikant van Gibara, verontschuldigt zich regelmatig dat ze geen airco heeft, maar met een werkende ventilator hou ik het goed uit. Ook in de grote zaal van het Quakercentrum is geen airco, maar de vreugde van de deelnemers, veelal uit pinkstergemeentes, is er niet minder om. De handen gaan al bij de openingsbijeenkomst hoog in de lucht en er wordt gedanst bij de samenzang. Getuigenissen van bekeerde exgedetineerden, die nu zelf pastoraal werker zijn, maken diepe indruk op mij. Zoals van Eriberto, eerst 4 jaar in de USA in het gevang na een roofoverval (als vluchteling was hij platzak) en daarna uitgeleverd en nog eens 10 jaar bajes op Cuba. Daar werd hij door dominee Tony van de 2e Baptistenkerk van Santiago de Cuba bezocht en bekeerd, en hij is nu zijn naaste medewerker. Hij wilde persé met mij op de foto en bood mij zijn cd aan, met eigen zang en getuigenissen voor de jongens in de bajes. Hij wil niets liever dan met hen schrijven over Jezus en dat ze de alcohol moeten laten staan. Aan het eind van deze cursus zal hij, net als dominee Tony, Eriberto, Arjan en pastor Tony een diploma krijgen. Workshops en lezingen Het programma van de eerste dag is gevuld met bijbelstudie over ‘Vergeving en Verzoening’. Maar ook geeft de psycholoog Otto van de universiteit van Santiago les over motieven van gedrag en (mogelijk wat al te snelle) bekering. Ik zie de weerstand van sommige pinksterbroeders, maar zijn innemende persoon en dat hij ook gelovige is, maakt zijn inbreng voor hen acceptabel. Paco Rodes houdt zelf ook inleidingen over oecumenisch en evangelisch samenwerken. Ik probeer de workshop ‘Message and Ministry’ mee te doen, maar ben wel erg afhankelijk van vertalers. Ik spreek geen spaans en het cubaanse dialect maakt het er niet gemakkelijker op. Woensdagochtend staat mijn bijdrage aan de conferentie gepland. Het is mij wel duidelijk geworden dat de scheiding van Kerk en Staat bij ons een totaal andere opzet van het justitiepastoraat heeft opgeleverd dan de situatie nu op Cuba. Een aanstelling als ambtenaar met salaris en de benoeming als ambtsdrager door een kerk geeft basis voor geïntegreerd én onafhankelijk werken. Op Cuba is er geen aanstelling of salaris voor dit werk, alles is hier op vrijwillige basis, op kosten van de kerk. Directies van het gevang zijn allang blij met goede aandacht voor de ‘prisioneros’. Ook als dat door 20

REGELRECHT JULI/AUGUSTUS 2011 lekeprekers of bekeerde boeven gebeurt. Ze kunnen geen zware eisen stellen aan vrijwilligers: er is geen geld voor en ze zien de diepe motivatie van de ‘hermanos christianos’. Tot nu mochten alleen Quakers met een anti-geweldsprogramma les geven binnen de muren, als het niet over geloof zou gaan. Daar is nu verandering is gekomen, hele teams van predikanten, evangelisten en leken mogen nu bijeenkomsten organiseren. Het diploma van deze cursusweek is voor hen een betere basis om binnen de muren te kunnen werken. In elk geval is hier op Cuba geen concurrentie van 6 (!) andere denominaties zoals bij ons, die een aanbod van geestelijk verzorging hebben. Ik leg de tekst uit Hebreeen 13:3 ‘gedenk de gevangenen, alsof je met hen een gevangene bent’ zo uit zoals ik mijn eigen werk ervaar: niet boven de gedetineerden staan vanuit een betere morele of maatschappelijke positie, maar in dit werk altijd bewust van de grote kansen die ik zelf kreeg in opvoeding, scholing en sociale positie. En dat iedereen kan vallen, dat ongelukken ondanks alles gebeuren en een mens altijd meer is dan de som van Ds. Paco Rodes, Arjan en vertaler ds. Elm er zijn goede én slechte daden. Steeds gericht op samenwerking (correlatie) met de pastorant bij het zoeken en vinden van zin van het (jouw) leven, ook al zitten daar breuken en deuken in. Na afloop krijg ik veel vragen over mijn verhaal over de ‘after-care’ van Exodus Nederland, zowel van hun nazorghuizen als van hun vrijwilligersorganisatie. Het is een droom om hier ook dergelijke huizen op te zetten. Vooral de Heilsofficier heeft dat plan, maar ook hier ontbreekt het geld. Ik merk dat er wel veel aandacht vanuit de kerken is voor de families van de gedetineerden, een teken dat de samenleving hier veel meer nadruk legt op ‘communidad’ dan wij dat doen. Dat blijkt ook wel bij de workshop op donderdag over Justitia Restorativa (herstelgericht pastoraat). Daar is men hier ver mee. Door niet na, maar tijdens de detentie contact te leggen met slachtoffers. Zo kan samen met de daders, als dat gewenst is, een dialoog starten over de consequenties van hun daden en mogelijke verplichtingen na hun straf. Een openlucht workshop

21

Baptistengemeente Silo Met diploma op het podium Op de laatste dag (vrijdag), de dag van de diploma-uitreiking, wordt nog volop aandacht gegeven aan de Ethische Code. Met veel passende bijbelteksten erbij wordt opgesomd dat een onberispelijke levenswandel en een groot geloof met bijbehorend levend getuigenis de basis is voor toegang en uitoefening van deze ‘mission’. Maar dat niet zonder noodzakelijke competenties, met integer en professioneel optreden, zowel naar de ‘inmates’ als naar autoriteiten en de collega’s. Concreet wordt genoemd dat nette kleding en geen alcohol drinken daar bij hoort . Ik ben onder de indruk van de diepe motivatie en inzet van deze eenvoudige mensen, die dit werk naast hun gemeentewerk doen. Ze ontvangen een gering basissalaris, net zoveel als een paar schoenen kost op Cuba. Zij zijn dus ook afhankelijk van bijklussen en giften van de gelovigen van hun gemeenten, sommigen hebben zelfs drie standplaatsen. De diploma-uitreiking is een groot feest, sommigen krijgen voor het eerst van hun leven een papier dat met trots opgehangen kan worden. Dominees naast lekeprekers op het podium, het ontroert me om deze blijdschap te kunnen meezingen en meevieren.

Blijdschap bij de uitreiking van de diplom a’s

Bij het afscheid geven velen mij een briefje in handen, met dank dat door mijn aanwezigheid deze week een ‘conferenzia internationale’ geworden is. Dat ze nu ook ‘hermanos familias’ overzee hebben en dat zij ooit daar ook hopen te komen.

Altijd met hun adres en email, als ze dat al hebben, om toch contact te houden, hen niet te vergeten, voor hen te bidden. Mannen en vrouwen drukken mij tegen de borst, er wordt veel aangeraakt en gezoend (bij vrouwen nooit meer dan één kus, mannen drukken hun wang tegen elkaar aan). Achterhaalde ideologie Gelukkig is er niet veel tijd om in een groot gat te vallen na zoveel warmte en hartelijkheid. We gaan op reis per auto naar Matanzas. Een rit van 800 km wordt in één dag afgelegd in een bus van de Quaker-kerk mét airco. Onderweg worden veel betalende lifters meegenomen om uit de kosten te komen. Ik zie dat de vredes-Quaker-dominee Ramon dus ook zakenman 22

REGELRECHT JULI/AUGUSTUS 2011 en bijklusser is. Onderweg grote borden langs de weg met ‘Heroés por el Humanidad’ of zelfs ‘Strijden of sterven voor het Vaderland’. Na 5 dagen eten van alleen rijst en bonen, stroom die uitvalt als het regent en gebrek aan drinkwater, krijg ik sterk de indruk dat de strijd en het heldendom van de Cubaan vooral gaat om de jacht naar noodzakelijke spullen en eten voor zijn eigen gezin. En dat de ideologie van het land een achterhaalde is. Cuba wacht. Het wacht niet alleen in de dagelijkse rijen voor de supermarkt, of langs de weg als lifter voor vervoer. Het wachten, als levensstijl en als noodzaak, is volgens mij gericht op betere tijden met meer economische vrijheid voor de gewone man. Ondertussen werken vooral de kerken heldhaftig aan ‘communidad’, gemeenschap waar voor hen vanuit de basis van hun bijbel en hun geloof ook de criminelen in het gevang deel van uitmaken. Zaterdag laat Paco mij het Protestants Theologisch Seminarium van Matanzas zien, waar verschillende kerken hun opleiding voor geestelijken samen doen. De methodisten zijn er onlangs uitgestapt, omdat ze niet willen praten over vrouwen als voorganger en homo’s die willen trouwen. De sfeer is er open en hartelijk. Ik bewonder het labyrint van Chartres, dat daar is aangelegd door de theologe Wil Arts, lid van de Domkerk, die daar samen met haar man 6 jaar heeft gewoond en les gegeven. Te gast bij de Baptisten Zaterdagavond ben ik eregast in een arme baptistenkerk, die haar 11-jarig bestaan viert. De voorganger van deze ‘Iglesia Bautista Fraternidad’ was afgelopen week mede-cursist en vroeg mij als attractie te komen zingen, als kado voor zijn kerk. Gelukkig had Wil Arts een spaanse vertaling van het lied ‘Abba Vader’ voor mij gemaakt, het is morgen vaderdag op Cuba. Wie weet waar Holland ligt? Niemand dus. De gemeente van 30 man (vooral vrouwen) in hun witgeschilderde garage is dankbaar, en iedereen krijgt bij grote uitzondering ijs toe. Daar zie ik Harry en Gerardo, beiden van de muziekgroep Agua Viva, die in 2009 zowel in de Silokerk als in de tbs-kliniek in Almere optrad. We vallen elkaar in de armen, ik voel tranen, maar we houden het droog, we transpireren al genoeg. Het is bijna 40 graden in deze garage met witte plastic stoelen, met veel kinderen en vrouwen. De mannen zijn veelal naar Havana om geld te verdienen en kwamen soms niet terug. Vaderdag met een donker randje dus. Zondag is alweer mijn laatste dag , preken en zingen in de First Baptist Church van Matanzas, de kerk waar Paco Rodes vele jaren voorganger was. Hij introduceerde mij als collega en vriend, verbonden door ‘dezelfde passie voor gemeente en gevangenis’. Na het aanbieden van de kaars van Silo, aangestoken in de dienst van afgelopen Pinksteren, kreeg ik van voorganger Orestes een handgemaakt kanselkleed om mee terug te nemen. 23

Baptistengemeente Silo Ik koos voor mijn preek Johannes 4, over het Levende Water (Agua Viva!) dat Jezus aanbood aan de Samaritaanse vrouw. Ik vertelde over de sleutels die ik 35 jaar geleden kreeg om in het huis van bewaring in Utrecht te gaan werken en die ik 10 jaar geleden van de Baptisten van Utrecht kreeg om in deze kerk voorganger te worden. Sleutels krijgen om een taak te gaan doen, zoals de niet perfecte Petrus die kreeg. Vragen om geholpen te worden en mee te gaan helpen, zoals Jezus vroeg aan de vrouw bij de waterput, dat zijn de voorwaarden voor het Levende Water, dat vrij maakt. Ik vroeg de kerk van Matanzas namens Jezus om een open deur te hebben voor exgedetineerden door hen met liefde te vragen deel te nemen aan de lofprijzing aan God en met hen samen te leven als ‘hermanos’ in de gemeente van Christus. Gezien de liefdevolle aandacht die werd gegeven aan de vaders in de dienst (Vaderdag) waarvan sommigen een strafblad hebben, zijn de Cubanen flink op weg om voor nederlandse kerken een voorbeeld te zijn. Zo wachten zij op betere tijden en wij… waar wachten wij op?

Vaders naar voren in First Baptist Church van M atanzas, Cuba

Arjan Noordhoek is voorganger van de Baptisten Gemeente Silo en geestelijk verzorger in het Pieter Baan Centrum Utrecht en de Oostvaarderskliniek in Almere

24


Impressie van de Algemene Vergadering in Hardegarijp Door Bert Middelkamp Lid van de Unieraad Er moet meer steun komen voor kleine gemeenten, de Uniecontributie mag nog wel stijgen en de Unie heeft verkering! Deze ontwikkelingen en nog veel meer waren te horen tijdens de Algemene Vergadering van onze Unie op 20 en 21 mei in Hardegarijp. De gemeente Noordbergum was onze gastheer en had alles keurig geregeld voor de ontvangst van de ruim 100 afgevaardigden en daarbij vele gasten. Vrijdagavond was er een bijzondere dienst en Avondmaalsviering, waarbij de jubilea van de gemeente en Friese Bond werden gevierd, met aansluitend een geweldig concert van Martin Brand. Dienst en concert zijn opgenomen door de ‘Zendtijd voor Kerken’ en worden op 19 juni uitgezonden. Op vrijdagmiddag en zaterdagmorgen werden de vergaderblokken afgewisseld met diverse workshops, waarbij kon worden gekozen uit ‘Gemeente-een veilig huis’, ‘Toekomstig voorgangerschap’, ‘Bezield door geloof’, ‘Inter-generatief kerk zijn’ en ‘Schuldhulpverlening’. Uit de reacties bleek wel, dat deze onderwerpen goed aansluiten bij wat er in de gemeenten leeft: er werd veel gereageerd en gevraagd om meer informatie te sturen. De beschikbare tijd was eigenlijk te kort, maar de organisatie zorgde er toch voor dat er op tijd werd afgesloten, omdat aansluitend de maaltijd al weer klaar stond. Tijdens de vergaderblokken kwamen allerlei zaken aan de orde. De jaarverslagen van de Unie en vele geledingen werden vastgesteld. Over het financiële verslag waren er op zich ook geen twijfels, maar omdat de accountantsverklaring en de balans niet tijdig waren verzonden, werd de formele goedkeuring uitgesteld. Bij de evaluatie van het meerjarenbeleid werd gevraagd, wat het meest belangrijk was in de gemeenten: de Eredienst, het Gebouw, het Missionair gemeente-zijn, het Jeugdwerk of het Diaconaat. In de zaal werden spontaan reacties op die stellingen gevraagd, ook toen de vraag vervolgens werd omgekeerd. ‘Het gebouw’ bleef echter het minst scoren, want we willen vooral ‘Missionair gemeente-zijn’. De voorstellen over ‘fonds ondersteuning kleine gemeenten’ en ‘pilot interim-voorgangers’ leverden veel stof tot praten. In principe stond men wel achter dat idee, maar de vraag werd opgeworpen of de financiering voldoende was. Ter vergadering werd nog een aanvulling geregeld uit de algemene reserve, zodat meer gemeenten geholpen kunnen worden. Op de AV werd ook een nieuwe brochure uitgedeeld, waarin al deze regelingen zijn opgenomen, samen met de andere mogelijkheden op het gebied van ondersteuning en gemeenteopbouw. De ‘gespreksnotitie over fondsenwerving’ had mede als achtergrond om de Unie betaalbaar te houden. Maar uit een indicatieve peiling bleek, dat de afgevaardigden toch eerder zouden kiezen voor verhoging van de Uniecontributie, dan voor alternatieven zoals vaste bijdragen van vrienden, schenkingen vragen of fondsen werven. Men vond het wel een overweging om activiteiten meer kostendekkend te maken en sommige ambities moeten dan maar worden bijgesteld om kosten te besparen. In het AV-boek stond ook een tussenrapportage van de ‘Commissie Interkerkelijke Samenwerking’, die de mogelijkheden heeft geïnventariseerd voor samenwerking met

25

REGELRECHT JULI/AUGUSTUS 2011 andere gemeenten en organisaties. Bij de toelichting daarvan werd verteld, dat de ABC-gemeenten heel positief hebben gereageerd. Hun ledenvergadering van ‘onafhankelijke baptisten’ heeft direct ingestemd met een fusie. Ter vergadering werd deze onverwacht spontane reactie vergeleken met een ‘huwelijksaanzoek’. Maar onze Unie is nog niet zo ver: wij willen liever eerst een tijdje ‘verkering hebben’ om elkaar nog wat beter te leren kennen. Verder hoorden we van de ‘Commissie Onderzoek Pensioenen’, dat de overdracht naar PGGM goed is verlopen, maar dat de bescheiden betaling in het verleden toch de basis blijft en nu niet meer gerepareerd kan worden. Verder werd er na uitwisseling van wat vragen en ideeën ingestemd met het voorstel om twee Algemene Vergaderingen per jaar te blijven houden, die dan doorgaans echter maar één dag zullen duren omdat er dan meer mensen blijken te kunnen komen. Dan heeft Noordbergum dus geschiedenis geschreven met deze laatste twee-daagse AV, die we ons zullen blijven herinneren als gastvrij, gezellig en goed georganiseerd.

VANUIT DE UNIE Opening seminariumjaar In Het Brandpunt in Doorn wordt zaterdag 10 september het 54e studiejaar van het Baptisten Seminarium geopend. De bijeenkomst duurt van 15.30 tot 17.00 uur. Als thema is dit jaar gekozen voor: 'Geloofwaardige gemeente - Gemeenteopbouw in baptistisch perspectief'. Drs. Eduard Groen, docent Praktische Theologie en Gemeenteopbouw, zal een college geven over dit thema. Hij is tevens de auteur van het gelijknamige vierde deeltje van onze Baptistica-reeks dat deze zelfde middag zal worden gepresenteerd. Op het programma staat verder onder meer een feestelijke diploma-uitreiking. Belangstellenden zijn van harte uitgenodigd hierbij aanwezig te zijn. Aanmelden kan bij het Uniebureau via [email protected] of 0342-712457. Meer informatie: www.baptisten.nl. Wilt u het werk van de Unie ook meenemen in uw gebeden?

DANKJEWEL!! Veel van onze lezers hebben de Regelrecht enquete ingevuld en aan de redactie gestuurd. Wat geweldig dat jullie allemaal zoveel moeite hebben gedaan om ons te laten weten wat jullie van Regelrecht vinden en welke suggesties en ideeën jullie nog voor ons hebben. Dank voor jullie inzet. We gaan de komende tijd met alle antwoorden aan de slag en laten in de volgende Regelrecht graag meer horen over de uitkomsten.

26


DIENSTEN Datum 3 juli 10 17 24 31 7 aug 14 21 28 4 sept 11

AANVANG 10.00 UUR

Voorganger ds. Willemijn Bakkes Avondmaal Jaap Boeschoten ds Arjan Noordhoek Hans Baas ds. Arie de Boer ds.Willemijn Bakkes Avondmaal Hans Baas ds.Willemijn Bakkes ds.Arie de Boer Jaap Boeschoten Avondmaal ds. Willemijn Bakkes ds Arjan Noordhoek Startzondag

Begeleider

Medewerking

1e collecte

Willem Jan Stuut Tim Borgdorff Peter Spreeuwers Willem Jan Stuut Tim Borgdorff Peter Spreeuwers

Silo Combo

Willem Jan Stuut Tim Borgdorff Peter Spreeuwers Willem Jan Stuut

Silo Combo

Tim Borgdorff

Silocantorij

Diaconie Silo USSK Zending: THR-fonds

CSC Oeganda SDB Noodfonds

Diaconie: Silo

27


AGENDA zo di do zo di di di

10 juli 12 juli 14 juli 14 aug 16 aug 30 aug 6 sept

11.30 17:45 20:00 11.30 17.45 20.00 20.00

Gebedsgroep in Silo o.l.v. Willemijn Bakkes Eetgroep Repetitie Silo Combo Gebedsgroep in Silo o.l.v. Willemijn Bakkes Eetgroep Repetitie Silocantorij Repetitie Silocantorij

INFORMATIE Eetgroep (wijkavond Noord West) Eens per 4 weken op dinsdagavond Wijkavond Zuid Oost

Eens per 4 weken op woensdagavond.

Wijkavond Noord Oost

Eens per 4 weken.

Silo Cantorij

Eens per twee weken op dinsdagavond.

Silo Combo

Elke tweede donderdag van de maand

KOPIJ Uw bijdrage aan Regelrecht is van harte welkom. Wij ontvangen uw kopij graag uiterlijk woensdag 24 augustus 2011. Emailadres: [email protected].

GIRONUMMER VAN DE GEMEENTE Giro 101892 t.n.v. Baptistengemeente Silo te Culemborg

REGELRECHT. Dromen over de toekomst. Baptistengemeente Silo ZOMERNUMMER

Recommend Documents