Redactie. Medewerkers. Lay-out

Redactie Annick Van Petegem, Maryleen Verhavert

Medewerkers Tom Billen, Marleen Christiaens, Aleidis Derynck, Françoise Feys, Wim Heylen, Ilka Joly, Jos Maes, Katleen Poppe, Hanne Vandenbossche, Sarah Vanderwaeren, Lut Van Steen, Bruno Vantomme, Annelies Verbanck, Elien Verhaegen, Thomas Verhaegen, Carla Verhoelst

Lay-out Annick Van Petegem

januari 2015 — Paridaensinfo 1

In dit nummer

2

Editoriaal

3

Fata Paridana, de start...

4

Schrijf ze vrij

6

Een warme afsluiter van het eerste trimester

7

Congo dankt Paridaens

8

De tweedaagse van het eerste jaar in La Foresta

9

Op expeditie naar de Kesselberg

11

Het tweede jaar in Zeeland

12

Honger

14

Alfa en bèta, de perfecte match!

15

Fotoreportage van de tweedaagse van het vijfde jaar

16

Het zesde jaar naar GHB

18

Opfrissing van de bib

19

Een popkoortje in Paridaens?

20

De wiskunde-olympiade

20

Unified Basket

21

Sportweetjes: veldloop, schaatsen, volley

23

Activiteitenkalender

25

Personalia van de Oud-leerlingenbond

27

Een oud-leerling op de praatstoel: Laetitia Tilliet

28 januari 2015 — Paridaensinfo 1

Beste ouders

Gewoontegetrouw krijgt u van ons wat nieuws uit de school. U weet ongetwijfeld aan welke activiteiten uw kind deelnam. Maar u verneemt misschien ook wel graag wat er in de andere jaren op het programma stond. U vindt de kalender van alle activiteiten op pagina 25. Voor de rest bezorgen u we u in deze aflevering achtergrondinformatie, enkele getuigenissen en vooral veel foto’s over wat het voorbije trimester ons bracht. We starten met een aantal verslagen over schoolactiviteiten die door de leerlingenraad georganiseerd werden, daarna vindt u een verslag van activiteiten per jaar en de laatste pagina’s zijn voorbehouden aan de oud-leerlingenwerking van de school. De oud -leerlingenbond zorgt elk trimester voor personalia en voor een interview met een oudleerling. Het is fijn te weten dat onze oud-leerlingen hun weg in het leven vinden én dat ze mooie herinneringen overhouden aan hun schooltijd.

Veel leesplezier!


3

Team ‘Hart voor’ van de leerlingenraad is het team dat zich inzet voor solidariteit op school. Deze leerlingen organiseren voor de tweede keer de sociale actie, waarvan de opbrengst naar het goede doel gaat. Uit 19 interessante projecten, die leerlingen ingestuurd hadden na een warme oproep van het team, kwam “The Bochabela String Orchestra & Violet” uit de bus. Samen met het Leuvens strijkersorkest Violet zullen de leerlingen van onze school dus dit jaar geld inzamelen voor de arme kinderen uit de Townships van Zuid-Afrika. Zo creëren zij de kans om hen kennis te laten met muziek als ontsnapping aan de soms harde realiteit… Maandag 12 januari gaf het team het startschot van de sociale actie. Tijdens die voorstelling konden leerlingen kennismaken met het project. De enthousiaste dirigenten Greet en Aag namen iedereen mee op sleeptouw doorheen Zuid-Afrika aan de hand van foto’s, muziekfragmenten en filmpjes. Enkele vertegenwoordigers van team “Hart voor” stelden op hun beurt de concrete acties voor die ze op onze school zullen organiseren. Fata Paridana— alias Fata Morgana - is het concept waarbinnen alle acties zullen vallen. De hele school zal als een team moeten samenwerken om te bewijzen dat Paridaens een 6-sterrenschool is. Als dat hecht team er in slaagt de 6 sterren te bemachtigen, dan komt er een heuse tegenprestatie (weliswaar nog een verrassing)! De 1e ster is een uitdaging voor de hele school: een enorme wafelverkoop. De ster wordt gewonnen indien meer dan 2700 dozen wafels verkocht worden. Dit is een ietwat hoger aantal dan de verkoopcijfers van vorig jaar, waardoor de spanning er zeker ingehouden wordt! De 2e ster is bedoeld voor de leerlingen van de 1e graad. Zij worden uitgedaagd bij hun jaarlijkse sponsorloop een minimumbedrag van 4000 euro in te zamelen. De 2e graad zal de handen uit de mouwen kunnen steken bij de verkoop van viooltjes op zaterdag 28 februari. Zij kunnen de school een ster rijker maken als er minstens 50 vrijwilligers helpen. 4


Voor de 4e ster zetten we de leerlingen van de 3e graad aan het werk. Zij krijgen immers een 12-uren fietsmarathon voorgeschoteld. Deze gaat van start op donderdag 30 april om 19 u. Als zij erin slagen hun hometrainer per klas 12 uur te laten fietsen, winnen ook zij een ster. Bovendien kunnen zij zich voor deze sportieve inspanning laten sponsoren. Ook het personeel en de ouders krijgen de kans om het beste van zichzelf te tonen. Zo kunnen zij gedurende de eerste twee weken van februari op een huiskamerconcert van Violet bieden. Indien het bedrag van 1000 euro gehaald wordt, is ook de 5e ster binnen. De 6e ster kan behaald worden door de leerlingen van het inclusieproject van Ter Bank. Zij zullen 3 maandagmiddagen knutselen in de Oude Feestzaal, waarbij ze kunnen steunen op vrijwillige hulp van alle leerlingen. Zij kunnen zich meester maken van de laatste ster wanneer ze 100 knutselwerkjes gemaakt hebben. Ze verkopen hun werkjes daarna op school. Als extraatje wil Team ‘Hart voor’ jullie alvast graag uitnodigen op een formidabel concert van Violet in de polyzaal van de school. Wij kijken enorm uit naar de resultaten van deze pittige uitdagingen en hopen dat we kunnen rekenen op ieders engagement. P.S.: Praktische info omtrent Fata Paridana is te vinden bij de ouderbrieven maar ook via de leerlingen, Smartschool, godsdienstleerkrachten... Blijf zeker ook op de hoogte van foto’s en nieuwtjes via de facebookpagina van Fata Paridana. (https://www.facebook.com/pages/FataParidana/1588993164666939?fref=ts) Hanne Vandenbossche, namens team “Hart voor”


5

Op vrijdag 24 oktober 2014 was het weer Schrijf-ze-vrijdag. Dit jaar koos Amnesty International als thema ‘My body my rights’. Het thema omvatte seksueel misbruik, abortus, ontoegankelijkheid van gezondheidsdiensten… kortom alles wat het recht op jouw lichaam kan schenden. Net als de vorige jaren was het doel om zo veel mogelijk brieven te schrijven en zo de leiders van bepaalde landen onder druk te zetten. Er werd geschreven naar de ambassade van Zuid-Afrika om ziekenhuizen toegankelijker te maken voor zwangere vrouwen en naar de autoriteiten van El Salvador om de extreem strenge abortuswetgeving in te trekken. Op de bewuste vrijdag werden er inderdaad heel veel brieven geschreven. Na tien minuten zat de Oude Feestzaal al vol en de voorraad papier moest al snel bijgevuld worden. De leuke tattoo die je dit jaar kon laten zetten zal zeker een leuke aanmoediging geweest zijn. Sommige leerlingen schreven zelfs meer dan 14 brieven! Het resultaat: 305 geschreven brieven, veel gezette tattoos en een overvloed aan enthousiasme. Een buitengewoon geslaagde editie!

Aleidis Derynck, leerlinge van 5D

6


Naar jaarlijkse traditie organiseerden de leerlingen van de werkgroep ‘Hart voor’ ook dit jaar een kerstmarkt. Dit hartverwarmend evenement vond plaats op de laatste schooldag van 2014. Voor de meeste leerlingen is dit niet de leukste dag van het jaar. Velen wachten in spanning hun rapport af en anderen kijken al verlangend uit naar de gezellige kerstvakantie die gaat beginnen. Daarom was het ook dit jaar ons doel om er zo een fijn mogelijke ochtend voor iedereen van te maken en de school volledig onder te dompelen in de kerstsfeer. Traditiegetrouw kon je gratis chocomelk verkrijgen, maar dit jaar boden we ook warm appelsap met kaneel aan. Dit laatste viel ook duidelijk in de smaak, met veel plezier werden er liters van gedronken. Verder kon je ook een kijkje nemen in de zelfgemaakte kerststal, waar je Jezus, Maria, Jozef,... in levende lijve kon bewonderen. Helaas viel de kerststal letterlijk en figuurlijk in duigen door de hevige windstoten, de koude en de regen die dag. Zoals we al langer weten kan het weer in België flink wat roet in het eten gooien en een zware spelbreker zijn. Toch weerhield dit de leerlingen er niet van om zich op te warmen aan de vuurkorven, nadat er weer een hevige regenbui gepasseerd was en de hemel voor een aantal minuten droog leek. Kreeg je toch echt de zenuwen van het slechte weer, dan kon je nog altijd een praatje slaan of een leuke foto maken met de goedlachse kerstman die een glimlach toverde op ieders gezicht. Tenslotte waren er ook talrijke kraampjes waar allerhande lekkers te koop was. Met dit jaar, als kers op de taart, een kraampje met zelfgemaakte (door een leerlinge!) pennenzakken. Heel wat meisjes werden ter plekke verliefd op die artisanale ‘pareltjes’. De opbrengst van de verkoop van de pennenzakken en het lekkers zijn de eerste verdiensten voor het sociale project van dit schooljaar. De kerstmarkt bracht dus al heel wat geld in het laatje, wat voor ons het begin van de kerstvakantie nog leuker maakte! Kortom, het was een zeer geslaagde editie van de kerstmarkt. Wij hopen volgend jaar op een even groot succes, waar we evenveel gelukkige en lachende gezichten zullen zien. Elien Verhaegen, lid van het team ’Hart voor’ van de leerlingenraad


7

Vorig schooljaar verzamelden onze leerlingen onder de kerstboom een 200-tal rugzakjes en boekentassen voor een school in Lodja (DR Congo). Die zijn ondertussen, samen met Franstalige boeken uit de schoolbibliotheek, ter bestemming. De ontvangst van de goederen ging gepaard met allerhande festiviteiten. We willen via dit bericht alle gulle schenkers hartelijk danken! Lut Van Steen, leraar godsdienst

8


Het recept voor een goede tweedaagse? Dat is voor ons al lang geen geheim meer: 184 goedgehumeurde eerstejaars, een team enthousiaste leerkrachten en een streepje zon, daar kunnen wij al heel wat mee bereiken!

elkaar op tijdens wedstrijden honkbal, basketbal, estafette, voetbal… De leerlingen van 1D waren duidelijk in topvorm en konden de meeste tegenstanders verslaan. Het opstrijken van deze eer luidde meteen ook het einde van onze tweedaagse in. Het was een Onze kennismakings-tweedaagse begon op 11 zeer geslaagde editie! september in de vroege ochtend: bagage uitladen en nog eens zwaaien naar de mama’s Katleen Poppe, klassenleraar van 1A en de papa’s. La Foresta ligt midden in de natuur en is daardoor de ideale plek om eens te kijken of er misschien wel toekomstige wetenschappers onder onze leerlingen van het eerste jaar zitten. Zij konden zich uitleven tijdens een biotoopstudie in het kader van de lessen natuurwetenschappen. Na een lekkere broodmaaltijd doken we terug de bosrijke omgeving in voor de tweede grote uitdaging van de dag: het bosspel! Deze keer was het aan de tactisch sterke leerlingen om te laten zien wat ze waard waren! Ook op fysiek vlak is dit spelletje niet te onderschatten. De meisjes van 1A gooiden zich helemaal in de strijd, wisten de eerste plaats in de wacht te slepen en maakten zo hun klassenleraar ontzettend trots! Alle armen, met een rood macramébandje om, gingen de lucht in om te juichen. Tijdens de rustige klasactiviteiten die hierop volgden, kwamen de mensen van de leerlingbegeleiding zich voorstellen. Het avondmaal van kip met frietjes en appelmoes was een fijn moment om even samen te zitten met de klasgenoten en na te praten over de eerste dag. Maar de echte afsluiter was natuurlijk de griezelshow van de meters die menig jong hartje sneller liet slaan! Dag twee brachten we door in onze sportoutfit. De leerlingen lieten zich van hun sportiefste kant zien en namen het tegen januari 2015 — Paridaensinfo 1

9

10


Op 22 september trokken de eerstejaars voor een halve dag naar de Kesselberg in het kader van de aardrijkskundelessen. Nadat de technieken van kaartlezen en oriëntatie aangeleerd werden binnen het schooldomein, was het tijd voor het ‘echte’ werk in een vreemde omgeving. Alvorens we de steile helling naar de Kesselberg beklommen, hielden we halt in de vallei van de Lemingbeek. Daar leerden we het reliëf waarnemen en het beschrijven in aardrijkskundige termen.

Op de Kesselberg voerden we opdrachten uit in een spelvorm. Uit de aardrijkskundeklas was er immers een schat gestolen en het was ons ter ore gekomen dat deze verstopt zou zijn op de Kesselberg. Om het te doorzoeken gebied zo klein mogelijk te maken, konden bepaalde zones uitgesloten worden aan de hand van de info die verkregen werd als de opdrachten van kaartlezen, oriëntatie, schaal, reliëf en gesteenten goed uitgevoerd werden. Heel wat leraren schoten daarbij ter hulp en toonden dat ze ook in een ander vak beslagen op het ijs kunnen komen: leraren Nederlands toonden hun rekenvaardigheid, een leraar MO en leraar Frans werden voor even biologieleraar, iemand die op gewone schooldagen het leerlingensecretariaat bemant, toonde zich als expert in het kaartlezen en oriënteren. Uiteindelijk vonden alle groepjes een deeltje van de schat die daarna verorberd kon worden. De schat bestond immers uit munten in chocolade. Door het enthousiasme van iedereen en geholpen door het goede weer werd het een nuttige én aangename excursie, waar alle deelnemers mooie herinneringen aan overhouden… Marleen Christiaens, leraar aardrijkskunde januari 2015 — Paridaensinfo 1

11

Neem 177 enthousiaste leerlingen, voeg daarbij gemotiveerde leerkrachten en begeleiders, een sprookjesachtige verblijfplaats, groepsvormende activiteiten, het ruisen van de zee en een aangenaam nazomerzonnetje… en je bekomt een geslaagde tweedaagse naar Zeeland! In september trokken onze tweedejaars naar Zeeland. Een bestemming die blijft bekoren en waar elke leerling een activiteit beleeft die aansluit bij zijn interesses. De natuurliefhebbers kunnen genieten van de prachtige uitzichten die Zeeland te bieden heeft, de propere stranden en de mooie natuur. De leerlingen voeren ook een biotoopstudie uit op het strand en komen zo meer te weten over de soorten schelpen en de zeewatertemperatuur. De sportieve leerlingen halen hun hart op tijdens de fietstocht die ons van Domburg naar Veere brengt langs prima fietspaden. We bewonderen tijdens het fietsen de natuur en we snuiven gretig de gezonde zeelucht op. Ook een zwempartij staat op ons programma. De culinaire liefhebbers kunnen hun smaakpapillen verwennen op de kaasboerderij. We proeven versgemaakte kaas, karnemelk en ijs op boerderij Schellach. Ook het avondmaal dat we geserveerd krijgen in de jeugdherberg van Domburg wordt gesmaakt. Na het avondspel wacht ons ook nog een uitgebreid dessertenbuffet en warme chocomelk. Dierenvrienden vinden het geweldig op boerderij Schellach. Ze raken er vertederd door de pasgeboren kalfjes, de koeien, de kippen en de hond. Leerlingen die reizen om te leren komen tijdens de tweedaagse meer te weten over de stormvloedkering, windmolens, het productieproces van kaas en de typische landschapskenmerken. Sociale leerlingen worden uitgedaagd in spelletjes die de teamgeest bevorderen. Zo moeten alle krachten gebundeld worden tijdens het avondspel waarin gestreden wordt tegen de leerkrachten. Enkel door intensief samen te werken kunnen opdrachten volbracht worden. Ook zij die van cultuur houden worden geprikkeld tijdens een bezoek aan de stadjes Middelburg en Veere. Aan de hand van een zoektocht in groepjes wordt de geschiedenis van deze charmante stadjes onder de loep genomen. En last but not least is er ook gedacht aan de snoepliefhebbers. In Veere vind je een pittoresk snoepwinkeltje waar je meer dan 100 soorten snoep vindt uit grootmoeders tijd: drop, kaneelstokken… Ook de verkoopsters dragen nog traditionele kledij. 12


Kortom: Zeeland blijft Paridaens bekoren… op naar de volgende editie! Sarah Vanderwaeren, klassenleraar tweede jaar


13

Op dinsdag 13 januari gingen de leerlingen van het derde jaar samen met enkele leerlingen van BO Ter Bank naar CC De Minnepoort om het theaterstuk Honger! bij te wonen. De leerlingen konden genieten van een kleurrijk en absurd inclusietheaterstuk. Het was namelijk een voorstelling waarin een acteur met een beperking meespeelde. De voorstelling ging over vier broers in de Ruslandische vlakte die het restaurant van hun vader overnemen en er alles aan doen om vooral zichzelf niet bloot te moeten geven. Wanneer de Staar van Russenland op bezoek komt, vallen de maskers één voor één af. Het vrolijke toneelstuk is gebaseerd op Ubu Roi van Alfred Jarry. De theatermakers wilden vooral focussen op hoe wij mensen vaak een masker voorhouden, zoals wanneer we op Facebook een beeld van onszelf creëren, de betere ik, zoals we denken dat de ander ons wil zien. Na de voorstelling kregen de leerlingen de kans om vragen te stellen aan de theatermakers en de acteurs. Nadien gingen ze terug naar school om in hun eigen klaslokaal het verhaal, de personages en de thematiek te bespreken. Kortom, een leeren cultuurrijke namiddag. Tom Billen, klassenleraar derde jaar

14


5 mei 1553. Het was een mooie dag ten huize de Cremer. De kinderen speelden buiten met hun nieuwe bal. Plots raakte de bal de scherpe punt van een tak, alle lucht ontsnapte uit de bal tot er alleen nog maar een platte schijf overbleef. Vader Gerard kwam net thuis en zag wat er gebeurd was. Hij werd woedend, eerst op zijn kinderen en daarna op zijn vrouw die vervolgens riep: “Elke keer dat er iets gebeurt, heb ik het weer gedaan. Je moet niet altijd alles op mij projecteren!” “Projecteren…”, Dat woord bleef in Gerard zijn oren nazinderen, terwijl zijn blik gericht bleef op de leeggelopen bal… 14 januari 2015. Het was een mooie dag in de lerarenkamer van Paridaens. Op mijn postvak lag een pakje met daarin vier tijdschriften: exemplaren van het vermaarde Wiskunde & Onderwijs, 41ste jaargang, nr. 161. Niet iets wat mij iedere dag overkomt, als leraar Latijn en geschiedenis. Met kloppend hart, trillende handen en enige overdrijving checkte ik op de achterflap de inhoudstafel. Jawel, blz. 68: ‘A. Derynck, B. Fouquaert, M. Merters [sic] en B. Ni, Mercator geprojecteerd. Hoe een globe een kaart werd ...’ Aleidis, Bert, Marie Mertens en Boën waren de voorbije twee schooljaren derdejaars in mijn Latijnse, en vierdejaars in mijn geschiedenisles. De inleiding boven het artikel klonk als volgt. ‘Het VOP. Het Vakoverschrijdend Project. In Leuven is het een begrip, vooral onder de vierdejaars van het Paridaensinstituut. In de lessen geschiedenis en Nederlands schrijven de circa-zestienjarigen een tijdschriftartikel. Bronnenonderzoek en bibliografische annotatie zijn daarbij essentieel. Aleidis, Marie, Bert en Boën sloten vorig schooljaar af met een werkstuk over cartograaf Gerardus Mercator. De leraar geschiedenis mompelde iets over het anachronistische ‘Duitsland’, en over de schrijfwijze van meditationes. Maar uiteindelijk gaf hij zich gewonnen. De pupillen van Latijn-wiskunde hadden het nogmaals aangetoond: alfa en bèta zijn op hun best wanneer ze elkaar aanvullen. Voor het wiskundige aspect steunen de leerlingen op een artikel in het tijdschrift Pythagoras, dat ze dan ook in alle eerlijkheid vermelden. Op de schouders van die auctoritates zijn ze echter tot een origineel resultaat gekomen. Intussen zitten de leerlingen in het vijfde jaar, en mogen ze dit werk, dat we ongewijzigd presenteren, al als een jeugdzonde beschouwen. Er zijn er ergere.’ Daarop volgden de openingswoorden: 5 mei 1553. Het was een mooie dag ten huize de Cremer. Collega D. Van Dijck (Nederlands), Y. Van Dun (wiskunde) en ikzelf zorgden vorig schooljaar voor ondersteuning. Collega C. Van den Eeckhout heeft intussen 50 procent van de auteurs verleid tot Latijn plus acht uur wiskunde, en attendeerde de redactie op het bestaan van het artikel. Latijn en geschiedenis worden tot de alfawetenschappen gerekend, wiskunde tot de bèta’s, maar ze zijn alle een leerschool in logisch en accuraat denken - elk met hun eigen specifieke surplus. Aleidis, Marie, Bert en Boën zijn erin geslaagd het surplus van al die vakgebieden te vatten, in bijzonder mooi Nederlands, met bijzonder weinig errata. (Hetgeen voor geen enkel tijdschrift een sinecure is.) Lof komt dus de leerlingen toe, die hun VOP vorig jaar bekroond zagen met een uitzinnige 28/30, en meteen hun eerste - en ongetwijfeld niet laatste publicatie op naam hebben staan. Indrukwekkend. Sic! Bruno Vantomme, leraar Latijn en geschiedenis januari 2015 — Paridaensinfo 1

15

16



17

Op dinsdag 13 januari waren de wiskunde-wetenschappers uit 6F te gast in het fertiliteitscentrum (Gasthuisberg Leuven).

Een medewerker van het fertiliteitscentrum vertelde de leerlingen welke mogelijkheden er vandaag de dag zijn om de kinderwens van een koppel met vruchtbaarheidsproblemen te vervullen. Niet alleen werden technieken zoals in vitro fertilisatie (IVF) en intracytoplasmatische sperma injectie (ICSI) uitgelegd, maar de leerlingen werden ook meegenomen in de selectieprocedure om een geschikt embryo uit te zoeken. Een goed embryo moet namelijk voldoen aan criteria zoals onder andere: de versmelting van eicel en zaadcel moet goed gebeurd zijn, de eerste delingen moeten zich normaal voltrekken, de grootte van de eerste gevormde cellen moet gelijk zijn en alle cellen moeten zo symmetrisch mogelijk zijn. Van zodra een geschikt embryo bekomen wordt, moet er een terugplaatsing van het embryo gebeuren in de toekomstig moeder. De leerlingen kregen uitleg over het belang van de clean room, aan welke voorwaarde deze moet voldoen en welke hormonale voorbehandelingen de vrouw moet krijgen om het embryo te ontvangen. Bovendien lichtte Els Bakelants, coördinator van de tewerkgestelde vroedvrouwen in het fertiliteitscentrum, toe dat het de taak is van de vroedvrouw om het koppel met kinderwens niet alleen medisch voor te bereiden, maar ook psychologisch bij te staan en door te verwijzen op momenten waarbij een koppel een mislukte poging te verwerken krijgt. Tijdens de uiteenzetting werd ook de wetgeving omtrent het toepassen van deze technieken verduidelijkt. Als kers op de taart mochten de leerlingen, mits het aantrekken van de gepaste kledij, een kijkje nemen in het labo. Als kers op de taart, want ze waren getuige van het ontstaan van nieuw leven: een medewerker liet zien hoe een geschikte zaadcel opgepikt werd en geïnjecteerd werd in een eicel. Een unieke belevenis! Misschien ontstond voor hun ogen de nieuwe Einstein, Bach of Usain Bolt? Het was een ervaring die deze leerlingen zeer zeker nog heel lang zal bijblijven. Met heel veel dank aan het fertiliteitscentrum en Hilde Dengis voor het mogelijk maken van dit bezoek! Carla Verhoelst, leraar biologie 18


Vorig schooljaar richtten een aantal leerkrachten een werkgroep op om de schoolbibliotheek te vernieuwen. Samen met team ‘Cultuur’ van de leerlingenraad tekenden ze een plan uit: hoe ziet de ideale schoolbibliotheek eruit? Een eerste stap was het moderniseren van de collectie. Honderden boeken werden van onder het stof gehaald en kregen een tweede leven via de weggeefboekenmarkt. Nadien werd het lokaal grondig onder handen genomen. Muren werden gesloopt zodat de bibliotheek nu bijna drie keer zo groot is, rekken werden versleept, elektriciteit vernieuwd, er kwam een internetaansluiting en de ruimte werd functioneel gemaakt door de toevoeging van een aantal computers. Door de blijvende inzet van de werkgroep is de bibliotheek ondertussen uitgegroeid tot een gezellige ruimte waar leerlingen niet alleen boeken, maar ook tijdschriften, strips en naslagwerken kunnen raadplegen. Dankzij de opbrengst van het mosselfeest kunnen de vakgroepen bovendien een heleboel nieuwe boeken aankopen om de collectie aan te vullen. Daarnaast zorgt ook de leerlingenraad voor leuke acties, zoals een tekenwedstrijd om de muren te versieren en de boekenbox, een ruilkast voor boeken. Annelies Verbanck en Wim Heylen, werkgroep bib


19

Sprankelende klanken. Een prettig gestoorde groep. Een bonte mengeling van leerlingen uit 2de en 3de graad. Trendy of poppy songs, maar soms ook rocknummers. Bij ons staat een enthousiaste én spontane groep op het podium die plezier beleeft aan het zingen! De actieve beleving komt op de allereerste plaats. Want wie zich goed voelt, zingt beter. De repetities vinden plaats op woensdagmiddag in het MO-lokaal van 12 tot 13.30 u. Voorlopig wordt enkel met pianobegeleiding gerepeteerd. Op termijn opteren we echter voor begeleiding van een heuse band: gitaren, percussie, drums en bas. Uiteraard nodigen we je nu reeds uit voor een toonmoment op de Opendeurdag en een optreden op de Leuvense Wereldfeesten! Jos Maes, leraar M.O. en esthetica

Tweede woensdagnamiddag van januari , 30ste editie van de Wiskunde Olympiades. Een traditie, ook in Paridaens ! Meer dan 30 wiskundeliefhebbers puzzelden en waren gedurende 3 uur creatief bezig met 30 pittige meerkeuze vraagstukken. De concentratie was groot, de ijver nog groter! Proficiat aan alle deelnemers! Christine Van den Eeckhout, leraar wiskunde

20


Wij van Ter Bank willen graag sporten in een gewone club, dat is onze droom. Op 5 december kwam onze droom uit. We speelden de hele middag basket met leerlingen van Paridaens. We kregen hiervoor hulp van Leuven Bears en Special Olympics België. Je moest geen goede basketter zijn, iedereen mocht proberen. Meester Tobias gaf eerst een opwarming en legde de spelregels uit. Daarna oefenden we met enkele spelers van Leuven Bears. Wow, die zijn heel groot! Bravo voor Marie! 5 grote jongens tegen 1 meisje en toch kregen die grote mannen de bal niet te pakken. Daarna speelden we wedstrijdjes met een echte scheidsrechter en een echt scorebord. Elk team heeft wel eens kunnen scoren. Het was heel plezant maar ook vermoeiend. We hadden ook goede supporters die heel hard klapten. Dankjewel aan Gert, Dries, Marie, Esther, Hannah, Sanne en Heleen omdat jullie in de examens toch tijd vonden om met ons mee te spelen! Leuven Bears gaan rond Pasen nog zo'n basketnamiddag organiseren en dan mogen jongeren van alle secundaire en hogescholen van Leuven meedoen! De leerlingen van Ter Bank houden van inclusie. Je kan de belevenissen van klas Kris volgen op www.bloggen.be/klasKris. Daar vind je ook een link naar alle foto's van 5 december. Annelies, Annelore, Caline, Elise, Yanni, Jorn, Nino en David, leerlingen van klas Kris


21

22


Veldloop 22/10/2014 Ook dit jaar waren de jongens en meisjes van het Paridaensinstituut weer vertegenwoordigd op de scholenveldloop te Haasrode. Met 9 deelnemers was het tussen de 1017 lopers uit 32 scholen niet eenvoudig om een podiumplaats te veroveren. Het was opboksen tegen het gele leger van Haacht om zelfs een goede plaats aan de start te bemachtigen. Ook het regenachtige weer hielp niet om de benen opgewarmd te houden. Gelukkig kwam de zon er af en toe door zodat de meeste lopers hun rondjes droog konden afwerken. Onze lopers lieten zich niet kennen door deze minder goede omstandigheden en deden hun uiterste best om als eerste over de finishlijn te komen. Zo behaalden we zelfs verschillende top 20 plaatsen! Met een mooie tijd werd Catherine Mertens achtste bij de Miniemen meisjes en werd Joren Vankelecom knap twaalfde in dezelfde categorie bij de jongens. Ook Caroline Simons viel binnen de top 20 met een 16de plaats. Als kers op de taart kwam het Paridaensinstituut ook thuis met een zilveren medaille voor een tweede plaats van Marie Mertens bij de Scholieren meisjes.

Schaatsen De leerlingen konden samen met een paar enthousiaste leraren gaan schaatsen op een woensdagnamiddag. Gezellige drukte op de piste, maar dat deerde de leerlingen niet... Ze genoten duidelijk van het sportieve uitje! Ilka Joly, leraar L.O.

Volley Voor het tweede jaar op rij plaatsten onze dames van de derde graad zich voor de finaleronde van de SVS-volleybalcompetitie. In de halve finale waren de meisjes van het Redingenhof (optie volleybal) te sterk. Maar in de kleine finale werd mooi gewonnen van het SintPieterscollege. Hierdoor eindigen onze dames net zoals vorig jaar als derde beste damesploeg van Vlaams-Brabant!


23

Onze heren van de tweede graad moesten het in de finale opnemen tegen de ploeg van Don Bosco Haacht. Ze wonnen nipt de spannende eerste set, maar verloren daarna vrij kansloos de tweede set. In de beslissende derde set staan ze 14-7 voor ( er wordt dan tot 15 gespeeld) en je raadt het al... Don Bosco komt terug tot 14-14 om uiteindelijk de set en de match nog te winnen! Jammer, want bij winst mochten we verdiend doorstoten naar het Vlaams kampioenschap. Thomas Verhaegen, leraar L.O.

24


Voor iedereen  Fietsgraveeractie  Filmforum  Schrijf-ze-vrijdag  Voorstelling

voor Amnesty International

sociale actie

Eerste jaar  Excursie

naar de Kesselberg

 Tweedaagse  Bezoek

aan Museum M

 Workshop  Toneel

in La Foresta

muzikale opvoeding

rond thematiek ‘armoede’

Tweede jaar  Onthaalactiviteit  Tweedaagse  Bezoek

aan de suikerfabriek in Tienen

 Workshop  Toneel

naar Zeeland

muzikale opvoeding

rond thematiek ‘armoede’

 Sportdag  Griekse

voormiddag – leerlingen Grieks

Derde jaar  Tweedaagse  Theater:  Griekse

in Middelkerke

Honger!


 Inclusiedag

in Ter Bank - leerlingen humane wetenschappen

Vierde jaar  Tweedaagse

in Hoge Rielen


25

 Romeinse

soldaat in de klas – leerlingen Latijn

 Workshop

muzikale opvoeding

 Griekse


Vijfde jaar  Tweedaagse

in Gent en Brussel

 Projectdag:

ooggestuurde interface – leerlingen wetenschappen

 Duitse

band ‘Trümmer’ – leerlingen moderne talen

 Bezoek

aan VCLB Leuven – leerlingen humane wetenschappen

 Zuiddag  Junior

College wiskunde – leerlingen wiskunde 6+

 Griekse


Zesde jaar  Driedaagse  Rijbewijs  Excursie

naar Parijs

op school—voor vrijwilligers

naar Breendonk en Museum kazerne Dossin

 Zuiddag  Duitse

band ‘Trümmer’ – leerlingen moderne talen

 Chrysostomos

26

 Bezoek

aan de SID-IN

 Bezoek

Gasthuisberg – leerlingen wetenschappen

 Griekse


 Bezoek

labo fertiliteit – leerlingen wetenschappen

 Bezoek

labo gentechnologie – leerlingen wetenschappen


GEBOORTE Wiepke, dochtertje van Veerle Feys (6D 1999), echtg. Diederik Vanhaecke, geboren op 12 oktober 2014. Een zusje voor Frauke. Adres: Dekenstraat 20, 3000 Leuven. Tel: 0476/40 60 68 Van harte proficiat! OVERLIJDENS Angèle Raedts (Retorica 1950), echtgenote van Paul Kuijpers, is overleden in Leuven op 20 november 2014. Ze werd geboren in Leuven op 24 mei 1932. Ze was de zeer lieve oma en moeder van al haar kinderen en kleinkinderen, zo lezen we op het overlijdensbericht. Op 3 november 2014 hebben we in de Sint-Annakerk te Oud-Heverlee afscheid genomen van Anne De Clerck Anne was de oudste dochter van Jean-Paul De Clerck en Jeanine Pevenage, zelf oud-leerlinge (MNS 1957)en jarenlang een bekwame en toegewijde medewerker op het secretariaat. Anne werd geboren te Leopoldstad op 11 juli 1959 en is, omringd door haar familie, op 28 oktober 2014 in het WZC Annuntiaten van Heverlee, rustig ingeslapen. Lea Tubbax is overleden te Wilrijk op 3 januari 2015. Ze werd geboren te Herentals op 12 januari 1935. Een tijdlang was ze directrice van de lagere school van het Sint Jozefsinstituut in Antwerpen, waar ze gekend was als zuster Patricia ( Dochters van Maria). Op haar gedachtenisprentje staat de volgende tekst: "Je wilde het niet moeilijk maken voor ons, je liet jouw pijn en verdriet niet zien. Optimistisch was je tot het laatste. Met alle kracht bleef je vechten. Maar eens lukt het niet meer. Met pijn laten we je gaan, toch opgelucht met de rust die je nu gevonden hebt." Op 8 januari 2015, in volle overtuiging dat het leven volbracht was, is van ons heengegaan Maria Matthijs weduwe van Petrus Van Reet, en moeder van Maddy Van Reet, oud- leerlinge (6WB 1967) en gewezen leerkracht Wiskunde. Op 10 januari 2015 is Lucien "Lus" Van Goeye van ons heengegaan. Hij was de echtgenoot van Hilde Moons , oud-leerlinge (MNS 1975) en gewezen leerkracht Wiskunde en papa van Sara (6F 2005), Tom (6F 2008) en Nina (6A 2009). Hij werd geboren te Kruibeke op 3 februari 1944. Op zijn prentje staat de volgende tekst: "Denk aan mij terug maar niet in de dagen van pijn en verdriet Denk aan mij terug in de stralende zon hoe ik was toen ik alles nog kon."

Onze christelijke deelneming.


27

Laetitia Tilliet

Economie-Moderne Talen 1999

Een poosje geleden hoorde ik van Bie Vandensande dat Laetitia Tilliet na tal van boeiende omzwervingen terug in het land was. Was dat geen goed idee voor een interview? Een afspraak was snel gemaakt, en zo komt het dat Bie en ik op 20 oktober de trein naar Diest nemen. Laetitia komt ons aan het station ophalen en de begroeting is hartelijk. Ze is niet veranderd: een prachtige, warme jonge vrouw die ons enthousiast en spontaan omhelst. We wurmen ons in haar autootje. Twee jongenssnoetjes kijken ons een beetje verwonderd aan. Immanuel en Senawi. Een korte rit brengt ons naar het leuke huurhuis in Molenstede. Bij het uitstappen merken we een aantal religieuze symbolen in de voortuin, waaronder ook een Boedhabeeldje. Bij een kopje thee ontspint zich een gemoedelijk gesprek. De kinderen zijn intussen braaf aan het spelen. Laetitia vertelt dat Senawi twee is en Immanuel acht maanden. Ze hebben namen met een betekenis: respectievelijk een indianen naam “Rust en vrede” en een Hebreeuwse 28


naam “Geschenk van God”. Namen die ze goed dragen: het zijn schattige kinderen die een rustige tevredenheid uitstralen. En dan steken we met onze vragenlijst van wal. Hoe kwam je in Paridaens terecht? We woonden in Winksele, en daar gingen we naar de dorpsschool. Toen ik als oudste de stap naar de middelbare school zou zetten, zocht mijn moeder de beste school voor mij uit, Paridaens! Zo eenvoudig is het. En viel dat meteen mee? Ja en nee. In de dorpsschool werden we veel gepest. We waren de enige mensen in het dorp met een donkere huidskleur. Bovendien spraken we thuis Frans. Jullie weten dat mijn moeder een Rwandese is, mijn vader is van Mons. Vooral de middagpauze was daarom helemaal niet prettig. Een poosje ging ik over de middag naar huis omdat ik me niet zo goed voelde op school. En in Paridaens was dat niet of minder het geval? In Paridaens werd ik niet gepest vanwege van mijn huidskleur, en intussen kende ik al goed Nederlands, maar toch had ik in de beginjaren het gevoel er niet echt bij te horen. Het leek wel alsof alle andere leerlingen het veel beter hadden dan ik. Mijn ouders waren intussen gescheiden en mijn moeder moest met haar verpleegsterwedde – ze werkte in het SintLucziekenhuis in Woluwe – vier kinderen grootbrengen. Ik besef nu dat ik in het begin in Paridaens erg stil en teruggetrokken was, ik heb mijn weg moeten zoeken. Maar dat is je wel gelukt? Het was moeilijk. Ik moest ook hard werken om er te geraken, en dan kwamen daar nog de moeilijke puberteitsjaren bij. Vanaf het derde jaar ging het beter, vanzelf eigenlijk. Het is onder andere mevrouw Baert die me uiteindelijk door die moeilijke periode heen geloodst heeft, ik ben haar daar heel dankbaar voor. Wat heeft ze daarvoor gedaan? Niets bijzonders eigenlijk. Gewoon door wie ze was en door wat ze vertelde. Dat betekent niet dat er geen andere leerkrachten waren die me zullen bijblijven. Mevrouw Vogeleer en Mevrouw Meeuwissen zijn voor mij ook belangrijke leerkrachten geweest. Ik koos in vijf en zes voor Economie-Moderne talen en dat beviel me. In de loop van de jaren vond ik natuurlijk ook wel aansluiting bij klasgenoten en verdween het gevoel ‘er niet bij te horen’. Vooral in het vijfde jaar heb ik me goed geamuseerd! En na de middelbare school? Ik was eerder onbeslist, en mijn moeder had mij graag Rechten zien doen. Het was al snel duidelijk dat dit niets voor mij was. Ik heb een kandidaatsdiploma (Bachelor) Sociologie aan de VUB gehaald, om uiteindelijk aan de Erasmus Hogeschool af te studeren als sociaal-cultureel werker. Intussen werkte ik ook als jobstudent in de Brasserie Verschueren in Sint-Gillis, een multiculturele buurt met veel jongeren, artiesten en mensen van alle culturen en van alle sociale lagen: een leerschool op zich. Mijn eindwerk heb ik gemaakt over analfabetisme. Door mij te verdiepen in dat probleem, kwam ik tot mijn grote verbazing tot de vaststelling dat er in Brussel nog heel wat analfabeten zijn en dit niet alleen onder de allochtone bevolking maar januari 2015 — Paridaensinfo 1

29

ook onder de Belgen. Het gaat meestal om mensen met primaire behoeften die soms zelfs geen geld hebben om brood te kopen: hoe zouden ze dan geïnteresseerd zijn in alfabetisering? Die sociale realiteit vond ik heel hard en moeilijk. Ook had ik het gevoel dat er iets niet klopte met de manier waarop deze problemen werden aangepakt door de sociaal- culturele sector waarbinnen ik afstudeerde. Ze werden te schools, te intellectualistisch benaderd, en er werd onvoldoende uitgegaan van wat de mensen wel kunnen en van al het waardevolle dat ze in zich dragen. Bovendien: Iets in me zei me dat ik nog heel wat te leren had voor ik andere mensen kon ondersteunen om hun pad te helpen vinden binnen onze maatschappij. We merken dat je er nog altijd warm voor loopt, Laetitia, en dat je eigen opvattingen hebt over sociale problematiek. Heb je in die richting werk gevonden? Inderdaad. Ik heb een poosje gewerkt in ‘De Vaartkapoen’, een gemeenschapscentrum in Molenbeek, waar sociale werkers onder meer voor migrantenjongeren een brug proberen te vormen tussen school en gezin en dus aan 'schoolopbouwwerk' doen. In de weekends werkte ik ook in de ‘Pianofabriek’, een cultureel centrum in Sint-Gillis waar ik onthaal en verwelkoming deed. Tussendoor kon je mij ook nog vaak in De Verschueren vinden. Intussen leerde ik Tom kennen. Hij stelde mij voor om tijdens de zomervakantie naar Canada te gaan. Hij had familie in de buurt van Vancouver. Hij was daar al geweest en hij had er ook "Native Indians" ontmoet die nu zijn vrienden waren. Je vertelt dit alsof het voor jou meer was dan zo maar een vakantie? Inderdaad. Die reis is voor mij ontzettend bepalend geweest. Ik ontdekte het belang van het reizen. Bovendien heb ik daar een indianengemeenschap leren kennen, en ik zag hoe boeiend het is om andere culturen te ontmoeten. Ik was er zo door gegrepen dat ik het daaropvolgende jaar voor vier maanden teruggegaan ben, van eind mei tot begin oktober. De indianen van die streek leven in een prachtige natuur, zeer idyllisch, met bergen, rivieren, paarden, beren, arenden, ratelslangen. Het was als een droom die uitkwam. In het gezin van Catherin and Casey en hun tweeling werd ik opgenomen als familie. Ze leven in de wilde natuur en verbonden met de manier van leven van hun voorouders. Ik heb er veel geleerd en ik heb ook verschillende rituelen meegemaakt. Een oogstfeest bijvoorbeeld, met dankbaarheid voor wat ‘Moeder Aarde’ schenkt. Zij leerden mij over die Moeder Aarde en over hun liefde voor de elementen, voor alle dieren en voor de levende wezens op aarde. Zij zongen dankliederen voor de Maan en de Zon, voor de Regen en de Lucht. Immers: zijn zij het niet die ons het leven geven hier op aarde? Zo kwam ik tot het besef dat ook ik een kind van de natuur ben, een kind van de Aarde en dat we zorg dienen te dragen voor deze planeet. De levenswijze van de indianen sprak me erg aan. Het gemeenschapsleven, bijvoorbeeld, is voor hen van essentieel belang. Zo worden alle grote problemen in groep besproken met het systeem van de 'talkingstik'. Wie het woord krijgt, krijgt voor een afgesproken tijd een stok. Zolang hij de stok heeft, kan hij zeggen wat hij te zeggen heeft, zonder onderbreking. Iemand houdt de tijd in het oog en als de beurt om is, moet de spreker de stok doorgeven en zwijgen. Wat ook opvallend is bij de inheemse bevolking, is het grote respect voor de vrouw en voor haar wijsheid. Zij is het die het leven geeft. Dat neemt niet weg dat de rollenpatronen erg traditioneel is: het zijn de mannen die op jacht gaan en het hout hakken, de vrouwen koken en zorgen voor de huishouding en voor de kinderen. Dat is altijd zo geweest en het heeft in hun cultuur zijn betekenis. 30


Ook de kinderen worden als volwaardige wezens benaderd. Ze hebben geen speelgoed, behalve wat ze in de natuur vinden: stokjes, steentjes. De 'Native People' van Noord Amerika hebben de afgelopen eeuwen veel te lijden gehad. Ze zijn voor een groot deel door de blanken uitgeroeid. De gevolgen hiervan zijn nog altijd zichtbaar. Binnen deze groep zijn er bijvoorbeeld drugs- en alcoholproblemen. Gelukkig is er een beweging die hun trotse cultuur en hun wijsheid nieuw leven inblaast. Dit heb ik zelf mogen vaststellen. Het zijn op de eerste plaats de grootouders die nog veel weten en die hun geloof, hun kennis, hun verhalen doorgeven. Zo heeft één grootmoeder van de gemeenschap waar ik woonde, het initiatief genomen om met een schooltje te beginnen waar de kinderen les krijgen in hun eigen oorspronkelijk taal. Je klinkt erg enthousiast, Laetitia, en toch ben je daar niet gebleven? Neen, uiteindelijk heb ik Canada verlaten. Ik ben nog wel, na een aantal omzwervingen voor één jaar terug geweest met een Working Holiday Visum. Je krijgt daarmee te toestemming om gedurende één jaar te werken in een bepaald land, op voorwaarde dat je nog geen 32 jaar bent. Maar inderdaad : ik ben beginnen inzien dat er ook in Canada problemen zijn en dat niet alles even idyllisch is als het lijkt. In de winter is er te weinig werk. Soms grijpt de verveling om zich heen. Zoals ik al zei: Er wordt gedronken, wiet gerookt. Ik heb geleerd dat er ook daar uitdagingen zijn en dat mensen het ook daar moeilijk kunnen hebben. Aan elke plek zijn er positieve en negatieve kanten. Een stemmetje zegde me dat het goed geweest was en dat er nog andere plaatsen waren die ik moest bezoeken. Mijn pad ging verder dan het verhaal in Canada. Je was in elk geval een hele ervaring rijker. Maar je sprak van omzwervingen? Ik heb veel gereisd. De eerste grote reis die ik maakte was van Canada naar Guatemala met de auto. Met de auto? Een vriend en ik kochten een auto in Canada, met wat wij in de fruitpluk verdiend hadden. We trokken door de Verenigde Staten en door Mexico naar Guatemala. Daar werd de auto verkocht. We kwamen liftend per zeilboot naar Cancun op het schiereiland Yucatan in Mexico. Een ongelooflijke reis van 6 maanden waarbij heel wat avonturen - een paar orkanen getrotseerd moesten worden. We keerden met het vliegtuig terug.

We geloven meteen dat de hele reis één groot avontuur was! Daarover alleen al zouden we een paar uren kunnen doorbomen. Jammer, de tijd ontbreekt. Maar je sprak nog van andere reizen? Ik heb in Azië gereisd: India, Thailand, Laos, Nepal. Altijd met de rugzak en altijd in gezelschap, - als vrouw alleen reizen is daar bijna niet mogelijk -. Azië spreekt me erg aan: de geuren, de kleuren, de grote spiritualiteit, de dankbaarheid voor wat het leven biedt, ook al hebben ze zo weinig. Er zijn wel grote verschillen tussen al de landen die ik bezocht. In Thailand kan je bijvoorbeeld als toerist erg veilig reizen, de inlanders zijn open en gastvrij. In India is het moeilijker om contact te krijgen met de plaatselijke bevolking. India was één van de moeilijkste reizen : je moet tegen de massa kunnen - op de trein bijvoorbeeld - , tegen de extreme armoede. Ik werd er argwanend bekeken, omdat ik, als donkere vrouw, op stap was januari 2015 — Paridaensinfo 1

31

met een blanke man: was ik een hoer misschien? Ik heb er ook van geleerd: het maakt niet uit wat de mensen van mij denken, ik weet zelf wel wie ik ben. Bleef je in contact met je familie? Mama was soms een beetje ongerust maar dat is natuurlijk normaal met al mijn verschillende avonturen ver van huis. Toch was ze niet echt bang. Ze kon ervan op aan dat ik nooit het gevaar opzocht en dat ik geen geldproblemen had: soms werkten we een tijdje om weer verder te kunnen. In feite begreep mama me goed, omdat ze zelf ook zeer graag reist. Als jong meisje was het zelfs haar droom om piloot te worden. Een amusant detail: het scheelde niet veel of ik was tijdens één van haar reizen in een vliegtuig geboren. Mama is me dan ook een paar keren komen opzoeken: heel fijn! En na voldoende van de wereld te hebben gezien kwam je weer naar België terug? Ja, om te beginnen nam ik mijn werk in De Verschueren weer op. In die periode ontdekte ik de weldaden van meditatie. Ik was ook in contact met veel mensen uit Zuid-Amerika. Iemand vertelde mij dat in het uiterste zuiden van Columbia, in het Amazonewoud, een plaatsje is dat Leticia heet. Het lokte mij erg aan om ernaar op zoek te gaan en ik nam mij voor nog één keer te reizen om daarna een ‘normaal’ leven te beginnen. Al mijn vriendinnen van vroeger waren intussen gesetteld, hadden een eigen huis, een gezin, maar voorlopig interesseerde mij dat niet en vooral: er kwam er niets op mijn pad dat mij daartoe aanspoorde. En je bent vertrokken naar Columbia? Ja. Ik kwam weer terecht in een gebied met een prachtige en zeer pure natuur. Ik leerde er Carlos kennen, een Columbiaan van Spaanse afkomst. Hij heeft landbouwwetenschappen gestudeerd en is zeer geïnteresseerd in biologische landbouwmethodes. Op het moment dat ik hem leerde kennen, woonde hij samen met een vriend op diens boerderij. Ze probeerden onder meer yacon te verbouwen. Dat is een plant van de Inca’s waarvan alle delen bruikbaar zijn, ook de geel -oranje wortel. De plant - een soort aardpeer- heeft medicinale waarde. Je kunt er ook thee van trekken die cholesterolverlagend werkt. Carlos deed me de prachtige streek ontdekken: de watervallen, het oerwoud, de vogels en al hun verschillende geluiden. Het was al snel duidelijk dat we voor elkaar gemaakt waren, ook al verliep de communicatie in het begin moeizaam. Ik kende maar een beetje Spaans en het was vaak behelpen met woordenboeken! Na zes maanden moest ik weer vertrekken, maar dat was om hier alles in orde te brengen voor mijn verhuizing naar Columbia. Wat ook gebeurde. Inderdaad. We leefden zeer gelukkig. Niet lang daarna is er bij ons een grote indianenfamilie aangekomen die een verblijfplaats zocht. Het waren Kogi-indianen, afstammelingen van de Taoronas, die op hun beurt van de Inca’s afstammen. Zij wonen normalerwijze in de Sierra Nevada de Santa Marta, de hoogste bergen aan de kust, sterk verbonden met de natuur. Ze zijn ze zeer gevoelig voor alle signalen van die natuur en zo hebben ze opgemerkt dat er een aantal zaken verkeerd aan het lopen zijn: de kwaliteit van de lucht, van het water, het gedrag van de dieren. Daarom sturen ze als het ware ‘missionarissen’ naar de lager gelegen gebieden om met ‘kleine broer’ te spreken en om op de gevaren van de vervuiling en van het verkeerd gebruik van ‘Moeder Aarde’ te wijzen. De Kogifamilie heeft bij ons in de buurt een stuk grond kunnen kopen en er een stenen huisje op gebouwd. Achter het huis hebben ze met de hulp van Carlos een grote hut opgetrokken, op 32


hun eeuwenoude manier. De hut dient voor alle ceremonies. Ze hebben heel wat eigen rituelen, gebruiken, liederen. Zeer mooi, zeer poëtisch. Intussen was ik zwanger. Een Kogivrouw en haar moeder hebben heel de zwangerschap begeleid. Ik ben bevallen met alleen de hulp van mijn man, zeer mooi, zeer natuurlijk allemaal. De vrouw die me in mijn zwangerschap en ook nadien begeleidde, is ook meter van Senawi. Hij wordt als een kind van hen beschouwd. Ik weet zeker dat wij ooit naar die gemeenschap, de familie van Roberto en Marianna, teruggaan: zij zijn nu ook onze familie! En toch zijn jullie naar België teruggekeerd? Het werd een beetje problematisch om bij de vriend van Carlos te blijven wonen. Ons gezin breidde zich uit – intussen was ik opnieuw zwanger – en het werd moeilijk. Jammer, ik hoop nog altijd dat het onder mensen mogelijk is: samen wonen en delen, maar ons experiment liep vast. We zijn dan teruggekomen en we hadden het gevoel dat dit nu ons pad was, volgens de filosofie van de Kogi. Alles liep ook goed hier. We vonden een fijn, betaalbaar huis in Molenstede en zelfs de tuin lijkt voor ons te zijn aangelegd. Hebben jullie dat niet zelf gedaan? Met al die beelden en religieuze symbolen? Neen, maar het lijkt voor ons gemaakt, met zelfs een prieeltje zoals we ook in Columbia hadden. Carlos voelt er zich goed bij, hij kan ook wat groenten verbouwen. Heeft hij hier gemakkelijk werk gevonden? Gemakkelijk was dat niet. Hij kan best de handen uit de mouwen steken, en zo heeft hij even in de bouw gewerkt, maar hij kent nog niet goed Nederlands en hij heeft toch af en toe met racisme te maken gehad. Jammer, want hij is een open en fijn mens. Hij heeft ook vrijwilligerswerk in het kringloopcentrum in Diest gedaan en gelukkig heeft hij daar een tijdje geleden een contract gekregen. Carlos helpt nu onder meer bij het recycleren van meubels en dat ligt hem zeer goed. En jij? Ik ben voorlopig op de eerste plaats moeder maar ik geef ook workshops bij mij thuis, bij vrienden, in culturele centra. Ja, ik heb zo veel geleerd van de Kogi dat ik de behoefte voel om die kennis door te geven. De kern van de boodschap is dat we dankbaar en liefdevol zorg moeten dragen voor de aarde en voor elkaar. Mooie woorden om af te sluiten! Bedankt Laetitia voor je tijd en voor de wijze lessen! Françoise Feys, met ook dank aan Bie Vandensande voor haar gewaardeerde medewerking.

Voor wie meer wil weten over de Kogi-indianen: zie ook Wikipedia Kogi People

En voor wie geïnteresseerd mocht zijn in de ervaringen van Laetitia met de wilde natuur van Columbia en met haar leven bij de Kogi-indianen, Hoeders van de Aarde: ze organiseert met veel plezier workshops"Reis naar het hart van de aarde". Het kan bij u thuis, bij uw organisatie, in uw school. [email protected]


33

Redactie. Medewerkers. Lay-out

Recommend Documents