maart 2013

Theograaf

februari/maart 2013

Colofon De Theograaf is een uitgave van Amaris Theodotion, Johanniter Centrum voor zorg, wonen en behandeling en verschijnt 6 maal per jaar.

Inhoud Van de redactie

2

Van de directie

3

Redactie Mevr. A.J. Jacobsen Hr. J. van Haastrecht Trudy Maas Jos van der Lans Joke ter Horst

Haute couture

5

Einde van een tijdperk

8

Winterexpositie

9

Redactieadres Theograaf Werkdroger 1 1251CM Laren (NH) E-mail: [email protected]

Terugblik december-activiteiten

11

Vriendinnen

13

Zet de zorg in de zon

15

Over toen en nu

16

Liedje van toen

17

Afrikaanse wederwaardigheden

18

Waarom vrijwilligster

20

Ik ben nog fit

21

Geestelijke verzorging

22

Mutaties

23

Contactadressen

24

Openingstijden en telefoonnummers

25

Eindredactie Joke ter Horst Drukkerij Image Team Eemnes Kopij voor het volgende nummer van de Theograaf graag vóór 1 maart naar het redactieadres. De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden materiaal zonder kennisgeving vooraf geheel of gedeeltelijk te publiceren. Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd worden zonder toestemming van de redactie.

Afbeelding voorzijde Leo Hartzuiker

Theograaf I nr 1 I februari/maart 2013

- 1-

Van de redactie Door: Joke ter Horst

Voor u ligt het eerste nummer van de Theograaf in het gloednieuwe jaar 2013. Na alle festiviteiten van de decembermaand vind ik de maand januari rustgevend, even niks, even op ademkomen om vervolgens met een frisse blik het jonge jaar in te kijken. De koude winterlucht inhaleren. Een dikke jas aan, een wollen sjaal tot aan de kin geknoopt, brrrr, toch nog maar een muts op, handschoenen niet vergeten en dan een wandeling maken. De winterzon is zo prachtig breekbaar. s‟Nachts kan ik, liggend in bed, genieten van het gekakel van overvliegende trekvogels. Daarom kozen we voor de cover van dit februarinummer het mooie wintertafreel van Leo Hartzuiker met een voor velen van u bekende achtergrond. Heeft u wat nieuws aan het logo op de voorkant ontdekt? Dan heeft u dat goed gezien. Misschien is het u al bekend dat Theodotion dit jaar 50 jaar bestaat. Het logo is voor dit jubileum speciaal aangepast. Er staat ons een bijzonder jaar te wachten met allerlei verrassingen die nu nog voor ons verborgen worden gehouden. Toch wordt in dit blad al een heel klein tipje van de sluier opgelicht. We hebben een mooi verhaal over vriendschap en het gevoel dat je soms bekruipt je vrienden ongewild te kort te doen. De geschiedenis van de iconen wordt uitgelegd door de kunstenaar die in Theodotion op dit moment een expositie heeft. Soms kunnen er dingen beter in de zorg, maar er gaan zoveel dingen goed en mooi, daar besteden we aandacht aan in “ Zet de zorg in de zon”. Een dankbaar verhaal hierover kunt u lezen op blz.15. We hebben de dames van de kledingboutique deze keer eens uitgebreid geïnterviewd en ook hun verhaal levert een verrassende kijk op de organisatie er om heen. Ik wist absoluut niet wat er allemaal bij komt kijken. Dit en nog veel meer kunt u lezen in deze Theograaf. We wensen u veel leesplezier!


- 2-

Nieuwjaarstoespraak Dames en heren, geachte bewoners, vrijwilligers en medewerkers, Allereerst wil ik u en de mensen om u heen het allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar. 2013 wordt een jaar met veel veranderingen. Ik zou u nu van alles kunnen vertellen over de veranderingen in de financiering van de gezondheidszorg. Veranderingen die nodig zijn om die zorg, ook in de toekomst betaalbaar te houden. Zoals bijvoorbeeld: Het verdwijnen van een indicatie voor de lichtere vormen van zorg in een verzorgingshuis. Over het scheiden van wonen en zorg, of liever nog het integreren van zorg in het wonen. Over de splitsing van de revalidatie in geriatrische revalidatiezorg en andere revalidatie. Over de overheveling van de begeleiding naar de WMO. De overheveling van de verpleging naar de ZVW etc. Ik zou u daarna nog een tijd bezig kunnen houden met wat al deze veranderingen voor organisaties in de verpleging, verzorging en thuiszorg gaan betekenen. Ik denk echter dat het u al snel zal gaan duizelen en zich zou afvragen wat moet ik daarmee? Daarom wil ik bij al deze veranderingen maar niet al te lang stilstaan. In plaats daarvan ga ik u iets vertellen over datgene waar u in 2013 wel iets van zult merken. Voor de kerstdagen zijn we begonnen met het aanleggen van een nieuw terras bij het verzorgingshuis deel. Inmiddels liggen de tegels en kunnen we aan de afwerking beginnen! We hopen dat u daar op zonnige dagen samen met andere bewoners, familie en vrienden veel plezier aan zult beleven. We hebben samen met de cliëntenraad een keuze gemaakt voor de nieuwe inrichting van de Ridderzaal. We willen die nog huiselijker gaan maken. Dat gaan we ook doen met de huiskamers op de afdelingen. Daar gaan we u als bewoners uiteraard bij betrekken. En omdat we meer huiselijkheid willen, zijn we ook bezig met het maken van een keuze voor nieuwe uniformen. Minder wit en meer kleur. We merken dat bewoners van het verzorgingshuis steeds vaker naast fysieke zorg ook op andere terreinen zorg en begeleiding nodig hebben. We zijn aan het onderzoeken hoe we die zorg kunnen verbeteren.


- 3-

Vorig jaar zijn we gestart met het maken van een Zorg Leef Plan voor alle bewoners. Daar gaan we mee verder en brengen zo samen met u in beeld hoe u de zorg het liefst geregeld wilt hebben. We kijken daarbij naar lichamelijk welbevinden, mentaal welbevinden, de woon- en leefomstandigheden en participatie. U en uw familie worden daar uiteraard bij betrokken. Op de revalidatieafdelingen geldt het motto: „alles is revalidatie‟. Dat betekent dat we bij alles gericht zijn op het revalidatieproces. B.v. ontbijt buffet, oefenen etc.. Nog meer dan voorheen zullen we mantelzorgers betrekken bij de zorg. Bij het organiseren van activiteiten zorgen we er voordat u die activiteiten krijgt die passen bij uw zorgvraag. Daarnaast blijven we ook betaalde andere activiteiten organiseren zoals wandel en beautyclub. Ook blijven we onze vrijwilligers (meer dan 225) inzetten. We zijn erg blij met alles wat zij doen! Koken voor zoveel verschillende mensen blijft een opgave. We blijven ons inspannen om het zoveel mogelijk iedereen naar de zin te maken. Omdat het verzorgingshuisdeel van het pand eigenlijk niet meer voldoet aan alle moderne eisen starten we met een onderzoek naar de toekomstige huisvestingsmogelijkheden.

Volgend jaar bestaat Amaris Theodotion 50 jaar! In de week van 2 t/m 8 juni zullen we voor bewoners en medewerkers allerlei activiteiten organiseren. U gaat daar uiteraard nog meer over horen.

En niet in de laatste plaats: elke dag weer zetten mensen voor - en achter de schermen zich in voor een goede zorg en dienstverlening aan u. Ook in 2013 blijven we ons daarvoor inzetten. Graag breng ik een toost uit op het nieuwe jaar 2013!


- 4-

Haute couture

beslist niet duur!

Door: Jos van der Lans en Trudy Maas

Dat dit een geweldig idee is, zien we onmiddellijk als we de Ridderzaal binnenkomen. Mooi en heel goed verzorgde kleding hangt te prijken aan diverse rekken. We krijgen meteen de neiging zelf op koopjesjacht te gaan…maar daar komen we niet voor. Wij willen de vier dames aan het woord laten die dit initiatief mogelijk maken. Vandaag maken we kennis met drie van hen, te weten Adje Kleeblad, Joke de Boer en Mimi Loosman. Gina de Jager, de nummer vier, is net verhinderd vandaag. “In de wandelgangen wordt er gesproken over de “kledingbeurs” maar eigenlijk is de naam “kledingboutique” beter op zijn plek,” zegt Mimi. “De kleding is weliswaar tweedehands, maar wij zien er persoonlijk op toe dat ze schoon en keurig is. Niet zelden gaat prachtige merkkleding door onze handen waar 100 meter verderop in Laren meer dan het tienvoudige voor wordt betaald. Merken zoals Delmod, Gerry Weber en Lucia. Maar ook niet merkkleding die er goed uitziet komt via ons vaak bij een tevreden nieuwe eigenaar”.

Hoe gaat het in zijn werk? “Beneden in het souterrain van Theodotion hebben we een ruimte, een werken opslagruimte, zegt Adje. Daar komt de kleding binnen. Soms is deze van bewoners die dit persoonlijk bij ons inleveren, soms van familieleden. Ook van buiten het huis wordt ons kleding aangereikt. Dan start onze taak…We gaan kritisch kijken, hoe het kledingstuk eruit ziet…is het heel ? Is het schoon? Moet er nog wat aan gebeuren? Dat is de fase van de eerste selectie! Heel veel kleding die ongeschikt wordt geacht voor de verkoop gaat van hieruit naar het goede doel. De tweede stap die gezet moet worden is het tip top in orde maken van het kledingstuk voor de kledingbeurs. Als het nodig is neemt een van de dames soms iets mee naar huis om er nog even de laatste hand aan te leggen…een knoopje dat iets te los zit…een draadje, of een lusje. In ieder geval gaan de labels met de naam van de eigenaar, uit het kledingstuk! Dat is vaste prik.


- 5-

Vervolgens wordt beoordeeld bij welk seizoen dit kledingstuk hoort. Zo staat er op dit moment beneden al weer een hele voorraad frisse zomerkleding te wachten om geshowd te worden. Zover is het nog niet! Wij kijken nu op de rekken met feestelijke decemberkleding, mooie zwarte stijlvolle rokken, blouses met een glittertje, een prachtig vest en een frivool rokje. Elke zes weken wordt de collectie aangevuld met nieuwe aanwinsten. Het is belangrijk dat mensen regelmatig nieuwe dingen te zien krijgen als ze ons bezoeken”. Heeft de boutique een vaste klantenkring? “Wel zeker! We zien met regelmaat dezelfde mensen terug. Sommige mensen zijn intens blij met de aankopen. Voor velen is de gang naar een winkel in het dorp een hele onderneming. Het gedoe in zo‟n klein paskamertje, tussen zovele klanten, de drukte, ze zien er vaak tegenop. Bij ons is de pasmogelijkheid ook niet om over naar huis te schrijven. Wij zijn altijd bereid om de bewoner even te helpen bij het passen in de ruimte vlak bij de Ridderzaal. Mocht dat toch niet lukken dan vinden wij het (bij uitzondering) goed als de mensen even hun blouse of rok in hun eigen omgeving „thuis‟ willen passen. We noteren naam en adres en achteraf wordt betaald. Heeft de klant een kledingstuk gekocht, maar is toch niet tevreden dan is ruilen altijd een optie…Wij geven in dat geval geen geld terug.” De prijzen zijn beslist niet hoog. Wat wordt er met de opbrengst gedaan? Joke zit achter het geldkistje en zegt: “Het zijn door ons vastgestelde bedragen. Zo eens per drie maanden wordt het geld opgehaald door de administratie van Theodotion. De opbrengst wordt gebruikt voor activiteiten die ten goede komen aan de bewoners…een uitje…een concert…een feestelijk hapje bij bepaalde gelegenheden”. De drie dames vinden dat ook een prettig idee. Hun kledinghandel draagt bij aan het welzijn van de bewoners. En daar gaat het hen juist ook om! Hoeveel klanten komen er ongeveer per maand bij u langs? “We schatten zo‟n 25 mensen per maand…het is heel wisselend. Wat wel opvalt is, dat er weinig heren de weg weten te vinden naar onze kledingrekken. Ook voor heren hebben we echt mooie dingen. We hopen dat ze eens bereid zijn te komen kijken. Misschien tijdens de uitverkoop? We houden namelijk twee maal per jaar uitverkoop, in januari en in de zomer…prijzen zijn dan zo mogelijk nog scherper!”


- 6-

Verkoopt u nog andere zaken dan kleding? “Neen, zegt Mimi, geen schoenen, handschoenen, ceinturen of sieraden…alleen shawls…Maar die krijg je cadeau bij de aankoop van een mooi kledingstuk”. We danken de dames heel hartelijk voor dit onderhoud. Adje heeft inmiddels diverse klanten geholpen en Joke heeft de kas beheerd. We hopen oprecht dat nog veel meer bewoners gewoon eens komen kijken naar dit hartelijke en zo zorgvuldig uitgevoerde vrijwilligerswerk! Petje af! De beurs is geopend: Elke woensdag van 10.00 tot 11.30 uur in de Ridderzaal Wij als redactie hebben ons lang genoeg ingehouden…de een verlaat de Ridderzaal met een shawl, de ander met een zwierig rokje. Wij staan er voorlopig mooi op!


- 7-

Einde van een tijdperk Inmiddels hebt u het vast wel gemerkt of gehoord; ik heb besloten per 1 januari 2013 mijn inzet bij Theodotion te beëindigen. Einde van een tijdperk, zo voelt het echt! Een levensperiode die liep van september 1990 tot mijn 65ste, eind 2011. In die jaren raakte ik vergroeid met bewoners, vrijwilligers, het huis. Het was een „elastische‟ baan, die inhoudelijk haast jaarlijks wat veranderde. Soms een beetje, soms echt ingrijpend. Ontwikkelingen binnenshuis, verbouwingen, verhuizingen, ontwikkelingen in de maatschappij, andere inzichten. Juist die uitdaging vond ik aantrekkelijk om steeds weer te schakelen en er iets moois van proberen te maken. Bovendien bleek werken bij Theodotion niet zomaar een baan. Ik raakte ernstig verknocht aan het hele gebeuren en dat bracht met zich mee dat mijn inzet een combinatie werd van werk en idealisme.

Terugkijkend heeft de Theodotiontijd me als mens rijker gemaakt. Dank aan de bewoners en hun familieleden voor de mooie reacties, dank aan de vrijwilligers, op wie ik altijd kon bouwen, dank aan collega‟s van de diverse disciplines, die altijd bereid waren in praktisch opzicht mee te werken!

In 2012 regelde ik nog de zaterdagmiddagen plus eenmaal per maand het zingen bij de piano. Deze taken worden overgenomen door Aleid, de nieuwe kracht bij de activiteitenbegeleiding. Wel heb ik voor 2013 alvast een behoorlijk aantal optredens gecontracteerd, zodat Aleid er wat gefaseerd in kan groeien. 2013 is een jubileumjaar voor Theodotion. Mijn persoonlijk jubileumgeschenk daarvoor is om in augustus nog een keer de grote fuchsiashow te organiseren. En ik ben vast van plan mijn neus af en toe om de hoek te steken, om oude bekenden weer even te treffen.

Het ga u goed, vriendelijke groet en tot ziens,

Dorinde Smit Duyzentkunst


- 8-

De winterexpositie Door: Hans en Liesbeth Suasso de Lima de Prado

In de hal en de gang naar de verzorging hangen iconen. Deze zijn geschilderd door Hans Suasso. In de jaren ’90 is hij iconen gaan schilderen. De St. Jansprocessie kwam voor zijn huis langs en ieder jaar leverde hij daar weer een beeldende bijdrage aan. Toen het thema van de processie “De doop in de Jordaan “ was, is hij zich intensief gaan verdiepen in de techniek van het vervaardigen en de afbeeldingen van de iconen. Een uitgebreid procedé. Het samenstellen van de plank, iconen worden op hout geschilderd, het prepareren van het oppervlak en het schilderen volgens de regels van de iconografie. De iconografie schrijft precies voor hoe de personen geschilderd moeten worden, in welke houding en met welke attributen. Zo heeft St. Nicolaas op iedere icoon dezelfde houding en dezelfde kleur kleding, zoals voorgeschreven, zodat iedereen meteen kan zien om welke heilige het gaat. Daarna komt het vergulden met bladgoud en het in de bijenwas zetten van de icoon. Iedere fase van werken moet bijdragen tot het uiteindelijke resultaat. Voor deze tentoonstelling in Theodotion heeft Hans een nieuwe icoon geschilderd “De geboorte van Christus “ Alle gebeurtenissen rondom het kerstverhaal, zijn op deze icoon afgebeeld. In de gang naar de afdeling verpleging hangen achter-glas-schilderingen Achter-glas-schilderen is een bijzondere techniek Er wordt direct óp het glas geschilderd. Eerst de details zoals ogen, neus en lippen, en bv de knopen van een jas. Daaroverheen worden de figuren geschilderd en dan pas de achtergrond. De schilder werkt dus in de “omgekeerde volgorde” Als je het schilderij dan omdraait zie je de afbeelding. Het glas wordt niet voor het schilderij gezet, maar de voorstelling is dus meteen aan de achterkant, op het glas geschilderd. Alles moet daarbij in spiegelbeeld geschilderd worden. Dit is goed te zien bij de afbeelding van de heilige Philomena Deze schilderkunst ontstond in de 18e eeuw in Midden Europa. Daar waren de grondstoffen voor het glas aanwezig zoals in Bohemen, Tsjechië, Beieren en Oostenrijk. Het achter-glas-schilderen werd hier een echte volkskunst. Op de lange winteravonden werd er geschilderd. Soms werden afbeeldingen door meerdere familieleden geschilderd, ieder deed waar hij goed in was. Zo werd het ambacht van familie op familie doorgegeven, vele generaties lang.


- 9-

Nergens zul je de naam van een schilder tegenkomen. Die was niet belangrijk, maar wel degene die op de afbeelding stond. En in deze katholieke streken werden natuurlijk Bijbelse taferelen afgebeeld, zoals Adam en Eva, de Geboorte en De vlucht naar Egypte. De Madonna van Mariazell is een voorbeeld van hoe de glasschilderingen bij de bedevaartsplaatsen ontstonden. En belangrijk waren de Heiligen. Vooral de Heiligen die als beschermer/patroon werden aangeroepen. Zij werden herkenbaar geschilderd met al hun attributen, zoals Martinus met de mantel en Catharina met het wagenwiel De schilderingen werden verkocht op jaarmarkten en door rondreizende marskramers, die langs de verafgelegen boerderijen gingen. Ieder huis had wel zijn eigen achter-glas-schildering met geliefde Heilige. Opvallend bij achter-glas-schilderingen zijn de bloemversieringen. De figuur is het belangrijkste, maar dan bleef er nog zoveel lege ruimte over. En die werd ingevuld met bloemendecoraties, het liefst in de kleuren die ook in de kleding voorkwamen Tegenwoordig zijn veel van deze schilderingen te vinden in de musea in bovengenoemde streken en landen. De collectie die hier hangt hebben wij verzameld in de jaren ‟70. De expositie duurt nog tot half februari.


- 10 -

Terugblik op alle Aangeleverd door: Annie Beers, AB team

Er werden zoals elk jaar weer mooie kerststukjes gemaakt. Ook de mensen die op bed lagen werden verrast met een met zorg gemaakt stukje.

Voor de lichtjestoer was dit jaar de Prinsemarij aan de beurt. Het was een sprookje om alle feestelijke verlichting te zien in Laren en Blaricum. En ook een bezoek aan een tuincentrum in kerstsfeer mocht dit jaar niet ontbreken. Het was echt genieten voor iedereen.


- 11 -

december-activiteiten Bij het bewegen met plezier op de donderdagmiddag werd door vrijwilligers mooie kerstmuziek gespeeld. Sommige bewoners deden gezellig mee met instrumenten.

Anderen deden dat met ballonnen

Gezellig kijken bij de ijsbaan in Laren Tijd voor een lekker drankje


- 12 -

Vriendinnen Door: Jos van der Lans

Gisteren bezocht ik twee vriendinnen. Met een klein schuldgevoel…maar ook met blijheid om HUN blijheid zo dadelijk, reed ik de oprijlaan in van het psychiatrisch ziekenhuis. Al heel lang leefden ze ergens in een hoekje van mijn brein…Oh ja…ik wil Tosca en Fransje opzoeken…als ik tijd heb! Elke keer neem ik me voor hen veel vaker te zien en telkens spring ik, zodra ik daar het terrein afrijd, in het vliegwiel van het dagelijks leven en is steeds alles weer belangrijker dan dit bezoek. Maar als ik bijv. Fransje aankijk dan is juist die buitenwereld zó erg “buiten”, dat ik denk, waar maken we ons toch steeds zo druk over? Hier spreekt de taal van de binnenwereld. “Soms weet ik niet waarover ik moet praten” Ik zei: “Geen probleem Fran, we zijn gewoon fijn even bij elkaar. Ik dacht: “Jij zégt het tenminste…de helft van de wereld (inclusief mezelf) weet niet altijd wat ie moet zeggen aan een ander en kakelt er toch gewoon maar wat op los” Toen ik haar opbelde om te vragen of ik kon komen had ze gezegd: “Ik vind het leuk…maar”. Als ik aankom rijden loopt Fransje al op de parkeerterrein…”Kunnen we weg, ergens naar toe?” “Nee schat, helaas! Vandaag kunnen we alleen wandelen want hierna ga ik Tosca bezoeken maar de volgende keer, dan neem ik je mee”. Ze lijkt wel wat teleurgesteld, maar is blij met het rookgerei wat ik voor haar kocht. Samen lopen we onder de donkere beuken en eiken. De regen stroomt langs de stammen naar beneden. Ze loopt hard…ik kan haar bijna niet bijhouden…handen in de zakken, hoofd voorover, haar voeten zonder sokken in een paar schoenen. Ze wil me trakteren op een kopje cappuccino in het restaurant. Onderweg heeft ze haar sigaret al opgestoken en half opgerookt. De mistroostigheid van dit beeld, deze figuur in deze hele omgeving balt zich samen in mijn hart, dit mens, die prachtige ogen…die ongelofelijke gevoeligheid, kwetsbaarheid, eenzaamheid. Zo wars van uiterlijk vertoon, zo raak in haar observaties en taal! “Jos…Hoe vind jij de omgeving hier”? Ik antwoord dat ik eerlijk gezegd meer een stadsmens ben.”Ik ook “zegt ze, en stiefelt met haar voeten door de donkere modder.


- 13 -

We zijn vriendinnen… Ze raakt me meer dan vele mensen met rollen en opsmuk. Niks geen gepraat over banen, politiek, geld ,mode, vakantie…Hier staat Fransje, een vrouw “zonder huid”, kwetsbaar. Tosca en Fransje, het zijn vrouwen waar ik stil van word. Ze hebben geprobeerd op eigen benen te staan in deze wereld. Relaties aan te gaan en zelfs kinderen groot te brengen. In die tijd heb ik hen leren kennen en steeds gezien en meegemaakt hoe het níet ging. Hoe weinig ze aansloten bij de wereld en de wereld bij hen. We hebben gelachen samen! Nou en of! Maar ook gehuild. Vrouwen, beiden met “een psychische stoornis” . Nergens thuis, altijd angsten, altijd stress…welk een lijden! Na de wandeling zie ik haar nieuwe kamertje. Ik zie dat haar bed lekker schoon is opgemaakt, gelukkig…eindelijk weer eens goede verzorging! Op het tafeltje twee foto‟s, een van de kinderen en een van een dierbare, overleden vriend. Fransje gaat naar de woonkamer…tijd voor een sigaretje. Ik vervolg mijn bezoek… „n Andere afdeling. Als ik anderhalf uur later weer langs haar woonkamer loop, zit Fransje er nog…dezelfde stoel…haar jas nog aan…haar pakje sigaretten zichtbaar geslonken. We zwaaien! Echt meid…Ik ga je binnenkort opzoeken en kom je ophalen ! Dan gaan we een middagje de stad in! Ondertussen merk ik dat ik vanuit mijn tenen een gebedje prevel: “Aub…laten we hier iets voor vinden, voor deze mooie mensen…een medicijn…een goede behandeling, genezing”. Ik rij de oprijlaan uit en kom terecht in een drammerige file. Het vliegwiel van de samenleving heeft me weer opgeslokt…


- 14 -

Zet de zorg in de zon Zomaar onwel Al weer enige tijd geleden en wel begin november ben ik in de nacht van zondag op maandag onwel geworden. Ik moet even of mogelijk wat langere tijd niet "bij de tijd" geweest zijn. Terugblikkend moet ik me die zondag al niet zo lekker gevoeld hebben. Ik had nergens zin in, was behoorlijk futloos. 's Nachts hetzelfde beeld en op een gegeven moment ben ik maar uit bed gestapt, in een stoel gaan zitten en daarna gelukkig tijdig op de bel gedrukt. Hoe het ook zij, toen ik bij "de les" kwam en nogal beroerd mijn ogen open deed stonden 2 zusters om mij heen t.w. een verpleegster (nu verpleegkundige) en het nachthoofd. Beiden mooie, open, vriendelijke gezichten. Het bleek een “koningskoppel” te zijn. Zij waren blij, zo denk ik, en druk bezig met natte, koude washandjes mijn gezicht en nek "af te stoffen". Tegelijkertijd een kop warme, pittige bouillon aanreikend. Met een sneltreinvaart voelde ik me beter en comfortabeler worden. Even later kwam de bloeddrukmeter die vakkundig aangelegd werd. Uitslag slechter dan slecht. Geen paniek.... Na wat gebabbel weer een keer geprobeerd. Een minder slechte uitslag. Vrij gauw daarna kwamen geleidelijk min of meer normale uitslagen. Opluchting. Diagnose: een plotseling veel te lage bloeddruk. Therapie: ik hoorde een meelevende ziel zeggen gedroogde, gewelde abrikozen of een "ijzerdrankje". (Liever niet nog een pil in mijn geval) Na deze lange aanloop...... Ik klaag nog wel eens over de verzorging, veelal terecht, zo denk ik, maar ook wel eens onterecht. Edoch, deze keer zijn op de meest voortvarende wijze de vereiste maatregelen getroffen en wel door Wilma Gijs-Lassc en Gonny van den Akker.

Nogmaals mijn dank! Jan van Haastrecht


- 15 -

Over toen en nu Door: Mevr. Jakma

Na de vorige stukjes over de meesjes, boompjes, nu over de mensjes van nu. Bekeken door de brillen van wat krakkemikkige mensjes van toen. Alle opa's en oma's waren ooit schattige kindjes, mooi of minder mooi, maar altijd schattig, in de ogen van hun papa's en mama's, soms wel 13 in een gezin. Met vaak in deze contreien blauwe oogjes en blonde haartjes, maar ook wel met grote bruine kijkers en zwarte krulletjes vanwege onze koloniën. Oh, zo lief en niks aan de hand. Voor al die kleuren kwamen er toch heus scholen, geneesmiddelen, ziekenhuizen of medische posten, rijst, suiker en aardappelen, kipjes, koetjes, lammetjes e.d. En vooral pillen en spullen voor een prik tegen allerlei ziektes. Er waren toen ook veel mama's en papa's, oma's en opa's, overoma en overopa waren dun gezaaid. Door steeds meer pillen en knappe dokters komen er van die laatste soort bijna teveel. Ze worden tamelijk krakkemikkig, moeten dus verzorgd worden door de mensjes van nu, die zelf al vaak opa en oma zijn en hun handen vol hebben aan het zorgen voor hun lieverds. Dat loopt dus spaak! En dan nog die emancipatie…., waardoor de mannen bijna in huisvrouwen moeten veranderen. Dat lukt dus nooit ! Loopt dus ook spaak in de relaties. Onmogelijk! Hoe verzinnen ze het allemaal? Nu kregen bijvoorbeeld de mensjes van toen nog hun verdiende centjes in een loonzakje mee naar huis. Er waren wel spaarbanken, die zaten nog simpel in een oude grote villa. Daar kon je sparen, als er iets te sparen viel. Het waren tijden van grote armoede. De mensjes van toen beleefden 2 oorlogen, slingerden tussen veel regeringen, kregen geen hypotheek, geen kinderbijslag, geen vakantiegeld. Ze kenden de woorden “marktwerking” of “manager” niet, laat staan “gouden handdruk”. De woorden, miljoenen, miljarden en biljarden leerden ze wel op school, maar bleven ver van hun bed. Ook woorden als koopkracht, beddenboulevards, keukenboulevards en tuincentra waren onbekend. Op afbetaling kopen was er niet bij. Wel kon men de mooie spullen “belenen” bij de leenbanken en als je weer geld had kon je de spullen weer terugkopen. Nu zag deze overoma, gezeten in de auto van haar kleinzoon, in Amsterdam-West de ING-bank en de ABN-AMRO-bank. En nog veel meer waanzinnig, torenhoge en superluxe gebouwen, die kapitalen gekost hebben en dat waren toch de centjes, gespaard of via belastingen van veel mensjes van toen. Voor overoma en overopa niet meer te begrijpen. Dus allerliefst achterkleinkind, lief mensje van nu. Wat moeten jullie daar nu mee? Hoe los je dat later allemaal op? Ik wens je veel wijsheid en moed in jullie latere leventjes en een goede raad. Lees dat oude bijbeltje van oma er maar eens op na: 1 Kor.13. Dus hoofdstuk 1 van de brief van Paulus aan de Corinthiërs. En gebruik die oude wijsheid in het “NU”. Nog altijd bruikbaar en zo akelig waar. Dag, lief schattig kindje van 2 jaar. Overoma Jakma Theograaf I nr 1 I februari/maart 2013

- 16 -

Liedje van toen Aangeleverd door: Mevr. C. van Dinther

Tien kleine vuile vingers Onder de wol ‟t hartje zo vol Ligt snikkend kleine Jantje Mammie is boos en rusteloos Woelt hij in z‟n ledikantje Zijn handjes zijn vuil Hij groef een kuil in de tuin Mammie heeft hem beknort Dat mag Jantje niet doen En ze gaf hem geen zoen Ziet zij dat hij slaperig wordt Refrein: Tien kleine vuile vingers aan twee handjes zwart als roet Tien kleine vuile vingers waarmee hij veel ontdeugends doet Twee grote dikke tranen biggelen langs zijn wangen neer. En hij fluistert zachtjes half in slaap: “Mammie, Jantje doet het nooit meer”. Ook mammie droomt en ziet beschroomd Aan de hemelpoort, kleine Jantje Stil blijft hij staan, zachtjes klopt hij aan Met zijn kleine vuile handjes Een engel die het hoort doet open de poort “Kom maar, m‟n Jantje m‟n kind Al zijn je handjes zo zwart Wit als sneeuw is je hart Ontwaakt moeder nu plotseling en vindt….. Refrein: Tien kleine vuile vingers, die haar strelen in ‟t gelaat Tien kleine vuile vingers, vergeving vragen voor het kwaad Zij kan ze niet meer missen en vol liefde drukt z‟aan ‟t hart Van de kleine vuile vingers, aan twee handjes vuil en zwart.


- 17 -

Afrikaanse wederwaardigheden Door: Jan van Haasrecht

In voorgaande afleveringen van de Theograaf heb ik over onze ervaringen in Afrika geschreven. Maar hoe leefden en woonden wij, die daar werkten, eigenlijk? Primitief of toch in alle luxe en weelde zoals in Nederland?

Veel hangt af van de plaats. B.v. in Abidjan in Cote d‟Ivoire leefden we naast de autochtone bevolking. Een grote gemeenschap Europeanen, voornamelijk Fransen, maar ook veel Syriërs en Libanezen. Abidjan is een grote stad met in de vijftiger jaren al vele faciliteiten. Ook zijn daar vele kleine zelfstandigen, zoals bakkers, slagers, loodgieters, apothekers, allerlei winkeltjes etc. en wat wij nu noemen ZZPers, hetgeen het dagelijks leven veraangenaamt. Zo ook de inbreng van de Syriërs en Libanezen, van oudsher commercanten, bij wie van alles en nog wat te koop is. Heel anders was b.v. het leven in Sapele, Nigeria, een hele kleine gemeenschap in het binnenland, dus op 600 km van Lagos, de hoofdstad. Daar leidden wij, in een afmattend klimaat met temperaturen van boven de 30 graden en een zeer hoge vochtigheidsgraad, een primitief en moeizaam bestaan, met beperkte middelen. Met wij bedoel ik mijn lieve vrouw en een ander Nederlands gezin en enkele vrijgezellen. En natuurlijk de andere bewoners, voornamelijk Engelsen, wat Fransen, 1 Italiaan, 2 Amerikanen en ook een paar Grieken. Er waren nogal wat oorlogsveteranen bij, waartoe ik ook behoorde, die jarenlang een avontuurlijk en gevaarlijk bestaan hadden geleid en na de oorlog vaak hun draai niet konden vinden in het huisje, boompje, beestjegedoe in Europa. Er heerste een geest van kameraadschap en waardering over en weer. Over “wapenfeiten” werd niet of nauwelijks gesproken; It was not done..... En er werd niet gezeurd, we hadden het immers goed en zeiden gekscherend: “Er wordt toch niet geschoten”. Geen elektrisch licht, geen stromend water, geen gas. Dat laatste werd later aanmerkelijk beter door de komst van gasflessen. Maar daarvoor heb ik nog meegemaakt dat we op hout kookten. Ik schrijf nu begin vijftiger jaren. Doffe ellende. Bloed- en bloedheet in de keuken, potten en pannen zwart geblakerd, moeizaam kokkerellen. Vaak mislukkingen etc. In Sapele, Nigeria was geen stromend water. Theograaf I nr 1 I februari/maart 2013

- 18 -

De oplossing.... Wij hadden een put op ons erf laten slaan en dat gebeurde met primitieve middelen en was een operatie op zich. Als we water boorden, slaakten wij een zucht van verlichting. De “waterleiding” functioneerde als volgt. Wij hadden een waterboy, die met een emmer water putte en daarmede een (benzine)drum vulde, die naast de put stond, inhoud 144 liter. Dat was dus vele malen “putten”. Daarna fase II. Op een hoge houten stellage stonden 3 drums, ons watergebruik voor 24 uur. De waterboy klom op de stellage en putte water uit de door hem gevulde drum. En dat drie maal. Daar was hij een dag druk mee “op zijn manier”. Hij had een gezellig bestaan want hij zag deze en gene langskomen en dan werd er uitgebreid geleuterd, hij op de “toren” en zijn makker in de straat en vervolgens met stemverheffing, als de passant zijns weegs ging, met als laatste kreet: “ Doooo”. Desalniettemin moesten wij voortdurend zuinig met water zijn. Een bad nemen was iets onbestaanbaars en al helemaal geen warm bad. Een snelle douche en dat was het......Zuinig zijn met water, voor de afwas, voor het wassen van kleding. Er moest veel kleding gewassen worden. En ook lakens en slopen. Bij temperaturen boven de 30 graden met een hoog vochtigheidsgehalte was 2 keer verschonen per dag normaal. Zo ook de grote hoeveelheden luiers toen onze zoon geboren werd. Pampers bestonden toen nog niet.. Als we een logé hadden, moest er extra geput worden tot verdriet van de waterboy. Er waren geen hotels of guesthouses. Vele huizen hadden een logeerkamer, dat was een must. Logés werden op prijs gesteld; afwisseling in de dagelijkse gang van zaken. Gastvrijheid en hulpvaardigheid waren vanzelfsprekend en stonden hoog in het vaandel. De regie van dit alles lag bij onze vrouwen. Het wassen van kleren en lakens ging in een grote bak. Niks wasmachine. Voor echt goed uitspoelen was niet voldoende water; drogen in de tropen gaat snel en eindelijk iets probleemloos. Toen wij op het eind van ons verblijf een primitieve wasmachine kregen van de missie bleek, overdreven gezegd, hoe grauw onze witte kleren waren en dan praat ik over Pointe Noire waar wel stromend water was. De wasjongen moest ook kunnen strijken. Dat ging met grote, onhandige, gietijzeren strijkbouten die verhit werden met gloeiend houtskool en echt heet waren. Strijken moest zeer minutieus en heel heet gebeuren. Het gevaar is dat Tumbleflys zich in het wasgoed nestelen. Je wordt gestoken en de tumblefly legt dan een eitje onderhuids. Vervolgens komt een larf uit het eitje, die ontstekingen en zwellingen veroorzaakt. Je bent er ziek van. Therapie: de plek waar gestoken is bedekken met vaseline...... De larf dreigt te stikken en komt naar buiten en kan met een pincet gepakt worden. Wordt vervolgd Theograaf I nr 1 I februari/maart 2013

- 19 -

Waarom vrijwilligster? Annie Beers in gesprek met Rifka Bulterman

Waarom ben je begonnen met vrijwilligerswerk? Al vele jaren verricht ik, naast mijn part-time baan, vrijwilligerswerk. Ik heb veel geholpen op de basisschool van mijn kinderen en ben lid geweest van de jeugdcommissie van tennisclub ‟t Laer. Nu beide kinderen op de middelbare school zitten wilde ik vrijwilligerswerk gaan doen op een heel ander gebied Wat voor vrijwilligerswerk doe je bij Theodotion? Ik kom graag buiten en wandel ook veel met mijn hond Jack. Op internet zag ik dat er vrijwilligers werden gezocht voor de wandelclub van Theodotion. Sinds 1 ½ jaar wandel ik mee op dinsdagochtend. De omgeving leent zich ook voor mooie wandelingen. In het voorjaar bekijken wij de mooie bloesem. Vele tuinen zijn prachtig om langs te wandelen. Ook staan we stil bij de architectuur van de verschillende huizen. Onlangs zijn wij bij de schaatsbaan geweest en hebben daar een heerlijke kop koffie of warme chocomel met slagroom gedronken. Ondertussen konden wij kijken naar de kinderen op de schaatsbaan. Als het niet zo mooi weer is maken wij de wandeling korter en proberen dan iets anders te doen, zoals laatst, toen hebben wij de nieuwe bibliotheek bezocht. Wat vind je zo leuk aan vrijwilligerswerk? Het leuke van dit werk is dat je bewoners helemaal ziet opfleuren van een wandeling. Vele kijken ernaar uit. De leukste opmerking die ik ooit van een bewoner hoorde na afloop van de wandeling was: “Ik heb het gevoel alsof ik op vakantie ben geweest”.


- 20 -

Ik ben nog fit van lijf en verstand Gedicht van: Annie M.G.Schmidt

Wel wat artrose in mijn heup en mijn knie. Als ik me buk, is het net of ik sterretjes zie. Mijn pols is iets te snel, mijn bloeddruk wat te hoog. maar ik ben nog fantastisch goed...zo op 't oog Met de steunzolen die ik heb gekregen, loop ik weer langs 's Heren wegen, kom ik in de winkels en ook weer op het plein. Wat heerlijk zo gezond te mogen zijn. Wel gebruik ik een tabletje om in slaap te komen en over vroeger te kunnen dromen. Mijn geheugen is ook niet meer zoals het was en ik ben weer vergeten wat ik gisteren nog las. Ook heb ik wat last met mijn ogen en mijn rug raakt meer en meer gebogen. De adem is wat korter, mijn keel vaak erg droog. Maar ik ben nog fantastisch...zo op 't oog. Is het leven niet mooi, het gaat zo snel voorbij, als ik kijk naar de foto's, over vroeger van mij. Dan denk ik terug aan mijn jeugdige jaren. Wilde ik een jas, dan moest ik heel lang sparen. Ik ging fietsen en wandelen, overal heen, en ik kende geen moeheid, zo het scheen. Nu ik ouder word, draag ik vaak blauw, grijs of zwart en ik loop heel langzaam, vanwege mijn hart. Doe het maar op uw gemak, zei de cardioloog. U bent nog fantastisch...zo op 't oog De ouderdom is goud, ja begrijp me wel. Als ik niet kan slapen en dan tot honderd tel. Dan twijfel ik, denk ik of dat wel waar is en of dat beeld van goud niet een beetje raar is.


- 21 -

Mijn tanden liggen in een glas, mijn bril op tafel, gehoorapparaat in mijn tas Mijn steunzolen naast het bed op de stoel. U weet dus wat ik met die twijfel bedoel. Trek niets in twijfel, zei de pedagoog. U bent nog fantastisch goed...zo op 't oog.

En 's morgens als ik ben opgestaan en eerst de afwas heb gedaan, lees ik het laatste nieuws in de krant. Ik wil toch bijblijven en naderhand doe ik van alles, eerst geef ik de planten water, de kamer stoffen doe ik later. Wel gaat alles wat traag heb na 't eten wat last van mijn maag. Maar ik wil niet zeuren, want 't mag, dat is heel gewoon op je oude dag. Aanvaard het rustig zei de psycholoog.. U bent nog fantastisch goed...zo op ‟t oog


- 22 -

Geestelijke verzorging Kerkdiensten Dag

Tijdstip

Zondag 3 februari Zondag 10 februari 1e lijdenszondag Zondag 17 februari 1e zondag 40-dagentijd

10.30 uur

Zondag 24 februari

10.30 uur

Zondag 3 maart Zondag 10 maart

10.30 uur 10.30 uur

Zondag 17 maart Zondag 24 maart Palmzondag

10.45 uur

Vrijdag 29 maart Goede Vrijdag

15.00 uur

Zondag 31 maart Paasfeest

10.45 uur

10.30 uur 10.45 uur

10.30 uur

Voorganger Woord- en Communieviering Pastor mw. G.L.C.M. van Kesteren Ds. A.D. van den Bos Eucharistieviering Pastor J.H. Willems Ds. A.D. van den Bos Viering Avondmaal Woord- en Communieviering Pastor mw. G.L.C.M. van Kesteren Ds. J.C. Visser, Laren Eucharistieviering Pastor J.H. Willems Ds. A.D. van den Bos Oecumenische dienst Pr. J.H. Willems Ds. A.D. van den Bos Paasfeestviering Ds. A. D. van den Bos M.m.v. Koor „Revival‟ uit Huizen

Gespreksgroep o.l.v. ds. Van den Bos of pastor Van Kesteren Afdeling

Dag

Tijd

Locatie

Commanderij, Schatmeester, Kanselarij, Prinsemarij, Balije

Zie de poster

15.00 uur

Activiteitenbegeleiding

Kapittel, Kanselier, Johanniter, Commandeur

Zie de poster

14.30 uur

“Klein Hamdorff”

Bijbelkring o.l.v. ds. Van den Bos Afdeling

Dag

Verpleeg- en verzorgingshuis

Maandagen 15.00 4 februari uur 4 maart


Tijdstip Locatie Huiskamer Commandeur (Vz)

- 23 -

Mutaties van 31 oktober 2012 t/m 03 januari 2013 In de digitale Theograaf vermelden we geen mutatie gegevens.


- 24 -

Openingstijden en Telefoonnummers Tel. Directeur Aad de Jonge Directiesecretariaat Rianne Mennink Manager Intensieve Zorg Sanne Bosboom Manager Revalidatie en Behandeling Irene van der Meij Manager Wonen en Welzijn Marijk van Wetten Manager Facilitair Vincent Kosse Coördinator Zorglogistiek Gerda Bakker Medisch cluster Mevr. S.van der Aa, hr. S. Bok, mevr. M. Kievit, mevr. A. Klitsie, dhr. B. Kooistra, mevr. J. Mirza Contact via de teampost Paramedisch cluster Fysiotherapie Fysiotherapie (mobiel nr.) Ergotherapie Idem Diëtiste Logopedie Maatschappelijk werk Berdine Grosjean Tandarts Dhr. H. van Hugten Geestelijke verzorging Ds. A.D. van den Bos Pastor G. van Kesteren Recreatie

847 847 788

787 849 857 9

753 671 855 751 519 519 437 9 858 858

Tel. 9

Receptie Open van 7.30 – 22.00 uur Weekend en feestdagen open van 10.00 – 22.00 uur Tijdens openingsuren verkoop van: wijn, postzegels, ansichtkaarten, taxikaarten, batterijen voor gehoorapparaten Kapsalon 459 Mevr. N. Peters di/vr vanaf 9.30 uur Mevr. M. Schoers wo/do vanaf 10.00 uur Technische dienst Contact via teampost Linnenkamer 465 Mevr. Z. Kaasjager, naaister ma/di/do 12.00 – 14.00 uur Internetcafé ma/wo/do/vr 9.30 – 12.30 uur dinsdag 9.30 – 12.00 uur zaterdag 10.00 – 12.30 uur Ridderzaal openingstijden ma t/m vr 8.30 – 21.30 uur za en zo 9.30 – 21.30 uur Tijdens bijzondere gelegenheden is de Ridderzaal gesloten. Dit wordt bij de ingang van de zaal aangegeven. Winkel openingstijden ma 10.00 – 12.00 uur wo 10.00 – 12.00 uur vr 10.00 – 12.00 uur Do 14.30 – 16.00 uur

9 Activiteitenbegeleiding AB-zaal Hoofd services Liesbeth Aarts (ma t/m do)


458 861

Gehoorapparatuur Beter Horen 1e vd maand 11.00 – 11.30 uur In de Serre van de Ridderzaal

9

- 25 -

Contactadressen Stichting Vrienden van Theodotion p/a Werkdroger 1 1251 CM Laren NH 035-6311109 ING Bank Laren NH Rek.nr. 676014550

Cliëntenraad Contact Cliëntenraad Dhr. E. ter Meulen Prof. Van Reeslaan 17 1261 CZ Blaricum Tel. 035-53 86 968

Cliënten Vertrouwenspersoon (adviseert bij indienen klacht) Mevr. A. Van Leeuwen p/a Amaris Voor Anker Oranje Nassauplein 100 1272 KV Huizen Telefoon: 035 5232670 Email: [email protected]

“Winter” van Leo Hartzuiker


- 26 -

AMARIS THEODOTION Johanniter centrum voor wonen, zorg en behandeling Werkdroger 1, 1251 CM Laren Telefoon: 035 626 86 00, Fax: 035 626 88 59 E-mail: [email protected] Internet: www.amaris.nl

maart 2013

Recommend Documents