Redactie. Medewerkers. Lay-out

Paridaensinfo 2 - april 2013

Redactie Myriam Neves, Annick Van Petegem, Maryleen Verhavert

Medewerkers Brigitte Achten, Ward Broeckaert, Catherine Cockx, Céline Eeckhout, Françoise Feys, Hilde Ghysen, Sara Gijsbers, Heleen Juchtmans, Katleen Poppe, Jan Royackers, Evelyne Sauvage, Christine Van den Eeckhout, Geertrui Van den Eynde, Annelies Verbanck, Elke Wuytack

Lay-out Annick Van Petegem, Maryleen Verhavert

2



3

In dit nummer

4

Folgarida 2013

3

In dit nummer

4

Editoriaal

5

Nieuws van het ouderfront

6

Sociale actie

7

Studiekeuzebeurs

10

Soirée Culturée

11

Kerstbal en Nieuwjaarsgala

12

Gezonde week

13

Inclusieproject

15

Le Pass, meer dan een museum

16

Griekse namiddag

17

Aken

20

Wiskundige hoogdagen

21

Labopracticum KU Leuven

25

Düsseldorf

26

Rome - krokuseditie

27

Weimar

28

Activiteitenkalender

30

Personalia van de oud-leerlingenbond

32

Een oud-leerling op de praatstoel

33


Beste ouders Ook nu - en voortaan zal dat altijd zo zijn - een ‘ouderinfo’ na de vakantie in plaats van net ervoor… Zo heeft de redactie iets meer tijd om alles netjes in vorm te zetten. We hopen van harte dat de paasdagen voor u en uw gezin wat rust brachten en gezellige familiemomenten. Het weer zit niet mee, maar we blijven hopen op beterschap! Tegen de opendeurdag rekenen we echt op een lekker lentezonnetje. We voorzien u in dit nummer van Paridaensinfo weer van heel wat nieuws over het reilen en zeilen op school. Tradities en nieuwe initiatieven maakten van dit tweede trimester een gezellig drukke en interessante periode. Leest u maar wat leerlingen en leraren er over te vertellen hebben. U merkte allicht de kleurverandering op van de titels en de balkjes… We stappen inderdaad over naar een nieuw logo en daarbij passende huisstijl. Tegen begin september 2013 moet dat proces helemaal rond zijn. Tijdens de G100 werd de eerste aanzet gegeven. De ontwerper (Bram De Baere) ging toen in gesprek met de leerlingen over het beeld dat hun school in de buitenwereld oproept. En over hoe zij hun school ervaren en wat ze er van naar buiten willen brengen… Er kwam heel interessante informatie uit. De leerlingen vonden onder andere dat onze school een te braaf en meisjesachtig imago heeft, terwijl zij er zich echt niet in een keurslijf gedwongen voelen. Ze vinden dat ze verantwoordelijkheid krijgen, dat iedereen vanuit zijn eigenheid en sterkte mee mag bouwen aan het grote geheel. Met deze en nog veel meer informatie kon Bram aan de slag. Hij stelde een reeks ontwerpen voor aan de lerarenraad en een afvaardiging van de leerlingenraad. Deze commissie weerhield drie ontwerpen die dan aan de hele school voorgesteld werden via Smartschool. Iedereen (leraren en leerlingen) kon zijn voorkeur uitspreken en het logo dat u op de voorpagina van dit boekje ziet kreeg veruit de meeste stemmen. Ook de leden van het schoolbestuur konden zich vinden in dit ontwerp. Daar gaan we nu verder mee aan de slag. De banieren aan de gevel en het spandoek met de krachtlijnen uit ons pedagogisch project zullen tegen de opendeurdag aangebracht zijn. Drukwerk en website volgen dan. Als alles wat meezit kunnen we u wellicht onze volgende Paridaensinfo via de opgefriste website sturen. Dat is tenminste ons streefdoel… Annick Van Petegem, Ingrid Donceel en Maryleen Verhavert, directieteam


5

Als u dit leest zijn de paasexamens achter de rug en genieten de leerlingen én het ganse Paridaensteam van een welverdiende rustpauze. We hopen dat ook u, als ouder, van enkele rustige paasdagen kon genieten - thuis of elders.

Deze ‘break’ is een goed moment om samen even terug te blikken op een – alweer- goed gevuld trimester. Ook ditmaal hebben de leerkrachten, leerlingen en directie ons versteld doen staan van hun onuitputtelijke inzet en dynamisme. Denk maar aan de zeer succesvolle Damiaanactie en de ontmaskering van de ‘Shadow’. De hele school was in de ban en het zorgde voor een bijzonder waardevol gemeenschapsgevoel bij de leerlingen. Het thuisfront kreeg de smaak te pakken en volgde het hele gebeuren aandachtig mee.

Ook de activiteiten van de ouderraad waren voltreffers… Getuige hiervan op 28 maart de activiteitendag voor de eerstejaars. De leerlingen konden zich na de paasexamens de hele dag uitleven in Sportoase: zwemmen, dansen en klimmen! Ook na de kerstexamens was er een activiteitendag met bowling en film. Wil u de komende weken nog meer leden én acties van de ouderraad leren kennen? Neem er dan alvast uw agenda bij en noteer de volgende activiteiten.

Op 18 april organiseren de ouderraden van het Heilige-Drievuldigheidscollege, het SintPieterscollege en Paridaens een Denkcafé. U zal het gekozen onderwerp zeker toejuichen én na afloop alle tips van spreker Wim Rombaut dagelijks kunnen gebruiken. Immers, centraal staat die avond hoe wij als ouders een goede coach kunnen zijn voor onze studenten. Geef toe, concreter en nuttiger dan dit wordt het gewoon niet… Van harte welkom vanaf 20 uur in het Heilige-Drievuldigheidscollege. U vindt alle info op de website van Paridaens.

Op 4 mei zet de school haar deuren wagenwijd open voor ouders en toekomstige leerlingen. Ook de ouderraad zal haar beste beentje voorzetten en mee zorgen voor een hartelijke ontvangst. Kom gerust even langs voor een praatje (en/of iets lekkers…).

U merkt het, als ouderraad hebben we een lange ‘todolijst’. Maar u (her)kent het zeker en vast: als je de taken kan ‘afvinken’ en het resultaat kan zien in de praktijk, geeft dit een ongelooflijke voldoening. Bijdragen aan het ‘feel-good’ gevoel van je kind op school en constructieve input leveren aan het schoolteam, daar hebben we wel wat voor over…

Evelyne Sauvage, voor de ouderraad [email protected]

6


U bent ze vast wel tegengekomen halverwege de maand januari - de stiftenverkopers van het Paridaensinstituut. Twee weken lang lieten ze aan menig marktplein, winkelingang, straathoek, … in Groot-Leuven geen enkele passant ontsnappen aan de vraag “Meneer/ mevrouw, u koopt natuurlijk toch ook de stiftjes van Damiaanactie?” Dat vele jongeren bereid waren om in de vrieskou de straat op te trekken, op zoek te gaan naar vrijgevige sympathisanten van Damiaanactie en de soms onvriendelijke reacties erbij namen, gebeurde natuurlijk niet zomaar. De hele actie kaderde binnen het groots opgezette spel op school ‘Capture THE SHADOW’. Twee weken lang hield THE SHADOW de school in zijn ban. Veel kwamen we in eerste instantie niet over hem te weten, behalve dat zijn leven tot voor kort in het teken stond van de solidariteit. Belangeloze inzet, vrijblijvend engagement, medemenselijkheid. Op THE SHADOW kon je rekenen. Maar omdat hij nooit erkenning kreeg voor zijn werk en nooit eens een woordje van dank, groeide vanuit de ontgoocheling de frustratie. Zijn vertrouwen in de mensheid ging volledig verloren. THE SHADOW werd een nonbeliever waar het gaat om verbondenheid, om eendracht en samenhorigheid. Omdat hij hoorde dat er zich in het Paridaensinstituut eerder dit schooljaar al een groot soc iaal gevoel van samenhorigheid had ontplooid, wilde hij zich van zijn ongelijk vergewissen. Zou de school erin slagen door het inzamelen van tips - via de verkoop van Damiaanactiestiften - te weten te komen wie hij was? Als dat zo zou zijn, kon hij niet anders dan met het schaamrood op de kaken toegeven dat hij fout zat en dat de jeugd de toekomst is. De

uitdaging

van

THE


SHADOW

liet 7

verschillende klassen niet onberoerd. Er werd beraadslaagd, afgesproken, er werden agenda’s opgesteld; kortom: vele plannen uitgewerkt om klassikaal toch maar zoveel mogelijk stiften aan de man te brengen. Hoe meer geld van stiftenverkoop bij de directie werd binnen gebracht, hoe meer tips over de ware identiteit van THE SHADOW een klas in de wacht kon slepen. Bovendien deelde THE SHADOW zelf ook tips uit op de speelplaats na geslaagde opdrachten. En ook ‘s avonds stuurde hij nog digitale tips door. Toegegeven, naast het bewijzen van THE SHADOWs ongelijk ging nog een tweede motivatie achter deze gigantische positieve reactie schuil: er waren ook prijzen te winnen. Prijzen voor de best verkopende klassen en voor de best verkopende individuen per graad. Vooral binnen de tweede graad werd hevig tegen elkaar op geconcurreerd om deze prijzen binnen te rijven. De stiftenactie werd afgesloten op woensdag 30 januari. De klassen die dachten dat ze THE SHADOW ontmaskerd hadden, hadden hun gissing doorgestuurd en al het ingezamelde geld geteld. Nu konden we overgaan tot de bekendmaking van de ware identiteit van THE SHADOW.

8


Zoals de meeste klassen vermoedden, was ICT-coördinator Klaas Thys THE SHADOW. De heer Thys gaf wat uitleg bij enkele tips die hij gegeven had en liet zich ook heel geduldig wegen. Want om de uiteindelijke winnaar te bepalen, was het juiste antwoord op de schiftingsvraag nog nodig: het precieze gewicht van THE SHADOW. Maar nog belangrijker… iedereen was gloeiend nieuwsgierig naar de opbrengst van de hele actie. Toen die bekendgemaakt werd, kon het niet meer stuk. We verzamelden niet minder dan 46.008 euro! Aan heel veel jonge mensen op onze school: bedankt voor de inzet ten voordele van het Zuiden. Dit was ongezien. Sara Gijsbers, leraar godsdienst


9

Een van de basiswaarden van onze school is leerlinggerichtheid. We willen er met het korps voor instaan dat iedereen die kiest voor een opleiding op onze school, op een goede manier begeleid wordt. Het maken van een goede studiekeuze is daarbij essentieel. Als die gebeurt op basis van positieve criteria, zorgt ze voor succeservaringen en die vergroten de motivatie om verder te studeren in het gekozen interessegebied. Maar evengoed kan de keuze gebaseerd zijn op negatieve ervaringen met bepaalde vakken en belandt de leerling in een bepaalde richting door eliminatie. Dat willen we als school zoveel mogelijk vermijden. Het aanbod aan studierichtingen is immers zo breed dat er voor elke leerling wel een opleiding bestaat die aansluit bij haar of zijn interesses. Die opleidingen worden echter niet allemaal door onze school aangeboden. Daarom organiseerde Paridaens op 21 februari een brede studiekeuzebeurs voor alle leerlingen van het tweede en het vierde jaar. Het zijn deze leerlingen die aan de vooravond van de overstap naar een nieuwe graad voor een belangrijke keuze staan.

minuten hun top 3 van studierichtingen. Elke richting werd vertegenwoordigd door vakleerkrachten en leerlingen. We bekeken vooraf waarheen de meeste van onze schoolverlaters trekken en nodigden ook die scholen uit. Zo waren er vertegenwoordigers van Sociaal-Technische Wetenschappen, Toerisme, Handel, Boekhouden-Informatica en Techniek-Wetenschappen. Na de beurs bespraken de leerlingen hun voorlopige keuze met hun ouders en dienden ze samen een voorlopig studiekeuzeformulier in. Wie dat wilde, kreeg feedback van de klassenraad op die keuze . De reacties op dit initiatief waren positief en zelfs leerlingen die reeds overtuigd waren van hun keuze, waren tevreden dat ze eens ‘over het muurtje’ konden gaan kijken en hun motivatie hadden scherp gesteld. Zeker voor herhaling vatbaar, want niets staat zo garant voor een goede start als een goede studiekeuze en een gezonde brok motivatie. Jan Royackers, leerlingenbegeleider, voor de werkgroep studiekeuzebegeleiding

In een eerste fase kregen de leerlingen een uiteenzetting van de directie over het onderwijslandschap. Versc hillen en gelijkenissen tussen ASO-, TSO- en BSOrichtingen werden toegelicht. Bij de studiekeuzelessen hoorde een bundel waarin de leerlingen een interesseprofiel opstelden en uitkwamen bij bepaalde richtingen die daarmee overeenstemmen. De bedoeling was dat ze gericht vragen formuleerden voor leerlingen en leraren van de studierichtingen waarin ze interesse vertonen. Op 21 februari konden ze met die vragen terecht op de studiekeuzebeurs. In dit concept bezochten ze in 3 rondes van 20

10


Zoals elk jaar werd ook in 2013 de talent-zoekende traditie verdergezet met de Soirée Culturée, onze eigen heuse freepodiumshow. Een groep van 40 leerlingen en leerkrachten zette al begin dit schooljaar zijn schouders onder dit uitdagende project. Het resultaat mocht er wezen. Aangezien het dit jaar de 7de editie was, werd er gekozen voor een bijpassend thema: James Bond, 007. In een school geterroriseerd door directrice Isolde Blum, gaat het van kwaad naar erger. Enkele poetsvrouwen trachten een revolutie te ontketenen - met de hulp van onze MI6 agent James Bond. Een leuk concept om de verschillende acts aan elkaar te praten. Natuurlijk draait Soirée Culturée vooral rond leerlingen die iets willen brengen op het podium. We ontdekten heel wat talenten tijdens de audities en we mochten ze met trots presenteren op 6 februari. Leuke dansacts en prachtig gezongen liedjes volgden elkaar op. We hadden zelfs een jongleur dit jaar! Verlegen leerlingen zagen we op het podium openbloeien tot echte artiesten. Als kers op de taart brachten de leerkrachten een cover van 'Gotye', waarmee ze bewezen dat er ook in het leerkrachtencorps een aanzienlijke portie talent zit! En dit alles ondersteund door onze mensen achter de schermen, de presentatie en de mannen van het licht. Weer een geslaagde editie, tot volgend jaar! Hierbij enkele foto's die werden genomen door Hannah Degrieck, Carlotta Morina en Marlies Mommaerts. Ward Broeckaert, leerlingenraad


11

In het eerste jaar houden we van feestjes en al zeker als het nieuwe jaar net begonnen is! Op vrijdag 18 januari wordt alles in gereedheid gebracht voor wat intussen een jaarlijkse traditie geworden is: het nieuwjaarsgala van het eerste jaar. Op die dag worden de klaslokalen gedurende 20 minuten omgetoverd tot heuse kleedkamers. De mooiste feestkleren worden uit de boekentassen gehaald en de geuren van parfum en haarlak ruiken we tot diep in de gangen van Paridaens… Om 14 uur gaan de leerlingen van het eerste jaar onder begeleiding van hun meters en peters naar beneden voor de foto. Vervolgens worden de deuren van de oude feestzaal opengezet om het jonge volkje te ontvangen. Het nieuwjaarsgala wordt plechtig geopend met een nieuwjaarsbrief van de klassenleraren. En dan is het eindelijk tijd voor muziek! Als het eerste nummer door de boxen schalt, gooit iedereen zich op de dansvloer om 2013 feestelijk in te zetten. Een dansje, afgewisseld met een hapje en een drankje; het was alweer een zeer geslaagde editie! Katleen Poppe, klassenleraar van 1A

En precies omdat het nieuwjaarsgala in het eerste jaar zo’n voltreffer is, wilde de leerlingenraad kwadraat (de leerlingenraad van de eerste graad) de tweedejaars ook trakteren op een dansfeestje. Dat vond plaats na de kerstexamens, net voor de vakantie. En of er gedanst en gezongen werd...

12


Een gezonde geest in een gezond lichaam. Wie kent deze wereldberoemde uitdrukking niet? De leerlingen van het tweede jaar van Paridaens alvast wel. Een hele week werden er op school activiteiten gehouden rond gezond leven. Om de week vol energie aan te vangen, kregen de leerlingen een gevarieerd ontbijtbuffet, boordevol vezels en vitaminen. Deze goede gewoonte werd aangehouden door de rest van de week iedere voormiddagpauze een gezond tussendoortje te laten uitdelen - door tot leven gekomen stukken fruit! Heel concreet werd het pas toen een deskundige ons liet nadenken over wat we nu echt moeten verstaan onder een gezonde levensstijl. Met al de tips die we kregen kunnen we vanaf nu echt aan de slag om elke dag te kiezen voor evenwichtige maaltijden en tussendoortjes. We weten zelfs hoe we weerstand kunnen bieden aan verleidelijke reclamespotjes en hoe we moeilijke informatie op voedingsetiketten moeten interpreteren. De kennis die we in de loop van de week verzamelden, werd uiteindelijk op de proef gesteld in de grote gezondheidsquiz. Vragen over sport, voeding, lichaamsverzorging, roken en drugs. Het kwam allemaal aan bod. Maar natuurlijk is kennis niet alles. Ook het lichaam moet in vorm gehouden worden. Daarom werd de week afgesloten met een sportdag om u tegen te zeggen. We leerden maar liefst zeven totaal verschillende sporten kennen. Moe maar voldaan konden we aan het weekend beginnen. Wil je zelf ook in actie schieten om gezonder en bewuster te gaan leven? Onze tweedejaars zullen je hierbij graag met raad en daad bijstaan! Catherine Cockx, klassenleraar 2de jaar


13

14


BuSO – Buitengewoon Secundair Onderwijs – Type 2 – OV1 Deze benamingen vonden onze onderwijsministers uit om jongens en meisjes met een mentale handicap aan te duiden. Voor ons gewoon: Alexandra, Shawnee, Hakim, Marie, Farid, Davy, Joery, Jesse, Jeremy, Frederik, Nick, Bjorn, Sander en Pieter. Voor ons 2 superleuke uitwisselingsdagen waarin we samen veel gespeeld, gelachen, gegeten, geschaatst… hebben. Voor ons een superrijke ervaring: 

Hakim leerde ons fruitbrochettes maken,



Bjorn leidde ons fier rond in zijn school,



Joery leerde ons hoe een taxi te roepen,



Frederik toonde ons zijn schaatskunsten,



Davy leerde ons lachen...

Maar ook ik was fier op mijn 3F en 3J: op Luz die de handen van Sander verwarmde in de rolstoel, op Inez die geduldig naar de voetbalverhalen van Bjorn luisterde, op Lieze die Jesse geweldig deed dansen, … gewoon op iedereen!

Hilde Ghysen, leraar gedragswetenschappen 3de jaar


15

Vrijdagmorgen, kwart over acht… de bus vertrekt: op weg naar la douce Wallonie. Ook dit jaar brachten de derdejaars een boeiend bezoek aan een veelal ongekend en o nd e r g e w a a r d e er d Waals avonturenpark, Le Pass. Op de plaats waar vroeger duizenden mannen werkten aan de ontginning van de zwarte brokjes steenkool, opende in 1989 het eerste museum in België voor wetenschappelijke en technische cultuur. Pass is een park met 10 afdelingen, goed voor 12 000 m² interactieve wetenschappelijke tentoonstellingen en spektakels en een tuin van 28 ha. Het is een plaats waar je aanraakt, luistert, kijkt, zelfs een beetje leest…, waar je nadenkt; een plaats waar nieuwsgierigheid geen slechte eigenschap is. In de projectiezaal van het beeldenpaleis werden we virtueel ondergedompeld in de wereld van het water, met meeslepende beelden dankzij fantastische 3D-technologie. Het blauwe goud, maar voor welk deel van de wereldbevolking is het beschikbaar en tegen welke prijs ? Verder maakten sommige klassen een heus tv-journaal, anderen bouwden een robot en leerden hem ook programmeren, terwijl de allermoedigsten ondanks de snijdende kou op de terril klommen en tot hun verbazing vaststelden dat het in de grond op sommige plaatsen wel 60°C warm was. Verder was er tijd om de verschillende tentoonstellingen te doorlopen; gaande van het lichaam tot de wereld van de materialen, de verhalen rond het mijnverleden en nog heel wat andere wetenschappelijk-technische onderwerpen. Een leerrijke maar ook ontspannende uitstap, die ons er op attent maakt dat wetenschap zich niet enkel in proefbuisjes en labo’s afspeelt. Brigitte Achten, leraar wetenschappen 3de jaar

16


De vrijdag voor de krokusvakantie - 8 februari - hebben de leerlingen Grieks van het vierde, vijfde en zesde jaar een geweldige dag beleefd. In het kader van hun onderzoeksprojecten Grieks, hebben deze drie jaren zich verdiept in het culturele erfgoed en de geschiedenis van het mooie eiland Cyprus. Dit vooral naar aanleiding van de tentoonstelling 'Eeuwenoud Cyprus'. Door veel mensen is dit eiland enkel gekend als een warme vakantiebestemming. Slechts weinigen weten welke grote invloed het heeft gespeeld in de Oudheid en tot ver daarna. Vele uren werd er had gewerkt en voorbereid om de ‘Griekse namiddag’ tot stand te brengen. De leerlingen van het vierde jaar Grieks bestudeerden de belangrijkste archeologische sites van het eiland en maakten daarover een brochure, die nog steeds te bezichtigen is in het vaklokaal. De leerlingen van het vijfde jaar bestudeerden de artefacten van de tentoonstelling en waren onze gidsen in het museum. Tenslotte schreven de zesdejaars een boeiend boekje over de geschiedenis van Cyprus. Al deze kennis gaven de leerlingen aan elkaar door op de 'Griekse namiddag'. Tijdens de voormiddag maakten de zesdejaars een heerlijk Grieks-Cypriotische maaltijd klaar voor hun medeleerlingen. Om zich helemaal in te leven hadden ze zich getooid in de nieuwste trends qua Griekse toga's en ook hun collega-Grieken bestookt met mailtjes om hun voorbeeld te volgen. Dit deden ze met heel wat succes! Zo verzamelden zich 's middags een heleboel 'togati' en 'togatae' om zich tegoed te doen aan de broodjes met halloumi, tzatziki en tarama. Ook de Cypriotische drankjes (koffie op z'n Cypriotisch en fruitsap) werden gesmaakt. Na de maaltijd kregen de vierde- en vijfdejaars lectuur voor de treinrit. De leerlingen van het zesde jaar hadden een overzicht gemaakt van de evolutie van het eiland vanaf de periode van de stadskoninkrijken. Er werd uitgelegd hoe Cyprus was omgegaan met de vele overheersende buurvolkeren, zoals de Assyriërs, Perzen, Romeinen, Egyptenaren etc. Daarna werd er een tijdsprong gemaakt naar de recentere koloniale periode tot en met de dag van vandaag. Vooral het luik over de hedendaagse situatie van het eiland en alle problemen hieromtrent heeft de leerlingen van het zesde jaar erg verrast, geboeid en zelfs aangegrepen. De ambassadeur van Cyprus, meneer Korneliou, was namelijk erg enthousiast over ons project. Hij had ons eerder al tijdens een vrije namiddag heel hartelijk ontvangen op de ambassade en toen hebben de zesdes van hem ook heel wat interessante boeken gekregen over de geschiedenis van zijn land. Door zijn eigen verhaal te vertellen en zijn hoop op een oplossing kreeg deze problematiek een gezicht. Dit interview was dan ook een waardevolle bijdrage in het boekje. Met een volle maag en nog steeds in vol ornaat vertrokken we naar het Koninklijk Museum voor Kunst en Geschiedenis in Brussel. Onze odyssee werd echter onverwacht onderbroken door de Europese Top. Maar onze leerlingen in toga wisten de politie te overhalen om hen te escorteren langs de Europese Top naar het museum, wat een heuse blikvanger was voor de passanten. Ook in het museum kregen we heel wat lof voor het enthousiasme van de leerlingen. De vijfdejaars legden er de Cypriotische kunstvoorwerpen nauwkeurig en enthousiast uit: waarom ze zo belangrijk zijn, wat hun nut was in deze oude beschaving en zelfs waarom ze niet akkoord gingen met sommige theorieën - zoals de stamboom van de verschillende taalsystemen (gaande van het lineair A tot het Eteocyprisch en het klassieke Grieks). De leerlingen vonden het zeer boeiend om door hun medeleerlingen zo'n uitgebreide en Paridaensinfo 2 - april 2013

17

wetenschappelijk gefundeerde uitleg te krijgen. Onze gidsen kregen zoveel bijval dat zelfs de officiële gids van de tentoonstelling vroeg om hun gidsbeurt te mogen meevolgen en heel wat invalshoeken van de leerlingen interessant vond. Daarna kreeg iedereen nog een halfuurtje 'vrije tijd' in het museum om extra uitleg te vragen en deze unieke collectie nog wat nader te bestuderen. Als afsluitende fase evalueerden alle leerlingen elkaar over de grenzen van de jaren heen. Zo kunnen de jongere leerlingen leren van de oudere en kunnen de oudere leerlingen hun ervaringen doorgeven. Daarnaast werden ook heel wat vriendschapsbanden gesmeed en hebben de leerlingen een heel boeiende en leerrijke namiddag gehad. En al deze moeite heeft zeker zijn vruchten afgeworpen, want de reacties nadien waren onverdeeld positief. En wie weet... Misschien zullen er deze zomer wel wat extra vliegtickets naar Cyprus geboekt worden? Céline Eeckhout en Geertrui Van den Eynde, leraren klassieke talen

18



19

Op vrijdag 22 maart vertrekken 44 leerlingen van het vijfde jaar Moderne Talen op hun jaarlijkse uitstap naar Aken. In de voormiddag staan een bezoek aan het ‘Rathaus’ en aan het Couvenmuseum op het programma. In de gotische ‘Krönungssaal’ van het stadhuis wordt jaarlijks de ‘Karlspreis’ uitgereikt aan een persoon die zich voor de Europese gedachte heeft ingezet. In het Couvenmuseum kan je bekijken hoe in de 18de en 19de eeuw de Akense burgerij woonde en leefde. Daarna luisteren de leerlingen naar een Duitse gids die hen de bezienswaardigheden van de Akense dom in geuren en kleuren uitlegt: de Barbarossaluchter, het Mariaschrijn, de troon van Karel de Grote, de prachtige mozaïeken,… Niet voor niets staat deze dom op de lijst van het UNESCOwerelderfgoed. Spijtig genoeg sprak de gids dit jaar erg vlug en begrepen onze leerlingen niet echt alles. Tijd om te eten en te testen of de aangeleerde dialoogjes om eten en drank te bestellen in een restaurant ook wel echt resultaat opleverden. En ja, dat lukte prima! We sluiten de middag af met een stadsexploratie. In de Akense stadskern staan heel wat ‘Brunnen’ die allemaal een eigen verhaal hebben. Leuk om zien en interessant om bij de inwoners te polsen welke fontein zij in hun stad eigenlijk het mooist vinden. Voor ons vertrek kopen we nog snel enkele flessen ‘Apfelschorle’, want de laatste dag voor de paasvakantie is er elk jaar les ‘Backen auf Deutsch’. De bakresultaten worden aandachtig geproefd en we drinken daarbij natuurlijk Duitse ‘Apfelschorle’! Lut Deschamps, leraar Duits

20


Tussen Kerstmis en Pasen volgden de wiskundige hoogdagen elkaar op. Een verslag. Op woensdag 9 januari namen 34 creatieve puzzelaars uit de tweede en de derde graad deel aan de Vlaamse Wiskunde Olympiades. VWO (voor de derde graad) heeft al een traditie van 27 jaar, JWO (voor de tweede graad) bestaat sedert het schooljaar 20012002. Aan beide olympiades namen tijdens de eerste ronde maar liefst 11.000 Vlaamse jongeren deel. Dertig vraagstukjes oplossen in een tijdspanne van 3 uur was de opdracht. Sommige oplossingen waren gemakkelijk te vinden, andere waren echte hersenbrekers. Door onze deelnemers werd ijverig gezwoegd en velen bleven tot de laatste minuut zoekend proberen. En hun inspanningen werden beloond: 14 van de 34 konden doorgaan naar de tweede ronde op 6 maart, met nu nog 2000 deelnemers aan de start. Hieruit werden dan nog eens 160 finalisten geselecteerd.

delen met ons. Ze schreef : “Ik deed met enkele vriendinnen mee aan de Wiskunde Olympiade. Mevrouw Moons had ons overtuigd en aangezien me dit wel leuk leek, had ik me dus ingeschreven. Toen we binnengingen in 116, om 'de test' af te leggen, moest iedereen gaan zitten, een zwartgekleurd stiftje nemen en zich voorbereiden op de vragen. Eerst werd er uitgelegd hoe het in zijn werk zou gaan en vervolgens kregen we onze bundel. De vragen

Op het nippertje haalde Isabelle Geenen (uit 6D) - die al eens finaliste was in het 4de jaar, deze finale niet. Jammer misschien, … maar zeker niet het belangrijkste.

Maud Lobel (uit 4C) deelname als volgt :

verwoordde

haar

“De tweede ronde was wel zweten... De vragen waren veel moeilijker en duidelijk bestemd voor de echte wiskundeknobbels. (…) Ik heb uit mijn deelname aan de JWO geleerd dat jezelf een beetje voorbereiden echt wel zin heeft. Ik kijk al uit naar VWO en ter voorbereiding zal ik zeker enkele reeksen van vroeger doorlopen. Maar uiteindelijk geldt nog altijd: deelnemen is belangrijker dan winnen.” Ook Marie Mertens (uit 3C) wou haar ervaring Paridaensinfo 2 - april 2013

21

waren zeker leuk. Er waren bijvoorbeeld leuke raadseltjes bij en vragen met een 'addertje onder het gras'... Tijdens het oplossen kregen we van de leerkrachten lekkere koekjes en een drankje. Zo ongeveer twee weken later kreeg ik een mailtje dat ik naar de volgende ronde mocht en Esther, een vriendin van mij, ook. Ik was blij en verrast. De tweede ronde volgde kort hierop maar was veel officiëler. We verzamelden, met alle mensen van de Leuvense scholen die mochten doorgaan, in een aula van de universiteit. Daar kreeg iedereen een eigen plaats toegewezen. De vragen waren een stuk moeilijker en we kregen minder tijd. Dit nam niet weg dat het toch een leuke ervaring was. Zowel Esther als ikzelf hebben een leuke namiddag gehad. Ik ben trots dat ik heb kunnen meedoen aan de tweede ronde van de Vlaamse Junior Wiskunde Olympiade.”

22


Ook de Pi-dag (14-3) ging dit jaar niet onopgemerkt voorbij. De leerlingen van het zesde jaar wiskunde 6+ gingen samen met hun leerkracht pi-zza eten en smullen van een overheerlijke pi -taart. Ze deelden pi-weetjes en Eva Stevens (6C) citeerde 100 cijfers na de komma van het getal pi. Ze dacht een record gescoord te hebben, maar dat was buiten Benoît Vanhecke (uit 5F) gerekend. Die slaagde erin om zo maar liefst 120 cijfers na de komma uit het hoofd te declameren. Was dit om zijn liefje te imponeren of de leerkracht wiskunde te charmeren ? We laten het in het midden.

Op dinsdag 8 januari namen de leerlingen van het vijfde jaar met de studierichting wiskunde 6+ deel aan de Kick-off meeting van het Junior College Wiskunde. Het Junior College Wiskunde is een initiatief dat leerlingen uit het secundair onderwijs gedurende een aantal weken, tijdens de uren ‘vrije ruimte’, wil betrekken bij een project dat gezamenlijk wordt opgezet en ondersteund door leerkrachten van de school en docenten van de universiteit. Tijdens de Kick-off meeting werden aan alle deelnemers de 3 projecten voorgesteld, en wel zo dat de leerlingen de aansluiting met hun reeds verworven bagage wiskunde duidelijk voelden. De aandacht was groot en de presentaties interessant. Wij kozen voor het project 'Van priemgetal tot digitale handtekening'. De leerlingen werden al meteen ondergedompeld in een stukje wiskunde dat ze niet kenden: modulo-rekenen. Met een dikke bundel studiemateriaal vol uitleg en uitdagende opdrachten, trokken we huiswaarts. Vanaf de week nadien begon het echte werk in de klas. Een aantal lessen waren klassikaal, maar heel vaak werkten de leerlingen in groepjes aan opdrachten; samenwerkend leren en


23

nadien een verslagje van de opgelegde opdrachten en oefeningen. Er werd heel goed gewerkt! In de Kick-off meeting, maar vooral in het Slotevent, werd er getracht om de leerlingen te laten kennismaken met verschillende verrassende toepassingen van wiskunde. Men probeerde een brug te maken tussen de schoolse wiskunde enerzijds en waarvoor die allemaal kan gebruikt worden anderzijds. De leerlingen genoten duidelijk van dit deel. Professor Stefaan Vaes nam hen tijdens het Slotevent op een soms ludieke maar zeer onderhoudende en verrijkende manier mee in zijn wiskundig verhaal. Hij maakte hierbij gebruik van fragmenten uit de 2 films over wiskunde: Dimensions en Chaos van Jos Leys, Étienne Ghys en Aurélien Alvarez. Chaos is een ‘must-see’, een aanrader voor het brede publiek en in het bijzonder de wiskundig of wetenschappelijk belangstellende. Iedereen kan de film integraal en - indien gewenst - in Full HD bekijken via de website van de Vlaamse Wiskunde Olympiades www.vwo.be Met een knipoog naar de leraren tot slot, oogstte Stefaan Vaes bij het jonge publiek veel succes toen hij suggereerde dat ze maar lang genoeg moesten zagen bij hun wiskundeleerkracht om sommige fragmenten uit de film ook af en toe eens in de les te laten zien en te bespreken waar toepasselijk. We nemen dit mee... Christine Van den Eeckhout, leraar wiskunde

24


Dinsdag 5 februari (6CMWe) en woensdag 6 februari (6B en 6F) fietsten de leerlingen naar de wetenschapscampus in Heverlee om een practicum uit te voeren in de labo’s van de KU Leuven. Dit gaf hen de gelegenheid om eens de sfeer aan een universiteit op te snuiven. Tijdens dit practicum bouwden ze per twee een ingewikkelde proefopstelling (zie figuur). In de kolf (A) wordt waterstofgas geproduceerd door zink te laten reageren met een verdunde zwavelzuuroplossing. In de glazenbuis boven de bunsenbrander (B) vindt een chemische reactie plaats, namelijk de reductie van een metaaloxide tot het overeenkomstige metaal. Het waterstofgas gevormd in de kolf dient hierbij als reductiemiddel. Uit de massaA afname van het materiaal in de glazenbuis en de empirische formule kan men de atoommassa van het metaal berekenen en op die manier bepalen met welk metaaloxide men vertrokken is.

B

C

Maar eerst moesten de leerlingen dus zelf hun opstelling opbouwen. Als ze gebouwd was, moesten ze nagaan of ze gasdicht was vooraleer ze de bunsenbrander mochten plaatsen onder de buis met het metaaloxide. Als de opstelling gasdicht is wordt de gasklok (C) gevuld met waterstofgas (gevormd tijdens de reactie in de kolf) en zuurstofgas (oorspronkelijk aanwezig in de lucht in de opstelling). Het mengsel van waterstofgas en zuurstofgas noemt men knalgas. De aanwezigheid van het knalgas konden ze controleren door de gasklok boven de bunsenbrander te houden. Met knalgas geeft dit een scherpe knal. Als er uitsluitend waterstofgas in de klok zit geeft dit een doffe knal. Ze moeten dus een aantal keren de inhoud van de gasklok testen tot ze een doffe knal krijgen. Op dat moment ben je zeker dat de opstelling gevuld is met waterstofgas en er bijna geen zuurstof aanwezig is. Sommige leerlingen vonden dit zeer leuk terwijl anderen al hun moed bij elkaar moesten rapen om dit te testen. Wanneer de hele opstelling gevuld was met waterstofgas, kon de reactie van het metaaloxide met waterstofgas gestart worden door de bunsenbrander te plaatsen onder de buis met het metaaloxide (B). Het verwarmen mocht gestopt worden als de reactie afgelopen was. Dit kon je zien doordat het zwarte metaaloxide omgezet wordt in een roodbruin metaal. Wanneer alle zwart verdwenen was uit de glazen buis én alle water (omdat dit anders ook zou worden meegewogen) mocht het verwarmen gestopt worden. Na afkoeling mochten de leerlingen de opstelling afbreken en de massa van het metaal bepalen. Uit het massaverschil van het metaaloxide voor het uitvoeren van de test en het metaal na de test, konden ze bepalen om welk metaal het ging. Na ontmanteling van de opstelling vertrok iedereen huiswaarts, een nieuwe en hopelijk interessante ervaring rijker. Elke Wuytack, leraar chemie Paridaensinfo 2 - april 2013

25

De laatste 5 jaar zijn de leerlingen van het zesde jaar moderne talen altijd een dagje naar Keulen geweest. Maar 1 van de 2 leraren Duits wilde eens wat veranderen en overtuigde haar collega om Keulen in te ruilen voor een dagje Düsseldorf. Samen bereidden ze de uitstap goed voor en ze trokken wel 4 keer naar Düsseldorf om wandelingen uit te stippelen, het juiste museum te zoeken en een interessant bedrijf te selecteren voor een bedrijfsbezoek. Alles was tot in de puntjes grondig vernieuwd en samengesteld. Maar de weergoden vonden het blijkbaar niet kunnen dat de kathedraal van Keulen zomaar vergeten werd en ze stuurden op dinsdag 12 maart een dikke laag verse sneeuw naar Leuven en heel België. In samenspraak met de buschauffeur en de directie werd toch beslist om richting Düsseldorf te vertrekken. De bus had winterbanden en zelfs sneeuwkettingen en de file stond in de richting Brussel en niet richting Düsseldorf. Aan een tempo van 70 km per uur, en heel voorzichtig, zijn we veilig in Düsseldorf geraakt. Het programma hadden we onderweg al wat aangepast. Dat bleek allemaal mogelijk te zijn aangezien de mensen in Düsseldorf ook wel wisten van waar wij kwamen. Stipt om 12 uur reden we binnen bij het bedrijf Teekanne, 7 km voor Düsseldorf, voor een bedrijfsbezoek. Daar werden we opgewacht met lekker warme thee en stukjes taart. Er werd een bedrijfsfilm getoond en nadien kregen we een rondleiding door het bedrijf en ook door de gebouwen waar elk van de 30 machines 400 theebuiltjes per minuut vult. Het was indrukwekkend om te zien. Nadien mochten we nog 5 andere theesoorten proberen en wie wilde kon in de fabriekswinkel nog extra thee gaan kopen. Iedereen had namelijk al een gratis doos ‘Turkse appel-thee’ gekregen. Om 14.30 uur zijn we dan aangekomen in het centrum van Düsseldorf en daar konden de leerlingen aan hun mondelinge opdrachten beginnen. De moeilijkste opdracht was waarschijnlijk het vinden van een Düsseldorfer die door de sneeuw aan het stappen was en ook bereid was een interview te geven. Alle groepjes zijn daarin geslaagd. Elk groepje heeft ook de helft van zijn stadswandeling kunnen afleggen. Sommige leerlingen hadden zelfs nog tijd over om in de H&M een T-shirt te kopen dat in Leuven niet meer in hun maat verkrijgbaar was. Ook vanuit het standpunt van de leerlingen was het dus zeker geen verloren dag. De terugrit om 17 uur verliep vlekkeloos en we stonden al om 19.10 uur terug op de Bodartparking in Leuven. Volgend jaar zullen we opnieuw voor Düsseldorf kiezen maar we zullen misschien beter in april gaan zodat de kans op sneeuw nog wat kleiner is. Hopelijk zijn de goden dan al wat vergevingsgezinder en kunnen ze ermee leven dat alleen het vijfde jaar van Paridaens nog een Duitse kathedraal zal bezoeken. Nathalie Moss, leraar Duits

26



27

Ook dit jaar trokken onze laatstejaarsleerlingen van Humane Wetenschappen een week lang richting Weimar voor het project ‘Snapshots’. Vele indrukken zijn enkel snapshots, momentopnamen. Toch gaat achter ieder snapshot een context schuil. Een beeld is maar te begrijpen als het zijn verhaal prijs geeft en net met dit verhaal maakten de leerlingen kennis. Het eerste verhaal was dat van de ontmoeting met de leerlingen van twee andere Leuvense scholen: het Miniemeninstituut en De Wijnpers. De snapshots van elkaar in een context van vooroordelen, maakten plaats voor herkenning en bewondering. Dankzij de nieuwsgierigheid van de leerlingen vervaagden de grenzen tussen ASO, TSO en BSO. Het tweede verhaal is dat van de mens en zijn maatschappij achter het beeld; het mensbeeld. Een mens zijn verhaal kon geprezen worden ten tijde van de culturele bloei van Weimar in de 19de eeuw, maar datzelfde verhaal kon ook bespot worden binnen de ideologie van sociaalnationalisme tijdens de 2de Wereldoorlog. Deze context, en dus het mensbeeld, werd verduidelijkt aan de leerlingen. In de wondermooie setting van een besneeuwd Weimar deden ze stadswandelingen, leerden ze het 19de eeuwse Weimar van Goethe kennen en bezochten ze de Bauhaus-universiteit die ontworpen werd door Henry Van De Velde. Het gezellige Weimar stond in schril contrast met het ijzig koude concentratiekamp Buchenwald, net buiten Weimar. Het mensbeeld van vernieuwing en vrijheid, waar Goethe en de Bauhausbeweging voor stonden, maakte plaats voor een eng mensbeeld waarbij iedereen – vriend en vijand – van zijn mens-zijn ontdaan werd. Ook in Buchenwald probeerden de leerlingen dit mensbeeld te vatten aan de hand van rondleidingen, workshops, een reeks foto’s en een nabespreking. Via reflectie probeerden ze stil te staan bij de link tussen WOII, de huidige maatschappij en hun eigen leven. De laatste dag verwerkten de leerlingen hun eigen snapshots van de week in creatieve workshops. Het culturele Weimar was zichtbaar in dans en foto, het mensbeeld werd een beeld in theater en de waanzin van Buchenwald werd herdacht in een tuinmaquette, een monument doorspekt met symboliek. Tot slot werden alle indrukken samengebracht in een kunstwerk en een kortfilm. Het was een reis weg van het schoolse leren en dicht bij de ervaring; de kennismaking met vele verschillende verhalen. Heleen Juchtmans en Annelies Verbanck, leraren gedragswetenschappen en Nederlands

28



29

Voor iedereen Damiaanactie/stiftenverkoop met slotevenement, solidaire maaltijd, Soirée Culturée Eerste jaar   

Galabal Toneel: Het zondagsgevoel Filmforum

Tweede jaar    

Studiekeuzebeurs Gezondheidsweek Sportdag Filmforum

Derde jaar     

Bezoek aan Abdij van ’t Park Wetenschapspark PASS Inclusieproject met leerlingen van Ter Bank voor leerlingen humane wetenschappen Bezoek aan een kribbe voor leerlingen humane wetenschappen Filmforum

Vierde jaar     

Griekse namiddag voor leerlingen Grieks Bezoek aan de Sint-Michielskerk Studiekeuzebeurs Excursie naar Antwerpen Filmforum

Vijfde jaar        30

Fablab voor leerlingen wetenschappen Griekse namiddag voor leerlingen Grieks Advocaat in de klas voor leerlingen Latijn Journalist in de klas voor leerlingen humane wetenschappen Toneel: Scherven Junior College voor leerlingen wiskunde 6+ Uitwisseling met leerlingen van het Lycée Martin V in Louvain-la-Neuve voor Paridaensinfo 2 - april 2013

 

leerlingen MET/KnT-vorming en moderne talen Excursie naar Aken voor leerlingen moderne talen Filmforum

Zesde jaar          

SID-in Filosofische lezing voor leerlingen Latijn Griekse lezing voor leerlingen Grieks Labopractica in KU Leuven voor leerlingen wetenschappen Scientists@work voor leerlingen onderzoeksproject wetenschappen Griekse namiddag voor leerlingen Grieks Bezoek aan Gasthuisberg voor leerlingen wetenschappen Excursie naar Düsseldorf voor leerlingen moderne talen Excursie naar Weimar voor leerlingen humane wetenschappen Filmforum


31

OVERLIJDENS Ethel Carnoy (Gr-La '35) is overleden op 3 december 2012. Zij bereikte de leeftijd van 97 jaar en was een van de eerste vrouwelijke studentes aan de KU Leuven. In het volgende nummer komt een In Memoriam.

Op 4 maart 2013 overleed Jef Helsen, de zeer geliefde man van Ria Van Boxmeer. Hij was een dierbare vriend van velen, klein en groot. Deze mooie tekst lezen we op het prentje: "Homo universalis. Extreem gedreven in geest en lijf. Onvermoeibaar zoekend naar de kern, naar rechtvaardigheid en authenticiteit in al wat des mensen is, wetenschap, kunst, religie ... liefdevol en warm, bekommerd om ons allemaal en zijn talrijke vrienden. Zijn bruisende levenswil verlegde grenzen. Het afscheid heeft ons gemoed intens en blijvend beroerd. We koesteren zijn laatste cadeau voor altijd."

E.H. Emile Salens overleed op 14 maart 2013. Hij was de broer van tante Mia Van Emelen, jarenlang kleuterleidster in Paridaens. Ook hij was een tijd leraar aan de Middelbare Normaalschool Paridaens. Onze christelijke deelneming.

32


Liesbeth Wyseur - Psychosociale 1993 Wanneer iemand een misdrijf begaat en veroordeeld wordt tot een lichte gevangenisstraf, d.w.z. een gevangenisstraf van drie jaar of minder, verloopt het uitvoeren van die straf vaak niet zonder problemen. Dat las ik in een lang artikel in mijn ochtendkrant van 23 januari.

Zo’n straf wordt helemaal niet uitgevoerd, of ze wordt pas maanden of jaren na de feiten uitgevoerd. Bovendien: wie moet effectief naar de gevangenis? Wie krijgt een werkstraf? Wie een enkelband? Wie thuisdetentie? Daar bestaan wel degelijk regels voor – door het artikel in schema gebracht – maar ze zijn vrij ingewikkeld en heel wat richtlijnen zijn niet wettelijk vastgelegd. Vaak lijkt het een ondoorzichtig en willekeurig labyrint.

Bij thuisdetentie zijn er ook bijkomende problemen. De persoon met huisarrest krijgt regelmatig telefoon van de computer van het Nationaal Centrum voor Elektronisch Toezicht en hij moet dan een afgesproken codezin antwoorden. Bij de dader thuis wordt er een computer met spraakherkenningsoftware geplaatst om te kunnen controleren of er niet iemand anders antwoordt. Maar: is dat wel een efficiënt systeem om iemand daadwerkelijk in het oog te houden? Als iemand verkouden is, herkent de computer de stem niet meer. Bovendien wordt maar een paar keer per dag gebeld en 's nachts al helemaal niet. “Zo blijft er tijd genoeg over om een tijgerkidnapping te plegen” volgens de krant.

In een apart artikel, op dezelfde bladzijde, reageert Liesbeth Wyseur, woordvoerster Justitiehuizen, door te zeggen dat thuisdetentie met stemherkenning aan de telefoon wel degelijk een waterdicht systeem is. “Als een veroordeelde een paar keer de telefoon niet opneemt, zal iemand van het toezichtcentrum rechtstreeks contact opnemen via de gsm van die persoon. Er worden gerichte vragen gesteld en zo nodig wordt er ingegrepen. Het centrum houdt incidenten bij en weet snel met wie het te maken heeft. Thuisdetentie wordt bovendien opgelegd aan mensen die straffen onder de acht maanden hebben gekregen en die nooit eerder zijn veroordeeld. Niet de zwaarste criminelen dus. In de toekomst zal één op de drie gevangenissen korte straffen uitvoeren via dit systeem.”

Liesbeth Wyseur, is dat geen oud-leerling? Er staat ook een foto in de krant. Is ze dat? Dat is ze ongetwijfeld! Zelfs haar moeder kan ik me nog voor de geest halen, maar dat is toevallig. En is Liesbeth nu woordvoerster van justitiehuizen? Wat is een justitiehuis? Hoe is ze aan die functie gekomen en welke is haar taak precies? Daar wil ik graag meer over weten en ik besluit om een afspraak te maken. Haar e-mailadres is vlug gevonden en we spreken af op haar kantoor in Brussel, donderdag 21 februari.


33

Ik heb mijn dag niet zo goed uitgekozen. Het is bitter koud en bovendien is er een grote betoging. Het Centraal Station kleurt rood en groen en op weg naar Liesbeths bureau moet ik mij een weg banen tussen Friese ruiters en horden gewapende agenten. De waterkanonnen staan klaar. Liesbeth werkt dan ook in een gebouw van de federale overheid op de Leuvense Weg, tegenover de ingang van de Senaat - het deel van de stad dat extra beveiligd wordt bij betogingen. Ik ben te vroeg op de afspraak, dus wacht ik een kwartiertje in de grote inkomhal. Zonder het te beseffen ga ik bijna onder de prikklok zitten en de ene na de andere ambtenaar komt langs om te prikken voor de middagpauze. Niet zonder vriendelijk “goedendag” of “bonjour” te zeggen. Ik krijg al meteen een positief beeld van de mensen die hier werken. En dan komt een bekend gezicht van de trap: Liesbeth! Niets veranderd na de ongeveer twintig jaar dat we elkaar niet meer hebben gezien. Of toch wel. Het jonge meisje is een mooie, ontspannen jonge vrouw geworden. Het weerzien is hartelijk! We gaan samen een broodje eten in een zaak om de hoek en intussen kan ik mijn vragen op haar afvuren. Liesbeth, hoe kwam je in Paridaens terecht? Ik liep school in Rotselaar en het stond vast dat ik voor het middelbaar naar Leuven zou gaan; mijn beide ouders werkten in Leuven. Er waren ook een paar meisjes van de dorpsschool die naar Paridaens kwamen, onder wie Martine Maloens en Sarah Van Loonbeek, maar dat speelde bij mijn schoolkeuze niet een doorslaggevende rol, denk ik. Met die klasgenootjes van de basisschool heb ik wel bijna zes jaar samen in Paridaens in de klas gezeten. Jij zat in Psycho-Sociale, is het niet? Was dat een bewuste keuze? Ik heb eerst vier jaar Latijn gedaan, maar ik wist al vroeg dat ik later een sociaal beroep wilde uitoefenen en ik wilde graag meer menswetenschappelijke vakken krijgen. Ik weet niet hoe het nu is, maar in die tijd werd door sommige mensen wat neergekeken op de Psychosociale richting. Ik heb me daar niet veel van aangetrokken.De studie beantwoordde aan mijn verwachtingen en ook de klas viel erg mee. Heel wat leerlingen hadden een bewuste keuze gemaakt. Ik herinner me dat jullie een zeer goede klas hadden. Ook Martine Maloens staat mij nog levendig voor de geest. Zijn er leerkrachten die je je nog herinnert? Ik denk meteen aan mevrouw Ria Gijsens die Nederlands gaf en zeer gedreven en toegewijd was. Met haar hebben we ook met een groepje van de klas een uitwisseling met Hull in Engeland gedaan. Reuze interessant! Zeker vergeet ik nooit mijnheer Marc De Meyer, die geschiedenis gaf en zo heel veel wist te vertellen en mevrouw Chris Hermans van MEP, ook een vak dat mij goed lag. Ze is de moeder van Goedele, met wie ik nog in de klas gezeten heb en die ik nu aan de schoolpoort van mijn kinderen zie. En aan u heb ik ook goede herinneringen! Dat doet mij plezier! Zijn we trouwens niet samen op Romereis geweest? Inderdaad! Dat was een prachtige afsluiter van onze humaniora. Wat hebben we toen op korte tijd veel gezien en gedaan! Een paar jaar later hebben we met ons gezin een stuk van die reis overgedaan en ik kon zelf mijn ouders gidsen, ook aan de hand van de uitgebreide gids van pater Lenaers! En na je humaniora? Ik ben Psychologie gaan studeren. Het eerste jaar was ik geslaagd, maar het tweede jaar niet. Uiteindelijk ben ik in mijn bisjaar voor één vak tegengehouden. Zo komt het dat ik mij in de Sociale Hogeschool ben gaan inschrijven. Ik mocht daar het eerste jaar overslaan, dus er restten mij twee jaren studie te doen. Ik koos binnen die studie voor de richting Maatschappelijk Werk. Dat is een opleiding voor toekomstige sociale hulpverleners in ziekenhuizen, OCMW's, bedrijven, gevangenissen, justitiehuizen, politiediensten.

34


En zo ben je bij de justitiehuizen terecht gekomen. Neen, niet meteen. Het was zo dat ik de studie in de Sociale Hogeschool wel graag had gedaan, maar ik was er toch wat op mijn honger blijven zitten. Ik wilde meer weten, grondiger op een aantal zaken ingaan. Ook mijn ouders moedigden mij aan om opnieuw een universitaire studie aan te vatten. Mijn interesse voor de wereld van de justitie en meer bepaald voor jeugdcriminaliteit was gegroeid en dus ben ik Criminologie beginnen te studeren. En, viel het mee? Heel erg. In mijn enige kandidatuur had ik onderscheiding en dat moedigde uiteraard aan om verder te gaan. Mijn licentiaatsverhandeling heb ik gemaakt over jonge seksuele daders, dat betekent jongeren - kinderen soms nog - die seksuele delicten plegen. Ook mijn stage heb ik in die sector gedaan. Stage bij jonge seksuele delinquenten? Inderdaad. Ik heb als stagiair vier maanden meegedraaid in het Universitair Forensisch Centrum van Antwerpen. Dat centrum heeft een unit die zich bezig houdt met jonge delinquenten. Hoe moet ik mij dat concreet voorstellen? Een jongere – dat kan een heel jong iemand zijn, negen jaar bijvoorbeeld – heeft een grensoverschrijdende seksuele daad gesteld en iemand heeft een klacht ingediend bij het parket. Het parket beslist wat er met die jongere moet gebeuren. Een mogelijkheid is het doorsturen van het kind naar het Universitair Forensisch Centrum. Wordt hij daar opgenomen? Neen, het gaat om ambulante hulpverlening. Er wordt met de jongere gesproken en er worden persoonlijkheidstesten afgenomen. En welke was jouw taak daar dan bij? In het begin zat ik bij de gesprekken om te observeren, nadien mocht ik ook zelf een aantal dossiers opstellen. Dat lijkt me een moeilijke en een zeer verantwoordelijke taak. Die kinderen zijn per slot van rekening meestal grote sukkelaars, is het niet? Dat is ook zo. Het is een zware problematiek. In de meeste van de gevallen zijn die jongeren zelf ook slachtoffer geweest. Toch had ik het gevoel het wel aan te kunnen. Intussen was ik niet zo piepjong meer en mijn opleiding als maatschappelijk werker kwam ook goed van pas. Ik was bijvoorbeeld geoefend in gesprekstechnieken. Het was ook een voordeel om, tijdens de stage, te kunnen evalueren of het een soort werk was dat mij lag. Ook om te weten of ik die zware problemen niet te veel mee naar huis nam. En? Ik kon het 's avonds op een redelijke manier van mij afzetten, al kan je natuurlijk niet altijd meteen de knop omdraaien. Het is een zoeken naar een evenwicht tussen het betrokken zijn en het scheppen van de nodige afstand, precies om te kunnen helpen. De drijfveer zal inderdaad wel de nood om te helpen zijn. Vanwaar die gedrevenheid? Ik zou het eigenlijk niet precies kunnen zeggen. Ik heb al lang een interesse voor hulpverlening, en ook al lang voor de groep jonge delinquenten. Mijn moeder zegt het ook nog vaak: hoe komt het dat je precies voor die groep zoveel interesse hebt? De sociale gedrevenheid zelf zal je nochtans wel met de genen meegekregen hebben! Je weet misschien niet dat ik je moeder goed heb gekend toen ik, lang geleden, regelmatig in het ziekenhuis moest zijn en zij mij als verpleegster altijd zo vriendelijk onthaalde dat ik er zo waar een thuisgevoel bij kreeg! Toen zij veel later voor het eerst op oudercontact kwam voor


35

jou, herkende ik haar meteen! Dat wist ik helemaal niet! Inderdaad, mijn ouders zijn ook sociaalvoelend. Mijn man doet trouwens ook aan hulpverlening, zij het op een wat andere manier. Hij is orthopedagoog en doceert aan de Hogeschool Limburg. Hij heeft een expertisecel om jongeren te helpen via de sociale media. Heel wat jongeren vertrouwen zich liever eerst aan de computer toe dan meteen de stap te zetten naar een of ander centrum. En dan ben je beginnen te werken? Inderdaad. Nog tijdens mijn studie deed ik mee aan een examen voor een vaste wervingsreserve van de federale overheid en ik was geslaagd. Ik kon na mijn studie meteen aan de slag in het justitiehuis van Leuven, als justitieassistente. Wat is een justitiehuis precies? Er zijn in België achtentwintig justitiehuizen, één per gerechtelijk arrondissement. In Leuven werken veertig justitieassistenten in een huis in de Nobelstraat, vroeger in de Bondgenotenlaan. De assistenten moeten, onder meer, de personen begeleiden die een misdrijf hebben gepleegd en die een alternatieve straf hebben gekregen: een werkstraf, thuisdetentie, een enkelband. Aan een dergelijke straf zijn zo goed als altijd voorwaarden verbonden. De veroordeelde moet zich laten behandelen (bijvoorbeeld voor een mogelijke drugsverslaving), hij moet zich laten helpen om zijn schulden af te lossen, hij moet een zinvolle bezigheid zoeken - het liefst vast werk. Op regelmatige tijdstippen moet hij bij de justitieassistent komen, die dan als taak heeft de veroordeelde te helpen - bijvoorbeeld door contact op te nemen met de VDAB, en tegelijkertijd ook te controleren. Een justitieassistent doet anderzijds bijvoorbeeld ook aan slachtofferhulp. Dat lijkt me een zeer zinvolle taak. Hoe lang heb je dat gedaan? Om te beginnen één jaar. Na dat jaar heb ik als wetenschappelijk medewerker een paar jaar aan de universiteit gewerkt, op twee verschillende projecten. Het eerste was een onderzoek naar inbraakpreventie. Elke gemeente heeft een preventieambtenaar die naar middelen zoekt om de kleine criminaliteit tegen te gaan, bijvoorbeeld door een campagne voor inbraakpreventie op te zetten. De universiteit probeerde de verschillende maatregelen van die ambtenaren te evalueren. Hoeveel burgers hebben ze bereikt met hun campagne? Is de kleine criminaliteit sindsdien effectief teruggedrongen? En het tweede project? Dat was een zeer grootschalig onderzoek naar de houding van de burger tegenover justitie. Zowel mensen die als dader of als slachtoffer al in aanraking waren gekomen met het gerecht, als mensen die nog nooit met het gerecht te maken hadden gehad, werden bevraagd. Ook de medewerkers van justitie (magistraten, advocaten) werden ondervraagd. De bedoeling was aanbevelingen te schrijven voor de minister van Justitie om zaken te verbeteren. De voornaamste en steeds terugkerende klacht bleek te zijn: een gebrek aan goede communicatie. Een goede communicatie verhelpt veel problemen. Als iemand bijvoorbeeld erg lang moet wachten vooraleer zijn proces voorkomt, helpt het al een beetje als hij daar regelmatig wat meer uitleg over krijgt. Vond je het boeiend werk? Het was wel interessant maar ik miste toch het contact met het leven van alledag. Het was me toch iets te theoretisch. Ik besefte dat een academische carrière mij geen levensvervulling kon geven en ik ben dan voor een paar jaar teruggekeerd naar het Leuvense justitiehuis. Maar je bent er uiteindelijk niet gebleven? In 2008 kwamen er en aantal plaatsen vrij op het Centraal Bestuur van de justitiehuizen in Brussel en dat sprak mij erg aan. Ik moest daarvoor wel slagen voor een examen. Er waren vijf plaatsen en tweehonderd kandidaten. Ik moest dus alles op alles zetten. Dat was niet zo eenvoudig omdat ik toen al twee kleine kinderen had, maar tot mijn grote blijdschap was ik 36


geslaagd. Ik mocht beginnen en ik mocht ook blijven, want na een paar maanden op de dienst volgde nog een examen. Ik kwam terecht op een afdeling die de samenwerking moest bevorderen van de justitiehuizen met de centra voor geestelijke gezondheidszorg, de centra voor algemene welzijnszorg, de OCMW s, de VDAB, de opvangcentra voor daklozen enz. Die dienst heet nu Communicatiedienst voor Justitiehuizen. Zelf ben ik woordvoerder en attachécommunicatie justitiehuizen. En dat betekent? Dat betekent dat ik het contact verzorg tussen het kabinet van de minister van Justitie en de directeurs van de veertien justitiehuizen in Vlaanderen. Het kabinet geeft adviezen aan de justitiehuizen - bijvoorbeeld in verband met werkstraffen - maar het probeert ook ondersteuning te geven bij het uitvoeren van de adviezen. Omgekeerd kunnen de justitiehuizen, vanuit hun ervaring, voorstellen doen voor het beleid. Ik ben de tussenpersoon. De meeste contacten gebeuren per mail of telefonisch. Maar evengoed moet ik de pers te woord staan. In het geval van Kim De Gelder bijvoorbeeld vroeg de pers om met de slachtoffers te mogen spreken. De journalisten komen dan bij mij terecht voor de toestemming. Uiteraard neem ik in delicate gevallen altijd contact op met het kabinet van de minister. Mijn Franstalige collega, met wie ik mijn bureau deel, doet hetzelfde voor het Franstalige landsgedeelte. Heel toevallig gaat net op dat ogenblik de telefoon en Liesbeth antwoordt in het Frans. “Dat was zonet mijn collega”, zegt ze. Hebben jullie een goede verstandhouding? Heel zeker. Zij spreekt Frans en ik spreek ... Nederlands. Neen, ook Frans! Wel typisch natuurlijk. Zij verstaat het meeste Nederlands wel maar kan het niet spreken. Zelf had ik vanuit Paridaens al een goede basis voor de tweede taal en ik heb in de loop van de jaren heel wat bijgeleerd. Ik herinner mij nog hoe inspannend het in het begin was om een hele vergadering in het Frans te volgen. Nu kan ik zonder problemen een vergadering in het Frans leiden. Mijn collega beseft wel dat het niet normaal is dat ik altijd Frans met haar spreek en ze zegt vaak dat ze Nederlands zou willen leren. Ik heb trouwens de indruk dat de jonge Franstalige generatie met een inhaalbeweging bezig is. De jongeren kennen vaak wel goed Nederlands en omgekeerd lijkt de kennis van het Frans bij de jonge Vlamingen achteruitgegaan. Je zou wel eens kunnen gelijk hebben. Wat is het boeiendste aspect van je beroep? Het feit dat geen twee dagen gelijk zijn. Ik kan 's morgens denken dat ik een rustige dag voor de boeg heb en ineens komt er een telefoontje dat de dag er helemaal anders dan verwacht doet uitzien. Het is in geen geval een 'saaie' job! Ik denk dat je dagen goed gevuld zijn. Ik heb begrepen dat je ook een gezin en kinderen hebt! Inderdaad, ik heb drie jongens. Siebe van zeven, Kamiel van vijf en nog een baby Gus, van 18 maanden. Gus gaat natuurlijk nog naar de crèche in Kessel-Lo, waar we ook wonen. Siebe en Kamiel naar De Appeltuin in Leuven. De freinetschool waar ook onze oud-leerling Françoise Ravoet lesgeeft? Inderdaad! Françoise is een prima leerkracht. Ze is onderwijzeres maar staat bij de oudste kleuters. Onze twee oudsten hebben bij haar gezeten. Ik wist niet dat ze ook oud-leerling van Paridaens was. Een heel goede oud-leerlinge die bewust voor het lager onderwijs gekozen heeft! Ik veronderstel dat je niet veel tijd voor hobby’s hebt? Veel tijd niet, maar ik zing wel bij het koor Sin Serio. Op zaterdag 27 april geven we een concert - om 16 uur en om 20 uur - in de Sint-Michielskerk in Hoegaarden. Dat zal je ongetwijfeld interesseren, want ik herinner mij dat je ook graag zong. We zullen Dido en Paridaensinfo 2 - april 2013

37

Aeneas van Henry Purcell brengen, met goede solisten zoals Noémie Schellens, de stadssopraan van Leuven. Dat is prachtige muziek en ook Noémie is oud-leerling! Ik hoop dat ik kan komen. Is ook Noémie een oud-leerling van Paridaens? Ook dat wist ik niet! Als je nog even met mij meegaat dan geef ik je een paar affiches. Misschien kan er ook op school een affiche worden opgehangen? Onze tijd is inderdaad om. Het is 14 uur en Liesbeth moet terug aan het werk. Ik ga met haar mee en zo zie ik ook haar kantoor en haar vriendelijke collega. Terwijl Liesbeth een paar affiches haalt, heb ik de tijd om even rond te kijken. Aan de muur hangt een collage van krantenknipsels. Blijkbaar is er vorig jaar een staking bij de justitiehuizen geweest. Eén van de knipsels is getekend 'Maud Oeyen'. Als Liesbeth terugkomt vraag ik er even naar. Is er een staking bij de justitiehuizen geweest? Inderdaad, vorig jaar. Er zouden in het kader van de bezuinigingen een aantal mensen afgedankt worden. Dat is gelukkig maar gedeeltelijk gebeurd want we kunnen alle krachten goed gebruiken. Ik zie dat Maud Oeyen er een artikel over heeft geschreven. Nog een oud-leerling, een germaniste en een tijdlang hoofdredactrice van het studentenblad Veto! Nog een oud-leerling van Paridaens? Dat is sterk! Met Maud heb ik zeer goede contacten. Zij is hoofdredactrice voor justitiezaken van De Morgen en we hebben dus vaak met elkaar te maken! Ik zal haar de volgende keer zeker over Paridaens aanspreken. Wat zitten de oud-leerlingen van Paridaens op veel verschillende plaatsen! Dat is zo! Nadat ik een foto van Liesbeth heb genomen, nemen we hartelijk afscheid. Ik heb meteen een trein terug, want met de staking zijn er een aantal extratreinen ingelegd. Thuis zie ik 's avonds op Panorama de gruwelijke beelden van het politieoptreden in een isoleercel in Antwerpen. Het is een beklijvende afsluiter van een dag die mij wat meer leerde over enkele problemen in onze Belgische justitie, problemen die nog veel talrijker en groter zijn dan we in een paar uur hebben kunnen aanraken. Gelukkig gebeurt er ook heel wat positiefs op justitie. Ik heb vandaag alvast één positief aspect leren kennen: mensen met een grote werkkracht en met een hart, zoals Liesbeth Wyseur en haar vele medewerkers die de 'kleine criminelen' begeleiden. Ze maken er niet alleen de maatschappij wat veiliger door, ze helpen ook effectief een groep mensen die - gewild of niet - in een vaak uitzichtloze situatie zijn geraakt. Het gaf mij een goed gevoel. Bedankt, Liesbeth! Françoise Feys

38


Redactie. Medewerkers. Lay-out

Recommend Documents