Ik hou van Las Vegas 1-326:Opmaak 1
24-04-2013
08:38
Pagina 7
1
Met mijn handen in mijn zij stond ik midden in de woonkamer om mijn werk te overzien. Niet gek. De kerstboom was opgetuigd, er stond champagne in de koeler en het appartement… Hmm, qua netheid kon het ermee door. Zolang niemand het grote licht zou aandoen. Alex zou onder de indruk zijn. Net zoals elke willekeurige man dat was die me vanaf Kent Avenue in mijn slipje kon zien rondlopen. Shit, als ik er een gewoonte van ging maken om halfnaakt door het appartement rond te struinen, moesten er toch echt gordijnen komen. Ik wankelde naar achteren, probeerde niet te vallen over mijn geleende hoge hakken en dimde het licht, om prompt met mijn knie tegen het keukenblok aan te knallen. Weer een geweldig idee, Angela, dacht ik. Niets staat zo beeldig bij zwarte, kanten lingerie als een enorme blauwe plek, nietwaar? De meeste achtentwintigjarigen zijn over hun onhandigheid heen gegroeid. De meeste achtentwintigjarigen dwalen niet in het donker rond op hakken van twaalf centimeter. De meeste achtentwintigjarigen zijn niet zoals ik. Toch was er een goede reden voor mijn spontane peepshow. Alex, mijn schat van een vriend en tevens de ultieme rockster, kon elk ogenblik thuiskomen na een tournee van exact drieënveertig dagen door het Verre Oosten. Omdat ik veel te veel tijd had gehad om na te denken over een manier om hem op een 7
Ik hou van Las Vegas 1-326:Opmaak 1
24-04-2013
08:38
Pagina 8
leuk ‘Welkom thuis!’ te trakteren, had ik me na een paar cocktails te veel door mijn beste vriendin Jenny, de ultieme sekspoes, laten overhalen tot een zwoel verleidingsscenario. Vandaar dat ik erbij stond als lichtbelegen Lolita, met het onmiskenbare voorgevoel dat Alex minstens zo blij zou zijn met een koud biertje en een pizza. Mijn eigen schuld, had ik maar niet met haar in de bar van Hotel Delmano moeten doorzakken. Ik kon erg slecht tegen sociale druk. En pinot grigio. ‘Alex komt vanavond thuis, toch?’ had ze gevraagd. ‘Jep,’ was mijn antwoord geweest. ‘Grote plannen?’ ‘Koud bier. Pizza. Lekker op de bank hangen. Hij zal een miljard uur in vliegtuigen hebben gezeten, dan wil je toch even helemaal niets?’ ‘Dat is je plan?’ ‘Ja.’ Stilte. ‘Hoezo?’ ‘Pop, als mijn vent ruim een maand lang zijn broek dicht had gehouden tijdens een tournee in Japan, waar zijn fanatiekste groupies wonen, dan zou ik denken dat hij een wel wat opwindendere thuiskomt verwacht.’ Waarop ze haar zwarte lakleren Louboutins met stalen pinnen als hakken uitdeed, aan mijn voeten wrong en er alsnog een plan werd gesmeed. ‘Het is te laat om nog terug te krabbelen, Clark,’ fluisterde ik, wreef over mijn zere knie en hobbelde naar de bank om me daar zo verleidelijk mogelijk neer te vleien. Het Lekkere Ding uithangen was niet mijn sterkste punt. Niet dat ik er niet naar uitkeek om hem weer te zien; mijn ‘damespaal’ zoals Jenny het noemde, stond als een huis. Serieus, ik stond echt op het punt om Alex te bespringen zodra hij binnenstapte. Ik wist alleen niet zeker of twintig minuten prutsen om een paar jarretels vast te krijgen (na eerst twintig minuten te hebben geworsteld om de naden van de bijbehorende kousen recht te krijgen) nu een zinvolle manier was om mijn tijd te besteden.Vooral omdat ik in die 8
Ik hou van Las Vegas 1-326:Opmaak 1
24-04-2013
08:38
Pagina 9
twintig minuten niet zozeer op Dita von Teese had geleken, maar meer op een buitengewoon sletterige hond die achter haar eigen staart aanzat. Waarom was het zo lastig om die krengen aan te trekken? Je komt toch helemaal niet in de stemming als je je nek verrekt bij het vastmaken van die rotgespjes? Ik had mijn tijd beter kunnen gebruiken. Om kerstcadeaus te kopen, bijvoorbeeld. Om werk te zoeken. Of om voor het eerst in drie weken de badkamer eens een goede beurt te geven, in plaats van de deur te openen, een vies gezicht te trekken en de deur weer dicht te gooien. Welbeschouwd had ik heel veel nuttige dingen kunnen doen. Dit was alleen niet het geschikte moment om daarover te tobben, sprak ik mezelf streng toe en ik nam plaats op de bank waar ik mijn best deed mijn donkerblonde haar leuk om mijn hoofd te draperen en precies zo te gaan liggen dat mijn cellulitis uit beeld zou blijven. Wat zo goed als onmogelijk was. De klok op de dvd-speler floepte op negen uur. Alex zou om tien voor half acht op JFK zijn geland en kon elk moment thuiskomen. Ik gaapte en probeerde niet van de bank te vallen. Het was weer een lange dag geweest, waarin ik het erg druk had gehad met dingen uitstellen die ik beter gewoon meteen had kunnen doen. Hij kon elk moment hier zijn. Elk moment… ‘Gast, doe het licht eens aan.’ Sleutels rinkelden in het slot. Ik wreef in mijn ogen, wat twee grote zwarte vegen op mijn knuisten opleverde. Sleutels? Inbrekers? Inbrekers met sleutels? Ik zag de champagne ronddobberen in een emmer vol gesmolten ijswater. Hoe laat was het? En waarom was ik halfnaakt? ‘Waar wil je deze hebben?’ Weer die stem, ditmaal duidelijk vanuit de hal. Bij gebrek aan tijd om een weloverwogen beslissing te nemen, besloot ik me op de bank te verschuilen. Ik was er niet echt op gekleed om de verontruste maar dappere burger uit te hangen. Batman droeg tenslotte ook maar zelden hakken. 9
Ik hou van Las Vegas 1-326:Opmaak 1
24-04-2013
08:38
Pagina 10
‘Eh, gooi maar ergens neer. Angela?’ Angela? Dat was ik! En die stem was van Alex! Het waren geen inbrekers, het was… ‘Wow, gast!’ Iemand had het grote licht aangedaan, waardoor ze me in al mijn wulpse glorie op de bank konden zien liggen.Voorzover je iemand die eruitziet als een licht verwarde, afgeprijsde hoer met doorgelopen make-up en een beetje kwijl op haar kussen wulps kunt noemen. Gezien de gezichtsuitdrukking van Alex, Graham en Craig was er weinig sensueels aan. Natuurlijk had hij zijn bandleden mee naar huis genomen. Een kwartet met mijn vriend, zijn homoseksuele drummer en seksverslaafde gitarist die volgens mij altijd minimaal één soa onder de leden had, was alleen niet echt mijn idee van een leuke avond. ‘O, Angela.’ Graham, zo homo als een handtasje, wendde zijn blik af. Craig, zo hetero als een hengst, grijnsde breed. ‘Lekkere tieten!’ ‘Craig!’ Ik kon niet eens naar zijn verlekkerde kop kijken. ‘Als je je ballen wilt houden, kun je die grijns maar beter van je smoel halen.’ Ik krabbelde onelegant overeind en deed een weinig bevallig waaierdansje met de kussens van de bank, voor ik over mijn eigen schoenen struikelde en in een vormeloze hoop onder de kerstboom belandde. ‘Alex?’ riep ik gesmoord. ‘Angela?’ Ik kon aan zijn stem horen dat hij probeerde niet te lachen. De eikel. ‘Zou je alsjeblieft het licht uit kunnen doen?’ ‘Maar natuurlijk.’ Het grote licht ging uit en ergens diep vanuit mijn gêne hoorde ik hem de anderen de flat uitwerken. Onder luid protest van Craig. De machtige combinatie van vernedering en kloppende pijn in mijn knie hield me kopvoor op de hardhouten 10
Ik hou van Las Vegas 1-326:Opmaak 1
24-04-2013
08:38
Pagina 11
vloer terwijl ik wachtte op de klik van het slot. De kerstboom rook in elk geval lekker, dat was tenminste nog iets. ‘Hé.’ Ik opende mijn ogen en zag als eerste een paar afgetrapte Converse-gympen naast me, met daarboven een paar heldergroene ogen, achter een zwarte pony die aanzienlijk langer was dan de laatste keer dat ik ’m had aanschouwd. ‘Hoi.’ ‘Leuk setje.’ ‘Dank je.’ ‘Mijn vlucht had vertraging,’ legde hij uit. ‘Ik dacht dat je al lang zou slapen.’ ‘Nou ja, dat was ook zo.’ Naast elkaar liggen op de koude vloer was niet helemaal zoals ik me ons weerzien had voorgesteld. Nou ja, misschien een beetje, maar dan ánders en toch vooral op weg naar de slaapkamer. Of toch minimaal de bank. Alex veegde wat mascara van mijn wang. ‘Ik heb je gemist.’ ‘Ik jou ook.’ Er moest echt wat ijs op mijn knie. ‘Misschien had ik er toch beter een bier-en-pizza-thuiskomst van kunnen maken, hè?’ Hij wipte overeind en pakte mijn hand om me overeind te helpen.Wiebelig liet ik hem mijn armen om zijn nek vouwen voor hij die van hem om mijn middel legde. Toen ik hem aankeek, stokte mijn adem even. Zelfs na ruim een jaar daten en een paar maanden samenwonen werd ik nog steeds ontzettend gelukkig van hoe waanzinnig aantrekkelijk Alex Reid was. Zijn haar zat in de war, zijn ogen waren wat rood van de lange vlucht, maar hij was toch ontzettend knap. Hoge jukbeenderen, volle lippen, lichte huid. Ik kon hem wel aflikken. Zelfs in het openbaar. Wat ik niet deed. Nou ja, zelden deed. En hij was ook nog eens helemaal van mij. Hij leunde wat naar voren en liet zijn lippen op die van mij rusten. Ik voelde een rilling die niets te maken had met te weinig kleren aan hebben. Of toch wel, maar dan niet op een je-vat-nogkou!-manier. 11
Ik hou van Las Vegas 1-326:Opmaak 1
24-04-2013
08:38
Pagina 12
‘Nou, je weet hoe gek ik op pizza ben,’ fluisterde hij in mijn oor. ‘Maar dat kan wel wachten tot morgen. Want ik heb je echt heel erg gemist.’ Na nog een verrukkelijke kus stommelden we samen naar de slaapkamer, waarbij Alex gaandeweg zijn kleren uittrok en ik mijn uiterste best deed om niet door mijn knie te gaan. Oké, de avond was niet helemaal volgens plan gelopen, maar zolang de uitkomst hetzelfde was, hoorde je mij niet klagen. Een paar uur later werd ik wreed wakker gemaakt door een kloppende pijn in mijn linkerknieschijf. Langzaam probeerde ik mijn been te buigen en de pijn te verbijten, omdat ik te lui was om op te staan en een pijnstiller te pakken. Als ik niet lag te creperen van de pijn, was dit altijd mijn favoriete moment: nog niet helemaal wakker toekijken terwijl Alex lag te slapen. Het had wel iets weg van toekijken terwijl een extreem schattige puppy een dutje deed. Hij bewoog in zijn slaap, keerde zich naar me toe en maakte slaapgeluidjes. Zijn haar zat in de war zoals het alleen na seks in de war zat en zijn voet schoof langs mijn blote been. Ik was zo gewend geraakt aan alleen slapen dat Alex weer naast me zien liggen te opwindend was om weer in te kunnen dutten. In plaats daarvan lag ik hem verlekkerd te bekijken en probeerde ik de neiging te bedwingen om hem wakker te maken, puur om hem te zien glimlachen. De afgelopen maanden waren geweldig geweest. Eerst had ik er als een berg tegenop gezien om te gaan samenwonen. Ik had eerder samengewoond en dat was niet zo goed afgelopen, maar – even afkloppen – ik woonde hier nu toch alweer een tijdje en het ging nog steeds prima. Alex deed nog elke dag de wc-bril voor me naar beneden en ik schoor nog elke dag mijn benen. Huiselijk geluk ten top. Ik nestelde me met mijn rug tegen hem aan en zuchtte gelukzalig toen hij een hand op mijn heup legde en me lepeltje-lepeltje tegen zijn warme lijf trok. Zo hoorde het te zijn. En zo zou het blijven, voor altijd.
12
Ik hou van Las Vegas 1-326:Opmaak 1
24-04-2013
08:38
Pagina 13
Alex Reid was altijd al een diepe slaper, maar met jetlag erbij was hij zeker twaalf uur achter elkaar knock-out. Wat me bijna genoeg tijd gaf om de flat schoon te maken. Het was overduidelijk dat mijn charmes hem vannacht aangenaam hadden kunnen afleiden, maar in het ochtendlicht – en de ijzige ochtendkou – bezag ik mijn zooi met nieuwe ogen. Het was opmerkelijk hoe gemakkelijk het was om in een zwijnenstal te leven als je met niemand rekening hoefde te houden. Als Alex eindelijk weer bij bewustzijn zou komen, wilde ik dat hij blij zou zijn dat hij thuis was. En niet dat hij zou struikelen over de panty die ik drie dagen geleden had uitgetrokken tijdens een mega-Harry Pottermarathon waarbij ik voor de tv in slaap was gevallen omdat ik te moe was om naar het bed te kruipen. Ik zag kans de badkamer schoon te maken, de woonkamer schoon te vegen en de keuken te schrobben voor ik manmoedig onder ogen zag dat ik onherroepelijk de kou in moest. Mijn innerlijke koukleum moest de thermostaat altijd op zijn hoogst hebben, maar dat betekende dat we geen volle vuilniszakken in het appartement konden bewaren. Het woord ‘verrotting’ was al eens gevallen en er waren grenzen aan wat Febrèze nog kon uithalen tegen sushi die al vier dagen buiten de koelkast in een vuilniszak bij de verwarming stond te broeien. Ik trok Alex’ enorme Brooklyn Industries-parka over mijn shorts en T-shirt aan en schoot in mijn stokoude Uggs voor ik de hal in stiefelde met twee gigantische vuilniszakken, proberend niet te ademen. Potdomme, wat was het koud. Ik opende de voordeur, gooide de zakken zo dicht mogelijk naar de straatrand van het trottoir zonder een enorme man die een klein hondje uitliet te raken en gooide toen snel de deur weer dicht in de vrieswolkjes van mijn eigen gepuf. Om hem onmiddellijk weer open te doen voor een behoorlijk kwaad kijkende postbode. ‘Sorry!’ Ik hield verontschuldigend mijn hand op, deels om ook meteen de post aan te pakken. ‘Koud.’ ‘Je meent het!’ zei hij klappertandend en met een vuile blik. 13
Ik hou van Las Vegas 1-326:Opmaak 1
24-04-2013
08:38
Pagina 14
Ik had het idee eerder afgewezen, maar misschien zou ik postbezorger kunnen worden? Vol belangstelling keek ik toe hoe hij weer op zijn fiets sprong en driftig verder trapte. Uiteraard zou ik dan rijden op een leuke vintage fiets in plaats van de standaard rode mountainbike. En waarschijnlijk zou ik ook leukere kleren aantrekken. Maar het bood kansen: ik zou er lichaamsbeweging mee krijgen en er een gewaardeerd lid van de gemeenschap mee worden. Zolang er maar niet van me werd verwacht dat ik post zou bezorgen tussen november en maart. Of voor de middag. Maar aangezien ik drie enveloppen in mijn hand hield om tien uur op een decemberochtend zou dat vast lastig worden. Met frisse tegenzin voegde ik ‘postbezorger’ toe aan mijn lijstje van ongeschikte beroepen, waarop verder al accountant, natuurkundige en medewerker bij Starbucks stonden. Negen van de tien keer kon ik me al niet meer herinneren waarom ik bij ons thuis naar de keuken was gelopen, laat staan dat ik wijs zou worden uit hoe drieduizend mensen per dag hun koffie wilden hebben. De noodzaak om werk te vinden werd steeds prangender. Ik had nog altijd mijn column in de Engelse editie van The Look, maar dat betaalde niet voldoende om van te leven en ik begon door mijn spaargeld heen te raken. Ik moest echt een baan in Amerika zien te vinden, maar dat viel niet mee. Eerst had ik het geweten aan een slome zomer. Toen aan een hectische herfst. En blijkbaar niemand die vacatures plaatste rond de kerstdagen. Het werd dus duimen dat januari iets opwindends zou brengen, anders was ik toch genoodzaakt om snel het verschil te leren tussen een venti wet latte en een grande Americano. Nou ja, ik had tenminste post. Iedereen weet dat niets zo opwindend is als post krijgen, zeker rond de kerst. Twee enveloppen hadden een duidelijke kerstkaart-vibe, eentje zelfs met Engelse postzegels.Te ongeduldig en te lui om te wachten tot ik ze boven kon lezen, ging ik in Alex’ lange jas op de trap zitten en scheurde de envelop open. Aaah, Gelukkig Kerstfeest van Louisa, Tim en de Buik. De tweede was een kerstkaart van Bloomingdale’s. Lief van 14
Ik hou van Las Vegas 1-326:Opmaak 1
24-04-2013
08:38
Pagina 15
ze, dacht ik bij mezelf. Ik zou er weer eens langsgaan zodra ik de creditcard terugvond die ik Alex had gesmeekt voor me te verbergen voor hij vertrok. Ik had het hele appartement al overhoop gehaald om het kreng te vinden, zonder resultaat. De derde envelop was aanzienlijk minder feestelijk: wit, rechthoekig en te dun om goede wensen te bevatten. Maar aangezien ik toch bezig was, besloot ik dat ik ook hem net zo goed kon openmaken. En wou onmiddellijk dat ik dat niet had gedaan. Mijn ogen vlogen over de brief en ik werd met de seconde misselijker. Geachte mevrouw Clark, Het is onder onze aandacht gekomen dat uw werkstatus is veranderd. Om die reden is uw L1-visum per direct ingetrokken. U hebt dertig dagen om de Verenigde Staten te verlaten. Als u nog vragen hebt, kunt u contact opnemen met… Visum ingetrokken. Dertig dagen om te vertrekken. Ik stond op en liep op wattenvoeten naar boven met mijn vingers langs de muur. Was die altijd al zo bobbelig? En waren er altijd al zoveel treden? Onhandig prutste ik met de sleutel in het slot en stapte het brandschone appartement weer in. Het leek kleiner dan eerst. De kerstkaarten gleden uit mijn hand en vielen op de vloer toen ik verder liep. Ik eindigde in de badkamer waar een venijnige steek in mijn maag me op mijn knieën kreeg. Zonder echt te beseffen wat ik deed, zakte ik op mijn knieën om over te geven, met de brief van Immigration & Naturalization Service nog altijd in mijn hand. En met dertig dagen om te vertrekken. Ik weet niet of het minuten of uren duurde, maar uiteindelijk zakte de trance weg en merkte ik dat ik zweterig, behuild en gebroken op de vloer van de badkamer zat. Ik las de brief nogmaals, op zoek naar een bijzinnetje of een PS waaruit bleek dat ik niet 15
Ik hou van Las Vegas 1-326:Opmaak 1
24-04-2013
08:38
Pagina 16
binnen een maand het land uit moest, maar er was niets te vinden. Hoe kon zo’n belangrijke, ingrijpende brief zo kort zijn? Amerika was het land van de onbegrensde mogelijkheden. Van Kan ik u helpen? en Fijne dag!, niet van Het is mooi geweest, je kunt opzouten. Dit kon gewoon niet. Ik liet de brief op de koude tegels liggen en trok mezelf met klamme handen op aan de wastafel. Nadat ik wat koud water in mijn gezicht had gegooid, durfde ik in de spiegel te kijken. Wat ik daar zag, beviel me niet. En blijkbaar beviel het de Verenigde Staten ook niet. ‘Het komt allemaal goed,’ murmelde ik als mantra. ‘Het gaat allemaal goed komen, we verzinnen wel wat.’ Zelfs mijn spiegelbeeld leek niet erg overtuigd. Er zat maar één ding op. Ik zette mijn laatste drie werkende hersencellen in om me te herinneren waar ik mijn mobieltje had gelaten en drukte op een sneltoets. ‘Angie?’ ‘Jenny,’ zei ik fluisterend. ‘Ik zit in de problemen.’
16
