!
Wijnvereniging!
!
Jaargang 1 – 2013 / 2014 – 5 november 2013!
Aanwezig: iedereen behalve Marc G.! Afwezig: niemand behalve Marc G.! Onze man uit Leuven met de Moto moest, dacht ik, werken.
! Info van onze Vereniging! !
Samen met de inloopavond in juni, was dit al de vierde bijeenkomst van onze Vereniging en tot hier toe ook de leukste, gezelligste en voor velen onder ons de interessantste. Zo heb ik van velen toch vernomen. Wat nogmaals bewijst hoe belangrijk communicatie naar elkander toe is. Dus, Voorzitter, mannen en vrouw, hierbij nogmaals de oproep, als jullie zelf voorkeuren hebben, of wijnen willen meebrengen of presenteren, laat ’t ons gerust weten! Het moet niet altijd van onze (Bart, Joeri of Jean²) kant komen… En jawel, de heer Luc Verhoeven heeft officieel het Voorzitterschap van onze Vereniging aanvaardt! Vanaf heden (en iets daarvoor…) is hij dus nu onze Voorzitter! Een inauguratie of inhuldiging is een formele ceremonie ter gelegenheid van bijvoorbeeld het begin van een ambtstermijn. Het meest gangbare gebruik is in de context van een formele investituur waarbij een individu een positie aanneemt. Dit kunnen staatshoofden, regeringsleiders, pausen of hoogleraren zijn maar waarom niet, ook onze Luc! Tijdens een inauguratie wordt er bij het officieel aanvaarden van de functie een inaugurele rede uitgesproken.
! !
Officiële inhuldiging van onze Voorzitter! Welke aanhef gebruik je voor je eerste woordje als voorzitter. Beste leden, beste spirito divino'ers? Tot ik de aanhef zag van het met verve geschreven verslag van Jean, beste vrienden wijnliefhebbers. In het verlengde van de wereldberoemde wijncursussen van Jean die ik aanprijs bij mijn kennissen als een wijncauserie, wou ik deel uitmaken van een groep mensen met dezelfde interesse, wijn, die zich niet profileren als wijnkenner en me zeggen deze wijn moet je lekker vinden want deze is goed (en meestal duur).
!
Na twee bijeenkomsten kan ik met genoegen vaststellen dat Spirito Divino deze visie volledig deelt. Stuk voor stuk wijnliefhebbers met respect voor ieders mening waarbij het gezegde "over smaak valt niet te twisten" een basisregel is. Ik ben dan ook vereerd dat mij het voorzitterschap werd toegewezen. Alhoewel ik me nog steeds afvraag waarom deze eer mij toekomt, wil ik met plezier en toewijding deze functie aanvaarden. Hoe deze functie zal ingevuld worden zullen jullie mee bepalen. Mijn eerste doelstelling is te evolueren van een klassikale degustatie naar een proeverij waarbij ieder van ons eerst kan ruiken en proeven waarna ieder die dit wenst zijn ervaringen kan delen met de andere leden. Zo kunnen wij allen ook proefondervindelijk evolueren van liefhebber naar kenner. Om zonder schroom onze mening te delen is het ook belangrijk om elkaar beter te leren kennen. Ik denk hier naar analogie van het professionele netwerken aan sociaal netwerken. Tijdens de culinaire wandeling die onze topchef Greet ons telkens voorschotelt is een aangenaam gesprek met je tafelgenoten een surplus. Zo ben ik steeds benieuwd waar mensen goed en lekker gegeten hebben. Genoeg voor deze maidenspeech. Ik hef het glas op mijn vrienden wijnliefhebbers en laat ons allen genieten van drank en spijs.
! !
Voorzitter Luc! Na dit toch wel plechtig moment in de nog prille geschiedenis van onze Vereniging, mogen we een totaal ander gegeven niet uit ’t oog verliezen… Dat van de stille krachten! Hij kan niet terug, ’t is ‘m op het lijf geschreven en we weten ’t allemaal; hij is de geschikte man hiervoor. Hij heeft kracht, overzicht, vooral ook kennis en doorzettingsvermogen… Onze nieuwe keukenverantwoordelijke Herman! Proficiat Herman! De ideale man om onze Vereniging in de keuken van Chef Greet onder controle te houden, Chef Greet bij te staan en in kennis te delen en in geval van nood, onze bende tot de orde te roepen (aan tafel, van tafel of wederom in de keuken)… Blijkbaar heeft ook Koen enige culinaire kennis. ’t Viel mij op dat hij een bepaald half
#
uur niet uit de keuken was weg te slaan…
Herman die een poging onderneemt, Patrick die ’t werk volbrengt, Chef Greet die haar gezag ten berde brengt en Koen dia alles gade slaat…, en blijkbaar honger heeft… En tot slot.., belangrijk want daar draait ’t toch tenslotte om.., lekkere wijnen gedegusteerd en gedronken dankzij de schitterende wijnen van Joeri! En heerlijk gegeten dankzij de culinaire vondsten van Chef Greet. Waarschijnlijk zijn wij de enige echte wijnvereniging met zo’n prachtige basis à la façon de Greet!
!
En ja hoor, ditmaal was Spanje aan de beurt! Na het ‘terroir’isme van vorige keer met de Riesling, nu een meer easy-going avond met al wat Spanje op wijngebied te beiden heeft. Ondanks de ‘crisis’ en alles wat in Spanje gebeurt, toch wel fantastisch om deze geweldige Spaanse wijnen te proeven en te beoordelen. Hetgeen wat Joeri (www.wijnenpenen.be) bij had was al een prima kans om Spaanse wijn te leren kennen.
!
Mag ik jullie er nogmaals op attent maken om onze FB pagina te raadplegen. Niet alleen om tekst maar ook voor het beeld. ‘k Heb de avond in november toch wel enkele leuke foto’s gemaakt. En na de 13, zal ik ‘t wel eens een andere keer hebben over de 69!
! Het Menu van Greet op 5 november! ! Aperitiv’ met z’n tapa vleesjes…
Voorgerecht bestond uit vis canneloni met prei. Het hoofdgerecht bestond uit zwijnshaas (‘k wou al bijna zwanshaas schrijven…) chocoladesaus & herfstgroenten. Man³, wat was die saus lekker zeg… Nagerecht bestond uit kaas en was bijzonder verrassend!
! De gedegusteerde wijnen! !
* Sol i Terra 2008 doq Priorat * Túbal crianza 2010 doc Rioja * Emilio Moro 2006 do Ribera del Duero * Cepa 21 2007 do Ribera del Duero
!
Sol i Terra 2008
€ 9,23
doq Priorat
14% alc.
Carignan / Grenache / Syrah
! Mooie kleur, dieprood, iets geëvolueerd, kersenrood. Wijn gemaakt van jonge wijnstokken? De geur biedt ‘jonge’ choco, kruidig, zwoel met een hint naar Zinfandel, alias Primitivo. Fris en fijne
wijn met amandel en een zekere bitterheid. Dit is een mooie wijn met rood fruit, een mooie zuurbalans & kleur. Kan nog een tijdje mee, zeker na het gedroogd fruit dat zich in de afdronk manifesteert. De enige vraag die zich voor doet, is dit een haardvuur wijn of een maaltijd wijn..? Intense robijnrode kleur met warme aroma’s van rijpe druiven en frambozenconfituur. Hij heeft een aantrekkelijke zijdezachte textuur die goed in balans is met de rijpe tannine. Stevige, maar lekkere afdronk.
!
Túbal Crianza 2010
€ 12,20
doc Rioja / bodegas Ruconia
14% alc.
100% tempranillo
! Intens van kleur, typische Spaanse geur, zoethout, Franse eik? Of Frans & Amerikaanse eik? Of beiden! Voor sommigen kan dit toch een beetje teveel van’t goede zijn. Deze wijn komt zwaarder over dan de vorige, ook iets meer zuren…, gelukkig!! Sonja vindt deze wijn toch wel best te… pruimen. Sonja is dan ook een ‘snoeperke’, hé… Een moderne Rioja, gemaakt van de oudste en de beste wijnstokken. Aroma’s rijk aan fruit met een mooie ronde vanille toets en Franse eik. Dit is een klasse Rioja.
!
Bodegas Emilio Moro 2006
€ 19,46
DO Ribero del Duero / Tinto Fino 100%
14,5%alc.
! Volgens Luc, onze Voorzitter, is de stad Salamanca de mooiste van Spanje. Maar volgens mij (Jean²) bruist ’t even goed in Logroño als in Salamanca. Wijn heeft gerijpt op Frans &
Amerikaanse vaten. Minder kleur volgens Koen, geëvolueerder, minder zoethout als we gewoon zijn bij Spaanse wijn. Sven gaat op zoek naar de meniscus.., maar vindt ‘m niet… Het fruit is weg, is de wijn d’erover?? Is dit eigenlijk een maaltijdwijn? Hij heeft wel een bruin kantje. Duidelijk een wijn in zijn tertiaire fase, fase van ouderdom.. Nochtans is dit toch weer een wijntje voor… Sonja… Sonja is, u raadt ’t al, een snoeperke, hé… Deze wijn is gemaakt van 15 tot 25 jaar Tempranillo oude stokken. Deze topwijngaard uit de Ribera Del Duero kan bogen op een traditie van drie generaties en omvat onder andere wijngaarden van meer dan 80 jaar oud. De eerste aanplanting gebeurde in 1932 in de Finca Resalso. De daar gebruikte Tinto Fino, een lokale variant van de courante Tempranillo druif, werd gekloond voor de andere wijngaarden. Zo kan Emilio Moro de authenticiteit van al haar wijnen garanderen. Bijzonder fijne wijn, met veel hazelnoten, vanille, rode vruchten, oosterse specerijen en vlezige bosbessen. Dat alles ook perfect rijp en fluwelig, met een toets van geroosterde kruiden, aarde en ceder door de 12 maanden lagering in Franse en Amerikaanse vaten. Nu reeds prima te drinken, vooral bij varkensvlees, lam en klein wild.
!
! Wijngaarden van Bodegas Emilio Moro, Valladolid.
!
Bodegas Cepa 21 2007
€ 21
DO Ribera del Duero
14,5%alc.
Valladolid / 100% Tinto Fino
! Volgens Koen is dit natte pels! Dierlijk in ieder geval, bos, humus, zelfs onderbroeken van enkele dagen oud… Wel intenser en fijnder dan de vorige. Heerlijk bij irish stew, hutsepot, Baskische
gerechten (wat zijn in godsnaam Baskische gerechten?? Dat is iets voor onze Voorzitter!). Volgens Koen overheerst nog de tannine, alhoewel Joeri ze toch redelijk versmolten vindt. Volgens liefhebbers in onze Vereniging ook heerlijk bij rosbief met grof zout en gebakken patatten! De bodega van 50 hectare ligt op een plateau met een hoogte van 800 meter. Het is opgericht door een aantal beroemdheden uit de sport- en society wereld. Cepa 21 wordt alom gezien en geprezen als één van de meest veelbelovende nieuwe ontwikkelingen in Ribera del Duero.
! Broers José & Javier Moro (vermoed ik), samen met..?
! !
Van Top naar Flop… (maar dit is natuurlijk relatief en persoonlijk) * Cepa 21 2007 * Túbal Crianza 2010 * Sol i Terra 2008 * Emilio Moro Tinto Fino 2006
! Besluit !
Een gezellige avond, een leerrijke avond, een bijna voltallige groep en onze Leden die hun plaats beginnen te vinden. Voeg daarbij nog het fantastische eten van Greet en het kan niet meer op. Dit was een introductie naar Spaanse wijnen toe. Dat dit land ontelbare mogelijkheden biedt, om naar de toekomst toe meer gespecialiseerde avonden te organiseren, is dan ook niet meer dan logisch. Wat ook opviel, was de keuze naar de wijnen toe, hierbij is/was de kennis van Joeri van cruciaal belang. Van Spanje gaan we nog veel horen en proeven. Ik vond vooral de Túbal Crianza heel fijn, lekker en ‘so Spanisch’. En blijkbaar hebben we echt grote kanonnen geproefd. Bodega Emilio Moro, en vooral het nieuw zusterbedrijf Bodega Cepa 21, lijken echte knallers te zijn in de Spaanse wijnwereld. Voor de liefhebbers.., in Spanje is er ook zoiets als de Guide Hachette in Frankrijk of in Italië de Gambero Rosso. De wijnbijbel in Spanje heet Guia Peñin. daar staan alle lekkere Spaanse wijnen in vermeld met hun classificatie. Joeri had dus goud bij. Nog voor de liefhebbers enkele sites die plezant kunnen zijn voor of naar Spaanse wijnen: www.sacacorchos.be
www.puertadelsol.be www.mondovino.be of www.vinotrade.be www.labuenavida.be
! !
Op naar 3 december, maar naar alle waarschijnlijkheid zonder Michel, Bart & Herman. Het zal dus iets stiller zijn.
!
Onze menu voor 3 december… Aperitiv’ met ‘k zou ’t niet weten… Voorgerecht van burrata met pompoen en slaatje. Hoofdgerecht is worst op z’n Dendermonds met witloofsalade en frietjes self made. Nagerecht is limoentaartje met perengarnituur.
!
Op het programma tijdens de degustatie in december…, zal een verrassing zijn!
!
Om te eindigen nog een herseninspirator, iets om bij te leren, los van de wijn. Zo worden we weer wat slimmer. En dit allemaal dankzij ons lid Sven! Iemand die veel slimmer is dan hij zich…
! Lviv – Lemberg – Lwów !
De gemiddelde voetbaltoerist zal er argeloos aan voorbijlopen. Midden in het historische stadshart van Lviv, tussen musea en middeleeuwse gevels, bevindt zich een lege plek omheind met een golfplaten schutting. Er ligt vuilnis, struiken woekeren over ruïnes en zwervers vinden er een toevlucht. Niets wijst erop dat hier sinds 1582 de Gouden Roos Synagoge 1582 stond, een van de oudste en beroemdste Joodse gebedshuizen van Europa.
Voor de oorlog telde de stad 45 synagogen, die vrijwel allemaal verwoest werden. Wat resteert is een pleintje, een parkeerplaats of een markt. Verder doorstond het oude centrum wonderwel alle oorlogen van de twintigste eeuw, hoewel het pleisterwerk afbladdert, de ramen scheef in de sponningen hangen en de muren gestut moeten worden. De complete binnenstad is bijgeschreven op de Unesco Lijst voor Werelderfgoed. Alleen de synagogen zijn verdwenen en de gaten die ze achterlieten vallen duidelijk op.
Lviv geldt als een openluchtmuseum voor vooroorlogse architectuur. Een reusachtige Opera in Weense stijl en koopmanshuizen aan de Oude Joodse straat zijn prominent aanwezig in het middeleeuwse centrum. De oudste kerk van Lviv is een Armeense kathedraal uit de veertiende eeuw. De gebouwen van Lviv zijn als decorstukken in een theaterstuk dat zich afspeelt voor de oorlog. Maar de oorspronkelijke spelers van het schouwspel zijn verdwenen. Geen stad ter wereld veranderde in enkele decennia zo vaak van naam en van karakter. Hele bevolkingsgroepen wisselden elkaar af.
Eind negentiende eeuw heette de stad Lemberg. Het was een moderne metropool en de hoofdstad van het Oostenrijk Hongaarse kroonland Galicië. Polen en Joden, Duitsers en Russen, Armeniërs en Oekraïners woonden naast elkaar in de stad. Elke groep had eigen scholen,
vertegenwoordigingen en culturele instellingen.
In deze stad werd de gaslamp uitgevonden en reed de eerste elektrische tram van Europa. De Joodse inwoners vormden een belangrijke motor achter de economische ontwikkeling. Het chique warenhuis Magnus – dat nog steeds bestaat – werd gesticht door een Joodse zakenman. De Joden bouwden de beste scholen, een modern ziekenhuis en waren een spil in de internationale handel.
Eeuwenlang drukten zij hun stempel op de architectuur, de taal, de muziek en de godsdienst in de stad. De oudste grafsteen van de Joodse begraafplaats dateerde van 1385. De rustplaats was al in de negentiende eeuw een toeristische trekpleister. Er was toen ook al een Joods Museum in de stad.
Na de Eerste Wereldoorlog werd Polen onafhankelijk, inclusief Lemberg, dat vanaf toen Lwów heette. Tussen Joden onderling bestonden grote verschillen en dus waren er spanningen. Er waren zionisten, die het Heilige Land Palestina als einddoel zagen. Maar juist in Lemberg was ook een grote stroming die zich wilde aanpassen aan de moderniteit. Zij streefden naar assimilatie en spraken Duits of Pools. Anderen waren vooral bezig de orthodoxie te handhaven. Onder Polen en Oekraïners broeide intussen het antisemitisme. In 1939 veroverden de Russen de stad: een resultaat van het Molotov-Ribbentrop-pact waarin Duitsland en Rusland in het geheim Polen onderling hadden verdeeld. Vanaf dat moment werd de stad een toevluchtsoord voor Joden uit Duitsland en het door Duitsland ingenomen deel van Polen. In enkele maanden tijd groeide het aantal Joden in de stad van ongeveer 125.000 tot 160.000.
Maar op 30 juni 1941 marcheerden Duitse troepen de stad binnen. Daarmee verbrak Hitler het Molotov-Ribbentrop-pact. De val van de stad betekende het eerste succes van Operatie Barbarossa: het was het doodvonnis voor het merendeel van de Joden in de stad. Kosmopolitische Joden hadden dubbel te vrezen. Onder hen was het communisme erg populair en daarom zagen de Duitsers hen als collaborateurs met de Russen. Naar schatting hebben ongeveer 2000 Joden uit Lemberg de Holocaust overleefd. Sharona Igra was een van hen. Ze is inmiddels 75 jaar en heeft een psychotherapeutische praktijk in Jeruzalem. De eerste pogrom die ze als kind meemaakte, staat nog steeds op haar netvlies gebrand. ‘Nooit zag ik zoveel bloed. Ik leerde al heel jong wat de dood betekende.’ Ze was erbij toen haar grootmoeder ruw een portiektrap af werd gesleurd. Het geluid van het breken van haar schedel zal ze nooit vergeten.
Igra overleefde aanvankelijk door tijdens razzia’s met haar ouders onder te duiken, telkens in een ander huis. Intussen werden de synagogen van de stad in rap tempo met de grond gelijkgemaakt. Niet alleen de Gouden Roos, maar ook de reusachtige Tempel waar de Duitssprekende Joden samenkwamen, werd opgeblazen. Vanaf december 1941 dwongen de Duitsers de Joden in een getto te wonen, waar ze werden ingezet als dwangarbeiders. Vanuit de overbevolkte stadswijk werden ruim 136.000 mensen naar kampen gedeporteerd.
Voor de meesten was kamp Janowska vlak bij de stad het definitieve eindpunt. Ze werden tewerkgesteld als dwangarbeiders in de Deutsche Armaturen Werke, een bedrijf van de SS dat legeronderdelen produceerde. Tienduizenden anderen werden vanuit het nabijgelegen station met veewagons afgevoerd naar vernietigingskamp Belzec. In juni 1942 begonnen de massaexecuties op de zandgronden daar vlakbij.
Igra werd uiteindelijk naar concentratiekamp Bergen-Belsen gedeporteerd, samen met haar ouders: ‘We waren relatief goed af omdat we als wisselgeld werden vastgehouden voor krijgsgevangenen in Palestina.’ Ze vierden twee keer Pesach in het kamp: ‘gezeten op een brits zongen we religieuze Joodse liederen. We hielden ons in leven door onze tradities in ere te houden, in het allergrootste geheim.’ Ze hielden het vol totdat de Amerikanen het kamp in april 1945 bevrijdden.
De rol van de Oekraïners bij de Jodenvervolging is omstreden. Er waren heldhaftige burgers en kerkleiders die zich verzetten tegen de Duitse overheersing. Zo werd Igra tijdens een razzia net op tijd door een buurman naar binnen getrokken, waardoor het kleine meisje overleefde. De Oekraïense kerkleider Sheptytsky redde enkele honderden Joden, onder wie de beroemde rabbijn Kahane, die over zijn onderduiktijd in het bisschoppelijk paleis een dagboek publiceerde. Tegelijkertijd deden veel Oekraïners openlijk mee aan razzia’s. Voor de Duitsers was het vaak een kleine moeite Oekraïners tegen Joden op te zetten.
De positie van de Oekraïners tegenover nazi-Duitsland was complex. Veel Oekraïners zagen in Stalin een grotere vijand dan in Hitler. Een groot deel van het land had vanaf de jaren twintig deel uitgemaakt van de Sovjet-Unie en had in de jaren dertig geleden onder grote hongersnood, veroorzaakt door het Sovjetregime. Bij verzet tegen landonteigeningen en graanvorderingen waren bovendien miljoenen Oekraïners omgekomen. Deze ‘Oekraïense holocaust’ wordt nog jaarlijks herdacht.
Na de inname van Lemberg in 1939 richtten de Sovjets hun terreur in de stad tegen Oekraïense nationalisten en kerken. Veel Oekraïners vestigden hun hoop daarom op de Duitsers, die ze in 1941 als bevrijders binnenhaalden.
Tijdens de Conferentie van Jalta (februari 1945) eiste Joseph Stalin de stad voor zich op. Polen werd in z’n geheel opgeschoven naar het westen, ten nadele van de Duitsers en ten faveure van de Sovjet-Unie. De Polen uit de stad werden massaal gedeporteerd naar de nieuwe gebieden in het westen. Ook de Duitsers en Armeniërs verdwenen. Lwów werd een Sovjetstad en omgedoopt tot Lvov (Львов).
Boris Dorfman trof na de Tweede Wereldoorlog een lege stad aan, die opnieuw moest worden gevuld. Daarom werden Oekraïners van het omringende platteland aangevoerd en ontheemden uit het oosten – van wie hij er zelf een was. Als bouwkundig ingenieur leidde hij de restauratie van de kolossale Weense Opera. Een eervolle klus, maar voor hem ook een haast traumatische ervaring: het complete Jiddische repertoire, waar hij zo van hield, was verdwenen.
Onder het Sovjetregime was het taboe om te spreken over het verleden. Daarbij kregen de nieuwkomers weinig raakvlakken met de geschiedenis van hun eigen stad. En dus kom je ook nu nog nergens bordjes tegen die verwijzen naar belangrijke plaatsen uit het Joodse verleden. Zelfs veel reisgidsen vertellen nauwelijks over de Joodse geschiedenis. Hooguit is er een vermelding van het bescheiden monument, dicht bij het viaduct, waar ooit de ingang van het getto was.
De huidige niet-Joodse inwoners vragen dan ook in de eerste plaats aandacht voor hun eigen ellendige geschiedenis. Sinds de onafhankelijkheid van Oekraïne in 1991 heet de stad Lviv. De grens van de Europese Unie is vlakbij, maar de meeste Europeanen kennen Lviv niet. De hoofdstad Kiew ligt ver weg. Veel Oekraïners zien het westen van hun land als achtergebleven gebied.
De rabbijn van de huidige, kleine Joodse gemeenschap, Siva Fainermann, werd geboren in de stad en overleefde als kind de oorlog omdat zijn moeder als verpleegkundige meetrok met het Rode Leger en hem meenam. Zijn eerste jaren bracht hij door tussen gewonde en stervende soldaten. Nu leidt hij een synagoge met ongeveer honderd Russisch sprekende leden, de meeste afkomstig uit voormalige Sovjetgebieden verder naar het oosten.
De hedendaagse Joden van Lviv zijn vooral bezig met het harde leven van alledag. Er wordt ook herdacht, zegt Fainermann. ‘Sinds kort is het traditie bij de zandgronden van kamp Janowska kaddisj [een gebed, red.] te lezen voor de doden. Dat is emotioneel en indrukwekkend. Maar het is onze plicht om vooruit te kijken. Onlangs was bij de herdenking een jonge vrouw aanwezig, die luid en ontroostbaar weende. Ik heb haar bij de schouders gevat en gezegd: “Sta op. Huilen helpt niet. Het verleden kunnen we niet veranderen. We kunnen alleen het heden veranderen, zodat de toekomst beter wordt.
!
! Lemberg, Lviv, Lwów. Ooit was het een multiculturele metropool met een rijke Joodse geschiedenis. De twintigste eeuw bracht het noodlot: de Polen werden massaal verdreven en de Joden werden vrijwel uitgeroeid.
!
Lviv behoort cultuurhistorisch tot de belangrijkste steden van Europa. Zij is vier keer van eigenaar gewisseld en elk land dat over de stad heerste, heeft er zijn eigen sporen achtergelaten. Doordat Lviv niet door oorlogen verwoest is, zijn de kenmerken van alle kunstperiodes terug te vinden. Dat heeft geleid tot veel verschillende gebouwen in allerlei
stijlen: gotiek, barok, classicisme, jugendstil en neostijlen. Het historische centrum kent vele diverse, karakteristieke gebouwen en staat dan ook terecht op de Werelderfgoed lijst van UNESCO. Verreweg de meeste cultuurhistorie is te vinden in het historische centrum. De kern hiervan is het Rynokplein. Rondom dit plein staan zo’n 44 gebouwen die dateren uit de 16e eeuw. Eén van de meest opvallende gebouwen is het Zwarte Huis, dat met zijn zwarte kleur afsteekt tegen de andere huizen. Het is gebouwd in de Renaissance, 1577, door de Italiaan Tomaso Alberti. Sinds 1926 is het Historisch Museum van Lviv hier gehuisvest. In het midden van het Rynokplein staat het stadhuis, waarvan de toren te beklimmen is. Op een hoogte van 65 meter is een groot deel van de stad te overzien. Het uitzicht vanaf High Castle is echter nog uitgebreider, van hieruit is ook het buitengebied van Lviv te bekijken. Een klein stukje vanaf het stadhuis staat het Theater van Opera en Ballet. Dit imponerende gebouw is in drie jaar tijd neergezet, tussen 1897 en 1900. Het behoort tot de mooiste theaters van Oekraïne en is gebouwd in de zogenaamde ‘Weense pseudo-Renaissance’ stijl, wat de details van verschillende architectuurstijlen verbindt, samengesteld door de Weense architect Zigmund Gorgolevsky.
! !
Met dank aan Sven voor de inspiratie! C U Guys & Girl dinsdag 3 december in Table d’Amuse, Ossenblokstraat, Borgerhout bij wie anders dan Chef Greet!!!
