Enkele fragmenten uit het logboek reis 2013. Onze reis met de Cloud Nine vorig jaar werd vroegtijdig afgesloten in Motala, Zweden. Motala een plaats waar het hoofdkantoor gevestigd is van het Gota-kanaal. Het kanaal dat aansluit op het Trollhättan-kanaal en dwars door Zweden loopt. Van Mem in het oosten naar Gotenburg in het westen. Het hoogste punt is in Forsvik 91,8 boven zeeniveau. De meren Vattern en Vänern zijn groots en mooi met ongerepte natuur.
Het was dan ook een rare ervaring om de Cloud Nine midden in het land Zweden te moeten achterlaten. Maar gelukkig eind mei konden we samen met Gerard en Cato terug reizen naar Motala om onze Cloud Nine weer klaar te maken voor de verdere tocht naar Gotenburg. We beginnen met een logstand van 3.091 zeemijlen op de teller. 6 juni 2013. Vandaag is het vaarseizoen voor het Gotakanaal begonnen. We hebben enkele dagen moeten wachten in Karlsborg maar dat was geen ramp, voldoende te zien hier. Om 10.00 uur los voor een mooie tocht naar Tätorp. Zeker mooi, de laatste schutting omhoog in Forsvik, nu varen we 91,8 meter boven de zeespiegel op het meer Viking. De sluiswachtster vertelde dat we een bijzonder meer opgaan, “waarom bijzonder?” vraag ik. “Dat ziet u wel”. Inderdaad we varen door nauwe doorgangen, door een bos met geweldige uitkijkjes over het meer Viking. We genieten van de rust en stilte en besluiten om voor de eerste sluis naar beneden in Tätorp te blijven liggen al is het pas 14.00 uur. Als ik dit nu, in zwempak op het voordek, zit te schrijven, zit ik te genieten van de geur van veldbloemen, het getjilp van de vogels en het geronk van de motorbootjes die terugkeren van het vissen. 10 juni 2013. De laatste sluis naar beneden, we zijn op het Vänernmeer. De Cloud Nine hobbelt, hij lijkt of hij het naar zijn zin heeft, maar nee hoor het is de wind, hij staat recht op de sluis. Wederom zon maar in de lucht zitten ook veel windveren en dat voorspeld ander weer. De genua uit, halve wind W-Zw en we gaan 3,5 – 4 knts door het water. Uiteraard zijn we helemaal alleen, maar we genieten. Tegen 14.00 uur maken we vast aan de kade van Mariëstad. “Kom dan gaan we lunchen” zegt Jan, maar bij het eerste restaurant zijn we te laat, al gesloten om 14.00 uur! We zoeken verder en belanden in een Indiaasrestaurant, het werd wel een pittige lunch maar overheerlijk en verfijnd van smaak. Bij het toeristenbureau gevraagd wat we zeker hiet niet missen mogen en dat was een rondwandeling door de Gamble stad (oude stad), een bezoek aan de Dom (deze zag je al mijlen ver vanaf de boot boven alles uit domineren). Verder het nuttigen van Kulglass, ijs dat hier gemaakt wordt. Nou heerlijk door de straatjes gewandeld en huisje bekeken. Helaas was de Dom (pelgrimskerk) gesloten. Terug aan boord bekijken we het weer, zien dat er voor de komende dagen slecht weer voorspeld wordt met zware buien en veel wind. Komt helaas slecht uit moeten ons vaarplan bijstellen waardoor we niet zullen stoppen in Läckö maar gelijk door naar de eerste sluis van het Trollhatankanaal (60 mijlen) gaan ….vroeg op dus. 11 juni 2013 Inderdaad vroeg op 4.30 uur en 5 uur los. Eerst de lange vaargeul uit, bocht om, grootzeil staat al; Nwind 10 knts. Genua uit en we zeilen met de zon in onze rug, zonnebril is nodig. We lopen mooi door het water en als we een groot wit Slot op de kust zien verschijnen kijken we elkaar aan “hebben we iets gemist door niet naar Läckö te gaan?” Nee, we hebben besloten om in 1 keer over het grootste stuk van het zuiderlijke Vänern meer te gaan om zo bij Vänersborg het Trollättankanaal op te gaan. (weerbericht wo 12-6 wind 4 W.Zw. Het zou dan recht op onze te varen koers zijn geweest, erg onplezierig). We kunnen een paar uren zeilen, er staat zelfs iets van een zeegang. Dan valt de wind
weg maar we kunnen de koers iets verleggen naar Z en blijven zeilen. Het zijn nog ongeveer 40 zeemijlen te gaan, we zijn alleen, nou 2x een zeilboot en 1x een vrachtschip dat ons tegemoet komt, maar verder is het wat we zien: water-kustlijn-zon. We zijn lekker vroeg bij Vänersborg, de brug gaat open, we besluiten om niet hier vast te maken maar gelijk door te gaan naar de stadshaven van Trollhättan. Zo gaan we dus de rivier Gota op en nemen de eerste sluis van het kanaal. 6 Meter naar beneden maar dit gaat heel rustig en er zijn genoeg bolders om de lijn te verzetten. Het is wel even schrikken want je kunt maar aan een kant vastmaken; de ander sluiswand is gewoon een rotswand. Er staat behoorlijk wat stroom op deze rivier en Jan heeft daar wat moeite mee als we voor een gesloten brug wat lang moeten wachten voor hij open gaat, maar het VHF-kanaal geeft uitkomst met een melding dat de brug, een hefbrug tot 27 meter hoog, over 5 minuten opengaat. We maken dwars aan de steiger in de haven vast, er ligt maar 1 motorboot. Het gebruikelijke proostpilsje, maar erg rustig kunnen we daar niet van genieten want de haven is gesitueerd in een kom van een eiland en dient als park, speeltuintje, uitlaatroute voor honden en van hijgende joggende mensen, we zien iedereen komen en gaan. Blijven maar knikken en teruglachen…….dit wordt niks! We maken los en leggen de Cloud Nine zoals het ook eigenlijk hoort met de neus naar de kant en achter aan de oranjeboei vast. Hebben nu alle privacy en een mooi uitzicht over de rivier naar de kade van het centrum. De Gota-rivier is hier groots met vele watervallen, in onherbergzaam gebied. De eerste poging tot het maken van een stuw werd gedaan in 1718 door Christopher Polhem bij de Brinkebergskulle. De door explosies vrijgemaakt geul is in de bergen nog goed te zien en er stroomt zelfs nog water door. Langs de rivieroever diverse houtzagerijen. In 1857 is geprobeerd een sluizencomplex aan te leggen, zig-zag door de bergen. De sluizen die nu nog gebruikt worden met een waterverval van 8 meter zijn uit 1916. 15 juni 2015 Om 9 uur liggen we voor de brug samen met een motorboot, samen in de sluis. Gelukkig gingen zij stuurboord liggen zodat wij bakboord vast konden maken, zoals we vantevoren bekeken hadden. Maar helaas het lukte de schippers niet stuurboord vast te maken dus dreven zij naar bakboord. Wij konden dus alleen nog maar achter hun vastmaken….vastmaken? de klamp zat onder water maar een klein stukje zichtbaar. Jan kon gelukkig de trap pakken maar ook die begon onder de potdeksel van de Cloud Nine. Erg oncomfortabel dus!, ik kon op mijn knieën onder de reling door laag vastmaken, moeilijk moeilijk want de lijn moet strak blijven anders “spoelt”hij eruit. 3 Minuten later konden we om ons heenkijken en zagen dat het maar goed was de motorboot naar bakboord was gekomen want aan stuurboord was geen muur,,,,, ja weer een van rotsblokken, geen enkele bescherming voor je boot. Het schutten ging mooi rustig maar wel 8 meter omlaag en dat is een heel eind als je dan eenmaal beneden langs de natte muur omhoog kijkt oef!. Via een bassin komen we bij de volgend te nemen sluizen maar liefst 3 met een verval van 6 meter per stuk. De motorboot maakt nu maar gelijk aan bakboord vast en wij erachter. Nu mis ik de laagzittende bolder, we drijven weg.. Jan doet alle moeite om de boot terug te krijgen en gelukkig het lukt als ik weer onder de railing door op mijn knieën de bolder vindt. We liggen nu wel helemaal voor in de sluis waardoor ik voorop behoorlijk diep in de volgende sluis kan kijken. De sluiswachter komt vertellen dat we het veel te moeilijk doen; “langs de trap gaan liggen en deze vasthouden!” “Zo naar beneden schutten is dat goed te doen”. “Oke”zegt Jan. Bij sluis 3 proberen we dat en met het apenklootje erbij gaat het inderdaad goed. De motorboot drijft weer van stuur- naar bakboord, zij kunnen de lijnen niet vasthouden. Wat een gedoe. We zakken langzaam de Gota-rivier af, erg mooi, wijds met veel moeras. Bij de laatste sluis in Lila Edet, die zomaar in het niets ligt, besluit Jan om toch maar op onze gewonen manier vast te maken. Gelukkig zijn de bolders hier wel boven water maar ik moet toch nog op mijn knieën in het gangboord om ze te kunnen pakken. Zo dat waren de sluizen, de rest van het hoogte verschil in
water wordt door het afzakken van de rivier Gota gecorrigeerd op de natuurlijke manier. Nu nog wat bruggen te nemen en wij zijn in Goteborg. Na twee natte dagen in Goteborg schijnt de zon ons tegemoet als we weer richting zee gaan. Even maar want het wordt toch weer varen tussen eilanden door; Öckerö, Skärhamn en Gullholmen waar we het midsummer feest meemaken. 21 juni 2013 Lente! Het is bewolkt, geen wind, erg drukkend warm. Er is bedrijvigheid om ons heen. Gisteravond nog erg druk geworden in de haven met boten groot en klein, maar ook veel passagiers op de pont die met karretjes hun bagage meenemen naar de huisjes op het eiland, want een auto zie je hier niet. Quards, daar rijden dienstverlenende bedrijven meer rond. Kinderen hebben om 10.00 uur een paal van 2 ringen voorzien en van groen en bloemen, daar wordt vanmiddag omheen gedanst en muziek gemaakt. Onze buurman vertelt fat het een gebruik is, niet kerkelijk maar al voor Christus hier gevierd werd. Een dag van dans, muziek en drinken. Om 15.00 uur verzamelen alle eilandbewoners, jong en oud, zich op het plein voor de kerk, muziek van 2 violisten welke worden voorgegaan door een vrouw in klederdracht en een jong meisje met een bloemenkrans in haar haar. Dat hebben veel mensen, meisjes, jongens, vrouwen zelfs mannen, allemaal even mooi met de bloemen en groen uit het veld. Wij lopen in de stoet mee naar het open veld waar de paal met ringen staat. Hier wordt de zomer verwelkomd. In grote kringen wordt met elkaar gedanst, gezongen op de muziek. Wij, en vele andere bezoekers nemen op rotsen plaats en kunnen het geheel goed overzien. Iedereen heeft plezier de dansende kringen worden groter en groter. Door de kinderen wordt een wedstrijd in zaklopen en met eieren op ‘n lepel gedaan (kennen we dat niet ergens van?) Helaas begint het te druppen, te regenen, te gieten, te plenzen, gelukkig waren de activiteiten, tot en met het touwtrekken klaar. Om 21.00 uur zou het feest worden voortgezet in de kroeg maar het is in middels vies blijven regenen en koud geworden. Wij kiezen voor de boot en ’n Heineken…proost op een mooie zomer. Wij komen in de havenplaatsen Kungshamn, Strömstad (Zweden) en Hankosundet (Noorwegen). Son in de eerste haven die we aandoen in het Oslofjord. Een geweldige ervaring om hier te zeilen langs de prachtig groenen bergen met daarop hier en daar een riant huis zichtbaar. Helaas is het weer somber en worden we door vele buien overvallen maar desondanks genieten we van onze tocht om op 29 juni we vast te kunnen maken in de jachthaven van Oslo: 59.54,3 N – 10.43,4 E. Geweldig plekje, we liggen in het centrum van Oslo en kijken uit over de boulevard waar het gezellig en druk is. Blijven een paar dagen om natuurlijk diverse musea te gaan bekijken : Munk museum, het schiereiland “to Bygdoy” alwaar het Viking Ship museum, het Kon-Tiki museum waar de papyreus boot van Thor Heyedaal ligt. Het Astrup Fearnly museum. Het Vigeland museum met een bezoek aan het atelier van Gustav Vigeland en natuurlijk ook het park, de fontein, de monoliet. We maken pas weer op 3 juli los om via Horten naar Asgardstrand te gaan, alleen maar om even te kijken waar de schilder Munk heeft gewoond en om op de pier te staan van het schilderij de schreeuw. Via Vallo, Stavern, Valle komen we in Risor waar we ons kunnen voorbereiden op de oversteek naar Denemarken. 11 juli 2013. We zijn om 3.30 uur op; nog even het weerbericht bekijken, alles is nog hetzelfde; licht; om 4.15 uur los en weg; helemaal allen; N-0 wind 3; zeilen op…rif eruit..de zon komt prachtig op; zeilen; 5.00 uur sinasappel eten; rif erin; voorzeil kleiner gedraaid. Helaas lukt het mij niet om in de kuip te blijven, water drinken, voel me ontzettend akelig ook als ik binnen ga liggen. Hoor hoe het water langs de romp stroomt. Hoor hoe de dieptemeter het moeilijk krijgt; is hier soms 400 meter diep.
Jan stuurt de boot feilloos door de golven. Gelukkig knap ik na een primatoertje wat op en kan weer buiten in de kuip gaan zitten. Als het wat rustiger wordt gaat de automaat het werk overnemen. We genieten, het wordt warmer de trui kan uit (15.00 uur). Enorm veel kwalen zijn te zien in dit diepe water aan de schaduwzijde van het grootzeil. Die grote met de bovenzijde als van een getekende bloem en die enorme tentakels vanonderen. Prachtig. Op het “3 landenpunt” in zee heeft Jan de Noorse gastenvlag vervangen door de Deense. Eenmaal in de jachthaven van Skagen zien we dat we toch niet zo alleen waren; massief vol, alles met 3-4 tegen elkaar, wat nu. Naar de verenigingshaven om de hoek, oppert Jan. Gelukkig hier staat iemand te zwaaien en wijst ons een plekje aan, tegen de kant, prima. Een rustig plekje ook want we sliepen tot 10.00 uur. 12 juli 2015. Een mooie dag, geen wind de windmolens staan stil “dat wordt moteren tot Saeby”zegt Jan, ongeveer 25 zeemijlen. Nou, als je dan op de automaat vaart kun je lekker van de zon genieten, dingen repareren, schoonmaken en iets warms te eten maken. Verlangend kijken naar een paar bruinvissen en hopen dat er nog meer komen. Het is overvol in de haven van Saeby, gaan langs diverse steigers maar alle lege plekjes zijn rood of optaget (=bezet). Bij de allerlaatste helemaal achterin tussen de kleine vissersbootjes, is 1 groen plaatje. “Kunnen we tussen de palen door?” “Jazeker, proberen”. Schuin invaren, fenders weg, beetje duwen en ja hoor we zijn erdoor! Electra, water, rust oke. “Prima plekje”zegt Jan met een tevreden glimlach. Gaan betalen bij de havenmeester en horen dat er de komende dagen feest is in de haven, vandaar die drukte motorboten groot en klein, zeiljachten groot en klein welke 3 tot 4 dik liggen en wij….lekker alleen in een box. Gaan opzoek naar een supermarkt voor ons avondmaal. Dat wordt wederom genieten van een biefstukje met broccoli. Als Jan nog bezig is met het bereiden van de maaltijd loopt de havenkade vol met mensen. Schuin voor ons staat een vlaggenmast en, zo blijkt later, vanaf vandaag tot 11 augustus wordt er om 21.00 uur ceremoniaal met trompettist de vlag gestreken. Mooi. Erg laat hebben we het niet gemaakt maar slapen ging ook niet gelijk want er was nog volop livemuziek te horen. Hebben daar ook van genoten door in de feesttent aan de lange tafels te gaan zitten met een halve liter bier. Bier dat weer betaalbaar was. Saeby is bekend om het daar gevonden Barnsteen; hebben zelf ook gezocht op het strand tussen de prachtige kleine witte schelpjes maar helaas niets gevonden. 5 nachten doorgebracht in Saeby en van daaruit ging de reis naar Hals, ingang van het Lijmfjord. De plaats Grenaa, de kaap om, het laatste stukje Kattegat. 20 juli 2013. Als we om 7.30 uur opstaan begint de haven al leeg te lopen (2 dagen van harde wind heeft iedereen in de haven houden). Onze koers is naar het eiland Tuno, schijnt mooi te zijn, zo hebben ze ons hier vertelt. Er is geen wind, het water is glad dus…..motor aan, zwempak aan en de tijd uitzitten. Van verre is het al goed te zien een stapel masten aan de horizon. “Zou het er druk zijn?”Nou als we het havenhoofd indraaien krijgen we het antwoord…jazeker, hartstikke druk; alle plaatsen bezet en langszij de steigers liggen ze 3-4 dik. Jan draait, vaart de boot achteruit (met de neus naar buiten) en maken als 3e in een rij vast. Het is warm, druk, bloedheet. Toch zitten mensen vol in de zon op hun achterdek te genieten, te kijken na wat er om hun heen gebeurt want het blijft een komen en gaan van schepen. Het avondmaal bestaat uit basis spaghetti aangevuld met ham uit blik, 4 tenen knoflook, ui, worteltjes en een mespunt sambal. “Krijgen we het goed warm van, dat is goed bij warm weer”aldus Jan. Lopen naar het dorp met 120 bewoners, langs de weg de bekende kraampjes met aardappels, uien en wortels en een geldkistje….zelfbediening. Via het strand terug naar de boot; alle tafels en bankjes zijn bezet door BBQ-ende Denen. Ondanks de drukte, we telde zo’n 250 boten bij elkaar, was het om 22.00 uur stil. De weer op het vaste land gelegen havenplaatjes Juelsminde, Fredericia (waar het water werkelijk vol was van kwallen), Haderslev (fjord) en Abenra (fjord) aangekomen in Sonderborg.
Veel geschiedenis over Koning Christiaan II in zijn Slott, over hem maar ook te bekijken het serviesgoed, zilveren bestek, schalen enz. enz. rijkdom. Een oud Koningsschip met spullen van een opgegraven nederzetting en begraafplaats. In het Slott is een verdieping gewijd aan het verdrag van Versaille, einde van de Eerste Wereldoorlog (door opstand van vooral de Duitse soldaten) voor Denemarken van groot belang doordat Duitsland diverse stukken veroverd land moest teruggeven (Sleeswijk Holstein b.v.) Nemen een kop koffie in de keukenruimte van toen, met daarin natuurlijk een inmens groot haardpartij. In de kelders ruikt het muf, maar is het ontzettend lekker koel…even bijkomen want de temperatuur is alweer lekker opgelopen tot 28 graden. In de winkelstraat kunnen we maar even wat rondkijken…alles sluit om 14.00 uur. Pech. Het beloofde onweer komt…met heel wat bliksem en donderslagen. Het stortregent met zware windstoten, welke wind wel 3x omgaat hetgeen na de bui te zien is aan de meerdere malen om de mast gedraaide vlaggen. Van Maasholm (Duitsland) naar Kiel waar we enkele dagen verblijven in de uit 1938 stammende Olympische jachthaven, Düstenbrook. Het Noord-Oostzeekanaal door met een stop in Rendsburg waar het nogal heeeeeel ingewikkeld was om diesel in onze tank te krijgen. Wij en de havenmeester moesten aan allerlei vreemde eisen voldoen: boot 10 meter van de wal tegen de steiger, met neus naar buiten leggen, schone handen, geen trechter gebruiken, bemanning op de steiger wachten. De betaling ging via een bonnetje dat verwerkt moest worden maar alleen in de avond kon. Konden mee met een schutting bij Brünsbuttel waardoor we vol de stroom mee hadden naar Cuxhaven. 4 augustus 2015. Om 13.00 uur loopt het tij dus we hebben de ochtend om waypoints/route in de plotter te zetten naar Lauwersoog, Vlieland of eerder naar/ bij Delfzijl naar binnen. Alles afhankelijk van het weer. We zorgen voor een thermoskan heet water, smeren boterhammen, leggen diverse repen van Wasa klaar, vullen de droppot, zetten verse koffie. Als Jan met de plotter klaar is loopt hij wat zenuwachtig over de steiger “die schipper zegt dat er al diverse schepen vertrokken zijn! zullen wij ook gaan? “Nee wacht nu maar tot 13.00 uur, je hebt alles uitgerekend tot zelfs het tij bij het aankomen in Lauwersoog, alles vanaf 13.00 uur. Heb geduld”. We maken een laatste wandeling en dan…oké de lijnen los…we gaan. Jan heeft een mooi verslag geschreven op onze site.” In de Duitse Bocht gaat de teller van ons log over de 1.000 nm. Ons laatste verslag was in Denemarken. We zijn daar vandaan de Schlei in Duitsland opgegaan. Ons doel was het Eckernfjord maar toen we daar naartoe voeren was de wind knap hard en vooral tegen. De koers verlegd naar Kiel dat wel prachtig bezeild was. Daar zouden we dan een paar dagen kunnen blijven liggen. Maar het weer (voor zeilers is dat alleen maar de wind) blijft het verloop van onze reis bepalen. Uit de weerkaarten op de Schlei (Maasholmen) was af te lezen dat er na het weekend een paar dagen met goed weer te verwachten was om de Duitse Bocht over te steken. Dus ons verblijf in Kiel werd beperkt tot 2 dagen. In Cuxhaven de weerkaarten nogmaals gedetailleerd bekeken en als we wilden gaan zou dat ma.middag na het hoogwater van 12.30 uur moeten zijn. Tot na middernacht zou de wind dan niet uit een gunstige hoek komen maar ook niet te hard zijn en met een rustige zeegang. Daarna zou hij naar het Z-O moeten draaien kracht 3 – 4 Bfrt. Dat is dus prima bezeild naar de Nederlandse Waddeneilanden. Dus wij zijn met de Cloud Nine en met nog 40 andere schepen na het hoogwater vertrokken en de Elbe afgevaren. Bij de laatste ton Elbe 1 ging de hele meute schepen naar stuurboord uit, naar Helgoland. Allen de Cloud Nine naar bakboord uit verder de zee op. Het was een goede beslissing van ons. We hebben een mooie tocht gehad, de Elbe af konden we alles zeilen, tot aan middernacht hoog aan de wind met de motor bij, doorgegaan en daarna met een gereefd grootzeil en genua, met een mooi bakstagwind en constant 6 mijl op het log, richting Lauwersoog. Onze Cloud Nine voelde zich met deze wind en deze zeegang helemaal in zijn element (en de bemanning ook). Precies om 10.00 uur aan het einde van de vloedstroom op di.ochtend lagen we voor de ingang van de haven van Lauwersoog. 120 zeemijlen in 22 uren. Oja, ergens ’s-nachts is onze teller over de 1.000 nautic miles gegaan, voor deze reis tot nog toe!”
Helaas vertelt het verhaal niet dat ik toch weer wat zee ziek was, maar mijn uiterste best gedaan heb en zeker ook de helmstok heb vast gehad en de positie in de kaart heb gezet. Eenmaal in de haven van Lauwersoog was het warm, benauwd, warm eerst toch maar wat slapen, dan lunchen met weer eens een echt broodje kroket, boodschappen doen, douchen, eten en ………..slapen. Binnendoor naar Leeuwarden waar we enkele dagen met de Cloud Nine in de stadsgracht hebben gelegen. Nagenietend van onze oversteek en wat gezellige dingen gedaan. Van Leeuwarden naar Franeker door naar Harlingen, prachtig door het Nederlandse landschap. 14 augustus 2013. 6.00 uur op 7.00 uur voor de sluis in Harlingen. In de havenkom het grootzeil op, worden aangeroepen door een schipper die vraagt of we ook naar de afsluitdijk gaan. “Ja”. “Oké, dan vaar ik achter jullie aan want ik vind het te duur om een nieuwe kaart te kopen”. Wat dom is dat toch. Dus ligt hij ons gelijk dwars bij het ronden van de havenmond, maar hij blijft later netjes achter ons. Het is stukken rustiger op het water, gelukkig naar al die wind van de afgelopen dagen. Genua stukje bij en we zeilen de Boontjes af, mooi. N-N.W 4 in de ochtend, we zeilen mooi de geul door. Helemaal gelukkig door het zien zeehondjes die liggen te luieren op een zandplaat, vlakbij. Om 9.00 uur bij de sluis van Koornwerderzand en om 9.30 uur erdoor. Mooi halve wind op het IJsselmeer naar Enkhuizen kunnen zeilen. Voldaan maken we dan ook vast op steiger 027. In Hoorn was het kermis, in Amsterdam konden we rustig onze mast strijkklaar maken om de volgende dag via het Amsterdam-Rijnkanaal weer naar Tiel te varen. 20 augustus 2013. Om 7.00 uur los en de Cloud Nine glijdt langs de woonboten naar het IJ. Prachtige ochtend, geen wind. Gelijk vrachtverkeer dat ons tegemoet komt. Lukt om over te steken en alles blijft staan. Eerst nog wel met schrik als een vrachtschip met grote vaart een ander inhaalt en daardoor dicht aan onze kant zit van het kanaal. Dikke, diepe kuilen in het water, de neus van de Cloud Nine duikt in de golf, de golf en de golf. Het hele dek in een keer nat. met een vloed van water op de achterplecht. Gorgelend loop het weg in de putjes. Oef….gered, alles zit goed vast weten we nu.Veel vrachtschepen, zeker tot bij de splitsing met het lekkanaal. We hebben geluk bij de sluizen en zijn daardoor vroeg in Tiel. Eerst van de Cloud Nine weer een zeilboot maken. Pilsje, douchen, zitten, slapen. 21 augustus 2013. Weer een mooie dag, doordat we op de Waal stroom meehebben gingen we aardig snel. Bij de kribben zie je het water kolken. Voor de sluis van St. Andries de mast tot 6,5 meter laten zakken. Samen met een mooi motorjacht erdoor, dan weer vast aan de steiger na de sluis en nu de mast echt vastzetten. Marcel en Wilma staan te zwaaien als we bij de Koornwaard aankomen. Leuk. Cloud Nine goed vastleggen op zijn vertrouwde plekje. Drie tellen later staan Wim en Ria naast ons “hallo”ook Jos Buskens komt langs en we genieten met elkaar van een ozo lekker koud traditioneel welkoms pilsje.
