magazine van Saxion English pages inside! 50 jaar LiNK en Syntaxis We lopen de deur bij elkaar plat

magazine van Saxion

januari 2015 www.sax.nu

#4

English pages inside!

14 Voluntourism

Vrijwilligerswerk overzee, wat levert het op?

22 Achtergrond

‘Biobased bouwen heeft de toekomst’

30 Reportage

Toeters en blazen in Geesteren

50 jaar LiNK en Syntaxis

‘We lopen de deur bij elkaar plat’

Amino: ‘Ik ben gevlucht uit Somalië. Nu wil ik graag weer studeren.’ Geef om talent en maak deze studie mogelijk!

Kijk op www.uaf.nl

inhoud

magazine van saxion

Inhoud

Colofon SAX is een redactioneel onafhankelijke uitgave van Saxion. SAX wordt gratis verspreid onder 27.000 studenten en 2.600 mede­ werkers van Saxion in de vestigingen Deventer, Enschede en Apeldoorn. SAX verschijnt negen keer per jaar. Het dagelijks nieuws over Saxion en het hoger onderwijs lees je op www.sax.nu. Je vindt SAX ook op Twitter (@ Sax_nu) en Facebook (Sax Media).

04 Warming-up

Voorwoord, opinie en ‘Hier is dat feestje’

06 Studentenleven

Halve eeuw verenigings­ geschiedenis bij Creatieve Technologie

10 Kennis

Redactiesecretariaat Postbus 501, 7400 AM Deventer Handelskade 75, kamer A2.09 Abonnementen/toezending [email protected] Hoofdredactie Thijs Klaverstijn, Wendy van Til 053-5376098, 053-5376862 [email protected]

Doorbraak lonkt voor revolutionair SaXcell

12 Belicht

14

Wordt Facebook ingehaald door WhatsApp?

13 Column Anne

Eindredactie Désirée van Hattum 0570-601966 [email protected]

14 Voluntourism

Aan dit nummer werkten mee Elke Agten, Anne Berentsen, Jasper Brester, Kim Hartenbergter Hedde, Monique Lubbers, Michaela Nesvarova, Ricco van Nierop, Nicolien Oldeman, Renee Seuren, Eva Spijker en Thijs Tomassen

18 Opinie

Vrijwilligerswerk overzee, wat levert het op?

19 Stage 20 Ingezoomd

Creepy paard keert terug

Fotografie Toma Tudor, Auke Pluim, Tessa Wiegerinck (cover) Vormgeving Sanna Terpstra, Marije van der Veen, Twin Media bv Drukwerk MediaCenter Rotterdam Advertenties Bureau van Vliet Postbus 20, 2040 AA Zandvoort 023-5714745 Volgende Sax 16 februari Beeldmateriaal en teksten mogen alleen met toestemming van de redactie door derden worden gereproduceerd.

3

30 34

22 Achtergrond

‘Biobased bouwen heeft de toekomst’

25 Column Kim 26 Forum 28 Inkomsten & uitgaven 29 Oud-student 30 Reportage

Toeters en blazen in Geesteren

33 Mededelingen 34 Cool Stuff 36 International

Rode onderwerpen: op de cover

4

warming up

magazine van saxion opinie

+-

poll sax.nu

Geen basisbeurs meer, dus eerstejaars gaan minder snel op kamers. Woon jij op kamers?

Cijfers Op kamers Je loopt studievertraging op en dan blijkt je tentamencijfer van twee jaar geleden opeens niet meer geldig. Tot voor kort was het wettelijk mogelijk om tentamenuitslagen te laten vervallen, maar dat heeft de Tweede Kamer gerepareerd. Het mag nu alleen nog als je kennis aantoonbaar verouderd is. En zelfs dan moet er ook nog rekening gehouden worden met de persoonlijke omstandigheden van een student.

Niet iedereen wil op kamers, maar het zou wel fijn zijn om zoveel mogelijk studenten die mogelijkheid te bieden. Op kamers gaan kost geld en nieuwe studenten hebben daar minder van nu de basisbeurs is verdwenen. Die maatregel lijkt direct invloed te hebben op de beslissing om op kamers te gaan, want uit cijfers van het CBS blijkt dat achttien­ jarigen minder snel verhuizen naar hun studiestad. Tragisch.

in beeld

Hier is dat feestje!

Wat Foodgala Waar  Kerklaan 21, Apeldoorn Wanneer  6 januari 2016 Wie  Studenten van studievereniging Promaître en de Hospitality Business School

Nee, dat wil ik niet

Nee, dat kan ik niet

51,4%

22,9% Ja

25,7%

FOTO TOMA TUDOR EEN OVERZICHT VAN HET BELANGRIJKSTE NIEUWS VAN DE AFGELOPEN WEKEN ZOALS GEPUBLICEERD OP ONZE NIEUWSSITE SAX.NU

Kort nieuws Kerstpakket De V&D is failliet, en dus kunnen Saxion-medewerkers die een V&D-waardebon als kerstgeschenk hebben deze waarschijnlijk in de prullenbak gooien.

Saxion steunt Solar Team Universiteit Twente had haar steun voor Solar Team Twente al uitgesproken, maar nu heeft het College van Bestuur van Saxion ook steun toegezegd. Daarmee lijkt deelname van het team aan de World Solar Challenge in 2017 zeker.

‘Fitness gaat dicht’ De Centrale Medezeggenschapsraad (CMR) besprak in december met het College van Bestuur de sluiting van de fitnesscentra per 1 februari. Het gesprek heeft niet tot een herziening van het besluit geleid. 

Studielening bijna gratis Geld lenen kost geld. Maar in 2016 is de rente op stu­ dieschulden wel erg gunstig: 0,01 procent, de laagste rente ooit.

Kampioen schuld aflossen Economen uit het hbo lossen hun studieschuld het snelst af, terwijl kunstenaars en theaterwetenschappers er het langst over doen. Dat blijkt uit een ranglijst van RTL Nieuws.

87

5

lees meer op sax.nu

Dat is de levensverwachting van hoogopgeleide vrouwen. Hoogopgeleide mannen leven gemiddeld 83 jaar.

voorwoord

thijs en wendy

Studie­ verenigingen De Enschedese studieverenigingen van de academie Creatieve Technologie (ACT) staan dit nummer in de spotlight. Daar is een goede reden voor, want ze vieren hun lustrum. LiNK en Syntaxis nemen een cruciale plek in bij ACT. Dat is mede te danken aan de steun die ze ontvangen van hun management. Helaas kan niet iedere studievereniging rekenen op diezelfde steun. Deels ligt dat aan henzelf. Het ene bestuur is nou eenmaal competenter dan het andere. Maar ook het management van academies speelt een rol. Niet iedere directeur of manager ziet de toegevoegde waarde van een studievereniging. En dat terwijl een studievereniging de academie in potentie alleen maar werk uit handen neemt. Ze fiksen interessante gastsprekers, organiseren symposia of regelen uitstapjes naar bedrijven. Maar het allerbelangrijkste is dat ze er met hun activisme voor zorgen dat hun medestudenten meer binding voelen met hun opleiding en hogeschool. Gelukkig gaat het met de waardering voor studieverenigingen de goede kant op. Er is tegenwoordig een bestuursvergoeding en studieverenigingen zijn opgenomen in het nieuwe Saxion Strategisch Plan voor de komende vier jaar. Dat laatste zorgt er hopelijk voor dat studieverenigingen een kritiekere rol krijgen binnen hun academies. Een rol die de besturen moeten grijpen, maar waar het management ook voor moet openstaan. Dan nog een belangrijke mededeling: we hebben een nieuwe columnist! Kim Hartenberg – ter Hedde is docent/ onderzoeker en taalcoördinator bij de academie Mens & Maatschappij. Nieuwsgierig naar haar schrijfsels? Haar eerste column staat op pagina 25!

Thijs Klaverstijn en Wendy van Til Hoofdredacteuren SAX

6

studentenleven LiNK en Syntaxis

magazine van saxion

7

TEKST ANNE BERENTSEN FOTO’S TESSA WIEGERINCK

rig

LiNK en Syntaxis zijn ja

Halve eeuw verenigings­ geschiedenis bij Creatieve Technologie LiNK en Syntaxis, de studieverenigingen van de academie Creatieve Technologie, vieren hun vijftiende en vijfendertigste verjaardag. Dit studiejaar staat voor beide verenigingen dan ook in het teken van de, bij elkaar opgeteld, tien lustra. Samen met hun voorgangers blikken de voorzitters Laurens Orth en Thijmen Stavenuiter terug op de gezamenlijke geschiedenis.

8

studentenleven LiNK en Syntaxis

magazine van saxion

Lustrum LiNK LiNK begon het lustrumjaar in september met Space In­ vaders op groot scherm op de Oude Markt. In februari gaan ze er een week lang vol tegenaan met elke dag een activiteit en de lancer­ ing van hun almanak. Dan wordt ook bekendgemaakt waar de lustrumstudiereis heen gaat.

De grootste studie­­vereniging van Saxion Volgend jaar pakt hij zijn studie Kunst en Techniek weer op, maar dit collegejaar is Laurens Orth fulltime voorzitter van LiNK. Kasper Kamperman, docent bij Kunst en Techniek, stond in 2001 aan de wieg van LiNK.

I

n de tijd dat Kasper Kamperman Multimedia Design & Technology studeerde, had zijn tak van ACT nog geen studievereniging. In 2001 besloot hij met medestudent Sebastiaan Elstgeest, nu ook Saxion-docent, de activiteiten van de stu­ denten samen te brengen in studievereni­ ging LiNK. “We hadden best veel studen­ ten met een band. Als we eens beginnen met die bands een podium te geven, dachten we. Dat we feesten organiseren waar zij terecht kunnen en wij lekker bier kunnen drinken”, vertelt Kasper. “De fees­ ten die we toen gaven in de Kikker waren echt geweldig. LiNK-leden kregen een kwartje korting op bier en we hadden al­

tijd bandjes vanuit de opleiding. Van tech­ no en thrash metal tot pop. Op een gege­ ven moment ging het zo goed lopen dat ook buitenstaanders graag langskwamen.” Tegenwoordig heeft LiNK het goed voor elkaar met een eigen kantoor en een aan­ tal banken op de zevende verdieping van Epy Drost, maar dat was toen nog niet zo. Kasper: “We zaten in Wolvecamp en daar was nog niks voor studenten. Wat je ei­ genlijk wil hebben is een gezellige plek. Daarom moest er een bank komen. We voerden strijd met het Facilitair Bedrijf, want meubilair was verboden in de gang. De meubels die wij er uiteindelijk hebben neergezet om er een eigen plekje van te maken, hebben we toen voorzien van

bordjes met een omschrijving als die van een kunstobject, zoals ‘De bank, 2001’.” Vijftien jaar later is LiNK uitgegroeid tot niet alleen de grootste studievereniging van Saxion, maar zelfs van heel Ensche­ de. Laurens: “We hebben nu ongeveer 1.350 leden, waarvan over de honderd actief. Dat heeft natuurlijk ook sterk te maken met de groei van de academie, maar ondanks het leenstelsel staan de eerstejaars heel erg open voor betrokken­ heid bij de vereniging. De feesten worden goed bezocht en de commissies worden zonder moeite gevuld.” De vereniging heeft als een van de weinigen binnen Saxion een fulltime bestuur. De zoektocht naar bestuursleden start elk jaar goed op tijd en verloopt vanaf dit jaar misschien nog wel een stukje sneller. “Jet Bussema­ ker wil ervoor zorgen dat studenten die een jaar lang fulltime bestuur doen voor dat jaar geen collegegeld betalen. Dat geeft natuurlijk meer mogelijkheden”, zegt Laurens. Kasper: “Het leuke aan een studievereniging is dat je kunt kijken wat die voor jou kan betekenen. Na een jaar bestuur laat je het werk weer los om anderen de kans te geven hetzelfde te doen. Dat houdt een vereniging levendig. Ik volg het in elk geval met interesse vanaf de zijlijn.” Verder is er steeds meer samenwerking met de onderburen: “We lopen de deur plat bij Syntaxis en anders­ om. Zij komen bij ons voor de Fristi en wij gaan op de vierde langs voor hun lekkere koffie. We geven ook regelmatig samen feesten, dus dat zit wel goed”, zegt Laurens. 

9

‘Allemaal vrouwen. Doodeng vonden we dat’ Thijmen Stavenuiter is student Informatica en sinds september 2014 voorzitter van Syntaxis. Christiaan Mast was dat in studiejaar 1991-1992 van voorganger Eniac. Nu werkt hij bij Topicus en geeft hij lessen projectmanagement bij de academie Creatieve Technologie.

T

oen Christiaan in 1990 aan zijn studie begon, was Eniac op sterven na dood. “Het dreef nog maar op een paar mensen die bovendien bijna klaar waren met hun studie. Ze kregen het niet voor elkaar om een nieuw bestuur te vinden. Toen zijn wij in ons eerste jaar begonnen met het op­ nieuw neerzetten van de vereniging. In het tweede jaar hebben we als bestuur echt grote stappen gezet. Uiteindelijk werden we een behoorlijk actieve vereni­ ging met ongeveer 350 leden en waren we één avond in de week in de sociëteit aan de Boddenkampsingel te vinden”, vertelt Christiaan. Binnen het onderwijs hadden ze een medezeggenschapsfunc­ tie en hun inkomsten haalden ze uit con­ tributie en de in- en verkoop van studie­ boeken. Verder was Eniac vooral goed in feesten. “Een keer per week huurden we de sociëteit aan de Boddenkampsingel van ETC. Daarnaast organiseerden we feesten. Een van de leukste dingen die we hebben gedaan is het organiseren van een tropical party. We hebben het hele Aquadrôme afgehuurd, een steelband ge­ regeld, kaarten verkocht en tot diep in de nacht in het zwembad gefeest.”

Lustrum Syntaxis

Anno 2015 ligt de verhouding tussen le­ ren en feesten bij opvolger Syntaxis iets anders. Huidig voorzitter Thijmen Staven­ uiter: “Het doel is vooral om studenten ook buiten Saxion om met elkaar in con­ tact te brengen. Natuurlijk doen we leuke dingen als borrelen, lasergamen en kar­ ten, maar we willen ook aandacht voor de studie. Zo hebben we regelmatig een lunchlezing, bijvoorbeeld ‘Getting things done’, of een MacGyver-workshop, waarin je gaat programmeren met duct tape. Leerzaam met een knipoog.” Christiaan kijkt er vol bewondering naar. “Wat ze hun leden nu bieden is iets waar ik toen al op hoopte. Ze krijgen het voor elkaar vanwe­ ge hun vele contacten met bedrijven. Daar hebben wij niet eens aan gedacht joh.” Gedurende de 35-jarige geschiedenis van Syntaxis is een schat aan verhalen verza­ meld. Die zullen worden uitgewisseld tij­ dens de oud-besturenborrel waarvoor de vereniging alle vroegere bestuursleden bij elkaar probeert te krijgen. “Een bestuurs­ functie bij een studievereniging is een on­ betaalbare ervaring. Het blijft je hele le­

Syntaxis wisselt verhalen uit tijdens de oud-besturen­ borrel waarvoor het alle 35 oud-besturen bij elkaar probeert te krijgen. Daar­ naast houden ze een symposium, een groot eindfeest en als grote klapper wordt de beneden­ verdieping van Epy Drost met Grolsch-kratten omge­ toverd tot de perfecte locatie voor een flink potje lasergamen.

ven bij je”, zegt Christiaan. Die borrel is dan ook geen bijeenkomst van een stel vreemden want het Syntaxis-stempel schept meteen een band. Samen kijken ze terug op een leerzame bestuursperiode. Christiaan: “Je leert niet alleen hoe een vereniging in elkaar zit, maar ook wat een rechtspersoon is, hoe je kascontroles doet, begrotingen, hoe je met heel veel partijen moet overleggen.” Thijmen: “Je leert met verantwoordelijkheden om­ gaan.” Ook dwingt de functie je om uit je comfortzone te stappen. Christiaan: “Wij informatici zijn nerds. Ontzettende nerds. Wij zaten samen met de pabo in een pand. Allemaal vrouwen. Doodeng vonden we dat. Op een gegeven hebben we een pact gesloten met Tabula Rasa. Fysiotherapie, allemaal vrouwen. Onze leden vonden het geweldig, vrouwen op de feesten!” 

10

kennis

SaXcell

magazine van saxion

Vinding recyclet liefst afval 98 procent van katoen

Doorbraak lonkt voor revolutionair SaXcell Het lectoraat Smart Functional Materials heeft wellicht dé oplossing voor de miljoenen tonnen katoen die jaarlijks op de vuilnisbelt terechtkomen. Met hun revolutionaire textielvezel SaXcell staan ze op het punt van doorbreken. Meer onderzoek (en dus meer geld) is nodig om te ontrafelen hoe bijzonder hun uitvinding is.

11

TEKST THIJS KLAVERSTIJN FOTO’S NIKI POLMAN

‘Hergebruik is het mooiste, dat was al snel duidelijk ’

kig om een niet voor de hand liggende reden. “We hadden een injectienaald nodig en die kun je niet overal kopen”, zegt Bouwhuis. “Mijn huisarts heeft daarbij geholpen. We zijn gewoon op een vrijdag­ middag gaan roeren in het laboratorium en hebben een stuk katoen opgelost. Via een naald spoten we dat uit en we zagen direct dat daar een draadje uitkwam. Daar hebben we het oplosmiddel uitgehaald en toen was het een draadje van.” Een draadje gerecycled afvalkatoen maakt misschien niet onmiddellijk indruk. Maar Bouwhuis en Brinks zagen potentie. En ook hun toenmalig directeur Jan Wolters geloofde in de vinding van beide man­ nen. Bouwhuis: “Hij heeft ons onder­ steund en tijd gegeven om er verder aan te werken.”

W

ereldwijd is er een haast onvoorstelbare hoeveelheid katoen in omloop. Jaarlijks levert dat 25 miljoen ton afval op. Het telen van katoen is bovendien een weinig milieuvriendelijk proces. “Vier jaar gele­ den hebben Gerrit en ik nagedacht over wat we konden bijdragen”, zegt lector Ger Brinks, die met Gerrit zijn collega Gerrit Bouwhuis bedoelt. “Hergebruik is het mooiste, dat was al snel duidelijk. Nu wordt al het katoen weggegooid of in brand gestoken. Doodzonde. Ons idee was om te kijken of we van dat afvalka­ toen een nieuwe vezel konden maken. En zo is het begonnen.” De eerste proef van Brinks en Bouwhuis verliep nogal provisorisch. De huisarts moest er aan te pas komen, maar geluk­

Virgin fiber Inmiddels is het de onderzoekers gelukt om katoen op te lossen met chemicaliën en op die manier cellulose te onttrekken aan de stof. Daarvan kan dan weer een nieuwe textielvezel worden gemaakt. Het proces is te vergelijken met het omsmel­ ten van glas om daar vervolgens nieuwe gebruiksvoorwerpen van te maken. Maar wat maakt SaXcell zo bijzonder? De benadering is heel anders dan die van al bestaande oplossingen, zegt Brinks. “Wij hebben een chemische oplossing maar je hebt ook een technische oplos­ sing. In Italië worden wollen truien met de hand uitgerafeld. En Texperium in Haaksbergen, die maken nieuwe garen van de vezels die je overhoudt als je katoen uitrafelt. Dat zien we niet als concurrentie maar als complementair. Wij maken eigenlijk nieuw garen, een virgin fiber. Het is alsof je een nieuwe vezel hebt waar nog niets mee is gebeurd.” In 2012 produceerde het lectoraat een

eerste kleine hoeveelheid van de ‘SaXcell’ (een samenstelling van ‘Saxion’ en ‘cellu­ lose’), gevolgd door nog eens 55 kilo in 2015. Daarbij werd meer dan 98 procent van het afvalkatoen omgezet naar een nieuwe vezel. Jolande Sap droeg afgelo­ pen oktober tijdens het congres ‘Groen is de Rode Draad’ een jurk gemaakt van SaXcell-textiel. “Seeing is believing”, zegt Ger Brinks. “Pas dan snap je wat het voorstelt en daarom zijn dat soort de­ monstrators zo belangrijk.” De 55 kilo die in 2015 werden geprodu­ ceerd, waren slechts het begin. Maar om SaXcell door te ontwikkelen moet er wel het een en ander veranderen. Zo moet er nog heel veel aan het proces geoptimali­ seerd worden voordat aan massaproduc­ tie kan worden gedacht. Een proeffaciliteit in de buurt heeft daarom prioriteit. Bouwhuis: “Ja, je moet zelf aan knopjes kunnen draaien. Logistiek gezien is het ook belangrijk dat we een eigen proeffaci­ liteit hebben want we moeten nu echt soms twee tot drie maanden wachten voordat we de faciliteiten bij een bedrijf kunnen gebruiken.” Commerciële partijen zijn volgens de onderzoekers nodig. Half november mocht Bouwhuis SaXcell in New York presenteren aan de Sustainable Apparel Coalition (SAC) dat alle initiatieven op het gebied van recycling van textiel in kaart heeft ge­ bracht. “Daar zat echt de crème de la crème”, zegt Bouwhuis. “Walmart, Puma, Adidas, H&M, Stella McCartney, C&A, Jack Wolfskin. Dat soort imponerende bedrij­ ven, niet alleen qua volume maar ook qua ontwikkeling en ontwikkelcapaciteit.” In totaal presenteerden acht partijen hun idee. De SAC wil drie initiatieven financie­ ren. Het is nog even afwachten of SaXcell tot die drie partijen behoort. En wellicht dat daarna die echte grote doorbraak volgt. Brinks: “De echte doorbraak is als wij over een aantal jaar op een voldoende grote schaal voldoende garen kunnen spinnen en voldoende doek kunnen maken. En daar dan een volwaardige collectie van in de markt kunnen zetten. Kan een kledinglijn zijn, maar ook een technische toepassing of interieurtoepas­ sing. Een eerste serie producten in de markt gezet door een retailer, dat zou echt een grote doorbraak zijn.” 

12

belicht

In Belicht laten deskundigen van Saxion hun licht schijnen over een actuele kwestie.

magazine van saxion

Haalt WhatsApp Facebook in? Facebook is nog altijd het meest gebruikte sociale medianetwerk, maar steeds vaker wordt diens rol overgenomen door WhatsApp. Dat concludeert onderzoeksbureau Multiscope op basis van marktonderzoek onder 7.677 Nederlanders. Rijst de vraag: hoe ziet het sociale medialandschap er in 2016 uit? Kenner Robin Effing, associate lector bij het lectoraat Media Technology Design, blikt vooruit.

J

a, Effing heeft de resultaten van het recentelijk gehouden onder­ zoek van Multiscope gezien. En nee, hij is er niet door verrast. Wel plaatst hij een kritische kanttekening. “Facebook en WhatsApp zijn platforms waarvan de functies elkaar aanvullen. Die hoeven elkaar niet te beconcurreren.” Toch schrijft het onderzoeksbureau letter­ lijk in het begeleidende nieuwsbericht op zijn website dat Facebook steeds meer concurrentie krijgt van WhatsApp: “Neder­ landers delen steeds bewuster berichten, foto’s en video’s. Persoonlijke gebeurtenis­ sen delen zij vaker met een kleinere, specifieke groep via WhatsApp. Facebook

wordt hierdoor steeds meer een verzame­ ling van grote levensgebeurtenissen en algemene, nieuwswaardige of grappige linkjes naar berichten, video’s en foto’s.” Opvallend is dat 72 procent van de deel­ nemers aan het onderzoek de voorkeur geeft aan WhatsApp als ze zouden moe­ ten kiezen. Wel voegt Multiscope daar de vraag aan toe of Facebook deze ontwikke­ ling als bedreiging moet zien. WhatsApp is immers onderdeel van Facebook.

Nieuwe standaard Daarnaast, zo zegt Effing, hebben de twee sociale media een verschillende inborst. “Facebook is echt een sociaalnet­ werksite. Zie het als een café: je kunt er

‘Mensen zijn er gewend aan geraakt beelden te delen’

naartoe gaan om met bekenden bij te praten, maar ook om nieuwe mensen te leren kennen. Het is wel publiek. Vaak kunnen vrienden van vrienden je activitei­ ten volgen. Facebook-gebruikers gaan daar steeds bewuster mee om. Dat is een belangrijke verklaring voor het groeiende gebruik van WhatsApp, waar je in een meer besloten omgeving foto’s, video’s en berichten kunt delen. Dat medium ont­ wikkelt zich mede daardoor steeds sterker tot de nieuwe standaard voor digitale communicatie.” Toch zal Facebook de komende jaren dominant blijven in populariteitspeilin­ gen, verwacht Effing. Momenteel heeft ruim driekwart van de Nederlanders een profiel op Facebook, nog altijd meer dan op WhatsApp (68 procent) en op LinkedIn (45 procent). “Er wordt al jaren gespecu­ leerd over het te gronde gaan van Face­ book, maar de praktijk leert dat het medium juist blijft groeien. Facebook speelt sterk in op wat mensen willen en gaat met de tijd mee. Je ziet nu bijvoor­ beeld al dat in de messengerfunctie van Facebook elementen van WhatsApp worden geïntegreerd.”

Onder de radar Contact onderhouden met vrienden, kennissen en oude bekenden is volgens het onderzoek nog steeds de belangrijk­ ste reden voor het gebruik van sociale media. Maar dé trend van 2015 was volgens Effing het delen en bekijken van beelden. “Eén beeld zegt meer dan dui­ zend woorden. Mensen zijn er gewend aan geraakt beelden te delen.” Daardoor heeft ook het gebruik van socia­ le media als Snapchat en Instagram, platforms waarmee je gemakkelijk beel­ den kunt delen, een hoge vlucht geno­

13

TEKST THIJS TOMASSEN

column anne

ok en o b e c a ‘F zijn p p A s t Wha arvan a w s rm platfo elkaar s e i t c de fun ullen’ aanv

men. “Instagram maakt een turbulente groei door en is voor veel gebruikers van sociale media inmiddels belangrijker dan Twitter, dat wegzakt en vooral nog gebruikt wordt door de doelgroep die veel waarde hecht aan snelle consumptie van nieuws en actualiteit. De mensen die zich bekeken voelen op de meer openba­ re platforms als Facebook en Instagram kiezen voor Snapchat, dat een gevoel geeft van onder de radar blijven.”

Personal branding De trend voor 2016? Effing: “Stilstaand beeld hebben we gehad, bewegend beeld ook. De komende tijd gaan we steeds meer experimenten met 3D-beelden zien.” En let op de nieuwe app Boomerang voegt hij eraan toe. “Een uitbreiding van Insta­ gram die het mogelijk maakt een burst van tien foto’s om te zetten in een creatie­ ve minivideo. Interessante gadget. Ik wil ook YouTube noemen, een essentieel platform in sociale netwerkstrategieën. Vloggen via dit medium is een trend die steeds serieuzer en belangrijker wordt.” Vloggen kan ook een handig middel zijn voor studenten. Effing raadt elke student aan zich te buigen over de vraag op welke manier hij met sociale media voordeel zou kunnen behalen op de lange termijn. “Als je over drie jaar alleen uitgaansfoto’s online hebt staan, kan dat in de weg gaan zitten. Persoonlijke branding wordt steeds belangrijker. Je moet ervoor zorgen dat bedrijven en organisaties je eruit pikken. Bijvoorbeeld door te vloggen. Maak het wel inhoude­ lijk. En pak het gelijk internationaal op. Een vlog van een bouwkundestudent over duurzaam bouwen bereikt zo een veel groter publiek. Uiteindelijk geldt de wet van de grote aantallen.” 

Complot Eagles of Death Metal. Volslagen idioten, volstrekte ba­ dasses, ultieme helden. Toen ze hun Europese tour aan­ kondigden, ging ook ik nadenken over naar welke show ik zou gaan. Werd het Speedfest of had ik meer trek in een weekendje Parijs? Ik denk dat ik niet verder hoef uit te leggen dat ik blij ben dat ik uiteindelijk geen kaartje heb gekocht. Die nacht heb ik tot half vier voor de televisie gezeten. Ik moest en zou alles over de situatie te weten komen. Ik was bang, boos, verdrietig, teleurgesteld en kon er ge­ noeg woorden aan vuil maken om drie boeken mee te vullen en tegelijkertijd kon ik geen woord uitbrengen. Door de collectieve shock verbaasde het me dat EODM een week later zelf bij Vice aanschoof om te praten over de bewuste avond. Om een of andere reden zoek ik het inter­ view niet op hun eigen website, maar op YouTube. ‘Eagles of Death Metal Vice’ – klik. Onder het interview en de bij­ behorende teaser staat een waslijst van video’s met daarop een groot stempel: ‘FAKE’ of ‘LIES!’ Mijn aangeboren nieuwsgierigheid wil uiteraard graag horen welke onzin de makers van dit soort filmpjes naar buiten brengen. Een kerel die zichzelf opvallend genoeg Zachary Hubbard noemt, legt in zijn driedelige serie uit hoe 13 november één grote hoax was. Omdat Vice al in de jaren negentig een illustratie publiceerde van een om de Twin Towers cirkelend vliegtuig zat het magazine samen met de Ame­ rikaanse regering in een complot. En ja, de aanslagen in Parijs zijn uiteraard ook twintig jaar geleden al gepland. Hoe meneer Hubbard tot deze conclusie komt? Gematria. Een numerologische methode om aan de hand van letters en cijfers de geheime boodschappen van berichten te achterhalen. Hij legt uit dat de aanslagen in totaal 222 minuten duurden en dat er 89 slachtoffers vielen in La Bataclan. De letters ‘EODM’ vormen in de gematria samen het cijfer 89 en daarnaast duurt hun nummer Secret Plans 2 minuut 22. Toevallig, nietwaar? Het internet staat vol met waarheden, leugens, vooroor­ delen en veroordelingen. Zoals gezegd kan ik boeken volschrijven over wat ik ervan vind, maar op dit moment ben ik druk met m’n nieuwe hobby: om conspiracy theo­ rists lachen, huilen en gruwelen.

Anne Berentsen is vierdejaarsstudent Media, Informatie en Communicatie

14

achtergrond voluntourism

magazine van saxion

ma’s Over de ethische dilem van ‘voluntourism’

Vrijwilligerswerk overzee, wat levert het op?

Een tussenjaar. En dan? Veel jongeren gaan op reis, het liefst zo ver mogelijk, om op de plaats van bestemming vrijwilligerswerk te doen. Om op zoek te gaan naar zichzelf én om bij te dragen aan een betere wereld. Een nobel streven, maar is dat werkelijk het effect van ‘voluntourism’?

15

TEKST THIJS TOMASSEN

‘Ben mezelf tegengekomen’ Mirjam Bouwman, derdejaarsstudent Toerisme

O

nderzoeker Inge Hermann van het Saxion-lectoraat Ethics & Global Citizenship, die zich onder meer focust op gap year-toerisme en vrijwilligerstoerisme, vraagt het zich hardop af wat het nut is van vrijwilligerswerk aan de andere kant van de wereld. Ze zegt het er maar meteen bij. “Ik val niemand aan, dit is geen kwestie van jij of ik. En ik twijfel er niet aan dat iedereen goede bedoelingen

heeft. Het is de mooiste eigenschap van de mens: goed willen doen.” Maar als ze een lezing geeft over voluntourism en ook dan kritische vraagtekens plaatst bij het effect ervan, zoals laatst op Stenden Hogeschool, dan voelt ze de ogen prie­ men en weet ze dat ze stekelige reacties kan verwachten. “De eerste vraag die studenten me stellen is: heb jij zelf eigenlijk wel vrijwilligerswerk gedaan? Nee, dat heb ik niet. Maar moet een gynaecoloog altijd een vrouw zijn omdat een man het nooit zal begrijpen? De kritische toon ontbreekt in het debat over vrijwilligerswerk. Ik heb nog nooit op een verjaardagsfeest gehoord: vrijwilligers­ werk, wat levert dat op? Iedereen zegt: fantastisch! De publieke opinie is altijd geweest dat vrijwilligerswerk beter is dan een gewone vakantie. Ik vraag me af of dat echt zo is. En als kennisinstelling heb je de taak om trends in de maat­ schappij te signaleren en te bevragen. Niet om te bekritiseren maar om te vragen: is dat wel zo?”

‘De eerste vraag die studenten me stellen is: heb jij zelf eigenlijk wel vrijwilligerswerk gedaan?’

“In de zomer van 2013 heb ik met een christelijke organisatie én Zuid-Afrikaanse jongeren drie weken lang meegeholpen aan de bouw van een crèche in het Zuid-Afrikaanse dorp Rooigrond. Het was een ervar­ ing om nooit meer te vergeten. Ik zou het, als de tijd het toelaat, zo weer willen doen. We maakten weleens een cultureel uitstapje, maar het was echt geen vakantie. Hard werken, weinig slapen, back to basics. Ik ben mezelf echt tegenge­ komen. Of ik mezelf wel nuttig kon maken zonder bouwervaring? Ik dacht vooraf inderdaad nog: heeft het wel zin? Ik had nog nooit gemet­ seld, nooit gestuct. Maar we kregen goede begeleiding van een bouw­ technisch persoon. Ik heb daar hele muren opgetrokken, dat had ik nooit verwacht. Het is zeker zinvol gewe­ est. Ik ben gegaan omdat ik wat wilde betekenen voor anderen. Dat is gelukt: het hele dorp was blij. Die reacties gaven zoveel voldoening.”

cties a e r e i ‘D oveel z n e v a g ning’ voldoe

16

achtergrond voluntourism

magazine van saxion

‘Geen verkapte vakantie’ Melanie van Schriek, derde­jaarsstudent Toerisme “Tussen maart en juli 2013 gaf ik samen met een vriendin les op een dorpsschooltje in Fiji. Ik was net gestopt met mijn opleiding tot docen­ te en nam een half jaar de tijd om te kijken wat ik nu verder wilde gaan doen. In Fiji – we wilden zo ver mogelijk – viel alles op zijn plaats. De reis, het land, het vrijwilligerswerk. Daarna wist ik dat het toerisme zou worden. Het was overigens geen verkapte vakantie, we hebben vijf dagen per week op de school gew­ erkt. Ik denk wel dat we werkelijk wat betekend hebben met ons werk. We hebben voornamelijk computerles gegeven, over omgaan met Word bijvoorbeeld. Een muis vonden ze daar al helemaal geweldig. We zagen de kinderen echt vooruitgaan. Verder deden we administratief werk, runden we de bibliotheek en gaven we heel soms een Engelse les. Het was wel jammer dat er geen lesplan was. Ik kan me voorstellen dat de kinderen vaak dezelfde lessen krijgen van vrijwilligers en ik begrijp wel dat er ethische dilemma’s kleven aan deze vorm van vrijwilligerswerk.”

‘Alles viel op zijn plaats’

Druiven plukken, schapen scheren Het fenomeen ‘gap year’-toerisme, met vrijwilligerswerk als bekendste tak van sport, bestaat al decennialang. Het is, zegt Hermann, voortgekomen uit de hippie-trails in de jaren zestig en zeven­ tig. Amsterdam was vaak het startpunt, Goa in India het eindpunt. In campervans togen de hippies er op de bonnefooi naartoe. Om zichzelf beter te leren ken­ nen, om de wereld beter te leren kennen. Veel reizigers volgden in de decennia erna het voorbeeld van de hippies. Van talenreizen tot rondtrekken, van druiven plukken tot schapen scheren, steeds meer voornamelijk jonge mensen kozen voor een ‘gap year’, een tussenperiode na de middelbare school of tijdens de studie, die qua lengte varieert van drie tot 24 maanden. Wat de avonturiers vaak ge­ meen hadden was hun ambitie om vrijwil­ ligerswerk te verrichten, vaak specialis­ tisch werk. Maar de laatste tien jaar verandert de markt van gap year-toerisme. Hermann:

“De individuele niche is een package holiday geworden. Steeds meer aanbie­ ders richten zich op jongeren en bieden reizen aan die niet langer te definiëren zijn als gap year, maar slechts enkele weken duren. Een vrijwilligersvakantie dus. Je hoeft nu geen specialisatie meer te hebben, als je maar betaalt. De markt is vercommercialiseerd. De vlucht is inclusief, je wordt opgehaald, verblijf is geregeld en activiteiten ook. Leg het naast een pakketreis en je ziet de gelijke­ nis. Maar het wordt gepredikt als alterna­ tieve vorm van toerisme. Er ontstaat een grijs gebied van organisaties die combi­ naties aanbieden: een week helpen op een school, een week op het strand liggen. Of op safari gaan. Ze bieden inspanning en ontspanning aan. Zo van: als je vrijwilligerswerk doet, kun je daarna met een nog beter gevoel op strand gaan liggen. Massatoerisme en voluntourism schuiven in elkaar. Alterna­ tieve toeristische vormen zijn mainstream geworden.”

Ethische dilemma’s De opkomende toeristische industrie rondom voluntourism brengt ethische dilemma’s met zich mee. “Een groeiende groep commerciële partijen pretendeert dat je met vrijwilligerswerk bijdraagt aan een betere wereld, dat je jezelf ontwik­

17 echter e j t n ‘Je ku wat is nu n: afvrage et effect echt h rip?’ t e z e van d #doinggood

kelt en dan kun je ook nog een beetje fairy dust over je CV gooien. Je kunt je echter afvragen: wat is nu echt het effect van deze trip? Wat heeft het opgeleverd en voor wie? Heb je vrijwilligerswerk echt nodig om erachter te komen wat je wilt in het leven? Daar hebben we in Nederland getrainde mensen voor. Daarnaast wordt er door psychologen en pedagogen steeds meer onderzoek gedaan naar vrijwilligerswerk en daaruit blijkt dat het een negatieve invloed op kinderen heeft als ze om de drie weken nieuwe gezichten zien en vaak aange­ raakt worden. En dat is wat je het eerste ziet: dat ze opgetild worden. We hebben geleerd om natuurlijke afstand te bewa­ ren tot vreemden, maar die vervaagt dan. Unicef is daarom vorig jaar een campagne gestart: ‘Kinderen zijn geen toeristische attractie’. Vaak gaan jonge­ ren op vrijwilligersreis zonder kennis van de cultuur, zonder ervaring met wat ze er gaan doen. Heeft het zin om mee

te helpen een huis te bouwen zonder dat je ooit een steen hebt gemetseld? Om zonder ervaring les te geven aan kinde­ ren? Verrijk je het leven van de ander daarmee? Of gaat het toch vooral om het verrijken van je eigen leven? En als je geen foto’s mag nemen en niks op Facebook mag zetten, zou het dan nog leuk zijn? De bedoelingen zijn goed, daarom is het zo moeilijk om een spiegel voorgehouden te krijgen en te beseffen dat het effect misschien nihil is geweest en dat jij waarschijnlijk de belangrijkste persoon in het schouwspel was. Dat is hartstikke confronterend.”

Kennis brengen En de bouwkundestudent die afreist naar een minder ontwikkeld land om een school te bouwen? Een ander verhaal, zegt Hermann. “Dan kijk je waar de kracht van iemand ligt en ontstaat er een win-win-situatie. Dan kom je kennis brengen.”

De Hospitality Business School organiseert in samenwerking met het lectoraat Ethics & Global Citizenship op 8 februari om 15.30 uur in Filmhuis de Keizer een vertoning van de documentaire #doinggood. Daarin wordt de kijker meegenomen in de belevenissen van Mitch­ ell tijdens zijn vrijwil­ ligersreis in Zuid-Afrika. De wereld van een vrijwilliger blijkt er een vol nieuwe ontmoetingen en ontdek­ kingen. Ruud Welten, lector van het lectoraat Ethics & Global Citizenhship, ver­ zorgt een korte inleiding. Na afloop gaat Inge Her­ mann in gesprek met Loeke de Waal en Steffi Posthu­ mus, de makers van de documentaire, en het publiek. Kaartverkoop: receptie Saxion Deventer of bij Filmhuis de Keizer (www.filmhuisdekeizer.nl). Kosten: 5 euro.

Haar tip voor studenten die vrijwilligers­ werk in een ander land willen doen: kijk goed waar je kwaliteiten liggen. Bedenk waarmee je van waarde kan zijn. Bereid je goed voor, verdiep je in de cultuur. “Voor organisaties en onderwijsinstellingen ligt er een taak om een langer voortraject in te gaan waarin ze jongeren duidelijk maken wat ze in dat land gaan tegenkomen en wat ze daar wel en niet kunnen doen. Dat gebeurt gelukkig al steeds meer, maar de spiegel kan niet vroeg genoeg voorgehou­ den worden.” 

18

opinie

yvonne van de meent

magazine van saxion

op ‘Kritiek aaide rgedr o o d e dt hij d u o h g liserin h omdat i b i x e fl or zic o v r e v sje is n lie a k n i kle n er een innenkort ee b dat hij tract krijgt’ n jaarco

Onzichtbare wegwerpdocent

E

en paar jaar geleden dacht ik aan thuishulpen, aspergeste­ kers en vakkenvullers als ik het woord ‘flexwerker’ hoorde. Nulurencontracten, draaideur­ constructies en pseudodienst­ verbanden associeerde ik met laagopge­ leiden die aan de onderkant van de arbeidsmarkt moeten zien te overleven. Niet met hoogopgeleide docenten werk­ zaam aan hogescholen. Oké, ik wist natuurlijk dat de introductie van marktwerking bij de inburgering dui­ zenden mbo-docenten hun baan had ge­ kost. Docenten Nederlands als tweede taal (NT2) zijn nu zzp’ers die hooguit een paar tientjes per lesuur verdienen bij particuliere taalbureaus. Een uitwas, dacht ik. NT2-docenten zijn het slachtof­ fer van xenofobe politici die de grenzen het liefst zouden sluiten zodat er hele­ maal geen inburgeringscursussen meer nodig zijn.

Uit die droom ben ik ontwaakt. Flexwer­ kers zijn overal en in het hoger onder­ wijs lopen er meer rond dan gemiddeld. Eén op de drie werknemers in het hbo heeft een tijdelijk contract of is zzp’er, uitzendkracht, payroller of oproepkracht. Maar ondanks hun grote aantal zijn ze tamelijk onzichtbaar. Ze houden zich namelijk gedeisd. Ik sprak een hbo-docent met twee masterdiploma’s die zowel de basis­ kwalificatie didactiek als een cursus professioneel Engels afrondde en toch bang was dat hij aan het eind van zijn jaarcontract op straat zou komen te staan. Dat had hij namelijk al eens meegemaakt. Ik interviewde een onderwijsassistent die op een nuluren­ contract werkt omdat hij een langdurig zieke vervangt. Kritiek op de door­ gedraaide flexibilisering houdt hij liever voor zich omdat er een klein kansje is dat hij binnenkort een jaarcontract krijgt. Een

zestigjarige bedrijfskundige met dertig jaar internationale ervaring trad pas naar buiten nadat zijn studenten protesteerden tegen zijn gedwongen vertrek. Desondanks kreeg hij na drie jaar in tijdelijke dienst geen vaste aanstelling omdat hij niet genoeg tijd had weten te vinden om een masterdiploma te halen. Hogescholen hebben vorig jaar beter­ schap beloofd. In de hbo-cao is vastge­ legd dat ze de flexibele schil verkleinen, maar of ze daar echt werk van maken is moeilijk vast te stellen. Eén op de drie hogescholen legt in het jaarverslag geen verantwoording af over het aantal tijde­ lijke aanstellingen. Saxion doet dat ook niet. In het jaarverslag staat precies hoe­ veel mannen en vrouwen er bij Saxion werken en hoe ze over de leeftijdscate­ gorieën zijn verdeeld, maar geen woord over het aantal medewerkers in tijdelijke dienst. We hoeven ook niet veel te verwachten van de Wet Werk en Zekerheid. Flexwerkers moeten sinds 1 juli na twee jaarcontracten een vaste aanstelling krijgen. Maar daardoor krijgen ze niet sneller een vaste baan, maar staan ze eerder op straat. De eerste flexdocenten die in hun tweede contractjaar zitten melden zich al bij de onderwijsvakbonden omdat ze te horen hebben gekregen dat ze na de zomervakantie op zoek moeten naar ander werk. Wel fijn dat ze dat nu al weten. Dat geeft toch een beetje zekerheid.  YVONNE VAN DE MEENT IS FREELANCE ONDERZOEKSJOURNALIST

stage

TEKST RENEE SEUREN

19

‘Niets is zo zwart-wit als we soms denken’

1

Je loopt stage bij ChilOut. Wat gebeurt daar? “ChilOut is een non-profit­ organisatie die zich inzet voor kinderen in detentiecentra in Australië. ChilOut is betrokken bij de nationale wetgeving van Australië, voornamelijk de strenge migratiewetten. In de media geeft ChilOut infor­ matie over onderwerpen als kinderdetentie, vluchtelingen, internationale mensenrechten en de naleving daarvan.”

2

Waarom Australië? “Haha, waarom niet? Ik denk dat je Australië mijn ‘eeuwige jongens­ droom’ kunt noemen. Het land heeft sinds ik klein was mijn aandacht. De ruige outback, de mooie stranden, het surfen, de Aboriginals en natuurlijk de kangoeroes. Australië staat niet voor niets bekend als ‘backpackwalhalla’. Ik moest en zou dit land bezoeken.”

3

Hoe ziet een stage­ dag eruit? “Mijn dag begint met ‘media monitoring’. Ik duik de Australische media in en ga op zoek naar relevante krantenartikelen voor het media-archief van ChilOut. Daarna beantwoord ik e-mails en werk ik aan actuele project­ en. Daaronder valt het onder­ zoeken van kamerstukken van het Australische parlement, statistieken up-to-date bren­ gen, campagnestrategieën bedenken en nieuwsbrieven schrijven. Ook werk ik mee in de praktijk. Zo heb ik laatst tijdens een Social Justice Seminar voor scholieren in

Shotiko Abesadze Sydney verschillende presen­ taties over mensenrechten en het werk van ChilOut ge­ geven.”

4

En het studenten­ leven? “Drinken. Merkwaar­ dig, want ze hebben niet echt een noemenswaar­ dige kwaliteit pils. Men houdt hier van drank en ondanks de kosten wordt het niet erg gevonden om te spenderen. Je gaat hier tussen zeven en acht uur richting kroeg of club. Rond twaalf uur dunt alles namelijk alweer uit. Ondanks de strenge uitgaansregels kunnen studenten hier geni­ eten van het geweldige weer en feestjes op stranden en boten. Het feit dat je hier bijna driehonderd dagen per jaar een barbecue kunt houden, is ook zeker niet verkeerd.”

‘Australië staat niet voor niets bekend als lla’. ‘backpackwalha u Ik moest en zo n’ dit land bezoeke

5

Wat heb je tot nu toe geleerd? “Ik heb vooral geleerd dat niet alles zo zwartwit is als wij soms denken. Neem Australië zelf. Zelden kijkt men verder dan Australië als backpackland. Achter dit plaatje schuilt een land met een vluchtelingen­ probleem. Op dit moment is het een hot topic, maar dit probleem speelt al jaren in Australië. Kinderen worden

Leeftijd 20 jaar Studierichting HBO Rechten Stageplek ChilOut (Children Out of Immigration Deten­ tion) in Australië

jarenlang gevangen gehouden in detentiecentra. Ze worden blootgesteld aan de meest verschrikkelijke dingen, maar bijna niemand buiten Australië weet dat. Ik wil niet zeggen dat iedereen in protest moet uitbreken, maar ik kan het niet helpen te denken dat het steeds belangrijker wordt verder te denken dan je neus lang is.” 

20

ingezoomd

Creepy paard is terug Jarenlang stond het bronzen paard van kunstenaar Cees Willemsen voor het Natuurmuseum in Enschede. Het verdween toen het museum werd gesloopt ten faveure van nieuwbouw van Saxion. Eind 2015 kreeg het kunstwerk weer een prominente plek op het binnenplein van het gebouwencomplex Edith Stein. Best een creepy beeld, maar desalniettemin: welkom terug!

magazine van saxion

FOTO TESSA WIEGERINCK

21

22

bouwen biobased

magazine van saxion

Saxion-studenten ontwerpen t gewilde biologische registratie-uni

‘Biobased bouwen heeft de toekomst’ Studenten Chiel Anneveldt (24) en Wesley Assink (20) weten het zeker: bouwen met biobased materialen heeft de toekomst. Zelf namen ze als pioniers alvast een schot voor de boeg met hun ontwerp van een biobased registratie-unit. Wat begon als een schoolopdracht groeide uit tot een gewild bouwproduct.

23

TEKST THIJS TOMASSEN FOTO’S AUKE PLUIM

r ‘We moesten e en eerst voor zorg stof dat we boven de n’ kwamen te staa

H

ij is niet te missen, de biobased registratie-unit naast de ingang van de Raab Karcher-vestiging in Apeldoorn. Een heuse blikvanger van drie bij zes meter. Heel anders dan het gangbare en bekende ‘huisje’ naast de slagboom in een milieustraat, waar mensen zich met hun afval moeten melden. Het is niet zozeer de grootte van de unit die opvalt als wel de materialen die ervoor zijn gebruikt. De regenpijp is onmiskenbaar van bamboe gemaakt. Zoals ook een van de wanden uit bamboe is vervaardigd. Als isolatiemateriaal is voor isovlas gekozen en voor de vloerbedekking is kurk gebruikt. De laag verf? Ook die kent natuurlijke grondstoffen als basis, want vervaardigd uit lijnzaadolie. Het is zomaar een greep uit de materialen die in de unit verwerkt zijn. Voor het overgrote deel producten die biobased zijn, dat wil zeggen: op basis van natuur­ lijke grondstoffen, zoals hout, riet, wol en hennep. En, ook dat is een vereiste voor het predicaat ‘biobased’, die grondstoffen moeten in de natuur weer aangegroeid zijn voordat het eindproduct – in dit geval de unit – het einde van zijn levenscyclus heeft bereikt. Klinkt als een vooruitstre­ vend bouwconcept, zeker nu mensen

steeds meer waarde hechten aan onder­ werpen als ‘duurzaamheid’ en ‘biologisch’.

Pionieren Niet gek dus dat volgens een vertegen­ woordiger van Hodes, de bouwer van de unit, wekelijks gemiddeld honderd be­ langstellenden een kijkje komen nemen bij het demonstratiemodel. Dat er ook op verschillende beurzen veel animo was en dat er inmiddels zelfs vier zijn verkocht. Het is voor een belangrijk deel te danken aan een groepje studenten van Saxion. Chiel Anneveldt en Wesley Assink, vierde­ jaarsstudenten van de opleiding Bouw­ technische Bedrijfskunde en Anton van Beek, inmiddels oud-student Bouwkunde, maakten het ontwerp voor de biobased registratie-unit als opdracht voor hun minor Industrieel Bouwen en Productont­ werp. Dat het een concrete opdracht uit de praktijk was, van de combinatie Pioneering-Hodes-Grontmij-Raab Karcher, maakte het nog interessanter voor de studenten. En pionieren, dat leek het drietal ook wel mooi.

“De registratie-units die je nu ziet in milieustraten zijn verre van biobased en hebben weinig uitstraling”, zegt Assink. “Terwijl dat wel visitekaartjes zijn, want bezoekers zien die het eerst. Er was sowieso nog heel weinig bekend over biobased bouwen toen wij in september 2014 aan de opdracht begonnen. Dus moesten we er eerst voor zorgen dat we boven de stof kwamen te staan. Zo zijn we langs de meest duurzame fabriek van Nederland gegaan, Unipro, en hebben we cursussen bij Raab Karcher Greenworks gevolgd.”

Schot in de roos De studenten onderzochten vervolgens de mogelijkheden en maakten een analy­ se van bruikbare biobased materialen. Ze hebben daarbij gelet op onder meer milieubelasting, vochtbestendigheid, dampdoorlatendheid en levensduur en namen daarbij ook bijvoorbeeld de prijs in ogenschouw. Dat alles verpakten ze in een aantal ontwerpen voor een biobased registratie-unit met een levensduur van

24

bouwen biobased

veertig jaar. Hun werk bleek een schot in de roos. Ze kregen een negen als eindcij­ fer. Maar het mooiste compliment kwam onmiddellijk daarna, toen Hodes zei: ‘We gaan ‘m ook echt bouwen.’ De demonstratie-unit stond op diverse beurzen, haalde de vakbladen en trekt op haar huidige standplaats bij Raab Karcher veel bezoekers. Recent is het project genomineerd voor de Twentse Duurzaam­ heidsprijs. Het mooiste nieuws: er wor­ den de komende tijd in elk geval vier units volgens het ontwerp van de studen­ ten gebouwd. Op zo’n succes hadden de

magazine van saxion

mannen niet durven hopen, al kunnen ze het wel verklaren. Anneveldt: “Uiteindelijk zal de bouwwereld wel naar het gebruik van biobased materi­ alen toe moeten, want de fossiele brand­ stoffen raken op. Ook zijn er grote voor­ delen. Biobased materialen hebben goede, vochtregulerende eigenschappen. Het is gezond en comfortabel om in zo’n unit te werken. Oók voor de bouwers is het prettig werken: glaswol kan nog weleens flink irriteren als je het tegen je lichaam krijgt, met isovlas heb je daar geen last van.”

Ook aangenaam: in de demonstratie-unit ruikt het zelfs naar de natuur. “En laten we eerlijk zijn: los van de directe voordelen voor milieu en werknemer kleeft er ook gewoon een goed marketingverhaal aan.”

Behoudende sector De aandacht voor biobased materialen mag dan toenemen, de studenten weten ook dat er nog een wereld te winnen is.

‘Moreel verplicht om slimmer om te gaan met grondstoffen’ De aandacht voor biobased materialen in de bouw neemt toe. Dat constateert ook Mieke Oostra, lector Innovatieve technologie in de bouw. “Als zelfs het bedrijfsleven er steeds meer business in ziet, dan is dat een teken aan de wand. De vraag ernaar groeit. Niet alleen vanuit milieu-over­ wegingen, maar ook omdat opdrachtgevers vragen om meer functionaliteit. Zij willen bijvoorbeeld dat een kozijn isoleert, maar tegelijkertijd willen ze hun exploitatiekos­ ten reduceren. Het hangt ook samen met de trend om ge­

bruik te maken van lokale pro­ ducten.” Om ons heen gaan we de ko­ mende jaren steeds meer bouwproducten zien waarin biobased materialen zijn ver­ werkt. Al tekent die ontwikke­ ling zich niet in steltreinvaart af. Oostra: “Innovatie in de bouw heeft tijd nodig om te landen. Dat komt doordat bij de meeste bouwprocessen meerdere partijen betrokken zijn. Die partijen zijn risicomij­ dend en zullen allemaal mee moeten. Maar er zit zeker toe­ komst in, zeker nu we kijken hoe we slimmer kunnen om­

gaan met het gebruik van grondstoffen in de bouw. Dat zijn we ook moreel verplicht. De bouw is met veertig procent grootverbruiker van grondstof­ fen. Doordat de wereldbevol­ king en de welvaart groeien, neemt de druk op de grond­ stoffen toe. We kunnen dus niet doen of onze neus bloedt.” Ook Judith Lansink, onder meer docent van de minor In­ dustrieel Bouwen en Product­ ontwerp aan Saxion en tevens architect, merkt dat biobased materialen in de bouw in op­ komst zijn. Ze heeft er zelf ook ervaring mee: als architect

probeert ze het ook in haar ontwerpen toe te passen. “Het is zeker nog geen gemeen­ goed, maar het past helemaal bij deze tijd. We gaan van een lineaire naar een circulaire economie, waarin hergebruik en duurzaamheid belangrijk zijn. Ik verwacht dat er op dit gebied veel kansen komen voor studenten als Chiel, We­ sley en Anton.” Ook in andere sectoren groeit het bewustzijn dat het van be­ lang is om biobased materia­ len te gebruiken. Lansink: “Je ziet het in de textielbranche, in de meubelindustrie, in de

25 column kim

ratie‘In de demonst zelfs unit ruikt het naar de natuur’

“Nieuwsgierig zijn ze allemaal, maar de bouw is vaak ook een behoudende sector. Daarnaast is er de discussie: waar trek je de grens voor het stempel ‘biobased’?” Toch zijn ze er zeker van: biobased bouwen heeft de toekomst. “Je ziet het nu aan een biobased materiaal als hennep. Mensen dachten eerst dat er alleen marihuana van gemaakt werd. Maar het is nu flink in opkomst als kwalitatief hoog­ waardig, sterk materiaal.” Beide studenten willen ook na afronding van hun opleiding door in het werkveld van biobased bouwen. “We hebben nu zoveel kennis opgedaan en vinden het zo’n mooie uitdaging, dat we graag op dit terrein actief blijven. Het balletje gaat al steeds meer rollen, het wordt mooier en mooier. Als studenten hebben we één groot voordeel: we hebben een frisse, onbevangen blik.” 

foodsector. Met name de materia­ len die snel weer aangroeien, zo­ als vlas, zie je steeds meer in de bouw. En ook strobouw is aan een revival bezig.” Toekomstig discussiepunt zal zijn wat wel biobased is en wat niet. Oostra: “Je kunt je afvragen of je zover moet gaan dat alle onderde­ len van een bouwproduct, zoals de registratie-unit van de studenten, biobased moeten zijn. Een leuke theoretische exercitie voor een on­ derzoeker, maar ik denk dat we toe moeten naar een combinatie van slim gebruik van biobased materia­ len en materialen van niet-biologi­ sche oorsprong, zoals metalen.”

Kortetermijn­ denken Zo. Het jaar 2016 ligt krakend vers op ons te wachten als sneeuw waar nog niemand met z’n Timberlands of d’r Uggs doorheen is gewalst. Iedereen walgt inmiddels van chocola, wijn en ander vettige of vadsig makende lekkernijen die eigenlijk nergens goed voor zijn (behalve dan voor het doen uitdijen van de taille). Tijd voor de Goede Voornemens. Ik vind het opvallend dat ik toch ieder jaar weer in de sportschool mensen met hernieuwde vechtlust zichzelf omhoog zie knokken op de berghelling van de loop­ bandmachine. Zo’n nieuw jaar doet blijkbaar echt wat met je. Even wat feitjes over GV op een rij: zo’n 78 pro­ cent van de mensen heeft ze en ze gaan altijd over min­ der of meer: meer geld sparen, minder eten, je minder druk maken, meer tijd besteden aan je gezin. Terwijl ik dit zo aan het overpeinzen ben, vraag ik mijn moeder, in de jaren negentig druk bezig met het opvoe­ den van vier kinderen, of zij ook van zichzelf verwacht­ te dat ze drie keer in de week sportte, nooit uit pakjes en zakjes kookte, altijd klaarstond voor haar vriendin­ nen/man/baas/collega’s en er bij dat alles uitzag om door een ringetje te halen. Ik kan kort zijn over het ant­ woord: Nee. In die tijd was je geloof ik al blij als je één keer in de maand een aerobicsvideo kon afspelen op je VHS. Ik krijg de indruk dat veel GV te maken hebben met onrealistische verwachtingen. Het hele probleem met die GV is dat ze altijd gericht zijn op snel resultaat, iets waar overigens wel meer dingen in deze maatschappij op zijn gericht. Gebaseerd op korte­ termijndenken dus. Laat ik nu eerst even tussen neus en lippen door een ander hardnekkig misverstand de wereld uit helpen: ‘kortetermijndenken’ is één woord en wordt dus aan elkaar geschreven (ja, óók als Word zegt dat het los kan). Bij korte termijndenken spreek je immers over termijndenken dat kort is, maar kortetermijndenken gaat over het denken op de korte termijn. Oftewel: één spatie, groot verschil. Wat het nadeel is van kortetermijndenken ligt natuurlijk een beetje voor de hand: het houdt te wei­ nig rekening met de lange termijn. Daardoor vermindert de kans op slagen aanzienlijk. Laten we dus in 2016 iets meer kijken naar wat werkt op de lange termijn zonder ons te laten verleiden door het snelle succes.

Kim Hartenberg Ter Hedde is docent bij de academie Mens & Maatschappij

26

forum

In Forum geven studenten en medewerkers hun mening over een dilemma, vraagstuk of actuele gebeurtenis.

magazine van saxion

Magere jaren voorbij? De magere jaren zijn voorbij. Althans, dat voorspelt het Maastrichtse Researchcentrum voor Onderwijs en Arbeidsmarkt (ROA). Het perspectief voor afgestudeerde hbo’ers (vooral bèta’s) is zelfs goed, hoewel verpleegkundigen en fysiotherapeuten het moeilijk gaan krijgen. Onze vraag aan jou: heb jij bij het kiezen van je studie rekening gehouden met je baankansen? ie telt p a r e h ‘Podot udenten en st tere minder e b r e jn dus zi ansen’ baank

Ruben Bisseling (20) Podotherapie “Toen ik ging kijken naar opleidingen, ben ik eerst bij fysiotherapie wezen kijken. Maar er zijn in Nederland heel veel hoge­ scholen die de opleiding aanbieden, dus ben ik toch maar gaan kijken naar iets anders. Podotherapie wordt naast Saxion alleen in Eindhoven aangeboden. Een stuk minder studenten en dus veel betere baankansen. Als ik hier op het prikbord kijk, zijn er ook genoeg bedrijven die op zoek zijn naar een stagiair. Hier krijgen studenten vaak al tijdens hun afstudeer­ stage een baan aangeboden, en soms krijgen studenten zelfs al in het derde jaar een aanbod. Mocht ik niet direct na mijn afstuderen aan de slag kunnen, dan zal het waarschijnlijk niet lang duren.”

27

TEKST & FOTO’S ANNE BERENTSEN

Kayleigh Verdam (20) Human Resource Management Robert Mekenkamp (22) HBO-ICT “Ik heb eerst een mbo BBL-opleiding tot applicatieontwikkelaar gedaan voordat ik hier terecht kwam. Op een gegeven moment wilde ik graag van baan wisse­ len, maar alle vacatures waren op hbo-ni­ veau. Ik ben toch gaan solliciteren omdat ik wist dat ik het niveau aankon, maar helaas werd ik elke keer afgewezen. Op dit moment maak ik me nog geen zorgen, omdat er genoeg vacatures online staan voor softwareontwikkelaars en omdat je altijd wel goed terecht komt als je goed bent in wat je doet en er passie voor hebt. Misschien dat het verandert als er door een nieuwe economische crisis wordt bezuinigd op ICT, maar dat is op dit moment niet het geval.”

“Vorig jaar studeerde ik Commerciële Economie, maar dat lag me niet zo. Het moest meer met mensen te maken hebben. Ik had uiteindelijk zo’n lange lijst met studiekeuzes, dat ik niet meer kon kiezen. Via het oriëntatietraject van Saxion ben ik hier terechtgekomen. Mijn vader zit ook in HRM, dus ik wist wat het inhield, maar ik was pas echt om toen ik een dag met iemand heb meegelopen. We krijgen hier zelfs een vak dat arbeids­ marktontwikkelingen heet, waarin we kijken naar de toekomst van heel veel verschillende sectoren. Dus pas nu ik ben begonnen, krijg ik met baankansen te maken. HRM is er overal, dus ik maak me geen zorgen.”

Lisa Bouwmeester (22) Technische Commerciële Textielkunde “Toen ik voor deze studie koos, heb ik er helemaal niet bij nagedacht welke beroe­ pen er eigenlijk bij horen. Ik wilde graag iets creatiefs doen, en ben op die manier bij textiel uitgekomen. Tijdens mijn studie en stage ben ik minder de techni­ sche kant opgegaan en meer richting de commerciële kant getrokken. Ik maak me in ieder geval geen zorgen, want ik heb mijn cv bewust gevuld met bepaalde vrijwilligersfuncties en bestuur bij LiNK. En uiteindelijk werk ik niet in fashion, maar zit ik in de marketing. Mijn afstu­ deerstage loop ik in Berlijn op het hoofd­ kantoor van Zalando, en ik hoop dat ik daar na mijn afstuderen nog een tijdje mag blijven.”

28

oud-student

TEKST ELKE AGTEN FOTO TOMA TUDOR

Gerben Lievers Leeftijd 28 Woonplaats  Hengelo (Ov) Baan Directeur Team Nijhuis Opleiding Com­ merciële Economie

‘Die with memories, not dreams’ Team Nijhuis uit Borne is volgens het Financieele Dagblad een van de snelst groeiende bedrijven van Nederland. Omdat het bureau dit de afgelopen vijf jaar meer dan bewezen heeft, mag het zichzelf een jaar lang FD Gazelle noemen. Je bent directeur van Team Nijhuis. Wat doen jullie precies? “Waar het op neerkomt is dat Team Nijhuis mkb’ers helpt bij het verhogen van hun omzet door betere verkoopkan­ sen te creëren op basis van een online strategie en doelgerichte online marke­ ting. Hierbij kun je denken aan SEO/SEA, display advertising, e-mail-marketing en social media. Het bureau werd in 1973 opgericht en in 1999 overgenomen door mijn ouders. In 2010 trad ik toe om de business-unit toegespitst op online marketing op te zetten.” Je was 23 toen je het bedrijf instap­ te. Is dat niet jong? “Het roer moest om en ik was mijn oplei­ ding aan de universiteit zat. Ik wilde graag mijn kennis in de praktijk brengen. Op dezelfde zomeravond dat mijn vriendin en

ik mijn ouders wilden voorstellen om erbij in te stappen, vertelden mijn ouders dat ze wilden stoppen met de onderneming. Team Nijhuis was niet meer rendabel en stond op het randje van faillissement. Mijn ouders gingen akkoord en gaven ons alle vertrou­ wen en vrijheid. In een paar dagen schre­ ven we een businessplan en moesten we alles omtrent de financiering rondkrijgen. Er volgde een superhectische tijd met hoogte- en dieptepunten. Ik ben net terug van mijn eerste echte vakantie in vijf jaar tijd en besef nu pas wat er eigenlijk alle­ maal gebeurd is. Van enkele tienduizenden euro’s omzet in het eerste jaar tot dik twee miljoen vijf jaar later. Van géén medewer­ kers tot ruim dertig man personeel. Bizar.” Wat heb je op Saxion geleerd dat je in de praktijk hebt kunnen toepassen? “Eigenlijk heb ik tijdens mijn opleiding

alle ingrediënten gekregen om een taart te bakken van mijn onderneming. Vooral mijn docent Paul Willems heeft ervoor gezorgd dat ik aangestoken werd met het internetvirus. Wat ik de afgelopen jaren vooral heb geleerd is dat je alles waar kunt maken als je je hart maar volgt en de lat hoog legt. Ik heb veel op moeten geven om dit bereiken en soms vraag ik me wel af of dat het allemaal waard is geweest, maar ik heb altijd op mijn eigen gevoel vertrouwd en ben ontzettend trots op het team dat er nu staat. Ook leuk om te vertellen: sinds 2010 lopen Saxion-stu­ denten van de opleiding Commerciële Economie stage bij ons en veel, inmiddels afgestudeerde, studenten van toen hebben nu een managementpositie in ons bedrijf.” Jullie omzet groeide in vijf jaar met 809 procent. Zijn er nog ambities over? “Zeker. We hebben het nog niet officieel bekendgemaakt, maar we zijn bezig met het opzetten van een nieuwe BV. Ik ben altijd meer een uitvinder geweest dan een manager. Deze business-unit zal aan de ene kant zorgdragen voor innovatie binnen de onlinemarketingbranche en ons bureau. Verder zal de unit zelfstandig online-concepten lanceren. Misschien vragen mensen zich af waarom. Maar ik heb geleerd naar mijn gevoel te luisteren. Je moet doen waar je passie ligt en waar je goed in bent. Het klinkt als een cliché, maar je leeft maar één keer. Die with memories, not dreams.”  n

29

inkomsten & uitgaven

TEKST EVA SPIJKER FOTO TOMA TUDOR

Naam Erik Goudappel Leeftijd 21 jaar Studie Vastgoed & Makelaardij, Saxion Enschede Woonplaats Enschede

‘Je longen asfalteren is duur en ongezond’

‘‘I

k heb het geluk dat ik op tijd ben begonnen met studeren. Ik val nu namelijk nog onder de oude studiefinancieringsre­ geling. Ik zie studiefinancie­ ring als een mooi zakcentje van de overheid. Het dekt mijn huur en ik houd er nog wat geld aan over dat ik aan leuke dingen kan besteden, zoals uitgaan. Ik hoef op dit moment nog niets te lenen omdat ik precies uitkom qua geld. Ik ben wel van plan om in de toekomst te gaan lenen. Ik wil bijvoorbeeld op vakan­ tie aankomende zomer en daar moet ik voor sparen, maar dat kan niet zonder lening. Ik kan nu niet zomaar iets opzij zetten. Ik heb het getroffen met mijn ouders. Iedere maand krijg ik honderd euro en verder betalen ze mijn schoolgeld en een groot deel van mijn kleding. Ik kom oorspronkelijk

‘Ik ben wel van plan om in de toekomst te gaan lenen’

uit Hattem, een stadje vlakbij Zwolle. Ik werk ook nog steeds in Zwolle, bij de Kwan­ tum. In eerste instantie zou ik overgeplaatst worden naar de Kwantum in Enschede, maar dat ligt nu een beetje stil. Overigens vind ik dat niet heel erg, dan zie ik namelijk mijn familie ook nog eens. Ik geef veel geld uit aan uitgaan, eten, bier en sigaretten. ‘Je longen asfalteren’ is duur en onge­ zond. Begin daarom gewoon nooit met roken. Als je op kamers in Enschede zit betekent dat automatisch dat je meer uitgaat dan je vroeger deed. Drankje hier, drankje daar. Ik ga hier meest­ al twee à drie dagen in de week uit, vooral als er leuke themafeestjes in de stad zijn. Na het uitgaan eet ik regelma­ tig nog wat in de stad of drink ik nog een biertje bij ons thuis aan de bar. Ik woon in een groot studentenhuis met zestien huisgenoten. Daar zitten natuurlijk ook nog wat extra kosten aan verbonden. Laatst gaven we bijvoorbeeld een groot huisfeest waar iedereen 150 euro voor in moest leggen. Daarvan krijgen we overigens nog wel een deel terug. En natuurlijk een onvergetelijk feestje!”  n

Inkomsten: Studiefinanciering:

€ 286

Lening:

€0

Ouders:

€ 100

Werk:

€ 350

Overig:

€ 79

Totaal:

€ 815

Uitgaven: Huur:

€ 245

Zorgverzekering:

€ 77

Schoolgeld:

€0

Eten:

€ 190

Kleding:

€0

Uitgaan:

€ 150

Overig:

€ 150

Totaal:

€ 812

30

reportage studentenorkest

magazine van saxion

SHOT in actie zien? De eerstvolgende mogelijk­ heid om een optreden van SHOT bij te wonen, is op 4 februari (20.00 uur, in de Audiozaal van de Vrijhof op de UT). Dan geeft het harmonieorkest een con­ cert samen met het symfo­ nieorkest van de Universi­ teit Twente.

ten Op stap met het Studen te Harmonie Orkest Twen

Toeters en blazen in Geesteren Op het plein voor de Sint Aloysiusschool trappen twee jongens een balletje. Het is zaterdagmiddag en de basisschool is dicht, op de verlichte aula aan de achterkant na. Hier repeteert dit weekend SHOT, het Studenten Harmonie Orkest Twente. In het Twentse Geesteren of all places.

31

TEKST MONIQUE LUBBERS FOTO’S TOMA TUDOR

Z

o’n vijftig studenten zitten in een halve cirkel achter hun muziekstandaard, hun blik het ene moment gericht op het papier, dan weer op de dirigent. Ze studeren allemaal aan Saxion of Universiteit Twente. Verreweg de meesten bespelen een blaasinstrument, maar op de achterste rij lopen een paar multifunctionele slagwerkers heen en weer tussen xylo­ foon, pauk en bekkens. Het bijwonen van een repetitie van SHOT is beslist geen straf, want het niveau is hoog. Harmonieorkesten worden onder­ verdeeld in zes divisies, van concert- tot vijfde divisie, en SHOT speelt eerste divisie. “Mijn zoon heeft dit stuk gecom­ poneerd”, fluistert de van trots stralende moeder die ook is komen luisteren. “Het heet Gregalis.” De Latijnse naam betekent iets als ‘de kudde’. Componist Rien Wesselink heeft zich voor dit stuk laten inspireren door de schoonheid en de gruwelijkheden van de natuur, vandaar. Het klinkt als een fantastisch stuk Holly­ woodwaardige filmmuziek, vol drama en romantiek. Dat het orkest een stuk uit­ voert dat door een van de eigen leden is gecomponeerd, komt maar heel zelden voor. Het brede repertoire, dat wordt vast­ gesteld door de muziekcommissie, bestaat vrijwel alleen uit bestaande muziek, van klassiek tot jazz en, inder­ daad, filmmuziek.

Ongedwongen Elk jaar verzorgt SHOT een aantal grote concerten. Ter voorbereiding trekt het

Blazers gezocht

orkest zich traditiegetrouw terug in een afgelegen dorp om daar zo’n twintig uur te repeteren. Vanwege de prima oefen­ ruimte én de prettige kampeerboerderij op een steenworp afstand van de school is de keus voor de tweede keer op Gees­ teren (Overijssel) gevallen. “Zo’n weekend doet wonderen”, aldus Ronny Buurink, al ruim twintig jaar dirigent van het Studen­ ten Harmonie Orkest Twente, in de korte pauze. “Mensen raken beter op elkaar ingespeeld als ze uren achtereen naast elkaar zitten. Maar we zijn er nog niet hoor, er moet nog wel wat gebeuren.” “We zijn gistermiddag aangekomen en meteen begonnen, tot twaalf uur gister­ avond”, zegt Thomas Meijer, tweedejaars­ student Technische Bedrijfskunde aan Saxion. “Daarna zijn we in de boerderij een biertje gaan drinken. We lagen er vanochtend om zes uur in en om tien uur

Bespeel je een blaasinstru­ ment (aan blazers is het meest behoefte) of ben je slagwerker en lijkt het je leuk om lid te worden van SHOT, kom dan eens langs bij een repetitie. Meteen meespelen mag natuurlijk ook. Het harmonieorkest repeteert iedere donder­ dagavond van 20.00 tot 22.30 uur in de Audiozaal van de Vrijhof op de UT. Vragen over SHOT kun je mailen naar bestuur@shot. utwente.nl.

begon de repetitie weer.” Thomas kwam bij het orkest via dirigent Ronny Buurink en speelt euphonium, een soort tuba maar dan kleiner. “We spelen allebei bij het Groot Harmonieorkest Wilhelmina in Glanerbrug. Toen hij hoorde dat ik op Saxion zit, heeft hij me overgehaald om ook bij dit orkest te komen. Omdat Wilhelmina op concertniveau speelt, gaat het er daar nog iets serieuzer aan toe dan bij SHOT. Als je daar een noot verkeerd speelt, krijg je boze blikken. Juist de ongedwongen sfeer bij SHOT maakt het

32

reportage studentenorkest

magazine van saxion

De extra’s SHOT treedt regelmatig op in andere steden en neemt deel aan festivals. Eens per twee jaar maakt SHOT een concertreis en doet dan mee aan een buitenlands festival of internationaal concours. De afgelopen jaren zijn onder meer Finland, Spanje, Tsjechië, Luxemburg en China bezocht en in jubile­ umjaar 2016 wordt het Wenen, Schladming en Boedapest. Ook onderdeel van SHOT: een dweilorkest met de intrigerende naam ToHuWaBoHu en het SHOT-ensemble. De op­ brengsten van de optre­ dens komen ten goede aan de vereniging. Diverse commissies houden SHOT draaiende, waaronder een muziek-, activiteiten-, website-, buitenland- en, tijdelijk, een lustrumcom­ missie.

hier zo leuk.” Hoewel hij dus naast zijn studie veel met muziek bezig is, ziet Thomas een carrière als professioneel muzikant niet zitten. “Nee, daar zit geen brood in.”

Chinees buffet De pauze is voorbij en Ronny Buurink gaat weer op zijn hoge kruk voor de groep zitten. Er wordt een ander stuk gerepeteerd. “Dit mag meer impact hebben”, instrueert de Tukkerdirigent, zoals hij binnen SHOT wordt genoemd. En nadat hetzelfde stuk nogmaals is geoefend: “Dit doen we niet over, want het wordt alleen maar erger.” Het is inmiddels vijf uur geweest en het orkest is dus, afgezien van een paar korte pauzes voor lunch en koffie, al zeven uur geconcentreerd aan het werk. Ook de korte nacht wreekt zich, want er wordt her en der gegaapt. Even voor zes uur kondigt Ronny Buurink aan dat het tijd is om te eten. Iedereen pakt z’n tas en loopt naar buiten. Het is al donker en de frisse lucht doet goed. Lang kunnen ze er

echter niet van genieten, want de kam­ peerboerderij bevindt zich op nog geen drie minuten lopen van de school. Binnen heeft zich al een rij gevormd voor het Chinees buffet. “Ik denk dat ik kapot ben na dit weekend, het is behoorlijk inten­ sief”, zegt Daphne Ratering (19), eerste­ jaars Verpleegkunde aan Saxion en sinds september bij SHOT. “Ik wist van het bestaan van SHOT omdat mijn vriend er ook bij heeft gezeten. Ik speel inmiddels tien jaar dwarsfluit en het leek me leuk om ‘gezellig muziek te maken op niveau’. En dan ben je hier aan het goede adres.” Aan de ronde tafeltjes wordt gegeten en gepraat. Tegen zeven uur zal iedereen zich weer naar de aula begeven voor nog een uur repetitie en daarna volgt nog het avondprogramma dat de activiteitencom­ missie heeft bedacht. Dat wordt weer een latertje. In april viert het Studenten Harmonie Orkest Twente zijn 25-jarig jubileum. Dit wordt het hele jaar gevierd met bijzonde­ re optredens en een concertreis naar Oostenrijk en Hongarije 

mededelingen

DEZE PAGINA VALT BUITEN DE REDACTIONELE VERANTWOORDELIJKHEID VAN SAX.

“

33

“

Voor studiekiezers!

Saxion Oriëntatieproject Stop jij met je opleiding en weet je nog niet welke opleiding je wel wilt gaan volgen? Dan kun je kiezen voor het Saxion Oriëntatieproject! Dit is een vier maanden durend traject, waarbij je als studiekiezer de tijd kunt nemen om de juiste studiekeuze te maken. Je succes: In het Oriëntatieproject kom je er achter wat je interesses zijn, wat je kunt en welke opleidingsen beroepsmogelijkheden voor jou interessant zijn. Kortom, een leerzame investering voor de toekomst. Startdatum: 1 februari 2016 Locatie: Deventer

Aantal bijeenkomsten: 18 Kosten voor Saxion studenten: €1049,-

Bij voldoende aanmelding start het Oriëntatieproject ook in Enschede.

Meer info en aanmelden: saxion.nl/sop

saxion.nl/sop

Vers van start in 2016! De CMR hoopt dat jullie fijne feestdagen hebben gehad en wenst iedereen een geslaagd 2016 toe! Het nieuwe jaar is van start. De meeste kerstbomen zijn weer opgeborgen en ook wij mogen weer aan de slag. Begin 2015 hebben jullie kennis mogen maken met het nieuwe CMR-team. Sindsdien hebben wij de studenten en medewerkers van Saxion op meerdere gebieden mogen vertegenwoordigen. Er zijn verschillende onderwerpen behan­ deld, van het studentenstatuut tot het vervoersplan voor medewerkers. De CMR is onderverdeeld in een aantal commissies. Elke commissie neemt een werkgebied voor zijn rekening. De onderwerpen die worden behandeld gaan ons allemaal aan. Vaak hebben wij er dagelijks mee te maken. Denk daarbij aan vragen als: Zijn er voldoende ruimtes beschikbaar voor colleges? Wat als een student zijn collegegeld niet kan

betalen? Zijn de huidige voorzieningen voor studenten met een beperking nog toereikend? Wat doen we aan het tekort aan parkeermogelijkheden voor mede­ werkers? Moeten docenten hoger opgeleid zijn? Alle commissies hebben zich het afgelo­ pen jaar ingezet voor een toekomstbe­ stendig Saxion. Voor we het wisten was het december. De maand van peperno­ ten en marsepein. Velen voelen de warmte en gezelligheid rondom kerst, ongeacht hun geloof of levensovertui­ ging. Kerst stond ook bij ons in het teken van saamhorigheid en dankbaar­ heid. De sfeer rond deze dagen had doorwerking in onze vergaderingen en tijdens het gezamenlijke kerstdiner bij Humphrey’s Restaurant in Enschede. Wij zijn dankbaar voor onze positie binnen

Saxion en alle kansen om samen naar een betere en sterkere toekomst te werken. Tijdens het nieuwjaarsfeest hebben wij samen 2015 afgesloten en 2016 inge­ luid. Er was volop de mogelijkheid gelukwensen uit te wisselen en nieuw­ jaarwensen met elkaar te delen. Ook hebben wij teruggekeken op het afgelo­ pen jaar en de behaalde doelstellingen gevierd. In de eerste editie van 2015 hebben wij ons ten doel gesteld meer naamsbekendheid voor de CMR te verwerven en meer input te krijgen. Dat is ons gelukt en we zijn in contact gebleven met onze achterban. Jullie zijn en blijven een van ons belangrijkste bronnen van input. Laat van je horen! Wij horen graag jouw mening! Reageren kan via Facebook: Centrale Medezeggenschapsraad Saxion – CMR of Twitter: #SaxionCMR

34

trends cool stuff

magazine van saxion

muziek

Jett Rebel Behoeft deze man nog introductie? Eigenlijk niet natuurlijk. 2015 was hét jaar voor Jelte Tuinstra, beter bekend als Jett Rebel. Niet alleen door elk poppodium en elke festivalweide van Nederland (en daarbuiten!) ondersteboven te spelen, ook zijn optredens bij DWDD blijven goed in het geheugen hangen. Vrijdag 26 januari staat hij in de Metropool in Hengelo. Kaarten via metropool.nl

app

Link Bubble Zoals elke hardcore nerd weet staat Android niet echt bekend om zijn subtiele manier van links openen. Klik op Twitter eens een link aan en je wacht zo weer tien à vijftien tellen tot de pagina in je lokale browser geo­ pend is. Link Bubble is hiervoor de oplossing. Het neemt de ‘bubble’-stijl van je Facebook Messenger over en opent links die je aanklikt in een bubble-tabje. De pagina laadt rustig op de achtergrond, terwijl jij lekker verder scrollt door je nieuwsfeeds. Zo kun je dus effici­ ënter werken, multitasken als een baas. Link Bubble is beschikbaar in de Play-store.

humor

Dumb Laws Dat in de Verenigde Staten heel veel vreemde mensen wonen, zal niet als een verrassing komen. Logisch gevolg is dan ook dat vreemde mensen vreemde wet­ ten ontwerpen. In de staat Ohio is het bijvoorbeeld verboden voor de eigenaar van een bar om iemand toe te staan te doen alsof hij/zij seks heeft met een buffel. In de staat New York is het verbo­ den om van een gebouw af te springen. De straf die hierop staat: de doodstraf. Denk dus maar twee keer goed na als je in The Big Apple bovenop een wolken­ krabber staat. Overigens verzamelen ze ook rare wetten uit andere landen. Als Nederland komen we er redelijk goed vanaf: enkel het feit dat we hier het bezit van softdrugs gedogen en het feit dat prostituees belasting moeten betalen wordt als vreemd gezien. Meer van dit soort juridische pareltjes vind je op http://dumblaws.com

35

TEKST JASPER BRESTER EN RICCO VAN NIEROP

app

Hapsnapp Eten doen we elke dag. Je ontkomt er niet aan. En ‘gelukkig’ heeft bijna iedereen wel een vriend of vriendin in de buurt die niet te beroerd is je te vertellen dat suiker net zo verslavend is als heroïne, bruin brood eten onzin is en dat je van rood vlees korter zult leven. Om enige weerstand aan deze voedingspolitie te kunnen bieden heeft de Uni­ versiteit van Wageningen een app ontwikkeld: Hapsnapp. In een paar tellen geef je in een gesprek door wat je hebt gegeten en de app vertelt je wat de Universiteit Wagenin­ gen er over weet. Feitelijke kennis, gebaseerd op onderzoek door wetenschappers en dus niet klakkeloos overgenomen van een willekeurige Instagram-fitnessgoeroe. Hapsnapp is beschikbaar voor zowel iOS als Android.

reddit

Bad Taxidermy Dieren opzetten is een kunst. Dat wil zeggen: niet iedereen is er goed in. Als je dacht dat die schele vos uit het biolo­ gielokaal van je middel­ bare school het ergst was op dit gebied, dan moet je eens naar de Bad Taxidermy-Reddit kijken. Zo ontzettend veel onbekwaamheid is bijna niet voor te stellen. Zelf meelachen doe je op: reddit.com/r/badtaxi­ dermy

Soundtrack van het nieuwe jaar Als er een nieuw jaar begint, hoef je het oude niet meteen weg te gooien. Selecteer de meest waardevolle zaken van 2015 en neem ze mee. Mix ze met al het nieuwe dat 2016 te bieden heeft. Zomaar een le­ venslesje waar je je niets van aan hoeft te trekken, maar dat mooi als metafoor kan dienen voor de nieuwe playlist die weer op de SAX-Spotify staat. Daarin de beste doorbraak­ artiesten uit het afgelopen jaar, zoals Causes, The Brahms, Haevn, Son Mieux, Jack Garratt, Halsey, Tame Im­ pala en Zara Larsson. En die dan weer vermengd met de beloftes voor 2016: Troye Sivan, Sevdaliza, Lukas Gra­ ham, HONNE, Alessia Cara en Charlie Puth. De lijst wordt compleet met de nieuwste songs van topartiesten die er nog altijd toe doen: Coldplay, Bertolf, Foo Fighters, The Grand East, Dotan, John Le­ gend, Justin Bieber en Typ­ hoon. Geniet van deze sound­ track van het nieuwe jaar. Beluister de playlist via tinyurl.com/sound­ track2016

36

international

host families

magazine van saxion

Rina from Indonesia mily visits her Dutch host fa

‘I learn so much from Sylvia by just talking to her’ “You can walk around in the snow? How? It´s so cold!”, asks a shocked Rina Octorima, a Saxion student from Indonesia. “Of course. Just make sure you wear proper boots, not just several pairs of socks like last time”, answers Sylvia van Heck, who calls herself Rina´s foster parent.

S

ylvia and her husband Julian Driessen are an official host family within ‘Friends of Saxion International Students’ (FSIS) and they have taken Rina under their wings. Since 2007, the FSIS program helps international students settle into life in the Nether­ lands. It consists of a network of local Dutch families, who take on a foreign student and help them with the daily struggles of moving into a new, strange country. Rina first met her hosts, Sylvia and Julian, about four months ago. She now sees them regularly for dinner, they

37

TEXT MICHAELA NESVAROVA PHOTO’S AUKE PLUIM

go on trips or to shop at the local farm. Once Rina is convinced that walking in the snow won´t make her freeze to death, the topic of the conversation quickly changes to customs and religion. Rina says it´s been difficult to find a mosque in Deventer, where women are allowed to pray too, explaining that some mosques are for men only. That´s new to Sylvia, who changes the subject to churches. “I went to a church the other day”, Rina says. “They asked me to take off my hat. Why? It´s the exact opposite with us. You should have your hair cov­ ered.” She wasn´t aware of the general European custom of not wearing a hat inside. “Does it have to do with respect?”, Rina wonders. “No, Dutch people are not about respect. Nobody can claim respect auto­ matically, you always have to earn it. Even if you are a queen. Even your parents have to earn it. Anybody can get preg­ nant, but working hard to support your kids, that´s what deserves respect”, Sylvia answers. And so the conversation contin­ ues for a few hours. It covers everything

help o t e c ni ‘It´s dents u t s e th tical c a r p with ’ issues from why the Dutch drink so much milk to their reputation as being a tolerant nation. “We are not tolerant, that´s a myth. It´s bad for business to tell some­ one they are wrong and we do business with everyone”, Sylvia thinks out loud. Rina asks questions about things that might seem trivial to most, but are often difficult to comprehend for a foreigner who has been living in the Netherlands for only a couple of months. Sylvia is more than happy to give elaborate answers. Both ladies chat non-stop, laughing and eating different Dutch cookies, so Rina can taste all the typical Sinterklaas sweets. Then they make a dinner together (a traditional Dutch boerenkool, of course) and talk some more. Indeed, Rina and her host family seem to be the perfect match. “Rina is our fifth student”, Sylvia says.

“She is a good match for us, but it hasn’t always been like that with some of the previous students. Some never had time and I got irritated. If you never see the student, what´s the point? I like the contact. I like to learn about different cultures and being around young people.” So what happens if you come to meet your host family and you simply don´t like them? “If you don´t feel comfortable, you can say so. I don´t take it personal­ ly”, Sylvia replies. “We were offered several options and we picked Rina. She is from Indonesia, so I hoped she could make me a nice Indonesian meal, but she doesn´t like cooking. Imagine the disap­ pointment!”, she laughs. Giving FSIS a shot is a small step to take. Any international Saxion student is free to join. Once a student fills in an application to participate in FSIS and hands it in at the International Office, the program coordinator arranges a speed date with an appropriate host family. If the chemis­ try doesn´t feel right, either party can change their mind. However, Rina never even considered looking for a different host family: “I didn´t want to just study here, that would be boring. I wanted to meet the locals. I learn so much from Sylvia by just talking to her. It feels like she knows everything.” Sylvia concludes: “It´s nice to help the students with practical issues, such as translating a Dutch rental con­ tract or explaining why they might have offended somebody. Cultures have different rules. They are not good or bad, it´s just easier to know them, so you can interact with people.” 

38

international

magazine van saxion

ion, x a S y s to M Board e i l p p A k ‘ il, Blac a m b e w on’ and Bis

SURFconext: only log on once MySaxion, BlackBoard, Bison and other Saxion web apps. All of them require your password again and again. That will be in the past in the next year thanks to Single Sign-on: SURFconext.

F

our years ago, MySaxion was presented as THE way to gather all course information in one place. One portal to refer the student on to webmail, BlackBoard and Bison, but once the student arrived there, he/she

Sax.nu in short Stay up to date and add Sax Media English on Facebook.

still has to log on separately. It is possi­ ble that the student has to repeat filling in his/her user name and password dozens of times on a busy day. This repeating should become something of the past as of next year thanks to

SURFconext. During the course of next year, Saxion’s web apps will be linked to one another by this service and students and staff will need to log on increasingly less often. “The same as in social media, the notification asks you whether your username and password can be kept for other platforms. This does not only apply to MySaxion, webmail, BlackBoard and Bison, but also to SURFspot, for exam­ ple,” Vincent Lutje Wooldrik, project manager of SURFconext says. A single push on the button makes ‘single sign on’ reality and makes the eternal repeti­ tion of your password unnecessary. In 2016, increasingly more Saxion applica­ tions will be connected. SURFconext has to become fully opera­ tional in 2016.

More on Sax.nu

Quarter of foreign students find jobs After their studies, foreign students often stay in the Netherlands to start their careers. Five years later, over one in four has a job here, the Central Bureau of Statistics reports. Signing up for minor earlier in the evening Signing up for minors starts at 7 p.m. from now on. Previously, signing up started exactly at midnight, a time that gave rise to a lot of criticism. CMR discusses closing of gym When Saxion’s intention of closing the gyms in Deventer and Enschede in February was announced, students and staff soon vented their discontentment with this. The Central Representative Advisory Body has now talked things over with the Executive Board, hoping to reverse the plans.

What? #Multicultural transparency Why? To have fun learning to dance, tasting food and making T-shirts Where? Saxion, Deventer When? December 15th 2015

Say Cheese!

TEXT MICHAELA NESVAROVA AND THIJS KLAVERSTIJN PHOTOS AUKE PLUIM AND TOMA TUDOR

‘It´s not just money, it´s motivation’ The second edition of the Saxion International Startup Challenge took place in December. Participants learnt how to become successful entrepreneurs and, in the end, they presented their ideas to the jury, who selected one winner to award 500 euros. This year´s victory went to Winda Yunita Praptono, a student from Indonesia.

‘‘ W

inda won, because we feel that her idea is really relevant and could help the whole community,” Ray Quintana, a member of the jury explained. Congratulations, Winda! Can you tell us about the business idea that you presented here? “I started my business last month, so it´s still a baby - a premature baby even. I have worked in HR for many years and I learnt about the people´s side of business. I found out that manpower isn´t cheap,

regulations are stricter and employees are more demanding. On the other hand, many of them want to be more flexible in their work. Also, many people are losing their jobs. I want to provide a platform - a shared service centre - that connects companies and employees, who want to work part-time. No such service is offered in Indonesia yet.” So your main goal is to make it easier for companies and profession­ als to find each other? “Yes, exactly. What makes us unique is

interview

39

that this is a community-based initiative, it is focused on helping each other, it´s not profit-oriented. I plan to build a community of professionals, a platform through which companies can hire people based on a service contract, not an employment contract. There is an offline model of the business, which offers outsourcing and consulting services. I also plan to start an online model, which will be able to assess people´s skills and sort them into a skill library, through which companies can search.” You have already started this busi­ ness in Indonesia? “Yes, I´ve started it with my husband and my friend in Indonesia. It´s a bit of a struggle, which is why I wanted to join this event, to learn how to be a good entrepreneur. I will now use the prize money to further develop the business and our website (www.sharedservices.id), but it´s not just money, it´s also motiva­ tion and an opportunity to build a profes­ sional network.” You already had a career in HR. Why did you decide to study MBA at Saxion? “I didn´t want to be one of the HR people who tell everyone to keep devel­ oping themselves, but never do anything themselves. This is time for me to sharp­ en my skills, to work on my self-develop­ ment.” 

Meer dan een magazine!

Check Sax.nu voor dagelijks nieuws s e j p m l s, fi ! w u e i N gs en blo

SAX zit ook op Twitter (@Sax_nu) en Facebook (Sax Media) Volg of ‘like’ ons en blijf eenvoudig op de hoogte