Leven met ALS Hans Geerts uitgetapt. Bang voor robots? Paul Scheffer evalueert Europa. Schoon genoeg. Onafhankelijk magazine van Tilburg University

Leven met ALS Hans Geerts uitgetapt

Bang voor robots? Paul Scheffer evalueert Europa

Schoon genoeg

Onafhankelijk magazine van Tilburg University

no. 12 8 mei 2014

02. En passant

De studiolampen waren kennelijk erg heet, want voortdurend deden zij hun kleren uit

Column

Spartakut Al zappend met mijn afstandsbediening kwam ik in een aflevering van de televisieserie Spartacus terecht. Reeds snel kwam ik erachter dat het een tamelijk vrije bewerking van de avonturen van deze historische leider van een slavenopstand tegen de Romeinen was. Mooie gespierde mannen en schone gewillige vrouwen dartelden over het scherm. De studiolampen waren kennelijk erg heet, of anders de acteurs wel, want voortdurend deden zij hun kleren uit. Er was één man die met drie vrouwen tegelijk naar bed ging, zij het dat twee van hen – letterlijk – op hun beurt moesten wachten, en dus elkaar maar vast aan een inwendig onderzoek onderwierpen. Twee stoere opstandelingen bleken homo’s te zijn, of anders deden zij aan een soort Grieks worstelen. Echte mannetjesputters dus. A hole in one. Nou, eerder a hole in everyone, want iedereen was stevig aan het putten. Daar kan Tiger Woods nog een voorbeeld aan nemen. Tussen de bedrijven door moest er natuurlijk ook tegen de Romeinen gevochten

Tips? Mail de redactie: [email protected]. Tweeten kan ook: twitter.com/ universtweet.

worden, en dus werden er schedels gekliefd, strottenhoofden doorboord en ledematen afgekapt. Iedereen had zichtbaar plezier in wat hij of zij in fysiek opzicht aan het doen was. Behalve de strijdlustige Spartacus zelf, die voortdurend ernstig het hele gebeuren gadesloeg. Misschien was dat wel omdat de hoofdrolspeler, zoals hij in een interview heeft verklaard, de actuele waarde van deze historische serie inziet. Er zijn namelijk nog steeds landen waar slavernij bestaat, zo liet hij ons weten. Ach zo, vandaar. Politieke porno dus. Ik ben heel benieuwd naar het volgende project van de filmmakers. Het dagboek van Anne Frank misschien? De slag om Stalingrad? Hitlers laatste dagen in de bunker? Er is immers nog steeds oorlog in de wereld...

Erik-Jan Broers is docent aan de rechtenfaculteit. Lees zijn blogs op UniversOnline.

Karretje & Cobbenhagen We moesten even twee keer kijken: een rood trapkarretje dat moederziel alleen in de gangen van het Cobbenhagengebouw stond. Er was geen kind, jong gebleven student of fervente verzamelaar in de buurt en er hing een bordje ‘Gayometer’ op. Nostalgie en studentenleven, hand in hand op een normale woensdagmiddag.

Mannen & mikpunt Wat hebben plassende mannen en rokers gemeen? Ze kunnen niet mikken. Waar je ook kijkt op de campus, overal worden de asbaktegels omring door sigarettenfilters. Niet erin, maar precies ernaast. Zoals dat op mannentoiletten wel vaker gaat. Gratis tip: maak een mikpunt in het midden van de asbaktegels. Het hoofd van Jet Bussemaker bijvoorbeeld. Werkt geheid.

Foto’s & kolen Een kolencentrale klinkt niet meteen als het meest interessante onderwerp voor een fototentoonstelling. Toch is het Univers-fotograaf Jack Tummers gelukt om prachtige plaatjes te schieten van een energiecentrale in Charleroi, België. De immens grote hal vol buizen is verrassend fotogeniek en leent zich uitstekend voor urban exploring. De foto’s zijn tot 13 juni te bekijken bij Books 4 Life in de kelder van het Cobbenhagen gebouw.

Univers 8 mei 2014

Inhoudsopgave .03 Colofon

08.

Adres Postbus 90153 5000 LE Tilburg [email protected] www.universonline.nl Basisontwerp Unit20: Yoe San Liem en Maud van Velthoven Cover Dolph Cantrijn (voor) Jack Tummers (achter) Productie PrismaPrint Uitgave Univers is het driewekelijks onafhankelijk magazine van Tilburg University Volgende editie Univers 13 verschijnt op 5 juni 2014 Redactieraad Irene Claessens, Jasper Haenen, Annemarie Hinten, Hille van der Kaa, Antony Pemberton (voorzitter a.i.) , Lisa Reizevoort, Jos Straathof, Marcel Zeelenberg Dit nummer is gemaakt door Francine Bardoel, Rincke de Bont, Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Gerrie van Dooren, Adrian van den Eerenbeemt, Marianne Lalande, Luuk Koelman, Sylvia Kuijsten, Naut van der Mede, Charles Peter, Iris Scherphof, Bart Smout, Mathijs Sukel, Jack Tummers, Rik Wassens, Marten van de Wier, Jozien Wijkhuijs, Malini Witlox, Gerdien Wolthaus Paauw.

17.

20.

Van de redactie Ik schrijf deze inleiding op 1 mei. Juist ja, de uiterste inschrijfdatum. Gekkenwerk, die vroege inschrijving. Twijfelen en doemdenken hoort bij een goede puberteit. Je te vroeg aanmelden bij een instituut dat je leven gaat bepalen leidt tot depressiviteit in de zwaar verdiende vakantie. Redelijkerwijze zou een student mogen twijfelen tot ongeveer half juli. Er zijn genoeg studenten die alles wel zeker weten en zich bijtijds inschrijven. Twijfelen is een recht naar mijn mening, het liefst tot op de laatste dag. We houden de pro’s en con’s van vroeg inschrijven bij op Universonline. Francine Bardoel, hoofdredacteur

08.

Leven met ALS

20.

[email protected]

Evaluating Europe

Beetje bij beetje houden de spieren van Hein van

True, it can be a bit of boring subject, but we do have

Duivenboden het voor gezien. De hoogleraar inter-

to deal with. Especially since the European elections

bestuurlijke samenwerking heeft de zeldzame ziekte

are on their way. We spoke to Professor Paul Scheffer

ALS. “Het legt een soort waas over je leven die je niet

about Europe and the elections. ‘It’s the first time

kunt verwijderen.”

that they really matter.’

13.

Hans Geerts weg bij Sportcentrum

22.

Row, row, row your boat

Barman Hans Geerts was negen jaar hét gezicht van

Tilburg is a rowing Walhalla for international stu-

het Sportcentrum van de universiteit. Maar helaas

dents. Why? Because of the awesome conditions on

valt voor hem en de stichting waarvoor hij werkt het

the water and TSR Vidar’s boat house, which is just

doek. “Per 1 september ga ik de WW in.”

outside the city. Univers got into a boat to witness a

04 Buzz 06 Pics 08 Passion, fear & faith 12 TiU-panel 13 Campus 14 Coverstory 17 Opinie 18 Lifestyle 20 Science & society 22 International 26 Science & school 27 What’s in the world

training vacation in Tilburg. Univers 8 mei 2014

04. Buzz

coördinatie Malini Witlox

Knipoog

Nieuws

Voorlichtingsdagen verstoren tentamens Studenten bij de faculteit Sociale Wetenschappen zullen ook in de toekomst waarschijnlijk twee tentamens binnen 24 uur voor hun kiezen krijgen. Dat is niet te voorkomen, omdat ook in oktober de tentamenweek gelijk valt met de bachelorvoorlichtingsdagen. Op die open dagen moeten alle zalen vrijgehouden worden voor de werving van nieuwe studenten. Dat kost de roostermakers hoofdbrekens.

Dit bleek tijdens de faculteitsraad van FSW. Fractie Stimulus opende eerder een meldpunt waar studenten hun klachten kwijt konden over de korte tijd tussen tentamens. Bij Tilburg University is afgesproken dat ernaar wordt gestreefd dat er tussen twee tentamens minstens één rustdag zit. Het gaat vaak fout, blijkt uit de inventarisatie. “Van de negentien getentamineerde vakken in de bachelor vielen er elf binnen 24 uur, bijna zestig procent”, aldus studentenraadsfractie Stimulus. Het ging onder meer mis bij MTO-B en sociale psychologie, MTO-B en sociale vraagstukken, MTO-D en cultuur, gezondheid en sport en MTO-D en ontwikkelingsstoornissen. Arno van der Avort, beleidsdirecteur bij het Education and Research Institute (ERI) van de faculteit, wijt het aan de voorlichtingsdagen waardoor roostermakers opeens een vrijdagmiddag minder hadden om te plannen. “Dat werd pas laat duidelijk. Waarom weet ik niet, je zou zeggen dat de data van de voorlichtingsdagen allang bekend waren. In oktober doet hetzelfde probleem zich voor. Er moet echt iets aan gebeuren, maar dat kunnen wij niet zelf doen. Het valt buiten onze bevoegdheid. De open dagen zijn ontzettend belangrijk en die moeten in de schoolvakanties gehouden worden. Er lijken sterk tegengestelde belangen te zijn. Op hoog niveau zal afgesproken moeten worden dat in de tentamenweek geen bachelorvoorlichtingsdagen plaats vinden.”

;)

Een gegeven peer Tel uw zegeningen, geachte lezer. Tilburg University geeft alvast het goede voorbeeld door iedere prijs die zij mag ontvangen uitbundig te vieren via zowel digitale, als analoge kanalen. Geheel terecht natuurlijk, wie hard werkt mag hard feesten. Wat natuurlijk helpt, is dat er voor bijna elke prestatie wel een passende prijs in het leven is geroepen. Academici slaan elkaar immers graag in een kringetje op de schouders. Eind april viel Tilburg University weer een prijs ten deel: de Toffe Peer award. Een groene peer van plastic, met een toffe zonnebril. Uit een enquête van de LSVb blijkt dat je als studentmedezeggenschapper namelijk het prettigst onder de Alma Mater-vleugels van TiU werkt. Er werd onder meer gekeken naar de faciliteiten die er voor ze zijn, hoe gelijkwaardig medezeggenschappers worden behandeld en of er ruimte is voor ongevraagd advies van de studentendelegatie. En daar zijn wij dus het beste in. Of in ieder geval volgens fractie Front en de vijftien hoger onderwijsinstellingen die meededen. Want lang niet iedereen heeft meegedaan aan de enquête. Zo had SAM de vragenlijst niet ontvangen. Maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken. We hebben wel gewonnen. Nog een glaasje bubbels, iemand?

Hoe is het gesteld met de schoonmaak op de campus? De toiletten zijn schoon genoeg (47%, 51 stemmen)

In mijn studentenhuis is het viezer (24%, 26 stemmen)

Die remsporen in het toilet zijn van mij (17%, 18 stemmen)

Het is hier schoner dan bij mijn moeder (12%, 13 stemmen)

Totaal aantal stemmen: 108 Nina Schmitt (25), Communicatie –en Informatiewetenschappen “Over het algemeen zijn de toiletten schoon genoeg, ik ben tevreden over de schoonmaak op de campus. Alleen als het heel druk is in de bibliotheek zijn de toiletten op de onderste verdieping soms erg smerig.”

Loek van der Donk (24), master Medische Psychologie “In mijn studentenhuis is het viezer. Er is me nooit iets bijzonders opgevallen, het is prima geregeld. Niet alleen in de toiletten, maar over de gehele campus. Een dikke voldoende dus voor de schoonmaak.”

Ga naar UniversOnline en stem op onze nieuwe poll.

Coalitieakkoord goed voor studenten

UniversOnline Univers 8 mei 2014

Het coalitieakkoord van D66, CDA, SP en Groenlinks lijkt goed nieuws te zijn voor studenten. De ontwikkeling van een Stadscampus staat op de agenda, er blijft gewerkt worden aan het imago van Tilburg Studentenstad en studentenevenementen worden vanaf heden structureel gefinancierd.

Theoloog van het jaar

Paul van Geest van Tilburg School of Catholic Theology is in de race voor de eretitel theoloog van het jaar. De hoogleraar is genomineerd door de organisatie van De Nacht van de Theologie, een initiatief van onder andere EO, Trouw en NCRV.

Rosanne Broekhuizen naar ISO Het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO) krijgt dit jaar opnieuw een Tilburgs accent. Rosanne Broekhuizen, studente Organisatiewetenschappen aan Tilburg University, is kandidaatbestuurslid. Naar verwachting wordt ze 28 juni benoemd.

Buzz .05

Maar het afgelopen jaar vloog ik met 130 over de snelweg

ff bellen

met Dennis van Loon Voor de eerste keer in haar geschiedenis won fractie Front de verkiezingen. Volgens bestuurder Dennis van Loon omdat de partij goed duidelijk heeft gemaakt waar ze voor staat. Jullie hebben vijf zetels, fractie SAM maar vier. Hoe verklaar je deze winst? “We hebben altijd dezelfde visie gehad. We hebben drie pijlers die nooit zijn veranderd. Dat zijn internationalisering, communicatie en de actieve student. Bovendien zijn een aantal van onze punten teruggekomen in het universitair beleid, zoals het mobility window. We hebben het hele jaar sterk ingezet op communicatie via overleg met studenten, met Front TV en met de Pleekrant. We wilden tijdens verkiezingen niet horen dat studenten ons het hele jaar niet zien.”

Proost

Volgens sceptici hebben jullie gewonnen door heel actief stemmen te winnen, soms met tientallen mensen te gelijk. “Een deel van de studenten is oprecht geïnteresseerd in medezeggenschap, er zijn ook studenten die het niet interesseert. Zij hebben wel allemaal uitleg gekregen over onze standpunten. We kennen de klachten over overlast, we proberen daar op in te spelen met de ‘ik heb al gestemd bandjes’.” Wat gaan we er volgend jaar van merken dat jullie nu de grootste partij zijn? “Onze slogan is ‘going the extra mile’. Met een extra bestuurder erbij moet dit nog beter tot uiting komen. Hoe dit er precies uit komt te zien is aan onze opvolgers. Meer mankracht is wel belangrijk, het is soms wel zwaar om met vier personen de fractie te leiden, iedereen heeft dan een groot takenpakket. Studenten kunnen meer initiatiefvoorstellen verwachten.”

Googlegeld voor Facebookscriptie

Column

De Laatbloeier Laatbloeier: Effloresce Tardius, (de; m, v) iemand die laat tot ontwikkeling komt. Het woord is afgeleid van flora met dezelfde tendens. De laatbloeier is op diens beurt een persoon die zijn of haar tijd neemt om te beginnen aan dingen waar anderen al lang aan zijn begonnen. Zo is een laatbloeier pas op zijn derde aan het lopen en op zijn vijfde aan het praten. Gepanikeerde ouders trekken hun kind meteen mee naar allerlei artsen en homeopaten. Vaak leert het kind alsnog foutloos rekenen of hockeyen, maar het laatbloeien kan een leven lang aanhouden. Dan is het hardnekkig, onbezweken, onverzettelijk. Laatbloeien betekent voor meisjes dat ze pas laat bloeden. Voor jongens geldt dat ze pas laat gaan regelen (en dan waarschijnlijk een eindbazin). Een laatbloeier begint pas aan dingen als hij of zij zich er pas écht klaar voor voelt. En dat kan soms lang duren. Jaren bijvoorbeeld. Jaren voordat een rijbewijs is gehaald, voordat het vertrek uit het ouderlijk huis plaatsvindt en voordat er een eerste zoen tussen de lippen rolt. Dan denkt de laatbloeier: ‘hè hè, was dit het nou? Waarom wachtte ik hier nou toch zo lang mee?’ Dan is de laatbloeier opgelucht en tevreden over de afloop, maar vervalt hij toch weer in zijn oude patroon, in zijn rustige eigen tempo, ook al is dat soms vijf kilometer per uur. Maar het afgelopen jaar vloog ik met 130 over de snelweg. Ineens ga ik deze zomer afstuderen. Maar daar ben ik helemaal nog niet klaar voor. Is er iemand die mij een snoeibeurt kan geven? Rincke de Bont (21) is masterstudent Jeugdliteratuur

Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet; het academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit. Facebook beïnvloedt het consumentengedrag. Vergeleken met het dagelijkse (niet-online) leven, plaatsen gebruikers op Facebook meer berichten over vakanties en festivals. Deze berichten roepen bij andere Facebookers een licht jaloers gevoel op. Ze willen dan zelf ook geld uitgeven aan belevingsproducten, zo ontdekte UvT-student Martijn Hendriks (Marketing) in zijn afstudeeronderzoek. Voor die scriptie krijgt hij een prijs van 2000 euro van Google. Ook weer goed voor een jaloersmakende post op Facebook.

Toegankelijkheid hoger onderwijs onder druk

Steeds meer studenten halen binnen vier jaar hun diploma. 42 procent zonder van studie te wisselen en 51 procent zonder van instelling te wisselen. Zeker na het eerste jaar is de uitval relatief laag en wisselen maar weinig studenten van opleiding.

Tot zover het oude nieuws. Elke dag vers nieuws? Ga naar Univers­Online!

Tweets

Mensen gaan je raar aankijken als je met een broodmes over de campus loopt.. #taarttrakterenopjelaatstewerkdag #uvt #tilburgU

Een aankomende student die graag wil studeren aan de ‘KUB’. Ai, die naam bestaat al jaaaaren niet meer.. Slechte binnenkomer #UvT #TilburgU

@arnoudvanhulst op 29 april

@1986Marieke op 17 april

Hoorcollege in een zaal die voor werkcolleges bedoeld is. Wie verzint dit? #UvT

Leraar: “Promoveren is niet zomaar iets. Je moet tenslotte een apenpakje aan” #uvt #college

@LucvanDijk op 16 april

@_Inekee op 11 april Univers 8 mei 2014

06. Pics

fotografie Gerdien Wolthaus Paauw

Univers 8 mei 2014

Pics .07

Pleiten Pleitdispuut Magister JFT | DiCiT won vorig jaar de Nationale Pleitmarathon en mocht daarom dit jaar de grootste pleitwedstrijd voor rechtenstudenten in Nederland organiseren. De advocaten in opleiding

streden begin mei met elkaar in de rechtbank in Den Bosch. De ruim 60 deelnemers hadden een maand voorbereidingstijd voor drie zware cases. De zenuwen tonen zich duidelijk op de gezichten. Het Nijmeegse team van Rota Carolina won.

Univers 8 mei 2014

08. Passion, fear & faith

Toen drong tot me door dat er iets gebeurde in mijn leven dat niet was gepland

Univers 8 mei 2014

Passion, fear & faith .09

tekst Bart Smout fotografie Dolph Cantrijn

Een waas over het leven door ALS Beetje bij beetje houden de spieren van Hein van Duivenboden het voor gezien. De hoogleraar interbestuurlijke samenwerking heeft de zeldzame ziekte ALS. “Je ziet jezelf achteruit gaan. Iedere stap die je niet meer kan zetten, komt nooit meer terug.”

H

et begon met een gebroken duim. Opgelopen tijdens een ongelukkige val bij de hockeytraining. Lullig, maar kan gebeuren, zegt Hein tegen zichzelf. Een half jaar later functioneert de duim nog steeds niet naar behoren. Dingen vastgrijpen met zijn linkerhand, het blijft een probleem. Hein besluit langs de huisarts te gaan, die hem doorverwijst naar een handentherapeut. “Waarschijnlijk een verkeerd herstelde pees,” zegt de huisarts, “niets bijzonders.” Maar de handentherapeut vindt niets en verwijst Hein door naar een expertkliniek, waar hij vervolgens wordt doorverwezen naar het Catharina ziekenhuis in Eindhoven. Daar stelt de neuroloog vast dat Hein last heeft van neuralgische amytrofie. Een zeldzame spierziekte, maar gelukkig van voorbijgaande aard. Weer een half jaar later krijgt Hein ook last van zijn rechterhand. Dat past niet in het ziektebeeld, dus vindt er een bezoek plaats aan het Radboud ziekenhuis, bij een neuroloog die is gespecialiseerd in deze ziekte. “Verkeerde diagnose,” zegt de arts vrijwel direct. “Ik ben bang dat we aan een chronische spierziekte moeten denken, misschien wel een vorm van ALS.” De officiële diagnose volgt drie weken later. In die drie weken googelt Hein zich helemaal suf. Wat is er nog meer mogelijk behalve ALS? Misschien gaat het om een minder ernstige spierziekte. Zou zomaar kunnen. Op de dag van de officiële uitslag zit Hein met zijn vrouw in het ziekenhuis. Voordat de dokter iets kan zeggen weet hij het al. Hij ziet hoe zijn assistente haar emoties moet bedwingen en alle hoop vervliegt. Ongelooflijk, denkt Hein, wanneer hij met zijn vrouw terug naar huis rijdt. Ik zal eindigen als een kasplantje.

Even later zitten we aan tafel en drinken we koffie. Hein drinkt zijn koffie uit een rietje dat ik uit de binnenzak van zijn colbert heb gehaald. Een beetje raar, maar toch ook weer niet, want Hein heeft het wonderlijke vermogen om je meteen op je gemak te stellen. Bovendien bruist hij van de energie en praat hij honderduit. Het schijnt dat ALS uiteindelijk ook je spraakvermogen lam legt. Eerlijk gezegd is dat bij Hein moeilijk voor te stellen. Wist jij eigenlijk wat ALS was toen je werd gediagnosticeerd? “Niet echt. De campagnes om ALS meer bekendheid te geven waren toen net begonnen. Ik had weleens zo’n poster zien hangen met daarop de afbeelding van een persoon en daaronder de tekst: ‘Ik ben inmiddels overleden.’ Maar wat ALS echt inhield wist ik niet. Dankzij campagnes is de bekendheid van ALS de afgelopen twee jaar gelukkig enorm toegenomen, van 20 procent tot 90 procent.” Wat gaat er door je heen op het moment dat je de diagnose krijgt? “Poeh. Dat is moeilijk te verwoorden. De dag dat de specialist zei dat het waarschijnlijk ALS was, moest ik nog naar een promotiecommissie. Ik weet nog goed dat ik daar in mijn eentje heb staan janken, zonder dat iemand het zag. Toen drong tot me door dat er iets gebeurde in mijn leven dat niet was gepland. En dat het best iets verschrikkelijks kon zijn. Als je dan drie weken later te horen krijgt dat het ook echt ALS is, overheerst er vooral gelatenheid. Het is heel onwerkelijk. Je voelt je verslagen, maar kunt het tegelijkertijd amper bevatten.”

Het is een zonnige lentedag als ik Hein ontmoet in de bibliotheek van het TiasNimbas-instituut. Inmiddels zijn er twee jaar verstreken sinds die ene donderdag, op 1 maart 2012, toen hij officieel te horen kreeg dat hij een ALS-patiënt is. Hein is iets te laat, want hij was aanwezig bij een examenzitting die uitliep. Vanuit de bibliotheek zie ik hoe hij komt aanlopen. Een opgewekt gezicht boven een keurig zwart pak, twee vriendelijke ogen die me aankijken. Als ik hem een hand wil geven moet hij lachen. “Lager graag.” Zijn armen krijgt hij niet meer in beweging, zijn handen nog net.

Het heeft twee jaar geduurd voordat je de juiste diagnose kreeg. Had dat niet sneller gekund? “Ach. Achteraf gezien is het niet erg, omdat je toch niks kan doen aan ALS. Het is niet zo dat het te behandelen was geweest als ze er eerder achter waren gekomen. En het is zo’n zeldzame ziekte, logisch dat artsen daar niet meteen aan denken. Gelukkig heb ik een langzaam progressieve versie. De gemiddelde levensverwachting met ALS is drie tot vijf jaar. Ik heb het nu vier jaar en het gaat nog redelijk goed met me. Weet je, uiteindelijk valt er geen peil op te trekken. Er zijn jongere ALS-patiënten die binnen een jaar overlijden. Neurologen en specialisten wagen zich niet aan voorspellingen. Terecht, overigens.”

Hein van Duivenboden is hoogleraar interbestuurlijke samenwerking aan de TiasNimbas Business School van Tilburg University. Ook is hij eigenaar van de Van Duivenboden Groep, een bureau dat is gespecialiseerd in bestuursadvisering en procesbegeleiding. Van Duivenboden werd in 1966 geboren in Haarlem. Hij studeerde Juridische Bestuurswetenschappen in

Tilburg en promoveerde in 1999. Voor een artikel over ketensamenwerking en klantgerichte overheidsprestaties ontving Van Duivenboden de Professionele Publicatie Prijs 2001. Momenteel woont Van Duivenboden in Waalre. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen van 15, 14 en 11 jaar. In 2012 werd bij Van Duivenboden ALS gediagnosticeerd.

Univers 8 mei 2014

10. Passion, fear & faith

Actie voor ALS Op 20 mei organiseert TiasNimbas Business School een afscheidsseminar voor Hein van Duivenboden onder de titel ‘3Democratie: denken, doen en draagvlak in de participatiesamenleving’. De toegang is gratis, maar er wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd voor onderzoek naar ALS. Dat geld is hard nodig. Omdat ALS een zeldzame ziekte is, investeert de farmaceutische industrie amper in onderzoeksprogramma’s. Het ontwikkelen van een geneesmiddel is namelijk niet rendabel. Dit betekent dat onderzoek naar ALS sterk afhankelijk is van individuele giften. Voor wie wil doneren, bestaan er verschillende mogelijkheden. Op 30 mei vindt de Tour du ALS (tourduals.nl) plaats, een sponsortocht op de Mont Ventoux waaraan ook collega’s van Hein van Duivenboden deelnemen. En op 21 juni 2014 wordt in Eindhoven de RainbowRun (rainbowrun040.nl) georganiseerd, waarvan de opbrengst geheel naar ALS-onderzoek gaat. Meer informatie over lopende onderzoeksprojecten en de manier waarop je die kan ondersteunen, staat op de site van Stichting ALS (als.nl).

Hoe zorg je dat je na zo’n diagnose niet in een eindeloos diepe put valt? “Daar heb je weinig over te zeggen, denk ik. Je weet pas hoe je op zo’n ziekte reageert als je ‘m krijgt. Gelukkig heeft mijn omgeving fantastisch gereageerd. Niet alleen mijn gezin, familie en vrienden, maar ook mijn collega’s op de universiteit. Dat helpt enorm. Maar zo’n ziekte stelt je wel voor het blok. Ga je bij de pakken neer zitten of probeer je toch zoveel mogelijk te genieten in de tijd die je nog gegeven is? Ik heb voor het laatste gekozen, ook omdat ik vind dat je het aan je gezin verplicht bent. Maar dat is niet iedereen gegeven. Er zijn ook ALS-patiënten die verschrikkelijk chagrijnig en terneergeslagen worden. Heel begrijpelijk.”

Mijn ziekte bevestigt eigenlijk dat ik een heel leuk leven heb

Je hebt een ziekte die al honderdvijftig jaar oud is maar waar amper onderzoek naar is gedaan. Door de zeldzaamheid wil de farmaceutische industrie er niet in investeren. Frustreert dat? “Ik voel niet de behoefte om schuldigen aan te wijzen. Maar hier zie je wel hoe marktwerking in de zorg tekort schiet. Wanneer geld leidend is, raakt de ethiek ondergeschikt. Dan ben je als ALS-patiënt in feite niet rendabel genoeg om onderzoek naar te verrichten. En mag je het zelf uitzoeken. Daarom vind ik het belangrijk om aandacht te vragen voor deze ziekte. Hoe meer mensen ervan weten, en hoe meer mensen willen doneren, hoe beter.” Hoe is het als je niet langer vanzelfsprekend controle over je lichaam hebt? “Je wordt elke dag herinnerd aan de ernst van de ziekte. Ik begin steeds meer in te leveren. Eerst zat het alleen in mijn linkerhand, daarna in mijn armen en nu al in mijn benen. Ik ben the man in the barrel. Loop altijd met mijn armen stijf langs mijn lichaam omdat ik ze nog maar amper kan bewegen. Lange afstanden kan ik niet meer lopen. Laatst moest ik voor het eerst een rolstoel gebruiken. Met iedere spierfunctie die uitvalt, lever je ook een stuk zelfstandigheid in. Dat is het ergste. Je wordt steeds afhankelijker. Vorig jaar moest ik in Utrecht zijn voor een afspraak. Daar struikelde ik in de stationshal. Omdat mijn armen toen al half verlamd waren, kon ik mezelf niet overeind krijgen. Daar lig je dan, met een vieze jas en een schaafwond, op de koude tegel-

Univers 8 mei 2014

Wat is ALS? ALS staat bekend als een genadeloze en slopende ziekte. Het is een afkorting van Amyotrofische Laterale Sclerose. Door de ziekte sterven de motorische zenuwen in het ruggenmerg en de hersenstam af, waardoor de spieren niet langer worden aangestuurd. Tijdens het verloop van het ziekteproces worden steeds meer spieren aangedaan, behalve de hartspier. Dit betekent dat de patiënt langzaam verlamd

vloer te wachten tot iemand je overeind helpt. Ik kan je vertellen: dat is op z’n zachtst gezegd niet leuk.” Treedt er uiteindelijk een soort gewenning op? “Je leeft ermee, accepteert dat het onomkeerbaar is. Maar het legt een soort waas over je leven die je niet kunt verwijderen. Ik weet dat ik mijn dochter nooit naar het altaar zal brengen. Ik zal mijn kinderen waarschijnlijk niet zien afstuderen, of kleinkinderen krijgen. Dat zijn dingen waar je toch vaak aan wordt herinnerd. Tegelijkertijd legt de ziekte ook een enorm beslag op je gezin. Voor hen is het niet alleen emotioneel zwaar, maar ook fysiek. Hoe meer mijn ziekte vordert, hoe meer zorg ik nodig heb. Nee, wennen doet het nooit.”

raakt. Alleen de zintuigen, blaas en darmen blijven werkzaam. Ook de cognitieve functies blijven onaangetast. Nederland telt 1500 ALSpatiënten. De gemiddelde levensverwachting van iemand met ALS is drie tot vijf jaar. Oorzaak van overlijden is meestal het uitvallen van de ademhalingsspieren. ALS openbaart zich meestal tussen het 40e en 60e levensjaar en komt meer voor bij mannen dan bij vrouwen. Tot nu toe is de oorzaak onbekend. Er bestaat geen behandeling.

Passion, fear & faith .11

Krijg je veel medische hulp? “Ik heb een eigen fysiotherapeut en ergotherapeut waar ik geregeld contact mee heb. Veel ALS-patiënten zijn in behandeling bij een revalidatiecentrum. Een beetje cynisch eigenlijk, want revalideren lukt niet. In die revalidatiecentra heb je ALS-teams, waar fysiotherapeuten, diëtisten, logopedisten en maatschappelijk werkers bij betrokken zijn. Die houden je in de gaten. Maar uiteindelijk zet dat natuurlijk weinig zoden aan de dijk. Je blijft achteruit gaan.” Heeft de ziekte jouw kijk op het leven veranderd? “Nee. En gelukkig maar. Als dat wel was gebeurd, betekende dat misschien dat ik te weinig geleefd had voordat ik ziek werd. Dat ik dingen niet goed heb gedaan, of te weinig mijn eigen dromen heb nagejaagd. Maar mijn ziekte bevestigt eigenlijk dat ik een heel leuk leven heb. Als ik het opnieuw mocht doen, zou ik het niet anders willen.” Het lijkt erop dat het jou goed lukt om de negatieve stemmetjes in je hoofd stil te houden. “Niet altijd, maar ik houd mezelf bezig. Werken kan ik natuurlijk

steeds minder. Ik denk dat ik zojuist mijn laatste afstudeerder heb meegemaakt. Aan de andere kant geeft me dat meer tijd om ALS onder de aandacht te brengen. Door bezig te blijven houd je de onrust in bedwang. Ik hoop dat ik nog lang actief kan blijven.” Wat wil je nog per se doen? “Ik heb me voorgenomen om dingen op te gaan schrijven voor mijn kinderen. Daar ben ik nog niet aan toegekomen, maar dat moet wel gaan gebeuren. Ik weet nog niet wat voor structuur het krijgt. Het moeten een soort levenslessen worden, zonder belerend toontje. Ik heb niet de illusie dat ik de wijsheid in pacht heb. Relativeer vooral, dat is denk ik een belangrijke wijsheid die ik wil meegeven.” Waar geniet je nu extra van? “De dingen waar ik altijd al van genoot, beleef ik nu intenser. Goede gesprekken met vrienden, het samenzijn met je vrouw en kinderen. Mijn jongste dochter kwam laatst op schoot zitten en sloeg mijn arm om zichzelf heen. Dat zijn ultieme geluksmomenten.”

Univers 8 mei 2014

12. TiU-panel

coördinatie Mathijs Sukel

Persoonlijke posten TiU-panel

‘Of die tweet verwijderd kan worden?’ De leiding van de universiteit stelde de vraag al minimaal twee keer; één keer aan een student die twitterde over de Stapel-affaire en onlangs werd een medewerker gevraagd een zogeheten re-tweet van Lijst21 te wissen. Daarin werd gesuggereerd dat een bestuurder onder een dekbed van zijn politieke partij zou slapen. De tweets en retweets zouden ‘schadelijk’ zijn voor de universiteit. Is het terecht dat het bestuur vraagt om dergelijke tweets te verwijderen?

Niet verboden

Gezonde dosis zelfspot

Hans van Dooremalen (46), docent Tilburg School of Humanities “Ik denk dat het niet verboden is om je uit te laten over je werkgever, ook als dat negatief of op een of andere manier humoristisch bedoeld is. Mensen doen dat de hele tijd. Vaak blijft dat bij een opmerking in het café, aan het diner thuis, of in de koffiehoek. Maar steeds vaker zullen opmerking ook in sociale media terecht komen. Dat is wellicht niet erg wijs. Als de leidinggevende dan meent dat de opmerking ongepast is, kan hij of zij vragen om die opmerking te verwijderen – dat lijkt me het goed recht van zo iemand. Ik geloof verder niet dat zulke opmerkingen schadelijk zijn voor een werkgever, tenzij zo’n uiting een wantoestand aan het licht brengt.”

Terecht gehandeld Mirjam Siesling (35), subsidieadviseur bij Tilburg school of Economics and Management Een werkgever heeft het recht om tweets en andere publicaties van werknemers te verbieden als die tegen de belangen van het bedrijf in gaan. Dat geldt uiteraard voor concurrentiegevoelige en vertrouwelijke informatie, maar ook voor denigrerende teksten of grove beledigingen. Daarbij maakt het niet uit dat het gaat om een bericht op persoonlijke titel of een persoonlijk account. Het potentiële bereik van een bericht geeft de doorslag en dat is bij sociale media al snel groot. Ik ken de precieze tekst van de recent verboden tweets niet, dus ik vind het moeilijk te beoordelen wat het mogelijk beledigende karakter is en hoe groot het bereik, maar ik denk dat de universiteit terecht gehandeld heeft.

Univers 8 mei 2014

Arnoud van Hulst (24), student theologie Als student breng je een groot deel van je studietijd door op de campus. Je maakt dingen mee, er gebeuren leuke of grappige dingen, je ergert je aan zaken of maakt je boos. Vroeger deelde je deze zaken aan de lunchtafel met je vrienden, tegenwoordig zet je ze op Facebook of Twitter. En dan kan het geklaag een eigen leven gaan leiden. Veel bedrijven hebben daar een webcareteam voor, enerzijds om de klacht goed op te kunnen lossen, anderzijds om goodwill te kweken. In plaats van studenten en medewerkers te verbieden satirische of klagerige berichten te plaatsen, kan de afdeling Communicatie deze klachten ook serieus oppakken. En tsja, als collegevoorzitter hoor je ook gewoon een gezonde dosis zelfspot te hebben.. 

Campus .13

tekst en fotografie Rik Wassens

Hans Geerts uitgetapt Hans Geerts (57) is al negen jaar het gezicht van het Sportcentrum. Studenten kennen hem vooral als hoofd bardienst: achter de tap. Maar na negen jaar valt het doek voor Geerts en de stichting waar hij voor werkte: “Ik kwam terug van mijn vakantie en las in de krant dat ze een nieuwe barexploitant zochten.”

G

eerts verkeerde daarvoor al een jaar in onzekerheid: een onderzoekscommissie moest uitwijzen wat er met de exploitatie van de bar in het Sportcentrum zou gebeuren. De conclusie van dat onderzoek las hij uiteindelijk in de krant: daar werd via een advertentie een nieuwe exploitant gezocht. Waarom Geerts weg moet? “De universiteit wil niets met horeca te maken hebben en alles uitbesteden.” In plaats van de stichting die het sportcafé bestiert, komt er een commerciële uitbater: Olaf van den Boom van T-Sports. De stichting werkte kostendekkend: winst vloeide terug naar het sportcentrum en de studentensportverenigingen. Maar doordat de universiteit besloot om de uitbating van het sportcafé uit te besteden, viel de grootste inkomsten bron van de stichting weg. “Het bestuur kon niet anders besluiten dan voor te stellen aan het College van Bestuur om de stichting op te heffen,” aldus Onno Tool, penningmeester van de stichting. Dat bracht ‘als zeer vervelende consequentie’ met zich mee dat ook de baan van Geerts sneuvelde. Tool: “Dat heeft het stichtingsbestuur met pijn in het hart moeten doen. Hans is toch het gezicht voor de studenten geworden van het sportcafé.”

Geen werk voor Geerts Ondanks inspanningen van collega’s is er bij het Sportcentrum geen ander werk voor Geerts. “Ik vind het jammer dat het Sportcentrum me laat gaan met negen jaar ervaring, dat valt me rauw op mijn dak.” Is hij boos? Vooral de manier waarop hij hoorde van zijn ontslag, en het feit dat er geen ander werk voor hem is, steekt. Hij begrijpt de redenen voor zijn ontslag ook niet: “Als ik er nu de kantjes van af zou lopen, maar dat is niet zo. Ik heb geen minuut verzaakt.” In de uitbesteding van het Sportcentrum zijn de personele lasten niet opgenomen ondanks dat de stichting de universiteit hier op gewezen heeft, zegt Tool. Tinneke Bennema, woordvoerder van het College van Bestuur, betwist dit: “Er is wel degelijk gekeken naar de personele lasten.” Maar de conclusie was onvermijdelijk. Bennema: “In deze opzet moest het anders georganiseerd worden.” Het regent inmiddels reacties en steunbetuigingen op Univers­ online en Facebook. Er is voornamelijk onbegrip. Maarten: “Bizar, hoe kun je zo’n icoon nou buiten werken.” Joost: “Hans is goud waard voor de sfeer in en rond het Sportcentrum. Een voorbeeld voor velen hoe het ook kan. Goede voorbeelden moet je koesteren, niet dumpen. Hans, bedankt voor jouw inzet. Je hebt vele avonden zoveel leuker gemaakt!” Maar met steunbetuigingen krijgt Geerts zijn baan niet terug: “De ontslagaanvraag is al weg: per 1 september ga ik in de WW. Ik heb er wel verdriet om gehad, heb mijn hart en ziel er in gelegd. Studenten hebben me altijd jong gehouden. Ik heb hier een leuke tijd gehad en een nauwe band opgebouwd met de studentensportverenigingen.” Geerts moet nog tien jaar werken tot zijn pensioen. Die tijd had hij graag volgemaakt bij het Sportcentrum. “Dat lukt niet meer”, verzucht Geerts. “Schrijf dit maar op”, besluit hij. “Ik wil alle studenten van de afgelopen negen jaar bedanken voor hun gezelligheid.”

Univers 8 mei 2014

14. Coverstory

tekst Mathijs Sukel fotografie Dolph Cantrijn

Het visitekaartje aanvegen De werkploeg die de campus fraai houdt, is grotendeels onzichtbaar. Het gros van de schoonmakers staat voor dag en dauw te vegen en te boenen. Op de tafels in de mensa, in de collegezaal in het Goosens Gebouw en op de ‘peukenbrug’ die naar de bibliotheek leidt. Omdat dingen zichtbaar maken een van onze taken is als medium, liepen wij een ochtend mee met de noeste werkers van de schoonmaakploeg.

Rita Robbe (63) kuist een desolate mensa

H

et is even voor 07.00 uur in de ochtend. De zon is net op en konijntjes en eekhoorntjes dartelen over de campus, van studenten of medewerkers taal noch teken buiten. Binnen wel. In de buik van het Koopmans-gebouw, onder de begane grond, ontmoeten we Debby van Lissum (31) in haar kantoor. Als ‘Objectleiding’ stuurt ze iedere dag zo’n 25 schoonmakers aan. De ploeg begint klokslag 06.00 uur en waaiert na het oppikken van hun schoonmaakwagens al snel uit over de campus. “Alle schoonmakers hebben min of meer hun ‘eigen’ gebouw”, vertelt Debby. Zo komen we straks Rita Robbe (63) in een desolate mensa tegen, maar lopen we eerst Johanna van Schijndel (25) en Anja Lathouwers (58) in het Goossens gebouw tegen het lijf. Anja trekt haar stofzuiger door de gang, op weg naar de collegezaal.

De gekste dingen

Door de voorjaarsvakantie is het rustiger dan normaal voor de dames. “Maar op drukke dagen trekken we hier zomaar vier vuilniszakken vuil uit”, zegt Anja, doelend op de collegezaal. “Brood, etensresten, blikjes. De gekste dingen kom je hier tegen. Zelfs condooms. En dan de kauwgom die overal op en

Univers 8 mei 2014

onder geplakt is, bah”, zegt Anja. Maar de ergernis duurt niet lang. “Het zijn studenten hè”, relativeert ze. “Toch denk ik wel eens: ‘op de kleuterschool leer je dingen weggooien, maar hier zijn ze het blijkbaar weer verleerd.’” Johanna knikt, maar gooit er nog een relativerend argument tegenaan. “Zonder studenten zouden we ook ons brood niet verdienen hè.” En dat zegt wel iets, komend van Johanna. De Benjamin van de groep staat bekend als de ‘felste’. “Als ik het ergens niet mee eens ben, dan laat ik het weten hoor”, knikt ze beslist.

Serieuzer geworden

Het is makkelijk studenten de schuld te geven van het vuil op de campus. En toegegeven, het ligt voor de hand dat zij er soms een potje van maken, maar toch ziet Bram Groothuis (57) een duidelijk verschil met de student van vroeger. Als contractbeheerder schoonmaak, afval en terreinen, loopt hij al ruim dertig rond op de campus. “We hebben nu een veel betere lichting dan pakweg twintig jaar geleden. Als je zag welke seksuele handelingen er toen allemaal op tafels en deuren gekalkt werden. Of hakenkruizen. Dat gebeurt nu niet meer, studenten zijn serieuzer geworden.” Toch moet ook hij af en toe optreden. Laatst nog bijvoorbeeld, in het Espla-

Coverstory .15

Johanna van Schijndel (25)

Henk de Jong (49)

nade gebouw. Daar is het sowieso een Janboel, maar als de dozen tot aan het plafond zijn opgestapeld, wordt het voor de schoonmakers onwerkbaar. En het is bovendien onveilig. Na een paar keer aandringen bij de diverse verenigingen in Esplanade, nam Bram draconischere maatregelen. “Ik heb gedreigd dat ik de brandweer het hele gebouw zou laten leegtrekken.” Bram kan er nu om glimlachen, maar hij neemt zijn werk uiterst serieus. Hij laat een waslijst aan servicetaken zien waarvoor hij en zijn medewerkers elke dag weer verantwoordelijk zijn. Afvalbakken legen, peuken en fietsen ruimen, kilo’s oud papier ophalen, gladheidbestrijding. Bram’s persoonlijke prioriteit is glashelder. “De campus vrijhouden van zwerfvuil. Het is zo’n mooie plek om op te werken en tegelijkertijd het visitekaartje van de universiteit. Die moet schoon zijn.”

Wc-borstel mysterie

Maar zeg eens, nu we Bram toch spreken, hoe zit het met de toiletborstels op de wc’s? Of beter gezegd: het gebrek daaraan? Wie pech heeft, ziet soms meer remsporen in het toilet dan op het circuit van Zandvoort na de Paasraces. Bram grimast. Hij zou ze graag weer plaatsen in de toiletten, maar het ‘publiek’ is er niet aan toe. “Ze worden te vaak gejat. En

wat ook voorkomt is dat ze worden afgebroken en door het toilet gespoeld, waardoor het gelijk verstopt raakt.” Overigens heeft Bram eenvoudige oplossing voor het probleem. “Gooi gewoon even een papiertje in de pot voor je gaat.” Staat genoteerd.

Groene golfkar

Waar de schoonmaaksters er zijn om binnen alles spic en span te houden, zorgt Henk de Jong (49) voor het buitenterrein. De meesten zullen hem wel kennen, of op zijn minst gezien hebben. De Drent heeft het uiterlijk van een ruwe bolster, blanke pit, rijdt in een groen golfkarretje en is eigenlijk altijd bezig om de campus op orde te houden. Wij treffen hem op de ‘peukenbrug’, die naar de bibliotheek leidt. Met een hark en veger elimineert Henk de gele stompjes vakkundig. Ook hij wil niet iedereen over één kam scheren, maar verbaast zich wel eens over de rommel die mensen laten slingeren. “Het is vooral de jonge lichting, dus de studenten die net van de middelbare school komen, die slordig zijn. Ik zeg wel eens tegen ze: ‘ik heb niet gestudeerd en daarom doe ik dit werk, maar jullie weten de prullenbak niet eens te vinden’. Nou, dan staan ze me aan te kijken joh.” →

Univers 8 mei 2014

16. Coverstory

Het visitekaartje aanvegen Leukste baan Evengoed, over zijn job geen kwaad woord. Henk is een man van dertien ambachten - hij was chauffeur, beroepsmilitair en werkte in de leerlooierij -, maar nummer ‘14’ is raak wat hem betreft. “Ik heb het leukste baantje van de campus. Mijn werk is afwisselend en ik ben de hele dag buiten. Mooi man.” Vaste routes heeft de terreinbeheerder niet, al moet hij wel elke dag ruim 80 prullenbakken op de campus langs, waarbij hij tegelijkertijd nauwlettend speurt naar zwerfafval. Papier afvoeren is ook een pittige klus. “We moeten zorgen dat er iedere vrijdag 120 containers buiten staan om het papier af te voeren. Meestal beginnen we daar op donderdag al mee.” Henk schat dat het gemiddeld om zo’n 3.500 tot 4.000 kilo papier per keer gaat. “Maar met de verhuizingen die nu plaatsvinden is dat soms wel 7.000 tot 8.000 kilo.” Niet dat hij daar warm of koud van wordt: het moet gebeuren nietwaar? Net als het fietsen ruimen op de campus, waarbij vier keer per jaar zo’n 80 tot 100 rijwielen verwijderd worden. Maar voorlopig is het even Henk zijn op-een-na laatste dag. Over een paar dagen gaat hij op vakantie naar Egypte. “Lekker op strand liggen, duiken, in de zon zitten. Dat vind ik mooi”, glundert hij. Dus of iedereen, medewerkers en studenten, daarom de komende tijd zijn rotzooi goed wil opruimen. En natuurlijk ook daarna. Voor Henk en Bram, Debby en de schoonmakers en eigenlijk voor iedereen. Dat scheelt weer in het aanvegen van de campus; hoe je het ook went of keert toch het visitekaartje van de universiteit.

Glazenwasser Frans de Bom (29)

Univers 8 mei 2014

Opinie .17

tekst Eric Postma fotografie Jack Tummers

Niet bang zijn voor robots

Mensen doen steeds vaker een beroep op robots om hun taken uit te voeren. Dat zijn vooral klussen als rekenen en plannen, maar de roep om socialere, en dus nog slimmere, robots groeit. Onheilsprofeten zien hier niets in. Zij maken zich zorgen over de dreigende overheersing van de mensheid door robots. Eric Postma, hoogleraar Kunstmatige Intelligentie, vindt dit overdreven.

L

angzaam maar zeker doen robots hun intrede in de samenleving. Er bestaan al stofzuigerrobots, grasmaaierrobots, vraagbaakrobots en drone-robots. Hoe slim kunnen ze worden? Deze vraag hangt sterk samen met de vraag hoe slim computers kunnen worden. In 1950 stelde Alan Turing zich de vraag of een computer intelligent zou kunnen worden. Hij zag geen belangrijk obstakel. Ruim 64 jaar later kunnen we de balans opmaken. De computer is ons veruit de baas in de uitvoering van taken waarin wij van nature niet erg sterk zijn: rekenen, redeneren, plannen en schaken. Daar staat tegenover dat de computer zeer zwak is in de uitvoering van taken die voor mensen juist gemakkelijk zijn: gezichtsherkenning, herkenning van spraak, taal of sociale interactie. In feite blijkt het om zeer complexe taken te gaan die mensen vanaf hun geboorte pas na heel veel oefenen onder de knie krijgen. Hierbij speelt de interactie met voorwerpen, mensen en de omgeving een belangrijke rol.

Appel herkennen Baby’s leren bijvoorbeeld voorwerpen te herkennen door er mee te spelen. Hierdoor weten ze hoe het aanzicht van een voorwerp verandert wanneer ze er om heen kruipen of wanneer ze het manipuleren. Computers zijn hiertoe niet in staat, omdat ze niet over een lichaam beschikken en niet zelfstandig door de wereld kunnen bewegen. De ingeblikte computers van Google moeten daarom voorwerpen leren herkennen door enorm veel afbeeldingen te bekijken en te analyseren. Uiteindelijk zullen ze hierdoor in staat zijn om afbeeldingen van bijvoorbeeld een appel te herkennen, maar daarmee weten ze nog niet hoe een appel voelt of hoe zwaar het is. Bij robots is dat anders. Humanoïde (mensachtige) robots hebben wel een lichaam en kunnen in principe leren om voorwerpen vast te pakken en te manipuleren. Daarmee hebben ze een voorsprong op computers zonder lichaam en kunnen ze op een meer menselijke manier leren wat een appel is.

Vruchtbaar model Het robotbrein biedt een zeer vruchtbaar model voor de werking van het menselijk brein. Veel van de traditionele brein-modellen in de cognitieve psychologie, de kunstmatige intelligentie en de neurowetenschappen zijn geïnspireerd door de werking van de digitale computer. In die modellen wordt het brein beschouwd als een informatie-verwerkend systeem dat informatie ontvangt, bewerkt en opslaat. Modernere modellen van het brein erkennen het belang van de coördinatie van waarneming (de herkenning van een appel) en actie (het manipuleren van een appel). Net als mensen en andere dieren, kunnen robots enkel zinvol gedrag vertonen wanneer ze waarneming en actie coördineren.

Kunstmatige butler De belangrijkste technologische reden om slimmere robots te ontwikkelen is om er voor te zorgen dat ze zelfstandiger taken uit kunnen voeren. Bij reddingsoperaties kunnen slimme robots

meer mensen redden dan robots die iedere keer opnieuw geïnstrueerd moeten worden. Een robot op Mars moet zelf kunnen waarnemen dat hij aan de rand van een krater staat en zich moet omdraaien om te voorkomen dat hij er in valt. Immers, tegen de tijd dat Houston het naderend onheil op zijn schermen ziet is het al te laat. Daarnaast is het voor een prettige omgang met robots van belang dat zij onze sociale conventies en signalen goed begrijpen. Robots die ons voortdurend storen in een gesprek of die ons niet aankijken wanneer ze met ons spreken zullen niet zo snel worden geaccepteerd als kunstmatige butler of gids. De tendensen om slimmere en meer sociale robots te ontwikkelen zullen hand in hand gaan. Moeten we bang zijn voor de toekomstige robots? Er zijn nogal wat onheilsprofeten die zich zorgen maken over de dreigende overheersing van de mensheid door robots. Het is veel te vroeg om ons daarover druk te maken. De technologie is nog lang niet zo ver. We begrijpen amper hoe ons eigen brein functioneert, laat staan hoe we een brein na zouden moeten maken. Voorlopig komen we dankzij de robot vooral meer over onszelf te weten.

Opinie Reageren op dit artikel? Ga naar www.universonline. nl en geef daar jouw mening. Wil je zelf een opiniestuk schrijven, mail dan naar [email protected]

Eric Postma is hoogleraar Kunstmatige Intelligentie bij Tilburg University. www.ericpostma.nl

Univers 8 mei 2014

18. Lifestyle

coördinatie Francine Bardoel

Dertig breedgeschouderde baardapen in roze Hello Kitty T-shirts

Column

Het dictatoriale stadje T. Burgemeester Noordanus van Tilburg heeft de oplossing. Vanaf 1 mei mogen leden van motorclubs als No Surrender en Satudarah zich niet meer in vol ornaat in de Tilburgse binnenstad tonen. Leren jassen en andere uitingen met de naam van een motorclub erop zijn vanaf die datum ten strengste verboden. Ook kondigde de burgervader een algemeen samenscholingsverbod van twee maanden af voor de gehele binnenstad. Groepen van vier of meer personen waarvan ‘een bepaalde dreiging’ uit gaat, worden uit elkaar gehaald. Geen idee wat onder ‘bepaalde dreiging’ wordt verstaan. Persoonlijk vind ik vier dronken studenten die over de Korte Heuvel zwalken al behoorlijk bedreigend als ik er op de fiets langs moet. Maar daarmee zijn we er nog niet. Voortaan zijn horecagelegenheden in het centrum verplicht direct de politie te bellen wanneer ze motorrijders signaleren. Ondernemers die dat niet doen, kunnen ‘extra controles’ verwachten van gemeente en politie. Wie netjes meewerkt, kan op bescherming rekenen, aldus Noordanus. Waarbij het natuurlijk gaat om de onuitgesproken boodschap die tussen zijn woorden kiert: werk je als kroegbaas niet mee, hoef je bij een knokpartij ook niet op de politie te rekenen. Welkom in het dictatoriale stadje T. waar spierballentaal de boventoon voert, maar de gemeente er niet eens in slaagt het rookverbod in de horeca te handhaven. Waarom niet de leden van motorclubs verplíchten in hun colors rond te lopen in de Tilburgse binnenstad? Weet je als gemeente en politie tenminste waar ze uithangen. Om de burgervader dat via een praktijkvoorbeeld duidelijk te maken, ga ik volgende week in een jack van motorclub Satudarah mijn paspoort verlengen. Eens zien wat er gebeurt als ik het gemeentehuis binnenstap. Ik denk niets, want in mijn kielzog neem ik dertig breedgeschouderde baardapen mee, allemaal gekleed in roze Hello Kitty T-shirts. Luuk Koelman is columnist voor Univers

I-con

Op mijn kamer heeft niets een vaste plek, daar houd ik van Kledingstijl? Ik houd van vrolijke kleding met kleurtjes, zomerjurkjes bijvoorbeeld. Mijn favoriete winkels zijn de H&M en de Zara. Favoriete film? Inception, want je moet echt goed opletten om het verhaal te kunnen volgen. Ik houd van science fiction en actiefilms. Slechte gewoonte? Ik kom vaak te laat en ben chaotisch. De mensen om mij heen begrijpen niet hoe ik op die manier de dag door kom, maar ik vind het niet vervelend. Op mijn kamer heeft niks een vaste plek, maar daar houd ik juist van. Lievelingsland? Ik heb Scandinavië, Frankrijk, Italië en andere landen gezien, maar Amerika trekt mij het meest. Ik ben er twee keer geweest en dit jaar ga ik naar Seattle. De natuurgebieden zoals de grand Canyon zijn mooi en rustgevend. Favoriete stad? San Francisco, want het ligt aan zee, heeft mooie straatjes en

Laura Nelissen (18 jaar), eerstejaars psychologie

het is er gezellig. Amerikanen zijn open en geïnteresseerde mensen, daarbij voel ik me op mijn gemak. Favoriete kroeg? Ik ben lid van Plato dus daar ben ik graag, maar café Brandpunt is ook leuk. Daar komen veel mensen die ik ken, dus ik zit niet aan één groepje mensen vast. Ik kan me daar mengen onder het publiek.

Trendspotting

Lange bob Wat zijn de laatste trends op de Tilburgse campus? Univers zit bovenop alles wat hip & happening is. Deze keer: de lob. Vergeet lang haar en vergeet de bob, de lob gaat het maken deze zomer. De wat? De lob, ofwel lange bob. Hoe origineel. De eerste vrouwen (en enkele man) op de campus zijn al met deze

Univers 8 mei 2014

Lifestyle .19 App Wè nou?

Blendle: Spotify voor print

Oranje boven? Dit jaar vierden we voor de tweede keer Koningsdag en het sentiment over onze royals lijkt positiever dan ooit. Hoe zit dit bij de Tilburgse studenten: wé vinden jullie van ons Koningshuis? Ik waardeer het Koningshuis, ze zijn een goede representatie voor Nederland. Met Koningsdag heb ik dan weer helemaal niets. Ik heb zoveel jaren Koninginne­ dag gevierd dat het vreemd is dat dit nu ineens Koningsdag is. Wel vind ik Willem-Alexander en Máxima spontaner en dynamischer dan Beatrix.

Anke Terdu (21), premaster Interculturele Communicatie Het Koningshuis draagt bij aan een nationaal gevoel. Koningsdag is een mooie traditie, uiteindelijk vind ik dat belangrijker dan het geld dat het Koningshuis kost. Ik ben op Koningsavond te vinden bij Tilburg Zingt, Koningsdag vier ik dit jaar gezellig in Eindhoven.

Spotify, maar dan voor kranten- en tijdschriftartikelen. Daarmee kun je Blendle aardig vergelijken. Blendle is een digitaal platform waarmee je kunt cherry picken: je bladert op je tablet of pc door landelijke kranten en tijdschriften en leest de artikelen die je tof lijken. Voor die artikelen betaal je wel. De prijzen variëren van 0,25 tot 0,10 euro; niet heel duur als je het mij vraagt. Want voor 2,50 euro lees je tussen de tien en vijftien artikelen. Dat zijn in de regel lange, journalistieke verhalen van uiteenlopende media. De keuze is bij Blendle daarmee vele malen groter dan wanneer je voor hetzelfde geld één krant of tijdschrift koopt. Daarnaast is Blendle ook een social medium en dat geeft het een meerwaarde. Je kunt mensen - Ronald Giphart of Georgina Verbaan bijvoorbeeld - volgen en ziet de artikelen die zij gelezen hebben. De kans bestaat dat jij die ook leuk vindt, is het idee. Je kunt ook zelf artikelen delen met je volgers, voorzien van 140 tekens commentaar. Wat ook prettig is: de layout is lekker overzichtelijk en door bladen en artikelen scrollen is alsof je met een warm mes door boter glijdt. Dat is wel eens anders, bij digitale abonnementen of printuitgaven. Een minpunt is dat er weinig aandacht is voor beeld in de artikelen. Dat heeft met copyright te maken. Laatste (positieve) punt: elk artikel dat je aanklikt lees je in dezelfde layout, waarvan de lettergrootte en schermverhoudingen altijd kloppen. Geen gepiel met klikken en in- en uitzoomen dus, ook dat is wel eens anders. Mathijs Sukel Blendle is sinds eind april live. Je vindt de dienst op www.blendle.nl.

Bart Mestrom (22), master Fiscaal Recht Ik vind het Koningshuis belangrijk en Koningsdag is een gezellige feestdag, maar je moet er niet voor in Tilburg zijn. Ik heb het voorgaande jaren gevierd in Utrecht en Amsterdam en daar heb je gezellige feesten. Vorig jaar in Tilburg moest ik helemaal naar het Leijpark om iets van de activiteiten mee te krijgen.

Jasmijn Meerman (21), bachelor Communicatie- en Informatiewetenschappen Hoewel er vaak wordt geroepen dat het Koningshuis zoveel geld kost, denk ik dat de monarchie een positief effect heeft op onze economie. Kijk bijvoorbeeld al alleen maar naar wat Maxima allemaal doet. Uiteindelijk levert dat meer op dan het ons kost.

Marloes van Belkom (22), master Fiscaal Recht

trend gespot. De lob wordt bij voorkeur gedragen met stijl haar, highlights, lok over het voorhoofd of een enkele vlecht. Op internet is de lob al een ware hype, Pinterest en modeblogs staan er vol mee. Ook op menig rode loper is het kapsel al gezien. Of de trend op de campus echt aan gaat slaan is nog even afwachten, de Univers-redactie rent in ieder geval nog niet massaal naar de kapper.

Boek

De hardheid van het leven in Twee Wegen Zelden is een boek met zoveel tromgeroffel aangekondigd. Boek van de maand in DWDD, vijf sterren op Bol.com en tegelijkertijd wint schrijver Per Petterson veel geld met literatuurprijzen. Het maakte me nieuwsgierig, is het boek Twee Wegen echt zo goed? In het begin moet je wennen, het taalgebruik is hortend en stotend. Afwisselend kort en bondig en vervolgens eindeloze zinnen met heel veel hulpwerkwoorden. Maar je legt het boek niet weg. Het beschrijft de levens van Tommy en Jim, die opgroeien in gebroken gezinnen. In het boek komen ze elkaar na 30 jaar weer tegen en dat brengt een stroom aan herinneringen op gang. Als lezer wordt je meegesleurd in de soms gruwelijke verhalen. Van moeders die weggaan en vaders die mishandelen. Het boek is beklemmend, omdat er geen verklaringen gegeven worden voor de hardheid van het leven. “Ik had geen tijd om geraakt te worden”, is een zin van Jim, één van de vrienden. Waarom? Dat mag je zelf invullen. Niemand filosofeert, kijkt terug of psychologiseert in het boek. Het is de beschrijving van wat er gebeurt die je bij de keel grijpt. En die beschrijving is precies, heel precies. Prachtig boek, aanrader, hoewel het einde niet bevredigend is. Francine Bardoel Twee wegen - Per Petterson, € 19,90 bij de Studystore.

Univers recenseert alles. Ook op UniversOnline.

Univers 8 mei 2014

20. Science & Society

text Marten van de Wier illustration Bas van der Schot

Paul Scheffer:

First European elections that matter Not many more countries can join and cooperation must not go much further. It’s high time to determine the European Union’s borders, says Professor Paul Scheffer in the run-up to the European elections. ‘It’s the first time that they really matter.’

I

t’s a paradox: parties such as the Dutch PVV hold seats in the parliament of a union they’d rather get rid of. It makes Paul Scheffer, Professor of European Studies at TiU, smile. “That the nationalist parties are taking Europe so seriously – they even want to collaborate in a European faction - is a clear indication that Europe is changing them, too.” Scheffer thinks that it’s a shame that voter turnout is likely to be lower again. “It’s a mistake because these are the first direct European elections that really matter”, he says. “It’s the first time since the Euro crisis that people can speak out.” Scheffer, publicist and former journalist, gives us his account from his home in the Amsterdam neighborhood the Pijp. Since two years, he’s been working at Tilburg University. Previously, he was extraordinary Professor of Metropolitan Problems at the University of Amsterdam. The PvdA (Labor Party) member has written extensively about the multicultural society. In 2000, he dropped a bombshell by writing about ‘the multicultural drama’ in a Dutch national newspaper. Nowadays, he’s focusing on his old love: Europe, and Europe’s position in the world. Recently, Scheffer delivered his oration in Tilburg.

Historical breakthrough He called the expected victory of the Eurosceptic parties such as the Dutch PVV, the French Front National and the British Ukip a historical breakthrough. “I’m critical of these parties’ manifestoes. But the European parliament’s legitimacy is reinforced when this important movement is represented,” he says. Before, the European debate was mainly between all kinds of proEuropean parties. After the elections, a large anti-Europe voice will be added to this. This will make the European Parliament more political, says Scheffer. He thinks that it’s a good thing for democracy. The Professor is annoyed by Europe’s supporters who consider themselves more ‘rational’ than its opponents. Scheffer refers to the debate on the European constitution which was rejected in referenda by the Dutch and French population in 2005. “People who were planning to vote against it were asked: ‘Have you read the text, at all?’ But it’s a stack of paper that’s this thick. And nobody asked the supporters the same question. My starting point is that both sides are rational. And they both have gut feelings.”

Threatened Scheffer understands why the nationalist parties are growing. “Eight out of every ten French people live in the same region where they were born. People are far less cosmopolitan than we

Univers 8 mei 2014

like to think. A part of the European citizens doesn’t consider EU expansion, both as far as jurisdiction as territory is concerned, as an addition to increased security. They feel socially and culturally threatened. These parties are playing into that.” Therefore, he prefers to call them ‘protectionist’ rather than ‘populist’. They often combine a typical left-wing theme such as social protectionism – protection of the less educated – with ‘right-wing’ cultural protectionism – protection of the indigenous culture. “The rise of these parties points to a shortage, just as the rise of the green parties pointed to a shortage at the time: people were concerned about the environment and didn’t see the same concern sufficiently shared by the existing political parties.” Currently, Scheffer sees two extremes: a return to separate nation states (something the PVV wants to see) and onwards towards a federal Europe with a European government (as championed by the Belgian member of the European parliament Guy Verhofstadt). “Neither of these two options appeals to the majority of the electorate,” says Scheffer. He pleads for a third possibility: a union that remains a ‘mixed order’. “This means with federal institutes in a number of fields – such as the European Central Bank – but at the same time with a clear role for the national states, which don’t become federal states.”

Danish are more alert Over the past few decennia, the EU has come to existence by improvising, more or less. This has a reason, Scheffer judges. The European countries couldn’t agree on a final destination, but they did get on with each other in each next short-term step. That’s how they progressed step-by-step. But now the time has come to define the current union in a constitution – a different kind of constitution than the one voted on in 2005. “This constitution should in a limiting way define the jurisdiction and borders of the union”, Scheffer believes, “and democratically anchor its powers.” Currently, a non-elected member of the European commission can interfere with the budget policies of national parliaments. This is wrong, according to Scheffer. He wants to see the national parliaments play a greater role in Europe. “Other parliaments are far more alert than the Netherlands. The Danish parliament is involved in European debates, the Netherlands deploy civil servants.” And the union’s exterior borders have to be defined. “You can’t be a community if you don’t have borders,” says Scheffer. “Europe is in danger of drowning in its own success. By admitting

Science & Society .21

An institute for European Studies, possible in a very light structure

Bulgaria and Romania we’ve introduced problems such as high levels of corruption. Serbia and Montenegro can become part of the EU but then we’ve reached the limit, for the time being. It’s not sensible to keep suggesting that Turkey or currently the Ukraine could become members within the next twenty years. ”

Hidden vitality The classic Dutch mainstream parties could opt to embrace the middle course between Europhile and Eurosceptic. “But they are too divided internally”, says Scheffer. “The Dutch VVD (Liberal Democrats) is fairly Eurosceptic but they do support the European federalist Guy Verhofstadt as the main man of the European Liberals. It’s not surprising that the electorate feels lost.” Scheffer isn’t a Eurosceptic himself. “The EU is a unique experiment. The culture of compromise and discussion is a miracle in the European history which is held together by wars. We tend to forget that this shouldn’t be taken for granted. China, for example, is in territorial conflicts with practically all of its neighbors. Europe consists of strong constitutional states and it’s a large pacified area. Out of the world’s two hundred top universities 87 are European. Europe possesses a huge, hidden vitality.” But how do you make this clear to the citizens? “Let’s start by putting it into words more often”, says Scheffer.

European institute at TiU Scheffer would like to see an institute for European Studies at

TiU, where scientists from different faculties can join forces. “This is possible in a very light structure, without any overhead”, says Scheffer. “With ten or fifteen Professors, such as Hirsch-Ballin and Eijffinger.” According to him there is a lot of know­ledge on Europe but it’s too spread out over the various faculties. “The great thing about Tilburg University is that everyone can understand what anybody else is doing because the traditional divide between the human and social sciences and the natural sciences, isn’t present here. With increased cross-pollination you can put this to better use”, Scheffer thinks.

Discourses on Europe For the past two years, he has been involved with the honors program ‘Discourses on Europe’, intended for talented students. “Such a program is a potential point of crystallization of the knowledge on Europe,” says Scheffer. “I would like it to become part of every student’s curriculum. But the faculties see it as competition – or so I’m told – because it means giving up study points.” At the moment, lectures are from seven until nine PM. “Most of the students are knackered by then. I’m often told that – due to copyrights – it’s hard to get a reader made. That’s a real shame: I believe the University should invest in this and be generous towards such an honors program”, says Scheffer. With a somewhat softer voice: “I’m slightly afraid that it will disappear again, after three years.”

Univers 8 mei 2014

22. International

text Jozien Wijkhuijs photography Jack Tummers

Paddling out in Tilburg Tilburg is a rowing Walhalla for students from across the border. TSR Vidar’s boat house, just outside the city, attracts rowing-minded people from all over the world. They praise the smooth water and the facilities. Univers gets into a motor boat and sees what it is like to be on a training vacation in Tilburg.

W

hen we visit TSR Vidar early April at their boat house, around two hundred people in rowing boats plow the water around it. These are not only students from Tilburg, but people from Belgium, Germany and the United Kingdom, who come here to train. They brought their boats and their study books with them and spend their spring break doing something out of the ordinary, this holiday: they follow a tight schedule of training, studying and some more training. The reason why? Tilburg is a top training location for rowing in Europe. One and a half years ago, Vidar opened a brand new boat house in Hilvarenbeek, near safari park Beekse Bergen. With a little help from the municipality, the location was almost completely renewed, and more facilities will be ready soon. Sjoerd Verhoogt (23), Queastor Domus (head of the premises) of the association and student Business and Finance, is responsible for the operation of the building. He shows us around. “We really want to open the doors to others, so a lot of people can enjoy the

Univers 8 mei 2014

facilities here,” he says. “We have a very good training location, so why not share it with other teams?” Vidar was founded in 1962 and in 1967 it got a boat house two kilometers from the current location. Now, the boat house is twice as big as the old housing. It holds a gym, the association’s boardroom, a large storage for the boats and it’s so close to the bungalow park Beekse Bergen that a place to sleep is also within a visitor’s reach.

Summer in Tilburg Rowing is an important student sport all over the world, but one of the most rowing minded countries is, of course, the United Kingdom. This year, among others, Oxford University, St. Andrews University and the University of Aberdeen are visiting Vidar. At the time of our visit, little groups of students from Warwick University (near Coventry) stroll the banks of the waterway. Some of them sit inside relaxing and having some lunch, others catch a few rays of the early spring sun. “For them, this is summer,” Verhoogt sniggers. Lee Rawlings (21), an Economics student from Warwick, agrees. “At home, it is always windy and it usually rains,”

International .23

We really want to open the doors to others

Questor Domus Sjoerd Verhoogt

he says. “Just a few weeks ago, during the famous Boat Race, boats sunk because of the impetuous weather. Besides that, the waterways we train on are much smaller. The water here is so smooth, it’s a real pleasure to train here.” Warwick wants to move up in the ranks of British University rowing. “Important teams like Newcastle, Brooks and Durham rule the competition,” Rawlings says. “We have been working hard and it has been worth it, we already have won in our division.” It takes some dedication to be in top rowing. Rawling has been out partying maybe five times in the past year. His two weeks in Tilburg are no exception. “It is basically eat, sleep, study and row,” he says. “We have twelve training sessions a week. We enjoy it very much, though.” Rawling is an excellent student back home in Warwick and he already has a job sorted at Pricewater­ housecoopers after college. However, first he wants to try to make it into the top class of rowers in Britain. “I have some good people around me and I want to take a shot at getting into the GB-squad,” he says. “My father even won an Olympic medal in rowing. I want to try to make it to that level too.”

Warwick is not the only university that found out about the possibilities in Tilburg. The Canadian ladies eight team has been here, just like the South Korean and Shanghai team. Verhoogt stays in touch with all the teams that want to train in Tilburg. Sometimes he approaches them, and sometimes teams come to him. “A lot of them know us through our network, built by old and recent members. Our old professional coach became the coach of the South Korean national team,” Verhoogt says. →

Potentially Amsterdam Verhoogt says that most students who visit the boat house are like Rawling. “Some of them might make a daytrip to Amsterdam, but that is all the leisure they allow themselves.” Especially this group of dedicated students can take full advantage of the new boat house. Right now, new study rooms are being built on the top floor. The rooms, with computers and internet, can be used by visiting students to study in between rowing, but also by coaches to discuss the day’s training. For that purpose, there will be a big screen and a beamer.

Univers 8 mei 2014

24. International

It is basically eat, sleep, study and row

Lee Rawlings

Paddling out in Tilburg Good habits In a big room upstairs, Vidar’s eight headed board have their office. In the room, pictures of former boards adorn the walls and in the conference room next-door old board coats on hangers hang from the wall. It is clear that the Vidar students are very proud of their history, traditions and association. “At Vidar, we really try to bind students to the association. Unlike others, we really want every member to be involved in rowing activities, at least in the first year,” Verhoogt tells us. “We also have houses where members live together, sometimes even with their team. This can help them with their training, since they all have the same daily routine and the same diet. For example, we have a lightweight men’s house. It is easier to stick to your good habits when others stimulate you to do so.”

Univers 8 mei 2014

But as most of the students in Tilburg will know, Vidar is not just about rowing. Verhoogt shows us the big outside terrain where a big party is thrown every year during TOP week. “Most students will know Vidar from these parties,” he says. Right now, as we finally take a motorboat and check out the Warwick students during their training, it is hard to imagine that during the first week of the academic year this place will be filled with drunk first-year students. The mechanic rowing movements, the shouts by one of the students to direct his team during the lifting of the boat, everything is about rowing here. One of the Warwick students is already planning his trip for next year. “We are definitely coming back!”

International .25

Nice Dutchies may come to your rescue

Column

Oops, I don’t speak Nederlands Dutchies are pretty cool, right? They speak a unique language that sounds like the love child of English and German; they have this unexpected sense of competitiveness between the north and the south; they rock electric orange clothes on Koningsdag and the like; they have delicious specialties (bitterballen, oliebollen and so many more); a whole conversation of theirs can consist of ‘leuk’, ‘gezellig’ and ‘lekker’; and best of all for us foreigners, they speak great English. Well... Many people do, but that does not mean that all the websites you need to visit offer an English page. You would think that at least Rabobank’s website, which has a partnership with Tilburg University, would have a simpler, English version, but it doesn’t. So what do you do when you desperately need information and all the available information is in Dutch, while your Dutch knowled­ge is limited to ‘leuk’, ‘gezellig’ and ‘lekker’? You use Google Translate – obviously. Ah, Google Translate. It may be a wonderful and practical invention, but sometimes, it produces hilarious translations where the meaning of the original sentence is completely gone. And so, often enough, you will find yourself faced with an important piece of information which you need to understand, and all you will get is an automated translation of it featuring verbs that definitely do not make sense in that context, sentences which end mid-word, and overall grammar which makes absolutely no sense. Since learning the language doesn’t happen overnight, that kind of situation can get stressful. But when you find yourself in times of trouble, fear not: a lot of people may come to your rescue. Nice Dutchies – your classmates, roommates, teachers and whoever else will gladly spare an hour or two to help you figure out your administrative issues. All you need to do is ask. Marianne Lalande is a Liberal Arts student

Univers 8 mei 2014

26. International text Bart Smout

Masterpiece

Punishment first, forgiveness second Over the years, Cyrille Fijnaut has contributed so much to fighting organized crime that he can easily replace the A-team on his own. The criminologist talked about the motivation that has driven his impressive career in his Last Lecture. Truth and integrity. These are key for the professor emeritus of Criminal Law and Criminology. During his talk, Fijnaut keeps coming back to the importance of those values, for universities as well. These cannot function if they don’t strive for truth and integrity warns Fijnaut, who was appointed independent confidential adviser in the wake of the Stapel affair in Tilburg.

Declaration of war on the academic norm Fijnaut lashes out to Stapel. The criminologist describes the fraud case as a declaration of war on the academic norm. Fijnaut considers the academic life to be a ‘God’s gift’ but the criminologist in him stresses again and again that these gifts need defending. Not only against fraudsters, but also against politicians and policy makers who at times don’t have the academic community’s best interest at heart. Fijnaut calls on professors to interfere more with university management.

Open society The quest for truth and integrity can only take place in a demo-

Eureka! Low risk perception

Newcomers to a neighborhood underestimate the risk of burglary compared to the people who live there longer. Just after the move, the difference in risk perception is as high as 30 percent. So,

cratic system. This is where Fijnaut’s dedication to crime fighting comes into play. Because criminals and terrorists erode the basis of a free society, Fij­naut emphasizes. And so, Fijnaut’s Last Lecture turns into a plea for an open society in the vein of Karl Popper. Distrust poisons societies, Fijnaut says. It leads to closed societies in which propaganda and repression are the rule. In passing, Fijnaut touches upon his favorite subject; sometimes, you have to use criminals to catch criminals in order to make society safer. Using crown witnesses to bring in hardened criminals: it is permitted - and a necessity.

Strong and severe A strong and severe legal system is vital to a healthy society. But how about forgiveness and regret, a student asks. Fijnaut’s answer is clear. Punish first, there might be room for forgiveness later. An answer the A-team would wholeheartedly agree with. The Last Lecture, in which a professor pretends to give his or her very last lecture, is organized by the Academic Forum. Fijnaut’s lecture took place on Thursday 24 April in DZ1.

newcomers are remarkably optimistic when it comes to risk perception. Research by economists Martin Salm and Ben Vollaard at Tilburg University has shown this. The optimistic effect of a move lasts long. Only after a decade after the move the difference in risk perception disappears. The researchers attribute the newcomers’ low assessment of the risk of burgling mostly to them having seen and experienced little of their new living environment. Vollaard explains: “This research highlights the importance of accessible information about burglaries in the neighborhood.”

Islamic transactions

Islamic financial transactions can be carried out within the Dutch legal framework. And that is good news, says Tilburg researcher Omar Salah. This allows the Netherlands to compete with Islamic financial centers such as London, Dubai and Kuala Lumpur. This is a real opportunity for the Dutch economy since it can tap into a market that is estimated to process two trillion euros. Islamic financing

Univers 8 mei 2014

is based on the principles of Islamic law, which forbids the use of interest. The market for Islamic financing is rapidly growing. Many European countries have allowed Islamic financing over the last few years in order to stimulate economic growth. The Netherlands has been slow to catch on, though.

Psychological screening

Pregnant women would benefit from a psychological screening, in addition to the physical one. This is shown by research into the functioning of the autonomic nervous system of mother and child by PhD student Marijke Braeken. Anxious mothers frequently show a reduced functioning of the autonomic nervous system. This may affect the child’s well-being negatively, both physically and psychologically. However, mindfulness training and light exercise during the pregnancy can help reduce the mother’s anxiety and improve the functioning of the autonomic nervous system.

What’s in the world .27 edited by Mathijs Sukel

Sci Weed changes brain Massachusetts - April 16

It messes up your short term memory for sure, but now it seems smoking weed at a young age can also change your brain. Literally. And not only if you’re a heavy user, also if you are just a recreational user and only smoke ganja once a week, according to a study published April 16 in The Journal of Neuroscience. The study suggests that the size and shape of two brain regions involved in emotion and motivation may differ in young adults who ‘casually’ smoke marijuana. The nucleus accumbens for instance - a brain region for reward processing - was larger and altered in its shape and structure compared to non-users of marijuana. “This study raises a strong challenge to the idea that casual marijuana use isn’t associated with bad consequences,” one of researchers said. www.sciencedaily.com

More poverty Bristol – April 11

Despite upcoming economies like Brasil and India, new research suggests that global poverty could be worse than estimated. The

World Bank assumes that over one billion people on earth live on less than $1.25 per day. Critics now argue that its estimates are flawed because they are insufficiently anchored to any specification of basic human needs. Researchers at the University of Bristol looked at those living on the Pacific island state of Vanuatu, taking into account not just their finances but also shelter, sanitization, water, information, nutrition, health and education. “If the World Bank had in fact used a poverty line grounded in basic needs, rather than its present artificial one which only looks at one monetary measure, the total number of poor people in the world would increase substantially, perhaps by as much as 30 per cent.” www.esciencenews.com

Smartphone fingerprint Illinois – April 28

Fingerprints are swirling residues left on keyboards, windows and doorknobs, right? Physical imprints of you touching something. So now it turns out digital devices like smartphones leave ‘fingerprints’ to! Research has demonstrated that these fingerprints exist within their sensors, mainly because of imperfections during the hardware manufacturing process. Compare it to cutting out sugar cookies. Even using the same shaped cutter, each cookie will come out slightly different: a blemish here, a pock there. In the case of smartphone sensors, these imperfections simply occur at the micro- or nanoscale.

Why? Djafra and six other students of Outreaching (an excellence program) host a dinner for ninety attendees. Guests will be served a three-course meal in pitch-black darkness: to raise money and awareness for blindness. The proceeds of this ‘dinner in the dark’ go to a foundation by Martin Graus – a Dutch celebrity. His foundation supports (owners of) guide dogs. To block out all light, the windows of staff restaurant Tilbury’s

C a m p u s corners

“The biggest threat of Jihadist’s returning (from Syria for example, red.) to their home country, is not that they will launch a terrorist attack there, but the hero status that is bestowed upon them. The ideological influence of Jihadist’s on Salafist, and maybe even mainstream muslims, is of much greater concern.” TiU Professor and Arabist Jan Jaap de Ruiter. (Source: the website of daily paper Trouw)

Spotted! Outside Koopmans Building, 30 april, 12.31 hrs – Pillow talk University furniture, it can be uncomfortable. We could do with softer seating arrangements, or at least a place to rest your weary head when a lecture turns out to be a bit on the dry and lengthy side. For now it's best to come prepared and bring your own little luxuries, like big orange cushions. You may want to study, work or play hard, but sleeping? Do it softly.

www.engineering.illinois.edu

Dinner in the Dark Univers covers the campus from corner to corner. ‘Raiding’ random staff and students in their university habitat. In campus restaurant Tilbury’s we meet Economics student Djafra Ifzaren (22) who is blacking-out the dining area.

Vox Prof

ide

wo ence rld w

are covered top-to-bottom in thick black plastic, covered with a layer of aluminum foil. “The plastic absorbs too much heat, so we use the reflective foil to keep the heat out,” Djafra says. It took Djafra and her colleagues over four hours to entirely black-out the restaurant. The menu is a carefully guarded secret, but Djafra ensures us that no roasted grasshopper will be served. Guiding guests to their seats and serving them their food and drinks in the dark is no easy feat. Djafra and the rest of the organization use night vision goggles: go technology! Suddenly, a tall ladder is carried into the restaurant. Djafra points to an air duct in the ceiling and adds: “There’s light shining through. It’s not much, but even a tiny glow ruins the experience.” How thorough...

Do you have a funny photo? Send it to [email protected]. Or post it on our facebook page facebook. com/univers. english or send it to twitter.com/ UniversEnglish

Univers 8 mei 2014

International starts here

This time the European elections matter Punish first, forgive later

Row, row, row your boat

no. 12 May 8, 2014

Independent magazine of Tilburg University